Binnenlandsch Nieuws.
-Ingezonden Stilkken.
N.V. „DE TIJDGEEST".
en ook quasiqynische gezichten, die nergens anders
goed voor schijnen te zijn dan om er een flinke oor
vijg op te geven, maar suikerzoet of quasicynisch
gedegeneerd, dom, afgestompt zijn ze allen. In die
hersentjes onder de gepomadeorde haarspiegels
huist heel wat 'kennis omtrent die meest indrukwek
kende dansposes, de beste ice-creamsoda, de nieuw
ste schoen-modellen en ook omtrent minder onschul
dage zaken; dat zij zich ooit met iets anders geënca-
nailleerd hebben, is hoogst onwaarschijnlijk. De da
mes, waarmede deze jongeheeren (tot over de 40
jaar; hun hartstocht voor de „dans"-sport bevredi
gen, zijn bakvischjes, waaronder ook velen van
twijfelachtigen leeftijd minder gedegenereerd,
minder dom, minder afgestompt, doch veeleer mo
reel verwaarloosd. Daar zoowel deze jonge heeren
als deze jongedames te Berlijn zeer talrijk zijn, hou
den de exploitanten der openbare pret duchtig re
kening met hen, en in elke wijk, zelfs in do meer
afgelegen voorsteden, vindt men „Tanzdleles", waar
zij hun hart kunnen ophalen.
't Eene café na 't andere gaat er toe over 's mid
dags tegen vijf uur een plaats tusschen de stoelen
en tafeltjes vrij te maiken voor do danslustigen.. 't
Eene café na 't andere engageert een paar „artis-
ten", die de rustpoozen met voordrachten of plasti
sche dansen vullen. En 't eene café na 't andere
verhoogt, in overeenstemming met deze attracties,
de prijzen der consumptie, en trekt steeds meer het
zich aan Terpsichore offerende deel van jong en
jeugdig Berlijn, dat ruim betalen kan van 't geld dat
't pas gedurende den oorlog uit patriottisme ver
diend''heeft.
Meer behoef ik omtrent de „Tanztees" wel niet
te vertellen om u te doen beseffen, dat zonder haar
de redelijke en materieel© „Wiederaufbau" van
Duitschland uitgesloten is. De regeering, de indu-
stiieelen, de economen zeggen: „Er moet meer ge
werkt worden". Goed, maar dan moet de regeering
't volk zijn genoegens ook laten, opdat 't volk „ar-
beitsfreudig" blijft. En dat de arbeider, de kan
toorklerk, de winkelbediende de „Tanztees" nu toe
vallig niet bezoekt, en dat de lieve knaapjes met ge-
pomadeerde kopjes nu toevallig niet arbeiden, iets
waarmee de regeering niets te maken heeft doet
ook aan 't heilige beginsel niets af. Welk 'n bar
baar is die Pruisische minister van binnenlandsche
zaken, Se vering, die mir niks, dir niks, 'n verorde
ning uitvaardigt ter beperking der vermakelijkhe
den en der overtollige luxe, en deze verordening in
de eerste plaats richt tegen 't Fünf-Uhr-Tanz-Tee-
Gewerbe! Reeds hebben de hoofden en organisato
ren dier bedrijven vergaderd; reeds hebben ze een
motie aangenomen waarin gewezen wordt op de on
ontbeerlijkheid dier bedrijven. Zij immers loven er
van....
En door 't Berlijn der opgepoetste Jeugd en jeug
digheid, gaat een schok van verontwaardiging. Men
zou 't wagen in zoo droeve tijden dien armen dan
sers hun eenige ontspanning te ontnomen! Waar
wil Duitschland heen? Wat moet er worden van
een volk, dat zijn Fünf-Uhr-Tanz-Tees verloochent I
Nogmaals, „Helrr Poincaró", 'vrees Duitschland'
niet; mannen als minister Severing maken 't wel
zelf onschadelijk, door 't aan te tasten in de bron
nen zijner kracht: de dansende jongelingen.
EEN MASSA VERGADERING VAN BOOSDOENERS
IN ITALIë.
De correspondent van de „Times" tei Milaan zondt
aan zijn blad een verhaal, waarbij men wel aan
het gezegde „Se non veromoet denken. Hij
vertolt dan, dat in den laatsten tijd te Alessandria in
Piemont, zooveel diefstallen en andere misdrijven
voorkwamen, dat de fascisti ter plaatse, die geen
vertrouwen hadden in de doeltreffendheid der poli
tie, besloten de zaak zelve ter hand te nemen. Na
dat hun leider of consul van de politie de namen
der misdadigers met de door hen gepleegde misdrij
ven en ondergane gevangenisstraffen had gekregen,
richtte hij een rondschrijven tot de dieven, waarin
zij werden uitgenoodigd tot een vergadering op Zon
dagavond te 9 uur, terwijl strenge straffen werden
bedreigd tegen hen, die niet aanwezig zouden zijn.
Zij verschenen allen op den vastgestelden tijd; het
was een merkwaardig gezelschap van ongeveer twee
honderd dieven, zakkenrollers, inbrekers en oplich
ters, jong en oud, sommigen met een woest voorko
men. anderen netjes gekleed, en voor het meeren-
deel „gevangenis-veteranen". Zij waren verontrust
door die buitengewone oproeping en niemand kon
raden wat er de beteekenis van was, „tenzij", zooals
een oude inbreker opmerkte, „ze willen hebben, dat
we een bond van nachtarbeiders vormen". De consul
omringd door een dozijn „zwarthemden", tot de tan
den gewapend, leidde de bijeenkomst enhield een
korte, zakelijke toespraak.
„Wij hébben u hiep bijeengeroepen", zeide hij, „om
u te waarschuwen dat er voortaan geen diefstal
len meer mogen gebeuren in Alessancjria. De fascis
ten zullen dat niet meer dulden. Ge kent ons. Als
wij iets willen hebben, kan het ons niet schelen door
welke middelen wij het bereiken. Ieder, die door
ons op een misdaad wordt betrapt, zal worden dood
geslagen. Gij hebt nu maar te kiezen. Of ge moet uw
levenswijze veranderen, in welk geval wij een be
trekking voor u zullen vinden of ge blijft volharden
in uw kwade gewoonten en dan hebt ge u er op voor
te bereiden om naar het ziekenhuis of naar het
kerkhof te gaan".
Het gehoor was zeer onder den indruk. Een voor
een verklaardon de misdadigers zich* bereid tot ieder
eerlijk werk, dat hun werd aangeboden. Een dozijn
werd onmiddellijk in dienst genomen als jachtop
zieners, aan anderen werden andere betrekkingen
beloofd. Intusschen werdén er kaartjes rondgedeeld
voor huisvesting en maaltijden. Aan het slot bracht
een oude man, die vijftien maal gezeten had, den
leider der bijeenkomst dank. Na de vergadering orga
niseerden de fascisten hun politie, bestaande uit ver
schillende groepen „zwarthemden", die eiken nacht
van 11 tot 6 uur door de stad zullen patrouilleeïen.
Maandag zijn zij voor het eerst handelend dpge-
treden. Zij namen twee zakkenrollers, niet uit Ales
sandria, gevangen, en sloegen zij zoo hevig, dat zij
in stervenden toestand naar het ziekenhuis werden
gebracht.
EEN DOODE MET EEN KLOPPEND HART.
In een hospitaal te Manchester, is gisteren een
man genaamd Lees overleden, wiens hart nog on
geveer vijf uren geklopt heeft nadat de ademha-
j lingsorganen reeds hadden opgehouden te function-
I neeren. Gedurende al dien tijd hebben doctoren en
j verpleegsters alle mogelijke pogingen in het werk
gesteld om de levensgeesten weder op te wekken,
doch de hartslag werd desondanks hoe langer hoe
flauwer, totdat het geheel stilstond. Lees overloed'
I tengevolge van een gezwel in de hersenen,
j Volgens verklaringen van artsen komt het in der
gelijke gevallen wel voor, dat het hart korten tijd
'blijft doorwerken terwijl de ademhaling, reeds stil
staat, doch een geval, waarin het hart zoolang zijn
functies bleef vervullen, was in de medische we-
j tenschap nog niet opgeteekend.
I
AFBROKKELING VAN DE DUINEN OP SCHIER
MONNIKOOG.
Gisteren en hedennacht, meldt het bureau V.D.,
zijn de lang door de zee bedreigde duinen voor het
I Strandhotel door de stormgetijen zoovéél afgeno
men, dat de muren om de keuken van het hotel
heen reeds beginnen te scheuren.
DE STATIONSTUNNEL TE BUSSUM.
Bij het bouwen van den hoofdtunnel aaip het sta
tion te Bussuni heeft men eenige jaren geleden met
ontzettende moeilijkheden te kampen gehad om den
krachtigen aandrang van het overvloedige welwater
te overwinnen. Nadat de tunnel in gebruik genomen
was bleek roods spoedig, dat ondanks de zware be
tonnen afsluiting het water nog kon binnendringen,
bet was en bleef vochtig langs den vloer. In den
laatsten tijd' werd hot watervloeien zichtbaar erger,
zoodat men er eindelijk toe gekomen is de granie
ten traptreden uit te breken om het lek op te spo
ren. Over de ontbloot© betonlaag kan1 men nu het,
water naar binnen zien sijpelen en bet zal waar
schijnlijk heel wat moeite kosten om .dat oogen-
schijnlijk onschuldige, magere waterstraaltje de baas
té worden.
AANRANDING.
Toen Dinsdagavond een jachtopziener den Pan-
huizerweg te Veenendaal passeerde, werd hij on
verwachts gegrepen door een landbouwer, die hem
in de keel greep. Onder den uitroep „je" zult mij be
talen, anders verzuip ik je", sleepte hij den jacht
opziener naar don kant van het diepe vaarwater De
Grift om aan zijn bedreiging uitvoering te geven.
Het gelukte den jachtopziener zijn revolver te grij
pen en te schieten. Het' schot miste, maar de aan
rander ging op een loopen, zijn rijwiel in den steek
latende. Des nachts hebben de marechaussees "hem
van zijn bed gelicht en in hechtenis genomen.
EEN RIJKAARD.
Een inwoner van den Haag, die lang geleden eeni-
gen tijd in Duitschland woonde, waar hem een doch
ter werd geboren, moest voor het aanstaande hu
welijk van deze jongedame een geboortebewijs heb
ben. Niet zeker zijnd' van het bedrag, dat in den to-
genwoordigen tijd zou worden gevorderd voor dit
officieele stuk, voegde hij, vertelt de „Avp.", bij, zijn
aanvraag een bankbiljet van 1000 mark (waarvoor
Zulk eene wandeling kon de oude Bane toch niet
gemaakt hebben. En waarom zou hij anders dezen
huisje weer in gezelschap van een afschuwelijk lee-
lijken hond, dien hij aan een koord met zich mee
trok.
Hij had opgemerkt dat Bane om den dag een an
der paar schoenen aantrok, en volgens zijne bereke
ning moest de Niemendal dien dag het paar schoe
nen dragen, dat hij tevoren geprepareerd had.
Winston hield den hond den geheelen dag bij zich
op de kamer, om het beest wat te doen wennen.
Eerst 's avonds laat, toen hij ervan overtuigd was,
dat Bane zich ter ruste begeven had, gaf hij den
hond lucht aan een fleschje, waarin een flauw-
riekende vloeistof wa$.
Het was water, vermengd met eenige druppels
van "het sterke goedje, waarvan hij Bane's schoen
zolen voorzien had.
De hond begon onmiddellijk in een kring rond te
draaien en liep de trap af, zoo 'snel, dat Winston
moeite had hem te volgen. Voor Bane's kamerdeur
had hij hem op het spoor gezet en de hond stond
een minuut later voor het kantoor van Henderson
en keek Winston kwispelstaartend aan.
„Ja," zeide deze, „hier is hij geweest, maar ver
der, waarheen is hij later gegaan?"
Na eenigen tijd rondgescharreld te hebben, gelukte
het hem eindelijk, zich door den hond té doen be
grijpen, en het beest liep de volgende trap af. Daar
hij met den neus vlak op den grond snuffelde, be
greep Winston dat het spoor reeds eenige uren oud
moest zijn en niet meer zoo duidelijk, doch eenmaal
op den landweg gekomen, liep de hond snel voort,
en twijfelde geen oogenblik. Dit kwam omdat het
spoor hier niet door de onderscheidene voetstappen
van anderen half uitgewischt was geworden, zooals
in de stad het geval was. Het goedje, dat Winston
aan Bane's schoenen gedaan had, voldeed uitstekend.
In het'eerst meende Winston, dat de hond hem
naar Eldstone voerde, doch al spoedig merkte hij:,
dat dit niet het geval was. Dit droeg er niet toe
bij om hem gerust te stellen. Het was hem liever,
geweest, indien de hond rephtuit rechtaan op Eld-
stone-park toe geloopen was, zooals hij wist, dat
Bane al eens geloopen had. Thans was hij bang,
dat het beest zich op een* dwaalspoor bevond.
De hond twijfelde echter geen oogenblik aan het
spoor dat hij volgde. Hij liep steeds rechtuit en stoor
de zich gelukkig niet aan de overwegingen van den
detective. Hij volgde slechts instinctmatig het spoor,
dat hij eindelijk rook en liet zich door verstandige
of logische redeneeringen niet van de wijs brengen,
zooals met menschen meestal het geval is.
hij 42 cent betaalde) en verzocht het eventueel1 over
blijvende te storten in de armenkas.
Enkele dagen later ontving hij het stuk en daar
bij een warme dankbetuiging voor zijn gift. De kos
ten van het stuk bedroegen 1 mark, het porto ech
ter 120 mark, zoodat er 879 mark overbleef voor de
armen.
BEZUINIGING?
Nu op de departementen bezuiniging troef is, is
besloten den toren van bet nieuwe postkantoor te
Haarlem voorloopig niet af te maken. Even boven
den gevel is de toren nu met een tijdelijk dak afge
dekt. Dit zou een bezuiniging geven van. een ton.
Maar thans blijkt, zegt het „H. Dbl", dat de ma-
I terialen voor den torenbouw al gekocht zijn. De
i steenmassa's cr zijn klompen graniet vaii een
kubieken meter bij! zijn nu opgestapeld in den
1 tuin van het gebouw. Het was zelfs noodig er een
I bergplaats voor te maken.
DE NIEUWE KOERS VAN HET P EN.
In de Statenzitting heeft de heer Kooiman naar aan
leiding van een bericht in het Hdbld. van 26 November
Ged. staten geïnterpelleerd over de plannen van het
P. E.N. tot levering van electrischen stroom direct aan
huis, inplaats van aan de gemeentenetten. Door den
heer Hendrix, lid van Ged. Staten is in zijn antwoord
do indruk gewekt, dat het besluit tot directe leveringj
te Edam veroorzaakt was doordat het gemeentebestuur
de electrificaUe wegens het bezit van een gasfabriek
niet ter hand wil nemen en het P. E. N. met een coö
peratieve vererfniging niet. in zee wilde gaan; maar dat
djis andere gemeenten, wier contract door een vrijwillige
daad in plaats van over' 20 Jaar reeds 1 Jan. 1925 afloopt,
geen gevaar voor annexatie van haar bedrijf «hebben te
duchten.
Dit dementi is schijnbaar officieel. Aan het college van
Gedeputeerde Staten is misschien van den nieuwert
koers nog niets bekend.
Doch uitdrukkelijk is aan de Cooperatievo Vereeniglng
door de commissie uit den Raad van Toezicht op het
P. E. N. medegedeeld1, dat, ook ni zou Edam besluiten,
een contract voor stroomlcvering bij het P. E. N. aan
te vragen, dat verzoek niet zai worden toegestaan. Men
wil geen contract meer met gemeentebesturen afsluiten,
maar volkomen vrijheid van handelen behouden. Meo
wil ook andere gemeenten, wier contract spoedig af-
i loopt, dan laten betalen, wat zij nu met haar 50 pet."
verliooging le kort betalen. De bedoeling is, zelf de winst
binnen te halen, die de gem. bedrijven nu maken. De
vraag zal zijn, wat er van die winst overblijft, wanneer
het P. E. N. de exploitatie in de gemeenten gaat voeren.
Doogere tarieven zullen zeker het gevolg zijn. -Vergelijk
maar eens de tarieven in de concessiegebieden van het
P. E. N. n.1. te Zandvoort cn Bloemendaal met die
j in de G. E. B.'s.
Wij achten dezen nieuwen koers van het P. E. N.
zeer verkeerd. Het P. E. N. heeft nu reeds zooveel hooi
op zijn vork, dat het rijn zaken volgens officieel©
I rapporten nauwelijks kan beheerscben; verdere uitbrei
ding zal gepaard gaan met uitbreiding van personeeL,
dat men niet in de hand heeft, met nieuw risico en
nieuwe verliezen. Men wil de levering-aan-huis gaan
opdragen aan een bedrijf, bestuurd door allerlei colleges
en commissies, die de lakens uitdeelen en toezeggingen
van de directie voor nul en gecner waarde verklaren,
zooals thans tegenover Edam. Moeten Ged. Staten tel
kens beslissen of boer A, of arbeider B een aansluiting
krijgt en of voor een klein complex van woningen, een
niet rendabel netje gebouwd zal worden?
Zou dit economischer rijn dan het gebruik maken
van de plaatselijke*organen do gemeentebesturen, die
de plaatselijke omstandigheden door en door kennen?
Natuurlijk kan in den toestand van de Noordholland-
schc laagspanningsbedrijven voel verbeterd ea..... be
zuinigd worden. Het stelsel, dat iedor dorpje zijn
eigen G. E. B. met eigen „directeur" en lijnwerker
heeft, is oneconomisch. Wenschelijk is, dat verschillende
gemeenten besluiten gezamenlijk haar G. E. B.'s te
exploitcoren op de wijzo als de Mij. Zaanland. Do
exploitatie kon dan aan beter onderlegde menschen
worden toevertrouwd, de „detailhandel zou. streven
naar de beste economie en het P. E. N. zou op rijn
terrein het uiterste prestoeren, wat allereerst noodig is.
BROEK OP LANGENDIJK.
Benoemd tot tijdoJiik onderwijzeres aan do openbare
school alhier Moj. J. Janssen te Bergon.
9 VEE-UITVOER.
In de 4 weiken van 28 Oct. tot 25 Nov. bedroeg onze
veeuitvoer naar het buitenlandFrankrijk 1947, België
2610, Spanje 562, Italië 162, Oostenrijk 32, Tsjecho-
Slowakije 20, Naar Oost-Indië gingen 6 en naar Weft-
Indië 4 runderen.
BROEK OP LANGENDIJK.
Benoemd tot Hoofd der Chr. Nat. School alhier
de heer Buijze te Hellevoetsluis, welke benoeming
door hem. werd aangenomen.
Het tegenwoordige hoofd dier school, de heer A.
Ouwehand, die onze gemeente gaat verlaten, werd
tot tijdelijk Hoofd benoemd tot 1 Maart a.s.
HOOGWOUD.
Onze plaatsgenoote, mejuffrouw G. de Moei, on
derwijzeres der R.-K. Bijzondere School is als zooda
nig benoemd te Limmen met ingang van Febr. 1923.
HOOGWOUD.
De dienstplichtige Teunis- Molenaar, no. 1 der lich
ting 1923, moet in het tijdvak van 15 Januari 1923
worden- ingélijfd bij het 2e Regiment Veldartillerie
Bereclenen, le ploeg te 's-Gravenhage.
Mijnheer de Redacteur,
Beleefd verzoek ik u plaatsing voor het onder
staande in uw blad.
Het is voldoende bekend dat uw verslagen* in uw
courant over do raadsvergaderingen steeds zeer cor
rect. zijn. Maar met de laatste raadsvergadering van
Zijpe misten wij uw verslaggever, maar het verslag
van-die raadsvergadering was ook niet juist.
Aan den voorzitter heb ik in die vergadering
eenige vragen gesteld, cn nu heeft uw verslaggever
het antwoord van den voorzitter niet juist weerge
geven en juist dat antwoord van den voorzitter stel
ik op prijs en is voor mij van belang dat het juist
wordt, medegedeeld. Het antwoord op mijn vragen,
door den voorzitter gegeven was als volgt:
De voorzitter zegt; Mijnheer Nannis. ik had niet
gedacht dat die onaangename kwestie nog weer
aa,p de orde zou komen, maar ik wil u met genoe
gen antwoorden. Ik heb een onderzoek ingesteld. Ik
heb gehoord den opperbrandmeester en een spuit
gast van Oudesluis en van Schagerbrug, een onpar
tijdig persoon van Oudesluis en het raadslid den
heer Hoogland. liet resultaat van -dat onderzoek is
geweest, dat ik den indruk krijg, dat het optreden
van den heer Hoogland oorzaak is geweest van de
conflicten die hebben plaats gehad bij den brand te
- Oudesluis. De hoer Hoogland heeft de motorspuit
van Schagerbrug laten komen zonder in,overlog te
treden met den opperbrandmeester. Hiermede was
de opperbrandmeester niet tevreden on de ontevre
denheid sloeg over op de spuitgasten vaa Oude
sluis, en spoedig begonnen de conflicten. .Nu hoeft
.echter de heer Hoogland mij medegedeeld, dat hij
den man opdracht had gegeven mij in kennis te
stellen dat er brand te Oudesluis was, en of ik het
goed vond dat de motorspuit nuoens geprobeerd
werd hoe of die werkte. De opdracht die don heer
Hoogland aan dien-persoon hoeft gegeven Is mij na
tuurlijk niet bekend, maar als dat zoo is, had ik
het beter gevonden dat de heer Hoogland dit in de
vorige vergadering had medegedeeld, inplaats van
daar nu mede aan te komen.
Wat uw laatste vraag betreft, bij een brand heeft
de opperbrandmeester de leiding, aan hom heeft men
zich te houden.
Tevens, mijnheer de Redacteur, heeft uw verslag
gever nog iets vergeten wat mijn inziens van veel
belang is dat het publiek er mede bekend is, n.1. dit:
Door den Raad is aangenomen, dat naast, het be
staande tarief sou nieuw tarief voor het electrisch
licht zal worden ingevoerd. Maar uw verslaggever
heeft verzuimd er bij, te vermelden, dat bijl 't nieuwe
tarief vervalt hot te garandeeren minimum stroom
verbruik, zoodat met het nieuwe tarief men ge
heel vrij is en niet meer stroom betaalt dan men
gebruikt.
Mijn dank voor de plaatsing.
C. NANNIS.
Lid v. d. Gemeenteraad van Zijpa
Oudesluis, 7 December 1922.
Winston keek zuchtend om zich heen. De weg dien
de hond ingeslagen had, voerde naar oen klein
plaatsje, dat minstens vier uiiji loopens verwijderd
was.
weg kiezen, dan om een zeker doel te bereiken, al
was dat doel ook nog zoo onbegrijpelijk.
Het tweede vermoeden, dat bij Winston opkwam,
was, dat hij met iemand afgesproken had, elkander
op een zekeren tijd op dezen weg te ontmoeten, ten
einde er zeker van te zijn, dat niemand hem be
spiedde. Indien dit zoo was, kon die iemand nie
mand beter geweest zijn dan Claudine.
Doch Winston besloot geduld te oefenen en volg
de den hond, die opeens luid blaffend opsprong, zich
'aan Winston's handen ontrukte en vroolijk keffend
en kwispelstaartend voor de deur van eene boeren
woning bleef staan.
Daarheen was het dus, dat Bane zijne schreden
gericht had.
Winston trok den hond terug en bekeek het huis.
De boerenhoeve, waarvan het deel uitmaakte, was
maar zeer klein.
Onder een voorwendsel schelde Wi.nston aan en
vroeg naar allerlei onbelangrijke zaken.
Toen hij echter heen ging ,wist hij wat hij we-'
ten wilde, en hij was ten zeerste voldaan met zijne
ontdekking.
„Bane is in den muizenval geloopen. De boerin
die mij te woord stond, vertelde me, dat zij de
vrouw was die twintig jaar geleden in Qdorp een
weesje h.eft aangenomen cn met haar aangenomen
kind vijf jaar geleden naar de stad is vertrokken.
Ze kon echter het stadsleven niet goed uithouden,
en heeft zich daarom maar voor pleizier weer een
kleine boerderij aangeschaft, waarop za hara laatste
levensdagen hoopt te slijten. Het is jammer, dat ik
niet meer vrag->n kon, doch ik ben er zeker van.
dat die aangenomen dochter niemand anders is,
dan de vermiste erfgename van Eldstone en dat
Bane daarmee op da hoogte is. Het is mij echter
onbegrijpelijk, waarom hij niet wil, dat dit meisje
haar rechtmatig erfdeel krijgt. Ik geloof echter, dat
ik een goed eind gevorderd ben met mijn onderzoek."
Dit zeggende bracht Winston den hond, die hem
zulke goede diensten had bewezen, weer naar zijnen
baas terug, en ging naar huis om na te denken
over hetgeen hem thans te doen stond.
XVI.
De heer en mevrouw Pickering.
De zaken van den heer Pickering te Old Point
vanwaren niet bopaald schitterend van stapel
geloopen. Of om juister te zeggen, do heer Pickering
had zeer slechte zaken gemaakt, en wel zoo slecht,
dat hij zich genoodzaakt voelde om in letterlijken en
figuuriijken zin van het., woord zoo haastig mogelijk
zijne tenten op te vouwen en het stof van zijne
schoenen te schudden, om er weer nieuw stof van
den landweg op te laten waaien
De- heer Pickering verkeerde in een alleronaange
naamste stemming en gaf zijn gemoed in een he
vig gemopper lucht.
„Je hebt je je fortuin uit de handen laten val
len", verweet mevrouw Pickering.
„Hoe bedoel je."
„Ik bedoel", zeide ze nijdig, „ik bedoel, dat je een
groote ezel bent en dat ben je" altijd geweest "Sinds
je je zulk een groote ■belooning door de vingers hebt
laten glijden cn je hand niet wou dicht maken om
het geld er in vast te houden."
De heer Pickering antwoordde niet, döch keek in
gedachten voor zich uit. Hij zette de paarden tot wat
meer spoed aan.
„Ik heb je gewaarschuwd, Samuel. Je weet wel,
dat ik een voorgevoel had".
„En nu heb ik ook een voorgevoel", antwoordde
Pickering boos. „Ik heb er een voorgeviel van, 'dat
als je niet gauw onder de kap gaat, je kletsnat zal
worden. Hier heb je mijn voorgèvoel, hier, een dik
ken regendruppel op mijn neus, en nog een, en nog
een".
De heer Pickering had een wonderlijk voorgevoel
van het weer, en als hij regendroppels voelde,de
heele lucht zwaar bewolkt was, en het stof van
den weg in kleine draaikolkjes door den wind op
gevoerd werd, kon hij met een gerust geweten een
heftige donderbui voorspellen.
En de donderbui kwam. De heer Pickering had
gehoopt zijne tent te kunnen opslaan in een dorpje
waar ze. vlak bij waren. De regen plaste in stroo
men neer, toen zij op de plaats van bestemming
aangekomen waren, en de heer Pickering zocht hulp
om zoo spoedig mogelijk de tent klaar te zetten, en
groote reclamebiljetten werden aangeplakt, waarop
in kleurige letters te lezen stond, dat het groote
reizende circus Pickering den dorpsbewoners thans
op voorstellingen zou onthalen.
Tegen den avond bedaarde de regén wel Wat, doch
de wand nam in kracht toe, en de heer en mevrouw
Pickering, die binnen in de tent bezig waren om de
voorstelling voor den volgenden avond voor te be
reiden, keken elkander hoofdschuddend aan.
Hoe later bet werd, hoe harder het begon te
waaien, tot de wind bijna tot een orkaan was aan
Trekking van 100 nam men een overstaan van
Notaris A. G. Mulié.
Donderdag 7 December 1922.
Frya van 200 2C889
100 15932
Prijzen van 9U (oigen geld.)
14 1475 3625 6065 9309 11156 13126 16084T8773'
98 8J 96 6394 0908 11251 13206 1Ü334 18910
5U4 1527 4047 6520 o4 11387 133ü6 16004 .9029
59 1627 61 75 10012 11698 13404 2119656
67 1926 4450 88 10109 11787 13661 16827 20259
956 2348 4636 6600 *6 12126 13816 17264 20374
76 2723 5268 7311 10361 38 55 96 20499
1039 32 5409 7468 10421 40 15535 17897 20714
1270 2951 5764 7628 83 12234 45 18250 61
87 3636 75 7844 10663 12366 15675 18527 20892
1431 3234 5911 8080 11098 13009 15841 18681
Vorige lijst vervalt 20501.
gegroeid.
Het zeildoek van de tent klapte en flapte, en ruk
te de palen, waarmede het vastgemaakt was, uit
den grond.
De tent stond even buiten het dorp juist op een
allergunstigste plaats voor den wind om er v»t op
te krijgen, en na een poos hevig worstelen, blies
eindelijk een hevige windvlaag het heele zaakje
om.
De heer Pickering zag plotseling het. zeildoek op
lichten, en met geweldige slagen tegen de palen
aankomen, totdat deze omvielen, en. de heele massa
zeildoek bobbelend en klapperend ineenzonk. De re
gen stroomde plotseling naar binnen, op de fluwee-
len stoelen, en de heer Pickering vond zich zelf lig
gend tegen een steenen muur aan, zonder jas, drijf
nat en met een gekneusden arm.
Dit was inderdaad genoeg voor een ongelukkigen
kermisreiziger, maar alsof het ongeluk hem op de
hielen zat,, zag de heer Pickering toen hij zich over
eind werkte, lappen zeildoek door den wind voort
gejaagd in dolle vaart over akkers en slooten ver
dwijnen. Wat er nog overbleef was oene hopelooze
verwarring van gebroken, hout, gescheurd zeildoek
en kapot geslagen attributen.
„Goede God", zuchtte de ongelukkige man, „waar
is mijn arme vrouw, en mijn lieve gedresseerde muil
ezels, waar zijn die?"
„Hier ben ik Samuel", riep een zwakke stem van
onder een hoop vodden.
•„Goddank, mijne vrouw is terecht. Maar de muil
ezels? Die prachtige,, gedresseerde muilezels?"
Helaas, deze laatsten waren verdwenen. De schrik
had ze op hol gejaagd, en ze waren niet meer te
zien.
„Samuel? Hoor ik je nog spreken? Leef je nog?"
„Wees nietgek", zeide de heer Pickering aan
moedigend. „Probeer op te staan, dat we hier van
daan wegkomen, naar een betere en drogere we
reld".
Gelukkig nam de storm thans in hevigheid af. Hij
had in het dorp niet voel schade aangericht, be
halve natuurlijk het verlies van het beetje aard^che
bezittingen van den heer Pickering.
Deze laatste vond zijn weg naar het dorpsloge
ment, en trad binnen gevolgd door zijne vrouw.
„Ik moet een kamer en een dokter hebben", deel
de hij den verbaasden logementhouder mede.
Wordt
vervolgd.
