Sciiapr toni I Honig's TWE1.DE BLAD, Amerikaniana. tSkvS" gaUW: Puddingen llit het hort van Holland. U\i den W.F.V.B. Reclames. Hoedt U bijtijds. Zaterdag 31 Mei 1924. 67ste Jaargang. No. 7443. Nu dit jaar de Presidente-verkiezing in de Ver enigde Staten van Noord-Amerika zal plaats heb- ben, meen ik eens een en andor uit mijne herinne ring' over Amerika en Amerikaansche politiek te moeten neerschrijven. - Er is eigenlyk geen politieke quaesue, die zulk een invloed heeft op allerlei zaken in de geheele wereld dan de verkiezing van den Amerikaanschen bullen tveer zien, dat het jaar 1924 als Pre sidentsjaar een lidteeken overlaat Zulk een verkiezingsjaar beïnvloedt het zaken leven van Amerika en van de geheele wereld. Die verkiezing is een Titanenstrijd gelijk. Reeds thans ziet men aan de beursnoteoringen van AVallstreet (de Effectenbeurs van New-York) dat de verkiezing haar schaduw vooruitwerpt. Onzekerheid allerwegen. Waardoor komt die onzekerheid? Eigenlijk hoelemaal niet omdat het programma der Strijdende Partyen der Republikeinen en De moeraten zoover uiteenloopt, maar omdat nien bang is voor do beloften)# die de aanstaande Presi dent aan zijne meer intieme supporters gemaakt toeft Ik herinner my, hoo nmn vader placht te zeggen, teen ik een jongen was: „een constitutioneel koning Fchap is de meeat economische vorm van een re publiek." Toen ik eenmaal de intriges van een President»- verkiezing in Amerika had meegemaakt, wist ik dat: „de minst economische staatsvorm een repu bliek is." Vóór de verkiezingen verlaten de ratten meestal reeds het sohip, hetgeen, wil zeggen dat iedereen, die van de staatsruif gebuffeld neeft, zorgt zijn huid te hebben geborgen. Kan je het den mensohen ten slotte kwalijk nemen? Moreel is het af to keuren. Moreel keur ik het zelfs sterk af, maar de onmogelijke Amerikaansche democratische staatsvorm vraagt er om. Het is oen beilriogeïijko democratie en.... onze brave la Eon- taino toonde het reeds aan: de bedrieger wordt bedrogen. j Wat nu die beloften betreft, herinner ik de lezeressen en lezers even aan de mededeéRng van mijn Amerikaanschen kennis, over de beloften door President Wilson aan do arbeidersleider Gomperts Wat 'dat grapje voor Amerika en hot Amerikaan sche volk heeft beteekond, is niet onder cijfers te brengen. 0 Wat zal een ander candidaat weer beloven r Amerika is natuurlijk wel heel sterk en machtig, maar het heeft ten slotte rekening te houden met een machtigen buurman, met het Bntsche Canada. Wanneer er al' te gekke beloften gedaan worden, dan gaat zelfs Amerika naar den kelder. Men heeft het nu bij die dwaze Amenkaansohe Jingo-vertooning omtrent de uitschakeling van vreemde scheepvaart knunen zien. Bijna was, alleen om een „rotte7 Amenkaansöne handelsvloot, ten behoeve der Amerikaansche ijdel- heid maar. ten koste der Amerikaansche belasting betalers, staande te houden, alle buitenlandsche schoepvaart onmogelijk gemaakt. Gelukkig waren er genoog Amerikanen wijs genoeg, om te begrij pen. dat dit slechts zou beteekenen in de kaart spelon van "Canada. Voorloopig is dan ook op allerlei gronden de zaak uitgesteld. In Amerika staat men echter voor mets. Dat is gebleken bij de Prohibition en bij de Emigratie- Wat die Prohibition betreft, moet ik het volgen de vertellen. Het is natuurlijk zeer prijzenswaardig, om alco hol-misbruik to voorkomen en onmatig gebruik te beperken. Men moet daarbij echter letten op het eigenaardige wezen, genaamd: „mensch." Bii de eerste monschen, big Adam en Eva," bleek reeds dat do, verboden vrucht zoet smaakte, van daar dat de menschheid inpïaats v&n in het Paradijs, in allerlei misère zit. Gaat man te veel verbieden, dan gebeuren er ongelukken. I]c bon nooit een groot rooker geweest, rook se dert 1913 heelemaal niet meer, maar ik garan deer niet, dat, indien ik in een land met een rook verbod terecht kwam, ik plotseling trek in een sigaar zon krjjgnn. Ik heb nooit zooveel gerookt als het jaar, dat ik 'in Djiitschland op school was en het rooken aan scholieren verboden was. In Amerika werd verbazend „dwaas" gedronken. Men constateerde b.v. dat een meneer, die aan tafel water dronk, reeds 's morgens om zes uur een cocktail noodig hadj om wakker te worden, om 7 uur een tweede om zich zelf en anderen goeden morgen te wenschen en om 8 uur een dorde om een prottigen glimlach op zijn gladgeschoren gelaat te tooveren. Op elke Amerikaansche boot was dan ook een aparte klein bar, die 's morgens vroeg open whs. Alle alcohol werd door den Amerikaan naar binnen gehikt. Gezellig achter een borrel zitten zooals men dat in Holland, doet en wat ik altijd zoo in-gezellig vmM, dat kende men niet. Aan e^n diner kreeg men zelden lekkere wijnen, want de dames dronken natuurlijk bijna niets en de heeren dronken, *na de noodige cocktails, vóór tafel, of niets meer óf een whisky soda. In de Staten, waar men Zondags geen drank kon koopen, lagen lieden den geheelen Zondag met de Zaterdags^ gekochte flesschen of kruiken alco- t mj i i.21 i stelselmatig te bedrinken. In de betere klassen dronken de vrouwen nooit, slechts in de allerlaagste klassen dronken zij, maar betrekkelijk een gering percentage. W at ziet men och ter na in Amerika, sedert er drankverbod is? Iedereen wil drinken en iedereen drinkt. Vron- won en meisjes, die nooit gedroomd zouden heb- zu ooit alcohol zouden proeven, „zui- thans i" New-York 's morgens om 10 b mt Opreken al een whis ky opgedrongen, uw vriend of kennis wil "toch toonen wat hu voor XJ over heeft. e?.»aa?. daardoor verder den dochten weg op, meisje^ die, indien er geen ver bod was, nimmer naar <W getaald zouden heb Buitendien naar andere bedwelmende mid- i'ther nu]anten wortt gegrepen, die m', T™»VP-'TVTden doOT üoden gebruikt, of virb buiten een stimulant kunnen, "SÜ3"?,OT uitbuiten te kunnen of door gtrireven.' of "m&tiezuoht er toe worden SftA 1?nden iomt aJs Amerika, dan^2Fof l?'md' waaT drankverbod wet ia, de"** Wet"doorzeltAn^^ "I -S.' w!d raen in Amerika doorzetten, met ik weet niet wat voor sohromeKjke autocratische dwangmaatregelen. De Amerikanen, schromen zich zelfs niet de vrijheid van de vlag van andere naties aan te randen. Zoo ver gaat cte politieke- macht der Zeloten in tijden van verkiezingen. Do Emigratiewet is weer een ander uitvloeisel van politiek gekwansel bij verkiezingen. We hebben dit te danken aan het drijven van den arbeidersleider Gomperts en de eerzucht van President Wilson. Onwillekeurig vraagt men: Wat dit maal? Want er zijn natuurlijk allerlei invloeden aan het werk om bepaalde personen tot Candidaat voor het Presidentschap geproclameerd te krijgen op de groote partijdagen der Democratische en Re- publikeinsche Partij. Men kan er nog niets van zeggen wie candidaat zullen worden, dooh op het oogenblik geef ik voor de Republikeinen den huidigen President Coolidgo en voor de Democraten Murphy^s vriend Governor Smith. het meeste kans. Doen ik herhaal, er zijn zooveel invloeden dio gelden, o.a. moet er ook nog naar een geschrkton vice-president uitgekeken worden, want die „run9 on the sarne ticket", zooals men dat in Amerika noemt. Die staat dus op het zelfde biljet en dik wijls stemt men op het 'billet der Democraten, omdat de Vioe-preeident-candidaat heel sympathiek is. Dan moet men den invloed der dames niet weg cijferen. Ik heb in Amerika een goeden vriend ge had: hij was van oude familie, schatrijk, had een mooio; lieve vrouw, een paar lieve kinderen, een heerlijk mooi buiten, allee verrukkelijk. Totdat men de arme vrouw opstookte, dat haar man candidaat voor het Yice-Preeidentschap moest worden. Het is niet gelukt, maar mijn vriend is geruï neerd. Toen Wilson Gouverneur van New-Yersey cn Dix-Gouverneur van New-York was, waren dat, in 1922, aanvankelijk de rivalen. Het is een publiek geheim, dat later Mevrouw Wilson een enorme rol gespeeld heeft en dat haar ijdelheid aan de geheele wereld parten gespeeld heeft, omdat zij gedwongen heeft, dat Wilson, als .-President, zelr naar Versailles ging, zoodat zij als Presidente kon schitteren. Maar ook in den Staat New-York was de vrouw degeen, die haar blik naar het Witte Huis in Was hington gericht had. Natuurlijk wordt zoo*n arme vrouw vreeslijk achterna geloopendoor allerlei mensohen die, door haar bemiddeling, iets van haar man hopen te krijgen. Daaronder waren er velen, die boopten dat zij zouden profiteeren van een PresidentDix en daarom de vrouw aanzetten in de richting van het Witte Huis. Die arme Gouverneur Dix wilde geen president worden, maar zijne vrouw w^Ide dolgraag mevrouw do Presidente zijn en zat hem nu (maar op te zwoe- pen. Ik herinner mij hoe ik aan een familiediner naast een alleraardigst, heel jong, nichtje van Gou verneur Dix zat. In jaren was zij oigenlijk nog een kind, maar de Amerikaansche meisjes zijn vroeg wereldwijs. Op eens zei zij tegen inij: „Die arme oom John, hij heeft een beestachtig moeilijk leven tuschen „Aunt gertil" cn „Boss Murpby", De kleine rakker sloeg den spijker op den kop.. Gouverneur Dix had, volkomen genoeg van de zaak. Hij had als gouverneur veel moeilijkheden gehad. Een er van heb ik meegemaakt en is typeerend voor Amerikaansche toestanden en onbegrijpelijk en on- j verklaarbaar voor ons gewone Europeanen. Vóór dat John A. Dix, gouverneur van New York State was, had de Deensche bottelier Brand, van de familie Mortimer Schiff, een aanval op zijn meester, den multi-millionair Schiff, gedaan. Brand was tot 20 jaar gevangenisstraf veroordeeld. In de tweede helft van het gouverneurschap van Dix begon eene actie om Brand vrij te krijgen. Het i werd een heel schandaal en men eischte van Dix dat hij Brand gratie zou verleenen. Nu is de macht van een gouverneur ontzettend groot. Hij beschikt wer kelijk ovèr het recht van gratie, dus in sommige ge- i vallen over leven of dood' van een veroordeelde. Dix, te rade gaande met de Hoogste Rechtscolleges van den Staat New York, weigerde. Eiken dag ston den de couranten vol over de zaak Brand, liet leek wel of de brave aristocratische Dix een moord be- j gaan had en Brand een heilige martelaar was. Eiken I dag om 4 uur gaf de heer Dix, zooals dat in Ame rika gebruikelijk is, audiëntie aan de heeren van de pers en moest dan natuurlijk zeggen, wat hij in1 de zaak Brand dacht to doen. Den volgenden dag ston den de couranten vol en met het noodige commen taar, dat kunt ge begrijpen. Inmiddels kwam do zaak zoover dat Brand op vrije voeten werd gesteld' tegen een hooge cautie, die door onbekenden voor hem betaald werd. Men be- j gon nu te vreezen, dat Brand naar het leven van Dix zou staan en Dix werd steeds, behalve door zijn twee adjudanten, door detectieven bewaakt. Ik kreeg in die dagen eene uitnoodiging om met den gouverneur mee naar de stad New York te gaan en in Waldorf Astoria te logeeren. We hadden van Allany de residentie van den j gouverneur en hoofdplaats van den Staat New York I tot New York onze eigen compartimenten, dat I ging prachtig. Het is zoo'n mooie tocht lang de Hud- son, dat men maar zit te genieten. De trein kwam in New York aan en wij haastten ons heelemaal niet om uit te stappen. i De adjudant ging naar buiten en kwam even daarna met twee heeren terug, de een was een di recteur van het Waldorf Astoria Hotel, de ander een bekend detective, men zou kunnen zeggen Wil son. Hij begroette den gouverneur en werd aan mij voorgesteld. Hij vertelde dat hij indertijd bij de Hud son-Fulton-feesten, waarvoor de Halve Maan werd aangeboden, verantwoordelijk was geweest voor de veiligheid der heeren Van Eeghen, Cremer en Van Leeuwen. We verlieten den trein. Ik kwam links van den gouverneur te loopen, de adjudant de Kaye liep rechts van hem, de hoteldirecteur en een paar an- dere heeren, die er aLs detectieven uitzagen, liepen vooruit naar een buiten het station gereedstaande auto. De detectieve Wilson- zei nog even tegen mij: „Wilt U vooral en onder geen omstandigheden van de zijde van den gouverneur wijken" en bleef daarna de achterhoede vormen. Ik dacht verder niet veel na, maar praatte met gouverneur Dix. We reden naar het hotel, in de auto natuurlijk twee detectives. Weer de vraag, om aan de linkerzijde van den gou verneur te blijven en we wandelden naar de lift. Boven gekomen liepen we naar een vleugel van het gebouw. Waar die vleugel in een blok van enkele kamers eindigde, zaten twee heeren. De detective, ik zal hem maar Wilson blijven noe men, verzocht ons even te blijven staan, de twee hee ren keken ons scherp aan, alsof ze ons photogra- pheerden, daarna zeiden ze: „it is allright" en we liepen door. We waren inderdaad in het brein dezer heeren gephotographeerd, zoodat zij ons kenden en zouden herkennen en doorlaten. We kwamen in een suite van 4 kamers. In de eer ste zou de heer Wilson blijven, de 2e werd voor den adjudant De Kaye, de 3e voor den gouverneur en de 4e voor mij. Mijn kamr had evenmin als die van den gouverneur, een buitendeur. We moesten door de andere kamers naar buiten. De Kaye kwam op mijn kamer en legde een groo- te browning op den schoorsteenmantel neer. Je kunt natuurlijk schieten, zei hij. Toen ik zei: en goed ook antwoordde hij: „that is quite allright" en ging weg. Later had ik gelegenheid met detective Wilson te praten en bleek, dat men zeer bevreesd was voor een aanslag door Brand of een van diens Deensche vrienden op den heer Dix. Daarom vroeg ik U ook om niet van de zijde van den gouverneur te wijken. '"'i'son. Ze zouden zoolang U als vreomdeling, dien kant dekte, zeker geen aanval van die zijde doen. Zoo ben ik toch eens in mijn leven nuttig geweest en wel al» pantserplaat voor een Amerikaanschen vijanden geen woord te gelooven. Al wsa het alleen gouverneur, een democratischen gouverneur. Leve maar omdat die Vaderen— kruisvaarders, Bayards, de Democratie, die ik met mijn royalistische bastje Richarden Leeuwenhart, Jannen van Arkel enz. beschermd heb. Ik bleet verder geheel in stijl. Ging ik uit do kamer dan nam ik de browning mee. Aan het diner heb ik gezeten met mijn browning „h&ndy", en ik verzeker je dat ik er op los was gaan paffen als ze op mijn goeden vriend Dix een aanval waren gaan wagen. Alles liep echter heel tam af. Na enkele maanden was men in de hitte van den verkiezingsstrijd om het presidentschap den geheelen Brand vergeten. Men weet, dat die verkiezingwtrljd eindigde xnet de verkiezing van Woodrow Wilson. Ik kan niet anders zeggen, dan dat ik aangename herinneringen aan Amerika heb, maar als ie me vraagt of het nu een land is, dat een goed voorbeeld geeft op alltrlel gebied en vooral in staatsvorm, dan moet ik onomwonden zeggen: Neenl Maar de Amerikanen vinden het, over het alge meen, zoo best en zijn dol op: Gods own countryl the United States of America! en andere huiselijke feestjes vragen een extraatje, ook op den- middag- of avond dis ch. Een pudding is een algemeen gewilde tractatte. Met een paar pakjes Honig's Pudding maakt men een pudding zoo fijn als met andere middelen moeilijk is te bereiken. Ge bruikt daarom uitsluitend Gefabriceerd met Honig's Maïzena* vermoedelijk, nooit in staat zijn geweest met zulk een tweedehandszwaard om te gaan. Tepminste: als het waar is, dat zij zich voor deze excercitie staken in de ijzeren pakken, die nu in de museums prijken. Nie mand, die goedgekeurd wordt voor den dienst in het Nederlandsche leger en zoo hoog zijn de fy sieke eischen toch waarlijk niet gelukt het in zulk een museumharnas te kruipen. En als hij er een heeft gevonden, dat groot genoeg is om er zijn schouders en horst in te persen en hij heeft den stormhoed op, is het absoluut uitgesloten, dat hij in deze blikverpakking iet» kan oplichten, dat de zwaar te heeft van zulk een oud slagzwaard, strijdbijl of morgenster. Om met zulk een- zwaard te slaan, zoo dat men kans heeft zeg een kip of een konijn te splijten, moet men de armen zoo hoog opheffen, dat een tegenstander, zonder metalen huls, en gewapend met een gewoon voorsnijmes, minstens één en mis schien allebei de armen van den ridder kan decoupee- ren, zonder dat de stakker iets terug kan doen. Misschien dat zoo iets niet „hoorde" ln dien tijd. en dat alleen blikken heeren elkaar te lijf mochten gaan. zonder inmenging van ongepantserd burger- i volk. Maar zelfs dan, als de eveneens in Ijzer gehulde tegenstander niet doodstil blijft zitten kan hij niet worden geraakt, omdat geen mensch door een vi zierspleet andera dan rechtuit kan kijken. Wie tien duim op zij stapte was absoluut veilig voor zulk een Tweedehandszwaardrwaaier in regle mentaire verpakking en kon bovendien een aardig daggeld maken als „rernisier" voor een paardenhan delaar, omdat de edele ridder, zonder eenig pardon, als er geen te klieven Sar ace en voor hem stond, idjn eigen paard de hersens moest inslaan. Maarbij soldaten hooren nu eenmaal romantiek en frasen en als die wegblijven en men zich be perkt tot de nuchtere feiten, was er al lang geen aardigheid aan. Tegenwoordig, met gas en tanks en .stralen dos doods", met technische en chemische hulpmiddelen van allerlei aard is het heelemaal do hond in de pot. Men ziet elkaar niet en hoe sterk de leger» zijir komt er, minder op aan dan hoe bekwaam de che micus ,en ingenieur is die de „vechterij" voorbereidt Als men op dit gebied een paar goede krachten heeft plus een paar millioen voor het vervaardigen van materiaal, kan men gerust ten oorlog gaan, al had men geen enkelen keer met breede gouden bie zen en een steek met pluimen, ja zelfs, al had men niet veel meer leger dan een paar compagnieën genie troepen. Waarom doen de kleine landen onder elkaar geen j bod op Grindell Matthews met zijn onbekenden straal? Dan waren zij althans veilig tegen eventueele vriendelijkheden hunner buren Neen, alles wordt een rekensom tegenwoordigg. Zelfs de oorlog tusschen bus en trams in Den Haag wordt een kwestie van cijfers nu de burgemeester om de bussen te nekken, allerlei minimum-eischen van inrichting, loon voor chauffeur en conducteur heeft vastgesteld en de bussen verbiedt elders stil te staan dan daar, waar zij de tram geen concurren tie kunnen aandoen. Als dit nieuwe vervoermiddel dat onze trammaat schappij eindelijk heeft gedwongen tot ietwat mee® activiteit er het loodje bij moet leggen, zijn alle Har genaars gedupeerd. Ook zij, die de tram tot dusverre trouw bleven, minder omdat zij zoo dolzijn op de maatschappijl als wel omdat zij er tegen op zign plaats te nemen In de lage, benauwde luciferedoosjes zonder uitgang, waarin vele busondernemingen het publiek rondzeulen. Maar dat met of zonder de tegenwerking van Pa- tijn de bus het wint op den duur en dat de tram met zijn rails en beugels en onwrikbare route het aflegt tegen de bussen, die voor geen hindernis staan en een zijstraat nemen als de hoofdweg te nauw of versperd is, zie, dat gelooveni we zeker. Het is alleen de kwestie hoeveel kleine maatschap pijtjes eerst door de plagerij van hoogerhand op de flesch zullen moeten gaan. A. Men Iaat ons geen rust met het standbeeld van Willem II. Eiken dag wat nieuws. De laatste ontdekking is, dat het beeld niet historisch-juist is. Want aangezien het den lateren koning voorstelt „op* den dag van Quatre Bras" (hoe drommel weten de geleerden de dingen toch zoo pre cies?) deugt 'het niet, want op dien dag was de prins naar den veldslag toegegaan zonder sabel. Hij -had niet alleen dit vooral voor een opperbevelhebber bui tengewoon belangrijke instrument in zijn kwar tier gelaten, maar ook koppel en schede en blijkbaar had niemand van zijn staf een sabel over om dien aan den vorst te leenen. Vermoedelijk had de prins dan ook kwartierarrest gekregen van Wellington we gens ongekleed verschijnen op het veld van eer, als hij niet bij Waterl.oo gewond was geraakt en op dien grond kwijiscehlding van strat had verkregen. Althans we hopen, dat er in dien tijd geen klasse- justitie was, die dergelijke onachtzaamheid bij ge neraals en prinsen verschoonde, om ze bij gewone militairen extra te straffen. Hoe dit zij, de prins had dien dag geen sabel bij zich en ook geen schede, zoodat de leege schede, waarmede hij is afgebeeld, eén historische onjuist heid is. Men begrijpt do .diepe weemoed, waarmede we van deze fout melding maken-...- Maar heel erg is het niet. Want de sabels uit dien tijd getuige het vroegere standbeeld van denzelfden vorst dat nu naar Tilburg verhuisde, konden met geen menschen- mogelijkheid ooit worden getrokken. Zij waren n.1. eerst over zoo wat tweederden van de lengte recht en liepen dan krom, zeg een kwartcirkel beschrij vend. Men worclt verzocht zich in de situatie fh te denken, dat men plotseling voor de puzzle wordt geplaatst zulk een sabel te trekken.-Toen de prins' dan te Quatrebras werd omsingeld door een afdec- ling Franschen, heeft hij het wijste deel gekozen, door de beenen te nemen in casu die van zijn paard. Want zijn sabel als hij dien had gehad zou hij toch niet hebben kunnen trekken. Bovendien zouden de Franschen, die toch wel gewapend zullen zijn geweest, allicht met hun allen zelfs een pre- voost-op-sabel (als de prins dit was) wel hebben aan gekund. Vandaar de hooge wijsheid van den vorsl om or liover van door te gaan, dan drie-en-dertig jaar te vroeg te overlijden en zoodoende alle geschil denisboekjes in de war te sturen. Aangezien de prins later bij den opstand te Brus- sel no.maaR een dergelijk rüiterstukje uithaalde en toen om uit handen der muiters te. blijven, zelis'over een baricade sprong, is het eigenlijk bijzonder jam- mor dat we hem niet meer hebben. Hij' zou van waarde zijn geweest op een ruiterconcours bij de Olympische spelen- Maar nu dit helaas niet zoo kan zijn, zou men M^-b tenminste de „historische fout" hebben kunnen vermijden, waarover nu reeds allerlei menschen in zak en asch zitten. Te drommel: Ik gelooi dat er se dert 1860 sprake is van dit ruiterstandbeeld en het staat toch allang genoeg in Luxemburg te kijk, zoo dat het gemakkelijk geweest was tijdig met dit be zwaar aan te komen, voor het beeld gegoten werd En zelfs gelooven we. dat er met vijl en bijtel ook thans nog wel wat aan zou zijn te doen om die onhistorische ledige schede weg te krijgen. Ook zou in onzen tijd van pacifisme niemand er zich aan stooten als hij het beeld: van een vorst te zien kreeg. Wel in uniform, doch ongewapend, en n.et het duidelijk bewijs, in den vorm van vijlstre- pen, dat hij zijn wapens had afgelegd Het werk voor den beeldhouwer wordt er intus- schen niet gemakkelijker op nu het kenmerkend on- derscheidingsteeken van een veldoverste niet meer een paard, een sabel of een maarschalkstaf is, doch 'n passer, 'n telefoon, 'n gasspuit, 'n electriseerma- chine of 'n tubetje cholerabacillen. Wat heeft de wereld aan een steenen of ijzeren j Kou, tocht, griep, koorts enz. veroorzaken tal van beeld als iedereen hem aanziet voor een of ander nieraandoeningeni. t)e nieren moeten dan den bijstand professor in chemie of werktuigkunde? Wie voelt op missen van de andere bloedreinigende organen: de lie manier nog iets voor het heldenvak? Wie kan huidporiën, longen en ingewanden. BIJ de dubbele panache toonen in een laboratoriumja* of in een kei- inspanning en vaak verwaarloosd, is het geen won der van gewapend beton met een gasmasker voor? der. dat de nieren het afleggen. Dan is het tijd om Wie wenscht ergens als standbeeld te prijken: bezig een niergeneesmiddel te gebruiken om de nieren op aan een kraantje te draaien, om gift gas te laten -te wekken en te versterken, ontsnappen over een stad of landstreek, of doende VAN DEN COMPETITiRLEIDER. Uitslag van Zondag 25 Mei: Blauw Wit II—V.V.V. H, 0-4 Stand Kampioenskompetitie 3de klasse: V. V. V. II 4 3—1 103 0 Excelsior III 3 1 2 0-5 2 Blauw Wit II 3 1 2 4—15 2 1-50 0.06 0.60 V.V.V. II is kampioen van de 3de klasse geworden. Bekerwedstrijden Uitslagen van Zondag 25 Mei: D.F.C. IN.V.V. I 28, Blauw Wit I—Stormvogel* I 2-0. Excelsior MVTjC L 0-<X Programma voor Zondag 2 Juni: Blauw Win, I—N.V.V. I, 2 uur. Wijn. W.F.C. is vrij. De wedstrijd Blauw Wit IIExcelsior III wordt te Kolhorn gespeeld om 3 u. 30. H .WILBRINK, Adm. Redact. met het onderteekenen van een besluit om zelf in alle veiligheid een schip vol zieken en gewonden naar den kelder te sturen? Eigenlijk i9 van heel het oorlogsgedoe de aardig heid af sedert de vorsren en generaals hebben opge houden zelf mee te kloppen, met hun tweedehands zwaard Saracenen in tweeën te splijten en dergelijke krachttoeren te verrichten. Maar.eigenlijk ben ik bang, dat men het zelfs in dien- gouden ouden tijd niet al te nauw nam met %de historische waarheid. Ik ben namelijk zoo vrij van al dat doorhakken van' Saracenen en andere Spoedig gebruik van Foeter'» Rugpijn Nieren Pil len kan ernstige gevolgen als rheumatiek, ischias, spit, blaasontsteking, -nierzand, mierwaterzucht, nier steen voorkomen. Doe wat gij kunt om uw levenskracht op peil te houden, oefen uw ledematen - en spieren, en zorg voor een goede bloedsomloop. Leef op verstandige wijze. Foster's Pillen geven betroujvbare hulp. Zij werken alleen op de nieren en blaas maar dit doen zij good en terdege. Verkrijgbaar in apotheken en drogistzaken a f 1.75 per flacon (geel etiket met zwarten .opdruk).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1924 | | pagina 5