Honkts Puddingen Zaterdag 14 Ju» 1923. 66its Jaargong. No. 7263. TWEEDE BLAD. Tsjecho Slowakije. FEUILLETON. Een Levensweg Gemengd Nieuws. Het zal zoo ongeveer begin Juni van het vorige j*ar geweest zijn. dat ik in de landbouwbladen een bericht las dat bijzonder mijn aandacht trok. Het deelde mede dat bij den Minister van Landbouw een verzoek was ingekomen van den Minister van Land bouw te Praag, om mede te werken aan den omruil an jonge landbouwers uit Tsjecho Slowakije en Ne- uerland, en verzocht diegene die zich beschikbaar wilden stellen, zich te wenden tot de Directie van Landbouw. Nu was Tsjecho Slowakije een land dat bijzonder mijn aandacht had getrokken en wel om zijn handels betrekkingen met Nederland, export van stroo. vee en andere producten; en tevens om zijn voortvarend be: stuur, dat voor geen maatregelen terug schrok om den landibouw vooruit te brengen, o.a. door groote bcschcomplexen te nationaliseeren, om te verhinderen dat het klimaat onhoudbaar wordt door tfe groots ont- bc-ssching. Deze feiten maakten mij belust om genoemd land eens nader te leeren kennen en 9 Juni schreef ik naar Den Haag, dat ik mij beschikbaar stelde om naar Tsjecho Slowakije te vertrekken en er een boe renzoon vandaar op het bedrijf van mijn vader kon komen. Kort daarop kreeg ik een schrijven dat mijn ver zoek was doorgezonden en ik ter eeniger tijd. wel nader bericht zou krijgen. 18 November kwam bericht met de vraag of ik al geplaatst was, daar ze aan het Ministerie niets meer hadden vernomen omtrent de uitwisseling. Ik schreef terug, dat ik nooit .eenig bericht uit Praag had ontvangen. De zaak bleef verder rusten en ik was bijkans de geheele historie vergeten, totdat 15 Mei 'bericht uit Den Haag kwam of ik klaar was om af te reizen, wsnt de Tsjechische jongelingen stonden gereed. Er kwam dus leven in de brouwerij. Ik schreef naar Den Haag en vroeg een onderhoud aan met een der heeren die. met de regeling der uit wisseling was belast. Dit wer^ toegestaan en 2 Juni werd ik op 't Binnenhof ontvangen door den heer Ir. Mansholt, hoofd van den buitenlandschen voor lichtingsdienst, die mij alle gewênschte inlichtingen gaf omtrent voorwaarden, kosten pas en visum enz.. Tevens vernam ik dat er nog een candidaat voor d9 uitwisseling was, iemand uit Drente. Tevens werd ik verzocht om eenmaal daar zijnde, inlichtingen te ver schaffen omtrent de landbouwtoestanden aldaar. Toen volgde een reeks werkzaamheden die nu een maal bij een buitenlandschen reis behooren, als pho- tografeeren, pas aanvragen en/ voor visum, zorgen. Ik steldé mij tevens in verbinding met dien persoon uit Drente die ook heen zou gaan, den heer B. Bos van Valthermond. 29 Juni was de zadk voor elkaar en Maandag 2 Juli. 's ochtends om 4 uur, vertrok ik. Tot Alkmaar per fiets, daar er geen andere verbinding is met de eerste treinen. Daar een kaartje gekocht tot Bent heim, waf f7.35 kostte. Dit was echter mijn schuld, want vanaf 1 Juli kon men vacantiekaarten krijgen voor f5.maar dat wist ik toen nog niet. Ik zal in het vervolg de prijzen der reisbiljetten noemen, omdat als er soms Hollanders zijn die te veel guldens, marken of kronen bezitten, kunnen uit rekenen hoever ze er voor kunnen reizen. Om 5 48 vertrok de trein van Alkmaar en was om 7.05 in Amsterdam. Daar overstappen en om 7.45 naar Oldenzaal. De D-trein van 8.48 is een betere verbin ding, maar heeft geen 3e klas. Bovendien was ik vroeg genoeg in Amsterdam, dus had de keuze. Omtrent de reis naar de grens behoef ik niet uit te wijden. De Gooische boschjes, de hei op de Ve- luwe, ze zijn bij de meeste Hollanders wel bekend. In Almelo kwam mijn reiskameraad op den trein en maakten we voor het eerst met elkaar kennis. Hij had al meer gereisd dan ik, was in Frankrijk, Italië en Algiers geweest. In Oldenzaal uitstappen, daar onze trein niet verder ging en naar Bentheim met den D-trein om 11.59. Aankomst te Bentheim 11.57. middeNEuropeesche tijd. Daar werden we tevens onderzocht, bagage nagezien, passen gestempeld en moesten we ons geld laten zien dat we bij ons hadden. Dit werd" netjes genoteerd. Met het ba?age-visiteeren stond er iemand naast mij die 20 sigaren in bandverpakking bij zich had. De man werd wegens verboden invoeg direct) veroordeeld tot 175.000 mark boete en mocht contant betalen. Later zat er nog iemand in den trein die hetzelfde beleefd had. De marken ziin goedkoop, maar hun sigaren op deze manier niet. Tevens moest ik in Bentheim geld wisselen, ik had 200.000 mark, maar dat was veel te kort. Dus nog 10 gulden ingewisseld en ik ontving daarvoor 560.000 mark. Toen een kaartje naar Dreeden gekocht, waarvoor 251.000 mark noodig was. In Duitschland namelijk hadden we afgesproken 2e klasse te reizen, het Wam op eenige duizenden marken niet aan. Om 12.57 vertrok de D-trein van Bentheim. De reis ging over Salsbergen, Löhne, Hannover, Hameien, Maagdenburg ën Leipzig. Wij waren gelukkig dat we tweede klasse had den genomen, daar de treinen naar Dresden geregeld vol zaten. Eén ding is bijna zeker: in de Duitsche treinen ontmoet men in de eerste en tweede klasse bijna geen Duitschers. Zij reizen meest allen vierde klas, de eenigszins gegoeden derde klasse. Wij» had den in onze coupé twee Amerikanen, 1 Engelschman en een Duitscher, een Israëliet, die allen naar Ber lijn moesten. De drie eerstgenoemden hebben echter zoover wij met hen reisden, aldoor geslapen, dus als de trein verder dan Berlijn ging, zullen ze wel niet uitgestapt zijn. We kregen verschil met den conducteur, daar we in een damescoupé zaten, imaar aangezien alles be zet was, maakten we geen ruimte. De man werd met marken en een paar sigaren gekalmeerd en wil za ten rustig. In den trein werd een collecte gehouden voor het Roergebied en in de coupé's hingen gedichten die dé bezetting natuurlijk vloekten. •En nu een paar opmerkingen: In Duitschland wordt tusschen en buiten de rails basalt gestrooid. Als wij al die basalt eens in Nederland voor onze wegen be schikbaar hadden, was vermoedelijk ons wegen- en asbelastingvraagstuk van de baan. Van Bentheim naar Dresden spoorden we door meest bebouwde streken, maar wat het meest opvalt is dit: dat de gewassen zonder uitzondering van ma tig tot heel slecht zijn. Wij zagen velden rogge waar meer korenbloemen stonden dan rogge en op de ha vervelden stond meestal meer mosterd- en koolzaad opslag dan haver. In de oorlogsjaren werd in Duitsch land veel oliezaad geteeld voor voedsel en de chemi sche fabrieken, maar nu is het verschrikkelijk zoo veel opslag men in de gewassen ziet. En dat was van begin tot eind zoo. Op dat arme land komeu de landbouwers daar waarschijnlijk nooit meer af, dus geen O. W., maar nog jaren oorlogswee. Van het bebouwde land dat wij zagen was ongeveer 40 met rogge gezaaid, ongeveer 30 haver, rest met aardappelen, bieten en andere gewassen. Er wa ren geheele velden waar bijna geen oogst van was tc verwachten. Ook daar was het hooitijd. Soms za gen wij maaien met de machine, meestal echter met de zeis. zelfs een paar maal zagen we vrouwen gras maaien. Bij het landwerk ziet men ook meer vrouwen dan mannen. Eigenaardige werkwijzen treft men aau, zoo bijv. wordt het hooi niet in ooners gezet manr aan aorken, overal zagen we gehooid land waar de hoopjes opstonden, ze konden in een greeü on den wa gen getransporteerd worden. Het vee was in ho<»M- zaak zwartbonte koeien, soms liepen ossen en melk koeien voor de hout- en hooiwagens: sphapen hf b- ncn wij bijna niet gezien. Tarwe wordt daar natuur lijk ook niet verbouwd. Verder veel bosschen en kale bergachtige streken. Aan natuurschoon is echter de r-'Ute Bentham—-Dresden niet zeer rijk, wel treft men enkele mooie plekjes aan, maar over het algemeen, wordt het uiziebt op zoo'n langen spoorreis lensloire eent« njg. Om 3.20 passeerden wij Löhne en waren om 455 in Hannover, een station al even zwart, berookt en leelijk van binnen als dat te Amsterdam. Om 5.05 vertrek van Hannover en kwam de conduc teur met veel gebaar aanzeggen dat we bij b9cal en moesten. Waarom weet ik niet. misschien waren de tarieven gedurende onze reis verhoogd, misschien toe slag voor het Roergebied, maar we moesten weer mar ken offeren, 25.000 mark de persoon. Om 7.10 arriveerden we in Stendau en moesten we overstappen, daar de trein naar Berlijn ging. We had den nog altijd in een tweede klasse wagen der Neder- landsche Spoorwegen gezeten, maar kregen nu een coupé in een der Deutsche Eisenbanen. Wat een ver schil, de Nederlandsche wagens netjes onderhouden en zindeliijk, de Duitsche slecht onderhouden, vuile bekleeding en stinkende retirades. In de wachtkamer te Stendau kochten we elk een pint bier, wat ons 1750 mark kostte per glas. Ver trek van den trein 8.08, aankomst Maagdenburg 9.05 Om 11 uur waren we in Halle en we wisten niet be- I ter of we gingenl recht door naar Leipzig, toen er I eensklaps werd geroepen: „uebersteigen". Het bleek idat de machine defect was, dus werden we overge- laden .in een anderen trein die achter ons reed. Weer I waren we gelukkig met onze tweede klasse, want de derde en vierde waren onhoudbaar vol. I Om 11.45 kwamen we aan te Leipzig. Welk een 1 prachtig station met 26 perrons. Dit wil Tk nog evep. opmerken, n.1. dat de Duitsche stations heel gerieve- lijk zijn ingericht, geen zoeken, geen dringen, met een beetje uitkijken komt men beslist goed terecht. naar het Engelsch van E. TEMPEE THURSTON door W. J. A. ROLDANUS Jr. 10, V HOOFDSTUK II. GTenlicky is een woest gedeelte van het land. Een klein riviertje, dat den naam van het district draagtj, stroomt dcor het laag liggende dal van grijze, met mos bedekte rots en purperen heide. Het water heeft eén zachtbruine kleur, veroorzaakt door'het leven, waar het zijn oorsprong heeft. Tijdens een vloed stroomt 'het over zijn ondiep bed, om nu en dan even te rusten in de diepe poelen, waar de forellen lui liggen, en vervolgens te zieden langs de grijsgroene rotsen door het eenzame dal. Hier en daar rijst in het uit gestrekte land achter een boschje boomen een hoeve op. doch slechts heel weinige en op grooten afstand van elkaar. Het dichtst bij Jamesy Ryan's hoeve lag Kiley's Cross, drie kleine huisjes, die alle stonden op het plein, waar vier dwarswegen samenkwamen. Naar die omstandigheid en naar den eigenaar van de heiberg is de plek genoemd). Voor den onbeken den. reiziger is Kiley's Cross slechts een kroeg, die midden in een eenzaam deel van het land neerge vallen, is. En twee mijlen daarvandaan ligt Jamesy Ryans hoeve. Omgeven door een paar achterlijke populieren, met naar warm met riet bedekt dak en lig^nd hoog op n Van het dal lijkt de hoeve bij den eersten aanblik huiselijk, gezellig en veilig. Maar in den wmter. wanneer de windi huilt door d'e bladerlooze takken der boomen en de leemeri' vloer van de keu ken vochtig is van den regen, zijn er in die streken \vemig hoeven, welke troosteloozer zijn. Voor Nanno werd het na de betrekkelijke weelde van John Troy's huis somber onhoudbaar, 's Avonds placht zij te bid den om'het daglicht en wanneer dat grijs en mistig en met dichte regenvlagen kwam, verlangde zij weer naar den avond', om dat alles voor haar té verbergen. Rathmore is zeer zeker een klein dorpje, maar het ®en ?evoe] van vredige- veiligheid. Er was al tijd iets troosteloos in de heldere lichten, die door de ramen schenen. Zelfs 's avonds om acht en negen uur waren er nog menschen buiten. Mannen ston den in groepjes op de hoeken der straat te praten. Maar hier was, wanneer zij uit het ééne, kleine vuile keukenraampje keek, geen licht te zien. Slechts de schrale, grijze omtrekken der achterlijke populieren staken af tegen den loodkleurigen hemel. De hoeve zelf was armzalig en ellendigw De balken rotten en 'het riet was altijd vochtig. De vijftien acres, die Jamesy bezat, werden slecht veTzorgd: want ofschoon John Troy gezegd had, dat hij hard werkte, was Nanno's oordeel over hem toch juist ge weest. Een man, die slechts zelden nuchter was, kon onder geen enkel werk zijn schouders zetten. Bijna iederen dag van hun trouwen tot het voor jaar zijn intrede gedaan had en er werkelijk gewerkt moest worden, was Nanno aan haar lot overgelaten. Jamesy ging geregeld naar Kiley's Cross, bleef daar den heelen dag en kwam meestal 's avonds pas laat thuis met bemodderde kleeren. Het was in het dal en op de kanten der heuvels zelfs voor iemand, die heelemaal bij zijn positieven was, moeilijk.om te loo- pen. Bij die gelegenheid verloor hij, daar hij blijkbaar verwachtte, dat zij hem uit zou schelden voor zijn veronachtzaming, zijn geduld door haar gedweeë onderworpenheid. „Verdomme nog toe", zede hij eens, terwijl hij drei gend naast haar kwam zitten. „Waarom voor den duivel kan je niet wat meer spirit in je hebben?" Zij gaf geen antwoord, waarop hij haar met zijn open hand in haar gezicht sloeg en haar van het krukje, waarop zij' zat, op den grond gooide. Zij viel zwaar, maar werd niet gewond en toen zij omstond, keken haar diepe, grijze oogen hem strak aan. „Ik ben je vrouw", zeide zij, ,en ik behoor ie toe maar als je me op die manier behandelt, zal ik me niet lang daaraan onderwerpen". Hij trachtte nonchalant te lachen, maar die poging deed hem er hoogst belachelijk uitzien. „Ik zal verdomme doen waar ik zin ini heb", ant woordde hij, maar de eerstvolgende dagen hield hl' ofschoon hij haar volstrekt «reen liefde toonde er 's avonds even dronken als altijd thuis kwam. zijr handen thuis en mishandelde hij haar niet meer. Het had niet lang geduurd of de sexueele aantrek kelijkheid, die hem ertoe gebracht had met haar t trcuwen, was al gauw voor hem verdwenen, er toen haar wangen hun warme kleuren verloren had den en haar oogen zwaar waren van slapelooze nach )en, had hij ziju troost gezocht in Kiley's Cross er was hij bezig daar haar bruidschat op te maken. Het was precies de hel op aarde, die Nanno ver acht had, dat het worden zou, en alleen door zich verre van dat alles te houden, kon zij den eerbied voor zicbzelve bewaren, die, hoezeer zij ook te schan- Wij vertrokken van Leipzig 12.40 en arriveerden om 3.30 aan de hoofdbahnhoff te Dresden. Aangezien de eerste en tweede klasse wachtkamer gesloten was, gingen we in de derde en zagen daar eerst een staal tje van Duitsche armoede. Al die opmerkingen neer te schrijven gaat boven mijn krach(. ik zou voor dlf geval ook wel dramaturo mogen zijn. We zagen er menschen die er absoluut niet te maken hadden, op stoelen en in hoeken liggen slapen. Een man liep met een tabaksdoos peukjes sigaar en sigaretten op te zoeken, later stopte h(j er een pijp van zag ik. Een glas bier en eon kop koffie zonder melk kostte daar 3200 mark. We moesten een paar uur wachten en vertrokkon toen naar Tetschen aan de Duitsch-Tsjechischo grens Een kaartje daarheen kostte 37.500 mk. tweede klas. Toen we uit Dresden vertrokken, was helt weor licht en genoten .we van het prachtige uitzicht. Na ieeni- gen tijd sporen gaat de lijn tot Tetschen door het mooie Elbedal, en zien wij het Ellbe-ziandsteengeberg- te met zijn bergwerken. Kijken wij den anderen kant uit de raampjes, dan zien we hooge steile bergen, soms zelfs zoo sfteil dat de voet opgemetseld is, om bergstorting op de rails te voorkomen. Van Koningsthein tot Krippen loopt de Elbe in ve le boohten, de spoorlijn dus ook, daar het onmoge lijk is een lijn door de bergen te leggen. Dit deel van de reis maalkten we met z'n tweeën in een 2de .klas coupé en dan het vele natuurschoon, zoo dat het niet te verwonderen is, dat we door de gezellig heid niet aan elapen dachten, al hadden we ook vijf tig uur zonder slapen doorgebracht. Om 8.12 kwamen we in Tetschen aan en daar pre cies een minuut tevoren de trein naar Praag ver trokken was, moesten we wachten tot 13.22. Hier re kenen ze namelijk tot 24 uur., terwijl de klokken de zelfde als dje Hollandsche zijn. Tevens werd onze ba gage weer gevisiteerd, maar niet zoo langdurig en nauwkeurig als in Bentheim, en onze passen gestem peld. Toen dat gebeurd was gingen we de stad be zien. Het type der huizen is niet mooi, zwaar en lomp gebouwd en alles een lichtgele kleur. Het aan zicht wordt zoodoende eentonig. Eep ding verbaas de ons. Tetschen ligt midden in steen en basaltber- gen, terwijl de straten met ronde keisteemen bestaat zijn. Sommige straten waren bijna onberijdbaar. Soms liepen er melkkoeien en trekossen voor den wagen, meestal echter beste paarden, wier tuigen al len met gepoetst koper en glad leer versierd waren, wat een schilderachtig gezicht vormde. Alle wagens natuurlijk van remmen voorzien, daar er geen vlak ke straat in de stad was. De stad ligt rondom in de hooge bergen en wordt om zijn natuurschoon in de directe omgeving veel bezocht door buitenlandsohe toeristen. Overal in de stad zag men stalletjes me>t het opschrift: „Helse wursten", heete worsten, waar schijnlijk het nationale gerecht, want waar een sta tion was. kon men ze krijgen, ontdekten wij later. De trein naar Praag vertrok 10 minuten te Iaat, dus om 13.32. Weer ging het langs de Elbe, tusschen hoo ge bergen en basaltrotsen en door groote tunnels. Echter werd de kwaliteit van den bouwgrond, voor zoover die er nog was, aanmerkelijk beter, we zagen zelfs beste gewassen en tarwe, die we in Duitschland bijna niet gezien hadden. Ik vroeg den conducteur, of ik geschikt van Praag naar Benesov kon komen fitten wel eens ver legen met wat ze tullen opdisschen. Voor hetnagerecht behoeven ze nooit verlegen te zijn, want een pakje Honig's Pudding, gefabriceerd met Honig's Maïzena, schaft fï(: altijd afdoende raad. de giemaakt mocht zijn, nog steeds onafscheidelijk was van haar natuur. Zij zelf ging nooit naar Ki ley's Cross, ofschoon hij haar in hun eerste huwe lijksweek dikwijls had trachten over te halen om mee te gaan. Maar zij' behoorde niet tot de vrouwen, die probeeren haar verdriet te verdrinken. Zij vond het zóó ignobel, dat, ofschoon zij; avond aan avond zag hoe Jamesy zich op zijn bed wierp en onmiddel lijk in een zwaren slaap, waarin hij alles vergat, viel - iets, wat zij wanneer zij naar hem keek, bijna benijdde toch de gedachte aan de middelen, waar door hij die vergetelheid bereikte^ haar tot misselijk wordens toe walgde. En zoo sleepte, dag na dag. nacht na nacht, zich haar huwelijksleven voort. De omstandigheden wer den na verloop van tijd steeds erger, maar zij ge raakte er ook moer aan gewend. Zij besefte hoezeer zij gehard geiworden was, toen op een goeden dag een buurvrouw van de dichtstibijgelegen hoeve haar op kwam zoeken en haar onder het drinken van een kopje thee verteld had wat Jamesy al zoo op Kiley's Cross uitvoerde. De goede vrouw voelde medelijden met Nanno's ongeluk, dat .in het. district spreekwoordelijk gewor den was, en dacht, dat een beetje troost 'haar mis schien aangenaam zijn zou. „Misschien is het heelemaal niet waar", zeide zij voorzichtig, terwijl zij. Nanno's zwijgende aanvaar ding van het verhaal verkeerdelijk, opnam als iets, waarachter diepe gevoelens verborgen lagen. „Het iö die weduwe, Mrs. Doran. Het was een ongeluksdag, iie haar in deze buurt gebracht heeft. Zij heeft de laatste zes maanden vóór hij op zee verdronk,, nooit >én letter aan haar man geschreven". Uit dat incidemt misschien meer dan uit iets anders esefte Nanno hoe totaal onverschillig zij voor het bv en geworden was. Maar het doodde haar lang- aam. Haar leven, hoe jong ook nog, scheen totaal en •nherstelbaar vernietigd. Vóór haar huwelijk had zij 1 de vreugden, die het leven bieden kon, niet be- ftmaar nadien, sedert zij enkele van dé grootste erschrikkingen ervan had ondervonden, was. het Isof zij die door contrast had leeren kennenl Het /as haar niet gelukt van het leven te maken wat ij wist dat ervan gemaakt kon worden, wanneer de •mstandigheden of een grootsche natuur het ten oede leiden. Maar zij bezat geen grootsche natuur, lij kon niet blootvoets gaan over de scherpe stee- en van den tegenspoed: zij was niet sterk genoeg >m zich een pad te bouwen door het verwarde bosch •an terneergeslagenheid, waar het daglicht slechts hier en daar door spleten in de bladeren dooiidringt. met den trein, maar bij bowoordo van niet, ik moet in Praag ovornaohten. Later bleek onzo trein door te rijden tot Benesov, maar aangezien ik oen kaartje Praag had, moost ik daar een kaartje koop en, wat in dien korten tijd niet kon. Aangezien ik echter om zoo'n beuzeling geen nacht in Praag wou blijven, bleef ik gewoon zitten en wachtte op de dingen die zouden komen. Allee ging gesmeerd, ik stapte te Be nesov uit, gaf het kaartje over en er .werd niets ge zegd. De rol* Tetschen—Praag (nu werd hot Benesov maar ik inoeat niet bijbetalen) ko»tte 34 kronon. Van de Têjeobische kronon heeft tmen er op *t moment IdM te geven voor oon gulden, of liever wij ksegea voor een gulden 13 kroon. Hadden de Nodorlanders maar Tsjechische kronen gekocht inplaat* van marken en Oostenrijksohe kro nen, want ongeveer drie jaar geleden golden .de Tsje chische kronen een cent, verloden jaar drie cent en nu jongeveer 7 cent. Zij hadden gewis beter gespecu leerd, Mijn reisgenoot'Bosch stapte een paar stations voor Praag uit, .hij moest naar Coslav en werd geplaatst bij den heer Tr. Prochazka, wiens boerderij onge veer 40 H.A. groot is. Voor Praag werd verbouwd: wijnstok, lucerne, maanzaad, waar ze hier kummel, een soort karwei tusschen zaaien, vel uienzaad en verder gewone gewassen. De bieten stonden al dicht, waren dus onze Hollanjdsche op voor. Wij hadden nog aanbevelingen voor den heor Jung, voorzitter van den Tschechisöhen Boerenbond te Praag, maar als we afstapten konden -wij niet op onze bestemming komen, dus werd dlat uitgesteld. 17.30 arriveerde ik in Benesov en vertrok om 18.40 naar Borovsko. Het laatste gedeelte van mijn rois werd vervolend, geen Hollanders bij me en een boemel trein, die van de tram Schagen—Wognum nog een goede verbinding maakte. Bovendien werd het donker, dus wilde ik graag op mijn bestemming zijn, daar ik wist nog een eind te moeten loopen en dat door onbekend berg achtig land. Daar het reizen hier duur is, reisde ik derde klas, in wagons die opgeluisterd, werden met kaarslicht. De halltgebouwen waren alle flinke zwa re, allen geelgekleurde huizen met onnoembare na men., Zoo bijvoorbeeld Zdislavice en nog erger, maar hun namen hen ik vergeten. Op Vlasirn stond een mooie autobus voor 25 personen klaar, die do reizi gers verder het land in voerde. Hier dus ook iflö- dern verkeer. Om ruim 10 uur Dinsdagavond stapte ik aan de haJI'te Borovski uit, een stopplaats bijna midden in 'n land en behoorlijk donker. Ik vroeg aan een paar reizigers den weg naar den hof van den -heer Resl, maar dilt bleek niet noodig te zijn, want even verder op den weg stond een wagen met twee beste paarden er voor, de heer en mevrouw Resl er bij >en een koet sier op den bok en vooruit 1 Nu eens in snelle draf bij een heuvel neer en werden de remmen aangezet, dan weer zwaar trekkend bij een heuvel op. Het was goed dat ik afgehaald werd, want alleen had ik het nooiit gevonden. Even voor elf arriveerden we aan den hof, traden binnen, maakten nadere kennis, want door de duisternis hadden we elkaar nog niet gezien en werd ik onthaald. Natuurlijk op wursten en brood: Eindelijk om. ruim elf uur onder de wol na van Zondagochtend niet uit de kleeren te zijn ge weest en dn 63 uur bijna niet geslapen te hebben. Wat ik verder zag en beleefde is veel, maar hoop ik op een volgenden keer mede te doelen. Dit nog voor diegene die willen schrijven of inlichtingen ontvan gen. Mijn adres is: J. Lont Pz., bij den heer M. V. Resl, Borovsko, p. JDolni Kralovice, Tsjecho-Slowa- kije. RUSSISCH GRAAN. Uit Moskou. 12 Juli. Binnenkort zuilen er in het buitenland verschillende bureaux voor den verkoop van Russisch graan worden geopend. Het centrale burau zal to Hamburg worden gevestigd. EEN REIS VAN DEN PRINS VAN WALES. Uit Londen, 12 Juli De prins van Wales denkt onder den naam van hertog van Cornwall dit najaar een tijdje door te brengen op zijn hoeve in Alherta (Canada). DUURTE-OPSTOOTJES. j Te Potsdam is het gisteren tot duurteopstootjes ge komen. Voor de kramen, waar levensmiddelen wor den verkocht, kwam een talrijke menigte bijeen, die prijsverlaging verlangde. De politie kwam tusschen beide en wist do menschen uiteen te doen gaan. Ve le handelaars verlieten, daar zij) bevreesd werden, reeds vroeg hun kraam, zoodat de markt spoedig ge sloten werd. Later vonden betoogingen plaats bij verschillende winkels van levensmiddelen, waar men eveneens verlangde, dat d© prijzen verlaagd zouden worden. In smmige gevallen gingen de winkeliers na onderhandelingen daartoe over. In enkele andere gevallen kwam1 het tot plunderingen. STEEDS MALARIA. De sowjet-pers bericht, dat de malaria te Moskou in onrustbarende mate toeneemt Terwijl zich in Maart 381 gevallen voordeden, was dit aantal voor Zij yas niet een persoonlijkheid om do bijl te grij pen, den boom te vellen en een groot gat daglicht to maken in de donkerte, waar de zon zich geen weg had kunnen bonen. Nanno was meer het kind van het sprookjesboek. Omstandigheden mochten haar verharfdeni,, toestanden haar veiibitteren; maar toch zou altijd: aan den wortel van haar natuur de kinder lijke begeerte blijven'om gelukkig te zijn in het zon licht des levens en op te zien naar een, die sterker was dan zij zelf, wanneer de kolken zwaar of de nacht donker was. Maar het was geheel domcer in die eerste maanden van haar huwelijksleven en de eenige kracht, waar op zij vertrouwen kon, was haar godsdienst. Geen liefde was tot dusver in haar leven binnengetreden en dus steunde zij op haar geloof. Wanneer Jamesy 's avonds thuiskwam, vond hij haar dikwijls geknield bij het keukenvuur. Dan stond zij haastig op en begon rond te scharrelen in' het vertrek, alsof er niets gebeurd was. In een dergelijke omstandigheid was Jamesy op een avond thuis gekomen met vrienden, met wie hij gewaakt had bij1 't lijk van 'n anderen boer. Waken bij een lijk compliceert noodzakelijkerwijze dronken zijn. Zij waren dan ook allen min of meer dronken. De zachte modder op het erf had het geluid van hun voetstappen gesmoord en toen de deur plot seling opengeworpen werd; zagen zij Nanno ge knield bij den hoek van den schoorsteen. Zij had blijkbaar reeds ecnigen tijd in die houding gelegen, want haaar* hand rustte op het drievoetig krukje naast haar en steunde haar lichaam. Onmiddellijk stond zij op, maar niet vóór, dat twee hunner haar gezien hadden. Een barstte in lachen uit en de ander het was Jamesy zelf, spuwde in de keuken. „God zegene ons!" riep hij uit. „Maar we hebben nou vanavond gebeden genoeg gehad. De ziel van den ouden Brodie moet na al die gebeden nu wel rusten als een baby/' Zij kwamen allen de keuken in en de eenige vrouw die bij hen was, nam Nanno onmiddellijk scherp op. Een oogenblik keek Nanno haar verbaasd aan, maar toen zij uit de beschrijving, die zij gekregen had, be greep, dat het de beruchte Mrs. Doran was. van wier intieme verhouding met Jamesy zij reeds een en aDdr gehoord had, wendde irij haar blik af. „Goeden avond, madam", 2;oide Mrs. Doran brutaal. Nanno deed alsof zij het niet hoorde en de weduwq gn* Jamesy een knipoogje. Zij: was een vrouw met harde trekken, aan. "wie nog uecl goed lo zien was, dat zij' vroeger knap geweest.was.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1923 | | pagina 5