llitittn lïltiis-
Woensdag 29 October 1924.
678te Jaargang. No. 7528.
iingevers N.V, v.k TKAPMAN Co., Setoapa
I1ESTE BLAD.
Brieven over Engeland.
FEUILLETON.
GRAAF R1CARD0
Van Rijswijk's SCUOBNMAKEBIJ
Binnenlandse!* Nisuwa
Ti-1 een anderen oogarts raadplegen. Ik
SCHAGEII
COURANT.
Dit blad vorachijnt viotmaal por wook: Dinsdag, Woonsdag, Donder
dag on Zaterdag. Bij inzonding tot 'omorgons 8 uur, worden Advor-
tontifin nog zooveel mogolijk in hot oogatuitkornend nummon goplaatet.
POSTREKENING *lo. 23330. INT. TELEP no. 20
Prijs por 8 maandon f 1.65. Looso nummora O cont. ADVERTEN-
TïöN van 1 tot 5 rogols f 1.10, iodoro rogol moor 20 cont (bowljano,
inbogropon). Grooto lcttoro wordon naar plaataruimto borokond.
DIT NUMMER BESTAAT UIT KWEE BLADEN.
25 October 1924.
Medegevoel voor ayn lotigenooten ia ongetwijfeld
eon van de sterkst op den voorgrond tredende eigen
schappen van den mensch.
Dat medegevoel is het, zegt Burke, de Engelsche
schrijver en staatsman, in zijn Philosophical In-
quiry into the Origin of our Ideaé on the Sublime
and the Beautiful, dat er ons toe brengt een terecht
stelling bij te wonen. Niet de wreedheid in ons,
die er behagen in schept, de doodsangst en den
doodstrijd te aanschouwen van een medempnsöh,
maar het medegevoel, dat ons zegt: >,Daar. Is een
mensoh, die gaat lijden. Ook ik kón in zijn plaats
zijn."
Ieder weet bij ondervinding, dat de armen nooit
Sterker in onze herinnering zijn, dan wanneer wij,
bij strenge kou alle deuren zorgvuldig gesloten hou
den en ons om de roodgloeiende kachel scharen. Zou
er dan wel' ooit een gelegenheid voorbij gaan, dat
niet iemand van hot gezelschap zegt: „Vreeselyk! als
je nu geen brandstof kunt koopen". En als het een
huishouden is met jonge kinderen, zal de moeder er
zeker aan toevoegen: „Ja, en als je dan geeit warme
(lekens hebt voor de kinderen," en ze zal denken
aan haar jongste, die onder heerlijke wollen! de
kens al een paar uur ligt te slapen en zich er niet
van bewust is, dat de ouitenthermometer twintig
graden onder het vriespunt aanwijst.
Dat is de kou. Maar een anderen keer is het de
regen, die onze harten opent voor onze medemen-
sohen. Ik denk aan den afgeloopein Woensdag. Re
gen den geheel'en nacht en regen den gehéélén mor
gen. Zelf moest ik er twintig minuten in zijn op
de fiets en ik was „door" op mijn knieën. Direct
gaat ons medelijden uit naar den melkboer, naar
den groenboer, naar ieder, die niet twintig minuten,
maar onafgebroken in dien regecn moet 1'oopen, en
niet alleen „door" is op zij'n knieën, maar van top
tot teen.
En do wind. AIS je de boomen hoort zwiepen, als
do ruiten rinkelen, als de dakpannen langs de
straat vliegen, inplaats van 'behoorlijk en fatsoen
lijk op hun plaats te blijven liggen. Honderd teger\
een dat de zeeman in onze gedachten1' is. „Vreeselij^
öm ny op zee te Zijn." Eéni van het-gezelschap zal
het zonder twijfel zeggen, en de overigen stemmen
met hem in. De zeeman zelf daarentegen,'trekt er
zich waarschijnlijk niet zooveel van aan, althans
zoolang hij de geheele oceaan tot zijn beschikking
heeft. In de buurt van de kust wordt het een be
denkelijk geval. -
Wij lanamenschen denken, geloof ik, alleen maar
bij storm aan een zeeman. Dan loopt, hij, zoo den
ken wij, gevaar en dus voelen wij!" mei/hem mee.
Zelf zouden wij, in zoo'n gierenden wind, voor
geen geld op een schip zijn. Maar de zeeman denkt
er anders over, als hij weet, dat het schip goed is
en het water vrij. En morgen, alsf de wind is gaan
liggen, zijn onze gedachten alweer bij den zeeman
vandaan. Alle gevaren zijn nu immers voor 'hem
geweken. Tot aan den volgenden storm zijn onze
gedachten eldei£.
Toch zonden wü ons Ieelük vergissen, wanneer
we denken, dat er alleen gevaren rijn voor den zee
man, als het stormt. Het omgekeerde is eerder waar.
Er zijn zoovéél1 gevaren, ook bij kalm weer, dat
het haast een wonder mag heeten, dat er niet meer
ongelukken gebeuren. Alleen de voortdurende, de
nooit slapende waakzaamheid van don zeeman be
perkt dat aantal' ongelukken tot zulk een minimum
als het in werkelijkheid is.
Eén van die gevaren, waaraan wij landmenschen
zeker wel nooit denken, is de aanwezigheid op de
oceaan van vrij ronddravende, door de bemanning
verlaten schepen. Zo zijn oven gevaarlijk voor den
zeeman, als eon jonge hond of, erger nog, een kip
voor den fietser.
Maar, zal men zeggen, zoovoel van dio-ronddrü-
vende wrakken zullen cr toch zeker wel niet zijn op
zee. Veel misschien niet, maar veel en weinig zijn
zulke "betrekkelijke begrippen. Men kan gerust aan
nemen, dat er altijd een twintig van die stuurloozc
dingen ronddrijven in het Noordelijk gedeelte van
den Atlantischen Oceaan alleen al. Elk daarvan
heeft een lévensduur van dertig dagen, enTiet is al
leen aan den scherpen uitkijk van 'de( wacht aan
boord te danken, dat die twintig stuurlöözen. niet
meens lachtoffers maken. Lichten hebben rij uit
den aard der zaak hooit op. Van* masten vertoonen
ze, maar al te vaak, ook niet veel. Bij dag mag het
gevaar, dat zij opleveren niet groot zijn, maar 's
nachts is het das te dreigender.
Dertig dagen is de gemiddelde levensduur van
een schip. Dit klinkt vreemd. Meestal wordt pen
sohip toch' Gilleen maar verlaten, wanneer het zin
kend is. De levensduur van zoo'n sohipr is dus mis
schien een half uur, soms enkele minuten.'
Dat is natuurlijk zoo, maar daartegenover staat,
dat een verlaten schip vaak volstrekt niet in zoo'n
hachelyken toestand verkeerde, als de bemanning
dacht. Gevallen zijn bekend van .verlaten schepen,
d(5c maanden, zelfs jaren ronddreven zonder te
willen vergaan. Een voortdurende bedreiging voor
alles wat in hun weg kwam.
26.
ALIAS RICHARD POWER
door C. N. en A. M. WILLIAMSON.
Vertaling van Mejuffrouw M. HELLEMA.
HOOFDSTUK XXVI.
Het Telegram van Elizabeth Harford,.
De dagen, die nu volgden, waren zoo belangrijk
voor Engeland en de geheele wereld, dat voor Es-
mee's vurig, jong hart alle persoonlijke zaken, zelfs
die van een man, "dien zij vereerde, «enigszins op
den achtergrond raakten. De oorlog was over, de
wapenstilstand geteokend, en half verblind door
roem en glorie spraken Power en zijn secretaresse
haast niet over andere dingen. Het meisje las Graaf
Ricardo de eene courant na de andere voor, Engel
sche couranten, Fransche en Italiaansche, en dan
spraken ze over het gelezene, en Esmee was er
trotsch op, dat zij over politiek mocht redeneeren,
alsof ze een man was geweest.
Zij zon zich volkomen gelukkig hebben gevoeld, als
ze niet met angst aan Miss 'Harford, had moeten
denken. Poweris oogziekte was in hetzelfde sta
dium. gebleven, Indien hij niet beter was, hij was
tenminste niet erger dan vroeger. De „vijand" hield
zich rustig, niets „opwindends" had er in het huis
plaats, behalve de bezoeken van een oogarts. Esmee
was het bestaan van Lvons haast vergetenRogers
vergde niet te veel van haarera Gifbbs' air van koel,
beleefd wantrouwen vermaakte haar meer dan dat
het haar bedroefde. Het Ivas echter niet aange
naam, dat Mrs. Jennings haar behandelde met zwij
gende minachting: want dat maakte haar thuis
komst minder prettig. Maar daar gaf zij niet zoo
veel om. Zij gaf alleen om Ricardo.
Er verliepen veertien dagen, en toen zeide Gibbs
op zekeren dag rijn dienst op, aooals hij vroeger
gedreigd had te zullen doen, maar niet had' ge
daan. Uit den boozen glans in rijn oog, toen hij Es-
mee dien morgen binnenliet, had zij begrepen, dat
zijn gevoelens jegens haar venijniger dan ooit waren.
Toen Power toevallig opmerkte, dat de hofmeester
wegging, en dat hem dat weinig speet- begreep het
Van een dergelijk schip, dat blijkbaar hardnek
kig weigerde afscheid te nemen van do oppervlak'
van den oceaan, hebben wü nog kort geleden kunne
lezen. Dit is de schoener Governor Parr,< die hot
laatst gezien is op de hoogte van do kust van Por
tugal.
De Governor Parr verliet Ingramport, een haven
van Nova Scotia, Canada, den 25ston 'September
1923 met een lading hout, bestemd voor Buenos
Ayres. Enkele dagen na het .vertrek kwam het echi'p
in een hevigen storm, verloor rijn masten' en word
door <Je bemanning verlaten. Dat was op den 3on
October. Langen tijd werd tóen niets van' Üe Gover
nor Parr gezien of gehoord, tot het schip ver
scheidene maanden later word ontmoet door de
Zaria. Het bevond zich toen midden in de vaar
route van de grpote transatlantische booten. Een
boot met bemanning word door den kapitein van'de
Zaria naar do Governor Parr gezonden, om! "het
schip in brand te stoken. Het werd brandend ach
tergelaten.
Den 29sten Juli 1.1. kwam een ander schip de Go^
vernor Parr weer tegen evenwol, in blakenden wel
stand blijkbaar, tusschen Portugal en de Azoren,
en na dien tijd is het schipf nog eens gezien. Ais oen.
volgende poging om het tot zinken te brengen, niet
met meer succes bekroon wordt, zal da Grovernoi
Parr waarsohünlijk nog langen tijd een gevaar op->
leveren voor de scheepvaart.
Het record van onbestuurde rondzwatkerij hoeft
deze Canadeesche houtboot evenwel nog lang niet
geslagen. Dit staat naar alle waarsohij ntijkhekl op
naam van een verlaten schip, dat twee jaar en zeven
maanden in den Noordelijken Atlantischen Ooeaan
heeft rondgedreven vóór hot zonk. Een andere boot,
de Amerikaansche schoener W. L. White, werd
verlaten in Maart 1888, in het gezicht van de Ameri
kaansche kust. ]EIet schip wou zeker laten zien, wat
het kon doen zonder de bemoeiingen van een kapi
tein of stuurman, on deed de reis van Amerika naar
Engeland op éigen houtje. Dat het niet precies in
een haven anakwam, kunnen we het bezwaarlijk
kwalyk nemen, maar aankomen Hoed het. In, Janu
ari 1889 zeilde het tegen een van,de eilanden dat
Hobriden aan en maakte op die manier een eind aan
rijn bestaan.
Men heeft een studie gemaakt van de routes, die
dergelijko in den Atlantischen Ooeaan verlaten sche
pen waarschijnlijk nemen. Het is gebleken, dat een
schip, dat verlaten wordt aan de Atlantische kust
van Amerika, eerst zuidwaarts wordt gevoerd door
den Labrador-stroom, daarna in den Golfstroom
komt en Noord oostwaarts drijft. In de buurt van
de Azoren spreidt do stroom .zich als( een waf&or
uit. Komt een sohip in het Zuidelijk gedeelte van
den waaier, zooals Haarblykelyk het geval is go-
woest met do Governor Parr, dan kan hot maanden
rondzwalken, zonder feitelijk een grooten afstand af
ta leggen. Maar komt het ln het Noordelijk gedeelte
van den stroom, zooals de W..L. White, aan zal
men het hoogstwaarschijnlijk niet langen tijd daar;
na ergens op de Schoteohe kust gestrand vinden.
Hoe groot het gevaar is, dat aeze verlaten sche
pen opleveren, bleek o.a. in 1900, tóen een groqte
transatlantische boot, de Lonian van de Allan-lijn
tegen een er van aanvoer en met moeite de havén
wist te bereikèn met een gat van 'dertien meter
wfjdte In den zijwand.
Een paar warme W0LLES PANTOFFELS met leeren
zooien vanal 11.50 bil
sparen U een zlekle.
VETLEEREN SCHOENEN f 5.75
en LAARZEN vanaf f 15.75.
EEN PRIJSVRAAG VOOR DE ZUIDERZEEWER
KEN.
Aan den Minister van Binnenlandsche Zaken heeft,
liet hoofdbestuur dtr Ned. Ver. van Ingenieurs een
adres gezonden in vorband met de plannen van uit
voering van den afsluitdijk tusschen Wieringen en
den Oostelijken oever der Zuiderzee, mede naar aan
leiding van de ibrochure-Sanders en andere publi
caties.
liet Hoofdbestuur, overwegende, dat derwijze van
uitvoering van dit werk van buitengewoon groot be
lang zal zijn voor do veiligheid van de te winnen
cultuurterreinen; do kosten van uitvoering als voor
het onderhoud van dit werk blijvenden invloed zul
len hebben op het economisch voordeel, dat met do
drooglegging dezer terroinen bereikt zal worden; dat
•do eischen, waaraan het werk moet voldoen, van ge
heel andere soort zijni dan ooit in eenig ander watér,
bouvVkundig werk in Nederland zijn voorgekomen,
zoodat practijk omtrent de deugdelijkheid van toe.
passing van de oude werkwijzen en constructies ten
opzichte van dit geheel andere werkstuk niet be
staat, zooda tnaar de beste wijze van oplossing van
dit nieuwe technische probleem moet worden ge
zocht, doch dat desniettegenstaande opgedragen werd
dit werk uit te voeren zonder dat vooraf door uit
schrijving eencr prijsvraag gezocht is naar de beste
wijze voor de uitvoering; constateert, dat hierdoor
geen voldoende gebruik is gemaakt van de tegen
woordige techndscho denkbeelden omtrent de beste
en voordeeligste oplossing van een dergelijk nieuw
waterbouwkundig vraagstuk bij binnen- en buiten-
landsche deskundigen en dat daardoor ook de zake
lijke ondergrond ontbreekt, waarop bet vertrouwen
sou moeten nisten, dat omtrent de uitvoering dezer
testbare werken in ons geheele volk behoort te be
staan en- ook noodig is voor het dragen der verant
woordelijkheid door hen, die de gelden voor deze
verken zullen hebben te voteeren.
Adressant betuigt derhalve zijne volle instemming
net het adres der heeren Sanders, waarin op hei als-
log uitschrijven eener prijsvraag met betrekking tot
dit uiterst belangrijke en kostbare werk wordt aan
gedrongen en verzoekt den minister daaraan zijne
volle aandacht te willen wijden.
NOORDSCHARWOUDE.
De Markt. Zooals te verwachten was; in de
aanvoer de afgeloopen week belangrijk minder Re-
meisje de reden van dien boozen blik. „Mr. Ro
gers heeft hem zeker toch tarugge4pepn," dacht
zij en lachte inwendig over haar eigen triomf„itij
zou uit eigen beweging niet gegaan zijn, geloof, ik
dat geval met den vervalschten brief. Al had hyi zich
hier ook nog zoo verveeld. Hü zoiv gebleven rijn
uit wrok jegens my."
Gibbs' weggaan zou het voor haar onaangenaam
maken in Swan Street, dat besefte zij. Maar rij
wilde 'niet daaraan denken en begon methaar
werk. Er was een aanbal brieven, die zij P^wer
moest voorlezen, een van Marcheso d'Allegri, wiens
naam Esmóe niot was vergeten. Weer smeekte
d'Allegri zijn vriend Ricardo zijn hulp toch aan
te nemen, voor iets, .dat Esmee nioti begreep: on
hij betreurde Dx. Florio's afwezigheid in een op
dracht buiten Italië. „Ik weet niot, hoe hü jegens
u gezind is, en ook met, wdimoer hij zal terugko
men, ging Esmöe voort en keek toen onwillekeurig
op naar Power's gelaat. Er lag weer een tragische
uitdrukking op. Allo opgewektheid van de laatste
dagen was plotseling verdwenen.
„Waarom houdt u plotseling op? Komt er nog
iets orgérs?" vroeg hü «enigszins scherp.
neen," antwoordde Esmee haastig. „Ik dacht
aan iets anders. Ik vergat den brief voor een oog en-
blik."
„U was bedroefd om mij," zeide Power. „Tracht
dat niet to ontkonnen, Ik weet he zeker. U hebt
gezien, dat de oogarts, dien ik op uw verzoek heb
laten komen, mij geen goed doet. En' u zou gaarne
willen, dat ik bericht had van Dr. Florio."
„Dat zou ik natuurlek gaarne willen," bekende
Esmee. „Maar het is nog te vroeg om uit te maken,
dat de oogarts u geen goed doet. U is niet erger
„Ik bien niet erger. Meer kan ik echter niet
„Neen" ,viol Power haar in de rede. „Dit is de
tweede reeds, dien in heb geconsulteerddo twee
beste in Londen, naar ik hoor. Dezo tweede kan
evenmin ontdekken, wat er aan mün oogen scheelt,
als de eerste; een derde zou het ook niet weten. Déze
man meent, dat hü mij een groóte gunst bewijst
door hier te komen in plaats van dat ik bü hfem
kom. Hü zal mij een hooge rekening zendein
om ten slotte te verklaren, dat hij7 nieLs kan do<»n.
En ik ben nu niet rijk meer. Het. grootste deel
van mün vermogen is weg. U herinnert u npg wel,
dat u voor mü aan Miss Harford hebt geschreven?
Eet was de eerste dag, dat u hier was."
„Ik herinner het mü," herhaalde het meisje
„Dat is nu drie wokon geleden."
„Ja, vandaag juist drie weken. Zy moet nu uw
brief wel hebben ontvangen, zelfs daar in '•Cali.-
Lrnië. U zult wel spoedig een telegram van haar
u dat? Wat voorspelt u, dat zü zal zeg-
gm r
„Zü kan sleahts één ding zeggen."
„En dat is?
„Een telegram voor zijn Eocellenza," kondigde
C-iuseppe aan, na te hebben geklopt.
„Hoo toevallig," zmde het meisje in het En-
gdsch^ welke taal Giuseppe nog slecht verstond.
,Ads dit 't eens was. Juist nu wü e> over spreken,'!!
„Open de enveloppe en lees mij he® telegram
voor, beval Power, toen de deur gesloten was. Zün
bon was haast barsch. Geen wonder, dacht Esmóe-
Ie spanning zynor zenuwen moest haast ondragelyk
zjn. En het was hard voor hom, dat andere oogen
thn de züno zulk een dierbare tijding} zouden lozen
As dit telegram wel zou behelzen.
Esmee voelde haar handen üskoud worden. Zy
leefde en scheurde de roode enveloppe onhandig
(pen.
„Is het van haarP" vroeg hy.
Het meisje keek naar de onderteekening, zonder
Int telegram te lezen, dat ongewoon lang was^.Jaj"
mtwoordde zy, haar lippen bevochtigend. „Het is
(nderteekend„Elizabeth".
„Ga voort; leee my voor, wat zij" zegt en zie, of
c goly'k hebt," beval Power.
Werktuigelijk lazen de oogen van het -meïkjo de
yjftig a zestig woorden van het telegram, eer zio
h staat was to spreken. Toen slaakte zy eon kreet,
■de veel op kreunen geleek. y
„Wat is het?" vroeg Power. „Zü id nierfc dood-
zek." veronderstel ik?"
„Neen erger. O, het is zoo moeilijk te lezen.
Ie ik zou myn tong liever willen uitrukken.""
„Dat is niet mogelyk, mijn kind/ 'zeide hii kort-
rf. „Leee." -
Tranen stonden in Esmee's oogen. Het -was vree-
snik hem zoo to moeten kwetsen en vernederen.
7,Met. leedwezen slecht nieuws vernomen, maar
y>c\l j"e "hebt gelyk. In deze omstandigheden zouden
vu niet gelukkig zijn. De zou j0#ongelukkig ma
len. Wy zullen altyd vrienden blijven, maar diar
Ois huwelyk onmogelyk is, heb ik mij verloofd met
weest dan de beide vorige. Bij na allo tuinders zün
aan de win torkool binnen te halen öti hebben er
natuurlijk do boide laatste weken voor gezorgd hier*
voor zooveel mogelyk de handen ruim to krygen.
Daarby rijn enkele artikelen voor dit jaar onge
veer van het toon cel verdwenen.
We noemen eerst de aardappelen, waarvan deze
week totaal slechts 5000 Kg. werd aangevoerd. Een
maal schoolmeesters, eenmaal schoteohe muizen,
tweemaal blauwe en aehmaal rood© star. De brijzei.
waren iets hooger, doch het heeft natuurlijk wei
nig invloed., De aanvoer van sporedeboonen was to
taal 205 Kg., voor pryzen die Hepen tusschen 16 en
24 gulden, uien werden eveneens belangrijk jöinder
aangevoerd, de vorige week 8V* wagon en nu niet
eens 4 wagons. De prijzen van uien, en drielingen
waren Maandag even hooger dan den laats ten. dag
der vorige week. Tot Woensdag liepen ze nog even
op. Dtxndesrdag Waren de prijzen even lager, om
do laatste dagen weer een weinig op te loopen. Do
prijaen van do nep liepen dagelijks even op en
wisten Zaterdag als hoogste markt nog f 8.50 to ma
ken. Van do losse wortelen daalde do aanvoer in oen
week yan bijna 20 wagons op 0V« wagon. Deze min
dere aanvoer bleek op de pryzen weWan, invloed to
zijn. Althans by een kleinen aanvoer werd 'Ue hoogste
markt gomaakt cn by don grooten aanvoer was de
prijs het laagst. Maandag en Dinsdag was 'de aan
voer nog vrij fiolük aan de dagen van de vorige week
was ae noteëring f L10fl.40; Dinsdag met
een Hein aanvoer f 1.60fl.70, terwyl Yrydag als
hoogste f2 on Zaterdag zelfs f210 gemaakt werd.
De aanvoer van kroten was eveneens zeer Hein.
slechts 6300 Kg. togen 23600 Kg de vorigo week.
Do prijzen rijn vry golijk goblovon; de hoogste
markt was f 8.70. Rammenas werd evenals dé vori
ge week, weinig aangevoerd. Sléchts 2100 Kg. Do
prijzen waren f5.80 en f5.70, alzoo vrij gelijk aan
de vorige week.
Al konden de aanvoerders over den prijs van de
roode kool' 'volkomen tevreden rijn, deze week wa
ren do pry'zen nog hooger. Was do vorige week do
hoogste notecring r 5.10, nu begon het Maandag mot
f 5.20 en Hom geleidelyk op, tot Zaterdag de pry s
van f8f6 was. De aanvoer was nog, erven hooger;
de vorige, week by'na 35 en nu ruim 39 wagons.
Hierby rijn partijen winter kool, waarvoor de aan
voerders geen plaats hebben en door den goeden
pry s die nu op ao markt gemaakt wordt, er ook geen
bergruimte voor zoeken.
De aanvoer van witte kool waa veel minder, da
vorige week lHVa wagon en nu Hein 70. Ook dezo
bramten eon even beteren prys OP- De hoogste
markt was de vorige week rl.60 en de laagste 1
gulden. Nu liepen ue hoogste noteeringen allo tus
schen de f L70 en f 210, terwyl do laagste noteering
f 1.30 was.
Ook gele kool werd minder aangevoerd, de vorigo
week ruim 10 en nu nog geen' 8 wagons. Do pryzen
zyn door oengen om en vry gelyk gebleven. De vorigo
week begon met een hoogste markt van f 4.80 en ein
digde met f 5.20deze week begon met f 5.20 en ein
digde met f4.80.
De aanvoer van bloemkool begint ook te vermin
deren. De vorige week was dit nog 35700 stuks en nu
39300 stuks. Toch is de aanvoer, gerekend naar
den tnd van hot jaar, nog belangryk.
in ae prijsnoteering is, vergeleken by de vorigo
iemand hier. Je hebt misschien van hem gehoord,
Zün naam is Harry Homo Johnstone. Hartelyko
groeten. Elizabeth."
„Hoera," riep Power, toen Esmee het laatste
woord had gestameld. „Hoera,". De eerste gedachte
van heb meisje was, dat hy zyir verdriet voor-haar
trachtte te verbergen, maar een blik op zyn gelaat
zeide haar, dat hü geen verdriet gevoelde. Hü "was
werkelijk blijde. Zij was er nooit zeker van ger
weest, .aat hy Elizabeth Harford beminde, zooals rij
dacht dat een man zyn aanstaande vrouw moest be
minnen. Zy had zich dikwy'ls afgevraagd, of hij van
'haar hield, maar het antwoord was altüd geweest,
dab 'hy niet de man er naar was om een meisje te
huwen om geld, of met eenige bübodoetingj
„U hebb my nooit in duidelüke woorden verteld,
wab zü naar uw meening'zou zeggen, maar -
„U niy ook niot," waagde zy hem in de rede to
vallen.
.Maar u geloofde, dat zij door dik en dun met
nXj moe zou gaanen ik geloofde, dat zy een jonge
dame was, die zoo iets. nooit zoui doen. Zy heeffl
gelyk. In deze omstandigheden meer omstandig
heden dan ik haar noemde zouden, wij ongelukkig
zün geworden. Stel u mij voor, in .mijn toestand,
op^eocjheept met een modieuze jonge dame
een verwendo schoonheid. Harry Horne Johnstone
is een welbekend millionair een multi-milionair
zou ik donken, sedert den oorlog, want hy hpqft
schatten verdiend met de leverantie van munitie.
Hii is heel jong en men zeide, dat hij een roman
tische liefde had opgevat voor een van zyn fa
brieksmeisjes, maar ik veronderstel, dat dit praat
jes waren of Elizabeth was als' (le zon, die met
maar stralon het bleeke maanlicht verduistert. Ik
wensch haar geluk; en u moet schrijven om haar dat
te zeggen."
?,Dat kan ik nu niet, ik kan hetv anmogelyk^"
zeide Esmee. „Hoe u er ook over mag denken, ik
haat dat schepsel."
,,Maar, kindlief,"riep hy uit, zijn mooie half
blinde oogen op de hare richtend, alsof hy er in
kon kijken.
„Ja/, snikte zy. „Te denken, dat een een vrouw
zoo weinig gevoel kan hebben. Dat zy ophoudt een
man lief te hebben juist als zy hem het moesft,
moet liefhebben."
Wordt vervolgd.
