Uit het hart van tiolland.
Ingezonden Stukken.
Gemengd Nieuws.
"15
nng te kunjifm opmaken
f25000, terwijl nu het ge-
zoo goed als geheel verlo
ven db Bank aangevraagde snrsóanoe vAn botft
iiöj*.
I)c sdttinflf vorderde ongeveer 4 uur.
Aldaar bleek, dat door do Bank uitstel van be
taling gevraagd was, omdat een run gevreesd
word tengevolge van net faillissement Uthermölen
en Visser, wijn- een kaashandelaren te Hoorn en
Nieuwe Niedorp, bij welk faillissement de Bank
voor f 240.000 i s betrokken.
Van het 1 millioen groote aandeelenkapitaal is
f525.000 geplaatst, terwijl het reservefonds f60.000
bedraagt.
De namen van 625 crediteuren, ruim een milli
oen vertegenwoordigende, worden met de door hen
verstrekte bedragen voorgelezen.
De post depositohouders is groot een bedrag van
f863.315. De post rekeninghouders bedraagt
f 1.287.557, zoodat o.i. de Bank aan crediteuren een
2 millioon .verschuldigd is.
N u staat daartegenover oen post van f 8.045.953.59
aan debiteuren, waarvan niet verhaalbaar een be
drag van f425.000 wordt geacht.
liet saldo van do firma Uthermölen en Visser
bedraagt in rokeningcourant f239.222 on hiervan
zal zeer zeker oen groot bedrag gedekt zijn.
Do post in deposito genomen wissels ton laste
van de firma Uthermölen bedraagt f 990.000 francs,
omgerekend in Hollandsch geld f143.550.
Do hoer Blom, accountant to Heiloo, dio als ge
machtigde van eenige crediteuren de vergadering
bijwoonde, gaf dan opk als zijn meening to kennen,
dat hot geval Uthermölen niet de uitsluitende
oorzaak is van do debacle. Het kwam hem voorts
vreemd voor, hoe htt mogelijk was geweest vóór 5
maanden nog een rekemnr 11
met een winstcüfer van f2
heele aandeelenkapitaal zoo goed
ren zal zijn.
Ook stelde de heer Blom do vraag1, waaruit de
f 425.000 niet verhaalbaar bestond, Z.i. zou dit 'be
drag wel hoogor zijn, aangezien verschillende pos
ten onder de debiteuren voorkomen van menscnen
dio reeds failliet zijn geweest of waarvan het fail
lissement xeeds is geëindigd.
Voorts kwamen de N.V. Bernard en Co. voor
f92.000, Genefaas voor f13.490, de Nachtveiligheids
dienst voor f15.293, John. D. Appel voor f26.186,
de opgeheven N. Courant voor f5.967.83 en het
modemagazijn „de Witte t EngeF' te Hoocrn voor
f 35.000, een sigarenwinkelier te Hoorn voor f 50.000
op de rekening voor, alle posten waarvan betwijfeld
werd of ze wel voldoende gedekt zouden zijn.
Mr. W. C. Bosman oordeelde het de taak van de
door do rechtbank te benoemen bewindvoerders, om
de vragen van den heer Blom en anderen te beant
woorden. Spr. was van meening, dat met groote
waarschijnlijkheid verwacht mag worden, dat van
de crediteuren geen cent verloren zal blijken te
zijn en dat de verliezen door het aandeelenkapitaöl
gedekt zullen kannen worden.
Het feit, dat in Januari de post depositohouders
een 7900.000 bedroeg en thans een f 100.000 was
teruggeloopen, behoefde allerminst bevreemding te
wekken.
Het resultaat van de bijeenkomst was, dat met
aïgemeene stemmen de voorloopige surséance van
betaling word toegestaan.
Do rechtbank benoemde hierna tot bewindvoer
ders de Mrs. M. Moens en P. A. Offers on tot des
kundigen de heeren Wonter Balk to Hoorn en An-
ncgam, accountant to Arasterdam.
.SPREEUWENTIJ D"'
Tn dc te Barnoveld gehouden raadsvergadering
klaaede een der leden over het torenuurwerk te
Voorthuizen, dat vaak schromelijk in de war Is.
Meermalen geeft het ééno wijzerbord bijv. als tijd
aan 8 uur. terwijl de wijzers van 't andere bord
't zelfde ooerenblik op half elf staan.
Vol eens spreker zijn van dit alles de spreeuwen
de schuld, die op de wijzers gaan zitten, welke daar
door zakken. Vandaar, dat in genoemd dorp thans
wordt gesproken van zonnetijd, zomertijd en
spreeuwentijd. Hdbld. j
uien, weet iedere uiertteler, wat daarmede bedoeld
wordt.
Dat hier slechts kaligebrek in het spel is, wisten
wi) niet, dat is toevallig gebleken bij een bemestings-
proef. Op land. waar men altijd; zeer veel hinder had
van „de hond" en waarvan de voorvrucht wortelen
was geweest, werd een kalibemestingsproef genomen.
En zie, het raadsel was'hiermede in eens opgelost.
De perceelen, welke kali ontvingen, groeiden geheel
normaal, met een heldere, frissche kleur; het per
ceel zonder kali daarentegen vertoonde weder op zulk
een erge wijze het gebrek, dat het verschil, hoewel
het perceel ongeveer 100 M. van den weg was gelegen,
van daar zeer goed te zien was. De meeropbrengst
door het gebruik van kali was dan ook zeer groot:
niet minder dan 11975 Kg. per H.A.
Natuurlijk is het bij dio eene proef niet gebleven on
hebben verdere proeven ten volste bewezen, dat hier
slechts kaligebrek de oorzaak was. van wat door de
spraakmakende gemeente „ziekte" word genoemd.
Zelfs zoo dankbaar was het gowaa voor eon kaligift,
dat toen in Juni nog eon overbemesting mot kali
werd gegeven, do uien op de „zioke" plaatsen zich
nog bijna herstelden.
Nu komen wij meer en moer tot de overtuiging dat
do oude leer „op kleigronden is geen kaliberaesting
noodig" beslist onjuist is. Door de nieuwere bedrijfs-
wijze, nl. het geven van groote hoeveelheden fosfor-
zuur- on stikstofmost op onze kleingronden, met
weglating van kali, omdat men meent, dat deze grom.
den daaraan geen behoefte hebben, moot noodzake
lijk ten gevolge hebben, dat er gebrek aan kali iri
den grond komt, met al de gevolgen van dien. De
„wet van het minimum", bij onze leerlingen van
land- en tuinbouwcursussen goed bekend, doet zich
hier ook gelden.
Het is ons gebleken, dat ook in Noordholland, nl.
te IJroek op Langendijk, „de hond" in de uien geen
onbekende is. Wij achten bovenstaande belangrijk
genoeg om het onder de aandacht van de land- en
tuinbouwers te brengen en zouden het zeer op prijs
stellen, als iedere uienverbouwer, die met „de hond"
heeft te kampen, ondergeteekende daarmede in ken
nis zou willen stellen. Ér zou dan een onderzoek
kunnen worden ingesteld, of kaligebrek de oorzaak is.
D. H. PRINS,
R, Yiasch errstraat 10, Ai k maar.
Bi] Huid]«tik «n ook bi] Muggenbeten geeft bat Inwrijven
met PUHOl. dadelijk verlichting. Bi] Apoth. en Droglsteh.
genomen, maar gemerkt, dat zij geen geld genoeg
hadden. Ben van hen bedreigde toen den chauffeur
met de revolver. Toen de chauffeur haar die trachtte
te ontwringen, reed de auto tegen een lantaarnpaal
op. De meisjes ontsnapten, maar werden laior ge
vangen.
Kennissen van de meisjes legden een
genis omtrent haar af, maar weten
de aan veelvuldig biosooop-bezoek.
aar escd-
DE
WERK VOOR FRANSCHE STUDENTEN IN
ZOMERMAANDEN.
Op voorbeeld van Amerika heeft de „Association
générale des étudiants" uit haar midden oen com
missie benoemd, dio tot taak hoeft om niet-gefortu-
neerdó studonton in de vier zomermaanden aan werk
to helpen. Groot is reeds het aantal candidaten, dat
zich opgegeven hooft voor tUdelijk stenogruaf, socre-
taris, repetitor, leeraar, plaatsvervangend geneesheer
of apotheker. Do aanvragen waren in den beginne
zeer gering, maar langzamerhand noemt de vraag
toe, zoodat de commissie verwacht vele studenten in
hun moeilijke financieele omstandigheden te kunnen
helpen.
DE PRINS VAN WALES UITGENOODIOD NAAR
ZUID-AFRIKA TE KOMEN.
Uit Kaapstad, 26 Juni. Hertzog heeft besloten
den prins van Wales uit te noodigen een bezoek te
brengen aan Zuid-Afrika.
LAND. EN TUINBOUW.
Belangrijk voor U lente Iers.
Een „ziekte", die göen ziekte bleek te zijn.
Sedert enkle jaren begint zich in uienverbouwende
streken een eigenaardig gebrek in dit gewas te ver-
toonen. Reeds kort na het opkomen beginnen de
jonge planten eigenaardige verschijnselen te vertoo-
nen. De punten worden bruingeel, later wil, de groei
gaat erg langzaam; resultaat: dikwijls geen half ge
was. Eigenaardig is 'het, dat dit gebrek zich meestal
niet voordoet over den gehoelen akker, doch met
breede strooken, zoodat zulk een uienveld een eigen
aardig, kenschetsend aanzien geeft. Ook is het zeer
opmerkelijk dat het gebrek zich het hevigst vertoont,
als de voorvrucht wortelen of aardappelen is geweest
Op het eiland Goeree en Overflakkee, waar de ziek
te zeer algemeen voorkomt, noemt men deze „de
hond" eü als men daar spreekt over „de 'hond" in de
ANALPHABETEN IN RUSLAND.
In het einde van 1922 gaf Lènin in zün „Bladen
ut een daigboek* een overzicht van het aantal
inwoners van Rusland dat kon lezen en schrijven.
Volgens dat overzicht bedroeg dat aantal in 1897
in Ruxopeesch Rusland 229 per duizend inwoners, in
den Noord-Kaukasus 150 en in Siberië 108; in het
jaar 1920'waren de getallen respectievelijk 330, 281
en 218
Op grond van deze getallen stelde Lenin vast
dat de vooruitgang op cultureel gebied slechts heel
langzaam ging en dat Rusland nog zeer ver verwil
derd was van de meest elementaire aïgemeene
volksontwikkeling.
Hij heeft toen gezegd dat wanneer de Sovjet Re
publiek tien jaar bestaan zou, den 7den November
.1927 dus, er geen analphabcton moer zouden mogen
zijn. Een groot woord.... Er werd dan ook da
delijk een alxussische bond tot vernietiging van
het analphabetisme gesticht. Daar er echter ln
Sovjerfc-Rusland ongeveer 67 pet. van de bewolking,
dus 85 inillioen analphabeten zijn, is het niet waar
schijnlijk, dat er in 1927 geen meer gevonden zullen
worden. Om de taak eenigszins te vergemakkelijken
beperkte de regeering te Moskou zich er toe,
de kunst van lezen en schrijven te leeren aan per-
ke dranken voortdurend minder wordt gebruikt.
Niemand zal den heer Rutgers kwalijk nemen, da
hij strijdt voor zijn ideaal en gaarne zou zien, dat
ln heel de wereld geen café meer was. Dit is zlL
heilig recht. Wie een overtuiging heeft, is van zelf
een prosqlietenmaker. Anders staat hot 'treurig ge
schapen met zijn overtuiging. Maar zoolang er racnl
schen zijn, die de waar begeeren. waarvan hij zelf
niet is gediend, heeft hij en zijn aanhang niet het
recht over te gaan tot een verbod. Zelfs al zou die
aanhang de meerderheid hebben ln het land.
Want geen geheelonthouder behoeft sterke dran.
ken to koopen, al was er ook om het andere huis oen
café of slijterij. Niemand dwingt hom iets to doen.
Waarom zou hij dan het recht hebben oen ander te
dwingen iet.» te laten?
Bovondicn komen er nog tweo andoro vrngon. Ton
eorsto: kan de slaat do belastingopbrengst missen,
die hij door de „drnnkgewoonten" dos volks ver
krijgt en ten tweede is de schadelijkheid van matig
alcoholgebruik ooit behoorlijk en wetenschappelijk
aangetoond, absoluut voor Alle tijden, beroepen on
klimaten of betrekkelijk voor bepaalde-streken
groepen.
We zullen op doze kwesties hier niet verdor in
gaan. Het zou geen doel hebben, aangezien men
menschen met een voorop gezette meening toch niet
kan overtuigen.
Alleen is het de moeite waard na te gaan, dat medi
ci het niet eens zijn en levensverzekeringen even
min. Als de schadelijkheid onbetwistbaar vaststond
zou er niet een behoorlijk geneesheer kunnen worden
Zou er wél éen ding zijn, d'at een modern mensch gevonden, die alcoholgebruik, zij het ook maar ter-
liever doet dan vergaderen? Ik geloof het niet. We loops, in bescherming neemt. Zou er geen levensver.
vergaderen: voor alles en nog wat op allerlei plaatsen zekeringsmaatschappij zijn, wier technische advi.
en tijden en agenda's. Het mooiste zomerweer, de bit- seurs niet reeds lang geleden speciale lagere tarieven
terste winterstormen houden den vergaderaar niet had gemaakt voor geheelonthouders,
terug om in plechtig concilie zijn „meneer-de-voor- We gelooven gaarne, dat iemand, die dagelijks
zitter" te laten hooren en opmerkingen ten beste te óén of meerdere malen uit gewoonte een hoeveei-
geveh tot heil van den staat, of het volk-of een groep heid alcohol tot zich neemt, op den duur het gevolg
belanghebbenden of zelfs van menschen, die van al der vergiftiging zal ondervinden wat zijn iichume-
de goedigheid volstrekt niet zijn gediend. Ujke of geestelijke vermogens betreft. Maar dat dit
Het dool is dan ook in velo gevallen bijzaak. We i verschijnsel zoo veelvuldig is, dat mon zou moeten
kermen verscheidene menschen wien het totaal on
verschillig is naar wat voor congres zij toe moeten,
als er maar gelegenheid bestaat een redevoering
kwijt te raken en in de krant te komen.
Hoe bitter weinig al dit geredevoer uithaalt is be-
overgaan tot het heroiek besluit van „alles sluiten"
wegens het misbruik van enkelingen en wegens de
mogelijkheid, dat andere leden van het publiek wel
eens iets zouden gebruiken, lijkt ons toch wel heel
drastisch. Niet Zoo lang geleden was er in de bla
kend. Gewoonlijk spreekt men in vergaderingen of den het verhaal van iemand, die' zestig pisangs na
congressen van gelijkgezinden, waardoor men dus ze- elkaar zou opeten en in de 54e stikte. Dit was het
ker is van instemming en als er wordt gesproken verdiende loon van den viezen veelvraat. Doch moe-
in gemengde bijeenkomsten: in Raad of Kamer, waar
dus verschillende opinies en opvattingen zijn verte
genwoordigd, weet ieder spreken met bijna wiskundi
ge zekerheid hoe elke groep zijn woorden zal ontvan
gen: met instemming, oppositie of onverschilligheid.
ten daarom vruchten winkels worden gesloten? Er
zijn menschen, door een te veel aan godsdienst tot
razernij vervallen. Moeten daarom de kerken wor
den gesloten en pastoors en dominó's aan de kaak
worden gesteld als verdervers van het verstand der
Overtuigen doet men niemand, omdat iedereen zijn menschen? Niemand (buiten Rusland dan) die aan
„wel overwogen meening" meebrengt (of toegezonden zoo iets mals denkt Niemand die gebruik van wat
heeft gekregen) en zich niet wiü of mag laten overtui- dan ook verbiedt, omdat misbruik schaadt en van
gen.
Zoodoende krijgt men hot schoone verschijnsel, dat
de heer Rutgers hot principe van Local option voor
de tweede maal in ons Lagerhuis ziet. aangenomen
en het thans met meer kans op resultaat in den Se
naat zal gaan verdedigen, terwijl nauwelijks een
week later do tegenstanders van overdreven drank
bestrijding te Scheveningen congresseeren om te
vechten tegen overheidsinmenging op dit chapiter.
Het spreekt van zelf, dat het dwaasheid is een toe- jk» w
vallitfo meerderheid het recht te geven uit te maken 8 ..verlies bij het kie-
hoe de geheele bevolking van een district of land haar
leven zal inrichten en of zij zich ten pleziere dier
gebruik misbruik zou kunnen komen. Dit gebeurt
alleen met de genotmiddelen tabak en alcohol en
met hazardspel. Kienen ora wild, een fiets- verlo-.
ten „op de 3 laatste nummers van de 100.000" is
een strafbaar feit.
Niet het speculeeren in graan en suiker en koffie,
in Koninklijken of Deli-Batavia. Hoewel er meel
menschen op de Beurs tot den bedelstaf zijn ge
bracht, dan er loopjongens zich hebben vergrepen
Het'zou zijn te begrijpen, als de Staat meent, dal
alle menschen onmondig zijn en dus een voogd noo-
sonen tusschen H en 40 jaar. Volgens de statistie
ken zouden er dus 17 milli<
kxij
meerderheid zich zal hebben te onthouden van eenig 7 oi o.hnl e, flv ,no(
genotmiddel hebben, dat alles verboden werd behalve dood-
Het principe van dwang in zulk een meerderheids- 8aan „an belastingbetalen, terwijl overigens de Staat
besluit gelegen is verwerpelijk voor ieder, die iets '°U u' oefen!n 0,1 al
gevoelt voor persoonlijke vrijheid. Het is altoos lastig 5°?. '2 LT, h B h 8,chaff", T'
een stelling als deze te verdedigen, omdat de geheel- 5 l veronderstellen, dat er behalve
onthouders altoos klaar staan met de bewering, dat f -55?. aaJ1 tals-.i [>e rui e nsch e n was:
wie zich tegen hun idealen verzet of de vrijheid de do vcrb0d.i,tl,„l,ngeu
wenscht zijn vrijheid te behouden, of een drinkebroer ,^ak ,a aa'o® ta Paasaa)-
is of een handlanger van het drankkapitaal. Waarbij --fti -Wm ?i
we dan de kwalificaties dor dames en heeren, eerder rj 5 d °r, h ?n'
7wakker dan sterker maken den ilin ook het leven van hot PUb'lek cn van de
m dTSand, om het even of hij controleurs en rechtere er niet gemakkelijker of plei-
op zijn tijd zelf een glas blèr of wijn of groc wil ge- zl®ri£er °P worden.
bruiken, nog meer gesteld kan zijn op vrijheid om Maar nu de menschen nog niet onmondig zijn en
zulks te doen als hij dit zou wenschen. ni®1 ^doende door de regeerders zijn bevoogd
Zij begrijpen niet, dat de opvoeding van een volk *ot onbenulligheid er op volgt, is het te begrijpen,
niet wordt gediend door een verbodsbepaling, maar ^at er reactie komt en dat men in naam der indi-
ioen menschen les moeten wel door overtuiging en versterking van den wil om vidueele vrijheid opkomt tegen allerlei verbodbn,
- - - _- Hirt v-lïtvfo enfiese hainel/CATt rinn r\ n t r-Y-> A^Ar.V "V f. t'
Merkwaardig is, dat het Roodo Leger sedert 1
Mei 1924 geen enkele analphabeet in zijn gelederen
telt.
EEN PAAR KENAU'S.
Maandag hebben te Chichester eed 17-jarig dienst
meisje en een 16-jarige naaister terecht gestaan we
gens diefstal van een automatische revolver van een
schoenwinkelier aldaar.
De meisjes verklaarden, dat zij genoeg hadden ge
kregen van het leven te Chichester. Zij wilden daar
om naar Londen gaaji, hadden onderweg een taxi
zich te verzetten tegren verleldin». Welke moreele die niets anders beteekenen, dan dat meneer X, Y of
verdienste zit er in. dat men iemand niet vermoordt .z een stokpaardje heeft, dat hij het in het open-
al zou men nog zoo graag, alleen omdat er geen t>a-^ wenscht te berijden.
moordwerktuig te krijgen is? Is het een verdienste Waarmede inmiddels met is «gezegd, dat zij, die m
als een luiaard een wandeling van een uur maakt, *laam- vrijheid oreeren tegen een verbodsbepa-
als er geen enkel vervoermiddel voorhanden is. dat wellicht op andex gebied niet even onverdraag-
iem&nd zich niet bedrinkt op een onbewoond eiland? zaai11 zijn. Ik ken er een, die fulmineert tegen locale
Ons dunkt, dat de zegepraal voor den luiaard, d.w. niaar het rooken zou willen verbieden, om-
z. zijn verbetering, pas komt als er vvel een tram of 'at hijzelf, hé? rooken zoo vies en verkeerd
bus of spoor is en dat het op hooger peil, brengen voor ademhaling vindtHij zal er eerstdaags
van het volk eerst dan kan' worden geconstateerd als ovor gaan congresseeren!
er bij gelijke gelegenheid tot het verkrijgen van ster- A.
wilde gaan wonen. Maar toen zij er met mij een
vriend van Justin over gesproken had, had zij
haar tong wel kunnen afbijten. Je moet weten, dat
Justin's overgrootvader het huis gebouwd heeft
oen Ier, die vóór de Revolutie hier gekomen is en
met do Amerikanen tegen de Engelschen gevochten
heeft. Het bleef in de familie tot enkele jaren vóór
Justin's geboorte, toen zijn vader uit armoede ver
plicht was het te verkoopen. Deze oude dame, There
sa O'Reilly, heeft het gekocht. Men beweert, dat zij
Justin's vader liefhad en trachtte hem met haar geld
in te palmen zij was een rijke erfdochter. Hij stond
op het punt zich met haar te engageeren, toen hij
smoorlijk verliefd werd op een arm meisje, dat bij
Theresa als secretaresse of zoo iets in dienst was. Uit
wraak stelde Theresa heimelijk allés in het werk om
Justin Senior, die een vroolijke, zorgelooze kerel was,
ten gronde to richten. Men zegt. dat zij mannon om
gekocht heeft om hem tot slechte beleggingen over
te halen. In ieder geval kreeg zij het huis en Califor-
nië hem en zijn familie. Ik kan mij voorstellen, dat
hij daar in den beginne een zwaren strijd om het be
staan: heeft moeten voeren. De jonge Justin heeft zijn
eigen carrière moeten maken; zijn vader en een an
dere broer stierven, toen hij een jongen was. En nou
heb ik je die heele lange geschiedenis verteld, omdat
JU oen oudi huis wou hebben."
,.In ieder geval is er wat romantisch aan ver bon
den", lachte Roger. „Maar Miss O'Reilly is nu van
besluit veranderd en wil het huis niet verkoopen,
niet?"
„Dat beweert zij tenminste tegen mij", antwoordde
Lewis. „Zij had nooit zekerheid, dat Justin O'Reill:
niet achter oen evontueolon kooper sta&t, nu
woei, dat hij het huis beslist hebben wil en er een
fatsoenlijken prijs voor betalen kan. Ik vermoed, dat
zij het onder de gegeven omstandigheden aan nie
mand verkoopen zal".
„De arme O'Reilly wil dus graag het huis van zijn
voorouders hebben."
„Ja. Ik weet, dat het al Jaren lang een ideaal van
hem geweest is. Hij heeft me eens verteld, dat hij
daarmedo opgegroeid is."
Dan kwam het gesprek weer op een ander onder
werp, maar Roger nam zich voor om, zoodra Lewis
weg was. aan Miss O'Reilly te schrijven. Hij dacht,
dat hij haar wel zou kunnen overtuigen, dat Justin
niet geïnteresseerd was in het bod, dat hij deed.
I
HOOFDSTUK XXV.
Clo was in staat geweest heel helder te denken,
zoolang er iets bepaalds was om over te denken,
maar haar hersenen weigerden het probleem op te
lossen van dio vijf minuten, welke mislukking of
succes beteekenen konden. Zij kon niet blijven waar
zij was; zij kon niet heen en weer gaan loopen in
de straat, bang als zij was. dat de echte Kit de na
gemaakte Kit aan de „troep" verraden had; in de
gung of op de trappen van het hotel rond te loopen
was ook onmogelijk. Wanneer de moord op Peterson
ontdekt werd, zou iemand zich misschien het slanke
meisje in het bruin herinneren. De politie was nu
en dan, zoo verduveld handig. Wie zou zeggen, of
zij dat meisje in het bruin en door haar Beverley
Sands niet op het spoor zou komen?
„Eéri minuut moet verloopen zijn met het den
ken!" zeide Clo tot zichzelf. „En Peterson is nog niet
tot het leven teruggekeerd. Als ik nu maar hard ge
noeg denken kan en hem en de stilte vergeten gedu
rende een paar minuten, kan ik weggaan."
Maar de stilte werd verbroken. Nogmaals moest zij
beven door het overgaan van de telephoon. Zij stond
bij de deur met haar rug naar den man ln den stoel,
toen het telephoneeren bögon. Het jonge meisje greep
den hoorn en riep .Hallo!" maar geen antwoord volg
de. Zij moest vIm. ^ggaan op gevaar'af, dat zij op
straat zou moetc.. •...,ohten tot O'Reilly zou komen.
„Tenzij zij vlak by wonen, kunnen zij, aangeno- i
men dat Kit mij verraden heeft, nog niet hier zijn",
dacht Clo. Maar Chuff kon natuurlijk uit een huis
om den hoek getelephoneord hebben. Peterson bad
het Westmorland Hotel kunnen kiezen, om dicht bij
zijn vrienden te zijn.
Clo sloot de deur, n&m de sleutel uit het gat en
liet dien achtex den koffer aan het einde van de gang
vallen. „Dat zou unfair zijn tegenover den eigenaar
van den koffer", dacht zij, „want in ieder geval zou
den de bloedsporen verdenking werpen op Poterson's
verdwenon buurvrouw. De sleutel waa maar een bij
komstig iets.
Terwijl zij de trap afliep, die van de zesde étage
naar de benedenverdiepingen leidde, kwam zij een
paar mannen tegen, maar dat leken haar vermoeide
handelsreizigers toe. die naar bed gingen. Blijkbaar
stelden zij geen belang in het gesluierde meisje in het
bruin. Dan kwam do beproeving om langs het bureau
te gaan, maar daar stonden nu weer andere man
nen voor. Clo keek door haar bruinen sluier, maar
zag geen nieuwsgierige blikken. Doch het errsto lag
nog voor haar. De acht minuten konden nog niet ver
loopen zijn; en bovendien kon O'Reilly oponthoud
gehad hebben. Als „Kit" haar makkers trouw was en
van uit haar kffer gezien had wie Peterson's kamer
ingegaan was, kon het volgend oogenblik de grootste
gevaren voor haar bevatten. Het jonge meisje aarzel
de bij de deur, maar sprong dan op de straat, zooals
zij in een golf zou hebben kunnen springen.
Zij kwam verscheidene menschen tegen, terwijl zij
langzaam verder liep. Zij had echter nog maar enkele
stappen gedaan, toen een taxi zich uit de file af
scheidde en zijn vaart voor het trottoir verminderde.
Het raampje stond open en O'Reilly keek eruit. Clo
zwaaide met Kit's handtaschje. Hij zag haar. zeid«
iets 'tegen den chauffeur en de taxi hield vlak bij den
ingang van het hotel bijna stil. Het meisje liep hard
terug. O'Reilly hield het portier wat open, stak zijn
hand uit en trok haar, terwijl de taxi nog in bewe
ging was, naar binnen. Hij had haar „bevelen" niet
vergeten en de noodige instructies aan den chauf,
feur gegeven. Voort snelde de taxi, toen het portier
met een slag dichtgetrokken was en de plotselinge
ruk, vóór Clo zat, deed haar in O'Reilly's armen val
len. Hij hield haar daar een paar seconden in. zette
haar dan voorzichtig naast zich neer.
„Bij Juppiter, ik ben blij u veilig hier te zien zit
ten!" zeido hij op een warmen, 'hartolijken toon, die
bijna tranen In Clo's oogen bracht. „Ik heb hon
derden dingen te zeggen en te vragen, maar in de al
lereerste plaats: waar wilt u naar toe? Naar huls
of
„Naar Krantz' Keiler", voltooide Clo den zin voor
hem. „Weet u waar die is?"
„Ja", zeide O'Reilly. „Ik ben er nooit geweest. Maax
toch
„Ik moet er heen", zeide Clo. „Als u liever niet wilt,
behoeft u niet."
„Ik wil wel", lachte hij. „Maar wat weet u van
Krantz' Keiler?"
„Dat en andere dingen zal ik u vertellen, zoodra
ik wat op adem gekomen ben. Maar zeg me als het
u blieft eerst hoe laat het is."
„Dank zij u heb ik een horloge en kan lk uw j
waag beantwoorden", zeide hij ondeugend. De straat- j
lantaarns gaven aan Clo's klein gezichtje, waarvan
zij haar sluier achterovergeslagen had, een ivoorkleu- 1
rigen tint. Het was een kindergezichtje, maar niet uit
dagend thans, doch de groote, donkere oogen waren,
vond O'Reilly, de oogen van 'n vrouw. Hij was zich
bewust dat hij nog nooit in zijn leven zoo'n intens
belang gesteld had in een vrouwelijk iets. Zij had
hem een poets gebakken, bedrogen en beroofd. Toch
was zijn domineerend gevoel een blijde triomf, dat hij
•haar gevonden had, toen hij haar verloren had ge
waand. Hij was gelukkig omdat zij zijn hulp Ingeroe
pen had; opgewonden, omdat zij samen een onbe
kend avontuur tegemoet gingen.
Hij keek op zijn horloge dat hij in do muur-safe
teruggevonden had en zeide, dat het twaalf minuten
vcor elven was. Krantz' Keiler was in de Fourteenth
Street en zij konden daar om elf uur zijn, want de
taxi reed in de goede richting. „Hebt u haast?" vroeg
hij. „Of zullen we wat rondrijden om alles te bespre
ken? Voor middernacht is het niet gezellig in den
Keiler."
„Ik heb een soort afspraak om half twaalf", zei-
do Clo. „Maar ik zou er graag vóór dien tijd zijn, ora
eens rond te kijken en me te oriënteeren. Ik zal u de
goheele geschiedenis ixi twaalf minuten kunnen ver
tellen. Ik heb vanavond geleerd, dat bijna alles kan
gebeuren, en dat je jaren kunt leven in den tijd dien
■je noodig hebt om een paar laarzen dicht te knoo-
pen."
„In ieder geval kunt u in een paar minuten meer
doen dan eenig ander persoon, dien ik ooit ln mijn
leven ontmoet heb! Mijn eigen ervaring met u be
wijst dat". O'Reilly lachte. Maar het gezicht van het
meisje stond strak. Hij herinnerde zich gehoord te
hebben, dat zij ziek geweest was. Hij wilde haar doen
beseffen, dat hij haar zoowel sympathie a!s hulp ge
ven wilde. „Ik wil niet over mijzelf praten, maar over
u. Zeg mij wat u mij wilt zeggen. U kunt mij ver
trouwen."
„Weet u dat zeker?" vroeg Clo. „Ik stel mijn leven
in uw handen."
„Ik kan u slechts mijn woord van eer geven", ant
woordde O'Reilly. „Kijk mij in mijn gezicht en maak
dan uit, of het te vertrouwen is."
Clo 'keek hem in zijn gezicht en zeide: „Ja, ik zul
u alles vertellen. En vraag mij niets of zeg niets vóór
ik uitgesproken heb!"
Van af het oogenblik, dat hij door haar stem aan de
telephoon verrast was en. zij zijn hulp ingeroepen
had, had O'Reilly zich allerlei phantastische dingen
in het hoofd gehaald, maar hot was kinderspel, ver
geleken bij het verhaal dat zij hem deed. Clo bracht
hem iri tien minuten aan zijn verstand, waarom zij
in Krantz' Keiler moest zijn. Zonder te weten hoe zij
uit hot Hotel Dietz ontvlucht was. was O'Reilly roods
tot do conclusie gekomen, dat zij een meisje was niet
uit duizend, maar uit vele duizenden. Thans zwij
gend luisterend; hoorde hij baar vertellen wat zij in
Peterson's kamer gevonden en gedaan had. Zij ver.
telde het met eenvoudige woorden. Toch zag O'Reilly
het tooneel, als keek hij door het sleutelgat; zag hoe
het meisje tot het besef kwam, dat zij in tegenwoor
digheid was van een niet alleen dooden, maar ook
vermoorden man; zag den strijd tusschen haar wal
ging en haar moed, toen zij de kamer en de zakken
van het lijk, welks met bloed bevlekte kleeren nog
warm waren, doorzocht. Hij hoorde de telephoon
gaan. Hij volgde haar naar de kamer ernaast, en was
vol bewondering voor de manier, waarop zij „Chuff"
uitgehoord had. Toen de taxi in de Fourteenth Street
zijn vaart verminderdo, was zij pas bij het punt go-
komen, dat zij .maar de straat gegaan was." O'Reilly's
hersens hadden gewerkt intusschen. Hij was klaar
om haar den verwachten raad te geven.
Wordt vervolgd.
