illiiiu.Nitm-
Aiitrtiitii- Liiiliifllil
Uitgevers i N.V, v.h. TRAPMAN Co., Schagen
EERSTE BLAD.
Twee feestelijke gebeur
tenissen in Vlaanderen.
FEUILLETON.
VROUWENLIST.
Voor iedere beurs
Woensdag 30 April 1924.
SCHA
67ste Jaargang.' No. 7426.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. BIJ inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiön nog zooveel mogelijk in hot oorstuitkomend nummer goplnatst.
POSTrtEKENINO No. 23330. INT. TELEF no. 20
Trijs por 3 mnandon f 1.G5. Losse nummors 0 cont. ADVERTEN-
TIcN van 1 tot 5 rogols f 1.10, iodoro regel moor 20 cent (bowij9no.
inbegrepen). Groote lettors wordon naar plaatsruimte berokond.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN
Er is voor AMwerp<en bijna iets tragisch in, dat
juist terwijl de groote Red Star mailboot, de Belgen-
land, Londen inplaats van Antwerpen als eiïidba-
ven zal aandoen, een andere Belgische haven op den
voorgrond treedt.
Nog tragischer is dat het gaat om Zeebrugge, de
haven die, door de Antwerpsehe politici, kunstmatig
klein gehouden wordt.
Ik heb reeds in een paar vorige artikelen een en
kel woord' gezegd over den Ferry boatdienst, tus-
schen Harwich en Zeebrugge vice versa.
Het gaat bij dien dienst om een pontveer tusschen
beide plaatsen. De pont draagt een goederentrein
over het water.
Het feit, dat deze nieuwe schakel tusschen Enge
land en België gesmeed zou worden, heeft aanleiding
gegeven tot feestelijkheden, zoowel in Harwich als
in Zeebrugge.
In Harwich 19 Donderdag de eerste boot vertrok
ken. nadat Prins George, de jongste zoon van Ko
ning George V van Engeland, hot signaal: „stand
by" vanaf de commandobrug napr de ciachinekamez
gegeven had.
Het is weer typisch Engelsch, dat nu reeds die jong
ste zoon van den koning eene openbare plechtigheid
bijwoont en daarbij de hoofdrol speelt.
Ook weer typisch Engelsch is, dat de jonge prins
na de plechtigheid aan' 'het officieele dejeuner dq of-
ficieele redevoering gehouden heeft. Hij heeft daarbij'
eerst de geschiedenis van de ferry boats nagegaan in
Amerika, Denemarken, en 'Zweden, daarna gewezen
op de groote beteekenis van alle stappen die gedaan
worden in de richting van verkeersverbetering.
Prins George, die de zeeman-zoon van het ko
ningspaar is, was in de uniform van zeeofficier en
sprak natuurlijk ook even over de vloot en over de
beteekenis vooral voor Engeland van oorlogs- en
handelsvloot, als twee onmisbare factoren voor het
Britsche volksbestaan.
Hij sprak sympathieke woorden tot de aanwezi
gen, waaronder de Belgische ambassadeur Baron
Moucheur, de in mijn artikel over Mussolini genoem
de Sir Eric Hambro, de gezanten van 'Denemarken,
Servië, Roemenië, Polen en Griekenland waren en
vooral tot den Belgischen gezant, de hoop uitspre
kende, dat deze nieuwe verbinding tusschen Enge
land en België weer zou bijdragen tot de vermeerde
ring der vele banden van vriendschap, handel en®^
die beide landen aan elkaar hechten.
Prins George zond een groet aan den kroonprins
van België, die des anderen daags te Zeebrugge eene
zelfde plechtigheid aam Belgische zijde zou bijwonen.
Naar die plechtigheid zijn wij gegaan. Het was
een uitgelezen gezelschap, hetwelk zich op de kade
nabij de Veerpont had verzameld.
De Engelsche gezant, Sir George Grahame, de Bel
gische Min. van Handel en Verkeer, Baron Ru zette,
de Belgische Minister van Spoorwegen, Mr. Neujean,
de Minister van Staat, Mr. Liebaert, de Luxemburg-
sche gezant, Graaf d'Aïisembourg, do Senatoren Ma-
hieu en Van den Bussche en de wethouders van
Brugge, maakten de kern uit der personen, die den
Belgischen Kroonprins Leopold ontvingen.
Minister Neujean Meld eene redevoering, waarin
hij' niet alleen wees op de beteekenis dezer verbin
ding tusschen Groot-BritaiLndë met 'België, maar te
vens den nadruk legde op de beteekenis voor Vlaan
deren. Hij stipte daarbij even de historische betrek
kingen aan van eeuwen herwaarts tusschen Enge-
Bewerkt door W. 1. A. R O LD ANUS Jr.
Naar hot Eeoetach van C. N. en A. M. WILLIAMSON
Roger voegde nog caiitaloupe en een taart met
slagroom aan het bestelde toe. Het geheimzinnige
meisje,%dat zich in zijn compartiment, schuil hield,
was niet langer een avonturierster, die klap liep
op zijn dwaze edelmoedigheid: zij was een bijna
heilig iets, dat hem was toevertrouwd. Onder het
ontbijt in den restauratiewagen zog hij een man,
dien hij kende, aan het tafeltje ernaast vlak tegen
over zich zitten. Hun blikken ontmoetten elkander.
Rcger voelde, dat de ander hem had zitten fixee-
ren en geen tijd gehad had een andere richting uit
te kijken. Hij knikte en blee'f staan bij' het tafeltje,
dat hij voorbij moest, toen hij weer weg wilde gaan.
-V?°iï«gaat he.t' O'Reilly?" zeide hij, eenïgszins
stijf. Hij had. liever alleen met een knikje verder
willen gaan, maar in dat geval zou de a,ndere kun
nen gelooven, dat zijn verstrooidheid van den laat-
sten tijd opzettelijk geweest was. En Roger wilde
dien indruk niet achterlaten. Justin O'Reilly was
bijna tien jaar jonger dan hij, maar had hem een
maal, en nog niet lang geleden, in een proces ver
slagen. Sands was te trotsch om het te laten voor
komen, alsof dat hem hinderde.
O'Reilly stond op en drukte de hem toegestoken
hand. Hij was groot en slank en bruingebrand als
een pas uit den oorlog teruggekomen soldaat.
Hy zag er voor zijn twee en dertig jaren nog jong
uit; maar hij had hetzelfde harde en vurige over
zich. dat iedereen, die Sands voof het eerst zag
dadelijk opviel.
„Ik wist niet, dat je naar het Westen geweest
was
„Een haastreisje". antwoordde O'Reilly.
„Typisch, dat ik je niet eerder gezien heb Wan-
je bent toch ook zeker in Bos Angeles in den tre"v
gekomen?"
„Ik heb je gisteravond al gezien", zeide de ander
„Ik heb een ander rijtuig en ben gauw naar be^
gegaan. Ik was moe!"
„Nou, we zullen elkaar nog wel eens in den
land en Vlaanderen, de invloed aanstippende die
Vlamingen en Engelechen op elkander hebben ge
had.
Nu zpu weer een nieuwe verkeersweg ontstaan.
Allereerst verbindende België met Engeland, Enge
land! met België, doch verdcT ook' Engeland door Bel
gië heen mot de vele achter België geleg-en lauden.
Nieuwe bronnen van welvaart werden geopend
door deze veerpemtverbinding die een van dien door M.
menschelijke instinct aangevoelde nieuwen' verkeers
weg was.
Prins Leopoldt, die in uniform van het Belgische
leger was, hakte vervolgens een lint door, waarna
als automatisch, de inscheping van 'de goederenwa
gens op de pont geschiedde.
De talrijke menigte juichte den troonopvolger
hartelijk toe.
Een Vlaming vertelde mij, diat de Vlamingen an
ders niet,met koninklijk bezoek verwend werden. Hij
liet niet na zijn spijt uit te drukken over de Fransch-
gezindheid des konings. Ik kan niet beoordeelen of
de koning bepaald Franschgezind is. Hij heeft zijn
beide zonen in de beroemde Public School te Eton
in Engeland laten opvoeden, zijn tweede zoon, prins
Charles, die nog al ondeugend heet te zijn, ls bij de
Britsche marine.
Bepaald pro-Fransch zal ''koning Albert wel niet
zijn, want dan zou hij bijma in de kaart spelen van
die uiterste Franshillons, onder zijn volk, die in Pa
rijs met de Camelots du Rol over een Orleans ko
ning van Frankrijk en België „schwërmeri".
Dat kan moeilijk het belang der Belgische dynas
tie dienen.
Ik geloof eerder dat do eigenaardige constellatie
der Belgische volksgroepen den koning drijft naar
het voorkeur geven aan alles wat Farnach is.
Het is niet gemakkelijk te zeggen, welke groep de
voorkeur verdient, de Vlaamscbe of de Waalsche
(Waalsch dan als' begrip van het Franseh preferee-
rende deel) mhar ontegenzeggelijk heeft de vorst er
rekening mee te houden, dat de regeerende klasse
steeds d'e Fran&chsprekend'e klasse is. Zoo gaat het
met die geheele staatsmachine.-
'De ambtenaren, do juristen, spreken Fransch. In
Brugge wordt in het Fransch recht gesproken.
De taal van het leger was Fransch, doch is het nu
niet meer. De Vlamingen hebben sedert don oorlog
doorgezet dat zij in het Vlaamsch worden gecom
mandeerd. Waar leidt dat toe: tot een dubbel com
mando, tot een commando in twee talen.
Het tweede talenstelsel "wordt tot in het redicuie
doorgevoerd.
Op de Groote Markt te Brugge staat een mooi
bonzen standbeeld, (niet een ijzeren, zooals van
Rembrandt in Amsterdam) van de Brugsche helden
van den Gulden Sporenslag van de Bruggenaren
Breydel en de koning.
Nu is er een Breydelstraat van dié Groote Markt
naar het Stadhuis.
Let nu op de naambordjes der straten: Groote
Markt en daaronder: Grand' Place; verder Eier
markt en Marché des oeufs Dat gaat allemaal best
Nu zou men zeggen: Breydelstraat en Rue Brevdei.
Mis hoor! Breydel is teugel, dus "wordt vertaald en
men leest Rue des Brides.
Indien er een de Koninckstraat ware, naar den an
deren grooten burger, dan zou die ook zeker „rue du
roi'- genoemd, worden.
Ik was onlangs in het Stadhuis de mooie moderne
wandschilderingen van- de gebroeders de Vriendt aan
het bewonderen, toen er twee bruiloftsstoeten bin-
een RIJWIEL. Prijzen van f 45.i 50.en 60.—.
De grootste keuze. Degelijke garantie.
Vraagt de Hollandsche «erken:
PROBATUM- en BATO-RiJwielen. Prijzen vanaf f75.
Banden cn onderdeden scherp eoncurreerend.
Steeds voorradig gebruikte Rijwielen.
G. ANNEVELDT DORPEN (Laan) SCHAGEN.
restauratiewagen zien".
„Dat vermoed ik ook. Ik ga eerst naar New York
en dan pas naar Washington".
„Zoo! Maar laat je koffie niet koud worden voor
mij." En Roger liep door.
Wanneer zijn gedachten niet geheel in beslag
genomen geweest waren door het jonge meisje in
compartiment A. zou hij zich zeker afgevraagd
hebben, waarom Justin O'Reilly zoo'n „haastreisje"
naar het Westen gemaakt had. Het was het eerste
jaar, dat O'Reilly in het Congres zat en hij had
zoo weten te manoeuvreeren, dat hij in Washington
een der op den voorgrond tredende figuren gewor
den was. Justin O'Reilly kon hem, zoo dacht Roger,
bij zijn tegenwoordige belangen den voet dwars zet
ten. O'Reilly "was een democraat en stonde derhalve
principieel tegenover John Heron, den koning van
de California Oil Trust, zooals Miss White hem had
genoemd; maar persoonlijk waren zij vrienden, ja
zelfs in de verte bloedverwanten, zoodat O'Reilly
in het geheim Heron niet zou benadeelen.
Toen Sands in zijn eigen rijtuig terugkwam, vond
hij (laar den porter o,p -hem wachten.
„De dame heeft ontbeten, Sir, en zij zou u, als
het u gelegen komt, graag willen spreken", luidde
de boodschap en twee seconden later klopte de recht
matige eigenaar van compartiment A nederig aan de
deur.
De schoonheid van het jonge meisje trof hem op
nieuw, toen zij hem glimlachend begroette. Zij was
zoo goed gekleed en gekapt, alsof zij een kamenier
gehad had.
„Is er iets gebeurd? Hebt u geen last door mij
gehad?"
'En toen Roger de vragen ontkennend beant
woord had, ontsnapte haar een zucht van verlich
ting.
..Heeft niemand op een opvallende wijze getracht
kennis met u te maken?"
..De conducteur, de porter en een paar kellners
ijn de eenige personen, met wie ik een woord ge
wisseld heb behalve dan iemand, dien ik opper
vlakkig ken. een zekeren O'Reilly. een lid van het
^oneres uit Californië. Maar die zal u wel niet in-
•ipsseeren!"
Geen enkele man interesseert mebehalve de
erne. die mij het leven redt", luidde het verrassen-
le« antwoord. Terwijl zij het zeide, bedekte plotse
ling een lichte blos haar gezicht en keek zij vlug
Uw schoenen worden bij ons gerepareerd
met prima kernleer voor billijken prijs.
VAN RIJSWIJK'S
Schoenbandei. Schoenmakerij.
Onze nieuwe Voorjaarsartikelen munten
uit door mooie coupe en afwerking.
Concurreerend.
nen kwamen om getrouwd te worden.
De families waren zeer eenvoudige lieden, ze spra
ken Vlaamsch.
We bleven eens kijken. De ambtenaar van den
Burgerlijken Stand ging tot de trouwplechtigheid
over entrouwde de luidjes in het Fransch. Ik
geloof niet, dat ze er een woord van verstaan' heb
ben.
Dan lijkt mij tocb de huwelijksvoltrekking ape
kool. Een dergelijk ernstige zaak moet behoorlijk en
ernstig geschieden, zoodat het gewicht van de echt
verbinding naar voren komt.
Ik weet wel. dat in dit katholieke land de kerke
lijke inzegening als de eigenlijke bezegeling van
het huwelijk beschouwd wordt, doch de wet zeg*
anders en de wet is het Staatsgezag.
Daarmee mag niet gesold worden. Ik had eene in
vitatie om een huwelijk der Vlaamsche Noblesse bij
te wonen. De bruigom was een Waal, doch de bruid
eene dochter uit een oud Vlaamsch adellijk ge
slacht
De bruiloft had in Vlaanderen plaats. Betrekkelijk
vroeg reden wij per auto naar het kasteel. Wij kwa
men door het oude Vlaamsche dorpje. Het dorpje
vierde feest ter eere van het huwolijk. Overal groen
en vlaggen.
Hei was prachtig, zonnig weer en iedereen was
ultgeloopen, om vooral alles te zien.
Na de ontvangst op het kasteol ging1 de stoet naar
het Gemeentehuis. Ik behoorde noch- tot de getuigen,
noch' tot de eerste gasten, dus kwam' wat laat aan
het Gemeentehuis.
De trouwplechtigheid was juist afgoloopen, het
jonge paar was volgens de wet vereenigd. Het hu
welijk' is een sacrament, dus zou de plechtige inzege
ning in de parochiekerk feitelijk het paar vereeni
gen. Voor dit jeugdige Roomsche paar zou dus de
feitelijke echtverbintenis nog komen. Men voelde
onwillekeurig de eigenaardige atmosfeer reeds ter
wijl de' kerkklokken luidden.
Het burgerlijke gedeelte van de trouwplechtigheid
werd met een zekere nonchalance behandeld.
Die nonchalance ging over in stemming zoodra de
stoet het gemeentehuis verliet en zich naar de kerk
begaf.
Uit donderbussen of kleine kanonnen klonken de
schoten ter eere van het jonge paar. De bevolking
verdrong zich en juichte. Een deel haastte zich nog
naar de kerk, terwijl anderen maar niet hun oogen
van de bruid konden houden. Br was geen wanorde,
onder al die eenvoudige, nieuwsgierige Vlamingen.
Eerst de ouderen van het gezelschap en dan volg
den de jongeren, paarsgewijze. Zoodra de eersten
de kerk binnen waren, ging de dama links, de heer
rechts staan.
De talrijke aanwezigen in de kerk hadden hunne
badstoelen ook' reeds „enj haie" geplaatst met den rug
naar dien middengang toe en knielden op do stoelen.
De haag der gasten word steeds langer., kwam
meer en meer naar de zijde van het altaar, daar be
gon het orgel de Hochzeitsmarch te spelen en kwa
men bruid! en bruigom binnen, erg jong, era sym
pathiek.
Dadelijk sloten de ouderen zich weer paarsgewijze
achter het jonge paar aan. De wederzijdsehe ouders,
de getuigen met hun dames en zoo vervolgens, de
haag van- ons, genoodigden, loste zich op en wij kre
gen allen onze plaats, d'e dames links, die heeren
rechts, kaartjes wezen onze stoelen aan.
De getuigen kregen, evenals het bruidspaar, plaats
in het koor.
Twee getuigen links, twee rechte tegenover elkaar
terwijl links in het midden met de ruggen naar ons
toe, het jonge paar gezeten kwam met groote kus
sens, waarop te knielen, voor hunne zetela
De bruidmeisjes, schattige kleine dingen, en een
paar pages, kregen een zitplaats voor bruid en brui
gom, maar links tegen den wand.
De dienst nam een aanvang. Een neef van den
bruigom, secretaris van een kardinaal, leidde den
dienst en hield, eene mooie rede. Ik zal u verder niet
vermoeien met den diénst dio ruim een uur duuixlo.
Hot viel mij op, dat men, vooral op het laatst wat
ongeduldig werd. Het was alsof de jongeren minder
bij den dienst dan wel bij' elkaar waren. De blikken
der allerliefste meisjes dwaalden nog wol eens naar
mijn richting. Ik kan haar gemakkelijk vergeven.
Een huwelijksfeest heoft voor de jonge meisjes, dio
het bijwonen, Steeds eene bijzondere bekoring. Het is
alsof zij haar toekomstig huwelijksfeest repeteeren.
Ten slotte werd door twee jonge meisjes, daarbij
bijgestaan door twee jongelui, gecollecteerd. Terwijl
de getuigen in rok waren, waren overigens de heeren
in jacquet. De twee jongelui, die hielpen collecteeren
ook, doch met een wit strikje.
De toiletten der dames waren berekend op het de
jeuner dinatoir, hetwelk zou volgen. Zij waren vrij
wel allen in avondtoilet, doch de meesten met hun
ne mantels of bonten aan.
Groote hoeden zijn blijkbaar de mode.
De oudere dames hadden veelal nog hun bontman
tels los aan, of bij zich. Velen waren in het zwart of
donkergrijs.
De jongere dames van het gezelschap hadden
meer lichte zijden iaponnen gekozen.
Een mooi geheel was een jonge barones X.,
die in het licht-beige was, met ook een groote beige
strooien hoed met Echt rood lint even opgevroolijkt.
Het licht scheen door het aldus getinte stroo en gaf
aan haar gezioht een warme bekoring.
Allerliefst zag een jong freuletje er uit met pen
klein doch kleurrijk hoedje van veeren. Iets te
kleurrijk naar inijn smaak, maar het is zoo'n
aardig ding. Ze was zoo leuk doodelijk van haar
langen partner en "kon maar niet nalateh steeds
weer eens gedurende den 'dienst naar hem te kijken
en to glimlachen. geloof en vrees, dat hu het
maar half vond.
Toen het jonge paar in de sacristie was gegaan
ik weet nog niet wat zo daar moesten doen en
wilde het liever niet vragen, omdat ik dan zoo'n
domme ketter leek sprak het lange jonge
mensch de beige schoone aan. Het duurde geon
minuut of het jonge ding, dat heelemaal links
zat, kwam door ae anderen heendringen om bij hom
te zijn. Juist kwam het jonge paar terug en even
later schreden zij naar ae uitgang der kerk, we^r
gevolgd door alle genoodigden in de volgorde als
binnengekomen.
Meteen had mijn leuke" ding haar partner te
pakken. Heerlijke jeugd!
Er was nog zoo'n jeugd-idylle. Het was eigenlijk
het eenig waarlijk^ mooie meisje dat er was. Zij
was in lichtroze zijde m,et wit bont omzoomd, met
een grooten grijsbruinen hoed, waarop één roze
camélia
La dame au oamélia, had ik hadr, terwijl ik in
de kerk naar haar koek, voor mij zelf gedoopt, ik
had haar tevoren niet zoo goed gezien. Maar daar-
jna des te beter en als zn sprak en haar Irsvo
j piondjo, dat in rust wat melancholiek stond, lachte
dan was het een zonnige symphonie in roze.
I Ik begrijp'niet, dat niet alle jongelui doodelijk
verliefd op haar waren.
Ik zou het in mijn jonge jaren zeker geweest
zijn.
De jongelui schijnen tegenwoordig blasé te zijn.
Zo kunnen te gemakkelijk meisjes ontmoeten. In
mijn jeugd was het moeilijk om een meisje te ont-
'moeten, bleef het altijd een privilegie en daarom
beschouw ik nu op mijn ouden dag, het ontmoeten
van een meisje of vrouw nog een privilegie.
een anderen kant uit. Roger voelde, dat de woorden
haar ontsnapt waren, dat zij zelf niet wist wat zij
zeide vóór het le laat was. In plaats dat hij daar
door minder sympathie voor haar voelde, vond hij
haar nog aardiger. Hij haalde de enveloppe uit zijn
zak om haar die te laten zien
„Ik heb ze den heelen nacht onder mijn hoofd
kussen gehad", zeide hij.
„Ik weet heusch niet, wat ik zonder u had moe-
ter. beginnen", antwoordde zij mei -een biina dee
moedige dankbaarheid. Maar Roger zeide tot zich
zelf, dat hij een zekere leegte voelen zou, wanneer
zij weg zou zijn.
„Zou ik u misschien in Chicago nog op de een of
andere wijze van dienst kunnen zijn?" vroeg hij.
..O, ik hoop, dat ik daar afgehaald zal worden
door een vriend. Misschien zal ik u nooit meer zien;
m&ar ik zal u nooit vergeten".
Roger Sands voelde zich dobrtrild door een on
aangename emotie. Hij haatte den „vriend", die de
zerg voor het jonge meisje van hem afnemen zou.
„Maar Chicago is nog ver", zeide zij, toen hij bleef
/.wijgen. „Het zal u wel een ongelooflijke geschiede-
iis toelijken, maar het gevaar, waarin ik verkeer
het gevaar, waarin deze enveloppe verkeertis
niet voorbij voordat u mij veilig overgegeven hebt
in de handen van' mijn vriend. Wilt u dat doen? Wilt
u mij tot het laatste oogenblik helpen?"
„Zeker", antwoordde hij.
,.En komt u nu en dan eens een tijdje met mij
oraten in het compartiment, als u het tenminste niet
vervelend vindt?"
Roger glimlachte. Een zilveren rand begon door
1a wolk te schijnen.
Gelukkig kende hij niemand in den trein behalve
O'Reilly. die in een ander compartiment zat. en hij
hoopte, dat weinigen hem zouden kennen. Hij kon
haar verzoek niet" afslaan en ging nu en dan een
half uurtje met zijn „zieke nicht" praten. En toen
Roger door den slqier van schoonheid ook iets als
karakter beeron te zien, voelde hij, dat het mysterie
steeds grooter werd.
Maar het onvermijdelijke oogenblik kwam. De por
ter borstelde hoeden en jassen af. Koffers werden
gesloten. De Limited stoomde, zijn vaart verminde
rend, het groote station binnen. Toen, maar geen
oogenblik eerder, liet Miss White zich aan de deur
van compartiment A. zien. Sands, die haar was ko
men zeggen, dat het tijd werd naar buiten te komen,
wachtte om haar voor de laatste maal te helpen.
Geen van beiden hadden zij veel te zeggen. De hoop
in veilige haven te komen had de stemming van
het jonge meisje niet opgewekter gemaakt. Toen
Sands haar een hand gaf om haar te helpen uitstap
pen, zag hij O'Reilly reeds op het perron staan met
een air alsof hij iemand verwachtte. O'Reilly nam
zijn hoed af met een onnoodig hartelijken glimlach
voor Sands. In hun hart waren zij vijanden. Roger
hield den glimlach voor een teeken van Schaden-
freude bij het zien van zijn reisgenoote. En dat hin
derde hem. Miss White keek recht voor zich uit; een
hoogroode kleur bedekte haar anders zoo bleeke wan
gen.
Haar vriend en zij, zoo had zij hem verteld, zou
den elkaar bij een courantenkiosk vinden. „Daar",
zeide zij, „moet hij staan. Maar het is zoo vol, dal
ik hem nog niet zie".
Zij kwamen dichter bij den kiosk en daar „Miss
White" groot was en boven de andere dames uit
stak. verwachtte Rogor ieder oogenblik' dat 'n man
uit de wachtende menigte kwam. Zij begon, angstig
om zich heen te kijken: de kleur was weer van haar
wangen verdwenen.
„Waar kan 'hij zijn?" zedde zij. „Er moet iets ge
beurd zijn".
„Zijn taxi heeft misschien een ongeluk gekregen",
trachtte hij haar te troosten.
„O, als het maar niets ergers is! Ik moet wach
ten. Maar u. Mr. Sands. ik mag niet vragen
„Dat is niet noodig", viel Roger haar in de rede.
„Ik zal u niet in den steek laten".
„Dat wist ik wel. Hij zal niet lang wegblijven!"
„Maar de enveloppe? Wilt u die nu hebben?" vroeg
Roger. Zij had hem verzocht die te bewaren tot zij uit
den trein waren.
„Nog niet. Ik durf niet. Weet u zeker, dat zij
niet gestolen is? Voel eens!"
Hij stak zijn hand in zijn binnenzak en voelde de
enveloppe, die daar natuurlijk veilig was. „Ja, zij
,zit hier nog".
..Goddank!" fluisterde zij.
Minuten verliepen: vijftien, twintig, dertie. Het jon
ge meisje zag nu doodsbleek en donkere kringen la-
en or. .«r haar oogen. ..Alle hoop is voorbij!' zeide
zij. toen Sands na" drie kwartier wachtens op zijn
horloge keek. „Er moet iets vreeselijks gebeurd zijn,
dat hij mij niet is komen halen. Ik weet waarachtig
niet wat er nu van
