Tliemeue/Li
HEERENBAAI
De dingen om ons heen.
afgedamd. Het gevolg hiervan ia, dat de stroom, «He
zich door eene regelmatig smaller wordende ope
ning moet pereen in' het felst van het getij eone
enorme kracht verkrijgt; on1 het meermalen voor
komt, dat er 30 a 50 centimeter verval staat. Vooral
Maandag met het opkomen van den vlood moet de
kracht van den stroom geweldig zijn geweest. Wij
vernamon zelfs, dat de groote kraan1 hierdoor tot in
de doorvaart werd meegesleept en daardoor eenlge
uren niet heeft kunnen werken. Tijdens den! hevigen
stroom kon zelfs een sleepboot (zonder sleep wel te
verstaan) niet tegen den stroom opkomen, hoewel
dit, meerdere malen werd beproefd. Het verval, diat
daarbij op den dam werd geconstateerd, was vol
gons de laagste opgave, wolko wij daarvan ontvin
gen, wel 70 centimeter. Andereni gaven -1 Meter ver-i
val op,
Dat de stroom er zéér sterk is, was trouwens
ook heden wel te zien. Een Wieringer vissohers-
schuit, dio mot. een -flinke bries en ruime gelegen
heid (om in don visschersterm te blijven) kwam
aanvaren1, mocht hot. slechts na ongeveer twintig mi
nuten dan eens iets vooruit, dan weer iets achter
uit te zijn gedreven, gelukken over den dam heen
te komen. En nu was de stroom (het was eb) op dat
oogenblik nog lang niet op z'n hevigst.
Toch geeft deze toenemende kracht van den
stroom nog wel iets te denken over de moeiHJkho-
den, welke zich nog kunnen voordoen vóór de dam
over de geheele breedte van het Amsteldiep boven
water is. Do firma Hofman en. Van Hat/tem laat
reods eon paar bakken gereed maken, welko be
stemd zijn om» met zond gevuld) ini de laatste opening
neregelaten te worden. Dat moet natuurlijk gebeuren
op 'n oogenblik dat 't getij stilstaat. Maar da is, nu
de opening steeds nauwer wordt, slechts een heel
kort oogenblik. Men zal deze bakken dan ook nog
wel vlug van boven af met zooveel mogelijk zand of
keileem moeten aanvullen en ondersteunen, anders
is de zekerheid niet zoo heel groot, dat ze op hun
plaats zullen blijven' liggen. Trouwens, deze firma
heeft heel wat en flink materiaal en zij weet het te
gebruiken óók. De moeilijkheden zullen dus wel
overwonnen worden, al mogen zij vooral niet te licht
geschat worden.
Wat betreft de verzakkingen van het op het wad
liggende gedeelte van dezen dijk, tot nog toe gaat
dit nog vrij goed. Wel zijn hier en daar reeds ver
zakkingen voorgekomen, wat is te constateeren uit
de naast den dijk voorkomende oppuilingen van
den bodem, doch deze zijn nog niet van belangrijken
aard». Nu echter eene nieuwe laag zand hierover
wordt aangebracht en de druk dus weer heel wal
zwaarder zal worden, wordt algemeen verwacht, dat
deze verzakkingen wel een grooteren; omvang zullen
aannemen.
Van' het eerst ondernomen gedeelte van dien dijk
buiten het afwaterings- en scheepvaartkanaal (het
werk van de firma Van der Velde) valt uit den aard
der zaak niet zoovéél mede te deelen, als van het
hiervoor omschrevene. Op de eerste 2 a 300 meter,
waar reeds meerdere verzakkingen zijn voorgeko
men, moet nog een flinke laag zand worden opge
bracht. Men is voornemens deze nu binnenkort aan
te voeren. Of dat ditmaal zonder nieuwê inzinkin
gen zal plaats hebben, zal nu wel spoedig uitkomen.
Wij vernamen echter reeds meerdere uitlatingen,
waarbij hierover vrees werd uitgesproken. Een
daaraan grenzendi gedeelte van een paar honderd
meter is reeds vrijwel op hoogte. Wel moet de kruin
nog iets worden bijgewerkt, doch overigens zijn
aan binnen- en buitenzijde de taluds reeds geheel
afgewerkt. Verderop, hoewel nog niet op hoogte,
wordt de buitenzijde ook gestadig meer opgevoerd
en afgewerkt, zoodat men over een flinkcn af
stand», ongeveer tot bij de Mididenvliet, een vrij goed,
overzicht over de zeezijde verkrijgt. Vandaar af staat
echter nog alleen het zandlichaam, waarvan de bo
venzijde nog de grilligste vormen vertoont. Zoo
constateerden wij hoogteverschillen van ongeveer
twee meter, op enkele metera afstand van elkaar.
Toch is het, als althans de zandvooraad voldoende
is, slechts een kwestie van tijd, om hierin den juis-
ton vorm aan te brengen. En: mocht die voorraad,
nog niet geheel voldoendezijn, dan heeft men hot
zand vlak bij de hand. Op verschillende plaatsen
wordt thans namelijk reeds gebruik gemaakt van
het vorig jaar uit het afwaterings- en scheepvaart
kanaal gebaggerde zand, hetwelk toon aan de bui
tenzijde van den dijk op het wad is neergespoten
(omdat het niet direct bruikbaar was, om in den
dijk te worden verwerkt; het was nl. te slap). Nu
hot echter een jaar meestal droog heeft gelegen, is
het zoozeer opgestevigd, dat het thans zeer goed te
verwerken is en in het bovenste deel van den dijk
gemakkelijk kan worden verbruikt- Het wordt dan
ook, zoowel per kruiwagen als mot kipkarrentrein-
tjes van: het wad naar den dijk vervoerd.
Precies op hot uitersto einde van het werk» der fir
ma Van der Velde was men bezig de put te maken,
waarin de teen van de steenglooiing moet worden
legd. Hiermee komt men waarschijnlijk Woensdag
middag gereèd en is dan meteen (de steenzetters
volgen de kraan, welke de bakken met zand vanuit
de put op den dijk stort, op den voet) het onderste
gedeelte der steenglooiing over bet geheele perceel
aanwezig. Afls men weet, dat deze steenglooiing reeds
tot voorbij de Middenvliet op hoogte is, kan worden
nagegaan, dat ook dit laatste gedeelte wel spoedig
gozet zal zijn.
Evenwel blijft er, ook wanneer de geheel© buiten
zijde van dit dijkperceel gereed is, aan de binnen
zijde nog heel wat te doen over. 1924 zal reeds aar
dig ten einde spoeden, eer men kan zeggen: bet is
I klaar! Sommigen vreezen er zelfs voor. of het dit
Jaar nog wel klaar komt. Maar een heele zomar en
najaar staan nog voor den boeg en als het weer
goed is, kan in enkele maanden heel wat. gebeuren.
Hot hieraan aansluitende perceel dor firma Van
Hattum en Blankevoort, voor zoover het zandli-
schaam betreft, voor do eerste maal geheel tat het
eindie gebracht (tot 2 a 3 meter boven don waterlijn)
en daarna met een dwarsdijk aan den Baigdijk aan
gesloten. Vanaf het Zuidoostelijk einde gaat men
hier nu voor de tweede maal overheen, waarmee
men tot ongeveer het bruggetje over het Balgkanaal
•halverwege De Itoóij is gevorderd. A!an do ver
schillende verheffingen van den bodem naast den
dijk, vooral aan de buitenzijde, is te bomerkon, dat
ook hier veerschillende verzakkingen hebben plaats
gehad. Aan het gereed gemaakte gedeelte van den
dijk ziet men daarvan echter weinig, omreden deze
firma, wanneer hier of daar eene verzakking plaats
heeft, de inzinking onmiddellijk weer aanvult, zoo
dat het gereed gemaakte gedeelte nagenoeg over de
geheele lengte op dezelfdo hoogte is gebracht.
De groote zuigerkotter is met het uitgraven van
het kanaal thans ongeveer gevorderd tot vóór de
woning van den heer W. Raap, even voorbij de
Zandvaart dus. Zwaaiende op de twee achter op
het vaartuig aangebrachte groote palen, welke men
na eiken zwaai beurtelings laat rijzen en1 dalen,
gaat dit groote werktuig als hèt ware stap voor
■stap vooruit. Wanneer men deze zuigerkotter ziet
werken, wordt men siteedis weer gefrappeerd door de
practische werkmethode, welke hier wordt toege
past, omdat zoowel het opgraven, als wel het naar
de plaats van bestemming vervoeren der opgegraven
specie hier door één en hetzelfde werktuig wordt
verricht, terwijl hiervoor in de meeste gevallen een
baggermolen of zuiger voor het opbaggeren der
specie, één of meer sleepbooten met bakken voor het
vervoer tot de plaats van bestemming en een zui
ger of elevator voor het ledigen dor bakken en het
te bestemder plaatse neerwerpen der specie worden
gebruikt- Hiermede wordt ten duidelijkste gede
monstreerd, hoe door practische aanvatting eene
kostenbesparing van enorme beteekenis verkregen
kan wordien. De berm, door bedoelden zuigerkotter
tusschen den Baigdijk en het kanaal neergeworpen
is dan ook reeds vanaf het begin van het bedoelde
perceel (ongeveer bij de woning van den heer G.
van Zandwijk') tot aan de Zandvaart op ongeveer
Meter hoogte boven» den waterlijn gebracht, om ver
derop geleidelijk af te loopen. De schoeiing van' rijs
hout, aan de kanaalzijde van dezen berm is reeds
bijna tot) het einde van het perceel aanwezig.
Wij deelden reeds mee, dat het einde van den
nieuwen dijk, door een dwarsdijk aan den Baigdijk
is aangesloten. Deze dwarsd'ijk zal daar voorloopig
wel blijven liggen, tot ook het nog aan te besteden
verdere gedeelte van de werken gereed is, omdat,
wanneer bijv. bij het maken van een volgend per
ceel van den; dijk, de djwarsdijk weer werd wegge
nomen vloed en1 eb, welke dan niet meer door het
Amsteldiep in rechtstreeksche verbinding met het
westelijk deel van de Wieringer Meer zullen staan,
langis dezen weg die verbinding zouden onderhou
den, zoadat het kanaal alsdan aan eene snelstroo-
niende rivier gelijk zou zijn, mot dit verschil dat de
stroom telkens van richting zou verwisselen. De
verwachting bestaat dus, dat het verdere gedeelte
van den dijk vanaf de uitmonding bij hert Vlieg
kamp zal worden ondernomen. Deed men ^t niet,
dan zou men genoodzaakt zijn, een nieuw gedeelte
dijk' vanuit het kanaal, 'dat dan tot aan de- tegen
woordige afsluiting, d».w.z. een» paar honderd meter
Oostelijk van den Zwarteweg, zal strekken, eerst
door middel van eene zandzuiger op den Baigdijk óf
op den omringd ijk der slulsput aldaar kunnen aan- bekend en 'de uitlati:
«luiten, waarna de tegenwoordige afsluiting zou
kunnen worden verbroken en het kanaal verder ge.
zij hom beloond;? Roger liet den geheelen middag,
nadat hij haar de parelen gegeven had, nogmaals
do revue passeeren en er waren vele bijzonderheden,
die hij» thans in een ander licht zag. Zoo wanhopig
was haar haast geweest om bij haar vriendin te
komen, dat zij» het snoer gebroken en zich niet eens
den tijd gegund ha.d om de parelen op te rapen.
Roger Sjmd's hart was koud geweest tegenover
zijn vrouw, toen» zij elkaar daarna ontmoet had
den. Hij) was voorloopig besloten tot' een politiek van
zwijgen, daarin hij' tot zelfbescherming de ontwik
keling dor dingen zou gadeslaan. Zwijgend stemde
hij toe in Beverley's verzoek om de parelenrijg-
ster te gaan halen, ofschoon hij het motief van dat
verzoek heel verdacht vond.
Hij ging, zooals hij» beloofd had, naar 27, Elm
Street, Yonkors. Miss Blackbume zelf deed open en
toen hij den naam van Clo Riley noemde, stemde
zij onmiddellijk toe om met- Mr. Sands mede te
gaan. Roger behoefde slechts even te wachten tot
Miss afscheid van haar moeder genomen, haar ge
reedschappen gohaald en een klein koffertje ge
pakt had; want het sprak van zelf, dat de pare-
lenirtjgster, wanneer zij haar werk achter elkaar
af moest maken, 's nachts in Parki Avenue blijven
moest.
De kleine vrouw, wieïl gezicht Roger alleronbe
duidendst vond, stelde belang zoowel in den man
als in de opdracht. De parelenrijgster had dikwijls
over hom hooren praten en haar werk bracht haar
in kringen, die zijn particuliere aangelegenheden
t. kenden. Zijl had Mrs. Sands „het meisje van ner
gens vandaan" hooren noemen, en hoewel Miss
Blackbum© een» „goede ziel" was, mocht zij toch
graag een klein gepeperd schandaaltje. Zij kon zich
nu in het vervolg heol interessant maken voor som
migen van haar geregelde cliënten door te vertellen
hoe zij voor Mrs. Sands gewerkt had; en niet alleen
ter wille van haar, maar ook ter wille van zich
zelf had zij deze opdracht gaarne aanvaard. Heime
lijk; koesterde Ellen Blackbume namelijk het plan
later „memoires" te schrijven en zij had, terwijl zij
bescheiden zwijgend naast Roger Sands in diens
auto zat, een „voorgevoel", dat zij van avond prach
tig materiaal voor buitengewoon interessante aan-
teekeningen zou krijgen. Zij voelde, dat zijn zenu
wen tot het uiterste gespannen waren. „Het was
precies alsof hij in een donderwolk, vol geladen» met
electriciteit, zat, terwijl ik daar schokken uit kreeg",
zeide zij» tot zichzelf, denkend dan haar aanteekenr
boek, waarin zij dien mooien zin wilde zetten, als zij
thuis kwam.
Het was bijna kwart over achten toen Roger met
zijn huissleutel do deur van zijn appartementen
opende. Miss Blackbume kwam niet alleen onder
Sraven kon worden, Verwacht wordt echter, dat men
e eerste method» zal volgen, dus do verdere wor-
ken vanaf de uitmonding bij het Vliegkamp zal on
dernemen.
Met het heiën der palen voor de sluitput in het.
Balgkanaal loopt het op hot einde. Verschillende
materialen voor den verderen bouw wordon reeds
aangevoerd.
Aan. do zaadstorting in het Balgkanael, waarvan
wij destijds meldden, dat het werk met djen krui
wagen verder zou worden afgemaakt, is men nog
steeds bezig. Waar do verzakkingen hebben, opge
houden, is nu een flinke breede verbindingssloot
om het werk gegraven, zoodajt geen verdere vrees
voor afsluiting van den w&teraf- en toevoer voor het
Breezand möer bestaat. De naar alle zijden wegge-
perste grond, wordt nu boven op de zaadstorting ge
bracht. Echter is mot don storm van Zondag weer
heel wat zand van deze storting over den Baigdijk
en in zee gowaaid. Er zij» zelfs plaatsen, waar de
kruin van den dijk ver o»n»der hot zand bedolven ligt
en men» aan de buitenzijde van den »dijk nóch van
den berm, nóch van de steenglooiing ïöts meer kan
ontdokkon, omdat het zan<i in rechte lijn van boven
af tot in zee neerdaalt. Het op z'n plaats brengen
van dit zand zal dus weer heel wat arbeidsprestatie
vorderen. Moeder Natuur heeft echter wel eens
meer vanl zulke grillen, die niet zijn te keeren' en zoo
zal men ook hierin wel moeten berusten.
bekend en do uitlatingen van den zeer veel spre
kenden heer Herriot, die ofschoon hü nog geon pro-
mier is, heel den, dag infcerviows verleent, alsof
hij meneer-zelf is, doen vermoeden, dat ook hij zal
>p een of andere manier do bezetting re
laton voortduren. Als zou zo dan weer „onziohft-
baar" worden en al zouden de Fransohe troopon
alleen dienen /tor verzekering der veiligheid van
de Fransoh ingeniourscpmmissie, die zou hebben
to zorgen voor Frankrijks eoonomischo belangen
tor plaatse, zoowel aangaando de produotoii der
mnnen als wat de spoorwegen betreft.
Alleen raorkwuardig is hierbij, dat België blijk
baar poogt zioli los te makpn van do leiding uit
MIJNHARDT's
Staal-Tabletten 9u«
Maag-Tabletten.75
Zenuw-Tabletten .751
Laxeer-Tabletten .60«
Hoofdpijn-Tabletten 60
Bij Apoth. en Drogisten.
„De fijne geur verraadt
de kwaliteit van 'tedei fabricaat
He»t schijnt, dat men in Duitachland voorloopig
tot een resultaat is gekomen .en wel, dat niettegen
staande de Rijksdag een totaal' verschillende samen
stelling heeft verkregen, toch 'de regeering maar
zal blijven zooals zp was- Blijkbaar is men van
meening, dat als uiterst rechts en uiterst links
ten koste van de middenpartijen zijn versterkt, er
nog zooveel te meer reden is om de oude regeering
te laten voortbestaan, vermoedelijk in de hoop, dat
de twee uiterste vleugels het te druk- zullen heb
ben om elkaar te bestrijden, dan dat zij het de
regeering bijzonder moeilijk kunnen maken.
Toch heeft men allerlei moeite gedaan om met de
Duitsch-nationalen tot een aocoora te komen en hen
te bewegen deel' te nemen aan de regeering. Doch
de eischen der conservatieven waren te hoog om
to aanvaarden. Zoodoende krijgen zij niets, inpl'aats
van 'de vier gewichtigste portefeuilles waarop zij
aanspraak maakten. Te laat zagen z'ij hun fout in
en beweerden toen, dat zij geen eischen hadden ge
steld, doch slechts wenschon hadden geuit. Doch
toen had Marx zijn opdracht al ontvangen om niet
zijn oude medewerkers voor de verkiezingen aan
het roer te blnven.
u^fairx klhft aus en met hem Stresemann, hetgeen
beteekent, dat het rapport-Dawes wordt aanvaard
en dat de regeering haar best zal doen om het Ver
drag van Versail'les na te loven, iets waarvan men
veel minder zeker zou zijn geweest, als de nationa
listen waren toegetreden tot het bewind.
Nu wil het nog niet veel zeggen, dat Marx en
de zijnen hun best willen doen. Want „hun best"
is een zeer relatief begrip en zonder de krachtige
medewerking van handel landbouw en nijverheid,
komt de regeering alleen niet heel1 ver.
Daar nu de kopstukken der nijverheid en de
groote grondbezitters over het algemeen tot .de
Duitsch-nationalen^ zoo niet tot de nog meer
rechtstaande Vol3dscho partij behooren is het te
yerWachfcon, dat de stei^n, die Marx van dien kant
vol n nvATi «.aam 11J «Ti L.Z J i.
•Miiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiaiiltiiiiiiiiiai aiiiaiiiiiiain
EDICCrUK
l de Duitsch-nationalen buiten de regeering blij
ven, die zoodoende alleen heeft te steunen op den
matigde partijen: democraten, volkspartij, centrum
en sociaal-democraten, wordt de kans uitermate ge
ring, dat de verschillene maatregelen (zooals het
nieuwe regime der Staatsspoorwegen), die noodig
zijn ter uitvoering van liet plan. Dawes, de ver-
edschte meerderheid van 8/b van den Rijksdag zul-
I len verkrijgen.
Nog onmogelijker lijkt het dat die noodige meer
derheid zal worden verkregen, zoolang de bezetting
van het Roergebied, in welken vorm aan ook, blijft
bestaan. En de kans op terugkeer der Fransohe be
zetting uit het Roergebied^ lijkt bijzonder gering.
Dat Poincaré daarin nooit zou toestemmen was
Parijs en dat men te Brussel tot inzicht komt, dat
do economische afscheiding van Roergebied on Rijk,
het voor hot laatstgenoemde onmogelijk maakt om
j werkelijk te voldoen aan de eischen der crediteuren
I uit hoofde der oorlogsschade.
Er zal op een m andere manier oen. modus
moeten worden gevonden, waarbij de economische
I eenheid^ van Duitsohland wordt horstel d, terwijl'
Frankrijk toch zijn onderpanden behoudt en zich
zelf kan botalon als de Duitsche regoering dit niet
jdoet.
Men kan het, nog voor over dit zooken van vijf
pooten aan één varkens in een conferentie is begon
nen, thans reeds met vrij groote zekerheid als on-
mogelijk beschouwen dat zulk een vondst zou zijn
to doen.
j gesteld zelfs, dat MacDonald en Theunis, Musso-
lini en wié daar dan straks in Frankrijk premier
zal wordent een compromis weten te sluiten, waarbij
dei oooupatie in een of anderen vorm „onzichtbaar
blijft bestaan, gelooft dan iemand, dat Duitsohland
zal toestemmen? Of geloot men niet veeleer is
men er niet zeker van, dat elke denkbare Duitsche
regeering zal zeggen, dat de ^vervulling onmogelijk
wordt gemaakt? Men heeft immers het officieel©
rapport der deskundigen, wier plan, naar Dawes
uitdrukkelijk zegt, alleen uitvoerbaar is als de een-
heia van Duitsohland op economisch gebied wordt
hersteld en het rijk de vrije beschikking krijgt over
zijn hulpbronnen en rijkdommen van allerlei aard.
Er behoeft geen woord over 'te worden uitge
maakt: als aan de voorwaarde van Déwes niet
wordt voldaan, komt er van betalen niets. Geen
Duitsche regeering kan levensvatbaa rzijn, die dit
hoofdpunt uit het oog verliest.
Alleen de communisten zouden wellicht bereid
zijn, ja te zeggen. Doch van hen heeft de Entente
in het geheel niets te hopen, omdat zij, na te heb
ben toegestemd, er op rekenen, dat hun parfcijge-
nooten in de Ententelanden zich zullen verzetten
tegen deze „uitbuiting der arbeiders ten behoeve
van 4 buitenlandsehe kapitalisten."
Hiermede komt men dus te Parijs in geen geval
verder. En wat onder Poincaré mogelijk was, nl.
de eigen exploitatie onder bescherming der bajo
netten van de bezettingstroepen zal' thans wellicht
meer moeite kosten, nu de linkervleugel der Ka-
I mer zoo zeer is versterkt.
Wij wezen er> reeds vroeger op, dat de minder
heid, die Herriot, in het gunstigste geval zou
kunnen verkrijgen, niet groot zou zijn geweest. Nu
de socialisten hoogstens welwillend-neuferaal zijn en
in geen geval meedoen aan de regoering "bétöö-
kent dat2 dat Herriot (of wie dan ook) steun ter
rechterzijde zal moéten zoeken. En dat zal dan ook
wel de verklaring zijn voor het feit ,dat Herriot,
j die -destijds na zijn reis uit Moskou voor driekwart
bolchewist werd aangezien, thans veel minder inter-
nationaal en „pro-proletariërs aller landen", op-
I treedt, dan men naci verwacht op grond zijner ante-
I cedenten.
Van een bekeering tot het standpunt van Mac-
j Donald is althans geen sprake. Het zal' mooi zijn,
1 als de kloof tusschen Fransohe en Britsche opvat-
wordt
nieuwe
f- T> nz TT- -- het.
ïme-Pomoaré.
n hoeverre dat het geval' zal zijn, blijkt al da
delijk uit het resultaat der actie tegen Millorand,
als Staats-president.
Toegegeven, dat deze heer zich meer heeft ge
ëxposeerd dan wenschel'ijk is voor een constitutio
neel staatshoofd, dat boven do partijen heeft to
staan, toegegeven, dat hij buitengewoon onaange
naam sprak over radicalen, en socialisten, dan blijft
het toch nog zeer de vraag of deze radicalen of
socialisten - het zullen aandurven den Staatspresi
dent te maken tot een figuur in den politieken par-
tijstrnd.^
Doen zij dit, dan moeten Zij ook verder samen
werken en is er kans op een wijziging van de bui
tenlandsehe politiek.
Doch het is de vraag of de winst in dit opzicht
zou kunnen opwegen tegen de ernstige schade,
toegebracht aan de grondwet en aan de positie van
het staatshoofd, van wiens onschendbaarheid zéér
weinig zou overblijven als hü werd verlaagd tot den
rang van het een of ander ministertie en als de
door hem benoemde premier de feiteï'ü'ke baas in
Frankrijk's regeering werd.
UITKIJK.
den indruk van de pracht van den hall, maar ook
van de origineele versiering ervan.
Toen Roger zichzelf en de parelenrijgster met zijn
huissleutel binnengelaten had, kreeg hij spijt, dat
hij het had gedaan. Hij wilde op dit oogenblik
Beverley niet alleen spreken. Miss Blackbume lette
altijd te zeer op kleine bijzonderheden dan dat
het haar ontging dat hij terugging en op de elec-
trische bel aan den buitenkant van de deur, die hij
nog ndet gesloten had, drukte. En to^n hij aan den
buttler zeide: „Zeg aan Mrs. Sands, dat het mij
gelukt is Miss Blackbume mede to brengen", be
greep de kleine vrouw dadelijk, dat hij een gesprek
met zijn vrouw wilde vermijden.
De hall was groot en gemeubileerd als een salon,
waarom het niet onbeleefd was, dat Roger met het
excuus, dat hij sdch Voor het diner moest gaan
kleeden, de parelenrijgster alleen liet. Hij! moest,
zoo zedde hij, naar zijin club. Terwijl hij'-dit echter
zeide en nog voor de buttler zijn boodschap aan
Mrs. Sands had kunnen overbrengen, verscheen een
verblindend! visioar. Het kon, dat voelde Miss
Blackbume, niei - anders zijn dan Mrs. Sands
zelf; on ziji had k, want Beverley had zich met
ongewone haast en tevens met buitengewone zorg
gekleed) om klaar te zijn, wanneer Roger terug
zou zijn.
Het visioen' kwam in dien halï vóór de buttler de
boodschap had kunnen overbrengen, en de komst
van zijn vrouw, terwijl1 de butler erbij was, gaf Ro
ger een; gelegenheid, die hü niet voorbü wilde la
ten gaan. Er was iets, dat hij den man in tegen
woordigheid van Beverley wilde vragen, maar hij
had niet verwacht, dat die gelegenheid zich zoo
gauw zou voordoen. De butler ging eerbiedig ter
zijde, omi Mr». Sands te laten passeeren. Maar vóór
de man weg was, zeide Roger, ook nog vóór hij
Beverley gegroet had: „Tusschen twee haakjes,
Johnson, is er nog iemand geweest terwijl ik uit
was?"
„Ja, sir", antwoordde de butler. „Er ls een heer
geweest. Hij
Maar het visioen kwam tusschenbeide: „Die
heer was geen gewone bezoeker", zeide zij met een
scherpen, bijna angstigen klank in haar stem .„Je
moet aan Mr. Sands uitleggen dat hij alleen kwam
om Miss Riley thuis te brengen." En dan ging zij
voort, hoewel zij toch feitelijk den butler bevolen
had dat te doen: „Het arme kind is doodop en half
bewusteloos thuis gekomen. Zij moest naar binnen
gedragen worden. De man bleef slechts lang ge
noeg. om te hooren, dat zü zich wat beter voelde.
Is dit Miss Blackbume, die zoo vriendelük geweest
is met Ie mee te komen?"
Dat alles kwam er lm één adem uit. De mooie
dame in het wit en zilver glimlachte tegen het
kleine vrouwtje in bruine pongée. Maar Roger was
niet iemand, die zich makkelijk om den tuin liet
leiden.
„Ja, dat is Miss Blackbume", antwoordde hij
kalm. „Hoe heette die -münheer, Johnson? Heb je
zün naam ook gehoord?"
„Ja, sir. ik meen rijn' naam gehoord te hebben.
Als ik mü niet vergis, dezelfde als van de jonge
dame, Riley of O'Reilley. Maar zeker weten, doe ik
het niet, want hü is niet aangediend, zooals Mrs.
Sands daareven zeide".
Roger keek Beverley recht in de oogen. „Was het
Justin O'Reilley?" vroeg hij1 kalm en zijn oogen zei
den: „Als. je geweten zuiver is, zal je begrijpen, dat
ik niet probeer je een bekentenis te ontwringen. Ik
geef je de gelegenheid je te verklaren, dat is alles,
hier en op dit oogenblik."
Maar op Beverley's gelaat spreidde zich een» van
die pijnlijke blossen, welke altijd kwamen, wan
neer zü ze het minst wenschte. Zij begreep te
laat dat Roger dit alles aan Johnson gevraagd
h"ad, omdat hij vermoedde, Ja misschien wist, dat
O'Reilley in het huis geweest was.
„Ja, Justin O'Reilley is hier een tien minuten ge
weest", antwoordde zü» terwijl zü haar stem even
kalm trachtte te houden als die van Roger. „Maar
dit alles is niet heel interessant voor Miss Black
bume. Het was heel lief van haar haar Zondag
avond! aan ons te willen geven. Zullen we
„Een oogenblik, als het Je blieft." viel Roger
haar in de rede, nog steeds met die akelige k^lme
stem, welke, naar het scheen, aan een vreemde
niets verraden kon, maar voor Beverley als een mes
in haar hart was. „Ik moet dadelü'k uit. Maar vóór
ik me ga verkleeden, zou ik nog graag de laatsre
berichten over je protégée hooren. Ze leek me hee'
goed en volstrekt niet op het punt om flauw te val
len, toen ik haar, voor ik van mijn wandeling thuis
kwam, het huis ip zag trippelen. Tusschen twee
haakjes, misschien is Mr. ó'fteilley toen WJ haar
geweest. Hij liep het huis voorbij".
„Daar weet ik niets van", antwoordde Beverley
langzaam. „Clo- heeft er niets van verteld, dat zfj
toen Mr. O'Rellly gezien heeft. Zij heeft wat ge
nist en is toen weer uitgegaan. Johnson had hot
over haar tweede thuiskomst."
Beverley wist, dat haar man makkelijk Johnson
achter haar rug om had. kunnen uitvragen» en haar
dan misschien, doordat zü niet wist, wat er bespro-
kon was, in de val kunnen lokken. Maar hij had er
de voorkeur aan gegeven even openhartig als hard
te zijn, en hoewel Beverley leed, was zij hem daar
toch dankbaar voor.
„Ik moet me nu gaan verkleeden", zeide Roger
met nadruk. „Ik dineer in de club".
Met een paar beleefde woorden tegen Miss Black
bume ging Sands weg. Even later hoorde zijn
vrouw, dat hij' de deur van zijn slaapkamer afsloot.
Bij het hooren van dat geluid was het alsof haar
hart in haar borst moest sterven. Zij voelde zich
physiek ziek en zou er heel wat voor gegeven h- b-
ben, als de parelenrijgster er niet geweest! was.
Maar. die was er nu eenmaal en zij kon niet onbe
leefd behandeld worden.
„U dineert natuurlijk met me vóór u aan uw
werk begint", zeide Beverley, probeerend hartelijk
ro zijn. Maar Miss Blackbume glimlachte en knikte
van neen. Zij had thuis al thee gedronken met haar
moeder, ea zou niet meer kunnen eten.
„Don zal ik u naar mijn boudoir brengen", zeide
Beverley vriendelijk tegen het kleine vrouwtje in
het bruin. „Daar zijn de parelen. U zult verbaasd
staan zoo mooi als zij zijn."
Miss Blackbum liet Mrs. Sands voorgaan. „Dat
is een drama hier", zeide zij tot zichzelf. „Zou het
iets te maken hebben met de parelen? Maar da!
zal ik gauw genoeg te weten komen."
Mrs. Sands deed de deur van een elegant bou
doir open. Het licht, was reeds aan en Miss Black
bume merkte dadelijk op, dat de deur tusschen
het boudoir en; de slaapkamer, waarin ook licht
brandde, wijd open stond. Zü vermoedde, dat Mrs.
Sands juist klaar was met haar toilet, toen haar
man thuis kwam. Misschien had haar kamenier
haar aan die parels niet mogen helpen. In ieder
geval had iemand vergeten de lichten uit te
draaien, ezzmaar Mrs. Sands gar zelf eon ver
klaring.
„Ik heb, terwül ik mü kleedde, de deur tusschen
mijn kamer en deze open lateni staan, om wat u
daar op tafel ziet liggen".
Zij maakte een zenuwachtig gebaar en Miss Black
bume zag op het tafeltje, dat Beverley aanwees,
een groot, ovaal, roodfluweel kistje, versierd met
een prachtige gouden kroon. De parelenrijgster wist-
iets van» kronen: hertoginnen, gravinnen, barones
sen en mindere godinnen. Maar dit was een konink
lijke kroon. Waarachtig, zij kreeg prachtige „co-
pie" voor haar mémoires.
Beverley's hand bewoog zich naar het roode
kistje. Zij wilde zoo gauw mogelijk klaar zijn met
Miss Blackbume, om weer naar den hall te kun
nen gaan. Zij moest trachten» Roger, vóór hij weg
ging, te spreken, ofschoon zij niet naar zijn kamer
durfde gaan letterlijk niet durfde.
„U zult de parelen zien en begon zij, toen
zij een» electri9ch belletje hoorde gaan: een hard,
dringend bellen.
Wordt vervolgd.