Backiii
E fATAIE 13 NEGENS
Zaterdag 10 Oclober 1925.
68sle Jaargang. No. 7722.
DERDE BLAD.
9e sfrijd lusschen de
oode en de Roze Vuist.
FEUILLETON.
Schittert Overal
Wat is
Bakpoeder
Bmnenla-ndsch Nieuw»
•r RamBay MacDonald en zijne naaste
en geestverwanten hebbop niot nagelaten
«Ij LJb io trekkon tlit ln'tgcon voorgeval Ion is op
pgres <1< v Vakverenigingen in Searborough.
mijn jongste artikels gelezen, heeft, zal De
hebben, oat in Searborough de Extremisten
der Moscousclie vnoiiden de meer
en met name Mr. J. H. Thomas, de
leider der Spoorwegpersoneel V.V. een
onder de voet geloopen hebben. -
J) op het groote gevaar voor de gematigde
ifen en voor do Labeur Party iin het algemeen
|eer MacDonald is niet blind of doof geblékén
Jfeft te Liverpool op het Congres der Labour
iVapei rs «:1e koe bi j de horens gevat.
Graaf jy had daarbij dadelijk steun van den President
het Congres, Mr. Cramp, die tot de bezadigde
B. ft der Labour Party behoort.
Ion ziet; weer hoeveel macht oen voorzitter
ft, want' in Searborough hanteerde de roode
alés den voorzittershamer en bracht daardoor
lidclelJi ik een roodo atmosfeer in de vergader
l
boonj. i Livorpooi was het jujst anders. Cramp was
bouw- voorzitter de mot gezag bekleedde gematigde
groc, alist en bet niet toe dat er van extremistische
elwea ie stoeetabel gemaakt werd, zoodat ieder behoor
bijd{ zijne meening koin zeggen en niet Zooals in
cholei rborough een man als_ Thomas aan wian de
oidexs zooveel te danken hebben, eenvoudig door
troep schreouwl'eelijkers tot zwijgen gedoemd
wel
naar.
i HEB-
i en op
eenige
kmaar
DU
nwillpkourig komt men wanneer men de. verga
ing van Liverpool met die Searborough verga
t, er toe te zoggenIn Searborough waren de
sootisciie vrienden met hun vermaard celleti-
in aanwezig on in Liverpool1 waren de Engel
r. onder rioh.
uitendien stond Thomas in Searborough! vrijwel
»n als Parlementaire Arbeidersleider, terwijl; in
èrpool "behalve Thomas en MacDonald ook Hen
son, Clynes, J l odgcis on Ilavolock Wil'soin behalve
voorzitter Cramp aanwezig waren omi op par
tntoiro wijze hun mieening te verkondigen.
1 dadelijk in zijn openimgaadres zette do voort
er Gramp de puntjes op de Communistische „i5's
verklaard0', dat do wég van hot Communisme, de
it bloed- gedrenkte weg van de revolutie is, met
t «enig' mogelijk einddoel: gewapenddictator
aap, waaronder vrede en rust onmogelijk wordt.
Bavelook Wilson, do leider der zeelieden en
terp gekant togen 'den roodeta. Oook en diens
igewcnsohto bolsjewieltsciho stakingsmetih oden;, was
ust uit Amerika teruggekeerd en zer o.a.„De
I iraranfiisten zijn oen gevaar voor den Staat en de
ijand van do •gporganiseorde «arbeidersbeweging,
en moet het Communisme onder de oogeu zien
<ii iwsfeipein.1.''
M do :mieerdei"heid der vergadering er .eveneens
mr dacht, blijk# wol uit de overweldigende
eerderheid waarmede de verschillende anti
Éfflnistisiche resoluties zijn aangenomen.
De 'Communisten probeerden ml. om in de Labour
«tx .toegelaten te worden, hetgeen vroeger, jaretu
lis geweigerd was.
in zyn de puntjes nog beter op de l1 gezet en
rd allereerst uitgemaakt dat geen Communist
ididaat voor de Labour Partv kan zijn bij een
lezing1 voor Parlement eto., dat 'geen communist
van do Labour Party kan wezen en dat evenmin
Communist lid kan zijiu van een locale orga
Ifctic iesvereeniging) der Labour Party.
)f stemmingen varieerden betrekkelijk weinig
dat men kan zeggen, dat bijna 3 millioen stem
d tegen do Communisten en bijna vier honderd
ir do Communisten.
)e meerderheid tegen de Communisten was
eds pl.m. 214' millioen stemmen. Dat is dus heel
Iers dan Searborough. Maar toch moet men hier
weer denken aan het oude Amsterdamsohe
door IIAWLEY SMART.
teer Leroux wist evenmin als de koffiehuis-,
dx van de Villa del Reale, wat hij er van den-
moest. Het stond bij hem vast. dat Matteo met
bepaald opzet naar den „Gouden Tak" gekomen
Giovanni had erkend, dat hij een oude vriend
d hem was en toen Leroux er nader over dacht,
M het. hem duidelijk te worden, dat deze zaak
verband stond met de roovers. Hij twijfelde
aan of Patroceni had te Napels verscheiden
!D, die hem zeer toegedaan waren, doch om
te sporen, zou meer tijd kosten, dan hij er aan
jfijlon. Hij moest den grooten slag spoedig slaan
IMtou to laat zijn. binnen niet al te langen tijd
[«(losgeld betaald worden en als Patroceni dat
««airuial in banden had, zou hij zijn gevangenen
PP 'njen voet stollen en hijzelf en zijn geheele bende
pM?n zich over het gansche land verspreiden.
L*3'!eo was den volgenden dag bijtijds in den
FOden Tak." Ilij zocht een afgelegen tafel uit en in
verwijderden hoek, bestelde zijn dejeuner en een
gym voor den dag halend, deed hij 't voorkomen
j*01 "ij geheel in den inhoud verdiept was; doch
sterveling, die het café binnenkwam, ontsnapte
n aandacht. Ilij had niet lang to wachten voordat
wanni verscheen en recht toe liep op de tafel,
«waan hij gisteren gezeten had, in al zijn doen en
geheel de stamgast. Hij keek volstrekt niet
ar Matteo, maar nadat hij was gaan zitten, wacht-
ai] klaarblijkelijk de komst van een vriend al-
ram t maal te bestellen. Eenige minuten later
m leroux binnen en wandelde kalm naar Cio-
anis tafel; doch met zijn scherpen blik had hij,
«noon niets zulks verried, Matteo's aanwezigheid
«preurd voor hij zes stappen over den1 drempel
«bet vertrek was.
JC.ouda rriond blijkt gfroot belang; in u te
ï™v Boi Leroux rustig, terwijl hij aan de
Tvfepttett.
'I tegrijp u niet, mij'nheer, wat bedoelt u toch?
loeien, - antwoordde de politieman.. „Niets
S trn uw vriend ik ben vergeten boe
inaar onze waard uit het paviljoen
[i lunchen. Zoudt gij hem jniet vragen of
Pt{& «na komt ritten?"
Giovanni, klaarblijkelijk niet op rijn
hier. Waar?"
KL/tv kahn,5 zei Leroux; „wat is daar voor ve-
^_Tlü 1^° beste k->fb->• -de*- iin1 de stad
I spreekwoord, "dat j'e nooit ,diè'' moet roepen voor
je de sluis ovori bent.
Vierhonderdduizend communistische stemmen is
een heel groot aantal, vooral wanneer men bedenkt
dat diezelfde Communisten in de Vakvereenigingen
veelal de lakens uitdealen en dat de Labour Party
bij elke politieke actie afhankelijk is van de gold
trommels der vakvereenigingen. Verheugend is
echter het feit, dat niet alleen de oudere lc-iders, als
MaoDonal'd, Thomas, Clynes en Handerson, maar
ook een jóngere als Frank Hodgos pal staat tegen
over het communisme.
Hodges, een der leiders der Internatiotoale Mijn
werkèrsorganisatie, heeft duidelijk als zijne mee
mng te kennen .gegeven, dat hij" de aanval dor
Communisten op 'het Britsche Kijk ten sterkste
afkeurt en dat juist samenwerking noodig is om
de bewoners van Groot Britanjnië tot voorspoed en
geluk te brengen. -
Heel aardig was in dit voiband ook do oude
Clynes, die de arbeiders toeriep: „Houd toch op
met altijd op je eigen Land te schelden, wamt da.t
land is nog zoo slecht niot/' Buitendien wees Jiij
er or>, dat hij nu al 33 jaar lang gehooid had,
dat liet Kapitalisme op rijn laatste boenen liep,
ofschoon hij daar nooit iets van bemerkte.
Er werden gedurende hot congres tnog wel eomgo
leuke dingen gezegd.
Zoo zei de beleende Jack Jones, een echt enfant
terrible in do Kamer: „Jammer, dat do verminde
ring van het aantal geboorten niet reeds jaren
eerder ingevoerd was, want dan zouden er zeker
een heeleboel heeren hier niet zitten.'-
Er warenallerlei Communistische voorstellen,
als afschaffing van het Koningshuis, algeheelie
vemietiging< 'van het Britsche Wereldrijk enz. en
zoo dwaas ingekleed, dat oudere Communisten .er
van {zeiden: men moet er maar niet op letton, de
voorsteller is nog zoo n jong broekje. Maar onder
de hand. een lieve jongen.
Wie rieh in zijn volle kracht getoond heeft, is
Ramsay MacDonald. Onwillekeurig moest ik dozen
man vergelijken met den slappen, Baldwin, deu
doodgraver van het Britsche Wereldrijk.
Ramsay MacDonald heeft al dadelijk bij de
opening van het Opngres getoond, dat hij zeer goed
weet, dat de eerrste slag een daalder waard is
en is dadelijk op de Communisten losgestormd csn
heeft hen toegeroepen', dat rij niet in de Labour
Party thuis behoorden en dat er buiten de Labour
Party genoeg ruimte voor hou was, hunne denkbeel
den te verkondigen.
Duidelijk werd uiteengezet, dat de Labour Party
een Socialistische en geen Communistische partij
is. Toen later gedurende het Congres eeta Commu
nist hem gedurende een redevoering interrump'eerde
en riep: Maar wat zou je gedaan hebben zonder
onzen steun? daarbij doelende op den z.g. steun
der Communisten aan het KabinetiMacDonald riep
MacDonald dadelijk: ik geef geen jont om jullie
Steun. De steun, dien wij behoeven is die van
eerlijke meiisehen, die hun woord houden en die,
indien rij- verslagen worden, niét den treurigen[
moed hebben om uit egoïsme, dus uit puur eigen
belang de goede zaak dor arbeidersbeweging, aan
te vallen. Ik moet hier wed' op wijzen, voegde
MacDonald er aan toe, omdat het hoog tijd wordt
om de schandelijke gedragingen dn fVerdadhtimn,
kingen dier heeren eens aan de kaak te steIloni
en er nog eens uitdrukkelijk op to wijzein, dat
wat vuil vertoon van weelde, en wat schromelijk
misbruik te maken van de hulpibronlnen van het
land ten behoeve van éigen overdadig leven, er
geen lieden op de wereld rijn die teti opzichte
daarvan bij de Cfeminunisten kunnen halen.
Er is een stemming geweest, waarbij de beza
digden (minder succes hadden, dat was bij eein
voorstel1 van de Communisten om laafm de „Sunidajy
Workeri' een subsidie te geven.
Thomas kaïntte zich tegen dit voorsteil eu aci, dat
het z.g. tegen het Kapitalisme, doch in werkelijk
hedd tegen de georganiseerde arbeidersbeweging te
lceer ging en eindigde met de woorden; dat liij God
dankte, dat er niet meer van dergelijke Zoludags
hladen bestonden.
Hier moet ik even mededeelen, dat geen énkel
dagblad .Zondags verschijnt, men heeft ongeïllUy
streerde Zondagsbladen als Obsetrver en Sulnday
eft vol
eens genoeg van zijn eigen wijn en ver
naar oen verandering.:
„Matteo hier/- mompelde de bandiet. „Waar?"
,EooalS ik dacht/' zei Leroux bij zichzelf. „Klaar
blijkelijk een van Patroccni's trawanten,- Mijn
vriend schijnt, een beetje bang voor horn_ te rijn-
Hij rit daarover in dien hoek,voegde hij er luid
aan toe. „Ga_ hem nu vragen, of hij zioh niet bij
ons voegen wil/'
„Hij is bevreesd voor 9 mans toezaeht,mompelde
Leroux, toen de bandiet opstand en naar de plaats
ging, waar Matteo zat. „Die caféhouder is zeker een
van Patroceni's meest vertrouwde agenten. Ik moet
dien man eens van -nabij bostudeeren. Man het
weinige dat ik van hem gezien -heb, houd ik hem
voor fjeiu van de slimste aainhangers van den
graaf. Daarom dwaalde hij zoo rond onze tafel
m de Villa del Reale en dat maakt rijn gebaarden
vriend zoo bijzonder ongerust/'
Maar het ging aan Matteo's tafeT lang met vriend
schappelijk toe. Het was duidelijk, dat Giovanni
ruwe taal gebruikte en dat Matteo trachtte zijn
woede tot bedaren te brengen. Tevergeefs trachtte
de caféhouder hem te doen gelóoven, dat rijn ver
schijning in den „Gouden Tak5' een' bloot toeval
Was, Giovanni5s woede nam steeds toe, totdat Herr
Stem naar hen toekwam en wat kalmte bracht.
JKomt n bij ons ritten, miinhoer/- zei hij, ,om
uw maal te gebruiken; dat is beter en dato. kan dat
geschil om de politiek, dat u samen hebt, op vriend
schappelijke wijze onder een glas wijn worden bo
sproken."
Giovanni "keek rijin nieuwen vnanid verbaasd aan.
Politiek? neen, het was geen geschil! om politiek,
dat tusSchen hem en Matteo bestond, het lag dieper.
Het was geen vrooEjk gezelschap. Leroux deed
rijn uiterste best, was aardig, spraakzaam1,do
oudere min van de wereld. Matteo, uiterst vnöndo
lijk en zacthrirlnig, trachtte zoo# goed mogelijk te
antwoorden; maar Giovatnni in rijn booze stemming
bedierf alles. Hij dronk, en dronk veel in norsohe
stilte. Geen enkele vroolijke uitval van de anderen
kon een lach op rijm donker en duister gelaat te
voorschijn brengeta-
hoofdstuk xxxvm:
Dood van' Matteo.
Het was vroeg in den morgCn, de werkende
stand van Napels begotn zich naar hun werk te bo
geven, toen twee of drie der eersten aeért teleur
gesteld bevonden, dat het paviljoen nog niet jgeo
pend was; Matteo was anders steeds vroeg bi] de
hand, rijn huis was oen gozocht oord om s ochtends
vroeg een kop koffie of een glas sterk-m drank te
geWiiken De vroegkomers liepen door om elders
zich van het verlangde to voorzien, doch toen de
rim afhooger en hoogor rees on de deur en venstors
dicht bleven, begon hot de aandacht te trekken.
Backln is een door Dr. Oetker op weten*
schappelijken grondslag vervaardigd
voor direct gebruik gereed
ter vervanging van glsL.
Bakken met gist is tijdroovencj, omd«;
men dan moet wachten totdat het dee
gerezen is; met Backin evenwel kan mei
zoodra het deeg gereed is, direct t
bakken overgaan, want met Backin
rijst het deen ondp»- h«»
Voor het bukKcn mei jaChii. .cn
de bestanddeelen van het deeg niet
zooals met gist wèl het geval is voorat
waurn gemaakt te worden; met Backin
kan het deeg koud bereid worden,
zelfs in een koude omeevins.
Het Backin rijst het deeg altijd. v
Backin is niet -zooals gist aan
bederf onderhevig, mits droog bewaard.
Leest de Dr. Oetker's recepten, welke al emeen
door de Huisvrouwen bij ervaring geprezen
worden, en geregeld in de Nederlandsche Bladen
dus ook In dit Uw blad, ireplaatst worden.
Vraagt Uw Winkelier eens een pakje Backi"
k Vk cents; heeft hij het niet voorhanden,
wendt U dan tot de
Etnigc Importeur*:
E. Ostennann Co., Amsterdam
Times en geïHustreerde als Weekly Picterial, etc.
Het bleek, 'dat een groot aantal der aanwezigen;
wei gesteld waren op een eigen Zotndagsbl'ad, want
met twee miLboeoi tegen ruim één pmb-Oéui, word
de subsidie verwiorpeu-
Dit was natuurlijk geen.' 'toename der comimu
nistisohe stom'men, doch een bewijs dat het gevoel
voor een cogen orgaan sterk ontwikkeld is:.
ARervermakelijkst was de laatste dag de onde
Herbert Smith, de President van de Mijnwerkers
Federatie.
CaJlag'her, die herhaaldelijk als woordvoerder der
„Rooiden7* was oppgetreden kon (riet nalaten' pon
toen het Congres ten galmde Hep tegen; de mijn
werkers te keer te gaan en die van verraad &a|ni
hun eagen zaak te verwijten.
Dat was het gevolg van de bezadigdheid waarmede
de aanwezige mijnwerkerskafgevaardigden waren
opgetreden, hetgeen den Oammutaisten bitter 'tegen
vieL' Men kan hieruit weer zien, dat volksgutet
Zeer veranderlijk is en buitendien dat de schreeuw
endeleider -Oook nog lang (niet de geheele mijn,
werkersmaeht achter rich heeft, aï wil hij dat wel'
'graag den volke verkondigen eloi natuurlijk zelf
graag gellooVen.
Toen Gallacher ten slotte de aanwezigen toeriep
dat de Communisten het volgend jaar terug zouden
komen in veel grooter aantal öa dat rij dan hun
kracht zouden toonen en de anderen zouden doen
beven, werd Herbert Smith woedend en riep uit:
„Wat. wilt gij van de mijnwerkers? Indien 'de
mijnwerkers zouden besluiten om; het Oommulnis
me fe volgen, dan kunnen rij ,mil meteeri den
bons geven. Maar zoover is hot nog niet. Wanneer
er gestemd zou worden, dan zou blijken, dan 12mijn
werkers tegen en slechts één mijnwerker vóór het
Communisme zou zijn. Buitendien, wij hebben jullie
niet noodig. Wij kunnen onze belangen best zonder
de Communisten behartigen en onze goede zaak
winnen ,ook. Wil Gallacher Mot vertellen, dat hij
een expert in arbeiderszaken is, omdat hij in. een
éénk'amerwoning géborén is. Bah, dan kan hij ook
hierin .nog lang niet tegen mij op, .want ik ben;
m het Armennuis geboren. Ik heb biets tegen
Gallacher of tegen Politt, die door de Fascisten1
Sommige van de klanten sloegen hard op de deur
en riepen luid aam Matteo om voor den dag te ko
men en hem te bedienen, maar de caféhouder gat
geen teeken vain leven.
Op dat oogenblik kwam de mam aam, die Matteo
gewoonlijk in de zaak hielp. Toen hij geen aait
woord kreeg op zijn geroep om binnengelaten te
worden, liep hij rond het huis om te riem of hij er
aan den achterkomt in kon komen. Doch neea,_ de
deur was even vast gesloten als aam de voorrijde.
Hij had Matteo gisteravond om tien uur goeden
nacht gezegd en de caféhouder had hem gelast
de voordeur open .te laten, daar hij, hoewel' alle
gasten vertrokken waren, nog een bezoeker .wachtte
Het was h*ol zonderling, Matteo was mict gewoon
rich to verslapen; hij was reeds twee jaar in dienst
en dat was nog booit gebeurd. Zouden zij de deur
niet openbreken?
Carlo, de zooeven genoemde knecht, gaf daarop
te kennen, dat het het beste zou zijn de politie
er bij te halen en juist wilde hij zich maar het:
bureau begeven, toen aller aandacht getrokken werd
door een Hagend mel'aukoliek gehuil, dat uit het
gesloten huis kwam. Een siddering ging door de
menigte, terwijl Antonio, de slotenmaker met ver
schrikte stem zei: „Het is rijn hond.* Er is een
doodo in huis, of hot stomme dier Zou nooit zulk eeta.
droevig geluid doen hooren/' 1
Carlo vloog nu naar hot politiebureau het was
niet waarschijnlijk dat men rich daar ergT druk
maken zou over een houder van een koffiehuis
tweede rang, die niet bijtijds op was, maar Carlo
zag er zoo verschrikt uit, dat mem hem na eenig
tegenstribbelen een agent meeteaf
Op diens last ging thans Antonio de slotenmaker
aam het werk om de deur open te steken; met het
slot liad hij taiet de minste last, doch "de deur was
wat anders. Misschien dat de achterdeur, hoewel
op Slot, rniet zoo zwaar gegrendeld was. Antonio
liep gevolgd door een troepje mensohen het huis
om On trok daar aan het werk. Hior was Mj geluk
kigor, het slot week spoedig öti niets belette verübr
VergezeJ<f vatai den agent on den knecht ging d'e
slotenmaker den mauwen gang in on. keek aanaaoh
tig rond. De inrichting van net huis was heel een
voudig. Eenige passen voortgaande, schrok de
slotenmaker plótseJing? terug en wees mot een
uitroep van afschuw op don voet van den trap.
Badende in haar bloed lag op de onderste twee
treden Nita, de huishoudster,, een krachtige vrouw-
van dertig jaar. De agent, die er tot nog toe vrij
onverschillig had bijgeloopen en de zaak klaarbJlj
kolijk niet do moeite waard vond, werd nu in eens
leen on al belangstelling. Zteh snel' on wendende,
verbood liij de menigte- welke hem em de hielen
volgde, vorder voort*te dringen: hij wilde niemand
anders bij rich hebben dan don slotenmaker eti
heet opgelicht en weggevoerd te rijn, maar ik kan
hun angst voor de Fascisten niet deelon. Ik tart
iemand om ii op.' .Oo lichten en weg te voeren,
al ben ik 63 jaar. Maar Gallacher en zijn Commu
nistische vrienden diealtijd een grooten mond
opzetten over: revolutie en vechton, rijn niets waard
en .hebben als het pp vechten, of 'daden aankomt,
minder fut in Inin lichaam dan een schoothondje.
Men kan begrijpen, dat men over die uitbarsting
van den ouden mijnwerker en oüÜon vakveroünfc
gingsman, hartelijk gelachen heeft.
Intusschen zei do zelfde oude heer, dat men de
Mijnwerkers [Federatie maar eens in de gaten
moest houden, want dat die zou blyveai strijden
voor betere loonen betere levensvoorwaarden!
van alle arbeiders.
Nadat de voorzitter er pp gewezen had, dat do
geheel© wereld nieuwsgierig was geweest hoe het
in Liverpooi zou afloopen, en velen "gedacht on
velen gehoopt hadden dat het met ao Lnbour
Party mis zou gaan, dit Congres een groot succes
geworden was en de Labour Party or krachtiger
voorstond dan ooit te voren.
AVie het gelooft, heeft een Idkvorsch in het
lioofd.
Jk been Searborough nog niot zoo gauw vergotch
<on ik denlc# maar aan de 300.000 vaste Communis
tischo aanhangers .op <jit Congres.
Wat geven die resoluties om de Communistoq
buiten de Labour Party te houden, wanneer men
eigenlijk op zijn vingers kan natellen, dat or reeds
300.0CXJ inritten, en dat de rest die er in wil'
lnplaats van door de voordeur door de achterdeur
bdnnenkometti, naar mijn meening juist 't groote,
gevaar is voor de Labour Party, dat niet zooals in
andere landen do Commuiiistfon een eigen partijv
verband zoeken, maar eenvoudig doodleuk in Iicfc
ILabourpahfyverband blijven, al wil dit officieoi
van de Communisten niets weten.
De Oomlmunisten verlieten de zaal öader hot
zingen van Commutaistische liederen, maar ik heb
niet gehoord, dat rij nu rij jammtjrlijk verslagen
rijn, uitgetreden rijn on een eigen organisatie?
gesticht hebben.
Integendeel heb ik Gallacher hooren zeggen, dat
Mj aanstaajid. j'aar met meer aanhangers terug
zal komen.
Wat geven nu al die mooie resoluties? Men had
de heeren meteen op straat moeten zotten onder het
motto: we lósten jullie niet, ga naar Moskou,
naar je vriendjes, wier geld uwe vingers met blooa
besmeurd heeft. Niets van dien aard is geschied
of zal' gescMeden, do Communistische propaganda
in Labour Party en Trade Unioti Congress zullen
voortduren en ik vrees, dat do Communisten indor
daad steeds meer succjbö zullen krijgen. Indien or
tenminste geen wonder gebeurt. Stonden rij alleen
dan zou hun macht Spoedig tanön, doch als echte
parasieten leven zij lustig van dein hoogen boom af
en worden op het lichaam van Labour Party en
Trade Union Congress dik eti vet tegen de vor
drukking in en. werketu geducht met Russisch goud.
Mijne vrienden Mei' vilnden, dat ik het erg dónker
inzie, rij spreken van de- „oommomi sense'' het
„gezond verstand5- der Engelschc arbeiders, dat
to Liverpool' weer gebleken is.
Ik kan niet nalaten nu eenmaal te rienl dat er
ruim 300.000 stemmen bewezen «hebben aan die
„coommon sense5- gewoonweg maliliig to hebl>en.
Ik houd dus maar rekening1 met die 300.000
roode broeders on zusters en -zie de toekomst van
Engeland niet rooskleurig in en vraag mij af:
„Welke le<S zullen MacDonald en zijne .vrienden uit
de verschillende stemmingen en do bestaande vetu
houdingen trekken?5'
De toekomst zal het antwoord geven.
Voorloopig heeft de R.oze Vuist overwonnen, doch
de Roode Vuist blijft in den zak gebald.
EEN WONING VAN SET LEGER DES HEILS
VOOR BORCULO.
Gisteren heeft zich ten gemeêntehuize van B'orculo
een deputatie van het hoofdkwartier van het Leger
des Heils vervoegd, die aan het gemeentebestuur een
teekening aanbood van een door liet Leger des Heils
in Borculo te bouwen arbeiderswoning. Wanneer deze
woning gereed is, zal zij in eigendom overgedragen
worden aan de gemeente Borculo, met de bepaling,
dat de woning nimmer vervreemd mag worden.
DE SALARISREGELING VOOR HET RIJKSPER
SONEEL.
De brief, waarin de minister van financiën, de door
de regeering genomen beslissing inzake de uitkeering
aan bet personeel ter kennis van de centrale commis
sie voor georganiseerd'overleg hooft gebracht, luidt,
naar De Volkskr. meldt, in zijn geheel als volgt:
De regeeringsdelegatie heeft mij kennis gegeven
van de inzichten uwer commissie met betrekking tot
Carlo. Zich bukkende, trok hij* ruw do hand dor
vrouw omhoog en overtuigde rich dat rij dood was.
Toen ging Mj verder on kook iu do gelagkamer;
deze was klaarblijkelijk 5s nachts niet gesloten go
weest, er stonden nog glazen en half volle karaffen:
op het buffet. Daarna opende Mj de deur der kleine}
huiskamer en daar lag het lijk van den ongelukki
fen Matteo, het gericht zoo toegetakeld, dat het
ijna niet te herkennen was. Dat Matteo flink voor
rijn leven gevochten had, was duidelijk; de tafel
was omgeworpen .en op den grond lag een verbrij
zelde stoei .en gebroken gl'as, terwijl de massa's
geronnen bloed, waarmede de kamer bevlekt was,
toonden dat er een harde strijd tusschen Matteo
en rijn moórdenaar had plaats gehad.
De agent stond hier tegenover oen groote misdaad
en voelde rich allergewichtigst. De politieambtenaar
Leroux was toevallig op het bureau van zijn chef,
toen dit nieuws werd medegedeeld.1 Hij liet hot
•ondervragen van Carlo geheel aan rijn chef over
en zei niets, doch geen woord ontsnapte hem cn
zijn Steeds werkenae hersons waren reeds bezag
het geheimzinnige raadsel op te lossen. Dat Gio
vanni en Matteo in verband stonden met de roovers
was voor hem een uitgemaakte zaak; rij waren
vroeger bevriend, maar op het oogenblik bestond'
er tusschen hen een slechte verhouding hetgeen
den vorigen dag in den „Gouden Tak- 5ton dnidia
lijkste gebleken was. „Laat nu/' dacht Leroux,
Matteo slechts op het denkbeeld gekomen rijn, dat
mijn gToote, donkere vriend op goeden voet is mot
do politie^ en aan Giovanni hebben laten merken,
dat hij dit dacht, dan kan. ik mij best begrijpen,
dat Giovanni in een a&JüvajH van woede on angst
zulk een misdaad gepleegd hoeft/'
Terwijl Leroux dit alles overwoog, had hot
hoofd der politie alles vernomen, wat Carlo to
vertellen had en rieh tot Leroux wondende verzocht
hij dezen naar de plaats vain. hot misdrijf te gaan
en oen voorloopig onderzoek in te stollen., waaraan
door Leroux onmiddellijk voldaan werd.
Toen hij aan het paviljoen kwam, vond Mj hot
omringd door een aanzienlijke menigte; het nieuws
van den dubbelen moord had zich snel door do
stad verspreid en de menschon stroomden naar
het toonool van het treurspel. Leroux zei eenige
korte woorden tegen de agenten, 'die Mj had mee
genomen, en deze zetten het huis af. Toen- ging
Mj naai" binnen, alléén gevolgd door Carlo en
Pedrillo, wien hij beval' niets aan te raken. Do
eerste daad van Leroux w;is allo blinden los to
maken en to onderzoeken om tc zien of daaraan!
ook oenig geweld to bespeuren, was. Daarna vroeg
hij Carlo of zijn vermoeden juist was en dit
word door Carlo beaamd tdat. de achterdeur
alleen op slot was on niet gegrendeld of met
I bouten versperd. Zonder twijfel waren «lus do
I moordenaar pf moordenaars langs dozen weg bui
