Onder valsche Vlag;
DAMRUBRIEK.
Bijvoegsel der Schager|Courant van Zaterdag 12 September 1925. No. 7706.
PANTOMIME
S
Ki
11
IK
n
8
n
at
11
18
11
8
n
SS
üi
8
B
m
11
Si
2
M
N
SI
B
S
11
Np
fü
p
S
8
nf
8!
lü
m
W;
8
mg
SI
fü
Hf
f§§
ÜP
8
8
11
Hl
STUDIEWEE.
Nederland zit vol studenten
f En dat loopt nog gladi verkeerd,
d'Eene helft verzamelt kennis,
d'Andere helft examineert 1
Ziet ze voor diploma's zweeten,
Tot ze half geradbraakt zijn
En een acht je of eeni drietje
Maakt ze groot of breekt ze klein t
Ongezonde concurrentie
Pompt de hersens berstens vol,
Moegedachte, slappe zusjes
Slaan soms wekenlang op hol,
Tot zo nauw'lijks ferm genezen,
Nauw'lijks in het rechte spoor
Maar weer blokken op hun thema's,
Want de studie, die gaat voor 11
Soezend liggen ze vaak wakker
In den repetitie-tijd,
(Met hun boek nog op dedeken,
Vol van zenuwachtigheid!!
„Als ie dat nu maar wou vragen,
,,'k Weet nog niets van algebra,
„Engelsch maak ik onvoldoende,
,,'k Denk niet, dat ik overga!"
En ze droomen halve nachten
Over loodlijn, subjonctief,
Over grootste gemeene deêler,
Wat van Ohm en genitief,
Over laagveen, delta, Donau,
Bloedsomloop, de Dar win-leer
En merkwaardige quotiënten
Dansen warriend op en neer!
Aan de universiteiten
ls de markt sterk overvoerd,
't Intellect, met meerder kennis,
ls zoo achteruitgeboerdl
Want de wet van vraag en aanbod
Heeft hier uitverkoop gewekt:
„Koopjes halen.... Koopjes halen!!
„Zóóveel kilo intellect! 1"
Brave "ouders aller standen,
Zeker, studie komt van pas,
Weest maar trotsch als uw kind'ren
Nummer 1 zijn. van de klas!
Maar geef z'op hun eindexamens,
Langs de barre levenszee,
Ook een 10 voor durf in 't leven
En een 10 voor friscbheid meel!!
September 1925.
Alle rechten voorbehouden!
Er gaat een dominee voorbij-
Nadruk verboden.
KROES.
Uit het Engelse^ van Dorothy Rose,
(Nadruk verboden.)
IIiji nam zijn hoed af.
„Pardon", >zei hij', „is dit No. 6 Graven; Mansions?"
1 Zijn accent was zonder twijfel Amerikaansch. Het
slanke meisje met de grijze oogen, die de deur ge-
opend had, glimlachte, als antwoord op een onder
zoekende blik uit een paar intens blauwe oogen,
waarvan de jongensachtige uitdrukking een opval
lend contrast opleverde met de flinke lijden omi mond
en kin. Zijn mager, gladgeschoren, gezicht, wekte
genoeg vetrrouwen om hem de deur verder te ope
nen.
„Dit is No. 6iB", antwoordde zij en hij merkte op
dat haar goudbruin haar bekoorlijke krulletjes had.
6A is aan den anderen kant van de trap."
„Ja, ziet u, de zaak is deze". De jonge man glim
lachte. „Ik weet niet welke ik hebben moet. Ik zoek
een jonge dame, wier getrouwde zuster, Mrs. Harri-
son, een vriendin van mij1 is in Amerika. Ik heb het
kaartje met naam en adres verloren, en al, wat ik
Hij herinner is, dat haar zuster's naam Marjorie is,
en dat zij. in Graven Mansions in Ghelsea woont;
ziet U, ik heb Mrs. Harrison beloofd om haar een
aangename tijd te bezorgen en ik wil mijn belofte niet
verbreken. Misschien kunt u mij helpen?"
„Misschien wel", Marjorie liet de deurkruk los,
haar kin, met een kuiltje erin, stak zij vooruit met
energieke beweging, als wilde zij1 haar schepen
achter zich verbranden.
„Mijn naam is Margerie", zei ze. „Margeri© NeiT'.
„Nee, maar!" Plotseling voelde zij1 dat zijn groote
bruine hand haar hand omvat hield.
„Nu herinner ik mij', het was Nell, of Neave, of zoo
Iets. Ziet u, zij spraken altijd van ui als Marjorie.
Wel, wat een geluk u' te vinden," riep bijl uit, terwijl
bij de hal binnenging.
Een ©ogenblik was Margerie 'sprakeloos doar de
snelheid waarmee de zeer voorbarige jonge man
baar in dezen toestand had gebracht een toestand,
die gekomen was door eenzaamheid en een meisjes
achtig verlangen naar vreugde en plezier.
Een uur geleden was zij. teruggekomen' van het
kantoor, waar zij' secretaresse was bij1 den uitgever
"ïan „the Regent", eenzaam en uit haar evenwicht.
Terwijl ze de tafel afgeruimd en haar Chineecshe
kopjes in het kleine keukentje- afgewasschen had,
waren haar gedachten afgedwaald naar Marjorie
Neave, een! oppervlakkig persoontje, die aan de an
dere zijde van1 de trap woonde op Nio. 6A. Marjorie
bracht haar avonden door met óf haar garderobe in
orde te maken, óf naar den schouwburg te gaan op
kosten van anderen. Zijl'had altijd een collectie jon
ge mannen op sleeptouw, met glimmende haren en
fluweel en stemmetjes en een geweldige voorkeur
voor chocolade. Marjorie Neave was op reis met een
rijke tante; haar naamgenoot herinnerde zich dat zij
een bezoek verwachtte van Michael Bradley, een jon
ge Amerikaan en een groote vriend van haar zuster,
wier man groote verzekeringen afsloot en veel op
reis was.
Het idee kwam. ineens bij haar op waarom zou
zij de gelegenheid die de goden haar aanboden, niet
aangrijpen, nu Marjorie er niet was, om een aange-
namen tijd) door te brengen; zij had zoo weinig vroo-
lijkheid gekend in haar jeugd.
Dan bent U uur Bradley?" zei ze beleefd, terwijl
ze hem voorging in haar kleine woning. „Ga als 't
U blieft zitten en1 vertel mij' al het nieuws dat U hebt
meegebracht"
Michael Bradley was een goede verteller en sloeg
geen van die kleine intieme bijzonderheden over die
zooveel beteekenen voor hen die' ver weg wonen
„Heusch, ik heb niet eens Mrs. Harrisons adres",
besloot hij, ,maar ik. schrijf ook nooit brieveh." een
verzuim waarvoor Margerie bijzonder dapkbaar was.
„Wat1 is 't heerlijk weer in Londen te zijn. Denk er om,
U moet mij helpen m.ij te amuseeren, Miss Neill",
voegde hij er aan toe met een bewonderende blik op
haar zacht bruin haar, waarop het vuur zoo'n mooie
gloed tooverde.
„Nu, dat wil ik gaarne", Margerie voelde een tril
ling van vreugde volle verwachting door zich heen
gaan; zij keek niet meer treurig, maar glimlachte ge
lukkig „U moet niet vergeten, dat ik mijn brood
moet verdienen; ik. heb alleen de avonden en de
week-ends vrij.."
„O! ja Uw zuster zei zoo. iets over een kantoor."
Michael' Bradley stond op. „Ik moet ook overdag
aan 't werk. Ik. heb een nieuwe zaak daarginds. Ik
heb wat aan journalistiek gedaan en ik heb een
aanstelling als medewerker aan „The Regent." Nog
al een goed; tijdschrift, nietwaar?"
Margerie's oogen! schitterden; haar vingers speel
den een uigelaten marsch op de leuning van haar
stoel. „Uitstekend", stemde zij rustig in „Het voor
naamste tijdschrift van Londen; goede verhalen,
mooie ilustraties en de beste artikelen Alles wordt
bewerkt door een staf van personeel, zooals er geen
tweede te vinden is.. Op geld wordt niet gekeken."
„Lieve deugd", Bradley nam' een houding aan van
spot en verslagenheid. „Ik zal aan zulke eischen
nooit voldoen. Ik hoorde, dat Mr. Harcourt, de uitge
ver, heel knap was, maar ik hoorde nooit dat ze
zulk goed: personeel hadden Hij zei wel, dat zijn se
cretaresse een uit duizenden was, dat is waar".
„Neen! Heusch?" Margerie lachte blijf; „dat is het
prettigste wat. hij' ooit over mij, gezegd heeft."
„Over U?" Bradley keek alsof hij er niets van be
greep. „U bedoelt toch niet
Margerie maakte een kleine buiging. „Ja, ik ben
die uit duizenden", zei ze vroolijk.
„Een honderd en veertig woorden in: een minuut,
spelling gegarandeerd."
„Dus we zullen samen op „The Regent" werken",
riep hij uit, terwijl hij zijn hand uitstak.
„Wat een geweldig geluk voor mij. Als de uitgever
voor den inhoud van zijn blad net zoo'n goeden
smaak heeft als voor zijn secretaresse, dan verwon
der ik mij niet dat het een tip top tijdschrift ls."
IL
Verzoeke alles betreffende deze rubriek te zenden
aan C. AMEiLS Wz, Winkel
PARTIJSTAND No. 1.
ZWART.
m
m
m
w
w
m
W'
m
W
m-.
m
hp
M,
WIT.
5
10
15
20
25,
30
35
40
45
50
13 1
Stand Zwart, 12 schijven, op 3 6 8 11 12
16 19 25 26.
Stand Wit, 13 schijven, op: 24 28 30 32 tot 86 40
42 43 45 48.
Wit had in bovenstaanden stand als laatste zet
3842 gespeeld, wachtend op 12—18, waarna een
zeer mooie winstgang zou volgen.
Wit 38-32, Zwart 12—18, Wit 34-39, Zwart 25 23.
Wit 43—39, Zwart 19 30, Wit 2819, Zwart 1324,
Wit 36—31, Zwart 26 28, verloren.
PARTIJSTAND No. 2.
ZWART.
Bradley kwam den volgenden morgen op het kan
toor en zag dat Margery al vroolijk aan 't. typen was.
„U moet deze kamer met mij' deelen", vertelde zij
hem tot zijn plezier, „ik hoop, dat het tikken U niet
zal hinderen".
Bradley wist dat het niet zoo zijn zou. Hij had al
gauw ontdekt dat hij van zijn schrijftafel uitstekend
Margery's aardig profiel kon zien als zij' tikte, en
wat kon een man meer verlangen? Zij had juist met
alle trots de nette en voorziene kast laten zien waar
zij alle origineel© teekeningen bewaarde, en pro
beerde het verschil uit te leggen tusschen een lijn
cliché en een zinco, toen Mr. Harcourt in de kamer
kwam en beslag legde op zijn nieuwen employé.
Theetijd bracht een welkome afleiding, en onder
het eten van de heerlijke roomcalce waarop Bradley
getracteerd had. legde Margery hem veel uit. Daarna
was hij met een berg manuscripten bezig en pro
beerde te vergeten dat er kuiltjes in een kin en la
chende oogen bestonden.
In de volgende weken moest Bradley vele dingen
ondervinden, en onder dé achtelooze, doch bekwame
leiding van Owen Hiarcourt kwam hij1 tot een volko
men begrip van zijn nieuwe plichten. Hij' leerde, dat
de zonden van den uitgever, de schrijvers en de ar-
tisten allen op hein verhaald werden, dat, hoewel een
manuscript dagenlang ongezien óp den schrijftafel
gelegen had, hij een standje kreeg als het verhaal
te laat voor den drukker was, dat van hem verwacht
was dat hij den' drukker achterna zat; dat hij- den
clichéfabriek den doodschrik aan moest jagen om
zijn vadsigheid en <lat bij onfortuinlijke bezoekers die
geen recht hadden het heiligdom van den uitgever
binnen te komen, weg moest meieren.
Voor Margery was hij: zoo iets als een raadsel Zijn
gebrek aan routine was kolossaal, maar hij' wist de
auteurswet uit het hoofd Daarbiji gaf hiji miet een ge
rustheid' geld uit; ongehoord voor een) ondergeschikte
wiens salaris misschien maar eens zoo veel was als
het hare, stond) erop dure cakes voor haar te koopen
•en had een groote voorkeur voor taxi's. Haar verba
zing nam. toe toen hij een van de henedenflats in
Graven Mansions huurde, en haar meenam op een
meubelkoop-expeditie, waarbij hij1 vroolijk de duur
ste winkels binnenging eru kocht wat hiji mooi vond,
zonder ook maar de prijs te vragen.
Nu zaten zij samen thee met gebak te gebruiken
en Margery was stil en zag rood van opwinding en
stil verwijt. Bradley, die .juist beweerd had, dat
Saxisch blauw de kleur was voor meisjes met goud
bruin haar en grijze oogen en dat een kleine zwart
fluweelen: hoed' het nieuwste was op dat gebied, glim
lachte vroolijk.
„Het heeft geen nut goedkoop© dingen te koopen,
weet U. Toe, neem' een van deze rose gebakjes. Ja,
nog wat thee alstublieft, en heel veol room. Ik zal
een fijne flat hebben in den tijd voor dit alles' ach
ter den rug is."
En, ten slotte wat kon zij zeggen als een knappe
jonge man, met eerlijke blauwe oogen en een inne
mende glimlach, tegenover haar zat en zoo praatte
alsof hij niet juist een jaarlijksch inkomen gebruikt
had om zijn flat van vijf kamers te meubelen?
Heusch, ze vond het erg prettig zoo'n vroolijken
buurman te hebben. Zij gingen dikwijls samen naar
huis en Margery ging verlangend uitkijken naar
die ritten boven op de bus door de grijze straten met
hun droomerige gele lichten en gebouwen vol scha-
vm.
49.
mz.
Wt
W-
w
W:
m
9.
WIT.
Stand Zwart, 11 schijvon, op: 6 8 11 12 13 16
18 19 22 23 25.
Stand Wit, 11 schijven, op: 24 26 27 2.9 tot 32 34
37 38 41.
Wit maakt de volgende mooie winst in boven
staanden vasten stand.
Wit 24-20, Zwart 2514, Wit 30-24, Zwart 1939,
Wit 26—21, Zwart 23 34. Wit 21—17, Zwart 1221,
Wit 38—33, Zwart 29 28. Wit 323, Zwart 2132,
Wit 3 4, Zwart is verloren.
STAND No. 3,
Zwart: 13 16 17 19 25 35.
Wit: 27 28 33 34 39 44. Ieder 6 schijven.
Wit speelde 27—22, waarna Zwart offerde met
16—21 wat met verlies eindigde. Doch ook na ieder
andere zet zat er niet anders voor Zwart op. B.v.
Zwart 19—24, Wit 22 11, Zwart 16 7 en nu Wit
28—22 en Zwart kan 711 of 12 niet spelen, wegens
22—18 en 33—29, 39 6 of 8. Speelt Zwart 24—30, dan
volgt 33—28 met winst.
duwen Het was een nieuwe en prettige gewaarword
ding om veilig naar huis gebracht te worden en; zij
had voldoonde ervaring in overvolle treinen en bus
sen omi hot op prijs te stellen..
Zijn belofte aan haar vermeend© zuster getrouw,
ging Bradley voort omi Margery, wat hif noemde
„een aangename tijd" te bezorgen. Eh het meisje,
toen ze er eenmaal mee begonnen; was, kon zich best
in dezen toestand schikken. Zij kocht een nieuwe
avondjapon, een snoezig licht kleedje van grijsach
tige ninon met een. ceintuur van oud rose, en een
satijnen mantel, die er bij1 paste en die om haar slan
ke jonge figuur hing in diepe plooien. Zoo gekleed
moest zij zich menigen bewonderenden blik laten
welgevallen in de dure restaurants, en zij bewoog
zich in don schouwburg of ziji een geregelde bezoekt
ster was. Wat ook de reden was voor deze verkwis
ting, Margery kon er de bekoring van niet .ontken
nen. Omi van het kantoor weg te hollen, en gauw1 een
kop thee met koek te koopen en dan een) heelen tijd
aan het station van den Underground te moeten
wachten, is een heel ding; om vlug in een taxi naar
een schouwburg gereden te worden en luxieu9 op de
beste plaats te zitten met een innemenden, beleef
den jongen man naast je. en een rose doos bonbons
op je schoot, was iets heel anders. Margery genoot er
van met de frlssche dankbare'vreugde van het meis
je dat altijd gewenc^ was geweest haar beste kleeren
