r
t
Oe Engelsche Politieke Partijen
vddr den poten Veldslag
op 16 Januari a.s.
TWEEDE BLAD.
Geestelijk Leven.
Uit het hart van Holland.
feuilleton.
DE GROOTE VLAM
vmA verheffing beoogt! held. doch alleen het door hun gevraagde ontslag ge- rullen onze in<Ju«rtri&n «tuk voor stuk moeten
Neen, als Astor zijn zin kreeg, dan werd de kerk weigerd. Wat heel iels anders is. Bovendien heeft het den beschermd, zooals de schoennijverheid het rev
niet herschapen in een conversatiezaal, maar in een kabinet, behalve dan wat de urgentie der Vlootwet is. Dat men zoodoende zijn eigen exportindustn
gebouw, waarin helt religieus© en geestelijke 'leven betreft, geenerlei bewijs, dat er in de meerderheid, belangrijk schaadt en zoodoende aan den eenen kant
zich concentreerde, dan werd zij het levende een- waarop het in 1922 bij zijn wedergeboorte steunde, absoluut zeker verliest, wat men aan den anderen
trum in de gemeente! iots is veranderd. Integendeel, we gelooven dat er kant misschien wint, is zeker. Doch ook is het zeker,
En dan zou van die kerk een groote opvoedende, in het 6040 niets is veranderd nu hot ontwerp- dat de tegenwoordige regeering en de tegenwoordige
louterende, zegenende kracht kunnen uitgaan. Vlootwet van de baan is. Het eenige wat verander- meerderheid er volstrekt niet rouwig om zullen zijn.
Ten tweede moet ik iets zeggen over het verwijt de is de positie van de ministers zelf, die met weg- ais zij door de omstandigheden tot protectie worden
der paters, die Astor beschuldigen van het in hun loopen dreigden als zij hun collectieven zin niet kre- .gedwongen".
oogen begrijpelijkerwijze zeer ernstige vergrijp, det gen en nu toch blijven zitten, jaleof er niets gebeurd Dit heeft o.a. het voordeel, dat men1 het ©nverito-
hij zijn „ongeloovige ideeën" onder de lezers der is. Dit verzwakt hun positie natuurlijk zeer. Als de digbaar systeem van belasting van het publiek ten
Sch. Courant brengt. Waar halen deze paters het heeren nog eons de portefeuillekwestie stellen, weet bate van enkele fabrikanten, niet behoeft te verdo-
recht vandaan om dit zoo maar klakkeloos neer te de Kamor, dat het toch geen meenens is. Of liever: dlgen, doch den noodmaatregel zoo gezegd tegen zijn
schrijven? Zij kunnen toch zeker wol lozend dat het wel weer voor de gokhouderlj en praatjes- wil moot aanvaarden, omdat ander» een „vaderland-
Waar ligt de grens tusschen geloof en ongeloof? makerij zou kunnen zijn. jacht industrie" met ondergang wordt bedreigd
|t Houdt hot geloof op, zoodra men ophoudt met bbn Dit is niet bevorderlijk voor het aanzien eoner re-! Zoo vindt men nlot alloen een stok al» rncn een
te nomen de persoonlijkheid (d.i. do begrensdheid!) geering, vooral niet voor een, dto zeer belangrijk© enhond wil slaan, doch ook oen argument, als men
Do hoeren' kloosterlingen zijn over as. Schermer- van (joc^ zeer impopulaire maatregelen (men denke aan doeonigo ondernemers en winkeliers wat extra-winst
hora al heel slecht te spreken. En zij, hebben, het ge- Hangt het al of niet „geloovig" zijn af van de voor- bezuiniging, de salarisvermindering, de ambtena- in de zakken wil kloppen uit de zakken van alle an-
luk steun te vinden bij een orthodox-protestant, van s;ejijï,gi -welke een mensch zich vormt of niet renontslagen, enz.) zal hebben door te zetten. 1 deren.
wien zij met blijkbare instemming een gedeelte uit V(lllï tv' Zulk een regeering heeft méér noodig dan een Dit zeer ernstige dreigement, dat ons boven het
een brief aanhalen. Die arme ds. Schermerhornl Ge* jyjij dunkt, er moet een andere onderscheiding meerderheid in de Kamers, zij moet ook weten, dat hoofd hangt, is een der allergevaarlijkste gevolgen
lukkig dat hij in den loop van zijn leven aan» be9trij- worden gemaakt, n deze: men is materialist óf zij het volk achter zich heeft. En het ctaat wel als van de totaal onnoodige kabinetscrisis. Had die
ding gewend is geraakt en.er daarom, naar ik meen, SpiritUulist. Dat wil zeggen: men ziet in hot univer- een paal boven water, dat het respect van het publiek natuurlijk samen met de algemeen© politiek der
nog al tegen kanl sum een mechanisch, doelloos gebeuren, of men be- voor deze praatjesmakers buitengewoon gering is. laatste jaren en de financieels experimenten van de
Toch is die orthodox-protestan.tsche (en nog wel schouwt het als door een geestelijk princiep (rede, i Even gering als het respect, die de heeren blijkbaar firma Ruys de veiligheid van den gulden niet aan.
ontwikkelde!) mijnheer een beetje bezijden de waar- intellect, God) boheerscht en bewogen; dus als een hebben voor hun eigen woordgerand en als door deze scharrelarij ons geld niet
heid Maar dat zal dien mijnheer minder kunnen levend organisme, waarin zich een wil manifesteert.' Als het dan ook in de Kamer tot een conflict zou achteruit was geboerd, zou de nijverheid er boel wat
scheien waar het er hem in zijn dogmatische ver- Ln wanneer men dit laatste doet, dan gaat men ieis komen, en al9 Ruys een Kamerontbinding zou uiv beter voorslaan.
blinding blijkbaar om te doen is, ds. Schermerhorn 'n begrijpen van het Spinozisme. Is het niet Spinoza, lokken, kan men er dan ook wel zeker van zijn, dat Met volwaardig geld zouden we gemakkelijk en
1 V - IO,l- - 1 1 HÏ^M CtVï/in i ■«iifr. /tn cfnil K1 1 Vl At ls ï,A^At.D,rAllt l.AAT" A.l r, ,rAAWTAt tinrt trn TA 1 1
Zaterdag 12 Januari 1924.
67sle Jaargang. No. 7365.
stevigen trap te geven. Ên wat een triomf voor hem, die in de 18de stelling van zijn Ethica dit schrijft-
dart. zijin roomsche mede-christeiïen zoo fijn met hem God is de inblijvende, niet) de uitwen-
meedoen1. dage oorzaak van alle dingen
Diti alles zou mij zoo koud kunnen lartlen als ijs, De Nederlarudsche Spinozist W Meijer, die zich
wanneer niet deze orthodoxe mijnheer, evenals die zoo geheel inleefde in de denkwereld van Spinoza,
kloosterbroediers, Astor met ds. Schermerhorn gin- schrijft in de inleiding der door hem vertaalde Ethi-
gen vereenzelvigen en nu maar meteen van de gele- ca ,.l.aat hij (d.i. de mensch) zich daarentegen lei-
genheid gebruik maken om zoo en passant. Astor den door de Rede, dan begint hij 't verband der din-
den nek om te draaien. gen te begrijpen, alles verschijnt hem in het licht
Daar moet ik tegenop komen. Niet alleen teT wille eener eeuwige noodzakelijkheid, al het toevallige en
van mij zelf, maar ook ter rechtvaardiging van mijn willekeurige verdwijnt, hij leert eenswillendl te zijn
de steun bij het kiezersvolk voor een voortzetting van goedkooper de grondstoffen enz. kunnen koopen voor
het. huidige regime, buitengewoon veel minder zalzijn onze bedrijven en zouden we in weerwil der lagere
dan twee jaar geleden. Zonder dat we ook maar een valuta onzer buren1 best aan <lo concurrentie het
oogenblik zouden durven denken aan een linksche hcofd kunnen bieden.
meerderheid. Zelfs als men het begrip linkerzijde De lage Fransche ischrijving voor het bouwen van
uitstrekt van Van Dorp tot Wijnkoop, zien wij het: het nieuwe schip der „Nederland" is, zooals ieder
nog in een reeks van jaren geen 5050 worden. De j kan weten, niet het gevolg van beter calcutie der
partijen rechts, d.w.z. die der thans overleden Fransche werf, doch integendeel alleen de conse-
christelijke" coalitie, zullen vermoedelijk nog ge- quentie van een minder-<lwaze arbeidswetgeving
ruimen tijd. tezamen over de meerderheid kunnen dan wij hier hebben.
beschikken. Al doen de heeren het in do toekomst Benevens van een misrekening der werf, die, pre-
medewërking aan de Schager Courant. Mij dunkt, met het eeuwige, buiten hetwelk niets bestaat of ge- zonder coalitie, toch zullen zij elkaar zoo noodig cies zooals Duitschland gedurende jaren, het ver-
de heer Trapman moet toch ook wel vreemde oogen dacht kan worden en hoe helderder dit inzicht weten ie vinden en vermoedelijk in vrij accoord ver- schil over het hoofd ziet tusschen een franc van 20
hebben opgezet, toen hij het stuk van de Franoisca- wordt, hoe meer bij het ijdele zijner begeerten leert
ner-Paters la9. Immers deze paters zeggen daarin kennen, hoe meer in hem het bewustzijn wordit ge
heel duidelijk, dat Astor zijn ongeloovige wekt van zijn verwantschap met God, welk inzicht
Ideeën propageert onder de lezers van de Schager tseiéntia intuitiva) door Spinoza een geestelijke lief-
Courant. En zij wekken daarmede de meening, dat de wordt genoemd, waarin de mensch zijn hoogste
de Schager Courant een bepaalde geestelijke kleur zaligheid kan vinden. Tot deze verhevene wereldbe-
zou hebben. En nu weet ik, dat de heer Trapman schouwing te komen is de deugd van dén mensch:
juist daarom de artükelen van Astor plaatst, omdat de geestkracht (virtus) die zij ons schenkt, maakt
hij daarin ziet een streven om het zelfstandig den- in waarheid vrij en gelukkig."
ken en daardoor het waarachtig geestelijk leven te Ik raad1 den lezers van de S. C. ten zeerste aan
bevorderen. En d!at het nóch zijne, nóch Astors be- om kennis te maken met d'e werken van dr. H. W.
doeling is bet geestelijk leven in een bepaalde rich- Ph. E. van dien Bergh van Eysinga. Beter dan ik het
ting te stuwen bij dé lezers van zijn blad en wel in vermag, verdedigt hij de nieuw-religieuse inzichten.
de richting van ongeloof of zelfs bot ongeloof. En met zijn dichterlijke taal voert hij u mede naar i al zullen er dan ook nog tal van bezwaren zijn. Waar-
Ook terwill© van mijzelf gevoel ik me verplicht om de geestelijke hoogte, waartoe hij zelf gestegen ia van niet het minste is, dat ook de katholieken zich
der welen te werken tot bevordering hunner ver- eD een van 13 cent.
schillende kerkelijk© en eventueel ook politieke be-i Als die werf straks op de wereldmarkt haar ma-
langen. Doch geheel -onmogelijk wordt het niet, dat tieriaal moet betalen naar den wereldprijs, zal zij wel
bij een vrij accoord althans ten opzichte van ver- beginnen» te kermen, dat het onmogelijk is haar con-
schillende economische en politieke vragen een an- tract gestand te doen. Terwijl wij met een veiligem
dero combinatie tot stand komt en dat de christelij- Hollandschen gulden nu evengoed als voor een jaar
ko en de paganistische conservatieven elkander op kunnen koopen.
den duur beter gaan leeren verstaan, zoodat we kan weten, niet het gevolg van beter cal ;ulatie der
eindelijk een zuiverder toestand krijgen op staatkun-j blijft, loopen1 we hier geen gevaar, Wel als we moe
dig en parlementair gebied, nl. van behoudend te- gaan doen aan inflatie en andere dwaasheid, ter
genover vooruitstrevend, met de socialistische groe
pen op den wipplank.
Dit achten wij op den dtiur geenszins uitgesloten,
tegen de bovengenoemde heeren op te komen. Ik heb Een. paar zijner werken wil ik noemen: „Revolu-
miji van d!en beginne af als doel voor oogen gesteld: rtionnaire Cultuur", „Het Christusmysterie", „Toit
cLoor mijne artikelen de lezers iets te geven, waar- het eeuwig zelf', „Het weidsch Ornaat", „De ziel der
over ze kunnen nadenken, dat soms wel eens tegen raenschheid" (in vier doelen).
hun eigen denkbeelden in moet gaan, maar daardoor Na deze kleine uitweiding kom ik terug tot de zoo
dan ook juist tot zelfstandige herziening van die even gestelde vraag: waar ligt de grens tusschen
eigen denkbeelden kan leiden. En daar komt het geloof en ongeloof?
maar op aan! Wij bewust-lervende menschen moeten 'Bij het beantwoorden dezer vraag moeten we ons
ons verzoenen met de gedachte, dat wij nooit; aan losmaken van d'e oudie opvattingen, welke bij zeer
het eindpunt onzer ontwikkeling zijn, dati we geest©- velen nog nawerkt, n.1. deze dat geloof alleen zou
lijk moeten blijven groeien. Daarom verheugt het beteekenen: het aannemen van het bestaan van een
me ook ten zeerste, dat ik van verschillende zijden wezen (noodwendig menschvormig gedacht, als men
mag vernemen, dat de artikelen „Geestelijk Leven" zich een voorstelling daarvan poogt te vormen), d.i.
door zeer velen met groote belangstelling worden van een afzonderlijkheid, van een buitennatuurlijke,
gelezen en dat zij» etr inderdaad' iets aan hebben. buitenwereld!ijke macht. (Lezer, gij moet eens na-
Eigenlijk spijt 't me wel een beetje, dat ik aan dit dienken over dat begrip „buitennatuurlijk" of „bui-
artikel een e enigszins polemisch karakter moet ge-temvereldlijk"; giji zul't) daarvan m.i het ongerijmde
ven, dat ligt feitelijk bui-ten de bedoeling van iniji en inzien en verstaan dlat er niets buiten de „natuur"
van dén uitgever van deze courant. Maar ik -mag i of d!e „wereld" kan zijn, maar alleen i n de natuur"
zulke beschuldigingen niet op mij laten zitten. I of de „wereld")
En daarom sta de welwillende lezer mij toe, dat ik En zoodra we dit doen-, leggen wij terstond een an-
op twee punten eenigszins nader inga. dere maatstaf ter beoordeeling aan. En wij vinden
Ten eerste op het verwijt van den ongenoemden geloof dó. ér, waar is de erkenning dat een eeuwige
orthodoxen protestant, die „met spijt) en tegenzin de wil zich in bet wereldgebeuren voltrekt, een wil die
artikelen van- „Asrtior" heeft gelezen, die van de ker- J in alles als kracht aanwezig is en het eeuwige wor-
ken wil maken een soort conversatiezaal, waar al- i den schept. En ongeloof -treffen we aan bij hen, die
lerlei verlichte geesten tot de „volksontwikkeling" meenen, dat er slechts een spel van krachten, een
bij moeten dragen." mechanisch gebeuren is.
Ik heb er de betreffende artikelen nog eens op na En dit geloof heeft dan alleen waarde voor dén
gelezen, maar het is me niet mogelijk geweest daar- belijder, wanneer -het ten volle wordt doorleefd als
in de bevestiging te vinden van deze uitspraak, waarheid en daarom een groot en sterk vertrouwen
waarin n.b. gewaagd wordt van een „conversatie- in den mensch geboren doet worden. Het lijkt mij
zaal"! van belang hierop in een volgend artikel nader te-
Wel las ik daarin: „Ik zou ook de kerken mooier, Tug te komen en ik zal daarbij de gelegenheid heb-
gezelliger, willen maken. Weg met die kale witte mu- ben te wijzen op het bestaan van veel ongeloovig
ren, die zoo koud aandoen!Ik zou in elke kerk geloof en veel geloovig ongeloof.
dan zouden hebben te splirtseni in behoudend en
vooruitstrevend.
Of dit laatste oorbaar is, weten wij niet. Veel zal
daarbij afhangen van de leiders en van de richting,
waarin zij zullen mogen leiden
Het vork etteren van Dr. Verviers en van de Cra-
nenburghpartij schijnt er op te wijzen, dat men an
allerhöchste Stelle bij de katholieken niet wil weten
van iets dat naar reactie lijkt, terwijl men evenmin
een schisma in de oartij wil, zoo dlat d'e conservatieve
elementen gedwongen worden „vooruitstrevend" te
blijven, ook al' zouden zij geheel anders willen
bestrijding van concurrentie.
ASTOR.
Vandaag komt het Parlement bij elkaar om den
President (Speaker) te benoemen.
15 Januari heeft de plechtige opening van hot
Parlement pl'aats en zal de Koning de troonrede
voorlezen. Dadelijk daarop zal de Labour Party
Ieen amendement indienen op het adree van ant-
Dit maakt de vooruitzichten voor een gezonder i woord,
pari ijgroepeering in ons land er niet beter op en ze- 10 Januari zullen daarover de discussies zijn en
ker zal de leiding bij de katholieken -het proces niet zee** waarschijnlijk wordt het amendement aange-
een mooi Christusbeeld willen hebben, b.v. dat heer
lijke beeld van Thorwal-dsen en beelden- of schilde
rijen van groote mannen- en vrouwen,, die voor-
bèeldén zijn geweest van krachtig geestelijk leven."
Maar hoe bekrompen moet men zijn, om daaraan
zich te ergeren! Het hoeveelste Kabinet-Ruys we nu eigenlijk heb-
Of zit mijn fout' daarin, dat ik niet alleen preek- ben zullen niet veel menschen zoo ineens kunnen
diensten, maar ook ontwikkelings- en kunstbijeen- zeggen. k d ld althans ppnit,"n
komsten in de kerk wensch te hebben? Maar dat Nog minder menschen zullen in staat zijn het ka-1 tijd eeT^h^bu^rSd^he^^^n^e
kan toch alleen maar opkomen in de hersenen van rakter van dit ministerie duidelijk te omschrijven. T de wShsfd lüS Sïmf d<£n
iemand, die denkt dat een gebouw als zoodanig ge- r* bewering van sommigen, dat dit een- koninklijkstiUren werkioosneia rner nog zal doen
wijd is en ontwijd zou worden, wanneer er iets an. kabinet zou zijn, zooals we na Willem I niet meer Natuurlijk komen er dan andere heeren Fleskens
ders in zou geschieden dan het houden van gods- hebben gehad, is niet precies juist Want de koningin mrt vwratelleD ïm nieS^ein^rt^^i^n
dienatoefemngen naar den ouden trant! Iets andera, heeft de heeren niet benoemd uit hare machtsvol van meuwe incoerbepaJingen en
bespoedigen.
En nu gaan we weer mert nieuwen moed aan den
slag. Binnen een paar dagen krijgen we de regee-
ringsverklaring van Ruys met de ellenlange debat
ten, die daaruit en uit de a.s. interpellatie-Troelstra
zullen voortvloeien. En dan beginnen we eindelijk
aan de Staatsbegrooting, die feitelijk al voor 1 Ja
nuari in het Staatsblad' had beh-ooren te staan.
De begrooting zal zeker een week of zes vorderen.
Dan is het Maart en nadert het Paaschrecea
Wat er op die wijze terecht zal komen van de ver
schillende wetswijzigingen, die ons de hoognoodige
bezuiniging moeten brengen, weet niemand. Vermoe
del ijk zeer weinig, aangezien er geen tijd is. Men zal
moeten volstaan met enkele inridenteele regelingen
in de begrooting zelf, doch d'at er een werkelijke
krachtige bezuinigingspolitiek op de komst is, ge
looft geen mensch. Zoo zullen we verder scharrelen
met het enorme tekort dat natuurlijk dagelijks
stijgt. Hetgeen bijna wiskundig zeker moet leiden- tot
nieuwe leeningen en nieuwe financieele kunststuk
ken der regeering en hetgeen bovendien vermoede
lijk ook nog inflatie, dus waardebederf van den- gul
den zal veroorzaken, als de Nederlandsche Bank
niet krachtig op -haar stuk blijft staan.
Het dalen der francs en der ponden is een veeg
teeken ook voor ons, omdat een blijvende hooge
van OLIVER WADSLEY,
vertaald door DICKY WAFELBAKKER.
mar. Vw... r!c v:Ti' amuseeren. Hij had een buitengewoon vervelenden
f nue H}> VT*"11 naV Lady morgen achter den mg en hij haatte alles, wat
ren Tnnf Ir^ek f op wan'1 vervelend was. Toni li wam op dat oogenblik als
gem lon^keek hem met w^d-.geopende oogon aan.een welkomo afleiding.
I i mL. wiid—gi
ln die dagen was Lord Robert Wycke venewee
een der mooiste mannen van Londen. Hij had een
magnifiek gezicht, met bruin-groene oogen en was
volmaakt gebouwd. Lady Saumarez was zojn
hall-zuster.
dat?' Hy richtte zijn groote oogen strak op Toni.
die hem van haar kant onbevreesd bleef aan
kijken.
,»Wel, kleine meid,' zei hn hartelijk. „Kom eens
by me en geef me een hand.
~Vr tI^P zich. omwendde, viel zyn oog op Toni.
„±ioe oud ben je? vroeg Lady Saumarez 'naar. -Hallo, Hetty,' zei hij tot Lady Sauinarez. „Wie is
nn ^een antwoord, maar bleef het boudoir "LQ TT'
rondkijken.
„Antwoord me, als ik je iets vraag.... hoe oud
ben je. An tornar'
ket niet," antwoordde het kind stug.
-Lauy oaumarez haalde haar schouders op. „Ben
je ooit op school geweest?" Weer zweeg het kind.
„wat heb ik je nu zooeven gezegd? Je zou ne
antwoorden, als ik je wat vroeg. Het is onbe
schaamd om slechts met het hoofd te knikken.''
«„T c*?v .Éte0d, wat ik er mee bedoelde,
antwoordde het kind. Ofschoon ze verbaasd over al
vragen van haar tante was, en zich niet heel erg
op haar gemak in de deftige kamer voelde, was ze
toen nog wel m staat om brutale antwoorden
te geven.
Eensklaps begon Toni te niezen, waarna ze op
uf? vreeseiijke manier haar neus begon op te ha-
rez scherp 3° geen za^(^oe^?" vroeg Lady Sauma-
Toni schudde met het hoofd van neen. „Hy leen-
de„W?eeÖDi^nen'M Z°
oom me z'n zakdoek leende.
a kind het woord „oom' gebruikte, keek
haar tante nog ongenaakbaarder dan ooit. Het
•a4eronm,°?elijkst, dat dit armzalige
achterbuurtkind met haar schelle stem on afgebeten
nagels, tot hun familie zou behooren. Het arm
zalige achterbuurtkind niesde plotseling weer.
Joen annonceerde Toni heel ernstig. „Ik schijn
een loopenden neus te hebben.' Met een gebaar van
walging reikte Lady Saumarez haar een zak
doekje over.
Toni nam het zonder een woord van dank aan
en was op hot punt het te gaan gebruiken, toen
er plotseling een gelukkig lachje op haar gezichtie
gUmteche d* reu^fc"^e 26 ®oen' no% steeas
De deur werd geopend en een groote, slanke
„Hy noemde Fane, mijn broertje, „mijn geliefde
zoon", en smeerpijp". Enplotseling zweeg het
kind en er kwam een eigenaardige uitdrukking in
haar gezichtje. Haar lippen begonnen te trillen.
Lord Robert keek haar verbaasd en tevens ver
schrikt aan. „Niet huilen, kindje," zei hij, terwijl
hy gauw een zakdoek uit zijn zak voor den dag-
haalae.
Ze leunde tegen hem aan, terwijl ze voor enkele
oogenblikken haar hoofdje aan zyn schouder ver
borg. Lor Robert zat adoodstil, terwijl hij ziin
t~7 eenen arm om het tengere kinderlichaampje L:-1J
„Beste Robert, je vergist je...' hegon lady Sau- geslagen
marez haastig, terwyl ze er in het Fransen bij - TWa'
voegde: ..Het is een kind van Wynford.'
Lord Robert. glimlachte nog steeds. Hy hield va«.
kinderen en dit kleine ding met haar smalle ge
zichtje en groote oogen scheen zich al heel weinig
op haar gemakf te# gevoelen.
,Zoo„. dus wy zyn familie yan elkaar?' zei hij
tot Toni.
„Robert!' protesteerde zijn zuster..
Robert nam er echter niet de minste notitie van
en ging zitten. Toen wenkte hy Toni om bij hem te
komen. Hy lachte en had het prettigste, meest
kwajongens achtige gezicht van de wereld. Het
kind ging direct naar hem toe en Robert sloeg zijn
arm om naar heen.
„Wat heb iy een geweldig ernstig gezicht, klein
aing, Vertel me eens, kun je wel lachen?"
Toni lachte en vertoonde een rij hagelwitte tand
jes
„Ziezoo, dat is tenminste beter. Hoe oud ben
je, kindje?"
„Ik weet het niet.. De duivel zal me halen,
als ik het weet."
Robert viel achterover in zyn stoel van het
lachen. Lady Saumarez keek weer, zooals
woonlyk, zeer minachtend.
,Best© Robert, hoe kun je?" vroeg eensklaps Lady
Saumeiez.
„Mijn beste Hetty", antwoordde hij op zijn inne
mende manier. „Het is zoo oneindig veei gemakkei ij-
kor om vriendelijk te zijn. Ik kan me nouit begrij
pen, hoe iemandi ooit iets anders dan vriendelijk kan
zijn tegen een kind, een paard of een hond."
Na deze woorden maakte hij zachtjes loiii's handje
uit d© zyne los, stond op en stak een cigarette aan.
..Kun je je niet wat minder met Viola Forde ver-
toonen, Robert?" vroeg eensklaps Lady Saumarez,
„Iedereen spreekt er over."
Lord Robert keek zijn zuster aan met een eenigs-
zins hautaine uitdrukking in zijn gewoonlijk zoo
vriendelijke oogen. „Welke goede vriend, is je dit
weer in het oor komen fluisteren?"
„Iedereen heeft het er overde heele stad
Zelfs de bladen schrijven er impertinente dingen
over. Enze is in elk geval nog maar heel jong
en jij bent toch een getrouwd man."
Bij de laatste woorden van zijn half-zuster kwam
«w een sombere uitdrukking in Lord Robert s gezicht.
„Dus jij vindt, dat ik, nu de Wet me verbiedt te
scheiden van mijn krankzinnige vrouw, ik niet meer
nomen en is daarmede het Baldwin-bewind ten
einde.
Het is natuurlijk voor de Sociaal Democraten
met mogelijk zonder steun van Liberalen, het
amendement aangenomen te krijgen.
De Conservatieven hebben weliswaar een minder
heid van 100 zetels fcqgenover de gezamelyke op
positie-partijen, maar deze laatsten hebben toch
nog geen van beiden meer zetels ïïan de Con
servatieven.
Na de conservatieven komt de Labour Partij met
het grootste aantal en daarom is men vry alge
meen van oordeel, dat. indien het Ministerie valt,
de Koning den heer Ramsay MacDonald, den led-
der der Labour Party, moet uitnoodigen een "ka
binet to vormen.
Alhoewel de Conservatieve, dag- en weekbladen
als Morning Post. Times en Öbsorver er sterk voor
zijn, dat_ net aldus geschieden zal en ook zijn
voor „fair play", dus om de Labour Party niet
onnoodig te Demoeilijken, is er in het Conservatieve
kamp ook een geest, die er anders over denkt.
Die geest is vooral naar voren gebracht door een
brief uit de City of London, waarvan eerste on-
dorteekenaar was het bekende Kamerlid Sir Fre-
derick Banburry; die met Nieuwjaar tot Peer
(Lord) verheven is en dus als lid van het TIooger-
huis ophoudt Lagerhuis-lid te zijn.
De neer Stanley Baldwin heeft wel het be-
wÜ8 geleverd niet kleinzielig te zijn.
Sir Frederick is eigenlyk het struikelblok ge
worden voor oen beter succes van het Ministerie-
Baldwin. Men zal zich herinneren, dat de heer
Baldwin den oud-minister MacKenna, thans groot
bankiei in do City, tot Minister van Fman-
iy oaumarez Keea weer, zooals ge- >«11 mijn M-tuinnmuitö »ivuw, in. mm lauer
r minachtend. „Antonia is bijna tienhet recht bezit er vrienden of vriendinnen op na te
by'na plechtig. houden?" Hij liep ongeduldig met groote schreden
e jou Antonia? Het is een heel erg 'le kamer op en neer. tea-wiji hij zijn cigaret in den
jaar, zei
„Noemen ze
groote naam voor zoo'n klein persoontje,'
Lord Robert.
- erg
lachte
„Vader noemde me Toni, als hy niet dronken was
haard smeet. „Nu, het wordt mijin tijd. Ik ga inaar.
Hij liep naar de deur.
Toni's oogen volgden hem en er was een teedere
en .krengt als hij hem om had," legde Toni ernstig uitdrukking in. Lord^Robert keek haar echter niet
uit aan, hy scheen het kind op dit oogenblik geheel te
Lord Robert scheen zich geweldig met haar te zyn vergeten.
Lady Saumarez zuchtte even. Ze was tien Jaar
ouder dan Robert en ze had op haar manier moe
dertje over hem gespeeld. Hij was waarschijnlijk
het oenigo wezen, dat zo werkelijk liefhad, maar ze
had al jaren lang niet den minsten invloed meer over
hem gehad.
Robert had op vijf en twintigjarigen leeftijd een
schoonheid getrouwd'. Een jaar na hun huwelijk wa9
ze ongeneeslijk krankzinnig geworden. Dit was nu
ongeveer vijf jaar geleden en de vrouw leefde nog
en zou naar alle waarschijnlijkheid nog hee: veel
jaren kunnen blijven leven. Voor een man met het
uiterlijk van Lord Robert, zijn karakter en tempera'
ment was de toestand een marteling geweest. Voor
oen poos verdroeg hij het, maar eensklaps had hij
zijn bestaan weer opgenomen, fcooals hij dit vóór zijn
kort huwelijk had gedaan. Verschillende vrouwen
namen werden met den zijnen genoemd en hij
stond er voor bekend, dat hy even ontrouw als
aantrekkelijk was....
Toni zat nog aldoor op hét kleine bankje voor den
haard, van waaruit ze Lord Robert zoover mogelijk
met de oogen gevolgd had. Beiden schenen 't kind
heelemaal vergeten te zijn.
„Kom hier, Antonia," zei Lady Saumarez tut
do hoogte.
Het kind stond langzaam op. „Morgen, of over
morgen ga je naar een 'kostschool, waar men je
goede manieren zal leoren. Je moet je zoo behoomjk
mogelijk zien te gedragen en altijd onmiddellijk
gehoorzamen. Je oom en ik zullen van nu af aan
voor je opvoeding zorgdragen en ie moet je uiter
ste best doen. Begrepen, Antonia?"
Het kind knikte zwijgend. Lady Saumarez stak
haar lange, aristocratische hand uit, waarin Tor)
echter niet haar handje legde. Lady Saumarez
bloosde. „Je kunt nu gaan," zei ze.
Toni vloog te trappen af, twee en drie treden
Solijk, in de hoop Lord Robert nog in den hal
5 A-inden, maar de man met de vriendelijke bruin
groene oogen was al weg.
HOOFDSTUK 4.
Understand a little child's soul
and your own shall mount.
Toni had een heerlijken dag, voordat de deuren
van do .kostschool zich achter haar sloten.
Oom Charles nam Fane en haar mee haar den
