illimit Kiens-
Mmtutit- Luiliiillil
Kledingmagazijnen HERMAN HYPELS,
Van allerlei uil de Men-
schelijke samenleving.
onze specialiteit.
Dinsdag 16 Juni 1925
68ste Jaargang, No. 7654-
llliyeitfüi's i O, j.b. TRAPNAN Cu., Sehagen
EERSTE BLAD.
Gemengd Nieuws.
SC HAGER
COURANT.
Dit bind vorachljnt vioiemnal por wook: Dinsdag, Woonndag, Donder
dag on Zaterdag. DIJ inzending tot 'o morgens 0 uur, wordon Advor-
(ontlën nog zoovool mogelijk in hot oogéluitkomorid nummovj goplantat,
P03TÖEKENINQ No. 23330. INT. TEI.EF no. 20
Prijs por 0 nmnndon f 1.05- Lonno nummoïo 0 cent. ADVlïDTItN-
TïöN van 1 tci 6 rogols fl.10, io.Wo rogol moor CO cont (hewijdwo,
lnboffEopon). Grooto lol Iers worden naar ptanliqcntmta l.oveLon.L
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
REIZEN NAAR INDIë IN VROEGER DAGEN.
de wijk naar Holland hadden genomen. Platzak, het
hoofd vol muizenissen, zonder werk door onze ha-I
vensteden rondslenterend, vielen deze gemeenlijk in
handen van een of anderen volkhouder, een van die
talrijke individuen, die tegen den tijd, dat de jCom-
pagniescbepen stonden te vertrekken, grachten en
bruggen afliepen en, als zij zulk een werkloos
ronddoolenden vreemdeling gewaar werden, een
Vriendschappelijk praatje met hem aanknoopten.
Was men eenmaal in het ruime sop gekomen, dan
wachtte der bemanning een reeks van ongemakken,
waardoor de gezondheid werd bedreigd. Daar was
de overgang van de koude in de verzengende hitte
van de keerkringen en wederom in de koude., als
men deze achter den rug had. De felle dorst onder
Wie het Rijksmuseum te Amsterdam1 met zijn den evenaar, het bederf van proviand en drinkwa-
Iprachtige schilderij en verzameling kent, kent ook de ter, de ondragelijke stank en de onzindelijkheid aan
enkele schilderijen, die daarin voorkomen, en die I boord van het schip, Wat naamloos lijden de
ons z.n. retourvloten doen zien, hetzij bij vertrek op dorst tusschen de keerkringen veroorzaken kon,
de reede van Batavia, hetzij bij aankomst voor wordt in journaal op journaal, in reis-- op reisbe-
Texel of voor Amsterdam. De aankomst van zoo'n schrijving met schrille kleuren geschilderd. Soms
jretourvloot was een gebeurteni op zichzelf, in die was het water zoo slecht, dat iemand walgde als hij
jdagen niet minder belanwgekkend dan tijdens de be het te zien of te ruiken kreeg. Met de provisie was
narde oorlogsdagen, het verterek van een schip naar het al even treurig gesteld en dit laatste was voor
Indië, dat per advertentie tevoren werd aangekon- een deel te wijten aan de oneerlijkheid van de leve-
digd. In den regel waren er twee retourvloten, een ranciers, die slechte qualiteit leverden. „De wereld
in November, een andere in Februari. De economi- deugt niet", verzuchtte Gerard Reynst in een brief
sche waarde dezer retourvloten was verschillend.uit het schip, waarop hij in 1613 als Gouverneur-
Een der meest waardevolle was wel die, wejke in Generaal naar Indië zeilde, en hij had het een eeuw
1670 binnenkwam en die een voorraad Indische pro- later nog kunnen herhalen, Hoofdzakelijk echter
ducten vevatte, welke een opbrengst van ongeveer sproot het bederf van detprovisie hienfifc voort, dat
15 rnill. gulden verzekerde. In die retourvloten wa- het bewaren van den mondkost, vooral' op de uitr
ren kapitalen van aanzienlijke kooplieden belegd; reis, alleen in het ruimi k:on geschieden, en. wat
Iverlies van zulk een vloot, hetzij door storm, hetzij hitte en stank bij' het openen der luiken onder
door het vallen in handen van den vijand, zou voor vonden wordt, is overbekend, aldus laat een sohrijh
Amsterdamsche en andere kooplieden eèn gevolg ver van 't laatst 'der 18e eeuw zich. uit. Neen, voou
hebben kunnen gehad als wij 'het bij Antonius in VJiju genoegen behoefde men een reis naar Ihdië
Shakespeare's „Koopman van Venetië" aanschou- in de17e of '18e 'eeuw niet te ondernemen en sléhts
wen. De retourvloot stond nominaal onder leiding zijl gingen dan ook daarheen, die djoor huhf ambt
van een admiraal, in den regel een hooggeplaatst of, gelijk bij enkelen, door hun roeping daartoe
dienaar van de Compagnie, die de terugreis naar het j werden gedreven Hn zelfs voor degenen, die in
vaderland aanvaardde. Feitelijk echter zorgde iede-hooge positie verkeerden» waren de aceomiodaties
re schipper voor eigen schip en op die wijze kwam nog bescheiden genoeg.
men da nook werkelijk het beste terecht. j Aan, de handhaving van de orde en tucht op de
Het vertrek van zoo'n retourvloot ging met veel1 schepen 'der O.-k Compagnie heeft dezelfde schrij-
plechtigheid, met openbaren bidstond gepaard, enver een niet minder merkwaardige bijdrage gewijd,
den avond tevoren zat de z.n. admiraal met al de Daaruit blijkt dat, al ginig 'het ook ruw toe in dien
opvarenden van rang aan een feestelijk maaltijd,: tijd, de justitie en politie op het schip toch nauwkeu-
aan, die uren duurde en die eerst in het einde derjrjg waren geregeld; over vergrijpen ,op welke geld-"
achttiende eeuw, toen de financiën der Compagnie j boete o* lichte lijfstraffen stonden, vonnisten d.e
het niet meer veroorloofden, werd afgeschaft. opperkoopman, onderkoopman, schipper of eenige
Het -reizen met die retourvloten was echter, zelfsandere hoofdbevelhebbers, die tezamen den dage
voor de hooggeplaatsten, nu niet bepaald een ge- üjkschen, particulieren of scheepsraad uitmaakten
noegen. In het laatst van' de zeventiende eeuw sprak van den bodem, waar zij Waren voorgevallen. Wat
men zelfs van een „wettigen duur" van een reis aan boord als misdrijf gold en welke straffen er wer-
naar Indië; deze bedroeg toen 7Ya maand, terwijl j den opgelegd/, stond geschreven in een door de Sta
voor kortere reizen door de Compagnie premie werd ten-Generaal uitgevaardigden artikelbrief, die door
verleend. Van een regelmatigen trekschuitendienst I alle bedienden van de Compagnie bezworen moest
had intusschen de verbinding met de koloniën nog'worden, en, zoolang hun diensttijd, duurde, voor hen
niet veel., hetgeen al' blijkt uit de ongerustheid, die van kracht bleef. Dat men op de schepen niets ge-
KATOENPAKJES 3.50, 4,50, 6,50, 8,50, 10,50
CHEVIOT en FANTASIE-STOF
6,50, 8,50, 10,50, 13,50, 16,50
LOSSE BROEKJES, LOSSE BEFJES,
LOSSE KRAGEN.
JONGENSCOSTUMES, lange of korte broek
9,50, 12,50, 15,50, 18,50, 22,50.
STBEDS AFWISSELENDS KEUZE.
begon te heerschen, wanneer de vloot enkele dagen
later binnenkwam dan men haar verwacht had. en
ook uit het feit, dat de reisduur van 6 tot 8 maan
den afwisselde. Daarbij was dan het oponthoud aan
de Kaap, hetwelk tusschen 2 en 2>£ maand wisselde
al naarmate er meer of minder reparatie aan een
schip noodig was, niet meegerekend. Het gevaar, dat
men in die dagen op zeereizen liep, werd in zoo
verre beperkt,, wijl men in den regel met een betrek-
doogde wat tot „kleinage" van de religie strekte,
sprak bij een in elk geval uiterlijk zoo godsdienstig
volk als de Nederlanders van destijds, haast van
zelf. Wellicht minder uit eerbied voor ieders per
soonlijke overtuiging, dan wel om rast en vrede te
handhaven, was ook bepaald, dat ieder, die eenige
kwestiën of disputen van 'godsdienst opwierp, ge
straft zou worden telkens als het voorviel, met ver
lies van een maand gage, en zoo uit de twistgesprek
kelijk groot aantal schepen tegelijk reisde. De on-ken haat of twist voortsproot, daarenboven nog met
veiligheid van de zee, die door kapers bedreigd werd,
maakte zulk een samengaan van schepen niet al
leen wenschelijk, doch ook de uitrusting met en
kele kanonnen noodzakelijk.
Maar van iets, wat ook maar in de verste verte
geleek op den maildienst, dien wij #edert jaar en
dag naar Indië en andere verre gewesten gewoon
zijn, en ook als iets heel gewoons, vanzelfsprekends
beschouwen, hadden de reizen met de retourvloten
de O. I. Compagnie weinig of niets. Gemakken had
men aan boord weinige of geene; vermaken trof
men er sleehts in geringe mate aan. De reis duurde
lang, en het eenige voordeel, dat zij bood.boven de
tegenwoordige, was wellicht daarin gelegen, dat zij
niet zoo gestreng aan een tevoren bekende vaar
route was gebonden. Maar overigens! De gezond
heidstoestand op de schepen der O. I. Compagnie en
de medische voorzorgen, die tegen ziekten werden
genomen, lieten alles, maar dan ook alles te wen-
schen over. Wij, met de geriefelijkheden en de hy
giënische inrichting van de hedendaagsche stoom
schepen, vertrouwd, kunnen ons nauwelijks voor
stellen, hoe jammerlijk ellende de ziekten destijds,
de geheele zeventiende en achttiende eeuw door, op
de schepen der Compagnie teweegbrachten. Som
wijlen, aldus verhaalt ons Dr. J. de Hall-u in zijn
studie over ziekten, en dokters op de schepen der
0. I. Compagnie, waren deze schepen drijvende gast
huizen gelijk. Het was niet anders dan of de pest
in het schip was, zoo schreef een scheepschirurgijn,
die in 1640 de reis naar Batavia deed De scheurbuik,
toode loop en waterzucht heerschten dapper onder
het volk, als ook hoofdpijn, brandkoortsen. krank
zinnigheid en razernij. Alle aangewende remediën wa
ren vergeefs, zoo verklaart hij: „de ziekten vermeer
derden en storven velen van ons volk, soms zeer
ellendig." Het kwam voor, dat er op één bodem 40
tot 50 man ziek waren en binnen wel enkele dagen
70 in de kooi stortten. Verscheidene oorzaken werk
ten ertoe mede, dat de ziekten veeltijds een aan
vang' namen niet alleen, maar sterk woedden, ter-
arbitrale correctie. Wie zich niet tevreden hield mei
het rantsoen of tersluiks eenigen wijn uit de pro
visie haalde, verbeurde twee, en wie, onder voor
wendsel dat zij niet goed/ was, eigenmachtig eenige
victualie over boord wierp, één maand gage. Tot ver
houding van de vele ongelukken, die uit het dobbelen
en spelen voortkwamen, was voorgeschreven, dat
niemand binnen scheepsboord brengen of maken
mocht dobbelsteenen, kaartspel of andere daartoe
nende instrumenten, op straffe van acht dagen lang
te water en brood in de boeien te worden gezet. Op
dronkenschap stond een boete van een maand gage.
Wie „plukhaarde" of met vuisten sloeg, zou drie
dagen te water en brood in de ijzers geslagen wor
den, en wie eenig. mes trok met het doel iemand leed
te doën of te kwetsen zou met een mes door de hand
aan den mast genageld worden en aldaar zoolang
staan totdat hij hetzelve doortrok. Wie iemand
doodde, zou met den doode levend over boord gezet
worden en zijn „maandgelden" verbeuren. Men ziet
het, men spotte op de schepen van de O. I. Compag
nie niet met overtreding van tucht, en men was er
met kastijdingen niet karig. Ook niet met lijfstraffen,
van welke het meest in zwang waren 'de ra loopen,
laarzen, kielhalen, geeselen en brandmerken. Dat
echter dergelijke krachtige souligneering van de tucht
in die ruwe dagen noodig was, béhoeft nauwelijks
betoog. Het bleek ook dikwijls in de practijk; er be-
sondi nu eenmaal geen bandeloozer dier, zoo ge
tuigde een reiziger van omstreeks 1711,- 'dan een
matroos.
Niets gaf meer aanMdingi tot twist en tweedracht,
dan het samenleven van soldaten en raatrozen
op hetzelfde schip. En 'alsof 'dit 'alles voor het ver
storen van de rust geen straf genoeg opleverde,
kwam daar nu nog de moeite bijl, die men van de
vrouwelijke passagiers ondervond. Jalouzie en on-
eenigheid waren aan de orde van dien. dag, en wat
kon men er tegen, doen, wanneer het vrouwelijke
familieleden betrof van hooge, aan boord meege
nomen: passagiers? Anders was het^natuurlijk, wan-
J Tr.i:,4-
SCHAüEDI
HELDER.
wijl men nog op de reede lag; de kdude, die het volk neer deze vrouwelijke passagiers^ zich door list
in het gure. vochtige najaarsseizoen had uit te staan,! op de uitgaande sonepen hadden ingescheept; dat
als het uitblijven van den Oostenwind het uitzeilenwaren voor het meerendeel' deernen uit de Iaag-
belette en tegen welken zij zich, omdat de kombuis ste heffe van het volk, clie, omdat zij wegens haar
de eenige plaats aan boord, waar gestookt werd,1 ergelijk levensgedrag werden verfoeid, het in het
zelfs op de grootste schepen slechts drie personen i vaderland te benauwd kregen en in Indië of aan
kon bevatten, niet anders beschermen kon dan door de Kaap hoopten vooruit te komen door een goed
in kooien en hoeken van het schip te gaan liggen: huwelijk. Het gebeurde meer dan eens, dat men,
ontdekt, dan was het met de gehoorzaamheid dik
werf dadelijk gedaan.
Neen, het kan niet genoeg gezegd worden, dat
het zelden pleister reizen waren, die de uitvaren-
den naar Indië otfi'deinaar het vaderland terugkee
renden moesten cdefnemen. Kon het ook anders,
waar alleen reeds om de kosten, van specaale rei
zigersschepen geen sprake kon zjj;a,e_h. oij alle de
vloten van de OX*Compagnie He lading hoofdzaak
was? Kon het bovendien ahcLersy waar in de geschie
denis wel' is komen vast te staan dat de winzucht
er de Oompagnie' toe dreef om de vaartuigen te
lang in de vaart te gouden, eigenlijk ook dan, wan
neer zijl nog slechts waarde voor den slöoper had
den? Zoo min mogelijk werd aan hun zeewaardig"
beid besteed en zooveel mogelijk lading werd hun
meegegeven- Wie dacht er toen aan een verplichting
tot expertise, aan een goed geregeld verzekerings
wezen, aan Oen scherp geregeld toezicht van de
Overheid altamet dingen, die wijl in onze geordende
samenleving van thans heet gewoon en normaal
vinden. De schepen kooiden ook, nadat zijl op de
werf van hét eiland' '„Onrust"'wat waren opgelapt,
vaak geen zee bouwen en sprongen wel' eens lek
bij den eersten storm. De mediciinkist van den
heelmeester was, ondanks de veelvuldig! voorko
mende ziekten en ohgesteldhede, in den regel
schraal voorzien; die heelmeester zelf was biet
veel meer dan een onbevoegd kwakzalver.Somtijds
werden de slachtoffers van zulke slechte toestan
den over boord gezet; zelfs dan wanneer de va-
derlandsohe kust, die redding had kunnen breh
gen, reeds in het zidht was. Niet allen maakten
het zoo bont alö die eene, die in 1623 op een uit
gaand schip meeging, en die, toen het aantal doo
den onder zijn patiëhfcen te veel' opviel, moest be
kennen, dat hij zeven pesohen van de vloot met
voorbedachten rade, omdat zij' hem in hun ziekte
„wat al te lastig vielen .en hij daarvan begeerde
ontslagen te zijn," van het leven beroofd had,
"Maar ook zonder dat vervielen do chirurgijns som
tijds tot daden, die geen! daglicht mochten zien.
Waarlijk, wanneer men al de nukken van do zee
niet vreesde en de niet-bevarenen onder onze
voorouders deden dat evenzeer als hun nazaten
<an thaDS dan nog was ier genoeg, dat van een
reis naar de ver afgelegen OostTndiën afschrikte.
A la wij onze tegenwoordige modern ingerichte
mailschepen zien, en dan hooren van de verha
len van b.v. onze grootvaders, die naar Indië voe
ren in den tijd, dat eer neg avonturen te beleven
vielen; dat het neg een gebied was, dat onder
bijzondere omstandigheden leefde dan bekla
•en wij hen om het weinige oomfort, dat zij von
Jen. Als wij: b.y. in de bakende militaire schetsen
aan Indië gewijd, door Van Rees, kennis jnakdn
met de vaart aan boord "van een der schepen van
dien tijd, die passagiers slechte -medenamen om
dat het nu eenmaal' niet anders kon wel dan1
begrijpen wij eigenlijk niet, hoe de menschen het
hebben kunnen uithouden. Maar toch, alb meh do
brieven van. opvarenden uit die dage® leest, die
hun eigen lot natuurlijk vergeleken met dat vainf de
Oost Indie-vaarders van de zeventiende en de acht
tiende eeuw, wel dan kunnelrt zij! bijna, niet ophou
den met lor te brengen aan de verbeterinjgeii, die
inmiddels zij'n ontstaan, Dan lijkt de reds hun een
genoegen, bijna een aangenaam uitstapjee, vergei'e
ken met die van hun voorouders van nog geen.
eeuw gel'eden. Nu is het waar, dat geen tijd zoo
groote en ingrijpende verbeteringen, vooral op het
gebied van verkeer, nationaal' zoowel als inter
nationaal1, (heeft'aanschouwd alSldelonzo; het thans
levende oudere geslacht heeft de trekschuit en het
vliegtuig beide in gebruik gezien. Maar toch, er
komt een neiging in ons om ons af te vragen, of
wellicht onze kleinkinderen reeds de tegenwoor
dige mailschepen met hun danszalen* hun overaeJvte
baden, hun sport, hun prachtige eetzalen,over
een driekwart eeuw ouderwetse® zullen vinden,
en of dat nageslacht ons zal beklagen, dat wtj op
die wijze hebben moeten reizen. Misschien komt
men dan in 'één dag, wellicht nog kotier, van
Liverpool naar New York; wellicht bestaan dan
geen reizen meer, waardoor Indie en Nederland
•toch nog altijd drie weken van elkander zijnge
scheiden. Het schrijven van eon öohete uit het jaar
1999 blijft nog altijd een afwtrebkelijke en, voor
degenen, die hun fantasie, behoorlijk kunnen la
ten werken, ook.... gemakel5j*ke taak.
(Na zijin terugkeer uit Nederland: heeft de gewezen
kroonprins uitlevering van het geschenk gevraagd,
waartegen de socialistische groep van.' dén Pruisi-
schen stedendag opkwam. Zij, plaatste zich op het
standpunt datt. de belofte, slechts mondeling aan den
kroonprins gegeven, juridisch niet bindend was en
stelde voor het servies in een museum op te nemen.
De Stedendag benoemde een commissie, om over dit
voorstel rapport uit te brengen, en deze heeft thans
met alle burgerlijke tegen de socialistische stemmen
beslist dat de schenkers opmoreele gronden verplicht
zijn, hun belofte gestand te doen. De kroonprins zal
dus zijn servies, dat een waarde heeft van omstreeks
een millioen mark, binnenkort wel krijgen.
db stakende mijnwerkers in schotland.
De stakendemajnwerkers in Nieuw-Schotland heb
ben zich gisteren, volgens oen bericht uit Glacé Bay,
overgegeven aan brandstichting en plundering. Zij
drongen met geweld de krachtstatiöns van New Wa
terford binnen en sloegen onmisbare onderdeelen van
de machines stuk, waardoor de krachtbron voor de
mijnpompen al&esneden werd. Provinciale politie dit
Halifax herstelde de orde, onder bescherming van de
militaire macht. Vijf-en-twintig politiebeambten lig
gen in het ziekenhuis met kwetsuren die zij in
gevechten met de stakers eergisteren hadden opge-
loopen.
hun gedwongen werkloosheid en het gebrek aan be
weging, die zoolang zij iemand niet in den ergsten
graad aantast, juist zoo noodig werden geacht td
genezing van de scheurbuik: het gebrek aan de noo-
dige plunje en verschooning, waardoor velen ge
noodzaakt waren om bij regen met doornatte klee-
ren aan het lijf te blijven doorloopen; het onmatig
gebruik van de harde scheepskost, zonder een halve
struisvogelmaag niet te verteren gelijk een oude
reisbeschrijving het uitdrukt. Het eerst en het ergst
doorstonden de ziekten veelal de soldaten of Duit-
schers, of andere vreemdelingen, die als afgedankte
of gedeserteerde militairen, of om andere redenen
reeds ©en gedeelte der reis achter den rug heb
bende, in een der soldaten- of matrozeverblijven een
vrouwspersoon, in manndhkl'eeren verstoken, ont
dekte. Zulke „verstekelingen" werden, wanneer zij
tijdig waren ontdekt, aan do Kaap afgezet; soms
ook meegenomen tot aan Batavia, en dan met het
eerstvolgende schip weer teruggezonden. Een en
kelen keer echter gelukte het haar zdah tot het
einde van de reis schuil te houden en het voor
oogen staande doel1: Indië te bereiken, ook te
verwezenlijken. Zulke vrouwen leverden natuurlijk
geen last oo, zoolang zij''er nog belang bij hadden
haar ware gedaanti te verbergen; waren zij eenmaal'
het huwelijksgeschenk aan den kroon
prins.
Reeds meermalen hebben wij gewag gemaakt van
het huwelijksgeschenk, dat de Pruisische steden
indertijd den kroonprins hadden toegezegd. Het be
stond uit een zilveren tafelservies, welks vervaardi
ging aan de bekendste zilversmeden des lands werd
opgedragen. Toen de oorlog uitbrak was het nog
niet af en toen het voltooid werd. was de tijd voor
aanbieding weinig geschikt. Het werd in de kelder
van de rijksbank opgeborgen en is daar nog.
radio-torens voor de fransche kust
wacht.
De onderstaatssecretaris voor dé koopvaardijhavens
heeft een plan goedgekeurd tot oprichting langs de
Fransche kust van radio-torens die door middel van
draadlooze seinen schepen met ontvangtoestellen in
staat zullen stellen, zoowel hun positie ten opzichte
van de kust op verren afstand te bepalen als hun
weg naar de haven te vinden, bij mist, wanneer de
gewone vuren niet zichtbaar zijn.
renpaarden verbrand.
Donderdagavond zijin biji Merlerault drie spoor
wagens met renpaarden in brand geraakt. Twee war
gens zijn totaal vernield. Men heeft nog drie paar
den kunnen redden, de andere zijn verbrandOn
voorzichtigheid van een van de knechts, die de paar
den vergezeldén, moet do brand veroorzaakt hebben.
uitsluiting.
In de buitengewone vergadering van de patroons
in dé Duitsche houtindustrie is Vrijdag mot op 2
na algenicene stemmen besloten van Zaterdag af
alle houtbewerkers en timmerlieden in geheel
Duitschland uit te sluiten. Dit besluit is een ant
woord op den eisch van de arbeiders die een uur
loon van 1.12 mark hadden verlangd, een loon dat
volgens' de patroons onmogelijk kan worden betaald.
typische toestanden in engeland.
Vrijdag is de gepensioneerde kapitein Massy tot
City Marshall gekozen, een waardigheid die bij' de
'bevolking uiterst populair is, omdat de' „mooiste
man" van Londen, zooals het in den volksmond
heet, door die verkiezing aangewezen wordt. Do heele
functie van den City Marshall bestaat in het rij
den te paard voor de koets van den Lord-Major uit, in
een schitterende uniform, die niet veel onderdoet
voor een groot tenue veldïnaarschalksuniform. Het is
begrijpelijk dat men voor zulk een beroep, dat overi
gens met f4800 gesalarieerd wordt, iemand: van. im
posante afmetingen en welgevormde gelaatstrekken
kiest, en vandaar de belangstelling die zich telken
jare, vooral onder bpt vrouwelijk deel der bevolking,
openbaart.
Er waren dit jaar 450 candidaten, waaronder
teeken des tij'ds twee vrouwen van zes voet en
evenredigen omvang, maar de City vaderen hebben
een vrouwelijke candidatuur onmiddellijk afgewezen.
Na schifting door lagere beambten bleven ten slotte
zes candidaten over, die zich in persoon aan de ge
meenteraadsleden moesten voorstellen in de Gilden-
hal, en na de tweede stemming bleek kapitein
Massy de gelukkige te zijn geworden, die een jaar
lang door het volk zal worde naangegaa.pt.
een nieuwe controle.
In de Daily Express deelt Lord Beaverbrook mede
dat voortaan een bijzondere afdeeling van zijn blad
werkzaam zal zijn. om de hoedanigheden van de
goederen die erin geadverteerd worden, te controleer
ren. Het bestuur van de Daily Express heeft besloten
(het advies) van deze afdeeling in te winnen over den
aard van die goederen en onvoorwaardelijk daarnaar
te handelen.
De Daily Express, zegt hij, kan zich veroorloven een
keus te doe<n, aangezien haar meer advertenties wor
den aangeboden dan zij op kan nemen. Zij. zal die
macht gébruiken om to zorgen dat haar lezers die
advertenties onder de oogen krijgen welke den voor-
deeligsten koop aan de koopers aanMeden. Zoomede-
besluit Lord "Beaverbrook, zal het blad eerlijk spel
spelen jegens alles wier belangen behartiging ver
dienen; jegens de lezers die het vertrouwen; jegens
de groote massa van Britsche kleinhandelaars die
nooit tracht den kooper te misleiden, maar zooveel
mogelijk- waar voor geld geeft en ten slotte jegens
haar eigen reputatie als onafhankelijk, en onpartijdig
blad.
de huishuren in rusland.
Het presidium vq,n het al-Russisch centraal uitvoe
rend comité heeft, volgens de Ekon. Sjisnj, een nieu
we verordening op de heffing van huishuren vast
gesteld. Volgens de nieuwe bepalingen zullen de hu
ren voortaan zoo mogen worden vastgesteld, dat de
exploitatie der huizen geen tekort oplevert, terwijl
thans bestaande tekorten, door toeslagen op de hu
ren, binnen een redelijk aantal jaren zullen mo
gen worden gedekt. Van lieden, die in sowjetdienst
zijn, zullen echter geen huren hooger dan 150 pet. van.
de tegenwoordig door hen betaalde huur mogen wor
den geëischt. Woningruimte, die boven, de wettelijk
bepaalde maat wordt beschikbaar gesteld, zal betaald
moeten worden volgens een tarief, dat driemaal zoo
hoog is als het gewone tarief.
Naar de Ekon. Sjisnj meldt, zijn de huren, die de
particuliere handelaars moeten betalen voor win
kel- en. magazijnruimte, thans gemiddeld driemaal
zoo hoog als voor den oorlog. Tn het algemeen kan
gezegd worden, dat de huur 40 van het onkosten-
budget uitmaakt. Er bestaan evenwel plannen, deze
huren te verlagen.