OPSPORING
GEVRAAGD
IPTUS
cl
TEGEN BELOONING
2QOOO
GELDPRIJZEN
DEELNEMERS
"REUZEBUIIENIWISJE
au zieke jongeliog tot gezonde,
krachtige man.
GULDEN
'TWEEDE SLAB.
BriéYén over Engeland.
VAN
VOOR DE
AAN DE PRIJSVRAAG
bu |OTUS
ZOEK DE FOUT INDE
LOTUS ETALAGES
EN DE DRUKFOUTEN IN
\1 LOTUSTUDSCHRJFT
N°23en 24 -
VRAAG UW WINKELIER
VOLLEDIGE INLICHTUIfiETH
ZOET ALS ROOn
BinaesIö^iscJi Nkuwso
Zaterdag 19 September 1925.
tjfiste Jaargang. No. 7710.
|D da laatste jaren van veel en belangrijk gebeu
ren 0 veel voorvallen, die een tijdlang sterk de
nanacht trokken, snol ook weder vergeten of al-
tjus* lij komen nog maar zelden voor eenige oogen-
0kea in de herinnering terug. Zoo denken we er
BJaar weinig meer aan, dat het P.E.N. een jaar of
gif .geleden ernstig ziek is geweest. Toch is het over
IM algemeen wel goed om ook In tijdon van meer
^Jcizondlieid on meer voorspoed den blik nog een
Hwijle terug te wenden. Dat doen we dan vandaag ton
anzieli van het P.E.N.
Het P.E.N. was voor eenige jaren het beste te ver-
iljjken met een jongeling, die snel wat al te snel
uit de kluite'n was gewassen en van zijn verzor
gd niet die oplettendheid had ervaren, welke in ver-
and daarmede noodzakelijk was geweest. De oorlogs-
nistandigheden hadden tot dien te snellen groei
loral bijgedragen: er was lichtnood en het nieuwe
;ht werd derhalve overal waar men het kon laten
uoendringen, met gejuich ontvangen. De opvoeders
a» den knaap verheifgden zich in diens schijnbaren
joruitgang. Alras zou blijken, dat hij niet zoo ste-
op zijn beenen stond als in te.groot optimisme
a verwacht.
Gedeputeerde Staten, de raad van toezicht op de
evinciale bedrijven, de directeur Smit Kleine en de
fivinciale Staten schrokken geweldig toén ble'ek, dat
[aanleg van hoogspanningsleidingen naar Oterleek
Blaarden eenige millioenen meer kostte dan aan-
Ulkelijk voor oogen was gesteld. De opvoeder, die
Ber in het bijzonder met de dagelijksche verzorging
den knaap was belast, was daarin wel wat te
nzijdig te werk gegaan. Hij de heer Smit Kleine
had "naar algemeene overtuiging, thans door de
jaktijk behoudens een enkele uitzondering voldoende
prestigd. inderdaad gezorgd voor den aanleg van
ue electriciteitswerkes, om de kosten zich
)it in genoegzame mate bekommerd- En anderen
zonderheid Gedeputeerde Staten t- hadden daarop
ker wel wat meer op kunnen toezien.
Dit is geschiedenis, die reeds weder vrij; ver achter
ligt. Maar als we geschiedenis schrijven mogen we
verzuimen het goede te stellen ln het volle licht,
eze groote. lichtzijde moet blijven worden gezien
de rekening des heeren Smit Kleine zou ik er
>ede willen crediteeren dat dan toch maar bijna
ïheel Noordhollands platteland in verrassend korten
k1 is voorzien van electrisch licht en electrische
jacht en dat als gevolg daarvan Noordbolland zelfs
u nog andere provinciën aanmerkelijk vooruit is
blijven schrijden. Noordhollands platte land mag
hiervoor toch inderdaad vyel dankbaar 'zijin.
1 Wat vertelt ons de geschiedenis nu verder? De jon
geling, groot geworden, wordt zeer ziek. Dat wil zeg
gen: begrootingen en rekeningen van het P.E.N. ge
ven een paar jaar geweldige verliessaldi te zien.
F.enmaaJ overschreed zelfs het op de begrooting^van
.één jaar geraamde verlies het beój*ag van één mil-
\lc«u zuiden. Maar de uitkomsten werden al spoedig
Mn aan was gedacht. Tot 1 Januari 1922 bedroegen
de verliezen in totaal rond f3.105.000. Over 1022 was
bet verlies nog slechts ruim f12000. Eb in 1923 werd
een winstsaldo behaald van f182000,'dat over 1924
2WOOO bedroog. Deze winstbedragen zijn in minde-
lug gebracht op de vroegere verliezen, die dus thans
og geboekt staah tot een totaal van f2.691.000. In-
len dit zoo voortgaat, dan is over zeer enkele Jaren
It geheele vroegere verliessaldo gedelgd.
Spoedig zal dan gedacht kunnen worden aan vor-
kLng van oen reservefonds indien dit noodig wordt
pacht, of aan verlaging van tarieven. Dit laatste
Doral is zeker zeer aanlokkelijk,,niet alleen omdat
«der graag minder wil betalen, maar'meer nog wijl
«neming van stroomverbruik biervan het gevolg
il kunnen zijn,'welke toeneming op haar beurt we-
pr aan de exploitatie moet ten goede komen. Eigen
|k is het wel jammer, dat het bedrijf nog altijd bezig
met die oude verliezen weg te werken. Want wel
*®oet het een aangename gedachte zijn om over en-
»le jaren eenmaal te kunnen constateeren, dat ten
otte de geheele P.E.N.-debacle op niets is uitgeloo-
«n, namelijk aan. de provinciale kas ten slotte geen
ent heeft gekost, maar tariefsverlaging is in het
conomisch bglang van ons gewest toch eigenlijk een
aak van hoogér orde. Dat is van rechtstreeksch be
ang voor den lichtverbruiker in de stad en op het
latteland; het is hoogst welkom aan onze industrie,
ie beter zal kunnen concurreeren; het zal bevo
eren de toeneming van elektrische bemaling in onze
•olders; het zal er toe kunnen medewerken, dat ook
ln onze boerderijen en landbouwbedrijven veel. meer
vet thans nog liet geval is, electriciteit doelmatig en
goedkoop wordt aangewend.
Maar waardoor nu dat volledig herstel? Meerdere
oorzaken zijn daarvoor aan te wijzen.
.Eén der goede fdetoren was dat henrijk de conces^
iiöbepalingen in dien zin wijzigde dat jaarlijks een
penneer bedrag besteed behoedde te worden voor
afschrijving,
De belangrijkste omstandigheden ten goede waren
zeker wel het geleidelijk herstel van de economische
panden en de aanmerkelijke toeneming van het
stoomverbruik, het laatste uiteraard voor een goed
«eel gevolft van het eerste. De exploitatie-uitkomsten
eerden hierdoor in groote mate gunstig beinvloed.
en slotte wensoh ik met nadruk te gewagen van
zorSen aan den zieken jongeling ge
wijd door de medicijnmeesters, die in bange tijden
p f sP°ncle werden geroepen.
Jiet lid van Gedeputeerde Staten, de heer Hen-
„I"'. v<?orzitter van den (Raad van Toezicht op de
utet. Cj ^drijven, is een krachtig en bekwaam
gluurder en hij kenmerkte zich nu sedert Juli
a's zoodanig ook aan het P.E.N,
ViJn 'rKrert door benoeming ook van den beer
'deir!)0ipKh, als directeur van' het P.E.N., twee-
k. '®B0 directie weet thans de leiding van het ge-
«nJL behoorlijk te omvatten. .De beide direc-
nt worripn gK-ven ^Hlk van 8°ede samenwerking en zij
Heel J8«staan do°r bekwaam en ijverig perso-
'*d van den Raad van Toezicht,
hoi i Waerden, doorkneed in de zaken van
«ijn werk6 ri^f' ^Ujft met liefde zich geven aan
£°o is er meer.
zieke jongeling werd een gezonde; krachtige
dat ook zij voor wie hij heeft te arbeiden,
toedp ®f ,lclteitsverbruikers, daarvan spoedig de
On «sSlSj 13 zullen nuog'en ondervinden,
i Men ^pnst ik nut in dit verband nog wijzen.
al veel te doen. geweest. Meermalen heb ik onom,
wonden als mfn meening te kennen gegeven, dat
zeer bijzondere omstandigheden in een paar gemeen
ten daargelaten de gemeenten, die niet in de ver
hooging toestemden, onbillijk handelden tegenover
de andere. Het is niet noodig daarop thans nader in
te gaan.
Maar wel moet ik thans wijzen op iets anders. In
het jaarverslag over 1924 schrijft de directie: „De bil
lijkheid tegenover de gemeenten, die een voldoende
hoog tarief 'betalen, brengt mede. dat ons bedrijf, zich
tegenover de gemeenten, die het oude tarief van
voor dien oorlog betalen, op het zuiver contractueel©
standpunt plaatst. Concessies worden aan deze ge
meenten niet gedaan, en loopende contracten voor in-
genïeursadfviezen en dergelijke hulp, waar mogelijk,
opgezegd."
Ziet, dat komt er van. De laatste zin door mij
'onderstreept is geen bedreiging, neen het is reeds
werkelijkheid. Het P.E.N. maakt gebruik van zijn
macht en zal dat blijven doen. Op deze manier gaat
het hard tegen hard. En de gemeenten, die niet in
de verhooging toestemden, zullen ter wille van ©enig
tijdelijk voordeel eerder dan zij vermoeden het loodje
leggen. Stellig zal dat het geval zijn bij afloopen
van bet thans geldend contract (en de tijd gaat
snel!) en misschien reeds eerder als andere gemeen
ten in een of ander opzicht gaan profiteeren van tie
gunstiger exploitatie-uitkomsten van het P.E.N.
Ik weet wel, dat sommige gemeenten bij betaling
van de 50 pet. verhooging zouden moeten komen tot
oen zoodanigen stroomprijs, dat, het gemeentelijk
distributiebedrijf daarvan don terugslag zou 'kjinnen
ondervinden door vermindering van het verbruik,
maar waar dat zoo is zal naar andere middelen
moeten worden omgezien. Het is niet rechtvaardig
om op dezen grond aan het P.E.N. de hem in bil
lijkheid toekomehde verhooging nog langer te 'ont
houden.. niet rechtvaardig ook tegenover de andere
gemeenten, die wel betalen.
In plaats daarvan overwege men zoo noodig een
van de beide volgende middelen.
Het P.E.N. schrijft in zijn verslag over 1924: „Een
vrij groot aantal gemeenten trad met ons in onder
handeling over de overneming van haar eleotiiciteits
bedrijven door de provincie. Meer en meer wint in
dit gewe9l, evenals in andere provincies, de overetui-
ging veld, dat een doelmatige stroomvoorziening het
best kan worden bereikt, indien het aantal schijven
tusschen den producent en den consument zoo klein
mogelijk wordt genjjbakt."
Welnu, men weet, dat in 1925 als gevolg van deze
onderhandelingen reeds ©enige bedrijven aan de pro
vincie zijn overgegaan. Soms kan de provincie aan
de gemeente niet het volle bedrag vergoeden van de
nog op bet gemeentelijk bedrijf rustende schuld.
Gedeputeerde Staten laten toe, dat de gemeente de
delging van dit restant over verscheidene jaren ver
deeld. De provincie berekent als zijzelf rechtstreeks
aan de verbruikers levert 42 ets. per K.W.U., een
•prijs dien menige gemeente, thans te boven moet
gaan.
Maar wenscht men- dezen weg niet in te slaan, wil
men lelf het bedrijf blijven, explpiteeren, dan is er
naar het mij voorkomt nog een andere mogelijkheid.
Indien bij betaling van de 50 pet. verhooging de ge
meente aan de verbruikers een te hoogen stroom
prijs zou moeten berekenen, is dit het bewijs dat
het bedrijf te zwaar'met kapitaal belast is. Men over
wege alsdan om van dit kapitaal een deel ten laste
j van de gewone middelen der gemeente af te sohrij-
I ven, eveneens over een aantal jaren te verdeelen.
Wat dit- aangaat gebeurt dan feitelijk hetzelfde als
bij overdracht van de exploitatie aan de provincie
indien deze het bedrijf niet voor de volle boekwaarde
wenscht over te nemen.
Purmerend.
D. KOOIMAN.
'on'dp ^a* ve®l nadeed heeft on-
■rocteri 7aP de zoogenaamde vooroorlogsche con-
I evfer ioox e5L.re-,?.em,eenteri- 47 gemeenten betaalden
lin nriif ^wMtg een verhooging van 50 pet. op
j K.W. voor de maximale belasting,
hveSi!!^!01?' dat 'niet- In 1925 is dat getal tot
rananderó. Er is daarover in den loop der jaren
12 September 1925.
De douanen waren met hun werk klaar, maar wij,
arme, verdrukte passagiers hadden daarom nog niet
het recht aan land te gaan. Daarvoor moesten eerst
nog twee hoeren komen om 'n, diepgaande studie van
onze passen te maken.
lntusschen beraadslaagden mijn vrouw en ik over
onzen koffer. We kondon Londen evengoed als bij
voorbeeld Amsterdam of Haarlem, en dus moesten
we beraadslagen. Hadden we hot niet gekend, dan
zouden we eonvoudig, evenals de meesto andere pas
sagiers, een taxi' hebben laten voorkomen, om ons
met bagage eh al te laten brengen, waar wij zijn
moesten: Holland Park, vlak bij> ghepherd's Bush.
I Een ritje van zeker tien shilling.
Nu dachten we het anders in te pikken. Met den
ondergrond zou 't ons 'n kwartje per persoon kos
ten. Maar dan moest de 'koffer verzonden worden
pej Carter Paterson, de groote Londensche bestel
dienst.
Afgesproken. Dan zou ik even van boord gaan, om
in het kantoor van de maatschappij te telefoneeren.
|„U kunt.niet van boord, mijnheer", zeiden de dou-
anen, die bij, de landingsbrug stonden. „Alleen even
telefoneeren", antwoordde ik. „O, dat kan wel, gaat
u maar door".
Aan den portier gevraagd, waar ik kon telefoneeren.
,.Ik wóu even Carter Paterson opbellen", voegde ik er
ibij. „Dat is haast de moeite niet", zei de portier,
„er is hier een kantoor van Carter Paterson vlak bij
in Fenchurch Street".
Zoo kwam bet, dat Ik, vergezeld van 'mijn elfja
rigen zoon, Londen inmarcheerde zonder daartoe hoog
verlof van de pasbeambten ontvangen te hebben.
•Elven naar Fenchurchstreet of even telefoneeren
kwam, dacht mij, op hétzelfde neer.
Maar er was geen Carter Paterson in Fenchurch
street. Een agent kende er geen kantoor van de fir-
fna, en een postbode zei heel beslist, dat er geen
was. Wel, zoo voegde hij er «bij, in Great Tower
Street.
Ja. we waren nu eenmaal zonder verlof aan den
1 wandel, dus nu maar door naar Great Tower Street.
Ondertusschen was er een kwartier zoowat met zoe
ken heengegaan. Maar de tocht naar Great Tower
Street was in elk geval niet vergeefsch. Wel was
de boodschap zelf vergeefsch, want Carter Paterson
kon den koffer, wel dien dag halen, maar niet op
denzelfden dag bezorgen. Daar zouden wij niet aan
hebben, dus moesten we toch nog met een taxi
gaan.
Nu terug naar de boot Toen we den hoek omsloe-
igen van Monument Street, kwam de portier ons al
I tegemoet. „Mijnheer, mijnheer, de beambten zijn aan
boord. U had niet weg mogen gaan".
I Aan boord dezelfde drukte. Hofmeester, hofmees-
stersbedienden, allemaal in consternatie over onze
ongeoorloofde verdwijning. Op zijn minst rekende ik
op een geweldigen uitbrander van de pasbeambten,
die geen woord over de heele zaak zeiden, Hoogst
waarschijnlijk waren ze van onze tijdelijke afwezig
heid totaal onkundig.
Het pasexamen viel nogal' mee. Voor hoelang we
kwamen, of we alleen voor genoegen kwamen en een
paar dergelijke vragen. Dan was alles in orde en
konden we'gaan.
De koffer stond nog open. Of ik van de vele din
gen in mijn zakken nu misschien liever daar nog wat
in wou doen. vroeg miin vrouw. De kijker, of mijn
kiektoestel of Ik aarzelde, haalde eerst den kij
ker uit mijn rechter jaszak, stopte hem er toen weer
in daarna mijn Kiektoestel uit mijn linker jas-
jaszak
We zijn in detaxi gegaan. Het was precies tien
shilling. We zijn in Holland Park aangekomen. Een
of énd ere kerel, die daar in de straat over zijn zon
den liep na te denken, hielp den koffer naar binnen
te drógen. Hij kreeg er iets voor. de taxjman werd
CEMT PER
VU HALF POND
kast zit een knopje, een electrisch knopje. Druk &r
op, en de heele boel gaat draaien. In het Science Md-
I eeum komt een kind in geen wekön uitgekeken, als
het ooit uitgekeken komt.
I Maar hiermee genoeg over onze helaas afgeloopen
Engelsche reis.
betuald, wij, schudden de handen van onze Londen
sche vrienden, van wie hot kinderlijke gedeelte erg
was opgegroeid, we begonnen uit te pakken, on--...
waar was mijn kiektoestel?
Waar was, en is mijn kiektoestel? Mijn stereo»-
coop camera, waarmee ik al zooveel mooie photo's
heb gemaakt, en waarmee ik nu eenr verzameling
Londensche kieken hoopte te maken?
Ik heb het niet meer terug gezien. Aan boord, want
ik ben. direct terug gedaan, was bet niet. Bij Carter
Paterson was het niet. Toen ik den volgenden dag
naar Scotland Yard ging,, waar de in taxi's of op
straat gevonden voorwerpen wprden gebracht, kon ik
eveneens met leege handen vèrtrek'ken. Een tweede
bezoe.k aan Scotland Yard, een week later, had even
min succes.
De laatste herinnering, die ik heb van mijn toestel,
is aan boord, vóór den openstaanden koffer.
Het was een leelijke teleurstelling, aan bet begin
van ons uitstapje. Gelukkig kon ik een uitstekend
toestel, hoewel geen stereoscoop, van mijn kennissen
in Londen leenen. En daar heb ik ruim gebruik van
gemaakt
Oirje heenreis was nu achter den rug en het voor"
onze kinderen zoo vreemde Engelsche leven begon.
Onze kennissen hadden vier kinderen, van twee, ne
gen, twaalf en veertien jaar. Daarbij onze drie van
twee, elf on twaalf, jaar. Dan de twee vaders- on
moeders, 't was een heel gezelschap aan tafel.
En een gepraat. Het overweldigde onze twee oucU
sten. Onze jongen van elf had op school nog geen En-
gelsch geleerd. Die stond er heelomaal vreemd tegen
over, en vergenoegde zich met een zwijgenden rol of
liet vuler on moeder zijn Hollandsche zinnen verta
len. Onze twaalfjarige dochter, die wel Ehgelsch ge
leerd had, begon op dezelfde manier, maar stak af
en toe toch ook in het Epgelsch van wal. De eenige,
die zich volkomen op zijn gemak voelde, was do twee
jarige Kees. Zonder de minste aarzeling, zei hij eiken
Engelschen zin, die hem werd vborgezegd, na.
Wonderlijk is het verschil in dit opzicht tusschen
een klein kind en een groot. Als dc twee grootsten
iets nazegden, was het onhandig, was het in elk ge-
^al on-Engelsch. En als Kees iets nazei, was het zui
ver Engelsch, de Juiste toon, de juiste klank. Na
tuurlijk begreep hij geen woord van wat hij zei, al
thans niet in het begin, maar hij scheen het Engelsch
heel vermakelijk te vinden. Heelemaal vergeten is
hij hét ook nog niet in de drie weheD dat we al
weer thuis zijn. Gisteravond,' bij het naar bed gaan,
zei hij ineens uit zich zelf. Good-byel
Ik zal de rest van ons verblijf in Londen niet be
schrijven, evenmin als "de terugreis, die een beetje
meer stormachtig was.dan de heenreis. We hebben
natuurlijk onzen tijd goed besteed. Het Britsch Mu
seum. St. Paul's Cathedral, the Houses of Parliament,
I ze hebben allemaal een beurt gehad. Maar kinde
ren vin<4en niet die dingen het belangrijkst, waar de
eroote menschen in de eerste plaats naar toegaan,
in Wem-bley, dat zijn 'tekort van 2 millioen pond
sterling ten volle verdient, vind ik, vonden ze niets
zóó aardig als het maken van Cherry Blossom
schoenensmeer. Van de dingen, die ze gezien hebben
tuiten Londen, is er niets, dat kan wedijveren met
den doolhof in Hampton Court. En in Londen zelf
is het allermooiste het Science Museum.
I Vaders, die met kinderen naar Londen gaat. ga
naar het Science Museum in South Kensington. Zet
I ze er om 9 uur in. mét een paar boterhammen,
i haal zo er om 5 uur weer uit, misschien nog wel met
jde boterhammen. Het Science Museum is voor de
kinderen. Daar staan alle machines, op elk gebied,
modellen van dit cn modellen van dat, in groote gla
zen kasten. Leuk? Ja, maar in den wand Van de
DE LAND BOUW STATISTIEK IN GEVAAR OF DE
SCHATKIST?
Mem schrijft aan het Hbld.:
Enkel dagen geleden meldden' de dagbladen, dat
•het lid der Eerste Kamer de heer Westerdijk 'n paarr
vragen- had gericht tot den Minister van Binnenland-
scho Zaken en Landbouw over bet verstrekken van
•gegevens aan de belastingadministratie ten, behoeve
van het regelen van aanslagen der landbouwers ln
de rijksinkomstenbelasting. Deze vragen luiddon
aldus:
lo. Is hot den Minister bekend, dat inspecteurs der
directe belastingen, althans één dier inspecteurs, ge
meentebesturen, althans één gemeentebestuur, heb
ben verzocht inzending van de vanwege 'bet gemeen
tebestuur bij de landbouwers huis aan huis verza
melde opgaven voor de landbouwstatistiek, teneinde
daarvan gebruik te maken bij, de vaststelling van de
aanslagen der landbouwers in de Rijksinkomstonbe-
lasting?
2o. Is de Minister niet van- oordeel, dat door de
miededeeling van deze opgaven mn de fiscale amb
tenaren, hoe belangrijk overigons voor het verkre
gen van juiste bela; tingaanslagen, de betrouwbaar-
beid der landbouwstatistiek in hooge mate zal wor
den geschaad en waarschijnlijk voor een groot deel
waardeloos zal worden?
3o. Indien dit bet geval is, is de Minister dan be
reid, met zijn ambtgenoot voor Financiën te overwe
gen, welke maatregelen behooren ie worden geno
men, teneinde dit bezwaar op te heffen?
Naar het ons lijkt, heeft do heer Westerdijk door
het stellen van deze vragen den landbboufwstandi in
een allesbehalve fraai daglicht geplaatst. Het zou
ons dan ook niet verwonderen, als in landbouwver-
eenigingen en -bonden over deze quaestie weldra
harde noten gekraakt worden) en dat men daaT uiting
zal geven aan de verontwaardiging over het feit, dat
de heer Westerdijk zulk een blaam kan leggen op
den landbouwstand in het algemeen!
Reeds jaren 'lang toch .eigenlijk al van de tot
standkoming van de wet op de inkomstenbelasting ini
1914 af, toen de landbouwers voor bet eerst in een
belasting op hun bedrijfswinst werden, betrokken,
hebben de landbouwers, en wel' speciaal uit hun
naam de landbouwvereenigingen en landbouwbon
den, steen en been geklaagd, dat aan dé landbouwbe
drijven veel te hooge aanslagen werden opgelegd, als
gevolg van het gemis aan kennis hij de belasting
autoriteiten van de juiste gegevens van het bedrijf.
En nu een der inspecteurs de hand uitstrekt naar
gegevens, dié hemi zoo schitterend te pas zouden
komen omi den omyang dei* bedrijven te loeren 'ken
nen, slaat de heer Westerdijk de handen in de lucht
onder den uitroep: laat hem van die gegevens afblijf
ven; die mogen alleen dienstig zijn voor 'de land
bouwstatistiek; worden ze ter beschikking gesteld
van den fiscus, dan zal de Landbouwstatistiek in
hooge mate worden geschaad en waarschijnlijk voor
een groot deel waardeloos worden.
Met andere woorden, dan zullen de landbouwers,
uit zorg voor hun beurs, onjuiste, of duidelijker ge
zegd, valsche gegevens gaan verstrekken.
Als de landbouwvereenigingen en landbouwbon-
den bet zwijgen biertoe doen, wat blijft er dan over
van hun klachten over te hooge aanslagen als gevolg
van het gemis aan kennis bij de fiscusamhtenaren
van juiste bedrijfsgegevens? W© zouden dan mogen
aannemen, dat de overtuiging, welke uit de vragen
spreekt, door den landbouwstand gedeeld wordt.
Maar dan zou het toch wel treurig gesteld zijn met
de mentaliteit ten opzichte van den fiscus van dit
deel der bevolking. Eenerzijds wil mien do gemeen
schap door het vérstrekken van gegevens er wel
voorspannen om, in het belang toch van den land
bouwstand zelf, statistieken en dergelijke samen te
stollen, maar anderzijds wil men zoo veel mogelijk
de kans ontloopon dm naar draagkracht mode bij te
dragen in de algemeene kosten van diezelfde go.
meenechap.
Ailerwoge schermt men de laatste jaren met groo
te woorden als Bezuiniging, EfficiencyMaar als
men zou meenon, dat ook van do zijde van hot pu
bliek wordt medegeholpen, om do overheidsorganen
zoo zuinig en efficiënt mogelijk 'te doen werken, dan
komt men bedrogen uit. Elke poging, welke aange
wend wordt., om zakelijke gegevens, welke onder
eenige staatsinstelling berusten, gelijktijdig dienstig
maken .voor een andere staatsinstelling, vindt di
rect een heftige bestrijding. We denken b.v. aan de
voor den fiscus belangrijke gegevens, welke beschik
baar zijn bij Rijksverzekeringsbank, girodienst, post
spaarbank, maar die angstvallig krachtens wettelij
ke bepaling geheim gehouden worden ook voor het
meest vitale deel, het hart van de gemeenschap: de
belastingadministratie.
De heer Westerdijk heeft /het ongetwijfeld goed
bedoeld., toen hij de vragen tot den minister richt
te. Een betrouwbare landbouwstatistiek ligt hem na
aan het hart. Maar hij heeft vergeten, dat zijn open
hartige uitspraak menigeen., die het niet nauw neemt
met zijn belastingaangiften, zal stijven in het kwaad
en *aan vele anderen, die nog loyaal waren, de oogen
zal openen en tot mindere eerlijkheid aansporen.
We wilGEH op nog iets de aandacht vestigen. Art.
106 der wet op de inkomstenbelasting legt aan de
werkgevers de verplichting op om jaarlijks opgaven
te verstrekken van de in hun dienst zijnde personen
met vermelding voor elk hunner van de belooning,
'die hij in eenigen vorm geniet-
Door de uitgebreide toepassing, die dit artikel heeft
gevonden, wórdt zeker negentig procent van hen, die
oen salaris of loon genieten, naar hun juiste inkom-
stencijfer in de belasting betrokken. Over het alge-
meon zijn dit. de minst draagkrachtigeh van de be
volking. De fiscale lasten op hun schouders gelegd
zijn abnormaal zwaar. Zij betaalden on blijven beta
len het volle pond.
Vooral onder hen moet het verbittering wekken,
als zij telkens weer opnieuw vernemen, hoe andere
categorieën, hetzij door het toepassen van een han
digheid (familie, naamil. venn., herhaalde wisseling
van verblijf in hotels en pensions), hetzij door het
verstrekken van onjuiste gegevens, of door de vlucht
naar het buitenland aan hun verplichtingen "ontko
men.
MAGGTS PRODUCTEN.
Op Maandagavond 21 September e.k. zal in de
Groote Tent naast Hotel „Veerburg" te Anna Pau-
lowna een openbare voordracht gehouden worden
over Volksvoeding met, betrekking tot de Maggi's
Producten, waaraan kookdemonstraties en een film-
vertooning verbonden worden, die den belangstellen
den het geheele .Maggi-bedrijf zal toonen, zoowel
landbouw- als fabrieksbedrijf en gelijktijdig 'n kijkje
geeft op het Zwitsersche landschap.
In zeer vele plaatsen hier te lande zijn dergelijke
demonstraties reeds gehouden en miocbtonzij zich
steeds in 'een druk bezoek verheugen.
Men was zeer tevreden over hetgeen geboden werd
en wij twijfelen er dan ook niet aan of de dames
van Anna Paulowna zullen van deze gelegenheid een
druk gebruik maken. Men leze de verdere aankon
diging in dit blad.
BROEK OP LANGENDIJK.
Woensdagmiddag geraakte een hooimijt, van onge
veer 2000 p., staand© in den polder, eigendom van
den heer .Tb. Blokker Cz„ in brand. Naar wij verno
men haddén een paar kinderen van den heer S. ze in
hun kinderlijke onschuld wellicht, in brand gestoken.
