ROMMELKRUID-
De Wereld der Vrouw
aan de bug of den trein te waen en, die eigen1 bon
bons *ocht voor een kwartje het ons.
Oeiuk en nieuw plezier in het leven maakten de
jonge secretaresse mooi; haar wangen werden ge
vulder en rozig rood, haar grijze oogen verloren hun
peinzende uitdrukking en straalden vroolijk en op
gewekt. Een» op oen dag had Mr. üorcourt een van
zyn periodieke uitbarstingen van energie en ver-
spi'öitiuü naar do' vior hoeken van do aarde, via zijn
seertuaiesse, oen bataljon van manuscripten, en oon
paar dozijn beloofde brieven van 't spijt nilj< zeer.
Eenmaal verdiept In de noodzakelijkheid om zijn
schrijftafel op te ruimen zou zelfs geen aurdbovlug
hem. daarin kunnen storen en hot was een treurig
feit dat die aanvallen dikwijl» tegen vijf uur begon
nen. Mot was zoo wat half zovon toon 'Margery op
haar flat kwam en haar hoed en mantel op hot klei
ne eiken lodikant mot de frissehe bebloomde sprei
gooido. Meestal had zij er plezier in haar eten klaar
te maken, maar vanavond was het haar zelfs te veel
do tafel te dekken en gezellig voor het vuur te zit
ten. Zij was juist van plan zonder eten naar bed te
gaan toen er aan de deur gkelopt werd. Het was
Bradley, die op den dempel stond, een kannetje aan
zijn vinger bengelend. „Kunt u mij mdschien een
beetje melk leenen?" vroeg hij. „Ik snak naar kof
fie en die mijn werkster maakt lijkt wel vergif;
daarom doe ik het altijd zelf.."
„Natuurlijk. Komt U binnen." Margery haalde een
kan en vulde het kleine kannetje. Het licht viel op
haar bleeke gezicht, en vermoeide oogen en op het
voorhoofd van den jongen man kwam toen een
rimpel. i
„U bent zeker doodop", zei hij. „Ik draal Har-
court morgen zijn nek om."
'Margery forceerde zich om te glimlachen.. „Ik wil
de juist naar bed gaan", legde zij hem uit. „Ik heb
vanavond een gevoel of ik vijftig ben".
„E2n ik wed dat U nog niet gegeten hebt. N'ee, ik
dacht 't wel vrouwen zijn allemaal gelijk." Brad
ley "zette de kan neer, zijn blauwe oogen hield hij'
onderzoekend op het verdrietige gezicht van het
meisje gevestigd.
„Ik ben te moe", begon Margery.
„Natuurlijk bent U moe, maar ik niet."
Hij trok de blauw overtrokken makkelijke stoel bij
het vuur en verzamelde alle kussens die hij kon
vinden.
„Hier gaat U zitten. Ik heb het bevel, hoor en al
wat U te doen hebt is te gehoorzamen.. Ik ben een
eerste klas kok en ik heb beneden zoo'n leuk kom
foor."
„Zoo!" ging hij triomfantelijk verder, terwijl hij
het vuur oppookte. „Nog een ©ogenblikje dan gaan
wij eten. U hebt er toch geen bezwaar tegen dat ik
't tezamen met U doe, wol?" riep hij. vanuit de keu
ken, waar hij! met het servies aan 't rammelen was.
„Bezwaar er tegonl! Ik vind het heerlijk, Margery
gaf een zucht van volkomen tevredenheid., nog nooit
in heel haar harde werkleven was zij' het voorwerp
van zooveel zorg geweest Ze vond het verrukkelijk en
verbaasde zich ook een beetje. Als in. eon; drooml keek
zij toe, terwijl Bradley met vlugge handen de tafel
klaar zette en vreemdsoortige dingen uithaalde met
een nikkelen komfoor.
„Ooit kreeft en nmyonnaise gegeten?" vroeg hij
vroolijk. „Nee, dan weet U niet wat leven- is. Blijf
zitten hoor en ik zal U alles op een blad brengen.
Wat een geluk, U. hebt. bruin brood; dat ia hèt eten
bij kreeft en mayonnaise*
Een gevoel van groote tevredenheid en behagelijk
heid kwam over Margery; het was verrukkelijk om
in staat te zijn eens even volkomen passief te zijn.
te voelen,, dat, al was 't maar voor een uur, er een
sierke arm en een bekwame hand was tusschen haar
en de strenge wereld, waarin ze leefde.
En Bradley, die zijn koffie dronk uit een van de
twee rose kopjes met goud, die haar trots en vreug
de waren, vond zijn kameraad lieftalliger dan ooit.
„Ik geloof niet dat het goed voor U is om alleen
hier te wonen", zei hij, toen hij alles weg zette; hij
stond-op het haardkleedje en keek haar aan met
een erg zachte glimlach op zijn flink, vroolijk ge
zicht.
„Ik zou mijn flat -niet kunnen opgeven", zei Mar
gery tegen hem-, en hief haar eerlijke grij'ze oogen
naar hem op. „Ik geloof dat ieder meisje verlangt
naar een hoekje wat zij haar eigen noemen kan, een
hoekje, waar zij zich geheel vrij bewegen kan en
haar smaak in cretonnes bot kan vieren. Dat is nu
een meisje aangeboren, en als ze niet trouwt, is dat
het eeenige wat zij heeft."
Bradley knikte, terwijl hij de hand! nam! die zij hem
toestak. Tot nu toe was er niets dan een vrije ka-
maraderie tusschen hun geweest.; nu bracht iets in
zijn aanraking, een- blik van bewondering in zijn
oogen, een vlugge blos op Ma'rgery's wangen; zij
wierp een verlegen blik op zijn ernstig gezicht. De
beschuldiging trof doel; hij liet haar hand los en,
mat een vriendelijken raad om dadelijk naar bed te
gaan. ging hij naar zijn eigen woning. Toen Margery
't zich gemakkelijk gemaakt ha.d in haar kimono en
pantoffels en haar krullend haar bij het vuur bor
stelde, begon haaT geweten haar afschuwelijk te
kwellen. Haar bedrog kwam haar verschrikkelijk
voor en onvergeeflijk. Wat zou hij zeggen' als hij het
wist? Zij1 had gedacht er mee door te kunnen gaan.
maar in haar binnenste wist zij nu dat er vroeger
of later een tijd moest komen, dat 'het hem verteld
moest worden. 'Zij was een vrouw, en de aanraking
van zijn hand had haar verteld wat zijn lippen nog
verzwegen hadden.
Het was drie weken later toon Bradley plotseling
ontdekte" dal; -hij1 al zes maanden op „The Regent"
was en besloot bij: die gelegenheid eens feest te vie
ren. En daar het lot had beslistl -dat. het op een Zater
dag zou zijn, was hij van plan dit buiten te gaan
doen, en om tien uur stond er mooie, kleine, grijze
.Two.seater" voor de deur van Graven Mansions.
Het was een volmaakte voorjaarsdag; kleine scha
penwolkjes dreven vroolijk door de blauwe lucht;
bleek-gouden zonlicht maakte het blinkend pad licht
voor het kleine wagentje en in do tuinen staken nar
cissen hun gele kopjes omhoog en hyacinthen, roso.
blauw en wit geurden heerlijk.
Bradley reod met bet gemak en^de routine van een
vakman; zijn kennis van den motor was een van de
dingen' dio Margery bevreemdden, evenals zijn dure
motorlos. Maar het e-enige dat vandaag haar vreugde
temperde was de gedachte aan de bekentenis die ze
hem1 moest doen als, als wel, als er gebeuren zou
wat haar vrouwenlnstinct zei dat gebeuren moest.
Zij aten- brood in het wagentje dat Bradley aan den
rand van een schemerig groen. bosch had gereden,
waai- de sleutelbloemen een fluweelen karpet voor
de voeten maakten. Margery wilde zich niet verba
zen over de buitensporigheid waarmede do kostbare
1-ionicmand voorzien was en at verhoogd haar wlld-
pasteitje onj kreeftensla, ZIJ hielden stil bij1 een dorps,
lierbcig om thee te drinken.. Een vroolijko waardin
zotte haar beste beentje voor met al haar eigen go
maakte cakes en Jarni orn zij. aten gezellig aan oon t,a-
fol die aan het venéter gezot was, met uitzicht ln don
boomgaard die oen toovorhulö look van rose on wit
te bloemen.
Nu de thee wandelden «Ij in don boomgaard on
koken naar de zon die in oen tooverpracht van rood
on goud achter de purporon heuvel» verdwijnen
ging.
De laatste stralon vielen op Margery'a haren., toen
ze terug wilden gaan; zij zag or innemend eri héél,
héél gelukkig uit Michael Bradley legde zijn arm
plotseling om haar heen, en oon oogenblikje maar
leunde zij tegen hem aan ln een siddering van ge
luk.
„Margery, mijn meisje ik houd van je", fluister
de hij en boog zijn hoofd naar 't hare toe.
Maar Margery maakte zich los uit zijn omhelzing,
haar oogen groot en vol vertwijfeling, haar lippen
trillend.
,.ïk weet niet hoe ik 't je zeggen moet", zei ze. „Ik
ben zoo bang dat je me niet zult vergeven,"
„Ik vergeef je alles, lieveling", beloofde hij1, ter
wijl hij1 haar teeder aankeek.
.Aangemoedigd door zijn lachje, door het vertrou
wen dat zijn open gezicht en- eerlijke blauwe oogen
hem gaf, vertelde Margery hem haar armzalig kort
verhaal;
„Ik voelde mlijl zoo eenzaam", zei ze, erg meisjes
achtig en schuldbewust in haar angst, „en ik ver
langde §00 -naar een beetje plezier niet het plezier
van ieder dubbeltje omdraaien voor je H uitgeeft,
maar het werkelijk-e plezier, dat andere meisjes schij
nen te hebben. Je zag er zoo groot uit en «00 be
schermend en ik ik voelde dat ik zoo'n aangena
me tijd moest hebben waar je van sprak, zelfs al
kreeg ik het onder valsche vlag."
Michael Bradley lachte toen hij haar naar zich
toe t-rok.
„Ik heb ook iets onder valsche vlag verkregen", be
kende hij1, „dus zijn we quitte. Wat zeg je er van,
lieveling, als ik je vertel dat ik geen tobbend jour
nalist ben, dat mijn achternaam heelemaal niet
Bradley is en dat mijn vader een groote uitgever is
in de Vereenigde Staten-?"
.Wat is je naam dan?"
Margery hief haar hoofd op van zijn, breed en
schouder, geluk en- opluchting in haar lief gezicht.
„Michael Bradley Wiison", zei hij, terwijl hij- ©en
glimlach onderdrukt».
„Toch niet de zoon van Mark Wilson, de Magazine-
Koning van New-York?*1
„Juist, mejuffrouw." De jonge man knikte verge
noegd. „Ik kwam hierheen >om een kijk' te krijgen
op de Engelsche manier van tijdschriften1 uit te ge
ven. Daarom veranderde ik mijh naam, anders zou
den ze mij' niet achter de schermen hebben laten
kijken. Ik heb mijn vader in de zaak geholpen, maar
ik ben nooit een ondergeschikte geweest, daarom
was een deel van mijn onwetendheid echt'', besloot
hij met een ondeugende glimlach.
Dan te denken dat ik je van verkwisting beschul
digde", mompelde zij, ,.en Mr. Harcourt behandelde
je als een onervaren niets-wetend journalist!"
„Wat zal "hij zeggen als hij 't weet?"
„Ik geef er geen steek om' wat hij zegt,- liefste",
zei Michael. „Het komt er op aan wat jij zegt."
Als antwoord ging Margery op de punten van haar
kleine grijze schoentjes staan en hief haar gezicht
raar hem. op. "Ik zeg dat je een schat bent", fluister
de zij zacht en hun lippen ontmoetten elkaar
EEN GEVAARLIJK AMBACHT.
Niemand zal tegenwoordig durven beweren, dat
schoenmaker een. gevaarlijk amibacht is. Voorzich
tigheid behoeft hij niet in bijzondere mate betrach
ten, uitgezonderd bij- de hanteering van zijn gereed
schappen, els, mes en hamer. Zijn leven loopt wei
nig gevaar bij de uitoefening van zijn beroep
Toch heeft een Haagsche schoenmaker eens aan
den lijve ondervonden, hoe gevaarlijk dit ambt kan
zijn, hoe hescheidep en voorzichtig een schoenmaker
op zijn tijd moeten weten te zijn. Het was in het jaar
1700 en bedoelde schoenmaker genoot de zeer bij
zondere eer een paar schoenen te mogen maken voor
de vrouw van den Russischen ambassadeur Matt-
weoff. De eenvoudige schoenmaker zal niet geweten
hebben, hoe driftig de Rus was en hoe ijselijk ja-
loersch.
Mattweoff had een bijzonder schoon© vrouw met
voetjes, die alom vermaard waren, maar hij kon
niet dulden, dat iemand er naar keek.
Toen nu de schoenmaker bezig was de maat te
nemen voor de nieuwe schoenen, stond de ambassa
deur er bij en gluurde oplettend naar de oogen van
den1 schoenmaker. EP nauwelijks had hij gemerkt,,
dat deze één oogenblik niet naar de maat maar naar
den wel-gevormden voet keek, of hij- greep een rot
ting en ranselde den man zoo Russisch af, dat deze
moord en brand schreeuwde. Zelfs de justitie is er
aan te pas m-oeten' komen, zoo onbarmhartig was
de arme schoenmaker toegetakeld. M.
LEUGENS, DIE GEMETEN WORDEN.
Op het oogenblik houdt men zich in Amerikaan-
sche wetenschappelijke kringen bezig met een- In
strument, waarmede het mogelijk schijnt niet alleen
vast te stellen wanneer iemand onwaarheid spreekt,
maar ook te meten in welke mate een ondervraagde
liegt. Bij een rechtszaak werd1 de psycholoog prof.
W. H. Marston uitgenoodigd den bekalagde die van
moord beschuldigd was, te onderzoeken. Hij verze
kerde terstond te kunnen vaststellen, of de man
loog. De verdedigers verzetten zich echter tegen dit
onderzoek omdat het huns iziens ih strijd was met
de Amerikaansche strafwet. Het instrument, dat
Marston wilde gebruiken, was de veel gebruikte
sphymograaf, die ook polsechrijver of bloeddrukroe,
ter word? genoemd en waardoor alle veranderingen
van den polsslag in den vorin van een curve worden
opgereekendL Daar volgen» Marston'» Inzichten, ieder
die liegt, daardoor «enigszins nerveus wordt aange-
iuan, moet ziqh dit volgens hem ln oen duidelijk
waar noembare vei hooging van don bloeddruk uiten,
li Ij mooi na lange onderzoekingen hebben gooonsta-
loord, dat, do bloeddruk bij- iedere lou-gon plotseling
stijgt zélfs tol, 15 m.M. M enheoft dit, resultaat in de
V.S. horhaal dol Ijk geconstateerd. Zoo worden, b.v.
door oen Aniorllcaansch tijdschrift verscheidene lo
den van hot porsonool aan oon kruisverhoor ondor-
vvorpon, waarbij zij dikwijls gewetonsvagon to beant
woorden kregen, Zoo wilde men van oen jongedame
weten, of -zij roet don heer verloofd was, waarmede
men haar meermal on had gezien en haar bevesti
gend antwoord vorschonn in een twijfelachtig licht,
toen tegolijk haar blooddruk steeg. Toen men naar
haar leeftijd informeerde, en zij 20 Jaar antwoi
j werd de bloeddruk terstond 0 m»M. grooter,
j daad bleek uit haar geboortebewijs, dat zij zich
I melijk radicaal jonger had gemaakt. BIJ een
I lijk lid van het personeel ,dle in den loop van
verhoor eveneens oen onwaarheid dobitoerde. tl
.de bloeddruk niet ©r zelfs een Miijglng van •- m.'M, jj
wordt in Amerika thans druk gedlsctissionrd ovej 4,
vraag, of rn-on don leugonin-eter bij do bohand|||u
van strafzaken ln toepassing' mag brengen of nloj
Roti. Nwbl,
VUURTORENS EN VOGELBESCHERMINGj
Nadat, het. licht van don vuurtoren, op Am.'ty
enkele Jaren gelodon versterkt word, hlook hot,!
or tijden» don trek oon groot aantal vogel» a!<J|
den dood vond.
Thans is np dozon vuurtoren,m et toestemming
don Minister van Marino en met medoworking
PARIJSCHE MODE.
Deze nieuwste avond-mantel werd hoogst elegant
uitgevoerd in velvet chiffon van een warme, donker
blauwe tint. Een band van opgewerkte bloemen
uit dunne velvet gesneden versiert den rand bp-
ven den onderzoom, welke van een goudkleurige
stof gemaakt werd. De kraag is ten overvloede Kf
verfraaid door een lange, smalle kwast.
Een knippatroon voor dezen avond-mantel
men bostellen onder opgave van het nummer 28k
in de maten 42, 44, 46- en, 48. Kosten 80 cents.
MOEDERS EN HAAR KINDEREN.
„De „vijf minuten" bel".
Een moedeT zegt:
„Inplaats van mijn kinderen te roepen of overal
te gaan zoeken als het uur voor den maaltijd daar
is, klingel ik met wat ik de „vijf minuten" bel ge
noemd heb. Een schelletje, dat de kinderen hooren
kunnen en dat beteekent, dat zij over vijf minuten
aan tafel moeten zijn. Zij' hebben dan nog.even tijd
omj iets van het huiswerk af to maken,
handen te waschen en>z. en zij behoeven
ook niet buiten adem aan tafel tflJtomen."
Nuttige Wenken»
OM HOUTWORM UIT TE ROEIEN.
Omi de houtwormpjes, die gaatje» maken ln meu
belen, te verdelgen, lost men een blok kamfer op in
parafine (z.g. gezuiverde petroleum) welk mengsel
men diep in het houri laat dringen door het in de
wormgaatjes te gieten. Men moet deze bewerking
der meubelen twee maal per maand herhalen tot al-
e teekenen van houtworm verdwenen zijn. De gaat
jes moeten daarna gevuld worden met een mengsel
bestaande uit één deel bijenwas op drie deelen hars.
BIJ HET WASSCHEN.
Bij het wasschen van 'nieuwe kleeren, welke van
wolmousseline of katoonwol gemaakt zijn, dient men
ervoor te zorgen, dat de stukken twaalf uur in zacht
water «taan alvorens te worden gewasschen. De stof
wordt door deze behandeling soepeler en het was-
schen is gemakkelijker.
HET NUT VAN HAARSPELDEN.
Een haarspeld is nuttig voor menig ander doel dtó
het ophouden van uw haar! Als u een gat wilt mfr
ken in een leeren ceintuur of riem houdt ge
uiteinde van een haarspeld in de vlam van eer-
kaars of gas-jcomfort en boon daarmede door hel
leer Dank zij de verhitting zal' de speld erdoor
„vliegen",
Als gij1 een rijgpeni verliest, probeert dan uw draai
of lint vast te houden of door te trekken met een
haarspeld.
Bij het breien is een haarspeld zeer gemakkellj
om de steken af te nemen. Laat ze op de naald gil
den en bindt de einden zoo samen dat zij elkaar
houden.
Als ge een kam reinigt, steek dan' telkens
dunne haarspeld tusschen de tanden. Het schoonma
ken wordt daardoor aanmerkelijk verlicht.
DE BEHANDELING VAN IJZER.
In menig huisgezin bezit men voorwerpen, war-
van door het regelmatige gebruik de waarde eig&
lijk toch tem volle meer beseft wordt, zooals bijvo?- I
beeld mooie fornuizen, naaimachines en andere. j
zijn kostbare stukken, die moeilijk of althans^
zonder financieel© offers van beteekenis te*
vangen zijn, wanneer zij' eenmaal om bepaalde r<£
afgeschaft moeten worden. Het is daarom van
veel gewicht zulke stukken van een huishoudt
goed en deskundig te verzorgen. Men doet dit
volgt: minstens één maal per week alle metalen dea
len (dus ook de -geverfde) schoonmaken met terpen
tijn of petroleum. Daarna afwrijven met, een pek
doek en inwrijven met machine-olie. Dit laatste IPjj
alleen voor blank mietaai. Het zwarte metaal w01^
na de terpentijn-behandeling goed afgedroogd oü
met kachelglans gepoetst. Évontueele roestvlek^
verwijdert mien door schuurpapier in reepen te knip
pen. de roepen om het metalen doel te wikkelen fD
dan langzaam in draaiende beweging op en neer
trekken. Zijn de metalen deelen vlak in plaats vm
rond. dan strooit men er amaril-poeder op met o'(
(bij voorkeur petroleum) neemt een stuk vlak k'ri
wikkelt daaromheen schuurpapier en wrijft 7.00
plaat weer blank. Aangezien schuurpapier afffWl
moet men altijd de geheele metalen oppert
schuren en nooit alleen het plekje, waar roest
Roestvlekken komen altijd op dezelfde plaats WW 1
daardoor zou het schuren dus vroeg of iaat
plaats uithollen, wanneer men niet over de
oppervlakte schuurde,
