Geneeskundig onderzoek
voor hel huwelifk.
Uitslag en puisten,
Binnenlandse!* Nieuws,
Gemengd Nieuws.
en de hbog-noodige reparatie» iene Jafflfett uu f 5Ö0 8
f550 wagen.
Do werken te Kerkebuurt zijn aangenomen met
oen-klein verschil tot de raming en wel door den
•heer Bleek er.
Bij de rondvraag informeert de heer De Vries of
reeds de zaak van) het hek te Kerkebuurt in orde ia
Voorz. zegt, dat nog geen antwoord op eeni des»
betreffend schrijven is ingekomen.
Do heer Francis zal in comité nog iets vragen over
oen gomeente-woning. Hierna sluiting.
In dit artikel zal de wenschelijkheid' worden be
pleit van deze „nieuwheid1". Wat houdt de menschen
tegen om haar onder de oogen te durven zien? Wat
vervult hen, zoo niet met angst, dan toch met be
zorgdheid? Een complex van gevoelens en gedach
ten: de wet late mijn persoon met rust, zoolang ik
niet zondig tegen de wet; de wet en de Staat be-
moeie zich in geen geval met de zeer intieme ziela-
aangelegenheid, dde door een huwelijk wordt om
sloten. Daarbij komen dan nog oude, nauwelijks
meer bewuste, overtuigingen: het liefdesleven in den
mensch blijve in het geheimzinnig half-donker, waar
het door de één wordt geduld, als iets niet geheel
hoogwaardigs; door den ander wordt verheerlijkt als
een mystisch geschenk van bijna bovenmenschelijke
waarde, maar waar het zelden in de gewoon-men-
schelijke aardsche levenssfeer als een.normale le
vensuiting en een hoè gewichtige! wordt toege
laten en. gerangschikt. Wij zouden zeggen: het hu
welijk verdient noch deze „exces d'honneur", noch
deze „indignité".
In de laatste tijden wendt zich de algemeene over
tuiging wel langzaam, maar toch zeker, naar die
rustiger normaler beschouwing van het huwelijk
heen. Ook weer door verschillende, sterkwerkende
factoren gedreven: de Staat heeft ons in de laat9te
jaren wel geleerd, dat hij niet schuwt in te grijpen
in de levensverhoudingen van zijn ingezetenen! De
gemeenschap is gaan begrijpen, dat zij behoefte heeft
aan gezonde mensch-exemplaren, wil zij zelf gezond
kunnen zijn; en omgekeerd eischen ouders, die ge
zonde jonge menschen als lid der gemeenschap aan
bieden, dat die gemeenschap zóó gezond zij, dat hun
waardevolst bezit de kinderen daarin naar
lichaam en geest gezond kan blijven.
Is men in zijn denken en willen dóAr aangeland,
dan ligt van zelf de weg open, die leidt naar de
vraag,: hoe kan ik die dubbelè gezondmaking berei
ken en instandhouden?
De hygiënisten leeren ons, wat toch ook de volks
wijsheid al zoo larag weet: dat gezonde menschen
<ie meeste kans hebben gezonde kinderen te krij
gen; dat, daarentegen, aan bepaalde, erfelijke, ziek
ten lijdende personen, een zeer geringe kans bezit
ten gezonde kinderen' ter wereld te brengen en in 't
leven te houden.
De Staat, zooals we weten, heeft belang bij gezon
de burgers; de gemeenschap lijdt in elk opzicht, niet
te vergeten ook finantieel, aan 'de zieke exemplaren
van lichaam en geest, die zij heeft te onderhouden
en die zeer sterk haar voortgang remmen. Moge een
voorbeeld hier spreken, meegedeeld door Prof. ,Pell-
mann in het tijdschrift „Prometheus":
„Een vrouw, in 1740 geboren, en nog in 't be
gin van de 19de eeuw als vagebond, dievegge en
drinkster levend, liet een nakomelingschap na
(in 1893) van 834 personen. Van 709 kon men
precies den levensloop nagaan. Hiervan waren
206 bedelaars, 181 prostituées, 76 wegens ernstige
misdrijven veroordeeld, 7 wegens moord'. In 75
jaar heeft die nakomelingschap Staat en ge
meenschap aan ondersteuningsgelden, gevange
niskosten enz, ongeveer 5 millioen (goud)mark
gekost. En dat zijn slechts de directe kosten, hoe
veel indirecte moeten hier worden; bijgeteld".
Wat wil nu het nieuwe denken in deze richting?
In Holland zeer zeker niet gaan tot de uiterste
mogelijkheden van verhindering van huwelijken en
nakomelingschap, zooals die in enkele Amerikaan-
sche Staten worden toegepast. Ook niet het verbod
van huwelijk bij bepaalde ziekten, zooals niet alleen
verscheidene Amerikaansche Staten dat kennen,
maar ook reeds Noorwegen en Zweden. Zelfs niet op
dit oogenblik het verplichte, door de wet geëischte,
geneeskundig onderzoek voor het huwelijk. Het Co
mité dat in deze de leiding geeft wensch-t al die
sterk-werkendo maatregelen niet te propageeren,
zelfs voorloopig nog niet het laatstgenoemde, toch
al tot een categorie van veel zwakkere werking be-
hoorende, dan de beide eerste sterk-ingrijpende ver
ordeningen.
En waarom niet? Omdat bet Comité begrijpt, dat
alle wettelijke maatregelen moeten mislukken, zoo
lang de zeden niet rijp zijn om die maatregelen te
dragen, te wenscben, te' eischen zelfs. Eerst als dat
is bereikt, kan een' wet van deze kracht gelukken en
zegen brengen. Anders leidt zij' zeer zeker tot ont
duiking, tot moreele schade, tot verleiding, tot om-
kooping, tot alles wat de goed bedoelde wet niet wil,
en maar al te weinig, tot wat zij wèl wil.
Dus is de groote eisch van deze tijden de zeden te
brengen tot dat punt waar zij' inzien: dat een ge-
„Dank je wel, Taan". Toni boog heel plechtig voor
hem. „Mag ik je er even aan herinneren1, dat jij! het
was, die mijn loopbaan voor me koos?"
„Tonigeloof je, dat je ooit weer van ©en an
deren man zult kunnen houden?"
Haar mond beefde. „Ik weet het niet", zei' ze heel
zachtjes. „Ik heb dikwijls het gevoel, alsof dat ge
deelte van me heelemaal dood is."
Hij, antwoordde ndet: langzaam viel de scheme
ringHet haardvuur vlamde en wierp spookach
tige schijinsel'en in de kamer.
„Ik moet nu gaan, Jean". Ze ging naar zijn bed.
„Dus nu is het een afscheid voor een heelen tijd,
hè?"
'De Saulnes' hand sloot zich vast om dé hare..
„Misschien zal ik heelemaal ndet weggaan, Toni".
„Ik denk, dat 'het beter is, als je wel gaat, Jean.
Dit was misschien weer "n aanval van de oude pijn"
„Jaen het is ditmaal heel erg geweest."
„Als je niet weggaat, Jean, schrijf me dan even
en dan kom ik ie nog eens opzoeken."
„Wat zou jij; bever willen, Toni..., dat ik weg
ging of dat ik bleef?"
Toni voelde zich plotseling verward door die vraag
en vooral door den bijna-gebdedenden toon, waarop
deze gedaan werd.
„Natuurlijk zou ik het prettiger vinden, als je bier
bleef", antwoordde ze kalm.
Hij: boog zich over ij^ar hand, die hij kuste.
„Goeden nacht"
HOOFDSTUK 3a
Toni zat voor het haardvuur. Simpson1 zat bij
haar met zijn twee voorpooten op haar schoot, ten.
wijl hij met van genoegen knippende oogjes in het
vuur staarde. Zoo nu en dan' streelde Toni zijn lin
keroor, waarbij hiji heel tevreden zuchtte.
Simpson was een buitengewoon dankbare hond,
die Toni aanhad. Het eenige kunstje, d!at hij kende,
had hij geleerd uit liefde voor haar, en hij had er
bijna een heel jaar over gedaan. HIJ waa heelemaal
geen vlugge hond, maar hiji had geleerd' om te wal
sen; het duurde altijd een iheele pooa, voordat hij
het heelemaal volbracht had en zijn neus werd dan
steeds natter van inspanning. Hij was altijd gewend
geweest er een reusachtig succes bij Toni mee te be
halen, maar vandaag had hij er niets mee bereikt
Dien avond na do thee probeerde hiji 'het nog eens
en toen had Toni gelukkig eindelijk gelachen.
„Je bent een prachthond, Shagtfon fluisterde ze
neeskundlg onderzoek v<5<5r Tiet huwelijk noodïg Ta.
Minstens even noodzakelijk, neen duizendmaal
nood zakelijker, dan een onderzoek naar rang en
atand, woonplaats, familie, zelfs finantleele! draag
kracht van den (de) pretendent En toch, hoevele
malen wordt naar al dat anideré een zorgvudlg on
derzoek ingesteld.... en wordt het gezondheidteat-
test ver waarloosd, uft onnadenkendheid, uit z.g.
„kieschheid", die hier eerder misdadigheid genoémd
worden mag, en uit nog iets: uit onwetendheid om
trent de nauwe samenhang van huwelijk en ge
zondheid.
Hier dus ligt de taak van dé opvoeders in huis,
dat is van de ouders, van de paedagogen, van de
sociale vereenigingen, van de gemeenschap en van
den Staat die door zijtn verschillende organen propa
ganda voor dit gezondhcldsinzicht kan bevorderen
en leiden. En als a!l die willende krachten samen
werken, zal het blijken: dat de propaganda voor de-
zo nieuwheid niet moeilijk zal zijn: Leder mensch is
liever gezond dan ziek; als hij. weet, dat hij door een
huwelijk met een „aangetaste" zijn eigen gezond
heid in gevaar brengt, zal hij zich wel tienmaal toe
denken, en zeker eerst medisch ingrijpen en herstel
wenschen, vóót die beslissende stap wordt gedaan.
Alle jonge mannen en vrouwen weten wat een hard
lijden het meebrengt voor de ouders in de allereerste
plaaits wanneer hun kinderen ziekelijk' zijn, niet vol
waardig kunnen opgroeien. Hoe dat een droefheid is
die nooit zal wijken; en als ze dan weten, dat zij zelf
hiervan de schuld kunnen zijnzullen de nor
maal-voelenden en denkenden die schuld niet wil
len en niet kunnen dragen. Ze zullen alleen willen
huwen, wanneer ze gezond zijn en ze culten wach
ten tot ze gezond zijn. Wanneer die eenvoudige
waarheid is het ndet een wonder dat ze nog ver
kondigd en gepropageerd worden moet? in de ze
den is doorgedrongen, dan kan voor den wetgever
misschien ook nog een taak zijn weggelegd, nl.: het
verplicht overleggen van het gezondbeidsattest bij
huwelijk. Verder zal in onis land 'de wetgever wel
niet gaan, en zoover mag hij gaan, omdat Staat en
gemeenschap eigenlijk leven of sterven bij' gezond
heid of ziekte van hun ingezetenen, die voortko
men.... uit huwelijk I Maar zoover zal hiji alleen
kunnen gaan, wanneer de zeden inzieni, nofywerken,
bewust will'eni
Hier valt een levensbelang van burgers en Sitaat,
van individuen en gemeenschap, van ouders en kin
deren, van man' en vrouw, van' mensch tot mensch
absoluut samen. Dan is het ook plicht en geluk om
samen te werken ter verwezenlijking,
Voorzitter Prof. Sleeswijk; secretaris dé beer
Rolandus, Deni Haag.
en gele gelaatskleur worden vaak veroorzaakt door
onzuiver bloed1 tengevolge van trage ontlasting. Ge
nees en voorkom' deze verschijnselen door het ge
bruik van MIJNHARD T"S LAXEERTABLETTEN
Doos 60 oen't. Biji apbth. en drogisten.
DOOR DEN ELECTRISCHEN STROOM GEDOOD.
Een 16-jarige jongen ite Langeraar is bij het om
zetten van den motor om een kalkmacbine in bewe
ging te brengen( in aanraking met den stroom ge
komen en1 gedood'.
NU AL ONWEDER.
Tijdens een kort, doch hevig onweder, sloeg de
bliksem, in eenige wilgen in een weiland te Wijk bij
Duurstede.
DE LOONSVERLAGING BIJ STOKK,
De gecombineerde hoofd- en afdeelingsbesturen
der metaalbewerkersbond'en hebben besloten geen
ultimatum te stellen aan de directie der Hiengelosche
machinefabriek. 'De organisaties zullen echter geen
poging onbeproefd laten om de tweede vijf procent
loonsverlaging, in Augustus aanstaande, ongedaan
te krijgen.
DIEFSTAL.
De eigenaar van een volkslogement te Beverwijk
deed bij' dé politie aangifte vani een vermissing van
13 bankbiljetten van f 100. Alfi vermoedelijke dader
werd opgegeven een persoon, die dezer dagen door
de politie te Amsterdam is opgespoord en naar Be
verwijk overgebracht. Na verhoor is hij1 aan de jus
titie te Haarlem overgeleverd.
DE VELDWACHTER OPGESLOTEN,
Een landbouwer te Borculo stond voor d'e recht
bank te Zutphen terecht, omdat hij' den veldwach
ter van zijn dorp had' opgesloten in een schuur, na
een ruzie, dde hij kreeg met dien veldwachter, W,
Holtrap.
Beklaagde verontschuldigde zich voor de recht
bank door te zeggen, dat hiji de schuurdeur gesloten
had uit angst, dat zijd vee kou zou vatten'.
EEN WERELD REIZEN DE FAMILIE.
De heer Westen, uit de Oranjerivierkolonie, maakt
per auto een reis om d'e wereld, vergezeld door zijn
vrouw en drie kinderen. Do familie Westen vertoef
de gistermorgen gedurende korten tijd te Arnhem
met haar zeer ruime reisauto. Van daar ia de fami
lie via Doorn naar Hilversum vertrokken voor een
bezoek aan het Kuger-huis. Lang blijft de heer Wek
ten niet in ons land.
hem in zijtn oor. „En de knapste hond! van heel Pa
rijs."
Simpson was heel erg leelijk, maar hij vond het
.prachtig om te hooren, dat hij. er toch wel knap uit
zag. „En Simpsonik houd heel erg veel van je,
hoor." Als ze dat zei, keek hij' haar strak in de
oogen, alsof hij 'terugzei: „Nou, maar ik niet minder
van jou". Georgette zat dets aan een hoed te veran
deren en had' al viermaal wat gezegd, zonder dat
Toni het gehoord had.
„Als mannen je wat willen geven.don ver
wachten ze toch gewoonlijk iets 'terug.geloof je
niet, Toni? Daarom zei ik ook., Ecoute, moru petit
chouAJs ik je aanbod, aanneem, wat verwacht
je dan van miji?"
Toni keek op. „Wie.... wat.... Geoigette?"
„.Dikke Juleshij' wil hebben; dat ik aan het
hoofd van het cabaret kom."
„Wil hiji met je trouwen?"
„Dat is juist het ergste. Toni.... Het is direct eoo
bindend op die manier.
Toni begon) te lachen, „Het wordt heusch, tijd, dat
je eens ernstig wordt, Georgette".
Georgette keek haar verbaasd aan1. „Maar Toni,
waarom? Ik ben toch nog .niet léel'ijk?"
„Nee, groote baby, vènre van dlat.. maar je moest
heusch zoetjes-aan een'beetje anders over hét 'leven
gaan denken."
„Bedoel je daarmee, dat ik lederen Zondag naar
de kerk moet gaan en me vreeslijk eenvoudig moet
kleedan? Je vous remercie, Toni."
„Je bent onmogelijk, Georgette. Jules ia in elk ge
val een goede man, al is hl).een klein beetje
dik."
„Iki vind, als je eenmaal getrouwd bent, dan is bet
met je afgeloopen." Even. zweeg ze. Toen begon ze
plotseling: „Zeg Toni, is het waar, dat mJademodselle
Fauroy met Prins Ritdky getrouwd is?"
„Ja, het ds waar."
„Wel lieve hemel, en wat zegt Monsieur Jean er
wel niet van. Lal hiji efl heed erg bedroefd over? Het is
dom van hemwant ze was het heusch niet
waard. Maar Rttóky is voel erger nog dan zijl
ccie zal haar avond of morgen best een pak1 slaag ge
ven. Het is zoo'n soort vent.Ik denk, dat hij nu
wel heel1 erg veel van jou zal gaan houden, Toni,"
voegde ze er aan toe.
Toni lachte en speelde met Simpson's ooran.
„Waarom? Ik zie de noodzakelijkheid er niet van
in, Georgette."
«Zulke dingen gebeuren meer", ging Georgette on-
Na een bezoek aan Amsterdam en Marken hoopt
hij nog gelegenheid) te hebben om de tulpenvelden
in bloei te zien. Daarna vertrekt hij naar Zuid-Afri-
ka tot regeling van zijn zaken' (hij is farmer). Een
groot deel van Europa heeft de heer Weston in het
jaar dat hij reizende is, reeds bezochit, ook Turkijé
en de Balkanstaten. Voordat hij' iin Nederland) kwam,
vertoefde hij te Berlijn. Na zijn oponthoud! in Zuid-
Afrika wordt de reis, welke in hét geheel negen jaar
zal duren, voortgezet, in de eerste plaats wordt Chi
na bezocht, dan Japan en ten slotte Amerika.
LOONSVERLAGING SPOORWEGPERSONEEL.
Men meldt uit Utrecht:
Donderdag werd een buitengewoon huishoud'elijk
congres gehouden van de Nod. Vereen, van Spooir-
ep Tramwegpersoneel, teneinde do loonsovereen-
koms't te bespreken, tusschen de hoofdbesturen der
vakbandén en de directie der Nederlandsche Spoor
wegen. Vertegenwoordigd waren 135 afdeelingen.
De voorzitter, de heer P. Moltmaker hield een
i uitvoerige openingsrede, waarin hij het geheele ver
loop van de loonaotie naging.
Ten slotte werd met op een na algemeen© stem
men en zes in blanco, de volgende motie aangeno
men:
De vergadering, er aan herinnerend!, dat het niet
is mogen gelukken, om volledig de pogingen tot ver
slechtering der arbeidsvoorwaarden te keeren en
aan de uitspraken harer Congressen van 3 en 26
Febr. 1924; kennis genomen hebbende van de ver
klaring der Directie, dat zij bereid' is het eischen der
oekende verklaring te doen vervallen,
overwegende dat daarmede de reden is vervallen
tot afwijzen van het voorstel der Directie, zooals dat
op het Congres van 3 Februari ter kennis werd ge
bracht en zooals 'het thans met eenige wijzigingen
wordt gehandhaafd,
besluit het Hoofdbestuur te machtigen, een' over
eenkomst met de Directie af te sluiten overeen
komstig de uiteenzettingen van den voorzitter, die
zal gelden tot 1 Juli 1925.
Zij' spreekt daarbij' echter ten krachtigste uit, dat
dit de laatste verslechtering der arbeidsvoorwaar
den is, die moet worden geaccepteerd'.
en roept het Spoorwegpersoneel op, zich ten krach
tigste te wapenen tegen1 eventueel© verdere pogingen
na 1 Juli 1925 tot verslechtering en tot het iweder
terug winnen van' het verlorene, waarvoor een der
beste wapenen is het vormen van: één groote Orga
nisatie, die het geheele personeel omvat.
PETTEN.
t Zooals uit de in dit blad voorkom erfde adverten
tie blijkt, wacht ons Zondag a.s. een mooie dag.
's Middags 2 uur heeft er een voetbalwods trijLi
plaats tusschen P.S.V. I alhier en W.F.C. 1 van
Wieiingerwaard, om een zilveren en een bronzen
medaille.
,s Avonds aoht uur is er in het café Sneeboer oen
mooie kunstuitvoering. Dan treedt daar namelijk
op de bekende familie van Kinsbergen, die eenigt.
jaren terug hier zoo'n goede indruk achterliet. De
nefcto-opbrengst is ten bate van het sportterrein
We hopen dan ook een flinke zaal met publiek
krijgen.
ANNA PAULOWNA.
Woensdagavond had T.A.G.O. zijn vijfde en laat
ste openbare winterlezing voor leden en belang
stellenden, in dit seizoen en de zaal van „Veer-
burg'' was flink bezet. Trouwens, de heer Alt, toon
kunstenaar te Bolsward, was voor dien avond als
spreker aangekondigd en het is aan de vaste T.A.
G.O.-bezoekers reeds vijf jaar lang bekend, dat deze
'begaafde redenaar zijn gehoor weet te boeien als
weinigen.
Als de hèer Alt begint te vertellen met zijn klare,
doordringende stem, dan luisteren wij in adem-
looze stilte, in groote spanning; geen woord willen
wij missen, want alles wat hij zegt, is interessant.
Wij krijgen inzicht in de geschiedenis van het werk,
dat hij bespreekt; hij verlevendigt den tekst door
fraaie lichtbeelden; hij legt den nadruk op de
schoonheden van de muziek on speelt ze ons voor
op de piano.
Hoe heeft hij ons niet, in voorafgaande avonden,
nader gebracht tot den grooten ïtichard Wagner
door de behandeling van diens „Tannhauser", diens
religieuse opera „rarseval", diens geestige werk
„Die Meistersinger van "Nürnberg", waarin Wag
ner afrekendei met rijn betweters en criticasters en
ze voor eeuwig belachelijk maakte.
Ditmaal was f het Wagner's romantische opera
„Lohengrin", die door den heer Alt werd "behan
deld en hij deed het boeiender dan ooit.
Beginnend met den vermoedelijken oorsprong
der Lohengrin-sage, verhaalde hij vervolgens den
inhoud der sage zelf, doceerend en verklarend waar
dit noodig werd geacht, de geschiedenis illustree;
rend met tal van fraaie projectieplaten en daarbij
herhaaldelijk de aandacht vestigend op eigenaar
digheden en de meest verrukkelijke godeeltén in
de muziek van dit werk de laatste opera met
aria's, door Wagner gecomponeerd, maar die dit
maal dan ook van een overweldigende t schoonheid
waren, als had de groote meester aan. zijn vijanden
willen toonen dat net geen onmaoht was die hem
met de aria breken deea, zóó wist de heer Alt
zijn yele hoorders weer ademloos Ie doen_ luisteren,
gevangen als zij waren in de_ ban van zijn warme
W agner-vereering, waaruit zij. ten slotte door oen
luia en langdurig applaus zich weer bevrijdden.
verstoord door. „Dacht je, dla't Jules mij gevraagd
zou hebben, als Lolotte hem da vorige week geen
blauwtje had laten loepen?"
„En jij bent ministens honderdmaal mooier dan
Lolotte Georgette".
Georgette legde den hoed, waarmede ze bezig was,
neer en bekeek Toni critisch. „Jij mag dan mis
schien niet, wat je 'noemt, mooi zijn, Toni, maar je
bent toch altijd iéts bijzondersanders dan an
dere vrouwen. 'Daarbij zie je er altijd vreeslijk, ge
soigneerd! uit. En verder ben je ook nog heel koud
en dat is altijd een geweldige attractie voor heel
veel mannenZe vinden het altijd' prettig om te
probeer en ijs in vuur te kunnen veranderen. En toch
zou ik bet voor mezelf niét zoo erg pleizierig vinden,
als de kleine graaf met je wilde trouwen, want hij
houdt heelemaal' niet van mij'Ik denk zelfs, dat
hij zich niet begrijpen kan, waarom jij met me om
gaat."
„Zulke (fingen zegt hij nooit", loog. Toni vriende
lijk. „Kijk dan eens naar al die menschen, die hij al
geholpen' heeft."
„O jamaar dat is heel' iets andersDe klei
ne graaf vindt stellig, dat je met ander soort men
schen, dan ik ben, om moest gs^n. Ik zie het in zijn
oogen- en ik woét bijna zeker, dat Ik me niet ver
gis, Toni. Mannen zijn gewoonlijk1 niet kieskeurig
om vrouwen, die veel mind'er dan zij zelf zijn, te
kennén, maar ze vinden het niet .prettig, als vrou
wen uit hun eigen kring, die ze respecteeren, derge
lijk soort vrouwen ook zouden kénnen. Dat praat je
me toch niet uit mijn- hoofd, Toni"..
Toni stak een cigaret aan en blies langzaam klei
ne rookwolkjes de lucht in. Simpson kuchte.... hg
was een anti-rooker.
„Je hebt het toch mis, Georgette.... De graaf is
heelemaal niet, zooaLs jij1 denk."
„Nu ja, dat komt, omdat je après tout tóch zou
doen, wat je zelf wilt. Als graaf de Saulnes tegen ie
zou zeggen: Toni.Georgette is eigenlijk ,une fllle
de joie' en) geen geschikte omgang voor jou," dan zou
jij antv/oorden: „Ik heb altijd mijin eigen vriendèn
gekozen".
„Maar Geoigette, wees toch vensrtAndig.... hg
heeft nooit zooiets over je gezegd."
„In leder geval.... alis jij met hem trouwt, neem
ik dikken Jules"
„Zoodus hét lot van armen Jules hangt heele
maal van mij af. Ik 'ben bang, dlat je dan een heelen
tgd zult moeten' wachten, Georgette.... omdat de
graaf de Saulnes heusch niet met me wü trouwen..-
EEN BOTSING TUSSCHEN BOL8JEWTWI EU
BOEREN IN RUSLAND.
Uit Warschau, 26 Maart. In het district Cherson
heeft een gevecht, dat vijf dagen duurde, plaats ga.
had tusschen bolsjowiki en opstandige boeren, die
alle bolsjewiki in het district Olwiopol haddon ge
dood.
Nadat do opstandelingen de nederlaag hadden pe.-
Udon begon een ontzettende slachting onder de boe
ren, waarbg ook vrouwen en kinderen niet gespaard
werden.
DANSEN IN DE KERK.
De New Yorksche correspondent van de „Daily
Tel." doet een verhaal over ritueele d'ansen in de
kerk, een episodé in dén strijd tusschen fundamen.
lalisten (orthodoxen) en modernen. Tegen het ver
bod van bisschop Manning in voerden 1.1. Zondag
zes meisjes in zijdén gewaden en barrevoets in dé
St. Marks Episcopal Church een religieuzen dans
uit, en de belangstelling was enorm. De 1200 zitt
plaatsen in het gebouw waren lang voor den aan-j.
vang bezet, en op straat moest dé politie er aan te
pas komen tot handhaving van de orde. 's Avonds-
werd' de dienst met het oog op het groote aantal
teleurgestelden herhaald. Vele geestelijken wensclv'
ten den „rector" van de kerk, dr. Norman GuthrieJ
geluk met het behaalde succes en met den geweldb
gen indiruk, dien de dans maakte. Tijdens dit ge
deelte van den dienst was de kerk in halfduister ge*
huid, zoeklichten werden gericht op de gestalten
der dansendé meisjes, het orgel speelde een in
drukwekkende melodie, terwgi harpspel en zang
weerklonken
DE VERKEER SST AKING TE LONDEN.
Uit Londen, 27 Maart. In hét Lagerhuis verklaar
de Ramsay MacDonald; met betrekking tot dé ver-
keersstaking te Londen, dat ofschoon de werkgevers
en arbeiders vanavond waren bijeengekomen en de
onderhandelingen morgen zoud'en voortduren, de re
geering toch gewapend moest zijn met bevoegdhe
den, die noodig, zouden zijn, voor het geval de staking
zich uitbreidde, of voor het geval de behoefte van
het publiek een of andere bizondére actie vereischt,
Een proclamatie, welke verklaart dat de „staat van
nood" bestaat, zal daarom worden afgekondigd'.
Voorzien zal worden in een speciale transportdienst
voor de ziekenhuizen. (De groote publieke diensten
moeten worden gehandhaafd! en bescherming, moet
worden verleend aan degenen, die betrekkingen in
dienst van dé overheid bekleed'en. De regeering zou
niet optreden; als een organisatie tot het doen mis
lukken van de staking. Zij zou rekening houden met
de behoeften van het publiek1 en niets doen om het;
stakingsveld uit te breid'en, of het geschil tusschep
werkgevers en arbeiders te verscherpen.
Baldwin en Lloyd George hechtten hun goedkeu
ring aan de houding der regeering.
EEN PAIR VOOR EEN LANDLOOPER AANGE-
ZIEN.
In het Hoogerhuis heeft dezer dagen Lord! Knuts-
ford bij, de bestrijding van een voorstel om honden
te beschermen tegen vivisectie, een vermakelijk ver-
haal gedaan. Hij en Lord: Motagu of Beaulieu reden
op een regendag door het New Forest, toen ze een
armen doornatten landlooper zagen. Lord' Montagu
zei: We moeten dien armen duivel laten meepijdên.
Toen wg dichtbij kwamen, zagen wij, aldus Lord
Knutsford, dat d!e „landlooper" Lord: Grey of Fel-
landen was (een groote vogelliefhebber naar men
weet), die op dien vreeselijken natten dag vier mij
len had geloopen om te zien of een zekere vogel in
een zekeren vijver was.
DE OOGSTVOQRUITZICHTEN IN RUSLAND,
„Prawda" erkent nu, dat het ongelukkige Wol ga-
gebied opnieuw door een catastrophe bedreigd word)
en dat op vele plaatsen reeds een- toestand heerseht
die in alle opzichten de verschrikkingen var. hw,
hongerjaar evenaart. Het aantal hongerenden neem
met den d!ag toe. Ook het Zuid-Oosten bevindt ziet
in een moeiigken toestand. De bezaaide oppervlak
te (met winterkoren) is nu 15 minder dan ver
leden jaar en toen was die oppervlakte reeds aan-,
zienlijk ingekrompen. Zoo bijv. werden in het gou
vernement Stawropol van de 440 duizend desjatinen
slechts 326 duizend' bezaaid. Dit was het gevolg van
het groote tekort aan trekdieren, waaronder geheel
Rusland lijdt. Ook de qualiteit van het gezaaide
graan laat veel te wenschen over. Dan zijn er de
schadelijke insecten, die dé laatste twee jaar Rus
land teisteren en tenslotte de ongunstige klimatolo-,
gische toestanden van den herfst en winter. Het re
sultaat hiervan is, dat op vele plaatsen het winter
koren door de vorst is vernietigd' en op andere zelfs
niet opgekomen.
Wat het zomerkoren betreft, ook hiervan zgn de
verwachtingen van de officieele „Prawda" niet roos
kleurig. Men heeft de hoop opgegeven dé bezaaide
oppervlakte uit te breiden en vreest dat een inkrim
ping van d'e vereleden jaar bezaaide oppervlakte
onvermijdelijk zal blijken té zgn. Er is gebrek aan
trekdieren, gebrek aan zaaizaad, gebrek aan land
bouwmachines. De door de regeering beloofde voor
schotten van zaaizaad zgn zoo gering, dat zij slechts
6—7 van dé behoefte zullen dekken. „Prawda"
ziet dan ook de naaste toekomst zeer donker in.
en ik bovendien niet niet hem wil trouwen."
„Qui vivira verra", zed Georgette lakoniék.
„Zullen we naar de 'tentoonstelling gaan om te kij
ken 'hoever ze al opschieten en daarna bg Rumpel-
mayer thee gaan) drinken," vroeg Toni.
„Bedoöl je., wg' samen, Toni?"
„Simpson mag ook' mee."
„O, Toni'ik vind' het heerlijk."
Georgette begon zich haastig te kleédèn. Toen ia
een eenvoudige zwart chiffon blouse aantrok, waar
van Toni hield; vielen er twee grooté dikke tranen
op. Georgette had de vele brieven gezien, die de Saul
nes aan Toni vanuit Cairo schreefen ze zou hei
zoo vrees el ijk' vinden haar 'te moeten missen,. Ze was
zoo ontzettend gelukkig met Toni geweest en ze hiéld
zooveel vaal haar. Maar ze nam zich voor zich flink
te houden. Als de 'Saulnes er werkelijk bezwaar te
gen had, dat ze met Toni bleef wonen, zou ze dikken
Jules trouwen. Zij' twijfelde er geen seconde aan, dal
de 'Saulnes niet met Toni zou willen trouwen. Ze
vond hét zoo lief van' Toni haar mee naar de ten
toonstelling en naar Rumpelmayer té nemenAJ
haar róem had Tonii nog niets veranderd. Georgextf
zette haar eenvoudügsten zwarten hoed. op en stopti
haar hel-blond haar zooveel mogelijk weg.
„Als zij weg i's, heb ik niemand anders meer
dacht ze. „Natuurlijk is een' 'balletdanseres geen om
gang voor haar.. Ik kan het me beét begrijpen".
De tentoonstelling was hèel vol. Veel mensche
spraken Toni aan en feliciteerden haar. Er waré
momenten dat ze zich niet voor kon) stellen dat alle
werkelijkheid! was-dat zij het waa, die al des
menschen hierheen had getrokkènen, nog pa'
twee jaar geleden' was ze een „nummer" in het c*
baret geweest.
Duforme, de groote schilder, kWam naar haar wj
„Uw ignen van teekenén zijn, zoo schitterend", w
hij. Toni bloosde van pleizier. „Ik zal U morgen eg
doek sturen", ging de groote man voort. „Eén klfiW
geschenk van dén ©enen artist aan de ander."
„Uw woorden doen me evenveel genoegen als Wj
doek zal doen, monsieur", antwoordde Toni. „Ik J*1
hét schilderij als een van; mijn grootste schatten W-
schouwen".
Hg keek haar na, toen ze het salon verder doof'
liep.
De groote schilder wendde zich tot een zri*®
vrienden en zei. terwijl hij Toni nog met de oog*
bleef volgen: „Ze is séduisante, la petite."
Wordt vervol**-
