Cl
K
Peek Cloppenburg's
Herman Nypels,
m
n,
s,
Zaterdag 6 Juni 1925.
08ste Jaargang. No. 7649.
TWEEDE BLAD.
n9>
sit
7.
Geestelijk Leven.
ISeeren- Kinderkleeding
munt uit door soliditeit en pasvorm.
Zie de Etalages.
Bij het schoanentoi'et.
Dient op Joede crème
let.
Uit het hart Yan Holland.
De dingen om ons heen.
Binjniervtjs^-'lsch Nieuim
[k eindig-do het vorige artikel met de belofte
i mog iets te schrijven over hen, die geetn,
hoef te blijken te hebben nóch aan. het geschrei ve».,
qh aan het gesproken, woord.
"oor ik daartoe overga, wil' 'ik echter eerst nog!
zen op het groote verschil; dat er is vootr zeer
en, zoo niet voor allen, tussohon het "woord, dat
lézen en tusschen dat, hetwelk wi jhooron.
Iet geschreven woord staat daar voor ons
ider meer. hoogstens met een kleratoontceken
cursief gedrukt, wanneer de schrijver er den
druk op gelegd wenscht te zien. YVij moeton. zelf
n zin ervan verstaan en de waarde ervan kunnen
palen in verband met het geheel, waarvan 't
deel is. Hoe anders als het woord wordt
gesproken. Dan komt ér Jeven in, dan. indien
't 'zoo mag uitdrukken kr%tfheb rieÜVimdafc
spreker me het uit, dit woord gebruikt om
dachten, ideoën, aandoeningen, te vertolken, door
lezing bij: hem gewekt.
Hebt gij» wel eens de beroemde toespraak tot de
of don van Lebak gelezen in Multatuli's Max
velaar?
Rn hebt ge deze zelfde toespraak ook wel eens
oren zeggen door een kunstenaar als b.v. _A1-
ri Vogel? m
Wat een verschil. De schoonheid, welke verbor-
5n blijft voor. 'menigen lezer, wordt plotseling
openbaard aan den luisteraar. Dit komt omdat
dor woord nu in zijn waren zin'wordt verklankt.
Zoo kunnen zeer velen geengedichten genieten,
[anneer zij' deze lezen, maar .nauwelijks hooren zij
1 lelfde gedichten voordragen of Ze roepen uit, niet
hebben geweten, dat er zóó veel in zat. De
«klaring is deze: h5jï of zdj, die voordraagt heeft
er ieder woord nagedacht, heeft zioh volkomen
irdrongen van de bedoeling van den dichter en
st dit door de vintonatie weer te geven.
rIieruit is ook te vorklaren, dat een zelfde fredj)
»n geheel anderen indruk xmaakt, als zij; door eeni.
>ed geoefend <yi kunstzinnig redenaar wordt uit
sproken, dan wanneer zij1 door een spreker zonder
iven van eloquentie wordt gehouden.
Want we hebben 'niet te vergeten: praten
innen wij allen, maar spreken is een kunst:
>ed, zuiver, helder spreken, zoodat ieder woord
ju waarde hoeft, is het doel slechts van enkelen,
'aar die enkelen kurüien met het woord dan ook
•onderen doen. Zij kunnen duizenden bereiken,
Wil ie door het geschreven woord niet worden \getroct- j
Genoeg! Ik gevoelde het als een tekort in mijn
IX doorgaande betoog, hierop niet tc hebben gewezen, j
f;Thans kan ik overgaan tot wat ik me voor dit
artikel 'tot taak heb gesteld. i
- Daar rijft mensolien, die niet lezen en evenimin i
geroex>en gevoelen te luisteren naar sprekers, j
meenen wat te zeggen te hebben en zich dus I
in of meer als leeraars, als voorlichters gedragen,
i schakel hierbij de politieke redenaars uit, die
'oor een bepaalde partij! ageeren en denk alleen
.an hen, die bij'' hun spreken slechtst bedoelen den
Menschen op de een of andere wijze intollieotueel,
r(jao oreel, aesthetisch of religieus, iets to geven.
)eze menschen. kunnen wij' in twee groote groepen
e bl( ordeelen. De eene groep wordt gevormd door de
rwaanden en lioogharfcig'en, die denken, dat er
oor hen niets te leeren valt, die meenen dat ze er
4 ryn. De tweede groep bestaat uit degenen, die *riéh.
m hunne geestelijke ontwikkeling Jieelemaal niet
ahijnen te bekommeren en tevredea rijn met de
tred merlijke armoede, welke hun deel is, zonder de
zijn rrogantio te bezitten, te meenen, dat zij veel
me' e teekenen.
eH- Wat moeten wij' wan deze beide g roep e n\zeg"gen
ja Ongemerkt ze terzijde laten? Dit vinden inder-
•en daad zeer velen het gemakkelijkst. Maar liet lijkt
e toch absoluut verkeerd. Want we hebben met
s. i vergeten, dat die hooghartigen en onversehiX
igon torh ook eeu doel vormen van de groote ,sa-
1 uenleving en de structuur dezer samenleving af-
ankeljjk is van karakter, aard, gezindheid, inzicht
an de doelen, waaruit zij is samengesteld. Deze
lw- roote waarheid mag nooit uit het oog worden
>or erloren. En nu is het duidelijk, dat waar aiie
poruitgang een weerspiegeling is van de ver-
Lderingan welke er plaats hebben op geestelijk
ibied, do zooeven aangeduidon. dus een zéér rem-
aenden invloed uitoefenen. Waar nieuwe denk-
iden zich aan enkelen hebben opgedrongen,
at waakt tegelijkeiti j d bij deze enkelen het ver
erlangen om daarvoor propaganda te maken of
"nstens om daarvan te getuigen. Immers rij'zijn
van doordrongen dat hun nieuwe inzicht in 't
ilang is der samenleving, omdat het een schrede
jrerder beteekent op den weg naar waarheid ot naar
ijjisohooner mensch vorhoudingen.
Daarom willen zij het nieuwverworvene tot
..gemeen goed .maken, opdat het worde tot
'een hervormende en herscheppende kracht.
Dan echter stuiten riij: op vele haast onoverkomen-
ike bezwaren, dan ondervinden de geweldig-
nimende macht van de hooghartigen, die met een
kero minachting de nieuwe beweging bejege -
i en van de nvorsohillagen, die'er zioh niets
an aantrokken,
lerin hebben we immers ook de verklaring voor 't
tgzaam tempo der evolutie. De geestelijke traag
d van oen zeer belangrijk deel der menschel*
er dc oorzaak van.
En nu zal het voor hem, die nadenkt ook duide-
lk zijn, dat door hen, die zoo gaarne do wereSd
'er op willen voeren, altij'd weer gepoogd wordt
belangstelling te wekken en de mansoiien ervan
doordringen, dat het .geestelijk lage peil waarop
meerderheid staat, de oorzaak! is - dat nog zoo
veel 'in deze wereld bestendigd blijft wat, genie
ten naar de maatstaf van redelijkheid en zedelijk
heid, niet duldbaar genoemd kan Xvorden.
Daarom móet liet geestelijk leven zoo mogelijk
gewekt on bevorderd worden ook in die kringen
van menschen, waar men daaraan geheel vreemd
I schijnt te zijn. Dit kan geschieden op twee ma
nieren. Waar de hooghartigheid on daarmede gc-
paard gaande onaandoenlijkheid er do oorzaak
van is, daar moot het boset worden opgewekt van
eigen onbenulligheid.
O, ik ken ze im grooten getale -die menschen, rdie
riek heel wat wanen, diemeenen a heel a wat te
prestoeren en die bij nadere kennismaking zoo
feestelijk arm blijken te zijn. Zij. zijn ternauwcr-
tood in staat om. oen oenigszins diepgaand boek te
yzen en gevoelen zioh te gewichtig om te zoeken
aar voorlichting van anderen. Daar is iets in
en van den ouden farizieër, die zich verheven
(raande boven do rost.
En zeer amusant is het dikwijls om mot hen te
raten en hen dan zoo ongemerkt te laten voelen,
at hun kennis bedroevend klein en hun begrip
iterst bekrompen is.
Daar had indertijd do beroemde Griek Soorates
>n zeldzamen slag van. Hij ging met de mensc en
•raten, stelde hun vragen en wist op die manier
te overtuigen van hun geestelijke armoede.
En 't is duidelijk, dat die geestelijke armoede,
eerst gevoeld moet worden, vóór het verlangen
naar geestelijk bezit kan opleven.
Het zou me piet verwonderen of onder mijn
trouwe lezers zullen er ook wel wezen, die bij
een boven het oppervlakkig uitgaand gesprek met
een ontwikkeld mensch, de gedachte bij zich voelen
opkomen, dat er_ aan hun inzicht heel veel ont
breekt en die dit betreuren. Want het is geen
aangename gewaarwording zioh van eigen geeste
lijk c tekortkomingen bewust te -worden. Maar heil
zaam is het zeker.
Ik heb 't zelf meer dan eens ondervonden. Het is
mij herhaaldelijk overkomen, dat ik tegenover
anderen mezelf in geestelijk opzicht minderwaardig
vind. En dan komt vanzelf ao lust bij< mo op om
opgemerkte leemten aan to vullen. Daar zit na
tuurlijk eenige. ijdelhedd achter.
Maarijdelneid niet de vulgaire ijdellieid,
weJte zich vergenoegt met uiterlijkheden is een
Godsgave las ik onlangs in een wysgeerig lx>ek.
En dit is ook zoo, wanneer zij1 ons prikkelt tot
geestelijke inpanning, cfti. tot hooger mensohzijn.
In dezen zin moeten weijdel wezen, dat we .het
niét kunnen verdragen, dat er nog zoo ontzaglijk
veel ontbreekt aan onze ontwikkeling, dat we
«tegenover zoo vele levenskwesties nog staan als
onbeholpen, niets begrijpende kinderen, stumpords
die in de duisternis rondtasten.
Waar de behoefte om zioh geeste
lijk te verrijken het gevolg is van
onverschilligheid do fout der massa daar is
het noodzakelijk vooral hiorop te wijzen, dat deze
onverschilligheid, zie. Vop noodlottige jvijze wreekt.
Ik denk hierbij' in 't bijzonder aan hen, dia<klagen
over hun materioele lot,1 die de' Zwaarte vdes levens,
Zijn zorgen en moeten, aan den lijve ondervin
den. Zij' gaan gebogen onder den vloek van wat
mode door hun sqh.u.ld zich bestendigt. Zij
hunkeren naar beter leven. Maar dit betere loven
kan niet komen, wannoer niet zij zelf andere men
schen worden. Als ik dit zeg, bedoel ik niet, dat
zij in wezen, zouden veranderen, want dit is een
onmogelijkheid; onder alle omstandigheden zal de
mensen steeds mensch blijven. Maar ik bedoel daar
mede, dat ziji zioh zullen verheffen, door" het leven
met zijn verhoudingen te overdenken, door in to
dringeh in het karakter der maatschappij^ door te
leeren verstaan wat redelijk en onredelijk is. Daar
uit wordt gevoel van eigenwaarde geboren en besef
van persoonlijkheid.
Ik denk zoo dikwijls bij de aanschouwing der
wereld en der menschelijke ellende aan hét woor<J
van Nietszche, „Woest hard". Ik heb mij] vaak' aan
dat woord geërgerd en tochtoch kan ik nietsna-.
laten het telkens weer te overdenken. En nu ben
j ik er voor me. zelf Van overtuigd, dat er toch
veel waarheid zit in de bestrijding van sentimenteel
medegevoel en medelijden.
We moeten ik erken dat ik .er lang niet altijd
toe in staat bon en dat mijn gevoel vaak over mijn
redelijk inricht triomfeert hard kunnen zijn en
wi'. moeten 't aan die duizenden die in ellende leven
durven zeggen: gij; rijt zelf de oorzaak van uwe
eJende, omdat ge geen levende, sterke menschen
rijt met dappere zielen, die voor alles hun kracht
1 zooken in hun geestelijk bezit. Streeft eerst naar
j kennis, inricht, zuiver begrip, staalt uw wil, ver
heft uw geest, kortom, doet alles, wat de persoon'
lijkheid vormt.
Onze Kleedingtnagazi}nen brengen U
daarin een mooie en levens goedkoope
sorleering.
PfIMfl
behoudt of en in hoeverre het in verband met. En-
gelsche belangen moet morden toegepast.
UITKIJK.
-zuivere terpentijncrême.
Toch zijn er nog haken en oogen.
Want Duitschland verklaarde zich alleen bereid om
Als het nog een beetje drukker was geweest met
Pinksteren op Scheveningen, hadden we er de ver
schillende Zuiderzeecommissies bij moeten halen, om
spoedontwerpen te maken voor het indijken van de
halve Noordzee om er onze bezoeker» tenminste go-,
tegenheid te geven tot ademhalen,
Waar do menichen op zulke dagen vandaan ko«
men, weet niemand on geen sterveling zal kunnen
zeggen, dat hij van ziln strandverblijf ia opgefrlscht,
Trouwens, het Is een bekend feit, dat de meeste men
schen op zulke dagen niet uitgaan om zich de longen
eens vol zeelucht te zuigen, of een ferme wandeling
te maken, doch veel meer om eens te kijken naar „den
remmer', die het ongetwijfeld is. Is die nieuws
gierige lieden hun schreden naar elders richtten zou
er genoeg plaats over blijven voor dagjesmenschen,
Doch voor den Hagenaar en elders zal het wel niet
veel anders zijn zijn de vreemdelingen een oven
groote bezienswaardigheid alö het strand en de Ge
vangenpoort voor den bezoeker. Zoodoende hebben
we allemaal wat te kijken, is het lekker vol, lekker
roezemoezig, lekker stoffig en zweeterig en wordt er
lekker gedrongen om een plaatsje te krijgen in een
café of in het een of ander vervoermiddel. Eilieve.
wat wil het kuddedier, dat mensch heet nog meer?
En dan de sensatie van „haast" overreden te zijn
door een of ander motormaniak met duettiste achter
zich of door een vrachtford die me- de Zondagsche
carosserie iö gepromoveerd tot plezierrijtuigEn
de heerlijke griezeling van niet meo te zullen komen
met de tram
Dit laatste, is een illusie, want men komt altijd
mee, is het niet met de eene, dan met de andere lijn,
zulk een verdrag te sluiten ten opzichte van de
westelijke grens, terwijl het ten aanzien van die met
Polen en Tsjechoslowakije nog altoos hoopt langs
di]>lom'atieken weg een verandering van hot vredes
verdrag te verkrijgen. Dit nu was Frankrijk aanvan
kelijk geheel niet naar den zin want Warschau en
Praag zijn nu eenmaal dikke vrienden van Parijs en want het queuesuysteem is perfect en vooral in den
hebben verdragen gesloten van militaire strekking, laatsten tijd zijn er zooveel verbindingen bijgekomen,
waarbij onderlinge hulpverkening wordt toegezegd, en kan er zooveel extramateriaal worden gerequi-
Valt Duitschland dus te eeniger tijd de Polen of Je reerd. dat het bijna onmogelijk is, dat er iemand be-
Tsjechen lastig, dan moet Frankrijk helpen en de hoeft te gaan loopen. Tenzij hij natuurlijk haast
«enige manier om dit naar behooren te doen is via heeft en niet een half uur wil wachten, alvorens hij
het Rijnland. De Fransche troepen zouden in zuik een i aan de beurt is om vervoerd te worden,
geval in Duitschland moeten vallen en, als h.-t pakt j Wacht hij eventjes, dan gaat het snel genoeg,
eenmaal bestaat, zou dus Engeland tengevolge van j want de Haagsen^ trams hebben legenwooi'd^g voor-
zulk een inval Duitschland moeten bijstaan tegen aj 0p de buitenlijnen een soort snelheidsman'ie, die
don ententegenoot.
De groote moeilijkheid was dus een formule te
vinden, waardoor wel wederkeerigboid zou worden
betracht, doch zoo, dat Frankrijk tcch zijn vrienden
en vazallen in het oosten te hulp zou mogen ko
men.
Het werpt een eigenaardig lient op d.» mentaliteit
vhu dipli maten, als zij bij het gaa.i sluiten van een
overeenkomst in de eerste plaat •.•eiiKon aan wat
er zal moeten gebeuren alö de partijen rechtstreeks
tegen alk een overeeukon-rt "i 'wt-r g »*o haiid-*-
leu. Waarom maakt men dan papier vuil en tijd zoek,
als mer elkander tooi. d* bedoeling t'jodi 'hl van
valsch spel te willen spelen?
nog in de hand wordt gewerkt door den grooten af
stand van halteplaatsen op vele trajecten, waar het
publiek best een halte meer zou kunnen gebruiken.
Vermoedelijk zal d{t punt dan ook wel ter sprake ko
men bij de groote discussie, die eerlang over het al
dan niet voortzetten der concessie zal worden ge
voerd.
Omtrent den uitslag dier debatten is natuurlijk nog
niets te zeggen, gezien do samenstelling van den
Raad. De oude democratische stilling, dat bedrijven
vooral als zij een monopolistisch karakter dragen, in
handen der overheid moeten zijn, heeft in de laatste
jaren veel aan aantrekkelijkheid verloren, aangc«ien
men heeft geconstateerd, dat overheidsexploltaUe in
vele gevallen ook niet alles is. Niet slechts wat de
IT wenschen van het publiek betreft, i9 een particuliere
Hoe dit 21): er is een uitweg ggevonden, waardoor maatschappy vee,^r tot tegemoetkoming
kool en geit kunnen worden gespaard. PranKnji. vooral indien er mogelijkheden Azou zijn'van concur
mag desgewenscht, als Duitschland op Warscnau rentie bij ntet voldoen aan die wenachen en verlam
of Praag lostrekt, in het Rijnland vallen zouder gen9) ookiade particuliere maatschappij, die
^faJf„dh winst moet maken on waarvan do leiders 't toch ook
aan aï rnuti^hiend ?A voor 'n groot deel van hun tantièmes moeten hebben,
Jülndïïilv ïit^ rmi„fV6el meer bedacht op doeltreffend werken 'en het zet-
J1™ nHn.n rtfmiSn tcn den huik naar den wind, dan een overheids-
waren de Franschen xoen zij meenden, dat door deze nt.ja«nniY,:.,« j- ,,,„*.1,* OBi wawinranninn jfn
verklaring hun doel bereikt wasIn Je eerste plaats Z af™jklng oelaten wübUÏÏE
zal er vermoedelijk geen sprake van zijn, dat |?t miMteheT«^hil hebLn^etLbliek wll^të
Duitschland genoegen neemt met een aldus geamen- „1 u f1 f „u
deerd pakt waardoor de zone langs den Rijn, waar- wethouder hun de hand
in het zelf'geen troetfen mag Sn, wel aantast- '°f"d s
ibaar zou zijn voor Belgen of Franschen. als deze bescfaermin«
zouden meenen aanleiding te hebben tot een actie. I v'"',' ,.h(
Maar er is meer. Engeland geeft die verklaring °t'zc/h,H^e'a'da li'
niet af op losse schoeven, zoodat dus Frankrijk on- j ïfi 11'
der een of ander .voonvendsol op sancties zou kun- <la' leider bij de particuliere zaak die ver-
non uitgaan of iets dergelijks. Hot belooft alleen voor "f °P ™,r'ief„1'^1
het geval, dat volkomen reglementair is, in zulk d'rcct<!ur 10 openbaren dienst mits hU z ch maar
een grensoverschrijding geen casus foederis te zullen houdt aan zijn reglementen, kalm blijft wie hij is,
SCHAGEN
BELDEK.
Zoolang gij dat verzuimt, zult gij daarvan de
bittere gevolgen ondervinden. Slaven rijn zoolang
slaven als rij slavenzielen bezitten.
Daar is een veel gesmaq-d bijbelwoord, dat nu,
Eromt. Een .woord, waar veel mee is gespot, en
waarom "nóg vaak gelachen wordt. Het is het
bekende: „Zoek eerst het koninkrijk Gods en
zijne opreohtigheid en al het andore zal u .toege
worpen worden."
Daar zijn tallooze woorden in den bijbel, welke
ik verwerp als totaal verouderd, maar met dit
woord dweep ik omdat ik er eLken dag opnieuw^
do waarheid van leer kennen.
Ik hoop dat 't den lezers duidelijk zal zijn, wat
met dit woord wordt «bedoeld. Als- ik domino was,
zou. ik er een. preek over gaan houden. Nu bepaal'
ik me slechts tot een korte aanduiding vanv wat
naar mijn© meening de bedoeling dezer woorden is.
Er wordt in gezegd, dat aan ;üie ^uiterlijke en
stoffelijke hervorming on verbetering vooraf moet
gaan de geestelijke hersohepping.
En wanneer wij de historie der mensohheid be-
studeeren, "die aandoenlijke geschiedenis van de
j worsteling der mensohheid om te stijgen naar
i aldoor hooger niveau dan vinden wij daarvan
de doorloopende bevestiging.
i Maar wat weten de meesten 'Van de gesohiedenisi
en wat verstaan ^ijJ van hare lessen?
j Wat kan hun die geschiedenis sohelen? Ze be
kommeren rioh alleen maar om hun klein, stoffe-
i lijk bestaan.
O! daar komt 't weer op me af het woord van
Nietszche: weest hard!
Ja, >uird wil ik nu wezen: ei> ik wensch 't met
I grooten nadruk tot de onversohilligen, die zich
om hunne geestelijke ontwikkeling niet bekommeren
,to zoggen. Gü verdient het bittere lot, dat gij
j draagt, gij rij niet beter waard. Wie te lamlendig
j is om een tier, vrijt mensch te worden, moet ,slaaf
i zijn,en rijn nek buigen.
Ik Zal hier niet verder op ingaan, dk hoop \dat 't
mij' gelukt is do groote jvaarde aan te duiaon van
1 den bloei van wat ^vij» noemen „liet geestelijk
leven" omdat daardoor ae vooruitgang der mensoh
heid göheel wordt beheerscht.
Dan zal 't duidelijk wezen, dat d>e belangstel
ling voor geestelijke vraagstukken nooit de groot
kan wezen en wh die belangstelling moeten wek
ken overal, waar t ons mogelijk is.
A&TOR.)
zien. Want, beet het, als Duitschland1 de Polen of
Tsjechen zou aanvallen, treden de bepalingen van
den Volkenbond in werking en stelt de raad van
den Rond, mits eenstemmig, en zonder medewer
king der leden, behoorende tot de betrokken lan
den vast. welke maatregelen dóór de Bondsleden
moeten worden genomen tegen den vredestoorder.
Als dit militaire maatregelen zijn, moet er natuur
lijk door het Rijnland worden getrokken en spreekt
het dat Duitschland dan, als zijnde een geproclar
me.erd overtreder zijner plichten ten aanzien der
volkerengemeenschap, geen aanspraak kan doen gel
den op contractueele hulp van Groot-Britannië. Als
Engeland echter een algemeen© verklaring gaf, dat
Frankrijk om zijn vrienden te helpen ook ezonder
deze uitspraak van den Volkenbond door het Rijn-
terwijl de gemeenschap de tekorten draagt. Zooge
naamd ten behoeve van het algemeen belang.
Men zie diensten al9 spoorwegen en posterijen, die
kalm hun verliezen afwentelen op den staat, hoewel
zij in de handen van particulieren (en desnoods con-
curreerende particulieren) vermoedelijk een niet on
aardige winst zouden opleveren.
Als men de posttarieven ziet en de wijze, waarop
het zakenmenschen onmogelijk wordt gemaakt een
©enigszins uitgebreide circulairecampagne te voeren,
wegens de kosten, als men ziet hoe een brief naar
het buitenland, bijv. naar Engeland twintig cent kost.
terwijl het antwoord er op den Brit op hoogstens 12>»
cent komt te staan, en hoe de Brit zijn correspon
dentie naar alle hoeken van de wereld, waar de ko
lonies en dominions zijn. kan verzenden, tegen bin-
i land zou mogen optrekken, zou het in groote moei- 1 nenlandsch tarief, dat slecht9 tweederden bedraagt
lijkheden kunnen komen. Al was het alleen maar, van dat hetwelk tusschen Nederland en,Belgiö wordt
dat volstrekt niet gezegd is, dat zulk een Fransche geheven, ziet men toch wel in, dat er iets niet in den
opmarsch dadelijk en afdoend succes heeft en dait de j haak is met dezo ovorheidsoxploitatie. Niet alleen
kans niet zou zijn uitgesloten, dat de Franschen weer Jat de post veel meer to doen zou krijgen bij een la-
terug zouden moeten, achtervolgd door de Duit- i
1 schers, die dan op hun beurt de militairo onschend
baarheid' van (hun eigen) Rij-nland zouden moeten
schenden*. Als er een algemeene verklaring ten gunste
van Frankrijk was gedaan, ook zonder het bevel van
ger tarief en dus door „grooter omzet bij lager prijs
meer zou verdienen", doch ook onze zakenmenschen
worden gehandicapt. Wie van hier circulaires naar
het buitenland zou willen zenden: zeg een bloemist,
betaalt voor duizend stuks 50 gulden port. Hét Fran-
den Volkenbondsraad, zou Engeland dan tegen; sche modemagazijn, dat zijn boekjes naar Nederland
Duitschland moeten optreden, hoewel Frankrijk fei- j stuurt, de Engelsche kleermaker, die klanten poogt
fhlijk het eerst de militaire onzijdigheid zou hebben te werven, betaalt per duizend stuks resp. even
geschonden. I twaalf er. nog geen 25 gulden (honderd frank en
Beziet men de zaak dus goed, dan zal het veilig- 5 2.1/8). Bij gelijke verkoopsprijzen kunnen zij dus,
heidspakt niets anders zijn, dan een herhaling van als zij zeg vijftig bestellingen krijgen op hun duizend
wat er in het statuut van den Bond is te lezen: j circulaires en elke bestelling een waarde heeft van
1 dat men elkander niet zal mogen bestelen en dat wie 25 gulden, dus op een algemeene waarde van 1250 gld.
het toch zou doen, alle andere leden- tegen zich met inbegrip van onkosten, als het overige hetzelfde
krijgt. blijft, hun waar leveren als volgt: de Nederlander fe-
Feitelijk is het pakt nog iets minder, want zooals gen 1300, do Franschman tegen 126250. de Engelsch-
oekend is, erkent Duitschland alleen ten opzichte man tegen 1275. Simpel tengevolge van het postta-
Het heeft er thans allen schijn van, dat het vei-
ligheidspakt tusschen Duitschland, Groot-Britannië.
Frankrijk, België en wellicht Italië nu toch inderdaad
tot stand zal komen.
i Tenminste de mogelijkheid hiervan is veel grooter
'geworden nu men in Frankrijk genoegen wil nemen
met de door Engeland geformuleerde interpretatie,
dat het moet zijn een wederkeerig veilighcidsver-
drag. waardoor dus Frankrijk en België en aan den
•anderen kant Duitschland zeker zijn tegen aanvallen,
omdat de eventueele aanvaller weet, dat Engeland het
slachtoffer zou bijstaan. Hierop toch komt de formu
leering neer .die dj Britsche regeering te Parijs liet
overhandigen*.
an rtle westgrens geen pogingen tot herziening van
I het vredesverdrag in het werk te zullen stellen, het
geen' niet anders kan worden uitgelegd, dan dat het
dit wel zal willen ten aanzien bijv. van de grens
met Polen en dan natuurlijk in do eerste plaats t.a.v.
Oppcrsilezië en Donzig. De uitleg hier gegeven, dat
i dit amendeeren zou moeten worden verkregen langs
i diplomatieken weg ,is dwaasheid.
Dit spreekt van zelf. Want de diplomaat, die ge-
j daan krijgt, dat een ander land, alleen door zijn
overredingskunst en zonder dat er een dreigement
I van welke soort dan ook bijkomt, afstand doet van
gebied, vooral als om dit gebied zco is geintrigeerd
als óver Oppersilezië. die diplomaat moet nog worden
geboren. Hij kan zeggen: jelui hebt nu dit land van
ons afgenomen, maar we zouden het graag terug héb
ben. Wil jelui niet zoo goed zijn? Maar op deze be-
elefde vraag komt ongetwijfeld het beleefde ant
woord: man, wij denken er niet aan
Het lijdt geen twijfel of de Duitschers zullen met
zeer voldoende argumenten moeten aankomen om
hier een wijziging in den toestand te krijgen. Arfcu-
menten, die zooal geen wapengeweld, dan toch de
bedreiging er mede, zullen beteekenen.
Dan komt de practische zin van den Engelschman
boven, die zegt. dat hij zeker weet. dat een groot deel
van het Britsche publiek en zeer zeker dat van al dc
Dominions er geen seconde aan denkt om zich in een
oorlog te steken wegens een paar dorpen ergens aan
den Weichsel én dat er dus voor een pakt, waarbij
Engeland het zwaard zou moeten trokken voor een
conflict daar of aan den Donau, naar Engelsche op
vatting geen plaats bestaat. Als Maandag de heeren
Chamberlain en Briand gaan praten weten zij van
te voren, waar het op staat: er komt misschien
een pakt tot stand, doch een waarvan Engeland
zich ten allen tijde het recht van interpretatie voor-
ricf maken zij dus een gemakkél ijken extra voor
sprong op hun Nederlandschen concurrent. Die ver
moedelijk, dit wetend, zijn circulaires binnenhoudt,
met het gevolg, dat de posterijen een gemakkelijke
bate derven, dat de vreemdeling kan leveren hier te
lande, terwijl wij ginds veel moeilijker kunnen con-
curroeren.
Een der fraaie gevolgen van bureaucratisch beleid
en gebrek aan visie, inhaerent hieraan. A.
DE KAMERVERKIEZINGEN.
Op 7iaterdagmiddag 13 dezer zal de openbare vór-
gadcring van het Centraal Stembureau plaats heb
ben, waarin de nummering van de verschillende can.-
didatenlijsten haar beslag krijgt.
OPLICHTING.
De vorige week kregen de zes bewoners van twee
aan den Essenburgsingel te Rotterdam staande hui
zen bezoek van een heer, die zich voordeed als be
lastingambtenaar, en nauwkeurig inlichtingen in
won omtrent huishuur, den eigenaar van de hui
zen, enz.
Dinsdag j.1. kregen dezelfde bewoners bezoek van
een anderen heer. die een aktentasch bij zich had
en kwitanties aanbood voor de verschenen huishuur.
De kwitanties waren gedrukt, voorzien met den naam
van <len huiseigenaar en diens handteekening. Twee
bewoners waren niet thuis, doch de vier anderen be
taalden prompt de gevorderde huren, die van f 50
tot f 60 heliepen.
Bedoelde huizen zijn een paar maanden geleden
van eigenaar verwisseld, zoodat hij de huurders geen
argwaan werd opgewekt. Eerst toen gisteren de fei-
