Waar stuurt „Frankrijk heen
Éngelsche en Schatsche Stoffen
Het Huwelijk van lady Tancred.
Zaterdag 10 februari 1923.
66ste Jaargang. No. 7178.
TWEEDE BLAD.
ONTVANGEN?"prima
Brieven uit Engeland.
FEUILLETON.
Deze vraag leggen duizenden, neen honderdduizenden,
menschen zich de laatste weken, iederen dag voor.
Er zijn lieden en zeer, zeer vefe lieden in Engeland,
die Frankrijk verdenken van een Imperialistische po-
ititiek.
Van een politiek dus, die gebaseerd ia op uitbreiding
van grondgebied en macht.
Degenen, die zoo denken, zien in de occupatie van
het Ruhrgebied iets geheel1 anders dan een middel
om Duitschland tol betaling van de oorlogsschadeven
goedingen te dwingen.
De bezetting van het Ruhrgebied kan natuurlijk heal
goed zuiver bedoeld zijn als een dwangmiddel tot
betaling van een schuld door Duitschland erkcad ea
aangegaan.
De reputatie der Duitschers is nu eenmaal' zoo, dat
men ze er niets te goed voor acht om een contract te
teekenen met de vooropgezette bedoeling de eigen hand-
teekening .ater niet te nonoreeren.
I Het vodje papier systeem op allerlei gebied.
Voor een Ëngeischman is zóó n niet honoreeren van
een handteekenmg een bijna onbestaanbaar teit. Een
Ëngeischman geniet de reputatie, dat niet alleen zirne
undeteekening, maar ook zijn woord door hem geho
noreerd wordt.
Natuurlijk zijn er wel eens uitzonderingen te boeken,
maar de uitstekende reputatie, welke de Ëngeischman
ten opzichte van het nakomen zijner verplichtingen ge
niet, geniet hij niet ten voorrechte, doch op goede
gronden.
Wij zien het heden weer
Gedurende den wereldoorlog hadden d® Gcallieer-
den bij Noord-Amerika om geld aangeklopt Oom Sam,
ook niet dom, bad Engeland als hoofdschuldenaar
fenomen en Engeland gaf dan weer geld aan Frankrijk,
taiië', België, bervië, enz.
Nu is de toestand heden aldus, dat geen een van
die staten er ook maar aan denkt om aan Ameriké of
Engeland een cent terug te .betalen. Zij hebben het. niet,
zeggen zij en daarmee is het uit. Ook 'Frankrijk denkt
niet aan terugbetalen.
De Franschen, die zulk éen .groot woord hebben,
wanneer het aankomt op het geld, dat Duitschland aan
Frankrijk schuldig is, zijn niet thuis als Engeland
over de intergeallieerde schulden gaat spreken.
Poincaré, gezond en krachtig als schuldeischer, ligt,
zoodra de man met de roode pet komt, met influenza
in bed. Het is eigenlijk een misselijk figuur dat Frank
rijk slaat.
Verleden jaar, toen Amerika weer op betaling bij
Engeland aandrong, heeft Engeland een voorstel gedaan,
gebaseerd op betaiing van haar vorderingen op Frank
rijk, Italië en .België. Het is op niets uitgedraaid,
zoodat voor Engeland kortgeleden net oogenblik nader
de, te beslissen wat te doen.
Tegenover Amerika de houding aannemen, ik, John
Buil, kan niet betalen, omdat ik geen geld van mijne
schuldenaren krijg, of vlotweg de schuld, waar Enge
land nu eenmaal tusschen zit, aan Oom Sam betalen.
Mr. Baldwin, de Chancellor of the Exchequer, de
Britsche minister van financiën, is naar Amerika gereisd
om de zaak zoo gunstig mogelijk te regelen.
Het eenige succes is geweest, dat de rentevoet van
5 op 3 en 3Vs pet. teruggebracht is.
Mr. Baldwin heeft, bij zijn terugkeer, het Britsche
Ministerie aangeraden om met 'de Vereenigde Staten
op die basis een betalingscontract aan te gaan en ëen
uur nadat de Ministerraad aan den gang wós werd
er reeds in dier voege aan Sir Aucklënd Geddes, dei
'Britschen Ambassadeur in Washington, getelegrapheerd.
Ik wil eerlijk bekennen, dat ik niets anders verwacht
had. Dat jjeemt echter niet weg, dat men toch ge
troffen wordt door deze juiste en ferme houding der
Éngelsche Regeering en het een genoegen is om te be
merken, dat het geheele Britsche volk achter de re
geering staat.
Indien het congres der Vereenigde Staten de overeen
komst feeieafcent dat Engeland eersVi
dertig eh Jaier 35 millioen Pond Sterling per jaar
moet betalen, 60 jaar lang.
30.000.000 Pond Sterling, 360 millioen guldens per
aar, door een bevolking van 55 millioen, waarvan
jijna 2 millioen werkeloos is. Dat doen geen bange
menschen. Maar zulk een daad geeft groot vertrouwen,
naar binnen en naar buiten.
Wie zijn schalden betaalt, wordt niet armer, zegt
een oud-Hollandsch spreekwoord.
Engeland dachter er blijkbaar ook zoo over. Wanneer
Engeland eenn beroep op' de geldmarkt zal doen, dan
heelt iedereen vertrouwen in Engeland en iedereen, dié
iets te beleggen heeft, zal gaarne van de gelegenheid
gebruik maken om een .stukje Engelsch Staatspapier
te bemachtigen.
I Maar dat niet alleen. Bankiers, industricelerx, zaken
lui in Engeland zullen overal' biet open armen ontvan-
gen worden.
Engeland is een lapd, waar solventie boven alles hoog
I gehouden wordt.
Zal hei congres der Vereenigde Staten de overeen
komst goedkeuren ?(Dat is nog ae vraag.
D£ heer Baldwin was, toen hij Amerika verlapt, teleur
gesteld- Hij had gedacht, 'toen hij ging, dat hn in
I AmeriiL» meer tegemoetkoming zou ondorvuïden. -Maar
de Ataorikaaüsc-he Rageeriag fcwü fcuww hiet vwdef te
gemoet komen, dan met de rente, want het congres zou
b.v. eene -partieele kwijtschelding van de schuld nooit
goedkeuren en.zou o.a. dit argument aanvoeren: Indien!
wij schuld kwijtschelden, benadeelen wij de Araeri- j
kaansche belastingbetalende burgers ten behoeve der
Engelschen.
De heer Baldwin heeft zich bij zijn vertrek uit
Amerika niet zeer vleiend uitgelaten over de congres
leden, vooral niet over diè van het Westen der Ver
eenigde Staten, de boeren-iëden. Het gevolg is, dat
die heeren nu in het congres tegen de aanneming van
het voorstel zich ten krachtigste verzetten,
j Maar ik vertrouw, dat de meerderheid van het congres
Verstandig genoeg zal wezen, om met den eeuigen sol-1
venten schuldenaar een overeenkomst aan te gaan, die
voor Amerika toch zeker nog eerder aannemelijk is
dan voor Engeland.
Om de schuldenaar, die behoorlijk betalen wil, nog
een trap te geven, kornt mij hoogst ondoelmatig voor.
Inmiddels gaat Frankrijk door met haar schuldenaar
te knijpen en begint daarbii raie allures aan te nemen.
Het bezetten van een gedeelte van Baden, het bezet
ten van spoorwegkruispunten tusschen belangrijke plaat
sen als Mannheim en Frankfort a.d. Main op grond vaè»
het feit, dat de expresüein Parijs Praag door de
Duitschers gestopt is, komt toch wel wonderlijk voor
aan den objectieven toeschouwer.Wanneer men de
plaatsen Frankfort, Mannheim, Offenburg en Oppenwekt
op de kaart opzoekt, dan ziel men al g»uw, dat bet
feitelijk is een "bezetting van 't gebied lang» den rechte*
Rijnoever.
Welnu, dat beteekent eene gebiedsuitbreiding zooals
de Koningen uit het huis Bourbon zich v »:,k gedroomd
hebben, een gebiedsuitbïeiditig, zooals slechts Napoïeorv
I bereikt heeft o.a, met zijn koninkrijk SVestphalen,
onder zijn broeder Jerome.
Wanneer die gebiedswijziging in 1918 tot stand
gekomen zou zijn, zou wellicht iedereen cr vrede mee
hebben gehad. Het zou dan waarschijnlijk eene gebieds
wijziging gewee.tt zijn, die door het vormen va"n ec&
Westphaalsche Republiek ten goede gewerkt zou heb
ben.
De maebt van Pruisen zou geknot en de vrede
meer verzekerd zijn door een 'bufferstaat tusschen
Pruisen eenerzijds, Frankrijk met België en Neder
land anderzijds.
Maar wat nu gebeurt, is iets geheel anders. Thans
wordt er op het vasteland van Europa een staat
gefabriceerd zoo geweldig in macht, dat het even
wicht volkomeu verdwenen zal zijn.
Terwijl Rusland en Oostenrijk-Hongarije opgehou
den hebben in het wereldorkest mee te spelen, wordt
Duitschland, het laatste Rijk, dat nog tegenwicht
kon bieden, uit elkaar geramd ten behoeve van een
zenuwziek Rijk, dat Frankrijk heet. Wat zal Frank
rijk voor waarborgen bieden ten opzichte van recht
vaardigheid tegenover de andere Rijken op het
vasteland?
Geen enkele 1
De Franschen zijn individualisten, m.a.w. egoisten.
Frankrijk is een land geregeerd door politici, dus
een gevaarlijk soort egoisten.
Ik bewonder de Franschen en hun geest, hun ver
nuft, hun kunstzin, hun spaarzaamheid, maar voor
de regeeringsinstelüng van dat land heb ik een
ontzettende verachting.
De regeering, samengesteld uit politici, blijft
steeds een soort minderwaardige instelling, om het
even welk ministerie aan het roer is.
Frankrijk, waar de meest schrandere lieden de
voor de wereld meest verdienstelijke uitvindingen
gedaan e» in toepab*ing gebracht hebben denk
slechts aan een man als Pasteur bi6dt aJ.s re-
geeringsmachine een allerbedroevendst beeld. Ach
terlijk, zoo achterlijk dat men zoowat bij de bestor
ming van de Bastille moet beginnen.
Wanneer men in Frankrijk reist, de economische
en sociale toestanden beziet, dan vraagt men zich
af of het voor Frankrijk werkelijk de moeite waard
is geweest een revolutie te beginnen, een terreur
als bloedig symbool van wat democratie vermag, de
geschiedboeken te doen ontsieren. Daarbij de klein
geestigheid van de Fransche politiek.
Onzen Rijnvaart-Commissieleden voorspel ik geen
pais en vree met de Franschen als alleenheerschers
op den Rijn. Vroeger had Nederland te maken met
Pruisen en Beieren, die het vrijwel nooit eens wa
ren en voor die -twee staten komt dan Frankrijk
in de plaats, heel alleen, o noen, met België sa
men, ik zöu bijna België vergeten. Maar dat is
juist nog erger, want België is een vasalstaat van
Frankrijk geworden en heeft, door haar onverklaar
bare onderdanigheid en haar Xegerovereenkomst aan
het Fransche imperialisme veel steun gegeven, dus
veel kwaad gedaan. Tengevolge* der Belgische
stoeierijwrj is de zêinmpatiëm Frankrijk nog Yeol
erger geworden.
Zoo staan dan. ook Frankrijk en België jtchouder
aan schouder in het Ruhrgebied en heeft België de
handen vol, o.a. met het reeds vroeger bezette ge
bied, waar alles heel prettig en rustig ging tot
de bezetting van het Ruhrgebied.
Aart België zal het. dqor de puif,.sobers ingepeperd
worden, da*r kan ipen gif op nemen.
Zoover is hei nog niet en hef. j'g de vraag, of het
ooit zoo ver zal komen.
Waar zal het optreden der Franschen toe lelden?
Zal Duitschland uit elkaar spatten? Zal dat zon
der revolutie, zonder bolsjewistische troebelen ge
schieden? Zul Rusland buiten de zaak blijven? Het
is niet te zeggen.
Frankrijk speelt met vuur.I Het speelt bewuat met
vuur. Met welke bedoeling?
Is het om betaling te, krijgen?
Of is het om het grootste, rijkste en machtigste rijk
van'het vasteland van Europa te worden?
Indien -dit zoo is, dan is het met de Entente gedaan.
Dan zal niet alleen de Entente cordiale tusschen
Groot-Britannië cn Frankrijk verbroken worden,
doch tevens de rivaliteit dier beide rijken in het
openbaar tot uiting komen.
Want achter de schermen bestaat die rivaliteit
reeds.
Sedert een paar jaar speelt Frankrijik reeds een
zeer dubbelzinnige rol en vooral in het Naburige
Oosten.
Monsieur Fmnklip Bouillon 'heeft met de Turken
reeds ruim een jaar geleden allerlei bekokstoofd,
allerlei dat tegen de Engelschen inging. De Fran
schen hebben door hun politiek de Turken gesteund
en moed gegeven cn zijn dus feitelijke oorzaak van
den nederlaag der Grieken en bet triumpheeren der
Turksehe legers.
Steeds weer speelden de Franschen dubbel spel.
Verleden week nog intrigeerden zij in Angora en be
drogen zij de Engelschen op werkelijk onbeschaamde
manier.
Wat moet -men denken van eene regeering zooals
die van Poincaré, die twee dagen vóór het overhan
digen van het Engelsch-Fransch-Italiaansche vre
desverdrag te Lausanne nóg even aan de Turken in
Angora laat weten, dat zij zich vooral niet druk
moeten maken, want dat dit vredesverdrag nog lang
geen laatste woord der geallieerden beteekent?
Het is dan ook in Lausanne met de Turken misge-
loopen. De Turken hebben niet geteekend, Lord Cur-
zon is naar Londen vertrokken.
Nu hebben de Turken spijt. Een heel aardige plaat
in een bekend Engelsch avondblad gaf de toestand
goed weer. Een Turk zit in een winkel voor een ta
pijt, waarop staat: Vredestractaat. Hij zit te huilen.
Een anuere Turk komt binnen- en vraagt wat er aan
VOOR HST A.S. SEIZOEN.
LA8B PRMZËN. VBAA6T STALEN.
Aanberelaad,
0. H. UENGSMUS,
Confectie- en Maatkleermakerij WINKEL
OVSKAL f fc ONÏBIEBEN.
scheelt. Oeh, jammer* de ander, bet is vreeselijk,
John was bier en wilder het tapijt koopen, ik wei
gerde, hij liep weg en stel je voor- hiji bleef
weg.
De Turken hebben zich weer eens in de Engelschen
vergist.
Maar ook de Franschen vergissen zich in de En
gelschen.
De Franschen willen de Engelschen bezig houden
met de Turken, opdat de Engelschen niet in de
Rubrquaestie tegen de Franschen zullen partij kie
zen, omdat ze iiï het Naburige Oosten de Franschen
noodig hebben voor het gezamenlijk voorschrijven
van den Vrede.
Ook willen de Franschen misschien wel heel graag
de macht der Engelschen in het Oosten zoowel het'
Naburige als het Verre Oosten wat zien .verminde
ren, opdat dan Frankrijk en Frankrijks groot-indu
strie vermeerderd met Rijn- en Ruhrgebied
zich des te beter zal kunnen ontwikkelen.
Maar wordt hier wellicht niet te veel rekening ge
houden met een verval van bet machtige Britsche
Rijk?
Ik geloof hst fcékpri
Ik &ie dat vervat van hét Britsche rijk nog niet. Ik
zie eerder het verval van. bet ongelukkige Frankrijk
n&dwöu.
Ik zie de leeningen, die voor het Ruhravontuur
noodig zijn, de kansen voor de huidige regeerings-
vorra in Frankrijk steeds verminderen, ik voorzie
een ontevredenheid, een terugslag wanneer de dé-
bacle eerst beseft zal worden, zoo groot, dat revolutie
frankrijk zal bedreigen.-
En dan later? Zal dan de wraak der Duitschers
een einde maken aan het volk dat zooveel voor de
cultuur gedaan heeft en dat wij zoo noode in de
verdere ontwikkeling van het menschdom kunnen
missen?
Wanneer Frankrijk doorgaat met de politiek en
tactiek van heden, dan zal EDgeland zeker Frank
rijk loslaten.
Engeland zal, eenmaal los van een blok aan het
been, dat eiken dag moeilijker wordt, zonder mop-
j peren te torsen, weer zich zelf wordend, een tijdperk
van grooten bloei tegemoet gaan.
Het Britsche wereldrijk beschikt over enorme
j bronnen van welvaart.
De Brit is trouw en conservatief en houdt vast aan
de Entente en aan Frankrijk.
I De Brit begrijpt den Franschman niet, maar wan
neer de Brit eenmaal zal begrijpen, dat het den Fran
schen niet te doen is om betaling der schadevergoe
dingen, maar om gebiedsuitbreiding en als gevolg
competitie met Groot-Britannië op industrieel- en
handelsgebied, dan zal dezelfde Brit uit zelfbehoud
den Franschman loslaten en zal de oude, eeuwen
lang gevolgde Éngelsche politiek van „het Euro-
peosch evenwicht" weer in eere herstellen en alle
Britsche energie, al het Britsche geduld gebruikt
worden om hei evenwicht te herstellen.
I Frankrijk, waar stuurt ge heen?
i Naar vermeerdering van grondbezit? Stuurt gij
daarheen., Frankrijk, dan stuurt gij naar den klip-
j „het Evenwicht" en vaart gij te pletter!
Heemstede, 3 Februari 1923.
Kort geleden verscheen in Engeland de levensbe
schrijving, door haarzelf geschreven, van Lady Eli-
zabeth Southerden Butler, de bekende Éngelsche
schilderes. Geboren in 1844 in Lausanne, trouwde zij
op drie en dertigjarigen leeftijd met Luitenant-Gene
raal Sir William Francis Butler, die baar ongetwij
feld sterk beinvloed zal hebben in de keus van on
derwerpen voor haar schilderstukken, welke bijna
alle van militairen aard zijn.
Lady Butler kan terugzien op een leven van suc
ces. Als klein kind van vijf jaar oud, sprak zij de
wen-sch uit schilderes te worden. Hoeveel jongens en
meisjes van vijftien jaar hebben nog niet het flauw
ste idee op welke wijze zij hun toekomstig leven
liefst zouden willen inrichten. De kléine Elizabeth
was daar gauwer achter. De inspiratie, als ik het
zoo mag noemen, kwam op een reis met haar ouderö
door Italië. De familie maakte een rijtoer, en Eliza
beth hing half uit he.t raampje van de koets, om te
zien, hoe de paarden hun pooten neerzetten^ We we
ten allen bij ondervinding, hoe moeilijk dat te volgen
is. Doch wie van ons heeft, terwijl hij er op lette, dé
wensch in zich voelen opkomen, schilder te worden,
om in staat te zijn, de verschillende standen van de
paardenpooten, als de beesten in draf zijn, op het
doek te brengen?
Elizabeth Thompson zoo was haar meisjesnaam
Naar kat Eagalsch vu ELINOR GLYN.
11.
En het kind klapte in de handen van pret en hielp de
papieren wegruimen en stak met zijn fijne vingertjes dl
mooie roode rozen in de porceleinen vaas hij had
Mimo's liefkozende manieren voor ieder ding dat hij
bewonderde en waarvan hij hield. Hij had nooit rijn
speelgoed gebroken, zooals andere kinderen doen
•toevallige catastrofen daarmee hadden hem steeds ver
driet gedaan en doen schreien. En de nieuwe gebloemde
koppen zouden speciaal aan zijn zorg worden toever
trouwd om ze te wasschen en af te drogen en te
bewaren.
Hij werd zoio blij als een krekel en schaterde vad
pret om de papieren koksmuts die Mimo voor hem
gemaakt had en den handdoek, die zijn zuster als
boezelaar had voorgedaan. Zij moesten bedienen en
Mimo zo ude voorname gast zijn.
En spoedig was de tafel gedekt en de broodjes geroos
terd en geboterd en Zara had nog een vaas gekocht
van hetzelfde porceleïn als waarin zij de roode herfst
rozen had gezet; dat gaf een heele pret.
De Apache, die nog geen kooper had gevonden, stond
op den eenen ezel en de reisdeken hing van dien ezel af
tot op een anderen, om de dingen te verbergen, die niet
gezien behoefden te worden en Mimo had daags te voren
een goedkoopen rieten leuningstoel gekócht op den
Tottenham Court Road met groote retonnen kussens
er in en waarlijk, met al die bloemen en dat knappende
haardvuur, zag het er heel huiselijk en prettig uit, toen
ij aan de theetafel zaten.
Wat zouden haar oom of Tancred wel gezegd heb-
Dcn, als zij die wilde oogen van Zara hadden zien
glinsteren v.an teedere liefde e'n zacht zijn als de
oogen van ten duif!
F.n na de thee ging zij in den leuningstoel zitten en
nam Mirko in haar armen en vertelde hem lang
van het heerlijke tehuis, waar hij naar toe zou gaan,
en van dé iieve -dame en vah het mooie zeegezicht,
dat hij vanu:t de ramen van zijn slaapkamer zou
hebben en hoe aardig en frisch alles daar eruitzag en
van de dennenbosschen om in te wandelen en dat zij
voortaan vaak daarginds naar hem toe zou komen.
En toen zij hem dit zei, moest zij om haar eigen
lol dei ken wat zou haar eigen „voortaan" zijn?
Zij huiverde even bijna van vrees.
Wat. scheelt je, Chérisette? vroeg Mirko.
Waar waren je gedachten? Niet hier?
Neen, niet hier, kleintje. Je Chérisette gaat ook
in een ander huis wonen en daar moet je ze eens op
komen zoeken
Maar toen hij haar wilde uithooren en haar smeek
te hem *och alles te vertellen, antwoordde zij ontwij
kend tn probeerde hem op andere gedachten te bren
gen tot hij zei:
Je wil toch niet naar Mama toe, in den hemel,
wel lieve Chérisette? Want daar zou wel genoeg
1 plaats zijn voor ons beiden en dan kon je me mee
'nemen?
Toen zit naar Pa'k Lane terugging cn in haar
ooms studeerkamer kwam, zat hij aan zijn schrijftafel
met de telefoonbuis in de hand hij heette haar met
een blik welkom en bleef door spreken, terwijl ze een
stoel nam.
Jakom hier dineeren.... <Jf je haar kunt
ontmoeten als zij toevallig nog niet naar Parijs ver
trokken is. (Hij keek Zara even aan, die de wen-
brauwen fronide) Neen, ze ia heel moe en heeft
zich reeds in haar kamer teruggetrokken, zij is vandaag
de stad uit geweest om een paar kennissen te bezoeken...
Neen, morgen ook niet, dan gaat ze weer uit ei>
morgenavond vertrekt ze naar Parijs. Aan het station?
Ik zal' het haar vragen, maar ik denk, dat zij net als
is is en niet graa» gezien wil worden. (Hij lachte en
vervolgde toen:) aïl right, kom dan om acht uur bij
pie eten. Dagi
De financier hing de gehoorbuis weer op en keek met
een schalkschen glimlach naar zijn nicht.
Wel, zei hij, je fiancé zou je heel graag nog eens
opzoeken hoe denk je daarover?
i Ik wil het niet, riep „zij uit. Ik dacht da,},
het afgesproken was hij mag ook niet aan den trein
komen. Als hij daarop slaat, ga ik piet een anderen.
Hij zèl er niet op aandringen. Vertel me eens hoe
je het vandaag gehad hebt.
Zij bedaarde wat haar gelaat kreeg een zachtere
uitdrukking.
Ik ben zeer ingenomen met hel tehuis, dat je voor
Mirko uitgekozen hebt ik za/ er hem morgen naar toe
brengen. En de kleeren, die je zei dat ik yoor hem
moent bestellen, zijn allemaal gekomen en ik hoop en
denk ook wel dat hij er prettig en gelukkig zal zijn.
i Hij heeft een heel edel en zacht karakter en veel talent.
I Als hij nu maar sterk en gezond kan worden en
i maar fcn evenwicht misschien zal dat wel gaan
in deze kalme Éngelsche omgeving.
Francis Mtiikrute's gelaat betrok' gelijk altoos het
geval was, wanneer het gesprek op Mirko kwam, want
diens bestaan was een hem steeds opnieuw verbitterde
nerinnering aan zijn zusters ongenade Hoeveel zin
voor billijkheid hij ook bezat en hij was over 't
algemeen een rechtvaardig mensch nooit zou hij het
over zich. hebben kunnen verkrijgen dat kind te gaan
zien of te erkennen. Zijn nicht haa hij zoowat twee jaar
na den dood van zijn zuster uit het oog verloren. Zij had
geen aanraking met hem gezocht, daar hij meende
aat hij haar moeder had laten sterven zonder haar te
vergeven en eerst toen hij toevallig in een buitenlandsch
nieuwsblad het bericht las van den moord op graaf
Shulski en zoodoende kon gissen waar Zara woonde
waren zij een briefwisseling begonnen en had hij
haar kunnen uitleggen dat hij in Afrika geweest was en
geen brieven had ontvangen.
Hij bood haar toen aan, haar in rijn bescherming te
nemen, indien rij zich gchcci wilde losmaken van
Mimo en Mirko, wat rij geweigerd had. En pas toen rij
het vreeselijk arm hadden en hij opnieuw haci geschreven
om rijn nicht te vragen een paar weken bij hem te
komen logeeren dit keer zonder daar eenige voor
waarde aan te verbinden had zij toegestemd, in de
hoop dat zij misschien iets ten gunste van haar beide
beschermelingen zou kunnen doen.
Maar nu zij hem aanzag, voelde zij toch scherp dat hij
haar in een val had gelokt.
Laten we maar geen discussie openen over je
broerije's karakter, zei hij koeltjes. - Ik houd mij
nauwkeurig aan de verplichtingen, die voor mij- voort
vloeien uit onze overeenkomst, dat geldt uitsluitend
slofielijkc dingen -- cn meer bunt ge n.'et van mij
vergen. Laten we nu eens over ons -zelf praten. Ik ben
zoo vrij geweest wat bont naa rje kamer te ii/.ea
brengen, om een keuze uit te doen; het zal een koude
reis* zijn. Ik hoop dat je er een flinke hoop yan houden
zult en denk erom, ik wensch dat de uitzet, dien
je in Parijs gaat 'koopen, zoo rijk en zoo volledig
mogelijk zal zijn. Alles wat een groote dame maar bij
eenigo mogelijkheid noodig kan hebben voor bezoeken,
reizen, uitspanningen, ënz. moet ge aanschaffen en
tevens trachten er een kamenier te vinden. Ge moét
terugkomen met al de uiterlijke kenteekenen van uw
positie.
Als had zij een bevel ontvangen, boog zij danken
deed zij niet.
Ik wil u geenerlei advies geven wat ge moet koopen
en wat niet, ging hij voort. Je eigen bewonderenswaar
dige smaak zal je dat wel zeggen. Ik denk dat je je,
toen je overleden man nog leefde, wel goed gekleed
zult hebben; je weet dus tot welke .firma's ie je moet
wenden. Maar wees zoo goed er aan te denken dat ik
je aan den eenen kant carte blanche geef om te doen
wat ik van je verlang, ik tfan den anderen kant er op
resen, datje van mijn gëld niets zult geven aan dien
man, die Sykypri. Ons verdrag betreft alleen het kind;
de vader valt daar eens en voorgoed buiten,
j Zara gaf geen antwoord. Zij had zooiets wel verwacht,
j maar Mirko s welzijn ging, vóór alles als Mimo strikte
zuinigheid betrachtte, kon hij rondkomen van wat hij
1 nezat. Als hij alleen bleef en rijn onverantwoordelijke
I royaalheid af wilde leeren.
Het is dus afgesproken, dat ik je woord daarop
heb? vrófeg haar oom.
Haar keizerlijke aaixl vertoonde zich nu in zijn
1 volle kracht Zij reês op van haar stool en stond; daar
fier opgericht:
Gij kent miij en hot is hetzelfde of ik ui.tdlruk-
kelijk mijn woord geef of niet, zei ze, maar ais ge er
I aan hecht het te hebben welnu, dan geef ik het,
Goed, dlan as alles afgesproken, en naar ik hoop
tot ons aller geluk.
Geluk! antwoordde zij op bitteren toon, wie is
ooit gelukkig? Daarop keerde zij zich om en wilde
heen gaan, maar hij hiëld haar nog staande.
Binnen twee of drie jaar zul je moeten toege
ven. dat ge althans vier menschen kent, die ideaal
gelukkig zijn.
En toen zij d'e trappen opging klonk haar deze
raadselachtige voorspelling nog in de ooren
Wie waren die vier menschen? Hij zelf en zij: j^elf
en Mimo en Mirko? Zou hij misschien, in weerwil
van al zijn hardheid ten opzichte van hen. het toch
nog goed. meit hen mee na n? Of zou die vierde- per
soon niet Mimo zijn, doch haar man? Zij. lachte
grimmig bij dat denkbeeld. Het zag er niet naar uit of
hij heel gelukkig zou worden! Het was een beest.
juist zooals al de andëre mannen, die alieen met
haar trouwde om haar ooms geld1, die daarom meit
haar getrouwd zou zijn al had hij haar nooit ge
zien, maar die toch genoeg van de weerzinwekken
de eigenschappen van zijn sexe had om nu begeerig
te zijn haar te kussen, en in zijn armen te sluifeen!
Voor zoover haar betrof, zou hij zijn geluk wel op
kunnen!
En zij zelf? Wat zou 't nieuwe leven haar brengen?
Het scheen .een. afgrond nu hing er nog een dich
te wolk over.
liet eenige gelukkige besef voor haar was d!at Mir
ko nu bezorgd was, dat zij haar woord had gehou
den tegenover haar afgodisch beminde moeder. Zij
zou de wensohen van haar oom ten opzichte van
haar uitzet stipt nakomen en verder denken wil
de zij niet.
Nadat zij haar korten, eenzamen maaltijd geëin
digd had! bleef zij. dien. heelen avond in haar zitka
mer piiajio spelen; haar blanke vingers gingen van
de, eere goddelijke melodie naar do andere over,
tot zij ten slotte vervielen in het Canson Triste en
Mirko's woorden haar weer voor den geeist kwlamen:
Daar zou plaats genoeg zijn voor ons boidien.
Wie weet zou misschien dat nog het einde zijnl
En de beide mannen hoonden den verren klank
nog van'die laatste tonen, 'toen zij uit de eetazal kwa
men. Den financier gaven zij een onbehagelijk ge
voel Tristam deden zij beslist pijn.
HOOFDSTUK XI.
In de drie volgende weken verkeerde lord Tancred
in een toestand van steedis toenemende opgewonden
heid!, Hij had veel te doen in verband met de weder
bewoonbaarmaking van Wrayth, welk goed nu reeds
twee jaar lang leeg gestaan had. Hij was besloten
Zara zelf te laten kiezen, welke kamer zij bewonen
wilde en die te lafeen inrichten gelijk zij zou verkie
zen», na ze gezien te hebben. Maar de groote statie-
vertrekken met hun antieke tapijten en schilderijen
zouden blijven zooals zij waren.
Het denkbeeld weer opnieuw, het oud© huis te gaan
bewonen deed hem buitengewoon veel pleizier en
het trof hem ook dat men er in het dorp zoo blij om
was en al de oude opzieners en tuinlui-die gepensio
neerd waren, eveneens. Allerlei vragen rezen in hem
op ook of hij ooit een zoon zou krijgen ooh het
goed aan na te laten. Ieder bosch iedere weide scheen
in zijn gedachteneen nieuw belang en een nieuwe
beteekenis te krijgen.
Zijn huis was hem zoo dierbaar en toch had
hij zich gedwongen er schijnbaar onverschillig voor
te zijn. De groote ronde toren van de oorspronkelij
ke Normandische burcht stond er nog vasfegebouwd
aan dé muren van het latere huis een/ groot, on
gelijk gebouw, in allerlei stijlen en eemven gebouwd
cn eindigend/ in een leelijke vroeg-Gothieken vleugel
en poort.
Ik denk -diat we vroeg of laat dat leelijke stuk
wel eens tegen den grond zullefa gooien, zei h'i tu'
zichzelf. Zara moet een goeden smaak hebben
aiicers zou zij er in haar kleeren niet zoo goed j:\
