r
t
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
DE GftOOTE VLAM
Plaatselijk Nieuws.
Zaterdag 19 Januari 1924.
67ste Jaargang. No. 7369.
DE ENEELSCHEN WBRDEH KREGEL.
"5!
Sir William won den toss en zou met een mach-
e „drive" onzen golfmatch beginnen,
ak had het ongeluk om, terwijl de caddie (jongen,
die de zak met golfclubs draagt) hem zijn club
overhandigde en hij zich zou bukken om de kleine
golf bal op een net gekneed zand vormpje te leg
gen, te vragen of Sir William het artikel ovei
de Pfalz en de Saar in de Times gelezen had.
Sir William gaf geen antwoord, maar zette zich
voor zfjn „drive" m postuur, rekte zich volgens
allo regelen der edele golfkunst uit, liet zijn lange
beenen kraken, sloeg oerst zijn linker, dan zijn
rechter arm uit, maakte bewegingen die zeker
bedoeld waren om zijn bretels los te wurmen en
f;af even daarna een zwiependen slag door het
uchtruim, raakte te laag, veel aarde vloog los en
het balletje lag vijf meter verder in de hei.
Sir William nam zijn pij'p uit de zak, terwijl ik
mij gereed ging maken voor mijn drive en zei
heel kalm: „brave vriend, laten we nu alleen over
het edele golfspel praten en kom na afloop een
whisky soda bij my drinken, dan zal ik je ant
woord geven."
Ik had onder ons gezegd, een klein binnenpretje,
dat weer bleek, dat de Engelschen veel meer
voelen dan zij toonen en ondanks hun beheerschu-
heid een golfbal misslaan, wanneer zij aan iets
wat hun ergert, herinnerd worden. Toen wij later
gezellig bij elkaar zaten, was de stemming
dadelijk, zooals zij wezen moest. Sir William had,
ondanks handicap, gewonnen en dus was het slechte
begin vergeven. Daarbij kwam dat hij wist dat
ik het niet kwaad bedoeld had, maar eenvoudig
geventileerd had, hetgeen mij voor den mond lag.
Sir William begon mij te vertellen hoe, dadelijk
na den oorlog, de Franschen hun kansen ten op
zichte van den linker Rijnoever verspeeld hadden.
Toen was het mogelijk geweest om de Rijnlan
ders tot een onafhankelijk, maar naar Frankrijk
georiënteerd, rijk te organiseeren. Toen waren de
Rijnlanders onder den indruk van het oorlogsleed,
van de debacle van het Pruisen dom, van den
Pruisengeest en van den Pruisen-koning, van Kei
zer Wühem'e vlucht naar Holland.
Toen zou Engeland zich niet verzet hebben, toen
had men medelijden met Frankrijk, met het ver
woeste gebied, men had vertrouwen in Frankrijk,
de geallieerden, waarmede men- schouder aan scho-
der had gestreden. v
Toen zou iederen, hetzij Engelschman, Belg, Itali
aan, Hollander of Scandinaviër toegejuicht heb
ben een onafhankelijk Rijnland, een Rijnlahd dat
als bufferstaat waarborgen voor den vrede zou
bieden. Een Rijnland, dat door zijn zelfstandigheid
het oude Pruisen zou knotten in te veel macht en
door economische kansen een goede toekomst als
zelfstandig rijk, alhoewel dan waarschijnlijk nog
aangesloten bij het Duitsche Rijk, zou tegemoet
gaan en aan alle anderen staten gelijke kansen
voor zakendoen zou bieden.
Frankrijk liet zich die kans ontglippen. Daarna
liet Frankrijk zich van een geheel andere zijde
hennen, van een imperialistische zijde, van eenen
oorlogszuchtigen kant.
Terwijl Engeland na den vrede ontwapend had,
heeft Frankrijk zich 'juist bewapend.
Tegenover de vroegere bondgenooten werd een
weinig fraaie politiek gevoerd. Inplaats van stap
pen te doen om de groote schulden aan Engeland
af te doen of die met Amerika, waarvoor Engeland
borg was, te .regelen, werden de Fransche Rijks
middelen gebruikt om leger en vloot te versterken
en vooral de luchtvloot, het wapen, waarmede
Frankrijk Engeland zou kunnen bestoken, uit te
breiden.
Geld, dat voor aflossing der schulden aan En
geland en Amerika had kunnen dienen, verdween
naar Polen, Tsjecho-Slowakije en andere Duitsche
randstaten, om maar vooral Duitschland klein te
houden.
Eerst maakte het den indruk alsof de vrees voor
een Duitsche revanche de Fransche houding be
stuurde en rechtvaardigde. Een vergelijking tus-
schen de geboortecijfers in Duitschland en Frank
rijk zijn zoo ongunstig voor Frankrijk, dat men een
vrees voor een toekomstig gevaar slechts begrijpe
lijk kon vinden.
Toen Poincaré aan de Regeering gekomen en
onhandelbaar gebleken woi, ondanks vriendschap
pelijke toenadering van Bonar Law, toen de Ruhr
bezet werd, zwarte Afrikaansche troepen het
blanke Germaansche volk moesten "helpen terrori
seeren, toen vielen bij vele Engelschen de schellen
van de oogen. Maar zij moeeten hun mond dicht
houden, want, toen het te laat was, bleek hoe ge
ducht sterk Frankrijk bewapend was en vooral
hoe Frankrijk in staat zou zhn Londen van uit de
lucht te bombardeeren, zonder dat Engeland bc»
hoen lijk tegenweer zou kunnen bieden om zulk een
bombardement te verhinderen.
Het imperialisme der Franschen bleek meer cn
meer.
Sir William vertelde, hoe hij ter plaatse was
geweest even na het incident aan de Krupo-werk-
flaatsen, een incident, dat uitgelokt was door de
'ranschen ten einde een uitvlucht te hebben om
Krupp en andere Ruhr-magnaten gevangen te
nemen.
Zooals de Duitsche legeraanvoerders getracht
hadden in 1914 België te intimideeren door ge
weld en wreedheid, zoo deden de Franschen dat
in 1923 in de Ruhr
Het Engelsche karakter verzette zich aanvan
kelijk tegen een wantrouwen ten opzichte van
den Franschen bondgenoot.
Nu echter komt de ontnuchtering.
Vooral ten gevolge van de Separatisten-oomedie,
eerst in Rijnland, thans in de Rqn-pfalz.
Niet het minste tengevolge van de annexatie van
het Saargebied.
Om met het laatste te beginnen.
Het Saargebied grenst aan Elzas-Lotharingen on
is een branapunt van industrie.
Ik ben op school geweest met een Freraerr von
Stumra cn was in latere jaren z\jn gast, om
zijn ijzer- en staal werken te Neunkirchen te be
zichtigen.
Ik ontmoette toen ook de andere staalkomngen,
de Röchlings, de Dillingers en Böckings.
Wanneer ik nu aan die dagen terug denk* dan
is het bijna onbegi ijpelyk, dat deze „vorsten
p
ij
in Uw rug, lendenen of
matiek, jicht, podagra, iscnias, stramheid, stijven
pieren. Pijn door rheur
uek en rheumatische zenuwpijnen. Probeer eens
Akker's Kloosterbalsem. Hij maakt uw spieren
lenig, geneest alle ongemakken en lijden, die door
bovengenoemde ziekten ontstaan. Neem heden eens
een proef. Morgen zijt gij verbaasd en tevreden
over de uitwerking er van.
Fiansch zou wezen. Het blijkt ook, dat Poincaré
het met heeft durven doorzetten.
De bevolking, gesteund door de Engelsche hou
ding, durft nu ook tegen de z.g. Autonome Regeo-
riug en tegen Generaal de Metz, den Franscncn
bevelhebber, op te treden.
De Times is zeer heftig in zijn oordeel en heeft
een hoofdartikel aan de zaak gewijd, dat niet voor
de poes is.
liet eindigt met de woorden, dat de Franschen
alle behoorlijke Duitschers, die trouw aan de wet
ten van hun land zijn, eenvoudig van hof en haard
verjagen en hun plaatsen doen innemen door
schurken, (raseals).
Sir William herinnerde mij eraan, dat hij ver
leden jaar zich reeds zoo geërgerd had, toen hij aan
Rijn en Ruhr had moeten constateeren, dat de
Franschen alle mogelijke lieden zonder vorm van
proces het land uit banden.
Dat is steeds erger geworden, zei hij, en het is
niet mogelijk voor Engeland, om dit langer te
dulden.
van OLIVER WADSLEY,
vertaald door DICKY WAFELBAKKER.
6.
Een of twee meisjes van de school, twee der
fpnstbeenaarde onder de kinderen, hadden getracht
Tours manier van spreken te veranderen, wat in
het begin schromelijk mislukt was en zelfs een ge
weldigen tegenstand brj het kind had opgewekt.
Dien avond echter, na net gesprek met de moeder
overste, was er iets zachtere over Toni gekomen en
kon men ook werkelijk bemerken, dat ze haar best
begon te doen zich te veranderen. Na een jaar, was
een aanzienlijke verandering in het kind te bemer
ken. De kinderen noemden heer Toniette omdat ze
eens aan een vriendinnetje had verteld, dat 7.
eigenlijk van Fransche geboorte was.
Was buitengewoon trotsch op dien naam
en had er direct aan oom Charles over geschreven.
De groote moeilijkheid was echter, dat ze werkelijk
00 ie bet woord spelde. Een vriendin-
V Carew, hielp haar er echter mee.
^Toni °°m veel aan. je?" vroeg Peggy aan
Met een kleur van trotsch haalde het kind een
stapeltje brieven, die ze netjes met een roso lintje
had samengebonden, uit de lade van haar kastje,
in de eerste maanden had La Mère de brieven die
10111 ontving, aan haar voorgelezen, maar sinds
maanden was dit al niet meer noodig.
-eegg-y was er verbaasd over, dat haar oom zoo
veel brieven aan haar zond. „Ik krijg haast nooit
een brief van thuis," verklaarde ze... „Maar....
voegde zer er onmiddellijk aan toe, „de volgende
maand mag ik naar huis gaan 7
1 om keek met groote verlangende oogen i i d N ver
"r» lj£T W(>u, dat ik naar oom CnaiLs mocht
maar La Mere vertelde me gisteren, dat hot niet
'U omdat oom en tante op reis zijn."
i oe* Je' dat J'e weer oen beei „ua- hier o
school moof bPjvm. zond-n- i mand van ja fauiili
gezien te hebben?" vroeg Paggy verbaasd,
lom streek met haar hanaj. over h-1 v\,>rhoofd.
"if>r zoo>" antwo.,.1 le To.ii -resti^
«liet is zooveel gemakkelijker om te golooven,
aat nare dingen niet zullen gebeuren, als er niet
ovw- gesproken wordt."
Het kind verlangde hevig naar oom Charles; niet
.0.Naar shne meening, doet, hetgeen in Pfalz en
hnn onafhankelijk industrieel bezit hebben moeten Saargebied geschiedt, de deur dicht. Vooral in het
prijsgeven aan de Franschen. Toch is dat zoo. Saargebied, dat aan den Volkenbond was toever-
Terwijl er een Volkenbond is, aan wie bh' het trouwd. met de uitsluitende bedoeling om het
vredesverdrag van Versailles het Saargebied was welzijn te bevorderen van de bewoners, terwijl door
toevertrouwd als een onaantastbaar gebied, is hetden Volkenbond de stoffelijke belangen van die
den Franschen gelukt de controle te krijgen over bewoners zouden kunnen worden behartigd,
de meerderheid der aandeelen van al de Duiische Do praktijk is, dat de Franschen alle fabrieken
fabrieken en hoogovens in het Saargebied. Op en hoogovens hebben ingepikt en dat zij de be-
een tuitzondering na.. volking door scholen en door andere middelen
Dit is den Franschen gelukt door allerlei mirtde- dwingen Franech te leeren en te spreken.
Jen. die zij .konden toepassen, omdat zy rondom Ondanks dat uitdrukkelijk bepaald was, dat aan
het Saargebied het heft in handen hebben, omdathet schoolwezen niet getornd zou worden,
zu konden ranteoeneeren den toevoer van grond- Volgens Sir William is het geduld der Britten
stoffen noweiint detineer Franachen JlImu, a»than9 ritgW. Poinoaré heef£ dat nu nok wel
&00r1,de .1W Wrep™. Toch vreest Sir William, dat Poincaré
grebied. De Franschen konden dwingen met voldoende zal toegeven en dat een conflict
personeel aan te houden en te betalenterwjl de j En?elaad m Frankrijk onvermijdelijk
fabnek tengevolge van rantaoeneering van grond- ,wordfc. Volgens hem, ondanks een eventueel Labour-
om .down tijd te Partje met Traneohe vrienden
dineerde. Zij zeiden: „lo Boohe paiera" en ik zed
daar tegen in: „le Boohe ne paiera "dm.
Sir William zeide hierop, dat de Duitecher oen
langen adem hoeft en herhaalde: „le Boohe ne
paiera paa".
Ik vertelde, dat ik een weddenaohap had loopen,
dat Poincaré vóór 1 Februari gevallen zou zijn.
1 Februari is te vroeg, maar 1 Maart, dat geloof
ik zeker, was het antwoord.
Inmiddele gebcuren er rare dingen in Pfalz, Saar-
en Ruhrgobied.
De toekomstige revanche der Duitschers kan op
die wüze niet uitblijven. De Franschen vragen
er als het ware om.
Mijn overtuiging is, dat de Engelsehen nimmer
meer een hand. zullen uitsteken om Frankrijk ter
hulp te komen, indien de revanche-strijd mocht
beginne®.
De Engelschen zijn eindelijk kregel geworden.
De geschiedenis zal Poincaré geen goed getuig
schrift, geven.
Hij zal ongetwijfeld het beste voorgehad heb
ben met zijn land, maar ik vrees, dat de toekomst
zal leeren, dat voor Frankrük's politiek na den
Vrede van Versailles, zal gelden:
„Wie wind zaait, zal storm oogsten."
soSft^ddehr^tal den ?aD*
70 Sïïïïfe d™ nSt i^be^s
werden vervolgd wegens het gebruiken van Fran- Cannes, moest
sche werktuigen op hun fabriek. Deze werktuigen af™PT1, Met Poiroaré werd de oorlog aan ons
waren gedurende den oorlog door de Duitschers verKjaarcl. p
op de Franschen veroverd en de Duitsche Regee- Wij Engelschen zün langzaam en zien dat niet de rekening der vereeniging sloot met een batig
ring had eenvoudig aan de Röchlings bevolen, zoo gauw in. Wij houden niet van oorlog. Het saldo van f639.56. vorig jaar f782.11, alzoo een ach-
die te gebruiken. Later toen de Duitschers terug- kon nu wel eens gek voor de Franschen gaan teruitgang van f 142.55.
PA ASCHTENTOONSTELLHTO.
Dnderdag 17 Januari vergaderde ten lokale van
den heer L. Zwaag de Vereeniging tot het houden
van .laarlijksche Paaschtentoonstellingen van Vee,
alhier.
Slechts een 11-tal leden was aanwezig.
Aanvankelijk werd de vergadering geleid door
den Vice-voorzitter, den heer J. B. Wilken, Nieuwe
Niedorn, daarna door den Voorzitter, den heer R.
Kaan, Wieringerwaard.
Na opening volgt lezing der notulen door den
secretaris, den heer J. H. Schene.
Daarna wordt mededeeling gedaan van de in
gekomen stukken, o.m... dat wederom door de ge
meente Schagen een subsidie is véfleend van f100.
Een conferentie heeft plaats gehad met zuster
verenigingen te Zaandam en Amsterdam, doordat
Amsterdam den tentoonstellingsdag wilde Opalen
op Donderdag, voor Zaandam op Woensdag en voor
Schagen op Dinsdag. Het resultaat der conferentie
was, dat dit jaar de oude toestand blijft gehand
haafd.
Door do Vereeniging is voor f25 deelgenomen in
de rentelooze leening van de Pluimveovereeniging
„West-Friesland", voor de aanschaffing van kooien.
Door den secretaris wordt hierna het jaarverslag
uitgobracht, dat onder dankzegging wordt aan
vaard.
Eenige achteruitgang van de finantiën werd ge
constateerd.
Door den heer Th. Roep werd namens de oom
missie van onderzoek rapport uitgebracht over het
beheer van de® penningmeester, den heer Trapman,
commissie op, dat voor den aankoop van prijzen het
beschikbare bedrag was overschreden en in over
weging werd gegeven, te zoiyen dat het daardoor
ontstane tekort op de rekening der verloting zou
verdwijnen.
Het nadoelig saldo der verloting bedroeg f205.57,
trokken, kwamen de Franschen en beschuldigden loopen. vooral als de lanjjrame geest van ons,
de Röchlings van roof van Fransche machines, het- Britten, wat gauw in beweging komt en den Fran-
geen in strijd was met het oorlogsrecht. schen geen tijd meer laat om hun draai te nemen.
Om nu te probeeren de Röchling-fabrieken in te Komt er oorlog, dan is Frankrijk verloren. Zoo
pikken werd gedurende de straf-procedure gezegd, ver moet het dan ook niet komen. Frankrijk moet
.t de heeren vrij zouden zijn, indien de familie jechter bakzeil inhalen. Do Fransche politici zullen
Róchling de meerderheid van hun aandeelenbezit bij het Fransche Volk met de waarheid -voor d^
aan de Franschen walden overdoen. dag moeten komen, n.1. dat de Franschen eindelijk
Door een .juridische moeilijkheid, waarvoor de belasting moeten gaan betalen.
Fransche minister terugschrok, sprong de. zaak, jfc heb de Ruhrquaestie goed bestudeerd, zoo
af en de Rochling-werken zhn de eenigen m het eindigde Sir William, en mirre meonine is. dat de
Saargebied, die nog Duitsch eigendom gc-blevep Franschen eerst da® wat zullen krijgen.
Het Bestuur deed de toezegging dat gezorgd zou
worder het tekort op de verloting uit de werelÜ
te helpen.
Do rekening en verantwoording van den pen
ningmeester werd hierna goedgekeurd.
Volgt, vaststelling van net programma voor de
xtentoonstelling in 1924, welke zal worden gehouden
op Woensdag 9 April.
Ten opzichte van de marktstalletjes werd be
sloten, te trachten deze te plaatsen op do Nieuwe
Laagzjjde.
Voorts onderging het programma va® vorig jaar
de volgende veranderingen:
.Om een gTOoterenaanvoer van het vetvee, spe-
tor, t,„ Ruhr verlaten hebben. Maar eerst zullen
g w i d.° Franschen belasting moeten betalen'om hnn
laten wil 'hij niet door de Franschen ingerekenjd 1 £larP? vf>0Ja? hun rie-en frank in orde te ciaal de ossen, te krijgen, worden de prijzen belang-
wo?dèn ranscnen mgerefcentó houden. Gebeurt dat niet. dan kon de ontnuchtering i rijk verhoogd en gebracht: voor den besten os.
Rondom het Saargebied is alles Fransch, het W I °P ï60 ei?-f
Saargebied zelf heet vrij, en onder controle van r1 ^h'eden heteePn d^ Duif- de beste koe met 8 breede tanden.: le.prqs f 40 met
den Volkenbond, doch is in wezen geterroriseerd J™ers alhid .^hoont hadden. Do D'u^he^ heb-zilveren kampioenspnjs, 2e prqs f30. 3e prijs
door de Franschen noo,t betalen, omdat zu rekmiden on!f20. 4e prqs ?10, voor de beste kwaliteit op f25.
De ander is tengevolge van zijn onrechtmatige j £^stoT1 l" Frankrijk in dien de Fr-anaehen belaa- f15 en f5. Tdem. met 6 breedetanden f 30. f20
gevangenschap gedurende ruim 2 jaar een gebro- ,hïf TopfpT1. betelon. inplant* dat d» V- en f 10, idem 4 breede tanden f30, f20 en f10.
ken man. 'p Foehe oaiera" zon mtV/,m»n. De TWh* Voor het fokvee zqn 3 rubrieken, n.1. kalfdra^
In het Rijnland werden de Separatisten door n?«' «lriid niet Waald en d« hinnmiTandaehe gen de koeien, niet afgewisseld, zichtbaar dragend;
do Franschen geholpen. toestand van Frankrek is niet. rooaklenmq-. de idem afgewisseld en voor kuischpinken.
In de Rün-pfalz worden de Separatisten, die een daalt de srhnldmilas^ neemt toe nood maat- In de rubriek rustieren worden thans
Autonome Ffalz hebben uitgeroepen, door de Fran- r^"'pn w^dop eeteoffeu. die de aehnldenloqf do» rfistaeren, geboren in 1922 of vroeger,
schen geholpen. znllen vorso-ooten. De rubriek geiten vervalt.
Nu echter komen de Engelschen in actie. Si Fe Fransehman is niet zoo gelaten als d» Dm't- Door den heer J. de Veer, Winkel, wordt nog in
vVllHani zegt, dat Engeland in geen geval zal toe- seher en zal zich gauw laten meeclrnen in een overweging gegeven een rubriek sl ach tp aard en in
geven, dat de Autonomie van de Rhein-pfalz door anti-regeerings-actie. indien de Regeering het te lasscnen en ra verband daarmee worat nog eens
le Commissie van Herstel zal worden bekrachtigd, vertrouwen beschaamt en aan de broekcenten komt. besproken het schrijven van den Ned. Bond van
want dat zou beteekenen dat de Pfalz meteen Ik vertelde Sir William, dat ik verleden jaar Paardenslagere.
gevraagd
naar de rest van haar familie. Ze had het heel
prettig op do kostschool en ze was dol op La Mère
Seworden.. Ze aanbad haar met die sterke adoratie,
ie een kind voelt voor oen mooie, oudere vrouw.
Dikwijls zat ze uren lang in een donkere gang te
wachten todat de Mis zou zijn afgeloopen, om haar
handje in de zachte witte hanaen van
La Mère te kunnen leggen en nog even dioht bij
.haar te kunnen zijn.
.Door dezo liefde was het ook. dat het kind in
die dagen zoo ten gunste veranderde. Ze luisterde
ernstig, hoe de andore meisjes spraken en hoe zij
zich gedroegen, omdat ze wist, dat La Mère daar
op gesteld was. Ze leerde steeds goed haar lessen,
hoe moeilijk het haar dikwijls ook mocht vallen,
en ze bestudeerde voortdurend haar nagels, of die
er nu wel schoon uitzagen. Als zij maar even de
zachte witte handen van La Mère op haar had
gevoeld, was het kind dagenlang gelukkig.
In het voorjaar werd La Mère ziek en moest,
toen ze weer bijna hersteld was, een tjjdje op reis.
Toni, die gedurende haar ziekte, weinig gegeten
of geslapen had, zag haar vertrekken. Ze hoopte,
dat La Mère nog eens speciaal alleen tegen haar:
„Adieu, ma petite". zou zwgen en ven haar arm
om haar heen zou leggen. Ze zag. het rijtuig voor
komen en het.kind wachtte met ingehouden adem
totdat zij er in zou stappen. Na eenige minuten,
kwam zij de deur uit, leunende op den arm van
haar broer, dip haar was komen afhalen. La
Mère zag de kinderen op haar staan wachten en
wuifde hen vriendelijk toe. Toni stond op dat
moment het dichtst dü haar... Het kind wachtt-i
Ze zag, hoe La Mère haar hand naar haar uit
strekt j, maar h >e haa*- oreer, die zeker bang was,
dat ze zich te ve 1 zou vermoeien, haar nato
het rijtuig voerde.
Nog bleof Toni wachitien. Het was nog niet te laat..
Als La Mrèe even wenkte, zooi ae naar het rijtuig
toevliegen en haar gezichtje ophouden voor een ot-
scheidskus. Maar he: gebeurde niet. La Mère nestel
de zich in hoekje van het rijtuig en slo^i de oogen.
alsof ze heel vermoeid wasToen reed het rijtuig
weg.
Een snik welde in haar op en ze -liep onmiddellijk
naar Loven naar aar kamertje. Een paar dagen
ang was ze lusteloos.
La Mère was pas een week weg: van oom Charles
had zij de 'aatsie dagen niets gehoordmeer dan
do .helft der kind enen was naar huis en heit regende
voortdurend.
Toni liep lang/aam de trappen op naar de slaap
zaal. Op eer. hed mast dat van Toni lag een geopen
de doos met chocoladeNiemand was in de buurt
en zij had iets wegnemen nooit als iets ergs be
schouwd. Toni nam een chocolaadje, toen nog een,
toen oen derde en na verloop van eenige minuten
was de geheel© eerete laag van de doos verdwenen,
j Ze hoorde plotseling iemand naar boveni komen. In
een oogenblik lag ze op haar bed. zich slapende hou
dend. Toni hoorde hoe iemand in de buurt van het
bed kwam. waarop de doos chocolade had gelegen,
en hoorde ook hoe iemand heel verschrikt „oh" uit-
jiriep en hard de slaapzaal weer uitliep, in een oog-
i wenk was Toni van haar bed afgevlogen en de tuin
I ingeloopen.
Een groep kinderen stond opgewonden met elkan
der 'e praten en riepen Toni aan.
Eer. dtr grootere meisjes, Denise Qrme, k3ek haar
strak aan en zei toen scherp: „Je hebt chocolaadjes
gegeten
j „Niet waar," antwoordde Toni onmiddellijk.
Denise lachte». „Hoe komt dan die groo'e bruine
streep ever je gezicht?"
I „Ho», is gelogen," zei Toni woedend
„En waar ben je dan den heelen middag geweest?"
vroeg Denise weer. Er kwam even een verwarde
uitdrukking in Toni's oogen, maar toch antwoordde
jze strak: „Beneden in het spreekkamertje."
I „Dat is een leugen," barstte plotseling kleine
Franchette los. „Daar heb ik den heelen middag ge-
I zeten en ik was heelemaal alleen in het kamertje"
Eenige seconden was er een doodelijke stilte. De
kinderen stonden Toni met groote verschrikte en
minachtende oogen aan te kijken.
I Toen zei plotseling Denise. „Zij is een dievegge/
„En ze liegt", voegde Franchette er aan toe.
Ze liepen den tuin in. Toni alleen achterlatend
„Verdomme", zei Toni half gesmoord
I Zuster Gabriëlle die juist langs kwam., hoorde wat
ze zei en. bleef verbaasd staan. „Maar Toni", zei ze
verontwaardigd. Het kind gaf geen antwoord..ze
had alles gezegd, wat ze te zeggen had. Ze hadi er ab
soluut geen spijt van, dat ze die chocolaadjes had
weggenomen, of dat ze gelogen hadmaar ze was
woedend, dat het uitgekomen was. Weliswaar, had
ze zoolang ze in het klooster was, nog nimmer iets
weggenomen, maar ze had meer dan eens gelogen
en niemand had er ooit iets van gemerkt Zij had dit
nooit slecht gevonden.het eenige wat jammer
was, was, dat het. uit was gekomen.
Tien minuten later hadden de kinderen het voor
gevallene aan zuster Gabriëlle verteld, en werd Toni
naar de straf ïaal gezonden. Het kind was kalm naar
boven gelooprr en kwam zelfs niet in opstand, toen
de sleutel in het slot werd' omgedraaid. Ze liep naar
het raam en keek naar bulten.Het regende weer.
Lusteloos keerde zij zich om en bleef staan onder
een groot kruisbeeld, dat aan den muur hing. La
Mère had haar vertelet, wat dit beeld voorstelde en ze
had er ook wel naar geluisterd, maar geleidelijk
was dit alles toch weer bij haar vervaagd. Le bon
Dieu hield van kinderen, dus hij hield dan natuur
lijk ook van haarmaar wat gaf het haar? Ze
was nu toch immers opgesloten en ze had chocolaad
jes gestolen». Eensklaps werd de sleutel weer in het
slot omgedraaid' en verscheen achter zuster Ga
briëlle oom Charles op den drempel. Onmiddellijk
voelde Toni, dat oom wist, wat ze gedaan had. Dat
idee dempte haar eerste groote gevoel van vreugde.
Zachtjes kwam oom Charles de kamer bónnen en
keek zijn nichtje ernstig aan.
Zuster Gabriëlle had een groot gevoel van plicht en
had het hierdoor ook noodzakelijk gevonden, oom
har!es onmiddellijk met het gebeurde op de boogte
te brengen Op dat oogenblik kwam er een ontzet
tend gevoel van schaamte over het kind en ze kroop
in een hoek van de kamer, zonder oom Charlee te
durven aanzien.
Oom Charlee ging naar haar toe, en legde zijn
hand op haar schouders. „Toni", zei hij heel zacht.
,Heb je me vergeten, kindje?" Hij had méér naar
het kind verlangd, dan hij zichzelf wel had durven
bekennen en had voortdurend moeten denken aan
haar afscheid, toen hij haar naar de echool bracht.
Het had hem ook ontzettend gespeten, dat zijn vrouw
juist in de vacantiedagen op reis had gewild en de
kinderen daardoor op school hadden moeten blijven.
Even wachtte hij, maar Toni zei nog niets. „Zuster
Gabriëlle heeft me verteld, dat je ondeugend was ge
weest en het speet me zoo erg. Toni. Ik kreeg van de
moederoverste altijd zulke goede berichten over ja
Hoe kon zooiets, als dat van vanmiddag nu gebeu
ren?" Hij richtte zij® groote zachtie oogen op het
kind en zijn arm sloeg zich vaster om haar heenl
Toe.ru barstte Toni los in een stortvloed van tranen,
terwijl ze zich tegen hem, aandrukte. Oom Charles
streek haar over het haar en herhaalde zijn vraag.
Door haar tranen heen keek het kindl hem aan en er
was een uitdrukking va® aanbidding in haar, mooie
groote oogen.
Dichter drukte ze zich tegen hem aan en fuisterde
toen vlak bij zijn oor: „Als ik geweten» had, d&t U
het naar vond, had ik het heusch niet gedaan, oom
Charlesheusch niet." Even dacht oom Charlee
na.
„Ik zal je uitleggen, wat ik bedoel, kindje", zei hij.
„Je zegt, dat je het niet gedaan zou hebben, als je
geweten had, dat ik het naar vind. Bedoel je daar-
