Sc!
MARGUERITE'S WONDERE JAAR
IWEEDÜ ©LAB,
FEUILLETON.
Heden ontvangen
10.000 ro!
Behangselpapier No. 115
J. VAN WILLIGEN,
Zuidsfraal
Helder.
Dinsdag 21 April 1925.
üöslc Jaargang. No. 7624.
Jftinnenlandsch Nieuws
NATIONALE BANKVEREENIGING.
/CJit hot jaarverslag over 1924 der Nationale Bank
voreoniging wordt ons het volgend uittreksel' toe-
De lichto verbetering, welke in 1923 viel waar
te nemen, bleet' zich ook in 1924 Imndkaven. De ver
dere ontwikkeling van het bedrijtf is, gezien de di
verse gebeurtenissen in het bankbedrijf, gedurende
het ai'geloopon jaar.Bevredigend te noemen.
Gemeld kan worden, dat de behaalde winst ook
1 over het afgeloopen jaar een vooruitgang aanwijst.
Do nettowinst over 1924 bedraagt f-l.6lG.295, bojl een
Baido AJ. P®. van f 8(5.744 tegen f 1.497,221 bij een
saldo A°. P°. van f 66.851, makende een vooruitgang
van f 99.181.
Hoewel het debiteurencjjtfer een daling aanwijst,
vermeerderde het aantal der debiteuren zeer aan
zienlijk.
Het totaal der door derden gedeponeerde gelden
geeft eveneons oen vermindering aan. Deze vermin
dering meent de directie, gezien de reeds bovenge
noemde omstandigheden, van geen groote beteekenis
te mogen noemen. Blij! deze_ groep van reliatiëooj
valt eveneons eon vermeerdering in aantal1 to ver-
malden. it
Ook hot aantal eprsonen, dat van de said-mricthl
ting ^gebruik maakt, steeg wederom ^oer aanzden-
$jBc.
De blijvende toeneming van deze drie groepen
van relatiën geeft dan ook longetwjjfeld reden
tot tevredenheid.
«Van de afdeeling giro wordt, ook na de berotpor
ning van den postcheque- en girodienst, nog immer
druk gebruik gemaakt.
De verdeeling der .nettowinst ad f 1.616.295, na
aftrek van de verplichte uitkeering volgens art. 16
der statuten van tantièmes aan plaatselijke direc
teuren, bedragende f291.750 (v. j, f224.277), laat
toe: een afschrijving pp gebouwen van f150.000
(onv.), een toevoeging aan het reservefonds van
f 100.000 (onv.), een toevoeging aan de speciale
reserve tegen debiteuren, op te nemen onder cre
diteuren van f500.000 (onv.) 4Vs pet. dividend
f 450.000 (v. j. 4 pet. f-400.000) en een restaiyeerinö
voor belasting van f40.725 (v. j. f36.200), terwijl
alsdan een overblijvend winstsaldo axPf-63.820 (y. j.
f86.744) op nieuwe rekening is over te boeken.
DE ALKMAARSCHE KAASMARKT.
Men schrijft uit Alkmaar aan het Hbld.:
Ter eere van het bezoek van den Franschen prof.
Toulouze en den hem vergezellenden heer Louis
Ramaekers aan onze kaasmarkt, hadden reeds heden
de kaasdragers hun witte pakjes aangetrokken en
de gekleurde hoedjes opgezet welke tenue overi
gens pas op 1 Mei is voorgeschreven.
Beide heeren werden na een bezoek aan het Stad
huis wegens uitstedigheid van den burgemeester op
hun tocht door de stad' rondgeleid' door mr. J. P.
Bosman, voorzitter .der Vereeniging tot bevordering
van het vreemdelingenverkeer, die bij deze gelegen
heid zich evenals mij, wel geërgerd zal hebben aan
het onoogolijk uitzien van dit ons bij1 uitstek natio
naal product.
Vóór den oorlog werden de kaasjes op de fabrie-
keö gewasschen en op de markt geolied en zagen er
smakelijk uit. Het was in' die dagen een lust voor de
oogen die prachtig ronde, glimmende, in ronde
siapels opgetaste gele Edammertjes door onze stoere
kaasdfagers met hun eigenaardige dribbelpasjes
naar bet Waaggebouw te zien transporteeren. Vooral
ook de vreemdelingen genoten iederen Vrijdag als
de markt des morgens om 10 uur in volle actie was,
van dit kleurig en fleurig schouwspel, dat mèt de
„Ruitertjes" van den fraaien Waagtoren en onzen
glorieuzen „Trompetter" voor hen een van Alkmaar's
grootste aantrekkelijkheden vormde.
In de oorlogsjaren werd echter de olie zóó duur en
was zóó moeilijk te krijgen, dat het oliën der kaas
sterk verminderde en ten slotte geheel achterwege
bleef een toestand, die tot heden ten dage werd
bestendigd. Door beperking van den arbeidsduur
kwamen er moeilijkheden op de fabrieken en was er
geen tijd meer om do kaas behoorlijk, te wasschen en
van schimmel te zuiveren, waardoor wij bijna uit
sluitend beschimmelde, onooglijk uitziende kaas op
de markt kregen hetgeen zekeri niet bevorderlijk is
aan den goeden roep. -die dit voorname export
voedingsmiddel dn den vreemde bezit. Het bestuur
van „Vreemdelingenverkeer" 'heeft eenige weken ge
leden terecht begrepen, dat bij dezen toestand niet
alleen de zoo hooggeroemde Hollandsohe zindelijk
heid' in het gedrang kwam, doch er ook economische
quaesties mede gemoeid waren en het meer dan tijd
werd, dat er pogingen in hetswerk werden gesteld om
onre kaasmarkt weer datzelfde «makeli/k aspect te
geven, dat zij vóór den oorlog bezat toen de kaas uit
sluitend geolied t*r markt kwam. Er werd een schrij
ven gericht aan de Kamer van Koophandel om te
trachten zoo noodig door samenwerking aan
dezen ongewenschten toestand een einde te maken.
De Kamer van Koophandel was hiertoe bereid en on
dersteunde geheel de bezwaren door „Vreemdelingen
verkeer" geuit, doch vermeende blijkens een schrij
ven van den heer D. J. 'Schoffel, secretaris der Kamer
dat het zwaartepunt lag bij de kaasproducenten en
er ongetwijfeld maatregelen moesten genomen wor
den waardoor deze heeren als 't ware aangewak
kerd" werden om de kaas weer te oliën.
De Kamer was van oordeel, dat de vraag, op wel
ke wijze dit zou kunnen: geschieden, op de meest prac
tische manier onder de oogen kon worden gezien in
dien het bestuur van „Vreemdelingenverkeer" het
initiatief nam eene bijeenkomst te beleggen met de
dagelijksche besturen der gemeente Alkmaar, de bei
de Bonden van Zuivelfabrieken in Noord-Holland, de
Vereeniging van Kaashandelaren èn de Kamer van
Koophandel.
Binnenkort zal nu, naar wij hopen, een dergelijke
bijeenkomst worden gehouden ten-einde te trachten
tot eene oplossing te komen, waarbij dan vooral op
de financieele zijde van het vraagstuk zal moeten
worden gelet.
Een .goede bron" heeft ons voorgerekend, dat
krap becijferd het schoonmaken eh oliën der kaas
in den tegenwoordigen tijd op cent per kaasje
komt te staan. Nemen wij nu b.v. eens aan. dat gedu
rende de drie zomermaanden Juni, Juli en Augustus
des Vrijdags gemiddeld 75.000 kaasjes ter markt
aangevoerd'worden, dan zou dit kosten 75.000 maal
VA cent of f 1125 per keer, dat is in S maanden 12
a 13 maal dit bedrag, welk bedrag de Zuivelfabrieken
niet geneigd) zijn- te dragen. Zij zullen alleen tot me
dewerking geneigd zijn als vast staat, dat zij1 méér
geld voor hun gewasschen en geoliede kaas krijgen
ter compensatie van de te maken onkosten.
DE OOST-INDIë-VLIEGERS TH AMSTERDAM
VERWELKOMD,
Zaterdag! is ons Hollandsch trio, dat naar Indiö
is gevlogen, te Amsterdam verwelkomd.
Reeds in den vroegen (morgen, wezen verschillende
teekenen er op, diat Amsterdam die terugkomst xan
de drie OostinjevTiegers, de heeren Thomassen
Thuessinki van der Hoop, Van Weerden Poelman en
Van den Broeke, triomfantelijk zou maken.
Van verscheidene particuliere huizen en open
bare gebouwen hingen de Nederlandsche kleuren uit
in den frissohen wind.
In den loop van Zaterdagmorgen reeds nam de
groote uittocht naar het vliegveld van Schiphol,
waar de drie Oostinje-vliegers ongeveer half-drie ver
wacht werden, een aanvang. Vooral in de omgeving
van het Leidsche Plein, bij het kantoor van den Ko
ninklijken Licht vaart-dienst, heerschte een buitenge
wone drukte.
Met passagiers volgeladen auto-omnibussen ver
trokken hier met korte tusschenpoozen en keerden
leeg weerom, om dan weer nieuwe belangstellenden,
die in groote menigte queue maakten, naar Schip
hol te vervoeren.
Steeds talrijker werden de particuliere auto's en
taxi's, die van dit punt af de reis naar het vlieg
kamp ondernamen. Van de Schinkelkade voer elke
10 minuten, van half elf af, een gepavoiseerde boot
van de Volharding af; duizendtallen heeft deze
dienst in den loop van den 'dag: vervoerd. Tallooze
pleizierjachten, die in de Overtoomsche schutsluis
een ware opstopping vormden., ondernamen den
tocht naar Schiphol over den Schinkel en de Nieu
we Meer.
Het was één' lange reeks van1 voetgangers, rijwielen
en auto's( die zich allen naar hetzelfde doel begaven.
Te half drie zou de officieel® ontvangst plaats
hebben. Te Rotterdam had men de vliegers, die te
vroeg met 'hun vliegtuig in het gezicht kwamen,
pogen te doen landen om hen zoodoende wat op te
houden op hun reis naar Amsterdam. Maar dat was
niet gelukt. Zoodoende kwamen de vliegers te vroeg
in zicht, maar zij bleven met het hun tegemoet ge
zonden escorte wat boven de stad circelen.
Maar eindelijk is het half drie eh de F VTI met
zijn eere-escorte is opnieuw in den wind gekomen
en op een gegeven oogenblik vallen de escadrilles
uiteen, telkens twee aan twee; het is een grootsch
gezicht, dat doet denken aan het uiteenspatten van
een vuurpijl. De militaire vliegers duiken met den
neus naar den grond toe, doch herstellen zich dan
weer gelijktijdig.
Van der Hoop laat geen twijfel aan zijn bedoeling
om te landen en te zeven minuten over half drie
attereert de F VII uitnemend.
Er komt beweging onder de talrijke toeschouwers
en evenzeer op de officieele tribune.
De Fokker taxiede intusschen langs den haag van
toeschouwers, die den Oostinj e-vaarders met hoeden
eh zakdoeken een buitengewoon hartelijken groet
toewuiven. Op ongeveer 50 meter der officieele tri
bune staat het toestel stil, daajr waar de militaire
en burgervliegers, die reeds eerder waren neerga-
12 Cent per rol.
Last van gal en slijm,
beslagen tong, een voortdurend onaangenamen
smaak, tragen stoelgang en een opgeblazen gevoel,
Gebruik hiertegen de zonder eenige kramp werken
de Mijnhardt's Laxeertabletteu. Doos 60 ct. Bij apoth.
en drogisten.
door MABEL BARNES—GRUNDY, voor Nederland
bewerkt door ELLY HARTING.
21.
De schaduwen werden langer op het grasveld en
ik viel in slaap.
Toen ik wakker werd en m'n oogen langzaam
opende (ik keerde niet gaarne terug in een wereld
zonder Dimbie) zag ik dokter Renton naast mijn
stoel zitten en mij nadenkend aanzien.
Ik verbeeldde me. dat hij daar allang gezeten had
on voelde me niets op mijn gemak,
„Mag ik rooken?'s was zijn eerste vraag.
Natuurlijk", antwoordde ik, „is u allang hier?"
„Ongeveer een half uur", hij streek een lucifer aan.
„Waarom heeft u mij niet wakker gemaakt7"
„Heb j0 een- slechten nacht gehad?"
Ik knikte.
„Ja, door de warmte",
„Waar is je man? Het ls zijn tijd om thuis te ko
nten", hij zag op zijn horloge.
„Hij ia wog".
„Weg... maar hij behoort niet weg te gaang nu je
zoo - zoo'n last hebt van de warmte, wat voert hij
uit?"
.Mijn man is bij een tante geroepen, die stervende
was", zei ik waardig.
„Wat doet ze dan ook op sterven te liggen", zei
uij knorrig.
„Ze ligt niet meer op sterven, ze is dood".
„O, dat is beter", kwam hij schaamteloos, „komt
uy vandaag terug?"
„Niet voor over vier dagen. Zijn tante heeft hem
opgevoed."
„Op het oogenblik voedt zij hem' niet meer op",
Mj ijsbeerde op hot pad.
"Zijn plicht ligt in zijn huis.'1
♦Dimhio kent zijn plicht beter, dan wie ook", zei ik
stijf.
Dokter Renton lachte.
„Neem me niet kwalijk, maar...-"
»U denkt, dat ik over zijn afwezigheid tob?"
„Ja. Je gezicht is zoo wit als een stuk papier."
„De warmte", zei ik weer.
„Eet je behoorlijk?"
„Wie kan nu eten met zulk weer?"
„Slaap je goed?"
„Dokter, ik wil niet over mezelf praten."
„Je moet. Wat scheelt er aan?"
„Niets".
„Voel je je moe?"
„Ik heb net geslapen."
„Zie eens hier, Marguerite", zei hij streng en kwam
weer bij me zitten, terwijd hij met strak aanzag. „Je
moet mijn vragen beantwoorden, ik ben je dokter
anders laat ik dokter Rovell roepen; eigenlijk ge
loof ik, dat ik in ieder geval zal trachten dokter
Rovell eens hier te laten komen".
„Dokter Rovell laten komen", herhaalde ik zacht.
Hij knikte.
„Oprecht gesproken, ben ik niet tevreden over je
uitzicht. Je bent veel magerder geworden."
„Dokter Rovell kan me niet dikker maken."
„Ik zal hem- deze week meebrengen, «s* Donderdag
bijvoorbeeld."
Ik' staarde hem aan, verslagen, angstig.
„Ik zie er het nut niet van in Dimbie nog eens op
zulke hooge kosten te jagen", zei ik, „ik voel me....
heel goed."
,Heel goed, dank u."
,Jk heb altijd gedacht, dat Je eerlijk waa."
„Dat ben ik ook."
.Marguerite". zei hij vriendelijk en hield mijn' hand
vast, „ik wil je niet angstig maken. Het is heel goed
mogelijk, dat je witte-rozen-snuitje het gevolg is van
de overgroot© warmte, maar ik vind het noodig een
anders opinie hieromtrent te vragen. Kwaad kan het
nooit en misschien is het wel goed en ik zal me ma
tiger voelen."
„Goed dan", zei ik een oogenblik mijn wang op
zijn hand leggend, „maar ik ben bang".
„Dat weet ik", was het antwoord'. „Ik heb zoo vaak
vTeea verterende vrees geschreven gezien op de ge
zichten van mijn patiënten 'als de groote specialiteit
dien zij als het Noodlot beschouwen de kamer
binnentradom heel spoedig te worden vervangen
door groote vreugde. IWe moeten hopen en bidden,
„dat die vreugde ook voor jou is weggelegd. Het
moet", zei hij bijna woest. „Je bent te jong om altijd
stil te moeten liggen."
kernen, hun toestellen met de vleugels hadden aan-
eengereid, zoodat zo een veld -trokken tot aan de of
ficieele tribune. Onder een storm van toejuichingen
verlaat v, Weerden Poelman het eerst de cabine.
Het is do bedoeling dat het drietal den weg naar de
officieele tribune te voet zal afleggen, maar de mi
litaire vliegers maken zich van hun collega meester
en tillen hem op de schouders. Dan stapt van der
Hoop uit met den leeren vllegkap nog op het hoofd
en ziet zich aanstonds de hoogte in getild door de
collega's van de KL.M. De breedgeschouderde van
den Broeke is de laatste. Daar komt Fokker toege-
loopen, neemt de herculische gestalte even met be
denkelijk gezicht op, maar commandeert dan: voor
uit jongens! en tien, twintig schieten er toe: van
den Broeke gaat eveneens de hoogte in. In een dwar
reling van mensohen gaat het met de helden van
den dag op de tribune af. Ze komen handen tekort
om de talrijke toegestoken handen van vrienden en
bewonderaars te drukken. Onder de vlag van' de' Kon.
Ver. voor Luchtvaart worden ze neergezet: hier staan
een drietal jonge meisjes, twee dochtertjes van" den
heer Bol-1 en een van den heer Fuld, beiden leden
van het Comité Vliegtocht Nederland-Indië met
zware lauwerkransen, waaraan breede Oranjelinten
om den vliegers de eerste officieele huilde te bren
gen. De ontvangst had intusschen heel wat minder
officieel karakter dan de organisators zich waar
schijnlijk gedacht hadden. De geestdrift van collega's
en bewonderaars drukte echter een heel wat hartelij
ker karakter op de ontvangst dan een officieele ver
welkoming had kunnen doen.
Nauwelijks hadden de vliegers de kleuters met een-
klinkenden kus op beide wangen bedankt, of de
kransen werden hun over de schouders geworpen en
weer gingen zij de hoogte in. Vlak voor de officieele
tribune zette men hen neer, waar, moeder, zuster en
vrouw thans voor het eerst gelegenheid kregen zoon,
broer en man te begroeten, na zoo lange afwezig
heid.
Dan zette de harmonie der Gemeentetram het Wil
helmus in, dat eenige oogenblikken rust bracht in
de deinende menschenmenigte. Maar onmiddellijk
daarop werd het „Lang zullen zij leven" ingezet, dat
door duizenden werd medegezongen.
Generaal Snijders hield een hartelijke toespraak
en eindige met een: Lang zullen zij leven! En wel
dra werd deze wensoh duizendvoudig herhaald. Hot
was één enthousiasme.
Op hun weg naar die stad naar het hotel 1'Europe,
waar de officieele receptie zou plaata hebben, is het
drietal door de duizenden en nog eens duizenden
menschen toegejubeld.
Hun tocht door Amsterdam is een ware zegetooht
geworden. Het hadj niet hartelijker, niet spontaner
kunnen zijn.
De receptie was druk' bezocht en tal vanautori
teiten voerden hier het woord. De.vliegers werd een
plaquette aangeboden, voorstellende op den voor
grond een Indisch landschap en op den achtergrond
een Hollandsch landschap, gescheiden door de zee,
waarboven het vliegtuig zich voortbeweegt.
En verder veel hartelijke en waardeerende woor
den en veel bloemen.
's Avonds een feestmaaltijd.
Voor de eere-tafel prijkte een tafelversiering, be
staande uit een poort, waaronder een klein model
van de F VTI hing. Op de poortboog was aangebracht
het cijfer 15.000, n.1. het aantal afgelegde K.M.
Tal van autoriteiten waren hier tegenwoordig, Mi
nister Van Swaay deelde namens de regeering mee,
dat de heerenFokker. Plesman en Guillonard, die in
het welslagen der vliegers zulk een groot aandeel
hadden gehad, waren benoemd tot Ridders in de
Oranje Nassau.
Burgemeester de Vlugt van Amsterdam- gaf de
vliegers de -groote zilveren medaille van Amsterdam.
Tot slot was er 's avonds een groote fakkeloptocht,
die voor de clrie vliegers in het Vondelpark heeft ge
defileerd. Ook dien avond heeft Amsterdams be
volking haar hulde op ondubbelzinnige wijze weer
bewezen. Het was een spontane uiting van bewonde
ring en waardeering.
DOODELIJKE VAL.
Gistermiddag is de 29-jarige gehuwde werkman E.
die in de machinehal d'er centrale van de P.G.E.M. te
Nijmegen bezig was een muur te schilderen, van
groote hoogte met een takel neergekomen. De onge
lukkige werd zwaar aan het hoofd gekneusd en
was onmiddellijk dood. Het lijk werd naar het Ca-
nisiusziekenhuis overgebracht.
Deze laatste woorden mompelde hij tn' zichzelf,
doch ik ving ze op en één oogenblik was alles don
ker voor mijn- oogen.
„U.maar u denkt toch dat alles in orde zal ko
men, dokter?" en de felle smeeking in mijn stem
klonk schrikwekkend in mijn eigen ooren.
Stemmen klonken tot ons door, moeder en Peter
kwamen door het tuinhek. Dokter Renton aarzelde
een seconde, toen keerde hij zich om en ging hen te
gemoet.
Mijn vraag bleef onbeantwoord.
HOOFDSTUK XVH.
Mijn ergste vrees wordt bewaarheid.
Eindelijk is de dag van Dimbie's thuiskomst Aan
gebroken.... en ik ben ni'et blij.
Het schijnt ongeloofelijk. dat ik. zijn vrouw, ooit
zulke woorden zou neerschrijven.
Maar..... o, ik ben nog niet gereed hem te ontvan
gen. Ik "heb nog geen moed genoeg om te glimla
chen. Ik huiver tenfg bij de gedachte aan het geluk,
dat mij uit zijn blauwe oogen tegemoet zal stralen,
aan den vreugde-klank in zijn stom, aan den glim
lach om zijn lieven, scheeven mond. Hoe kan lk
dien blik teruggeven, terwijl mijn hart bijna breekt
en iedere zenuw gespannen ia om mdjn lippen niet te
doen beven, om den sluier niet voor mijn oogen te
doen komen.
Ik moet glimlachen hoe dan ook.
Het hindert niet, dat mijn geluk verstoord is. zoo
lang Dimbie het niet weet 'a Nachts als hij slaapt,
kan ik schreien; als mijn ziel het uitkrijt in doods
angst en God het hoort God kan het beter aanhoo-
ren, dan Dimbie want Dimbie heeft me lief. Ik ge
loof niet, dat God me liefheeftHij zou mij dan
niet zooveel groot geluk geschonken hebben om het
na o. zoo'n korten tijd mij weer te ontrukken
Is Hij het, die mij voor het geheele leven kreupel
heeft gemaakt? Hij, die mij m'n jonge gezonde lede.
maten gaf, alleen om ze later te doen verlammen;
Hij, die mij zoo'n groote liefde tot de Natuur inblies
cm me later op te sluiten tuaschen vier benauwen
de muren.
En toch, de Christenen zeggen ons, dat God
Liefde is. Liefde? Ik moet lachen, hoe glwaas. dat zij
dat kunnen gelooven.
Gemengd Nieuwe,
DE R. 13.
De commandant van de R 33, luitenant Booth, heeft
thans aan de journalisten zijn wedervaren verteld.
Hij begon met or met nadruk op te wijzen, dat de
gedwongen tocht niets meer was dan een ongeval.
,/Wij bevonden ons aan boord van het beschadigde
luchtschip, dat zich had losgerukt, vervolgde hij, en
gingen rustig aan het werk om te trachten, het be
houden) terug te brengen. Ik bevond1 miij in de voorste
waarnemerscabine, toen het luchtschip werd losge
slagen. Wij voelden onmiddellijk, dat. er niets gebeur
de. De eerste stuurman zei: „Het schip is lostgerukt."
Ik begreep, dat ons eerste werk moest zijn, ballast
uit te gooien, om niet tegen de hangar te wórden-
aangeslagen of op andere wijze te worden gehinderd
bij het opstijgen en gelastte daarom onmiddellijk, den
waterballast te laten wegloopen en de' motoren aan
te zetten. Binnen enkele seconden werkten de moto
ren. Slechts dit eerste oogenblik had' ernstig gevaar
opgeleverd. Zoodra wij „vrij" waren, ging de beman
ning op de gewone wijze aan het werk, We begrepen,
dat alles van den wind afhing. Toen wij Lowestoft
waren gepasseerd en one boven de Noordzee be
vonden, begaf ik mij met den eersten stuurman op
het dak van het luchtschip om mij een oordeel te
kunnen vormen over den invloed, welke de averij
uitoefende op do totale beweging van het luchtschip.
Wij bevonden ons toen 1500 voet boven de zee en dit
bleef verder onze gemiddelde hoogte. Ik had mijn
koers vastgesteld en wilde trachten die te contro
leeren. Daartoe werden lichtsignalen gegeven aan
een stoomschip, dat zich in de nabijheid bevond. Het
schip antwoordde niet en ik heb later vernomen, dat
het een Japansch stoomschip was, dat onze signalen
verkeerd had begrepen. Wij ontvingen van allerlei
schepen uit den omtrek draadlooze vragen, of wij
hulp noodig hadden. Wellicht hebben ook die sche
pen onze signalen misverstaan. Wij hebben geen en
kel S.O.S. sein gegeven en de bemanning heeft geen
reddingsgordels aangedaan. Aan de Nederlandsche
kust verwekte onze nadering groote opwinding. Er
werden kleine booten uitgezet en men volgde ons in
auto's- over de wegen. Wij' zagen- ook twee torpedo-
bootjagers en de Britsohe kanonneerboot Godesia.
Het luchtschip hield zich uitstekend en blijkt bui
tengewoon geschikt voor dergelijke tochten, ofschoon
oüze averij ernstiger was danl die van de Shenandoan.
toen dit Amerikaansche luchtschip een jaar geleden
is verongelukt. Ooze marconist bleef onafgebroken
aan het werk. Niet alleen uit Nederland en Noor
wegen. maar zelfs uit Berlijn werd draadloos hulp
aangeboden, voor geval de R 33 daar wenschte te lan
den.. Bij onze terugkeer in Engeland vonden wij de
menschen daar zeer opgewonden. Men vroeg mij-, of
ik aan mijn vrienden en verwanten wilde telegra- -
feeren. Tk begrijp die opwinding niet. Tenslotte sprak
commandant Booth een woord van hulde aan de
manschappen, die doordat zij niet konden worden
afgelost, voortdurend in touw zijn geweest.
THANS ZELF OP DE BEKLAAGDENBANK.
Op de beklaagdenbank van een der Berlijnsche
rechtbanken zat gisteren dr. Walter Scott. die in de
zelfde gerechtszaal vroeger herhaaldelijk als vertegen
woordiger van het O.M. was opgetreden, en die zioh
nu wegens het plegen van talrijke strafbare daden
te verantwoorden had. De voorzitter zeide. dat Scott
vroeger vaak zelf beklaagden had aangespoord omih
eigen belang de volle waarheid: te zeggen. Hij. hoopte,
dat Scott. dit nu ook zelf zal doen.
Beklaagde vertelt dan zijn levensgeschiedenis. De
ze niet onbegaafde jurist is eigenlijk een slacht
offer van do inflatie geworden. Toen zijn vader in'
1921 stierf erfde hij 200.000 mark in geld en boven
dien vele effecten. Het vermogen was echter door
den vader, die de naderende inflatie niet kon voor
zien, zoo vastgelegd, dat Scott het pas in 1923, toen
het vrijwel waardeloos was te. zijner beschikking
kreeg. Scott, die vroeger dank zij de financieele
steun van zijn vader, een gemakkelijk leven had
geleid, wilde dit leven nu voortzetten, hoewel- zijn
inkomsten daarvoor lang niet voldoende waren. Hij
liet zich van zijn eerste vrouw scheiden en huwde
een vrouw, die in T9jecho-Slowakije rijke bloed
verwanten had. Van deze bloedverwanten leende hij
alleen in 1922, toen de mark nog slechts enkele pen-
Dingen waard was. een bedrag van 40 a 50.000 Tsje
chische kronen, maar ook dit vermogen verdween
spoedig en steeds nog zette Scott zijn weelderig le
ven voort. In 1924 had hij 'BO.OOO mark schuld. Hij
hield zich toen, terwijl hij nog steeds bij de rechter
lijke macht was, met allerlei verdachte zaakjes be-i
zig en spoedig werden er tegen hem klachten we
gens bedrog en verduistering ingediend. Van een
bank, die volkomen vertrouwen in hem stelde, leen
de hij 35.000 mark. Als waarborg bood hij een auto
mobiel aan, die hij nog niet eens had betaald. Hij
deed' inkoopen en betaalde met waardelooze chèques,
tot hij op een goeden dag in hechtenis werd genomen.
GEBARSTEN.
Te Skelmorlie bij' Greenock is, door de abnormale
regenval,, een reservoir gebarsten, waardoor een huis
is ineengestort, ten minste vier personen zijn ver
dronken en groote materiale schade is aangericht
Men vreest, dat er (nog meer slachtoffers zijn Het
lage deel van de plaats is ondergeloopen.
ZWARTE KUNST.
Te Berlijn zal van 25 Mei af een Amerikaansch
operettengezelschap, dat uitsluitend uit negers hel
staat, een reeks van voorstellingen- geven.
„Als zij bij mij kwamen, zouden ze heel zacht en
vriendelijk zeggen: „Je -hield te veel van Dimbie, je
maakte oen afgod van hem. God heeft je deze be
proeving gezonden om je tot Hem terug te brengen.
Hij behoort altijd in de eerste plaats te komen."
Dan zou ik mij verbazen over hun niet-begrijpen.
Weten zij dan niet, dat je het dichtst bij God bent
in oogenblikken van het opperste geluk Dan is 't dat
je op een stil plekje weg zoudt willen kruipen, en
Hem danken op je knieën, voor zooveel zaligheid.
Dan is het. dat je alles ter wereld begrijpen kunt
dat je allen, die ziek en vermoeid zijn, zoudt willen
helpen.
O, jullie godsdienstige menschen, voelen Jullie dat
dan niet?l
Niet het Lijden brengt de menschen tot God maar
de Vreugde!
Is het niet armoedig, dan alleen- tot God te gaan,
als je Hem noodig hebt als plaatsvervanger voor je
man. je tehuis, je vrienden; om dan alleen tot Hem
te komen als het andere gefaald heeft.
Die soort van godsdienst is niet de mijne.
Ik was hem zoo dankbaar voor mijn geluk', voor
Dimbie. Ik geloofdat ik in mijn tevredenheid tracht
te beter te leven, mooier te voelen, meer wèl te
doen, minder te veroordeelen de tekortkomingen van
anderen; en nu heeft God mij vergeten.
O, God, hadt Gij1 niet een beetje medelijden met
mij, toen de doktoren heengingen, naar buiten, toen
zij de wondermooie, wijde wereld instapten en mij
achterlieten, eeni hulpeloos, neergeslagen schepsel?
Voeldet Gij niet even pijn in Uw groote harten, toen
ik. hen niet geloovende, me opworstelde aan het
hoofdeinde van mijn bed en mijn handen uitstrekte
naar iets dat me helpen zou op te staan, om dan als
een verward bewusteloos hoopje op den vloer ineen
ie zakken?
Of misschien hebt Gij gezegd: „Arm. dwaas kind,
nu- is zij opstandig; maar eens zal haar geest ge
broken worden op het Lijdensrad."
O. o, wat zeg ik toch? Vergeef me lieve Heer. Ik
ben'zwak, verdrietig en alleen. Ik kan het nog niet
begrijpen, nu nog niet. Ik tast als een klein kind'
rond in het donker. Het donker, dat zich uitstrekt
ver, tot in de Euwigheid en ik zie nergens licht.
O. help me te glimulachen, help me te glimlachen,
als Dimbie komt.
Wordt vervolgd
