De dingen om ons heen.
De Man op den Dok
Zaterdag 24. November 1923.
66ste Jaargang. No. 7339.
DERDE BLAD.
mms
SLEEPT GTJ I zuiver sport was en transportrijwielen en bereden schijnsel!
Binnenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
In Engeland verkiezingen.
In Duitschland een nieuwe kabinetscrisie in de
'maak, die vermoedelijk voor deze regels den lezer
onder de oogen komen, zal zijn geëindigd met den
val van het derde Kabinet-Stresemann.
In frankrijk Poincaré, die blijft beloven en rede-
voeren, die zijn politiek bouwt op de dingen van de
laatste veertien dagen en projecteert op de veertien
dagen, die komen.
In België een soort besef, dat men toch heel ver-
Aeerd heeft gedaan, met zich heelemaal door de
ranschen op sleeptouw te laten nemen.
In Italië de overtuiging, dat de economische opvat-1
ting van Engeland in het slechtste geval nog altoos
tienmaal beter is dan de resultaten die Poincaré be
looft.
Ziedaar de gegevens, waaruit bet nieuwe Europa
moet verrijzen uit den rommel door den oorlog ach
ter gelaten.
De debiteur hopeloos onder peil, de crediteuren
slechts voor een zeer gering deel solvabel en zonder
wil of kracht om een anderen weg in te slaan.
Als leiders overal brave regenten, inplaats van re
geerders, administrateurs inplaats van ministers.
Mannen van goeden wil, doch beperkte capaciteit, die
zich gedragen als waren zij de heerschera die Euro
pa sedert Napoleon I en misschien Bismarck
I niet heeft gezien, en waaraan nu meer dan ooit be-
hoefte bestaat.
Een regeerder met visie, met kijk op de toekomst,
iemand, die op politiek gebied te vergelijken i9 met
Ford of Rockefeller, met Stinnes of Rotbschild Sr.,
iemand, die niet alleen weet wat hij vandaag moet
doen, omdat hij niet anders kan, doch ook wat hij
morgen uit vrijen wil zal doen om de omstandigbe:
den ie laten resultoeren is zijn eigen geest en opvat
ting. Kortom een.man ,die schuift eri trekt inplaats
van geschoven en getrokken te worden, is er niet bij
al de Staatsmannen, van den dag.
Stuk voor stuk loopen zij aan achter de gebeurte
nissen, pogend ze in hun vlindernetje te vangen, om
ze dan een plaatsje te geven in hun verzameling van
feiten, die er zijn zonder dat zij' zelf aan dit zijn eenig
ander aandeel hebben, dan het registreeren er van.
1
Met deze menschen moet' Europa worden gered uit
het moeras. Moet het droge kleeren krijgen en in
staat worden gesteld met nieuw gereedschap inplaats
van dat, hetwelk in den poel verzonk, weer aan het
werk te gaan.
i
Ts het brutaal, dat een onbegonnen werk te noe-
men, zooals de Amerikanen duidelijk doen? Ons
dunkt van niet. Amerika kan op politiek gebied niet
veel, maar, omdat het verder van Europa weg zit,
heeft het dit op ons voor, dat het de dingen meer
overziet, beter overziet; dan wij dit kunnen, die er
veelal te dicht op staan en ons mee door sympathie
- of antipathie ten opzichte onzer eigen politieke lei
ders, laten beïnvloeden.
Amerika vernacht van Europa zelf niets. Tot&al
niets. Blijft huiverachtig ook maar een kleinigheid,
financieel of moreel, te wagen voor een werelddeel,
dat zichzelf vermoordt door kortzichtig egoisme
Toch zijn de Amerikaansche financiers van precies
hetzelfde hout gesneden, als de Amsterdamsche koop
lieden uit den tijd der Republiek, die „saeckes zou-
den doen opden Hel, al souden sy bun seylen daer-
aen waegen". Als zulk een Amerikaan er geen heil
;n ziet met geld over de brug te komen, kan men vei-
I lig aannemen, dat hij ook geen speculamtankana ziet
i op belooning van zijn inzet.
Zoover is het dus gekomen met Europa. En won-
derlijk genoeg is het eenige land in den Heksenkeu-
ken, dat thans misschien nog Amerikaansche
r credieten zal krijgen, juist Dqitschland, de staat, die
t er financieel het allerergst voorstaat.
Men moet daarbij steeds in aanmerking nemen, dat
een niet gering deel van de Amerikaansche haute fi-
nanci van Duitsche origine ie en du» Duiteche ayra-i j i a l i f J vrijwillig aftrad, nog zoo vol la van zijn oude funo-
pathiën heeft, die tijdens den oorlog niet, doch sedert IJjj JlPJ nrtT! VgR ïSQIlfiriQa dat hü zün opvolger tfttder de vleugels neemt en
wel kunnen worden uitgesproken. Doch ten slotte uuu 1 uu v 11 bij voorkomend© gelegenheden even wethouderlljk
wagen Kuhn en Loeb en dergelijke niet hun eigen) Wij Hagenaars hebben den naam, dat wij maar als vroeger een maatregel verdedigt, als had hij hem
geld, doch dat van het publiek. Zij moeten het pu- in één ding vooraan komen en dat is in de mode zelf zoo even geformuleerd.
bliek overtuigen, dat het niet een daad is van van onze dames. Er zijn zelfs menschen. die bewe- Dat zoo'n nieuwe meneer blij is met den steun van
menschlievendheid, doch van business om Duitsch- rr-n dat Den Haag ook voor de heerenmode toon- meneer zelf spreekt, maar als Jc toch eenfee eer-
landte helpen en dit is met een Amrikaan niet ge-sanjrevend zou zIJd. ZUcht in je boozem voelt blaker. zoo noemt men
makkelijk. j Als ik goed hoor, is het geen van beide waar en zulks! dan moet hef toch onplozierig zijn als
Alles wel beschouwd, is de bereidheid der Ameri- j zou wie heeft het ooit gedaaht? naar mijn kleer- je voorganger voortdurend <e gras voor" je voeten
kanen om Dutschland te helpen, te verklaren uit tweemaker beweert/ voor heerenmode Rotterdam de wegmaait en je geen tijd laat om zelf to zeggen
motieven. Het eerste is dat als rij Duitschland niet leiding hebben, terwijl mijn vrouw beweert, dat, als waarom alles zoo voortreffelijk is
helpen om zich weer op te richten, waarbij zij de ze-1 zij haar jurken enz. niet uit Parijs mag laten ko- Nauwelijks hebben we in den Haagschen Raad
k£r«1id bebb€n bun Seld terug te zien, zij eerlang -men. Amsterdam haar ideaal is. En ook, dat van <iat systeem ingevoerd, of dadelijk begint in Am-
uit filantropie zullen moeten helpen ter leniging van üaar vriendinnen. sterdam ook zoo iets op te komen.
raakt een mensch rijn illusies kwijt eri als we we hebben de leiding en we maken school. M'n
9™.„8afSe1 uP,°P)T00f. den„ de* liefje wat wil Je nog meer?
draag ik een pakje uit Botterdam, kerevem nage- pn heeft men alweer In den Amsterdamschen
van een per Harwichboot gelmporteeid Lon- Haad ons 9y8tcem tegen beroovlngen niet gepre-
4116 kttQten Uit haar Heette het daar niet, dat wij het aan de roof-
een hongersnood en ellende, erger dan Rusland te
zien gaf.
Het tweede motief is. dat Duitschland slechts voor
een betrekkelijk gering bedrag hun-debiteur is en
dat de vorderingen der Vereenigde Staten op ver
schillende landen in Europa hebben, nooit zullen
kunnen worden geïncasseerd, tenzij Duitschland in
de positie komt, dat het zich van zijn verplichtingen
kan kwijten.
Het opofferen zelfs van vele millioenen en de kans
op mllliarden niet te verliezen, is tenslotte niet veel
anders dan het uitwerpen van het spierinkje naar
den kabeljauw. Als zoodanig is de hulp, die Ameri
ka thans liever aan Duitschland dan aan een der
andere landen zou willen geven, van financieel
standpunt volmaakt te verdedigen. In dit verband
moet alweer de aandacht gevestigd blijven op hot
feit, dat een der grootste debiteuren Frankrijk
Amsterdamsche creatie steekt. u.
,het Of Uig te doemen. Ed wilde men
getwijfeld doen, aangezien ik bereid'-ben, inplaats nlx* navoltron?
van de ongegrond verklaarde aanspraken op de --
holen onmogelijk maakten, door posten, als zooda-
dit in Amsterdam
- Nu moet me de zware bekentenis van het hart, dat
Z hrt niet? Ulg en warme "t0ven poar ton minder geroofd heet te rijn, In hot loopende
O zoo! ^aar *9 m^nder 10 danken aan de bewaking en het
Tot uit Londen, van waar we toch de manche* d!5
lett, oat een oer grootste demteuren Frankrijk '®n (?«rk«erd,doch dat hindert niet) hadden geco- porcoiotnrljden" doch liever zoo gauw
nog steeds niet denkt over eenige hertaling, zelfs niet P ««g. W» Mken mm onze verkeer* nur huis"J
£i£ dienders met hunTeiUumineeX "KJSXSE&ÏÏ? '«fmAan
noen francs kan leenen aan allerlei Oost-Europee-1wed er wat °m' da' w» ««hooi maken. Als wc die Heikde" financiën achtóroit^g zden
sche landen, alleen ten behoeve van verdere wape- ve$wf^e^D.n°e wat mc*?n houden, althans. Vroeger was duizend^mMen ph^marken francs
ning en dergeiike doeleinden- Want ik ben er niet gerust op. Sedert een paar vroeger was uuizena Pfu» rK 1"
De leus van een oorlog om aan den oorlog een da#en bob de trouwe, tandakkende ja en neen en honderd P°nd tweehonderd dollar zoo
eind te mak?n-r5l«ft b^de AZikanen,00^ vT- l"ikk«nde, links en rechts en hemel 'en afgrond ^h^lr .roofholen verdween
gens Wilson: „te fier waren om te bakkeleien" een e 5"n aanwijzende a angem«nschen op WDMMer. totaalcijfer op
diepe indruk gemaakt. En als ril mi zien hoe een v6rschillende „bedreigde punten gemist en voor neaen ten oage is nor rr.ooi ais nei uuaaicijior op
».n™zoover ik weet heeft niemand er ongerief van onder- den koers van den dag de vijfhonderd pop haalt....
vonden, dan een paar jochies, die gratis aanschou- welk een val Janalt!
welijke les namen van parterreacrobaat en nu hun Hoevaak moeten de hoeren en dames van den hui
voorbeeld plotseling misten. ze „Gouden Stoep nu niet „buitenmannen en bui-
Als or bij gelegenheid een tekort op de wereld tenlandsche hoeren" berooven alvorens zij in de in-
M 1 onn n..n ,M. na m.nH f mtlIP ril ft V OT*>
hunner debiteuren zich gedraagt is het geen wonder,
als zij hunnerzijds hun hulp daar stop zetten en lie
ver gaan spieringen naar den kabeljauw.
Bovendien heeft Amerika zijn Europeesche schul
denaars door zijn enorm goudbezit volkomen
*t?aTai ~v.. T1101?? firoudbezit volkomen komt hommes-caoutchoucM fzoo heeten zlf ff»- komstenbelaating een eenigszins goed figuur maken
o. w J Wall0treet knlkt vli6^n de franken 'ciTCuTt^T^d?^^aw^raiSw^rdelii^ en.... verkiesbaar woMen voor de Eerste Kamer,
naar beneden, jammer genoeg tevens de guldens en wü ujll? T r. sware veramwooraeiijK-
IhSeilromdïpvfntSHtw 4A«niftnken hebben plaats gehad en de wielrijders op het den stoot geeft tot een verspreiding van deze ntj-
in^n dwh^ndl^JS ho? Klibberi(r plaveisel over het algemeen'veel vaster re- verheid over de geheele s'nè
Door klaar«n 1 den met hun twee ha^den aan het stuur, inplaats Van een verordening, die de politie het recht geeft
maken, «rtelt^ AmSrikapüiSïhfli van biJ e°n straathook. waar het toch altoos gladder de ..dames" als zij ,,beet hebben, telkens op suspicie
fS Amerika zijn Franschen debiteur voor }s pi0t9elinr met een hunner armen in het wild in te rekenen, is nog niets gekomen. Als het zoover
nfo^tTISfrJSiSn8te moeten wijzen en uitduiden, waarheen zij is. zullen de ondernemers hun harem we! zoo hebben
üfTte kome^mr h^Mt^tó mpn t^p.riw ïiiiï (in ®««n,eucode) naar toe wilden, ls een bijzaak. uitgebreid, dal dp politie het niet meer kan bijhou-
dÖC" is ^^nmd1o^ren<l6in'iptS vLZ "bf ^Tenzij dan natuurlijk de malaise nog wat verder
een to lanceeren tot meneer-agent vindt dat het genoeg «D zich heeft g«Krej»<n ep do roo stuk ferliefde hee-
een taak, die zeer moeilijk is en-die alleen door Arno-1 is maar voor hot verkpor in h«t alcprnppn ren zoo weinig op zak hebben, dat bet de moeite
ai j u l^s- roaar voor het verkeer in het algemeen.
♦2iS?«I1Kl[S!?CliVeriiU' TO4U T3* Voor de agenten is het evenmin een'bijzaak. Want niet meer loont, hen uit te schudden,
op wsiw l bedrijen, zijn het Witte Huisfti8 blijkt, dat het rijdend publiek eindelijk zoo ver Misschien komt het nog wel zoover. Want het
wm ÏmT60^i®u tA&T mee b®®®» is, dat het de regels van den weg kent en gaat Haagsche publiek, vroeger zoo goklustig, schijnt wel
weiiicnt gelukt het rrrnrTTc- waarschuwen, zoodra het van plan is iets anders te bekeerd. Er zijn hier tegenwoordig banken mot moer
uitkijk, jdoen dan in gelijke vaart zijn weg te vervolgen, bedienden, dan klanten.
Menschen, die gefietst hebben, toen fietsen nog
iederen dag naar uw werk. afgemat en uitgeput n08 naoesten worden ontdekt
door pijn in den rug? Bij duizenden is dit het geval waaf°y ..moesten ze? hebben altoos gewaar-
En het is zoo vaak ounoodig, want meestentijds a 8rz\1 oversteken of stoppen of
is dft oor7.afl.k ppn ninrlrwAAl. dip dnnr E/^ahpr's Rntr- Zqweg links Wilden inslaan.
Doch dit is helaas geen specifiek Haagsch
ver-
A
is d© oorzaak een nierkwaal, die door Foetër's Rug-100?
pijn Nieren Pillen verzacht en gebeterd kan worden het ^waar of met, fietsers van een kwarteeuw
WIERINGERWAARD.
De propagandaclub D.E.V. heeft reeds enkele aan-
Nierkwalen komen veel voor onder alle standen, ervaring? Voor ons was toen geen tandakkènd vragen gehad om met het nieuw© stuk dat hier 25 en
maar worden zoo dikwijls verwaarloosd, omdat zijagent, geen verordening en niets van dat alles noo- 27 Nov. zal worden opgevoerd, ook voor andere af-
zich zoo ongemerkt jarenlang kunnen ontwikkelen ^Vij wisten onze plicht en ook, dat ieder ander deelingen op te treden. Wat den inhoud van het
zonder dat men de ware oorzaak verdenkt. En wielrijder zou d^en als wij. stuk betreft, verwijzen we naar onderstaande re-
noch de broodwinner, noch de moeder van het gezin 2kx)dra dus de opvoeding der tuchteloozen is vol- censie, welke we onlangs hebben kunnen lezen in de
kunnen, wanneer eindelijk de oorzaak wordt be-1 toud kunnen de ^erkeersregelaars zich concen- Telegraaf. Daarin lazen we het volgende:
IJ., I, i f "lïrrriri ari Ho onfn o ati Hobwaav »,,n 7J1 rono^nAhfin. xr uQ VT.av. .r,
14.
vrij bewerkt naar het Engelsch van
HAROLD MAC GRATH
door TITIA EASTON.
Dien Zondag viel er niets buitengewoons voor.
Hu behoefde naar gelukkig niet naar Chevy Chase
Club te rijden, daar William dien dag dienst had.
Toen kwam de Maandag en daarmee^ Betty's
merkwaardige inval om Vrijbuiter te willen be
raden.
„Wilt u Vrijbuiter berijden, juffrouwP" riep Ja-
terwijl do ontstoltenis bij dit denkbeelcl dui-
j°P z^n stond te lezen.
„Zadel hem voor me," was het gebiedende ant-
woord „,Ik wil hem berijden. Jane is me te be-
k aaard."
i „Neem me niet kwalijk» juffrouw," zeido hij,
„maar ik heb liever niet dat u dat probeert."
»Hob jo liever niet dat ik dat pro Deer?' Zij her
haalde dezo woorden zóó bijtend sarcastisch, dat elk
«en mes scheen te vormen. „Ik geloof dat ik je
niet.g°ed begrijp."
lij) ontmoette dapper den boozen blik van haar
oogen. Er waren tijden dat deze oogen niet saffier-
mauw waren, nu bijvoorbeeld waren zij staalkleu-
l «ff» met donkere pupillen.
I ».«Ja, juffrouw, iic heb het liever niet"
f- James, je vergeet je plaats. Zadel Vrijbuiter en
nreng Jane naar den stal terug. Bovendien is Jano
wat verkoudon ook." Zij sloeg met haar rijzweep
wffon haar laarzen en keek lusteloos naar de dr\j-
IÜÜ JÜj ^°lken boven haar hoofd, want het was
«oh winderige dag.
\varburton gehoorzaamde, ontnuchterd. Hij was
doos en gekwetst» en hij wist niet wat nog meor
1TiHJS" ^em°b haar eens wat overkwam. Maar
ffeiukkig was Vrijbuiter nogal in een kalme bui.
vanmorgen. Hij het zich gewillig het dameszadel
«nndoen. Maar toen hü naar buiten geleid# werd,
ffmgen zijn ooren naar voren, strekte nij zijn lan-
gen zwarten hals uit en hinnikte, een uitdaging
^egen do elementen. William had Dick al gezadeld,
tuo eens van terzij naar de kleine zwarte hielen
van zijn mededinger gluurde.
»»Ik vrees voor hem zeide Warburton. „Hij zal
ermet u vandoor gaan. Ik was hem gisteren al niet
volkomen meester. Hij trok zoo, dat mijn armen
«r pnn van deden."
Juffrouw Annesley trok de sohouders op, streelde
Vrubuiter's neus en bood hem een klontje suiker
grepen, voldoende rust nemen.
Let op uw nieren en houd deze gezond. Voort-
durendo rugpijn is <4een waarschuwing van nier-
zwakte. evenais pijnlijke, ongeregelde urineloozing
en abnormaal uitziende urine. En als gij tevens
last hebt van rheumatische pijnen, hoofdpijn, ver
moeidheid, zenuwachtigeid en duizeligheid, neem
dan uw maatregelen. In het begin zijn nieraandoe
ningen het gemakkelijkst te genezen.
Gebruik Foster's Rugpijn Nieren Pillen om de
zwakke nieren op te wekken, te verzachten, te
versterken en genezen. Zij zijn over de gehoelé
wereld bekend. Zij genezenmet alles en werken
hiet op de maag, lever of ingewanden. Juist het
feit, dat zij alleen en zeker op de nieren en blaas
werken, verklaart het groote succes van Foster's
Rugpijn Nieren Pillen.
verkrijgbaar in apotheken en drogistzaken a
fl.75 per doos.
«an. Maar de dorst naar vrijheid en een flinke
~:rtü stonden in Vrijbuiter's oogen te lezer
negeerde het verzoeningsoffer van zijn mees
ter ee.
„Ik ben niet bang voor hem. Trouwens. Dick
kan even hard loopen als hij."
Warburton begreep niet wat zij hiermee bedoelde.
„Met alle respect voor u, juffrouw, spijt het me.
dat u het ondernemen gaat. Hij is zeer bepaald
feen damespaard en u heeft hem nooit bereden.
Tw rok zal hom onrustig maken en als hij uw
zweep ziet gaat hij er stellig vandoor".
Zü antwoordde niet, maar wenkte hem dat zij
wilde opstijgen. Nauwelijks zat zij echter in het
zadel of zü begon haar gril te betreuren, maar
Voor niets ter wereld zou zij dit bekend hebben.
Maar Vrijbuiter .met dat instinkt, aan paarden
eigen, wist dat zijn meesteres zich niet zeker van
hem gevoelde. Hü vertoonde het wit van zijn oogen
en begon jn hel grind te krabben. Het meisje
keek tersluiks naar haar rijknecht en zag dat deze
doodsbleek was. De tpieren van haar mondhoeken
trokken. Zü zou Vrijbuiter berijden en niets kon er
haar van terughouden, niets! Als een echte vrouw,
die weet dat zü ongelijk heeft, was zü woedend.
En Vrijbuiter verbaasde.hen beiden. Gedurende
den eersten mijl gedroeg hü zich uitstekend en als
hü oen paar keer ook al schichtig werd en wat
begon te dansen was dat alleen het teeken van zijn
overvloeienden levenslust. Zü draafden, galopneer-
den en draafden opnieuw. Warburton. die totnog
toe in groote spanning had verkeerd, hield de teu
gels wat losser, verlicht. Misschien was zyn. angst
overbodig geweest. De last dien zü met Vrijbuiter
gehad hadden was misschien alleen het gevolg er
van. dat hij zoo weinig bereden was. Maar hq
wisé, dat het meisje nem .niet gauw vergevw*
zou dat hij' haar niet dadelijk gehoorzaamd had;
zij zou hem nog wol oen bittero pil te slikken
geven. Maar hij nierkto met voldoening op, dat
Dick Vrijbuiter gemakkelyk bühield.
Wat nu het mooiste mwsje ter wereld betreft, ik
begin te vreezen dat zü een wel wat erg hoogen
dunk van zichzelf begon te krijgen. Nu haar zelf
vertrouwen weer teruggekomen was, sprak noch
keek zij meer naar haar rijknecht, Nu en dan kon
zü Diok's witten neus naast zich zien.
„James," zeide zü plotseling op vflandigen toon.
„blijf vüf meter achter. Ik wil alleen rijden.
Warburton, wiens gelaat gloeide, bleef achter.
En toen beging zü dadelijk haar eerste fout
De tweede en derde volgden nier snel op. Zij raakte
Vrijbuiter even met haar hiel aan en aadelük ging
hü van draf over in een stevigen galop. Dick,
zonder eenige aansporing, bleef hem tot op - een
voet afstand.bühouden. vrijbuiter, Dick niet langer
naast zich ziende, meende..dat hij hem had achter
gelaten en het kwaad in zün zwarten kop, tot dus
ver onderdrukt, begon een uitweg te zoeken. Tel
kens begon hü .zün hals uit te rekken, het meisje
voelde deze poging en trachtte .haar te verhinderen.
Terwül rii de leidsels eens in de andere hand
overnam raakte zij bü ongeluk even met haar
zweep aan Vrijbuiter's kop en het kwaad was
treeren op de auto's en daarvoor zün zü waarachtig Mogen wij *t zwijgen? Neen, zegt ons geweten, want
ook zoo erg niet noodig. Wie op e^p wagen van Mevrouw Boons van Brine heeft een zeer goed stuk
ettelüke duizendjes zit, bedenkt zich tweemaal voor geschreven. Er zit een krachtige, wel overlegde stjj-
hij zich blootstelt aan vernieling van zün eig«nd >m, ging in het werk. en 1 gebeurt zeer zelden, dat je t
zelfs al zou hü er zün ribbenkast aan wagon even het publiek los voelt laten,
desnoods. August Monet: Een groot en eerlijk verdiend suc-
Zoodoende is Den Haag de eerste stad, die via ces> alleen door het werk zelf.
zpn verkeersregeling een algemeene zedenvérb>'td- ]nto Onsrnan: Er zit een goede tendenz in dit stuk,
ring van het verkeer tot stand bracht en vermoede- daarom verdient het de aandacht.
lük de eerste, die zün verkeersagenten weër kan
gaan zetten aan surveillance en brandblussehen.
Brandblusschen door de politie. Ook dit Haag
sche snufje gaat men ons namaken, ten minste als
de verslagen van den Amsterdamschen Raad juitfi
■Ü'n!
Geven wij den toon aan of niet?
De Schelde: De schrijfster heeft de kunst verstaan
een traan van medelijden en ontroering op te wek
ken, zoodat de zaal, geboeid tot aan het einde, haar
toejuichingen niet spaarde.
BURGERBRUG.
Naar wij vernemen, zal een autobusdienst in
het leven geroepen worden van Petten naar Bur-
Onze superioriteit is daarmede echter nog niet uit, gprweg en Burgerbrug en vandaar in de richtingen
Wij hebben nog iets nieuws. NI. het verschijnsel in ,flkmaar en Sehagen. De dienst wordt de volgende
onzen Raad, dat een ex-wethouder, die trouwens reeds geopend.
geschied. Een wilde sprong e<*n stofwolk, eu
Vrijbuiter, zün naam eer aandoende, den kop naar
beneden zooals hü Venschte, stormde er vandoor.
.Eén oogenblik verloor Warburton büna zün be
zinning. Hü was als verlamd van ontzetting. Als
zü zien niet op zün rug wist te houden, zou zü
gedood worden of gewond en misschien verminkt
voor haar leven.
Het was vreemd om zich naderhand te herinne
ren, maar in dit geval was het Dick, en niet hü-
zolr, die het initiatief nam. Het dier, vroeger
cavaleriepaard geweest, schoot vooruit als oen pü'1
uit den boog. Waarschünlük kon *hü niet velen,
dat dit trotsche tentoonstellingsros nem zoo ver-
achtelü'k den loef afstak. Zoo renden zü wel een
mijl lang voort.
Het meisje, het gevaar volkomen inziende, deed
wat alle goede amazones in haa rplaats gedaén
zouden hebben, klemde haar knie op den zadelknop
en hield zich goed vast De wind rukte *de haar
spelden uit haar kapsel, zoodat haar haren als een
gouden sluier achter haar aan golfden.
De afstand tusschen de beide paarden begon
langzaam te verminderen en Warburton begon
te begrijpen, wat het meisje bedoeld had met net
gezegde, dat Dick. even hard kon loopen als Vrij
buiter. Als .Vrijbuiter op den weg bleef, zou Dick
hem weten in te halen; maar als nü» Vrijbuiter het
nu weer eens in zün hoofd kreeg over prikkeldraad
te gaan springen. Warburton huiverde. 8neller.
steeds pneller, nier een hoek om, daar kletterend
een brug over. Langzaam aan begon Dick te win
nen, totdat rijn neus tenslotte oüna Vrijbuiter's
zwaaiende staart raakte. Warburton heeft mo na
derhand dezen dollen rit beschreven en ik zag
alles.voor me: de veldon schoven voorbm de paar
den in do weilanden draafden naar de hekken en
hinnikten, gruis en zand werd door Vrijbuiter's ra
telende hoeven in Warburton's oogen geworpen
en zün been begon hem weer gedacht pijn te doen.
Maar toen hü eindelük den zwarten woesteling op
rii kon komen, en het bleoke strakke gelaat zag van
het meisje, dat hü. liefhad, wel, aat moet een
grootech oogenblik in zün leven zün geweest Er
stond geen angst op haar gelaat te lezen, maar er
was wel een beroep op «hem in haar oogen; toen
zü het hoofd omdraaide en hem aankeek. Hü leun
de naar voren en sloeg zün arm om haar middel,
twee paarden renden nu zü aan rii voort en zijn
been werd ondragelijk gemarteld. Hü klemde zün
kaken opeen.
„Laat den stijgbeugel los," riep hü*.. „Loslaten,
gauw! Uw knie van den zadelknop, ik kan hen
niet langer naast elkaar houden."
Moedig en kalm was zü" en koel van hoofd.
Zü gehoorzaamde hem oogenblikkelijk. Een gewel-
digo krachttoer en Vrijbuiter was van zün
kostbare® last bevrijd. Maar nu 'kwam nop een
kwaad oogenblik. Dick kon maar niet zoo ineens
tot stilstand gebracht worden. Hü wilde rijn mede
dinger bühouden. En Warburton. het meisje met
zün rechterarm vasthoudend en de teugel* niet de
linkerhand, voelde, dat hü dit nirt l&Qg m-- r n
volhouden. Zü had haar armen "kranipaehtig óm
zün hals geklemd en dat verhoogde zün inspanning
nog. Zü pitte geen woord en naar oogen waren
gesloten, alsof zij ieder oogenblik verwachtte op
aen grond te zullen worden geworpen.
Maar Dick was niet meer dan' een sterfelijk
paard. Do geweldige renpartü en de dubbele vracht
op zün rug deden zich gelden. Vrij spoedig kon
Warburton hem tot stilstand brengen. Het meisje
gleed op den grond en in een oogwenk was hü
aan haar zpdo. Juist op tü'd. De reactie kwam
snel. Zü streek zich het haar uit de oogen, keek
Warburton met verwilderde blikken aan en viel in
zwym. Warburton kon haar nog iuist bü een arm
grijpen, daardoor voorkomend dat zü met het
noofd tegen den grond sloeg. Hü droeg haar naar
den kant van den weg en Het haar hoofd op zün
trillende knieën rusten. Het Rchemerde hem voor
de oogen. Ora de waarheid te zeggen, ook hü was
een onmacht nabü. Maar hü aeed zün uiterste
heet, zich goed te nouden.
En wat aeed de schelm nu er toch niemand
dan Dick toekeek? Hü deed, wat iedere gezonde,
verliefde jonge man gedaan zou hebben: hü drukte
zün lippen op het haar van heé meisje, terwül zün
oogen zich met tranen vuldenTHü stelde sinarto-
teïpk zichzelf voor als een modernen Antaockus,
stervend van liefde en ze nimmer bekennend. Ik
zou dit tooneoltje wel eens hebben willen zien: het
hpgende paard, dat hen op ©enigen afstand nieuws
gierig stond aan te kü'ken, het meisje in haar mot
stof overdekt© amazono. de haron uitgespreid als
op ©en golf. en onze rijknecht, zün gelaat één en
al stof, wiens haar hem op het voorhoofd kloofde
en uit wiens donkere oogen ©en wereld van be
zorgdheid en liefde spreken.... Ik herinner me een
plaat^ getiteld: Liefde en Eer. Zü maakte nooit
voel maruk op me. Een ionge man trachtte een
meisje te overreden, er mei hem van doo rte gaan.
Maar er was geen handeling in die voorstelling en
beiden waren in smettelooze kleedü- Maar dit
was één en al leven. Een strijd was bevochten
en ffewonnen.
Zp kwam spoedig weer bü, opende de oogen en
staardo in het gelaat dat over haar was heenge
bogen. Ik weet niet wat zü daarop las, maar rij
was dadelü'k weer op de been. Er was nu weer
kleur genoog in haar wangen en er lag een vraag
in haar oogen. Zü drukten uit: „Wat heb je ge
daan. terwijl ik daar bewusteloos lag?., En ik vroos
dat Warburton? ook niet op zün gemak was. Zü
keek den weg af. Nergens een spoor van Vrijbui
ter, alleen een groote stofwolk. Ongetwijfeld was
hü noij steeds aan het hollen, blij over hot onh'enX
dat hij gesticht had. Warburton knielde naast het
meisje neer en klopte het stof van haar kleed. Zij
bekeek hem op eigenaardige manier.
