ilüiEiD Ritus-
lUITE'S WONDERE JAAR
Handenarbeid
Dinsdag 5 Mei 1925
68st,c Jaargang. No. 7632.
Uitgevers i M.V, v.ü. TRAPMAN Co.,
EERSTE BLAD.
öumeniandscri Nieuws.
FEUILLETON.
SCHAKER
CIURA1T.
Dit blad vozachljnt vlozmaal por wook: Dinsdag, Woonsdag, Donder
dag on Zatordag. BIJ Inzonding tot 's morgana B uur, wordon Advoz-
jonttën nog zoovool mogelijk In hot ooratuitkomond nuramosj goplaatat.
POSTREKENING No. 23380. INT. TELEP no. 20
I'rljo por 0 rinandon 11.85. Lonno nnmraoro 0 cont. ADVElftTBN-
TïflN van 1 to. 5 rogols fl.10, ladoro gojol moor 20 cent (hewljstto.
InfrogTopon). Geooto lettom werden naaa Btteatazolmto berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT KWEB BLADEN.
EEN NIEUW HERSTELLINGSOORD VAM TREIN
m.
Zaterdagmiddag heeft te Petten de opening vaar
het oude herstellingsoord van de vereenigingi tot
vefpleging van 'riek-zwa.kke kinderen trein 8.28,
plaats gehad.
Heb nieuwe koloniehuis het vroegere Gemeen
landshuis van de Hondsibossehe is vlak achter
'den zeedijk gelegen.
Gelijkvloers bevinden rioh de eetzalen en keukens»
op de eerste verdieping slaapzalen voor jongens
en meisjes, wasch- en badkamers, en kamertje?
voor het toezicht houdend personeel. He tweede
verdieping is zolderverdieping, die eventueel nog
als verpleegzaal kan worden ingericht. De jambe
len, eenvoudig .en goedkoop, doch kleurig, en duur
zaam, werden ontworpen d*oor architect van der
Wey. t 1
Bij de opening waren o.nx. tegenwoordig, de
commissaris van de Koningin in Noordholland,
jhr. mr. H. Eoëll, de wethouders yan Amsterdam1,
de heeren J. Vos, S. de Miranda' "en Polak, cle bur
gemeester van Alkmaar, 'de heer W. O. iWeudelaar,
en het bestuur van het hoogheemraadschap Noord-
Hollands Noorderkwartier.
Nadat alle genoodigden zich in de met bloemen
versierde eetzaal hadden verzameld, nam de voor
zitter van trein 8.28, de heer Abrahams, rhet woord,
Nadat deze de aanwezigen had .begroet, Zeide hij
verder: Deze oprichters der vereeniging die
tot stand kwam. in de trein die $.28 .uit Amsterdam
naar Parijs vertrok zullen wel niet gedacht
hebben, dat deze zulk een vlucht zou nemen. Zij
die dezen trein als machinisten hebben gevoerd
verrichten zwaar werk. In 1914 Gedroeg het aantal
nitgezonden kinderen 212; in 1924 602 met ruim
26000 verpleegdagen. Dit eruooes stemt tot bevre
rekenen. Deze houding, is mede te danken .aan de
houding van het bestuur, dat groote en kleine
beurzen wist te openen.
Met het monument, wat dit nieuwe tehuis vormt,
wensehte spr. het bestuur geluk. Moge, aldus spr.,
dit gemeenelandshuis een sferke burcht worden in
den strijd tegen de tuberculose. 'Hierna verklaarde
gpr. het tehuis geopend
Dr. J. Vos, wethouder van Amsterdam, wilde het
bestuur geluk wenschen, ook wijl deze dag voor het
gemeentebestuur van groote beteekenis is.
i Deze' dag is historisch, wijl de gemeente Amster-
dam genaderd is aan de grens van de behoeften
voor preventief optreden tegenover de tuberculose.
Mede hierom wenscht spr. het bestuur geluk en voor
spoed.
De secretaris van de Ver. Ziekenzorg, zeide dat zijn
vereeniging niet vergeten was wat Trein 8.28 deed
voor kinderen van- Ziekenzorg, toen deze nog geen
eigen koloniehuis had. Thans bezitten wij ons eigen
huis, desalniettemin willen wij altijd uw werk blij
ven steunen.
De heer Saarberg bracht namens den Amsterdam-
schen< raad voor kinderuitzending, gelukwenschen
aan het bestuur van trein 8.28 over.
De burgemeester van Petten, de heer Eriks, dankte
Provinciale Staten, de gemeente Amsterdam en het
hoogheemraadschap, namens Peten, dat zij de op
richting van dit koloniehuis hadden mogelijk ge
maakt. De bevolking in de omgeving zullen u altijd
van dienst zijn.
Namens het Hoogheemraadschap Noordhollands
Noordkwartier sprak de 'heer Wijdenes Spaans, her
innerde er aan, hoe de koopprijs is geweest, het be
drag dat de sloop er had willen geven. Spr. hoopte,
dat het bestuur van trein 8.8 in allen deele zou sla
gen.
De heer Abrahams, beantwoordde in het kórt de
sprekers, en herinnerde nogmaals! met nadruk aan de
hulp die trein 8.28 van jhr. Roëll mocht ontvangen.
Voorts deelde hij miede dat de vereeniging besloten
beeft in elk harer drie tehuizen, een vrije plaats ge-
schikbaar te stellen voor een kind uit Drente.
Hierna maakten de aanwezigen een rondgang door
het gebouw; Maandag zal het door de eerste 40 kin
deren betrokken worden.
October 1924 werd hei tweede huis ie Soestf
geopend, wij hadden toen niet gedacht zoo'spoedigs
een derde tehuis te kunnen openen.
Zonder aarzeling werd dit derde huis niet aan
vaard. Het beduidt dat onze trein in gewicht met
niet minder dan 50 pot. zal zijn verzwaard. Wan
neer wij deze aarzeling heebben kunnen overwin
nen is het, wijl wij de bedangistedlingi van izoovelea?
op ons gericht weten. i
Zoowel de provincie Noordholland, als de ge
meente Amsterdam, steunen ons werk, en deze
beide lichamen hebben een groot gedeelte van dein
koopsom voor het derde huis bijeengebracht.
Ook de wijlze waarop de burgemeester van]
Petten zijn hulp heeft gegeven,, geeft het bestuur
moed voor de toekomst. f
Met name dankte spr. verder de secretaris! van IJaerb
bestuur, mevr. S. v. d. Reyden, en 'bood haar aly
blijk van waardeering een reistasch aan.
De commissaris der Koningin in Noordhollianld»
ihr. dr. H. Roëll', zeide met vreugde gevolg te
nebben gegeven aan het verzoek dit huis te openen.
Met groote erkentelijkheid hebben alle aanwezi
gen de woorden van den Voorzitter gehoord en
vooral de vertegenwoordigers van Jiet provinciaal
bestuur hebben met genoegen vernomen, dat gtg
hun steun waardeert.
Sinds 1920 hebben de Staten van NoordhoLUantf
zich op het standpunt gesteld dat de vereeniging
ten allen tijde op naar hulp moest kuntuefni
LOUIS BOUWMEESTER.
Zaterdag Is Louis Bouwmeester begraven.
Om kwart voor achten werd het stoffelijk overschot
met een rouwauto van de ziekenverpleging op de
Prinsengracht afgehaald en onopgemerkt, naar den
Stadsschouwburg overgebracht.
De groote vestibule, de rotonde, was ingericht tot
chapelle ardente. Zwarte gordijnen, bestikt met me
daillons in wit, symboliseerend de vergankelijkheid:
een vlinder dansend boven de bloemen, hingen er
in een wijden boog omlaag; zwart met witte kleeden
bedekten den grond. Langs den wand' der rouwkapel
waren hooge waaierpalmen geplaatst, en in het mid
den, op eene kleine verhooging, onder het omfloerst
electrisch kroontje, stond de kleine eikenhouten kist,
met daarop niets dan' een paar tuilen witte serin
gen, De vergulde plaat vermeldde:
Louis 'Bouwmeester,
Geboren 3 September 1842,
Overleden 28 April 1925.
Op den grond om de kist als stille maar welspre
kende hulde van' velen, corporaties en personen, tal
van kransen en takken. 'Het waren er zeer, zeer vele.
Te kwartier over elven werd de lijkkist naar bui
ten gedragen. Op het balcon speelde het politiemu-
ziekcorps treurmuziek.
Op het Leidscheplein stonden duizenden toeschou
wers geschaard in een dichte en dikke omzooming
van het door de politie vrijgehouden plein.
Even later zette de stoet rioh in beweging. Voor-
geeft vaak ruwe, beschadigde en leelijk uitziende
werkhanden. Deze worden echter weer spoedig gaaf
en zacht door Purol.
op gingen twee landauers, volgeetapeld met kransen,
en de leerlingen van de Tooneelschool, onder leiding
van den directeur, den heer Balthasar Verhagen.
Achter den lijkwagen volgden weer twee rijtuigen
met kransen en takken. Als slippendragers fungeer
den mevrouw Esther de Boer-Van Rijk, Jan Musch
Aug. Kiehl en mevrouw Wilh. van der Horst-Van der
Lugt Melsert. Dragers waren Ko Arnoldi. Maria van
Warmelo, Constant van Kerckhoven, Humsche, 'Hu ijs-
mans. Caip anti er Alting, Louis van Gasteren, Ko van
Dijk, Co Balfoort, Hein Harms en Langenaken. In
den stoet liepen deputaties van vereenigingen met
hun vaandels mede.
In het eerste volgrJJtiuig "had plaats genomen de
vertegenwoordiger van den minister van Onderwijs,
Kunsten eni Wetenschappen, Jhr. 'Mr. C. Feith; ha het
tweede zaten de twee zoons. Raaf en Louis Jr., de
oudste dochter Louisa (mevr. Cornelis-Bouwmees-
ter) en de jongste Wiesje; in het derde mevrouw
Theo Mann-Bouwmeester met de schoondochters, In
het geheel waren er negen volgrijtuigen, In het vijf
de merkten we o.mi op Jhr. A W. G. van Riemsdijk,
den consul-generaal van Frankrijk M. A'. baron Pallu
de la Barrière en den heer'Henri ter Hall, lid van
de Tweede Kamer; iri' het zesde zuster Van Asperen,
die Bouwmeester heeft verpleegd.
Achter het vierde rijtuig volgde te voet een lange
rij tooneelspelers en -speelsters van hoog tot laag.
Langens den weg door de stadi waren duizenden en
duizenden saamgestroomd. Overal waar de stoet
langs kwam werd het verkeer en het werk stopgezet,
en ten teeken van eerbied het hoofd ontbloot.
Voor het Paleis voor Volksvlijt werd even stilge
houden., terwijl het paleisorkest de Marche funébre
van Chopin speelde. Aan het Paleis-café, achter de
ramen, waarvan de menschen amphitheatersgewijze
waren opgesteld, brandden <ïe booglampen in zwart
crêpe.
Op de begraafplaats Zorgvlied was het een waVe
menschenzee. Het was de uitvaart van een koning.
De geheel onder bloemen bedolven lijkwagen reed te
1 uur den doodenakker op.
Rondom het graf stond in een wijden kring een
dichte drom van belangstellenden. Het waren meest
allen acteurs en actrices en personen die tot de too-
neelwereld in betrekking stonden. 'Maar toch ook
vele particulieren. Zonder toegangskaart had nie
mand toegang kunnen krijgen.
De kerkelijke plechtigheid! werd verricht door
pastoor Serbrock.
Terwijl de kist in de groeve werd neergelaten en
pastoor Serbrock de liturgische gebeden uitsprak,
zong een mannenkoor van leden van Amsterdamsche
zangvereenigingen onder leiding van den heer Susan,
dirigent van „De Hageshangers" het „Ecce quomodo
moritur" van Handel.
Na afloop der liturgische verrichtingen verliet de
geestelijkheid het graf.
Bn toen kwam er een lange rij van'sprekers, die
allen Neerland's grooten zoon huldigden. Wij noe
men alleen Jhr. Feith, die namens den minister van
Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen, het woord
voerde, en de heer Wibaut, die uit naam van de ge
meente Amsterdam sprak. Na een woord van dank
namens de familie was de plechtigheid afgeloopen.
LANGENDIJX.
Dat het land hier nog steeds voor hooge prijzen
wordt verkocht, bleek weer bij de laatste publiek vei
ling te Broek, waar voor verschillende akkers tus-
schen de f 7000 en f 7600 per H.A werd betaald»
SCHAGERBRUGk
De verkiezingscampagne der S.D.AJP. wordt ma
Vrijdag 8 Mei alhier ingezet met het optreden van
den heer Duijs, lid der Tweede 'Kamer, die spreken
zal over het onderwerp- „Hoe de gulden in gevaar
kwam en hoe men hem redde,"
VERWOESTINGEN IN HET WESTLAND.
Het stormweer van Vrijdag op Zaterdag hoeft
voor het zuidelijk gedeelte van het Westland zeer
nadeelige gevolgen gehad. In de kade van Naald
wijk naar de Dior is een stuk weggeslagen, waar
door een groot stuk land onder water is geujoopen*
Ren tiental, schepen kunnen de brug Diet pasaeetren.
De oude woning van Zekeren Keizer is in elkander
gestort. De boerderij] van den landbouwer van Adri-
ohem is geheel door *t water afgesloten, zoodat
koeien met een bootje bereikt moesten worden;
een drietal koeien van Ommelaan er nog onkeld
anderen aan De Lier rijn verdronken. Van de vei
ling aan Honselaarsdijk ja de geheels schuur in
elkander gewaaid.
ERBARMELIJK RESULTAAT.
De keuringsdienst van waren te Zutphen heeft een
onderzoek ingesteld naar de deugdelijkheid van het
water, hetwelk door de bakkers in het ressort van
den dienst wordt gebruikt Hei resultaat was, dat
bij 17 van de 18 bakkers gebruikte water on
deugdelijk bleek.
BROEK OP LANOENDUK.
Het loopt met den aanvoer ten einde op onze vei
ling. Gemiddeld 5 wagens van 10.000 Kg. per dag
werden er slechts aangevoerd. Broek zal vroeger
„los" zijn dan Noordscharwoude, in welk rayon er
nog heel wat stapelgroenteu? aanwezig bleken te
zijn. Broek is eerder aan de markt maar ook eerder
van de markt. De laatste dagen der week werd zelfs
geen roode kool meer aangevoerd: gedurende de go-
beele week kwam er nog geen wagon.
De prijzen waren niet schitterend» Zij kon vooï
■het mooiste kleine goed zelfs geen f 100 meer halen,
Van gele kool was er wat meer aangevoerd, doch
bleef in totaal nog beneden de 4 wagons. In 't laatst
der week kwam er nog wat animo: bleef de hoog
ste prijs aanvankelijk schommelen om de f 7.501
voor de meest gewilde soort en qualiteit, week-eind
kon deze tot f 11B0 monteeren. De koude in 't laatst
der week oefende blijkbaar weer onmiddellijk haar
invloed uit Met de Deensche witte kool wou het be
grijpelijkerwijze ook al niet vlotten. De aanvoer bo-,
droeg nog ongeveer 7 wagens. In t begin der week
kon men met hooger komen dan; f 1—f 1.70, doch
langzamerhand kwam daar een aanmerkelijke stij
ging in, die het tot ruim f 4B0 wist te brengen, In-
tusschen is de daling yan de prijzen van al deze
koolsoorten een tegenvaller vooral voor hen, die bij
afname van de voorraden hadden gerekend op veel
hoogere prijzen.
Voorts werd nog een partijtje uien aangevoerd,
die ruim f 10 bedongen, bieten, die slechts oen prijs
van ten hoogste f 1 bereikten, peeif die variëeerden
van de 80 cent tot de f 1-30, prijzen die niet te hoog
zijn om ze voor veevoeder te koopen.
Dan werd nog witlof aangevoerd tot den prijs van
gemdddeldi f 3225 en eindelijk 1450 Kg. rabarber, wel
ker prijzen zich om de f 6 bewogen. Is het in vree-
gere jaren meermalen voorgekomen, dat het laat
ste gedeelte van de winterkool-campagne niet het
slechtste was, dit Jaar maakte er ongetwijfeld een
uitzondering op.
WINKEL.
Een hekend gemeentenaar, de oude heer Jb. van Zoo-
nen, is Zaterdag jl. zeer ernstig aangereden door de
auto van en bestuurd door den heer B. te Winkel.
In zorgvollen toestand is hij opgenomen en binnen
gebracht bij den heer Dr. Oudendal, die de eerste
•hulp'verleende.
door MABEL BARNES—GRUNDY, voor Nederland
bewerkt door F.T.I.Y HARTING.
29.
Lachend hief ik mijn gezicht op naar Dimbie, die
over me heen leundedoch hij lachte niet terug.
Er lag een uitdrukking op zijn gelaat,'die ik er nog
nooit tevoren gezien had. Hij vermeed mijn blik en
liep op het raam toe.
„Zij lijkt mij ©en dwaze, sentimenteele vrou",
ikondigde hij. kortweg aan. „Ik kan geen kakelende
menschen uitstaan." Hij' ging de kamer uit en sloot
do deur met een slag.
Een oogenblik vroeg ik me af wat er aan de hand
was. Toen werd het me duidelijk hij was jaloersch
en ik lachte zachtjes.
.Lieve Dimbie, jij gans, dat je ook maar op iemand
jaloersch bent nu ik nu ik tot niets nut ben,
maakt me dol, dwaas, gelukkig, doet me haast bar
sten van trots en.
Dimbie was terug.
„Zal die vrouw met ons aan tafel eten?"
.jWaar anders?" vroeg ik.
„Kan ze niet bij' Amalia in de keuken gaan?"
„Bij A-ma-lia? Juffrouw Fairbrother is de dochter
van.
„Voor mijn pari is ze de dochter van een aartsbis
schop", viel hij uit. „Ik wil niet. dat ze den gan-
schen dag om1 ons heen draait!"
«Bat zal zq niet doen. Zóó iemand is zij niet."
«Jij bent bevooroordeeld. Je beziet haar door het
rooskleurige glas van den tijd. Het is acht jaar gele-
ten,dat je haar voor het laatst zag. Hoogstwaar
schijnlijk is ze gedegenereerd en een aanstellerig
schepsel geworden." Hij wierp zich op het voetenein
de van mijn bed.
«Als ik me vergis in juffrouw Fairbrother en zij
blijkt werkelijk een aanstellerig schepsel te zijn, dan
beloof ik je, dat ze binnen een week ons huis zal
verlaten."
.Hoe zul je dat aanleggen?" vroeg hij opgewonden
„Ik geloof heusch, dat. je hoopt dat zij' zoo zal zijn."
r£>, neen, dat zeg ik niet."
brilde je wel, dat ze wegbleef, niet.?"
Ha", antwoordde hij! met vuur. ,.dat wou ik. Zij zol
alles bederven, dat weet ik zeker. Ik was gek, toen ik
J© voorstelde haar hier te vragen. Maar je scheen er
zoo verschrikkelijk op gesteld. Onze gezellige mlddar
gen in den turn zal ze bederven. Onze praatjes, ons
lezen, de eetpartijen onder deri appelboom., alles is
natuurlijk afgeloopen."
„Maar zij kan toch mèt ons praten, mèt ons eten
onder den appelboom. 7r is plaats genoeg voor drie",
viel ik hem in de red.
,En dat zal nu juist niet gebeuren, daarzal ik wel
voor zorgen", schreeuwde Dimbie, haastop Pe-
ter's manier, ik schaam mij bijna het^nser te schrij
ven.
„Ben je van plan onbeleefd te zijn tegen haar?"
„Ja, heel onbeleefd."
.Heel goed, dan zal ik haar telegrafeeren weg te
blijven.'
„Waarheen wou je dan telegrafeeren? Ze is al lan
ger dan een maand geleden uitgevaren, wel ze
zal deze week al hiear aankomen." Hij sprong op.
.Natuurlijk", antwoordde ik. „Heb je dat nu pas
uitgevonden? Amalia heeft onze mooiste linnen
lankens al te luchten gehangen."
„Wat bedoelde je dan met telegrafeeren?"
,Jk wilde haar bij aankomst een telegram zenden."
„Och, maar ze schrijft immers, dat ze regelrecht
hierheen komt. Je kunt haar niet aftelegrafeeren",
nokte hij. „O, Marg, wat zullen we doen?"
„Doen," riep ik ongeduldig. „Je praat of juffrouw
Fairbrother een echte draak is inplaats van de lief
ste en beste vrouw ter wereld."
„Dat is het juist". Hij wischte zijn voorhoofd af.
„Ik houd niet van beste" vrouwen; een vrouw be
hoort gewoon te zijn. Ik houd eigenlijk heelemaal
niet van vrouwen behalve van jou."
„Je praat net als Peter."
„Kan me niet schelen. Er zijn wel slechter men
schen in de wereld dan Peter. Zie nu eens wat we
ons voor weken misschien wel maanden op den
hals gehaald hebben."
„Geef mij mijn cassette eens aan", vroeg ik op zeer
lijdzamen toon.
„Waarvoor?"
„Ik wil een telegram schrijven en Amalia moet
het onmiddellijk wegbrengen. Het zal bij aankomst
van de boot aan juffrouw Fairbrother overhandigd
worden. Ze moet hier tot eiken prijswegblijven
„Het is onzin te telegrafeeren vóór de boot aan ia".
„En ik weet niet wanneer ze binnenkomt. Geef
me de cassette alsjeblieft."
„We kunnen het veel beter zoo laten."
„Geef me de cassette."
„Dat doe ik niet; laat dat duivelsche mensch ko
men en zeur niet langer."
Met dezen i ra onbeleefden uitval verliet mijn
echtgenoot de kamer ten tweeden male en weer
leunde ik lachend in de kussens terug en kuste 'het
leelijkste portret dat er van hem bestaat en waarvan
ik het allermeest houd.
En zoo heb ik vandaag min of meer onder een
wolk geleefd een wolk, in den vorm van Dimbie's
gefronst voorhoofd. Doch het kan me niets sche
len. Ik weet heel 'zeker, dat zij dadelijk verdwijnen
zal als Jane Fairbrother door het hek komt gestapt.
Hij zal juffrouw Fairbrother (of Jane, zooals ik
haar nu altijd in gedachten noem) graag mogen lij
den. Hij zal er niets aan kunnen doen. En Jane zal
andere, nieuwe belangen in ons leven brengen, een
frissche, nieuwe atmosfeer, nieuwe ideeën, die voor
ona beiden goed zullen zijn.
Ik ben erg bang een zelfzuchtige zieke te worden,
die alleen maar aan zichzelf denkt, aan haar eigen-
pijn. haar eigen vermoeidheid. En als ik bang ben
voor mijzelf, hoeveel meer ben ik het dan niet voor
Dimbievoor de zieken-atmosfeer om hem heen.
„Het is onnatuurlijk", krijt het in m'n hart. „Dat
een jonge, sterke man een voortdurend zwijgende ge
tuige is van hulpeloosheid en zwakte."
Als ik me tamelijk goed voel en in staat ben in
alles om mij heen belang te stellen en kan glimla
chen en gelukkig zijn, dan is het nog zoo erg niet;
maar o, die dagen, als ik te moe ben om iets anders
te doen, dan stilliggon. met m'n oogen gesloten!
En die nachten, die lange nachten als ik te ruste
loos ben om iets anders te doen, dan ze wijd open
te houden, als mijn hoofd geen rust kan vinden, op
de kussens en maar steeds zoekt naar een koel
plekje.
Dat is niet goed voor Dimbie om aan te moeten
zien, dat kan niet goed' zijn.
Dan strekt hij rijn koele handen uit en legt me
zachtjes op mijn zij. of keert het kussen om, of
brengt een verkoelende drank aan mijn dorstige lip-
pen
Dan spreekt hij opgewekt tegen me. probeert af en
toe zelfs een grapje te maken; maar o, wat moet zijn
hart daart)ij lijden!
En eens al is de last nu nog niet te zwaar voor
hem eens zal de dag komen, dat hij hem niet lan
ger torsen kan en afgetobd' zal neervallen aan den
kant van den weg.
„God, neem mij tot U," fluister ik in 't duister,
„neem mij tot U, vóórdat het zoover komt."
En daarom zie ik dankbaar Jane's komst tegemoet.
Ik vreesde, dat de dagen in den tuin Dimbie lang en
eentonig zouden gaan toeschijnen. Nu zal er iemand
bij ons zijn, een levendige persoonlijkheid, altijd op
gewekt en vol belangstelling in het leven.
Ik heb in de couranten de scheepsberichten nage
snuffeld om te zion, wanneer de Irrawaddy wordt
verwacht. Ik heb iederen mogelijken en onmogelijken
trein nagezien om te ontdekken, wanneer ze aan kan
komen, in Pine Tree Valley.
Amalia vertelde me, dat de logeerkamer kont en
klaar is en mooi genoeg om de koningin te ontvan
gen.
Het is een aardige kamer met gezellige Indische
matten op den vloer, zachtgroene muren, en kleed
jes, ouderwetsche, wijdopenslaande ramen, waardoor
kleine roze roosjes naar binnen gluren, en luchtige
zijden gordijnen.
Het lijkt me al zoo lang geleden sinds ik i» die ka
mer was.
Over een poosje, als ik me wat sterker voel, zal ik
trachten Dimbie over te halen ine eens naar boven
te lragenhet zal zijn als een ontdekkingsreis in
een lang vergeten land.
Ik ben er zeker van dat Amalia, zooveel als maar
eenigszins mogelijk is. elk meubelstuk plat tegen
der muur geplakt heeft. Ze heeft het land aan leuke
hoekjes en zitjes.
Volgens haar behooren de meubels netjes te staan
en ordelijk als soldaten in een rij.
Als ze naar mijn bed kijkt, dat op mijn uitdruk
kelijk verlangen voor het raam staat, zucht ze
zwaar. Haar vingers jeuken dan om me terug te du
wen tegen den miuur.
En dan praat ze over tocht en stijve nekken en
oorwormen, die een wandeling zullen ondernemen
door het openraam vanuit hun geliefde clematis
om haar zin te krijgen.
Overal antwoord ik dan op: ,A>at kan me niets
schelen Amalia", waarop zij dan figuurlijk gespro
ken de handen van me af trekt, als zijnde het eenige
wat een verstandig mensch kan doen tegenover zoo'n
dwaas, contrarieerend schepsel, dat niet naar rede
wil luisteren.
Amalia is al evenmin met Jane's bezoek ingeno
men als Dimbie, ofschoon ze de kamer duchtig
heeft schoongemaakt.
Zij praat er over op de volgende manier:
„Juffer Fairbrother zal u toch nie' aankleeë',
M'frou?"
„Natuurlijk niet."
,Kn ze zal toch de denees nie' bestelle'?"
„Wel neen. Je weet toch wel", met een sluw lachje,
„dat ik de diners bestel."
Even overwoog ze dit en zei toen diplomatisch:
„O, ja, neturelijk M'frou."
Dat dacht ik ook", kwam ik.
Wordt vervolgd.
