De Wereld der Vrouw.
volg van geweest, sooals Bellamy in zifn „Roosje'"
xoo aandoenlijk heeft bezongen. Ook het verhaal van
een jonge gravin van Egmond la bekend. Zij werd
door een Duitschen graaf ln zee gedragen, waarbij
zij onder het worstelen om los te komen, haar'borst
wondde aan het gevest van zijn degen, met het ge
volg, dat hieruit kanker ontstond en zij qa lang
sukkelen overleed.
Dit ln zee dragen heeft Cata op de volgende wljzo
bezongen:
„Men geleyde Galathé
Van den oever ln de zee,
Dies so rees den souten stroom,
Vrij wat hooger als den «Oom*
Van haar opgeschorte kleet;
Is dat niet een schoon bescheet,
Dat men bo een teere maeght
Plompelijck ln 't water draeghtt 1
Dat m' een vrijster met gewelt
Midden ln de haeren steltT
Tot de golven, grof en groot,
Swalpen over haeren schoot,
Tot den vreesselljcken vloet
Brenght een schrick aen haer gemoetT
Tot haer kleet Is vuyl en nat,
Is dat heuscheyt? seght mtj dat.
Eyndlljck als de wulpsche lust
In het water was geblust,
Liep men weder van de strand'
En verkoos het drooge lant,
'k Meende 't spel was doen gedaenv
Maer het ghincker eerst recht aen,
Want stracks wiert soo waerden pont
Omgetobbelt in het sant,
En dan wederom gewent,
,'t Katte-spel en nam geen «ndt,
Soo te mallen buyten reen,
Heeft beleeftheyt noyt geleen,
Want men tiert slch als een heest
Dat gebonden ls geweest,
Komt het eens te raeken los,
't Loopt als raesend door het bos.*
J De jongens gingen wel wat roekeloos te werk bij
het in zee dragen, maar de meisjes lokten het vaak
uit ook, door spottend te vragen of er een water
in zee was, zoodra ze op t strand kwamen.
Steeds werd er bij het spelevaren naar hartelust
gesmuld, ook als men een watertochtje maakte mèt
een speeljacht. De A'mstel, de Vecht en de Rijn wa
ren de meest gezochte wateren. Men nam een voor
raad mondkost mee in het jachtje of men liet zich
in de een of anderen herberg een middagmaal aan
richten. Meestal bestond de maaltijd uit visch: snoek,
karper, zeelt, zalm of krabben en kreeften. De tafel
was meestal rond, opdat men elkaar beter kon zien.
Onder gezelligen kout zat men op de aangenaam
ste wijze te smullen. Het nagerecht bestond uit aller
lei fruit. M.
SNELVUUR.
Een onderwijzer wilde zijn leerlingen dtiidelijk
maken, hoe groot China is. „De bevolking van Chi
na is zoo groot dat er twee Chineezen sterven, tel
kens, wanneer je ademhaalt."
Deze mededeeling maakte een diepen indruk op
zijn jonge leerlingen, vooral op een kleinen dreumes
achter in de klas. Zijn gezicht was vuurrood1 en hij
pufte verwoed.
„Wat heb jij?" vroeg de onderwijzer ongerust.
„Wat voer je in 's hemels naam uit, Tommy?"
„Chineezen doodmaken, meneer", was het ant
woord.
SHAW OVER ZICHZELF.
André Maurois vertelt in de Nouvelles Littéraires
een nieuwe anecdote over den Engelschen schrijver
Shaw, die op een repetitie een acteur in de rede viel
en zeide:
Maak u als 't u blieft geen grapjes bij uw rol
die er niet in staan en heusch niet van de beste
soort zijn.
Maar mijnheer Shaw, ik zeg den tekst.
Shaw zag de rol in en glimlachte toen vriende
lijk:
Waarachtig, zeide hij. Tot welke diepte kan ik
zinken 1
Een andere grap is bekender. Shaw woond'e een
uitvoering van één van zijn stukken bij. Een bezoe
ker op één van de hoogere rangen begon te fluiten,
werd vermaand en floot weer. Shaw stond op en
riep:
Waarde heer, u heeft volkomen gelijk. U en ik
zijn de eenigen die inzien hoe slecht het stuk is,
maar denkt u dat wij de geachte toeschouwers
daarvan kunnen overtuigen?
f
ook een bljnond'er geheugen en een uitnemend ver
stand Toen hij vier jaar oud was, sprak hij reeds
Fransch en Duitsch. Op zijn vijfde Jaar sprak hij
Latijn en op zijn zevende Grleksch en Hebreewscb
Op zijn tiende Jaar schreef hij reeds werken over de
Joodsche kerkelijke geschiedenis. Toen hij veertien
jaar oud was, werd hij lid van de Academie van
Berlijn en had toen reeds eon methode uitgevonden
om den afstand op zee te berekenen. Verschillende
van zijn werken zijn nog steeds beroemd.
Van paus Leo Xm wordt verteld, dat hij de ge-
heele „Divlnca Comoedia" uit het hoofd kon opzeg
gen.
Kardinaal Messafantl zat als vijfjarige knaap te
midden van eon aantal personen van verschillende
nationaliteit en sprak met ieder hunner ln zijn eigen
taal, zonder rlch ook maar eon enkele maal te ver
gissenZijn talenkennis moet bijzonder groot ge
weest zijn. Als Jong priester werd hij bij twee ter
dood veroordeelde reeroovers geroepen om hun de
biecht af te nemen. Maar de veroordeelden spraken
een hem onbekende taal. Toen ging hij naar huis en
vond een grammaire en een woordenboek in de taal
der misdadigers. In één nacht wist hij zich voldoen,
de kennis van de vreemde taal eigen te maken, dat
hij den volgenden morgen met de zeeroovers ln hun
eigentaai kon spreken.
WARE WOORDEN»
Tusschen weemoed, strijd en hope
Gaat het leven snel voorbij
Waakzaam, werkzaam
Wachten wij.
Dat het Raadsel zich ontknoope
Wat ons korte leven rij.
De Genestet
Het grootste verdriet, dat men sommigen m«g
schen kan bereiden ls: hun achting ai te dwlngq
De wijze spreekt niet over alles wat hij doet, do4
doet ook niet, waarover hij niet spreken kan.
't Verbergen van den traan, die oprijst naar ty
oogen,
Is moeilijker soms dan die van anderen af te drójjq
LEKKER ETEN*
GEHEUGEN.
Het geheugen ls dat ding, waarmee je vergoten
kunt, hoorden we een spotter eens zeggen. Het is wel
iets wonderlijks, het geheugen. Bij de een werkt het
zoo perfect, dat hij onthoudt wat hij eens gehoord
of gezien heeft, bij den ander ls het zoo traag, dat
hij alle moeite heeft iets goed te onthouden.
Sommige menschen bezitten een waar wonderge-
heugen. Vele voorbeelden zijn hiervan bekend,
waarvan we eens eenige willen memoreeren.
De Griek Themistocles kende alle namen van de
inwoners van Athene, in zijn tijd veertigduizend.
Een koning van PerziÖ, Cyrus, kende alle namen
en wist zich alle gelaatstrekken voor te stellen van
de dertig duizend soldaten, waaruit zijn leger be
stond.
Leneca onthield twee duizend woorden, die hem
voorgelezen werden, en kon ze in dezelfde volgorde
nazeggen.
George Cuvier onthield alles, wat hij eenmaal ge
lezen had en onthield zelfs de bladzijde van he'.
boek, waar het stond.
De koning van Pontus, Mithridates, sprak allo
talen van zijn groot rijk, in totaal twee en twintig.
Cesar disteerde vier brieven tegelijk aan zijn se
cretarissen en al9 hij niet werd afgeleid zelfs zeven.
Thomas van Aquino kende den geheelen bijbel
van buiten, terwijl de kluizenaar Gregorius Lopez
wellicht het beste geheugen bezat, dat ooit bestaan
heeft: alle boeken, die hij e«ns gelezen had, kende
hij van buiten.
Ba ra tier, reeds op 19-jarlgsn leeftijd gestorren, had
Over den- smaak valt niet te twisten. "Wat de een
lekker vindt, wordt door den ander versmaad. Vootl
oordeelen schijnen hierbij een groote rol te spelen.
Er wordt beweerd, dat kikkerbilletjes bijzonder sma
kelijk zijn en in Frankrijk schijnen ze tamelijk veeJ
genuttigd te worden, in België eveneens. Zeeuwsch-
Vlaanderen krijgt nogal eens bezoek van Belgische
kikkervangers, dde de gevangen diertjes de pootjes
afsnijden en ze dan weer vrij laten, in <Je veronder,
stelling dat de pootjes wel weer aangroeien. Dit is
natuurlijk niet het geval. De kikkers gaan langzaam
dood.
De pootjes gaan' in zakken en worden dan over
de grens naar België gebracht, waar ze verder hun
weg wel vinden. Wij, u en ik lezer, halen er onzen
neus voor op, wij zeggen ze niet te lusten, ofschoon
we ze nooit geproefd' hebben. Vooroordeel, of niet?
Sommige volksstammen vinden eieren pas lekker
als ze reeds eenigen tijd bebroed zijn. Wij' vinden dit
walgelijk. Maar wij smullen van zeer oude kaas,
die alles behalve lekker ruikt, terwijl die bedorven
eieren etende vokeren daar weer een afkeer van
hebben: Zij eten niet wat bedorven is.
Reeds in de oudheid at men sprinkhanen en an
dere insecten. De Grieken en Romeinen smulden
van een vllnderlarve, die met meel Vetgemest werd.
Turksche vrouwen zijn verzot op een soort doods
kopvlinder. Dit vette diertje bevordert de corpulen
tie, wat voor een Ooatersche vrouw heel aange
naam is.
Onder de Afrikaanache negers eet men zeer veel
insecten, zij vullen hun plantaardig voedsel aan met
allerlei larven. Gedroogde termieten zijn bij hen een
uitgezochte lekkernij en worden op die markten in
de negerdorpen druk verhandeld.
Op Borneo leven Dajakkers, die gemalen interen
en rijst dooreen mengen en dit een zeer smakelijk
gerecht vinden.
Eta. zoo zijn er meerdere voorbeelden aan te halen,
diat men hier en daar van alles en nog wat als heer
lijk voedsel beschouwt.
Volgens onze begrippen is dit vreemd, maar laten^
we hierbij bedenken, dat het ongewone ons er waar
schijnlijk zoo afwijzend tegenover plaatst, want nog
maals: Over smaak valt niet te twisten. M.
VERZAMELWOEDE.
De stroom van nieuwe postzegels, die de laat
ste jaren over de wereld is losgelaten, schijnt de
verzamelwoede in sterke mate te hebben bevorderd.
De Engelsche postzegeldeskundige, W. S. Lincoln,
zeide daarover in een voordracht, dat alleen het
laatste jaar duizenden nieuwe postzegels zijn uitge
geven, waarnaar het verlangen van iedefc verza
melaar uitgaat. „Alle watermerken van onze kolo
niale postzegels zijn veranderd", voegde' hij er aan.1
toe, „en dat zijn1 van' verzamelaarsstandpunt beke
ken, evenveel nieuwe uitgaven. Daarbij komen in
den laatsten tijd'-de Russische herinnerlngszegela aan
den dood van Lenin, de postzegels van de Olympi
sche Spelen te Parijs, de Grieksche zegels ter gele
genheid' van het eeuwfeest van' Byron' en de mooie
postzegels, die de Amerikanen gewijd hebben aan de
herdenking van de stichting van New-York; ver
der nog de postzegels betreffende de Britsche ten
toonstelling te Wembley, da Pasteurzegels in Frank
rijk en de zegels van Monaco, die een kiek geven
van het museumi voor diepzee-ondierzoek van den
vorst van Monaco."
Tijdens de postzegeltentoonstelling te Brussel
werd een serie van1 5 francs zegels verkocht, die een
ongewone kleur, en een ongewoon breeden rand
hebben. De Verzamelaars waren zoo belust op dit
buitenkansje, dat tal van lieden 's morgens om drie
uur al queue maakten voor het gebouw, waar de
tentoonstelling werd gehouden.
EEN FIJNE WENK.
Een der bekende persoonlijkheden uit de naaste
omgeving van koning Gustaaf III van.' Zweden was
generaal-majoor Hans Gustaaf Gyllengranat, die,
ofschoon hij nooit 'n blad voor den mond' nam, toch
bij den koning om zijn geestigheid zeer bemind was.
De koning was er voor bekend, dat hij altijd in
een razend tempo paard reed zonder eenlg medelij
den met de arme dieren.
Eens was Gyllengranat van.' een lange reis terug-,
gekeerd en maakte den koning zijn- opwachting.
Wel Gyllengranat vroeg de koning wat
heb je voor aardigs van de reis te vertellen?
Niet vee1!, Majesteit. Het was een moeilijke reis,
die mij bijna het leven kostte, want in Ooét Goth-
land 9loeg mijn paard op hol.
Dat is heel erg, zei de koning.
-- Ja, zeker, antwoordde Gyllengranat maar het
was toch tegelijkertijd verheffend, want toen mijn
paard' in volle ren de dorpsstraat doordraafde, liepen
overal de menschen te hoop, wuifden met de handien
•n riepen: „Lang leve onze goede koning."
Het eenvoudige japonnetje voor een meisje van
omstreeks zestien jaar, zooals dat is afgebeeld links
op de teekening is gemaakt van hyasinthJblauwe
crépe-de-chine. De smalle ceintuur van diezelfde stof
wordt in het front bijeen gehouden door een gesp,
welke met zilverbrócaat is overtrokken. Het knip
patroon, kan worden besteld in verschillende maten
Mider nummer 241a. Kosten 60 centa.
Het eenvoudig werk japonnetje, eveneens bedoel
voor jonge meisjes, is vervaardigd, uit notenbruiu
rips, en is afgewerkt met een kraag en manchette
van beige crêpe-de-chine. Motieven van beige wo
zijn aan beide zijden aangebracht en de lange das
van bruin, geribt lint. Het knip-patroon kan in di
verschillende maten worden besteld onder numma
242a. Kosten 60 cents.
MOEDERS EN HAAR KINDEREN»
I
Hoe men aardrijkskunde belangwekkend maakt»
Een moeder zegt:
Aardrijkskunde was een zeer zwaar en vervelend
vak voor mijn dochtertje. Zij had er hoegenaamd
geen belangstelling voor en dit bleef zoo, tot ik op
de gedachte kwam, een paar groote vellen teeken-
papier te koopen, en haar terwijl zij' languit op
den grond lag te helpen bij het teekenen van'
kaarten. Zij' mocht allerlei kleuren gebruiken en voor
de rivieren en bergen liet ik haar de mooie voor
beelden uit groote atlassen zien, welke wij dan sa
men probeerden na te teekenen. Haar belangstelling
is nu weer opnieuw opgewekt en de 1 eeraar van
haar school vertelde mij onlangs zelfs, dat rij in
aardrijkskunde de beste van de klas geworden was
en van verschillende belangrijke punten precies de
juiste afstanden wist."
Nuftige Wenken.
MODERNE KAMER-INRICHT»!O.
Oude waaehtafels van het vroegen zoo algemeen
gebruikte étagere-model, kunnen gemakkelijk wor
den omgebouwd tot een nuttig meubeletuk. Hier le
het ontwerp van een intérleur-kunstenaresse.
Van een oude wasch-etand nam zij de goedkoop-
lijkende knoppen weg en vulde de daardoor ontstane
gaten met stopverf. Toen dit droog was, verfde zl) de
etend twee maal met roode Chtneesche verf en
daarover een dunne laag zwart. De laatste laag werd
vóór zij geheel gedroogd wae, hier en daar afgetlpt
met een doek, waardoor het rood er op verschillende
plaa'sen vlammend doorheen kwam schijnen. Toen
het overgebleven zwart geheel droog gewonden wee,
werd de («heele stand met «cbellak overgehaald en
I
tenslotte geborsteld tn neergaande richting. Een paai
koperen knopjes werden aangebracht op de plaatsen
van de vroegere knoppen en zoo werd de oude, oo.
aanzienlijke waschtafel een aardig, modern tafeltje
Op het bovenplankje staat een lepeldoos, een klokje
en voorts wat snuisterij, .terwijl het onder-plankje
ingericht is voor het bewaren van stukken muzihk.
Een andere waschtafel, waarin een lade was, werd
omgetooverd tot een kleine schrijftafel, Aan den ach
terkant werd een klein rekje opgebouwd voor het
bewaren van schrijfpapier en couranten. De kleur
was wit, maar werd eiken door het gebruik van betta
terwijl het ware schrijftafel-idée er natuurlijk pai
aan werd gegeven door het plaatsen van een inkt-
stel en hot neerleggen van een vloaiblad.
KRULLEN IN HET HAAR.
Om do krullen, welke door vocht of andere oor.
zaak verloren zijn gegaan, weer ln orde te brengen,
bestaat een zeer eenvoudig maar doelmatig recept
Neem gelijke hoeveelheden glycerine en water, laat
dit mengsel koken en damp er het haar ln door ha
ven de stoom te blijven staan. Als het haar goed ge
dampt ls (dus niet „vochtig") kunnen met zacht»
hand krullen worden gezet en het zal dan blljkn
welk een nuttig middel de bovenstaande methode tl
mede omdat de krullen veel langer ln het haar zul
len blijven dan Wanneer zij droog worden Ingezet.
MAAKT UW EISEN SJAAL.
Nu de Spaansche sjaal-mode zoo algemeen wart
en men bijna geen dame meer ziet zonder deze nu
tlge en flatteuze dracht, komt de wenach naar v»
ren om zelf deze stukken te leeren maken, hetge*
niet zoo moeilijk is als men wellicht zou denken. I
Men noemt bij .voorkeur een volmaakt effen std I
bijvoorbeeld zwart of wit, waarop ln heldere kleurt I
wol wat bloemen worden geborduurd aan belde ol» k
don. Men kleze de kleuren met eenige vrijheid, da»
de schrilste combinatie» ln het gebruik dikwijls dl
aardigste blijken te zijn, bijvoorbeeld1: oranje, groen
rood, grijs, lila enzoovoort. Liefst zoovee! mogoHJk
verschillende kleuren bij elkaar, hetgeen rpogelljk k
wanneer men slechts overgebleven stukken wol
opgebruikt. De randen worden netjes gezoomd, rond
om, waarna aan belde einden (de smalle kanten)
een strook franje wordt gemaakt, welke men zelf
vervaardigt door kleine kwastjes te winden van wit
te of zwarte wol. Heel mooi ls ook de franje te ma
ken van twee strengen wit en zwart, welke door
elkaar gewonden worden. Er bestaan natuurlijk
alle mogelijke variaties ln deze sjaals en men ls vol
komen vrij ln hel kiezen van een borduur-motlef»
bijvoorbeeld, pauweveer-harten ln plaats van bloe
men of zwart-wltte „krulsraadsels", maar aan al!»
«Jaala behoort een aardige franje van niet te dikke
kwastje».
ti
