ZIJN VROUW.
Biimeniandsch Nieuws»
Ingezonden Stukken.
Burgerlijke Stand.
Gemengd Nieuws.
DE HOOFDPRIJS.
Do hoofdprijs van de Schager Pnardienverloting,
twoo paarden, is gevallen op een lot van den heer
Groen te Wijdenes.
v.v.v.
In een vergadering op Vrijdagavond is onze too-
neelvereeniging V.V.V. weer nieuw leven ingeblazen.
Gedachtig aan de groote successen vroeger door
de vereeniging geoogst, waren reeds dikwijls stem
men daartoe opgegaan, en stellig tot voldoening van
voel kunstliefhebbers is thans tot wederoprichting
definitief besloten.
GEMEENTE RCHAGEN.
Geboren: Johanna Maria, dochter van Joh/anne®
Koomon cn van Guurtje Margaretha van Santen.
Getrouwd: Johan Lankkamp en Sophia Johanna
Elisabeth Hasselo. Uithard Peter van Halm en
Nooit je Vries.
POLITIE.
Verloren: een portemonnaie met geld; een bank*
biljet van flO.
Gevonden: een pakje, inhoudende een taschje; een
armband; eenig geld; een broche.
Vermist: een hoerenfiots.
Achtergebleven: oen koe.
Inlichtingen ter gemeente-secretarie,
SPANBROEK,
Vrijdagavond 10 Ootober geraakte een motorrij
<aviol van don.beer Edel van Kousbroek bij1 hofl pro-
boeren „of io 't dood", (bij welke gelegenheid! dé
machtige motorfiets den .heer Edel ontliep), niet
zeer zachtzinnig tegen do groote deur, toegang}
gevendo tot den boekwinkel yan de firma Taconis.
Do boekwinkelier, de heer Van Roe, kon oonsta
toeren, dat do deur zeer veel geleden had van
de geweldige ontmoeting met 't motorrijwiel. Een
grooto etalagekast werd Jloor de enorme kracht
zelfs iets verzot, terwijl aan de scharnieren alleen
oen niet veel moer dan 1 decimeter breed! gedééltó
was overgebleven. De rest was afgescheurd onder
versplintering van verschillende mooie groene en
andere deurruitj os.
OOK AUTOBUSSEN.
Gistermorgen zijn to Zwolle twee autobussen door
do rnarochausseo's in beslag genomen. Ze waren
uitsluitend ingericht voor vee vervoer, volgeladen
met varkens cn kippen en daartusschen in de eene
auto zes, in de andere drie passagiers.
NOODLOTTIGE VAL.
Donderdagavond, toen het al donker was, wilde de
moeder van het weeshuis te St. Annaland. iets uit de
keukenkast halen, maar zij opende bij vergissing de
kelderdeur, die zich daarnaast bevond, met het ge
volg, dat zij in den kelder viel en zonder bij kennis
te zijn gekomen, eenige uren na het ongeval over
leed.
GARNALEN.
De visschers uit Breskens vangen den laatsten tijd
zeer veel garnalen, "doch hebben daarvan toch slechts
woovore financieelo resultaten, daar de verkoop naar
Bolgiö miniem is. De garnalen worden nu voor 25
cent por K.G. in do verschillende gemeenten van
Zeouwsch-Vlaanderen bij auto's vol uitgeleurd.
DIRKSHORN.
Vergadering van Be pluimvoovereeniging „Ons Be
lang" to Dirkshorn, op Vrijdag 10 October 1924, bij
den hoer D. Bruin alhier. Aanwezig 12 leden.
De voorzitter ojpent met eon welkom de vorgade-
ring, waarna lezing der notulen volgt, die onver
anderd worden goedgekeurd.
Aan do orde is thans do benoeming van een voe-
dervorkooper. De hoer S. Wit stelt zich hiervoor
disponibel en woidt met algemeone stommen be
noemd.
Hierna wordt het ontworp-rogloment door dien
secretaris voorgelezen, wat algemeen 'de goedkeu
ring treft bij de leden.
Dezo afdwaling, die thans weer met een 30 leden
leden wordt opgericht, hoopt door samenwerking
haar leden van goedkoop voeder te voorzien, zal
zich ook toeleggen op het verkrijgen van echte ras-
hennen met goede producties. Ook bestaat het plan
«mi zoo mogelijk hun eieren gezamenlijk op de vei
ling to brengen, om den hoogst- mogelijken prijs te
bedingen. Geïnformeerd1 zal worden op die eiervoi-
liiig to Sohagen naar de voorwaarden hieraan ver
bonden. Daar een en ander nogal mot kosten ge-
Srnard gaat, hoopt het bestuur ten allen tijde op
le medewerking van dl© leden.
Hierna sluit ae voorzitter onder dankzegging voor
do opkomst de vergadering.
JACKIE COOGAN NAAR NEDERLAND.
Jackie Coogan is gisteren te Boedapest aange
komen, waar hij door duizenden ontvangen werd. Hij
zal twoo dagen in deze stad blijvon. Daarna zal hij
naar Woenen on vervolgons over Nederland naar
Amerika reizen, meldt een V. D.-telegram.
VAN EWIJCKSLUIS.
Een ongeveer 30-jarige vrouw, d1o buitenechtelijk
met den grondwerker B. samenleefde en met deze
oen der arbeiderskeeten van de firma Hofman en
Van Hajtem op den afsluitdijk beheerde, heeft zich
in den nHcht van Donderdag op Vrijdag mot hare
twee kinderen uit de voeten gemaakt, naar beweerd
wordt mét medeneming van een bedrag van vijfhon
derd guldon.
Naar verschillende richtingen is een onderzoek in
gesteld, echter tot de afzending van dit bericht zon
der resultaat.
Geachte Redactie,
Beleefd verzoekt cmdergeteekcnde een plaatsje in
Uw veelgelezen blad en wel naar aanleiding van de
jl. gehouden vergadering van Dijkgraaf, Heemraden
en Hoofdingelanden van den Zijpe en Hazepolder en
do daar geuite opmerking aan het adres van ver
schillende sollicitanten, terwij] de schuld van het
niet zegelen der sollicitanten over het algemeen
wordt beschouwd als te zijn, de schuld van de sol
licitanten.
Ik zal ter verduidelijking een paar opmerkingen,
in die vergadering naar voren gebracht, nogmaals
weergeven.
1. De heer N. zegt o.a.:
„Iedereen, die solliciteert, dient de wet te kennen,
„Spreker oordeelt, dat iemand, die naar een derge
lijke betrekking solliciteert, en de wet niet kent, zoo
„iemand is niets."
2. Een paar regels verder staat:
„Dat zoowel de voorzitter. al9 waarn. secretaris
„(dus de heer N.) op de desbetreffende vraag van
„sollicitanten hebben gezegd, dat het sollicitatiestuk
„niet op zegel behoefde.
3. „Do heer Rademaker, zoowel als de heer Hooij
„moenen dat een sollicitant naar een dergelijke be
trekking de capaciteiten moest hebben om te weten
„dat do sollicitatie op zegel moest wezen, terwijl
„laatstgenoemde persoon later nog beweert, dat het
„aan de sollicitanten zelf is te wijten, dat er „ge
schift" wordt tusschen gezegelde en ongezegelde
„sollicitatiestukken."
Beschouwen we nu punt 1 en 2 gecombineerd, dan
blijkt daaruit het volgde:
Do hoer N. heeft aangeraden nio* te zegelen en
zegt daarna, dat sollicitanten, die niet hebben geze
geld, niets zijn.
Nu zijn naar mijne meening twee gevallen moge-
len: a. Do heer N. wist. dat de stukken op zegel
moesten of b. hij wist het niet.
Ingeval a. dan toch heeft de heer N. geen juiste
inlichtingen gegeven aan de sollicitanten en heeft
abusievelijk den sollicitanten aangeraden niet te ze
gelen. Dat dit dan toch een grooto fout van den
waarn. secretaris is, behoeft geen nader betoog.
Ingeval b„ wat mij waarschijnlijker toelijkt. blijkt
den, dat hij het zelf ook niet wist. Is dan het spreek
woord': .,Dn pot verwijt de ketel da.t hij zwart is",
ook niet op hem van toepassing? En hoe hecritL
seert d- N. dan een persoon, die *t niet weet «n
toch inlichtingen geoft aan dorden, dio niets zijn,
omdat ze het niet wetenT
Beschouwen we nu nog slechts 1 en 3 tegen punt
2, dan blijkt daaruit, dat de schuld van hot niet ze
gelen moet worden gezocht bij den sollicitant, ter
wijl uit punt 2 blijkt, dat juist de sollicitant op aan
raden van voorzitter en (of) waarn. secretaris niet
heeft gezegeld.
Nu is naar mijn meening 1 zoo klaar als een
klontje, dat de schuld van het niet zegelen moet
worden1 gezocht bij diegenen, die aangeraden heb
ben niet to zegelen en hoop dan ook, dat het polder
bestuur bij de as. benoeming peen onderscheid zal
maken tusschen hen, die don vorigen keer zegelden
en hen die dat niet deden.
U, Mijnheer de Redacteur, hartelijk dankzeggend
voor de verleende plaatsruimte, verblijf ik met
achting. X.
GEMEENTE ZIJPEL
Ingeschreven van 8 tot en met 10 O et 1924.
Geboren: Everardus Jacobus, zoon van Lourens
Schilder on van Everdlna Anna Tromp,
GEMEENTE WIERINGEN.
Ingeschreven over de maand September 1924.
Geboren: Anna. dochter van S. Dekker en M. Met
selaar. Maartje Pietertje, dochter van Jb. Hegemau.
en G. Lont. Maria, dochter van C. Omis en T. ten
Bokkel. Jacob, zoon van W. Jansen en A. Romeijn.
Aaltje, dochter van P. Kooij en M. Tijsen.
Ondertrouwd: H. Wilms en P. Mostert. C. Everts en
G. Koorn; N. J. Bruul en T. J de Vries
Getrouwd: Jan Hegeman en Geertje Rotgans C.
Evert9 en Geertje Koorn. His Wilms en Pietertje
Mostert.
Overlod'en: Klaas Sprenkeling, oud 30 jaar, echtgen.
van N. Rotgans; Jan Koorn', oud 87 jaren, wedn. van
Trijntje Zomerdijk.
GEMEENTE WARMENHUIZEN.
Ingeschreven over de maand September 1924.
Geboren: Lourentius Reinardus. zoon van Renier
v. d. Berg en van Helena Geertruida Stoop. Slmon,
zoen van Pieter Jonker en van Alida van dor Linden.
Wilhelmina, Conxdia, dochter van Johannes de
Groot en van Guurtje Swart Trijntje, dochter van
Pieter Jacobus Mink en v. Geertruida Voorthuijsen.
Ondertrouwd: Willem Terluin, oud 29 jaar en Ma
ria Goudsblom, oud 25 jaar. Pieter Rol, oud 30 jaar,
en Antje Bruin, oud 31 jaar.
Overleden: Jan Siewertsen, oud 31 jaar, echtgenoot
van Grietje Baas. Klaas de Geus,, oud 70 jaar, echt
genoot van Catharina Renooij.
Gehuwd: Gerrit Paarlberg, oud 24 jaar, en At je
Sijswerda, oud 23 jaar.
GEMEENTE SCHOORL.
Ingeschreven over de maand September 1924.
Geboren: Maria Vrouwtje, dochter van Willem Fre_
dérik Wognum en van Martientje Damiaans.
Ondertrouwd: Cornelia Jonker en Pietertje van
Buurcn.
Overleden: Maartje Kooij. echtgenoote van Johan
George Ludeke, eerder gehuwd geweest mot Jan
Mo9k„ 70 j. Nicolaas Johannes, zoon van Nicolaas
van Assem en van Geertje Jonker, 4 mnd.
DE ONTBINDING VAN HET BRITSCHE LAGER
HUIS.
Het verkiezing9bureau der Lubour Party deelt
mede, dat reeds 370 candidaten voor do verkiezingen
aan hot werk zijn. Vermoedelijk zal het aantal can
didaten van de Labour Party ongeveer 500 bedragen.
MacDonald' zal een groote rondreis door het land
maken.
Macmolm MacDonald, de zoon van den premier,
die op het oogenblik in Amerika vertoeft, zal candi-
daat gesteld worden. Hij kan niet tijdig voor de ver
kiezingscampagne terug zijn. Zijn vader zal daarom
^or hem de campagne voeren.
Een zoon van Baldwin zal Clynes bestrijden. Twee
zoons van Henderscm zullen tegenover Asquith en
Lloyd Georgo komen te staan.
De vorkiezingsattie is reeds in vollen gang. De
drie partijen zullen te zamen 1300 candidaten stellen.
Tusschen liberalen en conservatievqp wordt onder
handeld ovor een overeenkomst, volgens wolke deze
partijen elkaar niet zuilen bestrijden in districten
waar de tegencandidaat toch geen kans op succes
zou hebben. Er zouden dan slechts 320 liberale can
didaten worden gesteld.
Lloyd George zal evenals MacDonald per auto een
propaganda-tocht door hot geheele land ondernemen;
h zal overal slechts zeer korte toespraken houden.
De liberalen zullen bij hun propaganda ruimschoots
gebruik maken van affiches. Een hunner biljetten
is een kopy van een affiche, die bij de vorige ver
kiezingen door de Labour Party werd gebruikt,
voorstellende een man, die werkloos terneer zit; op
het nieuwe biljet is echter het onderschrift: „Hoe
lang nog?" vervangen door het volgende opschrift:
„11 Februari 1.188.673 werkloozen; 29 September
1.198.800.
Merkwaardig is. dat bij deze verkiezingen tegen
over allo partijleiders tegencandidaten zullen wor
den gestel^, zoowel tegenover MacDonald on Bald
win als tegenover Asquith en Sir John Simons, zoo
dat de kans niet geheel is uitgesloten, dat enkele
leiders niet in het parlement zullen terugkeeren.
De Labour Party zal een ongekend aantal candi
daten in het strijdperk brengen. Zij is voornemens
niet minder dan 500 zetels te betwisten van do 615,
die het Huis telt. Twaalf vrouwen zullen als labour-
candidate uitkomen. Verwacht wordt dat de con
servatieven zeven vrouwen candidaat zullen stellen,
terwijl vier vrouwen als liberale candidaten zullen
optreden.
Een belangwekkende deelneemster aan den ver
kiezingsstrijd zal miss ïshbell MacDonald zijn, de
dochter van den premier, die (in tegenstelling met
hetgeen is gemeld), de campagne voor, haar broeder
Malcolm zal voeren, die candidaat voor Notting-
hamshii'o is, maar zich naar men weet op het oogen
blik in do Ver. Staten bevindt.
LUCHTSCHIP ONTPLOFT.
Uit New York wordt gemeld, dat het Amerikaan-
sche bestuurbare luchtschip P. C. IV, te Langley
Field is ontploft. Verscheidene officieren en man
schappen werden gewond.
Reuter meldt nog dat een groote bom, die het
luchtschip meevoerde, ontijdig ontplofte, waardoor
oen gat in het omhulsel werd geslagen. Slechts het
gebruik van onontvlambare heliumgas was oorzaak
dat de bemanning werd gespaard.
EEN RUSSISCHE TREIN IN BRAND.
Uit Warschau, 10 Oct. Eergisteren is op het tra
ject Moskou—Ikanow een personentrein in brand ge
raakt, waarbij tweehonderd passagiers om het leven
zouden zijn gekomen, onder wie tachtig kindoren.
De brand moot zijn ontstaan in een petroloumtank-
wagen, die aan den trein was gekoppeld. Uit Mos
kou is nog geen bevestiging van dit bericht ont
vangen.
ZWARE STORM IN BELGÏë.
Uit Brussel, 9 Oct. De storm heeft gisteren over
gansch het land groote schade aangericht. To Kort-
rijk stortte een weggeslagen dak op drie meisjes, die
zwaar gekwetst werden, Nabij Gent, te Heusdöfci,
brak een populier en 't neervallende deel doodde
een voerman. In Ostende sloeg de wind een pakket
boot tegen het staketsel; sleepbooten moesten hulp
bieden. Te Buijsingen werd een vrouw gedood onder
een neergewaaiden telefoonpaal. Sommige parken
werden gesloten tot er de ontwortelde boomen zullen
opgeruimd zijn. Tel.
EEN TYPHOON IV JAPAN.
Over Kagosjima heeft een hevige typhoon gewoed.
Zestig huizen werden verwoest. In de haven van
Kagosjima strandden verscheidene schepen. Zestig
personen werden gedood en velen gewond.
,Jk heb je toch verzocht mijn schrijftafel
onaangeroerd te laten. Eiken heer als jij baar hebt
opgeruimd is er niets, totaal niets meer te vinden.
Waar is nu dat telegram? Waar heb je het gela
ten? Zoek het als 't je blieft. Het is gestempeld met
den datum van gisteren. En uit Kazan!
Het kamermeisje, een bleek, zeer slank schep
seltje, met op haar gezicht een uitdrukking, alsof
't woord niet tot haar was gericht, vond in do pa
piermand onder de tafel eenige telegrammen, die
ze zonder een woord te zeiggen, den dokter over
handigde; ze waren echter allo uit de stad, van
patiënten. Daarna zochten ze in de ontvangkamer
en in 't boudoir van Olga Demitrijefna.
Het was reeds laat, één uur na middernacht,
Nicolai Ewgrafitsj wist dat zijn vrouw nog lang niet
thuis zou komen op zijn vroegst om een uur of
vijf en als altijd vulde haar wegblijven zijn ziel
mot wantrouwen. Slapen kon hij niet, hij hunker-
do naar haar, maar voelde tegelijkertijd voor alles
slechts alkeer. Voor haar, voor do echtelijke spon
de, voor don spiegel, voor de bonbonnière en voor
do lelietjes van dalen en hyacinthen, die iemand
ziju vrouw eiken dag zond en die in 't geheele huis
de weeë geuren verspreidden van een bloemen
winkel. In zulke nachten werdi hij kleingeestig,
prikkelbaar en twistziek en juist nu scheen het
hem, dat hij het telegram noodig had, ofschoon hij
wist, dat het van zijn broer was en niets behelsde,
dan een gelukwensch met Nieuwjaar.
In die kamer zijner vrouw vond hij onder de doos
met postpapier een telegram. Met bet gevoel, dat
zijn houding niet te verdedigen was, ontvouwde hij
het. Het was aan zijn schoonmoeder geadresseerd,
met het verzoek het aan Olga Dimitrijefna te over
handigen; de plaats van afzending was Monte
Carlo, het onderschrift: Michel. Van don inhoud be
greep de dokter geen woord, daar het in een vréém
de blijkbaar, de Engelsche taal geschreven
was.
Wie is die Michel? Waarom uit Monte-Carlo?
Waarom 't adres van zijn schoonmoeder?
Gedurende zijn zevenjarig huwelijk was het bij
hem tot een gewoonte geworden, over alle® ach
terdocht te koesteren, achter alles wat te zoeken,
alles te toetsen aan de waarheid en niet één keer
was 't in zijn hoofd opgekomen, dat er uit hem,
dank zij do practische oefening thuis, een uitste
kend politiespion zou kunnen groeien.
Hij ging naar zijn studeerkamer terug en bij zijn
eerste poging óm tot klaarheid te komen, herinner
de hij zich eensklaps, hoe hij, anderhalf jaar gele
den met zijn vrouw in. Petersburg was, waar zij
bij Kjoeba ontbeten, met een schoolvriend, een inge
nieur bij. 't spoorwezen, die hem en zijn vrouw, on
der den naam Michel Iwanitsj, een jonge man
van omstreeks 2223 jaar, voorstelde; de familie
naam was eigenaardig cn kort: Riss. Eén paar
maanden daarna zag do dokter de photografie van
dat jongmensch in 't album zijner vrouw. „Ter her
innering aan 't heden en in de hoop op de toekomst",
stond er in 't Fransch boven. Daarna ontmoette hij
hom een paar maal bij zijn schoonmoeder. En juist
toen begon zijn vrouw uithuizig te worden, kwam
dikwijls pas 'sochtends om een uur of vier, vijf
weer thuis en vroeg steeds om een buitenlandsch
paspoort, die hij haar hardnekkig weigerde; terzelf-
dertijd begonnen zich zulke hevige twisten te ont
spinnen, dat zelfs do bedienden ervan wisten.
Een half jaar later constateerden zijn vrienden,
ook medici, bij hem een begin van tering en raad
den hem aan, zijn positie eraan te gevon en naar den
Kriin te gaan. Toon Olga Dimitrijefna dat hoorde,
deed zij; alsof zij er hevig van schrok; zij begon haar
man 'te liefkoozen en bezwoer hem, dat het in de
Krim zoo koud en zoo vervelend was, dat Nizza
veel beter voor hem zou zijn, dat zij met hem mee
zou gaan, om hem te verzorgen, te vertroetelen en
zijn rust
Nu begreep hij waarom zijn vrouw zoo graag
juist naar Nizza wou; haar Michel verbleef in
Monte-Carlo.
Hij. nam het Russisch-Engelsch woordenboek,
zocht woord voor woord op, raadde naar hun be-
teekenis en flanste zoo langzamerhand een zin te
zamen: „Ik drink op de gezondheid mijner aange
bedene, kus duizendmaal haar kleine voetje en
wacht vol ongeduld op haar kornst".
Hij dacht zich in, hoe belachelijk en zielig de rol
geweest zou zijn, die hij' gespeeld had, als hij er in
toegestemd had met zijn vrouw naar Nizza te gaan;
een gevoel van beleedigd-zijn dreef tranen in zijn
oogen en in heftige opwinding begon hij de kamers
op on neer te loopen. Zijn trots kwam in opstand.
Zijn plebejische weerzin in zoo iets roerde zich.
Zijn handen baldon zich tot vuisten; van afkeer
fronsten zich zijn wenkbrauwen en vol bevreemding
vroeg hij zich zelv.en af hoe hij zoon van een
dorpspope, beursstudent door Ijzeren vlijt, rond en
eerlijk mensch; chirurg van beroep hoe hij de sla
vernij had kunnen verdragen en zich zoo gedwee
had kunnen neerleggen bij de heerschappij van dat
slappe, lage, onwaardige en voile schepsel. „Kleine
vootje", mompelde hij, terwijl hij het tologram vor-
frommelde.
Uit den tijd dat hij verliefd was en het huwe-
lijksvoorstel deed en uit do zeven jaren, die daarop
volgden, was hem slechts do herinnering bijgoble-
von aan lange welriekende haren; aan een 'massa
zachte kanton en aan 't kleine voetje inderdaad het
zeer kleine en zeer schoone voetje en nu nog
leek het hem, dat uit de vroegere omhelzingen op
zijn handen en zijn gezicht alleen 't gevoel van zijde
en kanten bewaard was gebleven en meer niet.
Meer niet, als hij niet meetelde de hysterische aan
vallen, het gehuil, de verwijten, de bedreigingen en
de leugens, lage verraderlijke leugens. Hij herinner
de zich hoe bij zijn vader buiten soms een vogel van
het. erf het huis binnenvloog, frenetiek zich tegen
de ramen sloeg en in de kamer alles omverwierp;
zco was die vrouw, uit een hem geheel vreemde
wereld zijn leven binnengevlogen, waar zij een
ontzettende wanorde had veroorzaakt.
De beste jaren van zijn leven waren tot een hel
gemaakt, zijn hoop op geluk was vernietigd, zijn ge
zondheid geruïneerd, de inrichting zijner kamers
was een en al platheid en lichtheid van zeden en
van de tienduizend roebel, die hij jaarlijks bijeen-
werkte, kon hij er zelfs geen tien ter zijde leggen om
naar zijn moeder te zonden, had zelfs 15000 roebels
loopende schulden moeten maken. Hot leek hem,
dat zijn leven, als er in zijn woning een bonde roo-
vers had huisgehouden, niet zoo hopeloos, zoo volko
men verwoest zou zijn, als door die wouw. Hij be_
bon te hoesten en dreigde te stikken. Hij moest zich
eigenlijk te bod leggen om zich te verwarmen, maar
hij kon het niet en liep steeds de kamers op en neer,
of ging bij de tafel zitten, waar hij zenuwachtig
met een potlood over papier ging en machinaal
schreef:
„Kleine voetje."
Om vijf uur werd zijn stemming woeker en begon
hij zich zelf de schuld te geven. Indien Olga Demi
trijefna huwde met een ander, die misschien een
gumstigen invloed op haar zou kunnen uitoefenen,
dan wie weet zou zij mogelijk ten langen
leste, nog een goede en eerbare vrouw kunnen wor
den. Tenminste zoo leek het hom toe. Hij was een
slecht psycholoog en kende de vrouwenziel niet. had
er zich nooit voor geïnteresseerd en was te grof be
werktuigd
„Ik heb niet lang meer te leven", dacht hij, „ik
ben een levend lijk en mag do vol-levenden niet. hin
deren. Het zou toch werkelijk hoogst eigenaardig en
dwaas zijn, als hij nog op zijn rechten bleef staan.
Ik zal met haar tot klaarheid komen; zij rnag nnar
den geliefde gaanIk zal haar een echtscheiding
vooratellen en alle schuld op mij nemen."
Eindelijk kwam Olga "Demitrijefna thui®,
ultgaanstoilot witte mantel, hoed on ovcr^w
nen zUn kamer binnen cn liet zich in oen
kelijke stool vallen.
,JDie nar,e, dikke vent", zei zo, terwijl haar hik*
zich in tranen oploste, ,,'tls niet eerlijk, 't
eerlijk, 't is gemeen". Zij stampvoette. „Ik kan «iI1
kan niet, kan niet."
„Wat is er?" vroeg Nikolai ESvgrafitog.
„Die student, Azarbekof. geleidde mij naar huis*,
verloor onderweg mijn taschje met 15 roebel. ikVi
ze van Mama gekregen."
Haar verdriet maakte indruk op hem. Zo weend*
als een kind en niot alleen het hoofddoek, maar ooi
do handschoenen werden nnt van tranen.
jWat is daar nog aan to doen?" zuchtte do dokte?
„Wat verloren is, is verloren en krijg je niet
terug. Kalmeer, 'k heb je wat te zeggen."
„Ik ben geen millionaire, om zooveel geld te kun.
non missen. Hij' sprak van teruggeven, maar daaj
van geloof ik niets; hij is arm."
Nogmaals verzocht haar man haar te kalmeer»
maar zij. dreinde steeds door over den student
de 15 verloren roebel.
„Och, ik zal je er morgen 20 geven en zwijg nu ai
't je blieft", zei hij geprikkeld.
„Ik moet me eerst verklecden", klaagde ze.
kan niet ernstig zijn zoolang ik mijn bont di
't staat zoo gek."
Hij! gespte het bont en de overschoenen los en
moteen, dat zij weer oesters met het gelief<j
witte wijntje genuttigd had (in weerwil van de di_
gelijksche opwinding at en dronk ze veel). Zij piti
^aar haar eigen vertrek, kwam na cenigen tiv
verkleed, gepoeierd en met roodgeweende oogen fc.
i rug en nam plaats. Uit de groote hoop roso kantej
kon hij alleen haar wilde haren en het in een ek
gant pantoffeltje gestoken witte voetje onderscheid^
„Wat heb je te zeggen?', vroeg ze' terwijl zij in J
groote stoel heen en weer schoof.
„Toevallig vond ik dit....!" zei de dokter en over.
handigde het telegram.
i „Wat is dat?" zei ze, met onrustige bewegingen Ij
den stoel. „Een doodgewone gelukwensch
l Nieuwjaar, meer niet. 't Is niets geheims."
„Jij rekende erop, dat ik geen Engelsch kon. Ji
i ik ken hot niet, maar ik hel) een woordenboï
't Telegram is van Riss. Hij drinkt op de gezondhf
zijner aangebedene en kust haar duizendmaal. Mi
dnarover niet, daarover niet." vorvolgde hij haasjk
„Tk verwijt je niets en wil geen ruzie maken, f
was er reeds meer dan genoeg; de tijd dringt.,,
j Luister wat ik je te zeggen hob. Jij bent vrij, jij kunt
I je leven inrichten naar eigen vorkiezing."
Beiden zwegen. Zij begon zachtjes to weenen.
„Ik verlos je van de noodzakelijkheid te vein:
en te liegen", ging Nikolai Ewgrafitsj voort. „Mi
jij die jonge man lief-hebt, dan zij het zoo; als Jf
1 naar hem töe wilt, in 't buitenland, ga dan. Jij bent
jong en gezond, ik ben een wrak, die niet lang me®
leven zal. Zonder omhaal gezegdje hegrijpl
me."
I Van opwinding kon hij niot verder spreken. 01$
I Demitrijefna bekende, weenende cn op oen toon van
zelfmedelijden, haar liofde voor Riss. Tevens zei zo,
dat ze op zijn kamer was geweest en dat ze inder.
i daad graag naar 't buitenland1 zou gaan.
i „Je ziet, ik verberg je niets", zei ze met oen zucht
„Mijn ganscho ziel log ik voor je ópen. En ik bid je,
i wees grootmoedig, geef mij 't paspoort."
„Ik herhaal, je bent vrij."
j Zij ging op een andere plaats, dichter bij hem
zitten om de uitdi-uldring1 op zijn gezicht boter t«
I kunnon zien. Zij vertrouwde nom niot <\n wilde zijn
i geheimste gedachten pelten, i Zq goloofdb nooit
iemand en hoe hoog do bedoeling ook_ zijn mocih|
z'ij dacht het eerst aan. kleine, .laaghartige motieven
en zelfzuchtige doeleinden. En toon zo onderzoo'
kenid naai* hem opzag, leek het hem toe, dlab er ia
haar oogen oen katachtig groene glan9 schitterde.
„Wanneer krijg dk heb paspoort?" zei zo zaoht;
Eensklaps kwam de lust bii hem op „nooit" to
zeggen, maar hij bedwong zion.
I „Als jo -t verkiest!"
„Voor omstreeks ;een maand ga ik."
„Jij gaat voor 'altijd. Ik! bied' je een echtschei
ding sproet» aan, noem de schuld' om mij on llia
i kan mot :jo trouwen."
„Ik wil in Jt goheel geen scheiding," zca ze hedf-»
tig. Op haar geziekt lag verwondering. „Ik vraag
haar ook niet aan jou. Ik wil alleen oen paspoort
j en Inoer ïiiet." t
„Waarom wil je 'geen scheiding," vroeg de dok
ter geraakt. „Je 'bont oen vreemd vrouwspersoon.
Iloe vreemd. Als jij ernstig van hem houdt en hij
van jou, dan kunnen jelui booh zeker niets beters
bedenken, dan ;een huwelijk. En bovendien, jij hebt
'dan ook niet meer to kiezen tussolien echtelijke
plicht en overspel."
Zij schoof ,'wog van hem.
„Ik begrijp je", :zei ze, terwijl "woede, on wraak
op baar gezicht to lezen waren. „Ik 'begrijp je
uitstekend. Jij hebt 'genoeg van me on die schei
ding 'w ;oon prachtig middel om mo kwijt te ra-
kon. Ik ;bédank ervoor, ik ben niet zoo dom als je
denkt. 'In een echtscheiding stem ik nooit boe en
nooit ga .'k weg, nooit, nooit, nooit Ton eerste, wil
ik mijn positie niot verliezon," zo izo snel, alsot
zn vreesde, dat hij haar 't spreken zou beletten.
,len tweede -ben k rieeds 27 jaar ovn -Riss 23. Na
een paar .jaar heeft ook hij genoeg van mei en laat
mo in don pteek. En ten derde, als io 't 'weten wilt,
sta ik ter niet voor in, dat mijn liofde bestendig
van duur aal zijn. Laar hob je alles. Ik ga niet
weg." l^i
J)nn zal ok je do deur uittrappen," schroouwda
Nikolai Ewgrafits. „Ik jaag je weg, gemeen croa^
tuur!"
„Wij zullen zien", zei ze-en ging de kamer uit
Buiten was 't reeds lang licht en nog steeds zat de
dokter aan de tafeL Steeds ging 't potlood: over 't
Sapier, waarbij machinaal de woorden „Waaide
[eerkleine voetje" te voorschijn kwamen. Ein
delijk stond hij op en begon hoon en weer té loopen*
In de ontvangkamer bleef hij staan kijken naar eet
fotografie, die zeven jaar geleden, korti na zijn
huwolijk genomen was. Het was een familiegroei);
de schoonvader, de schoonmoeder, zijn vrouw en hu*
zelf, in do hoedanigheid van jong, gelukkig echtge
noot. Zijn schoonvader, ieen gladgeschoren geheim
raad met pafferig, .bleek gezicht, listig en geld1
gierig; zijn Schoonmoeder een gezette dame raefc
dunne, bloeddorstige roofdier trekken, die haar
dochter zinneloos liefhad. In alles zou zo haar hel-
Sen. Als do dochter iemand gedood zou hebben, zon
o moeder geen woord van afkeuring over de lippen
komen, zij zou haar zelfs verontschuldigen on ver
dedigen. Olga Demitrijefna had dezelfde trekken
als 'haar moeder, maar met meer uitdrukking en
en 'meer brutaliteit; was do moeder oen marter, zu
was een hyena. Hij zelf zag er op dio fotografie
uit als een eenvoudige, goei vent, oen boor. de
goedhartige lach van zijn studententijd speelde
om zijn lippen en naief geloofde hij nog, dab dit
gezelschap gewetenloozen, waarin het noodlot ht-m
bij toeval had verplaatst, hem geven zou geluk,
poëzie en alles waarvan hij droomde, toen sian^'
„Niet liefhebben beteekent zijn loven bedervn
Eji zonder het .te begrijpen, vroeg hij zich weer
af, hoe hij, zoon van een dorpspope, beursstudent,
door stalen energie, eenvoudige, ronde, opreént*
iongen, zich zoo hulpeloos kon overgéven i"
handen van dat onwaardige, leugenachtige, platte»
kleine schepsel, uit oen omgeving, hem van nature
geheel vreemd.
Toon hjj om II uur zich kleedde, om naarst
ziekenhuis te gaan, kWam 't kamermeisje zun
kamer binnen. v
„Wat wil je?" .vroeg hij.
„Mevrouw is opgestaan en vraagt Be -20 roebel,
die U haar gisteren belpofd hebt.
(Auton Tsjeohof).
WESTER
