SPANJE en MAROKKO.
beenwonden
Kloosterbalsem
wrrc. Het moet voor den man, tfie «teedg hard ge
vorkt had, -wiens geest «steeds bozig was, ontzet
tend zjjn geweest om tot niets doen te zij n ge
doemd. Op 30 Juli 1718 kwam het einde en ontsliep
do stichter van Pennsylvania.
I)och zijne stichting leefde ion leeft nog. Voor
zijne nakomelingen was \hefc <cen geluik. dat des
stichters hand verlamd' was, >vóór hy" het contract
nipt de Kroon kon (teek'enen, want nu zou eerst door
zijne weduwe, dank (zij ide zorgen van goede raad
gevers en later door die van zijn bekwamen zoon
Thomas izyn uitgebreid bezit Ten voord'eele der fami-
tio komen.
Mot de Britèche Regecring /werden overeenkom
sten getroffen, zoodat de souvereine rechten op de*
Kroon overgingen, die de^e rechten echter binnen
een eeuw in den Vrijheidsoorlog zou verliezen.
Do 'baten van het enorme grondbezit van Ponn
waren ren slotte heel (groot. Penn was de grootste
grondbezitter 'in do wereld geweest, eigenaar vaa
millioenon hectaren grond.
De 'zoon uit zijn oerste huwelijk, de losbol Wil
lem, 'was vrijwel onterfd pn alhoewel lih trachtte
dit ongedaan tp imaken, (mislukte hem dat, daar de
Boord of 'JYado hot 'tostamènt van den overledene
onaanvechtbaar verklaarde.
De kinderen uit hot /tweede "huwelijk bewaarden
hot erfdeel goed, vooral (Thomas, was een wijs be
windvoerder en een goed [gouverneur, die daarvoon
ook do erkentelijkheid (der iRegeering oogstte.
Wie «onzer kent niot/d/o letters: Pa, U.S.A., achter
een plaatenaain?
Hot beteekent: Pennsylvania. United States «of
America. 1
Pennsylvania ia een geVeldig igroote staat met
onmetelijke rijkdommen en wanneer wij slechts
den naam hooren Pittsburg, Pa, dan beseffen wij
reeds een klein beetje wat Pennsylvania in de we
reld beteekent, omdat dit Pitsburg mot Andrew Car
Hoe lang sukkelt U nu al met dat open been?
Doe daar nu eens Akker's Kloosterbalsem op.
die zal de kwade stoffen eruit trekken, pijn
en jeuk verdrijven, een nieuwe sterke huid
doen groeien. Begin vandaag nog I Akker's
heelt alle wonden
negie's stichting, die machtige Steeltrust, pen we
reldvermaardheid' en een wereldmacht bezit.
Er leven nog afstammelingen, van d'en grooten
stichter van Pennsylvania. 1
Toen ik van do week een. dier nakomelingen op
oen buitenverblijf, waar wij beiden logeerden, ont
moette, en wij over den grooten voorvader spraken,
meende ik goed to doen, iets omtrent het loven van
den grooten pionier William Penn aan de lezeros
sen en lezers van de Schager Courant to vertellen.
De geschiedenis van grooto mannen prikkelt tot
daden. Het is altijd een stoer geslacht geweest, dat
ih Westfriesland woonde. Waarom zouden daar
weer niet jongelieden zijn, die dienspoorslag voel
den, om uit to blinken boven het gemiddelde en
hun geestkracht, hun talenten, [hun ijver dienstbaar
willen maken aan het gelang van zien. zelf, van het
Nederlandsc'he Volk, van ons geliefde Vaderland en
daardoor te oogsten de dankbaarheid va*
de geheele wereld, zooals die verdieud ia
door den stichter van Pennsylvania:
William Penn.
Hot is voor Spanje wol merkwaardig, maar niet bij_
zonder aangenaam dat het altijd weer met lastige
lieden te doen krijgt.
Drie en een halve eeuw geloden waren het de Ne
derlanden, die aan Spanje's machtspositie in' do we
reld een einde maakten en thans zijn het de Rifbe-
voners van Marokko die het laatste beetje bloed "uit
het halfdoods Spaansche lichaam tappen.
De grootste tegenstelling tusschen het Spanje van
die dagen en van' hed'en ligt wel tusschen de dragers
van den Spaanschen Koningskroon.
Philips II was misschien niet zoo slecht als wij
hem altijd geschilderd zien, ontegenzeggelijk "was
hij een fanatiek mensch en als funatisch geloovig
Roomsch-Katholiek een despoot tegenover onderda
nen, die andere denkbeelden dan juist precies de zij
ne huldigden. J
Ware Philips II niet despotiek opgetreden, dan zou
het in de Nederlanden nimmer zulk een vaart ge-
Ioopen hebben.
Fanatieke randgovers d'eden hom in de Nederlan
den ,tot ipaatrogelen overgaan, die tot een conflict
moesten voeren, waardoor het vrije, ik z<iu bijna zeg
gen den vrijheid gewende en door vrijheid verwen
de volk der Nederlanden in opstand kwam.
•Wanneer wij lezen hoe in 1556, toen Karei V in
Gent afstand deed als graaf van Y'laanderx ten be
hoeve van zijn zoon Philips, die koning van Enge
land genoemd werd, en allo steden afgevaardigden
zonden om den nieuwen vorst te huldigen, dan krij
gen wij niet het idee, dat men tegen Philips gekant
was, toen deze de regeering uit de handen van Ka
rei V overnam.
Wel was men erg onthutst, dat de nieuwe graaf
geen Vlaamsch sprak, liet was altijd do gewoonte
geweest dat de kinderen der hertogen of hertoginnen
van' Bourgondiö Vlaamsch leerden en voor Philips
de Schooue en Ka ral V was dit niet moeilijk geweest
omdat zij ih Vlaanderen waren geboren, de een was
oen Bruggelihg, de ander een Gentenaar. Dat de zoon.
van Karei geen woord Vlaamsch en bij voorkeur
8paansch sprak, was eenc grooto tolourstelling. Het-
geen echter niet wegnam, dat men bereid was hem
even trouw te dienen als zijn vaxler. Betrekkelijk en
kele jaren later word hij als despoot gehaat en ver-
vloekt..
De togemvoordige koning van Spanje is geen fana-
tiek Roomsch-Katholiek, eerder een fanatiek sports-
man. Hij beheerscht verschillende talen, ip een bfj-
zonder aangenaam mensch en lijkt in houding, op- i
treden en gebaar al heel weinig op Philips II.
Toch heeft Don Alphonso despotieke neigingen ge-
toond
Al jaren lang ging Spanje gebukt onder de schan
delijke trucs der beroepspolitici. Dezo heeren hadden
meer hun eigen belang dan dat van den staat op het
oog en men kon gerust zeggen dat het onverschillig
was of er een conservatief of een liberaal kabinet op
het kussen zat, want het oude spreekwoord of men
door de kat of door den kater gebeten wordt, blijft
gelijk, ging geheel op. Het was vestzak, broekzak, of
te wel looden pijpen, samen deelen.
In gewone omstandigheden was dat al erg genoeg,
maar heel bedenkelijk werd het zoodra er een bui-
tenlandsch conflict dreigde of ontstaan was.
De Amerikaansch-Spaansche oorlog 'heeft dat be
wezen. Die oorlog was noodlottig voor Spanje en
kostte haar do laatste Oost- en West-Indische be
zittingen: de Fhilippijnen en Cuba.
Nu is het wel waar, dat de Philippijnen evenveel
doornen in het Amerikaansche vleesch zijn, maar
daarmee krijgen de Spanjaarden toch hun koloniën
niet terug. Voor ons zou het trouwens beter geweest
zijn indien do Fhilippijnen maar Spaansch gebleven
waren, want de democratische experimenten der
Amerikanen met 'de Fhilippiners zijn niet bepaald
gunstig voor onze regeoring in Ind'ië geweest. Ame
rikanen zijn zoo weinig geëquilibreerd, dat ze ge
vaarlijke bokkesprongen doen.
Ternauwernood was de oorlog met Amerika histo
rie geworden, of een nieuwe onweerswolk vertoonde
zich aan het Spaansche firmament: Het was Ma
rokko!
Wanneer men de geschiedenis van' onzen Atjeh-
oorlog kent, dan Weet men dat die ongelukkige krijg
ons heel wat menschen, geld en prestige gekost
heeft, totdat generaal van Heutz er een einde aan
gemaakt heeft. Ik ben zelf in die dagen in Atjeh ge
weest en zag hoe men daar ging aanpakken. Met het
vroegere stelsel, de geconcentreerde linie van generaal
Dyckerhoff werd gebroken. Doch mag men in' Atjeh
op fouten wijzen in stolsels, strategie of wat dan ook,
er is geen twijfel aan de goedo trouw, van
wien «dan ook mogeijlk. Men dacht dat zijn stelsel,
ziine strategie goed was en daarmee uit. Niemand
deed iets om zich zelf te verrijken. On9 parlement
heeft in de jaren van den Atjoh-oorlog dikwijls ver-
koerde. zwak-ziekelijke besluiten genomen, ministers
zijn van stolsel veranderd, doch nimmer op eigen
baat bedacht, altijd overtuigd dat zij' het land1 een
dienst bewezen.
Hoe geheel anders is dat met den Mrokko-oorlog
in Spanje. Dat is altijd een melkkoetje geweest voor
ministers, parlementsleden, generaals en allerlei an
dere gieren en wolven.
Wat word er aan die expedities naar Marokko
verdiend. Een échec in Marokko beteekende nieuwe
troepen, nieuwe uitrusting, nieuwe scheepsgelegen
heid, nieuwe contracten en wat al niet meer.
Een échec in Marokko beteekende goud voor de
gieren en wolven thuis in Spanje.
Contracten werden kalm niét nagekomen, de troe
pen werden slecht verzorgd, leveranties werden -*?n_
voudig bedriegelijk uitgevoerd en het gevolg was er
barmelijk: een nieuw échec. Vooral doordat het be
stelde niet of slecht geleverd werd, zoodat het aan
geschut, aan munitie, aan leeftocht en uitrusting ont
brak.
Zeker, het Spaansche leger telt weinig helden en is
niet meer tè vergelijken met een Spaansch leger uit
de dagen van Karei V, maar wat vermag het dapper
ste leger indien hét slecht uitgerust en verzorgd is
We hebben het in den grooten oorlog gezien hoe het
den Russischen soldaten allerminst aan moed om-
brak en hoe zij kalm op de Duitsche stellingen af
marcheerden, al waren geheele regimenten inplauta
van met geweren met knuppels gewapend.
Wat doei men met dapperheid en een knuppe. te
gen modern geschut, machinegeweren, handgrana
ten en wat al niet meer.
Don Alphonso, do sportiev.e Spaansche koning, ver
trouwde, ondanks échec ini zijn leger. Hij zag hoe
schandelijk zijne ministers, die op constitutionerio
w ijze aan de regeering kwamen, het leger en Lei
land' bedrogen, hoe het geheele parlementaire stelsel
bankroet scheen, terwijl de nood in Marokko nijp té.
Hij besefte, dat indien het zoo doorging een revolu
tie onvermijdolijk zou wezen, hetgeen hem ziju
troon en kroon zou kosten.
Hij bedacht op zijne wijze cene remedie.
De koning is ontegenzeggelijk een talentvol unao;
het is geen sloome duikelaar! Indien zijn volk was
als hij, dan waren de Spanjaarden al heel spoedig
weer een volk van beteekenis. Wanneer dat Spaan
sche volk eens vlijtig ware, wat een kansen met die
ligging en met in het Spaansch sprekende Zuid-
Amerika, een kans als geen ander.
Doch de Spanjaarden zijn over het algemeen
jjui én dus wordt niet van de gelegenheid geprofi
teerd-
De Koning bedacht eene remedie, alvorens net
te laat zou wezen. We hebben hier in Engeland in
1922 reeds dikwijls geruchten gehad, dat die Ko
ningin Elena eene Engelsohe .prinses tnet
haar kinderen naar Engeland gevlucht was, omdat
de revolutie was uitgebroken. Steeds trok het on
weer voorbij. Don Alphonso wist dat het hoog tijd
werd om te bedenken, dat de eerste slag een daal
der waard is.
Op het leger kon liij nu nog rekenen,hoe lang
nogr Was het te laat en ging het leger tegen hem2
.dan was de dynastie verloren- Dus beraamde lijj<
een staatsgreep.
Generaal Primo de Rivera, een der vrienden van
den Koning, wend door dezen als leider van
de zaak uitverkoren. 'i
Waarom? Sir William zed onlangs: omdat hij zoo
dom is, dat hij preoies zal doen wat de Koning wil.
Het gevolg was de Staatsgreep van 11)23. De
Ministers verlangden van den koning, dat hij Primo
do Rivera zou dosavoueoren en zijn geluk met dab
van het Kabinet in do schaal leggen.
Don Alphonso bedankte, het gevolg was een suo»
oos voor ao bedrijvers van rlon Staatsgreep on wol
zonder dat or bloed vergoten werd. i
Dit 8trekt den Koning, Primo de Rivera en hot
gohoe.le .complot tot grooto oer. Wanneer men hot
optreden van deze edellieden on militairen vor-
Solijkl; met dan «.dar Joodsohe volksmenners in»
Rusland, dan voolt men dat men niet eons mag ver
gelijken.
Ministerie en Parlement, werden naar huls ge
stuurd en Primo de Rivera werd Dictator van
Spanje.
Een Augiasstal als de Spaansche regeeringsmachi-
ne te reinigen, bleok wat licht gesteld te zijn en
moeilijk on stroef gaat het Spaansche Regoering'a-
raderwerk.
Er hoorscht heel wat ontevredenheid in Spanje,
maar een geweldig strenge qonsu.ur"onderdrukt alles
De heeren van hot Diotoriaat zijn meesters in de
oensuur. Ik hoordo onlangs, dat er bijna niets aar»
do aandacht van de< oensuur ontsnapt, zoodiat de
Pers oigonlijk geen inlichtingen «omtrent den war
ren toestand i'n Spanje on Marokko bevat.
Men is buitendien doodsbenauwd, zich uit to
laten, want men is zijn leven niet zeker, wanneer
.men als oppositieman zioh tegen hot Diotoriaat
durft te uiten. Niemand minder an Graaf de JEfeftafr
nonys, iemand dio herhaaldelijk minister en eoni*
go malen Premier is geweest, heeft hst dezör da
gen gewaagd; zijn hart eens tegenover een bui-
I tenlandsch journalist uit te storten, maar zei ei
bij, dat hij wellicht gevangen genomen zou worden
om hetgeen hij zeide. Hij beweerde.dat het optre
den van het Directoire heel mooi schijnt, maar niet
mooi is, doch dat het zeer f sterk staat, omdat
het geheele leger aan zijn zijde is em het aan een
georganiseerde onpositie> ontbreekt.
Wat de berichten uit Marokko betreft, daar
I hechtte hij heel weinig waarde aan, want wat in
de oouranten daaromtrent vermeld] stond, kwam uit
I de koker van 'Primo de Rivera en die zou zich
wel wachten om een ongunstig nieuws tq ventileer
ren, ld aar Kif turners zelf. 'de leiding dor zake® fo
Marokko had ter hand genomen. m
Nu zijn we meteen aan de kern van de geheefo
zaak. De Koning wilde succes in Marokko nebben,
moest daarvoor net leger hebben en het le^er moest
niet gehinderd kunnen worden door ^politieke cn
andere gieren en wolven.'Het ministerie op straat'
het Parlement gesloten, een militaire Dictatuur,
nu moest het kunnen, nu moest men succes in
Marokko verkrijgen. Maar och, die Riffbewoners
zijn zoo dapper, zoo vlug, zoo goed bewapend."Buj.
tendien staat aan het hoofd van de vochtende
Riffbewoners een buitengewoon man Abd-El Lvrim,
die steeds weer middelen en wegen bedenkt om
aan de Spanjaarden een échec toe te brengen. Nq
weer kortgeleden wonden talrijke strategische pun-
ten, dio in de handen dei' Spanjaarden waren, een-
I voudig afgesneden van hun basis. Approviandeoringj
was niet moer mogelijk en het was niet mogelijk to
ontkennen, dat Tetuan afgesneden en hoogst orn-
stig bedreigd werd, want het was in Tanger bekend
geworden.
liet begon zelfs don Franschen die meer zuid©,
del uk en oostelijk dan het Riff Marokko bezet
hobben. bang om hot hart to worden, want de
Pransehen weten heel goed dat do Riffbewoners'
goed bewapend zyn, want voor die bewapening
zorgden de Franajchen. Wat heerlijk toch, om lek-
ker in je studeerkamer over ontwapening te schrij
ven en soms prachtige redevoeringen ,?te houden,
wan neer men eenvoudig feiten negeeren wil.
Een feit is, dat- Ide Pransohori, d,ie zoo veeleisöhenjj
zijn ten opzichte van garanties, zich niét ontzien
wapenen te versohaffen aan de Riffianen om
daarmee de Spaansche Dons op het lijf te zitten.
Minder grappig zouden zy eohter vinden, wan-
j neer de Spaansche Dons aftrokken en de Riffi.
anen zich tegen de wapenleveranciers zeiven zou
den gaan keeren. 2
„Staat uw buurmans huis in brand"; niet waar?
Wanneer men hot zoogenaamde Spaansche gebied
op de kaart van Marokko ziet, dan is het oen heel
groot bezit, maar er is maar zeer weinig werkelijk
bezit on^dlaar zit men nog te knijpen.
Primo de Rivera hoeft ridh naar Marokko bo
geven om zich zelf met d© leiding te belasten. De
Dictator staat of valt dus feitelijk mei
het succes of échec der Spaansche wapenen i&
M arokko. Wordfc het een échec dan valt waarschijn
lijk mot den dictator, do dictatuur en.... de 1
dynastie.
j Wat hebben de Dons er na op*gevonden?
Zoodra er een beetje succes te boeken is, zal dat.
luide verkondigd worden. De eer van hot Spaan-"
sohe_leger ergo van jde militaire dliofotuui', ergo]
van het Koningshuis is gered iein danmoet er
onmiddellijk mot Abd-El-Ki*im vrede gesloten wor
den voor «dat deze het suooes weer m oehoe dor
Dons verandert, Arme Spanjaarden.
Zal Abd-El-Kfiru yride willen sluiten, zoolang
deSjTanjaardon nog in Marokko blijven? Doch al
wil Abd-El-Krim, willen dan de Riffbewoners
j flat ook? Toen ik twee jaar geleden in Marokko,,
was, heb ik heel wat over dio Riffianen gehoord
dat er verscheidene stammen zijn, allen onder hun
Hlieik of hoofd. Men verbelde mij, dat toien in zeke
ren zin Abd-El-Krün gehoorzaamde,, hl. in don
krijg tegen de Spanjaarden, Omdat zij begrepen,
dat onder één aanvoerder on nog wel een talentvol
j aanvoerder als Abd-El-Krim, het succes veel groo
ter kan zijn. Trouwens, de middelen daarvoor ken-
I nen de heeren Riffianon. Ik heb toen ook gehooid,
dat ze niet erg bang zijn voor Ido Spaansche troe
pen, behalve voor liét vreemdelingen-legioen. Bij oen
aanval zit er niet voel tegenstand' bij rion Spaan
schen soldaat, zoodat die spoedig <1©hielen laat zien.
Wanneer de officieren dan' dapper zijn en stand
I houden, betalen zij dat- met den dood.
Vandaar ook steeds het grooto aantal gesneuvelde'
1 luitenants, kapiteins en majoors. Het laat zich',
zeer, wel verklaren.
tWö zien de Hp/ianseh-Marokkaansoho toestand
hier in Engeland niet erg jgruhatig in. \Yjj kunnen j
in Primo de Rivera, «die in zijn uniform veel upnnze
dorpsbrandweermannen lijkt, nu eenmaal niet een i
groot man zien en zijn ook bang dat Koning Al
phonso veol to luchthartig is en.... heel vod ver-
I keerde raadgevers on vrienden heeft.
De aandacht van hot conflict tusschen Spanje en
j het Riff wordt nu oen bootje overs'Chniduwdi d ior
do donderwolken in de binnenlandsoho politiek' van
5<xk1 oljd Engel;i.n«l Zelf. maar het neemt niet. wig,
at zich daar in Marokko oj> het oogenblik' dinfleak
afspelen, dio voor het Iboriaoho schiereiland vat
j vitaal belang zijn 11
Misschien zal het' nog langer duren dan men met
het oog op den ernst -der toestand zou denken,
maar ook zou de moed, do koppigheid on vader-*
landsliefdq der Riffbewoners wel eens noodlottig
i kunnen zijn voor wat er nog van het budo trotsdhe
Spanje over is.
sodert altijd in do o'oren had geklonken. Het meisje
keek van het portret in haar hand haast schuw naar
de photo van Elizabeth Harford op den schoorsteen
mantel zij was nu niet zij kon niet jaloersch
zijn op Miss Harlordl Niet op dit oogenbllk. Later
was een andere zaak!
„Dan geef ik er niet om of ik het ben of niet", riep
het meisje. Indien u mijn vriond 1 het howoaixie,
omdat het op mij geleek."
„Ik bewaarde liet vooral om die roden. Maar nu
moet ik u iets meer vertellen van» dat portret- Ik bad
het in mijn bezit, eer ik u .ontmoette."
..O!"
,.Kn dat is niet alles. Ik stelde eerst belang in u
waarlijk, groot belang, zooals u weet! omdat u er,
op geleek. U geleek er zoo op, dat het mij vreemd,]
wonderbaarlijk voorkwam. En toch was het mis
schien niet zoo verwonderlijk. Ik weet tot mijn ver
driet, dat er sprekende gelijkenissen- bestaan tusschen
menschen niet zoo aardig als dezo. Nu, dat is het
verhaal! Behalvo dat, toen "wij nader kennis maak
ten, ik de de bijna benauwende gedachte aan die
gelijkenis verloor. Ik dacht aan u als oen eigen
persoonlijkheid."
„Daar ben ik tenminste blij oml" riep Esmée uit.
„Maar waarom liet u mij dat portret niet zien in Ve
netië, als-u het toen reeds in uw bezit had?"
„Er was een gewichtige reden dat ineende ik
tenminste waarom ik het toen aan niemand mocht
laten zien, zelfs niet aan u."
„De reden bestaat dus niet meer?"
„Jawel, en in zekeren zin moor dan ooit- Ik zou dat
portret aan niemand laten zien dan aan u. Het is
niet noodig opnieuw te horhalen „ik vertrouw u'M,
nietwaar?' Bovendien werd ik door een innerlijke
macht gedrongen, hot u te toonen! En ik verwacht
niet. er later berouw van te zullen hebben."
„Dat behoeft u ook niet," verzekerde het meisje
hem. „Maar antwoord nog op deze eene vraag! Is
het een fantazieportret?"
„Niet geheel."
„U wilt mij liever niet vertellen van het origi
neel?"
„Liever niet voorloopig. In elk geval is de buiten
gewone gelijkenis met u zelve «het intoressantste voor
u bij dit portret."
„Ja", stemde Esmóo toe. „Maar ik -dacht er aan,
dat er naar het schijnt toch iemand op de wereld is,
of was, waaróp ik gelijkDoch een tikje op de
deur kondigde Giuseppe aan met toebereidselen voor
de lunch. Haastig sloot het meisje de deuren van
liet lijstje en overhandigde het aan Power. Hij deed
het. op slot,'toen Giuseppe met zijn rug er naar toe
gekeerd stond en plaatste het weer op de schrijftafel.
De episode was voorbij, behalve in Esmée's hart.
Daar zou ze altijd blijven leven. Toch zou ze er waar
schijnlijk niet op durven terugkomen, tenzij Ri-
chard Power zelf over het onderwerp begon.
Zij hadden een prettigen maaltijd met elkaar. Waf
deed het er toe, of Elizabeth Harford minachtend
over hen glimlachte op d'en schoorsteenmantel en in
do keuken Luisa, de keukenmeid van Venetië woe
dend schold op Giuseppe en, misschien haar mees
ter?
HOOFDSTUK XXIT.
Cher*"hez la fammel
Het was laat in den namiddag, oer Esmée's photo's
klaar waren. Maar noch zij noch Richard Power
waren ongeduldig geworden. Ondertusschen had zij
de glasscherven nauwkeurig onderzocht en eentge
dunnere stukjes gevonden, die verschilden van- het
dikke kristal der karaf. Power en Esmée hadden hon
derden dingen om over te praten, dingen, die niet
alle in verband stonden met de vraag, hoe zijnblind-
heid was ontstaan, of met de vingerafdrukken en
hetgeen daaruit misschien kon worden afgeleid.
„Graaf Ricardo" scheen in de eerste plaats het meisje
haar verdriet van d'en vorigen avond te willen doen
vergoten.
Gelukkig was er zonneschijn geweest, en Esmée's
hart 2?wol van trots bij het eerste gezicht haror af
drukken. Die zij van "het kistallen glas en andere
toiletartikelen van „Koning Kareis waschtafel" had
gekregen, waren zeer onduidelijk, vele vingerafdruk
ken liepen over elkaar heen en vloeiden ineen. Maar
zij behoefde maar even naar de andere te kijken om
te weten, dat het resultaat schitterend was. Zij was
slechts een beginnër in het nemen van vingerafdriik-
ken, daar zij alles alleen wist door gesprekken met
Hogers en uit de boeken, die hij haar had geleend.
Maar zij was. oen belangstellende leerlinge geweest;
en nu zag zij, dat de eerste proef goed was uitgeval
len.
Alle photo's werden op Richard Power's schrijf
tafel gelegd en daar het slechts schaduwen waren
voor zijn halfblinde oogen, beschreef Esmée ze hem,
terwijl zij ze door een vergrootglas nauwkeurig be
keek. Na de eerste als hopeloos ter zijde te hebben
gelegd, wendde het meisje zich tot die, welke van de
afdrukken op den schoen waren genomen. De stom
pe. door werken misvormde vingertoppen van den
ouden Neale en zijn vrouw hadden duidelijke sporen
on het vergulde leder achtergelaten. 'Do vingers van
den pianostemmer waren ook gemakkelijk te vinden,
de lijnen van zijn ovaalvormige vingertoppen waren
duidelijk en scherp. Het was te zien, dat deze drie
menschen' den schoen goed hadden betast. Maar juist
daarboven cn aan weerszijden van den hiel waren
twee vlekken minder duidelijk, maar van veel groo-
ter waarde. Ze zouden er misschien niet zijn ge
weest. als de vinger en duim, die ze gemaakt hadden,
niet met het een of andere manicure.rouge zoo rood
waren gemaakt, dat de sporen haast onuitwischbaar
waren. Reeds toen Mrs. Neale dén goudleeren schoen
aan Tredwell had ontrukt, had Esmée die lichtriode
1 vlekken opgemerkt en de oorzaak er van begrepen.
Dat was de reden, waarom zij volhield, dat ouile
sporen misschien niet geheel zouden» zijn uitgewischt
door den tijd.
„Ik wou, dat u ze kon zien!" zoido zij tot Power.
..Ze zijn heel bijzonder. Ik zou denken, dat do hand
die ze maakte, bezig was den schoen uit te trekken.
Ze bevinden zich juist op de goede plaats daarvoor
een linker hond', een linker voet. En de schoen
inoot nauw zijn geweest. Dó indrukken zijn klein en
heel rond. Do band van die vrouw moet ongewoon
lange, spitso vingers hebben gehad."
„Misschien is het niet de hand eener vrouw ge
weest", zeide Power. „Misschien heeft een man den
schoen der dame uitgetrokken."
-Neen", protesteerde Esmée. „De sporen zijn zoo,
dat z.e bewijzen, dat zij bezig was haar eif en schoen
uit te trekken. O, zij had eigenaardige vingers! Ik zou
ze gaarne zien."
„Ik vrees dat die wensch niet zal worden vervuld"
zeide Power, wien- ze nu de geschiedenis van den
gouden schoen en den geparfumeerdien kanten zak
doek had medegedeeld. De hemel mag weten, hoe
lang die dingen in mijn piano hebben gelegen. Maan
denlang minstens. Wat u overigens ook mag ont
dekken in deze zaak, u kunt nauwelijks hopen de
vrouw te vinden, die dien schoen droeg. Maar zelfs
al9 dat het geval was, dan heeft zij toch niets met
de zaak noodig, wel?"
„Ik denk. dat ik de vrouw zal vinden", antwoordde
Esmée. „Tk hoop haar weldra te vinden. Enik
weet nog niet, of zij er niet juist -heel veel mee noo
dig heeft. U hebt nog niet alles gehoord. Ik moet
nog twee opnamen onderzoeken."
Power lacht©. „Waar hebt u toch uw kennis van
al die dingen opgedaan? Wij hadden zooveel te pra
ten. dat ik nog vergat u dat te vragen."
Esméo had wel gevvenscht, dat hij dat maar was
blijven vergeten. Doch zij antwoordde bedaard en
naar waarheid, dat zij een ..mssa detectiveromans"
h&d gelezen.
„Hield uw vader zooveel van dat genre?" wenachte
Power te weten.
„Het was mijn vader niet", zeide zij. „Het. was J
•een aardige, oude man dien ik ontmoette na
vaders dood.. Hij dacht, dat het mij zou interessee
ren iets te weten van vingerafdrukken en zulke din
gen en dat was ook zoo. De photo's, waaraan wij nu
zijn toegekomen, zijn juist die. welke mij zooveel bc_
j lang doen stellen in de sporen op den schoen. En die
mij doen verwachten de vrouw in dit huis te vinden,
j Die laatste foto's zijn dio, welke ik van sporen
I op de deur uu!cr badkamer en op eon Italiaansoho
I courant heb genomen."
Power's gelaat betrok. „In dit huis?'' herhaalde
hij. „U verwacht de vrouw in dit huis te vindon?"
j In een oogenblik was zijn gelaat geheelveran-
derd. Hij had; naar <je woorden van het meisje ge-
I Iuisterd met de gretige belangstelling van een*
knaap. Hij was opgewonden, hoopvol, vol bewon
dering en geestdrift geweest. Plotseling was dat1
alles verdwenen. Met was, alsof hij een gordijn
hao dichtgetrokken tusschen Esmén» onhoint oen
onzichtbaar, maar on<loordringbaar gordijn. Hy was
op zyn hoede voor haar.
„Ja," hield hot meisje vol. ,Jk' verwacht haar
hier te vinden, omdat do vingerafdrukken op den
schoen dezelfld» zijn als dio 4op de courant, welke
ik Glusepo verzoent, Luisa. in haar hand te laten
nomen. Ik bon. nog nooit in mijn leven zoo ver*
bausd geweest als zoooven, toen ik die- laatste
foto's te zien kre: g. JDe vtouw, die gist ren de-bloei-
vlek vna uw badkamerdeur wasehto, is dozelfde
als die maanden geleden den goudleeren schoen
droeg, welke in de piano werd gevonden."'
Esméée verwachtte Graaf Ricardo opgewonden
te zien, maar zyn gelaat drukte geen verbazing
uit. Er was ernstige bezorgdheid op te lezen. Eei
oogenbjik bleef hij stil zitten en scheen hij zelf
haar woorden to overwogen. Toen. zeide hij op een
gedwongen, verlogen toon: „Miss Alton, u hebt. die
problemen prachtig opgelost, on alles om mijnent
wil. Dat weet ik en voel ik. U fdenkfc, dat er zich
hier in huis een vrouw verbergt, die betrokken is in
een komplot jegens mij een medeplichtige yan
Rudolf Si 1 vers. Maar daarin vergist^ u zich. Nie
mand hier. man noch vrouw staat in verbinding
met hom. Schijnbaar overtuigende bewijzen blijken
soms bedriegelijk te zijn." j
„Maar vingerafdrukken kunnen niet misleiden^
tenzij zij opzetelijk zijn gemaakt met vormen,'
verzekerde Esméée hem. ^Daarvan heb ik ook gele
zen. Maar dat is uitgesloten in <tit geval. Al deze
vingerafdrukken zyn toevallig gemaakt, daarvan
ben ik zeker, en
„Toch hebben zo niet de beteekenis, die u ér aan
hecht. Laat ons er inee ophouden, met duizend
dankbetuigingen aan u voor wat u gedaan hebs -
„Ik heb nog niets gedaan," riep het meisje.
ik wensch te doen is, om. u te oehoeden voor het
gevaar blind te worden."
„Waartoe dient het den put te dempen, als
het kalf verdronken' is." l
j,IIet is no^ niet verdronken. U is nog niet troheei
blind. Misschien is er nog redding mogelijk. En in
dien er zulk oen duivelswerk in uw eigen huis aan
deu gang is, zult uI*
„Ik kan niet gelooven, dat u daarin gelijk rieW-
In elk geval kan ik voorzorgen nomen. GiusepP®
en ik —T0
„Maar ik meende, dat geen van u beiden werKe-
lijk hield van Luisa of haar vertrouwde?' zeiae
Esmée
„Luisa!"
„Ja, ik sprak van een vrouw in dit 'huis. Lrw
hier toch geen andere vrouw dan Luisa.
Wordt vervolgd.
