Tliemeue/Li HEERENBAAI De dingen om ons heen. afgedamd. Het gevolg hiervan ia, dat de stroom, «He zich door eene regelmatig smaller wordende ope ning moet pereen in' het felst van het getij eone enorme kracht verkrijgt; on1 het meermalen voor komt, dat er 30 a 50 centimeter verval staat. Vooral Maandag met het opkomen van den vlood moet de kracht van den stroom geweldig zijn geweest. Wij vernamon zelfs, dat de groote kraan1 hierdoor tot in de doorvaart werd meegesleept en daardoor eenlge uren niet heeft kunnen werken. Tijdens den! hevigen stroom kon zelfs een sleepboot (zonder sleep wel te verstaan) niet tegen den stroom opkomen, hoewel dit, meerdere malen werd beproefd. Het verval, diat daarbij op den dam werd geconstateerd, was vol gons de laagste opgave, wolko wij daarvan ontvin gen, wel 70 centimeter. Andereni gaven -1 Meter ver-i val op, Dat de stroom er zéér sterk is, was trouwens ook heden wel te zien. Een Wieringer vissohers- schuit, dio mot. een -flinke bries en ruime gelegen heid (om in don visschersterm te blijven) kwam aanvaren1, mocht hot. slechts na ongeveer twintig mi nuten dan eens iets vooruit, dan weer iets achter uit te zijn gedreven, gelukken over den dam heen te komen. En nu was de stroom (het was eb) op dat oogenblik nog lang niet op z'n hevigst. Toch geeft deze toenemende kracht van den stroom nog wel iets te denken over de moeiHJkho- den, welke zich nog kunnen voordoen vóór de dam over de geheele breedte van het Amsteldiep boven water is. Do firma Hofman en. Van Hat/tem laat reods eon paar bakken gereed maken, welko be stemd zijn om» met zond gevuld) ini de laatste opening neregelaten te worden. Dat moet natuurlijk gebeuren op 'n oogenblik dat 't getij stilstaat. Maar da is, nu de opening steeds nauwer wordt, slechts een heel kort oogenblik. Men zal deze bakken dan ook nog wel vlug van boven af met zooveel mogelijk zand of keileem moeten aanvullen en ondersteunen, anders is de zekerheid niet zoo heel groot, dat ze op hun plaats zullen blijven' liggen. Trouwens, deze firma heeft heel wat en flink materiaal en zij weet het te gebruiken óók. De moeilijkheden zullen dus wel overwonnen worden, al mogen zij vooral niet te licht geschat worden. Wat betreft de verzakkingen van het op het wad liggende gedeelte van dezen dijk, tot nog toe gaat dit nog vrij goed. Wel zijn hier en daar reeds ver zakkingen voorgekomen, wat is te constateeren uit de naast den dijk voorkomende oppuilingen van den bodem, doch deze zijn nog niet van belangrijken aard». Nu echter eene nieuwe laag zand hierover wordt aangebracht en de druk dus weer heel wal zwaarder zal worden, wordt algemeen verwacht, dat deze verzakkingen wel een grooteren; omvang zullen aannemen. Van' het eerst ondernomen gedeelte van dien dijk buiten het afwaterings- en scheepvaartkanaal (het werk van de firma Van der Velde) valt uit den aard der zaak niet zoovéél mede te deelen, als van het hiervoor omschrevene. Op de eerste 2 a 300 meter, waar reeds meerdere verzakkingen zijn voorgeko men, moet nog een flinke laag zand worden opge bracht. Men is voornemens deze nu binnenkort aan te voeren. Of dat ditmaal zonder nieuwê inzinkin gen zal plaats hebben, zal nu wel spoedig uitkomen. Wij vernamen echter reeds meerdere uitlatingen, waarbij hierover vrees werd uitgesproken. Een daaraan grenzendi gedeelte van een paar honderd meter is reeds vrijwel op hoogte. Wel moet de kruin nog iets worden bijgewerkt, doch overigens zijn aan binnen- en buitenzijde de taluds reeds geheel afgewerkt. Verderop, hoewel nog niet op hoogte, wordt de buitenzijde ook gestadig meer opgevoerd en afgewerkt, zoodat men over een flinkcn af stand», ongeveer tot bij de Mididenvliet, een vrij goed, overzicht over de zeezijde verkrijgt. Vandaar af staat echter nog alleen het zandlichaam, waarvan de bo venzijde nog de grilligste vormen vertoont. Zoo constateerden wij hoogteverschillen van ongeveer twee meter, op enkele metera afstand van elkaar. Toch is het, als althans de zandvooraad voldoende is, slechts een kwestie van tijd, om hierin den juis- ton vorm aan te brengen. En: mocht die voorraad, nog niet geheel voldoendezijn, dan heeft men hot zand vlak bij de hand. Op verschillende plaatsen wordt thans namelijk reeds gebruik gemaakt van het vorig jaar uit het afwaterings- en scheepvaart kanaal gebaggerde zand, hetwelk toon aan de bui tenzijde van den dijk op het wad is neergespoten (omdat het niet direct bruikbaar was, om in den dijk te worden verwerkt; het was nl. te slap). Nu hot echter een jaar meestal droog heeft gelegen, is het zoozeer opgestevigd, dat het thans zeer goed te verwerken is en in het bovenste deel van den dijk gemakkelijk kan worden verbruikt- Het wordt dan ook, zoowel per kruiwagen als mot kipkarrentrein- tjes van: het wad naar den dijk vervoerd. Precies op hot uitersto einde van het werk» der fir ma Van der Velde was men bezig de put te maken, waarin de teen van de steenglooiing moet worden legd. Hiermee komt men waarschijnlijk Woensdag middag gereèd en is dan meteen (de steenzetters volgen de kraan, welke de bakken met zand vanuit de put op den dijk stort, op den voet) het onderste gedeelte der steenglooiing over bet geheele perceel aanwezig. Afls men weet, dat deze steenglooiing reeds tot voorbij de Middenvliet op hoogte is, kan worden nagegaan, dat ook dit laatste gedeelte wel spoedig gozet zal zijn. Evenwel blijft er, ook wanneer de geheel© buiten zijde van dit dijkperceel gereed is, aan de binnen zijde nog heel wat te doen over. 1924 zal reeds aar dig ten einde spoeden, eer men kan zeggen: bet is I klaar! Sommigen vreezen er zelfs voor. of het dit Jaar nog wel klaar komt. Maar een heele zomar en najaar staan nog voor den boeg en als het weer goed is, kan in enkele maanden heel wat. gebeuren. Hot hieraan aansluitende perceel dor firma Van Hattum en Blankevoort, voor zoover het zandli- schaam betreft, voor do eerste maal geheel tat het eindie gebracht (tot 2 a 3 meter boven don waterlijn) en daarna met een dwarsdijk aan den Baigdijk aan gesloten. Vanaf het Zuidoostelijk einde gaat men hier nu voor de tweede maal overheen, waarmee men tot ongeveer het bruggetje over het Balgkanaal •halverwege De Itoóij is gevorderd. A!an do ver schillende verheffingen van den bodem naast den dijk, vooral aan de buitenzijde, is te bomerkon, dat ook hier veerschillende verzakkingen hebben plaats gehad. Aan het gereed gemaakte gedeelte van den dijk ziet men daarvan echter weinig, omreden deze firma, wanneer hier of daar eene verzakking plaats heeft, de inzinking onmiddellijk weer aanvult, zoo dat het gereed gemaakte gedeelte nagenoeg over de geheele lengte op dezelfdo hoogte is gebracht. De groote zuigerkotter is met het uitgraven van het kanaal thans ongeveer gevorderd tot vóór de woning van den heer W. Raap, even voorbij de Zandvaart dus. Zwaaiende op de twee achter op het vaartuig aangebrachte groote palen, welke men na eiken zwaai beurtelings laat rijzen en1 dalen, gaat dit groote werktuig als hèt ware stap voor ■stap vooruit. Wanneer men deze zuigerkotter ziet werken, wordt men siteedis weer gefrappeerd door de practische werkmethode, welke hier wordt toege past, omdat zoowel het opgraven, als wel het naar de plaats van bestemming vervoeren der opgegraven specie hier door één en hetzelfde werktuig wordt verricht, terwijl hiervoor in de meeste gevallen een baggermolen of zuiger voor het opbaggeren der specie, één of meer sleepbooten met bakken voor het vervoer tot de plaats van bestemming en een zui ger of elevator voor het ledigen dor bakken en het te bestemder plaatse neerwerpen der specie worden gebruikt- Hiermede wordt ten duidelijkste gede monstreerd, hoe door practische aanvatting eene kostenbesparing van enorme beteekenis verkregen kan wordien. De berm, door bedoelden zuigerkotter tusschen den Baigdijk en het kanaal neergeworpen is dan ook reeds vanaf het begin van het bedoelde perceel (ongeveer bij de woning van den heer G. van Zandwijk') tot aan de Zandvaart op ongeveer Meter hoogte boven» den waterlijn gebracht, om ver derop geleidelijk af te loopen. De schoeiing van' rijs hout, aan de kanaalzijde van dezen berm is reeds bijna tot) het einde van het perceel aanwezig. Wij deelden reeds mee, dat het einde van den nieuwen dijk, door een dwarsdijk aan den Baigdijk is aangesloten. Deze dwarsd'ijk zal daar voorloopig wel blijven liggen, tot ook het nog aan te besteden verdere gedeelte van de werken gereed is, omdat, wanneer bijv. bij het maken van een volgend per ceel van den; dijk, de djwarsdijk weer werd wegge nomen vloed en1 eb, welke dan niet meer door het Amsteldiep in rechtstreeksche verbinding met het westelijk deel van de Wieringer Meer zullen staan, langis dezen weg die verbinding zouden onderhou den, zoadat het kanaal alsdan aan eene snelstroo- niende rivier gelijk zou zijn, mot dit verschil dat de stroom telkens van richting zou verwisselen. De verwachting bestaat dus, dat het verdere gedeelte van den dijk vanaf de uitmonding bij hert Vlieg kamp zal worden ondernomen. Deed men ^t niet, dan zou men genoodzaakt zijn, een nieuw gedeelte dijk' vanuit het kanaal, 'dat dan tot aan de- tegen woordige afsluiting, d».w.z. een» paar honderd meter Oostelijk van den Zwarteweg, zal strekken, eerst door middel van eene zandzuiger op den Baigdijk óf op den omringd ijk der slulsput aldaar kunnen aan- bekend en 'de uitlati: «luiten, waarna de tegenwoordige afsluiting zou kunnen worden verbroken en het kanaal verder ge. zij hom beloond;? Roger liet den geheelen middag, nadat hij haar de parelen gegeven had, nogmaals do revue passeeren en er waren vele bijzonderheden, die hij» thans in een ander licht zag. Zoo wanhopig was haar haast geweest om bij haar vriendin te komen, dat zij» het snoer gebroken en zich niet eens den tijd gegund ha.d om de parelen op te rapen. Roger Sjmd's hart was koud geweest tegenover zijn vrouw, toen» zij elkaar daarna ontmoet had den. Hij) was voorloopig besloten tot' een politiek van zwijgen, daarin hij' tot zelfbescherming de ontwik keling dor dingen zou gadeslaan. Zwijgend stemde hij toe in Beverley's verzoek om de parelenrijg- ster te gaan halen, ofschoon hij het motief van dat verzoek heel verdacht vond. Hij ging, zooals hij» beloofd had, naar 27, Elm Street, Yonkors. Miss Blackbume zelf deed open en toen hij den naam van Clo Riley noemde, stemde zij onmiddellijk toe om met- Mr. Sands mede te gaan. Roger behoefde slechts even te wachten tot Miss afscheid van haar moeder genomen, haar ge reedschappen gohaald en een klein koffertje ge pakt had; want het sprak van zelf, dat de pare- lenirtjgster, wanneer zij haar werk achter elkaar af moest maken, 's nachts in Parki Avenue blijven moest. De kleine vrouw, wieïl gezicht Roger alleronbe duidendst vond, stelde belang zoowel in den man als in de opdracht. De parelenrijgster had dikwijls over hom hooren praten en haar werk bracht haar in kringen, die zijn particuliere aangelegenheden t. kenden. Zijl had Mrs. Sands „het meisje van ner gens vandaan" hooren noemen, en hoewel Miss Blackbum© een» „goede ziel" was, mocht zij toch graag een klein gepeperd schandaaltje. Zij kon zich nu in het vervolg heol interessant maken voor som migen van haar geregelde cliënten door te vertellen hoe zij voor Mrs. Sands gewerkt had; en niet alleen ter wille van haar, maar ook ter wille van zich zelf had zij deze opdracht gaarne aanvaard. Heime lijk; koesterde Ellen Blackbume namelijk het plan later „memoires" te schrijven en zij had, terwijl zij bescheiden zwijgend naast Roger Sands in diens auto zat, een „voorgevoel", dat zij van avond prach tig materiaal voor buitengewoon interessante aan- teekeningen zou krijgen. Zij voelde, dat zijn zenu wen tot het uiterste gespannen waren. „Het was precies alsof hij in een donderwolk, vol geladen» met electriciteit, zat, terwijl ik daar schokken uit kreeg", zeide zij» tot zichzelf, denkend dan haar aanteekenr boek, waarin zij dien mooien zin wilde zetten, als zij thuis kwam. Het was bijna kwart over achten toen Roger met zijn huissleutel do deur van zijn appartementen opende. Miss Blackbume kwam niet alleen onder Sraven kon worden, Verwacht wordt echter, dat men e eerste method» zal volgen, dus do verdere wor- ken vanaf de uitmonding bij het Vliegkamp zal on dernemen. Met het heiën der palen voor de sluitput in het. Balgkanaal loopt het op hot einde. Verschillende materialen voor den verderen bouw wordon reeds aangevoerd. Aan. do zaadstorting in het Balgkanael, waarvan wij destijds meldden, dat het werk met djen krui wagen verder zou worden afgemaakt, is men nog steeds bezig. Waar do verzakkingen hebben, opge houden, is nu een flinke breede verbindingssloot om het werk gegraven, zoodajt geen verdere vrees voor afsluiting van den w&teraf- en toevoer voor het Breezand möer bestaat. De naar alle zijden wegge- perste grond, wordt nu boven op de zaadstorting ge bracht. Echter is mot don storm van Zondag weer heel wat zand van deze storting over den Baigdijk en in zee gowaaid. Er zij» zelfs plaatsen, waar de kruin van den dijk ver o»n»der hot zand bedolven ligt en men» aan de buitenzijde van den »dijk nóch van den berm, nóch van de steenglooiing ïöts meer kan ontdokkon, omdat het zan<i in rechte lijn van boven af tot in zee neerdaalt. Het op z'n plaats brengen van dit zand zal dus weer heel wat arbeidsprestatie vorderen. Moeder Natuur heeft echter wel eens meer vanl zulke grillen, die niet zijn te keeren' en zoo zal men ook hierin wel moeten berusten. bekend en do uitlatingen van den zeer veel spre kenden heer Herriot, die ofschoon hü nog geon pro- mier is, heel den, dag infcerviows verleent, alsof hij meneer-zelf is, doen vermoeden, dat ook hij zal >p een of andere manier do bezetting re laton voortduren. Als zou zo dan weer „onziohft- baar" worden en al zouden de Fransohe troopon alleen dienen /tor verzekering der veiligheid van de Fransoh ingeniourscpmmissie, die zou hebben to zorgen voor Frankrijks eoonomischo belangen tor plaatse, zoowel aangaando de produotoii der mnnen als wat de spoorwegen betreft. Alleen raorkwuardig is hierbij, dat België blijk baar poogt zioli los te makpn van do leiding uit MIJNHARDT's Staal-Tabletten 9u« Maag-Tabletten.75 Zenuw-Tabletten .751 Laxeer-Tabletten .60« Hoofdpijn-Tabletten 60 Bij Apoth. en Drogisten. „De fijne geur verraadt de kwaliteit van 'tedei fabricaat He»t schijnt, dat men in Duitachland voorloopig tot een resultaat is gekomen .en wel, dat niettegen staande de Rijksdag een totaal' verschillende samen stelling heeft verkregen, toch 'de regeering maar zal blijven zooals zp was- Blijkbaar is men van meening, dat als uiterst rechts en uiterst links ten koste van de middenpartijen zijn versterkt, er nog zooveel te meer reden is om de oude regeering te laten voortbestaan, vermoedelijk in de hoop, dat de twee uiterste vleugels het te druk- zullen heb ben om elkaar te bestrijden, dan dat zij het de regeering bijzonder moeilijk kunnen maken. Toch heeft men allerlei moeite gedaan om met de Duitsch-nationalen tot een aocoora te komen en hen te bewegen deel' te nemen aan de regeering. Doch de eischen der conservatieven waren te hoog om to aanvaarden. Zoodoende krijgen zij niets, inpl'aats van 'de vier gewichtigste portefeuilles waarop zij aanspraak maakten. Te laat zagen z'ij hun fout in en beweerden toen, dat zij geen eischen hadden ge steld, doch slechts wenschon hadden geuit. Doch toen had Marx zijn opdracht al ontvangen om niet zijn oude medewerkers voor de verkiezingen aan het roer te blnven. u^fairx klhft aus en met hem Stresemann, hetgeen beteekent, dat het rapport-Dawes wordt aanvaard en dat de regeering haar best zal doen om het Ver drag van Versail'les na te loven, iets waarvan men veel minder zeker zou zijn geweest, als de nationa listen waren toegetreden tot het bewind. Nu wil het nog niet veel zeggen, dat Marx en de zijnen hun best willen doen. Want „hun best" is een zeer relatief begrip en zonder de krachtige medewerking van handel landbouw en nijverheid, komt de regeering alleen niet heel1 ver. Daar nu de kopstukken der nijverheid en de groote grondbezitters over het algemeen tot .de Duitsch-nationalen^ zoo niet tot de nog meer rechtstaande Vol3dscho partij behooren is het te yerWachfcon, dat de stei^n, die Marx van dien kant vol n nvATi «.aam 11J «Ti L.Z J i. •Miiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiaiiltiiiiiiiiiai aiiiaiiiiiiain EDICCrUK l de Duitsch-nationalen buiten de regeering blij ven, die zoodoende alleen heeft te steunen op den matigde partijen: democraten, volkspartij, centrum en sociaal-democraten, wordt de kans uitermate ge ring, dat de verschillene maatregelen (zooals het nieuwe regime der Staatsspoorwegen), die noodig zijn ter uitvoering van liet plan. Dawes, de ver- edschte meerderheid van 8/b van den Rijksdag zul- I len verkrijgen. Nog onmogelijker lijkt het dat die noodige meer derheid zal worden verkregen, zoolang de bezetting van het Roergebied, in welken vorm aan ook, blijft bestaan. En de kans op terugkeer der Fransohe be zetting uit het Roergebied^ lijkt bijzonder gering. Dat Poincaré daarin nooit zou toestemmen was Parijs en dat men te Brussel tot inzicht komt, dat do economische afscheiding van Roergebied on Rijk, het voor hot laatstgenoemde onmogelijk maakt om j werkelijk te voldoen aan de eischen der crediteuren I uit hoofde der oorlogsschade. Er zal op een m andere manier oen. modus moeten worden gevonden, waarbij de economische I eenheid^ van Duitsohland wordt horstel d, terwijl' Frankrijk toch zijn onderpanden behoudt en zich zelf kan botalon als de Duitsche regoering dit niet jdoet. Men kan het, nog voor over dit zooken van vijf pooten aan één varkens in een conferentie is begon nen, thans reeds met vrij groote zekerheid als on- mogelijk beschouwen dat zulk een vondst zou zijn to doen. j gesteld zelfs, dat MacDonald en Theunis, Musso- lini en wié daar dan straks in Frankrijk premier zal wordent een compromis weten te sluiten, waarbij dei oooupatie in een of anderen vorm „onzichtbaar blijft bestaan, gelooft dan iemand, dat Duitsohland zal toestemmen? Of geloot men niet veeleer is men er niet zeker van, dat elke denkbare Duitsche regeering zal zeggen, dat de ^vervulling onmogelijk wordt gemaakt? Men heeft immers het officieel© rapport der deskundigen, wier plan, naar Dawes uitdrukkelijk zegt, alleen uitvoerbaar is als de een- heia van Duitsohland op economisch gebied wordt hersteld en het rijk de vrije beschikking krijgt over zijn hulpbronnen en rijkdommen van allerlei aard. Er behoeft geen woord over 'te worden uitge maakt: als aan de voorwaarde van Déwes niet wordt voldaan, komt er van betalen niets. Geen Duitsche regeering kan levensvatbaa rzijn, die dit hoofdpunt uit het oog verliest. Alleen de communisten zouden wellicht bereid zijn, ja te zeggen. Doch van hen heeft de Entente in het geheel niets te hopen, omdat zij, na te heb ben toegestemd, er op rekenen, dat hun parfcijge- nooten in de Ententelanden zich zullen verzetten tegen deze „uitbuiting der arbeiders ten behoeve van 4 buitenlandsehe kapitalisten." Hiermede komt men dus te Parijs in geen geval verder. En wat onder Poincaré mogelijk was, nl. de eigen exploitatie onder bescherming der bajo netten van de bezettingstroepen zal' thans wellicht meer moeite kosten, nu de linkervleugel der Ka- I mer zoo zeer is versterkt. Wij wezen er> reeds vroeger op, dat de minder heid, die Herriot, in het gunstigste geval zou kunnen verkrijgen, niet groot zou zijn geweest. Nu de socialisten hoogstens welwillend-neuferaal zijn en in geen geval meedoen aan de regoering "bétöö- kent dat2 dat Herriot (of wie dan ook) steun ter rechterzijde zal moéten zoeken. En dat zal dan ook wel de verklaring zijn voor het feit ,dat Herriot, j die -destijds na zijn reis uit Moskou voor driekwart bolchewist werd aangezien, thans veel minder inter- nationaal en „pro-proletariërs aller landen", op- I treedt, dan men naci verwacht op grond zijner ante- I cedenten. Van een bekeering tot het standpunt van Mac- j Donald is althans geen sprake. Het zal' mooi zijn, 1 als de kloof tusschen Fransohe en Britsche opvat- wordt nieuwe f- T> nz TT- -- het. ïme-Pomoaré. n hoeverre dat het geval' zal zijn, blijkt al da delijk uit het resultaat der actie tegen Millorand, als Staats-president. Toegegeven, dat deze heer zich meer heeft ge ëxposeerd dan wenschel'ijk is voor een constitutio neel staatshoofd, dat boven do partijen heeft to staan, toegegeven, dat hij buitengewoon onaange naam sprak over radicalen, en socialisten, dan blijft het toch nog zeer de vraag of deze radicalen of socialisten - het zullen aandurven den Staatspresi dent te maken tot een figuur in den politieken par- tijstrnd.^ Doen zij dit, dan moeten Zij ook verder samen werken en is er kans op een wijziging van de bui tenlandsehe politiek. Doch het is de vraag of de winst in dit opzicht zou kunnen opwegen tegen de ernstige schade, toegebracht aan de grondwet en aan de positie van het staatshoofd, van wiens onschendbaarheid zéér weinig zou overblijven als hü werd verlaagd tot den rang van het een of ander ministertie en als de door hem benoemde premier de feiteï'ü'ke baas in Frankrijk's regeering werd. UITKIJK. den indruk van de pracht van den hall, maar ook van de origineele versiering ervan. Toen Roger zichzelf en de parelenrijgster met zijn huissleutel binnengelaten had, kreeg hij spijt, dat hij het had gedaan. Hij wilde op dit oogenblik Beverley niet alleen spreken. Miss Blackbume lette altijd te zeer op kleine bijzonderheden dan dat het haar ontging dat hij terugging en op de elec- trische bel aan den buitenkant van de deur, die hij nog ndet gesloten had, drukte. En to^n hij aan den buttler zeide: „Zeg aan Mrs. Sands, dat het mij gelukt is Miss Blackbume mede to brengen", be greep de kleine vrouw dadelijk, dat hij een gesprek met zijn vrouw wilde vermijden. De hall was groot en gemeubileerd als een salon, waarom het niet onbeleefd was, dat Roger met het excuus, dat hij sdch Voor het diner moest gaan kleeden, de parelenrijgster alleen liet. Hij! moest, zoo zedde hij, naar zijin club. Terwijl hij'-dit echter zeide en nog voor de buttler zijn boodschap aan Mrs. Sands had kunnen overbrengen, verscheen een verblindend! visioar. Het kon, dat voelde Miss Blackbume, niei - anders zijn dan Mrs. Sands zelf; on ziji had k, want Beverley had zich met ongewone haast en tevens met buitengewone zorg gekleed) om klaar te zijn, wanneer Roger terug zou zijn. Het visioen' kwam in dien halï vóór de buttler de boodschap had kunnen overbrengen, en de komst van zijn vrouw, terwijl1 de butler erbij was, gaf Ro ger een; gelegenheid, die hü niet voorbü wilde la ten gaan. Er was iets, dat hij den man in tegen woordigheid van Beverley wilde vragen, maar hij had niet verwacht, dat die gelegenheid zich zoo gauw zou voordoen. De butler ging eerbiedig ter zijde, omi Mr». Sands te laten passeeren. Maar vóór de man weg was, zeide Roger, ook nog vóór hij Beverley gegroet had: „Tusschen twee haakjes, Johnson, is er nog iemand geweest terwijl ik uit was?" „Ja, sir", antwoordde de butler. „Er ls een heer geweest. Hij Maar het visioen kwam tusschenbeide: „Die heer was geen gewone bezoeker", zeide zij met een scherpen, bijna angstigen klank in haar stem .„Je moet aan Mr. Sands uitleggen dat hij alleen kwam om Miss Riley thuis te brengen." En dan ging zij voort, hoewel zij toch feitelijk den butler bevolen had dat te doen: „Het arme kind is doodop en half bewusteloos thuis gekomen. Zij moest naar binnen gedragen worden. De man bleef slechts lang ge noeg. om te hooren, dat zü zich wat beter voelde. Is dit Miss Blackbume, die zoo vriendelük geweest is met Ie mee te komen?" Dat alles kwam er lm één adem uit. De mooie dame in het wit en zilver glimlachte tegen het kleine vrouwtje in bruine pongée. Maar Roger was niet iemand, die zich makkelijk om den tuin liet leiden. „Ja, dat is Miss Blackbume", antwoordde hij kalm. „Hoe heette die -münheer, Johnson? Heb je zün naam ook gehoord?" „Ja, sir. ik meen rijn' naam gehoord te hebben. Als ik mü niet vergis, dezelfde als van de jonge dame, Riley of O'Reilley. Maar zeker weten, doe ik het niet, want hü is niet aangediend, zooals Mrs. Sands daareven zeide". Roger keek Beverley recht in de oogen. „Was het Justin O'Reilley?" vroeg hij1 kalm en zijn oogen zei den: „Als. je geweten zuiver is, zal je begrijpen, dat ik niet probeer je een bekentenis te ontwringen. Ik geef je de gelegenheid je te verklaren, dat is alles, hier en op dit oogenblik." Maar op Beverley's gelaat spreidde zich een» van die pijnlijke blossen, welke altijd kwamen, wan neer zü ze het minst wenschte. Zij begreep te laat dat Roger dit alles aan Johnson gevraagd h"ad, omdat hij vermoedde, Ja misschien wist, dat O'Reilley in het huis geweest was. „Ja, Justin O'Reilley is hier een tien minuten ge weest", antwoordde zü» terwijl zü haar stem even kalm trachtte te houden als die van Roger. „Maar dit alles is niet heel interessant voor Miss Black bume. Het was heel lief van haar haar Zondag avond! aan ons te willen geven. Zullen we „Een oogenblik, als het Je blieft." viel Roger haar in de rede, nog steeds met die akelige k^lme stem, welke, naar het scheen, aan een vreemde niets verraden kon, maar voor Beverley als een mes in haar hart was. „Ik moet dadelü'k uit. Maar vóór ik me ga verkleeden, zou ik nog graag de laatsre berichten over je protégée hooren. Ze leek me hee' goed en volstrekt niet op het punt om flauw te val len, toen ik haar, voor ik van mijn wandeling thuis kwam, het huis ip zag trippelen. Tusschen twee haakjes, misschien is Mr. ó'fteilley toen WJ haar geweest. Hij liep het huis voorbij". „Daar weet ik niets van", antwoordde Beverley langzaam. „Clo- heeft er niets van verteld, dat zfj toen Mr. O'Rellly gezien heeft. Zij heeft wat ge nist en is toen weer uitgegaan. Johnson had hot over haar tweede thuiskomst." Beverley wist, dat haar man makkelijk Johnson achter haar rug om had. kunnen uitvragen» en haar dan misschien, doordat zü niet wist, wat er bespro- kon was, in de val kunnen lokken. Maar hij had er de voorkeur aan gegeven even openhartig als hard te zijn, en hoewel Beverley leed, was zij hem daar toch dankbaar voor. „Ik moet me nu gaan verkleeden", zeide Roger met nadruk. „Ik dineer in de club". Met een paar beleefde woorden tegen Miss Black bume ging Sands weg. Even later hoorde zijn vrouw, dat hij' de deur van zijn slaapkamer afsloot. Bij het hooren van dat geluid was het alsof haar hart in haar borst moest sterven. Zij voelde zich physiek ziek en zou er heel wat voor gegeven h- b- ben, als de parelenrijgster er niet geweest! was. Maar. die was er nu eenmaal en zij kon niet onbe leefd behandeld worden. „U dineert natuurlijk met me vóór u aan uw werk begint", zeide Beverley, probeerend hartelijk ro zijn. Maar Miss Blackbume glimlachte en knikte van neen. Zij had thuis al thee gedronken met haar moeder, ea zou niet meer kunnen eten. „Don zal ik u naar mijn boudoir brengen", zeide Beverley vriendelijk tegen het kleine vrouwtje in het bruin. „Daar zijn de parelen. U zult verbaasd staan zoo mooi als zij zijn." Miss Blackbum liet Mrs. Sands voorgaan. „Dat is een drama hier", zeide zij tot zichzelf. „Zou het iets te maken hebben met de parelen? Maar da! zal ik gauw genoeg te weten komen." Mrs. Sands deed de deur van een elegant bou doir open. Het licht, was reeds aan en Miss Black bume merkte dadelijk op, dat de deur tusschen het boudoir en; de slaapkamer, waarin ook licht brandde, wijd open stond. Zü vermoedde, dat Mrs. Sands juist klaar was met haar toilet, toen haar man thuis kwam. Misschien had haar kamenier haar aan die parels niet mogen helpen. In ieder geval had iemand vergeten de lichten uit te draaien, ezzmaar Mrs. Sands gar zelf eon ver klaring. „Ik heb, terwül ik mü kleedde, de deur tusschen mijn kamer en deze open lateni staan, om wat u daar op tafel ziet liggen". Zij maakte een zenuwachtig gebaar en Miss Black bume zag op het tafeltje, dat Beverley aanwees, een groot, ovaal, roodfluweel kistje, versierd met een prachtige gouden kroon. De parelenrijgster wist- iets van» kronen: hertoginnen, gravinnen, barones sen en mindere godinnen. Maar dit was een konink lijke kroon. Waarachtig, zij kreeg prachtige „co- pie" voor haar mémoires. Beverley's hand bewoog zich naar het roode kistje. Zij wilde zoo gauw mogelijk klaar zijn met Miss Blackbume, om weer naar den hall te kun nen gaan. Zij moest trachten» Roger, vóór hij weg ging, te spreken, ofschoon zij niet naar zijn kamer durfde gaan letterlijk niet durfde. „U zult de parelen zien en begon zij, toen zij een» electri9ch belletje hoorde gaan: een hard, dringend bellen. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1924 | | pagina 6