ïSiruierUaudsch Niéuws.
N.V. „DE TIJDGEEST"
hun eigen land aloóhts noode werkten, soa men nu
verwachten, dat zy dit wel zouden doen voor een
vreemdon, minstens even of nog erger "kaïpitalisti-
schen staat en dit terwille van de uitvoering van
een vredesverdrag, waarvan geen enkele der „In-
ternationalös" iets wil weten. Dit was natuurlijk
uitgesloten. Zoodra de Berlynsohe regeering te
hulp kwam met steungeld, sprak het van zelf, dat
er eerst recht niet aan werd gedacht af te dalen
in do innnen on zoodoende wertf, wat oorspronkelijk
bedriegoliik voel leek op een gewone staking, een
nationale betooging, zoolang hot stoungeld toerei
kend was. Nu dit niet meer strekt en nu de gewone
levensbehoeften niet meer kunnen worden gekocht,
komt het einde. Het is echter zeer de vraag
of een stopzetten van de ondersteuning het resul
taat zou nebben, dat Frankrijk van zulk een
Duitschen maatregel hoopt. N.l. of de werklieden
dan bereid zullen zijn goedschiks bet werk te her
vatten of alles glad zal verloopen. Er schijnt zeer
veel kans te bestaan, dat het groote verschil tus-
v schen den toestand van 'thans en die na staking
der hulpactie, voornamelijk zal bestaan in ongere
geldheden en communistische^ actie. Of wat dan
tegenwoordig vooral in Duitschland daaronder
wordt verstaan.
Deze aangelegenheid heeft echter ook een inter
nationaal aspect van 'niet geringe beteekenis.
Gesteld n.l., dat Frankrijk er in slaagt defn tegen
stand te breken, zoodat ae Roerbezetting achteraf
blijkt toch wel een productief pand te zijn geweest;
wat wordt dan de positie- der landen, die deze
bezetting hebben afgekeurd? Speciaal die van En
geland?
Zieluor een vraag, die alleszins overweging ver-
dient.
Engeland heeft er zich steeds tegen verzet, dat
er toepassing zou worden gegeven aan het destijds
tt Spa vastgelegde principe van het nemen van
territoriale panden, Engeland was overtuigd, dat
de occupatie practisch niets zou opbrengen. Het
hield zich neutraal en keurde op allerlei wijze den
Franschen maatregel af. Zoo zelfs, dat het her
haaldelijk den schijn had, alsof de Entente aan de
regeering te Londen minder waard was. dan de
bestrijding der economische ongerechtigheid, die
zij Frankrijk zag plegen. Als nu Frankrijk wint,
als het den tegenstand breekt en werkelijk uit het
Roergebied de economische voordeelen gaat trekken,
die het zich beloofde, ligt het in den aard der din
gen, dat de capitulatie van Duitsohland ook ten
goede zal komer. aan de andere internationale
schuldeischers van Duitschland. Immers er bestaat
nog steeds een onderling vastgesteld schema der
verdeeling van leveranties en betalingen.
In den tijd der bezetting beeft Frankrijk evenwel
niets, gekregen, dan wat het wist te nemen: de
steenkool- en cokesvoorraden bij de mijnen, de
geldvoorraden bij de banken en de geldtransporten
voor de stakers enz. bestemd. Wel hebben de Fran
schen hun troepen beschikbaar gesteld en andere
offer9 gebracht, waarvan het zeer de vraag is in
hoeverre zij een equivalent vinden in wat hun hand
vond om mee te nemen
Hoe kan nu Engeland in goede trouw gaan mede-
deelen, in wat door de afgekeurde Fransche maat
regelen van Duitschland zal worden verkregen?
Het spreekt bijna van zelf, dat Poincaré voor het
deelen begint, zal komen met zijn deurwaarders-
nota: „voor ÜEd. geëxecuteerd, een onwillig cre
diteur, kosten van beslaglegging..;, kosten van be
waarderkosten van uitwinningenz., enz.,
een bedrag, hetwelk Parijs ongetwijfeld zal wen-
schen afgetrokken te zien voor de opbrengst van
het beslag wordt gedeeld.
Waar nu Engeland in tegenoverstelling met
Frankrijk van meening i9, dat de betaalkracht van
Duitschland zeer begrensd is en door de occupatie
nog is verminderd, zal het natuurlijk niet aan
gaan, 'dit bedrag op Duitsehe rekening te stellen
en dan daarna net bedrag te eisohen, dat aan de
Entente uit hoofde der schadevergoeding zal blij
ken toe te komen.
Van Franseh standpunt, zal het dus noodzakelijk
zijn, dat Engeland zijn portie aan de occupatie af
zonderlek uit eigen zak betaalt, dan wel .van een
belangrijk deel van hetgeen Groot Britannië uit de
schadeloosstelling zou verkrijgen, afstand doet ten
behoeve van Frankrijk.
Een "keuze, waarvoor. Londen vermoedelijk wei
nig zal gevoelen, doch waarin van Fran3ch stand
punt geen verandering ia t.«e te laten.
Men ziet het: zelfs met een beëindiging van het
passief verzet is men nog lang niet aan het
einde der moeilijkheden. UITKIJK.
WIERIN OERWAARD
Het weer i9 je koopmail, schreven, we onlangs in
een voorlooplg bericht over <ie komende jubileumr
fee9ten en wanneer we dan reeds dagen van t.e voren
zien hoeveel werk er gemaakt wordt om Wieringer-
waard een feestelijk aanzien te geven, en daarbij
dikwijls de verzachting hoorden: „Als 't nu maar
mooi weer isl" kunnen we ons voorstollen, dat ieder'
een blij gestemd was toen het Dinsdagmorgen (den
len feestdag) heerlijk lekker weer was.
's Morgens 8.45 u. hoorden we als begin de klok
luiden, waarna te ruim 9 uur voor het kerkgebouw
en bij: de woning van den Burgemeester het eerste
muzieknummer weerklonk. U moet, nl, weten, dat
\oor deze twee dagen de Kleine Kapel van Noord-
scharwoude zou zorgen dat de vroolijkheid er in
bleef.
Om halftien werden de deuren van het kerkgebouw
geopend en ten 10 uur was deze geheel gevuld! tot in
de uiterste hoekjes. Da. E. K. Groeneveld heeft, na
dat door de zamgvereenlging „Apollo" onder leiding
van mej. Sluis van Bansingerhora een lied1: „Ave Ve-
rum" van W. A. Mozart, werd gezongen, eon Herden
kingsrede uitgesproken. Als uitgangspunt had Z.
Eorw. daarvoor gekozen de woorden: Blffcf een, Blijf
een, Mijn Vaderland. Blijf een en ongeschonden. Dit
was een mooie redo,welke met algeheel© aandacht
werd gevolgd en die ongeveer 20 minuten' tijd in be
slag nam. Veel langer mocht het ook niet) zijn, want
er moest nog moer gebeuren. Apollo: zong daarna nog
„Morgenhymme" van N. W. Gade, terwijl die'heer Van
llarn met zijn, kinderkoor ten gehoor© bracht 't Wil-
helmus van Nassauwe en „Wilt heden nu treden".
Zoc'n kinderkoortje is en blijft toch altijd' aardig. Ze
j verwierven dan ook een dankbaar applhus.
Ook werd1 't woord gevoerd door den Eere-voorzit-
ter, Burgmeester Haringbuizen, -die o.m. de instem
ming verzocht om een telegram aan H.M. do Konin
gin te zenden.
Dit luidde als volgt: Hare Majesteit de Koningin
De burgerij van Wieringervvaard1 in een tweedaagse!)
j feest bijeen, wenscht Uwe Majesteit eerbiedig geluk
I met jubileum, brengt U hulde en betuigt dank voor
Uwe 25rjarige regeeringi. De Burgemeester C. Hariztg-
huizen.
Dr. Schrödèr verkreeg hierna even 'tl woord om, na
mens het Hoofdcomité een woord1 van diank te richr
ten tot het Kerkbestuur voor het afstaan van het
I kerkgebouw, en stelde voor, als blijk van waardee-
ring een kleine offer te brengen als bijdrage in de
restauratiekosten der kerk. Hij- zelf, met zijn twee*-
lingbroeder, dén heer Limpers, zouderfr bij! 'tl verlaten
j der kerk voor dat doel aan den ingang gaan staan
Vanuit de kerk werden de Eereleden en Hoofdco-
mité met hunne dames, beneven® den onmisharen
adviseur door den heer Burgemeester, ten zijnen hui
ze genoodigd om gezamenlijk! een glas wijn te drin
ken. Hier werd door Z.Ed. gememoreerd, hoe men er
I toe gekomen was om hier feest te -.deren, hoe de voor
bereiding was geweest en sprak den wensch uit, dat
we in deze gemeente allen één zouden gevoelen» en
verder, dat we deze beide dagen los en ongedwongen
zouden feestvieren.
Dr. Schrödèr. bracht hulde en dank aan den Burge
meester.
Middelerwijl' was er reeds een optocht van kinde
ren in elkander gezet die, begeleid, door de opge
wekte muziek een wandeling maakten door het dorp
met eindpunt het feestterrein, welwillend door den
heer A. D. Sleutel ter beschikking gesteld. Hier werd
een begin gemaakt met verschillende kinderspelen,
waarvan de uitslag was als volgt!:
a. Houtjesvapen door jongens en meisjes van 6 en
7 jaar. 36 deelnemers: le prijs Siroon Smit; 2e prijs
Dirk Haker; ,3e prijs Aléwijn Bijpost; 4e prijs 'Sietlse
Noppert; 5e prijs Johan Slooves; 6e prijs Christientje
Re zei man.
b. Slofloopen, jongens 810 paar. 18 deelnemers: le
prijs ,T. Slikker; 2e prijs D. Doorn; 3e prijs Paul Nop
pert; 4e prijs H. Dutter.
c. Balloopen, meisjes F10 jaar: 21 deelneemsters:
le prijs lïarmke Buffer; 2e prijs Maartje Rezelman;
3e prijs Gr© Doom.
d. Sprietloopen en zeiükruipenjongens 11 jaar en
ouder; 25 deelnemers: le prijis Nio. Kaan; 2e prijs Jan
Braaf; 3e prijs Hans Voorthuizen.
e. Touwspringen eni draad' door naald, meisjes 11
jaar en ouder; 23 deelneemsters: le-prijs Annie Jan
sen^ 2e prijs Neeltje Smit; 3o prijis Corrie de Vos.
Als prijizen waren aangekocht boeken, ballem
mondharmonica's enz. Voor do kinderen een genot-
vollen middag.
's Middags te 2.30 u. optocht van versierde fietsen,
waaraan hijzonder veel werk was gemaakt. De diver
se prijzen werden toegekend als volgt: - Af deeling
meisjes:, le prijs Akke Kok; 2e prijs Tr. Schagien; 3e
prijs Jane Breed; 4o prijs Maartje Bakker; 5e prijs
Gr. Keesman; 6e prijis Chr. Slikker. Afdeeltng jon
gens: le prijs Jan Oudendijk; 2e prijs Arie Ouden
dijk; 3ë prijs Casper Wit
Precies 3.15 u., zooals't bp de programma's was
aangegeven, arriveerden drie vliegtuigen, die door
de welwillendheid van don commandanlt-van de Kon.
[Marine te Willemsoord.alhier een demonstratie bo-
ven het feestterrein hebben gehouden. Een woord van
hartelijken dank aan den commandant eniaan he-eren
vliegeniers voor de zeer mooie prestaties welke ons
te zien werden gegeven. Na het vertrek der vliegma
chines kwamen de gecostumeérde veteranen in op
tocht naar het terrein om onder leiding van den
Jamesy had nooit gevraagd waar zij werkte. Zij! had
het hem nooit'verteld. Zoo lang zij gezorgd] had, dat
hij „zijn natje en zijn 'droogje" had, liet het hem kond
Het had hem absoluut niet geïnteresseerd;. Toen zij
baar oude kamers in den Fulham Road terugnam en j
vandaar iederen dbg naar het restaurant- ging, wis!
zij derhalve voor ontdekking gevrijwaard ie zijn. Zij j
was er zeker van, dat het voor iemand van zijn er
varing onmogelijk zijn zou in de Londensche labyrin-1
then tot haar schuilplaats door te dringen en even
zeker wist zij», dat hij1, als hij vrij' was, naar Ierland
z<,u teruggaan, daar hij heel goed' begrijpen zou, dat
zij, nu zij geen spoor achtergelaten had, haar ieven
.in haar eigen handi had genomen.
Het gevoel van verlichting, dat ziji weer alleen op
haar oud kamertje was, waaraan zij steeds de geluk
kigste herinneringen bewaarde, verliet haar geen
oogenblik. Zij versierde het precies zooals het vroe
ger geweest was. Dezelfde plaats van het Heilige Hart
hing zij aan denzelfden spijker die er nooit uitge
haald was boven het bed. Nu zij alleen voor baar
eigen levensonderhoud: te zorgen had, scheen een
droom van rijkdom plotseling werkelijkheid gewor
den te zijn. Zij; bracht haar geld in de Rijkspostspaar
bank en Mrs. Hudlson, die altijd veel van haar gehou
den had, om haar halma levenswijze en haar vrien
delijke stem, verwelkomde haar als was zij een eigen
kind.
Van Jetrningham zag zij' niets. Hij was uit haar le
ven, gegaan en alles wat zij! vani hem over had was de
brief, dien zij in het restaurant gekregen had- Zij
durfde niet naar hem toe gaan. Deze tweede ca ta
st r op he had haar vastberadenheid om te gehoorza
men verzwakt en zij wist, dlat zij, wanneer zij nog
maals in de atmospheer van zijn invloed kwam, niet
over die kracht zou kunnen beschikken, welke zij te
voren getoond had.
.Maar het leven was onvergelijkelijk veel gelukki
ger dan het geweest was. Zij behoefde nu niet bang
te zijn als zij 's avonds naar huis ging. Mrs. Hudson
had altijd een heerlijk maal voor haar klaar staan.
En ook was er weer tijd! voor lezen. Haar Zaterdag
middagen en Zondagen waren weer feestdagen, geen
dagen van boetedoening'en verschrikking. En door
dit toenemende gevoel van negatief geluk wist zij,
dat. zij de juisten Nweg ingeslagen hadL
Zelfs op dat oogenblik bestond nog de hoop, dat al
het ongeluk en ook de teleurstelling die in zoo rui
me mate haar deel geweest waren, vergoed' zouden
worden; maar haar noodlot was nog niet begonnen
met he£ weven van zijn laatste patroon op het weel
getouw.
Vijf weken na haar weggaan van Jamesy klemde
de bond der natuur zich met haar onfeilbaren greep
scheidsrechter Sieswerda hunne kunsten te vertoo-
nen wat betreft het voetballen. Hefl Rood© Kruis met
de noodig© verbandmiddelen en dokter Schrödèr Ju
nior waren ook aanwezig voor eerste hulp bij onge
lukken^ Deze zijn ook niet uitgebleven. We zagen
iemand met een' gebroken been; late(r viel weer een
ander waardoor zijn arm gekneusd werd en ook ge
raakte een der veteranen met zijn mooie costuum te
water. Enkele toeschouwers hadden buikpijn, van 't
lachen. Verdero commentaar overbodig.
4.30 u., wederom optocht van versierde fietsen langs
een ander gedeelte van het dorp.
Zoo wordt het avond en worden do lichten aange
stoken in vetpotjes en lampions en kunnen we de tal-
looze versieringen in oogenschouw netnen. Gewoon
weg prachtig. De een had er nog meer werk van gé-
n.aakt dan de ander en om nu te zeggén, die of die
was do mooiste, zullen we maar aan de daarvoor
aangewezen jury loden overlaten. De dames G. Saai-
Otter; T. Stam mes-Spaans, alsmede do heeren F. A.
F. Groneman, W. van der Ham1 en G. Veeter hadden
o.i. een zeer moeilijk probleem op te lóssen. Vooiaf
willen we medeieeien, 'dat de heeren C. Haringhui
zen, H. Limpers en Dr. Schrödèr te kennen hadden
gegeven buiten mededinging te willen blijven. Voor 1
de mooiste versiering, en verlichting werd' de le prijs
toegekend aan N. Koppes, 2e prijs J. Hoogland; 3e
prijs P. Marrees en 4e prijs Wed. K. A. Schenk. Eerv.
vermelding: Jb. Haverkorn; Ds. Groeneveld, J. Bak
ker, F. Zwaag, J. Haverkorn, J. Keppel, G. Veeter, J.
van Eeten, Jb. Bakker, W. v. d. Ham, P. Visser, H
Böttger en J. Oudendijk. Voor de mooiste etalage: ie
pri.is P, Marrees; 2e prijs K. Zander; 3e prijs J. Ouden-,
dijk: eerv. vermelding J. Bakker en H. Sijbrands.
En nu de gondel vaart. Nou, dat moeten ze aan don
Hekler of Amsterdam maar verbeteren, wat hadden
de luidjes van Nieuwesluis er kolossaal veel werk
van gemaakt.. Het was gewoon schitterend. Bij' ge
brek aan een kleine motor werden de 11 booten en
bootjes getrokken door een paard van den heer C. Re-^
zeiman. Vanaf Nieuwesluis, langs Kleine BuurtP
Groote Buurt, ging het naar de watermachine en weer
terug. In de terugreis werd aan de Groote Buurt uit
gestapt en werd aan alle deelnemersCsters) een glas
wijn of bier geoffreerd. Hierbij, werd menig hartelijk
woord gesproken en is een band gelegd tusscben
Wieringervvaard en Nieuwesluis, want hoewel bet
toch één gemeente is, waren sommige bewoners van
Nieuwesluis wel eens van meening, dat zij er niet bij
behoorden. Dit zullen ze nu voortaan wel niet meer
zeggen. Lang leve de Nieuwesluizers, riep de Burge
meester en wij riepen 't natuurlijk ook. Daarna bleef
men nog langen tijd zingende, hossende en plejperig
bijeen, waarna we gingen rusten om klaar te zijn
voor den volgenden dag.
Het was toen wel droog, doch een beetje te koud en
veel te veel wind, wat verbazend jammer was voor
den grooten optocht die op touw werd gezet. Dat op
stellen neemt nog al tijd in beslag, doch wanneer
eenmaal de geheele stoet rijdt-hebben honderden en
nog eens honderden menschen zich opgesteld om dit
te bewonderen. Zelden, nog, ook in andere plaatsen,
hebben we zoo iets gezien. Het was een stoet van 38
rijtuigen en ook nu willen we 't maar weer aan 't pu-
bliek overlaten om te zeggen welke groep 't mooiste
Wa®. Wij willens volstaan met te zeggen: Het geheel
was prachtig mooi. Dé optocht heeft geduurd van'
10—2 uur.
's Middags verschillende volksspelen, welke ook
weer de lachlust bij het zeer talrijk publiek hebben
opgewekt.
No. 1 was tontrekken met 24 deelnemers. De le pr.
was voor R. Spaans; 2e prijs K. Broers; 3e prijs Joh.
Raven. No. 2, muilloopen met deelneemsters. Hier
was de le prijs voor D. Slikker; 2e prijs P. Keuris; 3e j
prijs C Hakof-Glinn, 4-e prijs C. Rol; 5e prijs Mina
Visser.
Daarna' kregen we hardloopen met hindernissen
om' den trein te halen: le prijs Klaas Koster; 2e prijs
Arie Egmond'; 3e prijs J. Oudendijk; 4e prijs M. Boen-
dormaker en 5e prijs K. Schenk Jz. De diverse prij
zen bestonden uit kunstvoorwerpen.
Tot slot nog een uitvoering van de gymnastiekver-
eeniging „Olympia" onder leiding van den heer S.
Keesman.
Des avonds op het terrein kregen we wederom een
paar nummers van de zangvereeniging Apollo te
hoeren.
Ook Olmpia kwam nog met enkele plastische stan
den. Voorgesteld1 werd achtereenvolgens: Balspel,
krijgertjesspel en Zonsopgang, wat met Bengaalsch
Jicht een' schitterend effect maakte. Daarna werd1 een
Serenade gebracht aan den heer Burgemeester met
muziek voorop.
Bij monde van den heer Limpers werd1 Z.Ed. Acht-,
bare toegesproken, waarbij1 de wensch werd geuit,
dat Burgemeester Haringhuizen nog lange jaren als
Hoofd der gemeente in ons midden mag zijn.
Burgemeester bedankt den heer Limpers voor de
toegesproken waardeerende woorden. Wat ik hier ge
daan heb als Burgemeester heb ik gemeend niets
meer dan mijn plicht te hebben gedaan en deed dit
met liefde. Voor dat ik tot een oproeping om feest te
vieren ben overgegaan, heb ik ernstig overwogen of
het feitelijk wel een tijd was om feest te vieren, doch
waar in de eerste jaren van mijn Burgemeesterschap
onze gemeente een tijd yan malaise heeft meege
maakt en dan nu kunnen zien hoe Wioringerwaard
is vooruitgegaan, meen ik dat er wel! redenen zijn om
ter eere van het 25-jarig jubileum onzer Koningin
feest te vieren. Op zoo'n feest gevoelt men dat men
bij. elkander behoort Laten we hopen, dat we altijd
tezamen voelen om op te komen voor de belangen
van Wioringerwaard, niot alleen do besturen, doch
ook wor.dt de steun ingeroepen van alle ingezetenen,
Tevens wordt door Z.Edelachtb. nog even naar voren
gebracht, het bedanken van den heer Limpers als
wethouder en raadslid
Hierna worden Hoofdcomité, Eereleden, alsmede
de Kleine Kapel even binner geroepen om een glas
wijn te drinken.
Teruggekomen bij het Polderhuis gaat het comité
met do Eereied» n naar binnen, alwaar ze werden op
gewacht door don Dijkgraaf, Heemraden, secretaris
en opzichter. Dijkgraaf zegt, deze invitatie nie' te
hebben gedaan qua Polderbestuur, doch als pariicu-
lior heb ik gemeend u van af deze plaats hulde to
brengen voor hetgeen gedaan is om op zulk een wijze
een dergelijk feest in elkander te zetten. Zoo kunnen
we zien, wat men kan doen als er algeheele samen
werking is. Verschillende personen voeren nog 't
woord, aan verschillende personen wordt, een glas
wijn gewijd Dit is dan in algemeen© trekken een
weergave hoe in deze gemeente het feest ter eere van
H.M, de Koningin is gevierd.
In de verschillende lokaliteiten) was 't een echte ge
zellige feestvreugde.. Wat zou er evenwel weinig van
terecht komen als er geen muziek was. We hebben
het uithoudingsvermogen, de lust en de ijver van
heeren musici van, de Kléine Kapel bewonderd. Wat
zijn, dat kranige kerels en wat geven, ze mooie, opge
wekte muziek. Woensdagnacht om, twee uur klonken
de tonen nog even helder dan Dinsdagmorgens uur
en bijzonder weinig ruat hoor! Enfin, ze begonnen
zich reeds ithuis te gevoelen bij ons, want bij, mond©
van Dr. Schrödèr werden diverse ingezetenen na
mens hen dank -gezegd voor de wijze waarop ze hier
zijn ontvangen. Ten slotte is o.i. wel een woord) Van
dank verschuldigd! aan onze politie voor hare bewe
zen diensten, vooral tijdens gondelvaart, volksspelen,
optocht' enz. Voor andere zaken 'hadden we geen po
litie noodig, want geen enkele wanklank hebben we.
gehoord.
Zoo is dan in Wioringerwaard1 feestgevierd op een
wijze die algemeen© bewondering heeft gewekt bij
de zeer talrijke bezoekers ook van buiten. Nog zelden
hebben we zooveel menschen in ons dorp gezien als
b.v. Dinsdagavond' tijdens de gondelvaart. Wat zal
die Nieuwesluis nog vaak genoemd worden. Ook bij,
en 'met den optocht heel veel publiek, we hadden
trouwens geregeld door veel menschen. De volks»- en
kinderspelen zijn ook druk bezocht
Om geen blunder te slaan, dat we soms iemand'
vergeten, zulleni we geen namen noemen, doch kort
weg allen, die het hunne hebben bijgedragen tot het
welslagen van dit feest hartelijk dank betuigen.
Er was maar één roep: Prachtig! Schitterend)!
WAARLAND.
Door de heeren Klaver en Groenveld alhier werden
500 K.G. Deensche witte kooien afgeleverd van een
gemiddeld gewicht van 3 K.G. voor de collectieve in
zending van den Noordermarktbondi voor de tentoonr
stelling te .Amsterdam. v
GEMEENTE ANNA PAULOWNA.
Geboren: Jacob, z. v. G. Wiggers en van N. Bos. Jo-
hanna Maria Cornelis, dl v. E. P. Zwager en van E.
M. M. Lee. Johannes, z. v. C. de Vries en van A. de
Jong.
Ondertrouwd1: Leunt je Harthoorn en Simon -Smit.
Getrouwd': Antje Pranger en Antoni Adrianus van
Keppel.
Overleden: Marine Blok', 45 jaar, echtgen. v. A. Wa
terman.
Trekking van 100 nnmtoers
ten overstaan van Notaris A. G.
MoHé
om haar heen. Naar mate de een© dag op dén ande
ren voigide, voelde zij haar vingers dieper in haar
vleesch dringen. Dan, 'toen alle hoop verstikt was,
wist zij, dat zij opnieuw moeder worden moest. De
vloek van Eva had1 haar achtervolgd eh 'haar juist
ingehaald toen, haar stappen, vrij' waren en zij den
langen weg vair tevredenheid voor zich liggen zag.
Dan veranderde d© horizont; Het zachte grijs van
een vrediger hemel weird bedekt met 'eelijke wolken.
Zij zag niets dan de hopelooze onvermijdelijkheid van
den storm dien zij doostaan moest en wat aan de an
dere zijde lag weid. totaal verduisterd in dé schaduw
van wat zich om haar samentrok.
Toen zij de zekerheid had, ging zij op haar bed lig
gen en verborg haar gezicht in do kussens, die door
drenkt werden door haar tranen. Een tijd lang raas
de en toornde zij ertegen, huilend als een kind, dait
zich zijn liefsten wensch ontzegd ziet. Wanneer de
gedachte om zich tot Jamesy te wenden ooit in haar
opkwam, dan was het met een rilling van afkeer en
walging. Het feit, dat het even goed' zijn kind was als
het hare, vond.geen plaats in haar redfeneering. Zij
voelde, dat zij totaal alleen stonxL
Dan ging zij rechtop zitten, haar haar verward in
haar gezicht hangend, en- staarde voor zich uit naar
niets. Haar oogen deden pijn door haar tranen. Zij
had een gevoel alsof haar lippen opgezwollen waren
en haar gezicht brandde. Maar zij scheen zich van
niets bewust te zijn. Na enkele oogenblikken stond zij
op en liep de kamer op en, neer, terwijl zij nu en dan
voor den spiegel bleef staan en naar haar gezicht
keek zonder te beseffen hoe jammerlijk zij eruit zeg.
Eindelijk wékte een wanhopige hoop, dat zij zich
vergist kon hebben, haar weer wat op. Zij; droogde
haar tranen en besloot of te wachten.
Maar toen nog een paar weiken1, waarin zij getracht
had aan ander dingen te denken, verloopen waren,
kon zij* niet langer aan de waarheid twijfelen. Weer
werd hetzelfde tooDeel afgespeeld en Mrs. Hudson
die to:evallig door de zitkamer kwam, hoordé haar
hartstochtelijk' gesnik.
Zij aarzelde een oogenblik, deed -dan de deur, open
en keek naar binnen
„Lieve hemel!' riep zij uit, terwijl zij naar N&nno
toeging.
Nanro ging vlug rechtop zitten en. tmehtte haar
oogen te drogen.
„Wat is er?"
Nanno bchudde haar hoofd. „Niets", zeide zij' flauw
tjes.
Maar Mra Hudson dacht er niet aan, zich met dat
antwoord tevreden te stellen. Met haar handen op
haar massieve heupen ging zij vlak voor haar 9taan.
„Wat is er met je gebeurd?" drong zij aan.
Donderdag 13 September 1923
Prtj. van 1500.— 11260
Prijzen van f 90.fel gen geld)
115 3229 4831 7217 9836 10769 12421 14388 17294
240 3469 5971 52 9957 10811 12630 14681 95
665 3519 87 58 92 42 68 15051 98
878 63 6299 7674 10001 92 12801 15307 17564
1283 3640 6382 7714 46 10929 12965 67 17827
1958 3759 6489 9019 10608 58 13290 15434 18919
2205 88 6547 0114 16 11077 13599 15886 20010
2644 3831 6728 9259 50 11117 13680 16023 20101
2958 4489 54 9309 10748 11300 87 17152 2034$
§088 4634 7C46 67 5011488 13873 61 20420
£128 4712 7151 9503 65 11561 13981 172Z22Q88J
Nanno schudde weer haar hoofd, maar zeide niets.
Zij probeerde op te staan en langs Mrs. Hudson naar
de waschtafel te gaan, maar de kostjuffDuw logde:
baar handen op haar schouders zij sielde belang
in Nanno, mocht haar graag.
„Heeft die Mr.«-Mossop je weer lastig gevallen?"
begon zij. „Ik heb hem dadelijk niet vertrouwd,
toen hij dien Zondag hier geweest is. Dat hij een
hoogen hoed droeg, bewijst heelemaal niet, dat
hü goed is. Een broer van mij, die begrafenisonder
nemer was, droeg bijna iederen dag een hoogen
zijden; maar hp was de grootste ploert, dien ik in
mijn leven oo)t gekend heb. Het is zeker Mr.
Mo8Sop?" voegde zy er slim aan toe, vast overtuigd
dat het niet zoo was. .„Toen je me vertelde, aat
hij je chef in Jt restaurant, heb ik dadelijk tegen
mijn man gezegd: .Wacht maar eens, dan zal je
wat zien. Nou, wat heeft hy gedaan?"
Nanno drong de tranen uit haar oogen.
O niets," riep zy heftig uit. „Mr. Mossop heeft
er niets mede te maken.
Mi's. Hudson schudde voldaan haar hoofd. Dit
was tenminste één mogelijkheid van die, welke zij
in haar hoofd had, geëlimineerd. Als het Mr. Mos-
sop niet was, dan zou een zinspeling, dat het de
andere bezoeker,wiens naam zij vergeten had, was
er haar misschien toe brengen de waarheid te
zeggen. Zij was vast overtuigd, dat er een man
„achter" zat. Zy kende de mannen door en door.
Zij was er met een getrouwd.
Maar Nanno. ontkende dat al even heftig als
Mrs. Hudson's eerste vermoeden.
„Maar het moet toch een man zijn," zeide Mrs.
Hudson, die een oogenblik in hot duister tastte.
„Kom, nou," ging zy op moederlijken toon voort,
„heeft hy ie laten zitten?"
Nanno bleef zwygen en Mrs. Hudson, die door
een fy'ne intuïtie wist, dat het meisje zulk een
positie bekennen zou, wanneer het haar gevraagd
werd met de hartelijkheid, die zij getoond had,
kwam met een plotselingen sprong van haar ver-
Deeldingskraeht in de streek der waarheid.
TT. Pi I. «.mvili-flrVinnan n»üKi*onli»9'l
Nanno begroef r LW-
De wetenschap, dat zy het volgende oogenblik,
al was het alleen maar om haar hart te luchten,
gedwongen zijn zou Mrs. Hudson alles te vertellen,
maakte haar geheel van streek.
Mrs. Hudson giyg. een oogenblik rechtop staan,
als om adem te halen na al die inspanning. Zij
wist dat zij thans de waarheid ontdekt had. Zy
schudde haar hoofd, terwijl, zy keek naar Nan-
no's lichaam, dat krampachtig samentrok door de
snikken, die haar doorhuiverden.
„En hij wil niet met je trouwen hè is het
dat niet, hü wil niet met je trouwen?"
,Ik ben getrouwd," riep Nanno olotseling, om
zich te verdedigen, uit. „Ik ben getrouwd, her
haalde zy.
„Ben je getrouwd?" riep Mrs. Hudson uit. „Lieve
God, dat heb ik nooit geweten. Maar waarom
huil je dan?"
HOOFDSTUK II.
Indien er ooit een tyd is, dat van hei Leven
gezegd kan wofden, dat vhet is als een mensch, m
wiens voetstappen-de Dood volgt, hard loopend als
hy Joopt, stappend als hy stapt, staan blyvend
als hy bly ft staan, dan was de eerstvolgende maan
den het Leven zoo voor Nanno.
Zy wist, dat het oogenblik komen zou, warop zy
iederen penny, die zij by elkaar schrapen kon, noo
dig hebben zoïi. Dus was het besluit om alles wat
zy sparen kon, over te leggen, een natuurlijk gevolg
daarvan. Maar nog iet® anders moest overwogen,
worden. Zy wist, aat, zoodra te zien zou zyn m
welk een positie zy verkeerde, zij haar ontslag in
het restaurant krijgen zou. En dan kon zy
nopet- vóórdat haar kind geboren was, een andere
betrekking te krygen. Hoe lang zou zy den risico
durven loopen om de noodige sommen te kunnen
oversparen r Hoewel zy zichzelf, toen zy m den
Fulham. Rod terugkwm, ryk gevonden had, kwa
men de omstandigheden nu in een heel ander iicnt
te staan. Tien of twaalf shilling, die zy hoogstens
iedere week oversparen kon, maakten in eniceie
maanden geen bedrag van beteekenis. Maar de
eeuwige hoop, dat zij trouw aan haai\ geloot was
en dat daarin de hulp lag. die «j het meeat
noodig had, bracht haar ertoe den God der v oor-
zienigheid onvöorwardelyk te vertrouwen.
Op een dag merkte zy, dat de directrice haar
kritisch gadesloeg. De koude oogen Waren ffe9J}
oogenblik van haar af. Nanno voelde haar pi<>ed
als yskoud water door haar aderen stroom en. Bu
de eerste de beste gelegenheid, die zich aanbooa,
haastte zy zich naar de Kleedkamer en bekeek zich
daar in alle houdingen in den spiegel.
Zy had te veel vertrouwd. Zy haa zich laten mis
leiden door'de hoop en het verlangen om zoo lang
mogelyk geld te *rordienen. De tranen kwamen m
haar oogen, toen zij dacht aan de twintig pond, die
zy op ae spaarbank gezet had. Gedurende enkelen
weken zou zy zy wist het niet m staarzyn
er iet® meer bij te verdienen. En hoe lang zouaen
twintig pond' duren? Slechts een paar weken
I™' lanïer" Wordt vervolgd.
