Alimii Nieais-
i,JLabor"
y
Reisindrukken op het Vasteland.
SPAANDER 4 Co., ALKMAAR.
Winterjassen.
Zaterdag 4 November 1922.
65ste Jaargang. No. 7124.
Uitgevers i N.V. v.fo. TRAPMAN 8? Co„ Scliagcn
EERSTE BLAD.
De TABAK die U zoekt is
Binnenlandse^ Nieuws.
iriftV
OVERSPANNING
SCHAGER
Dit blad verschijnt viermaal po» week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzonding tot 's morgens 8 uur, wojden Advor-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst*
POSTREKENINO No. 23330. - INT. TELEF. no. 20
Prijs per 8 maanden f 1.85, Losse nummers 8 cent, AD VERTEN-
TIëN van 1 tot 5 regels 11.10, iedere rogol moes EO cent (bowijsno.
inbegrepen). Grooto letters worden naar plaatsruimte berekend,
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN.
Voor het eerst na den oorlog reisde ik van Neder
land via België naar Parijs.
Ik heb vóór den oorlog die reis zoo dikwijls ge
maakt, er zijn jaren geweest, dat ik elke maand eene
vergadering in Parijs had bij te wonen, dat ik wer
kelijk niet wist wat ik zag toen ik door het ver
woeste gebied spoorde.
Waar ik lieflijke dorpen gekend had, was niet3
meer te zien of enkel puinhopen, waar mooie bos-
schen het oog hadden bekoord, was nu een houtop
slag als in oen wildernis.
St. Quentin, waarvan de eeuwenoude kathedraal al
tijd weer mijn oog getrokken had, mij had doen mij
meren over vervlogen tijden, over de geschiedenis van
de wereld en van ons land1, wie denkt niet even
aan de slagen van St. Quentin en Grevelingen, doch
ook aan de middeleeuwen, toen St. Quentin een rol
van beteekenis speelde.
Getuigde niet die fraaie kathedraal van de betee
kenis van de plaats aan godsdienstig middelpunt, als
centrum van godsdienst en-beschaving 1
Die kathedraal is eene ruïne geworden, staat daar
nog, maar niet meer als trotsch gebouw vol schoone
1 jnen van middeleeuwsche architectuur domineerend
^ver een vredige stad, maar als een verminkte mar
telares boven een stad in puin.
Och, natuurlijk wordt er overal opgebouwd, men
ziet in St. Quentin de felroode daken van nieuwe
gebouwen, men ziet op het platteland' weer dorpen
ontstaan, men ziet weer ploegen en werken, maar
door alles heen ziet men het grauwe ibeeld der oor
logsverwoesting.
Die man uit Doorn moest verplicht kunnen worden
zijn huwelijksreis door het verwoeste gebied te ma
ken.
Bittere ellende van den oorlog.
Ik breng u nu meteen naar het bezette gebied, naar
Duisburg en Ruhrort, waar Fransche en Belgische
troepen de havens en bruggen bezet houden.
Wat doet het dwaas aan geen Duitsche militairen
te zien en aan Ruhr en Rijn Fransch te spreken.
Ik was de gast van d'e Fransche overheidsperso
nen en kan niet anders zeggen dan dat zij de situ-
actie zeer correct aanvaardden, den Duitechers geen
aanstoot gaven. Verscheidene mijner Fransche gast-
heeren spraken uitmuntend Duitsch, één sprak zelfs
vloeiend Hollandsch zonder eenig accent, zij spraken
met de Duitschers, die wij ontmoet hebben, Duitsch.
Voor mij was het werkelijk interessant als „ob-
servateur", die met dat alles niets te maken had, een
blik te slaan in dat „concrete oorlogsgevolg".
Ziehier de Franschen plotseling in het bezit tij
delijk bezit van een stuk Duitschland, dat niet ty
pisch Pruisisch, wel typisch Duitsch is.
Typisch Duitsch om de koelbloedige industrieele
organisatie. Alles methodisch, bijna akelig -precies.
Die havenbekkens, die leelijke opgesmukte 'bruggen,
die los- en landinrichtingen voor kolen, voor erts,
voor stukgoederen, alles precies, oerdegelijk, verve
lend van correctheid. Nio't ingenieus, -maar practisch.
De Franschman leert hiér enorm, veel, ziet eigen
lijk hoe handi'g de Duitscher weet in praktijk te bren
gen. hetgeen anderen hebben uitgevonden.
Want de Duitscher is niet „invontive". Dat heeft de
Franschman zeker voor.
De grooto uitvindingen van onzen tijd behalve
een enkele op medisch gebied zijn uitsluitend door
niet-Duitschers, door Franschen. Amerikanen, Ita
lianen. en Engelschen gedaan.
Maar steeds heeft de Duitscher met noesten vlijt
de uitvinding in praktijk gebracht en met elk artikel
aan de geheele wereld concurrentie aangedaan.
Die noeste vlijt ziet men in Ruhrort en Duisburg,
waar een grooter havenverkeer is dan in alle Fran
sche havens tezamen. Och, wat zouden die Franschen
den Rijn dolgraag hebben. De Franschen installeeren
zich nu op den Rijn, hebben reederijen overgenomen
en onderhouden diensten van Rotterdam tot Straats
burg en hooger. Zij willen werven overnemen en
wanneer men dan bemerkt hoe graag zoo'n Duitscher
zijn werf kwijt wil, dan begrijpt men al gauw hoe
dat-zit.
Die Duitscher weet heel goed dat die werf niet zoo
pra.ctisch gelegen is en gaat van die Marken, die de
Duitsche regeering hem moet betalen, een veel be
ter gelegen werf stichten of misschien koopt hij wel
een der werven in Nederland, die in moeilijkheden
verkeeren.
Dé Duitsche verkooper ging heel methodisch te
werk, de Fransche reflectanten zijn charmante men-
schen, het is een genot om met hen te 9preken en
naar hun mooie Fransch te luisteren. Het vervelende
Duitsch zaagde maar methodisch door.
V an Duitsche zijde was er maar één aanwezig, de
eigenaar-verkooper, wij van de Fransche zijde waren
met tienen, allerchffrmants, maar nu niet bepaald
bevorderlijk voor het rustig nagaan van alles door
den eenigen Franschman, die expert was en even-
tuèel eigenaar zou worden.
^soluut niet wat ik er eigenlijk bijdeed.
Eigenlijk waren er 8 van ons volmaakt overbodig.
Wij waren zeker mee: ter opluistering en verhoo
ging der gezelligheid.
Ik heb met mijne Fransche gastheeren allerpret-
tigst gereisd', en mij keurig geamuseerd.
Maar Duitschland) maakte overigens een treurigen
indruk pp mij. De treinen slordig, het personeel niet
meer correct, ze kaapten achter mijn rug mijne cou
ranten weg*, de ambtenaren en beambten aan sta
tions en in douanezalen maakten een hoogst nerveu-
zcrIijdruk, het publiek onbeschaafd. Vroeger was het
publiek echter onder politie- en militair toezicht.
Nooit gebeurde er iets onvertogens in een Duitschen
trein. Nu heb ik tusschen Oberhausen en Hamiburg
tot tweemaal toe vechtpartijen in den trein gezien.
Natuurlijk gevolg van het verdwijnen van discipline
Duitschland maakt een ontzettende
•risis door. Allereerst moreel. Het moet aan de vrij-
eid wennen, het moet de vrijheid leeren waardee-
ren en daarnaar leven. Het moet zich bewust worden,
v n,er indlvidu verplicht is o-m het tractaat van
versailles te helpen nakomen. Het is toch te gek, dat
de Duitscher zich kalm verschuilt om zijn gebrek aan
steun aan de Rijksregeering te motiveeren achter
deze woorden: Ik wil met deze regeering niets te
doen hebben. Moeten dan dé Nederlanders, die tot
de minderheidspartijen behooren, maar kalm weige
ren hun belasting te betalen omdat ze met deze re
geering niets te doen willen hebben.
Kijk eens, de Duitschers moeten zich nu eens goed
bewust maken dat zij in de geheele wereld als „oer-
chicaneurs" te boek staan en dat het niet betalen
der Duitschers van de oorlogsschulden k pri.ori op
„chicane" geboekt wordt door het gTos der denken
de menschheid.
In 1871 werd na 254 maand reeds een paar milliarcl
franc door de Franschen als oorlog9schuld te Berlijn
neergeteld. Bismarck, toch zeker geen lievertje, er
kende dadelijk dat hij diep getroffen was door dit
bewijs van welbegrepen gevoel van verantwoorde-
|lijkheid) tegenover aangegane verplichtingenen ver-
zekerde1, dat hij (Bismarck) daarmede rekening
izou houden.
Toch had Thlers.toen hij de regeering aanvaarde,
een dermate berooide schatkist gevonden, dat de
'thesaurier-general hem slechts kon melden, dat hij
jhet bedrag, waarover hij d'e beschikking liad (pl.m.
frs. 100.000.—) wel in zijn hoed! "kon bergen.
I Waai' is nu iets van een welbegrepen gevoel van
j verantwoordelijkheid tegenover aangegane verplich-
tingen bij de Duitschers te zoeken. In 1871 hebben alle
i Franschen, zoowel de oude Bourbon-adel, als de
'parvenu's van het Eerste en Tweede Keizerrijk, als de
Republikeinen hun hebben en houden ter beschik-
I king van de Fransche regeering dier dagen gesteld.
De aanhangers van de Bourbons of der Bonaparte's
hebben zich niet verscholen achter mooie veront
schuldigingen, dat zij niets met de Republikeinsche
regeering te maken wilden hebben. Neen, zij waren
vóór alles Franschen, de gehate Pruis was nog op
Franschen bodem, hield Frankrijk nog bezet, die
Pruis moest weg, de 5 milliard schadeloosstelling
J moest betaald worden. Elke Franschman droeg zijn
steentje bij.
Dat was de vaderlandslievende Fransche geest.
Een goede geest, dié in de geheele wereld sympathie
verwekte.
Wat gebeurde er in Duitschland? Er was dade
lijk een geest van chicane, van niet nakomen der
verplichtingen, precies zooals zoovele Nederlandsche,
Scandinavische, Engelsche, AmerikAansche kooplie
den en indu8triëelen die reeds uit ervaring in het
gewone leven kenden.
Vraag eens aan het college van B. en W. te Am
sterdam, hoe de Amsterdaimsche belastingbetalers
door de chicanes der Duitschers thans voor ette
lijke millioenen bedrogen zijn.
Men is in Duitschland zelf ook geneigd; aan te
nemen, dat de eeste daling van de Mark na het
verdrag van Versailles eene op chicane gebaseerde
manoeuvre was. Helaas niet meer anders te mani-
puleeren en daardoor het Duitsche volk naar den
afgrond brengend. Die wind zaait, zal storm oog
sten!
PRACHTSORTEERING IN
BAT1NÉ ESKIMO DUFFEL.
Draaal ons II al l-rii model (mei lluweelen kraag)
van de N.V. Tabaksfabriek J. GRUN0,
Groningen.
PRIJS per Va pond per ons
ZWART MtRK 40 cl 16 cl.
(JROEN
45 cl.
18 cl.
BLAUW 55 cl. 22 cl.
ROOD 627a cl. 25 cl
VERKRIJGBAAR bij onderstaande adressen
Anna Paulowna:
Anna Paulowna:
Barsingerhorn
Callantsoog
Dirkshorn
Van Ewijcksluis:
Julianadorp
Kleine Sluis
Koegras
Noordscharwoude
Oudkarspel
St. Maarten
St. Maartensbrug
C. DE BOER.
Fa. P. N EUVEL.
J. MIDDELBEEK.
M. HOEK.
P. DEKKER.
J. VELDMAN.
M. NOOT.
G. DE JONG.
A. VAN STIPRIAAN.
H. KRAAKMAN.
P. BERKHOUT.
C. KROON Cz.
Fa. H. HART Mzn.
G. BAKKER Jac.zn.
W. H. ROGGEVEEN.
G. VEUGER Hzn.
St. MaariensvlotbrugK. VEUGER Hzn.
Schagen
Schagerbrug
Schoorl
Valkoog
Warmenhulzen
Winkel
't Zand
Fa.Jb. MOLENAARGrossier
Wed. C. THOMAS.
H. J. LIJNBACH.
A. BUIK
P. PASTOOR Czn.
COöP. „DE TIJDGEEST".
Wed. N. P. KEIJZER.
Het Duitsche volk lijdt ontzettond. Het goede ge
slechte elementen lijden niet. Die paraciteeren op
slechts elementen lijden niet. Die paraciteeren op
de gemeenschap en kunnen zich veroorloven kastee-
len, landgoederen, .huizen, paarlen, diamanten en
wat al niet in Nederland, Zwitserland, Scandinavië
en elders te koopen. Maar het goede volk, de mid
denklassen, die altijd hard gewerkt heeft, die vóór
den oörlog, gedurende den oorlog en aan het 'einde
van den oorlog door de Keizerlijke regeering bedro
gen is, die lijdt ontzaglijk. Dat gedeelte van het volk
wil geen oorlog meer, wil geen politieken moord,
maar wil vred'e, rust, werk en voedsel. Zooals de
middenklasse in Duitschland lijdt ,is vreeselijk om
aan te zien. Ik wist niet hoe bescheiden ik zelf zou
leven, om niet het gevoel te heibben iets weg te ne
men van dezen slecht voorzienen voorraadschuur.
Hoe kan men zelf genieten van keurig voedsel en
heerlijke wijnen, wanneer men weet dat het voor
ieder om u heen, die geen vreemdeling of parasi
teerend Duitscher is, onbereikbaar blijftl Ik wist
niet hoe gauw ik Duitschland zou verlaten. Doch
ik heb heel veel gezien en heel veel gehoord. Ik
heb in allo lagen der maatschappij over Duitschland,
verleden, heden en toekomst gesproken. Wanneer er
niet spoedig hulp komt, dan loopt het mis. Wanneer
die middenstand van den goed gesitueerden ar
beider tot den doctor, den ingenieur en advocaat
(het is dus feitelijk niet wat men gewoonlijk
onder middenstand verstaat) eindelijk den bestaans-
strijd moet opgeven, een strijd, die zij met een be
wonderenswaardig uithoudingsvermogen voert, dan
zal er een revolutie over Duitschland losbarsten,
waarbij getracht zal worden twee elementen te doo-
den, te vernietigen en wel het militairistische en
het Joodsche element.
Het militairistische element heeft Rathenau doen
vermoorden omdat hij een Jood was, maar de groo-
te massa voelt zich zelf verraden tusschen militairis-
ten en Joden, niet een Jood als Rathenau, maar het
eeuwig geld-manupuleerende element in de maat
schappij., het vaderlandslooze element, Jaet mag dan
Jood of Ariër zijn.
Indien het in Duitschland misloopt, dhn zullen zoo
wel de Vaderlandsloozen, het „manupuleerende Ele
ment", als het „Wij doen niet mee zeggende Ele
ment", het moeten ontgelden:
Wellicht wordt alles nog voorkomen. Maar dan
moet er spoedig hulp komen.
Men verwacht in Duitschland die hulp. Weet ge
van welk volk? Van Engeland 1
VALSCHHEID IN GESCHRIFTE ENZ.
De Amsterdamsche politie zoekt sinds eenige we
ken zekeren Joh. G,. die den laatsten tijd kantoor
hield aan de Keizersgracht te Amsterdam en wiens
inhechtenisneming is gevraagd wegens valschheid
in geschrifte. Omtrent de feiten deelt het Hbl. het
volgende mee:
Een oude dame te Zeist las in 1916 een adverten
tie, waarin werd medegedeeld dat eigenaars van
buitenlandsche effecten hun stukken in beleening
konden geven, in ruil waarvoor hun een lijfrente
zou worden verstrekt. Zij kwam dodr die adverten
tie in relatie met G., als vertegenwoordiger van Bek
kering, Nagel en Co. te Amsterdam. Zij stond voor
f 6000 a f 7000 Russische effecten en een obligatie
van f1000 van de zes pet. leening van Ned. Indië
van 1916 af. In ruil daarvoor zou zij een lijfrente
van f91.60 per kwartaal ontvangen. Die lijfrente is
haar regelmatig uitgekeerd tot November 1921, toen
G. niot meer betaalde. Op brieven antwoordde hij
dat het geld per postwissel was verzonden en met
meer dergelijke uitvluchten. Ook de dienstbode van
de dame had hij weten te bewegen, hem een gelds
waardig stuk af te staan in rui! voor een lijfrente,
welke laatste eveneens sinds Nov. 1921 niet meer
werd uitbetaald.
In den loop van dit jaar kwam hij de dame per
soonlijk een bezoek brengen. Hij had, zoo verielde
hij, de achterstallige lijfrente willen uitbetalen,
doch had onderweg zijn portefeuille met f 800 verlo
ren. Had hij echter geen geld, goeden raad had hij
wel. Hij waarschuwde de dame ~voor de huurcom-
missie, die beslag kon leggen op d'r met hypotheek
bezwaard huis te Soesterberg. Om zulks te voorko
men, raadde hij haar een stuk te onderteekenen dat
hij bij zich had. Genoemd stuk was een schuldbe
kentenis, waarop de dame zich bereid verklaarde
f5000 te betalen. Alleen de handteekening ontbrak
nog. Ondanks den aandrang op haar geoefend, wei
gerde de dame haar naam onder het stuk te zetten.
Kenigen tijd later heeft G. opnieuw getracht van de
dame gedaan te krijgen dat zij haar handteekening
zette. Ook toen tevergeefs. Evenwel is het stuk tóch,
met haar naam onderteekend, in bezit van een der
de gekomen, zoodat moet worden aangenomen, dat
hijzelf die handteekening heeft ingevuld of ze heeft
doen invullen. Hij heeft het valschelijk ondertee-
kende stuk aan een anderen persoon ter hand ge
steld, die te goeder trouw meende, dat hij. f5000 zou
kunnen ontvangen van de dame. De man in wiens
bezit de schuldbekentenis kwam, had in het begin
van 1921 geschreven op een door G. geplaatste ad
vertentie, waarin een directeur gevraagd werd voor
oen Assurantie-maatschappij op een salaris van
f4000. Hij werd benoemd en stortte als borgstelling
f 15.000 nominaal aan effecten, die G. voor f 10.000
te gelde gemaakt heeft. Als onderpand voor deze
effecten gaf 'G. ceelen van wollen garens, weyke een
waarde van f6000 a f7000 vertegenwoordigden, en
'de bovengenoemde schuldbekentenis. De ceelen ble
ken later waardeloos te zijn, omdat degene aan wien
de garens behoorden reeds in staat van faillissement
verkeerde toen de ceelen in onderpand gegeven
werden. De schuldbekentenis was niet onderteekend
en de handteekening, die later is ingevuld, zooals
boven is vermeld, is valsch gebleken. Deze man
heeft niet alleen zijn effecten verspeeld, maar
heeft bovendien nog eenige maanden salaris te vor
deren van G. die inmiddels failliet verklaard is*
De politie, heeft nog meer klachten ontvangen
over G. Hij deed den laatsten tijd in wijnen, bood
ze althans aan. De levering bleef echter veelal ach
terwege, hoewel G. wel de gelden inde, die vooraf
per postwissel moesten worden overgemaakt. Er
was bovendien aan de levering, een voorwaarde
verbonden, die in de advertentie op een dergolijke
wijze werd vermeld, dat vele lezers in den waan
moesten komen dat de prijs lager was dan hij in
werkelijkheid was.
Abonnés van een blaadje voor geldbeleggers, dat
door G. werd uitgegeven, hebben zich eveneens bij
de politie beklaagd. Aan dit met deschrijfmachine
getypte krantje, waarvan de abonnementsprijs f2
per jaar was, was een fonds verbonden, dat de abon-
né's verzekerde, tegen koersverlies van effecten.
Daar moest echter apart voor betaald: worden. Bo
vendien vermeldde het reglement van het fonds dat
er alleen uitgekeerd werd als er geld was. Was er
geen geld, dan moest worden begonnen met bijbeta
len. De zaak kwam ten slotte hierop neer, dat het
gestorte geld aan G. ten goede kwam, wat natuur
lijk niet de bedoeling was van degenen, die hun
penningen afdroegen. In strijd met het reglement
was het echter niet.
WOORD EN DAAD.
Engelsche bladen melden ,dat mevrouw Boeke, die
Cadbury van zichzelf heet, met goedvinden van ha
ren Nederlands'chen man, het inkomen, dat zij uit
28.000 aandeelen in de bekende Engelsche cacao-fa-
brieken trok, heeft afgestaan ten deele voor onder
wijs aan werkmanskinderen, ten deele voor bevor
dering van internationale bewegingen voor vrede,
beter onderwijs, enz. De raden van mannen en vrou
wen van de Cadbury-fabrieken zullen het geld be-
heeren.
In een brief aan de werklui heeft mevrouw Boeke
hen bedankt voor de vele voorrechten die het inko
men uit hun zoowel geestelijk als lichamelijk werk
haar had doen genieten. Zij en haar man achten
het nu hun plicht, vrijwillig afstand te doen van die
zoo lang gesmaakte voorrechten.
VAN EEN CONCERT DAT NIET DOORGING.
Met flinke advertenties was in de plaatselijke dag
bladen van Haarlem aangekondigd dat Woensdag
avond in de gemeentelijke concertzaal een concert
zou worden gegeven door een zangeres, die zicb
noemde Helena Marrits, „ten bate van de Duitsche
en Oostenrijksche kinderen".
Reeds eenmaal had deze zangeres, die zich ster
noemde van het -Theater „Penix" te Rio de Janeiro
(wie zal het controleeren of het waar was?) het con
cert uitgesteld, maar de plaatsen, ze had er een drie
honderd verkocht, bleven geldig!
Hoe zij met dien kaartenvérkoop te werk ging, i9
riet onaardig.
Zij ging de huizen langs en vroeg of men de toe
gangsbewijzen wilde koopen en wanneer men daar
op inging gaf zij gewone bonnetjes af „goed voor zoo
en zooveel plaatsen'.
Het geld beurde zij natuurlijk direct.
Langen tijd hoorde men niets meer van haar en
het zal dan ook velen verbazen en minder aange
naam aandoen, te hooren, dat genoemde ster uit
Haarlem verdwenen is, ja zelfs door de politie over
de grenzen gezet is.
Bij informatie bij de politie vernamen wij, dat den
2en October jl. een vreemdelinge van Duitsche na
tionaliteit (Helena Marrits was natuurlijk maar
een schuilnaam) over de grenzen gezet is omdat
zijzonder geld en middelen van bestaan was
en geen papieren bezat.
Zij, die hun goede geld geofferd hebben in de hoop
een weldaad te bewijzen aan de Duitsche en Oosten
rijksche kinderen en dan op den koop toe nog ,een
ster van "het „Phenix"-theater te Rio de Janeiro
volksliederen te hooren zingen, zullen er zich bij
neer moeten leggen, dat hun geld op is en dat ze
er wel nooits iets van terug zullen zien.
N. Haarl. Crt.
M slapeloosheid, onrust gejaagdheid. Gebruik
\^11J11HARDrS ZENUW-TABLETTEN
J koker 75ci. bij Apoih. en drogisten.
Verkrijgbaar te SCHAGEN bij Gebr. Rotgans, Molen
straat C 14; Drogisterij Het Groene Kruis; te ANNA
PAULOWNA bij P. Govers, Kleine Sluis en verder bij
alle goede drogisten ter plaatse en inden omtrek.
DE ZOMERTIJD.
Het rapport van de Landbouw-commissie uit dë
Christelijk Historische Upie, omtrent dén wettelijken
zomertijd luidt als volgt:
Evenals andere crisismaatregelen is de wet op den
zomertijd onnatuurlijk en wordt dientengevolge door
een groot deel der bevolking niet nageleefd. Waar
zij bovendien voor een groot'deel der 'bevolking ern
stige bezwaren oplevert, behoort zij te verdwijnen.
Deze bezwaren zijn de volgends;
a. Deze wet voert op het platteland een tweeslach
tige tijdsverdeeling in. De officieele personen en
lichamen houden zich aan de wettelijke regeling,
doch vele anderen, als melkslijters, winkeliers^ sme
den enz. moeten zich aanpassen aan den landbouw,
die nu eenmaal met den stand der zon rekening moet
houden.
Ook in het gezinsleven van den boer werkt de
wet storend, vooral met het oog op de schooltijden
der kinderen. Gewoonlijk kunnen dezen de maaltij
den niet gelijktijdig gebruiken met de overige leden
van het gezin.
.b- Ook met het oog op de gezondheid van het
kind, dat door den zomertijd nachtrust te kort komt,
is het van belang, dat deze regeling verdwijnt. Im
mers wanneer het klokje van ter ruste gaan voor de
kinderen slaat en de zon nog betrekkelijk hoog aan
den hemel staat, gaat men er niet zoo gemakkelijk
toe over de kinderen te bed te brengen, docE regelt
men zich naar den stand der zon; des morgens ech
ter slaat de schoolklok op het officieele uur, zoo-
dat het schoolkind ^en uur nachtrust te kort komt.
Heeren doctoren dringen steeds op veel nachtrust
voor kinderen aan, doch dit wordt door den zomertijd
tegengewerkt.
Dit bezwaar geldt feitelijk voor den landbouwen-
i den st$nd ook op ouderen leeftijd. Ook de volwassen
landbouwer, die blijft werken zoolang het dag is,
geniet door den zomertijd een te korte nachtrust.
c. Nadeelig is ook de zomertijd voor de gezond
heid van arbeiders, werkzaam bij den land- en tuin
bouw. Het wieden, snijden of plukken der gewassen,
terwijl deze nog vochtig zijn van den dauw, moet
op den duur schadelijk werken op de gezondheid der
arbeiders.
d. Het verzamelen van de vruchten, terwijl zij
nog vochtig zijn, werkt ook schadelijk op de kwali
teit, omdat zij daardoor spoedig beginnen te broeien
en tot bederf overgaan.
e. Tengevolge van den zomertijd moet gedurende
een groot deel van het jaar het melken bij duisternis
plaats vinden, hetgeen belet, dat de bereiding van
de melk zóó hygiënisch geschiedt als gewenscht is
en bij voldoende licht mogelijk is.
i P°orda^ de veilingen en. ook de vervoermidde
len zich aan den zomertijd aanpassen, moet men zich
bij den tuinbouw een uur vervroegen.
