Alieneeii Nieuws-
NiEllWE AïSONNÉ's
DE WILDE JACHT"
Woensdag 20 September 1922.
65ste Jaargang. No. 7098.
Ultijfivorss N.V. v.h. TRAPMAN Co, Schagen
ontvangen de nummers die nog
tot 1 October a.s. verschijnen,
<J R A T 1 S.
Brieven uit Engeland.
FEUILLETON.
E
Gemengd Nieuws.
N.V. „DE TIJDGEEST".
£135 S §181
g
DlltAÜT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag un Zaterdag. Dij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
teutiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers fl cent, ADVERTEN-
TI6N van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meen 20 cent (bewiJsnou
inbegrepen). Grooto letters worden naar plaatsruimte berekend.
Heemstede., 16 Sept. 1922.
Voorspellen tod de toekomst, ook al een v«n do din
gen, waarvoor de oorlog verantwoordelijk gesteld mag
worden, is een werkelijke rage in Engeland op hel
oogenblik.
Dot de oorlog er aanleiding toegaf. Is begrijpelijk. Wie
een dergelijke onzekere toekomst tegemoet ging, als dé
loopgraven in Frankrijk of Vlaanderen aangeboden, of
het schiereiland Gallipoli te genieten gaf, bad er wei
let» voor ov«r om een* t» weten te komen, of liij nog
weer thuis zou komen, en zoo ja, met hoewel en welke
mn zijn liicbaamadeeien.
Feu werkelijke behoefte wordt altijd vervuld. Waren er
«hijzsuiden soldaten» met nog benige duizenden vrouwen,
meisjes, vfldei», móeders of andere familieleden, begeérig
om de geheimen van het volgende jaar, of nog wat
later, te ontsluieren, welnu, al spoedig waren er tien
tallen, zeifis honderdlallen begaafde menschen, die go
ncjgd waren hun vooruitzienden blik voor zooveel shillin-
gen, of ponden, per keer te verkoopen- Waarbij dan zeker
één van beide partijen gebaat was.
Ja, tto gave van den vooruitzienden blik blijkt niet eens
Het beroemde
ROODE töblet
beperkt" te zijn tot diegenen, die toevallig een ©enigszins
platlo portemonnaie Inzitten. Herhaaldelijk worden te
genwoordig partijen gegeven in Engeland, waarbij dansen
en steppen lang niet de eenige attractie Is. De gast
vrouw neeeft ontdekt namelijk., dat ook rij op wonder
baarlijke wijze begaafd is., of 'anders hoeft ze wel een
nichtje of een kennis, dié er mee behept is. Dus niet
Hanger: na afloop bal. doch: na afloop ontsluiering van
de geheimen der toekomst. Onder die begaafde dame#
treft men namen aan als: de Hertogin van Newcastle.
Lady Angola Forbes e.d.
Duit er al weer niets nieuws onder do zon is, zouden
onze voorvaderen, de Batavieren, en volken, veel ouder
tkm zij. ons kunnen vertellen- De Romeinen, de Griek tri
geloofden in voonspellingen. ondanks hujn ontwikkeling
en beschaving, zoo goed als de barbaren, die zij overwon
nen. er ia geloofden als een gevolg van hu|n onwetendheid
De manieren om in de toekomst te leven, waren vele,
de resultaten gewoonlijk tamelijk gelijk. Immers, een van
de dingen waar de voorspeller rekening mee heeft te
houden, is, rijn woorden zóó dubbelzinnig te maken, dat
meestal zoowel in het eene. als i-i het andere ge\;ii uit
komen. .Al» Cyrufl ten strijde trekt, zal oen groot rijk
vernietigd worden." Welk groot rijk? Dat zal de toe
komst ckui wel leeren. De vrager denkt natuurlijk dat
van zijn tegenstander.
De tegenwoordige manier om de raadselen, die nog
voor ons verbolgen liggen, te weten te komen, schijnt
in Engeland de volgende rijn:
De bovennatuurlijk begaafde, gewoonlijk een dame,
neemt de hand van haar klant of slachtoffer, zooals
men hem noemen wil in de hare, kijkt hem vijf
minuten strak in de oogen, sluit dan de oogen (haar eigen
oogen, wel te verstaan) en gaat zich dan, nog steeds met
de band verbonden, inwerken in de toekomst van baar
bezoeker.
Die inwerking kan tong of kort duren, soms wel een
kwartier of twintig minuten. Al dien tijd moet de naar
lockomstgeheimen benieuwde, doodstil staan en nauwe
lijks ademhalen. Dan opent het wondennensch de oogen
en op indrukwekkende toon uit zij haar waardevolle
woorden, vertellend, wat haar geestesoog zoo Juist in de
toekomst heeft aanschouwd. „Twaalf gulden, meneer.
Danku/' Rrrjng, gaat het belletje voor wie volgt.
In den tijd van Arisloteles deed men het anders. Mis
schien zou d* wijze gelorde san deze nten* ^rivatwehié
wijze van aonhuoting nuk niet vow,
hebben. Maar in de lijnen van de hand, of liever Sn. het
verband bestaande tusschen deze lijnen en 's menschen
toekomst geloofde Aiistoteles zeer beilist.
„De lijnen'schrijft hij, ziin niet zonder reden in de
hand van den mensoh geschreven, doch koinen voort
door hemelsche invloeden en uit ieders bijzondere indivi
dualiteit."
Wat wij graag willen geLooven, omdat Aristotelcs het
zegt. In do Middeleeuwen, was er niemand, die het
waagde iets te betwijfelen. wat door dm GrickScheii
geleerde was neergeschreven. Sterker nog, nleuwé ont
dekkingen werden niet geloofd., omdat Aristotelcs ze
immers niet gekend had.
Toch. in latere eeuwen, is de toekomstvoorspelling door
middel van de lijnen der liand, op den achtergrond ge
raakt. De sterren kwamen meer on meer fa aanmerking
om mede te deelen, wat nog te gebeuren stond. Van het
allergrootste belang was de stand der sterrebeelden op
het oogenblik van iemands geboorte. Uit dien stand
kon de kenner der astrologie met zekerheid voorsjxdlen
welk leven, welke toekomst den pasgeborene te wachten
Stond.
Waaruit volgt, zal men zeggen, dat alle kinderen, die
op hetzelfde oogenblik geboren worden, dezelfde toe
komst tegemoet gaan. En dat kunnen we bezwaarlijk
aannemen.
Waar moeten wo nu in gelooven? De handvAst-
methode. gepaard met gesloten oogen, de sterren
methode of die van de lijnen der hand? Wat de
laatste twee betreft, zeggen deskundigen, maakt
dit niet het minste verschil. Als twee voorspellers,
die werkelijk hun vak verstaan, de toekomst opma
ken van een en denzelfden mensch, de een volgens
de lijnen, van de hand, de ander volgens den
stand van den sterrenhemel, is het resultaat steeds
hetzelfde.
Een zeer eigenaardig iets, dat, als het waar is, tot
nadenken stemt. Ook de allereerste lezers van de
liinen der hand moeten op de hoogte geweest zijn,
dunkt mij, van een dergelijk verband tusschen de
ze lijnen en de sterrebeelden. Immers, bij de voor
spellingen ui tde hand worden de namen van ster
ren gebruikt. De duim behoort, aan Venus, de wijs
vinger aan Jupiter, de middelvinger aan Saturmis,
do ringvinger aan Apollo of de zon, de pink aan
Merenrius. Dt-^drie »<r<> >ir ijjn -u zijv»u
1Ittl'l. iWV f:Uw.v.i lefóii.
Uit deze groote en de massa kleinere lijnen de toe
komst te voorspellen, is een, zeer ingewikkelde we
tenschap. Volgens degenen, die baar beoefenen,
veranderen de lijnen geregeld, in overeenkomst met
de wijzigingen, die optreden in iemands karakter
en neigingen. Voor een belangrijke gebeurtenis)
plaats grijpt, verschijnt een lijn, daarna verwijnt ze
weer. Men lette maar opl
Hoe het ook zij, degenen die in toekomstvoorspel- i
lingen gelooven, zijn velen en degenen, die zeggen
deze voorspellingen te kunnen doen, varen er wel
bij. De beroepsmenschen zijn volstrekt niet boos, j
omdat zooveel amateurs zich met hun vak inlaten.
Integendeel, des te meer wordt de aandacht daarop'
gevestigd. Ook zal iemand, die zijn toekomst van
een amateur te hooren heeft gekregen, ul licht naar
een echte voorspeller gaan, om te kijken, of die het
ook zoo zegt.
Sommigen van die beroepsvoorspellers hullen
zich. zooals hun voorgangers deden door ulle eeuwen
heen, in een waas van geheimzinnigheid. Anderen
echter maken op een nieuwe manier reclame voor-
hun vak. Zoo schrijft eeu Engelscho toekomstout»
hulster:
„Mijn speciale gave niet meegerekend, ben ik een
doodgewone vrouw, die pleizier schept in het leven,
die van een prettige omgeving, mooie kleeren en
lekker eten houdt. Ik heb evenveel trek in een lek
ker stukje vleesch of een heerlijk schoteltjo als
iemand anders. Ik kan. goed koken, ik maak mijn
eigen jurken en doe all6 dingen, die gewone vrou
wen doen. Als ik voorspellen ga, doe ik de gordij
nen een beetje dicht, maar ik maak het volstrekt
niet donker. En dan ga ik maar rustig zitten in een
gemakkelijke leuningstoel".
Mij dunkt, de boekjes van beroepskeuze, moesten,
althans in Engeland, ten spoedigste worden uitge
breid en voorzien van het beroep: voorspeller. Een
akelig vak anders om exameni in te doen: uitreiking
van het diploma na uitkomst van de voorspellingen
naar het Amerikaansch door ZANE GREY,
Bewerkt door W. J. A. ROLDANUS Jr.
28.
Slone hield zijn paarden in. En Wildfire en Nagger
begonnen-, toen zij het jonge meisje zagen, te nintiiken.
Lucy keek eerst even [naar de dieren en clan naar
Slone. Onmiddellijk scheen rij te raden, wat er gebeurd
was.
„Lucy, ik heb er een speldje voor gestoken," zeide Slone.
.Wat?"' riep rij uit.
„Ik heb je papa de waarheid gezegd en hij hij"
,G, zeg toch geen papa, Lin> Lucy werd bleek en
legde lioar hand op rijn arm een aanraking, die hem
huiveren deed. ,Lim, er rit bloed op je gericht. Vader
heeft je toch niet geslagen?"
„Geen kwestie van," zeide Slone, die vlug rijn hand
naar rijm. gericht bracht ,Dat bloed moet van mijn hand
zijn, die ik opengehaald neb, toen ik jWildfire vasthield.'*
„O, ik was ai bang, dat dat stamelde Lucy
en hield dan op, terwijl rii achteruit ging, alsof zij heb
haar woorden en daden plotseling bewust werd.
Dan vertelde Slone alles wat er gezegd was en vóór
:j -f- 1 '---1 1 '---"Hq rijn
en de
moet maktn eSfet IV ivrg kom Lfa, van
Bostli's boni niet g* jbiet."
Dan vloog zij dén hoek van het hui» c»m en verdween.
Sloue stond al» aan den grond genageld. ZeJfis BostU's
zware stap verbrak de trance niet en een ontmoeting
zou onvermijdelijk geweest rijn, wanneer Bostil niet het
id ingeslagen was. dat naar den achterkant van het
huis liep. Slone rukte zich uit rijn geestvervoering los.
ging vlug naar zijn kamertje en pakte zijn boeltic bij
elkaar. Hij zorgde er voor de revolvers., dekens, hjatnd-
scbcenen en andere dingen, die Bostil hem cadeau
gegeven had, alle achter tc latein. Dan ging hij weer
naar buiten en reed met rijn twee paarden naar het dorp.
Slone ging naar Brackton en Dracht de paarden ib
een groote. hoog omrasterde weide, waarin hij ze heel
veilig vond, ofschoon hij zich voornam er een wakend
oogje op te houden. En de oude Brackton zedde, alsof hij
Slome had een dergelijke waarschuwii
Lucy had hem indertijd alles verleid en
niet noodifl
Jtue verlangde
er inderdaad naar den half Idioten jongen te ontmoeteh
dde Lucy zoo schandelijk beleediga en bedreigd had.
Dien -ochtend liet Creech zich echter niet zien. Het
am
oogei
,Heb je dat tegen vader gezegd?" riep zij in verba
ring., aingst en bewondering uit. ,,0, vader, heeft het
moer dan verdiend. Maar ik wou toch, dat je het niet
gedaan hadt. Ik wou, dat je het iuiet gedaan hadL"
.Waarom?" vroeg Slome.
Maar rij gfif geen antwoord op die vraag. „Waar ga
je naar toe? vroeg zij.
gedacht.'
.Je boeltje.... Oh1" Plotseling weid rij doodsbleek.
De kleine sproetjes^ die bijna onzichtbaar geweest waren,
werden (nu heel duidelijk. Haar eene bruine hand drukte
zij tegen haBr borst, de andere legde rij weer op zijn
arm. „Ben ie van plan voor goed weg
„Natuurlijk. Wat kan ik anders doen?
„LJn..... O, daar komt vader. Hq mag me niet zie». Ik
dorp was nu bijna weer in riin normalen 'toestond
gekomen. De Indianen waren net laatst
doch nu was er geen. enkele vreemdeling weer.
waren heet zoolang de zon hoog stond, en alleen "dé
pikeurs txotseerdon de hitte.
Toch verliep de ochtend niet zonder een interessant
incident. Brackton deed Slione 't voorstel Zich te belasten
met het vervoeren der waren tusschen Durango en
BostU's Ford. „Wat zou ik met Wildfire moeten be
ginnen?" wns zijn vragend antwoord en Brackto had
rijn schouder opgehaald. Een tater incident vroeg nog
-meer Slone's aandacht. Hij had een man in Brackton'a
winkel zien staan en deze had toevallig Slone's antwoord
op Bracklon's voorstel gehooid. Je zal voor dien rooden
hengst zeker een corral noodig hebben. Het is het
mooiste dier, dat ik ooit gezien hebf'
i Deze lofspraak nam Slone dadelijk voor den man hl
en hij begon een gesprek met hem. Het bleek al' héél
I gauw, dat de man, dde Vortiees heette, een klein huisje,
een oorral en een lap grond op de helling van de klip
bezat en dat hij die graag goedkoop van de hand wilde
jdoen, omdat liij een mood baantje kan krijgen te
Durango. wuar zijn familie woonde. Het meest interes-
'seerde Slone da bewering van den man, dat hij een
EEN LEGERSCHANDAAL IN SOVJET-RUSLAND?
Naar „De Times" verneemt, heeft de Sovjet-regee-
ring onlangs een commissie benoemd onder voor
zitterschap van Dzerjinski, den vroegeren leider der
Tsjeka, met opdracht een Inventaris op te stelleu
van allo staatseigendommen. Ook werd de com
missie belast met het onderzoek van de mogelijk
heid, om een deel dier eigendommen te verkoopen.
Tn hoogere ambtenaarskringen, zoowel bij de volks
commissarissen als bij de andere Sovjet-instellingen
schijnen de werkzaamheden dezer commissie heel
wat ontsteltenis to weeg gebracht te hebben. De
commissie heeft nl. grooto militaire voorraden ont
dekt. die niet ingeschreven waren en Dzorjinski
eischt nu, dat de militaire autoriteiten dat wat er
te veel is zullen afdragen. Daarentegen verzetten
deze laatsten zich heftig.
Dzerjinski beweert thans er zeker van te zijn, dat
de hooge militaire autoriteiten vrijelijk ten eigen
bate over de voorraden beschikken. Ook houdt hij
vol, dat er behalve het ongeboekte materiaal nog
een surplus is aan wol geboekt materiaal, dat on
middellijk dient te worden verkocht.
SMOKKELEN VAN RUSSISCH ZILVERGELD.
Do overheid te Beuthen is er in geslaagd, een
smokkelarij in zilveren munten op h8t spoor te ko
men. Hierbij zijn oen Berlijnsche en een Beuthen-
sche bank betrokken, welke door middel van tus
schen personen groote bedragen aan Russische zil
vergeld lieten opkoopon, waarvan het grootste deel
zijn weg vond naor het buitenland-
Bij een politie-onderzoek in de bankgebouwen wer
den 4 centenaars en 16 pond Russisch zilvergeld in
beslag genomen. De directrice der bank te Beuthen,
Fraü Wnb.ruu*on, v.c-il legnu enni Lor^wtalJlnff -'.u i
iliUliüPÜ ._>*uuopVg üp "V&töi» ^©«sSelA.
Tstkfetog vrs 700 nummer» ces overstaan vaa
Notaris A G. Mulle
Maandag 18 Septembn 1922
Prijs van t 1300 9509
1000 9988 10327 1396! 18001
400 3619 7518 11809 12242 20575
200 1086 5308 6077 8753 9461
16695 17896
100 943 1544 8473 9417 10116
11244 15267
Prijzen van f 90. eigen geld.)
254 3566 6645 8395 10394 12935 151 -0 16786 19757
76 60 6769 8416 10411 7515259 9G198i
404 3696 6972 8642 10777 13170 71 16959 19957
520 3800 7032 8726 85 13456 72 17004 71
794 4015 7106 8867 lo836 13579 15326 54 2021b
874 4136 7310 9121 10975 13636 15481 81 20315
1073 60 7.67 2011050 95 86 17124 34
96 71 71 8311456 13893 87 98 20677
1357 4441 74 9336 74 13095 15568 17552 20714
1463 4585 90 8811872 1408315805 60 33
169W 4982 7571 9tiUQ 11005 1421415049 17650 20812
5190 7704 S2 12031 14331 57 17842 20924
17Q 3961
2m 67
16 65 40 85 1601418286
1856 5405 7867 0993 12164 14420 28 18536
212- 8929 7932 10002 12208 75 16164 18942
2201 -56 8134 n 1314615 7* 52
2629 Ö073 5010I30 12320 28 18280 85
2S85 6244 73 79 12537 14863 16412 19549
221 92 89 10352 98 14956 1ÖÜ35 19685
~j07 6605 8200 7312871 15095 46 91
Late? afkefeattr.
13717 15312 17244 103*.
T6 78 64 1945*
85 88 75 8z
82 12808 15432 76 19500
80 12 37 97 36
OT a 96 13072 1S529 17337 58
555Ö 7010490 9ü 3317468 69
6308 8429 9113123 37 87 72
71 69 1064$ 79 55 17547 19614
5837 8500 5213234 15668 68 33
66 13466 81 17620 19714
1353615727 52 89
63 29 54 19813
481371315826 64 28
3110810 58 5017715 3o
6401 47 01 87
40 8728 821382315000
6246 41 10901 38 38
85 72 4014017 16039
88 8815 59 82 44
6341 8929 11000 44 60
99 73 54 88 16110
6426 0042 91 14105 61
68 4911161 38 62
86 9217 77 54 W
6516 9352 87 14201 90
m 68 11283 11 16247
91 04^8 11311 -
6688 9570 48
0714 9611 51
86 22 91
6856 9111488
64 07 14304 <ss
60 11545 14423 16400
70 07 38 25
94 91 39 89
65 9775U678 14535 16529
7275 „82311734 43 41
94 37 77 14676 «3
7341 75 931473416609
7570 91 11828 53 16713
94 9,03 4314833 57
765u 19 80 61 84
771o 511196414943 16859
41 56 81 15037 75
50 59 86 51 83
ÖJ 6612021 5316968
72 73 01 15 22 89
7876 10021 12138 63 17010 'i
7962 48 88 71 69 t
8107 91 !»(B 1522517109191(
90 I» 32 19
34 ïïl
48 92
6616303
69 21
94 37
0993
7035
10 60
39 71
18066 8-«
77 1994/.
181052*101
63 7
75 2023/
18201 2U34„
10 0/
67
18311 8.
54 2044c
79 51
80 2*5L-
18424 3.
61 7i
18521 9*
18702 2067.
59 tw
99 2071*
18820 2
37 6.
39 8.
51 2089
59 209.
18916
24
56
68
79
1803.
8307
aanred bad, waarin kon worden. Pte
prijs hij wocjj was, waunoi-r <Sc Leritijng
oeteékende, bcii'chelujk la eg. Een denkbeeld flitste dooi
Slone's brcitn. Hij jging met Vorhoce roede en vond 'allen
even mooi, fa het biizondter den canral, welke gebouwd
was door iemand, die even bang was voor pansdeaiJ-
cKevcn als Bostil. Het uitricht uit bet kiefae huisje was
prachtig. Slone herinnerde zich hoef» laatste woorden.
Zij klonken als klokken in zijn ooren- „Ga niet, ga
niet" Zij ware» voldoende om Item lot den laatsten dag
aan BostiPs Foixi te binden. Hij durMe niet denken
aan wat zij beteekcndon. Hij luisterde slechte naar de
muziek ervan, wanneer rij telkens en telkens weer in
zijn coren iuneldfn.
.Vorhees, meen je het werkelijk?" vroeg hij. Wet je
°"zt is zoo betocbclijk weinig.
(et is moer da.n genoeg," antwoordde Vorhees. „En
ik beschouw het als een gunst *19 je alles koopt"
„Don is de koop gesloten, zeide Slone.
Slone hield nog <ie helft van het geld, dat hij met de
race gewonnen had, over. Hij voelde rich in dén zeven
den hemel. Hij was rijk. Hij bezat twee paarden - het
eene het mooiste uit de bovenlanden, en het andere hét
trouwste hij bezat een aardig klefa huis, waarin het
een ger.ot was om naar buiten te zitten kijken, een cor
ral, waardoor hij 's nachts rustig zou kunnen slapen,
geld, om rich aan te schaffen, wat hij noodig had, en
een tufa. En nadat hij uit de bron, die van ónder de
klip borrelde, gedronken, had, zeide hij tot zichzelf, dat
die alleen het geld dubbel en dwars waard was.
„Kijkt precies uit op Bostil's bezittingen," zeide Slóne
met leedvermaak. „Wat zal hij dol rijn. En Lucy...„
Wat zal die wel! dénken?"
Hoe meer Slone rondkeek en nadacht, des te meer
kwam hij tot de overtuiging, dat het geluk eindelijk
aBn rijn deur geklopt had. En toen, hij naor Brackton
terugging, wns hij dan ook in de wolken. De oude
winkelier gaf hem een knipoogje en wees heimelijk op
een joingen man, die op een Imt zat. Slone herkende
Joel Creech. De jongejn maakte een armzaligen indruk
en Slone kreeg medelijden met hem, zoo akelig en
hongerig zag hij er uit.
„Zeg," redde Slone impulsief, ,wii je me helpefai bet
een en ander weg te brengen?"
„Natuurlijk," antwoordde Creech opkijkend.
Slone kreeg de vreemdste gewaarwording van rijn
leven, toen hij den blik van die verschillende oogen
opving. Toch geloofde hii niet., dat deJ gevoel hel
gevolg was van da vowMiektfl gekleurde oogen.
Hij bocht vrij wat «fcgciQ. van Brackton ©n bracht die
met bebulp van Creodb itaar hot huisje onder de klip.
Drie maai moesten zij heem en weer om er alles to
krijgen em in al dien tijd zeide Creech zoo goed als niets.
Slone bood hom gelid aan, dat hij echter weigerde.
,Ik zal je helpen opruiracm ca een stukje eten," acldó
hij. .Het is mooi hier."
Hij scheen verstandig genoeg en was zeker gevoelig
voor hartelijkheid. Slone bemerkte dat Vorhoe6 het
huisje zoo schoon gehouden had., dat er maar weinig
aan te doen was. Een open steen©n stookplaats moest
wat gerepareerd worden en er moest hout gehakt worden
„Joel, leg jij nu vuur aan, terwijl ik de paarden m
halen," zeide Slone.
De jonge Creech knikte en Slone liet hem olloon. Hét
was niet makkelijk om Wildfire te vangen en nog lasti
ger cm hem in den corral to krijgen, maar eindelijk lukte
het Slone toch. Creech stond op <lcn drempel naar do
paarden te kijken en Slone zag of verbeeldde 2ich
te zien dat Creech een heel andere uitdrukking in zijn
oogen gekregen had.
vEen prachtig wild paard. Hij hoeft gedaan wat de
Blauwe gedaan zou hebben den King van dien verd..„:
Bostil verslagen."
Creech schudde rijn hoofd. Hij was somber cm vreemd.
Het was niet prettig in zijn oogen to kijkcn. Zijn ge
zicht veranderde. En hij prevelde. Slome kreeg nog
meer medelijden met hem. maar hoopte toch, dat
hij weg zou gann. Creech bleef echter en werd onder
het eten nog vreemder en spraakzamer. Hij herhaalde
dikwijls hetzelfde praatte onsamenhangend en ©if
meer teekenen, dat hij niet goed bij zijn hoofd wns.
Toch vermoedde Slone, dat die idiotie vo;n Creech
alleen maar bestond voor zoover het paarden en do
Bostil betrof. En Slone, die zooveel mogelijk te weten
wilde komen, moedigde Creech aan om over rijn vader
en de paarden en de rivier cn de boot en ton slotte ovér
Bostil te praten.
Slone kwam tot de overtuiging, dat de jonge Creech.
of niet, wisL dat de paarden
van zijm vader verloren waren en dat de boot losgesne
den was. Slome kon niet begrijpen, waarom hij die over
tuiging kreeg, maar hij had haar. Ten slotte vertelde
Creech hoe hij den vorigem dag naar do rivier gegaan
was, gezien had, hoe woest de rivier nog was, maar nl
veel lager, rich een weg langs de klippen gebaand &u
de touwen opgetrokken had, om te onulekkc-n, dat rij
doorgesneden waren,
SVJowa iwajwlHdU
