VAN DIT EN VAN DAT
EN VAN ALLES WAT
DAMRUBRIEK.
'Mê
m
'm
9
m
m
m
Prijsvraag Foto-Pagina»
PANTOMIME
De Valsche Munters.
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 27 Juni 1925. No. 7661.
HET AQUARIUM.
i
ut
§n
0
ÜI
8
i§
Hf
Hf
8
Él
ggg
Él
11
li
11
11
B
KP
11
rm
IS
8
ff
B
11
8
Hf
81
II
11
fH
g§
li
m
B
m
11
B
li
11
WIJ laten hieronder volgen de volledige lijst van
de oplossingen van de 15 kiekjes onzer prijsvraag-
fotopagina.
L Noordeinde, Den Haag.
2, Stadhuis, Maastricht.
8 Stadhuis, Kampen.
4. Rechtestraat, 'Eindhoven.
5. Giethoorn.
8. Boskoop.
7. Stadhuis, Boleward.
8. Waag, Deventer
0. Edam.
10. Vischpoort, Mburg.
11. Hindeloopen.
12 Visscherahaven, iSchevenlngen (gem. den Kaag)
18. Nieuwmarkt, Amsterdam.
14. Groote Kerk, Breda.
15. Berkelpoort, Valkenburg (Limburg).
Bij de beoordeeling van de vele inzendingen heb
ben wij nó. 15 buiten beschouwing gehouden, om
dat in dë prijsvraagfoto daarover een fout was in
geslopen en wel in het onderschrift, de beginletter
was daarin niet te vinden.
Aan de volgende personen met 0 fouten zijn de
prijzen toegewezen:
C. Hoek, Amsterdam?
M S. de Hoogh-Bauer, Helder.
A. Posker, Schagen;
D. Klos Pz., Schagen.
S. Nr Zeilemaker, Utrecht.
De etsen; van Willem Steelink zullen dén prijawin-
ners worden toegezonden.
AAN BEUN STEMBILJET.
0 stembiljet, lief stembiljet
1 Juli, schat, begint de pret,
ïk wil je hier bezingen,
Jij held van *t grootsch verkiezingsfeest,
'Dat we reeds vieren in den geest
En veel vergaderingent
Je bent dus eind'lijk weer in tel,
Zeg, kleine rakker, vóel je *t wel,
Dat niemand je kan missen,
Als welvoorziene prijscourant,
O heldenlijst van 't vaderland,
Of 'k moet me sterk vergissen!
Ik ga vol vuur met jou op stap,
De politiek is lang geen grap,
We voelden "t aan den lijve,
Maar op den dag, dat jij gebiedt,
Zingt de P a r t ij haar levenslied,
Van hoop op winst en blijve'11
Straks staar ik, wel wat klein behuisd,
Maar 't fiere potlood in mrn vuist,
Op 't witgepunte blokje,
Dan sta *k met jou vol burgerplicht,
Van aangezicht tot aangezicht,
In'n ruwgetimmerd hokje.
Daar ben ik met mezelf alleen
Met jou en ook met nummer t
Van m'n partijgenooten,
Ik druk je met een afscheidskus
In een brutale blikken bus,
Verzegeld en gesloten!
Daarbinnen heerscht geen scherpe too®
Het ideaal is haast te schoon
En een verkiezingswonder,
Daar ligt C.H. kalm naast V.D.,
AR. omhelst S.DA-P,
R.K. een Vrijheidsbondert!
0 stembiljet, ik blijf je trouw!
1 Juli! Schat ik houd van jou,
Ik heb je in de gaten,
Jij dient Je land, Je volk, Je tijd,
In zwijgende verdraagzaamheid
En laat de menschen praten! 1!
Partijmaand 1925.
Alle rechten voorbehouden!
KROES.
IW.
We willen onze artikeltjes óve* het Aïnsterda/m-
sche Aquarium besluiten met een beschouwing van
de alen, en meer speciaal van onze rivieralen of
palingen. Er zijn ook zeepalingen, een verwante
soort, waarvan ook enkele exemplaren aanwezig zijn,
ter dikte van een mans arm.
Op volledigheid kan onze beschrijving natuurlijk
geen aanspraak maken. Het aantal soorten waterbe
woners is zoo groot. Maar de meest merkwaardige
dieren hebben we de revue laten passeeren.
De paling eischt een nadere beschouwing, omdat
de voortplanting zeer eigenaardig is, waaromtrent
men nog niet zoo heel lang geleden in het onzekere
verkeerde.
Ond.rro.klng.il na itnilannrch. «n Dtmacb*
Kvrttto. KM
BLANK BN BRUIN.
geleerden hebben in 't begin van deze eeuw "meer
klaarheid gebracht
Palingen zijn eigenlijk diepzeeviaschen. Alleen
daar, op 1000 M. diepte zijn de broedplaatsen. Dit
verklaart dan ook, dat men' bij' de in onze kanalen
en rivieren gevangen alen nooit kuit of hom heeft
aangetroffen. Op ongeveer zesjarigen leeftijd komt
bij de alen de zucht op de paaiplaatsen te bezoe
ken. Niet alle exemplaren gelukt het de zee te be
reiken, maar de wijfjes worden dan niet geslachts
rijp ook. Zij1 blijven 'in hun afgesloten vijvers of
plassen en kunnen heel dik en zwaar worden. Men
heeft er wel gevangen van 5 K.G., en VA M. lang.
In stormachtige najaarsnachten begint de trek.
Duizenden en duizenden alen zoeken dan de zee op.
Geweldige afstanden moeten ze daarbij' afleggen, al
lerfel moeilijkheden overwinnen. Door sluizen moe
ten ze heen, soms trekken ze over drassige landen.
Zoo gaat de verhuizing voort, tot zij den Atlantischen
Oceaan bereikt hebben. Tusschen de Sargasso-zee en
de Far-oër-eilanden, op een diepte van 1000 M. is
de paaiplaats. Daar schieten de wijfjes kuit, waar
uit lintwormige, doorschijnende larfj es geboren wor
den. Zij groeien aanvankelijk in de breedte en krij1-
gen den vorm van een wilgerblad ongeveer. Ze
groeien, tot ze ongeveer 6 8 cjM. lang zijn, waarna
in t midden van den zomer de gedaanteverwisse
ling begint. De larfjes eten niet meer, maar teren
als 'tware hun eigen lichaam op, dat steeds smal
ler wordt. De oogen worden kleiner, de snuit rondt
zich af en zoo bereiken zij als glasaaltjes of kroos-
aaltjes de riviermondingen.
Bi.' duizenden en nog eens duizenden trekken ze
de binnenwateren in. Waar de volwassen alen, die
raar zee getrokken zijn om te paaien, blijven, weet
men nog niet.
In het Zuidelijk bekken van den Atlantischen
Oceaan, waar de temperatuur op 1000 M. diepte
beneden 7® Celsius daalt en van paaien geen sprake
kan zijn, vindt men de glasaaltjes niet. In de rivie
ren, die daar uitmonden, vindt men ze evenmin en
palingen zijn daar eveneens onbekend. Dat !n het
Noordelijk bekken van den Oceaan de temperatuur
hooger blijft (8 tot 10® Celsius) is een gevolg van den
golfstroom, die warmer water meevoert van de
Mexicaansehe kust
De glasaaltjes trekken ook door de Straat van Gi
braltar de Middellandsche zee binnen, maar blijven
in de rivieren die In het Westelijk deel ervan uit
monden. De Donau, Theiz en Wolga, in het Ooste
lijk deel uitstroomende, kennen geen aal.
Onze visschers geven aan oogenschijnlijk verschil
lende palingen verschillende namen. Zij spreken van
z'Iveraal, fijnkoppen, schieraal, goudaal, enz. Toch
is er maar één soort alen. Het verschillende uiterlijk
is oen gevolg van dè verblijfplaatsen of van verschil
lende stadia van ontwikkeling.
Verzoeke alles betreffende dere rubriek te renden
aan C. Amala Wa, Winkel/
Deie rubriek een tweetal part IJ gedeelten uit den
wedstrijd om b.t kampioenschap wan Amsterdam.
STAND NO, 1,
ZWART.
m
em.
m
m
m
m
m
m.
w>.
m
m
m
m
m
M
WIT.
Stand Zwart, 10 eobijven, op: 9 7 12 10 tot Ï0
22 25.
Stand Wit, 11 schijven, op: 27 28 31 33 34 S« 38
40 42 44 45.
In bovenstaanden stand speelde de kampioen van
Nederland, Henn. de Jongh, met Wit de volgende
mooie variant:
1. Wit 44-39, dreigt 28—23, en»., Zwart gedw.
25—30, 2. Wit 34:23, Zwart 18:29, 3. Wit 33 24,
Zwart 22 35, 4. Wit 24—20, Zwart S—9, de beste.
5 Wit 38—33, Zwart 17—22. Wit dreigt met 33—28
onmiddellijk te winnen. 0. Wit 27 18, Zwart 12 23,
7. Wit 31-27, Zwart 7—12. 8. Wit 36-31, Zwart
12—18. 9. Wit 31—26, met gewonnen stand.
door J« H.
Mijn waarde, Je zult voor do Politie moeten gaan
werken.
Deze woorden werden gesproken door den direc
teur van ex particulier-detectivebureau in New-
York en de Jonge man tot wien ze gericht waren,
kon een triomf eerend lachje niet onderdrukken.
Het was een paar maal reeds voorgekomen, dat de
politic-detectives ten einde raad waren en toen had
men den jongen en toch reeds zoo bekenden mede
werker van het particulier bureau Joe Streetm&n te
hulp geroepen. Hij beschouwde dit als een zijner
grootste triomfen, en dat was het ook wel, want de
politie-detectives gaven het nooit zoo direct op en
wanneer zij faalden was het toot een ander hijna
onmogelijk te slagen slechts Joe Streetman had
hen kunnen overtreffen.
STAND m. ft.
ZWART.
Wat is er gaande? vroeg hij nieuwsgierig.
Ja, dat weet ik ook niet. Je moet om half vier
bij den commandant van het politiewezen zijn en dan
zul je het daar wel hooren*
Het was nu twee uur.
Streetman kon zijn ongeduld nauwlljks bedwingen.
Een zaak die door anderen reeds wa» opgegeven,
leek hem altijd een buitenkansje.
Hij ging naar een lunchroom om den tijd te doo-
den en tegen half vier liet hij zich bij den comman
dant aandienen.
Hij werd onmiddellijk toegelaten en de camman-
dant behandelde hem op een wijze die wel te ken-
tien gaf dat hij -de capaciteiten van den jongen man
zeer hoog achtte.
Ah, mijnheer Streetmanheo maakt U het...,
gaat U zitten.
Beide mannen drukten elkaar de hand en namen
plaats.
Streetman wachte.
De commandant aarzelde, blijkbaar vond hij het
onaangenaam over de mislukking der pogingen zij-
nel4 ondergeschikten te spreken.
Streetman glimlachte eenigszins ironisch. Hij kon
zich dit heel goed voorstellen.
U hebt zeker wel begrepen, dat ik U wilde
vragen een zaak voor mij te onderzoeken, waarvan....
eh.mijn beambten niets hebben terechtgebracht,
besloot hij plotseling lachend.
Streetman lachte ook en antwoordde dat hij dit
reeds vermoed had.
Ziet U eens hier, vervolgde de commandant
vlug, hem twee 5 dollarbiljetjes toonend een hier
van is valsch en één is echt, ziet U welke valsch en
welke echt is?
Streetman bekeek de biljetten aandachtig, doch
zag geen onderscheid tusschen de beide papieren.
Ik zie niets bijzonder saan één van beiden, ant
woordde hij.
Ze zijn ook op meesterlijke wijze nagebootst,
maar toch ls een fout gemaakt De vervalacher»
hebben de „5" met een dubbel lijntje aangegeven,
zie hier.
Streetman nam een vergrootglas van de® comman
dant aan en keek aandachtig naar het valsche bil
jet.
Toen zag hij hoe de bovenkant van de vlag even
dubbel aangegeven stond. De afwijking was met het
bloote oog schier onzichtbaar, en voor iemand die
het niet wist, niet op te merken.
Heel mooi nagemaakt, meende Streetman.
De commandant knikte zwijgend.
Streetman wachtte.
Wij hebben alle pogingen in het werk gesteld,
doch kunnen geen enkel spoor vinden van de her
komst.
■Mijn mannen hebben opdracht gekregen alle val
sche bons vast te houden en dan trachten uit is
vinden, vanwaar ze komen. Alles ia nog voor hef
groote publiek geheim gehouden, en alle menschen
van wie mijn mannen ze ontvingen, gaven ze klaar
blijkelijk „in hun onschuld" en hadden met de val- Streetman aanschouwde den brief, doch niet» ver-
sche munters niets te maken. Zonder het te merken (ried vanwaar hij kwam.
'wé
5
10.
15
20
25
30
35
40
45
50
WIT.
Stand Zwart, 5 schijven, op: 15 17 20 31 30.
Stand Wit, 6 schijven, op: 18 19 24 28 29 47.
De 19-jarige R. C. Keiler maakte in bovenstaanden
standen den volgenden schitterenden winstgang.
Wit R. C. Keiler, Zwart H. Koperberg.
Wit 19—13, Zwart 31—37, Wit 13—8, Zwart 37-41,
Wit 8—2, Zwart 41-46, Wit 28—23, Zwart 46 85,
Wit 18—13, Zwart 35 8, Wit 2 30, dreigt nu met
47—41 en 3035 te winnen, dus speelde Zwart 20—25,
wat gedwongen was. Wit 3039, Zwart 1721, Wit
39-43, Zwart 21—28, Wit 29—24, Zwart staat vast en
is verloren.
man een brief. Het was sen getypte brief van den
volgenden inhoud:
M.
Toevallig ontdekte ik dat ingesloten dollar
biljet valsch is, de afwijking zit in de vlag van
„5" en als goed burger acht ik mij verplicht
Uw aandacht daarop te vestigen.
Om nu echter geen verdere last te hebben, wil
ik liever mijn naam verzwijgen en teeken ik.
Hoogachtend,
hadden zij ze zelf ook ontvangen. Maar van wiet
Hebt u meer valsche biljetten?
Jawel, hier is een pakje van twee en dertig
stuks.
Streetman nam de biljetten aan, bekeek ze één
voor één zeer nauwkeurig. De commandant werd on.
geduldig. Hij begreep niet waarom deze Jonge man
die biljetten nog eens stuk voor stuk bekeek bl|
allen was de afwijking toch dezelfde.
Nadat het onderzoek was afgeloopen, keek Tos
Streetman op en er straalde een eigenaardige blik
uit zijn oogen.
U weet absoluut niets van deze zaak? vroeg hij.
Neen, antwoordde de commandant, mijn man
nen hebben niets ontdekt.
Hoe hebt U bemerkt, dat een vervaleehing had
plaats gehad?
Zwijgend overhandigde de commandant Street-
U weet niet wie dezen brief afzond?
Alle pogingen om iets in deze zaak te ontdek
ken zijn mislukt, antwoordde de commandant ont
moedigd.
Een medelijdend glimlachje vertoonde zich op
Streetman's gelaat en het irriteerde den comman
dant ten zeerste.
U kunt lachen als U iets ontdekt hebt, merkte
hij ontstemd op.
Daarom lach ik nu ook, antwoordde Streetman.
De ander keek verbaasd op.
Hebt U dan reeds iets ontdekt? vroeg hij onge-
loovig.
Misschien! antwoordde Streetman opstaande,
zoodra ik de zaak in orde heb zal ik u waarschuwen.
De commandant drukte den Jongen detective nog
even verbaasd de hand, die deze ten afscheid aan
bood sn toen Strsstman vertrokken wa», bleef hij
