B. H. LÊNGHAUS - Kleermaker
DE TARIEFWET.
Uil hel harl van Holland.
TWEEDE BLAD,
De dingen om ons heen.
nx.
Verloren
Gevonden
te WINKEL.
Voor Uw succes
WYBERT
Een Boeren-Trouwpartij in
Schaumburg-Lippe.
Zaterdag 25 Oclober 1924.
67ste Jaargang. No. 7526.
Het bericht, dat Kanselier Marx eindolijTr gebruik
heeft gemaakt van de volmacht om dien Rijksdag
te ontbinden, komt ten slotte .toch nog onver
wacht. Hy vroeg en verkreeg het dooument toen het
twijfelachtig scheen of er oen voldoende meerde»
hoid in don «Rijksdag kon worden verkregen voor de
verschillende biimenlandsche wetten, die ae riah-
tige uitvoering van het Dawesplan vereischto.
Feitelijk had hij die volmacht kunnen krijgen op
het «ogenblik, dat hü hot kansorliersohap aan
vaardde. Reeds toon -was het te voorzien, dat zy n
regeerinflswagentje niet op een zandweg zou rijden,
doch telkens kans zou loop en in het mulle zand' te
blijven steken. ,r.
Ken behoorlijke meerderheid bezat hy niet, daar
een deel der coalitie, waarop hy steunde, steeds
oogjes gaf naar andere er buiten staande
groepen en hem dus elk oogenblik in den steek 00?
kunnen laten. y
Alleen op de kern van zijn „meerderheid ae so
ciaal-democraten, en het centrum, kon hy vast re
kenen. Volgens het oude recept .der Pruisische Jun-
kers: „Hoch der K-önig abselut, wenn er ma ren
Willen tut."
De andere groepen duldden den kanselier healè-
maal niet als absoluut leider, dooh alleen als eea.
soort knechtje, dat moest doen wat zy begeerden en
deze volgzaamheid beloonden zij volstrekt met met
een „Hoch", doch veeleer met een „pas op".
Zulk een regeering is onhoudbaar. Duitsche so
cialisten, democraten, volkspartymannen zijn iets
anders dan hetgeen wij onder dergelijke termen ver
staan. Alq jnen afgaat op die partij benamingen,
raakt men, wat Duitschland betreft, al evengoed
den kluts kwnt als wat Frankrijk betreft, >vaar
iedereen, die met ultrazwartoonservatief is, radicaal
of socialist heet te zijn of wat Amerika aangaat
waar men (tot voor zeer korten tijd) met radicaal
den woedenden anarchist of barricade-revolutionnair
placht aan te duiden.
Men heeft destijds de stemmen van een deel der
Duifech-nationalen (d.w.z. de conservatieven) ge
kocht ten behoeve d'0r Daweewetten, door hun eeni-
ge portefeuilles te beloven. Dit lokaas heeft go-
werkt en thans zou hun'leider, de heer Hergt; iwel
graag de vervulling dier belofte willen zien.
Dit is te begrijpen. Doch eveneens spreekt het
•vanzelf, dat de partijen, die uit vrijen wil het\Da-
wesplan steunden, er «enigszins huiverig van zijn
de vier allergewichtigste portefeuilles m" handen te
stallen van een party, wier instemming met het
plan tot zoo duren 'prijs «noest worden gekocht.,
Want dit zou beteekenen, dat de tegenstanders van
de regeling ten slotte in het kabinet en in ide prak»
tyk een overwegenden invloed zouden t kunnen uit
oefenen. En het dus op allerlei manieren zouden
kunnen saboteeren. A
Het ligt dus voor die handi, dat de andere party en
niet al te zeer bereid waren het'volle pondte
geven. Zoodoende kwam Marx er toe aan de
Duitsoh-natdonalen te vragen -zeer beleefd te
vragen of wellicht dan Graaf Kanitz als mi^
nister van Volksvoeding mocht blijven en of zy
met drie portefeuilles genoegen^ wilden nemén.
Men beseft van hoeveel' gewicht dat ministerie
is, daar het feitelijk naar goeddunken door prjja
regeling, in- en uitvoermaatregelen en wat dies
meer zij, aan den eenen kant de producenten: het
platteland, anderzijds de \erbruikers: de stedelijke
bevolkingen, gelukkig of rampzali? kan maken efl
dus (mits er staatsgeld voor disponibel is) elke
stemming in het leven kan roepen, die overeen
stemt met de politieke belangen van den minister.
De Duitsoh-nationalen zouden zich bedenken.
Maar dan moest die minister van Verdediging, Gesz
ier, aan blijven.
De brave kanselier ging met deze boodschap
naar Dr. Koch (helaas met de beroemde parasieten*
dooder, docH wen handelaar in politiek), die er
ook over zon denken.
Toen werd Marx boos en haalde het ohde papier
uit zijn zak: Alle hoeren naar huis en over een
maand nieuwe verkiezingen.
"We zullen den N lezer niet vermoeien met eên
opsomming van de zetels, die de verschillende par
tijen in iden Rijksdag bezetten. Trouwens: bij het
zeer wisselend karakter van dje partijen en bij de
flauwe grensafbakening zou niemand er iets aan
hebben.
In Nederland heeft zoowat 75 pot. van het lde^
zersoorps een soort politieke overtuiging, van huis
meegekregen of in de dagolyksohe omgeving op
gedaan. .Vijf en zeventig procent 'der volksvertegen
woordiging is dus verdoold over linksen reohtó, vrij
zinnig of d'ericaal, vooruitstrevend of "behoudend.
AI naar gelang de strijdleuze'die bij een verkiezing
wordt aangeheven, meer van economischen of vail
ethisch en aard is. Daar tusschen blyven de 25 pet.
die .tenslotte sedert vele jaren den doorslag gevén.
Bij ons heeft dus de voorgaande verkiezing en de
leus der komende, eenige waarde als materiaal voor
een voorspelling. Eenige, niet veel.
Maar in Duitschland, waar de programma's be
staan uit frasen en wenschen en variaties op „we
wouen", waar monorohisten zich volksmane n oerre-
actionnairen zich socialist („nationaal" dan) hoe-
men weet geen sterveling wat het groote pu-
bliek eigenlijk 'denkt en wil. Tegenover de 25 pet
der Meurloozen middenstof ten onzent, staan er in
Duitschland 80 pet., die niet in staat zyh 'te zeggen,
wat de partijen eigenlijk willen en niet willen.
Dit inmiddels kan men als vrij zeker aannemen,
dathetplatteland meer dan genoeg heeft van
Socialistische experimenten, hetgeen dan ook de
reden wol zal zyn, aat men van allerlei roodé ipro-
gram-eischen niets merkt als het op verwezen
lijking aankomt
Dat er, behalve in de streken en enkele kléind
steden, waar de feodal-adel en zyn afl.nhfl.ng de1
baas is, ergens een streven zou bestaan tot herstel
üot Hohenzollern, is ondenkbaar.
.Geheel iets anders evenwel is de vraag, of men
m®l Jiojer wordt gecommandeerd en dat ge-
^dnedt toch -door een vorst of diens lasthebber,
1 n V11 <*en naam van den braveni zadelma
ker Ebert, die doet, wat een RyksdagmeerderheX
wil.
Gecommandeerd worden ia voor een Duit
scner —'Iniet heef erg. Hy en rijn vaderen hebbel
nooit iets anders gekend.
„Maar als het dan moet, hoort er een beetjq„aam
kleedingr" bij. Moet het niet gebeuren door den
„jongen van Aïóis, die bij ons op de verdieping
woonde" of door den „zoon van Bertold, die vroe
ger de schillen bij ons ophaalde".
Dan willen de Duitscners net als alle an
dere wezens op aardenog Kever een commando
stem uit een keel, die al vroeger placht -te .com
mandeer en.
Dit alles is geen prognostic van de a.s. Duitsche
TOTJaezLngen, zal men zeggen.
~"We geven dit dadeKjÜ toe. Niemand kan hier
iets voorspellen.
De ontbinding komt te Iaat of te vroeg,
j Te laat voor wie een werkelijke meerderheid voor
de Erfullungspolitik 'wensoht, omdat men er nu
eenmaal de reactie heeft ingehaald.
Na de bekende wetten voor het Dawesplan en met
hulp door beloften verkregen hulp der conser
vatieven te hebben doorgehaald, spreekt het bijna
van zelf, dat deze conservatievennaar twee kan
ten „de mooie man" zijn en dat zij bovendien, (naar
bevind van omstandigheden die wetten behoorlijk
kunnen uitvoeren of ze in het honderd kunnen laten
loopen. 1
Te vxoeg bomt de ontbinding, omdat als Marx en
de rijnen een werkelijk begin hadden kunnen ma
ken met 'htm Erfullungspolitik, men eenigszins
houvast had gehad. Thans niet, want met de onder-,
teekening eener overeenkomst door een wankélén-
de regeering en dito parlement, is nog niet véél
gezegd. Als Marx blyfb met een behoorlijke meer
derheid achter zich, voor zyn .politiek van thans,
zullen we 'pas kunnen zien in hoeverre het
Duitschland ernst is mot zijn aanvaarding van het
Dawesplan. .Het blijft echter zonderling{ dat deze
ontbinding juist samenvalt met het tydstap waarop
men de „groote" leening binnen heeft.
'U1TKIJK>
is er niets door onze STALENCOLLECTIE aan
te vragen.
is er veel door Uw KLEEDING te koopen bij
Nu wildo ik toch ome en Kef ding, dat de tijd
schriften eens ophielden (met hun verhalen om za-
merreizen en tochten naar het Zuiden. Wat hebben
de hoeren Van Rossem *3.8. er aan een mensch ja*
loersch en ontevreden te maken? Het leven is toch
al geen pretje.
Je behoeft die tijdschriften niet te lezen, zal men
opmerken. En er zit een fond van waarheid in deze
opmerking, zooals in de meeste onaangename din»
gen. Maar een journalist, niet waar, moet alles
lezen en tot dit alles behooren toch ook zeker onze
tijdschriften en weekbladen. Er kón eens iets in
staan, .pleegt een hatelijk oollega te beweren, die
er om bekend is,Adat hy een Zondagsnummer van
een der groote .bladen in 'drie minuten „uit?' heefU
Het beroep brengt dus mee, dat je alles leest,
rij* fcet dan ook in sneltreinvaart. Maar als een
mensch dan bovendien piet kamillen en cucalyp-
thus en zijden /lassen en dekens aan 'het vechten
is met een hardnekkigeverkoudheid^ die hem on
geschikt maakt voor de richtigo uitoefening van zyn
beroep, behalve voor hot doar-telefoneeren van ae
namen van overwinnende Chineosche generaals,
nieuwe Poolsche en Zuidslavische ministers en der
gelijke niesbuien, kyk, dan lees je anders dan in
gezonde dagen.
Dan lees je hoe A. aan de Italiaansche meren;
B. in Sicilië. jO. (Ln Portugal, D. in Algiers rit,
je van blauwe luchten en onafgebroken zonne
dagen, van Roeiende geblakerde wegen, met scha
duw van palmen -en oranjeboomen. Lees je van
landen, waar de „oudste inwoner", als haj een
kachel te zien krijgt, dankt dat het een nieuw soort
huisaltaar uit TMbet is of een dergelijke rariteit,
omdat hij zich, als stond hy op zijn leven, niet zon
kunnen voorstellen wat een mensch met zoo'n ding
i moet uitvoeren.
1 Dan ril je en glij je nog dieper onder je dekens
en neem maar weer een teug kamillenthee...
Als de jmenschen zoo iets schrijven, moeten zy en
de redactie het weten. Maar dat zy het publiceeren
anders dan tijdens een hittogof, zooals die van 1923,
zie, dit is. bijna strafbaar.
Althans in net oog van een doodverkoudem tmensch
die zijn eigen vacantie zag yerregenen en geen
warm oogenblik heeft gekend.
Als je zooiets Jeeet op Scheveningen, nadat je
moeizaam door het gloeiende zand bent heen ge
zwoegd en aemechtig in de dubieuse schaduw van
een Badstoel neer te zinken, krijg je meelijden
met Ae stumpers, 'die uren, neen, dagen in stoffige
warme treinen hebben gezeten om in dat Zuiden te
komen. Dan begrijp jo» dat zy hun 'ellende niet stil
kunnen houden en aat rij, in zelfbespotting, doen
of zy het heerlijk vinden zich te laten roosteren.
1 Dan neb je bewondering voor .die mannen, die zon
der noodzaak al die warmte, al dit ongemak trotsee-
j ren en ten slotte de eer van hun vak'noog weten te
1 honden, door er opgewekt over te keuvelen in een
tijdschrift. Dan ben jk bereid jne trotsch te ge
voelen op mijn collega's, zooals ik het ben opf hen,
die steeds nieuwe woorden en superlatieven weten
te vinden voor den pas geopenden winkel van een
goed adverteerder or voor ei en koninklij k bezoek.
Dan is het de risico van het beroep.
Niet ieder krijgt van rijn chef de kans op de
groote reportage. En.... ik geloof, dat voortdurend
winkels helpen openen, moeilijker, is.
Dit allee neemt niet weg, dat ik al die jmenschen,
die schrijven uit het Zonnige Zuiden begin te ha
ten, als ik uit 'hei3, venster van kamer, ondeFrie
dekens uit, niets zie dlan een effen grauwe lucht
en regenstrepen op de vensters, die straks verdwij
nen als de lucht breekt en groote wolkslierten voor
bij schuiven en takken zwiepen, zoodra
ge afwisseling de regen plaats maakt
storm.
Dan fcan het me haast goed doen, als zoo'n (man ri
het Zuiden op 'n oogenblik klaagt over een verbrand
en pijnlijk gezicht, oen vuile kamer, slecht eten
en ongedierte in zyn bed. .Dan betrap ik me op den
wensch, dat het ongedierte de grootte krijgt van
een boschkat of dta do muggen zoo steken, dat zij
alle inkt uit zyn vulpenhouder leeg zuigen
Of nog flnooder, dat geef ik toe, ik wensch
dat 't wondertapijtje uit de „Duizend-en-Een Nacht"
tot myn beschikking staat en dat de man, die het
in Algiers of op Madeira „toch eigenlijk wei wat
warm vindt", op eens, met draadlooze snelheid
wordfc neergepoot by ae Boeohjee van Poot, waar
nn de Zuidwester direct van de Azoren, zon
der iets er tusschen in" om rijn ooren zou wuiven
en zyn palmen handaplmen dan zou doen
glinsteren vande regendroppels. Hij in zijn
ia nellen pak. Wij, die met flanel onder on3 pak,
maar niet warm' niet_ behagelijk 'kunnen gaan
voelen. Het zou het verdiende loon zyn van die ge
notzoekers, die juist door hun genieten en net
uitweiden erover, de ellende, waarin een ander zit,
nog aooentneeren- l
Of eigenlijk rijh het 'niet die collega's, die ver
moedelijk hun indrukken .zoo juist mogelijk weer
geven, dooh de uitgevers.
Waarom geven aie ons in deze dagen geen reis
beschrijving uit Bergen of Edinburg, waar het a>
tijd regent en miezerig is? Waarom nu geen verhalen
van de natte Friese no heide, van de veenstreken
Waarom gaan er geen eerste klasse reisbeschrij
vers naar Holyhoek of hoe ddie wille daar buiten
Amsterdam-city heet, waar do brandweer niet kan
doordirngen wegens de slytwegen en waar
een brand van zelf uitregent als alles plat ligt?
Waarom kweeken die directies ontevredenheid
met een der weinige dingen, Vüe als het nieuwe ta-
Het hoofdargument der protectiondsten voor hun
stelling is, dat de binnenlandsche bedrijven door pro.
tectie tot bloei komen. Gesteld een bedrijf kan niet
concurreeren met het buitenland, omdat bet buiten
land in staat is een bepaald artikel tegen lager prijs
te leveren. Gaat men nu aan de grens bij invoer van
dat artikel belasting heffen, dan moet de buitenland-
sche fabrikant zijn prijs niet het invoerrecht verhoo-
1 gen. De binnenlandsche producent kan dan zijn prijs
ook zooveel hooger ntellen en is t invoerrecht maar
hoog genoeg dan zal de binnenlandsche industrie met
winst kunnen gaan werken. Het gevolg daarvan zal
zijn, dat de binnenlandsche bedrijven zich uitbreiden
Er komt meer vraag naar arbeidskrachten; de loo-
nen stijgen en de werkloosheid neemt af.
Dit is het verlokkende beeld; dat do protoctiouisten
ons voorhouden. Voor zoover het beschermde be
drijf betreft, ia deze voorstelling van1 zaken natuur
lijk volkomen juist. Geen vrijhandelaar zal tegen
spraken, dat de protectie voor dit bedrijf gunstig
werkt en zal kunnen leiden tot meerdere welvaart
voor allen, die or hun brood1 in verdienen. Men mag
echter een maatregel, niet beoordeelen naar de ge
volgen, die zij voor een exikel bedrijf, dois voor een
enkele groep van mensohen. met zich brengt. De
vraag is, hoe zal do maatregel werken voor de alge-
moe 11e volkswelvaart. Daarop nu luidt het antwoord
beslist, dat de bescherming nadeelig werkt.
Daar is in de eerste plaats het nadeel voor de ver
bruikers. Verbruiker is het geheele volk. Terwijl, be
halve kinderen, zwakken en renteniers, ieder Neder
lander slechts op een zeer beperkt tererin aan de
productie deelneemt, zijn wij allen over de geheele
lijn verbruikers. Als zoodanig moeten wij allen de
hoogere prijzen betalen, terwijl van hoogere winsten
en loonen slechts zij, die in de beschermde bedrijven
werken, zullen profiteeren.
In de tweede plaats is de bescherming nadeelig
voor alle niet beschertnde bedrijven. Doordat wij
voor een deel van onze artikelen meier moeten beta
len, blijft er van ieders inkomen een geringer bedrag
over om zich andere artikelen aan te schaffen. Maakt
men door bescherming onze schoenen, kleeren. hui
zen, enz. duurder, dan zullen wij moeten gaan be
zuinigen op ons voedsel Wij zullen minder boter
moeten gebruiken of de boter door margarine moe
ten vervangen; wij zullen ons minder kaas of melk
of andere landbouwproducten kunnen verschaffen.
Daardoor moet iedere bescherming op industrie-ar
tikelen al dadelijk een zeer ongunstigen terugslag
hebben op onzen landbouw. Daarbij komt, dat aan
den anderen kant de bedrijfsonkosten voor den- land
bouwer warden verhoogd. Allerlei zaken, die hij voor
zijn bedrijf noodig heeft, zal hij duurder moeten be
talen. Zijn arbeiders zullen een actie voor loonsver-
hooging beginnen, omdat zij met het oude geldloon
door de verhoogde prijzen van allerlei artikelen niet
meer kunnen rondkomen. Worden daardoor de las
ten voor den landbouwer zoo zwaar, dat hij zijn pro
ducten niet meer tegen- den ouden prijs kan blijven
leveren, dan treedt ook bij de landbouwproducten
prijsverhooging in. Het gevolg daarvan is onafwend
baar, dat de binnenlandsche verbruiker weer minder
landbouwproducten, kan koopen en. wat wellicht nog
erger is. dat daardoor de concurrentie met het bui
tenland wordt bemoeilijkt.
Vooral dit laatste punt is het, waarop het aankomt.
Onze landbouwer is voor het grootste deel op export
aangewezen. Hoe hooger de onkosten worden, voor
hem aan' het uitvoeren zijner producten verbonden,
hoe moeilijker de toestand wordt. Men denke nog
maar eens aan Iden toestand in het tuinbouwbedrijf
van twee jaar geleden. De lage prijzen, die het bui
tenland voor onze producten kon besteden, maakten
bij de hooge vrachten, die moesten worden betaald
den uitvoer praktisch onmogelijk. Met kracht is er
toen in de Kaïmer op aangedrongen, dat de regeering
maatregelen zou neimen om in de eerste plaats een
goed koop er vervoer mogelijk te maken.
Zoo'n goedkoop vervoer, een levensbelang voor-on
zen land. en tuinbouw, wordt door beschermende
maatregelen onmogelijk gemaakt. Alleen reeds om
dat het spoorwegpersoneel en het personeel van an
dere vervoerondennemingen door de hooge prijzen
gedwongen hooger loonen moet ontvangen, waardoor
de vrachten zich weer in stijgende lijn zullen gaan
bewegen.
Bij dit alls komt nog Iets anders. Er is in den in
ternationalen handel tusschen uit- en invoer van
producten een vast verband. Wanneer wij aan H bui
tenland leveren, dan berekenen wij onze prijzen wel
in geld, doch dit wil volstrekt niet zeggen, dat die
prijzen ook in geld worden betaald. In werkelijkheid
betaalt bet buitenland' ons terug met producten die
dooit het buitenland naar ons land worden ingevoerd.
■Er kan wel eens tijdelijk een verschil tusschen invoer
en uitvoer zijn, dat in geld moet worden betaald,
doch op den duur moeten beide tegen elkander op
wegen.
Een eenvoudig voorbeeld kan dit duidelijk maken.
Gesteld, dat wij alleen naar het buitenland uitvoer
den en niet van het buitenland betrokken. Alles
moest dan aan ons land in goud; bet internationale
geld, worden betaald. Daarvan zou hot gevolg zijn. dat*
wij in Nederland een zeer groote hoeveelheid goud
zouden krijgen. Dit zou weer met zich brengen, dat
do waarde van het goud, evenals die van ieder an
der artikel, waarvan een teveel in het land is, zou
gaan dalen. Als het geld' echter minder waard wordt,
gaan alle prijzen stijgen. De in Nederland voortge
brachte producten zouden aldus hop langer hoe duur.
der worden, tot zij zoo duur waren, dat uitvoer niet
meer mogelijk zou zijn, ja, dat het buitenland met
groote winsten tot invoer* zou kunnen overgaan. Iede
re belemmering van den invoer heeft daardoor een
belemmering van den uitvoer ten gevolge. Voor be
drijven, die het van den uitvoer moeten hebben, ls
daarom een protectionistische politiek in de hoogste
mate verderfelijk.
Een beschermende politiek door Nederland gevoerd
zal er voorts licht aanleiding tot kunnen geven, dut
het buitenland niet middelen van verweer komt.
Wanneer wij de schoenen, in het buitenland geprodu
ceerd, gaan weren, of met een hoog invoerrecht gaan
belasten, dan zal or neiging zijn om ook onze produc
ten uit dat buitenland te gaan weren. Bedriegen wij
ons niet, dan heeft het beruchte schoenenwetje reeds
een dergelijk gevolg gehad. Toen de schoenenfabrie
ken in Tsjecho-Slowakije zich dien uitvoer naar Neder
land zagen ontzegd, heeft Ae Regeering van dit land
een gelijksoortige maatregel willen toepassen tegen
den invoer van Nederlandsche tpinbouwproducten.
Natuurlijk zou Nederland daarop dan weer hebben
kunnen antwoorden met een invoerverbod op andere
in Tsjedho-Slowakije geproduceerde zaken. Zoo ont
staat dan een vorm van strijd met het buitenland,
dien men tarievenoorlog noemt. Het is met dezen ta-
riefstrijd als met de bewapening. Ieder nieuw oor
logsschip. iedere legeruitbreiding in het eene land,
leidt tot het bouwen van nieuwe oorlogsschepen en
nieuwe legervorming in het andere land. Zoo komt
men in een noodlottigen cirkel, die .de verhouding tus
schen de volkeren vergiftig! De handelspolitiek van
sommige Europeescbe staten in de jaren vóór 1914
is een der groote oorzaken geweest van den wereld
oorlog.
Vooral in den tegenwoordigen tijd; geleerd door de
lessen van den vreeselijken wereldbrand, die achter
ons Ligt. moeten wij doen, wat wij kunnen om deze
oorzaken weg te nemen. Juist thans schijnt zich, na
de hoopvolle teekenen uit de Volkenbondsveigadoring
te Genève, een betere verhouding te gaan baanbre
ker. Het zou roekeloos zijn dit streven thans te gaan
verstoren. Ook eei^ kléin land. neen, vooral een klein
land, mag daaraan niet mededoen en heeft in dezen
het goede voorbeeld te geven. Meer dan ooit moe
ten wij ons thans doordringen van de groote waar
heid van het dievies der EngeLschen Cobden Club., de
oude Engel sche vereen iging voor den vrijhandel., dat
uitspreekt, dat vrije handel beteekent vrede, vriend
schap en welwillendheid tusschen de volken.
Het is onbegrijpelijk, dat een zich christelijk noe
mende Regeering in dezen tijd komt met maatrege
len. die lijnrecht tegengesteld zijn aan de eischcn
eener werkelijk christelijke staatkunde. De rechter
zijde moge dit alles met minachting voorbij gaan en
zonder volksuitspraak een zoo bedenkelijke tariefs
herziening willen doordrijven, zij zal. daarvan zijn wij
overtuigd, nietemin haar vonnis niet ontloopem De
uitspraak der kiezers in dien zomer van het volgend
jaar zal vernietigend' zijn.
Mr. P. J. OUD.
rief is aangenomen, niet duurder zullen worden,
te weten ons eigen Nederlandsche klimaat f
Is er dan nog geen ontevredenheid genoeg?
M<^t het er (ian op aan worden gelegd, dat de een
of ander straks een staatsparty vormt, die een
iaarlyksohe imtruiling van de Nederlandsche en
Siciliaansche bevolking in haar vaandel schrijft,
zoodat die arme verbrande en verschroeide Zui
derlingen eindelijk eens een frissohen neus zou
den kunnen halen .en de Nederlanders eindelijk eens
zouden kunnen ademen, zonder er met een verkou
den gericht als maar op nieuw Szohbrnsky of een
ander Poolsch minister by te moeten halen?
Die nieuwe party krijgt mijn stem.
Althans vandaag. A(tschi)
is een welluidende stem van
groot belang. Gebruikt daar
om vóór het zingen en spreken
de verfrisschende
TABLETTEN
Groote doozen 65 Cts.
lmmm.
Bij de boerenbevolking van het kleine vrijstaat je
Schaumburg-Lippe in middien-Duitschland, worden
nog allerlei oude gebruiken bij geboorte, huwelijk
en dood in eere gehouden. In het bijzonder "zijn in
teressant de gebruiken bij rijke trouwpartijen in
„Hager Amte". Vóór den bruiloftsdag worden de gas
ten door een speciaal daarvoor aangewezen persoon
ter bruiloft genoodi, welke bruiloft "steeds plaats
vindt in het huis van den bruidegom. De bruid wordt
op'den gewichtigen dag op feestelijke wijze afge
haald uit de woning harer ouders. Een met dichte
dennentakken overwelfde ladderwagen, gesierd met
guirlandes, kransen, bloemen en kleurige vaantjes,
dient als bruidswagen. Bruidsmeisjes en gasten ne
men op den wagen plaats, maar niet de bruidegom.
Vóór het rijtuig rijden op fraai opgetuigde paar
den de met sjerpen en vederbossen getooide bruids
jonkers. Zij worden dOor den vader van den bruide
gom ontvangen, die hun vraagt wat hun voornemen'
is. Na eenig geestig heen en weer gepraat krijgen ze
vergunning de bruid) mee te nemen. Deze houdt zich
echter verscholen en moet door de bruidsjonkers ge
zocht worden. Is ze eindelijk gevonden, dan gaan de
bruidsmeisjes .de gasten van den wagen en de
bruidsjonkers aan een gemeenschappelijk maal. Tij
dens dien maaltijd wordt de bruid voor het feest
aangekleed cn voorziet een der aanwezige vrouwen
een spinnewiel van vlas, dat der bruid wordt mee
gegeven voor haar eersten arbeid!. De gasten offeren
bij dat gereedmaken menig blank geldstuk, dat in
het vlas gewonden wordt. Het spinnewiel en een
omkranste heibezem worden op den bruidswagen
verder meegevoerd. De bruid neemt afscheid van
het ouderlijk huis, dat ze naar oud gebruikin
geen zes weken na haar trouwen bezoeken mag.
Zij mag bij het wegrijden niet omzien en behoedit
zich voor het krijgen van heimwee door het meene
men van een stuk brood. Dan gaat het in vrool ijken
draf naar het huis van den bruidegom. E<fn van de
voorrijders neemt daar op den dorsch als spreker het
woord. Hij verkondigt in verzen .de deugden en voor
treffelijkheden van de bruid voor welke hij een brui
degom zoekt. Achtereenvolgens wordt den .spreker
een ouden man en een kleinen jongen voor de bruid
aangeboden,, die hij echter beiden weigert. Dan ver
schijnt de rechte bruidegom. De spreker vraagt hem
of hij ook een vrouw noodig heeft en wat hij haar
eventueel wil aanbieden. De bruigom biedt water en
brood aan. Dit wordt aan debruid verteld, die deze
gaven echter to gering vindt en weigert Na lang
heen en weer praten en bieden zegt de bruidegom
eindelijk wijn en koek te zullen geven. Dat bevalt
de bruid en onder het Vrool ijk spelen der muziek
rijdt de bruidswagen het erf op.
De inzittenden stijgen uit en worden door den
bruidegom begroet, die de bruid bij do hand neemt en
in zijn ouderlijk huis voert. De bruidswagen wordt
daarna omvergeworpen de bruid is gebracht waar
zij wezen moet. zij keert niet weer terug. Allen zet
ten zich nu weer aan tafel waar als hoofdschotel
brood en worst wordt opgediend. Daarop maakt
men zich gereed om de huwelijksvoltrekking in de
kerk te doen plaats hehbem Op den terugweg wordt
hiler en daar voor het jonge paar de weg versperd
•door een daarover gehouden stang, ketting of stok.
Den doortocht moet het zich koopen door het schen
ken van geld. De vader van den bruidegom wacht
hét jonge paar in de huisdeur op en heet het wel
kom. Hij drinkt de jonge vrouw uit een glas gevuld
met wijn toe en deze uit het zelfde glas haar man.
Als de jonge man het gla.s aan zijn vrouw heeft te
ruggegeven drinkt deze 'het uit op het welzijn van
haar schoonouders en hét geheele huis, waarna ze -
het glas tegen den grond aan stukken gooit
Dan eerst overschrijdt het jonge paar den drempel
van het huis. Na de gebruikelijke eeredansen voor
bef jonge paar, de bruidsmeisjes en de bruidsjon-*
kers, begint het eigenlijke bruiloftsmaal, dat uiterst
eenvoudig is. Het bestaat, naar oud gebruik, uit
rundvleeschsoep, kalfvleesch met gedroogde vruch
ten klaar gemaakt en rijst Gebraden vleesch wordt
niet aangeboden en evenmin aardappeleq. Groote
schijven brood vervangen- deze. Tijdens het eten
wordt bij de gasten een geldinzameling gehouden
voor de bediening, de muziek en de dorpsarmen.
Groote vroolijkheid geeft het als het naar gebruike
lijk is te beproeven een der gasten gelukt iets
aan de bruid1 te ontnemen, dat door de bruidsjon
kers alleen voor geld weer terug kan worden ge
kocht. Als een bijzondere eer geldt het wanneer het
jonge .paar met stoel en al onverwachts door de jon
gere gasten wordt opgenomen en ónder het spélen der
muziek wordt rondgedragen. Een gewichtige rol
speelt bij het dansen de uitvoering van den echt na-
tionalen dans, genaamd de achttoerige.
In den loop van het bruiloftsfeest bezoeken vele
gasten de naburige boerderijen waar ze onthaald
worden op boterkoeken en koffie. Gewoonlijk duurt
zoo'n bruiloft den ganschen nacht door en vindt rij
eerst laat in den morgen haar einde. Vroeger was het
gebruikelijk vreugdeschoten te lossen bij een brui
loft De vele daarbij voorgekomen ongelukken heb
ben echter tot afschaffing van dit gebruik geleid.