illimit Kiens- Mmtutit- Luiliiillil Kledingmagazijnen HERMAN HYPELS, Van allerlei uil de Men- schelijke samenleving. onze specialiteit. Dinsdag 16 Juni 1925 68ste Jaargang, No. 7654- llliyeitfüi's i O, j.b. TRAPNAN Cu., Sehagen EERSTE BLAD. Gemengd Nieuws. SC HAGER COURANT. Dit bind vorachljnt vioiemnal por wook: Dinsdag, Woonndag, Donder dag on Zaterdag. DIJ inzending tot 'o morgens 0 uur, wordon Advor- (ontlën nog zoovool mogelijk in hot oogéluitkomorid nummovj goplantat, P03TÖEKENINQ No. 23330. INT. TEI.EF no. 20 Prijs por 0 nmnndon f 1.05- Lonno nummoïo 0 cent. ADVlïDTItN- TïöN van 1 tci 6 rogols fl.10, io.Wo rogol moor CO cont (hewijdwo, lnboffEopon). Grooto lol Iers worden naar ptanliqcntmta l.oveLon.L DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. REIZEN NAAR INDIë IN VROEGER DAGEN. de wijk naar Holland hadden genomen. Platzak, het hoofd vol muizenissen, zonder werk door onze ha-I vensteden rondslenterend, vielen deze gemeenlijk in handen van een of anderen volkhouder, een van die talrijke individuen, die tegen den tijd, dat de jCom- pagniescbepen stonden te vertrekken, grachten en bruggen afliepen en, als zij zulk een werkloos ronddoolenden vreemdeling gewaar werden, een Vriendschappelijk praatje met hem aanknoopten. Was men eenmaal in het ruime sop gekomen, dan wachtte der bemanning een reeks van ongemakken, waardoor de gezondheid werd bedreigd. Daar was de overgang van de koude in de verzengende hitte van de keerkringen en wederom in de koude., als men deze achter den rug had. De felle dorst onder Wie het Rijksmuseum te Amsterdam1 met zijn den evenaar, het bederf van proviand en drinkwa- Iprachtige schilderij en verzameling kent, kent ook de ter, de ondragelijke stank en de onzindelijkheid aan enkele schilderijen, die daarin voorkomen, en die I boord van het schip, Wat naamloos lijden de ons z.n. retourvloten doen zien, hetzij bij vertrek op dorst tusschen de keerkringen veroorzaken kon, de reede van Batavia, hetzij bij aankomst voor wordt in journaal op journaal, in reis-- op reisbe- Texel of voor Amsterdam. De aankomst van zoo'n schrijving met schrille kleuren geschilderd. Soms jretourvloot was een gebeurteni op zichzelf, in die was het water zoo slecht, dat iemand walgde als hij jdagen niet minder belanwgekkend dan tijdens de be het te zien of te ruiken kreeg. Met de provisie was narde oorlogsdagen, het verterek van een schip naar het al even treurig gesteld en dit laatste was voor Indië, dat per advertentie tevoren werd aangekon- een deel te wijten aan de oneerlijkheid van de leve- digd. In den regel waren er twee retourvloten, een ranciers, die slechte qualiteit leverden. „De wereld in November, een andere in Februari. De economi- deugt niet", verzuchtte Gerard Reynst in een brief sche waarde dezer retourvloten was verschillend.uit het schip, waarop hij in 1613 als Gouverneur- Een der meest waardevolle was wel die, wejke in Generaal naar Indië zeilde, en hij had het een eeuw 1670 binnenkwam en die een voorraad Indische pro- later nog kunnen herhalen, Hoofdzakelijk echter ducten vevatte, welke een opbrengst van ongeveer sproot het bederf van detprovisie hienfifc voort, dat 15 rnill. gulden verzekerde. In die retourvloten wa- het bewaren van den mondkost, vooral' op de uitr ren kapitalen van aanzienlijke kooplieden belegd; reis, alleen in het ruimi k:on geschieden, en. wat Iverlies van zulk een vloot, hetzij door storm, hetzij hitte en stank bij' het openen der luiken onder door het vallen in handen van den vijand, zou voor vonden wordt, is overbekend, aldus laat een sohrijh Amsterdamsche en andere kooplieden eèn gevolg ver van 't laatst 'der 18e eeuw zich. uit. Neen, voou hebben kunnen gehad als wij 'het bij Antonius in VJiju genoegen behoefde men een reis naar Ihdië Shakespeare's „Koopman van Venetië" aanschou- in de17e of '18e 'eeuw niet te ondernemen en sléhts wen. De retourvloot stond nominaal onder leiding zijl gingen dan ook daarheen, die djoor huhf ambt van een admiraal, in den regel een hooggeplaatst of, gelijk bij enkelen, door hun roeping daartoe dienaar van de Compagnie, die de terugreis naar het j werden gedreven Hn zelfs voor degenen, die in vaderland aanvaardde. Feitelijk echter zorgde iede-hooge positie verkeerden» waren de aceomiodaties re schipper voor eigen schip en op die wijze kwam nog bescheiden genoeg. men da nook werkelijk het beste terecht. j Aan, de handhaving van de orde en tucht op de Het vertrek van zoo'n retourvloot ging met veel1 schepen 'der O.-k Compagnie heeft dezelfde schrij- plechtigheid, met openbaren bidstond gepaard, enver een niet minder merkwaardige bijdrage gewijd, den avond tevoren zat de z.n. admiraal met al de Daaruit blijkt dat, al ginig 'het ook ruw toe in dien opvarenden van rang aan een feestelijk maaltijd,: tijd, de justitie en politie op het schip toch nauwkeu- aan, die uren duurde en die eerst in het einde derjrjg waren geregeld; over vergrijpen ,op welke geld-" achttiende eeuw, toen de financiën der Compagnie j boete o* lichte lijfstraffen stonden, vonnisten d.e het niet meer veroorloofden, werd afgeschaft. opperkoopman, onderkoopman, schipper of eenige Het -reizen met die retourvloten was echter, zelfsandere hoofdbevelhebbers, die tezamen den dage voor de hooggeplaatsten, nu niet bepaald een ge- üjkschen, particulieren of scheepsraad uitmaakten noegen. In het laatst van' de zeventiende eeuw sprak van den bodem, waar zij Waren voorgevallen. Wat men zelfs van een „wettigen duur" van een reis aan boord als misdrijf gold en welke straffen er wer- naar Indië; deze bedroeg toen 7Ya maand, terwijl j den opgelegd/, stond geschreven in een door de Sta voor kortere reizen door de Compagnie premie werd ten-Generaal uitgevaardigden artikelbrief, die door verleend. Van een regelmatigen trekschuitendienst I alle bedienden van de Compagnie bezworen moest had intusschen de verbinding met de koloniën nog'worden, en, zoolang hun diensttijd, duurde, voor hen niet veel., hetgeen al' blijkt uit de ongerustheid, die van kracht bleef. Dat men op de schepen niets ge- KATOENPAKJES 3.50, 4,50, 6,50, 8,50, 10,50 CHEVIOT en FANTASIE-STOF 6,50, 8,50, 10,50, 13,50, 16,50 LOSSE BROEKJES, LOSSE BEFJES, LOSSE KRAGEN. JONGENSCOSTUMES, lange of korte broek 9,50, 12,50, 15,50, 18,50, 22,50. STBEDS AFWISSELENDS KEUZE. begon te heerschen, wanneer de vloot enkele dagen later binnenkwam dan men haar verwacht had. en ook uit het feit, dat de reisduur van 6 tot 8 maan den afwisselde. Daarbij was dan het oponthoud aan de Kaap, hetwelk tusschen 2 en 2>£ maand wisselde al naarmate er meer of minder reparatie aan een schip noodig was, niet meegerekend. Het gevaar, dat men in die dagen op zeereizen liep, werd in zoo verre beperkt,, wijl men in den regel met een betrek- doogde wat tot „kleinage" van de religie strekte, sprak bij een in elk geval uiterlijk zoo godsdienstig volk als de Nederlanders van destijds, haast van zelf. Wellicht minder uit eerbied voor ieders per soonlijke overtuiging, dan wel om rast en vrede te handhaven, was ook bepaald, dat ieder, die eenige kwestiën of disputen van 'godsdienst opwierp, ge straft zou worden telkens als het voorviel, met ver lies van een maand gage, en zoo uit de twistgesprek kelijk groot aantal schepen tegelijk reisde. De on-ken haat of twist voortsproot, daarenboven nog met veiligheid van de zee, die door kapers bedreigd werd, maakte zulk een samengaan van schepen niet al leen wenschelijk, doch ook de uitrusting met en kele kanonnen noodzakelijk. Maar van iets, wat ook maar in de verste verte geleek op den maildienst, dien wij #edert jaar en dag naar Indië en andere verre gewesten gewoon zijn, en ook als iets heel gewoons, vanzelfsprekends beschouwen, hadden de reizen met de retourvloten de O. I. Compagnie weinig of niets. Gemakken had men aan boord weinige of geene; vermaken trof men er sleehts in geringe mate aan. De reis duurde lang, en het eenige voordeel, dat zij bood.boven de tegenwoordige, was wellicht daarin gelegen, dat zij niet zoo gestreng aan een tevoren bekende vaar route was gebonden. Maar overigens! De gezond heidstoestand op de schepen der O. I. Compagnie en de medische voorzorgen, die tegen ziekten werden genomen, lieten alles, maar dan ook alles te wen- schen over. Wij, met de geriefelijkheden en de hy giënische inrichting van de hedendaagsche stoom schepen, vertrouwd, kunnen ons nauwelijks voor stellen, hoe jammerlijk ellende de ziekten destijds, de geheele zeventiende en achttiende eeuw door, op de schepen der Compagnie teweegbrachten. Som wijlen, aldus verhaalt ons Dr. J. de Hall-u in zijn studie over ziekten, en dokters op de schepen der 0. I. Compagnie, waren deze schepen drijvende gast huizen gelijk. Het was niet anders dan of de pest in het schip was, zoo schreef een scheepschirurgijn, die in 1640 de reis naar Batavia deed De scheurbuik, toode loop en waterzucht heerschten dapper onder het volk, als ook hoofdpijn, brandkoortsen. krank zinnigheid en razernij. Alle aangewende remediën wa ren vergeefs, zoo verklaart hij: „de ziekten vermeer derden en storven velen van ons volk, soms zeer ellendig." Het kwam voor, dat er op één bodem 40 tot 50 man ziek waren en binnen wel enkele dagen 70 in de kooi stortten. Verscheidene oorzaken werk ten ertoe mede, dat de ziekten veeltijds een aan vang' namen niet alleen, maar sterk woedden, ter- arbitrale correctie. Wie zich niet tevreden hield mei het rantsoen of tersluiks eenigen wijn uit de pro visie haalde, verbeurde twee, en wie, onder voor wendsel dat zij niet goed/ was, eigenmachtig eenige victualie over boord wierp, één maand gage. Tot ver houding van de vele ongelukken, die uit het dobbelen en spelen voortkwamen, was voorgeschreven, dat niemand binnen scheepsboord brengen of maken mocht dobbelsteenen, kaartspel of andere daartoe nende instrumenten, op straffe van acht dagen lang te water en brood in de boeien te worden gezet. Op dronkenschap stond een boete van een maand gage. Wie „plukhaarde" of met vuisten sloeg, zou drie dagen te water en brood in de ijzers geslagen wor den, en wie eenig. mes trok met het doel iemand leed te doën of te kwetsen zou met een mes door de hand aan den mast genageld worden en aldaar zoolang staan totdat hij hetzelve doortrok. Wie iemand doodde, zou met den doode levend over boord gezet worden en zijn „maandgelden" verbeuren. Men ziet het, men spotte op de schepen van de O. I. Compag nie niet met overtreding van tucht, en men was er met kastijdingen niet karig. Ook niet met lijfstraffen, van welke het meest in zwang waren 'de ra loopen, laarzen, kielhalen, geeselen en brandmerken. Dat echter dergelijke krachtige souligneering van de tucht in die ruwe dagen noodig was, béhoeft nauwelijks betoog. Het bleek ook dikwijls in de practijk; er be- sondi nu eenmaal geen bandeloozer dier, zoo ge tuigde een reiziger van omstreeks 1711,- 'dan een matroos. Niets gaf meer aanMdingi tot twist en tweedracht, dan het samenleven van soldaten en raatrozen op hetzelfde schip. En 'alsof 'dit 'alles voor het ver storen van de rust geen straf genoeg opleverde, kwam daar nu nog de moeite bijl, die men van de vrouwelijke passagiers ondervond. Jalouzie en on- eenigheid waren aan de orde van dien. dag, en wat kon men er tegen, doen, wanneer het vrouwelijke familieleden betrof van hooge, aan boord meege nomen: passagiers? Anders was het^natuurlijk, wan- J Tr.i:,4- SCHAüEDI HELDER. wijl men nog op de reede lag; de kdude, die het volk neer deze vrouwelijke passagiers^ zich door list in het gure. vochtige najaarsseizoen had uit te staan,! op de uitgaande sonepen hadden ingescheept; dat als het uitblijven van den Oostenwind het uitzeilenwaren voor het meerendeel' deernen uit de Iaag- belette en tegen welken zij zich, omdat de kombuis ste heffe van het volk, clie, omdat zij wegens haar de eenige plaats aan boord, waar gestookt werd,1 ergelijk levensgedrag werden verfoeid, het in het zelfs op de grootste schepen slechts drie personen i vaderland te benauwd kregen en in Indië of aan kon bevatten, niet anders beschermen kon dan door de Kaap hoopten vooruit te komen door een goed in kooien en hoeken van het schip te gaan liggen: huwelijk. Het gebeurde meer dan eens, dat men, ontdekt, dan was het met de gehoorzaamheid dik werf dadelijk gedaan. Neen, het kan niet genoeg gezegd worden, dat het zelden pleister reizen waren, die de uitvaren- den naar Indië otfi'deinaar het vaderland terugkee renden moesten cdefnemen. Kon het ook anders, waar alleen reeds om de kosten, van specaale rei zigersschepen geen sprake kon zjj;a,e_h. oij alle de vloten van de OX*Compagnie He lading hoofdzaak was? Kon het bovendien ahcLersy waar in de geschie denis wel' is komen vast te staan dat de winzucht er de Oompagnie' toe dreef om de vaartuigen te lang in de vaart te gouden, eigenlijk ook dan, wan neer zijl nog slechts waarde voor den slöoper had den? Zoo min mogelijk werd aan hun zeewaardig" beid besteed en zooveel mogelijk lading werd hun meegegeven- Wie dacht er toen aan een verplichting tot expertise, aan een goed geregeld verzekerings wezen, aan Oen scherp geregeld toezicht van de Overheid altamet dingen, die wijl in onze geordende samenleving van thans heet gewoon en normaal vinden. De schepen kooiden ook, nadat zijl op de werf van hét eiland' '„Onrust"'wat waren opgelapt, vaak geen zee bouwen en sprongen wel' eens lek bij den eersten storm. De mediciinkist van den heelmeester was, ondanks de veelvuldig! voorko mende ziekten en ohgesteldhede, in den regel schraal voorzien; die heelmeester zelf was biet veel meer dan een onbevoegd kwakzalver.Somtijds werden de slachtoffers van zulke slechte toestan den over boord gezet; zelfs dan wanneer de va- derlandsohe kust, die redding had kunnen breh gen, reeds in het zidht was. Niet allen maakten het zoo bont alö die eene, die in 1623 op een uit gaand schip meeging, en die, toen het aantal doo den onder zijn patiëhfcen te veel' opviel, moest be kennen, dat hij zeven pesohen van de vloot met voorbedachten rade, omdat zij' hem in hun ziekte „wat al te lastig vielen .en hij daarvan begeerde ontslagen te zijn," van het leven beroofd had, "Maar ook zonder dat vervielen do chirurgijns som tijds tot daden, die geen! daglicht mochten zien. Waarlijk, wanneer men al de nukken van do zee niet vreesde en de niet-bevarenen onder onze voorouders deden dat evenzeer als hun nazaten <an thaDS dan nog was ier genoeg, dat van een reis naar de ver afgelegen OostTndiën afschrikte. A la wij onze tegenwoordige modern ingerichte mailschepen zien, en dan hooren van de verha len van b.v. onze grootvaders, die naar Indië voe ren in den tijd, dat eer neg avonturen te beleven vielen; dat het neg een gebied was, dat onder bijzondere omstandigheden leefde dan bekla •en wij hen om het weinige oomfort, dat zij von Jen. Als wij: b.y. in de bakende militaire schetsen aan Indië gewijd, door Van Rees, kennis jnakdn met de vaart aan boord "van een der schepen van dien tijd, die passagiers slechte -medenamen om dat het nu eenmaal' niet anders kon wel dan1 begrijpen wij eigenlijk niet, hoe de menschen het hebben kunnen uithouden. Maar toch, alb meh do brieven van. opvarenden uit die dage® leest, die hun eigen lot natuurlijk vergeleken met dat vainf de Oost Indie-vaarders van de zeventiende en de acht tiende eeuw, wel dan kunnelrt zij! bijna, niet ophou den met lor te brengen aan de verbeterinjgeii, die inmiddels zij'n ontstaan, Dan lijkt de reds hun een genoegen, bijna een aangenaam uitstapjee, vergei'e ken met die van hun voorouders van nog geen. eeuw gel'eden. Nu is het waar, dat geen tijd zoo groote en ingrijpende verbeteringen, vooral op het gebied van verkeer, nationaal' zoowel als inter nationaal1, (heeft'aanschouwd alSldelonzo; het thans levende oudere geslacht heeft de trekschuit en het vliegtuig beide in gebruik gezien. Maar toch, er komt een neiging in ons om ons af te vragen, of wellicht onze kleinkinderen reeds de tegenwoor dige mailschepen met hun danszalen* hun overaeJvte baden, hun sport, hun prachtige eetzalen,over een driekwart eeuw ouderwetse® zullen vinden, en of dat nageslacht ons zal beklagen, dat wtj op die wijze hebben moeten reizen. Misschien komt men dan in 'één dag, wellicht nog kotier, van Liverpool naar New York; wellicht bestaan dan geen reizen meer, waardoor Indie en Nederland •toch nog altijd drie weken van elkander zijnge scheiden. Het schrijven van eon öohete uit het jaar 1999 blijft nog altijd een afwtrebkelijke en, voor degenen, die hun fantasie, behoorlijk kunnen la ten werken, ook.... gemakel5j*ke taak. (Na zijin terugkeer uit Nederland: heeft de gewezen kroonprins uitlevering van het geschenk gevraagd, waartegen de socialistische groep van.' dén Pruisi- schen stedendag opkwam. Zij, plaatste zich op het standpunt datt. de belofte, slechts mondeling aan den kroonprins gegeven, juridisch niet bindend was en stelde voor het servies in een museum op te nemen. De Stedendag benoemde een commissie, om over dit voorstel rapport uit te brengen, en deze heeft thans met alle burgerlijke tegen de socialistische stemmen beslist dat de schenkers opmoreele gronden verplicht zijn, hun belofte gestand te doen. De kroonprins zal dus zijn servies, dat een waarde heeft van omstreeks een millioen mark, binnenkort wel krijgen. db stakende mijnwerkers in schotland. De stakendemajnwerkers in Nieuw-Schotland heb ben zich gisteren, volgens oen bericht uit Glacé Bay, overgegeven aan brandstichting en plundering. Zij drongen met geweld de krachtstatiöns van New Wa terford binnen en sloegen onmisbare onderdeelen van de machines stuk, waardoor de krachtbron voor de mijnpompen al&esneden werd. Provinciale politie dit Halifax herstelde de orde, onder bescherming van de militaire macht. Vijf-en-twintig politiebeambten lig gen in het ziekenhuis met kwetsuren die zij in gevechten met de stakers eergisteren hadden opge- loopen. hun gedwongen werkloosheid en het gebrek aan be weging, die zoolang zij iemand niet in den ergsten graad aantast, juist zoo noodig werden geacht td genezing van de scheurbuik: het gebrek aan de noo- dige plunje en verschooning, waardoor velen ge noodzaakt waren om bij regen met doornatte klee- ren aan het lijf te blijven doorloopen; het onmatig gebruik van de harde scheepskost, zonder een halve struisvogelmaag niet te verteren gelijk een oude reisbeschrijving het uitdrukt. Het eerst en het ergst doorstonden de ziekten veelal de soldaten of Duit- schers, of andere vreemdelingen, die als afgedankte of gedeserteerde militairen, of om andere redenen reeds ©en gedeelte der reis achter den rug heb bende, in een der soldaten- of matrozeverblijven een vrouwspersoon, in manndhkl'eeren verstoken, ont dekte. Zulke „verstekelingen" werden, wanneer zij tijdig waren ontdekt, aan do Kaap afgezet; soms ook meegenomen tot aan Batavia, en dan met het eerstvolgende schip weer teruggezonden. Een en kelen keer echter gelukte het haar zdah tot het einde van de reis schuil te houden en het voor oogen staande doel1: Indië te bereiken, ook te verwezenlijken. Zulke vrouwen leverden natuurlijk geen last oo, zoolang zij''er nog belang bij hadden haar ware gedaanti te verbergen; waren zij eenmaal' het huwelijksgeschenk aan den kroon prins. Reeds meermalen hebben wij gewag gemaakt van het huwelijksgeschenk, dat de Pruisische steden indertijd den kroonprins hadden toegezegd. Het be stond uit een zilveren tafelservies, welks vervaardi ging aan de bekendste zilversmeden des lands werd opgedragen. Toen de oorlog uitbrak was het nog niet af en toen het voltooid werd. was de tijd voor aanbieding weinig geschikt. Het werd in de kelder van de rijksbank opgeborgen en is daar nog. radio-torens voor de fransche kust wacht. De onderstaatssecretaris voor dé koopvaardijhavens heeft een plan goedgekeurd tot oprichting langs de Fransche kust van radio-torens die door middel van draadlooze seinen schepen met ontvangtoestellen in staat zullen stellen, zoowel hun positie ten opzichte van de kust op verren afstand te bepalen als hun weg naar de haven te vinden, bij mist, wanneer de gewone vuren niet zichtbaar zijn. renpaarden verbrand. Donderdagavond zijin biji Merlerault drie spoor wagens met renpaarden in brand geraakt. Twee war gens zijn totaal vernield. Men heeft nog drie paar den kunnen redden, de andere zijn verbrandOn voorzichtigheid van een van de knechts, die de paar den vergezeldén, moet do brand veroorzaakt hebben. uitsluiting. In de buitengewone vergadering van de patroons in dé Duitsche houtindustrie is Vrijdag mot op 2 na algenicene stemmen besloten van Zaterdag af alle houtbewerkers en timmerlieden in geheel Duitschland uit te sluiten. Dit besluit is een ant woord op den eisch van de arbeiders die een uur loon van 1.12 mark hadden verlangd, een loon dat volgens' de patroons onmogelijk kan worden betaald. typische toestanden in engeland. Vrijdag is de gepensioneerde kapitein Massy tot City Marshall gekozen, een waardigheid die bij' de 'bevolking uiterst populair is, omdat de' „mooiste man" van Londen, zooals het in den volksmond heet, door die verkiezing aangewezen wordt. Do heele functie van den City Marshall bestaat in het rij den te paard voor de koets van den Lord-Major uit, in een schitterende uniform, die niet veel onderdoet voor een groot tenue veldïnaarschalksuniform. Het is begrijpelijk dat men voor zulk een beroep, dat overi gens met f4800 gesalarieerd wordt, iemand: van. im posante afmetingen en welgevormde gelaatstrekken kiest, en vandaar de belangstelling die zich telken jare, vooral onder bpt vrouwelijk deel der bevolking, openbaart. Er waren dit jaar 450 candidaten, waaronder teeken des tij'ds twee vrouwen van zes voet en evenredigen omvang, maar de City vaderen hebben een vrouwelijke candidatuur onmiddellijk afgewezen. Na schifting door lagere beambten bleven ten slotte zes candidaten over, die zich in persoon aan de ge meenteraadsleden moesten voorstellen in de Gilden- hal, en na de tweede stemming bleek kapitein Massy de gelukkige te zijn geworden, die een jaar lang door het volk zal worde naangegaa.pt. een nieuwe controle. In de Daily Express deelt Lord Beaverbrook mede dat voortaan een bijzondere afdeeling van zijn blad werkzaam zal zijn. om de hoedanigheden van de goederen die erin geadverteerd worden, te controleer ren. Het bestuur van de Daily Express heeft besloten (het advies) van deze afdeeling in te winnen over den aard van die goederen en onvoorwaardelijk daarnaar te handelen. De Daily Express, zegt hij, kan zich veroorloven een keus te doe<n, aangezien haar meer advertenties wor den aangeboden dan zij op kan nemen. Zij. zal die macht gébruiken om to zorgen dat haar lezers die advertenties onder de oogen krijgen welke den voor- deeligsten koop aan de koopers aanMeden. Zoomede- besluit Lord "Beaverbrook, zal het blad eerlijk spel spelen jegens alles wier belangen behartiging ver dienen; jegens de lezers die het vertrouwen; jegens de groote massa van Britsche kleinhandelaars die nooit tracht den kooper te misleiden, maar zooveel mogelijk- waar voor geld geeft en ten slotte jegens haar eigen reputatie als onafhankelijk, en onpartijdig blad. de huishuren in rusland. Het presidium vq,n het al-Russisch centraal uitvoe rend comité heeft, volgens de Ekon. Sjisnj, een nieu we verordening op de heffing van huishuren vast gesteld. Volgens de nieuwe bepalingen zullen de hu ren voortaan zoo mogen worden vastgesteld, dat de exploitatie der huizen geen tekort oplevert, terwijl thans bestaande tekorten, door toeslagen op de hu ren, binnen een redelijk aantal jaren zullen mo gen worden gedekt. Van lieden, die in sowjetdienst zijn, zullen echter geen huren hooger dan 150 pet. van. de tegenwoordig door hen betaalde huur mogen wor den geëischt. Woningruimte, die boven, de wettelijk bepaalde maat wordt beschikbaar gesteld, zal betaald moeten worden volgens een tarief, dat driemaal zoo hoog is als het gewone tarief. Naar de Ekon. Sjisnj meldt, zijn de huren, die de particuliere handelaars moeten betalen voor win kel- en. magazijnruimte, thans gemiddeld driemaal zoo hoog als voor den oorlog. Tn het algemeen kan gezegd worden, dat de huur 40 van het onkosten- budget uitmaakt. Er bestaan evenwel plannen, deze huren te verlagen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1925 | | pagina 1