Ir Van allerlei uit de Men- schelijke samenleving. Uil het hart van tlolland. De dingen om ons heen. sit TWEEDE BLAD. scmiH's mmi VERF? Schrijft het aan de Eiectr. Fabriek Anna Paulowna. is U tevreden, zegt 'i Uw Vrienden. K WAFELEN DrOehker's Bakpoeder TJackiri Zaterdag 2 Mei 1925. t>8sle Jaargang. No. 7631. °/o. DE GESCHIEDENIS VAN DE OPERETTE. Er zijn bepaalde dingen, die een land karakteris- iek maken, en die het heeft zonder het te .willen, laar er zijn ook 'dingen, die een land beslist iniet ecft en niet kan krijgen, hoeveel moeite het er ok voor doet. Nederland mag in hot algemeen ge proken, een muzikaal land worden gerekend. Maar ran de vroegste tijden af heeft het aantal der f uitvoerende toonkunstenaars bij: ons verre dat der f uheppende kunstenaars, der componisten, overtrot- en. En ook tegenwoordig zitten onze grootste ouzikale krachten Willem Mengelberg vooraan - in de rijen der uitvoerenden. Nederland heeft, Iij het waarlijk niet steeds zonder moeite, /een lationale opera gekend; het heeft uitnemende or- I Bsten in verschillende steden des lands, maar I iederland is nu eenmaal' nipt het landvanfcle Hoh- [TC muziek, van de operette in het bijzonder. 'Niet, at men er niet van houdt; integendeel,, toen!in {190? ui latere jaren de Wiener Operette, de echte/Wèl ,te I erstaan, hier voor bert eerst kwam, deedj tiji ai l poedig een zegetoolit door het land. Maar bet aan al uitvoerende kunstenaars en kunstenaressen* 'van ïederlandschen huize, die op het gebied der ope- j jette vertrouwd adj'n, is gering. (Ja, jaren achtereen ras men geneigd om .te zeggen, dat zij! niet be i tonden, wat natuurlijk overdreven was. Nu zal men wellicht verbaasd kijken en vragen >f er dan kunstenaars en kunstenaressen zijn, die i ich aan de operette wijden. Men beeft immers »o in het algemeen den indruk, dat een pperette ,iiet anders is dan minder of meer muzikaal werk L i net lichtzinige aardigheden,. waarbij! de muziek i ii den vorm van dansmelodieën alles leven moet ublazen. Wh* willen niet ontkennen!,, dat de operette oo iets in den loop'der laatste jaren is geworden, ooral tengevolge van de z.g. massafabricatie, die j ereischt werd wegens den smaak van het publiek. laar dat is niet de echte operette* die welke nevens i e opera comique sedert tientallen van jaren haar oed recht van bestaan in bijna elke groote hoofd bad heeft bewezen. Integendeel, da± is van niets I crder verwijderd dan van de werkelijke operette, lie haar eigen beginselen, haar eigen geschiedenis, laar eigen begrippen heeft. De op muziek gezette frappen, welke van de grove muzikale „geestigr leden" langzamerhand tot de komische opera en later tot de operette overgingen, wijzen ons naar Engeland. In Duitsohl'and bestonden ze onder den naam Sing und Liederspiel, een soort blijspel! met h iang, waarbij volksliederen of zeer eenvoudige cou iefcliederen den hoofdschotel' uitmaakten.. De hoofd nhoud van tekst en muziek bewogen zioh in het Eep.timenteele element. In deze zangspelen bleven 'echter samenspraken en handeling hoofdzaken, ter wy] in de operette de muziek de hoofdrol' vervult en de gesproken woorden op den achtergrond tre den Evenals zij' zich in den loop der tijden met de Fransche vaudeville heeft verbroederd, zoo nam ook de operette de werkjas der Franscih.en(<bot<_voor >eeld en de invloed, van Offenb'ach, tenminste wat iet vormelijk technische betreft, is duidelijk her enbaar. Wat den inhoud aangaat, deze bleef vrien- eÜjjk, gezond en beschaafd, in tegenstelling met Iffenbach, die meermalen scherpe en minder fijne oospelingen maakte op toenmalige toestanden. Ook leef deze ver van het parodieeren, wat herhaal1 elijk in groote opera's voorkwam. De muziek ras fris oh, melodieus en bevallig. Als onovertroffen ïeester van het zangspel en daarmede als de schep er der operette, wordt Johan Adam; Ilüler ge loemd. Naast hem êtaan Ge'orge Bena, Traugott, Ibenvein, Joh. Sohenck, Heinrich Ilimimel, Wenzel I.iilier en AJ'ex Dom. Wanneer ook hun werken he en nog slechts geschiedkundige waardei hebben, boo lijn genoemde mannen van groote beteexeüis ge reest voor de nieuwe kunstsoort, welke van toen af. vooral in Oostenrijk, levensvatbaarheid ver tonde. J - In Oostenrijk, met name het vrooüjke, kunstlie ende Weenen, heerschte in de dertiger jaren van le vorige eeuw met bijna tyrannieke macht do wals. laar populariteit was grenzenloos en de geheele ÏVeoner bevolking zweefde en ldefde in de wiegen de. gezellige wij'zen van Eanner. Het spreekt van- telf, dat de componisten der Weener operette, die meer en meer op den voorgrond traden, zich deze rilsmanie te nutte maakten en geloofden, dat lun succes daardoor een beslist feit was. •AJsj'.eerste weener operette-componist van beteekenis geldt ingetwijfeld Franz von Suppé, die met zijn ,,Fan- anitza en Zijn „Bocoaccio. ware en blijvende pa eltjes wist te scheppen, die niet- te grabbelen hg fen voor iedere cafechantant zangeres. Er worden rits tekende vocalisten voor verelscht. Na Suppé erscheen Richard Genée met eenige zeer goede ïperetten en .,Nanon oder die Wirtin zum golde ïen Lamm" bekoort nog heden door de frissohe. nooie melodieën. Karl MiRöcker veroverde zich ïen plaats door rijh „Der arme Jonathan'', ,Gas •erone", en vooral door „Der Bettelstiident''. In ien Suppé het verstond, de gebeurtenissen op het ooneel ernstig te illustreeren, zoo wisten Genée en •og meer MiUöeker het muzikaal-karakteristiekc in de optredende personen naar voren te brengen daarbij brachten zij in hun operetten een bqpaald sbmnatiepunt, meestalin het kleed van een bij- tonder aantrekkelijke wals, waardoor de toeschou *ers enthousiast geraakten. Be „Annenwalzer" uit „Nanon'' van Genée, de i.Oarlotta-walzcr'' uit „Gasperone7'do jTraum iwalzeri' uit „Der FeUdprediger'7 en „Gehen.wir in don Garten" uit „Der Vize-admiral'' van MillÖc&er paan wat melodierijkdom, interessante harmonieën en geestige instrumentatie betreft, hoog boven dat ?eno wat de moderne operette-componisten bijeen I geschraapt hebben. Bovenaan in de rij! staat Jo'hann Strauss (1825 $9), die met zijin „Fledermaus'' de leiding der operette op zich nam. In zekeren zin mag men .dit prachtwerk „klassiek" noemen. Elk zangnummer is sen parel; muzikale vinding, bevalligheid, geest, J*Sgingskrackt, levendige karakteristieke persoons techryving, stroomen u als het ware uit de pan "tuur tegen. De instrumentatie is van een uiterste zorgvuldigheid, het strijkkwintet buitengewoon fooi. Evenals bij de tot dusver besproken -meesters der operette, zijn bij Strauss zang en spreektekst steeds welvoegelüjk, humoristisch, tintelend van geest. Platheden en dubbelzinnige toespelingen zijn geheel vermeden en wie bij' het tien en hoordn va*,,Die Fledermaus''„Der Zigeunerbaron'',* ..rriihiingsluft", niet even hartelijk lachen kan, zich met evengoed vermaakt, als bij do soms zoo JWr geprezen ,,dans"-operetten, geeft een slechte op zijn innerlijke beeohavuig en goeden smaak. Na den dood van het groote trio SuppéMüloo Strauss volgde een groote terugs.ag, tenmin ste wat betreft de qualiteit der onperettJeDrprodne' tie. Weliswaar bereikten Karl Zeiler, Rudolf Del- linger en Ziehrer iets met reep.: Obersteiger, Vogel- handier, Don César, Chansonnette, Die Landstrei-I cher en Feste Geister, maar tot een domineerende plaats brachten deze mannen het niet, ook. niet Paul Lincke, evenmin Henbergen, Hollander, Rein- hardt en Zepler. De toestand! scheen zich tdverande- werd. Lehar bezit uitgesproken talent .voor melo dieën-ontwerpen, kennis van harmoiiie en contra punt, smaak en handigheid tot orkestreeren, drar matisohe scheppingskracht en artistieko eerzucht. Ook hij hoeft oöhfcër nu en dan mooton offorea op hot altaar van de publieke bpinio, maar tooh heelt hü1 tijn doel: do operette^6p eeen hoog 'peil te hou, don, nooit uit liet oog verloren. Gilbort is een niet te onderschatten medodingar geworden met Die keusche Susanne Polnisclie haris kinderen, ook door de meestal lichtzinnige teksten, .welke niet altijd even goed te genieten zijn. Beter in dit opzicht staat Leo Fall .aangesolire- ven, die met Die DoUarprinzessin,- Der fidele Bauer. Der lieber lleber Aneustin en) Die Rose von Stambuii goede nummers beert bijgebracht tot de operetten- literatuur. Verdienstelijk tijn ook Kurt Eij sier, Oskar Nedbal, Rudolf Nelson en Léo Jesse! en Georg Jarnos (Bruder Straubinger, Polenbrut, Miss Dudelsack en Schwarzwaldmadel)welke alle bij1 uitstekende -bezetting van den titelrol volle zalen trekken. - - - Oscar Strauss en Emmerioh Kalman bewegen zioh echter bij voorkeur op het gebied der dubbel zinnige, onkiesche grappen, terwijl qua muziek do grens van het minderwaardige nauwelijks wordt overschreden. Wat de waarde, zoowel der Frajp schen: Audran, Hervé, Messager, Lecocq, Plan quette en Varney als der Weener operetteoomponi» ten uitmaakte, nL rijke, origineel^ geestige en karakteristieke gaven, wplke tich uiten in vl'ottff marschen, belangwekkende liederen en meeslee- pende betooverende walsen, evenals hun grondige kennis der meerstem m ingen „satz" waaraan wij' mooie duetten, terzetten, kwartetten en effectvolte koren te danken hebben, schijnt den modernen, ope rette-componisten vreemd te zijn. Alles gaat bijna eenstemmig, de coupletten zijn zonder eenigen sa menhang, „schlager" noemt men ze en ate men niet verder kan, wordt een foxtrott, shimmy o± tango gedanst. Daardoor is de operette gezonken tot een diepte, welke elke kunstzinnige waarde uitsluit. Een der gelijk geknoei verdient zeker de betiteling van „Posse mit Mutiekzusatz" Cgrap .mot inutiektoegift) en hoort in de variété-lokalen thuis. Inderdaad, in dit opzicht is er waarlijk niet op vooruitgang te wijzen. Geen wonder dan ook, dat de operettegezelschappen, die vroeger ons en andere landen regelmatig en herhaaldelijk bezochten, niet meer zijn teruggekeerd. Wie herinnert zich niet liet zoo jonge, levenslustige, frissohe >„Jung Heidel- berg", een vervolg op het onovertroffen tooneelstuk van Mayer Förster, waarin in 1903 en volgende jaren de kleine primadonna Henny WiMner triom fen vierde in bijna' allq steden des IandJs. Er is in dat „Jong Heidelberg", dat zelden sedert dien meer ia gegeven, een liedje, da.t ervan gewaagde: „Allés alles nur mit Takt." Etn zelden zong de kleine artiste in travesti dit liedje, of het werd gebisseerd, ja het ongekende verschijnsel deed zich voor, dat het in ons koele, nuchtere land werd getripleerd- Dat waren de goede dagen voor de operette, die door vele andere tijn gevolgd, maar die nu helaas voorbij schijnen. Walsen als wij er een kennen uit uit „Die lustige Witwe", die, werd zij ingezet ge heel de zaal' tot stilte bracht; een melodie als in, Walzertraum\ die recht spreekt tot het gemoed waar vinden wij' ze in de tegenwoordige operetten, zelfs in die, welke succes hebben? Men vergeet te veel, dat de smaak van het publiek niet} zoozeer ver andert als sommige componisten, schrijvers of an dere artisten zichzelf en ons wel' eens gelieven diets te maken! Hebt U klachten over In de afgeloopen week had ik buitenlandsoh bezoek. Een Amerikaan, die me van mijn werk kwam halen en met wien ik mijl tamelijk veel had, bezig te houden. Over het algemeen is dit,niet plei- zierig, dooh het heeft één ding voor. Namelijk dat je de kennils van de stad der inwoning weer penf opfrischt. Gewoonlijk blijft een mensch in zijn gewone kringetje ronddraaienwinkelen, 'n onvermijdelijk bezoek, iets gaan nalezen op de koninklijke of de gemeentelijke bibliotheek, iemand spreken en weer naar huis. Er zijin streken in het Westen van de stad, waar een Oost-Hagenaar geen voet zetveniom gekeerd. Streken, die als het ware een andere stad vormen en waar men eigenlijk heg noch steg weet, waar je alleen door het zien van een be kend traninummer weet wat kant je uit moet om weer thuis of in bevriende oordon te komen. Voor dergelijke onderzoekinigsreizen is. een loge een welkome aanleiding. Je moet de honneurd van je stad ophouden, het mooie, nieuwe, oude, merkwaardige laten zien -en om dit goed te kun. uen doen moet je er iets van afweten. Dan wel al wandelend met je bezoeker, loopende loeren. Ik heb het laatste gedaan, omdat de Amerikaan me feitelijk overviel; zonder me tijd te laten tctf voorbereiding. Zoodoende heb ik de waarheid van de spreuk ,,do cendo disoimus" (door te onderwijzen leeren we) nog eens even ondervonden. Zoodoende heb ik het in wording zijinde Zuiden kwartier gevonden en de Camera Obscurabuurt herontdekt. In het vogelU bloemen- en boomenkwar tier rondgeloopen en de tuinstad Marliot nog eens bewonderd. Ik moet zeggen: den Haag valt me mee. Het wordt 'n heel aardige steenwoestijn met vele lanen en laantjes en plantsoentjes ter afwisseling. Maar één ding moet me van het hart,, de vraag waarom moderne bouwers altoos gelooven dat een Engelsch gezin eet van een mi mi tafeltje en slaapt in een sigarenkistje. Want veel grooter capaciteit hebben de moderne kamers niet. Wie gewoon is aan ietwat groote; meu belen, wie bijv. een schrijfbureau, een garderobe- kast, een boekenkast, een divan, een buffet heeft geërfd, moet het in de nieuwe stadsgedeelten niet zoeken. Tenzij hij voldoende gefortuneerd is om twee» huizen naast elkaar te huren: een voor zijn gezin en een voor zijin meubelen. Tussohem.haakjes: de bekrompenheid der kamers heeft me opeens een verklaring aan de hand gedaan voor do populari teit van banjo, viool en mando'iuo en voor die goedkoopte der piano's. Dit laatste instrument nl. kan geen enkele moderne deur binnen en als men het toch in een kamer wist binnen, te lood tuur Oetkcr'fKcccpt, gebakken met Backin vervangt de Uist. 250 gr. boter f 0.70 oi marg. f 0,^0 l eetlepels suiker <50 gram) 0.021/, 6 eieren... „0.36 500 gram tarwebloem „0.16 1 pakje Dr. Oetker's Backin 0.071 1 pakje Dr. Oetker's Vanille» suikerCL05 l/a liter melk0.08 1 citroen0.05 -en weinig ^om0.15 f 125 öereiding: Nadat de boter tot room geroerc is, worden onder aanhoudend roeren suiker, eieren, bet met Backin vermengde meel en melk toegevoegdvervolgens mengt men de geraspte citroenschil, Vanillesuiker en rum door het deeg en beslaat het tot er zich blaasjes vormen. Bak nu in een heetgemaakt waieujzer de waielen op een matig vuur. Men iette erop het ijzer voor elk gebruik met een stukje spek in te smeren. Men lette vooral op Backin van Dr. Oetker eD dat op elk pakje «Is Eenige Importeurs Jstermann Co. Vdam, vermeld zijn. Waar niet verkrijgbaar wende men zich direc tot leze Importeurs, die >p aanvrage ook en erti s*receptenboekje toezenden. sen, zon de kamerdeur noodt meer toe kunnen. Vandaal* de voorliefde voor muziekinstrumenten, die men niet in den voortuin behoeft te laten staan. Maar in ernst, waarom tijin de kameraen \nieuwe huizen in onze voorsteden, allemaal zoo bekrompen en hokkerig? Door ze een etage hooger te maken kon men op hetzelfde© stuk grond in twee hutzen dezelfde ruimte krijgen» die men nu in drie kleine huisjes heeft en er zoo dezelfde opbrengst van maken met veel comfort voor de bewoners. Alleen de handelaars in tweedehands meubelien die nu, telkems als er een, gezin verhuist, Vooii een prikje allerlei groote stukkenovernemen, zouden er be zwaar togen hebben, als er huizen kwamen waarin men wel een spiegel, een haard, een boekenkast kan plaatsen- Op mijn zwerftochten is mij nog iets opgevallen, nL hoe moeilijk het is, in de voorsteden aan (eefn. maaltijd te komen. Café's .waar men een broodje en een ei kan krijgen vindt men genoeg. Dooh wie denkt een biefstukje machtig te worden, om van groenten maar in het geheel niet te spreken, komt in menig stadsgedeelte bedrogen uit. Of erJLs heelemaai' niets. Of het tiet er zoo onmogelijk uit, dat men het er niet op waagt, binnen te gaan- En dit, terwijl mem in de oude stad het eene restau rant naast het andere vindt 'en men met tijm beurs en zijn aanspraken ten volle te rade ïan .gaan. Er zou voor een restaurateur piet wat durf In sommige wijken nog beet wat te verdienen zrijn. Niet in de stad zelf. Daar is eerder te veel dan te weinig. En wat het aardigste is: daar is knoq volmaakt internationaal' toegerust. Al wandelend ben ik tot de ontdekking! gekomen, dat zoo ongeveer elk Europeaan in donJËaag zyn eigen keuken vindon kan. Fransche keuken is een vanzelfheid, die heeft ieder restaurant. Maar dan! ■- Vlak bij het station van de HoüLandsohe Spooa? tijln de Belgen de baas wat etrij en drinkerij /be treft; kan men den „geus" en de „plattekees"1 mach tig worden. Men zegt zelfs 't beroemd „kriekeniam- bdek.'* In de stad zelf kan men een Russrisohe lunch krijr gen, met Russische thee en gebak. We hebben een Hongaarsoh restaurant met echte gulasoh en to- kayer. We hebben Duifcsdhe restaurants, minstens drie of vier. We hebben een Oostenrijksohe eetgele genheid waar „Kapuziner mit Hauti' wordt geser veerd. We hebben een Engelsche lunch gelegenheid waar mijn Amerikaan grapefruit at en inaplesy- reep kreeg en welsh rabbat eni kippored herring en meer van dat lekkers. We hadden of hebben nog, dat weet ik niet, een Spaansche osteria. Hetieenige wat ik niot heb 'kunnen ontdekken is een Itali' aansch restaurant, zooals er in, het Londensohe Soho duizenden zijn te vinden. Dit is zeer zonderling. En ook hebben .we niet zooals in Rotterdam leen ge legenheid om op z'n Zweedsoh of Ohineesch te eten. Wel tijn er natuurlijk tal van Indische restau rants, waar ook Chineesche schotels worden be reid, maar het Chineesche restaurant, dat tegelijk clubhuis was voor de in Delft enLeiden studeeren- de Oosterlingenis, naar ik meen, thans opgedoekt. Hetgeen niet verhindert, dat de Óhinoezen en Ja pannore niet te kort behoeven te koonen bij' het zoeken naar hun speciale lekkernijen. Eenigszims zat ik er -echter mee in, toen mij'n Amerikaan mij vroeg waar we nu eens echt-Hol- landsch zouden kunnen eten. Want wie heeft rondgezworven van Frisco tot New York en dan dwars door Europa dwaalde* heeft al die verschillende keukensleeren kennen, plus de onvermijdelijke Fransche, de internationale. Nu de Hollandsche. Wilt ge gelooven lezer, dat ik heel zwaar heb moeten nadenken, waar ik snert en hutspot en'bai- kenbrei en heete bliksem en dergoiijko schotels kon krij'gen? En dat het jnij niet is gelukt. Alleen de twee eerste schotels, doch dan verinter- nationaald -en geciviiivoerd, heb ik weten op te duiken. Maar toen ik veldsla met gebakken spojc vroeg, werd ik er op aangekeken, en wat heete bliksem was, wist de kellner (niet. Hö 'dacht dat ik hem uitschold. Toeh heb ik het thuis maar laten klaar maken. Doch ook daar wisten ze geen raad op balkenbrei. Dat noemen ze je eigen stad ontdekken. A De groote gebeurtenis dezer week is natuurlpr de verkiezing van den oudenveldmaarschalk Hin denburg tot president der Duitscho republiek. Deze royalist, die voor tij'h. candidaatstellLig aan tijn „verheven meester" te Doorn permissie vroeg, zaï dus zeven jaar lang de hoogste betrekking in den Duitschen staat vervullën, hoewel hjj zelf niet eens, doch herhaaldelijk heeft beweerd, niets van politiek of staatkunde af te weten. Het is dus gegaan, zooals wij hebben voorspeld. De „ruk naar rechts", die reeds geruimen tijd aan het licht was gekomen, is nog duidelijker, nog geprono.aoee.de* geworden dan Wj de Rij lwi«gTerki«ringeit. De oorzaken me:*vó.'. zijn velerlei. Ontevreden heid over den algemeenen gang van zaken, het ge brek aan ,een eminente figuur onder de regeerders, haat tegen de bezetters van het Roergebied, tegen de Fransche regeering, aie de bezetting van Duitsch gebied wil bestendigen, hetgeen de Duit- echera vrij terecht beschouwen als een inbreuk op het verdrag van Versailles, dit alles zal wol'hebben samengewerkt om dezen man van het ancien regime op den presidentezetel te brengen. De doorslag bij de tweede stemming is gegeven door de „kleurlooss© middenstof", de thuisblyvera Sde eerste ronde. Immers het etemmenoijfer voor arx werd slechte van 18.285.550 verhoogd tot 18.760,005, dat der oommunioten etoeg slecnte van 1871 tot 1981 duizend, terwijl dat der reohturpar- tijen steeg mot bijna drie millioun. Waarbij na* tuur lijk hot eerste cijfer telkens do «oin is dor samenwerkende groepen. liet is do vraag oi als Jarros de oandidaat van rechts was gebleven, dit cyfcr ook zou tijn.behaald en of niet de tooverkracht van Hindenbuxg's naam krachtig heeft gewerkt. Of liever:'het is wei"zeker, dat velen, die voor burgemeester Jarres geen vin ger zouden hebben uitgestoken, thans zijn opgeko men, nu de populaire aanvoerder oandidaat was. De groote vraag, is nu, wat deze verkiezing be- Men moet namelijk niet vergeten, dat niettegen staande Hindenbui'g is gekozen, de meerderheid in het land, dat is de sociaal-democraten, de demo ten, hot centrum plus de oommunisten, feitelijk tegen hem is en voor de republiek heeft gestemd ziji het dan, dat de communisten natuurlijk een andere republiek pp het oog hebben dan do partijen van Weimar.- Teerwjjl 15601 duizend stemmen werden afgegeven voor de republiek, waren er 14648 duizend voor de monarchie. Dit verschil is niet groot en men zou kunnen zeggen, dat de beide groepen eikander in evenwicht houden. Hierin ligt voor da rust van Europa een groote belofte Want thans behoeft men geen vrees te koestoren voor excessen naar wolko tijde dan ook Gewaagde .proefnemingen yan •socialistische zjjcU* zijn uitgesloten, doch ook pogingen tot een putsch van reohterzijde, pogingen tot herstel der monar chie. In den eersten tijd is hieraan niet teldenken. Zelfs niet als men in aanmerking zou willen nemen, dat het leger in hoofdzaak wel op hand van rechts zou zijn. Zelfs dan nog staat het om on om en bij de bekende oppositie der mogendheden tegen een herstel der monarchie is het wel uitgesloten, dat er voorloopig sprake is van eani restauratie der Hohenzollem or van het optreden eerier andere dynastie. Het eenige wat mogelijk is te achten zou zijn. dat tijdens het bewind van Hindenburg propaganda voor het keizerschap duidelijker aan den dag zal treden, dan anders net geval zou Bun geweest. Doch ook dit staat niet eens vaat. Ook, omdat zelfs onder de voorstanders eener monarchie verdeeldheid bestaat, wie keizer zou oioecen worden. Tegen den heer van Doorn bestaat al evenvem oppo sitie als tegen den gewezen heer van Wieringen. Met beide iieeron zit tuen eenigszins verlegen. Beiden zijn woggeloopen, toen hel xövaar aan den man kwam en het is 'juist een der OLUgdui geweest die Hindenburg zoo populair maakten, dat En in'da ure des gevaars op tijd post is gebleven e,n het ge slagen leger wist tarug te voeren naar hetj variüriarid Hierom lijkt het ons waarschijnlijk, dat de vreps voor een herstel van het keizerschap, die men in Frankrijk dadelijk openbaarde, althans vooloopig geheel ongegrond is. Nu men een eminente figuur aan het hoqfd der regeering hoeft, zelfs al' is hy dan ook in het geheel geen politiek persoon, zullian vele Duitsohers al wel tevreden zijn en geen lust hebben in avonturen, vooral nu een zoo krachtige Agroep van het volk overtuigd republikein blijkt te zijn, zoodat pogingen tot herstel van het ancien regime buitengewoon gevaarlijk en van onzeker en vitsl^g zouden zjjfri. Reeds de verkiezing is een avontuur, waarbij* vele Duitsohers tioh net hart zullen hebben vast gehouden. Vooral met het oog op het buitenland.Wan tn staat niet Hindenburg als eerste op do lijst \der voorlogs misdadigers", die feitelijk aan de Entente hadden moeten zijn uitgeleverd om, na vonnis, te worden opgehangen? Nu is diezelfde Hindenburg de ge lijke van Doumerguo, als staatshoofd do „ohér neven'' van allerlei souvereinen, ook die der En tente, In alle toonaarden heeft men gescholden en gevloekt op den man, die in den oorlog zulk een belangrijke ro.^speelde, en aansprakelijk werj geacht voor zooveel lood door de wjjlze, waarop hij werd gevoerd. Het spreekt, dat men dit in Frankrijk en België moeilijk kan verkroppen en dat men in dezen uit slag der verkiezing het bewijs -ziet, dat Duitsok- land feitelijk nog precies is als in 1914, een volk, dat men niet_ kan vertrouwen. Dit is zeer jammer, omdat het juist in den Qaatsten tijd fer röp begon te gelijken, dat er wat ontspanning kwam. Toch is liet de vraag of de verkiezing van Hindenburg door Frankrijk niet eenvoudig zal worden gebruikt als een voorwendsel, een sohjjnarguinent om het be sluit, de bezetting van Duitschen grond, te con tinue© ren, goed te praten. Want in weerwil van 'al lerlei praten over toenadering, bleek tooh voortdu rend hoe weinig lust men had om de bepalingpëfq van Versailles nopens de ontruiming uit te voeren. Het ontwapeningsrapport van Fooh en van de mili taire controle commissie, het voortdurend talmen met de publicatie ervan toonden duidelijk, hoeveel dr Frankrijk aan gelegen was de bezetting te laten voortduren om zoodoende don geslagen te genstander klein te houden. Natuurlijk had difc moeilijk gekend, tenzij in de bedoelde rapporten buitengewoon ernstige misdragingen van Duitsch- land waren vermeld. Vermoedelijk staan .die er niet in. Andera waren ZyT (roods lang wereldkundig gemaakt. Men moest dus een ander argument hoo ben om te blijven en dit argument'is'thans gemak kelijk aan de hand gedaan: het gevaar Hindenburg. Frankrijk zou niet Frankrijk zijn, als het deze buitenkans niet aangreep en er een plausibel voor wendsel in vond om te doen, wat net toch reeds van plan was~~.. UITKIJK. kcclamef. Troost voor oüdeu van dagen. De oude dag behoort een tijdperk van geluk en wol varen to zijn, niet een van ziekte on pijn, de nieren tij!n vaak aansprakelijk voor het laatste. Rugpijn, aanvallën van rhenmatiek, stijfheid, urmestoornissen en blaaszwakte komen voort uit verzwakte nieren. Bij verwaarloozing bestaat gevaar voor aderverkalking, waterzucht, graveel, spit. ischias en chronische rhenmatiek. De door den tijd verzwakte nieren behooren versterkt en opgewekt te worden byf het eerste toeken van ongesteldheid, opdat niet laaiger onzuiverheden irj het bloed achten blijven en zich door het geheeld lionaam verspreiden Geef de kwaal geen gelegenheid om vasten voet te krijgen. Fosters Rugpijn Nieren Pillen zullen onschatbaar voor u blijken. Menschen, idie zich i nog kwiek 3'oelen op 80jarigen leeftijd, zeggen dat dit geneesmiddel een nieuw ldven.stydperk voor hen opende. Fosteris Pillen kunnen veilig gebruikt wor den, zij werken uitsluitend op de nieren en blaas, niet op de lever, maag af ingewanden. Let op de verpakking in glazen flacons met geel etiket (Mom verkrijgbaar), waardoor gij zeker zijt geen verlegen buitenlandsoh goed te ontvangen. Prys f-1.75 per flacon

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1925 | | pagina 5