Moeilijke lijden.
Een Levensweg
FEUILLETON.
Predikbeurten.
(iementfd Nieuws.
Toen ik ditmaal in Holland kwam. leek mij do
toestand daar nog hopeioozer dan hec vorig maal.
Men kan nu feitelyk niemand meer ontmoeten
die niet klaagt.
Doch het meest bedenkelijke ia de moedeloosheid,
die men bij de meesten aantreft.
Onwillekeurig dacht ik aan het oude gezegde:
het land is reddeloos, de regeering is radeloos, het
volk is redeloos.
Ik sprak met mensohen, anders nog vol moed,
die eohter nu zoo somber gestemd waren, dat men
angstig bepint te worden.
ik zat in den trein met twee heeren, die de
Troonrede bespraken. Beide# stonden buiten de
Solitiek.dat bleek wel dadelijk on later bleek, dat
e een ingenieur, de ander handelsman was.
Zij bespraken de Troonrede, zooals elk gewoon,
rustig burger die kan bespreken, zonder eenigo
opwinding.
Maar onwillekeurig werd de toon zoo sarcastisch,
het oordeel over do staatsmachine zóó vernietigend,
zoo moedeloos, wat de toekomst betreft, dat ik
er koud van werd.
In Engeland is bet toch ook geen rozengeur en
maneschijn.
Het oordeel over het Kabinet Baldwin is niet
bepaald onverdeeld gunstig, zelfs in conservatieve
kringen wordt gemopperd over de traagheid, waar
mede Mr. Baldwin ae regeeringsmachine beweegt.
Maar men is er niet moedeloos. Wanneer ik de
stemming in Holland en Engeland met elkaar
vergelijk, dan constateer ik in beide landen onte-
"vredenneid.
In Engeland is men niet tevreden met eene Re
geering, die eene niet te verklaren traagheid aan
den dag legt ten opzichte der groote problemen,
die politiek en economisch Engeland teisteren.
Hot heeft den Engelschman gestoken, dat de
Premier Baldwin kalm zijne vacanfcie in Aix-le*«
Bains bleef doorbrengen, terwijl er in de wereld
stormen woedden van dreigenden aard.
Men praatte het wel goed, door te zeggen dat
Mr. Baldwin het blijkbaar niet zoo slecht inzag
en er dus geen direct gevaar in de wereld dreigde,
maar onder de hand aeed Mussolini tooh erg raar
en was zijn houding tegenover Griekenland zoowel
als tegenover Jugo Slavië van dien aard, dat het
later, als de geheele waarheid openbaar gemaakt
kan worden, wel zal binken hoe aioht we weer bij
een oorlog zijn geweest.
Verder Bemerkt men nog niets van Regeerings-
maatregelen tegen de weer sterk toenemende werk
loosheid.
Mocht men Lloyd George verwijten dat hij te
veel commissies schiep, deze Premier doet heele-
maal niets aan de zaak.
Lloyd George zou zeker voor de vaoantie een
commissie benoemd hebben om hem voor te lichten,
zoodat het groote publiek zag, dat er ln Re-
geeringskringen over het Werkloosheidsvraagstuk
nagedacht werd, maar het publiek heeft nu den
indruk dat het de Regeering meer ernst is om
rustig van de vacantie. te genieten, dan oplossing
van moeilijke problemen te zoeken.
De vaoantie is den Engolsohman heilig, maar
men kau alles overdrijven.
Men heeft ook geen groot vertrouwen meer in
de Ruhrpolitiek der Regeering of liever gezegd,
men is bang, dat Mr. Baldwin zich door Poinoaré
in de luren heeft laten leggen.
Het denkbeeld reeds, dat ae Fransche Pers in
haar uitlatingen dit feit als zeker aanneemt, is
den Brit hoogst pijnlijk.
Drommels. Lloya George heeft volgens de Fran-
schen indertijd te Oannes den Franschen Premier
Briand er tusschen gehad, dat is ten minste werk,
van Engelsch standpunt bezien.
Nu te moeten hooren, dat de Franschen maar
voor zeker aannemen dat de Fransche Premier den
Britschcn Premier bü den neus gehad heeft, staat
den Brit volstrekt niet aan.
De. Engelschman heeft, eohter één troost en dat
spreekt hij rondweg uit, hij kan min de stoinbuH
van zijne verontwaardiging getuigen; niet alleen
jnet partijen, doch ook met personen afrekenen.
De Engelschman spreekt reeds van heengaan
van 'Balawin. van nieuwe verkiezingen. Ik heb
reeds conservatieven hooren zeggen, dat zij. een
«eer beslist partijprogramma van do Unionisten
en preciese verklaring van den candidaat zullen
eisenen, alvorens zij hun stem aan het zittend
Unionistische lid zullen geven.
Nog meer dan enkele maanden geleden, spreken
conservatieven er van dat Labour maar eens wat
moest regeeren om Engeland en de Engelschen
wakker te schudden.
Het gevoel dat z\j aan de stembus getuigen kun
nen ten opzichte van hun oordeel omtrent regee
ring, partij en candidaat, geeft den Engelschman
een gevoeT van hoop en vertrouwen in de toe
komst en satisfactie.
Hoe staat bet nu in Hollandf
Bultenlandsehe moeilijkheden op te lossen heeft
onze Regeering niet ofschoon hof niet aangenaam
is, dat de strijdpunten mat België nog steeds niet
geregeld zijn.
Do Binnenlandsche moeilijkheden kunnen dus
punten zijn van voortdurenden zorg. Maar hoe
manifesteert die zorg zich? Bemerkt men dat er
nu werkelijk degelijk bezuinigd wordtP
i Bemerkt men iets van Staatsbeleid?
Toen in 1913 de verkiezingen plaats hadden,
werd er door de kiezers met het Ministerie-Heems-
kerk afgerekend, het werd naar huis gestuurd.
De ministers van dat Kabinet waren ontegen
zeggelijk zeer bekwame mannen, maar als wer
kend geheel sohoots het te kort.
Over de capaciteiten van de huidige Ministers
wil ik niets zeggen, dooh zoowel tezamen als Ka
binet, als elk voor sioh als Departement-chef schie
ten zij te kort.
Is dat nu bijvoorbeeld een manier van bezuini
gen P
Waarom niet allereerst daar de bijl geplaatst
waar die behoorde, n.1. in de kostbare ministeries
onderwijs, arbeid, oorlog, marine, dooh op een
breed/e manier en niet op de griezelige pestige
manier zooals nu mot het afvloeiingssysteem bij
Oorlog plaats heeft. A bahl dat is een methode van
een vlieg de pooten en vleugels uittrekken.
Waarom bij onderwijs met gezegd: Kijk, dat-
bijzonder onderwijs is heel mooi, maar te kostbaar
j dat moet dus tijdelijk geheel stopgezet!
I \Vat is dat nu niet eene fatale plagerij met
die ambtenaars-salarissen.
Laat men de mensohen harder laten werken t dege
nen die overcompleet zijn afschaffen, zooals Zimmer-
man in Oostenrijk doet, maar om nu alle ambte
naren en beambten bloedzuigers te zetten, is toch
j een griezelige manier van doen.
Een heel mooie daad der Koninginnen om te
j zeggen: kort ons salaris ook maar, doch daar is
de maatregel niet mee goed gepraatt.
I Wanneer de Nederlander nog het oude kies-
stelssel had. dan zou hij met ae heeren in Den
Haag kunnen afrekenen.
Nu met het Evenredige Stelsel gaat dat niet
meer.
Men zal wel verschillende ambtenaren en beamb
ten door de plagerij-maatregel der salaris-besnoei
ing rood laten stemmen, maar is dat nu wel
eent juiste maatstaf voor de S.D.A.P.-vertegenwoor-
diging, dat kiezers, die hun misnoegen met de
Regeering willen toonen, slechts één wijze hebben,
om daarvan te getuigen, n.1.'.door rooa te stem
men, terwijl ze heelemaal niet rood zijn. maar
slechts ontevreden, gekwetst in hun staatsburger
lijk rechtsgevoel?
Vroeger, bij een distributie-stelsel, zouden de kie
zers gelegenheid gehad hebben het debat der kies-
vergadenngen te Booren en hadden dan eens echt
kunnen meeleven in de atmosfeer van politieken
stryd.
Nu is er van dat alles niets meer te bespeuren.
Zelfs al krijgt Rood nu over 8 iaar meer stem
men dan thans, dan kan ze alleen tooh nog
niet regeeren. Dan gaat Rood samen met Roomsen
en dan nouden we Knys de Beerenbrouök toch nog,
met b.y. Troelstra als Minister van Arbeid.
Zou in een tijdperk vóór de Evenredige Vertegen
woordiging zoo iets mogelijk zijn geweest als dit
gemodder in een Kabinet?
De Evenredige Vertegenwoordiging is een ramp
voor het land.
Het land zal er aan te gronde gaan.
Wellicht zal deze en gene dat erg overdreven vin
den. Waoht nog maar een paar jaar en ge zult
mijne voorspelling bewaarheid zien.
Men .krijgt een oontinuiteit van regeeringsper-
sonen in rijk, provincie en gemeente, waardoor
alles, wat minderheid is vertrapt en vergruisd
wordt.
De brutaliteit der lieden, die er tooh niet uit
kunnen, zoolang ze maar bü hun p&rtübestuur in
de pas blijven, zal steeds toenemen, de vertwijfeling
der burgers die niets te zeggen hebben, als een
dom stuk vee hun stem op een lijst uit moeten
brengen, dank zü stemdwang, zal voortdurend
groeien.
Al dat getuigen tegen de Vlootwet, ia nu, bü
het Kiesstelsel der Evenredige Vertegenwoordi
ging, nonsens
Vroeger kon men in de districten met voor- en
tegenstemmers in deKamer afrekenen, thans is
de controle van den kiezer op den vertegenwoordi-
ger absoluut verdwenen.
Daarom waren die heeren in den trein .ook zoo
moedeloos.
Priesters, dominee'# en onderwijzers regeeren ons
land en richten het te gronde, ongecontroleerd als
zij zijn. Ministers, gedeputeerden, wethouders, kun-
uen zich büna voor de eeuwigheid benoemd achten,
als zij maar eenmaal op het kussen zitten.
De controle van den verontwaardigden kiezer-
staatsburger ontbreekt.
De kerkelykepartijen maken reeds op bijna
onbeschaamde wijze van deze situatie gebruik.
Ik weet van een rechtschen Commissaris der
31.
el Engelsch van E. TEMPUS THURSTON
door W. J. A. ROU)ANUS Jr.
Het Regent's Theatre baadde in licht, Sturgis en
Jerningham gingen echter in het parterre zitten,
op eenigen afstand van de rijen blanke driehoeken
van bloote nekken en schonders. Zij waren in
evening dress. Sturgis trok genoegelyk aan een j
zware sigaar. j
Een tijdje bléven zij naar de voorstelling zittenij
kijken, Een Fransche chanteuse zong liedjes in j
gebroken Engelsch en had groot succes met haar
opzettelijk verkeerde uitspraak. Op haar volgde
de onvermijdelijke muzikale clown, die veel meer
applaus kreeg, wanneer hij zijn inetrwnentén af-
schuwelijk bespeelde dan wanneer hij zijn best
deed. Jerningham gaapte een paar. maal en zag bij
een poging, om 'dat voor Sturgis verborgen te
houden, dat de oogen van zijn vriend dicht waren.
Het laatste nummer vóór het Ballet was een
volgens het programma Fransch echtpaar, dat
een paar zinnelijke dansen uitvoerde. De gehoele
wulpschheid van den Franschen dans was m hun
optreden gecondenseerd.
„Wij noemen ons moralisten en wijzen op de
Folies Bergères." «eide Sturgis. „Maar wil je wel
gelooven, dat die Fransohen nier komen, omdat ze
in Parijs nooit zoo'n publiek kunnen trekken.
WÓar ter wereld, behalve in Engeland, zouden zij
een operagebouw veranderen in een danslokaal. en
loges verhuren, waarin zoogenaamde fatsoenlijke
vrouwen kunnen gaan kijken Boe haar eohtgenooten
met het uitvaagsel der maatschappij dansen. Kom,
laten we wat gaan drinken"
Zij gingen naar de bar, waar de rnen vrouwen
eindeloos op en neer liepen en Engelsche gentle
men gearmd haar stonden toe te.lonkun.
„Kyk toch eens!" zeide Sturgis.
Jerningham keek in de richting, die hij aanweos.
Een heer en een dame baanden zicb een weg naar
een loge boven het parterre. Een jong meisje, blijk
baar hun dochter, en niet ouder dan twintig jaar,
was bij hen.
„Dat is nou het Engelsche leven," zeide Sturgis.
Jerningham glimlachte weer, maar de glimlach
bestierf onmiddellijk op zijn lippen. In den prome-
noir zat heel alleen op een stoeltje een jong meisje
Hij voelde zich somber gestemd, terwijl hij naar
baar keek. Tot dat oogenblik had bij baar slechte
van ter zijde gezien, maar toen zij zioh omkeerde,
werd i^Jn vermoeden bevestigd. Het was Nanno.
Sturgis dronk zijn whisky uit, kek dan om en zag
het gezicht van Jerningham.
„Wat heb jij in eens?' vroeg hij.
„Je zult me moeten excuseeren, dat ik je alleen
laat,", antwoordde Jerningham, „Ik zie daar ie
mand, die ik ken."
HOOFDSTUK II.
Vóór zij hem gezien had, was hij op den ledigen
stoei naast haar gaan zitten en zelfs toen zij zich
wat omgedraaid had in een poging om een gesprek
te beginnen, herkende zij hem nog niet.
„Hoe vindt u F' de voorstelling wilde ziT erop
laten volgen.
„Nanno," zeide Jerningham.
Een oogenblik scheen zij ineen te krimpen. Hfl
Keek haar .aan en 't terugdeinzen van haar licham
van hem weg deed hem denken aan de slak, die
in zijn huisje, gejaagd wordt.
„Mr. Jerningham!" Uit kracht der gewoonte
vonden de woorden hun weg naar haar lippen.
Nog keek hy haar aan in ieaer stadium van den
tijd, dat hij naar gekend had. Hij herinnerde zich
naar, zooals zij was toen zij elkaar het eerst
gesproken hadden: een blozende, gezonde vrouw
met door de zon gebronsde wangen, donkerbruin
haar en grijze oogen, diep als een avondhemel.
Dat was het wat zij geweest was; dit was het wat
zij geworden was.
Zyn oogen richtten zich weer op het heden en
hij zag haar bleeke, magere wangen gekleurd met
een kunstmatig rood, net donkerbruin haar een
tint, dien geen zon verlicht heeft, en haar groote,
grijze oog dof, somber, droefgeestig.
Nanno, herhaalde hij. HH' trachtte al zijn best te
doen, om te gelooven, dat bet een vergissing was.
Hij wachtte vurig op haar antwoord, dat zij niet
zoo heette.
„O, Mr. Jerningham, zeide zü weer. Dan keek hij
een anderen kant uit. De -andere vrouwen liepen
langs hem heen met nauwe rokken en bengelende
tasschen. Dit was de marktplaats. Het totaal af
wezig zijn van eergevoel en schaamte maakte hem
misselijk^ Het was een atmospheer van wegrottend
leven. 0y wendde zich weer tot Nanno.
„We zullen hiervandaan gaan," «eide hij op vas
ten toon.
„Waarheen?"
„Waar woon je?"
„U kunt niet met mij mee naar huis gaan," zeide
zij gebroken. Dit was haar grootste ziele-angst,
dat bij baar dadelijk bonden zou voor wat ze was.
Koningin, die de liberale burgemeesters van zijn
gewest zijn maoht doet gevoelen op een wij zo,
waarvoor hij zioh wel gewaohfc zou hebben, indien
hij wist, dat dank zü hot Districten 8telsol ook de
Liberalen weer eens fian de Regeering zouden
kunnen komen en hem ter verantwoording roepen.
Vroeger moest een Liberaal Minister wel degelijk
rekening houden met klachten en opmerkingen
door een Rechtsch Kamerlid te zijner kennis ge
bracht en omgekoera een Rechtsch Minister bü
klachten van een Linksch Kamerlid.
Thans lappen de Ministers klachten van anders
denkende in cu sa linksche Kamerleden aan hun
laars. De Evenredige Vertegenwoordiging is een
pantserfort, waarachter zij dekking zoeken te
vinden.
Ik hoorde toevallig van eene ciroulaire door een
Commissaris der Koningin aan Burgemeesters in
zün gewest gezonden, waarbü inlichtingen verzocht
worden omtrent het aantal raadsleden van ver
schillende kleur en het totaal aantal stemmen op
de lysten uitgebracht.
Is dat nu wel juiatP Ligt het op den weg van
een O. d. K. om zóó nauwkeurig de politieke
kleur der verschillende gemeenten te controleeren?
Ik acht dit ook weer één der funeste gevolgen
van ons Evenredig Kiesstelsel.
De Liberalen hebben in den tüd van hun macht
ook wel eens gezondigd, wij mogen dit niet ont
kennen, maar meestal geschiedde dit met een
breed, soms wel met een Brutaal gebaar.
Hier is echter weer de gnieperige roomsche en
fyn oalvinistisohe werkwijze kenbaar.
Het is alsof die beide cnristelyke uitersten zioh
in de verdeeldheid van ons volk verheugen.
De Evenredige Vertegenwoordiging werkt hun
griezelig gedoe in de nand.
Wanneer men nu al dat gemodder ziet bü
Landsregeering, bü verkiezingen voor Kamers, Sta
ten, Raad, Gedeputeerden en Wethouders, moet
men dan niet waarachtig getuigen dat het Stelsel
der Evenredige Vertegenwoordiging slechts in
schün rechtvaardig is, doch in wezen onbillijk te
genover breede lagen der burgerij en funest in toe
passing, een kanker voor het politiek volkskarakter.
Vooral lieden, die buiten ae politiek staan, nu
eenmaal geen mensohen zijn om naar partij ver
gaderingen te gaan om meestal in een rookerig
lokaal, lang gezwam aan te hooren.
Neemt men de Joden, dat zün nu eenmaal van
nature op politiek beluste lieden, die men dan
ook eerst op alle niet kerkelyke partijvergaderin-
gen en daarna in de niet kerkelijke fracties van
Raad, Staten en Kamer aantreft.
Maar de doorsnee-Nederlandsohe Staatsburger is
tegenover de politiek gematigd onverschillig.
Bü de groote verkiezingen, vooral bü de herstem
mingen, Rep h« vroeger warm, ten einde af te re
kenen met de regeering of den afgevaardigde, die
hem niet paste.
Thans heeft hljl die kans niet meer en1 ls onthutst
over het feit, dat het nieuwe kiess telsell hem wel
dwingt te Mezen, maar hem, tevens de slaaf maakt
van een cluibje verpolitiekte Nederlanders van ver
schillende "pluimage.
Eén ding voelt de doorsnee Nederlander, die po
litiek gematigd onverschillig ia, heel eterk* dat is,
dat hem onredht aangedaan wordt.
Onrecht door een kabinet-Ru ijs de Beerenbrouck,
dat onbekwaam gebleken is tot regeeren, reeds on
bekwaam gebleken vóór de jongste verkiezingen,
maar toch kalm weer voor 4 hiar heeft ingehuurd,
omdat het nieuwe kiesstelsel niet deugt eni elke
controle, werkelijke controle van den staatsburger
op de regeering, ontbreekt.
Vooral ia moeilijke tijden «temt dat dien staats
burger moedeloos.
Hij voelt, dat wat hij ook ploetert en werkt om
weer.vooruit te komen, een onbekwame regeering
een grooter deel van zijn geld afneemt aan belaa-
Ungpenningen, dan noodig diende te zijn.
Hij voelt dat niét gespaard wordt op de groo«e
posten, doch slechts op kleinzielige manier ge
prutst wordt, hij voelt dat hier geen economen,
doch slechts dilettanten aan het werk zijn.
Het evenredige stelsel is daarom zoo verkeerd,
omdat het blijkbaar nimmer zuiver doorgevoerd
kan worden en inen b.v.b. in het kabinet vertegen
woordigers der minderheidspartyen mist.
Er zijn slechts Roomschen en fijne Calvinisten in
het huidige kabinet Waarom niet ook een S.D.A
P. er, en een V. D.'er, en een VvH.B.'er?
Dat zou evenredige vertegenwoordiging zijn.
Dan kon men nog eens wat andier bloed, wat an
dere ontwikkeling in het 'kabinet; zien!
Dan was er ook wat controle op de al te erge ker
kelijke dr ij verij: I
Maar de rechtsehe heeren zitten op de minister
zetels en voelen zich ondanks onbekwaamheid
hoogst genoegelijk en lekkerl
Dat stemt dien ploeterenden Nederlander moede
loos.
Moet men zich daarover verwonderen? Voorwaar,
wij kennen moeilijke, zorgelijke tijden.
„Maar waar woon je?"
„U moet niet met mij meegaan, antwoordde zij.
Jerningham fronste de wenkbrauwen, llij voelde
zich niet in een stemming^ om niet de situatie te
spelen. De omgeving, waarin zij waren, vroeg met
om een verspillen van woorden. Hij wilde weg zijn.
„Dat soort treuzelen dient nergens voor," zeide
hy vast. „Hoe eerder je het me zegt, des te eerder
kunnen we hiervandaan."Hü stond pp. „Ga .mee
o, ik. verzeker je, dat je door hier te blijven
geen cent meer verdienen zult." Een golf van
itterbeid had die woorden uit hem gejaagd.
bi anno keek hem in zün gezicht en wist, dat zy
doen moest wat hü zeide. Er was slechts één ding
m de wereld, waartoe hij haar niet had kunnen
bevelen, en dat nog wel, omdat zij uit de at
mospheer van zy'n invloed gevlucht was. In al het
andere werd zij dat wist zü door hem be-
heerscht. Hoe woest en heldhaftig zü zich door
'alle ellende heen vastgeklemd had aan de wet van
haar Kerk veel hardnekkiger dan hij dit onder
dergelijke omstandigheden gedaan zou hebben
was het toch een vastklemmen uit vrees. Haar
schijnbare sterkte was groote zwakheid geweest. Zij
had haar gebracht tot wat hy thans zag, dat
zij was.
Zy liepen, zonder een woord te spreken, de trap
naar den hoofdingang af. Een paar vrouwen keer
den zich om en keken hen na; zy meenden te weten
wat hun bedoeling was.
Buiten riep Jerningham een rytuig aan.
„Welk adres?" vroeg hij haar weer, voor de
derde maal thans.
Gedwee gaf zü het hem. Hy herhaalde^ het dui-
delyk voor den koetsier. Dan stapten zy in en het
rytuig reed van het trottoir de file in.
Een kleine etage, een onder honderd andere, in
een rij van gebouwen samengeperst, was Nanno s
woning. Zy klommen de steenen trapp met de ijzeren
leuning op. Nanno liep twee treden voor hem uit.
By de deur, die haar nummer had, bleef zy staan.
,,0, kom niet binnen, Mr. Jerningham," smeekte
zy, terwyl zH hem radeloos aankeek.
„Waarom niet?" vroeg hy bruusk.
Zy trachtte met haar hand over haar voorhoofd
de verwarde knoop van haar gedachten glad te
strüken.
„Maar begrü'pt u dan niet, dat ik niet voor
mannen als u Bier woon"?
Hij .vond haar vraag heel onlogisch.
„Ik begrijp je niet?' zeide hij met intense
kalmte. „Waarom een uitzondering maken voor
my'P Je moet toch handel drijven zonder aan ziens
des persoons? Waarom aarzelen voor mijn ziel F'
Zij huiverde.
ZONDAG, 7 OCT.
NEB. HEKV. GEMEENTE te:
Schagen, voorm. 10 uur, Ds. van Dijk. Doop.
Schagerbrug, geen dienst, vac.
Burgerbrug, voorm. 10 uur, Da. v. Loon,
Hippolytushoef, voorm. hal fel fi, Uw. H. IBuiskooL
Den Oever, nam. 2 uur, Ds. H. Buiskool.
Barsingerhorn, geen dienst, vac.
Nieuwe Niedorp, nam. 7 uur, Ds. Schennerhora.
Julianadorp, voorm. 10 uur, de heer Niessink.
Kolhorn, voorm. 10 uur, Ds. Groeneveld.
Wieringerwaard, geen diénst.
Dirksborn, geen dienst.
St Maarten, voorin, 10 uur, Da. Tinkelt,
Heerhugov/aard, geen dienst.
Oude Niedorp, geen dienst.
Voeabuizen, voorm, 10 uur, Ds. Broekema.
Winkel, voorm. 10 uur, Ds. Kooij.
Eenigenbm'g, voorm. 10 uur, Dr. Snethlaga,
DOOPSGEZ. GEMEENTE te:
Barsingerhorn, voorm. 10 uur, Ds. v. d. Veeiv
Nieuwe Niedorp, K-.eri dienst.
EVANOELLSATTE to:
Schagen, voorm. 10 ur, de lieer Posthunm Collecte
voor Japan.
Nam. 7 uur, Ds. Boeke. Collecte voor Japan.
Breezand, voorm. 10 uur, de heer Boon.
Nam. 7 uur, de heer Boon.
QEREF. GEMEENTE te:
Anna Paulowna, voorm. 10 uur, Pree kiezen.
Nam. half drie, Preeklezen.
SCHAGEN, 4 October 1923.
24 Paarden f 150 a 450; 71 stieren f150 a 340; 98
geldekoeien vette f350 a 490; Geldekoeien. mag.
f255 a,375; 40 kalflcoeien f330 a 490; 38 pinken f150
a 250; 4 graskalveren f50 a 100; 24 nuchtere kalve
ren f 15 a 27; 50 schapen magere f38 a 50; 309 idem
vette f 44 a 52.50; 225 overhouders f 28 a 40.
4 Bokken en geiten f 2.75 a 8, 16 varkens, mag. f 26,
53 idem, vette, p. Kg. f 0.76 a 0.S4, 230 biggen, f a.
13 konijnen f 0.40 a 2, 371 kippen f 0.70 a 1.10, 60 een
den f 0.60 a 2, 40 duiven, haantjes f 0.50 a 1.50, - bo
ter f 2.25 a 2.45, kipeieren f 7.50 a 850, eendeie
ren f7.
ALKMAAR, 3 October 1923.
Bloemkool f2.10 a 7.10 per 100 stnks. Roode kool
f 1.80 a 4.60 per 100 Kg. Gele kool f4.80 a 5.80.
per 100 Kg. Wortelen f 1.80 a 5 per 100 bos. Uien
f4.80 a 6.40 per 100 Kg. Spinazie f5 a 12.60 per
100 Kg. Andyvie f 0.80 a 2.30 per 100 stuks. Sny-
boonen f 16.30 a 35.70. Spercieboonen, enkele f 15.20
a 20.40. Idem, dubbele f 6.50 a 23.10, alles p. 100 Kg.
WARMENküTZENO, 3 October 1923.
Roode kool f2.80 a 3.70. Witte kool f 1.40 a 1.90.
Uien f5.80 a 5.90. Nep f 12.40 a 18.60. Drielingen
f7.90 a 8.20. Peen f2.40 a 2.60. Blauwe aardappe
len f fl.10 a 7. Aanvtter: 6850 Kg. rood« kool,
19450 Kg. witte kool, i065 Kg. uien, 1672 Kg.
nep, 3450 Kg. peen, 2680 Kg. aardappelen.
NOORDERMARKTBOND. Noord-Scharwoud»'.
3 Oct. 1923. Schotsche muizen f 6.70 a 7.
Schoolmeesters f6.20. Eigenheimers f3.70. BI. aard
appelen f 6.60 a 7.20. Drielingen f 1.50 a 2.30.
Kleine aardappelen f0.90 a Spercieboonen f7 a
13.30. Grove uien f5.20 a 6.40. Drielingen f7.30 a
8.40. Gele nep f 11.80 a 12.60. Peen f2.40 a 2.70.
Roode kool f2 a 3.40. Witte kool f 1.70 a 1.90.
Gele kool f 1.60 a 2.50, alles por 100 Kg. Bos
wortelen f 2.20 a 2.90 per 100 bos. Bloemkool 13.90
a 10. 2e soort fü.80 a 2. per 100 stuks.
Aanvoer op 2 Oct.: 8100 Kg. aardappelen, 72 Kg.
spercieboonen, 21400 Kg. grove uien, 39600 Kg.
Seen, 500 Kg. kroten, 22250 Kg. roode kool, 44850
g. witte ko<d, 7800 Kg. gele kool, 83155 bos
wortelen, 5525 stuks bloemkool.
LANGENDIJKER GROENTEN VEILING.
3 Oot. 1928. Bloemkool, le soort f 5 a J3 60,
Idem, 2e soort tl 4.50 per 100 afcuks. Wortelti
f 1.90 a 2.80. Roode kool, le soort f 1.80 a 3. Gele
kool, le soort f2.80 a 3.70. Witte kool, le soort
fl.60 a 1.80. Uien f5.80 a 6.60. Drielingen f7.40
a 8.60. Nop f 12.30 a 12.80. Slaboonon fll a 14.70.
.Bieten f.1.90 a 4. Rapen f2.40. Blauwe aardappelen
I f5.30 a 5.70. Eigenheimers f 5.10 a 5.29, alles per
1100 Kg. Aanvoer.: 24800 stuks bloemkool, 14900
|Kg. wortelen. 72100 Kg. roode kool, 25500 Kg. gele
kool, 87800 Kg. witte kool, 29500 Kg. uien, 917 Kg
slaboonen, 8800 Kg. bieten, 00 Kg. rapen, 220'
Kg. aardappelen.
HOORN, 3 October 1923.
198 Varkens: vette varkens f 0.76 -0.86. Londen-
sche varkens f0.76. 14 Schapen: schapen i' 18, lam
meren f35. Handel vlug.
I KOSTBAAR VUILNIS.
Een dame verloor dezer dagen, toen zij te Londen
aan het winkelen was een parel ter waarde van 385
jiond sterling. Naar thans gebleken is heeft een
straatveger het kostbare voorwerp opgeraapt en het,
meenende dat het een gewone kraal was, bij het
vuilnis in zijn kar geworpen. Gepoogd wordt thans
den parel alsnog terug te krijgen.
„U hebt eenmaal gezegd, dat u iny lief ha.lt,"
antwoordde zy.
Toen begreep hy haar onlogische vraag*. Een
stormwind van sentimentaliteit joeg door hem
heen. Zy kon hem niet behandelen als andere raau-
nen, omdat hij eenmaal gezegd had, dat hy haar
liefhad; misscnien omdat zij Bem nog liefhad. Er
viel niet aan te twyfelen ot dit was sentimentali
teit. Hy zeide het tot zichzelf en schudde die van
rioh af-
„Je kan even goed de deur openen, zeide hy
onbewogen. „Myn doel met je thuis brengen is
niet dat wat jy denkt. Ik zal maar heel kort blij
ven, als je dat wilt."
Zy haalde den sleutel uit haar zak en opende
gehoorzaam de deur. Voor zy'n geestesoog zag hy
hoe zij ontelbare malen die deur open gemaakt
had met een man vlak achter haar. Waarom wós
hy met haar medegegaan? Zy had zich nu voor
goed van hem afgesneden. Was het nieuwsgierig
heid? O neen een dergelijk instinct kende Jer
ningham niet. De angst, dat hij ©enigszins nader
kennis zou komen maken pet het leven, dat zy
leidde, liet geen ruimte voor nieuwsgierigheid.
Hy wist, dat allés wat hy zien zon, hem py«
zon doen. Maar nogmaals, waarom was hy geko
men? Een gevoel van medelijden voor haar levens
omstandigheden kon één, de hoop haar nog te
redden een andere reden zyn. Hy voelde of besefte
niet er verantwoordelyk voor te zün, rnaar daar
hy vroeger haar liever gehad had dan wat ook tor
wereld, kon hü haar niet geheel verloren den
gaan. Ér waa geen enkel absurd-kwezelachtig denk
beeld in zyn gedachten, toen hy den toestand over
zag. Een heef lange oefening heeft een man noodig
om direct voor het welzijn van een vrouweziel uit
te zien. De geestelijke zijde dor zaak kwam geen
oogenblik in hem op. Hy dacht alleen aan haar
belang gesteld hacf. Hy kon het wet ten onder
zien gaan zonder een poging tot redding ter wille
van wat geweest was of had kunnen zyn. Deze
redenen, aio hy zioh gaf in antwoord op zün
eigen vraag, kwamen hem -bevredigend, afdoende
voor maar zy waren niet de incrinsieko waar
heid. De man, die zichzelf do naakte waarheid
zeggen kan, is geen prooi voor den duivel. En de
feiten Bewijzen, dat er maar heel weinigen zyn.
Wordt rerroUfd.
