let Huislijk van lady Tanered.
Het zieke P.E.N. hersteld.
De dingen om ons heen.
Zaterdag 12 Mei 1923.
66sle Jaargang. No. 7228,
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
uarnojK.
Arrondxssements Rechtbank
te Alkmaar.
Ten- slotte is hot zieke P.E.N. toch hok eer gend-
zen tJan menigeen had gedocht. Laat mij mogen be
ginnen met ilori stroomverbruikers en SIJmen uit
liet boerenschroomspel hiermede mijn hartelijke ge-
lukwcnachen aan te bieden. Meer Provinciale belas
ting te moeten betalen ten behoeve van dezen zieke
was al even weinig aanlokkelijk als den electrl»
achen stroom duurder te moeten betalen. Veel
mooier is liet om van het P.E.N. zooveel meer
stroom te kunnen afnemen, dat het daarin voorna
melijk de oorzaak kan zien van algeheel verdwijnen
zijner tot nog toe zoo groote exploitatieverliezen. En
dien kant gaat. bet oi< gulufeisjg ihd.<vnlim4 te &terk«
mate heen.
Vorlgr wstk hebben wij. StatsnlMten, iwse volle
dagen, met hllj-emtrtigo gwlchten aan d« sponde
van den patiënt gestaan, dio zoo langen lijdensduur
heeft doorgemaakt. Maar we hadden öan die sponde
eigenlijk heel weinig moer te doen. Teder had blijk
baar het gevoel, dat zeer waarschijnlijk hot P.E.N.
financieel een aanmerkelijk betere toekomst tege
moet gaat.
In de kamer van eon nagenoeg herstelden zieke is
men meestal weinig gestemd om tot do dokters, die
hem behandeld hebben, of zijn behandeling veron
achtzaamden, veel verwijten te richten, ook al waren
daarvoor in meerdere opzichten wel redenen aanwe
zig. Zoo ging het ook hier. VeeL is vergeven en ver
geten, met den. mantel der liefde bedekt cf uitge-
wischt met een groote natto spons.
De woordvoerders lieten de opmerking niet geheel
en al achterwege, dat Gedeputeerde Staten hebben
gefaald, vooral doordat zij op dit grootbedrijf veel te
weinig toezicht hebben uitgeoefend In tijden toen
dit wegens do groote uitbreiding van den netboqw
het meest noodt# was; zij wezen er wel degelijk op,
dat do directeur Smit Kleine te weinig had gevraagd
naar de geldelijke gevolgen van zijn wol zeep groo
te voortvarendheid bij de electrifioatie van een groot
deel van ons gewoat in zeer dure tijden; maar zij
lieten toch ook niet na om in de herinnering terug
to roepon de #roote moeilijkheden In de oorlogsjaren
lichtnood, onmogelijkheid van goede prijsbereke
ning welk» men thans weder zoo licht geneigd is
to veel uit hot oog te verliezen. En lof v.erd ge
bracht aan het lid. van Gedeputeerde Staten Hen-
drix, die nu sedert vier jaar bij het P.E.N. en P.W.N,
(Provinciaal Waterleidingbedrijf Noordholland) do
teugels voort niet vaste hand.
Naast hem blijft dan een vooraanstaande positie
beklcodcn het gedelegeerd lid van den Raad van
Toezicht, Dr. van der Waerden, aan wiens grooten
ijver on bekwaamheden naar mij uit vele ervaringon
hekend is hot bedrijf veel heeft te danken. De heer
Smit Kleine blijft als directeur werkzaam, maar zal
worden bijgestaan door den heer Van Oldenborgh, di
recteur van het P.W.N., die nu teven» tot directeur
van het P.E.N. benoemd is en aan wien uitnemende
kooprnanseigenschappen worden toegeschreven, zoo
dat hij vooral in commercieele zaken aan het P.E.N.
naar wij hopen, goede diensten zal kunnen bewijzen.
Gedeputeerde Staten en de Raad van Toezicht op de
provinciale bedrijven zullen worden bijgestaan door
een of meer ambtenaren, wier arbeid geheel zal moe
ten opgaan in zorg voor de provinciale bedrijven en
oen particulier accountantsbureau zal op de admini
stratie van het bedrijf staag een strenge controle
hebben uit te oefenen, gepaard gaande ook met aan
houdende zorg voor verbeteringen in het beheer en
.anw ij zingen, die tot zuiniger werkwijze en meer
jconomischa bedrijfsvoering zullen kunnen leiden.
Het voorsted tot kwijtschelding van 6M millioen
kapitaaldruk is komen te vervallen, komt er nog
verlies dan zal ten hoogste f240000 per jaar rente
loos uit de provinciale kas aan het bedrijf worden
voorgeschoten (maar zoodra mogelijk weer worden
terugbetaald), terwijl nog nader zal worden uitge
maakt of hot bedrijf zal worden ontheven van 8 pet.
rentebetaling over ruim 3 millioen tot en. met 1021
in totaal geleden verliezen, waartoe de Vrijz.-De>m»
Statenleden het voorstel bobben gedaan.
Ziedaar de voornaamste resultaten van bijna twee
jaren arbeid ecmer Staten-commissie, arbeid die biel
steeds tot den aangenaamste^ heeft behoord.
Alleen de gemeenten moesten het bij üc meeste
sprekers ter openbare statenvergadering ook nu nog
ontgelden in een mate, die indertiaad ernstig kon wor
den'genoemd. Die staan nu eenmaal' niet in ^en goed
blaadje bij de Amsterdamsche en Haarlemsche beeren
Naar het Enyalsuh va». ELI MOR GLYK*
37.
Toen kwam Zara, die in lange jaren van lijden
geleerd had zichzelf te beheerschen, weer het eerst
tot haar zelf en zei stijf, met aangeboren instinkt
om zich zelf en haar geheime liefde te verdedigen
en om aan haar houding den uitleg te geven, die
in zijn oogen de eenige mogelijke kon zijn:
Ik denk dat we nu wel weg kunnen gaan. Ik
geloof dat je nu wel zult vinden dat ik mijn rol vol-
doeudo goed gespeeld heb.
Al te good! zei hij, weer in de werkelijkheid
tcruggestooten. Het heeft me laten zien wat wij
onherroepelijk verloren hebben.
Hij gaf haar een arm en wandelde langs de haag
van bewonderende en toegewijde gasten naar hun
apartementen en verliet haar aaü de deur van haar
boudoir, zonder een woord te zeggen.
De bruid bracht, dien nacht van haar thuiskomst
eenzaam en in angstige spanning door in haar groot
staatsieiedikaut.
Zoo maakt de god van den trots zijn vereerders tot
dwazen.
Het stortregende den volgenden dag, maar de fees
ten werden op denzelfden voet voortgezet, voor de
verschillende rangen dergenen, die onder de vleuge
len van het huis Tanered leefden, en noch de bruid,'
noch de bruidegom schoten in hun rol te kort en de
ijzige koelheid tusschen, hen beiden nam nog toe. Zij
leefden in een atmosfeer van zelf opgeleiden dwang
cn het scheen hem onmogelijk om zelfs maar ge
woon met elkaar te praten, zoodat zij bij hun twee
de dinar zelfs nog maar nauwelijks don schijn op
hielden tegenover de bedienden, en Zara trok zich
aanstonds terug toen de koffie opgediend was, Een
van do dingen, die Tristam haar nog bad gezegd,
vóór zij de kamer uitging:
Als het morgen mooi weer was, kou je de tui
nen wel-eens gaan bezien en het huishouden feitelijk
overnemen als je dat wilt. De huisbewaarders en de
tuiniers zullen het waemd vinden als je het niet
doet. Het is toch ellendig dat men. zich zoo naar de
c.onyentiasj meet schikk.eo.1 ging b,ij vooyL - Het, zou
on het moet erkend2 dat sommige het er ook wei naar
hebben gemaakt. Nog altijd zijn er verscheidene ge
meenten," die niet betalen de 50 net. verhooging op de
maximale belasting, welke door haar eigen org.inisjiie
herhaaldelijk noodig is geoordeeld. De besturen dier
gemeenten geven daardoor bovendien blijk van onvol
doend organisatorisch besef. Het is uit-den treure in de
vergaderingen der gemeenten betoogd, dgt de billijk
heid oischt één lijp te trekken en dat ook alleeu Mj
oennjwzjnd ojyfroden en toeg-veh aan billijke vey npgens
vin nel P.h.N. de gemeenten op krachtige wijze bil
lijke wenschen hij hel provinciaal bestuur daartegenov
kunnen stelten cn op iuwiJiging daarvan aénsprsak
gunnen maken. Die 50 net. zal ook nu no£ uópd^
zijn. Maar overigens mag net zeer waarschijnlijk worden
geacht, dit verliooging achterwege zal kunnen blijven,
üvei 1922 is het verlies ongeveer f 250.0 0, tcrwij! 1921
nog een tekort aanwees van meer dan f 500.000. De
gunstige factoren vermeerdering van stroom debiet,
zuiniger en meer economische exploitatatie blijven
doorwerken. Wel is in 1923 over een grooter kapitaal
rente en aflossing op te brengen, maar daar staat weer
ruimschoots tegenover^ dat volgens gewijzigde regelen der
rijksconcessie met minder afschrijving dan tot nu toe
zal kunnen worden volstaan. Het zou'mij niets verwon
deren als 1923 heelemaat geen verlies aanwees.
Don komt. do tijd, dat men tariefsverlaging in het
verschiet zal kunnen ontwaren. Daar moet het hoen.
Het P.E.N. zelf zal daarbij welvaren, want grooter
debiet zal dan ook daarvan weder het gevolg zijn.
Do wisselwerking van ccn cn ander zal niet kun
nen uitblijven jn den vorm van verlaagde stroomprijzen
voor de verbruikers. Ook aan de krasfctvcrbrui.kers moet,
ecu dergelijk*-. &<ng van zeken in b.ooge mate weljcom
zijn. Hoe lager stroomprijzen hoe beier economische
ontwikkeling in ons gewest,
Eenig optimisme is in den tegenwoordige» stand van
zaken zeker op zijn .plaats. Dut het. niet beschaamd
worde cn lijdensgeschiedenissen van het P.E.N. on
oneenighoden tusschen provincie en gemeenttfn over
stroomprijz.cn spoedig voorgoed lot het ver eden zu km
mogen bohooren. Dit laatste kon, dunkt mij, bereikt
worden als allo gemoenlen nu voortaan - zoolang als
dit noodig zal blijken de 50 pot. verhooging betalen en
de provincie op haar beurt op verdere verhooging
van tarieven niet aandring© zoolang niet de fihancieele
Uitkomsten van het P.E..N de noodzakelijkheid daarvan
duidelijk aantooncn,
Purmerend. D. KOOIMAN,
Wij zouden ons buitengewoon vergissen, als het
antwoord van Engeland aan Duitschland niet in de
allereerste plaats gericht blodk aan de geachte bond-
genooten te Brussel en Parijs,
Zeker hei Duitsche aanbod is onvoldoende en dat
zal Curzon dan ook wel degelijk zeggen, met al den'
nadruk waartoe hij in staat is en dat is zoo iets'
van oen stoomhamer uit een metaahvletterij maar
overigens zsil het Engelsehe antwoord veel meer, dan
Poincaré cn zijn clique lief is, laten uitkomen, dal het
aanbod van Guno werkelijk een „stap" «is in de richting
en dat Brussoi en Parijs geen erg gelukkig oogenblik
haddon, toen zij' het aanbod, mot een grooten omhaal
van woorden in hatelijkheden en napleiton. verwierpen.
Engeland zal wijzer zijn en alsjjtraks het ltaliaansche
antwoord on misschien ook een' nota .uit Washington
binnenkomen, zal het blijken dat men daar ook niet
oijstcr gesticht is over de manier waarop Poincarc heelt
gepoogd do wond in Europa nog eens exlra lang open
te houden en dc genezing opzettelijk' tc bemoeilijken
door do dokters en de uncdiciju van het ziekbed weg
te houden,
Engeland heeft heel lang geduld gehad. Veel le lang,
zoowel voor Europa als voor een gróót deel der
Engelschen, die eindelijk 'nu wel' eens vredo cn rust
v/illen zien, inplaats van om de zoovee! welken telkens
jrpnicuw voor een nieuwe verrassing le staan.
Tijdens, den oorlog heette het, dat de worsteling, als
4e Entente won, de wereld veilig zou maken voor de
democratie. Dit was een pakkende leuze van Lloyd
GeorgeB die enen meester is in het vinden van het
woord, dat in slaat. Zulk oen leuze behoort bij de
propaganda, zonder wclk'o „oorlogsgeestdrift" niet be
staanbaar is op den duur. Zij behoeft geen 109 |>ct.
waarheid te ziin: als zij het effect maar bereikt, is een
heel wat minder percentage ook' goed, Maar van deze
leuze is in de praktijk nl zeer Weinig terecht gekomen.
Gelijk Versailles heeft bewezen. Dit is niet ae schuld
van één man of één groep, doch het gevolg van tal
van feilen.
Het eerste daarvan is, dat er noch in Duitschland,,
noch hij zijn tegenstanders één werkelijk Staatsman was
to vinden, die visie bezit, visie, de eigenschap, <lïe'
jemend in staat stelt na te gaan hoe. de dingen zich
zn'Jcn ontwikkelen, hoe het drama in de vierde en vijfde
acte zal staan, als men don opzet in het eerste bedrijf
cn de karakters der figuren kent. Dat isals men!
psycholoog en ziener is.
Zulk een. man was er Sn Versailles niet. En als hij
ergens ter wereld heeft bestaan, op dat tijdstip heeft men
of heeft hij zelf z\jn existentie met goed gevolg
verborgen gehouden. Zoo goed, dat niemand er iets
van heeft bemerkt
Terwijl men in gewone dingen liet woord democratie
te wenschen zijn dut we weer wilden konden wor
den. Misschien zal ik dat trouwens ook wei spoedig.
Toen zij, op weg naar «ie deur, even stil hield om
atm te hooren, wat hij nog verder wilde zeggen,
vervolgde hij
We hebben morgen een vrijen dag; ze vinden
het natuurlijk dat wij naar rust verlangen. Als je wilt
zorgen dat je tegen elf'uur klaar bent, dan zat ik je de
tuinen laten zien en de plekjes, waar mijn moeder
veel van hield het. ziet er in dezen tijd van het jaar
ai adrdig kaal uit, maar .dat kan ik niet helpen.
Ik zal klaar zijn, zei Zara.
Dan komt Donderdag het adres van de bevolking
van Wrayth, vervolgde hij, terwijl hij naar de deur
liep om die voor haar te openen, en Vrijdag gaan we
naar Londen om moeder even op te zoeken. Ik hóóp
dat alles niet al' te zwaar voor je geweest is, maar hei
zal nu wel gauw over zijn.
Het heele leven js zwaar, antwodhtde zij', en
niemand weet wat het is of waarvoor het dient.
En toen ging zij, zonder nog iets meer te zeggen, de
deur uit cn de trappen'op, door al' de eenzame gangen,
naar haar boudoir en daarop opende zij voor de eerste
maal haar piano cn beproefde die eens en toen zij zag
dat het eeir goede was speelde ze langen tijd haar
geliefkoosde melodieën, maar niet den Chanson 'Friste
zij' voelde dat zij dat niet zou hebben kuufiuf v
verdragen.
Du muziek sprak tot haarwat zou haar leven in het
vervolg zijn'/ Wal zou er gebeuren als zij tensfatle
haar liefde niet meer zou kunnen beheerschen'/ Wat,
als haar trots zou breken en zij hem zou laten bemerken
dat zij haar vorig doen'betreurde en niet liever wilde
dan in zijn armen te liggen- Want met ieder uur wies
ihaar bewondering en haar eerbied voor hem, telkens
ontdekte zij nieuwe trekken in zijn individualiteit en
begon zij te begrijpen wat hij beteekende voor all deze
menschen, wier landheer hij was. Wat had zij weinig
geweien van Engeland, het land van haar eigen vader.
Hoe belachelijk weinig had zij eigenlijk afgeweten van dc
mannen. Zij had gedacht dat het allen bruten waren
als Ladis'aus en zijn vrienden of zwakken en dwazen,
als Mimo.
Wat ecu onmogelijke houding had zij uit aanmatiging
en onkunde altoos aangenomen tegen dezen cenen man.
Iels had haar toch moeten waarschuwen dat al e mannen
in alle landen niet'*aan e'kaar gelijk zijn. Iets had haar
toch moeten waarschuwen dat Tristam mijlenver ver
heven was boven alle andere mannen' die zij gekend had.
Toen staakte zij haar spel, stond op en ging naar dien
spiegel. Ja, zij was zeer schoon en nog hee' jonf. Zi|
leefde misschien nog tot hap? zeventigste of, tachtigst/}
pleegt ie vertalen in de „regeering var ;"o helft plus
oen' 'ïeeft men bij her veilig makten van de wercPct
voor die demoeral ie ecu nog dwazeren vorm aange
nomen. Men heeft het verdere lot van de wereld voor
de eerste jaren gelegd in de handen va», oen commissie,
waarin niet de „helft pïus een' doen ,,éón'zonder-meer'
alles te zeggen zou nebben. Dut \yil zeggen, dal de
Commissie van Herstel inzake dc schadevergoeding ui
teen zou mogen wijzigen in bel .beroemde Verdrag va»
Vevsalll'es met algemeen» stemmen. \H dus H\n der
Reparateurs van de (Wereld, die in die ecmnnssie worden
benoemd, öiel omcat zij zoo hoogstaand of zoo kundig
zijn, doch om te vertellen wat hun eigen regiering
over de dingen denkt, tegen een wijziging is, komt
éi niets van. En, toen men deze bepaling opnam en
aan die Commissie bijna onbeperkt gezag verleende voor
do toekomst van West- en Midden-Europa, wist men
met volkomen zekerheid, dat, wat er ook gebeurde,
Frankrijk onverzoenlijk zou zijn.
De wereld - zelfs een diplomaat os sentimenteel/
uitgevallen en la douee France weet dit. Snoevend oi>
militaire prestaties, die groot zijn ongetwijfeld doch
niet grooter, dan die van sommige andere der bondge-
nooten, jammerend over het geleden leed en de ges ag n
wonden, heeft Marianne zich op het voetstuk geplaxtst
van „de heldin en martelares", en op grond daar van
de eerste rol opgeëischt,
De andere landen, wat zij ok gepresteerd, wat zij
ook geleden hebben, liclen zich dit wTgevallen. Gerui-
men, zéér acruimcn tijd. Ten deele doen zij het^nog.
Zoo werkt uc Fransche propaganda, waaraan iook Enge
land en Amerika zoo veel bijdroegen, nog steeds door.
Maar eindelijk gaan de oogen toüh «wen. Begint men
tc zien, dat c?en ander iocfotnufe' Wel wat gbdaon cb wat
gepreiieerd heeft, dat het niet eaagiat «l'w, al!c« over
zijn kant tc laten gaan, omdat Frankrijk he lin cn
martelares zei! zegt, dat het goed, rechtvaardig en
billijk is.
Dc noodzakelijke eenstemmigheid in dc Commissie van
Herstel, is Frankrijk's grootste wanen, waarop alles af
stuit, w£t voor de wereld verbetering zou kunnen
brengen. Poincaré denkt er niet aan dat wajien uit
do hand te geven, denkt er niet aan quaestics van d^j
schadevergoeding te laten brengen voor een onpartijdig
tribunaal. Hij houdt vast aan de regeling waart'j Frank1-
rijk (desnoods alleen, maar België loopt wel mee) al es
kan verhinderen, wat den terugkeer van normale om
standigheden kan bevorderen. Want normale omstan
digheden beteekenen voor Frankrijk het einde van de
hegemonie op het vasteland, beteekenen het teruggaan,
van Frankrijk tot de plaats, waarop het op grond van
prestaties, zielental, kennis cn vermogen het recht heeft.
Doch niet meer dan die plaats.
Op het oogenblik1, dat wij dit Schrijven Dinsdag
middag is het Engelsehe antwoord en dé regeerings-
vtteklsririg nog niet 'bekend en feitelijk doet het ter
weinig toe wat die documenten woordelijk zullen blijken
to behelzen.
Veel belangrijker is dc strooming, die zich fn andere
landen onenbanrt om zich aan de gevoelsoverheersching
van Frankrijk te onttrekken.
Wat de Times heden schrijfthet nuchtere optel
sommetje dat de oorlog aan Engeland alleen aar?
voorgeschoten en ten behoeve van zijn bondgenooteh
geleend gold net zoo veel1 gekóst heeft als ae heusch-
nict 'gematigde nota van schade door 'Frankrijk opge
maakt voor de verwoeste gebieden, is op zich zelf al een
belangrijk' feit. Want feitelijk wil dit zeggen, dat „2
koer 2" het zelfs bij de Times hoeft gewonnen van hot
„Frankrijk über alles", waaraan de ^Times zich kort
geleden nog zoo to buiten ging. Als Engeland, zonde?
zijn eigen materiecle schade, al meer heeft betaald (of
to betalen) dan Frankrijk's materiec'e schade -bedraagt,
verdwijnt er heel wat van de gronden, waarop men m
tonden tot dusverre tegen het inzicht van zaken
mensehen aan Frankrijk cle eerste rol liet spelen.
Doch veel fnuikender dan deze rekensom is de penne-
steijd tusschen Cadorne en Foch over den slag aan do
Piavc, waar nu blijkt hoe de Franschen, als „redders
van Italië" eeii vijfhonderd man verloren, terwijl Italië
in één slag in Frankrijk het tiendubbel aantal' man
nen aan Frankrijk opofferde.
Dio cijfers, nooit zoo onvoorzichtig -naast elkaar
gezet, spreken. Nog meer dc toevoeging van den Ita
liaan ,sde Ilcmel behoede ons er voor, dat wij! dio
cijfers zouden, willen zien uitgelegd als oen poging tot
zelfverheffing."
Daarmede kan Frankrijk het doen.
Inmiddels wacht men het doodsbericht der Entente.
Zitting van Maandag 7 Mei 1923..
Voor den Politierechter,,
Mishandeling.
De eerste bekl., Leonard Koning van Texel, had
mishandeling gepleegd en werd opgeknapt, met ©en
vonnis tot f25 of 25 dagen hechtenis.
Om zijn zonder te overdenken-
Volgde Pancratius Meijland van Uitgeest, die in
den avond van 2 April jl. in het café van Veerburg
aldaar zekeren Willem Rijs had mishandeld met een
scherp voorwerp Al had het ruzietje dat daaraan
voorafging, weinig te beteekenen, toch werd1 het nog
aar volgens den natuurlijken loop der dingen, en dat
icele leven zou één doodsciie woestijn zijn als ?ij haar
liefste niet kreeg. Bij slot van rekening was trots nu
toch niet zoo'n prijs waard; als zij eens lief voor hem
was cn trachtte hem te behagen' Dat zou toch njats
onwaardigs zijn? zou toch niet willen zeggen: zich aan
hem weggooien/ Zij zou cr morgen mee beginnen, als
zij kon. Toen herinnerde zij zien wat lady Etltelrida
aan t^fel gezegd luid hoe was het mogelijk), dat het
dezen zelfden avond nog slechts drie weken geleden
was de woorden, die zij zoo onwillekeurig zich had
laten, ontvallen en waaruit zoo duidel'jk was
gebleken, welke hoop de familie bouwde op Tristam en
Cyril, de laatste mannelijke afstarrtmelingen der Tanered*.
Zij herinnerde zich hoe zij er zich aan geërgerd had, hoe
verantwoordigd zij geweest was, maar nu had er een
heele verandering in haar plaats gehad cn zij kon het uu
volkomen begrijpen, en cr voor voelen.
Toen haar gepeins op dit punt gekomen was, werden
haar oogen vochtig en kregen onder het gluren een
zachte uitdrukking, do uitdrul.king van god lelijke te
derheid van de Sixtijnsche Madonna zooa's dat ook
steeds het geval was, wanneer zij Mirko in haar armen
hield.
Ja, er waren tal van dingen in het leven, die ver
meer waard waren dan haar trots. En versterkt door het
genomen besluit, legde zij zich ten slotte to ruiten;.
En Tristam zat in zijn eigen zitkamer alleen bij het
vuur en staarde op de wapenrusting van dien anderen
Tristam Guiscard. En ook njy nam een besluit, maar ccn
van geheel anderen aard. hij wilde eens met Francis
Markruto spreken, wanneer zij Vrijdagavond 4e LondDn
kwamen, en hij eens rustig onder vier oogen met hem
praten kon. Hij zou hem zeggen dat de heele geschiedenis
een akelige mislukking was, maar dat, aangezien het al c>
uitsluitend zijn eigen schuld was, hij er niemand oen
verwijt van kon maken. Alleen wilde hij hom openhartig
vragen om met zijn scherp vernuft een of onde.r
plan ut te denken, om zonder opzien te baren geschcid-n
van haar te kunnen leven, zóó lang tot zij' hem onver
schillig geworden wast f—dan zou hij terugkomen cn
verder met haar in één huis voortleven. Hij moest
erkennen flat hij maar een gewoon mcnsch was, on
zooals het tegenwoordig ging, kon hij onmogelijk vóórt
blijven leven. Hij was dezen avond over db pijn hoon,
hij was alleen maar suf. Hij moest weer denken aan
Laura en aan haar laatste woorden. A's daar per s'ot
van rekening toch eens iets waars in stak'/ Zelf had hij
tweemaal dien man gezien, onder de meest verdachte
omstandigheden. A's fiat nu ftetis haar minnaar gewec&l
wasFrancis Markrulc had wei gezegd dat zij ecu on-
heirispetyke ochige.noote was gouee.st, maar tjoc kon
een bedenke-.ijk gevalletje. Waai ai was de aw.?> van
den heer Officier >25 >f 25 dagen hecht en ju) met
zwaar, «le poiitierechir si reek er ander» ver heen «n
strafte beklaagde ■•net *1 waken ;<ro.y.
Geen zin.
Albertns. Homan, roeger thans -c Bi»
nonwijzrnd, en tvppïpaa: van .beroep,
had nagelaten on' -voor do" Kaïjrlnstiraad dei Natie
pnlc MüHIn fg v-pwdiijiKMi -si hei» mo v Ir) hog-
I'S' 30 dSjfSfr
\V. \V, W-ssel&dS ••Hïï Urséiii JijjiJ. «r» rteifle Ml*-
i igheid 09 5'ü levr? 32 we?d üi?: oy-
5e knap*..
Nog mser kteteL
Beklaagde Jan Botman was absqni. Hij bad zijn
dorpsgenoot Tob. Lindeboom (de beeren wonen te
Wervershoof) mishandeld. Thans werd Botman f10
bhete opgelegd. U yeryungc» don»- lu dagen hechte
nis.
Ruzie,
Klaasje d. Sluis, vrouw van J. Kaas te Broek op
Langendijk, had op 9 April jl. hare buurvrouw Aagje
Bak, vrouw van Biersteker, na een ruzie over den
ïegenbak mishandeld. Klaasje liep nu f 15 boete of
15 dagen zitten op
Boven hun thee.
Beklaagden J.icob Visser en Jan Visser, Egmond-
zeeêrs hebben zich in niet geheel nuchteren toestand
te Egmond aan Zee op 8 April jl, tegen de politic ver
zet en een rijksveldwachter mishandeld De politie
rechter logde elk dor beklaagden f50 boete 0? 50 da
gen hechtenis oih
Loos alarm
J. F, Kraak e Alkmaar, had aldaar sa bezetten
tijd iö een •vgrlofiokaliteii vertoefd, sn stond nu te
recht omdat hij niet als g6tuige was opgekomen in
een daaruit voortvloeiende strafzaak, hoewel hij be
hoorlijk gedagvaard was. Toen hij zelf als bekl. voor
dat late toeven moest komen, was hij wèl present ge
weest. Hij liep er nogal door: het vonnis was vrij
spraak, omdat niet bewezen was. dat hij opzettelijk
niet als getuige was verschenen^
Op een, bankte.
Johannes Gerardus Buutveld ie Hoorn had aldaar
een dame met wie hij op een bankje toefde en van
de heerlijke avondstilte genoot, op<12 April jl van
eenig geld beroofd. De O.v.J. aischte wégens diefstal
8 weken gevang. De politierechter legde beklaagde
3 maanden gevangenisstraf op.
WMtxa va» 8 Maf 1923,
Heden werden, geene uitsprak©», gedaan.
De arbeidswet
Jacob Sluis, zaadhandela&r te Enfcïmizen, had in
zijne inrichting .voor zaadschoonderij overtreding
van de Arbeidswet laten plaatsvinden, sn erkent,
buiten den wettig gestelden tijd in .die Inrichting te
hebben laten werken. De Kantonrechter te Medem-
blik had hem 9 geldboeten, elk van i 3 opgelegd,
Beklaagde was van dat Kantonrechtsrlijk vonnis
in hooger beroep gekomen, Dat heden werd behan
deld.
De O.v.J» vraagt bevestiging van het gewezen von
nis,
Mr. Sluis.,, pleiter, concludeert tot ontslag van
rechtsvervolging, subsidiair vrijspraak»
Geen kaartje»
Hendrik Herman Hackrnann, manufacturier te
Lutjebroek, reisde op 2 Januari, jl. zonder behoorlijk
geldig plaatskaartje en Rep er' in voor i 10 of 5 da~
«gen, waarvan nu de zaak in appèl diende, eveneens
oevestiging door den heer Officier werd gevraagd.
Bevestiging.
De landbouwer Jan Kranenburg uit Anna Paulow"
na had een scholekster gevangen in staltnetten, had
t 4 boete of 4 dagen zitten opgeloopen wegens over
treding ten opzichte van de Vogelwei. en nu eischte
de O.v.J bevestiging van dat vonnis»
Jachtwetovertrediag»
Weder diende de zaak van den heer Officier con
tra den 27-jarigen landbouwer Jan Slijksrman uit
de Zijpe» Jan, tegen wien de O.v.J. eertijds een maand
gevang had geëischt, terwijl de rechtbank dezen
bekl, f 100 boete suba 100 dagen, hechtenis oplegde,
was in verzet gegaan,
Hij beweerde nu. alleen het geweer, waarmee hij
op 17 Januari j!» een vermoedelijke jachtwetsover
treding pleegde, te hebben vastgehouden, toen de
rijksveldwachter van Twuiver uit de Zijpe, die ver
moedde, dat Jan jachtwet overtreding pleegde, het
geweer in verband daarmede in beslag wilde nemen.
Nadat van beide zijden nog toelichting werd gege*
^en en ook C. J, de Wit als getuige was gehoord,
verkreeg do heer Officier het woord. Z.E.Gestr her
innert er aan, destijds een maand gev. te h ebbe ft ge-
eischt. Spreker zegt, deze voor dit geval niet zware
3tra! in dit feit van belemmering en wederspannig-
heid toen lo bobben gevraagd omdat Z.E.Gestr. zij
bet dan niet ambtelijk, toch min of moer eerbied
had vonr <1© hardnekkigheid, waarmee beklaagde
zich had verzet, om zijn geliefd geweer maar te be
houden. 't Is wel zeldzaam als iemand-zich zoo lang
beijvert tegen Inbeslagname, om het geweer toch
maar te behouden. Beklaagde he$ft een zekere ma
te van zelfbedwang getoond door don rijksveldwach
ter niet te slaan. Hoi hooft mo min of meer geflap-
poord, zegt de heor O.v.J. die zich intusschen niet
die alles van haar leven afweten"/ En langzamerhand
kwamen zich bij al zijn andere ellenden twijfelingen
voegen, Üchio v« rmoedens, die hem ib'terden totdat hij
ten Slotte een heele keten van bewijzen had saam ge
voegd, waaruit blijken moes! dat do minnaar-theorie
juist was
Toen trilde hij van woede cn mompelde tusschen:
dö tandenAls ik merk dat hot zoo is, clan ver
moord ik hem. en haar ook.
Zóó dicht slaon alle menschelIjlce schepselen nog hij
do wilden, wanneer zekere hartstochten zijn opgewekt.
En geen van heiden vermoedde dit liet lot hun ni
spoedig «te (Kreun uil 'de luind zou nomen 011 hun
besluiten lo niet zou doou.
HOOFDSTUK XXXVI
Do tuinen van Wruylh waren beroemd. De natuurlijke
schoonheid van hun ligging en do eindeloo/e zorgen
van vete geslachten van toegewijde eigenaars hodd u ze
Soninokt tot een monument vnii wat do natuur, geleid
oor het mcnscho'ijk vernuft, tol stand kan brengen. Zij
waren in den loop der eeuwen gelukkig steeds aan ver
nieling ontsnapt. En in plaats vnn op te ruimen, wat
do smaak van oen voorvnnger had opgericht, luidden de
opeenvolgenden lords voor hun grillen steeds nieuwe
gronden benut.
Zoo weren de Engelsehe rozentuin en de Holland-
sche gesnoeldo iepen uit den tijd vnn Willem en
Mnria oven ongerept in wozen gebleven als hot Ita-
liannscho bloemperk.
Maar Novonibor 1» geen goede tUd om tuinen te
bcoordeclon cn Tristam wonschtc dat de zon maar
zou doorbroken. HIJ wachtte zijn vrouw aan de voet
vun de Adarntrap cn oui elf uur kwam zij bene
de. Hij eloeg haar gade zooals zij hot oono slanke
voetje na het andere noorzetto; hij had nooit te
vcro» opgemerkt hoo bulten allo verhouding klein
ze waren. 'tWaron net kindervootjos, zelis in haar
grove wandelschoenen. Zij had er stellig slag van
zich to klooden on zich aan to passen aan de lan
delijke sedon; haar kort»* aorgen rok on haar astra
kan buisje en muts paaton zich Juist voor dozo ge
legenheid on zij zag cr zoo aantrekkelijk uft met
haar handen In do monsterachtige mof. dat hij weer
dnt. smartelijk verlangen naar haar begon te ge
voelen on di.1* zei hJJ op koudon toon:
De hemel is grijs en loelijk. Jo moot de dingen
ttwiur niet liooordoélc» naar don indruk, dien ze nu
up je maken; jtet xiei er zomers werkelijk boet
monj uit.
