Aliiltti
Onbegrijpelijk China.
DE FATALE 13 NEGENS
Diigevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
FEUILLETON.
Woensdag 26 Augustus 1925
C88te Jaargang. No. 7696.
Dit blad verschijnt viermaal por week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 'e morgens S uur, worden Adver-
teniiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 8 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. AD VERTE N-
TIöN van 1 tot 5 regels fl.lQ, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Groote lettere worden naar plaatsruimte berekend.
m.
Zoo werd het 19 Juni. Bijna een maand was
verstreken sedert het Tuinfeest in de Britsche Le-
sratio eu nog steeds had officieel! China niet van
zich laten-hooren.
Wei kon inon uit do verrhalen van Christen-Chir
neezen, die ho-chorming bij de Europenanenkwamen
zoeken, distilleercn. dat Officieel China niet on
kundig was van de Boksoi-beweging, doch men
kou met geen mogelijkheid uit do verwarde ver
halen wijs worden.
Zoo werd beweerd, dat de Keizerin-Weduwe order
had gegeven, aan Generaal Nieh, om met zijn
Europeesch gedrilde troepen den spoorweg Peking
Tientsin te bewaken en toch was deze spoorweg
klaarblijkelijk in het ongereed©, want waarom
bleef de Britsche Admiraal anders met- zijn hulpr
troepen weg? Waar is de Keizerin-WeduweP Som
migen zeggen, dat zij in Peking is, anderen dat zij
in het. Zomerpaleis .te Wanshou-shan is en dat
Generaal Tong Fu Shiang met zijn Kansu troepen
haar beschermt.
P'chsro-li de qufusi eunuch, doch in werkelijkheid
de amant van den Keizerin Weduwe, deze moderne
Chatherina van Rusland, is overal era nergens. Hij
moet voor zijn Keizerlijke meesteres overal het
oor te luisteren leggen. Hij gaat naar Prins Tuan
de vader van den troonopvolger, en verneemt daar,
dat Taan gemeen© zaak heeft gemaakt met de
Boksers en de chefs der beweging bij zich aan
tafel onthaalt.
Li Iaat zich onmiddellijk in zijn draagstoel terug
brengen naar de Keizerin-Weduwe én. zijne berich
ten geven aanleiding tot veel wikken en wegen.
Zal' Officieel China zich vóór de Boksers en tegen
de Vreemde Duivels verklaren?
Maar nog is er het Tsungdi Yamen, het Chinee
sche Ministerio van Buitenl'andsohe Zaken en dat
schrikt voor geweld tegen de Vreemde Duivels
terug. Daar in 'het Yamen zitten mannen, die
Europa en do Europea.nen kennen en weten hoe
machtig Europa ten slotte is, uitgerust met milli-
ooncn goed gedrilde soldaten, dapper en goed
bewapend, beschikkend over talrijke oorlogsschepen
en vervaarlijk geschut, met kanonnen die blaffen,
brullen en huilen en dood en verderf verspreiden
op verren afstand.
Tiet Yamen raadt aan: afwachten. Officieel China
blijft dus afwachten, maar de macht der Boksers
neemt toe on ton slotte moot Officieel China in
zooverre' zwichten, dat het Tsung-li-Yamen een
ultimatum aan de vertegenwoordigers der Vreemde
Duivels in hot Legatie Kwartier zal zenden.
Officieel China, stuurt aan de elf "Gezanten en aan
Sir Robert Hart 12 gelijkluidende brieven, die door
bevende officieel® boden gebracht worden. De in
houd is kort en komt hierop neer, dat Officieel
China verklaart, niet meer te kunnen instaan voor
do veiligheid van de vreemdelingen en aanraadt
binnen 24 uur Peking te verlaten.
Er wordt in het document verder gezinspeeld op
een eoséh door de Admiraals, bij 'do Tahu-fortejri
nabij Tientsin gedaan en medegedeeld dat die
eisch werd afgewezen.
Officieel China werpt dus het masker af on
verklaart oorlog aan Euroim en Japan.
Voor degenen, die in hot Legatiekwartier met
oen klein garnizoen en Zonder geschut zijn afgeslo
ten van Europa en Japan, voorwaar geen aange
name boodschap.
De Gezanten Ixoraadslaagdon en van Kettler stelde
voor 9111 gezamenlijk naar het Yamen te gaan en
van de-Ghincesche Regeering een wapenstilstand te
eischen. Het voorstel' werd door geen der andere
door HAWLEY SMART,
o. i v-
„Ik ben juist, gekomen om zo aan te bieden. Geef
m.e do hand, Wheldrake, en denk. met medelijden
aan den verslagen man."
„Wat bedoel je. Fred?" riep Matrd met groote
oogen van verbazing
„Niets, niets", antwoordde haar neef. „Als ik
droomeu gekoesterd heb mijn waarde Mande,
moge jo gelukkig zijn, ik hoop voor jou, dat de
beste man gewonnen heeft", en Hammerton trok
zich-plotseling terug ox> vrij zichtbare wijze zijn zak
doek over zijn oogen strijkende.
„Het is onbegrijpelijk", riep Maude uit. „Waf kan
bij bedoelen? Hij heeft nooit eenig ander woord te-<
gen mij gezegd, dan hetgeen men van oen neef ver*
wachten kan."
„Dat is wel mogelijk, lieve", antwoordde Whol-
drake. „Het ia vermoedelijk niet tot hem doorgei
drongen, dat hij je liefhad voor hij begreep, dat hij
je had verloren; ik voel veel voor hem in de bitter
heid zijner teleurstelling."
,£>at gaat niet, mijnheer Wheldrake; werkelijk,
dat gaat niet", riep mevrouw Fullerton, die op dat
oogenblik het vertrek binnenkwam. „Wij kunnen u
Maude niet langer laten. Lk brand van verlangen
om den ring te zien."
„Ik geef mij gewonnen, mevrouw", antwoordde
Wheldrake lachend, terwijl hij zijn plaats op de so
fa afstond aan de weduwe. En hiermede liet Cyril
hon alleen.
„Nu, Maude, laai mij den ring zien."
„Hier is mijn ring. is het geen pracht?"
„Hij is heel mooi", zei mevrouw Fullerton
„Hij is allerliefst; hij is keurigl" riepen een paar
jonge dames, die de weduwe gevolgd waren en
daarop ging de ring van hand tot hand onder her
haalde uitroepen van bewondering.
„Mijnheer Wheldrake, zooals ik heb gehoord, mag
ik u gelukwenschen", ïei Patroceni, toen hij den
jongen man in de hal tegenkwam, „U zult nu de
speeltafel zeker'vaarwel zeggen; do mannen laten j
die gewoonlijk loopen als zij trouwen ten minste;
gedurende de wittebroods weken."
gezanten ondersteand e?n - een der hoeren
weende^ zelfs bij het idée. Ten slotte werd beslaten
het ultimatum te aanvaarden en het accept werd.
verzonden. Von Kettler protesteerde on zeide, dat
hij 'des anderen daags naar heb Yamen zou gaanf
omdat dit vroeger zoo afgesproken was en hij
zioh eenmaal' aangewend had om. zich aan zijne
afspraken, onder allo omstandigheden te houden.
Het besluit van do gezanten wekte bij de andere
bewoners een storm van verontwaardiging.
Inmiddels begon men te pakken en zag men
weer gezichten, die zich dagenlang niet vertoond
hadden.
20 Juni zou men dus Poking verlaten, 'p Morgens
om 9 uur zouden de Chineesche troepen moeten
verschijnen om de Vreemdelingen als veilig escorte
te geleiden. Zoo was het door de Gezanten in Run»
antwoord bepaaTd. Het werd 9 uur, doch geen troe
pen verschenen. Men jwaolit-te, doeh Officieel China
bleef weer zwijgen. Nogmaals kwamen de gezanten
bij elkaar en kregen onderling hevige ruzie, tot
von Keitlefr Zei, dat hij weg moest, om zijn af
spraak aan het Yamen gestand te doen.
Von .Kettler Zat in zijn draagstoel, slechts verrgo-
geZeld door zijn tolk in oen andere draagstoel en
geëscorteerd door twee Chineesche voorrijders.
Na ongeveer een kwartier kwamen twee ruiters
als dol aan galoppeeren, het waren de fcwoe yoor-
rijders. Zij vertelden hoe hun Gortige plotseling
aangevallen was geworden en hoe von Kettler was
neergeschoten en de tolk was gevlucht. Deze tolk,
oen Duitscker, hooft zioh hoewel gewand weten
te redden.
Deze moord op den dapperen Duitschen Gezant
was natuurlijk voldoende waarsolmwiug voor het
Legatie-kwartier om geen stap buiten fce zetten en
Kever het kwartiertje tot het uiterste lo verdedi
gen, dan op een vrijgeleide van de Rcgeorlng te
rekenen.
De moord beroofde de opgesloten Europoanen
van don eenigen dapperen gezant on. den Duit
schen Keizer van een uitmuntend dionaar.
De Duitsche Keizer heeft, den smaad hem en zij'n
volk aangedaan, geducht gewroken. Graaf Wador-
see, aan net hoofd van de Geallieerde Euroneesche
troepen, heeft behoorlijk den sabel doen kletteron
en heeft de Keizerlijke familie zelfs tot Kantow
tot knieval gedwongen, iets wat de Chineezen niet
kunnen vergeven.
In de Groote Hata Straat, daar waar de moord
gepleegd is. moest de Chineesche Regeering een
geaenkteeken in den vorm van een „Tori'' op
richten en men voelt iederen keer weer, wanneer
men deze rtori, waaronder alles wat deze groote
verkeersweg passeert, moet doorgaan, ziet, dat
Keizer- Wilhelm II 'detn „Gelen Broeder' niet
bijzonder genegen was.
Trouwens de geheelo houding van een Duitsdher
{tegenover een 'zwarte of gele is niet Zooals wij
hier in Engeland of gij in Holland dat waardeert.
De Duitscher slaat er maar dadelijk op, alsot
een zwarte of gele eenbeest is en geniet dan
ook allerminst een goede reputatie in Overzeescho
Bezittingen. Ik sta dan ook verstomd, dat "er
een Duitscher uit Doitinund als Civiel Gezagheb
ber in onze Oost benoemd is.
In elk opzicht noem iT dat een schandaal etn
vrees dat do stok van (Kun Germaan Un zijn toe
komstig 'district in een paar maanden moer kwaad
zal doen dan een rustig Nederlandsoh ambteiiaar,
later in jaren goed kan- maken- Zou men in Sep
tember over die benoeming niet eens mterpeileeren,,
b.v. uw gewestgenoot Mr. Oud, dien ik ter gele
genheid zijner herkiezing als Kamerlid, hierbij
mijn gehikwensch aan Wed.
Om op do Duitschors in China terug te komen?
is het ook altijd een voor de Chiniaezen pijnliliko
geschiedenis hoe de Duitschers aan Tsingtow geko-
VAN RUSWXJK'S
SCHOENHANDEL-SCHOENMAXEBU.
WATERDICHTE SCHOENEN, MET EN ZONDER
NEUS, MET EN ZONDER ACHTERNADEN,
PRIMA, VANAF f 5.75.
men zajn. Er werden een paar Duitsche missio
narissen yermoord, de Chineezen beweerden omdat
zij het volk afranselden en gehaat waren. De
Duitsche Keizer eischte genoegdoening en wei in
den vorm van Tsingtow in de baai van Kioufcohow.
De Chineezen moesten toegeven maar vonden die
twee missionarissen erg duur betaald met z6lk
grondgebied, waarop do Duitschers reeds lang ge
loerd hadden, ton einde invloed te krijgen in ue
rijke provincie Shantnng. Maar dat alles neemt
niet weg", dat von Kettler een bekwaam en 'dapper
man was, een man waarop Duitschland trotöoh kon
zijn.
Dat diens moord gewroken moest worden is
Iduideifik. .Of .bet tactvol is gedaan, is een .andere
zaak. Een Duitöcher en tact en vooral een „Deutsöh1
land über Alles Duitscher7' on tact, dat zijn za
ken, die even weinig bij elkaar passen als dat een
varken in 'een synagoge thuis hoort.
De moord Was gejileegd en Officieel China was
verantwoordelijk, Officieel China is ontzettend be
straft.
Met dat af Waren 'de Belegerden nu wel over
tuigd, dat zij hun leven te verdedigen haddon, dat
zij voor zich zelf moesten zorgen, wilden zij hiet
evenals von Kettlea* het leven in Peking laten.
Men begreep, dat het ernst werd en velën be
grepen, dat. men, eendrachtig moest zijn, wilde
men met eonig succes den vijand afweren.
Maar een politieke of diplomatieke omgeving en
eendracht zijn zeer liiteenl'oopende Zaken en zelfs
nu met den dood voor oogen meenden de gezanten:
zoowei' als hun ondergeschikten elkaar een vlieg te
kunnen afvangen. Allereerst ging het om het Opper
commando. Er waren vorschtaden© hoofdofficieren
doeh toevallig van gelijken rang en.... van ver
schillende nationaliteit. Dus herrie. Ten slotte
maakte men den Britschen Gezant opperbevelhebber
van de Belegerde stad. Met reoht een belegerd»
stad. Nog kwamen ©enige vluchtelingen, waaronder
de Duitsche tolk van v. Kettler binnen de inmiddels
opgeworpen barricaden, maar uit het feit, dat de
Chineesche winkeliers, die tot nu toe nog handel
gedreven hadden, hun winkels gingen sluiten, bleek
wei' duidelijk, dat het „meenens*' werd.
De winkeliers, hun personeel eu buitendien Chi
neesche families, die binnen onö Legatiekwartieir
gewoond hadden-, verdwenen uit het kwartier.
Was ©r duidelijker teekon noodig, dat het Legatier
kwartier door China Bokser en Officieel' China
belegerd werd eu dat het leven1 der belegerden
groot gevaar liep?
Nu, op '21 Juni 1900 begon de werkelijke bele
gering, die tot 14 Augustus geduurd heeft.
Gedurende die bijna twee maanden hebben de
Chineezen met dé Vreemdelingen gespeeld als de
kat met de muis. Men vraagt zich nog steeds al:
Waarom hebben de Chineezen nooit wérkelijk ge
tracht de twee bolwerken. der Vreemdelingen te
Peking, hot Logatiakwartier en de Groote Jvather
draal' stormenxborha nd te nomen. Indien zij het
getracht zouden hebben, lijdt het geen 'twijfel o±
geen Vreemdeling had den zomer vau .1900 over-
Dit is weer een van die raadsel® waarvoor men
in Onbegrijpelijk China7' Steeds weer staat en die
men slechts verklaren kan door aan te nemen, dat
er altijd minstens twee 6troomingen in China
zijn en dat die twee natuurlijke politieke
strocaningen, onwillekeurig in de hand spelen
van de vreemdelingen. Macht en rijkdom is Tn
Ier.
„Dank u, graaf, lk was nooit een bijzondere «pe-
„Ik ben een gezichtenlezer", zei Patroceni. „U
hebt hot gelaat van een door het fortuin begunstigde,
mijnheer Wheldrake. Het zal mij benieuwen te zien,
hoe de nukkige godin u van avond behandelt, als
wij spelen."
j,Van avond 1" riop Cyril. „Mijn stor is nog steeds
aan het rijzen; heb ik don prijs niet gewonnen,
waarop ik geheel mijn hart had. gezet? U kent na
tuurlijk het spelersbeginsel, dat wanneor men ver-
keert in een bui van geluk, men moet doorgaan en
„zijn geluk volgen." Ik zal Ui eenvoudig allen rui
neeren."
„Kan zijn; maar er is nog een ander spreekwoord
gelukkig in de liefde, ongelukkig in het spel"."
Het feest loopt ten einde en de gasten vertrekken
onder herhaalde betuiging, dat het een alleraange
naamste avond geweest is. De oude Jackson sluit de
souperzaal cn de familie en de gasten verzamelen
zich om oen tafel in de salon, welke den gansohen
avond heeft dienstgedaon als hulpbuffet Deze tafel
staat dicht Lij' den uitbouw der kamer, waar als ge
woonlijk alles is ingoriebt voor het kaartspel,
„Jo zult ons toch van avond niet in den steek
laten, Wheldrake? Wij hebben op je gerekend- voori
ons partijtje", zei Hammerton, terwijl hij onrustig.!
de kaarten tussohen zijn vingers, bewoog. ^Je bent
ons ook nog revanoho schuldig."
„Mot genoegen. Hammerton", antwoordde WbeL-
drake bij de speeltafel komende. „Vijf minuten en j
ik bon je man; hier is mijn onderpand". En terwijl1
hij sprak, wierp hij zijn portefeuille op het groene;
laken en ging daarop terug naar het buffet.
Sir Jasper in de volheid van zijn vreugde* ging!
plotseling een speech houdon:
^Vrienden, gij allen -weet wpt er gebourd is
dat mijn dochter Cyril Wheldrake als aanstaand!
echtgenoot heeft aangenomen. 'Ik stol u voor, al
vorens elkaar goedonnacht te v/enschen, ©en glas
champagne te drinken op hun toekomstig geluk, i
Champagne, Jacksonl Geluk en voorspoed aan het
jonge paar!"
Tijdens het daarop gevolgde drinken en handen
geven, trad de graaf op een wenk van Hammerton
een weinig naar voren, zoodat hij grootendeela de
speeltafel, waarbij Fred stond, voor het gezicht ver
borg. Snol als het weerlicht pakte Hammerton do
portefeuille en stopte daar eenigen van die bed.riogo-
lijke negens in, welke hij bij het spelen gewoon was
te gebruiken.
„De zaak is in orde!" fluisterde hij; „vergeet niet.
wat je te zeggen hebt, graai I-Iier geef mij ook een
glas. Maude, op je gezondheid en je geluk!"
„Gij zijt allen zoo vriendelijk voor mij, hoe kan
ik u danken?" antwoordde Maude met een stem vol
tranen „Ik zal het maar aan Cyril overlaten. Alle
maal goe-dennachtl" en meteen ging de heldin van
den avond haastig de kamer uit.
„Hot geluk heeft mij huiten verwachting ge
diend", zei Hammerton opgewonden. „Vergeet voor
al niet, wat jo te zeggen heb, graaf en hoe vreemd
het ook sohijne, als Wheldrake slechts een keer
wint. staat hij van deze tafel op als een verloren
man."
„Je bent handig, vriend", antwoordde Patroceni;
Jk wacht met veel belangstelling den uitslag af."
„Ha, Wheldrake, ben je daar", riep Hammerton
toen Cyiil en Glanfield het vertrek weer binnen
kwamen. „Kom, geef ons onze revanche."
„Gaarne, maar zooals ik reeds heb gezegd, het
ia mijn dag, dus ik waarschuw je nog eens."
„Dat is heel' onvoorzichtig"^ zoi Patroceni' „Neem
revanche, maar geef het niet."
„Tegen een publieke bank, ja", zoi Sir Jasper.
„Maar dien raad kan men onder elkaar spelende,
moeilijk toepassen/'
„Natuurlijk niet, oom" antwoordde Hammerton;
„de raad van don graaf slaat alleen op openbare
speelbanken." En zonder vordore opmerkingen doel
de hij ieder een kaart uit „Jij hebt de bank,
Wheldrake."
Zij hadden nog geen half uur gespeeld* toen de
deur gehoimzinnig geopend werd en Maude in de
kamer keek.. „Mijn ring", mompelde zij bij zichzelf,
„ik kan niet elapen als ik hem niet aan mijn vinger
heb. Tante zegt, dat zij hom op tafel heeft laten lig
gen. Ik zou niet voor Cyril willen weten* dat ik
zoo nonchalant ben".
De oude Jackson en zijn ondergeschikten hadden
de moeste lichten in de salon uitgedaan, voor zij
weggingen.
Zachtjes sloop Maude in de halve duisternis naar
het kleine tafeltje bij de sofa, waar zij dadelijk baar
schat vond. Zij wilde even stil weer weggaan als
zij gekomen was, toen de stem van haar neef aan
de speeltafel haar aandacht trek.
„Goeden Hemel, Wheldrake, or is geen spelen
tegen dat verbazende geluk van je!" riep Fred
Hammerton ©enigszins ontstemd.
„Wil de heer Wheldrake mij veroorloovon op te
merken, dat hij natuurlijk bij vergissing met
dat laatste bankbiljet tegelijk een kaart, uit zijn
portefeuille gehaald heeft?" merkte Fatroceni heel
beleefd -op.
China evenals elders het wachtwoord der
politici.
Opofferende politici zajn in do geheele wereld
even .moeilijk t-o zoeken als een naald in oen
hooiberg.
Nu waren er gedurende de Bokserbeweging ver
scheidene straoamiigon aan het werk, sommige poli
tici wilden in coöperatie met de Boksers hun eigen
tafeltje dekken, anderen zagen iu ©on bestrijding
der Boksers de beste kans een .lékker bedje gespreid!
Ma krijgen en de <du6be%ebeide opportunisten rio-
n-heden „hei3' en morgen „ho 'on waren he-
pro recht en orde en morgen er 'togen, mits
zij hun haan maar koning zagen kraaien.
Deze heeren zijn het beste te vergo-
Kjken met de Socialisten in heel de wereld, die óf
oer-parlementair óf oer-eonservatief parlementair
en zelfs revöXutionnair willen doen als zij hun
zm maar krijgen. Dc SociaEston herinneren mij
steeds .aan mijn jongensjaren, toen ons vriendje
Mauk 7t .altijd zoo wist te draaien, wanneer wij cri
cket gingen oefenen^ dat er maar één bat méegemy
men-Zou worden, 7f zij no. 7t Gevolg was, dat hij eerst
aan bat kwam. Werd hij nu uitgegooid dan moast
hij natuurlijk plaats maken voor één van ons.
Neen, zei j?Iauk, het is mijn bat, ik blijf aan bat.)
Wanneer wij aandrongen, verliet Mauk plus bat
pruilend het. veld en 'wij' konden verder balletje
gooien. In verscheidene sociaïsfen lder in Enge
land en bij U zie ik Mauk weer terug. Leve dé
jongensjaren. x
Inmiddels waren do vreemdelingen in Peking
ingesloten en werden zaj geducht beschoten ook
met kanonnen, terwijl' zij geen enkel behoorlijk!
kanon' bezaten.
Indien men slechts over een of twee modern^
veldstukken^ had kunnen bescMfckon, was de zaak
Ïuheel' anders geweest. Dan had men van af 9e
t 'artaarrauur, waarvan één plek nabij de Ameri
kaan sche Legatie, door de Amerikanen bezet was,
het Keizerlijk Paleis of het Tsung Li Yamen onder
vuur kunnen nomen en dan zouden de bordjes
spoedig verhangen zijn. De Duitschers
hebben later dadelijk een zwaar kanon op de Tar-
taronmuurt bij 'hun .Legatie, vlak bij de Jlata
Poort laten opstellen. Dit kanon stond sedert ge
laden en wel gericht op het Keizerlijk patois*
op do kamers der lieftalKgeC?) Keizorïn-Weduwe,
zooals ik mij zelf met verrekijkers heb kunnen!
vergewissen.
Misschien was de Keizerin .niet meer in dat deeli
van het Paleis, maar toen ik dat kanon en i Ke
manschappen daarbij" zag, moest ik weer tof mij
zelf zoggen: De Duitschors hebben de zaak in brdo.
Trouwens, ook de Franschen Keten later 'niet®
aan hot toeval over en hadden het terrein voor hun
legatienmur geraseerd en indien nu over de daar
door ontstane open vlakte de OhineezerL mochten,
komen .aanrukken, dan waren er 'keurige snelvuur-
kanonnen jji even keurige bastions om van de
machinegeweren voor de schietgaten iu de muur
niet te spreken.
Maar dat was alles n£ 1900. In 1900 was heb
niet in orde. De Engelschen, de Amerikanen, de Ja
panners, de Duitschers, niemand had iets in orde.
De Amerikanen hadden één machinegeweer, ee*j>.
Colt, speelgoed tegenover duizenden aanvallers. j>o
Italianen hadden eon irandniictjc, dat zoo weniig
effect sof toerde,, dat" ©en gat om 10 uur in cv*
Chineesohe barricade geschoten, reeds om L) uur
één minuut door do Chineezen hersteld wa&.
De Russen hadden ©en prachtig modern kanon,
waarmoe men alle Chineezen in de buurt plat had
kunnen schieten, maarde ammunitie was niet
tegelijk met het kanon gestuurd, o£ te wel in goed
Hollandsch: vergeten.
Een kanon in Peking en de ammunitie te Tïentr
sin, op 140 Kilometer afstand, (AmsterdamRot-
Mijnheer, weet u wel wat u zegt?" zei Cyril woe
dend.
„Een vergissing, zonder twïjfer'i antwoordde do
graaf kalm. - en
„Durft u mij beschuldigen van valsch spelen?" zei
Wiheldrake opspringende
„Eon ongeluk, natuurlijk, maar een heel bedenke
lijk ongeluk, mijnheer."
„Mijnheer, ik werp de beschuldiging ierag in uw
gezicht. Ik heb geen kaart uit mijn portefeuille ge
haald en dat weet u!" riep Cyril wost.
„Wees als het je belieft kalm, Wheldrake; ik doe
juist het best© voor je, wat ik doen kan. J© hebt
er natuurlijk geen bezwaar tegen dat ik je p orte-
feuille op tafel leeg maak?"
Alsof iemand, die Cyril Wheldrake kent. hem
met eenige mogelijkheid: van zoo iets laags zou kun
nen verdenken!" riep Glanfield met innige veront
waardiging.
„Mijn oogen zijn goed", antwoordde de graaf
uiterst beleefd, ,en tot mijn eigen nadeel heb ik
geloerd, hoe men do fortuin helpen kan
,Stilte, heeren!" riep plotseling Sir Jasper, die
zwijgend naar h8t spol bad zitten kijken. „Cyril, -liet
doet mij uitermate lood dat èen mijner gasten eon
dergelijke beschuldiging tegen je durft inbrengen.
Fred" vervolgde hij, zioh tot Hammerton v.cndcnd,
„graaf Patroceni is een vriend van je en jij bent
voor zijn aanwezigheid hier verantwoordelijk. Ik be
hoef nauwelijks te zeggen, dat alleen do meest door
slaande bewijzen iemand onzer kunnen doen geloo-
ven in do beschuldiging die tegen Wheldrake is in*
gebracht."
Maude, die ademloos en aan do plaats vastgena
geld naar den woordenstrijd had staan luisteren,
ging bij haar vaders woorden meer naar voron. Zij
had genoeg gehoord om te weten, dat haar aa-n
staande van valsch spelen beschuldigd werd door
dien buitenlandscben vriend van Fred. en zij regende
haar vader, dat hij zich krachtig dé party voor Cy
ril opnanu
,3Kjf in 's hemelsnaam kalm, Wheldrake", riep
Glanfield, zijn hand op den arm van den woedenden
man leggend; „wij zullen hem binnen een paar mi
nuten de deur uitgooien."
„Maakt de portefeuille leeg", was Patroceni's eenig
antwoord
Ieders oog was op Hammerton gericht, toen hij
de bankbiljetten er uit haalde en tot schrik en ver
bazing van Cyril, Glanfield en Sir Jasper, tegelijk
daarmede drie kaarten.
Win-B v?.r v - l?rci.
