Noleer even!
LENGHAUS' KLEERMAKERIJEN
- n i
J i H
lil
11
Uit het Hart van Holland.
schijnlek te veiklaren, dat men er toe is overgegaan,
om dcor het heffen van bijzondere rechten op bepaalde
uitvoergoederen (met name papier) een steunfonds voor
de pers te gaan verzamelen. Sommige bondstaten hebben
besloten de pers met groote kredieten te ondersteunen.
Op zich zelf gevaarlijke maatregelen, want met hetzelfde
recht kunnen later andere ondernemingen als ze in
moeilijkheden zouden komen, eveneens hulp van den
staat eischen. Men mag hierbij echter niet uit het oog
verliezen, dat een groot gevaar voor de gemeenschap
dreigt als de tot nu toe zeer mafhankclijke pers in
handen bomt van trusts, die op deze wijze een grooten
eenzijdigen invloed op het politieke en geestelijke
leven van Duitstchland kunnen gaan uitoefenen. Dat
een dergelijk streven bestaat, blijkt zonder meer uit
de overgang van verschillende vroeger onafhankelijke
couranten in de handen, van Hugo Stinnes.
Het verminderen van het aantal abonnementen en
van het aantal advertenties is echter uitsluitend aan de
algemeene, niet tegen te houden algemeene verarming
te wijten. De overgroote meerderheid der abonnó's kan
eenvoudig niet meer betalen. Men is gedwongen te
bezuinigen op alles. Op boter, kleeren, den dokter
en ook op de courant. Had men vroeger één der groote
dagbladen en daarnaast een advertentie-blaadje of een
klein stedelijk krantje voor bet stadsnieuws, thans kan
men nog ten hoogste één dezer couranten behouden.
Hier ligt de hoofdzaak der moeilijkheden, waarin de
Duitsche couranten zich op 't oogenblik bevinden. En
daartegen zijn de dagbladen volkomen machteloos. De
groote steden hebben geen abonnementen genoeg meer
voor de heele reeks kranten en krantjes, die er voor
den oorlog .bijna op ieder uur van den dag verschenen.
En eveneens ontbreekt het nu in de kleine steden
en dorpen aan abonné's voor een eigen courant
Er sterven vele couranten nu in Duitschland. Oude
en jonge. En deze tering is nog lang niet overwon
nen, omdat de moeilijkheden met den dag grooter
worden. Want het snelle stijgen der prijzen maakt
razende vorderingen. In Augustus kostte het kranten
papier c.a. 2770 mark per 100 Kg. in September
reeds 6850 mark. En nu in Oetober is de prys al
weer veel hooger, omdat de prijs van hout, de voornaam
ste grondstof voor het papier, al weer enorm in de
hoogte is gegaan. Nu zijn do Duitsche staten, Pruisen*
Beieren, Baden, etc., verreweg de grootste producenten
van hout. Omstreeks 45 pet. der Duitsche houtproductie
beheerschen ze. De couranten verlangen nu, dat deze
staten het hout, dat voor de productie van de door hen
benoodigde papier noodig is. (d.i. c.a. 3 pet der totale
productie) goeokooper ter beschikking der papierfabrie
ken wordt gesteld om daaruit dan goedktaop couranten
papier te maken Of de couranten het recht hebben een
dergelijken eisoh Je stellen lijkt zeer twijfelachtig. Want
ten eerste komt de hoogere prijs, welke de hedoeldé
staten thans ontvangen toch aan de gemeenschap ten
goede, en bovendien zijn de abonnementsprijzen der
couranten nog In de verste verten niet zoo gestegen als
die der meeste andere benoodigdheden.
In doorsnede is de abonnementsprijs der couranten
tot het 150 200 voudige van den voor-oorlogsche
een algemeene 350 h 400
in verhouding weinig. En toch
gaat het aantal abonnementen der meeste bladen hard
achteruit. Verlaagt men den prijs met kunst en vlieg
werk nog meer veel kan het toch nooit zijn dan
zal men hierdoor geen redding van bcteekems kunnen
brengen. Iedereen is gedwongen te bezuinigen én tegén
deze noodzakelijkheid kan ook de pers met öp.
Een jaar of wat geleden werd de Residentie blij ge
maakt, met de meüedeeling, dat zij, inplaats van de
zeven of acht en dertig overal door de stad verspreide
bureaux, huizen, zalen en kantoren, die te zaaien het
gemeentebestuur in des Zelfs verschillende gedaanten
en functies huisvestten, een werkelijk Raatmuis zou
krijgen, waarin alles zou kunnen worden geconcentreerd.
Met de hier ter stede gebruikelijke prévoyante
dit beteekent „vooruitziendheid" en is mets bijzonders,
maar het zelfde woord in het vrij onbegrijpelijk Franscli
lijkt heel wat meer. Vandaar dat het in aen Raad zoo
graag wordt gebruikt met die prévoyance dan maakte
men van het plan een soort dubbelloops geweer cn
verbond er een belangrijke verkeersverbetering aan,
zoomede het opruimen van een krottenbuurt. Uit deze
laatste mededeeling blijkt den aandachtigen lezer reeds,
dat het plan dateert van vóór den oorlog, omdat men nu
veel te blij is, dat er krotten zijn, aangezien men anders
heelemaal niet zou weten waar men de menschen
onder zou brengen
Alweer met de gebruikelijke prévoyance werden er
allerlei huizen gekocht, waar die doorbraak zou moeten
komen en waar eenmaal het nieuwe Stadhuis zou
verrijzen. Verschillende panden waaraan niets ma»
keerde werden aan het gebruik onttrokken, waaronder
zelfs een groot hotel, in een tijd van schreeuwend gebrek
aan ruimte, kortom men ging te werk op de gewone
Sractische manier van een ambtenaar, die weet, dat
e Raad toch ja en amen zegt op wat hij ambtelijk
wenscht uit te halen.
Behalve die gemeente anticipeerden ook particulieren
op de bouwplannen, door zich pandjes te verzekeren, die
„wel in de onteigening zouden vallen" of door op
plaatsen, die na de doorbraak een gunstige ligging
zouden krijgen, vast wat nieuws te bouwen.
Toen brandde de Oranje kazerne af, waarvan hel
terrein groot genoeg is en bovendien veel aangenamer
ligt voor een Raadhuis, dan de rommelbuurt aan en
bij het Spui. Als we daar eens een Raadhuis bouwden?
Waarom niet, zei een ander. Laten we eens een plan
doen ontwerpen, zei een derde. Het plan kwam, niet
blijkbaar in Noordelijke richting. Greech ging dezen
grooten canon door en reed een der vele rotsspleten in.
Deze was vol versplinterde rotsen en verweerde leisteen,
het moeilijkste pad voor menschen en dieren. Lucy was
altijd vol zorg voor een paard en zij begon haar dier
te helpen op al de manieren, die een goed ruiter kent
Hoe zeer dat ook haar aandacht in beslag nam, toch
vergat zij niet hier en daar cederhessen op den harden
grond te laten vallen. En Zij Wist, dat zij een spoor
voor Slone's scherpen blik achterliét
Lucy Bostil had in haar geheele leven nog nooit zoo'n
inspannenden dag medegemaakt. Toen Greech bij zons
ondergang in een nauwe bergpas tussehen steil oprij
zende rotsen stilhield, liet Lucy zich van haar paard
vallen en bleef uitgeput in het gras liggen.
Greech had een blik van medelijden en bewondering
voor haar, doch hij zeide niets over dien langen rit.
Lucy had nog nooit in haar leven Zoo het Zachte gras
en het einde v^n een tocht op prijs gesteld. Zij lag stil
met een Meppende, brandende pijn m al baar Éeden.
Nadat Creech de paarden ontzadeld had, bracht hij' haar
koud water uit de beek, die zij dichtbij hoorde kabbelen.
„Hoe ver hebben we gereden?" fluis
terde zij.
„Een zestig mijl, zou ik zeggen, antwoordde hij.
„Maar we zijn nog geen dertig mijl van het kamp, waar
we gisteravond waren."
Dan begon bij aan zïjn kampwerkzaamheden. Lucy
schudde haar hoofd, toen hij haar eten bracht, maar
hij drong aan en zij moest het inslikken of zy wilde
of niet. Creech scheen ruw, maar hartelijk. Nu zij wat
gewend raakte aan het harde, ïnagere, donkere gezicht,
zag zij er droefgeestigheid in. En ook was het haar
niet ontgaan, dat Creech, wanneer het eenigszins mo
gelijk was, altijd zijn paard spaarde. Op moeilijke
plaatsen ging hij altijd te voet.
Do avond hulde den bergpas al heel gauw in een
diepe duisternis. Lucy zou met kunnen Zeggen of haar
oogen open of dicht waren, voor Zoover betreft wat zij
zagen. Zij schenen echter gevuld met duizenden beelden
van de woeste canons en bergpassen, waardoor Zij dieh
dag gereden had. De pijn in haar leden en de koorts in
haar bloed beletten haar te slapen. Twaalf uur léng
had Zij gereden en geloopen met nauwelijks één gedachto
voor ae natuur, van 'het woeste land; en nu zy eenmaal
lag, trok door haar geest een eindetas© stoet van
goedkoop. Architecten moeten ook 'door de. wereld
en gemeente-architecten, speciaal belast met alles wat de
gemeente-behoeften aangaat, hebben het natuurlijk te
druk met het ontwerpen van brandstofhokken voor
scholen, bruggewachtershuisjes, etc., dan dat men zulk
een situatieplan gratis van hen zou mogen vergen.
Het plan kwain er en zag er zoo goed uit, dat iedereen
overtuigd was van de meerdere voortreffelijkheid in
vergelijking tot het Spui-Turfmarkt—plan. Publiek kocht
dus hier en daar gauw weer een huisje, om er straks
„beter van te worden". Het derde-eenige-goede plan,
de geheele geschiedenis neer te zetten op de zand
woestijn, die Alexanderveld heet en waar aE en toe zes
huzaren of drie agenten-te-ipaard probeeren zoek te
raken in de oneindige ruimte ruim zes een halve
bunder scheen geheel van de baan.
Nu zijn de Stadhuisplanncn in de Raadscommissie
behandeld en blijkt het, dat er heelemaal geen één
stemmigheid bestaat. Dat alle drie der plannen aan
hangers hebben en dat eigenlijk niemand weet wat er
zal en moet gebeuren. Ja zelfs," het heeft er allen schijn
van of men geneigd is liever heelemaal niets te doen..
Wat ten slotte het versanidigjst zou zijn. Om dat
aan te toonen kan ik eigenlijk niet beter doen, dan een
uitlating aanhalen uit het verslag: .„dat in de naaste
toekomst toch niet met den bouw zou kunnen worden
begonnen, aangezien met het maken der plannen nog
jaren gemoeid zijn. Men achtte het zelfs gewenscht
met het oog op het algemeen streven naar bezuiniging,
een afwachtende houding aan te nemen, ten einde
te voorkomen, dat het Stadhuis immer zou getuigen
van do opvattingen uit dezen tijd. Bovendien bestaat er
geen urgentie in dien zin» dit de aanvang van den
bouw met ©enige jaren zou Kunnen wachten.''
Zoo is het metterdaad.
Als men den een of anderen vrij snuggeren ambtenaar
een gids laat samenstellen, inhoudena een juiste en
volledige opgave waar elk bureau en elke afdeeling te
vinden is, zoodat het publiek niet van het kastje naar
den muur wordt gestuurd, een gidsje, dat duur
geraamd duizend gulden kan kosten en goedkoop
of gratis verkrijgbaar wordt gesteld, is men feitelijk
precies evenver. Naar een bureau zoeken in een groot
gebouw 1» ook geen pretje en de hoofdbureaux weet
het publiek toch te vinden
Het gebouw gewijd aan publieke vermakelijkheden,
genaamd raadszaal, is kenbaar aan de vele agenten
en de optochten van manifestaties tijdens de zittingen.
Do bureaux waar men uitstel moet vragen van belas
tingbetaling, aan de vele vroeger-welgestelden, dié ér
zich heen begeven. Betalen van belasting, duinwater,
licht en telefoon geschiedt ten postkantore, afdeeling-
Giro, of bij een bank, voor passen moet men toch kruis
tochten ondernemen en wat heeft een burger meer
met zijn gemeentebestuur tót te staan? Van de eenige
gewenschte decentralisatie: aangiften van burgerlijken
stand in verschillende buitenwijken komt toch niets. Dus
waarom zou mon do «aak nog niet een jaar of wat
'aten zooals zij is? Vooral omdat het bouwen toch uit
een bekrompen beurs zou gaan en het nieuwe stadhui»
allicht een paar eeuwen getuigenis zou afleggen van
di8 bekrompen tijden, op gebied van geld en smaak
practiöchen zin.
Van practischen zin gesproken. De lezer weet, dat
sedert eenigen tijd een aantal Haagsche dienders aan
het bezit van een gekleurde manchet het recht ont-
leenen Isadora Duncan en andere beroepstandakkers
concurrentie aan te doen, hetgeen bestempela wordt
met den naam van veikcersregeling. Van dat moois
raakt het nieuwtje af en dus moet er wat bij worden
verzonnen. Het nieuwe verzinsel is de illuminatie van
die verkcersdicnder s,die een paa rgloeilichtjes aan bun
pols krijgen om „het verkeer" te toonen, dat zij er zijn,
iets wat men anders allicht alleen zou merken aan de
verwarring door hun aanwezigheid veroorzaakt.
De persilage, die hierin ligt voor de straatverlichting,
op drukko punten, schijnt aan jhet gemeentebestuur te
ontgaan.
Nu de coinmissie-adhoc, die in Engeland heeft ge
studeerd, toch alleen teruggekomen is met het idéé,
dat de oplossing van het probleem in die witzwarte
manchet zit (die er in Engeland niets ter wereld mee
te maken heeft,) kunnen we de gemeente een niet-
onaanzienlijk bedrag uitsparen door de heeren er op te
wijzen, dat in Londen ae dienders niet geïilluoiineerd
zijn, doch de straat wordt verlicht en bovendien dat men
er den laatsten tijd toe Is overgegaan den verkeersagent j
een witten regenjas (overjas) te geven, waardoor hij
ook bij dag beter in het oog valt. Die witte jassen
zijn momenteel op lederen uitverkoop van een Engelsch
kleedingmagazijn in Nederland voor een zuur gezicht
te krijgen, aaar het publiek er niet aan wil. Dus, ais men
er thans een gros van opdoet of laat maken, heeft men
kans op wat goeds voor jaren, inplaats van lichtjes, die
natuurlijk op critieke oogenblikken juist weigeren. Of
die men bij de schitterende straatverlichting, waarvoor
de burgerij zoo duur betaalt, toch niet opmerkt. A.
dat ge Uw HERFST- en WINTER KLEHDING
het voordeeligst koopt in
te WINKEL en HOOGWOUD.
Vraagt stalen. Overal te ontbieden.
beelden nauwe, rood© spleten, vo| groene vegetatie
gele passen stoffige, verraderlijke waterscheidingen,
die canons verbonden versplinterde rotsen en ver
weerde leisteen mijlen en mijlen en eindeloozö
kronkelende mijlen van gele, lage, overhangende rotsen.
En door dat alles had zij een spoor achtergelaten.
Den volgenden dag verliet Greech dien laag ommuur
den canon en zag Lucy een woest, rotsachtig land,
doorsneden met groene en kale, of gele en met
ceders begroeide passen. Er was zand en harde grond en
dik gras en mijlen en mijlen kale rotsen, waar zelfs een
beslagen paard geen spoor zou achterlaten. Maar de
tocht was niet zoo moeilijk Lucy behoefde niet zoo
veel te voet te gaan en aan het einde van dien
dag was zij in veel betere conditie dan óp het einde
van den eersten.
Den derden dag ging Creech voorzichtiger te werk.
Verscheidene malen verliet hij de directe route, beval
Lucy op hem te wachten en reed paar de randen van
canons of toppen van kloven, vanwaar hij het land kon
overzien. Lucy begreep na een poosje, dat hij dat deed,
omdat hij bang was vervolgd te worden; zij vond dat
vreemd, want het behoorde tot de onmogelijkheden, dat
men Creech zoo gauw op het spoor zijn zou.
Deze bijzondere voorzichtigheid van Creech kwam
nog meer uit op den vierden dag en Lucy begon toen
zelfs bang te worden. Zij kon niet zeggen waarom. Maar
toen Creech op een hoogen top, die een goed uitzicht
gaf op het tafelland, dat zij doorgetrokken had, staan
bleef, zag Lucy mij en ver weg nog kleine, zich bewe
gende stippen.
„Dat zie je zeker welzeide Creech.
„Paarden", antwoordde Lucy.
Hij knikte somber en scheen een ernstige vraag te
overwegen.
„Volg* iemand ons?" vroeg Lucy en zy kon een trilling
niet uit haar stem houden.
„Al twee dagen. Ik snap er niets van. Zij hebben ons
niet gezien. Maar zij blijven ons volgen.
Sr2y. IWSef vroeg zij jvtag.
„Ik zou bet je bever niet zeggen, maar ik acht het
mijn plicht. Het zijn Gordts en tweo van zijn kornuiten.
„O, is het toch waar," riep Lucy, plotseling angstig
Het noemen van Cordt's naam had niet altijd dc macht
om haar angst aan to jagen, maar ditmaal beefde
zij van vrees, zooals haar dat overkomen was op den
'V, „DE TtJDOlS^
Irvkkina van 1000 notaraers ten OvCZS&^CCS
Notaris A. G. MahÊ.
Woensdag li Octobes £933»
fr.js van 50000 2762
1000 5564 12*42 *3371 133^
13678 13963 14379
- 400 7123 8016 11607 m&k
200 426 1359
100 1456 2535 2658 «93 64®
7024 8062 9177 11221 Ï1887
13626 14915 15445 20319
Prtjxen van 90. eigen gekt*
40 2693 5300 7825 10250 12189 J4095 768551CM8
214 2/08 14 3810535 9814335 17118 1920
ta 09 51 42 4512244 4817231 19391
87 2800 5423 6010801 50 66 67 89444
476 1 5517 7913 121210914813 7719507
Aó 40 19 sm 60 51 149171738419704
735 2907 5723 8153 91 52 2717527 20
805 3122 5826 8241 10927 67 80 17621 19989
958 3285 30 83 421256015027 4520024
83 3354 96 830311063 81 15425 80 74
1311 3427 6050 47 6812643 5517775
18 45 64 71 11172 89 57 Ê7C
46 3622 6528 8443 11207 95 85531 17!
95 32 6748 8558 23128841560618141
1444 3752 6802 85 54 8515757 8020449
1518 4034 62 8673 9! 129231560518277
99 4153 7096 8723 93 32
1650 4230 7196 9711380130101
1776 82 7217 0126 98 66 flBft-— -
1861 4414 58 6411623 83167361857920600
1926 4583 7365 9235 J1875
84 4806 7493 8413 82 I
2060 4915 7515 873513010 i
74 6087 7668 58 24 i
2236 5148 7737 984.7 35
81 78 45 98 5615733 16616
2310 5234 00 9987 07 44 36
33 40 8210030 71 8816H9
2561 55 89 89 !MX5 961685019045
2653 79 JöOOXOm 631384616907 MU18
Later aflosbaar.
3 2087 4GÖ0 8905 itm MM M09 MM
li 2110 4743 6600 9540 SS m Ui 58
17 48 59 13 47 85 71 84 70
18 65 62 96 66*4 80 9016611 18857
20 70 02 0839 62 9814840 M 68
76 2220 4808 29 7511009 55 W 82
8539346091 66 82 7205
139 2304 38 98 9312008142181072018022
8 0801 9705 30 52 54 43
3X 63 48 86 91 19003
9809 841430210805 46
rUm 6810192
69 84 47
m*amx> 76
19308
44
313605 18277 78
3X6016
3 9208435 21
316506 80 12
i mmmzi
451657383912
97
5810525
92 46 .tóflBQff 29
I89U6 m 90 8219607
19X2647 *4842
41 74 93 96 57
- 80&
3X495417403 60
807 3029 28 7007 10210 04 60 17 76
ÜJ 71 30 7331 3583339 83 37 78
83 3102 40 63 60 $98608! 4610706
9ü7 16 63 7840 68 0615114 70 JS
16 18 70 50*0330 67 93 88 30
20 99 5403 3980 10519 7115200 17512 19803
2o 3208 18 85 60 98 98 63 28
oö 14 40 85 806041230410877 96 33
60 31 98 66 5 50 6417655 65
86 8331 60 8(00 805497 71 82
1026 50 66 84 57 5515460 8210976
40 52 5509 8115 61 88904 66 97 82
82 80 47 5510104 21553617702 20UU3
93 3411 88 8206 84 88150S4 22
i 117 17 900® 78 88 $3001 57 82 49
59 84 00 77 J06Ü3 46 09 54 88
77 3521 78 8330 'AA 47 87 88 62
1250 58 87 U 28 7915728 99 20123
öl 95 W16 64 6813*03 4517800 32
.510 98 34 01 84 76 96 91 96
24 3621 56 90 90 9515803X794520222
2/ 23 mu to&wm w 4e oi es
16 55 74 901*01413245 40 91 93
i41Ö 86 84 76 28 81 6418004 20305
31 3265 590! 8529 9518314 81 v 30 21
ld 82 47 801M0Ü 48X59*0 74 83
<5 3879 5X 8607 30 98 13 842042/
lö 80 65 81 46X9404 93 31
34 3945 86 6J 06 11 4018133 33
.4 51 000! 941X208 22 93 68
.021 87 5 8729 13 36 9618242 20520
o5 90 16 5311303 4516005 6u 20008
82 4025 53 54 28 971612718302 22
1628 63 58 0! 3913500 40 53 20727
1/00 93 89 80 60 74 51 71 39
22 4101 6130 88161141818603 5518400 51
66 87 42 48 35 33 80 196
72 59 6268 3958 53 46 93 16 20828
98 84 74 99 77 51 X6204 34 37
.802 93 6305 9060 81 X3703 63 36 43
67 4292 14 7! 87 37 78 932091!
1220 4336 34 911211511 77*633018522 30
24 4447 <0 20 33 82 4J 24 43
30 80 87 43 5313800 48 40
4/ 07 6424 52 W 30X6417 55
48 4510 32 60 80 87 3618611
*1 31 49 93481173613916 43 12
y4 76 6614 9366 00 19 02 32
64 90 55 9427 öl 32 81 37
37 4634 66 4611804 X«Q2 87 7S
x iqc tytë sswad 74$6„ 11300 *a.s
83 0*» m* 'WH#®. Ji40^ r.*rfWkt
""'42 en 8987 vêrvahea.
avond, dat zij in het boschje ontvoerd was.
„Het is Gordts wel," zeide Creech „I'k wist het voor
ik hem gezien had. Twee dagen geleden heb ik zijn
paarden in den grooten canon zien grazen. Maar ik
dacht,, dat ik ongemerkt voorbijgeslipt was. Iemand
reeft ons of ons spoor gezien. Maar in ieder geval
volgt hij ons. Maar wat ik niet snap is dat hij ons
pad zoo goed volgt. Gordts is nooit een groote spoor
zoeker geweest. En nu Dick Sears dood is, heeft hij er
feen meer in zijn hoep. En ik heb mijn spoor goed
unnen verbergen.... Ik snap er niets van."
„Creech, ik heb een spoor achtergelaten," bekende
Lucv.'
„Wat?"
Dan vertelde zij hem hoe zij cederbessen en stukjes
cederbladeren had laten vallen op den kalen en rots-
achtigen weg, dien zij gevolgd hadden.
„Wel. verGreech slikte een vloek in. Dan begon
hij te lachen, maar grimmig. „Jij bent een slimmert.
Maar je hebt mij niet beloofd, dat niet te doen... En
als Gordts je nu te pakken krijgt, is het je eigen
schuld."
„Oh," riep Lucy uit, terwijl zij zenuwachtig omkeek.
De bewegende stippen waren nu heel duidelijk te zien.
„Hoe kan hij weten, dat hij mij op het spoor is?"
„Dat kan ik je niet zeggen. 'Misschien weet hij het
niet. Maar zijn paarden zijn frisch en als ik hem het
spoor niet bijster kan doen worden, zal hij gauw genoieg
weten, wie hij volgt."
;,Laten we verder gaan. We moeten hem het spoor
bijster doen worden, lx zal het nooit meer doen.... Om
Godswil, Creech, laat hij mij niet te pakken krijgen."
En Creech ging van het kooge open land de canons
weer in.
De dag éindigde en de na dit scheen Lucy een zwart
niets toe. Toen de zon opging, waren zij al weer op
weg; Creech spaarde noch Lucy, noch de paarden. Hij
hield er een flink gangetje in en koos wegen uit, waarop
hij geen sporen acnterlaten zou. Ook volgde hij dikwijls
rivierbeddingen, waar het water de sporen uitwischte.
Dien nacht voelde Lucy zich a'ls in een afgrond verloren.
De droomende stilte hield haar nog iana wakker, hoewel
de slaap zich reeds van haar oog[leaen had meester
gemaakt. En dan droomde zij van Cordts, die haar
gevangen nam en mijlen ver in de woeste en purperen
klippen wegvoerde; van Slone, die haar op Wildflro
S8.V. „DE TIJDGEEST".
van 1000 nummer* .en overstaan van
Notaris A G. Mulle
Donderdag 12 Octobei 1922.
E&S& «oo I 1000 10059 met premie van f 3CXOO
400 7400 7917 8614 10870 13664
200 19260
100 263 591 1133 1473 1913 3153
3529 3570 4509 6230 12983
15518 162831673616789 1 350
19848 20844
en «m t 90. eigen gela.
W 7527 Ï0867 12749 14933 16601 1897J
83 47 11052 12806 99 1Ö702 19005
121 09 81 4615030 25 19211
25 7747 111151294515231 71 11
V 802811264 57 34 75 19301
.05 98 9513112 46 98 19418
2380 5438 8136 11341 78 15302 16821 19556
5 87 3560 8209 11546 01 15416 16966 78
J 2839 5703 8457 U64i 13211 42 17075 19711
3033 99 8874 69 27 68 79 88
39 5889 8111724 13401 74 17140 19912
J32C6 5952 9028 28 86 02 43 32
l 28 6041 72 35 9215Ö71 17388 78
*9362 6124 95 751368215748 96 20245
I 3653 6207 9122 11830 13745 61 17588 80
i 91 6332 9367 11918 51 15872 17790 20454
5 3830 02 9474 12005 13809 73 17873 20548
3941 6593 9535 10 25 90 79 207o9
«170 6616 41 12144 97 15911 18082 20888
1 4280 0932 9679 59 14118 16001 18217 97
438J 7X70 9798 12298 6816150 55 20983
l 4404 8f 10363 12389 14445 16206 18397 8/
78 7263 84 94 14576 42 18410
ES62 8610413 12469 9316404 50
t 4614 91 10541 1251914659 8 68
39 7339 10660 51 14707 72 18623
I 4837 95 10725 12622 14904 73 33
l 88 7451 10800 37 616549 47
4347 705Ö 9494 11879 139/2 16216 loöa3
52 M 85 9538 11976 89 3y 90
97 62 7146 55 77 14014 64 18*11
(2207 4403 7229 5712085 31 bü o4
41 29 7357 76 12123
48 72 9688 2A
37
43
48 4514 79 98
70 43 94 9807
1 2433 45 99 69
30 4622 7406 76
43 40 20 9512216
1 2560 BB 83 9912 20
41 16406 ÜJ
43 27 7J
73 63190UJ
76 16525
8214116 63 3J
76 27 16633 54
43 41 64
57 69 19113
7f 86 4724 89 52 50 64 74
GO 28 7525 57 6814280 16706 10201
70 93 47 2010080 70 95 32 4o
«5 2008 68 32 8812322*4841 52 48
«0 27 70 88 54 38 5210800 99
63 me 66 00 01 2010314
10 93 4809 8510111 70 14441 16933 93
83 2728 4937 7S08 94 8214508 17038 194üo
526 2841 52 35A024512W7 41 17134 20
65 57 70 W 45 45 53
77 96 6017206 55
701252414602 8 91
82 66 52 261Q5R
89 69 80 61 91
04 7914301 9319C03
96 85 417305 10
61 1034312608 35 46 37
67 5612838 73 66 63
S37 96 71 70 39 78 74 89
54 5401 8118 92 91*48031743519750
45 1010455 (2906 *4 53 93
93 76 63 10 58 79 94
98 820310508 27 80*3538 97
589 35 26 41 14907 80 19815
90 8302 3813003 4617G89 55
7 64 28 7017726 19927
86 88 3815000 70 44
3710608 70 2 74 59
45 76 85 717801 84
00 91 13107 65 27 20016
81 93 96 75 35 68
821071513292 15109 55 88
148 69 «3 tiÜ 17020 201UU
10 10898 13300 15202 89 30
2611045 2A 318023 77
32 70 33 80 39 80
65 79 8015303
98 8313431
8509 87
52
66 43 0847
79 52 79 7858
601 2942 80 86
49 «20 7928
90 50 8009
90 61 57
142 3046 5233
825 3109 5389
37 96
54 5401
38 3202 45
40 37
936 41
64 3304
66 7
80 40 5642
1045 55 75
51 73 5234
60 08 82
70 Ü9 5832
77 3430 34
98 35 5046
1153
71
84
1229 70 73
52 85 96
35 0946
1537 54
95 18 70 21 «120
1312 30 Ü2 8616 55
36 46 96 33 91
1432 61 09 4111204
41 74 6102 8770 36
46 3804 13 96 38
1502 00 18 99
18
4 75 0218
17 3901 80
59 32 6316 79
73 60 49 90
1608 77 6403 8010
20 80 28 28
70 4035
8833 99
3811305
4Ü2G2U7
63 13
90 iki
91 '-4H
3518100 41
64 11 43
65 47 86
15409 §2203uy
75 27 73 tl
f3520 46l82il2v4o7
5015510
52 92 95
12 801560518369
3013622 29 85
58 39*5703 94
64 65 31 18411
6613302 34 75
80 72 6504 4711423 8 37 87 20542
1706 77 9 54 48 0 04 18527 4o
1800 4109 6620 901411509 3015835 59 73
KJ 13 44 26 20 47 49 8120G02
59 18 73 81 50138331590218620 41
65 58 6706 9X00 3*613 58 24 44 w*
1023 61 97 8 18 61 61
25 66 6828 25 70 64 63
69 69 -16 9222 82 8216004
75 4204 52 43 91 13904 21
76 21 69 9411737 15 76
£8 57 0913 9335 76
2006 58 ..52 38 89
77 86 ï#87 9453 1*819
91 4301 7006 67 56
«30 31 25 88 62
Vorige staat 11966 hlx. 11960 1-
m.3 Ï4635* enz Lijst 26 Sfcjifli. mee ten ver-
i 5556** en 5ST9*" oubmekt 5679^
ld
26
30
bj
bi
01
71
46 207O2
62 7/
67 20816
80 22
-- 83 33
22 16103 18700 49
27 16 12 57
44 41 .*48 20931
45 49 72 75
50 8518812 93
volgde; van een woest gevecht. En angstig en koud
werd zij wakker in den zwarten nacht.
Den volgenden dag trok Greech in Westelijke richting.
Dit scheen Lucy ver links toe van den weg, (tien zij
tot dusver gevolgd hadden. En ondanks haar groote
vermoeidheid en de noodzakelijkheid om op zjclizelf en
haar paard te letten, moest Lucy zich over den wilden
en woesten canon verwonderen. Het was, dacht zij',
slechts een aanhangsel van dien grooten canon, maar
hij was anders, vreemd, indrukwekkend. Bij iedere kron
keling van het pad leek het onmogelijk verder to. gaan
over dien met rotsen bezaaiden grond. Toch vond
Creech er den weg.
Dan volgden er uren, dat zij hellingen en steilten
moesten beklimmen, zooals Lucy ze nog nooit gezien
had. De doornen der doode ceders rukten haar rijkleed
aan flarden en verscheidene schrammen deden haar
vleesch branden. Tegen het midden van den middag
ging Creech haar voor op de laatste steile helling, een
gele helling, begroeid met ceders, naar een vlak hoog
land, bedekt met pynboomen en hoog verdord gras. Hier
rustten zij.
„We hebben Gordts op een dwaalspoor gebracht,
daar kan je zeker van zijn," zeide Creech. „Je bent een
kraan van een meid, maar bij God, als ik het nog eens
moest overdoen, zou ik er niet aan beginnen."
„Weet je zeker, dat we hem op een dwaalspoor ge
bracht hebben?" vroeg Lucy op smeekenden toon.
„Zoo zeker als tweemaal twee vier is. Maar voor alle
securiteit zullen we dezen rug nog overgaan. Het is
mijlen naar den anderen kant, waar ik op Joel moet
wachten. En we zullen nergens een spoor achterlaten."
„Maar dit gras?" vroeg Lucy. „Het zal onze sporen
laten zien."
„Kijk eens naar al die laantjes en «noren er tussehen.
Alleen een Indiaan zou ons hier op Wild' Hoss Benoh
kunnen volgen.
Lucy keek voor zich uit onder de dennen. Het was
een prachtig bosch met boomen, die ver van elkander
stonden, maar toch niet zóó ver, dat het gebladerte zich
niet vermengde. Een droge geur, als een zware parTum,
woei in haar gezicht. Zij moest, of Zij wilde of niet,
eraan denken, hoe een brand door deze dennen zou
voortsnellen; en zij herinnerde zich Joel Creech's vreeso-
lijke bedreiging. Lucy huiverde cu zette dc herinnering
van zich at Wiordt vervolgd
