Bij hurd werk.
Uit en Voor de Pers.
tf.V. „DE TIJDGEEST".
wenschte, en haar wensch werd vervuld. Toen zij
er. den leeftijd voor had, ging zo in Londen naar de
South Kensington School of Art, waar ze zich ai
spoedig met een viertal andere studenten verbond
tot een clubje, wier doel was: goed te zijn, elkander
en anderen te helpen. Het kenteeken van de leden
der club was een rood kruis, hun motto het woord
Grondig. „Ik herinner me", schrijft Lady Butler in
haar Autobiographie, „een spaarpot, waarin we alle
geldstukken moesten werpen, die we* missen kon
den. We moest,eiken dag een hoofdstuk lezen uit
het Nieuwe Testament, en een hoofdstuk van Tho
mas h Keunpi*, ©ij. alles, wat we voortbraehbü sou
don we tookeneu met ons elubteetoiü bet Rood®
Kruis,"
Later, toen lüiBabbth Builür-ThotupBoii bekend
begon te worden, en man haar schilderijen zag op
tentoonstellingen, mot hot Hoede Kruis or onder,
werd algemeen gedacht, dat do schilderes als Roo-
de Kruiszuster In den Krimoorlog van 1855 was ge
weest. De veronderstelling was, als feit, verkeerd.
Doch wanneer de schilderes eerder geboren was ge
weest, zou zij haast ongetwijfeld juist geweest zijn.,
want haar neigingen waren zeer sterk in die richting.
Gelukkig, zullen we zéggen, kwam de Krimoorlog
te vroeg voor de jonge schilderes en had ze later
geen gelegenheid zich werkelijk aan het Roode Kruis
te geven. Zij kon zich dus, toon de studiejaren aan
braken, geheel geven aan de studie. Hoeveel jon
gelui doen dit niet op een wijze, die allesbehalve' aan
„studie" doet donken l Met Elizabeth Thompson was
dit niet het geval. Ontspanning had zij niet, zouden
we haast kunnen zeggen. Van twee dingen hield' ze
het meest: paardrijden en dansen. Ontspanning dus?
Onder het, rijden en dansen vergat ze nopit haar
werk, haar oogen namen steeds nauwlettend alke
beweging waar, haar schetsboek was steeds bij de
hand.
Al vroeg begon ze werk in te zenden, eerst zonder
succes. De Society of British Artists genioot de eer
het eerst in aanmerking te komen en weigerde
haar inzending. De Dudley Gallery, die vervolgens
aan de beurt, kwam, nam een waterverf schets aan.
getiteld: „Beiersche Artillerie trekt ten strijde". Dit
was de eerste stap. De Times moedigde haar aan
voort te gaan, Pall Mail prees haar werk, de Sater-
da J. Review zag in de gezichten op haar schilder
stuk een rijkdom van verbeelding als van Shakes-
peare.
Genoeg lof om een jong artist het hoofd op hol te
brengen. Toch zou de glorie van den) Engelschen
schilder haar nog ontgaan. De Royal Academy wei
gerde haar inzending. Grooter ongeluk nog, door on
voorzichtige behandeling kwam het schilderstuk te
rug met een gat in het doek. De tweede inzending
had meer succes: het stuk kwam terug zonder gat
er in, maar terug kwam het. De derde maal was
weer een stap verder op den weg van roem: „Ver
mist" werd aangenomen, en opgehangen in de ten
toonstellingszaal, doch op een van de hooge plaat
sen in de buurt van het plafond, waar de schilderijen
worden gehangen, die wel worden aangenomen, maar
in de laatste plaats.
Toch had „Missing" een dubbel succes, waarop
lang niet alle stukken kunnen bogen, die de Royal
Academy de eer van tentoonstelling waardig keurt.
Ten eerste: het stuk werd verkocht. Ten tweede, een
hoogere onderscheiding ongetwijfeld: een bezoeker
der tentoonstelling verzocht de schilderes voor hem
een schildeij te vervaardigen, waarvan het onder
werp moest zijn: Appèl na den Slag. De prijs zou
zijn: twaalf honderd gulden.
De rest was succes, onafgebroken succes. Appèl na
den Slag werd geschilderd, en vó6r het naar den
koop er-lastgever ging, gezonden naar de Royal Aca
demy. Een lid van de keurcommissio deelde Lady
Butler mee misschien ging hij hierbij' wel even
buiten zijn boekje dat bij het zien van het stuk
de commissieleden de hoeden hadden afgenomen en
er hoera voor hadden geroepen. De eone onderschei
ding volgde op de andere. De Prins Gemaal roemde
de schilderes, de Hertog van Cambridge drukte er
zijn verwnodering over uit, dat een dame in staat
was, het militair karakter, dat uit het stuk sprak,
zoo te doorgronden.
Arme kooper van het s/tuk! De Koningin zond de
schilderes een armband en sprak de wensch uit de
schilderij' te bezitten. Zulk een wensch was voor Mr.
Galloway, de oorspronkelijke lastgever, een 'bevel.
Evenwel onder één voorwaarde.: Voor hem zou zijn
Lady Eutler's volgend schilderstuk, dat Quatre Bras
moest hoeten. En het Appèl na den Slag ging naar
het Koninklijk Paleis. Geen wonder, dat de sphilde-
rij langen tijd het onderwerp van den dag was 'in
Engeland. Kenners van paarden schreven over den
stand van de pooten dier dieren, en allen vol bewon
dering voor de juistheid van opmerking en weergave.
Sterker dan dit: thans, nu de bioscoop elke bewe
ging tot in onderdooien kan laten zien in elke go-
wenschte langzaamheid, is gebleken, dat Lady But
ler op verwonderlijke wijze goed had gezien.
De koninklijke bescherming hield met den koop
van Calling the Roll niet op. Koningin Victoria droeg
Lady Butler op nog een schilderij voor haar te ver
vaardigen, die moest heeten: Rorke's Drift. Tijdens
de schildering wenschte zij het te zien, en Lady But
ler trok er mee naar Windsor, waar de koningin de
gfootst mogelijke belangstelling voor het werk toon
de. Bij haar stond Lord Beaconsfield, die niet min
der belangstelling had. Geen wonder, als men weet
•welk een groot bewonderaar Lord Beaconsfield was
van de schilderkunst. Toen hij van zijn uitgever de
chèque ontving voor zijn roman Endymiar, aarzel
de hij! langen tijd hoe het geld te besteden: zou hij er
zijn huis voor koopen of een schilderij? Voor zulk
een keus komen wol weinig menschen in hun leven
te staan. Toch het moet gezegd worden won
kunnen zien, als nu het geval isi
Zijn gedachten hielden zich voortdurend] bezig met
haar en met' de dingen, 'die zij gtaarne zou willen heb
ben. En 's avonds zat hij1 alleen in zijn eigen heilig
dom na een harden werkdag met electiriciens en
ambachtslieden dan staarde hij in het knetteren
de vuur en peinsde.
Het nieuwe electrische licht wlas nog nielt geïnstal
leerd! en alleen de groote oude lampen1 wierpen hun
licht op do eikenhouten betimmeringen. In een nis
uaast den haard stond de wapenrusting, -die een an
dere Tristam Guiscard gedragen had in den slag bij
Agmcouitt. Wat een kleine menschen waren het in t
die dagen geweest in vergelijking met hem zelf en
zijn zesvoet twee duim! Maar groote hoeren waren
het toch geweest, die voorvaderen en ook hij zou 1
zich zijn geslacht waardig toonen. Er waren nu geen i
oorlogen meer, er viel niet meer te strijdlen. voor het
vaderland maar hij zou strijdlen voor zijn klasse,
samen met zijn oom den Hertog dat prachtige
specimen van wetgever door geboorterecht. Francis
Markrute 'die er over kon oordeelen had gezegd
dat hij een paar gced'e rodevoeringen had, uitgespro-
ken in het Hoogerhuis; hij zou daarmee voortgaan
en zijn best doon en Zara zou hem helpen. Hij
vroeg zich af of zij van lezen zou houden en van
gedichten. Hij was zoohi heerlijk gezonde sport be
oefenaar hij was altoos ietwat schuw geweest r m
de menschen zijn meer innerlijke en edeler neigin
gen te laten raden. Hij hoopte zoo dlat zij1 dezelfde
boeken mooi zou vinden, waar hij van hield. Er lag
diep in zijn ziel een neiging tot romantiek; vrouwen
als Laura ITighford vermoedden -dlat zelfs niet, maar
deze avondlen, die hij peinzende en verllovend op
een- fantoom doorbracht, versterkten haan
Zijn plan was om de wittebroodsweken 1e Parijs te
gaan doorbrengen. Zaan kende Engeland: niet en als
hij mèt Waarenaar Orton ging een van de land
goederen van dien Hertog en door dezen te zijner be
schikking gestold) voor die gelukkige "dagen zou
zij zich misschien ergeren aan het gek ijk van al die
deftig «doende bedienden dla&r. Parijs was veel beter,
want hij begreep dlat alles maar niet zoo van een
ten slotte, ook bij Lord Beaconsfield, het huis' het
van de schilderij.
Lady Buthler's loopbaan was, zooals we gezien
hebben, er een van glorie. Toch ook niet geheel on
verdeeld. De letters R. A., „Royal Academician", zijn
haar ontgaan. Zij werd voor de onderscheiding voor
gedragen. te zamen met Herkomer. Negen en twintig
stemmen werden uitgebracht op Herkomer, zeven en
twintig op Lady Butler. Een verschil van slechts
twee stemmen. Men teleurstelling ongetwijfeld, maar
een van de heel weinige in een lang, gelukkig en
roemrijk leven.
Reclames.
Hoe kan iemand zijn werk verrichten, als hij bij
bukken of zich bewegen voortdurend last heeft van
pijn? Hij moet zich dan wel' in acht nemen. Die hevige
rugpijn kan veroorzaakt worden door urinezuur, dat
als gevolg van zwakke nieren in het bloed achterbleef
en aan dient men op zijn hoede te zijn. Verwaarloozing
van deze 'waarschuwing lijdt vaak tot nier- en blaasont
steking, waterzucht, nierzand, rheumatiek, nier- of blaas
ontsteking, waterzucht, nierzand, rheumatiek, nier- of
blaassteen, en opstopping van de urine.
Een verstandig mensen zall trachten dit to voorkomen
on hot valt niet moeilijk. Leef eenvoudig, vermijd ovor-
weiking, zorgen, laat naar bed gaan en alcohol, en houdt
zoodoende het 'overtollig urinezuur uit uw, gestel. Laat
Foster's Rugpijn Nieren Pillen u helpen, als gij een
geneesmiddel noodig hebt. Zij werken 'rechtstreeks op
de nieren en blaas, en verdrijven de stoornisverschijn-
selen uit deze organen.
Verkrijgbaar in apotheken en drogistzaken h f 1.7ö
per doos'
Staatsbedrijf en Concurrentie.
In urie achtereenvolgende artikelen in de .,Vnjzinnig
Democraat" heeft prof. dr. D. van Embden een be
schouwing gegeven over „Staatsbedrijf en Kcnkurre.itie''.
Na herinnnerd te hebben aan dc groote voorliefde
voor het staatsbedrijf in het einde van de yorige eeuw,
wijst de scn. op ae thans ingetreden kentering:
„Maar de stuwing ten gunste van het overheidsbedrijf
is hier en elders weer teruggestroomd. Het entoesiasme
in onze rijen is sterk bekoeld; kritiese nuchterheid is
er voor in dc plaats getreden.
De eenzijdige naastingsdrang had uitgewerkt, teleur
stelling was ook bij het gemeenschapsbeneer niet uitgo
oi even. In de plaats van techniese was niet zelden
burokratische achterlijkheid getreden. Het belang van
den konsument werd minder dan vroeger aan winzucht,
maar meermalen aan de politiek ten offer gebracht. De
zeggenschap van Kamer, Raad of Sfaten bleek maar
eaia zeer bescheidene te kunnen zijn. Hoge tarieven
waren geenszins onbekend geworden. En die voortreffe
lijke arbeidsvoorwaarden van het overheidspersoneel',
welke élke gerechte reden tot klagen weg zouden ne
menv
Voor de vrijzinnig-demokraten staat, zoo vervolgt de
schr., de zaak aldus:
Niet bevreesd voor overheidsbemoeiing In den vorm
van arbeidswetgeving of Van toezicht op de kwaliteit
dor waren .(woningen -inbegrepen), integendeel kraentige
voorstanders ervan, waar zülfce bemoeiing beoogt 'mis
bruiken weg tc nemen en uitwassen te besnoeien, d.i.
waar zij bedoelt, bij het volk als geheel individuele
kracht vrij te maken, Verwerpen wij staatszorg, die, per
saldo, individuele krocht versmoort. Voor wat de grond
slagen der prodim.iewij'ze aangaat, Ziin wij dus in hoofd
zaak individualisten. Het is vooral' uit Vrij initiatief,
winstbejag en individueele verantwoordelijkheid dat wij
de grootste produktiviteit zien voortvloeien. Van de
wet van vraag en aanbod, de konkurrentie en de zelf
genezing der markt verwachten wjj oneindig meer heil
dan van het staatsbeheer, de parlementaire interpellatie
en do regeeringswijsheid. Wij staan dit inzicht voor, niel
omdat wij in zwakheid het „kapitalisme" tegemoetko
mingen willen doen afdus vaak de bekrompen öf
kwaadwillige uitlegging onzer houding -door socialisten
maar omdat wij in die opvatting 's volks bel'ang zien.
Waar het vrije bedrijf maar even mogelijk is, zijn wij
niet voor overheidsb'eheerjuist uit demokratle, een
stelling waar de socialist, die maar niet begrijpen kan.
dat hu het, heil-reeeptje niet ih zijn zak zou hebben,
verbluft van staat.
Bij de natuurlijke monopolies, die wij boven bespra
ken, is de beschermende konkurrentie met te verkrijgen.
Noodgedwongen moeT dan het overheidsbedrijf aan
vaard worden. Maar scherp zie men toe, of alles
wat zich traditioneel aandient als monopolie, het ook
onvermijdelijk ia en blijven moet. Want let wel, ook
staatsbedrijven,, d.w.z. ae hen beherende hoofdambte
naren, kennen eer- en'heerszucht, bedrijfeglorio en ex
pansieneigingen, cnbelangenzuc.ht (op nun manier).
En daarom i3 de nieuwe vraag, die wij ons nu stellen
moeten, deze, of niet de genezing van menig gebrek
der overheidsbedrijven gezocht kan worden in net mid
del. hun, waar mogéüjk, weer aan konkurrentie te
onderwerpen. Overal waar dit zonder grote verspilling
van kosten mogelijk is, zal' het voor de staatsbedrijven
misschien een bitter, maar tegelijk heilzaam drankje Kun
nen zijn. Voor het publiek dat in de controle der
parlementen onvoldoende bescherming vindt, overladen
als zij Zijn met werk en machteloos telkens waar
politieke overwegingen hun de handen binden, voor
het publiek kan de herleefde konkurrentie de bevrijding
brengen van menige achterlijkheid of tyrannie, die ook
het overheidsmonopoiie aan den dag legt.
Schr. herinnert vervolgens dan Zijn afzonderlijke nola
bij het rapport der Staatscommissie 1.920, betreffende de
exploitatie der radio-telefonie, waarin hij de wcnsche-
iljkhf.id van concessiéverleenihg heeft betoogd. Na een
bestrijding ven do eveneens afzonderlijk© nol*, wnp.ri»
lijn medelid der oommbttte, W, D NoUirvt, hoofdin
specteur der telefonie, lich ak een overtuigd voorstander
van «kil te exploitatie had doen ko&BftS, bestuit prof. Yua
Embdeni
Wordt de aanbeveling mijner nota gevolgd, dan zou
dus, behalve in het z.g. rondspreekbedrij'J!, ook in het
internationale radioteleioonvërkeer tot koncessïeverlen-
ging worden overgegaan en speciaal déér de staatsdienst
eventueel aan het konkurrentie-régimé worden onder
worpen. Het publiek moge dan ervaren, welke dezer,
ondernemers ae voordeligste tarieven biedt, de meest
geschikte diensturen houdt, de coulantste behandeling
toepast; en naar zijn ervaren zal het publiek kiezen.
Nuttige lessen kunnen hier uitgedeeld worden.
En vervolgens ziillen andere afdelingen van hot P.
T. T. bedrijf aan de beurt kunnen komen. Met name
de posterijen. Het is meen ik, een vooroordeel, dat
men hier ,met een natuurlijk monopolie te doen zou
hebben. Neen, dat is traditie, de traditie der Romeins-
keizerlijke postdiensten, der 17e en 18e eeuwse vorste
lijke monopolies. Maar of de moderne maatschappij,
met haar'intensief handelsverkeer en haar (reeds in ons
land) honderden mülioenen te verzenden brieven ille tra
ditie" nog steeds ongerept bewaren moet, is nooit over
wogen. Voor overweging is echter reden. Natuurlijk
zou kleinbedrijf hier verspilling meebrengen, maar dit1
wil nog niet zeggen, dat het alternatief slechts kan zijn
alïeenbedrijf. In sommige takken van produktie gaat
de ekonomiese voorsprong van het grootbedrijf verloren,
indien zekere maat van koncentratie overschreden wordt
Het monopolie bezit tegenover konkurrentie verschillen
de, bekenae nadelen. Het staatsmonopolie bezit er nog
enige extra. Wie weet, hoeveel baat hel publiek zou
vinden, indien .brievenvervoer door particulieren ten
onzent eens niet langer.... strafbaar ware.
Zo zou bv. denkbaar zijn, dat de korïkurrerende post-
ondernemer, na scherpe kostcnbe'fekoning, voor stads
brieven pen stuiversporto zou kunnen aanbieden; dat
zijn vervoertijden korter zouden zijn dan van de staals-
post; dat hij o aloude maar vruchtelooze wens van
iedereen aangetekende brieven aan huis bezorgen
wilde. In gedachten zie ik de heren al tegen elkaar
adverteren en elk "hun voordelen aanprijzen. Hoe zou
de Staat van zijn eerbiedwaardige monopolistentroon
zijn gestoten. Maar bok. hoe zou de verbruiker de
lachende derde zijn. Welk een prikkei tot inspanning
en aanpassing zou aan tante Pos 'eindelek zijn toege-
dienu.
Voor onzo partij schuiit in al het besprokene ten
slotte een principieel en politiek element. Het is niet
alleen maar een vraag van groter produktiviteit en voor
delen voor den konsument. Wij' bewegen ons tegelijk op
dat principiële terrein, waarop wij ons onderscheid vin
den met soiaal-demokraten.
Dat onderscheid verflauwt. Niet door onze schuld,
noch is het feit te bejammeren. "Zolang de Nederlandsche
sooiaai-'demokratie ia Marxistiese ban gevangen zat, was
het verschil met een 'burgerlijke demokratie duidelijk
genoeg: hun revolutionnaire standpunt, hun opvatting
vaü klasserecht en klassemöraal, hun afwijzing van
regerings- en bestuursvcrantwoordelijkheid, hun eisen
van het bewust onbereikbare; dat alles, dat de bevrijding
des volks jaren lang zo oneindig bemoeilijkt heeft, trok
een scherpe scheidslijn.
Maar aan dit alles heeft de S.D.A.P. zich ontworsteld
in een lange, vaak pijnlijke evolutie. Op veferleï terrein
als: sociaie wetgeving, onderwijs, belastingpolitiek, ont
wapening, willen Zij veelal niet anders, dan wij, dienen
zij, bewust of niet, ons individualisties ideaal'de vrij
making der persoonlijkheid, de gelijkmaking dor ontwik-
kelingsvoorwaarden. en stemmen dus iu vertegenwoor
digende lichamen ae fraktics veéfvuldig gelijk. Dat zijn
de momenten, waarop.... wij' voor verkapt-socialist wor
den .uitgemaakt door Vrijheidibonders o.a. zielen, die
van vrees voor 't rode spook Toven moeten. v
'gerlijke
het is daar waar gehürdeel_ HHH
individualistieso tegenover gemoenschapsproduktie daar
Waar hun vooropgesteld dogma: de socialisatie zijn ty
rannie doet gelden.
Welnu, waar ons inzicht, in de wePvaartswaarde der
individuaiistieso voortbrenging ons deze begeren doet
ter wille van 's volks belang; waar wij het gemeenschaps-
neheer slechts kunnen aanvaarden als een bescheiden
aanvulling en in een sober-reléticve omvang, daar is het
van groot gewicht, dat wij' deze stellingen, waarin onze
zelfstandigheid als demokratiese partij getekend ligt,
vol zelfbewustzijn ontwikkolen, uitbouwen en vercledi-
gen.
Schromen wij niet, dit inzicht voorop te steilten, ook
al zien wij dat konservatieve individualisten dat met ons
onderschrijven. "Van hen onderscheidt ons nog een vol
doend aantal echt demokratiese éisen, gevoelens en
daden vooral.
Maar van de eociaal-demokraten onderscheido ons
de verwerping der socialisatie, het terugdringen van het
overmatig overheidsbedrijf. En ook in dit opzicht zal
dan ons hooghouden der indmdualisties-deniokratiese
Panier hen allengs verder jdrijven in de richting der
burgerlijke demokratie, "waarin zij, als die laatste burcht
gevallen is. dan geheel zullen zijn opgegaan.
De maatschappelijke vooruitgang kan er sléchts bij
winnen.
Trekking van 1000 nummers ten overstaan van
Notaris A G. Mulié.
Donderdag 8 Februari 19k3.
Fnjs van 1 25000 18202 j
1500 «21
1G00 3997 «12 U«7 20341 en
4253 f 1000, m. premie v. f 3C0l'0
400 175 7178 7375 13396 15292
16045 18451
200 2031 6625 8449 14037 15376
16523 17606
100 533 1942 5553 7271 7460
88819804 10368 10631 11679
12723 15224 16857 18712
19^24
PHJren
P 2200 4011
34 2394 4246
1 J 2428 4464
45 4542
228 2548 69
2675 4691
3 1 85 4700
2 2727 2
f! 36 13
5u 49 4806
OJ 2856 47
8 i 2«07 5147
18 38 5361
I 39 5456
8.6 3148 69
10,/ 90 79
1184 3292 5513
14J0 96 32
IJIU 3339 50
i 12 50 5633
1/19 89 59
18... 350 5706
19.1 35 87
20 1 40 5961
14 45 6135
«1 37o9 36
10 367w 6233
van f 90-
6574 9379
6602 9439
6844 9521
7045 '68
7124 9637
40 9843
7200 10097
7343 10148
91 69
7462 10255
7757 70
7848 10349
68 60
8240 10475
8537 10564
56 10671
8111 87
45 97
8010 10?/
ii
911
24 u,—
43 84
6911830
9244 12022
(eigen geld).
12056 13665 16129 18440
12160 13956 16277 18542
97 14066 16399 18612
12264 14166 16420 18795
80 97 71 18851
12308 14248 16514 85.
12405 14443 86 18977
37 14512 16637 19021
76 14699 16734 19113
12542 14859 16820 19270
88 14924 63 19328
12612 51 98 19481
12731 150C8 16910 19505
44 42 17111 40
12825 66 17371 92
12903 15112 17501 19693
6 15223 17629 19797
2f 51 55 19904
85 66 17773 30204
'3074 16845 17858 9
96 86 18000 20415
171 15607 16 41
282 43 25 94
13443 15707 9b 20539
72 15899 18206 41
13522 15027 23 30092
43 45 18375 20725
30922
Later aflosbaar
22 2156 4461 6868
61 57 63 70
89 2209 4509 6916
1 )5 60 34 23
90 2315 4682 4-1
212 67 99 55
37 2454 4730 80
92 72 48 7017
98 86 4886 54
357 96 4950 84
frt 2501 57 7108
415 38 64 67
37 73 7227
51 92 5017 87
K) 2605 26 7316
93 32 66 58
508 36 96 69
37 73 5150 80
96 2771 5212 88
623 82 39 7404
30 85
80 2825
703 55
14 93
42 2973
59 90
62 7544
67 65
77 7657
80 7732
77 3006 5343 44
87 3100 92 46
800 11 5403 63
19 24 5 65
39 87 41 7850
62 3214 52 54
71 17 5515 62
94 66 46 90
927 71 5700 7904
1087 94 16 17
95 3313 52 41
1105 35
1214 3408
41 15
68
91 08
47 17 5826 74
54 20 31 79
76 28 49 8004
1307 62 89 16
91 3514 0020 80
1409 41 34 89
20 50 63 93
22 96 95 8117
33 3622 0123 20
34 80 26 56
35 3730 42 7b
71 35 87 95
1501 3805 91 8229
8 47 0216 55
10 53 17 8332
26 78
66 3917
83 28
1649 62
44 47
50 58
52" 8400
90 20
63 99 6341 37
82 4008 42 8509
97 12 0428 8631
98 16 30 44
1700 34 57 92
4 52 58 8731
11 4105 6501 8813
31 9 29 45
1811 19 80 46
39 57 0006 62
45 85 7 69
51 4231
68 32
84 39
68 09
9 8822
17 38
81 07
89 75
1941 96 0743 64
52 4306 69 9016
79 8 94 19
2014 17 6807 20
78 36 17 49
79 94 38 55
2123 4446 43 58
911611108
21 36
52 93
66 11227
97 87
920311374
6 94
22 11470
37 11551
46 67
67 11634
94 44
9312 64
20 11739
37 81
5011802
86 18
9407 77
31 92
3811916
43 19
48 '|35
9549 79
54 82
9622 94
25 12027
28 39
48 68
84 87
9710 96
20 12161
24 64
76 98
84 12220
9807 24
62 42
74 12306
93 IS
0922 56
23 76
31 12414
- 4-1 60
47 79
54 98
10016 99
61 12505
10113 57
14 66
32 92
71 12618
80 23
94 88
10217 12706
21 34
38 56
96 89
10307 1282U
99 31
10451 60
59 73
10567 12924
93 83
1060713016
9 46
30 54
38 63
91 13149
10715 90
94 13230
10609 86
32 87
4013308
62 67
10916 80
23 81
33 84
4513427
97 32
11006 -.58
11 Oöl
17913
13464 16195 18389
77 16203 18404
7
31
63
64
72
96
13508 50
13634 81
43 91
49 98
80 16311
13765 22
97 82 18533
13617 16414 00
34 34 18644
46 75
50 89
79 18709
89 18814
17
30
36
13918
63
14039 165Ö9
49 31
78 87 55
14209 16607 18954
28 48 73
34 16702 80
70 27 19027
14253 51 19104
88 16808
21
14307 41
48 16906
9
79
98
14450
66
70
11 19211
33 13
56 32
75 78
89 90
84 17033 19332
14676 56 94
14756 63 19429
14836 65 44
44 97 19593
69 17118 19642
70 19 07
14932 84 84
58 17215 19704
66 46 14
18000 71 43
3817315 58
55 17437 83
92 47 19639
15135 73 40
53 77 51
54 17521 19962
56 55 82
15204 75 20094
19 ,89 20132
46 17601 20210
49 71 43
15362 72 74
92 87.20319
94 17700 31
15400 1 37
42 69 72
59 17850 89
15653 59 20409
74 74 16
95 93 68
15705 17911 20553
36 36 03
39 42 20669
45 85
01 98
70 20737
15835
79 d^jioi
15917 18003 20867
29 52 70
65 18218 77
16004 44 20906
23 80 27
70 93 44
72 96
16140 18328
46 37
T3 54
51
58
Vorige jflet itcraU 17913 cox, nus 17613 enz.
leien idlakjc zou gaan en telkens als hij daaraan
dacht, schitterde in zijn vriendelijke blauwe oogen,
het jachtinstinkt en dan leek hij op dien Guiscard.
die in steen gehouwen, met een kruis der Kruis
vaarders getooid, op een praalgraf in de kerk van
Wrayth lag.
Een veerkrachtige, gespierde, prachtige Engelsche
aristocraat, door en door gezond, was Tristam Guls-
cardj, dé twee en dertigste, baron Tancredi, zooaJ® hij
daar lag niets te dben in een leunstoel voor zijn
haard) en peinsde over zijn dlame en zijn noodlot.
En wanneer zij! Wat aan elkaar gewend! zoudJen zijn
tegen het edindJe dier éerste week dan zou er een
partij gegeven worden op Montfichet, waar hij het
gsenot en dien trots zou smaken zijn jonge vrouw te
toonen, en Laura zou 'daar ook zijn, opeens dtacht
hij aan haar. Die arme oude Laura! ze was ijselijk
lief voor hem geweest en had hem de beminnelijk
ste briefjes geschreven. Hij had niet gedlacht dlat zij
daartoe in staat zou zijn en hij was nu zoo vrien
delijk gestemd jegens haarl Hoe weinig verdiende zij
hetl hij moest maar eens alles geweten hebben!
En dan ais die amusementen voorbij waren,
dan zouden zij - hij en Zara hier naar Wrayht toe
komend En hij moest zich wel voor den geest .halen,
hoe hij haar zou liefhebben in deze romantische om
geving, en misschien zou zij hem al gauw lief krij
gen en wanneer hij zoo ver was gekomen met zijn
gedachten, sloot hij de oogen, strekte zich uit, riep
Jake, zijn piechtstatigen bulMog eni klopte hem op
zijn gorimpelden kop.
En Zara was te Parijs rustiger dan zij gewoonlijk
was. Mirko had er zich nog al gewillig in geschikt,
naar Bournemouth te gaan. Den dag, dat zij hem
daarheen gebracht had, was alles zóó prettig ge
weest: de zon scheten vroolijk, de ze© wïus bijna zoo
blauw als de Middellandische en miervr. Morley, de
doktersvrouw, was zoo aardig en zoo lief geweest en
had hem aanstonds in haai; armen genomen en ge-
liofkoosd en over zijn viool gepraat en de dokter had
zijn longen onderzocht, en gezegd diat die stellig be
ter zouden worden dbor overvloed van zuivere luclit,
als hij maar heel Zorgvuldig gevoed' en verzoigd
wend en men maar oppaste dat hij'geen kou vatte. hoe schoon gravin Shulski wras en hoe koninklijk
Het afscheid van dien armen Mimo' was. zeer tref- haar houding, „maar zij droeg zulk een eenvoudige,
fend geweest zij hadden afscheid genomen in het j>ijna kale zwarte japon, beste Minnie, en een kleine"
huurvertrek in Neville Street. Zara had het beter ge- zwarte toque en daarbij den prachtigsten bontman-
vi nden zich niet te wagen aan een scène in het sta-1 tel, -düen je je voorstellen kunt die hééle voor nar
tion. Zij hadden elkaai* gekust en omarmd gehouden, lui hebben soms van die dwaze grillen, vin je
de vader en de zoon, en haddien beiden geschreid j 0ok niet? Ik zou liever een mooi herfstcostuum ge
en Mimo had beloofd dat bij hem gauw, heel gauw had hebben van groen veiveteen en een hoed met
zou komen opzoeken. En zoo waren ziji eindelijk weg een veer of oen vogel.
kunnen gaan. De financier had ©r op aangedrongen diat zijn
Nog een anderen pijnlijken schok, had zij onder- nicht dien bontmantel zou dia gen en in weerwil
gaan, toen zij zelf Bournemouth had verlaten zij 1 van alles vond zij1 dat fraaie, donkere zachte bont
had haar vertrek uitgesteld tot den 'namiddag van toch wel aangenaam.
den volgenden diag en Mirko had' zijn bost gedaan En nu, drie weken later, kwam zij ui)t Parijs terug
om zich zoo dapper mogelijk te houden, maar de haar schoonheid' nog verrijkt met a'1 wat door geld
herinnering aan het bediroefd'o gezichtje, dat haar en goeden smaak te verkrijgen was en het was acht-
uit hot mam nakeek, deed haar, toen ziji reedis in den tien October, juist een week voor haar huwelijk,
trein zat, de tranen in d.e oogen komen en op haar zij had vanuit Parijs aan Mimo geschreven: diait zij
handschoenen neerdiruppelen. ging trouwen enf dat ze 'dlat deed!' omdat het haat-
In haar korte leven, met toch zoovele oogeniblikken voor allen het'best leek en hij had teruggeschre
ven diepe smart, had zij maar zelden kunnen ^ven: een brief vol verrukte uitroepen van verbazing
schreien er waren altoos anderen gewreest, aan 'en -"reugde, en had beloofd dat zijn z'n nieuw schilde
wie zij in d© eerste plaats had moeten dénken en rij, de Londenische mist zoo treffend met die
een ijzer-en zelfbedwang was een der eigenschappen
die zij van haar grootvadier, den Keizer, haid geërfd,
evenals ook die weelderige, soepel© gratie en het
schitterende roode haar waren van de schoon© ope-
radaruseres, de kunstenares, die haar grootmoeder
was geweest.
Zij had aan mevrouw Morley gezegd, dat deze haar
beide figuren, die elkaar ontmoeten! alis huwe
lijksgeschenk zouden krijgen,
Die arme Mimo was altoos zoo royaal met het wei
nige, dat hij bezat!
Mirko wilde zij het niet laten weten, vóór zij goed
en wel getrouwd was.
Zij had aan haar oom geschreven om hem als een
waarschuwen moest, als Mirko vaak den Chanson groote gunst te vragen of zij niet behoefde t© komen
Triste speelde, dan zou zij naar hem toekomen. Het vóór den dag zelf, waarop het familie-dlnor zou
was alltoos een onfeilbaar kenteeken van zijn gees- plaats beblven1 hij moést maar zeggen dat vlo zorg
testoestand. En mevrouw Morley, die in d© Morning voor haar uitzet zooveel tijd vergde" of zooiets. Zij
Post de aankondiging had gelezen van haar op han wild© meit den ochtendtrein van negen uur komen
den zijnd' huwelijk, had haar gevraagd' waarheen ze en zou dus nog een overvloed van tijd hebben vóór
haar brieven moest adresseeren> Zara had opeens het diner, en zóó zou het veel makkelijker zijn voot
een hardie Uitdrukking in haar gelaat gekregen en iedereen; zij kon dan d'e bezoeking der afzonderlijke
had het adres van haar oom in de Park Lane opge- voorstellingen ontloopen en met de heele familie te-
geven, Op de brieven moest gezet worden: „Onmid- gelijk kennismaken.
del'lijk nazerildlen." En Francis Markrute had het goedgevonden, hoo-
Toen zij weggegaan was, had) mevrouw Moriey te- wel Tancred boos geworden was.
gen haar ruöter, die was komen theedrinken gezegd, SYordt vervolgd.