BEHANDELING DOOS KRUIDE
Bumenianasch Nieuws.
groepeering der cijfers op de wip komen. Dat zou
natuurlijk juist iets voor Asquith "zijn.
Asquith is njet zijn lieve echtgenoote, de intrigante
Margot, en eene vriendin, als op het oorlogspad gegaan
en spreekt vandaag te Peterborough, waar Mrs. Win-
tringhahi, het 2e vrouwelijke Parlementslid (Lady Astor
was de eerste vrouw in het Parlement en Mrs. Wintring-
ham volgde in September 1921 haar in de Kamer over
leden echtgenoot op), de vergadering zal presideeren.
Lord Grey zal a.s. week in Manchester spreken.
De twee leiders der Vrije Liberalen zullen zich
Zeker geducht weren om te trachten liet grootste deel'
van hun 300 candidaten gekozen tc krijgen. In dit
opzicht overtroeven ze de Nationaal Liberalen thans nog
absoluut, want die hebben voorloopig slechts 150 can
didaten.
Maar daar Lloyd George en Bonar Law de vredes—
én ontwapenings-quaesties eigenlijk evengoed in hun
program hebben als Asquith, en ook de bezuiniging
een algemeene eisch is, blijft voor een Liberaal 'uls aan
trekkelijkheid ,over 'de sociale wetgeving, de politieke
gelijkstelling van man en vrouw, de wetgeving op land-
cigendomsgebied, de evenredige' vertegenwoordiging én
de vrijhandel.
Maar ik betwijfel of wel één van die bijzondere punten
op het oogenblik, in dezen nood der tijden, tot het
Engelsche kiezerscorps zat spreken.
Neen, de Vrije Liberalen met hun keurig opgestelde
programpunten, zullen het oor der natie niet hebben.
Wel! daartegenover de Labour Partij. De tallooze
werkeloozen, teleurgestelde oudstrijders en brecde légen
der arbeidersbevolking, zullen den Arbeiders-candidaat
Stemmen.
In 400 van de 615 districten (zoowel alle Sinn-Fei-
ners als een gedeelte der Ulster-kamerleden vervallen)),
zullen de Labour candidateu aan de bourgeoisie slag
leveren. Het programma der Labour Partij is zeer
uitvoerig
lo. Revisie van de Vredesverdragen, schadevergoedin
gen binnen de betalingscapaciteit van Duitschland.
2o. Een onbeperkte Volkerenbond.
3o. Werkelijke onafhankelijkheid van Egypte en zelf—
regeeriug voor Indië. Aanvaarding der Iersche Vrqstaat-
Gonslitutie.
4o. Heffing ineens volgens stijgende trap over
alle vermogens boven 5000 (f 60.000) teneinde een
fonds tot delging der oorlogsschulden te stichten, ver
hooging van de belasting op grootere inkomens en van
die der successie. Geen inkomsten-belasting voor in
komens beneden 250 (f 3000) en reductie voor die
beneden 500.
5o. Taxatie van landwaarden.
Go. Herziening der nationale bijdragen ter verminde
ring van de lasten van zwaarbelaste gebieden.
lo. Werk voor of onderhoud van werkloozen.
&o. Reorganisatie van den landbouw. Landeigenaren
zullen eerder rente moeten derven dan dat arbeiders
tegen „fiongerloonen" werk zullen mogen aanvaarden.
Wederinvoering van een loonraad.
9o. Nationalisatie der mijnen en spoorwegen. Grooter
aandeel der arbeiders in de controle. Geen inmcngiiig
van arbeidsraden.
lOo. Een nationaal huisvestingsplan,
llo. Grootere ouderdomsrente, uitkeering aan wedu
wen, die moeder zijn. Algeheele herziening van de
Armenwet.
l2o. Oudstrijders pensioen volgens het principe: goed
voor den dienst, goed voor pensioen.
12o. Wegneming van alle boperking voor vrouwen als
burgeres, werkneemster en stemgerechtigde.
13o. Controlcering van den verkoop van sterken drank,
overeenkomstig den wil van het volk.
Ziezoo, ga daar maar eens aan staan
Dit programma heeft fèitelijk ieder Engelschman, die
.niet een Sociaal! Democraat of Communist is, te wa
pen geroepen.
De Brit acht zijn .heiligste goederen, zijn huis en
haard en vrijheid, in gevaar.
De Engelschman vindt het öl heel onaangenaam, dat
hij ziet hoe door de hooge successiebelasting van
Lloyd George, de traditie van net Eilandenrijk in gevaar
gebracht wordt
Do Engelschman hecht aan de traditie van zijn land
cn betreurt het te zien, dat tengevolge der ontzettend
hoogc successie belasting, waardoor dikwijls de nelft
en meer van het vermogen als belasting in de schat
kist terecht komt, de families, die eeuwen lang in een
bepaalde streek woonden en daar met do bevolking
meeleefden, terwijl die bevolking de familie vereerde
cn trotsch op de daden der leden van dit geslacht
waren, verdwijnen.
Wanneer de helft van hot vermogen aan successie
belasting verdwijnt, is de familie bijna steeds genoopt
het familicgoed le verkoopen en met de familie ver
dwijnt dan de oude band, de oude luister yan een
streek. Het is alsof die familie de kameraadschap der
dorpelingen met zich genomen heeft, de streek wordt
zonder roer, de plaats komt dikwijls in verval, de jon
geren verlaten het land en gaan stadwa&rts, want met
de familie verdwecif alle gezelligheid, alte amusement,
alle bekoring van het buitenleven.
Ik kan u tientallen dorpen noemen, waar het zoo
gegaan is. Nu nog meer successiebelasting. De Engelsch
man begint zich schrap te zetten tegen die belagers
van de oude traditie, van de mooie Britsche traditie,
die de Britten steeds deed zijh zooals ze waren, hun
ccn .gevoel gaf van beter te zijn, het beter to hebben
dan de rest van de wereld.
Eene heffing in eens. over vermogens van 5000.
hij zijn geweer. Wat beteekendon een paar pond
meer voor dezen hengst bij zijn laatsten galop?
Slone wist, dat het Wildfire's groote on laatste race
was.
Plotseling donderde in Slone's ooren een vreese-
lijk aanstormend gebulder. Een oogenblik deed het
onbekende geluid hem verstijven, beroofde hem van
zijn kracht. Hij moest een race houden met het.
vuur. Hij moest de vlammen verslaan voor het
meisje dat hij liefhad. Er waren mijlen van droog
hout. Vuur, aangewakkerd door een storm, breidde
zich gneller uit dan een paard looDen kon. Hij zou
er misschien niet in slagen Lucy te redden. Het
noodlot liad hem een moeilijken rit beschoren. Maar
hij zwoer een bitteren eed, dat hij de .vlammen zou
voorblijven. Bang was hij niet; den dood had hij
aanvaard. Zijn eenige wensch was nog slechts den
King tegen den grond te loopen en Lucy een gena-
digen dood te laten sterven. Wat zou hij het een
heerlijkheid gevonden hebben daar in het bosch te
verbranden, als hij het méisje daardoor kon red
den!
Hij zette zijn hengst aan. Wildfire antwoordde met
een gehinnik en een sneller tempo. Alles behalve
Lucy en de King en Wildfire scheen zoo vreemd
en onwerkelijk, deze snelle rit tusschen de dennen,
die nu spookachtig werden in het door den rook
verduisterde licht.
Slone bedwong zijn begeerte om om te kijken.
Maar hij kon er ten slotte geen weerstand aan bie
den. Hij moest. Alles achter hem was veranderd.
Een heete wind, als de gloed uit een oven, blies
lichte, stekende stof in zijn gezicht. Het vuur joeg
in de boomtoppen, beneden was alles nog vrij. Een
springende vlam overweldigde het baldakijn van
dennen. Zij was wit, ziedend, onbegrijpelijk snol met
duizenden flitsende tongen. Zij joeg voort boveir de
rook. Zij was zóó dun, dat hij de takken erdoor
en de woeste wolken er achter kon zien. Het was
een verheven en eon angstaanjagend schouwspel.
Slone kon niet bedenken waar het mede te ver
gelijken was. Het was vuur, bevrijd, vrij van de in
gewanden der aarde, ontzaglijk, verslindend. Dat
was dus de betoekenis van het vuru. Dit wa^
dus het vreeselijke lot, dat Lucy overkomen moest.
Maar neen! Hij zou de vlam voor Lucy verslaan.
Hij reed dezen ren, om het meisje, dat hij liefhad,
te dooden, sneller dan eenigen anderen ren, dien
hij ooit gereden had. Geen paar had ooit zoo ge-
loopen! Wildfire was sneller dan de wind en vuur
en won steeds op het snelste renpaard van de
bovenlander), niettegenstaande hij alles tegen zich
had. Maar tbans galoppeerde hij niet meer om den
Het komt hen voor als diefstal.
De landbouw"toch ai in het gedrang, w men het nog
moeilijker maken. De landeigenaar mag geen rente
trekken als de landarbeider het niet naar de mee-
ning der arbeidersleiders puik best hebben. Moeten de
landeigenaren dan van de lucht leven? Zijn dat dan
Seen menscheu en de landarbeiders wel. Bestaat er
an maar één heilige klasse op de wereld, de arbeiders
klasse? Moet de rest maar opgeruimd worden?
Blijkbaar wel, want slechts wordt gedacht aan de
genen, die minder dan 500 cn die minder dan
C 250 inkomen hebben.
Wordt het dan maar niets geacht, indien met één
der sociale maatregelen voorgesteld, alleen reeds een
extra 2000 millioen pond sterling gemoeid is?
Nationalisatie der mijnen en spoorwegen.
Heeft men dan nog geen leergeld genoeg betaald, toen
de Regecring gedurende den oorlog in de plaats van het
particulier beleid de zorg pver talrijke instellingen,
waaronder spoorwegen en mijnen, op zich had genomen.
Voelen wij nog niet op onze schouders de schuldenlast,
die dat Jijdelijko nationaliseeren der bedrijven op de
natie gebracht heeft.
Wat willen die Engelsche Arbeidersleiders? Denken
zij, dat de gemiddelde Engelschman juist nu hij ziet hoe
in Rusland het Bolsjewisme heeft schipbreuk geleden
en Lenin en Trotsky heel gewone bourgeois-neigingen
gaan vertoonen, bereid js in Engeland Marxistische
avonturen te gaan loopen?
De heer Arlhur Hendcrson, heelt onlangs verkondigd,
dat hij den oorlog verklaarde aan elk particulier initi
atief, aan eiken particulieren ondernemingsgeest.
Blijkbaar is de neer Hendersou vergeten boe boos hij
was, toen hem bij zijn bezoek aan jjclersburg zijn vest
ontstolen werd en die diefstal gemotiveerd werd door
bet Marxistische principe; „Hetgeen van u is, is van
mij."
En nu gaat de heer Hendcrson zich met zijne partij
kalm vergrijpen aan het bezit van anderen.
Waarom zulk een lang programma, gij sociaat demo
cratische arbeiderspartij, gij vaderiandsioozen, gij voor
vechters van slechts' een klasse, van de arbeidersklasse,
zoolang die althans gediend zat'zijn van u en uwe
schoone beloften.
Gij leiders, die het volk met schoone leuzen bedwelmt,
gij kent slechts een ijijde van den arbeid, den destruc-
tieven arbeid. Doch "mj kent niet den constructieven
arbeid. Gij wenscht kapitaal en particulier initiatief
te dooden en zult niet terugschrikken voor de gevolgen
van uwe leuzen.
Gij zult evenals in Rusland tot het uiterste gaan, de
bourgeoisie doen slachten, indien slechts uwe leuzen
kunnen zegeevieren.
Maar wanneer dan alles wat uwe zoogenamde ideólen
in den weg slaat, zal zijn verdwenen, dan zult ge staan
als in Rusland, in armoede, onbekwaam om de ellende,
welke gij over do wereitl gebracht hebt, te keeren.
Js er nog niet genoeg honger geleden door uwe Slacht
offers?
Wat zouden die arme, verhongerde Russische landar
beiders zeggen, indien zij punt 8 van uw programma
zouden kunnen lezen?
Liever landeigenaar en landarbeider dood, de eerste
vermoord, de tweede verhongerd, niet waar, gij principi-
ëele Marxisten, dan dat er iets aan uwe gevaarlijke
idealen getornd mag worden.
Vooruit dus met uw afbrekenden arbeid.
Opbouwen, dat verstaat gij nieti
Of w i 11 gij het niet verstaan, omdat het niet in uw
Partij-program past? Gij het oor van de massa zoudt
verliezen?
De Labour Partij in Engeland zal tegenover zich vin
den een krachtig verzet tegen haar partijprogram, maar
daarnaast ook vinden een grooten aanhang. De massa.
Het moet erg aanlokkend zijn ora slechts rechten te
krijgen en geen plichten, slechts te ontvangen en ver
schoond te blijven van tc geven.
Men zegt (dtijd, dat de Engelschman zooveel „common
seuse", dus wat wij noemen „gezond verstand' heeft.
Hoe zal een Engelschman dat partijprogram der
Labour Partij beooideelen?
Dat zullen we tusscbcn 15 en 20 November weten.
SE MODE ALS KERKELIJK PROBLEEM.
Een medew erker schrijft aan het H.d.bL
Wie niet meer tot de jongelui behoort herinnert zich
nog heel goed, dat iedere dominee zich in het openbaar
nooit aixters vertoonde dan in een zwarte gekieede jas
en met den hoogen hoed. Maar de heerenmode is ook
tot de pastorie doorgedrongen en de predikant, eenigen
van de oude garde uitgezonderd, gaal nu evenals iedere
man van zijn stand in een kwiek colbertcostuum, draagt
bruine schoenen, gekleurd overhemd en stroohoed, pa
nama of Engelscne fantasiesnee, naar de »ijd het vordert.
Hebben in verscheidene pSattelandsgeraeènten de ouder
lingen nog een ringbaard en de «Bakenen een sik, de
dominee vergenoegt zich wel met ccnig dons onder den
neus op z'n Amerikaansch of heeft een .blank gelaat,
eiken morgen netjes geschoren. De gereformeerde baard,
zoo lang in aanzien geweest, is zelfs bij vele confessio-
neele predikanten contrabande geworden.
De roomsche geestelijkheid ondergaat eveneens dén
invloed der mode, zij het in geringer mate, wijl hun
kleedij als 't ware tot in de puntjes door hooger gezag
King te dooden; hij galoppeerde uit angst. Mijlen
hield hij dien langen, snellen, prachtige» galop vol.
Hij galoppeerde zijn dood tegemoet, of hij het vuur
achter zich liet of niet. Niets kon hem ni meer
tegenhouden dan zijn uit elkaar springend hart.
Slone maakte zijn lasso los en kronkelde de lus.
Bijna binnen het bereik van den King! Eén worp
en de King zou neerstorten. Lucy zou slechts een
schok voelen. Slone's hart brak. Kon hij haar doo
den dat mooie gouden kopje verpletteren? Hij
kon niet en toch moest hij. Hij zag een lange, roode
slriem' op Lucy's blanke schouders. Wat was dat?
Had een tak haar gestriemd? Slone kon haar ge
zicht niet zien. Zij kon niet dood zijn of in zwijm
liggen, want zij reed den King, hoezeer zij ook ge
bonden was!
Nader en nader kwam Wildfire. Hij scheen al snel
ler en sneller te gaan naar mate de vlammen op
hem wonnen. Wildfire was nu vlak bij den King.
Slone voelde een afschuwelijken triomf in zich,
toen hij de lus van den lasso boven zijn. hoofd begon
te zwaaien. Maar hij hield den worp, die het einde
van alles was, in. En terwijl hij aarzelde, stiet Wild
fire plotseling e.en luid gehinnik uit. Slone keek.
Voor zich zag hij licht door de dennen, een witte,
open vlakte van gTas. Een open plek in het woud''
Neen, het einde Van het bosch!. Als een demon
schoot Wildfire vooruit; docb thans, binnen een leng
te van den King., begonnen zijn krachten uitgeput
te raken.
Een kreet ontsnapte Slone een kreet, zoo wild
als de ren, zoo vreeselijk als het meedoogenloozo
vuur. Het was de levenskreet ln plaats van den
doodskreet. Zoowel Sage King als Wildfire zouden
de vlammen slaan.
Dan vloog Wildfire met zijn neus tegen de flank
van den King uit de dennen de open vlakte in. Slo
ne zag een met gras bedekte vlakte, die zacht op
liep naar een donkere spleet in den grond mot lood
recht daarboven oprijzende rotsen, en rechts een
groote vlakto.
Slone voelde de frissche lucht als den adem der
bevrijding. Maar daar liep de King blindelings
zijn dood tegemoet. Wildfire's krachten raakten nu
snel 'uitgeput. Hij kon bijna niet meer.
Slone wierp zijn lasso om den King, hield dien
stevig vast en wachtte op het einde. Zij renden
voort, steeds meei; hun krachten verliezend. Slone
dacht, dat hij den King tegen den grond zou moe
ten werpen, want zij waren gevaarlijk dicht bij de
diepe kloof in den rand. Maar Sage King zakte op
zijn kjiieën.
Slone sprong juist op het oogenblik, dat Wild-
is voorgeschreven. Toch loopen er reeds heel wat
kapelaans en jongere pastoors met een zwarten deuk
hoed en moest pastoor J. C. van der Loos, een bekende
kerkhistoricus van het Haarlemsche bisdom, niet zoo
lang geleden een krachtig pleidooi voor het behoud van
de korte broek voeren, tegen welk kleedingstuk van de
patriciërs der zeventiende eeuw meer en meer verzèt
rijst onder de jongere geestelijken. Maken dezen tegen
woordig een vacantiereis, bezoeken zij een niet-katho-
liek congres of wonen zij de opvoering bij van Golde-
ron's „Het Leven is een Droom" (wat zij eigenlijk niet
jmogen), tien tegen één dat zij in den langen broek
verschijnen. Priesters, aie aan een Universiteit studeo-
ren. denken niet meer aan een kruintje cn doen
heelemaal niet meer mee met de, wat zij zeil noe
men, kuitenparadc, maar steken zich in een eenvoudig
heerencostuum van «lonkerc. niet steeds zwarte kleur,
zoodat een ingewijde hen slechts van Ieekcn kan on
derscheiden. En de lage sehoenen met zilveren gesp
zijn wellicht .alleen nog in een bisschoppelijk museum
te bewonderen.
Reeds maakten verscheidene priesters buiten do stad
gebruik van de fiets bij haar opkomst onbetamelijk
voor de vrouw genoemd toen de bisschoppen na
lange aarzeling het fietsen toestonden, „mits met in de
steden of in gezelschap van dames". Maar nauwelijks
was dit beperkt verlof gegeven, of de jonge kapelaans en
zelfs ziekenverplegendo nonnen peddelden lustig door
do drukke statig Deze sport bracht echter de quaestie
op het tapijt, of de lange priesterjas en "beneden de
Waal de toog, die tot net gebruik van een dames-
rijwiel noodzaakten, niet door een meer moderne klee
ding moesten vervangen worden.
Tempora mutantur et nos mutamus flis, mogen pre
dikanten en priesters tot hun gelooyigen zeggen. Maar
mogen dezen t dan op hun beurt niet herhalen, wan
neer de geestelijke voorganger de heerschende dames
mode niet oirbaar achten? Uier staan de rechtzinnige
kerken voor een groot probleem, de R.-K. Kerk vooral,
wijl1 de Roomsche vrouw .nu eenmaal minder ingetogen
en meer wereldJievend is dan haar streng Calvinistische
zuster, die geen schouwburg of cabaret bezoekt, zich
jiict op den dansvloer beweegt en zich derhalve niet
geheel en al door de voorschriften van de doorluchtige
vrouwe Mode laat beheerschen. Hoe groot zou het
percentage Roomsche vrouwen in den schouwburg wel
zijn en waar wordt meer gedanst dan in Breda, Den
Bosch. Roermond, Maastricht en andere plaatsen van
het Zuiden? Die Roomsche vrouwen zijn in theater en
dancing house niet te kennen aan het insigne van „Voor
Eer en Deugd" op de borst, wijl zij evenals de niet-
Roomsche bezoeksters in gracieus avondtoilet verschijnen
Toch kanten de R.-K. en vele protestantschc Kerken
zich niet tegen elk wereldsch vermaak en alle mode
voorschriften, maar slechts tegen de excessen, die echter
vaak door een bevooroordeeld „wereldverachttr", wat
prietsers als coelibatairen tot zekere lioogte zijn, aan
gewezen worden. Zeker, or zijn excessen 't is noodig,
dat er tegen geageerd wordt, zooals een Haagsehe comi
té, samengesteld uit dames van den hoogsten stand en
van verschillenden godsdienst, het den afgeloopen zomer
gedaan heeft door te bewerken, dat de groote mode
paleizen costuums exposeerden, aie behoorlijk en hoogst
elegant waren zomler den strengsten zedelijkheidsapostel
te stooten. Maar toch wil het gros der vrouwen een
„cöeurtje", bloote armen, doorschijnende kousen cn
wat dies meer zij'. En waar is dan de grens? Wat kan
tijdens de godsdienstoefeningen, wat inhet wereMsche
léven toegelaten worden?
In roomsche kringen werd reeds meermalen hot
uenkl»eeld van een „katholieke" mode gelanceerd ei»
'l-et internationaal congres van R.-K. vrouwen in de
lento van dit jaar te Rome zelf gehouden, heeft dan
ook inderdaad het ontwerpen van zulk eene mode
opgedragen aan een commissie, die in Parijs
geen geschikter stad daarvoor dan de Ville Lumière
moet zetelen. De R.-K. Italiaansche Vrouwenbond
irepmle mee te moeten doen en besloot eenige we
ken gebeden tot een groote actie tegen d'e „ongepaste"
M'ouwenkleeding. terwijl de Union Internationale des
l.igues Catholiques Feminines in haar onder leiding
van de Utreclilsche mevrouw SteenbergheKnge-
ringh pas gehouden vergadering meer bescheiden een
commissie benoemde, die het raodevraagstuk to be-
studeeren krijgt. Maar zoo zal het wel voortgaan,
zonder dat dé mode. of liever de volgsters van do
mode. zich bekommeren om redevoeringen van
geestelijke voorgangers, preutsche en niet proutscho
dames, om waarschuwingen, bedreigingen en goed-
koope conzresraotics.
Nederland «loet al jeren mee aan dezen vreedza
me» kruistocht. Maar al slaat de Katholieke organi
satie Vrouwenadel nog al dikwijls op de groote trom,
de predikanten hebben -met hun stille actie in de
Christelijke Meisjesvoreenigingcn meer succes, wat.
wel te verklaren is, daar, afgezien van de Calvinisti
sche strengheid, over het algemeen slechts de braaf
sten uit de eenvoudigen des volks tot deze vereeni-
gingen behooren. De overgroote meerderheid der da
mes. die tot de hoogere 9tanden kunnen gerekend
worden of er zich- zelf bij rangschikken, juist omdat
zij met de mode meegaan de kleeren maken ook'de
vrouw! hebben geen oog voor den in haar al te
st rakken voorganger.
Wij noemden de organisatie Vrouwenadel. die
voortgekomen is uit de Derde Orde van S. Franciscus
te Nijmegen, tot voor eenige jaren als alle Derde
Orden de broederschap van oude menschen en kwe-
zelkens, voor wie het slreelende van de wereldsche
fire viel, var. hem af. Hoe flitste het mes, dat Lucy
lossneed! Zij wa3 nat, van het ?weet en het schuim
van het, paard. Zij gleed in Slone's armen en hij riep
haar naam. Kon zij bet boven dat gebulder daar
achter hen in het bosch hooren? De stukkon touw
hingen aan haar polsen en Slone kon donkere,
rauwe, bloederige builen zien. Zij viel tegen hem
aan. Was zij dood? Zijn hart kromp samen. Hoe
bleek was haar gezicht! Neen; hij zag haar borst
tegen de zijne op en neer gaan. En hij schreeuwde
hardop, onsamenhangend in zijn vreugde. Zij leefde.
Zij was niet ernstig gewond. Zij bewoog zich. Zij
trok aag hem met zenuwachtige handen. Zij drukte
zich dicht tegen hem aan. Hij hoorde een gesmoorde
stem, maar toch zoo vol en zoo mooi!
„Leg je jas over mo heen!" klonk
het in zijn ooren.
Slone schrok. Zich schamend bij het besef, dat hij
vergeten had, dat zij half naakt was, rukte hij zijn
jas uit en sloeg die om haar heen.
„Lin! Linl" riep zij uit.
„Lucy O, ben je, ben je zeide hij heesch.
„Tk ben niet gewond.'Ik heb niets".
„Maar die ellendeling, Joel. Hij
„Hij had zijn vader vermoord juist een mi
nuut voor jij kwam. Ik heb met hem gevochtenI
Oh!Maar ik heb nietsHeb jij
„Wildfirie heeft hem tegen den grond geloopen
hem verpletterdLucy! het kan niet waar zijn.
En toch voel ik, dat je leeft! Godl zij dank!"
Met haar vrije hand beantwoordde Lucy zijn druk.
Zij scheen sterk té zijn. Het was een onvergetelijk
oogenblik voor Slone waarin hij zich gelukkiger
gevoelde dan hij ooit had! kunnen -droomen.
„Laat mij heel even lqs", zeide zij. „Ik wou
je jas aantrekken."
Zij lachte toen hij haar losliet. Zij lachte! En bij
dien lach trilde Slone van onuitsprekelijk geluk.
Toen hij zich omkeerde, voelde hij' een luchtver
plaatsing, een vreemden schok van een onzichtbare
kracht, éde hem deed waggelen. Dan klonk het zwa
re afgaan van een schot.
Slone viel. Hij wist, dat er op hem geschoten was.
Een vreeselijke pijn branddé hem in zijn schouder.
Lucy stond hem aan te staren, niet in staat te be
grijpen, langzaam verbleekend. Haar handen trok
ken de jas dicht om haar hoen. Slone zag haar, zag
rookwolken boven haar, zag op de klip aan de over
zijde van de kloof de twee mannen, waarvan een
een rookenid geweer in zijn handen' hield.
Had Slone tot dusverre niet op zijn omgeving ge
let, het zien van Cordts electriseerde hem om zoo te
zeggen.
vermaken niet meer bestond. Of het nu aan hel
vitium orginis lag, dat Vrouwenaders voorschriften
aangaande de vrouwenkleeding zoo weinig populair
zijn, wagen wij niet te beslissen. Trouwens zijn „te
nauwsluitende rokken" niet meer in de mode, terwijl
bloote armen boven den elleboog, als uit den booze
veroordeeld, volop te bewonderen zijn.
De lezers en lezeressen begrijpen wel, dat die voor
schriften verouderd' zijn en telken jare wel tweemaal
moeten herzien worden, willen zij up to date blij
ven. Ook wijl het begrip „zedelijk" hoogst subjectief
cn dus rekbaar Is, zaj het wel altijd een onbegonnen
wérk zijn om een „katholieke" mode te ontworpen.
Wanneer beginnen korte rokken, wanneer blooto ar
men onzedelijk te zijn? Hoe moeten de kousen zijn?.
Mag een vrouw kort geknipt haar dragen? Wat voor
gehuwden totaal niet aanstootelijk is, kon het wel
voor een. Jeugdig persoon zijn en omgekeerd. En
dan: hoe moet de vrouw in de kerk gekleed zijn?
Dat zij er met bedekten hoofde moet verschijnen, is
een algemeen aangenomen regel. Maar vorder? Men
kan toch niet met eon passer gaan afmeten, of de
blouse juist tot den hals reikt. De verstandigste
vrouwen zijn eigenlijk zij, die haar mantel hoog
dichtknoopen, zoolang de godsdienstoefening duurt.
En dat doen dan ook vele roomsche vrouwen, die
ondanks haar lidmaatschap van Derde Orde, Con
gregatie en R.-K. Vrouwenbond, jji bet wereldsche
leven niet in een stijf kostschoolpakje willen gaan,
maar een cöeurtje enz. wenschen.
De mode was cn blijft een kerkelijk probleem. In
den pruikentijd pruttelden de kerkelijke voorgangers
tegen de groote statie der vrouwen, gevolg van over
tollige kleeding. nu zouden zij meer kleeding wen
schen. Maar de vrouw van toen en nu wil bekoren en
haar man aangenaam zijn, wat zij volgens de leer
van den apostel Paulus zelfs moet, en haar zal dé
victorie blijven zooals op velerlei ander gebied.
OTJDK.ARSPFL.
„De IJsbode" van 24 October vermeldt het volgende:
Het bestuur, vergaderd op 17 Sept., jj. te Scheve-
ningen, ter herdenking van het 40-jarig bestaan van
den bond op dien datum, besloot cenjilgcmeene amnes
tie te verleenen aan allen, die tot op 'dien datum als
amateur waren gedisaualificeerd. Het bestuur hoopt, dat
de dames en heeren, aie van dit besluit profiteeren, daar
in zullen zien een feestgave ter eere van genoémd
jubileum .cn bovendien, dat het hun aanleiding zal
geven, zooveel1 zij kunnen en zij.'kunnen veel mede
te werken tot handhaving van het amateurisme.
Deze mededeeling zal zeker door verschillende ijsclub-
besturen met vreugde begroet zij men 'vooral het bestuur
van onze ijsclub, die den vorigen winter verschillende
deelnemcrs(sters) moest weigeren en daarna met het
hoofdbestuur nog een drukke briefwisseling, in verband
met de disqualifieaties gevoerd heeft.
HBERHUGO WAARD.
Maakten we de vorige week melding van afschei
ding van de zuivélexportvereeniglng Noord-Holland,
door de coop. zuivelfabriek „Excelsior', thans kun
nen we meedeelen, dat in de destijds gehouden ver
gadering de stemming niet zuiver is geweest, doch
ook, dat vele leden zich hebben bekeerd. In een
tweede vergadering, waarin de zaak weer besproken
werd, besloot, men met, 74 tegen 31 stommen om aan
gesloten te blijven. (liet eerste besluit was gevallen
met""53 stemmen voor en 49 tegen afscheiding.) De
voorstemmers voor aangesloten blijven mogen ech
ter stellig voor het grootste deel niet worden be
schouwd als groote voorstanders dor export vereenl-
ging. doch - men zit in het schuitje en acht mee
varen nog maar best.
met verrassende resultaten voor alle
onderstaande ziekten, nieuwe en
oude, zelfs ongeneeslijk verklaarde.
VOOR ELKE ZIEKTE VERSCHILLEND MIDDEL.
Suikerziekte, - Onmacht, - Bloedarmoede, - Eiwit-
ziekte, - Uierontsteking, - Asthma, - Hoest, - Bron
chltis, - Huidziekten (huiduitslag, huidvin, eczeem
jeuk, puistjes enz. onverschillig waar: baard, hoold
haar, anus, enz.) - Rheumatiek, - Jicht, - Zenuw
pijn, - Verkalking der bloedvaten, - Aambeien,,
Constipatie, - Alle ziekten der urinewegen en blaa;
(ontsteking, pijnen, verschillende vloeiingen, gehel
me ziekten, vernauwing, ontsteking van den voor
standsklier, bodwateren op eiken leeftijd, aandrang
tot dikwijls urineeren, verschillende storingen der
Geslachtsverrichtingen, enz.), - Ziekten der Baar
moeder en Eierstokken, (ontsteking, gevolg der be
valling, witte vloed, enz.).
Zelfs indien gij alle vertrouwen in de genees
middelen verloren hebt, aarzelt dan toch niet om
bij- M. SNABILIE, Groote Markt 7, Rotterdam, aan
te vragen één der gratis brochures No. 175, omtrent
do producten van Dr. DAMMAN, Specialist voor
kruidenbohandeling, benovens de bewijzen van ge
nezing. Verzoeke duidelijk op te geven voor welke
ziekte.
„Lucy! Laat. je vallen! Vlug!"
„O, wat is er gebeurd!? Jij jij
„Ik heb 'n kogel. Maar laat je vallen. Zie achter
het paard to komen en haal mijn geweer."
„Een kogoll" riep Lucy uit.
„Ja ja Lieve God, Lucy, hij gaat weer schie
ten!!"
Toen eerst zag Lucy Bostil Cordts aan geno zijde
van de kloof. Hij was op nog geen vijftig yards af
stand, duidelijk horken-baar, groot, ipagor, sardo
nisch. Hij hield het half opgeheven geweer gereed
alsof hij wachtte. Hij had daar in hinderlaag gele
gen. De rookwolkjes kronkelden boven hem op.
„Cordts!" Bostil's bloed sprak in den trillenden
kreet van het meisje.
„Ga liggen, Lucy!" riep Slone. „Krijg mijn geweer.
Ik heb maar een schampschot. Ik ben niet gewond.
Gauw! Hiji gaat weer.."
Een nieuw geknetter deed Slone zwijgen. De kogel
miste, maar Slone trok krampachtig samen, Liet
zich vallen, aJsof hij getroffen was.
„Het geweer! Vlug!" riep hij.
Maar Lucy begreep zijn list om Cordts om den
tuin te leiden niet.. Zij dacht, dat hij weer geraakt
was. Zij vloog naar den gevallen Wildfire en rukte
het geweer uit het foudraal.
Cordts was een uitstekenden rand omgeklommen,
blijkbaar een korteren weg om beneden te komen.
Hutchinson zag het geweer en schreeuwde liet Cordts
toe. De paardendief bleef staan, zijn donker gezicht
dreigend naar Lucy gekeerd.
Toen Lucy opstond, viel de jas van haar bloote
schouders. En Slone", plotseling zijn vreeselijken
angst voor haar verliezend, uitte een doordringenden
kreet van uitdaging en verrukking.
Zij bracht het geweer aan haar schouder. Het flik
kerde. Hutchinson was boven en Cordts, zijn banden
opstekend, gilde om hulp. Hutchinson had weinig
lust die te verleenen. Maar de groote kracht domi
neerde. Hij1 boog zich voorover, greep Cordt's uitge
strekte amen en trok. Hutchison gilde heesch.
Cordts werd! steeds bleeker. Hij had moeite om zich
in evenwicht te houden. Hij was langzaam.
Slone trachtte Lucy toe te roepen laag te schieten,
maar zijn lippen schenen na dien eenen kreet ver
stijfd te zijn. Slone zag haar blanke, ronde schouders
buigen, haar bleek, blank gezicht tegen het geweer
gedrukt, haar slanke -armen beven en dan vapt
worden, haar verward gouden haar uitwapperen.
Dan schoot zij.
Wordt vervolgd.