Bij hurd werk. Uit en Voor de Pers. tf.V. „DE TIJDGEEST". wenschte, en haar wensch werd vervuld. Toen zij er. den leeftijd voor had, ging zo in Londen naar de South Kensington School of Art, waar ze zich ai spoedig met een viertal andere studenten verbond tot een clubje, wier doel was: goed te zijn, elkander en anderen te helpen. Het kenteeken van de leden der club was een rood kruis, hun motto het woord Grondig. „Ik herinner me", schrijft Lady Butler in haar Autobiographie, „een spaarpot, waarin we alle geldstukken moesten werpen, die we* missen kon den. We moest,eiken dag een hoofdstuk lezen uit het Nieuwe Testament, en een hoofdstuk van Tho mas h Keunpi*, ©ij. alles, wat we voortbraehbü sou don we tookeneu met ons elubteetoiü bet Rood® Kruis," Later, toen lüiBabbth Builür-ThotupBoii bekend begon te worden, en man haar schilderijen zag op tentoonstellingen, mot hot Hoede Kruis or onder, werd algemeen gedacht, dat do schilderes als Roo- de Kruiszuster In den Krimoorlog van 1855 was ge weest. De veronderstelling was, als feit, verkeerd. Doch wanneer de schilderes eerder geboren was ge weest, zou zij haast ongetwijfeld juist geweest zijn., want haar neigingen waren zeer sterk in die richting. Gelukkig, zullen we zéggen, kwam de Krimoorlog te vroeg voor de jonge schilderes en had ze later geen gelegenheid zich werkelijk aan het Roode Kruis te geven. Zij kon zich dus, toon de studiejaren aan braken, geheel geven aan de studie. Hoeveel jon gelui doen dit niet op een wijze, die allesbehalve' aan „studie" doet donken l Met Elizabeth Thompson was dit niet het geval. Ontspanning had zij niet, zouden we haast kunnen zeggen. Van twee dingen hield' ze het meest: paardrijden en dansen. Ontspanning dus? Onder het, rijden en dansen vergat ze nopit haar werk, haar oogen namen steeds nauwlettend alke beweging waar, haar schetsboek was steeds bij de hand. Al vroeg begon ze werk in te zenden, eerst zonder succes. De Society of British Artists genioot de eer het eerst in aanmerking te komen en weigerde haar inzending. De Dudley Gallery, die vervolgens aan de beurt, kwam, nam een waterverf schets aan. getiteld: „Beiersche Artillerie trekt ten strijde". Dit was de eerste stap. De Times moedigde haar aan voort te gaan, Pall Mail prees haar werk, de Sater- da J. Review zag in de gezichten op haar schilder stuk een rijkdom van verbeelding als van Shakes- peare. Genoeg lof om een jong artist het hoofd op hol te brengen. Toch zou de glorie van den) Engelschen schilder haar nog ontgaan. De Royal Academy wei gerde haar inzending. Grooter ongeluk nog, door on voorzichtige behandeling kwam het schilderstuk te rug met een gat in het doek. De tweede inzending had meer succes: het stuk kwam terug zonder gat er in, maar terug kwam het. De derde maal was weer een stap verder op den weg van roem: „Ver mist" werd aangenomen, en opgehangen in de ten toonstellingszaal, doch op een van de hooge plaat sen in de buurt van het plafond, waar de schilderijen worden gehangen, die wel worden aangenomen, maar in de laatste plaats. Toch had „Missing" een dubbel succes, waarop lang niet alle stukken kunnen bogen, die de Royal Academy de eer van tentoonstelling waardig keurt. Ten eerste: het stuk werd verkocht. Ten tweede, een hoogere onderscheiding ongetwijfeld: een bezoeker der tentoonstelling verzocht de schilderes voor hem een schildeij te vervaardigen, waarvan het onder werp moest zijn: Appèl na den Slag. De prijs zou zijn: twaalf honderd gulden. De rest was succes, onafgebroken succes. Appèl na den Slag werd geschilderd, en vó6r het naar den koop er-lastgever ging, gezonden naar de Royal Aca demy. Een lid van de keurcommissio deelde Lady Butler mee misschien ging hij hierbij' wel even buiten zijn boekje dat bij het zien van het stuk de commissieleden de hoeden hadden afgenomen en er hoera voor hadden geroepen. De eone onderschei ding volgde op de andere. De Prins Gemaal roemde de schilderes, de Hertog van Cambridge drukte er zijn verwnodering over uit, dat een dame in staat was, het militair karakter, dat uit het stuk sprak, zoo te doorgronden. Arme kooper van het s/tuk! De Koningin zond de schilderes een armband en sprak de wensch uit de schilderij' te bezitten. Zulk een wensch was voor Mr. Galloway, de oorspronkelijke lastgever, een 'bevel. Evenwel onder één voorwaarde.: Voor hem zou zijn Lady Eutler's volgend schilderstuk, dat Quatre Bras moest hoeten. En het Appèl na den Slag ging naar het Koninklijk Paleis. Geen wonder, dat de sphilde- rij langen tijd het onderwerp van den dag was 'in Engeland. Kenners van paarden schreven over den stand van de pooten dier dieren, en allen vol bewon dering voor de juistheid van opmerking en weergave. Sterker dan dit: thans, nu de bioscoop elke bewe ging tot in onderdooien kan laten zien in elke go- wenschte langzaamheid, is gebleken, dat Lady But ler op verwonderlijke wijze goed had gezien. De koninklijke bescherming hield met den koop van Calling the Roll niet op. Koningin Victoria droeg Lady Butler op nog een schilderij voor haar te ver vaardigen, die moest heeten: Rorke's Drift. Tijdens de schildering wenschte zij het te zien, en Lady But ler trok er mee naar Windsor, waar de koningin de gfootst mogelijke belangstelling voor het werk toon de. Bij haar stond Lord Beaconsfield, die niet min der belangstelling had. Geen wonder, als men weet •welk een groot bewonderaar Lord Beaconsfield was van de schilderkunst. Toen hij van zijn uitgever de chèque ontving voor zijn roman Endymiar, aarzel de hij! langen tijd hoe het geld te besteden: zou hij er zijn huis voor koopen of een schilderij? Voor zulk een keus komen wol weinig menschen in hun leven te staan. Toch het moet gezegd worden won kunnen zien, als nu het geval isi Zijn gedachten hielden zich voortdurend] bezig met haar en met' de dingen, 'die zij gtaarne zou willen heb ben. En 's avonds zat hij1 alleen in zijn eigen heilig dom na een harden werkdag met electiriciens en ambachtslieden dan staarde hij in het knetteren de vuur en peinsde. Het nieuwe electrische licht wlas nog nielt geïnstal leerd! en alleen de groote oude lampen1 wierpen hun licht op do eikenhouten betimmeringen. In een nis uaast den haard stond de wapenrusting, -die een an dere Tristam Guiscard gedragen had in den slag bij Agmcouitt. Wat een kleine menschen waren het in t die dagen geweest in vergelijking met hem zelf en zijn zesvoet twee duim! Maar groote hoeren waren het toch geweest, die voorvaderen en ook hij zou 1 zich zijn geslacht waardig toonen. Er waren nu geen i oorlogen meer, er viel niet meer te strijdlen. voor het vaderland maar hij zou strijdlen voor zijn klasse, samen met zijn oom den Hertog dat prachtige specimen van wetgever door geboorterecht. Francis Markrute 'die er over kon oordeelen had gezegd dat hij een paar gced'e rodevoeringen had, uitgespro- ken in het Hoogerhuis; hij zou daarmee voortgaan en zijn best doon en Zara zou hem helpen. Hij vroeg zich af of zij van lezen zou houden en van gedichten. Hij was zoohi heerlijk gezonde sport be oefenaar hij was altoos ietwat schuw geweest r m de menschen zijn meer innerlijke en edeler neigin gen te laten raden. Hij hoopte zoo dlat zij1 dezelfde boeken mooi zou vinden, waar hij van hield. Er lag diep in zijn ziel een neiging tot romantiek; vrouwen als Laura ITighford vermoedden -dlat zelfs niet, maar deze avondlen, die hij peinzende en verllovend op een- fantoom doorbracht, versterkten haan Zijn plan was om de wittebroodsweken 1e Parijs te gaan doorbrengen. Zaan kende Engeland: niet en als hij mèt Waarenaar Orton ging een van de land goederen van dien Hertog en door dezen te zijner be schikking gestold) voor die gelukkige "dagen zou zij zich misschien ergeren aan het gek ijk van al die deftig «doende bedienden dla&r. Parijs was veel beter, want hij begreep dlat alles maar niet zoo van een ten slotte, ook bij Lord Beaconsfield, het huis' het van de schilderij. Lady Buthler's loopbaan was, zooals we gezien hebben, er een van glorie. Toch ook niet geheel on verdeeld. De letters R. A., „Royal Academician", zijn haar ontgaan. Zij werd voor de onderscheiding voor gedragen. te zamen met Herkomer. Negen en twintig stemmen werden uitgebracht op Herkomer, zeven en twintig op Lady Butler. Een verschil van slechts twee stemmen. Men teleurstelling ongetwijfeld, maar een van de heel weinige in een lang, gelukkig en roemrijk leven. Reclames. Hoe kan iemand zijn werk verrichten, als hij bij bukken of zich bewegen voortdurend last heeft van pijn? Hij moet zich dan wel' in acht nemen. Die hevige rugpijn kan veroorzaakt worden door urinezuur, dat als gevolg van zwakke nieren in het bloed achterbleef en aan dient men op zijn hoede te zijn. Verwaarloozing van deze 'waarschuwing lijdt vaak tot nier- en blaasont steking, waterzucht, nierzand, rheumatiek, nier- of blaas ontsteking, waterzucht, nierzand, rheumatiek, nier- of blaassteen, en opstopping van de urine. Een verstandig mensen zall trachten dit to voorkomen on hot valt niet moeilijk. Leef eenvoudig, vermijd ovor- weiking, zorgen, laat naar bed gaan en alcohol, en houdt zoodoende het 'overtollig urinezuur uit uw, gestel. Laat Foster's Rugpijn Nieren Pillen u helpen, als gij een geneesmiddel noodig hebt. Zij werken 'rechtstreeks op de nieren en blaas, en verdrijven de stoornisverschijn- selen uit deze organen. Verkrijgbaar in apotheken en drogistzaken h f 1.7ö per doos' Staatsbedrijf en Concurrentie. In urie achtereenvolgende artikelen in de .,Vnjzinnig Democraat" heeft prof. dr. D. van Embden een be schouwing gegeven over „Staatsbedrijf en Kcnkurre.itie''. Na herinnnerd te hebben aan dc groote voorliefde voor het staatsbedrijf in het einde van de yorige eeuw, wijst de scn. op ae thans ingetreden kentering: „Maar de stuwing ten gunste van het overheidsbedrijf is hier en elders weer teruggestroomd. Het entoesiasme in onze rijen is sterk bekoeld; kritiese nuchterheid is er voor in dc plaats getreden. De eenzijdige naastingsdrang had uitgewerkt, teleur stelling was ook bij het gemeenschapsbeneer niet uitgo oi even. In de plaats van techniese was niet zelden burokratische achterlijkheid getreden. Het belang van den konsument werd minder dan vroeger aan winzucht, maar meermalen aan de politiek ten offer gebracht. De zeggenschap van Kamer, Raad of Sfaten bleek maar eaia zeer bescheidene te kunnen zijn. Hoge tarieven waren geenszins onbekend geworden. En die voortreffe lijke arbeidsvoorwaarden van het overheidspersoneel', welke élke gerechte reden tot klagen weg zouden ne menv Voor de vrijzinnig-demokraten staat, zoo vervolgt de schr., de zaak aldus: Niet bevreesd voor overheidsbemoeiing In den vorm van arbeidswetgeving of Van toezicht op de kwaliteit dor waren .(woningen -inbegrepen), integendeel kraentige voorstanders ervan, waar zülfce bemoeiing beoogt 'mis bruiken weg tc nemen en uitwassen te besnoeien, d.i. waar zij bedoelt, bij het volk als geheel individuele kracht vrij te maken, Verwerpen wij staatszorg, die, per saldo, individuele krocht versmoort. Voor wat de grond slagen der prodim.iewij'ze aangaat, Ziin wij dus in hoofd zaak individualisten. Het is vooral' uit Vrij initiatief, winstbejag en individueele verantwoordelijkheid dat wij de grootste produktiviteit zien voortvloeien. Van de wet van vraag en aanbod, de konkurrentie en de zelf genezing der markt verwachten wjj oneindig meer heil dan van het staatsbeheer, de parlementaire interpellatie en do regeeringswijsheid. Wij staan dit inzicht voor, niel omdat wij in zwakheid het „kapitalisme" tegemoetko mingen willen doen afdus vaak de bekrompen öf kwaadwillige uitlegging onzer houding -door socialisten maar omdat wij in die opvatting 's volks bel'ang zien. Waar het vrije bedrijf maar even mogelijk is, zijn wij niet voor overheidsb'eheerjuist uit demokratle, een stelling waar de socialist, die maar niet begrijpen kan. dat hu het, heil-reeeptje niet ih zijn zak zou hebben, verbluft van staat. Bij de natuurlijke monopolies, die wij boven bespra ken, is de beschermende konkurrentie met te verkrijgen. Noodgedwongen moeT dan het overheidsbedrijf aan vaard worden. Maar scherp zie men toe, of alles wat zich traditioneel aandient als monopolie, het ook onvermijdelijk ia en blijven moet. Want let wel, ook staatsbedrijven,, d.w.z. ae hen beherende hoofdambte naren, kennen eer- en'heerszucht, bedrijfeglorio en ex pansieneigingen, cnbelangenzuc.ht (op nun manier). En daarom i3 de nieuwe vraag, die wij ons nu stellen moeten, deze, of niet de genezing van menig gebrek der overheidsbedrijven gezocht kan worden in net mid del. hun, waar mogéüjk, weer aan konkurrentie te onderwerpen. Overal waar dit zonder grote verspilling van kosten mogelijk is, zal' het voor de staatsbedrijven misschien een bitter, maar tegelijk heilzaam drankje Kun nen zijn. Voor het publiek dat in de controle der parlementen onvoldoende bescherming vindt, overladen als zij Zijn met werk en machteloos telkens waar politieke overwegingen hun de handen binden, voor het publiek kan de herleefde konkurrentie de bevrijding brengen van menige achterlijkheid of tyrannie, die ook het overheidsmonopoiie aan den dag legt. Schr. herinnert vervolgens dan Zijn afzonderlijke nola bij het rapport der Staatscommissie 1.920, betreffende de exploitatie der radio-telefonie, waarin hij de wcnsche- iljkhf.id van concessiéverleenihg heeft betoogd. Na een bestrijding ven do eveneens afzonderlijk© nol*, wnp.ri» lijn medelid der oommbttte, W, D NoUirvt, hoofdin specteur der telefonie, lich ak een overtuigd voorstander van «kil te exploitatie had doen ko&BftS, bestuit prof. Yua Embdeni Wordt de aanbeveling mijner nota gevolgd, dan zou dus, behalve in het z.g. rondspreekbedrij'J!, ook in het internationale radioteleioonvërkeer tot koncessïeverlen- ging worden overgegaan en speciaal déér de staatsdienst eventueel aan het konkurrentie-régimé worden onder worpen. Het publiek moge dan ervaren, welke dezer, ondernemers ae voordeligste tarieven biedt, de meest geschikte diensturen houdt, de coulantste behandeling toepast; en naar zijn ervaren zal het publiek kiezen. Nuttige lessen kunnen hier uitgedeeld worden. En vervolgens ziillen andere afdelingen van hot P. T. T. bedrijf aan de beurt kunnen komen. Met name de posterijen. Het is meen ik, een vooroordeel, dat men hier ,met een natuurlijk monopolie te doen zou hebben. Neen, dat is traditie, de traditie der Romeins- keizerlijke postdiensten, der 17e en 18e eeuwse vorste lijke monopolies. Maar of de moderne maatschappij, met haar'intensief handelsverkeer en haar (reeds in ons land) honderden mülioenen te verzenden brieven ille tra ditie" nog steeds ongerept bewaren moet, is nooit over wogen. Voor overweging is echter reden. Natuurlijk zou kleinbedrijf hier verspilling meebrengen, maar dit1 wil nog niet zeggen, dat het alternatief slechts kan zijn alïeenbedrijf. In sommige takken van produktie gaat de ekonomiese voorsprong van het grootbedrijf verloren, indien zekere maat van koncentratie overschreden wordt Het monopolie bezit tegenover konkurrentie verschillen de, bekenae nadelen. Het staatsmonopolie bezit er nog enige extra. Wie weet, hoeveel baat hel publiek zou vinden, indien .brievenvervoer door particulieren ten onzent eens niet langer.... strafbaar ware. Zo zou bv. denkbaar zijn, dat de korïkurrerende post- ondernemer, na scherpe kostcnbe'fekoning, voor stads brieven pen stuiversporto zou kunnen aanbieden; dat zijn vervoertijden korter zouden zijn dan van de staals- post; dat hij o aloude maar vruchtelooze wens van iedereen aangetekende brieven aan huis bezorgen wilde. In gedachten zie ik de heren al tegen elkaar adverteren en elk "hun voordelen aanprijzen. Hoe zou de Staat van zijn eerbiedwaardige monopolistentroon zijn gestoten. Maar bok. hoe zou de verbruiker de lachende derde zijn. Welk een prikkei tot inspanning en aanpassing zou aan tante Pos 'eindelek zijn toege- dienu. Voor onzo partij schuiit in al het besprokene ten slotte een principieel en politiek element. Het is niet alleen maar een vraag van groter produktiviteit en voor delen voor den konsument. Wij' bewegen ons tegelijk op dat principiële terrein, waarop wij ons onderscheid vin den met soiaal-demokraten. Dat onderscheid verflauwt. Niet door onze schuld, noch is het feit te bejammeren. "Zolang de Nederlandsche sooiaai-'demokratie ia Marxistiese ban gevangen zat, was het verschil met een 'burgerlijke demokratie duidelijk genoeg: hun revolutionnaire standpunt, hun opvatting vaü klasserecht en klassemöraal, hun afwijzing van regerings- en bestuursvcrantwoordelijkheid, hun eisen van het bewust onbereikbare; dat alles, dat de bevrijding des volks jaren lang zo oneindig bemoeilijkt heeft, trok een scherpe scheidslijn. Maar aan dit alles heeft de S.D.A.P. zich ontworsteld in een lange, vaak pijnlijke evolutie. Op veferleï terrein als: sociaie wetgeving, onderwijs, belastingpolitiek, ont wapening, willen Zij veelal niet anders, dan wij, dienen zij, bewust of niet, ons individualisties ideaal'de vrij making der persoonlijkheid, de gelijkmaking dor ontwik- kelingsvoorwaarden. en stemmen dus iu vertegenwoor digende lichamen ae fraktics veéfvuldig gelijk. Dat zijn de momenten, waarop.... wij' voor verkapt-socialist wor den .uitgemaakt door Vrijheidibonders o.a. zielen, die van vrees voor 't rode spook Toven moeten. v 'gerlijke het is daar waar gehürdeel_ HHH individualistieso tegenover gemoenschapsproduktie daar Waar hun vooropgesteld dogma: de socialisatie zijn ty rannie doet gelden. Welnu, waar ons inzicht, in de wePvaartswaarde der individuaiistieso voortbrenging ons deze begeren doet ter wille van 's volks belang; waar wij het gemeenschaps- neheer slechts kunnen aanvaarden als een bescheiden aanvulling en in een sober-reléticve omvang, daar is het van groot gewicht, dat wij' deze stellingen, waarin onze zelfstandigheid als demokratiese partij getekend ligt, vol zelfbewustzijn ontwikkolen, uitbouwen en vercledi- gen. Schromen wij niet, dit inzicht voorop te steilten, ook al zien wij dat konservatieve individualisten dat met ons onderschrijven. "Van hen onderscheidt ons nog een vol doend aantal echt demokratiese éisen, gevoelens en daden vooral. Maar van de eociaal-demokraten onderscheido ons de verwerping der socialisatie, het terugdringen van het overmatig overheidsbedrijf. En ook in dit opzicht zal dan ons hooghouden der indmdualisties-deniokratiese Panier hen allengs verder jdrijven in de richting der burgerlijke demokratie, "waarin zij, als die laatste burcht gevallen is. dan geheel zullen zijn opgegaan. De maatschappelijke vooruitgang kan er sléchts bij winnen. Trekking van 1000 nummers ten overstaan van Notaris A G. Mulié. Donderdag 8 Februari 19k3. Fnjs van 1 25000 18202 j 1500 «21 1G00 3997 «12 U«7 20341 en 4253 f 1000, m. premie v. f 3C0l'0 400 175 7178 7375 13396 15292 16045 18451 200 2031 6625 8449 14037 15376 16523 17606 100 533 1942 5553 7271 7460 88819804 10368 10631 11679 12723 15224 16857 18712 19^24 PHJren P 2200 4011 34 2394 4246 1 J 2428 4464 45 4542 228 2548 69 2675 4691 3 1 85 4700 2 2727 2 f! 36 13 5u 49 4806 OJ 2856 47 8 i 2«07 5147 18 38 5361 I 39 5456 8.6 3148 69 10,/ 90 79 1184 3292 5513 14J0 96 32 IJIU 3339 50 i 12 50 5633 1/19 89 59 18... 350 5706 19.1 35 87 20 1 40 5961 14 45 6135 «1 37o9 36 10 367w 6233 van f 90- 6574 9379 6602 9439 6844 9521 7045 '68 7124 9637 40 9843 7200 10097 7343 10148 91 69 7462 10255 7757 70 7848 10349 68 60 8240 10475 8537 10564 56 10671 8111 87 45 97 8010 10?/ ii 911 24 u,— 43 84 6911830 9244 12022 (eigen geld). 12056 13665 16129 18440 12160 13956 16277 18542 97 14066 16399 18612 12264 14166 16420 18795 80 97 71 18851 12308 14248 16514 85. 12405 14443 86 18977 37 14512 16637 19021 76 14699 16734 19113 12542 14859 16820 19270 88 14924 63 19328 12612 51 98 19481 12731 150C8 16910 19505 44 42 17111 40 12825 66 17371 92 12903 15112 17501 19693 6 15223 17629 19797 2f 51 55 19904 85 66 17773 30204 '3074 16845 17858 9 96 86 18000 20415 171 15607 16 41 282 43 25 94 13443 15707 9b 20539 72 15899 18206 41 13522 15027 23 30092 43 45 18375 20725 30922 Later aflosbaar 22 2156 4461 6868 61 57 63 70 89 2209 4509 6916 1 )5 60 34 23 90 2315 4682 4-1 212 67 99 55 37 2454 4730 80 92 72 48 7017 98 86 4886 54 357 96 4950 84 frt 2501 57 7108 415 38 64 67 37 73 7227 51 92 5017 87 K) 2605 26 7316 93 32 66 58 508 36 96 69 37 73 5150 80 96 2771 5212 88 623 82 39 7404 30 85 80 2825 703 55 14 93 42 2973 59 90 62 7544 67 65 77 7657 80 7732 77 3006 5343 44 87 3100 92 46 800 11 5403 63 19 24 5 65 39 87 41 7850 62 3214 52 54 71 17 5515 62 94 66 46 90 927 71 5700 7904 1087 94 16 17 95 3313 52 41 1105 35 1214 3408 41 15 68 91 08 47 17 5826 74 54 20 31 79 76 28 49 8004 1307 62 89 16 91 3514 0020 80 1409 41 34 89 20 50 63 93 22 96 95 8117 33 3622 0123 20 34 80 26 56 35 3730 42 7b 71 35 87 95 1501 3805 91 8229 8 47 0216 55 10 53 17 8332 26 78 66 3917 83 28 1649 62 44 47 50 58 52" 8400 90 20 63 99 6341 37 82 4008 42 8509 97 12 0428 8631 98 16 30 44 1700 34 57 92 4 52 58 8731 11 4105 6501 8813 31 9 29 45 1811 19 80 46 39 57 0006 62 45 85 7 69 51 4231 68 32 84 39 68 09 9 8822 17 38 81 07 89 75 1941 96 0743 64 52 4306 69 9016 79 8 94 19 2014 17 6807 20 78 36 17 49 79 94 38 55 2123 4446 43 58 911611108 21 36 52 93 66 11227 97 87 920311374 6 94 22 11470 37 11551 46 67 67 11634 94 44 9312 64 20 11739 37 81 5011802 86 18 9407 77 31 92 3811916 43 19 48 '|35 9549 79 54 82 9622 94 25 12027 28 39 48 68 84 87 9710 96 20 12161 24 64 76 98 84 12220 9807 24 62 42 74 12306 93 IS 0922 56 23 76 31 12414 - 4-1 60 47 79 54 98 10016 99 61 12505 10113 57 14 66 32 92 71 12618 80 23 94 88 10217 12706 21 34 38 56 96 89 10307 1282U 99 31 10451 60 59 73 10567 12924 93 83 1060713016 9 46 30 54 38 63 91 13149 10715 90 94 13230 10609 86 32 87 4013308 62 67 10916 80 23 81 33 84 4513427 97 32 11006 -.58 11 Oöl 17913 13464 16195 18389 77 16203 18404 7 31 63 64 72 96 13508 50 13634 81 43 91 49 98 80 16311 13765 22 97 82 18533 13617 16414 00 34 34 18644 46 75 50 89 79 18709 89 18814 17 30 36 13918 63 14039 165Ö9 49 31 78 87 55 14209 16607 18954 28 48 73 34 16702 80 70 27 19027 14253 51 19104 88 16808 21 14307 41 48 16906 9 79 98 14450 66 70 11 19211 33 13 56 32 75 78 89 90 84 17033 19332 14676 56 94 14756 63 19429 14836 65 44 44 97 19593 69 17118 19642 70 19 07 14932 84 84 58 17215 19704 66 46 14 18000 71 43 3817315 58 55 17437 83 92 47 19639 15135 73 40 53 77 51 54 17521 19962 56 55 82 15204 75 20094 19 ,89 20132 46 17601 20210 49 71 43 15362 72 74 92 87.20319 94 17700 31 15400 1 37 42 69 72 59 17850 89 15653 59 20409 74 74 16 95 93 68 15705 17911 20553 36 36 03 39 42 20669 45 85 01 98 70 20737 15835 79 d^jioi 15917 18003 20867 29 52 70 65 18218 77 16004 44 20906 23 80 27 70 93 44 72 96 16140 18328 46 37 T3 54 51 58 Vorige jflet itcraU 17913 cox, nus 17613 enz. leien idlakjc zou gaan en telkens als hij daaraan dacht, schitterde in zijn vriendelijke blauwe oogen, het jachtinstinkt en dan leek hij op dien Guiscard. die in steen gehouwen, met een kruis der Kruis vaarders getooid, op een praalgraf in de kerk van Wrayth lag. Een veerkrachtige, gespierde, prachtige Engelsche aristocraat, door en door gezond, was Tristam Guls- cardj, dé twee en dertigste, baron Tancredi, zooaJ® hij daar lag niets te dben in een leunstoel voor zijn haard) en peinsde over zijn dlame en zijn noodlot. En wanneer zij! Wat aan elkaar gewend! zoudJen zijn tegen het edindJe dier éerste week dan zou er een partij gegeven worden op Montfichet, waar hij het gsenot en dien trots zou smaken zijn jonge vrouw te toonen, en Laura zou 'daar ook zijn, opeens dtacht hij aan haar. Die arme oude Laura! ze was ijselijk lief voor hem geweest en had hem de beminnelijk ste briefjes geschreven. Hij had niet gedlacht dlat zij daartoe in staat zou zijn en hij was nu zoo vrien delijk gestemd jegens haarl Hoe weinig verdiende zij hetl hij moest maar eens alles geweten hebben! En dan ais die amusementen voorbij waren, dan zouden zij - hij en Zara hier naar Wrayht toe komend En hij moest zich wel voor den geest .halen, hoe hij haar zou liefhebben in deze romantische om geving, en misschien zou zij hem al gauw lief krij gen en wanneer hij zoo ver was gekomen met zijn gedachten, sloot hij de oogen, strekte zich uit, riep Jake, zijn piechtstatigen bulMog eni klopte hem op zijn gorimpelden kop. En Zara was te Parijs rustiger dan zij gewoonlijk was. Mirko had er zich nog al gewillig in geschikt, naar Bournemouth te gaan. Den dag, dat zij hem daarheen gebracht had, was alles zóó prettig ge weest: de zon scheten vroolijk, de ze© wïus bijna zoo blauw als de Middellandische en miervr. Morley, de doktersvrouw, was zoo aardig en zoo lief geweest en had hem aanstonds in haai; armen genomen en ge- liofkoosd en over zijn viool gepraat en de dokter had zijn longen onderzocht, en gezegd diat die stellig be ter zouden worden dbor overvloed van zuivere luclit, als hij maar heel Zorgvuldig gevoed' en verzoigd wend en men maar oppaste dat hij'geen kou vatte. hoe schoon gravin Shulski wras en hoe koninklijk Het afscheid van dien armen Mimo' was. zeer tref- haar houding, „maar zij droeg zulk een eenvoudige, fend geweest zij hadden afscheid genomen in het j>ijna kale zwarte japon, beste Minnie, en een kleine" huurvertrek in Neville Street. Zara had het beter ge- zwarte toque en daarbij den prachtigsten bontman- vi nden zich niet te wagen aan een scène in het sta-1 tel, -düen je je voorstellen kunt die hééle voor nar tion. Zij hadden elkaai* gekust en omarmd gehouden, lui hebben soms van die dwaze grillen, vin je de vader en de zoon, en haddien beiden geschreid j 0ok niet? Ik zou liever een mooi herfstcostuum ge en Mimo had beloofd dat bij hem gauw, heel gauw had hebben van groen veiveteen en een hoed met zou komen opzoeken. En zoo waren ziji eindelijk weg een veer of oen vogel. kunnen gaan. De financier had ©r op aangedrongen diat zijn Nog een anderen pijnlijken schok, had zij onder- nicht dien bontmantel zou dia gen en in weerwil gaan, toen zij zelf Bournemouth had verlaten zij 1 van alles vond zij1 dat fraaie, donkere zachte bont had haar vertrek uitgesteld tot den 'namiddag van toch wel aangenaam. den volgenden diag en Mirko had' zijn bost gedaan En nu, drie weken later, kwam zij ui)t Parijs terug om zich zoo dapper mogelijk te houden, maar de haar schoonheid' nog verrijkt met a'1 wat door geld herinnering aan het bediroefd'o gezichtje, dat haar en goeden smaak te verkrijgen was en het was acht- uit hot mam nakeek, deed haar, toen ziji reedis in den tien October, juist een week voor haar huwelijk, trein zat, de tranen in d.e oogen komen en op haar zij had vanuit Parijs aan Mimo geschreven: diait zij handschoenen neerdiruppelen. ging trouwen enf dat ze 'dlat deed!' omdat het haat- In haar korte leven, met toch zoovele oogeniblikken voor allen het'best leek en hij had teruggeschre ven diepe smart, had zij maar zelden kunnen ^ven: een brief vol verrukte uitroepen van verbazing schreien er waren altoos anderen gewreest, aan 'en -"reugde, en had beloofd dat zijn z'n nieuw schilde wie zij in d© eerste plaats had moeten dénken en rij, de Londenische mist zoo treffend met die een ijzer-en zelfbedwang was een der eigenschappen die zij van haar grootvadier, den Keizer, haid geërfd, evenals ook die weelderige, soepel© gratie en het schitterende roode haar waren van de schoon© ope- radaruseres, de kunstenares, die haar grootmoeder was geweest. Zij had aan mevrouw Morley gezegd, dat deze haar beide figuren, die elkaar ontmoeten! alis huwe lijksgeschenk zouden krijgen, Die arme Mimo was altoos zoo royaal met het wei nige, dat hij bezat! Mirko wilde zij het niet laten weten, vóór zij goed en wel getrouwd was. Zij had aan haar oom geschreven om hem als een waarschuwen moest, als Mirko vaak den Chanson groote gunst te vragen of zij niet behoefde t© komen Triste speelde, dan zou zij naar hem toekomen. Het vóór den dag zelf, waarop het familie-dlnor zou was alltoos een onfeilbaar kenteeken van zijn gees- plaats beblven1 hij moést maar zeggen dat vlo zorg testoestand. En mevrouw Morley, die in d© Morning voor haar uitzet zooveel tijd vergde" of zooiets. Zij Post de aankondiging had gelezen van haar op han wild© meit den ochtendtrein van negen uur komen den zijnd' huwelijk, had haar gevraagd' waarheen ze en zou dus nog een overvloed van tijd hebben vóór haar brieven moest adresseeren> Zara had opeens het diner, en zóó zou het veel makkelijker zijn voot een hardie Uitdrukking in haar gelaat gekregen en iedereen; zij kon dan d'e bezoeking der afzonderlijke had het adres van haar oom in de Park Lane opge- voorstellingen ontloopen en met de heele familie te- geven, Op de brieven moest gezet worden: „Onmid- gelijk kennismaken. del'lijk nazerildlen." En Francis Markrute had het goedgevonden, hoo- Toen zij weggegaan was, had) mevrouw Moriey te- wel Tancred boos geworden was. gen haar ruöter, die was komen theedrinken gezegd, SYordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1923 | | pagina 6