•van oudsher de beste
Een Pinksleriochl naar Holland.
vroegfer driemaal meer dan nu en bleetf toch
hanteerbaar. Ha.de aan den transportarbeider van
cLie eeuwen go-eden. E ven min ais de mannen van
nu mei zink feen kist weg zouden wetun, is het
aan te nemen, dab eau extraneus of staatsaxamen-
dader op zyn 14e jaar kan worden toegelaten tot de
universitaire studie.
Prinsen en prinsessen rijn vroeg rijp. Dit staat
in de Grondwet. Zqjl zijn drie jaar voor ee i gewoon
meneoh mee derj-a-ig en dus zou net moge ijk ^.ij i#
Utti. oau.a.4.o op naar ibe jaar even ver »vn.> a.s
een gewoon meisje van het Gjrm op naar üJe.
Voora. omdat haar studie gospeoia.iseerd kan zijn.
en omdat zij vet moedenjk naar dootoraut wei no-
noria oausa zal krjgen.
Tot zoover kon net dus. Maar nu do rest van
het vernaai Dat wonen m Leiden. Dit» was toch
zeKev ctprueieï genoeg- Want drie kwari van de
LeicLane studenten uit den Haag, afkomstig, spo.en
oa trammen dage.'ijks 'heen en weer. Zeer veel
uit andere p&atsen afkomstige studunten iieoben
kamers in den Daag. vVanr net te.is.ooto anrisanter
leven is dan in de sieutelstad, waar.de verveling
'11 mensen Pij. net veruiten van het station -op
het hoofd va-l. i.
Liet jji. otuers in Zijn trapteokoningen ia het
U11L ei siteitoge bouw den vuder niet zuanton: „Heero
breng hun niet in Leyden"?
En nu zou, terwijl de Koningin toch waarlijk
wei over een auto beschikt, die desnoods in 'n
kwartier van het Rapenburg naar het Noordeinde
kan lijden, haar doen ter van even zestien jaar
op haar eentje ia Ti viüa willen laten wonen Uit
gerekend aan den Oegsigeeotscuien weg, waar men
e.ke tien minuten een kwartier moot wachten
op 'n rangoerenden, 'h aankomenden of eèrt ver
trekken den spoortrein?
Ietwat piaatsoiijke kennis en ietwat verwachting
van nhet gezond verstand der Koningin had dit.
praatje toon uit de krant gehouden. Natuurilyk,
toen Jantje het eenmaal had afgedrukt, als pri
meur, konden Pietje en Klaasje miot achter blijven,
moesten Zij het wei overnemen. Maar wie er mee
begon had moeten nadenken. Eventjes maar.
Met het verhaal over den w* keizer is het al
vrijwel hetzelfde. t
Dat hy er goiio&g van krijgt om aldoor hetzelf
de perk in den zelfden tuin. van het Huis te Doorn
rond te wandelen, of een ritje in de buurt te ma
ken, spreekt van zelf. Een. man, die zooveel heeft
afgereisd, een leven heeft geleid zoo vol aotie en
beweeg, ükhei?!, krijgt op den duur heimwee naar
wat atwisse ing, naar oen andere omgeving.
Het zou ziekelijk zijn als het anders was.
Waarom zou hij dan niet van ziin verblijf hier
te lande profiteoren om' het Nedorlandsche strand
en do zee eens te zien, die hij 'niet of slechts zéér
ter loops kentP
Maar hoe iemand' het ini den; bol' krijgt Noord wijk
aan te wijzen als de plek,. waarop ae keuze zou
vallen, ontgaat ons ten eéhenmale. Want Noord-
wijk moge een dor, zoo niet de mooiste ontfer,
badplaatsen zijn, het is levens oen der drukst
bezochte.
Mot 'n trammetje komt men er uit Leiden en
uit Den Haag en men moet i ugg o for liighor lifo
en do titel aanbidding van orffeo democratische Hol-
Wees op Erdal gesteld,
Dat is waar voor Uw
MMMtÉMMÉtÉMÉMÉÉMM'
landerrz maar kennen oent niet 'te weten, dat al wia
wat tijd en geld heeft onvermijdelijk naar Noord-
wijk zou trekken om,' ,£ean?' tenen.
De ex-keizer zou goon. voet 'kunnen verzotten (zon
der huldigende stoeten aan rijn deur te viadeni,
Hü zou niet kunnen Daden, wandeten*
tennissen., zonder dat heel' da vlottende bevolking
van Noordwftk moe ging baden ctf wandalen of 'zion
verdrong om het tennisveld.
Bovendien: alr -is Hindenburg president en ai
hebben dus de monarchisten in Duitsohland wat
aan invloed gewonnen, dan heeft de ex-keizer zoo
wel in zijn eigen land; als daarbuiten nog altoos
tal van vijanden, die in hem de oorzaak zien van
enorme ellende.
Hoe stelt men zich voor, dat hier in een zoo
druk bezochte badplaats waar het wemelt van
vreemdelingen uit allerlei landen, van dagjesmen-
sohen en tramreizigers, een behoorlijke veiligheids
dienst zou kunnen worden ingericht P
Eenerzijds ter bescherming van den hoog-en bad
gast. Anderzijds ter bescherming van de wereld
tegen eventueel1 gekonkel van politieken aard, dat
in Noordwijk natuurlijk doodgemakkelijk zou zijn.
terwijlelk vreemdeling, die Doorn bezoekt van het
eerste tot het laatste loogenblik^ wordt nagegaan ien
bespied. Al' was hot maar door het kolonietje van
internationale journalisten, dat dag op dag. of
tenminste week op week de wereldpers gelukkig
maakt met de mededieelinir, dat „hy" dit of dat
gedaan of gelaten heeft ar zal doen of zal labon.
Als er nu een bericht was geweest, dat de öJfi
keizer naar Ameland zou gaan, desnoods naar
Bergen, zou het ©enigen sohfyn van waarheid km*
non hebben.
Thans is het te mal om: los te loopem.
Maar.... het waren pikante nieuwtjes. A.
Dank zij de voortvarende directie der Nederland-
sche Stoomvaart 'Maatschappij „Zeeland" te Vüssin
gen, komt men voor weinig geld naar Holland, in
dien men gebruik maakt van de bijzondere tickets
of vacantiekaarten, of 'hoe U ze noemen wilt.
Een reis jpet een boot van de Maatschappij Zee
land. betzij van Vüssingen naar Folkestone of van
Folkstone naar Vüssingen is een genot. Zelfs bij een
hooge zee liggen die fraaie zeeschepen muurvast, op
het water. Hot zijn prachtige booten. Wanneer men
zo vergelijkt met de Belgische of Fransche booten op
Ostende of Boulogne, dan zijn bet ware zeekastee-
len. Een Engelsche kennis van mij zegt: They are
small liners. Hij wil daarmede zeggen, dat het mo-
derno Atlantische of andere Groote Vaart passa
giersbooten in het klein zijn.
Daarbij zindelijk, goed onderhouden en netjes. Ik
geloof zelfs, dat een communist trotsch zal wezen
Hollander te zijn, wanneer hij een der drie Zeeland
booten betreedt. Hij moet dunkt mij op dat oogen-
blik de Internationale vergeten. Ook zal het 'hem
niet glad zitten het uitmuntende personeel op te
stoken. Ik sprak met een steward (zoo heet aan
boord de kellner),die de jongste der Maatschappij is.
Hij heeft maar veertien dienstjaren.
Om 11 uur vertrokken wij van Folkestone en voe
ren eerst langs de beroemde kust van krijtrotsen,,
zoo typisch was dit gedeelte van Engeland. Mooi
was de blik op Dover en Deal en onwillekeurig
moest'ik even aan 'Lord Ypres denken, wiens wieg
op die Engelsche krijtrotsen gestaan had.
Het is een drukke vaart daar in het Engelsche
Kanaal, steeds ziet men schepen. Ook is men eigen
lijk nooit los van bakens en lichtschepen, die de
wegwijzers zijn voor de route "ngelsche kust ai< nel
van (je Schelde. Heeft men het laatste Engelsche
lichtschip een half uur achter zich, dan krijgt men
reeds de Hollandsche lichtschepen.
0Spoedig daarop vaart men rustig langs de Belgi
sche kust. Op dek heeft de Directie der Maatschappij
Zeeland kaartjes doen aanbrengen, waarop de dor-
»pen, die men passeert precies in perspectief zijn
Weergegeven: Ostende. Wenduyne, Blankenberghe,
Zeobrugge, Heyst, Knocke, dan komt de eerste Hol
landsche plaats: Cadzand en ziet men de kust van
Walcheren duidelijk. De_dijk bij Westcapelle, die
beroemde zeewering, waarvoor ieder vreemdeling
eerbied heeft, onderhouden door het genie van den
Nederlandschen Waterstaat-ingenieur, en de be
kwaamheid van den VVestcappolschen dijkwerker.
Vüssingen is heel duidelijk te zien, maar ook de St.
Janstoren van Middelburg toont zijn trotsche kop,
torwijl aan den rechter kant. dus aan den linker
oever van de Schelde. Groed© en Breskens zich ver
wonen.
Tevoren, lang te voren, waren wij de uitgaande
boot van de Zeeland tegengekomen. Ik vermoedde
een broeder mét vrouw en kinderen aan boord, om
dat die, evenals ik, van de vacantiekaarten der Zee
land, doch in omgekeerde richting, ^wilden profiteo
ren en af spoedig haddèn wij draadloos contact. Mar-
conie, gij wonderlijk bekwaam menschenkind, wat
hebt gij toch eene bijzondere uitvinding ge daan l
Wat voor nieuws zal er nu weer uitgevonden wor
den? Is er nog iets door de phantasie van een Jules
Verne beschreven, nog niet door kranige uitvinders
tot waarheid en practijk gebracht? Ik meen. indien
mijn geheugen mij niet bedriegt, dat nu de Maan
of Mars aan de beurt is.
We stoomen het oude Vüssingen voorbij, en géniew
xen van het mooie kijkje daarop, zien duidelijk de
Ruyter staan en achter hem den Jacobstoren, be
roemd geworden door Michiels klimmerij. Wanneer
men ople., dan ziet men hoe Vüssingen meerdere
havens gehad heeft, de alleroudste in de Middel
eeuwen, daar waar nu oostelijk van de mooie strand
hotels aardige villa's en ik meen een watertoren
staat. De volgenden werden steeds meer de Schelde
op gepiojecieerd, zoodat de haven, welke wij in-
sioomen. veel dichter bij het oude fort Raumekens
ligt en de allernieuwste projecties dat historisch
plekje nog meer naderen. Maar dat is toekomstmu
ziek en naar mijne meening lichtelijk utopie!
De boot draait de haven in en spoedig daarop lig
gen wij gemeerd.. Douaneformaliteiten, om dol van
te worden. De ambtenaren en beambten zijn vrien
delijk genoeg en doen hun plicht, maar wat een ge
doe uit den booze, is die bureaucratische romp
slomp voor de reizigers.
Waarom kan de Nederlandsche Regeering, of lie
ver het Nederlandiche Minitterie Tan Finantiin
niet het voorbeeld van Folkestone volgen,* waar de
douanen aan boord komen en allee op groote tafols
op dek klaar staat en alles gesmeerd gaat. Ieder die
klaar is kan van de boot af en meteen naar den
trein, hetgeen veel .handiger is. zoowel voor dengeen,
die zijn bagage zelf draagt, of dengeen. die een
kruier neemt. Het gesjouw naar bot visitatieloknal,
het gezoek naar groote en kleine bagage is verdrie
tig werk en bederft iemands goede humeur. Men is
yog geen twee minuten in Holland of men zou de
keurige vermaning om niet te vloeken te schande
willen maken.
Men raakt voor zijn coupé aangekomen, weer in
zijn humeur, want de beleefdheid van de Holland
sche conducteurs op de buitgnlandsche routen is iets
op zichzelf staands. Dat wordt' in de geheele wereld
niet geëvenaard. Trouwens, ik was een paar jaar
niet in Amsterdam en Haarlem geweest, de kaart
jescontroleurs herkenden mij en ik wil eerlijk be
kennen, dat ik niet kon nalaten mijn bagage neer t«
zetten en die bravo lieden hartelijk de hand te druk
ken. Dat zijn toch oude vrienden, schakel^ in je le
ven, behoorend bij" je eigen gesohiedeilis, stukjes
traditie. Maar ik ging niet dadelijk naar Noord-Hol
land, dus ben mijn verhaal vooruit geloópen. Ik
bleef eerst wat hangen in Gelderland en Zuid-HoJ-
land en wil U nu vooral vertellen van mijn be
zoek op Pinkster-Maandag aap de Groote Pinkster-
markt te Gorinchem.
De Pinkstermarkt van Gorkum is beroemd. We
lieten ons reeds vroeg de rivier overzetten en zagen
bij het overvaren verscheidene motorbussen van
Tiel over den dijk naar Gorkum tuffen. De bel van
de veerpont waarschuwde een bus en er werd ge
stopt. Spoedig daarna zaten we als haringen in een
ton in de bus. Dadelijk viel ons op. dat or duidelijk
leesbaar was bekend gemaakt om ten perste niet
te rooken, ten tweede niet de aandacht van den be
stuurder af te leiden. Bijna elk der manlijke passa
giers rookte er lustig op los en wat die aandachtaf
leiding betreft, dat-was werkelijk kostelijk. Er word
natuurlijk druk tegen hem gepraat, .maar buiten
dien was de bestuurder een hupsch jongmensch,
klaarblijkelijk bij oud en jong. .hetzij manlijk of
vrouwelijk wezen, bekend. Steeds weer ging een
der handen van het stuur af en een weinig de lucht
in, onder het roepen van: „matjoo". Tenminste, dat
was hetgeen ik verstond. Een oude vrouw die juist
met haar hoofd om den hoek van haar huis keek,
kreeg een handbeweging en: matjoo, mannen, jon
gens. vrouwen, meisjes, kinderen, iedereen werd
gegroet: matjoo. Wat wil dat matjoo zeggen? Ik heb
er over gepeinsd en navraag gedaan, maar ik ben
even wijs als voorheen. Zou het no* een overblijfsel
zijn van de oorlogsjaren, een herinneringsnaam aan
de Belgische geïnterneerden en vluchtelingen, «i
een verbastering zijn van: amltié?
Leelijke bochten verhinderden den bestuurder niet
om een hand op te heffep en te groeten. Enfin, we
zijn den dijk niet afgetuimeld en zijn keurig in Gor
kum aangekomen.
Wat een drukte. Men kwam' «leohts voetje voor
voetje vooruit. Het was een eoht ouderwetsohe
markt. Van allee wasi er, (te koop en dan die praon-
fcige niarktsolireeuwers. Er was er een, die een
schitterende mimiek had en -soms wijlen Louis
Bouwmeester imiteerde. Wat hij' verkocht weet ik
nog niet. Een ander verkocht chocolade» eea
derde parapliiies. liien parapluie voor 75 cents
scheen niet hoog, doch er was weinig aftrek^ Het
weer was te mooi. Tld kan 'hier de moppen, die ge
tapt werden, moeilijk vertellen. Ik vergelijk mop
pen van marktsohreeuwors a.'rijd met klapbessen.
Een klapbes warm van de struik vind ik lekker, een
marktmop vind ik lbuld soptfde znairieo .Trouwen©, ize
rijm meestal' op het kantje af.
Wie Gorkum bezoekt, dient het museum ter gaan
bezichtigen. Het is in een oud patriciërshuis
in het Huis Betlehem gevestigd en de daime,
die u geleidt is bijlzonder vriendelijk en goed dp
de hoogte. Gorkum heeft eonn belangrijke roi ge
speeld in de Middeleeuwen, toen het de stad was
van hot machtige gesi'ajdht der van Arkei's. Nieta
herinnert meor aan de van ArkeiJa, behalve een
graftonibo in de groote kerk,, de mooie gravuren in
het museum en enke 'e straatnamen, zooals Burg
straat, die lloopt maar een plek, .waar eens de
sterke burcht der dappere van 'Arke'/e stond. Wel
werd m'ij een Jaa van Arkei gewezen, die heet af
te stammen van het doordicht geslacht. Weinig
van pracht en praa l was'aan dezen Jan van Arkel
kenbaar, want hij' duwde achter een IJsco.
Jn het Museum zojh aleriei afbeeldingen van
Hugo de Groot en van Loeveetein, waar Grotius
in 1619 gevangen gezet werd en na 14 maanden
gevangenschap in een boekenkist wist te ont
vluchten, dank rij' üe medewerking van twoe
dienstboden, Eifej'e van Houweliagren en Oathrynke.
Elsje bracht de boekenkist waarin Hugo de Groot
verborgen gat, naar het huis van de Groots zwa
ger Daseraar, die te Gorkum woonde. Hij vluchtte
van uit dat huis door een kast in een gang, die
uitkwam op ae Groote Markt. Het poort ie op
de Groote Markt, waardoor da Groot als metselaar
vermomd ontsnapte, om enke.'e dagen later Ant
werpen te bereiken, heet nog het fïugo de Groot-
poortje. De kast is te {zien in het Burger "Weeshui©
te G-orku'm en geeft u een denkbee d, hoe zorgvu.dig
de vlucht voorbereid^ was, want deze kast had een
geheime deur, die uitkwam in den gang naar de
Markt. In de zelfde Regentenkamer van het Btir-
Serwoonhuia heeft men de zoogenaamde Hugo da
rroot-glasramen. D'eze 6eeohiIderdfc ruiten gaan
binnenkort naar de Hugo de Groottentoonstellmg
in den Haag (of Delft r)
Het is aitijd weer aandoenlijk om aan Hugo
de Groot herinnerd te worden, oen groot en goed
Nederlander, maar door partij en ijverzucht ten
voi gebraoofl.
Van v&q ISomniaadijk was wol eea <ler
gev&arujicüte vijanden van liogo de Groot en
Uiaenbarnevelut en tiaompiiei-rae maai' ai te vxft
over zyn tegenstanders. De buiton«anclsohe ruit
door het Twaaiïjarig Bestand go^onoukon, bood
heiaaa oen te sonoouo gouegenhciu ooi onderiL.g
to twisten in de jonge utepao.iaic dor V'eiee«ngas
Nederlanden.
Vijf en twintig jaar lang heeft de iUustorc ban-*
nering in vreemden dienst goa* beid, zjn iaain
is over de geneer wereld verspreid, zijn geschrif
ten geven brijk, dat hij zijne, tijdgenootjn vooruit
was, terwijl nij in enaele ge varion net huidige ge-
öiacnt nog de baas is.
nr was eontor voor hem geen plaats in liet dog-
mariscne keursjjf der ótrehg calvinistische joage
Repubriek. Hij was te modern en spraK van Uhr
nadering tuesonen andeisdoOicenden, aisot" in ge
Jjootskwes ties toenadering mogoiij'K: i. voor de ui ter
ete eiementen. Wij Ibenoeven in onzen tijd ook
heuscli niet aan zooiets te denken, vraag eui
Noiéiis, een ilersken ttfu ±>rofe.>oor v issouer, oi /.ij
voor toenadering zijn en zii zurien. die toenadei\iig
gUechts kunnen jriea geschieden door oen over
komen naai' iiun dogma oh nee dan revitoonison «of
üeiLualvinistisoh ie.
Arie moderne begrippen dringen op don duur:
door, bühaive moderne godoxLensthgrippon. ik
zog, dat arie moderne begrippen ten oiouto door
dringen, maar toon zijn er m de mfgo-egan Del-"
dei'&ono dorpen rieden, die nimmer m oen spoor
trein gezeten hebben en er niet aan wi.len ri©>»
ken om in zeohi duiveiswageu te stappen. Ook do
motorbus is een wagen voi versOiiriKking, waarvan
enke.en geen gebruik wensca'en i© maken, liet lOepb
soms ook wei' gek. Een troepje ortnodoxen wilde m
goen geva.i vmi een inoi/orous weten, doen ten
Sibtte zou. deCifliaburige markc met alm ïnaxKto.ktiac»-
ties storker bnj'ken dan de angst en .non Demo-k
de bus tg kernen. .De bus koeidce.de van den
hoogen dijx af. Wonder boven wonder had geen
der inzittenden letsel en kon later, naai' huis
toegaande, 17 Kilometer acnter elkaar mopperen
over dien duiven»wagon.
Van Gorkum reden, toen de markt op liet einde
liep, weer lierhaulderijk motorbussen ui alle rich
tingen en wij veroverdea voor ons vieren, keurige
Pi.aj.tsen in een leege bun. Steeds kwamen er meer
paes^g.ers, si>oedig was de bus voi, er kwamen
nog- ,ucer rietuobceue, waaronder drie ourgmmris-
jes. Er wai'd wat gemompeld en de meLjeö Ver
trokken weer. Beharve de chauffeur beuooidea J.r
nog twee jongens tot net personeel, oen jongon
van 15 jaar deed dienst AiS oonduoteur vanwege
de drukte. Het was,1/ijld om te vertrekken en daar
de porioie zeer streng schijnt wat het toezicnt be
treft op het vasthouden der busbestuurders aan de
ivoor hen vaatgerie.de tijden, werd de motor aau-
gesiagen en wijl begonnen te rijden. Plotseling deed
de motor raar. Am oud automobiiist zei, ik dade
1'ijk: geen benzine. Dadelijk zei de jeugdige oon
duoteur, die dit hoorde: ik heb de ko.f dicht ge
draaid. „En gauw er op", riep do bestuurder,
waarop de oonduoteur. en de andore jongj.i de
kap op klommen. De motor stond inmiddels»
stii, moest weer aangeslagen won-den, pan te niet.
Teveel' benzine riep er een, en meteen, liep de
benzine van liet dak langs de voorruit. Sigaren en
«igareten weggooien, riep ik onmiddoriijk, anders
verbrandden we nog. De rookers begrepen ge.iu;k.g
het gevaar en gooiden de peuken weg, een jud'roaw
met Oostersohe zwaarrijvigthrid daont dadelijk: be
ter bloode Saar, daii doode Saar en wilde liet
Nveege lijk reeds bergen. De motor pakte en voort
ging weer de Ford.
Even. buiten de poort werd geroepen: Denk <aah
die drie meiden, jon! Jaweh buiten bereik van de
argusoogen der dienaren van "St. "iierina.ndad, ston
den de drie meisjes, waarmee gesmoesd was. Do
auto stopte'en de'.nei Javkwainon bin ioi, .tnoosten
krom staan vanwege de kolbssale hoofddeksels.
Kom maar op mijjlii sonoob zitten, zei in. Noig
eens herhaalde ik, kom maar op mijn schoot zitten*
ik ben een onde vent. ur we.d sonuiu gek. k. n, ïna.jr
men waagde het nog 'niet. ik weer: Doe het maar
gerust, mijtii vrouw zit tegenover me Een zei,
•waarom ook niet en zat ai op ecu knie. Er is
nog plaats op nfyin inker knie. Evoii daarna had
ik op elke knie een der juffrouwc-jes en mijn
jonge vriend naast mijl iiadl hitfi 6 op ïC-lioot. Vroo.ijk
en we.gemoed reden wij' over den dijk. bij scherpe
draaien was de verhouding bijzondc^ sympathiek
en riep ik: steady, - denk 'er om we riggen zwaaj1
slagzij, maar alies ging goed, de trouwe „Henrj-
zoo noemt men in Ainerixa de Fo ds, b.esk ili.ik
op den weg. Bij Vuren vond ik het noodig om te
Izingen van: Overal' en overal' en overal, waar de
meisjes rij'n Gnz-> omdat ik bang was dat ïnijil
knieën gingen Siapen.
Het toeval wilde, dat de drie meisjes het zeilde
veer moesten hebben als wij! en zoo reed de Ford
na ©enigen tijd 7 passagiers lic.iter, verder.
Terwijl wij de rivier* overstaken,, lag daar in
de verte rechts Gorkum, Loeveriein en 'vVoudri-
ohem, badende in het zonlicht.
Links zag men Iheel in de .verte Zalfc Bommel
en dichtbiji Suiiichern, de heerlijkheid van Conr
stantijn Hiiygens, dien men dan ook ia stukken
zoo dikwij s als den 'neer van Soirichem aangeduid
ziet. De gedachten gingen terug naar die groote
mannen van onze gouden eeuw, naar Hugo ide
Groot en Constantyin Huygens.
Doch al spoedig waren we Weer in het heden te
rug, want daar vertrok de boot met ons fanfaïPo1
korps naar .Hardinxve.d ,en speelde een vrooiijr-
ken marsch, als afisoheid aan de gemeentjöuao
ren, die het korps uitgeiëide hadden gedaan.
C
menschen, onder wien zijn naam gedurende de
Üaastto weken oen vruchtbare bron van gesprek
was geweest, waren- reeds bezig riek hem voor
te riellen vluchtend door het land in een expres-
trein .o»r toevend bij ide dokken in LivehpooLV
wachtend op een Atlantische stoomboot,t>of th'ii©
rittend, bevend en vod! viees, steeds op rijin hoede
oiiLrijn schuld te Verbei-gen ^achter een kalm ui tor
lijk. Maar inderdaad dood hij niets van deze din-
gon. Hij1 was in het land< van gedachten, droomde
van een schoon, trotsch, jong gericht, dat hiji voor
'fc eerst z:ig op hot ruwo plaveisel van een oudé,
Ita i lansolip stad, toen de zachte kalme frisohheid
er van te midden van vele pradhti'ge bouwvallen
rijn kunstenaar gevoel' had aangog.epen, voordat
het zijn hart had getroffen. Hij dacht aan di-n nauwe
straat, die de lucht afsloot in zooverre, dat wan
neer men opwaart-s keek, zij1 een blauwe band geleek
van het vervallen; grijko paleis, dat nog overblijf
sel'en had van zijne vroegere statige bevalligheid
en van do fontein, die sprong i'n den met mos
begToejden hof tuin; glinsterend als zilver in het
zonnelicht viel het water inriden steenen bak. Hier,
waar do 1'uoht vol scheen ^an de overblijfselen van
een vervallen grootheid, 4 scheen alles te zamen
een goede omlijsting in zijno herinnering voor dat
ééne gezicht. Het- was* de droom van een kunste
naar geweest, of van een manP Nooit dat laatste,
vertelde hij zichzolven droevig. Zulko dingen wa
ren nipt voor hem. Het iwas voel boter geweest dat
hij haar nooit weer gezien had. Tevoron was do
herinnering aangenaam geweest, bewaard in zijne
herinnering, naast al de groote en sohoone dir>'
gon, die ny bij zijne omzwervingen had gezien,
steeds met een heerlijke frisohheid hieraan ver
bonden. Ofschoon het I'agr weggeborgen als in
gerfrige kruidon, was deze nieuwe vreugde van haar
te henben garien en gesryroken, beter, die vage
ontroering van rijn wezJn, die rijne gedachten
verteerde en een menigte van nieuwe gèvoelehs
in fijL 'nart had gobraohtP Voorwaar neen. .Het
scheen hem toe ae adem te rijn van een nieuw
leven, waarin een gewaarwording gekristalliseerd,
was de veredoling van iets geestelijk^. Werkelijk,
vooi' Hem ware het beter geweest, dat de eerste i
stadie was gebleven.
Daai* klonk een lichte stap oi> den voohtlgen
grond. Hij sprong op. Eert meisje kwam snel
eamoopen, lang en slank, ge (kwam. langs het boch- I
tige pad door hot bosch naar zii n kant. Plotseling 1
herkende hr Ellen Thurwell. Beidon waren even
ver ast. Zij zag op en zag hem rechtop staan op
het nauwe pad, slank, mager en onnatuurlijk |bieek,
met ac sigaret nog brandend tusschen zijne vingers
en 7|j n boek in de andore hand, en zij gevoelde eene
groote ontroering. Ook hij' werd bewogen, toon hij
haar zoo onverwacht zag; ofschoon geen trek ver
anderde geen kleur zijn bleekheid verdreef; een
nieuw licht was in zij»n streng, schitterend oog.
Maar er was oen groot verschil' in de. gedachten,
die h^m en die haar door 'het hoofd gingen. Voor
hem was een zachtheid gekomen over den zomer
dag, die het zachte zonlicht .overtrof en hare tegen
woord igheid doecf iederen pols van zy'n liohaam
kloppen en een gloeiend vuur doorstroomde hoin.
En voor haar was het zien van hem slechts een
teqken om al (haar waarnemingsvermogen in te
spannen; om hem met achterdocht gade te slaan,
iedere verandering van zijn trekken; na te gaan en
iederen toon van rijn stem. Had hij eenigo onb-
Tccring' getoond bijl neb'zien''van haar, dan had zij
hot toegesch roven aan ben schuldig geweten. En
nu hy niets toonde -—/niet*, dat zij ko.i ontdekken
schroef rij het toe aanfde oefening van een sterken
wil en was leen weinig teleurgesteld. Het was een|
moordenaar, tmet wien zij[ stond tusschen de glan
zende schaduwen van de ritselende pijnboom en. Het
moest zoo rijn. Toöh was zij niet Bevreesd voor
hom. Na hare eerste'aarzeling"byi het zien van een
ma nnengedaante tus-dhen ded 6i*kere boomstron
ken", was zb onafgebroken voortgewandel'd tot zij
hem had bereikt. En hij had, Zonder dat zijn ge
laatstrekken veranderden, daar gestaan en haar
aangekeken. Hoe schoon was mjf. Het zonliohb
straalde door de toppen van; de boomen in lange
schuine straien, glansde als vuur op haar roodgou
den haar; en hqt eenvoudig'zwarte k.'eed, dat nare
bevallige bewegingen niet in dan sweg stond, scheen
iederen. vorm va.i 'haar lenig en teer iionaalm te
doen uitkomen. Zijl kwalm' nog naderbij, zoo dicdit
dat hij 'de lïahbblauwe aderen van haar voorhoofd
kou zien en nog eens zag hij' die buitengewone
kleur van hare oogen. Toen sprak hij tot haaf,
terwijl hij. met oen plotselinge beweging zijn
hand bewoog om die naar j^jln muts te brengen:;
maar hij stond op zonder die gegrepen te hebben
en hij stond voor haar blootshoofds.
,,Ik ben een overtreder, vrees 'ik," zed hij! op aar-,
zolenden toon.
Zij' bleef dicht naast .hem! (staan, en schudde lang
zaam haar hoofd.
„Neen, dit is a"gemeen eigendom1. Daar is eeni
voetpad, ziet u, ofschoon het zeiden gebruikt wordt.
'Hel leidt naar de ,,Gourt"/
;,Het ia eene geliefkoosde wandeling van mjjV*
zeide hij.
„Ja," net is hier prettig. Gif hebt een metgezel
meegenomen," zeide hij!, op het boek wijzend.
Hij gal het haar èn' zag naar weer aan.
,;Ja, een trouw Griend. Wijf brengen veel' lijd1
buiten samen door."
Ziji las een weinig en kdëk naar hem met eet}
weinig belangstelling in haar gelaat.
..Shel'ley was een groot dichter," zei Jijjf, *,maar
ik begrijp hem niet." f
Voor het eerst veranderde de uitdrukking van
zijn gelaat. Een plotseling licht ging over zijn
gelaat en een oogenblik glansde het van aandoe
ning en geestdrift. Zij keek hemi verwonderd aan.
Hy stond voor haar in een nieuw licht en tegen
haar wil zag rij' b^iTOet andere oogen aan.
„Shel'ley niet begrijpen. O, 'maart'aat is, omdat u
het niet beproefd hebt As u het gedian hajchh
zoudt u hem niet alleen bogrijpoa* maar ook'lief
hebben."
Zij schudde haar hoofd. Zij gevoelde dat hij
gelijk had, dat hare zwakke pogingen om' hem te
lezen bij: wen vuur in het salon, met de „Quetjn"
naast haar en haar geest vervuid van nietigheden,
niet do goeden geweest waren om ee'n groot dich
ter te naderen. Maar/^dee sf'fiit vrouwelijke koppig
heid en deels uit fniieuwsarierigheid om to. hooren,
wat hij zou Zeggen, wiiae zij van meening met
ham verschillen.
„Ik vind hem to mystiek," zeide Zij'." te onbc
grij'pe.ijk." Hij keek naar haar van zijn hoogere
piaate af met vriendelijke oogen. Het was vreemd,
zóó verrast alb zijl over hem was. Zij had gedao.it
dat hüj een cynicus was.
1 „Mystiek,", he.rhaa.de hij'. „Ja .in zeker opzicht
ja, en dat is -Zy'ne grootste bekoorlijklieid. Maar
onbegrijpelijk neen. De"kern van Alle pojzie-
kunst is het juist samenstellen! van ihhoud en} varm;
zóó, dat de bedoe.ing tut on^ spreekt, maar nvt
een zekere vaagheid, een zekere onbepaaldheid, die
<doo>r on® meer dn de spheer van oen d.-owne to
bewustrii'n dan door reaenceren beg oi>on wordt
Vbor hot eerst in vete maanden yfirsoheen *on
lldite kleur op zyin bleeke wangen. Zijngel i. »t
j was met veel* belangstelling ove goten on
''donkere, oogen. schenen vi».n uit hun di-pe
holten iÉet een nieuw zadlit vuur. Van dat oogenb. k
af had hij eén nieuwe plaats verkregen in hard
gedachten. Zij was begeerig het hem te laten
blijken, maar zij had geen gelegenheid <1 aartvfa.
schuldig of onschuldig., aoze mani n(ad iets in zich,
dat hem in hare achting hoog boven andere me f
sohen plaatste. Zy voelde zien aangedaan op een
wijze, die zeer onaangenaam voor haar was. Het
was al!s of iedere snaar van haar wezen in ha-me
nie was gestemd, alsof de hand van een taovonaar
het gordij'ii had opgeheven, dat haar al1 te eng loven
had omsloten en haar een nieuwe wereld had ge
toond, die ..glamde vau schoonheid en be'oftc. Zó
wilde ook zoo gevoelen, zij wilde d© gon xg ps mv
fcen, die hy smaakte.en den geedd iPt gevoelétn, dia
riju bleek, geleerd gelaat Ead verlicht.
Wordt vervolgd.
