De Kerslmis van „Zwarte
Dries" den Strooper.
Bmnenlandscb Nieuws
Gemengd Nieuws.
Zoo het ar nu mee Blaat, la voor Hollandsche uien
£ucu reclame te maken.
In hut buitenland ie over het algemeen reclame
moeilijker dan in het binnenland, omdat we meestal
producten uanvoeren die ook in eigen land geprodu
ceerd worden.
De Noordhollandache sluitkool is voor propaganda
in het buitenland bijzonder geschikt,omdat daar
van kwaliteit en sorteering best zijn.
In Engeland is echter noch van den groot- noch van
den kleinhandel momenteel veel steun te verwachten
en van de propaganda in de eethuizen wordt niet
het minste succes verwacht, althans niet zoo dat. de
resultaten de hooge kosten dekken.
Het verdere deel van sprekers lezing was zeer in
teressant om aan te hooren, doch oen beknopte weer
gave, waar de lozers iets aan hebben, is moeilijk
te maken. Het betrof vooral de wijze van reclame
maken in het buitenland, soms door lichtbeelden
toegelicht.
Het beschreef de moeilijkheden om tot een Juiste
reclame te komen, de tijdstippen waarop dit moet
worden gedaan enz.
De heer Valstar deelde hierna de verdere propo-
gandeplanncn mee en spreker concludeert uit ver
schillende feiten, dat de propaganda tot heden niet
vergeefs gevoor£ is.
De voorzitter dankt den heer Gerritsen voor zijn
mooie en belangrijke voordracht.
Daarna hield Mr. Niemuller, secretaris van het
Centraal Bureau, een bespreking over het zegelrecht,
waaromtrent reeds enkele veilingen last gekregen
hebben, deelt mee een bespreking, welke hij en de
heer Valstar met den hoofdinspecteur der belastin
gen gehad hebben en concludeert dat er niet anders
opzit dan andere maatregelen té nemen of te be
talen. Spreker geeft ten slotte eenige wenken voor
de middelen welke zullen kunnen worden toegepast
en ziet de wenschelijkheid van directe betaling der
geëischte zegelrechten niet in, zoolang de besprekin
gen niet beëindigd zijn.
Voor betaling door kooplieden aan het betaalkan-
toor is geen zegel verschuldigd, als geen kwitantie
geëischt wordt, doch betalingen aan den tuinder
worden nog als zegelplichtig beschouwd.
Als gevolg van enkele opmerkingen, zal aan het
Centraal Bureau gevraagd worden te trachten bij
de betaalmeesters eenheid van administratie inge
voerd te krijgen.
Na de rondvraag, die niets van belang oplevert,
wordt de vergadering gesloten.
Stil -daalde de avond over de duinen.
Vroeg kwam de nacht met z'n donkenen en diaplen
In d.i neerdrukkende moedelooze dagen van Decem
ber.
De menschen, beneden aan den buitenkant, wacht
ten in hun lage huisjes op dien laatsten naaht. De
nacht waarin de hoop weer opleefde, waarin met
oen zucht 't: „gelukkig al weeT Kerstmis" ontsnapte,
daar waar zooveel wlnterleed een droeve plaats Giad
gevonden.
De ramen van 't kerkje brachten goud en lokten
hen, die onder den schijn van flikkerende kaafsjes
Hem. Jezus Christus, don Zoon Gods, wilden geden
ken.
Dries, „zwarte Dries", trok langzaam de schurende
deur van zhi hut achter zich dioht en keek spiedend
rond. Dan, wanneer hij z'n hoed diep over de oogen
had getrokken, schimde hij weg in het donker, 't zand
pad achter 't dorp om naar boven, de duinen in.
Toen hij vanuit de gestorven wildernis de lichten,
de ramen van de kerk zag, grimde een bittere trek
om z'n' mond. Kerstmis. Ja, Kerstmis, toch ook voor
heml Och lang geleden, toen moeder nog leefde, ja
toen
Maar nu? De weg was vrij, geen verraad, geen ge
vaar daarginds. Straks, wanneer do kleppende klok
de menschen kerkwaarts zou roepen, de stemmige
t.onen van 't orgel ten Hemel zouden klinken, dan
kwam ook zijn Kerstfeest. Maar niet in de kerk, niet
in gebed verzonken. Alléén, in de eenzaamheid in z'n
verlaten duinen, alleen met z'n gameroer, '4 oude
geweer, z'n lichtbak en z'n groven zak,.
De weg was vrij, want hij, de vijand, was immers
naar de kerkl
De vijand, welke op hem jachtte als hij' op hazen
en konijnen, was z'n eenige broer. De jachtopziener.
Vroeger, toen moeder nog leefdt, werkten zij sa
men in de beplantingen en de goede geest van haar
hield de band gebonden, totdat zij naar haar laatste
rustplaats was gedragen. Later was de vrouw in hun
leven gekomen, en Dries -had- 't machteloos moeten
aanzien, dat de anderen met z'n beteren takt, welken
hij ver van hun dorp als soldaat machtig was gewor
den, hem de vrouw van zijn hart stal. en de vroolijr
ke Dries streef nadien.
Zij. de herboren moeder, was met haar man heen
gegaan in- do nette woning getrokken van den ont
slagen jachtopziener. De broer was toen „kodde
beier" geworden' en Dries, wiens leed' in haat ver
anderde, wilde ndet mee met den menschenjager en
bleef alleen achter in. hun oude keel
Toen had „de Zwarte" 't geweer, nog van z'n vader,
opgepoetst, en was gaan stroopen, van samen werken
kon toch ook niets meer komen.
Hij had een duren eed gezworen, dat mocht er soms
tweebeenig wild in z'n sohot komen, hij' niet zou
dreigen.
De strooper was evengoed hekend in de duinen en
bosschen als de politie en niet éénmaal was 't hun
gelukt hem te betrappen.
Want die eerste maal zou ook de laatste zijn!. Zoo
,,'t Ia vreemd," zei ze langzaam. „Ik meende ddt
het een adelaar was".
Haar afweaige toon sneed h^m 'door de rieE
„lk bon het Ni.dk/' zei hij dringend. „Je
kent mij tooh wel?" 1
„Nickr" vroeg ze verstrooid. „Nick? Maar dit
dit was een adelaar.''
Ze maakte zioh langzaam van hem los, alef wilde
ze den vogel in zijn vluoht volgen. Een luide snik
ontwrong zich aan zijn keel' en als oen overweldi-
digende stroom van achter lang gesloten sluizen,
verbrak znn smart haar boeien.
„Muriel, riep hij hartstochtelijk, ,MurieT. Kijk
me aan Ik heb je zoo lief- Ik 'ben hier ihier
vlak bij je, ik raak je aan, Êk houd je vast
O God,'' bad hij, „ze begrnpt mij niet Laat haar
begrijpen opon haar de oogen laat haar
sien/
iZiin verdriet soheen haar te roeren. Langzaam
richtte zo haar oogen op zijn vertrokken gezicht.
„Maar Nidk." zea ze zaohfc, De ken je hooi goed"
„Ja", vroeg hij met gesmoorde stem. ,Jar*
Zo keek hem licht verwonderd aan. Haar oogen
begonnen zwaar te Worden.
Ze hief de hand op en wee» ïm het vage.
„Kijk daar ginder.. Zie je het niet? Dan heb
ik het misschien gedroomd. Weet je niet, hoa het
luidde: „En ziet de berg Wast vol paarden
en vurige zegekarren
Do zwakke stem zweeg. Haar hoofd zonk lager
op Nick's borst Zo zuchtte «(ven en sliep.
Nick richtte zijn afgetobde oogen op den pas
beneden hem en staarde staarde. Droomde hij
ook? Of was hot misschien geedchtebedrog? Daar
aan rijn voeten, nog geen vijftig meter van hem
verwijderd-, zag hij matinee «paarden geweren
zich voortbewogen in een lange, onafgebroken lijn,
voor zoover het oog reikte-
Een geruisoh als van vele wateren vervulde zijn
oor en daardoor heen hoorde hij zichzelf roepen.
émx twee *n nog oen derde maai tegen hét
dacht Dr!«* cp dien Kerstnacht De rtmff geellngwtta, i
her en derwaarts plekkende heipollen, dwalend bi)
de grijs strepende berkenboompjes, waren als'verge
ten schapen. Vergoten? Van de groote kudde?
Roerloos sliepen de Oostenrijkera en reedennen in
't eenzame heivlak. De nattige nevel vervaagde de
kammen en randen van de door een straks uit 't
oosten komende vorst, versteend1 geworden, wachters.
De nevel dreef uit 't Zuiden en dikte slierten rijp
aan dé moegebogen helmvaohtem
Toen 't dennebosch opdoemde uit de diepte, haak
te Dries z'n geweer met een enkele beweging in el
kaar en schoof een patroon,1 in den loop. Ieder had
zoo z'n kennissen' en z'n vrienden en je kan nooit
weten. Zou 't geluid van z'n schoten nog geihoord
worden in1 H dorp? Misschien en anders
,,'t Is goed moord'enaarsweer." In een kuil stak hij
de zware carbidlantaarni aan eri trok de kap over
de lamp en verder ging 't weer, wat voorzichtiger,
want 't wild mocht niet verjaagd worden.
Toen een afgevallen tak krakend onder z'n voet de
stilte van- den nacht verbrak, ritselde er iets in de
struiken. Eensklaps flitsten zilverige stralenbun
dels over die hei en bleven rusten op een witstaartje,
dat bevangen door een verlammende schrik de licht
cirkel wiet durfde veriaten, Dries wierp t geweer
aan.' den kop en bom!!, een luchtsprong. Dood. „Num
mer één".
Dries doofde de lamp, welke 'met een riem voor z.'n
borst was bevestigd en stapte op 't konijn toe. Maar
wat was dat? „Gevaarl" danste met vurige letters
nog van 't schot, voor z'n oogen. en behoedzaam trok
hij zich terug in de beschermende schaduw van! dén
bosohkant.
Neergeknield achter een boom, z'n geweer opnieuw
geladen, wachtte Dries op de dingen die zouden ko
men. Ja. daar kwam iemand. Wie kan dat wezen?
Toch niet z'n broer? Een van de anderen. Of waren
zij- er misschien alle drieT
Langzaam bracht Dries nogmaals 't geweer naar
den schouder en hield de schaduw over den korrel.
Maar de onbekende ging niet verder als de eerste
helmrand' en bleef toen zwijgend staan.
Doch eensklaps! scheurde de stilte vaneen, een roep
klonk door den nacht, 't geluid echode terug en
stierf weg in den nacht.
Dries, Dries", „Dries, waar ben Je?" „De ben hier,
je broer!"
Doch dreigend stil bleef 't in 't bosch. Niets roerde
daar de band van 't bloed' en aarzelde de strooper
't waarschuwingsschot weg te knallen.
Weer klonk 't: „Dries, Dries, geef toch antwoord",
doch nu dringender en zelfs wat angstig.
Toen antwoorrdde Dries:
„Wat moet je van me? Kom niet te dicht bij, want
ik hem er ganzehagel op en zoo waar als ik leef nog
tien stappen en 't schot vliegt eruit."
„Schiet net, maar kom hier. Ik heb toch geen re
volver bij ma."
„Nee, ik blijf waar ik ben en raad' Jouw aan, 't
zelfdle te doen, maar zeg op wat moet je? Je kan van
mijn part verbaal opmaken, maar dan ga jij denzelf
den weg op als dat dooie konijn. Ik ben toch al zoo
stom geweest om m'n bek open te doen."
„Nou goed dan, zeg Dries, ik ben vanavond geen
p-olitie, alleen maar je broer, 't Is Kerstmis en ik
beb je wat te vragen. Maar wordt hou niet kwaad,
want je kan je broer toch niet verraderlijk neerschie
ten. Zoo slecht kan je niet wezen.
Luister je nog?"
„Hou maar op met je domineesgejammer. Preek
maar tegen je schijnheilige, wijfmannetje of dacht
jo dat ik alles maar op zij ging zetten omdat jouw
Lieve. Heertje nou'es boven komt drijven. Heb je mij
niet nachten als een opgejaagd stuk wild achter
volgd, als een opgejaagd stuk'wild met je vrien
den en hun bloedhondjes?
Jij nog wat om me malen? Jij? Ha, ha, ha! ha!"
en een tergende schaterlach deed de broer huiveren
op den rand.
„Stil Dries, lach niet. Dat was m'n plicht en over
m'n vrouw spreek ik niet. Want wij zijn de schul
digen, niet zij. Ik zou zoo graag willen dat je op
hield met stroopen, vandaag ofi morgen wordt je
toch gegrepen en dan zou. ik m'n eigén broer naar
de gevangenis moeten brengen. Dat mag toch niet!"
Zeg, kom toch weer werken. Met nieuwejaar nemen
wij weer volk aan. Dan kan je wel bij ons in de
kost. Toe, kom nou hier en luister naar me.
En Dries zette z'n geweer tegen een boom, trok
z'n hoed nog dieper en trad uit 't bosch naar z'n
broer.
Dan sprak de ander over God, "over hun moeder,
de drang om leed te verzachten, 't leven van den
strooper te verlichten, want zoo meest dat toch zoo
zwaar wezen.
„Dus ik moet gaan werken en bij Jullie over huis?
Bij Marie? Dat nooit? Maar zeg, als ik eens weg
ging, eens ver weg naar Amerika of nog verder,
want ik ben hier te veel. Ik voel 't. Hoe zou je dat
vinden?"
„Ja. nee, ja, nee,.nou heb je geld?"
,,'t Is goed."
Verder sprak de broer over de gevaren. 'tToch
weer alleen zijn, maar 't was toch beter als dat ge
zwalk door de duinen. Maar Dries hoorde niets
meer en staarde in 't niet ver over den zwarten
boschrand naar de eindelooze donkerten. Een windje
speelde met z'n zwarte lokken, z'n hoed gleed naar
achter en z'n blik zocht omhoog. Was dat een ster?
Ja en nog een, daar nog een. Goed, 'twas goed.
„Heb je niks meer te zeggen, broer?"
„Nee, maar ga nu meer".
..Goed, ik kom, wacht even", en met langzame
schreden trad Dries terug en verdween in de scha
duw. Weer werd 't stil, geen enkel geluid rondom,
alleen ruischte de wind zacht, zop af en toe door de
denneboomen.
„Toe Dries; kom dan."
„Ja, ik kom!"
schimraenlëger beneden.
Het geruisoh in rijn hoofd zwor aan tot een
donderend geraas oen onbeschrijfelijke verwar
ring. Daarop soheen er iets in rijn brein t© knappen.
De donkere bergtoppen slingerden zion duizeling
wekkend tegen den duisteren hemel! ©n hij viel
geluidloos neer.
Het laatste, dat hij tóch nog herinnerd©, was' het
geschal van een hoorn, luid ©n sohril, alsl h©t gegons
van een muskiet Vlak aan z'ijln oor. En, hy laohtelüid
by1 de gedaohte, hoe hij zioh door zulk ©en kleinig
heid s9oo van streek had kunnen'laten brengen
TWEEDE GEDEELTE
HOOFDSTUK Vin.
Onder vrienden.
De rammelende tonen van een piano, waarby ,een
gebroken mannest©m ©en vroolyk deuntje zong,
verbraken de diepe stilt© van de pijnboomen in
Siml'a on drongen door tot de veranda, waar ©en
inlandsah bediende op en n©er liep, waohfcend tot
zijn meesteres uit de kinderkamer te voorschijn -zpu
komen De tweede regel van het liedje was nau
welijks ten eind©, of mevrouw Mus gr ave kwam zoo
haastig aangeloopen, dat ril bijna tefim 'den bedien
de aanliep. u l
„Sammy", riep ze hem toe. „Waarom h©b ie mij
niet gezegd dat kapitein RatcHffe hier was?
Met deze woorden ging ze hom .snel voorby,
zonder op zijne veronteohu.d gingen t© letten, en d
kamer binnen, waarin het gezang nog steeds door
„Slijn beste Nick.'' begon z©/ .ik had goen Wee
dat jy hier waart, tot ik opoens Je lyflleuntje har
kende en f 1 -
De muziek hield meteen wanklank op en Nick
sprong op haar toe, rijn geel gezicht een en ai
'grijnslach van aist te andjnirukken vgooljjra#id.
Sn toen was *t of de Duivel losbarstte by 't denne-1
bosch. Dom!
Een achot, gevolgd door een kreet, een ijzingwek-1
kende doodskreet, een kreet die snerpend Jammerde
door de nacht en wolke wegstierf al» bij de poorten
der Hel.
De vogels vlogen' klapperend henen en de wind
zong weer haar lied. Eerst verlamd door een
kluisterende schrik, toen met een sprong was
ander bij den stervenden broer en barstte in snik
ken uit.
„Dries, Dries, wat doe je nou, zeg toch wat". Ra
deloos knielde de jachtopziener naast z'n broer en
steunde met beide bandon 't bloedend hoofd van
den strooper.
„StilStil'tls beter.zoo. Ik..ben. te
veelte veelen sterf voor jouen.Marie
't Leven.heeftgeen waardevoormij.
Maar nudood.doodmaar hier diepin
m'nhartis zoo veel.»leed geleden.ik ben -
maar.een. stroopermaar.ook een. mensch.
voor.datik jouw.-.»., dood.sterf ik........ voor
jullietweeDaar.komt't. Zoo..,donker.
VaarVaart...welMarieen de rochelende
stem verflauwde tot een gefluister, nog komen on
samenhangende klanken over de roodgekleurde lip
pen. Dan flikkert nog eenmaal de vonk op en: O
m'n duinenm'n zeeleg.me... dicht... in
de.... verste.hoekvan 't.» ker....k....hof—, dicht
bij^moeder!
Mnuten regen zich samen, werden kwartieren en
uren. Van ver over de duinen klonken de Kerst
klokken en de broer zonk neer. Dan torste hij de
droeve last op z'n schouders en ging langzaam, o zoo
langzaam, langs 't zandpad naar beneden.
„Bim Bam. Bim Bam, beierden de klokken en
't oude geweer bengeld© mee op de maat. „Bim
BamBim.Bam" en vlekkerig kleven d© met
bloed doorweekte haren tegen de-slapen.
En iederen Kestnacht, bij 't uitgaan van de kerk,
komt van over de duinen, de broeder met de broc- j
der.en blikken de menschen omhoog, bidden
voor de rust van hun zielen.
PlèRRE.
dolsoort f8.60. In rtoonmo© bom dus gsMd worden,'
daat d© prys f 1 hooger was dan d© vor.g i wa©k.
Uien handhaafden, n©.n verbeterden 'zLlu dé
goede stemming. Twee dagen noteerden wé zélfs
tot f8.80, een mooie prijs voor dit produot. D©
middelprijs kon op f 7.25 worden gestold. Drielin
gen noteerden tot f 12.10, terwijl n©p de f 12.7Q,
naaide. Van deiz© laatste w©rd intussehen weinig
aangevoerd.
Wortelen werden in kleine hoevo©Ihéd(}n aan
gevoerd Alis hocgsten prijs noteerden we f 2.6'),
laagsten f 1.10. Ook mot dit produot is h©t bijna
hot heol'e seizoen sleoht gegaan.
Verder wend-n er nog paruytjefl rapen aangevoerd
voor f 1.40 on f 1.20. i
Over hot geheel genomen kSan worden, vastgestéld,
dab or oen go.de stemming heersdhta-als gevolg van.
flinke aanvraag on niet te groot©n aanvoer. By do
groot© hoeveelheden etapo.groenten, die ér aan
wezig zijn, is het te verwachten, dat ©r weldra e©n
Goobe aanvoer zal tzij'n. Mcg©n du prijzen zich hand-»
van en langzamerhand nog wat stijg ?n. D it is
noodig voor ©en sluitend budgjt voor Langendyk.
NOOIT MEER OORLOG.
Zondag is te Utrecht een vergadering gehouden
ter vorming van ©en algemeen© Ned.irlanjdsohó
nooit meer oorlog-federatie. De vergarieri :g stond
ondor leiding van mevr. C. Ramandt-Hirscnmann,
voorzitster van de Nederl. afdeoüng van don In
ternationalen vrouwenbond voor vre 'e en vrijhrid,
die hot initiatief genomen heeft. Adhaesiebe tui gin
gen waren ingekomen van 44 organi ati©--*wa rvan
26 vertegenwoord gd waren,n namelijk: De Ned©r-
I'andsohe Kinderbond, d© Bond van ambtenaren in
dienst bij; de Nederl. spoorwegen, het Comité „vrou-
wat doe4, o-!* 9" w— j lx.
militairisme,
BROEK OP LANQENDIJIL
Wie rioh even herinnert mijn opmerking over de
wijze waarop de Lang©ndiyker tuinbouwer uiterlijk
reageert op verbeterde omstandigheden in prij
zen der producten, zou, als hij 'den Langendyk hadi
bezocht en met eenige nauwlettendheid zijn aan
dacht had doen gaan in de richting van wat wij 'in
dertijd sohreven, een meerdere opgewékthéid héb
ben kunnen opmerken in het doen en laten onzer
nijvere bewoners. We durven niet met wiskundige
zekerheid vaststrilenn, dat nu reeds die verand'c ing
zioh in duidelijke trekken had doen kennen, doch
wel' weten we, dat er in de afgelobpen we-Je mét
den Langendifker tuinbouwer weer te praten viel
Hadden we verwacht, dat na de vorst zioh weer
leen inzinking zou vertoonen, griükkig is d©z© ver
wachting yüeï gebleken. De prijzen handhaafden
zich flink, ja zelfs sbegen nog aardig, zoodat de al
gemeen© factoren die den groentenhandpl' bé-
heersohen, niet ongunstig bl'dken. Een grootere vast
heid, een regelmatiger stabiliteit doen zich'dit jaar
ontegonziegg! Jyk inf groot r© mate voor dan 't vorige
omstreeks dezen tijd. Dat geeft den bouwer meer
deren moed en vaster vertrouwen op oen steöds stij
gende lijn in d© prijzen, al verwacht men nier, dat
neb zoo'n vaart zal loopen als het vorige jaar na
Kerstmis, 't Ware anaers wel! te wenschen, öat
Langendyk neg eens een best jaar had, om veie
gaten te stoppen, die velen nog met dreigende on
aangenaamheid herinneren aan de verliezen in
voorgaande jaren geleden
De aanvoer verminderde ©enigszins, eenfld©éls gé-
volg van den> gestaakten aanvoer van gewone witte
kool en de by'na niet meervvoorkomende bloemkool,
anderdeels omdat do prijzen nog niet van dien aai al
zyn, om nu reeds groote hoeveelheden der %tapel-
groenten op te ruimen. Witte kool'lis alzoo van hAt
tooneel verdwenen. De verbouwers van deze kool
soort zullen er zioh niet op beroemen, dat d©ze
teelt best is geweest; integendeel zij' was vérre van
loonend. Allicht dat er voorl de zuurkoolfabrikantenj
dip voor ze©r lage prijzen hebben ingekocht, me©r
winst aan zit, vooral, wij'L deivraag naar Üeze ii ge
maakte groente vry groot is, niet het minst
uit het buitenland.
Bloemkool bracht als hoogste prijs f 10 op; beste
kwaliteit is er dan ook heolemaaJTniet meer. Vrijdaa
was nog 2e en 3e soort aanwezig. Deze teelt is
uiterst voordoellg geweest. D© bloemkool is wegge
gaan tegen zeldzaam hooge prijzen De vraag naar
roode kool was alleszins bevredigend, vooral uit
het buitenland. Het gevolg, was, dat in 't bijzonder
de grootere soorten aanmerkelijk Li prijs stegen,
zoooat zelfs ruim f4 per 100 Kg. Werd' gemaakt De
verhooging in prijs brengt aarde aan dm dijk, voor
al' nog als men bedenkt, dat de wasdom van dien
aard is geweest, dat er veel groote kool is geteeld.
Hot mooie, kleine soort braoht Dinsdag en Woens
dag tot f6.80 op; Zaterdag kon echter niet méér
dan f 5 worden bedongen. Ook do andi©ro soorten
aakten Zaterdag aanmerkelijk in- Overigens werd
ook, voor door sohot een flink©ipcryb betaald.
Gele kool deed het ook gx>ecL; al was de prijs npg
niet in overeenstemming met die der roode, mén
kon toch goed tevreden rijn. De grootere soorten,
stegen tot boven f 3, de kleinere, de m©óst géwildê,
liepen tot f5.10 op.
Deensche witte had ook.meerdere vraag'©n daar
door betere prijken. De kleinere soort ging tot
boven de f4; grootere tot f 3 en daarboven, mid-
wen, wat doet gif?"; de Christelijke* bond f. 0n het
militairisme, do Vry© vrouwenvereenigin-r, d© Jon
geren vredesaotie, d© Vryz. Christ. student -ubond,
de ^Nederl. Vereeniging van staatsburger©» en, do
Vrijz demoerr. vrouwenckub, vrouwengroep uit d^n
Vrijheidsbond, Vrijz. demoor. jongeren organisatie,
der Nederl Cooper. Vrouwenbond, d© Vr d skrrig
Rotterdam, het Nederl'. Ondorwijzorsgenootsriiap,
„Algemeen Belang" t© Renk'um, do D©moor./Pirty,
de Haagsche E«r>©rniib;8fcenvpr»enigintr, d© Vrou
wen vredesbond, de Vredesgroep Amaferdam, d
Vrijz.. Demopr. Partij, de V©rootliging vannsp ritis-
ten Harmonia, de Bond van godsdienstige voorgai?
(rers tegen den oorlog, de Doopsgozinden -Jong Hol
and, de öhr. Demoor. Federatie, de Arbeidsgroep
Weerloqshe:d onjder de Doopsgezinden.
Na uitgebreide besprekingen werd besloten me tl
drie stemmen blanco tot oprichting van een fede
ratie en benoeming van een voorloooig comi'é, dat
een programma zal ontwerpen. In dit comlé zijn
gekozen: de dames dr. Alotxa H. Jacobs. O. Ra-
mondtHirechmann en M. de Goejjon en do h >0ren
ds Hugonhol'tz, J K. Post. mr. van Dom, P. Bruin,
J. A. van Sijh en HelniernoiN't, 'Ov-r d »n naam ,d©r
federatie za.1 nog nader beraadslaagd worden.
„Dat daoht ik wel','' antwoordde hif, haar uitge
strekte handen grijpend en zo kussend, „en daarom
greep ik het eerst het beste middel1, dat my «ten
dienste stond aan, om mijn aanwezigheid bekend* te
maken Dus ze hebben je weten over te halen naar
Simla te gaan?'* i
„Ja, dat kon niet anders, om het kind. Eerst
dachten ze er over. mij naar Engeland te sturen,
maar dat Was pcTukkig niet noodzakelijk Ik
verlang er naar je ham te vertoonen. Hijf is ucg
maar zee maanden, jnaar ooh, 't is zoo'n ychat van
een jongen En vertel1 my nue ens alles .van je zelf
Nibk Ik ben overtuigd, d!at ze je te vroeg Van da
ziekenlijst geschrapt hebbenn Je ziet er tenmin
ste nog fataal uit.''
„Tu quoque," l'achte Nick, ,maar niettegenstaande
dat ben je allerbekoorlijkst, wat niet van mij
gezegd kan woiden. Weet je wel, Da sv, da I ik h t
erg onaardig van ie vind, jo man zooi lang alleen tio
laten? Als ik Will was, zou 'ik heel b os op *je
zijn'1 Mevrouw Musgrave, een mooi. ©legant vrouw
tje, dat zich niot geheel onbewust was van haar
charme, keek hom lachend aan.
„Vertel my nu van je zolL N ok/; gebood ze, en
bemoei je niet met dingen, (tie je niet aangaan. Je
kunt flr niet over ooraeolen, want je h bt geen
idee, hoe i ziek ik geweest b:nn. Iktdou nu(eén rut>t-
kuur moet je weten ion kom nergens, and^TcJ had ik je
wel' eens in Heb ziekenhuis opgezocht/'
„Gelukkig dat) je je die moeite hebt bespnard Ik
heb de laatste drie weken aan éen stuk door
geslapen en bon-nog amper wakker/'
Hy haaldo de schouders op
„Arme Nick.. En Wora is ten slotte ontzet''
„ln zekeren zin, ja. Grangq is de eenig blanke^
die het overleefd heeft en aie had in géén drie
dagen iets g<goten. Als Muriel Rosooe er g blevén
was, zou ze nestorren zijn, lang voor Ba fjttJ hen
had kunnnem bereiken"
Zijn toon klonk kortaf, bijna hard «n hi} mn-
deoda dadelijk van onder„wp. „Je kebt je
KONING ALBEKT VAN BELGIS DOOR DE SA
HARA.
Men meldt uit Brussel, dat koning Alb -rt der
Belgen inderdaad •per auto don tocht door d >n Sa
hara zal' ondernemen. Do .Nieuwjaarsontvaiurst©*.
ten hove zyn afgeschaft, d? koning zal' in het laatst
van deze maand vertrekken en den 4on Januari t©
Algiers aankomen. Maarschalk Pétain en zijn
vrouw, Albort Sirraut, de gewezen Fransche mi
nister van koloniën en een'ingenieur van Citroën's
autofabriek zullen den Koning vergezellen.
Den 7en# Januari vertrekt het gezelschap uit Co-
Ïombo-Besjar naar Tomboektoe, waar hot tien;
dagen later verwacht wordt Wfl-ana-diij jk zal de
Koning van daar naar Belgisch Kongo gaan.
DE ONTWAPENING VAN DUITSCHLAND.
Ter kenschetsing van de eenzijdige ontwape
ning van Duitsohland herinnert id© Duitscihe nota
aan den secretaris-generaal van tien Volkenbond
aan 'de volgende feiten: „Duitschland mot moor
dan 60 miEioen inwoners, 5000 K.M. landgrenzen,
2000 K.M. kusbl'ij'U, beschikt over ©en leger van
100.000 man, de algemeene "dienstplicht is afge
schaft, de verming van reserves verboden. Alle
moderne vestingen aan de West^l'ijke grens zijn
ontmanteld, de enkela overige zijn totaal ver
ouderd Een staat8artTeri bédiijf b staat niet. D
bapaciteit van de munitiefabriek© -, w'elko do ge
allieerden veroorloven, zij. net voldoendto voor <1©
■\Tedesbehoefto. Een vlugge inrichting van ande
re fabrieken voor legordoeleindo-i ii na do vérwcés-
ting van de daarvoor in aanmerking komende werk-
glaatson door de geallieerden onjnogqlijk. Z-k rè
uurstat-m van Du't-chla d beschikken daTtege1-
over alleen al op vred^oet over 5001 tanks. 15°0
militaire vliegtuigen, 350 batterij-4" zwaqr gAsch-t,
Initegfd'rs een gro^t-> ToServe oorlog tui't voor gx
val' van oorlog Een buurland met nog geati '8 m'1-
joen inwoners heeft een staand leg©r van 80.0^0
man, een ander, met nog geen- 14 in Loon inwoners
een staand leger van moor dan 150.000 man, e<>n
dord© met nog_ geen 90 mil'ioon inwoners van 27'.0°0
man en een vierde met nog ge©n 40 miljoen inwo
ners van 700 000 man.
tD0 nota zegt vorder nog, 'dat zelfs by; 'de u'tvoc
ring van de ontwapening van d© vordor© Enro-
peesche landen binnen het kader van hot volken-
ibondsxjrogramma het niveau van d© al'g^m^ne be
wapening nog verre boven dat van de Duitsoho zou
liggen. I
erg ongerust gemaakt over je neef
„Die arme Ëïake Grange? Ja, natuurlyk, maar ik
was over jullie allemaal ongerust vreesely[k
ongerust." Haar stem trilde even.
„Dat was lief van je,'' «ei Nick. „Ik wi t ivo' dat
je in gedachten bij ons zoudt zyn. 'Sé b int de beste
vriendin, die ik ooit g^had heb, en dat/ is de n den,
waarom ik hier ben. Daisy, ik h b je een gunsr, to
vragen: ik verzoek je, uiterst vriendelijk te zijn
tegen Murief Roscoe. Ze heoft op hot oogenb'ik
benoefte aan iemand, die haar een beetjé wéi'wil-
1'end tegemoet komf'
Mevrouw Musgrave zotte vol v©rbaz:ng e;n paar
groote oogen op, maar ze zei niets, wantf Niolt was
opgesprongen en 1'i©p rusteloos heen en weór van
den muur naar (de |d mr.
„Kom een hier, Nick, z°a z© ©ind'lyk. „Vert4
mb eens wat van haar. We hebban elkaar po#
nooit ontmoet. Waarom vraag je mb dit. torwij 1 jo
haar toch aan de zorgen van Lady Bassitt hebt
toevertrouwd."
.Lady Bassott," zei Nick mot een lodyke grijtis.
Mevrouw Musgrave lachto.
„Dat is tenminste w«L-prekend gevoeg Mat je
haar niet? Ik daoht, dat alle mannen»- dol' op üiaar
waren."
Nick ging ritten.
„Ik heb naar ems byna vernoord/' ze: hij
„Wat jammer, dat ge het niet hordom aal hebt
gedaan, was het lach -nd g gAVon at oo d
„Zóó, waait de *rind by jou uit dien ho kP Hoe
komt dat?
„Ik weet hot niet. Ik hob altijd he'f land ia -n haar
gehad," antwoordde Da sy onv r Chil' „Of o oon
naar gepa^-fume ^rde brief'©8 ge ooniyk be^n' o i
met: „Liefst? Daisy" hoeft ze t cds ove nl, - aar
zo kans zag, kwaad van my gesprok m, to" onj
kindje geboren is. Nu ik niet m©or zo fia :tr kke yk
ben, als vroeger, laat ze mij 'met rus ^aut^ze
beïaibsrt bij voorkeur mooie, jonge vrouwtje»
Wordt vervolgd, i
