D ingen om ons heen.
FEUILLETON.
DE f ATALE 13 NEGENS
i
d
Locarno is achter den rug en men moet zeer ver
heugd zijn naar het schijnt.
Want de manier, waarop de verschillende minis
ters zijn toegèjuicht door hun verblijde volken is te
zeer door de kranten opgeschroefd om niet te laten
zien, dat het „moet-werk" is.
'Het wederkeerig veiligheidspact van Locarno had
precies zoo reeds in Februari of Maart van dit 'jaar
gesloten kunnen zijn. Zoo gering zijn de feitelijke
■veranderingen in het Duitsche schetsontwerp, verge
leken met wat nu tot stand kwam. Be groote zege
ningen, die Locarno bracht, volgens alle bladen,
zijn ons dus door de diplomaten gedurende een half
jaar wederrechtelijk onthouden en aangezien nu de
parlementen nog aan 'het! redeneeren moeten voor de
ratificatie plaats heeft, gaat er ligt nog een maand
of vier, vijf mee heen.
Of heeft niet iedere volksvertegenwoordiging te
■praten over een slechtbehandeld' brugwachter of iets
van gelijke potentie, alvorens zij tijd kan vinden voor
een zoo „wereldschokkend feit" als dit pact?
We hebben de moeite genomen de nota op 9 Fe
bruari door den Duiischen gezant te Parijs aan Her-
riet overhandigd te vergelijken met het Pact zooals
het thans is geparafeerd.
Duitschland stelde weer voor een 'overeenkomst,
a. op langen termijn, b. tusschen Engeland. Frank
rijk, Italië en Duitschland, c. met de Vereenigde Sta
ten als trustee van het contract om, d. geen oorlog
te maken tusschen de contractanten, terwijl dit con
tract zou worden aangevuld door e. arbitrage
overeenkomsten, niet alleen met de genoemde groep
doch ook met alle andere landen.
Verder, f. bood Duitschland aan ook zijnerzijds
den territorialen status quo in het Rijnland te waar
borgen tegenover een dergelijken waarborg van elk
der genoem'de andere landen gezamenlijk en afzon
derlijk, g. gelijken waarborg ten aanzien der demi-
litarisatie over en weer volgens 42 en 43 van het
Pact van Versailles.
Hiermede waren nog andere regelingen te verbin
den, die het geheel zouden kunnen maken tot een
instrument, in waarde gelijkkomend met een we-
derzijdsch „Protocol", zooals de Volkenbond had ge
wild.
Ziedaar 1
Toen dit stuk de wereld was ingegaan hebben alle
diplomatieke kippen gekakeld en gekraaid en ge
kreten.
Van allerlei is er bijgesleept en bijgehaald. Binnen-
landsche en huitenlandsche politiek, nieuwe gevaren,
vrees voor trucs.
Conferenties zijn er gehouden en ministerieels ver
klaringen afgelegd, totdat eindelijk, tna op 8 Juni te
Genève te hebben gepraat, met Briand, de Britsche
minister Chamberlain in een uitvoerig schrijven
verklaarde, dat als het water nu heusch niet war
mer was dan 40 graden Fahrenheit en 'hij asbest
handschoenen mocht aandoen, en werkelijk nooit ge
dwongen zou zijn ze in nog heeter water te steken,
er zijns inziens geen reden bestond voor vrees dat hij
zijn vingers zou branden.
Altoos ten niinste als meneer Briand niet het plan
had het gaskraantje onder den geijser verder open
fe zetten en hem 'Chamberlain dan in 't bad te
gaan* koken.
Toen men zoover was, wist de wereld, dat er ge-
pact kon worden.
Inmiddels had België dat met den (Rijn «.1 even.
min wat. heeft te maken als Italië, meegedeeld, er
ook bij' te hooren en had Amerika, dat als crediteur
van de geheele Emtente eigeniijk veel meer belang
heeft bij' de Europeesche rust, dan de vrijwel geruï
neerde vastelandsche mogendheden, bedankt voor de
eer trustee te zijn voor een overeenkomst waarin het
overigens niets te zeggen had en waarvan verschil
lende eventueele onderteekenaars voortdurend han
delden tegen de Amerikaansche opvatting, wat het
militarisme betreft.
Zoodoende moest de Volkenbond wel als algemeen
garant er tusschen worden geschoven, hoewel
Duitschland dezen Bond nog steeds was blijven be
schouwen als een machtsinstrumentder Entente.
Nu is het Pact gesloten en het zegt met substitu
tie van „Volkenbond" voor „Amerika" (c.) en toe
voeging van België (b.) eigenlijk precies hetzelfde.
Wat punt c. betreft: geen oorlog tusschen contrac
tanten en d. de arbitrage-overeenkomstvis de strek
king gelijk. Het wëderzijdsch erkennen van den ter
ritorialen status quo en de demilitarisatie van het
Rijnland (f. en g.) is precies hetzelfde, tot hèt be
roep op artt. 42 en 43 van Versailles toe.
Het eenige verschil tusschen de strekking der ru
we schets en den inhoud van het geparafeerd ont
werp, dat belangrijk lijkt, is niet meer dan schijn.
Dit betreft a., d.w.z. geldigheidsduur van langen
tefmijn. Deze bepaling van het Duitsche schema is
vervangen door een regeling (art. 8), waarbij de duur
onbepaald lang is, doch kan afloopen door een be
sluit van twee derde der leden van den Volkenbond,
op voorstel van een der contractanten, dat- het Pact
overbodig is geworden, daar de 'Bond zelf krachtig
genoeg is om zelf te waarborgen, wat de contractan
ten in het Pact bepalen.
door HAWLEY SMART.
89.
Leroux vond Giovanni op zijn gewone plaats in
den „Gouden Tak''' en kreeg spoedig van hem ide
zekerheid, dat de wijn veilig zajn l^temming (be
reikt had.
„Zij verlangen weer naar een braspartijik wilde
wel', dat ik er ook bij was, maar zijn Excellentie
is weg en Sarina, die nu Eet bevel1 voert, houdt er
streng de tuclit onder".
„Gij schijnt die aanhangers van .graaf Patrooeni
nog ai goed te kennen," zei Lerqux lachend.
„Ha, na, mijn goede man, wij bewoners van Ide
bergen zijn niet bang vocxr dat wolk, zooals de
stedelingen."
„Neen," antwoorde Leroux minachtend. „Wij zajn
bang voor hen en 'toch geloof ik niet, dat er een
in de stad woont, die wanneer hij zoo wreed
bestraft wass voor een gering vergrijp, als waarvan
gij verteld hebt, zajn tijd niet zou afgewacht heb
ben om zajn tegenstander naar de koel te vliegen."
„Dat is alles goed en wel," bromde de bandiet,
,maar u kent zajn Excellentie niet."
„Neen, ik ben een oude man en zar'hem misschien
nooit leeren kennen, maar als hij mij behandeld,
had zooals u ik bedoel uw vriend dan ge
loof ik niet, dat de- heele lengte en breedte van
Italië ons van elkaar had kunnen houden."
Giovanni zei niets, maar sloeg nog een bekeer
wijn naar binnen-.
„Neen," -zei hij ten Jaatsite, „ik keer mij niet
tegen zijn Excellentie."
;,Signor Giovanni," zei Leroux opstaande, „het
spijt mij, dat ik u moet verlaten; u zult mij
misschien in twee of drie dagen niet zien. waint
zaken roepen mij naar Amalfi. Maar waarom zou
ik het voor u eigenlijk verbergen? Ik moet een
heel ondergeschikte rol spelen bij de regeling, die
gemaakt is voor invrijheadsstelling van dezen En-
gelschman. Het is mogelijk, dat ik zijn Excellentie
graaf" Patroconi zien zal, misschien zelfs spreken. Ik
betwijfel of hij ;n die mate op mij indruk maken
zal." 'En Leroux' lip krulde terwijl' "hij don roe
ver de hind schudde.
C uvan i dronk langzaam zijn wijin op, dek
kende over Leroux' laatste woorden., De politieman
was voor eenmaal te ver gegaan. Hij had gedacht
Dit Is de beroemde, dubbel openslaande porie bri-
sëü-deur, die naar allebeide kanten opengaat.1....
Het statuut van den Bond is plechtig aanvaard
door ongeveer alle landen, die bij den vrede in
West-Europa belang hebben en wordt ook aanvaard
door Duitschland, nu Amerika geen trustee wil zijn.
Men kan dus zeggen, dat niet alleen al de .con
tractanten- van nu, krachtens het statuut, al letter
lijk hebben beloofd, wat zij nu beloven.
Doch meer: Zwitserland, Denemarken, Nederland
hebben dit belofte gedaan. 'Zonder lid te zijn van dit
onderonsje.
Zonder dat deze landen eenige speciale garanties
hebben verkregen, dat als een hunner buren op een
gegeven- oogenblik den geest over zich voelt vaardig
worden en op roof uit gaat iemand hen speciaal zal
helpen, erkennen zij voor zich de algemeene plich
ten van het statuut. Ongetwijfeld zullen zij die
plichten vervullen, vertrouwend op den Volkenbond
Ten onzent spreekt men van ontwapening. Ev.en-
als in Denemarken.
Dit geschiedt door militair-zwakke landen, ter
wijl Frankrijk, tot de tanden gewapend, sedert 1918
Europa mal heeft gezeurd om extra waarborgen.
Het gevolg is dit Pact, dat niets anders doet dan
zeer duidelijk zeggen, dat niemand vertrouwen kan
hebben op den Volkenbond als .garant, van den vrede.
Het Pact blijft, zeggen de contractanten tot twee-
j derden der leden van den Bond hebben uitgemaakt,
dat heel de wereld bij elkaar net zoo serk is als de
zeven regeeringen, die nu pacteeren.
Logische consequentie van dit alles is, dat de Vol
kenbond wat betreft de oplossing van geschillen en
het vermijden van een grijpen naar de wapenen,
door de pacteerende Staten feitelijk een brevet van
impotentie krijgt.
j Op dit gevaar, dat nu zwart, op wit te lezen staat
en waarover de correspondenten in Locarno zoo ju-
belen(!), hebben wij herhaaldelijk gewezen,
j Wij hebben het.tot stand komen van den Bond
toegejuicht. Als afbetaling op de Vereenigde Staten
van Europa. En jui9t daarom is het zulk een misse-
i lijk denkbeeld te zien, dat deze Bond, die juist ver-
1 sterking behoeft, die alleen vertrouwen geven kan,
I wordt verzwakt en moedwillig ondermijnd door een
troepje diplomaten, die lijden aan een beroepsvrees
voor hun landsveiligheid. geïnspireerd door angst,
niet voor huitenlandsche agressie, doch voor een
uitbarsting van lang opgezouten binnenlandsche ver
ontwaardiging over „misswiftschaft"van regeerders,
wien niemand, die bij zinnen "is, het bestuur van 'n
gehucht op Rottum zou toevertrouwen. Laat staan
dat van een groot land.
Deze conclusie lijkt hard.
Inderdaad! Doch als men nu hoog hoort opgeven
van de weldaden van het Pact (met zorgvuldige ver
zwijging van het nadeel dat deze „versterking" van
het principe van den Volkenbond toebrengt aan het
prestige van deze vereeniging) en als men dan be
denkt dat.deze vweldaden reeds lang geleden bereik
baar zouden zijn geweest, als de ,;goede gevers" van
thans slechts hadden willen meewerken inplaats
van te „confereeren", meenen we waarlijk niet te
scherp te zijn.
Of de weldaad is niet zoo groot
Of degenen, die het in de hand hadden haar aan
de wereld te geven hebben onverantwoordelijk
bijna strafbaar lang gesammeld. Gezien het ver
schil van schema en resultaat.
Enfin, de volken hebben nu hun papieretje, waar
alles op staat en zijn dus tevreden
UITKIJK.
köclamer,
Maak een einde aan die
noodelooze pijn.
Pijn, pijn,pijn heel den dag die ellendige
rugpijn. Van dat gij opstaat, tot gij naar bed
gaat, steeds die afmattende pijn. En morgen pre
cies hetzelfde. Zoo kunt gij niet voortgaan. Waar
om niet een einde gemaakt aan die ellende? Waar
om niet de oorzaak aangetast?
Hoogstwaarschijnlijk zijn het jiw nieren, Die
doffe, onophoudelijke rugpijn is yaak de eerste
waarschuwing der natuur van een .nierkwaal. "Meer
dere waarschuwingen volgen spoedig, als duizelig
heid, hoofdpijn, urinekwalen, stekende pijnen
bij bukken of overeind komen, zenuwachtigheid,
rheumatische pijnen, graveel en waterzuchtige zwel
lingen. De nieren worden van. JkWaad tot ergor bij
verwaarloozing. Laat zich -geen chronische nier
ziekte ontwikkelen, doch kom uw nieren zonder uit
stel1 te hulp. Gebruik Foster's Rugpijn Nieren Pil
len, vóór het te laat is. Foster's Pillen hebben dui
zenden blijvend baat versohaft. Gij kunt dit overal
om u heen hooren.
Let op de verpakking' in glazen flacons met
geel' etiket (alom verkrijgbaar), waardoor gij ze
ker rijt geen verlegen buitenlandsoh goed te Ont
vangen. Prijs f-1.75 per flacon.
Giovanni te prikkelen tot wraak, maar onvoor
zichtig genoeg verhaald, dat hij ging voor het-
losgeld en misschien den graaf zou ontmoeten-
Het begon tot den bandiet door te dringen, dat
hij wellicht onvoorzichtig geweest was met zoo
vrijuit tegen een .vreemde te spreken, maar hij
had toch niets gezegd dat zijn kameraden bena-
aeelen kon. Hij haa geen flauw denkbeeld, dat
Hérr Stein tot dó politie behoorde, doch gevoelde
zich toch eerdgszins ongerust en plotseling besloot
hij naar de bergen terug te gaan en zijn kame
raden te waarschuwen, ofschoon hij niet precies
wist waartegen.
Drie mannen haastten zich1 naar het kamp op
het plateau zonder van elkaar .iets af te weten
Patrooeni om zijn mannen te waarschuwen op hunl
hoede te rijn en vervuld imet onheilspellende voor
nemens tegen de gevangenen, Leroux met de die
naren der wet achter zich om het kamp te over
rompelen en Giovanni om zijn kameraden voor
zichtigheid' aan te bevelen tegen vermoedelijk
gevaar.
hoofdstuk" xlvl
Sterven bij het aanbreken van den dag.
Patrooeni spoedde zich naar het kamp, oogen
en ooren wijd geopend voor elk teeken van gevaar.
Op rijn weg naar Napels had hij te Pomneji 'gon
dörmerie geposteerd gezien, waarover hij, gelijk
wij weten, zich volstrekt niet ongerust maakte,
doch thans op den terugtocht trof het hem, dat in
dj twee dagen die politiemacht wel drie;* aTjoo
sterk was geworden.
„Dit is iets meer dan een vertooning," mompelde
hij in zichzelf; „en toch zij kunnen haast inias zoo
dwaas zijn het onder de tegenwoordige omstan
digheden met mij aan te binden.7'
T oen hij den weg af en dwars1 door het land
naar de bossoheor ging, ontwaarde hij geheel Onoe-
kendc gezichten; hij passeerde er weinig,- maar zag
hen op een afstand rechts en links van hem. Het
waren oogensohiinlijk boeren, maar Patroceni's
scherp oog ontdekte spoedig, dat indien het 'boeren
waren, rij in ieder geval onder handen waren ge
weest van den dril-sergeant.
erraden," mompelde de graaf bij zichzelf, ter-
wij i hij snei voorwaarts ging. „Die schurk van een
Hammerton is ongetwijfeld naar de politie gegaan
niettegenstaande zijn verzekeringen van het tegen
deel en dit is het gevolg. Kapitein Hammerton,
het leven uwer vrienden loopt .ten einde en wat
BinnmlatvWh Miauwt*
LUCHTLIJN' ROTTERDAM—ZIERIKZEE.
Nadar meldt i»en ons omtrent do plannen tot
inrichting van do luchtlijn Rotterdam- -Zierikzee,
dat men, on* van Zierikzee naar Holland te ko
men en omgekeerd, geen acht uur noodig heeft,
d.w.z., wanneer men niet met de boot van de
R.T.M. gaat. Met de tram heeft men ongevleer
vijf uur noodig, soms korter. Maar het is nog
lang genoeg.
Geen wonder dan ook, dat al jaren lang uitge
zien wordt om ecu snellere verbinding met dein
vasten wal te krijgen. Zoo zoekt men ook aanslui
ting op het Noord-Brabantsoh spoorwegnet, door
een snellere tramverbinding met Roosendaal, welke
pogingen nog niet geslaagd rijn, maar waarover
reeds vele besprekingen rijn gehouden.
In het begin van dezen zomer is men te ^Zie
rikzee in contact gekomen met de Kon. Luchtvaart-
Mij., wier vliegtuigen geregeld dagelijks over deze
plaats koersen naar Engeland em. is met deze
Maatschappij de mogelijkheid besproken een lucht
verbinding Rotterdam— Zierikzee te organiseeren,
teneinde het eiland eindelijk uit rijn isolement
te verlossen.
Uit de bevolking is een comité gevormd ter ,be-
studeering van dit groote en grootsche plan, terwijl
dezen zomer de heer Nieuwenhuijs, directeur van
den vliegdienst Waalhaven te Rotterdam, een on
derzoek tor plaatse is komen instellen, teneinde
een geschikt landingsterrein te zoeken-
Het terrein is op net oogenblik het groote strui
kelblok, want het is niet alleen moeilijk een ge
schikt landingsterrein te vinden, maar bovendien
rijn de kosten van aankoop der gronden, buitenge
woon hoog. Men denkt een som van drie tan nkx>
dig te hebben, om een geschikt terrein te kunnen
exploiteeren.
In de deze week gehouden vergadering van het
comité is besloten, vooraleer verdere plannen te
bespreken, rioh tot den Minister van Waterstaat
te wenden, teneinde diens aandacht op deze belangd
rijke zaak te vestigen en zijn medewerking te ver
zoeken.
HET ZILVEREN HUWELIJKSFEEST VAN DE
KONINGIN.
Naar de Indische bladen melden, zal het albumi,
dat de Koningin ter gelegenheid van het 25-jarig
huwelijksjubileum namens de officieren van het
N. I. -leger zal worden aangeboden, rijn uitge
voerd in gouddruk, met lederen omslag; en inhou
dende een 40-tal' foto's (met beschrijvingen) van
het Indische leger zooals het momenteel is, zoomede
sommige bijzonderheden uit de buitengewesten
(olifanten-transport, prauwen tralnsport m RornO,
enz). Het zal1 .gevat rijn in een houten kist met
zilvermontuur en voorzien van het Wapen in het
zelfde metaal en tegen einde December a.s. naar
Nederland worden opgezonden.
BEZUINIGING BIJ DE POSTERIJEN.
In een Woensdagmiddag in Alkmaar gehouden
.gecombineerde vergadering van de Kamer v. Koop
handel en de besturen van middenstaindsvereen i-
gingen werd o.m een bespreking gevoerd over de
voorgenomen inkrimping van de postbestelling-ent
De heer Haanschoten, inspecteur der Posterijen
en" Telegrafie, gaf een uiteenzetting van het mo
tief, dat de aanleiding' was geweest tot dit voor
nemen. De bedoeling is allereerst bezuiniging- Mo
gelijk is het echter ook, dat men door het .nemen,
van deze maatregelen kon komen tot verlaging der
binnemlandsohe posttarieven. Waar vier bestellin
gen zijn, zouden deze 'teruggebracht worden op
drie. Tevenszal1 de Zondagsbesteüing vervallen.
Tegenover dit laatste staat busrecht op >5ondag.
Ernstig werd geprotesteerd tegen een eventu-
tucele opheffing van de middag- of avondbestelling,
omdat daardoor veel' orders aan den handéldrijven-
den middenstand te laat zouden komen»
De heer Haanschoten zeiae, dat misschien in
plaats van een middagbestelling gratis ousrecht
kon worden gegeven, maar hiervoor werd evenmin
veeJ gevoeld, omdat het in de praotijk moeilijk zal
blijken, altijd iemand beschikbaar te hebben om
de post te halen.
Ook de Zondagbestelling zag men ongaarne ver
vallen.
DE ONBEWAAKTE OVERWEG TE ZEGGE.
Naar aanleiding van de aanrijding van den vracht
auto van voerman Tak door den trein op Zaterdag
10 October 1.1 op den onbewaakten overweg te Zegge
nabij Roosendaal, heeft thans het parket uit Breda
ter plaatse een onderzoek ingesteld. Aan dit onder
zoek namen deel de off. van justitie mr. 'Speyart van
Woerden, de rechtercommissaris mr. v. Veen en de
kapitein der marechaussee Jhr. Laman Trip te Breda.
De vrachtauto van voerman Tak, welke in beslag
was genomen, is thans vrijgegeven.
Op dezen onbewaakten overweg had Woensdag
avond wederom een ongeval plaats.
Juist toen uit de richting Breda de sneltrein van
haif elf passeerde, kwam een fietser, zekere V. D.,
uit Zevenbergen, van de richting Roosendaal in
flinke vaart over de spoorbaan. De man kwam te
vallen en bleef tusschen de andere spoorrails lig.
gen, terwijl de trein hem voorhij snelde. 'Toen da
1 trein gepasseerd was, bloef de man,, die een hoofd*
wonde hud bekomen on bijna bewusteloos was, lig.
gen. Zijn kermen werd vernomen door iemand, die
bij de spoorlijn woont en deze nam den man op ud
verzorgde hem.
Toer. V. D. weer was opgemonterd, wilde hij zijn
fietstocht naar huis voortzetten, doch toen bleek,
dat zijn rijwiel ook zoodanige averij had bekomen
I dat berijden ervan absoluut was uitgesloten.
I Met de fiets op den rug ging de man,- zooevep ter
nauwernood aan den dood ontsnapt, nu te voet naar
Zevenbergen.
ONTEIGENINGEN TE WIERINGEN.
In Stct. no. 205 is opgenomen het Staatsblad no.
407, bevattende het Kon. besluit van den öden October
1925, waarbij, het volgende is bepaald:
Ten behoeve van den -aanleg en gedeeltelijke ver
hooging en verzwaring van Rijkszeeweringen in de
gemeente Wieringen in verband met de werken voor
de afsluiting en droogmaking van de Zuiderzee zul
len ten algemeenen nutte ten name van het Rijk
worden onteigend de eigendommen en zakelijko
rechten in de gemeente Wieringen, aangeduid op dei
plans en de kaarten, welke ingevolge artikel 12 dejj
Onteigeningswet ter inzage van een ieder hebben ge
legen en vermeld zijn op de staten, hij' dit besluit ge
voegd.
EEN KRACHTPROEF.
Met de plaatsing van de voor de nieuwe binnenha
ven van IJmuiden bestemde remstoelen uit beton,
welke te Amsterdam gegoten, doch ledig naar de be
stemming gesleept en aldaar met zand gevuld werden,
was men sedert eenigen tijd gereed gekomen.
Op verzoek van de autoriteiten heeft de Stoom vaart-
Maatschappij „Nederland" haar stoomschip .Heng-
kalis" gisteren beschikbaar gesteld om aan deze rem
stoelen te meeren teneinde een proef ie nemen of de
stoelen het rukken van een groot stoomschip bij
storrn kunnen weerstaan.
Naar men ons mededeelt, is de proef volkomen ge
slaagd en werden de stoelen niet bewogen.
INBRAAK.
Uit een gesloten kast is van een vrachtwagen, die
stond in een pakhuis aan de Wittenkade te Amster
dam een portefeuille ontvreemd, inhoudende een be
drag van f 8000 a f 9ÓOO, een schuldbekentenis groot
I'IOOO en een briefje.
STAGNATIE IN HET BIETEN-ROOIEN.
In West-Brabant wordt in sommige streken
stagnatie ondervonden in het bietenrooien, tenge
volge van het natte weer. Verschillende landerijen
lijken modderpoelen, terwijl de wegen voor het'ver
voer bijna niet begaanbaar zijn, zoodat het werk
weinig vorderingen maakt.
RUIM F 2)4 MTT.I.TOEN BIJEENGEBRACHT.
Naar de „Arnh. Crt." van zeer bevoegde zijde ver-
j neemt, heeft de particuliere inzameling in den lande
ten bate der slachtoffers van de stormramp tot heden
I ruim f 2)4 millioen opgebracht,
j Deze som zal in elk. geval hot bedrag kunnen dek.
ken, dat uitbetaald zal worden voor de door de
1 slachtoffers van de stormramp in verschillenden
I vorm geleden werkelijke schade.
Dit houdt dus in, dat van Staatswege zoo goed als
zeker geen gelden fonds perdu behoeven te worden
gestort voor steun aan de door de stormramp getrof.
j fen bevolking
I In aansluiting hierop verneemt het blad nog, dat
1 het gemeentebestuur van Borculo. buiten het
tionaal steuncomité om, volgens eigen opgave aan
giften een bedrag van ongeveer f 200.000 heeft ont
vangen.
i Het gemeentebestuur van iBorculo heeft er genoe. in)
gen mee genomen, dat dit bedrag zal worden afge.
trokken van de som, welke deze gemeente als aan
deel van de door particulieren bijeengebrachte en
|door het steuncomité verzamelde gelden toekomt. 1
DIEFSTAL VAN f 2500.
Verleden wek Woensdagmiddag, 't was op he'.
laatste oogenblik van sluiten der Haarlemsche Bank
te Haarlem, werd door een juffrouw van de incasso,
afdeeliüg 'n bedrag van f 2500 in ontvangst genomen f
I zijLde geld van een wissel, die aan een der loketter few
betaald was. Aangezien het personeel reeds naar
i huis was, werd het geld door haar in een trommel
j geborgen en deze in de brandkast geplaatst. Te half
I één ging de juffrouw naar huis Om half twee terug
komende, was haar eerste werk den trommel op
haar plaats te zetten, doch ze werd gelijktijdig aan
de telefoon geroepen. Na s het telefonisch gesprek
kwam zij tot de ontdekking dat het geld verdwenen
was.
De directie achtte het noodig allen «té laten fouil-
leeren, doch het geld kwam niet terecht. Toch wilde |)E
de directie den of de schuldige nog een kans geven
en zij stelde iedereen in de gelegenheid om tot
's avonds 8 uur zich bij een der directeuren te mel
den.. Doch er kwam niemand, zoodat de directie zich
verplicht achtte den volgenden ochtend de politie
met het geval in kennis te stellen. Deze heeft na
tuurlijk dadelijk alle moeite gedaan om de(n) schul
dige te vinden, doch tot heden vruchteloos.
bt
Dl!
SC
lio
sn
ft
tei
rd.
rkc
u betreft, wanneer gij* met uw laffe lichaam' nog
eenige dagen binnen bereik blijft, da/a zult gij ook
met de aardsche zaken hebben afgedaan, ai' moest
ik er zeil mijn leven bij inschieten.'
Ongevoelig voor honger of vermoeidheid, stapte
Patrooeni den gansohen nacht door. Bij de hut op
den berg, waar WheltcLrake op rijn weg naar het
kamp geslapen had, dronk hij een glas water en
vernam daar van de uiterste posten, welke hij 'had
uitstaan, dat zij niets buitengrewoons in dea omtrek
hadden waargenomen. Hij ging onmiddellijk .door
om het kamp zoo spoedig mogelijk te bereiken.
Hij was besloten den volgenden ochtend bij 'het
aanbreken van den dag WhbMrake, Glanfield en
Jaokson op te offeren en met een uitgelezen troep
aanhangers het gebergte verder 'in te trekken, Sir
Jasper medevoerende. Het speet hem voor ^hel
drake en Glanfield', maar zij moesten sterven,
hij kon onmogelijk meer dan een gevangene mee
nemen, dat zou hem te veel' in zijn bewegingen
belemmeren. Doch wat te doen met de vrouwen?
Hoe meedoogenloos hij was, het stiet hem tegen
de borst ze te dooden, hij zou ze dus achter
laten, rij zouden zekerlijk wel binnen een of twee
dagen ontdekt worden.
Het was laat in den middag;, toen Patrooeni het
kamp bereikte. Lang had hij niet te wachten voor
Sarini verscheen om het nieuws van zijn chef
te vernemen.
„Ik ben in het geheel' niet wijs kunnen worden
.uit den moord op Matteo; de menschon zijn het
spoor zoodanig bijster, dat zij volstrekt niet weten
wien te verdenken, maar het is toch .goed, dat ik
naar Napels gegaan ben. Wij zijn verraden. Sariini.
De politie heeft de hand gelegd op dien dronken
idioot Giovanni en ik ben overtuigd, dat de heer
Hammerton ook met hen in verbinding staat.7'
„Giovanni,7' riep Sarini uit; „ik wist niet, dat
hij nog in leven was, ik dacht, dat uw "Excellentie
hem voor altijd uit onze gelederen had wegge
zonden.7'
„Neen, hij leeft en als zij 'hem slechts konden
overhalen den. weg naar het kamp te wijzen, zou
den wij "hen waarschijnlijk reeds heden nacht
op ons dak hebben; ik ben door hun verkenners
heen gekomen die langzaam hun -weg zoeken door
de bergen. Zij weten njet precies, waar .wij op het
oogenblik rijn. De gevangenen moeten bij 'het
aanbreken van den dag sterven, met uitzonde-
ring van Sir Jasper. Wij schieten geen vrouwen
dooa, dus ik zal ze achterlaten. De rest van r*a
moet morgen avond vele mijlen veer rijn. De eenige
vraag is: Wat zullen wij met jou aoen? Je enkel
is nog niet sterk .genoeg om.zulk vermoeiend werk
te verrichten als voor ons ligt.7'
„Bekommer u niet om mij, Excellenza, ik zal wel
voor mijzelf zorgen; maar uit hetgeen u zegt, is het
heel goed mogelijk, dat wij reeds voor zonsopgang
worden aangevallendoor bedreigingen en gela
zal' men zich wellicht een gids naar onze schuil
plaats kunnen verschaffen. Met den heer Hammer
ton zullen wij een rekening te vereffenen, hebben,
welke noch gij, gTaaf, noch ik vergeten zullen en
wat die anderen betreft; wilt u hun kennis geven
van hun lot? Het zou wel goed zijn den armen
duivels tijd te geven vrede met God te maken.
„Ja," antwoordde Patrooeni; „het is niet meer
dan billijk hun gelegenheid te geven hun rekei
met deze wereld at te sluiten. Haal WheMi
en Glanfield hier; bekomlmer je niet om dien
knecht, die heeft, geloof ik, van het oogenblik
dat hij hier gekomen is, in vrees voor zijn léven
geleefd:. Het zou zonde rijn mans laatsten slaap
te storen."
Sarini verliet zachtjes 'de èent. Na eenige minuten
keerde hij met de twee slachtoffers terug.
„Heeren," zei Patroceni met een hoffelijk©' bui
ging; „het doet mij leed u te moeten zeggen, dal
Ik onaangenaam nieuws heb mede te deelen- D
politie nadert om u te ontzetten daartoe aan
gespoord door kapitein Hammerton, ik koesttf
hieromtrent weinig twijfel. Ik heb u gewaarschuwd,
heeren, wat onvernMjdelijk hot gevolg zou zijn
van dergelijke bewegingen van hurdno rijde. Q
zal geheel openhartig tegenover u zijn. Orn hier
een aanval af te wachten, zou kra.nlczin!nighoid zijnr
Zoo veldn uwer aLs gevangenen met mij moe w
voeren, is onmogelijk. De mannen moeten stervet
de vrouwen zal1 ik achterlaten.7'
„Ik meng1 mij niet gaarne in dergelijke rege
lingen," zei Glanfield, „doch, indien u het zoo
schurken kondt om ons met de dames achter te
laten, geloof ik, dat het voor allé betrokken W'
tijen aangenamer zou zijn.7'
„Ik wist, dat Hammerton een schurk was,
riep Wheldrake uit, „maar dit had ik nooit van
hem kunnen gelooven."
„Ik zal1 u achterlaten, mijnheer Glanfield, maar
ik vr;ee9 dat u de verveling der tiames niet zmt
'kunnen verdrijven. Op medoaeelingen aan de ]X>ütM
staat volgens de wet in de bergen don dood
Indien die wet niet streng werd gehandhaafd, zou
het verkrijgen van losgeld een onmogelijkheid
den.7'
„Maar," riep Wheldrake, „dat geld is bu au^
dat weten wij.7'
lan
lm
ïcl
BVO
