De dinpn om ons heen.
I De PINK PILLEN
üaöd Warmenhuizen.
richting te bereik»*^ ge^k) dat rij dit wfUeis, w*t
uit niets blijk!,. De setae leeneer is onJbelflend, behalvé ala
senator en de nieuwe minister van Marine, die zegge
luitenant is geweest, heeft als directeur van Poet ei) j
Telegrafie getoond dat zijn heele wijsheid bestaat uit
opslaan van tarief en bedorven van den dienst Als
directeur-generaal van „H.M.'s Zeeland" drijvend
receptielokaal in de Scandinavische wateren en van
het (niet aanwezige) Nederlandsdhe oorlogsschip in Smyr-
na en de (eveneens niet aanwezige) Nederlanldschet
schepen bij do vlootrevue ter eere vain Del1 Cano in
Spanje e» van de 100-jarig© onafhankelijkheid van Bra
zilië en Rio de Ja»edro kan hij weinig kwaad. Schepen
zijn er niet en het afschaffen van wat >oversc'ha,riget
admiraals zet toch geen zoden aan den dijk, nademaal
het salaris zoo veel niet scheelt met het salaris en
ontijdig gepensionneerde hooge heeren toch wel plotse
ling in. «ocdgesalarieerde andere zetels plegen neer té
vallen. Nu de marine toch een caricatuur is geworden*,
had men waarlijk verstandiger gedaan de liquidatie aan
een slooper c» accountant over te laten, dan weer op
nieuw een Excellentie te ontdekken-
Met een beetje plooien en meten zijn al die admiraals
enz. best tour de röle onder tebrengen bij een
of ander Militair Huis va» de Koninklijke Familie
en ik zie geen enkele reden waarom admiraal Bauduin nu
een St.vOlaf. een Witten Olifant, een zwaard-orde en
misschien nog het een of ander uit Scandinavië moei
meebrengen, waar toch best drie admiraals of schout
bij-nachts elk met een daarvan hadden kunnen worden
opgeknapt. Ik noem zoo iets sohrokkig en heelomaal
niet. im, overeenstemming met de onvolprezen verdeeling
van werkzaamheden,..,.....
Nu ik het toch heb over koninklijke reizen, moet me
een vraag van het hart Hebben de Nederlandsche dag
bladen cenig besef van hun waardigheid en van hun
waarde, ja dan neen?
Zoo ja. hoo komt het, dat dan de gournalistje»,
dio de Koninklijke reis moesten verslaan, zelf maar
oyeral moesten zien hoe zij zich er doorsloegen., terwijl
een meneer van 'n bi.oscope mee mocht reizen en allés
eerste rij. eersten rang gedaan kreeg?
Hoo komt heb dert in Amsterdam bij aankomst van
de Italiaansche oorlogsschepen geen journalist op den
steiger mocht komen, terwijl In het Noorden overal de
journalisten op die oorlogsschepen werden toegelaten
en zelfs met den Italiaanschen prins mochten spreken?
Waarom geven de bladen, na op die manier in een
lioek te zijn geduwd, toch verslag van dergelijke fraaiig
heden en waarom zwijgen zij zulke dingen niet 'dood?
De redevoering van den Zweedse hen Koning wus
van te voren bekend. Op die van onze Koningin
mocht de Ncderlnndsche pers wachten.
Waartoe die Jan Klaasse»?
Gewichtig doenerij va» 'n meneer kunnen we als
verklaring niet aannemen
Het moet zoo iets van systeem zijn, aangezien alle
hceren-regeJaars op hun beurt, op dezelfde dwaze manie*-
te werk gaan. Als het systeem is. va» wten komt het dan.?
Wie organiseert die eeheiindocaxerij ma dingen, die
niets om het lijf hebben?
En wonrora fa :s bemelsuaam - nomen de Nedcr-
landsche bladcin cfa.n ton .Slotte als iedereen het weet, de
uitlatingen cn raadedeeUnge» nog op, als waren het
korrelen gouds?
Een kramt komt toch wel vol en vaak moet iets van
werkelijk belang worden uitgelaten voor wat officicele
frasen. Doch. zojnder reclame met drukinkt kan geen
enkele lijdqn.de persoonlijkheid het stellen. Voor die
gratis reclame zou men althans en (fan is het nog
maar een beetje' gewone beleefdheid en tégémoét-
komendheid verwachten.
Toch drukken de kromten die frasen, desnoods een
dag of wat te laat
Waarom t
Daarop komt geen antwoord
Evcnmiin op de ook zoo horhohldelïjk gestelde maag,
waarom een Nodorla&dsch minister of Nederlandsen
Gezant voor <x» buftenlandsch journalist te spréken is
en nooit tijd heeft vcor ©en Nooerlandsch dagbladschrij
ver. En waarom die hoeren als zij over de grens zijn
plotseling wel obcixtebel blijken art althans hun mond
opendoen, wat nooit gelukt zoolang zij niet «cr»t ea»
Dacht in een slaapwagen hebben doorgebracht.
Zou die slaapwagen dat verblijf i» een internationale
omgeving wellicht «le verklaring zijn van hun plot
seling wakker „woaxkte voor de interna lionAle boteekebb
van do pers?
Waarom .geeft men Buite»lmxkche Zaken dan geen
wagenpark va» Mitropa-wagens codaau?
Misschien dat Ncderlapd dan eens direct zal mogen
hooren wat do grooic mannen donken en 'doen (fan
wcnsche.o, zonder dat Nederland zich oor» behoeft te
abonnee ren op do New YoTk Time*, do Gazota do
Madrid of Stockholm Dogblhdot.
Zoodat ik mnnr zejgen wil, dat ik blij b«n Nedor-
lnmfach jouifaaUst te zijn. Vooral omdat het vak zoo
bijzonder wordt gewaardoml door autoriteiten cn omdat
men door de tcgcmoctkomjtng en de zoo gaarne verstrekte
Inlichtingen zoo hcelcmnnl gevrijwaard is vsn hot makc»
van verkeerde gevolfltreUrin^n.
Als wo aoo nog ©c» poosje v<¥)rl#wa komen we
langzamerhand best wat nader tot het Duizend-ja*^
Rijk van vrodo gw**® wratandhoudlng onder ito
monschon.
Een goodoa tijd, die immers toch komt. Al wooK
niemand, wanneer hij .komt, naderen doen wij toch
Quand même.
5W,
Het vraagstuk ven de Levant wordt hoe langer hoe
ingewikkelder.
De conleremtie van Venetië, een uitvinding van de
Hooge Commissarissen in GonstaiKtinopeL, waarin nie
mand eigenlijk ooit veel zin heeft gekaa en die gedoemd
was precies even onvruchtbaar te worden als ae laatste
bijeenkomst van Londen, is nu voorgoed van de baan.
Eigenlijk blijft de geheele T'urksche vrede van den
beginne af te regelen. Wat dit beteekent n.u er vier
jaar zijn verloopcn sedert de Turken machteloos en
ItrachteLoos waren geslagen is duidelijk. Vooral als men
bedenkt, dat zij zich niet alleen van nu» nederlaag mili
tair hebben hersteld, doch zelfs veel sterker staan dan
ooit, nu zij een krachtig bondgenoot achter zich hebben
En dit terwijl hun vijanden in elk opzicht verzwakt zijn-
Griekenland, dat voor de Entente sedert 1919 den spits
moest afbijten, is moer dan volmaakt in den lappenmand.
Half bankroet of meer dan dat' en militair na et-n
jaar of hen, twaalf van mobilisatie en oorlog geheet
uitgeput kan het zeer zeker ia de eerste toekomst weinig
of niets presteere». De snelheid waarmede de troepén
van Kemal de Grieksche legerkorpsen onder den voet
liepen, terwijl zij toch zelf ook gee» wonderen eerste
klasse zijn, newijst genoeg, van die (tijdelijke) minder
waardigheid. Ofschoon mejn natuurlijk niet uit het oog
moet verliezen, dat de Grieken man voor man wisten
v.oor een verloren zaak te strijden, daar de Entente
toch reeds had uitgemaakt., dat Griekenland KLein-Azië
had te ontruimen. Er vós dus feitelijk geen enkele
recfan voor hor» te verzuimen om met grooio offers en
stedJAag©» tóijwsü verdedigd, die zij over
ccnjge weken toch ^vrijwillig" zouden moeten opgeven.
Het is inmiddels mtel tegen ie spreken, dat de positie
der Angora-Turken belangrijk verbeterd is, nu zij Klein-
Arië veroverd hebben iaplaats van het uit de hand der
Entente te ontvangen- Zij behoeven nu niemand dankbaar
te zijn, dn» hun eigen leger en kunhen tot geen enkele
contra-prestatie worden verplicht. Het is hun dan ook
moreel niet kwalijk te nemen, dat zij eischen gaa^
«tellen, eische», die ook betrekking hebben op het
gebied dat zij in Europa verlore».
Hierdoor brengen zij de Entente in een lastig parket,
Want de drie groote mogendheden. die de Enlenie vor
men, zijm geen van allen in slaat de Turken te dwihgbn
om zich naar hu|n w:il te voegen. Die tijd is geweest.
Wel is waar heeft Frankrijk hein leger, ruimschoots
voldoende om elke twee andere Europeeschc mogend-
heden te verslaan, maar dat leger moet klaar staan
uan de®. Rijn om het Ruhrgebied te gaan bezetten of
naar Berlijn te marcheeren, om Polen te helpen tegen
den „Orgesch" of in te grijpen als de floeren van Doorn
en Wieriingen eens huis toe zonden willen. Italië heeft
zooveel mogelijk gedemobiliseerd en zou nog wel verder
willet» guaja om de lira nog eens weer op 'rx dubbeltje
te krijgen(Engehixui is" zoo blij als een zuinige
engel, dat hét mei futsocxx zijn vloot kon ver-
kie.lnoa en minder hoepen uoexiig te hcbU-iL, nu de
leran rikunr mak^x inpfaals van samen op Engel-
Bchen te jagtïi. Noch geld, noch junnnen. noch schepen
heeft oen dei' grootc mogtaidhedea disponilxeL Daar
ttgcuovor stian de Turken met hun vrij geringe behoef
ten, levqud vun hei fand waar zij opcreeren, genietend
van eem grooter oorlogsbuit en ruim een derde milli-
oon iuaiu sterk. Boveridaen openeereud in een der
lastigste terreinen-vnu <te wereld, vaar een leger niets
beteekent tenzij elk man zijn eigen voorraad meezeult
Iets wat wel «en Turkscu. doch if-Xio, Eoropeesch en
zeker geen Eingclsch sokkmt «loet
Alilifair gesproken 's een geahioerde aanval op de
Turken inlgeslolm In dc ge^wen omstandigheden.
Blijft dus over een veidodagxng. Verdediging dus in de
oersto plaats van dc DanlaneHcn en van de onmiddellijke
omgeving vota. Constantinopel. Hel verdedigen van de
zoe-ongle met schepen is natuurlijk mogelijkj vooraj
omdat noch Turken, noch de Sovjetregeering, die achter
Kcnixil sltval, over een noemenswaardige marine be
schikt en het met hun vliegtuigen ook niet zeer schoon
blaat.
De jpaar bataillom Efatontotroiipen bij 'de.a Goudeq
Iiourn, ikhi tot rc^meaten of bri^iides op to voeren,
die via Griekenland len alLeu tijde ve.raterking iu voorraad
kunneii ontv»nge-n, zijn natuurlijk in staat Konstanti-
nojiel te veixixligcia», tegen een aanvul van bver hol
water.
Iefa geheel finders ecliter is of zulk een troepenmacht,
of ven leger in het algemeen in staat is een stad te
houden vuin een millloeu inwoners, die 2ich plotseling
tegen de verdedigers zoudóa kunnén keercu. En dit
gew-.r is niet uitgcsloieïu.
Mm staut er dus jüiet heel plezierig voor. En nog
gevaarlijker wordt de situatie, nU do Mohamodaansche
wereld zich zou laten aunlxiF-va tol don ^üeüligxm Oor
log", alv AmWë, Mesop</ut>.mio, Indië ep ov<ral waar
ondor Britsch© vlag muzebnapn^u loven, zich tegen
Engeloinid zxmdcn keercu
Dit gevaar is niet 'denkbeeldig. Menherinnert zich
met hoeveel concessies tijdtms den oorlog, die Heilig
Oorlog feitelijk is afgekocht cn wie aan de herhaalde
opstanden in Indië en aan dn Grensoorlogen denkt, weet
hoxi weinig er too poodig is om Rritsch-Indië in vuur
e?n vlam te scwUcta, oen bitRntl ic toten onfataao, die
nsar nljrp kont dreigt </'»r te sfaan.
Vandor <v»V 'd® km>tori'lg,. dto duidelijk in de
Rritseh^ politiek «s te zien. Wel heeft gefaeraal Harington
gedpcroteerifi dat, elke annval on e^n der coor .de
Geallieerden bezette zpnes val worden beschouwd als een
aanval op allern, doch Let is de vraag In hoeverre de
Turken zich zulle» laten afschrikken door het feit,
zachte blikken «fci daden van Lucy. Zij lieten Slo-
ne geen oogenblik met rust. Zij: deden hem beseffen,
dat hij een ziel had, en martelden hem naar mate hij
dat meer besefte. Maar hij had geen ervaring met
andere meisjes opgedaan, om die te kunnen verge
lijken met wat er nu gebeurde.
Lucy ging hem uit den weg, als zij hem bij toeval
alleen ontmoette. In tegenwoordigheid van Bostil^of
tante Jaine of iemand andera was Lucy vriendelijk!,
hartelijk, minzaam. Wat deed haar blozen, als zij
hem zag, en dan weer bleek worden? Waarom
kwam zij aan tafel of in den grooten salon zoo
dicht bij hem, terwijl het -scheen, alsof zij hem mak
kelijk had kunnen vermijden? Menigmaal had hij
een onbegrijpelijke aantrekkingskracht gevoeld en
wanneer hij dan opkeek, gezien, dat haar oogen op
hem rustten, oogen vol mysterie, die zij onmiddel
lijk afwendde. Moest hij eenige beteekenis hechten
aan het feit, dat zijn kamor zoo zindelijk en netjes
opgeruimd was en hij er lederen dag wocr iet« in
aantrof, dat hem meer gemak verschafte, dat hij er
versche bloemen vond, telkens wanneer hij er kwam
of een boek of vruchten of een lekker hapje? Maar
het meest van al moest hij aan Lucy's oogen den
ken, oogen, die veranderd, donkerder geworden
waren, hun vermetele schittering verloren hadden
en toch zachter schenen. De blikken, die hij opving,
deden hom tot in het diepst van zijn ziel rillen. Zoo
had Slone dag en nacht wakende uren doorgebracht
krankzinnig liefde en wroeging hot eehe oogen
blik gemarteld door ingebeelde hoop, het volgende rade
loos dooii wanhoop. T, .-r j
Den zcédern. ochtend van zijn verblijf bij Bostil stond
Slone met jets vun zijn oude wilskracht op. Hij kon niet
langer in Dostiï's huis blijven, tenzij hij Bostil s aanbod
aannam, en dat was iels, waaraan hij niet dacht. Mot
oen ruk wierp Sloho al' zijn besluiteloosheid van zich of
en ging 'naar buiten, om Bostil, nu hij de kracht diaartoo
voelde^ zijn beslissing mede te deelen.
Bostil was in den corral bij Wildfire. Dat was de
tweede maal, dtot Slone hem daar vond. Wildfire scheen
Bostil heel wat vriendschuppelijker gezind te rijn dan
zijn heer qn moester. Toen Slone dat zag, voelde b.ij e«n
drift in zich opkomen, want zoo iets was bard voor
oen pikeur.
„Ik mag je paard graag," zeide Bostil met grimmige
openhaH,$ieid.
„Bostil, hel sptft mo dat Qc het baantje dat je mo
oaiHwlxxkn hebt, rdet oannümen kan," antwoordde Slono
vtug! «Hot te' me moedkyk gfwidïen dbt besluit 'W
dat e? bovwn een j^enspost dri.e vlaggen wapperen Ir plaats
van één- En in hoeverre Frankrijk zich bijv. druk
zal maken als een of andere bende Turken („net was
geen eens een Kemalistische legerafdeeling") érgéns èên
Brilsche of Italiaansche grensa. oht te nakomt....
De onmogelijkheid dreigementen in daden om te
zetten zal niet alleen aan de Turken- doch vermoedelijk
ook aan die Geallieerden zelf bekend rijn. Derhalve zaj
Angora eischen stellen en marchandeeren, zoo lang
mogelijk zonder militair optreden,, doch met gestadig
dreigement en. met plaatselijke opstootjes. Met spelde-
prïkken icüe dienen om de zenuwen van LondjCin op de
hoogste proef te stellen.
Dit heeft men te Londen blijkbaar volkomen in het
vizier. Zoo wordt dan ook de gewijzigde houding ver
klaard.
Wat Klein-Azië betreft, kan Angora alles gedaan krijgen,
behoudens handhaving der Geallieerde bezetting langs de
Zee van Marmora.
Maar wat Europa betreft: Thracië is Gonslaintinopelj,
daar blijven wij Britten op ons stuk staan. Gee-n
Turk de baas in Stamboel. Geen Turk ïn Thracië.
Geen turk in Adrianopel.
Dit alles is schoon gezegd. Maar het blijft de vraag of
men de uitvoering zoo goed iu de hand als de frase iq
den mond heeft.
Ware dit zoo dan behoefde Londen er nu reeds niel
op te wijzen, welk een groot belang Servië, Grieken»--
Land en. Roemenië heeft bij de handhaving der nieuwe
Tuxksche grenzen,, en .aan welke gevaren die landep
blootstaan als die Turk er in slaagde. Gonstanti-nipipe.1
terug te krijgen en weder in grensgeaneenstdhap te
komen met Bulgarije.
Vermoedelijk zullen dus Servië cn Roemenië dezer
dagen wel worden uitgenoodigd zich paraat te houden,
hetzij voor het bijwonen eener nieuwe vredesconferentié,
hetzij voor de verdediging hunner belangen.
Zeer vermoedelijk zal de inleiding op zulk een verzoek
wel zijn, dat Londen plotseling ontdekt, dat Roemenië
eigenlijk het ©enige land is., dal overwegend belang heeft
bij het openhouden, der zee-engte zoodat het niet meer
dan billijk is. dat dc Roemenen helpen de Turken weg
te houden uit Europa. Het zou ons niets verwonderen
als die ontdekking nog voor het einde dezer week werd
gedaan. UITKIJK.
Reclames.
ca
ca
nemqu. Je bent hartelijk voer mij geweest en ik ben je
daar dankbaar voor. Maar liet wordt tijd, dat èk het
je zeg." r
„Waarom kan je niet?" vroeg Bostil. terwijl hij* ach
mét een flikkering in zijn oogéa oprichtte. Het was
de eerste maaL csat hij dat aan Slone vroeg.
„Ik kan niet voor jó rijden," antwoordde Slone kortaf.
.',Zit Lucy duarochter?"
„Hoe zoo?" vroeg Slone, «E© rieh faog driftiger voelde
worden.
„Nou. jij was verliefd op haar otx rij wou jou niet
liebben,' antwoordde RostiL
Slone voelde het bloed Sn rijn adren koken. Die
Bostil kon de dingen zoo hard en zoo ruw zegge^
.,Ja, ik ben verliefd op Lucy en rij wil mij niet heb
ben." zeide Slone met vaste stem. „Ik heb haar gevraagd
mij naar jou te laten, gaant om je te zeggen, dat ik met
haar trouwen wil. Maar zij wilde het nfat."
En het is maar,, goed, dat je niet gekomen bent, want
misschien zou ikBo-vlil bteld op ©n begon dan weer:
„Aan moed ontbreekt het je niet, Sitone. Wat zou je Lucy
kunnen aanbieden?"
..Niets behalve Maar dat komt er niet op aan/'
antwoordde Slone, pijnlijk getroffen door Bostil s min
achting. „Ik ben bhj, «fat je het weet en daarmede is
het uit."
Bostil keerde zich om, om nogmaals naar Wildfire te
kijken, en hij keek lang. Toen hij zich weer omdraaide,
was hij een ander man. Slone voelde de machtige^
drijvende passie van dezen ouden paardenhandelaar;
„Slono, ik zal' je de keus uit hojnderd mustangs en
duizend dollars voor Wildfire geven"
Zoo gaf hij zich 'bloot tegenover een armen pikeur.
Ofschoon het Slone als een donderslag trof. voelde hil
eenig leedvermaak. Maar hij toonde het niet. Bostil had
slechts één bezitting onder al zijn ongetelde rijkdommen,
waardoor hij Wildfire van zijn eigenaar zou kunnen
„listeen," zeide Slojne kortaf.
„Het dubbele dan," stolde Bostil even kortaf voor.
„Neen"
„Ik
„Doe geen verdere moeite," viel Slojne hem in de redé.
.Je kent me niet. Maar laat ik je één ding zoggen —je
kan mijin paard niet koopon."
De groote aderen in Bostil's stierennek zwollen op/
zijn gezicht vertrok; rijp oogen weerspiegelden rijn
woede.
Slone zag, (fat Bostil door twee passies bezeten werd
de eene, ceu bittere, vreeselijke teléurstélling, dé
DDQDDDQDQODDDQDQQQDDDDÖDQDDDQDO
Ou koslbaarsle rijkdom is die vón
g hei bloed, wanl daf is de eenige
g rijkdom die gezondh id getfi.
m
H geven rijkdom aan hel bloed.
Eischt Hollnndoehe Terpakkin? en Gebroiksaanw^zlng.
SB DDDaODDQDDDDÜQÖDQODDDDDQQDDDDDD S!
Vergadering van den Raad op Donderdag 14 Sep
tember 1922, des avonds 7 uur.
Afwezig de heer Kraakman met kennisgeving van
verhindering.
Voorzitter de heer J. Burger, burgemeester, secre
taris de heer Rijs.
Na opening volgt vaststelling der notulen, na een
enkele opmerking van den heer Swan.
Ingekomen stukken.
a. Een schrijven van Gedeputeerde Staten, in
houdende de mededeeling dat de goedkeuring van
het besluit van den Raad tot aanwijzing van de
plaats waar een nieuwe O. L. school zal worden
gesticht, is verdaagd.
b. Een schrijven van P. Vos alhier, waarin ver
zocht wordt, geldelijke tegemoetkoming voor het
schoolbezoek van twee zijner kinderen aan de bij
zondere school te Krabbendam.
Burgemeester en Wethouders stellen den Raad
voor, aan belanghebbende, evenals het vorige jaar,
f10 per jaar en per kind te verstrekken.
De heer Slot meent dat nog dezelfde motieven
kunnen gelden als vorig jaar en daarom kan hij
met het voorstel van B. en W. meegaan.
Algemeen wordt het voorstel van B. en W. goed
gekeurd.
c. Een schrijven van de voorzitters van het ge
mengde koor Varia" en het fanfarecorps
T.A.VE-.N.U., die in opdracht van hunne vereeni-
ringen, den Raad beleefd verzoeken om de plaat
selijke belasting op publieke vermakelijkheden niet
van toepassing te doen zijn op plaatselijko vereeni-
'in^en. daar deze vereenivineen zelf al moeite
hebben om staande te blijven en uitvoeringen altijd
al een financieel tekort opleveren.
B. en W. stellen vpor, op dit verzoek afwijzend
te beschikken, daar de desbetreffende verordening
pas is gewijzigd en het belastingbedrag is ver
laagd.
Voorzitter meent dat adressanten niet de belas
ting behoeven te dragen, doch de caféhouders.
De heer Gutker dacht dat uitvoeringen van der
gelijke vereenigingen niet als püblieke vermakelijk
heden golden.
Voorzitter zegt dat dit het geval is wanneer het
uitvoeringen betreft voor leden.
De heer Slot wijst op de weinige toeschietelijk
heid van de caféhouders in dit geval en daardoor
drukken de kosten op de vereenigingen. Het schijnt
dat het hal noodig is, om de menschen er to krij
gen, Spreker wil de hier bestaande vereenigingen
vrijstellen van de belasting. Politie is ook noodig
wanneer geen bal is.
Voorzitter meent dat dit van omstandigheden af
hangt.
De heer Molenaar begrijpt niet wat het de ver
eenigingen uitmaakt of er belasting wordt, geheven
of niet. De caféhouders moeten voordeel hebben van
j de uitvoeringen en spr. begrijpt ook niet dat de
caféhouders niet toeschietelijk zouden zijn.
De heer Swan oordeelt het geven van subsidie
beter als er steun noodig is en wil de verordening
handhaven.
De heer De Groot meent dat de verordening in
het leven is geroepen om de bals te beperken.
Voorzitter oordeelt dat de vereenigingen meer op
hun achterste beenen moeten gaan staan jegens do
kasteleins en moeten zeggen het gebliksem houdt
op.
Het voorstel van B. en W. wordt aangenomen, te
gen de heer Slot.
d In verband met de vacature voor klerk aan
het gasbedrijf, wenschen B. en W*., alvorens tot
voorziening over te gaarn van den Raad te ver
nemen. op welk bedrag het salaris van klerk aan
het gasbedrijf moet worden gesteld. De gascommis-
s;e is van oordeel dat het salaris f1400.moet be
dragen. terwijl B. en W. een bedrag van f1200
vo ^rstellen
In een nader gehouden gecombineerde vergade-
ri'w van B. en W en de gascommissie. is door de
gascorrm besloten haar voorstel in te trekken, en
n ee te gaan met het voorstel van B. en W.
Nagegaan is welke werkzaamheden aan het be
drijf zijn en daarna zijn B. en W. en gascommissie
tot de meening gekomen dat een volslagen amb
tenaar noodig was en geen halfwas.
De heer Slot meent dat we tegenover een nieuw
to beroemen functionnaris anders staan en we nu
een hooger of lager salaris kunnen voorstellen. We
moeten zoo voordeelig mogelijk arbeidskrachten
zien te krijgen, teneinde zoo goedkoop mogelijk te
kunnen exploiteeren Zouden we niet klaar kun
nen komen voor f 1000.
De heer De Groot wil eerst een bespreking in
comité, speciaal wat betreft een ander punt.
De heer Gutker verdedigt het intrekken van het
voorstel der gascomm. door erop te wijzen dat wan
neer de loonen naar de laagte gingen er rekening
mee werd gehouden dat dit loon reeds verlaagd
was. Spr. is een voorstander voor loonen die op
peil blijven. Gaan de loonen omlaag, dan van hoog
en laag.
De Raad gaat in comité.
Na heropening zegt de heer Molenaar, dat hij zich
afgevraagd heeft welke ambtenaar noodig was. Spr.
vraagt of het iemand moet wezen mét acte boek
houden.
1 Voorzitter denkt niet dat het noodzakelijk is. Of
het wenschelijk is, is een andere vraag. Iemand
met een beetje administratieve routine zal wel
vo'doende zijn.
i De heer Molenaar kan met het voorstel van B. en
jW. meegaan.
I De heer De Groot wilde trachten een Binken
jongen te krijgen, maar do directeur schijnt het
daarmee niet te kunnen doen.
I De heer Molenaar zegt, dat een salaris van f1000
meer dan voldoende is als een Jongen van 17 Jaar
kon worden gebruikt.
I Voorzitter meent dat dit laatste blijkens mede
deeling van den directeur niet kan. Het moet ie-
mand zijri die geheel voor zijn taak is berekend. Er
dient een salaris gegeven te worden dat ligt in den
lijn der tegenwoordig betaalde loonen aan de fa
briek: We moeten geen misbruik maken van de
overvoerde markt.
De heer Slot zou zich bij het salaris van f1200
neerleggen, als hij de zekerheid had dat het een
gehuwde was, misschien ging hij dan wel hooger.
Maar spr. is van oordeel dat het werk door iemand
van 17, 18 jaar kan worden gedaan. Met de rede
neering van den heer Gutker gaat spr. niet accooixl.
Elk geval moet op zichzelf beoordeeld worden, men
kan niet altijd generaliseeren.
Na eenige bespreking wordt het voorstel van B.
en W. aangenomen, tegen stemde de heer Slot.
e. Verzoek van de Alg. Ned. Ver. „Het Groene
Kruis" om eene jaarlijksche subsidie van minstens
f 10.te verleenen.
B. en W. stellen voor op het adres afwijzend te
beschikken, onder mededeeling, dat jaarlijks
reeds een subsidie van f5 wordt verleend.
Goedgevonden.
f. Een schrijven van het comité der vereenigin-
tren van Burg. en Weth., inhoudende de mededee
ling inzake bijdrage handelsscholen, keuring van
waren, enz.
Er wordt op gewezen dat het comité niet tot
andere., de passie va» een man, die niet dulden khh,
dat hij gedw»rabcorad wend. Slone vomd dat bij niet beter
kon <k*g\ dan zoo g\uw mgcclijk weg te gaan. Daarom
bracht hij Wiidfire uit den corral cfci zadakie hem vlug.
Don ging hij uit ©en anderen corral zijn eigen paard.
Naggcf halen. <tn zocht dan Bostil weer op. De woede
van de» ouden «urn was blijkbaar verdwenen.
„Zeg eens, zeide hij, wees R\ou niet zoo idioot om
je mooiste kans in, je loven weg to gooien. Ik zal
„Bostil. mijn mooist© kans is al weg en jo weet wie
dat gedaan heeft/' antwoordde vSlorio, terwijl hij dep
halster van Naggqr c» den teugel van Wildfire in één
hand mam. „Ik bodocl het heuseh niet slécht.... Maar ik
kan je mij» paa'd niet verkoopon. En ik kan niet voor
jo rijden omdat omdat er niets dan ellende van
zou komen."
„En wat voor ellende?"
Holley en Farfa»e on Van en nog verscheide ne pikeurs
waren vlug gekomen en stonden nu met open monden
te luisteren. Slone begreep uit hun houding en gelaats
uitdrukking, dat Bostü in zoo'n stemming tot alles in
Maat was.
„We zouden den King en Wildfire tegen elkaar laten
loopen, injet?" vroeg Slone.
„En als cfat zoo was?" antwoordde Bostil1 onheilspel
lend. Zij» groote gestalte beefde.
Wildfire zou je lievelingspaard ver achter zich late»
en dat zou je niet prettig vinden." zeide Sk>n©. Zijn
«pikeurbloed dwong hem die plagerij te zegge».
„Jou wilde-paardenjager/' brulde Bostil, jouw Wild
fire kan co» bloeddorstig© paardendoodcr zijn, maar hij
kan de» King in een race niet slaan."
..Pardon, Bostil, Wildfire heeft dc» King geslageni."
Dit was olie op het vuur. Slone :»g Holley teekenen
geven, die hem blijkbaar beduide» moesten, uat zwijgen
het beste zijn zou. Maar Slone's bloed kookte. Bostil
bad hem op ide verkeerde manier aangepakt,
i; „Je liegt," schreeuwde Bostil, terwijl hij' oen Bfa,p
naar vore» deed, Slono zag nu hoe gevaarlijk de man i»
.werkelijkheid was. „Het was geen race. Jouw wild
paard heeft den King uit de baan getrapt."
„Sago King had de leiding, niet? Waarom heeft hij
'die dan niet gehouden?"
Bostil was als een woest, onhandelbaar kind, wiens
lievelingsspeelgood gebroken* is; hij barstte uit in een
stortvloed van onsamenhangende woorden. Sh>tie kon
niet begrijpe» wat hij bedoelde, en het kon hem niet
schelen ook. Toe» Bostil buiten adem makte, zedda
Slone:
„Dat praten geeft allemaal uleto. En Ik Wil niet, dat
ie me voor den tweede» keer een leugenaar noemt...
ijuu je pikeur op den King gaan zitten en kom onmid
dellijk mee. Ik zal
„Slone, houd je mond en ga weg," viel Holley hein
in dc rode.
JLoop jij naar de» duivel," antwoordde Slone koud.
Er volgde een oogeablik stilte, waarin Slone Holley
goed opnam. De oude pikeur met de haviksooge» mag
eerlijk geweest rijn, maar hij dacht toe» alleen aan
Bostil
„Wat moet cfat hier allemaal?" vroeg Slone. „Moet
ik soms dóodgesclioten worde», omdat ik mij verde
dig? Holley. jij ©n ai je kornuiten zijn bang voor dezen
ouckxn duivel. Maar ik bon het niet en bemoeie»
juilio je nou maar niet verder met de zaak."
„Jonge», je hoeft niel zoo pp te stuiven," antwoordde
Holle\„Ik wou alleen maar probeert?» je te kalmeeren,
zoodat je later geen berouw zou hebbe»...."
„Berouw hebben om niets. Ik wil, dat die groote
piaixienhaindelaar. die rijke en machtige rancher, die
ken»er van goede paanden. die Bostil, den Kim? laat
loopen of anders zijn woorden intrekt' Dan wendde hij
zich tot Bostil die Wijkbaar geïntimideenl was. dat
deze pikeur zoo tegen hem durfde optreden- „Ga mee.
Haal de» King- En Laat je pikeurs de crac-i beoor-
deelen."
Bostil spande nl rij» krachten in om zich te bedwia-
en te spreke». „Neen. Ik wil dan Tiooden jxaarden--
dooder niet voor de» tweeden keer deu Kip#
trappen/-
„Bah. Je bent bang. Jo weet, dat hij* nu niet door ee»
meisje bereden zal worde». Je weet dat hij den Kin^J
makkelijk verslaan ka», en daarom wil je hein koopen.
Slone zweeg verder. Hij rag aa» het bïeeke gezicht
van Bostil. dat hij mogelijk te ver ecgaa» was. Maar locï)
was het misschien heel goed, dat die hardvochtige,
oude pikeur de waarheid eens flink hoorde. Slone
raadde,, meer dan hij zag, dat hij iets gedaan had, wat
vroeger niemolnd had durven dóen.
„Ik zal nu gqain, Bostil
Slono knikte den pikeurs goeden dag e» leidde dan
zijn twee paarde» naar hot huis. Zoodra hij Lucy onder
de katoenDoome» zag, verdween rijn woede en begon
hij spijt to kriigen over wat hij gelegd had. Zoodra
Lucy hem in t oog kreeg, wilde rij, als gewoonlijk,
weggaan om ec» ontmoeting met hem te vermijctoiv
omwar het zien va» de paarden of iets anders deed haar
in plaats daarvR» naar hem toe komen.
.Wordt yervpjjgd.,
