Schager Courant
De Lijdensgeschiedenis met de
tarieven van het P.E.N.
NAAR FINLAND.
DE WILDE JACHT
Zaterdag 21 October 1922.
65sle Jaargang. No. 7116.
TWEEDE BLAD.
JURGENS
PLANTENBOTER
VOEDZAAM
VQ0RQEELIG
FEUILLETON.
Indertijd schreef ik eenige artikelen over het
p.E.N. Toen was het niet dit bedrijf, dat zoo'n
mooie overheidsinstelling had kunnen zijn, reeds
een lijdensgeschiedenis, al heb ik dit woord des
tijds niet gebruikt. Ik schetste de inrichting van
dit provinciale grootbedrijf, voor den bloei en de
welvaart van onze provincie onontbeerlijk. Inzon
derheid gaf ik eenige beschouwingen ten aanzien
.van de financiëele misère, waarin het steeds meer
'<wam te verkeeren.
't Is nu ruim anderhalf jaar later. Zijn we in-
niddels veel verder gekomen? Laat me deze vraag
•ens onder het oog zien.
Jaren reeds staat bij ieder, die eenig inzicht heeft
n dit grootbedrijf, de overtuiging vast, dat het be-
ast is met al te veel millioenen déferin gestoken
dichtingskapitaal. Jarenlang wordt anderzijds even
zeer bij gemeenten, polders en grootindustrieelen
iangedrongen op vrijwillige medewerking tot hoo-
?ere betaling voor den hen door het P.E.N. gele-
verden stroom. De contracten zijn vóór den oorlog
neerendeels voor een tijdvak van omstreeks 25 jaar
afgesloten tegen tarieven, waarop het P.E.N. thans
niet zonder verlies stroom kan afleveren.
Gedeputeerde Staten hebben nu in Juni 1921 aan
le Staten voorgesteld het P.E.N. finaal kwijt te
ichelden ongeveer 6K millioen gulden, mits dan ook
de gemeenten 'bereid zouden zijn tot aanvaarding van
hoogere tarieven, zóó dat het P.E.N. voortaan we
der zonder verlies zal kunnen exploiteeren. Het
bedrag van iVA millioen gulden is samengesteld
uit ongeveer 3M ■inillioen tot en met 1820 geleden
exploitatieverliezen en ongeveer 3 millioen crisis-
kosten begrepen in het stichtingskapitaal.
In wezen is dit inderdaad een goed voorstel. De
P.E.N'.-wagen was in het slop en hij moest er weer
uit. Aan do zijde der provincie zijn bij de leiding
van het bedrijf vele fouten gemaakt, waaruit. groot
nadeel is ontstaan. Die fouten mogen zich niet wre
ken op de. beurzen van de stroomverbruikers. Do
g e h e e 1 e provincie dient de nadeelige gevolgen te
dragen van de fouten van haar bestuurders en van
de bedrijfsleiding. Anderzijds kan niet worden ont
kend, dat de verouderde vooroorlogsche tarieven
niet gehandhaafd mogen blijven. Die oude contrac
ten. voor langen tijdsduur afgesloten, mogen dan
al wettelijk onaantastbaar zijn, de gemeentebestu
ren (overheidsorganen) mogen tegenover een ander
i\erheidslichaam, de provincie, geen gebruik blij
ven maken van regelen, gesteld in een tijd, waarin
de toestanden .zoo geheel anders waren dan nu, zoo
dat die regelen onmogelijk nu nog als juist kunnen
worden aangemerkt.
Bij de 3M millioen exploitatieverlies tot en met
1920 kwam over 1921 nog ruim f540000.De begroo
ting voor 1922 raamt een verlies van f 1.18G.000, ter
wijl op de begroeting voor 1923 f054000 is uitgetrok
ken.
In 1920 en 1921 heeft het meerendeel der gemeen
ten togestemd in een verhooging der betaling we
gens de maximale belasting met 50 pet. Zelfs nu nog
zijn er een 16-tal gemeenten, die deze ■verhooging
niet betalen. Dat is wel zeer hinderlijk voor d.e, ove
rige en het is zeker de taak van de organisatie der
stroombotrekkende gemeenten, om aan deze onge
lijkheid tén spoedigste een einde te maken.
Maar in hoever dienen de gemeenten boven deze
50 pet..nog verhooging toe té kenneh? Daarover is
naar aanleiding van het bovengenoemde voorstel
van Gedeputeerde Staten over kwijtschelding van
6J4 millioen. moeizaam en ernstig overleg ge
pleegd tusschen afgevaardigden van de Provincie en
afgevaardigden van de afdeeling Noordholland der
véreeniging van Neerlandsche gemeenten. Van de
zijde der provincie waren hiervoor aangewezen het
lid van Gedeputeerde Staten Hendrix en de Staten
leden Wiba.ut (voorzitter), Heerkens, Thijssen, Trap
man, Van der Waerden en Do Jong Schouwenburg
en door de geoqaeeniten- de heeren Kooiman, te Pur-
merend (voorzitter), Kuipers te Beemster, Van Itte-
sum te Apeldoorn, Lommen te Castricum, Van Deven
ter te Alkmaar, Verhoeckx te 's Gravenhage en Wa-
genfeld te Hilversum, na diens aftreden als wethou
der vervangen door Van Engelenburg te Broek in
Waterland.
Dit overleg leidde tot overeenstemming in den boe
zem der commissie. Vanaf 1 Juli 1922 zouden de ge
meenten betalen naar tarieven, gebaseerd op de kost-
prijsHjnen der vereeniging van directeuren van elec-
triciteitsbedrijven in Nederland. Dienovereenkomstig
werd een tarief ontworpen, hetwelk zou leiden tot
een hoogere betaling per Kilowatt en per Kilowatt
uur en tot oen vergoeding voor medegebruik van den
hoogspanningskabel der provincie. Do provincie zou
hierdoor naar schatting f 230000 per jaar meer in het
laadje krijgen, ongeacht nog het bedrag dat thans
niet binnenkort doordat gemeenten de 50 pet. ver
hooging voor de maximale belasting nog niet beta
len. J
Gedeputeerde Staten gingen met dit resultaat ac-
coord. De bekrachtiging vande Statenvergadering
zou nu aan de zijde der provincie alleen nog noodig
zijn.
De vergadering der afdeeling Noordholland van
de vereeniging van Nederlandsche gemeenten was
minder inschikkelijk. Was dat zoo'n groot wonder?
Weineen. Ik heb het op het eind in de commissie
van overl6g met nadruk gezegd, dat daar veel en
krachtige oppositie zou zijn te verwachten. De ge
meenten geven haar rechtmatig afgesloten contrac
ten natuurlijk hoogst ongaarne prijs. Wel had; de, af- j
deelings vergade ring reeds het vorig jaar met alge-
meene stemmen de billijkheid daurvan erkend, maar
de tegenzin der gemeenten tegen V.E.N.-gedragin-
gen valt niet weg te redeneeren en berust op goe
den grond. Over de vraag hoever de verhooging zou
gaan móest tenslotte wel veel verschil van inzicht
blijken. Twee groote, langdurige cn moeilijke afdee-
lingsvergaderingen hebben de juistheid van mijn
vermoedens bevestigd. Ten slotte liop het zóó, dat de
datum van ingang der verhooging een half jaar
werd verschoven en dat de vergooding voor gebruik
van de kabels der provincie kwam te vervallen. Daar
na weiden de geamendeerde voorstellen met geringe
meerderheid van stemmen aangenomen.
De berekeningen der provincie van de opbrengst
van eventueele kabelhuur liepen nogal uiteen.
F.erst werd berekend ongeveer f60000 per jaar, later
ongeveer f 33000. Hoe dit. intusschügn zij, op het ver
vallen van de kabelhuur is de zaak nu weder eens
gestrand.
De Statencommissie voor de electriciteitszaken
heeft thans namelijk aan Gedeputeerde Staten gead
viseerd met de voorstellen van de afdeelingsvergade-
ring geen genoegen te nemen.1) Zij heeft ook hier
met de gemeenten nader overleg gevraagd, maar Ge
deputeerde Staten geadviseerd zich tot de regeering
te wenden met verzoek een wettelijke regeling te be-
vorderon met behulp waarvan door de bestaande
contracten een streep kan worden gehaald. De Sta-
j tencornmi9Sie heelt van. dit advies aan de afdeeling
Noordhollarud mededeeling gedaan.
I Wat nu? Gedeputeerde Staten zullen zich naar
mijn meening nog wel eens bedenken alvorens zij
hei. geheel laten aankomen op wettel ijken dwang. De
minister van Waterstaat heeft wel is waar onlangs
medewerking dienaangaande in uitzicht gesteld voor
het geval de gemeenten de bij het overleg ontwor
pen tarieven niet zouden vvenschen te aanvaarden.
Ik'houd me ook overtuigd, dat bij afwijzing zonder
meer de gemeenten op wettel ijken dwang groote kans
zouden hebben geloopen. Maar het, gaat thans nog
om een betrekkelijk- gering verschil. Het wil er bij
mij nog niet in dat de regeering het stuitende van
wettolijken dwang tot vernietiging van volkomen te
g( eder trouw, geheel naar den vorm en volkomen
naar rechte afgesloten contracten om een dergelijk
verschil zou willen aanvaarden. Evenmin, dat de
nieuwe minister van Waterstaat gesteld hij acht
zich door de toezegging van zijn ambtsvoorganger
ook bij het verschil van f33000 (of f 60000) per jaar
gebonden zijn ambtgenoot van Justitie aan zijn
zijde zal vinden. Nog minder mag ik gelooven, dat de
beide Kamers der Staten-Generaal in dit geval do
rogeering voetstoots zouden volgen. Men moet ook
niet uit het oog verliezen, dat onder de Noordhol-
landsche gemeentebesturen bij de indiening van een
dergelijk wetsvoorstel een storm van verzet zou opr
steken. Er zijn ook nog wel andere contracten in
particuliere en overheidsbedrijven loopende in
electriciteitszaken en op ander gebied die thans
onvoordeelig blijken. Als eenmaal een praecedcnt
is geschapen, zal de regeering aandrang van andere
zijden moeilijk kunnen weerstaan. Waar moet het
dan -heen?
De commissie voor electriciteitszaken der afdeeling
Noordholland neeft gemeend, dat de gemeentebestu
ren nu maar eens moeten afwachten en daarvan
aan hen mededeeling gedaan. Wat moeten nu ech
ter de electriciteitsbedrijven met hun begrootingen
vcor 1923 doen? Die vraag werd me reeds gesteld
Menig bedrijf zou door de verlaagde kolenprijzeri
welke op den stroomleveringsprijs grooten invloed
uitoefenen, zijn stroomprijzen eenigszins kunnen ver
lagen als niet de verhooging van het provinciaal ta-
tief boven het hoofd hing. Er is nu groote onzeker
heid ontstaan. Ik meen dat het gewenscht is op de
bogröotingen voor 1923 een flinken post voor on
voorziene uitgaven uit te trekken, ten einde daar
uit de verhooging eventueel te kunnen bekostigen.
Blijkt ook met een flinken post voor „onvoorzien"
penige' verlaging nog mogelijk, dan stelle men ver
laging niet langer uit. Naar het mij wil voorkomen
is de oplossing thans weder in een zóó vèr verwij
derd verschiet komen te liggen, dat daarop met her
ziening van de plaatselijke stroomtarieven toch
eigenlijk niet langer meer kan worden gewacht.
Wie weet wat de naaste toekomst nogbrengt!
Wjuit sedert de afdeelingsvergadering, waarin deze
zich tot medewerking aan het sluiten van nieuwe
contracten nfet vermoedelijk f170000 per jaar meer
opbrengst bereid verklaarde, is bekend geworden de
begrooting van het P.E.N. voor 1923, die f 532000 min
der exploitatieverlies raamt dan de begrooting voor
1822 deed. Het geraamd nadeelig slot is nu f654000.
Nog een respectabel bedrag, maarwe zijn nu weer
in vooruitgaande richting.
Als dat geraamde verlies van f 654000 eens iets
meeviel? Als alle gemeenten nu alvast eens betaal
den de 50 verhooging voor de maximale belasting?
Als verder eens in mindering werden gebracht rente
en aflossing op de kwijt te schelden 6millioen
Mogelijk blijft er voor de gemeenten dan nog wel
minder dan f170000 per jaar te dekken over.
De na de jongste afdeelingsvergadering bekend
geworden begrooting doet wel een paar vragen rijzen.
Deze onder meer of het thans, alles bijeengenomen
en gezien ook het afwijzend advies der Statencom
missie, eigenlijk maar niet het beste zou zijn, dat
de gemeentelijke bedrijven voldoende middelen re
serveeren, om bijv. nadat we nog eens een jaar ver
der zijn, het P.E.N. zoo noodig tegemoet te ko
men, maar inmiddels nog eens aan te zien of de
noodzakelijkheid van tegemoetkoming wel inder
daad zal blijken. Dat zou tenslotte voor provincie
èn gemeenten nog wel de allermooiste oplossing
zijn als na afschrijving der 6K millioen de 5 ver
hooging, algemeen doorgevoerd, eens bleek voldoen
de te wezen.
D. KOOIMAN.
P urmerend.
Wonderlijke speling van het, lot! Juist toen ik
dit geschreven had kwam er 3toring en ging het
o'ectrisch licht, uit. Ik kreeg in den donker ruim
schoots gelegenheid om te overdenken of dit wel
licht, een symbolische verklaring was van de ver
houding die door deze daad van do Statencommis
sie tusschen gemeenten en provincie is ontstaan.
REïSBRIEyEN.
IV.
Eten en drinken is voor den reiziger, die er op
uittrekt om nieuwe indrukken te ontvangen, om
landen en volken te leeren kennen, slechts bijzaak.
Hot is hem voldoende als hij op lijd de behoeften
van zijn maag kan bevredigen. Hij past zich wat
de keuze van zijn spijs betreft, bij voorkeur aan bij
de gebruiken van het oord, waar hij zich bevindt.
Dit noemt echter niet weg dat 't hem niet geheel
en al onverschillig kan wezen wat hij krijgt. Wel
nu. wie van goed en degelijk voedsel houdt is in
Finland op zijn plaats! En omdat het et.cn daar zoo
sterk verschilt van het onze. moet ik er toch iets
van vertellen. Juist om het bij uitstek typische.
De dag begint met een heel licht ontbijt. Een
kannetje met geurige koffie (in ons hotel was ze
van zoo bijzondere kwaliteit, dat ik geen enkele keer
naar mijn kopje thee heb verlangd) en een dun
sneed je wit brood is alles wat men krijgt. Maar
dan een paar uur later zoo ongeveer om tien uur!....
dan komt het! Dan is het tijd voor „Smörg-asbord"
en het eigenlijke eten begint. Fn wat dit is? Och,
daar heeft een Hollander geen begrip van. Het is
zoo iets bijzonders, zoo iets aparts, dat het de moei
te waard is om te bêschrijven. Stelt u voor: in de
eetzaal staat een groote tafel of eon breed buffet.
HEERLUK
naar het Amerikaansch door ZANE GREY,
Bewerkt door W. J. A. ROLDANUS Jr.
36.
Creech raakte handgemeen met JoeL Er volgde een
woeste, verbitterde strijd. Creech's haren stonden recht
op; zijn gezicht had de uitdrukking van een' wilde
furie en hij bleef vloeken en bevelen. Zij vophten om het
bezit van den revolver. Maar Joel scheen bovenmen-
scheliike kracht te bezitten. De revolver kon hem niet'
ontrukt worden. Bovendien bleef hij trachten den revol
ver op zijn vader te richten. Lucy schreeuwde. Creech
oildo heesüh. Maar de jongen was niet te overweldigen.
Lucy zag hem ondanks den wanhopigen druk daarop
*ju arm buigen en den revolver afschieten. Creech's
hecsche dreigementen verstomden, terwijl zijn greep
om Joel verslapte. Hij waggelde. Zyn armen gingen
in do hoogte met een tragisch, vrceselijk gebaar. Hij
viel. Joel stond bevend en doodsbleek over hem heen,
maar toonde niet het flauwste besef van zijn daad. Zijn
handelingen waren instinctief. Hij was het dier, dat zich
vrij geworsteld had. Een verder bewijs van zijn aberratie
was, dat hij zijn revolver in *jn gordel wilde steken;
hij maakte het gebaar ervoor, maar liet hem in het
gras vallen.
Het zien van dien gevallen revolver verbrak Lucys
bctoovering van afschuw. Plotseling golfde het bloed
als vuur door haar aderen. Zij mat aen afstand naér
Sage King. Joel keerde zich om. Toen vloog zij naar den
King, was bij hem, was reeds half op hem, toen hij
begon te steigeren, waardoor zij hem wel met behoefde
los te laten, maar hij toch belette, dat zij heelemaal op
hem komen kon. Dan grepen ijzeren handen haar vast
en wierpen haar als een ledigen zak in het gras.
Joel Creech zeido niets, Zijn vertrokken gelaat had
de spottende minachting! van een hooger wezen. Lucy
lag plat op haar rug naar hom te kijken. Haar geest
woikte snel. Zij zou voor haar lichaam en haar leven
moeten vochten. Haar angst was met haar afschuw
verdwenen. Zij was nu niet bang Voor dien krankzinni
gen jongen. Zij was van plan te vechten, berekend als
een sluwo Indiaan, woest als een wilde kat.
Lucy bleef volkomen stil liggen, want zij wistdat ze
neergegooid was vlak bij de plek, waai; de revolver lag.
s zij u,:1JJ-
En daarop prijken talrijke schalen en schotels met
de visch, kluifjes, verschillende worstsoorten, ham,
ossentong, boeuf, dan verder diverse saladen van to
maten, biet, komkommer enz., daarbij nog onder
scheiden broodsoorten, boter en kaas. En daar
neemt ge zelf van wat u aanstaat
Gij gaat met uw bord naar de ta
fel of het buffet en bedient u zelf naar hartelust,
zooveel ge maar wilt. „Ganz ohne kontroll" zooals
mij de eigenares van ons restaurant zeide: Is één
bord vol u niet genoeg, welnu dan laadt ge u een
tweede vol en een derde als ge veel trek hebt. En
wanneer ge genoeg hebt van deze koude voorspij-
zen, wordt u een warme schotel opgediend (gewoon
lijk een keuze uit drie) en dan krijgt ge nog een
bord havermout of iets dergelijks met een glas melk
toel
Èn dit alles wordt met een vasten prijs betaald.
Dat gebruik troffen we in Finland overal aan,
niet alleen voor de morgen-uren (van 10 tot 2) maar
ook voor het söuper.
Een eigenaardigheid, welke den vreemdeling on
middellijk treft is het gToote melkgebruik in do
j restaurants. Ook zure melk, opgediend in glazen
schaaltjes en gebruikt met suiker of met suiker
waardoor peper is gemengd, wordt heel veel geno
men. Ik was er op verzot! En de melk was van bui-
I tengewone kwaliteit.
I Maar nè. deze culinaire uitweiding gaan wij weer
op reis.
I Onze weg voert ons naar Viborg, Met den nacht
trein gaan wij er heen. Voor de eerste maal zullen
wij gebruik jnaken van den slaapwagen. Wij heb
ben. derde klasse biljetten en zijn erg benieuwd
hoe die slaapgelegenheid zal wezen. Maar 't is alles
perfect in orde. Linnengoed, waarop de allernetste
Hollandsche boerin zelfs geen aanmerking zou kun
nen maken. Spoedig ligt ieder in zijn bed en de
1 trein rommelt Viborg tegemoet. Aan verschillende
stations stoppen wij korteren of langeren tijd. Het
is een heldere nacht. De maan schijnt, een fris9che
lucht komt door het openstaande raampje binnen.
Mijn makkers (we liggen met z'n drieën boven el
kaar in een compartiment) slapen, maar ik kan den
slaap niet recht vatten. Daarom lig ik wat uit te
kijken. We staan een poos stil naast een anderen
nachttrein en ik zie hoe op het balcon van een derde
klasse wagen een paar Finsche jongelui, die zich
geheel onbespied wanen, elkaar kussen. De men-
schen zijn toch overal gelijk, denk ik en ik heb er
plezier in.
Dè nacht is vlug voorbij. De passagiers verschijnen
in de gangen. Om half zeven zijn wij in Viborg.
F.erst naar het buffet in de wachtkamer voor een
licht ontbijt en dan onmiddellijk op stap. Wij ma
ken een heerlijke wandeling naar Papula, even bui
ten de stad. Het weer is schitterend. De zon, onze
trouwe, vriendelijke gezellin op reis, laat ons ook
nu niet in den steek. We beklimmen een heuvel
langs een prachtig boschpad. Bovenop vinden wij
leen uitkijktoren, welke wij natuurlijk bestijgen. Een
verrukkelijk panorama. Ten Westen ligt de oude
stad Viborg, wij zieri op haar neer, haar huizen,
haar havenwerken, haar oude brucht. Aan de andere
zijde zien-we bosch. bosch, niets dan bosch. Een
eindeloosheid van golvend groen is het, waarover
onze blik gaat. Nu richten we oze oogen naar het
Zuid-Oosten. Daar ligt St. Petersburg. De afstand is
te gyoot om het te zien. Vier uur sporens van Vi
borg. Een poos nog blijven we staren over die gol
vende zee van dennengroen, welke zich uitstrekt tot
den gezichtseinder, dan dalen wij weer af naar be
neden. Wij passeeren het terrein voor de skisport.
Een hooge stellage vanwaar de skiloopers komen
aansnellen naar beneden, dan eindigt 't plotseling
en maken zij hun sprong of liever hun vlucht door
de ruimte. 'tMoet een zeldzaam gezicht zijn in den
winter, als die jonge, sterke, vlugge kerels zich
oefenen en sprongen maken van 25, 30 Meter 1
Op de grens van Viborg wacht ons de tram en wij
gaan de stad door naar de oude burcht en het
marktplein.
O! die oeroude burcht! Zwaar, massief staat zij
daar met haar vijftig meter hoogen, plompen, ron
den toren. Als zij eens spreken konl Wat zou zij ons
kunnen vertellen van het verleden, zij die altijd is
geweest .de bewaakster van den toegang tot Fin
land uit het Oosten. Gebouwd in 1293 door Torkei
Knutson stond deze feodale burcht oorspronkelijk
eenzaam als een schildwacht op een verlaten post.
Later ontstond er een klein marktplaatsje en eerst
in 1403 wordt Viborg gesticht en in 1477 tot ves
ting gemaakt. Tallooze malen is deze plaats het
tooneel geweest van strijd, voornamelijk tusschen
Zweden en Russen. Hier hebben de troepen van Pe
ter den Groote gelegen, hier werd nog in 1793 de
Zweedsche vloot geblokkeerd. Ik heb de geschie
denis nog eens nagelezen. Dat is zoo interessant,
wanneer men ter plaatse zelf is geweest!
Maar wij gaan verder de stad in. Wij treffen het;
het is juist markt. ïlet groote plein staat vol met
boeren wagentjes. De paarden zijn niet uitgespan
nen. De .boertjes uit den omtrek hebben hunne
waren aangevoerd. Er is van alles. Groenten en
aardappelen, vruchten, bloemen, brood, boter, kaas.
Het ligt in kraampjes. Een schilderachtig gezicht.
Een interessant stukje volksleven. Sommige boer
tjes zien we weer weg rijden naar huis. 't Is aan
alles te zien dat 't „martelaartjes" zijn. Armoedig
ziet alles er uit toch zijn de paarden goed ge
voed. Hoever zullen zij gaan? Tot ergens ver in
Het zou het werk van een oogenblik zijn. Zij keek naar
Joel, terwijl hij naar haar keek. En zij zag. dat hij zijn
voet had op net touw aan Sage King's nek. De. King
bod een afkeer aan touwen, li ij was zenuwachtig. Hij
schudde zijn kop om het 'af ie gooien. Creech, die Lucy
geen oogenblik uit het oog verloor, greep naar het touw,
trok den King dichter en dichter bij en maakte den
knoop los. De King bleef nu kalm met afhangende teu
gels staan. In plaats van een zadel had hij een deken op.
Het scheen, dat Lucy de plaats van den revolver wist,
zonder haar blik van Joel af te wenden. Zij verzamelde
al haar krachten rólde zich vlug om en nog eens
en greep den revolver juist toen Creech als een
panter op haar sprong.
Zijn gewicht drukte haar plat neer. Zijn kracht rukte
haar den revolver uit de hand. Lucy lag met haar
gezicht op den grond, niet in staat haar lichaam te
ewegen, terwijl hij over haar heen stond. Dan sloeg hij
haar, geen verdoovenden slag, maar den harden tik,
welken een wreede ruiter geelt aan een paard, dat zijn
eigen zin wil doen Onder dien slag verloor Lucy echter
haar bezinning niet; integendeel zij begon er nog scher
per door te denken. Die slag bewees, aat Joel krankzin
nig was. Zij zou een krankzinnige de baas kunnen
worden, terwijl een man, die alleen slecht was, haar
zou overweldigen.
Creech probeerde haaryom te draaien. Lucy verzette
zich. En zij was sterk. Verzet prikkelde Creech. Hij
sloeg haar met zajn vuisten en rukte dan met handen
als staal haar blouse uit.
De aanraking van haar bloote lichaam door zijn hénd
deed Lucy een oogenblik verslappen en Creech trok aan
haar tot zij schijnbaar machteloos voor hem lag.
En Lucy zag, dat er, nu hij haar zoo aanschouwde,
iets gekomen was tusschen Joel Creech's krankzinnige
motieven en hun uitvoering. Eens had hii haar lief
gehad haar begeerd. Hij streelde haar schouder. En
er kwam een ander, zachter licht in zijn vreemde oogen.
Lucy voelde bij instinct, dat zij verloren was, als zij zijn
krankzinnige woede niet weer opwekken kon. Zij moest
dat vreeseüjke gevecht beginnen, waarin zij hoopte,
dat hij haar gauw dooden zou.
Vlug en gemeen als een kat zette zij haar tanden in
zijn arm. Zij beet diep aoor en hield vast, Creech jankte
van dien woestea irap was hevig, maar toen hij haar
met het touw over haar blcoten rug striemde, gilde zij
het uit. Lenig en vlug sprong zij op en liep weg. Ver
geefs. Met enkele sprongen had hij naar weer te pakken
en lichtte hij haar beeentie. Lucy viel over het lijk van
den vader. Maar zelfs dat deed haar haar bezinning
niet verliezen. Al de woestheid van een in de wildernis
geboren wilde culmineerde in haar, die vocht voor haar
leven. 1
Creech boog zich voorover en zwaaide den opg|e-
roden lasso rond. Hij wilde meer doen dan haar daar
mede striemen. Lucy's handen schoten als slangen uit
en klampten zich vast aan zijn lang haar. Met een gil
richtte hij zich op en lichtte hij haar van den grond op.
Een oogenblik zag Lucy alles als in een roode mist'; zij
voelde een hevige pijn in haar polsen, waaraan Creech
klauwde. Toen hij haar dwonghem los te laten, had zij
handenvol haar in haar vuisten.
Zij viel neer en had de kracht niet ora op te staan.
Maar Creech ging als een bezetene te keer en slechts
weinig van zijn gebroken taal was begrijpelijk. Met zijn
spitse knie drukte hij haar neer. Hij sneed het touw in
stukken. Handig, als een pikeur in oogenblikken, ddt
snelheid een eisch is, bona hij het eene einde van het
i'touw oni haar enkel en het einde van het andere stuk
om haar pols., Op dezelfde manier zou "hij een wilden
mustang gebonden hebben. Opstaande hield hij beide
touwen vast. Hij ging achteruit en liet ze door zijn han-
;den glijden. Dan greep hij met een vlugge beweging
I Sage King's teugel.
I' Creech hield een oogenblik op; zijn gelaat drukte
triomf uit. Dan bracht hij het paard naar Lucy.
j Voorzichtig boog hij zich voorover. Hij wist niet, dat
|Luccy's krachten uitgeput waren. Hij was bang, dat zij
i nog zou ontsnappen. Hij pakte haar beet, lichtte haar
op en wierp haar op den rug van den King. Dan drukte
hij haar naar beneden.
Lucy's verzet was haar eenige kans op redding. Zij
bood alleen tegenstand, waartoe zij in staat was. Hij
sloeg haar armen om den nek van den King en bond ze
Lucy kon haar gezicht ver genoeg draaien? om Creech
'te zien. Ais een duivel verkneuterde hij zich in zijn werk.
Plotseling raapte hij Zijn revolver op.
Kijk hierheen," riep hij heesch uit.
Zonder haar uit het oog le verliezen en vreeselijk
grinnikend liep hij naar een plek, waar het lange gras
niet neergetrapt was. De wind, die uit den canon kwam,
blies nog hard. Creech legde den revolver in het gras
en schoot dien af.
Sage King steigerde. Maar hij was niet bang voor
schieten. Hij kwam weer kalm op zijn zware hoeven
terecht. Lucy kon weer zien. Een dun geel rookkolom
metje steea op een klein, slangachtig vlammetje
een zacht-knetterend gesis.
Lucy had vergeten, dat Creech van plan geweest was
haar in het vuur te jagen. De plotselinge afsdhuw voor
dat alles deed haar bijna begrijpen. De heftige aandoe
ningen verdoofden haar gehoor en verduisterden haar
gezicht. Maar Creech's harde handen brachten haar
weer tot het leven terug. Zij kon hem nu zien, hoewel
niet duidelijk. Zijn gezicht leek onmenschelijk, mis
vormd, grijs. Zijn handen rukten aan haar armen een
laatste voorzorg, om te zien of zij stevig vastgebonden
was. Dan liet hij Sage King's teugel los.
Lucy kon haar oogen niet gelooven. Wat deed den
yKing zoo stil staan? Zijn ooren gingen rechtop staan
stijf spits.
Creedh ging achteruit en legde zijn hand op Lucy's
Jdeeren. Zij verdraaide haar nek om naar hem te kijken.
Maar zij kon daardoor niet veel 'beter zien. Toch zag
zij, dat hij haar geheel naakt wilde uitkleeden. Hij zette
zich schrap voor een krachtigen ruk. Zijn gele tanden
lip. Zijn verschillend gekleurde
drukten zich diep in zijn lip. zy
pogen fonkelden van krankzinnij
Mi
zinnig genot,
met
stc
enkel
vast. Dan rukte hij
en bond dat aan h:
hard aan het touw om haar
lar anderen enkel.
als een hond Hij sloeg haar. Hii rukte, worstelde. Dan
lichtte hij haar op en dat oplichten van haar'lichaam
rukte het vleesch uit zijn arm, waardoor zij hem loslaten
taoest. Lucy stond half op, sprortg naar den revolver.
ai rJ 0. Zij kreeg cfien te pakken ook, doch slechts even, want
Als zij dien bemachtigen kon, zou zij Joel dooden. Oeech trapte hem dadelijk weer uit haar hand. De pijn
nu ve{anaerae in naar geest de hoop op den dood, dien
rij gezocht had, in de hoop op het leven, dat nog moge
lijk was. Al de macht, die zij ooit over den King gehad
had, lag in haar stem. Als Creech den teugel' maar los
liet als Sage King maar vrij zajn kon, om te galop-
peeren.
aar tot rukken kwam het met Iets trok zijn aan
dacht. Hij keek. Hii zag iets. Het beest in hem werd
mensch de krankzinnigheid veranderde in redelijk
heid de duivel in een lafaard. Zijn aschkleurige lippen
uitten een gesmoorden, vreeselijkcn kreet.
Lucy voelde, dat de King over alle spieren beefde. Zij
wist, dat dit angst was. Zij verwachtte zijn luid gehin
nik en schrok niet, toen dat weerklonk. Dadelijk zou hij
steigeren. Dat wist zij. Zij huiverde. Zij trachtte iets
tegen hem te roepen, maar haar lippen weigerden.
Creech scheen verlamd. De King veranderde van hou
ding én het laatste, wat Lucy van Creech zag, was iets
dat zij nooit vergeten zou. Het was, alsof Creech dé
brandende hel zag.
Dan hinnikte de King cn steigerde. Lucy hoorde snel
dof hoefgetrappel. Hoefgetrappel van een snel paard in
