BEHANDELING DOOS KRUIDE Bumenianasch Nieuws. groepeering der cijfers op de wip komen. Dat zou natuurlijk juist iets voor Asquith "zijn. Asquith is njet zijn lieve echtgenoote, de intrigante Margot, en eene vriendin, als op het oorlogspad gegaan en spreekt vandaag te Peterborough, waar Mrs. Win- tringhahi, het 2e vrouwelijke Parlementslid (Lady Astor was de eerste vrouw in het Parlement en Mrs. Wintring- ham volgde in September 1921 haar in de Kamer over leden echtgenoot op), de vergadering zal presideeren. Lord Grey zal a.s. week in Manchester spreken. De twee leiders der Vrije Liberalen zullen zich Zeker geducht weren om te trachten liet grootste deel' van hun 300 candidaten gekozen tc krijgen. In dit opzicht overtroeven ze de Nationaal Liberalen thans nog absoluut, want die hebben voorloopig slechts 150 can didaten. Maar daar Lloyd George en Bonar Law de vredes— én ontwapenings-quaesties eigenlijk evengoed in hun program hebben als Asquith, en ook de bezuiniging een algemeene eisch is, blijft voor een Liberaal 'uls aan trekkelijkheid ,over 'de sociale wetgeving, de politieke gelijkstelling van man en vrouw, de wetgeving op land- cigendomsgebied, de evenredige' vertegenwoordiging én de vrijhandel. Maar ik betwijfel of wel één van die bijzondere punten op het oogenblik, in dezen nood der tijden, tot het Engelsche kiezerscorps zat spreken. Neen, de Vrije Liberalen met hun keurig opgestelde programpunten, zullen het oor der natie niet hebben. Wel! daartegenover de Labour Partij. De tallooze werkeloozen, teleurgestelde oudstrijders en brecde légen der arbeidersbevolking, zullen den Arbeiders-candidaat Stemmen. In 400 van de 615 districten (zoowel alle Sinn-Fei- ners als een gedeelte der Ulster-kamerleden vervallen)), zullen de Labour candidateu aan de bourgeoisie slag leveren. Het programma der Labour Partij is zeer uitvoerig lo. Revisie van de Vredesverdragen, schadevergoedin gen binnen de betalingscapaciteit van Duitschland. 2o. Een onbeperkte Volkerenbond. 3o. Werkelijke onafhankelijkheid van Egypte en zelf— regeeriug voor Indië. Aanvaarding der Iersche Vrqstaat- Gonslitutie. 4o. Heffing ineens volgens stijgende trap over alle vermogens boven 5000 (f 60.000) teneinde een fonds tot delging der oorlogsschulden te stichten, ver hooging van de belasting op grootere inkomens en van die der successie. Geen inkomsten-belasting voor in komens beneden 250 (f 3000) en reductie voor die beneden 500. 5o. Taxatie van landwaarden. Go. Herziening der nationale bijdragen ter verminde ring van de lasten van zwaarbelaste gebieden. lo. Werk voor of onderhoud van werkloozen. &o. Reorganisatie van den landbouw. Landeigenaren zullen eerder rente moeten derven dan dat arbeiders tegen „fiongerloonen" werk zullen mogen aanvaarden. Wederinvoering van een loonraad. 9o. Nationalisatie der mijnen en spoorwegen. Grooter aandeel der arbeiders in de controle. Geen inmcngiiig van arbeidsraden. lOo. Een nationaal huisvestingsplan, llo. Grootere ouderdomsrente, uitkeering aan wedu wen, die moeder zijn. Algeheele herziening van de Armenwet. l2o. Oudstrijders pensioen volgens het principe: goed voor den dienst, goed voor pensioen. 12o. Wegneming van alle boperking voor vrouwen als burgeres, werkneemster en stemgerechtigde. 13o. Controlcering van den verkoop van sterken drank, overeenkomstig den wil van het volk. Ziezoo, ga daar maar eens aan staan Dit programma heeft fèitelijk ieder Engelschman, die .niet een Sociaal! Democraat of Communist is, te wa pen geroepen. De Brit acht zijn .heiligste goederen, zijn huis en haard en vrijheid, in gevaar. De Engelschman vindt het öl heel onaangenaam, dat hij ziet hoe door de hooge successiebelasting van Lloyd George, de traditie van net Eilandenrijk in gevaar gebracht wordt Do Engelschman hecht aan de traditie van zijn land cn betreurt het te zien, dat tengevolge der ontzettend hoogc successie belasting, waardoor dikwijls de nelft en meer van het vermogen als belasting in de schat kist terecht komt, de families, die eeuwen lang in een bepaalde streek woonden en daar met do bevolking meeleefden, terwijl die bevolking de familie vereerde cn trotsch op de daden der leden van dit geslacht waren, verdwijnen. Wanneer de helft van hot vermogen aan successie belasting verdwijnt, is de familie bijna steeds genoopt het familicgoed le verkoopen en met de familie ver dwijnt dan de oude band, de oude luister yan een streek. Het is alsof die familie de kameraadschap der dorpelingen met zich genomen heeft, de streek wordt zonder roer, de plaats komt dikwijls in verval, de jon geren verlaten het land en gaan stadwa&rts, want met de familie verdwecif alle gezelligheid, alte amusement, alle bekoring van het buitenleven. Ik kan u tientallen dorpen noemen, waar het zoo gegaan is. Nu nog meer successiebelasting. De Engelsch man begint zich schrap te zetten tegen die belagers van de oude traditie, van de mooie Britsche traditie, die de Britten steeds deed zijh zooals ze waren, hun ccn .gevoel gaf van beter te zijn, het beter to hebben dan de rest van de wereld. Eene heffing in eens. over vermogens van 5000. hij zijn geweer. Wat beteekendon een paar pond meer voor dezen hengst bij zijn laatsten galop? Slone wist, dat het Wildfire's groote on laatste race was. Plotseling donderde in Slone's ooren een vreese- lijk aanstormend gebulder. Een oogenblik deed het onbekende geluid hem verstijven, beroofde hem van zijn kracht. Hij moest een race houden met het. vuur. Hij moest de vlammen verslaan voor het meisje dat hij liefhad. Er waren mijlen van droog hout. Vuur, aangewakkerd door een storm, breidde zich gneller uit dan een paard looDen kon. Hij zou er misschien niet in slagen Lucy te redden. Het noodlot liad hem een moeilijken rit beschoren. Maar hij zwoer een bitteren eed, dat hij de .vlammen zou voorblijven. Bang was hij niet; den dood had hij aanvaard. Zijn eenige wensch was nog slechts den King tegen den grond te loopen en Lucy een gena- digen dood te laten sterven. Wat zou hij het een heerlijkheid gevonden hebben daar in het bosch te verbranden, als hij het méisje daardoor kon red den! Hij zette zijn hengst aan. Wildfire antwoordde met een gehinnik en een sneller tempo. Alles behalve Lucy en de King en Wildfire scheen zoo vreemd en onwerkelijk, deze snelle rit tusschen de dennen, die nu spookachtig werden in het door den rook verduisterde licht. Slone bedwong zijn begeerte om om te kijken. Maar hij kon er ten slotte geen weerstand aan bie den. Hij moest. Alles achter hem was veranderd. Een heete wind, als de gloed uit een oven, blies lichte, stekende stof in zijn gezicht. Het vuur joeg in de boomtoppen, beneden was alles nog vrij. Een springende vlam overweldigde het baldakijn van dennen. Zij was wit, ziedend, onbegrijpelijk snol met duizenden flitsende tongen. Zij joeg voort boveir de rook. Zij was zóó dun, dat hij de takken erdoor en de woeste wolken er achter kon zien. Het was een verheven en eon angstaanjagend schouwspel. Slone kon niet bedenken waar het mede te ver gelijken was. Het was vuur, bevrijd, vrij van de in gewanden der aarde, ontzaglijk, verslindend. Dat was dus de betoekenis van het vuru. Dit wa^ dus het vreeselijke lot, dat Lucy overkomen moest. Maar neen! Hij zou de vlam voor Lucy verslaan. Hij reed dezen ren, om het meisje, dat hij liefhad, te dooden, sneller dan eenigen anderen ren, dien hij ooit gereden had. Geen paar had ooit zoo ge- loopen! Wildfire was sneller dan de wind en vuur en won steeds op het snelste renpaard van de bovenlander), niettegenstaande hij alles tegen zich had. Maar tbans galoppeerde hij niet meer om den Het komt hen voor als diefstal. De landbouw"toch ai in het gedrang, w men het nog moeilijker maken. De landeigenaar mag geen rente trekken als de landarbeider het niet naar de mee- ning der arbeidersleiders puik best hebben. Moeten de landeigenaren dan van de lucht leven? Zijn dat dan Seen menscheu en de landarbeiders wel. Bestaat er an maar één heilige klasse op de wereld, de arbeiders klasse? Moet de rest maar opgeruimd worden? Blijkbaar wel, want slechts wordt gedacht aan de genen, die minder dan 500 cn die minder dan C 250 inkomen hebben. Wordt het dan maar niets geacht, indien met één der sociale maatregelen voorgesteld, alleen reeds een extra 2000 millioen pond sterling gemoeid is? Nationalisatie der mijnen en spoorwegen. Heeft men dan nog geen leergeld genoeg betaald, toen de Regecring gedurende den oorlog in de plaats van het particulier beleid de zorg pver talrijke instellingen, waaronder spoorwegen en mijnen, op zich had genomen. Voelen wij nog niet op onze schouders de schuldenlast, die dat Jijdelijko nationaliseeren der bedrijven op de natie gebracht heeft. Wat willen die Engelsche Arbeidersleiders? Denken zij, dat de gemiddelde Engelschman juist nu hij ziet hoe in Rusland het Bolsjewisme heeft schipbreuk geleden en Lenin en Trotsky heel gewone bourgeois-neigingen gaan vertoonen, bereid js in Engeland Marxistische avonturen te gaan loopen? De heer Arlhur Hendcrson, heelt onlangs verkondigd, dat hij den oorlog verklaarde aan elk particulier initi atief, aan eiken particulieren ondernemingsgeest. Blijkbaar is de neer Hendersou vergeten boe boos hij was, toen hem bij zijn bezoek aan jjclersburg zijn vest ontstolen werd en die diefstal gemotiveerd werd door bet Marxistische principe; „Hetgeen van u is, is van mij." En nu gaat de heer Hendcrson zich met zijne partij kalm vergrijpen aan het bezit van anderen. Waarom zulk een lang programma, gij sociaat demo cratische arbeiderspartij, gij vaderiandsioozen, gij voor vechters van slechts' een klasse, van de arbeidersklasse, zoolang die althans gediend zat'zijn van u en uwe schoone beloften. Gij leiders, die het volk met schoone leuzen bedwelmt, gij kent slechts een ijijde van den arbeid, den destruc- tieven arbeid. Doch "mj kent niet den constructieven arbeid. Gij wenscht kapitaal en particulier initiatief te dooden en zult niet terugschrikken voor de gevolgen van uwe leuzen. Gij zult evenals in Rusland tot het uiterste gaan, de bourgeoisie doen slachten, indien slechts uwe leuzen kunnen zegeevieren. Maar wanneer dan alles wat uwe zoogenamde ideólen in den weg slaat, zal zijn verdwenen, dan zult ge staan als in Rusland, in armoede, onbekwaam om de ellende, welke gij over do wereitl gebracht hebt, te keeren. Js er nog niet genoeg honger geleden door uwe Slacht offers? Wat zouden die arme, verhongerde Russische landar beiders zeggen, indien zij punt 8 van uw programma zouden kunnen lezen? Liever landeigenaar en landarbeider dood, de eerste vermoord, de tweede verhongerd, niet waar, gij principi- ëele Marxisten, dan dat er iets aan uwe gevaarlijke idealen getornd mag worden. Vooruit dus met uw afbrekenden arbeid. Opbouwen, dat verstaat gij nieti Of w i 11 gij het niet verstaan, omdat het niet in uw Partij-program past? Gij het oor van de massa zoudt verliezen? De Labour Partij in Engeland zal tegenover zich vin den een krachtig verzet tegen haar partijprogram, maar daarnaast ook vinden een grooten aanhang. De massa. Het moet erg aanlokkend zijn ora slechts rechten te krijgen en geen plichten, slechts te ontvangen en ver schoond te blijven van tc geven. Men zegt (dtijd, dat de Engelschman zooveel „common seuse", dus wat wij noemen „gezond verstand' heeft. Hoe zal een Engelschman dat partijprogram der Labour Partij beooideelen? Dat zullen we tusscbcn 15 en 20 November weten. SE MODE ALS KERKELIJK PROBLEEM. Een medew erker schrijft aan het H.d.bL Wie niet meer tot de jongelui behoort herinnert zich nog heel goed, dat iedere dominee zich in het openbaar nooit aixters vertoonde dan in een zwarte gekieede jas en met den hoogen hoed. Maar de heerenmode is ook tot de pastorie doorgedrongen en de predikant, eenigen van de oude garde uitgezonderd, gaal nu evenals iedere man van zijn stand in een kwiek colbertcostuum, draagt bruine schoenen, gekleurd overhemd en stroohoed, pa nama of Engelscne fantasiesnee, naar de »ijd het vordert. Hebben in verscheidene pSattelandsgeraeènten de ouder lingen nog een ringbaard en de «Bakenen een sik, de dominee vergenoegt zich wel met ccnig dons onder den neus op z'n Amerikaansch of heeft een .blank gelaat, eiken morgen netjes geschoren. De gereformeerde baard, zoo lang in aanzien geweest, is zelfs bij vele confessio- neele predikanten contrabande geworden. De roomsche geestelijkheid ondergaat eveneens dén invloed der mode, zij het in geringer mate, wijl hun kleedij als 't ware tot in de puntjes door hooger gezag King te dooden; hij galoppeerde uit angst. Mijlen hield hij dien langen, snellen, prachtige» galop vol. Hij galoppeerde zijn dood tegemoet, of hij het vuur achter zich liet of niet. Niets kon hem ni meer tegenhouden dan zijn uit elkaar springend hart. Slone maakte zijn lasso los en kronkelde de lus. Bijna binnen het bereik van den King! Eén worp en de King zou neerstorten. Lucy zou slechts een schok voelen. Slone's hart brak. Kon hij haar doo den dat mooie gouden kopje verpletteren? Hij kon niet en toch moest hij. Hij zag een lange, roode slriem' op Lucy's blanke schouders. Wat was dat? Had een tak haar gestriemd? Slone kon haar ge zicht niet zien. Zij kon niet dood zijn of in zwijm liggen, want zij reed den King, hoezeer zij ook ge bonden was! Nader en nader kwam Wildfire. Hij scheen al snel ler en sneller te gaan naar mate de vlammen op hem wonnen. Wildfire was nu vlak bij den King. Slone voelde een afschuwelijken triomf in zich, toen hij de lus van den lasso boven zijn. hoofd begon te zwaaien. Maar hij hield den worp, die het einde van alles was, in. En terwijl hij aarzelde, stiet Wild fire plotseling e.en luid gehinnik uit. Slone keek. Voor zich zag hij licht door de dennen, een witte, open vlakte van gTas. Een open plek in het woud'' Neen, het einde Van het bosch!. Als een demon schoot Wildfire vooruit; docb thans, binnen een leng te van den King., begonnen zijn krachten uitgeput te raken. Een kreet ontsnapte Slone een kreet, zoo wild als de ren, zoo vreeselijk als het meedoogenloozo vuur. Het was de levenskreet ln plaats van den doodskreet. Zoowel Sage King als Wildfire zouden de vlammen slaan. Dan vloog Wildfire met zijn neus tegen de flank van den King uit de dennen de open vlakte in. Slo ne zag een met gras bedekte vlakte, die zacht op liep naar een donkere spleet in den grond mot lood recht daarboven oprijzende rotsen, en rechts een groote vlakto. Slone voelde de frissche lucht als den adem der bevrijding. Maar daar liep de King blindelings zijn dood tegemoet. Wildfire's krachten raakten nu snel 'uitgeput. Hij kon bijna niet meer. Slone wierp zijn lasso om den King, hield dien stevig vast en wachtte op het einde. Zij renden voort, steeds meei; hun krachten verliezend. Slone dacht, dat hij den King tegen den grond zou moe ten werpen, want zij waren gevaarlijk dicht bij de diepe kloof in den rand. Maar Sage King zakte op zijn kjiieën. Slone sprong juist op het oogenblik, dat Wild- is voorgeschreven. Toch loopen er reeds heel wat kapelaans en jongere pastoors met een zwarten deuk hoed en moest pastoor J. C. van der Loos, een bekende kerkhistoricus van het Haarlemsche bisdom, niet zoo lang geleden een krachtig pleidooi voor het behoud van de korte broek voeren, tegen welk kleedingstuk van de patriciërs der zeventiende eeuw meer en meer verzèt rijst onder de jongere geestelijken. Maken dezen tegen woordig een vacantiereis, bezoeken zij een niet-katho- liek congres of wonen zij de opvoering bij van Golde- ron's „Het Leven is een Droom" (wat zij eigenlijk niet jmogen), tien tegen één dat zij in den langen broek verschijnen. Priesters, aie aan een Universiteit studeo- ren. denken niet meer aan een kruintje cn doen heelemaal niet meer mee met de, wat zij zeil noe men, kuitenparadc, maar steken zich in een eenvoudig heerencostuum van «lonkerc. niet steeds zwarte kleur, zoodat een ingewijde hen slechts van Ieekcn kan on derscheiden. En de lage sehoenen met zilveren gesp zijn wellicht .alleen nog in een bisschoppelijk museum te bewonderen. Reeds maakten verscheidene priesters buiten do stad gebruik van de fiets bij haar opkomst onbetamelijk voor de vrouw genoemd toen de bisschoppen na lange aarzeling het fietsen toestonden, „mits met in de steden of in gezelschap van dames". Maar nauwelijks was dit beperkt verlof gegeven, of de jonge kapelaans en zelfs ziekenverplegendo nonnen peddelden lustig door do drukke statig Deze sport bracht echter de quaestie op het tapijt, of de lange priesterjas en "beneden de Waal de toog, die tot net gebruik van een dames- rijwiel noodzaakten, niet door een meer moderne klee ding moesten vervangen worden. Tempora mutantur et nos mutamus flis, mogen pre dikanten en priesters tot hun gelooyigen zeggen. Maar mogen dezen t dan op hun beurt niet herhalen, wan neer de geestelijke voorganger de heerschende dames mode niet oirbaar achten? Uier staan de rechtzinnige kerken voor een groot probleem, de R.-K. Kerk vooral, wijl1 de Roomsche vrouw .nu eenmaal minder ingetogen en meer wereldJievend is dan haar streng Calvinistische zuster, die geen schouwburg of cabaret bezoekt, zich jiict op den dansvloer beweegt en zich derhalve niet geheel en al door de voorschriften van de doorluchtige vrouwe Mode laat beheerschen. Hoe groot zou het percentage Roomsche vrouwen in den schouwburg wel zijn en waar wordt meer gedanst dan in Breda, Den Bosch. Roermond, Maastricht en andere plaatsen van het Zuiden? Die Roomsche vrouwen zijn in theater en dancing house niet te kennen aan het insigne van „Voor Eer en Deugd" op de borst, wijl zij evenals de niet- Roomsche bezoeksters in gracieus avondtoilet verschijnen Toch kanten de R.-K. en vele protestantschc Kerken zich niet tegen elk wereldsch vermaak en alle mode voorschriften, maar slechts tegen de excessen, die echter vaak door een bevooroordeeld „wereldverachttr", wat prietsers als coelibatairen tot zekere lioogte zijn, aan gewezen worden. Zeker, or zijn excessen 't is noodig, dat er tegen geageerd wordt, zooals een Haagsehe comi té, samengesteld uit dames van den hoogsten stand en van verschillenden godsdienst, het den afgeloopen zomer gedaan heeft door te bewerken, dat de groote mode paleizen costuums exposeerden, aie behoorlijk en hoogst elegant waren zomler den strengsten zedelijkheidsapostel te stooten. Maar toch wil het gros der vrouwen een „cöeurtje", bloote armen, doorschijnende kousen cn wat dies meer zij'. En waar is dan de grens? Wat kan tijdens de godsdienstoefeningen, wat inhet wereMsche léven toegelaten worden? In roomsche kringen werd reeds meermalen hot uenkl»eeld van een „katholieke" mode gelanceerd ei» 'l-et internationaal congres van R.-K. vrouwen in de lento van dit jaar te Rome zelf gehouden, heeft dan ook inderdaad het ontwerpen van zulk eene mode opgedragen aan een commissie, die in Parijs geen geschikter stad daarvoor dan de Ville Lumière moet zetelen. De R.-K. Italiaansche Vrouwenbond irepmle mee te moeten doen en besloot eenige we ken gebeden tot een groote actie tegen d'e „ongepaste" M'ouwenkleeding. terwijl de Union Internationale des l.igues Catholiques Feminines in haar onder leiding van de Utreclilsche mevrouw SteenbergheKnge- ringh pas gehouden vergadering meer bescheiden een commissie benoemde, die het raodevraagstuk to be- studeeren krijgt. Maar zoo zal het wel voortgaan, zonder dat dé mode. of liever de volgsters van do mode. zich bekommeren om redevoeringen van geestelijke voorgangers, preutsche en niet proutscho dames, om waarschuwingen, bedreigingen en goed- koope conzresraotics. Nederland «loet al jeren mee aan dezen vreedza me» kruistocht. Maar al slaat de Katholieke organi satie Vrouwenadel nog al dikwijls op de groote trom, de predikanten hebben -met hun stille actie in de Christelijke Meisjesvoreenigingcn meer succes, wat. wel te verklaren is, daar, afgezien van de Calvinisti sche strengheid, over het algemeen slechts de braaf sten uit de eenvoudigen des volks tot deze vereeni- gingen behooren. De overgroote meerderheid der da mes. die tot de hoogere 9tanden kunnen gerekend worden of er zich- zelf bij rangschikken, juist omdat zij met de mode meegaan de kleeren maken ook'de vrouw! hebben geen oog voor den in haar al te st rakken voorganger. Wij noemden de organisatie Vrouwenadel. die voortgekomen is uit de Derde Orde van S. Franciscus te Nijmegen, tot voor eenige jaren als alle Derde Orden de broederschap van oude menschen en kwe- zelkens, voor wie het slreelende van de wereldsche fire viel, var. hem af. Hoe flitste het mes, dat Lucy lossneed! Zij wa3 nat, van het ?weet en het schuim van het, paard. Zij gleed in Slone's armen en hij riep haar naam. Kon zij bet boven dat gebulder daar achter hen in het bosch hooren? De stukkon touw hingen aan haar polsen en Slone kon donkere, rauwe, bloederige builen zien. Zij viel tegen hem aan. Was zij dood? Zijn hart kromp samen. Hoe bleek was haar gezicht! Neen; hij zag haar borst tegen de zijne op en neer gaan. En hij schreeuwde hardop, onsamenhangend in zijn vreugde. Zij leefde. Zij was niet ernstig gewond. Zij bewoog zich. Zij trok aag hem met zenuwachtige handen. Zij drukte zich dicht tegen hem aan. Hij hoorde een gesmoorde stem, maar toch zoo vol en zoo mooi! „Leg je jas over mo heen!" klonk het in zijn ooren. Slone schrok. Zich schamend bij het besef, dat hij vergeten had, dat zij half naakt was, rukte hij zijn jas uit en sloeg die om haar heen. „Lin! Linl" riep zij uit. „Lucy O, ben je, ben je zeide hij heesch. „Tk ben niet gewond.'Ik heb niets". „Maar die ellendeling, Joel. Hij „Hij had zijn vader vermoord juist een mi nuut voor jij kwam. Ik heb met hem gevochtenI Oh!Maar ik heb nietsHeb jij „Wildfirie heeft hem tegen den grond geloopen hem verpletterdLucy! het kan niet waar zijn. En toch voel ik, dat je leeft! Godl zij dank!" Met haar vrije hand beantwoordde Lucy zijn druk. Zij scheen sterk té zijn. Het was een onvergetelijk oogenblik voor Slone waarin hij zich gelukkiger gevoelde dan hij ooit had! kunnen -droomen. „Laat mij heel even lqs", zeide zij. „Ik wou je jas aantrekken." Zij lachte toen hij haar losliet. Zij lachte! En bij dien lach trilde Slone van onuitsprekelijk geluk. Toen hij zich omkeerde, voelde hij' een luchtver plaatsing, een vreemden schok van een onzichtbare kracht, éde hem deed waggelen. Dan klonk het zwa re afgaan van een schot. Slone viel. Hij wist, dat er op hem geschoten was. Een vreeselijke pijn branddé hem in zijn schouder. Lucy stond hem aan te staren, niet in staat te be grijpen, langzaam verbleekend. Haar handen trok ken de jas dicht om haar hoen. Slone zag haar, zag rookwolken boven haar, zag op de klip aan de over zijde van de kloof de twee mannen, waarvan een een rookenid geweer in zijn handen' hield. Had Slone tot dusverre niet op zijn omgeving ge let, het zien van Cordts electriseerde hem om zoo te zeggen. vermaken niet meer bestond. Of het nu aan hel vitium orginis lag, dat Vrouwenaders voorschriften aangaande de vrouwenkleeding zoo weinig populair zijn, wagen wij niet te beslissen. Trouwens zijn „te nauwsluitende rokken" niet meer in de mode, terwijl bloote armen boven den elleboog, als uit den booze veroordeeld, volop te bewonderen zijn. De lezers en lezeressen begrijpen wel, dat die voor schriften verouderd' zijn en telken jare wel tweemaal moeten herzien worden, willen zij up to date blij ven. Ook wijl het begrip „zedelijk" hoogst subjectief cn dus rekbaar Is, zaj het wel altijd een onbegonnen wérk zijn om een „katholieke" mode te ontworpen. Wanneer beginnen korte rokken, wanneer blooto ar men onzedelijk te zijn? Hoe moeten de kousen zijn?. Mag een vrouw kort geknipt haar dragen? Wat voor gehuwden totaal niet aanstootelijk is, kon het wel voor een. Jeugdig persoon zijn en omgekeerd. En dan: hoe moet de vrouw in de kerk gekleed zijn? Dat zij er met bedekten hoofde moet verschijnen, is een algemeen aangenomen regel. Maar vorder? Men kan toch niet met eon passer gaan afmeten, of de blouse juist tot den hals reikt. De verstandigste vrouwen zijn eigenlijk zij, die haar mantel hoog dichtknoopen, zoolang de godsdienstoefening duurt. En dat doen dan ook vele roomsche vrouwen, die ondanks haar lidmaatschap van Derde Orde, Con gregatie en R.-K. Vrouwenbond, jji bet wereldsche leven niet in een stijf kostschoolpakje willen gaan, maar een cöeurtje enz. wenschen. De mode was cn blijft een kerkelijk probleem. In den pruikentijd pruttelden de kerkelijke voorgangers tegen de groote statie der vrouwen, gevolg van over tollige kleeding. nu zouden zij meer kleeding wen schen. Maar de vrouw van toen en nu wil bekoren en haar man aangenaam zijn, wat zij volgens de leer van den apostel Paulus zelfs moet, en haar zal dé victorie blijven zooals op velerlei ander gebied. OTJDK.ARSPFL. „De IJsbode" van 24 October vermeldt het volgende: Het bestuur, vergaderd op 17 Sept., jj. te Scheve- ningen, ter herdenking van het 40-jarig bestaan van den bond op dien datum, besloot cenjilgcmeene amnes tie te verleenen aan allen, die tot op 'dien datum als amateur waren gedisaualificeerd. Het bestuur hoopt, dat de dames en heeren, aie van dit besluit profiteeren, daar in zullen zien een feestgave ter eere van genoémd jubileum .cn bovendien, dat het hun aanleiding zal geven, zooveel1 zij kunnen en zij.'kunnen veel mede te werken tot handhaving van het amateurisme. Deze mededeeling zal zeker door verschillende ijsclub- besturen met vreugde begroet zij men 'vooral het bestuur van onze ijsclub, die den vorigen winter verschillende deelnemcrs(sters) moest weigeren en daarna met het hoofdbestuur nog een drukke briefwisseling, in verband met de disqualifieaties gevoerd heeft. HBERHUGO WAARD. Maakten we de vorige week melding van afschei ding van de zuivélexportvereeniglng Noord-Holland, door de coop. zuivelfabriek „Excelsior', thans kun nen we meedeelen, dat in de destijds gehouden ver gadering de stemming niet zuiver is geweest, doch ook, dat vele leden zich hebben bekeerd. In een tweede vergadering, waarin de zaak weer besproken werd, besloot, men met, 74 tegen 31 stommen om aan gesloten te blijven. (liet eerste besluit was gevallen met""53 stemmen voor en 49 tegen afscheiding.) De voorstemmers voor aangesloten blijven mogen ech ter stellig voor het grootste deel niet worden be schouwd als groote voorstanders dor export vereenl- ging. doch - men zit in het schuitje en acht mee varen nog maar best. met verrassende resultaten voor alle onderstaande ziekten, nieuwe en oude, zelfs ongeneeslijk verklaarde. VOOR ELKE ZIEKTE VERSCHILLEND MIDDEL. Suikerziekte, - Onmacht, - Bloedarmoede, - Eiwit- ziekte, - Uierontsteking, - Asthma, - Hoest, - Bron chltis, - Huidziekten (huiduitslag, huidvin, eczeem jeuk, puistjes enz. onverschillig waar: baard, hoold haar, anus, enz.) - Rheumatiek, - Jicht, - Zenuw pijn, - Verkalking der bloedvaten, - Aambeien,, Constipatie, - Alle ziekten der urinewegen en blaa; (ontsteking, pijnen, verschillende vloeiingen, gehel me ziekten, vernauwing, ontsteking van den voor standsklier, bodwateren op eiken leeftijd, aandrang tot dikwijls urineeren, verschillende storingen der Geslachtsverrichtingen, enz.), - Ziekten der Baar moeder en Eierstokken, (ontsteking, gevolg der be valling, witte vloed, enz.). Zelfs indien gij alle vertrouwen in de genees middelen verloren hebt, aarzelt dan toch niet om bij- M. SNABILIE, Groote Markt 7, Rotterdam, aan te vragen één der gratis brochures No. 175, omtrent do producten van Dr. DAMMAN, Specialist voor kruidenbohandeling, benovens de bewijzen van ge nezing. Verzoeke duidelijk op te geven voor welke ziekte. „Lucy! Laat. je vallen! Vlug!" „O, wat is er gebeurd!? Jij jij „Ik heb 'n kogel. Maar laat je vallen. Zie achter het paard to komen en haal mijn geweer." „Een kogoll" riep Lucy uit. „Ja ja Lieve God, Lucy, hij gaat weer schie ten!!" Toen eerst zag Lucy Bostil Cordts aan geno zijde van de kloof. Hij was op nog geen vijftig yards af stand, duidelijk horken-baar, groot, ipagor, sardo nisch. Hij hield het half opgeheven geweer gereed alsof hij wachtte. Hij had daar in hinderlaag gele gen. De rookwolkjes kronkelden boven hem op. „Cordts!" Bostil's bloed sprak in den trillenden kreet van het meisje. „Ga liggen, Lucy!" riep Slone. „Krijg mijn geweer. Ik heb maar een schampschot. Ik ben niet gewond. Gauw! Hiji gaat weer.." Een nieuw geknetter deed Slone zwijgen. De kogel miste, maar Slone trok krampachtig samen, Liet zich vallen, aJsof hij getroffen was. „Het geweer! Vlug!" riep hij. Maar Lucy begreep zijn list om Cordts om den tuin te leiden niet.. Zij dacht, dat hij weer geraakt was. Zij vloog naar den gevallen Wildfire en rukte het geweer uit het foudraal. Cordts was een uitstekenden rand omgeklommen, blijkbaar een korteren weg om beneden te komen. Hutchinson zag het geweer en schreeuwde liet Cordts toe. De paardendief bleef staan, zijn donker gezicht dreigend naar Lucy gekeerd. Toen Lucy opstond, viel de jas van haar bloote schouders. En Slone", plotseling zijn vreeselijken angst voor haar verliezend, uitte een doordringenden kreet van uitdaging en verrukking. Zij bracht het geweer aan haar schouder. Het flik kerde. Hutchinson was boven en Cordts, zijn banden opstekend, gilde om hulp. Hutchinson had weinig lust die te verleenen. Maar de groote kracht domi neerde. Hij1 boog zich voorover, greep Cordt's uitge strekte amen en trok. Hutchison gilde heesch. Cordts werd! steeds bleeker. Hij had moeite om zich in evenwicht te houden. Hij was langzaam. Slone trachtte Lucy toe te roepen laag te schieten, maar zijn lippen schenen na dien eenen kreet ver stijfd te zijn. Slone zag haar blanke, ronde schouders buigen, haar bleek, blank gezicht tegen het geweer gedrukt, haar slanke -armen beven en dan vapt worden, haar verward gouden haar uitwapperen. Dan schoot zij. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1922 | | pagina 6