De Wereld der Vrouw
Even Lachen.
ROMMELKRUID.
moete noruit zien, niet achterom. Het was een on
gein:.. Niemand had bi' schuld aan. Laten we liet
daan m zoo gauw mogelijk vergeien. Er is toch niets
meer aan te doen, dus trekt U 'het zich astublieft
riet /.oo aan. Wij moeten er maar het beste van ma
ken en nu probeeren te gaan slapen. Doet u Tzelfde
Uw toegenegen Isobel Marchmont".
Met een snik drukte hij het papier tegen zijn lip
pen.
Er is toch niets meer aan te doen," mompelde hij
hardop, „niets meer aan te doenl O lieve deugd! Het
is hard om te dragen. Mijn lieveling! Mijn lieve
ling!"
Hij ging naar het venster en leunde naar buiten.
De lucht was vol verwachting van de opkomende
zon. De vogels kwetterden, en het zachte windje vol
bloemengeur streelde het ontdane jonge gezicht. Op
eens hield hij zijn adem in, hij kreeg plotseling een
idee.
„Het is half vier", mompelde hij, „In vijf uur zou
ik er kunnen zijn".
En toen nam hij zijn hoed en ja9 en liep zachtjes
zijn kamer uit, de trap af, naar buiten.
I
Om negen uur lag Hertzheimer in zijn pyama i,n
een makkelijke stoei in zijn hotel in Manchester. 'Hij
had al ontbeten, en pookte nu ëeru sigaar, maar zijn
wenkbrauwen waren samengetrokken en nu en dan
balde hij zijn samengeknepen vuist en liet hem met
kracht neerkomen op zijn) springmatras.
Hij was vreeselijk uit zijn humeur. Dat was echter
niet zoo zeldzaam hij dezen uiterst zenuwachtigen
artist, maar op dit oogenblik was hij kwaad op zich
zelf. Hij was zeker een zeer fatsoenlijk man, die be
roemde violist, maar hij was verzot, op geld, en hij
zag wel in dat hij eigenlijk niet die aardige chèque
behouden kon, die 'het comité te.Stanford hem voor
uit gegeven had. Het was nu wel geen zaak van
zoo 'n groot gewicht, maar toch was het hem een
ergernis, daarbij kwam nog dat hij wel inzag hoe hij
zich door zijn totaal gemis aan zelfbeheersching voor
de oogen van zijn verafgood publiek belachelijk 'had
gemaakt. 1
„Mijn zenuwen", klaagde hij, „die helsche zenu
wen! Och! maar het was ook vreeselijk juist bij dat
gedeelte!"
Toen werd er aan de deur geklopt, en| zijn oude En-
gelsche kamerdienaar kwam binnen.
„Een jongmensch wenscht U te spreken, mijnheer*',
zeide hij verlegen.
„Een jongmensch wat voor jongmensch
„Tk ken hem niet, mijnheer en hij ziet er raar uit,
maar hij is toch wel een beer."
„Maar zei hij zijn naam dan niet?"
„Een naam eigenlijk niet, mijnheer maar
„Wat maar?"
„Wel, mijnheer, ik moest U zeggen dat het de man
was, die de bladzijden omsloeg."
Met een uitroep - van verbazing wierp Hertzheimer
zijn sigaar weg, sprong op en schoof zijn bloote voe
ten in zijn muilen.
„Laat hem boven komen" zei hij barsch. „Ik zal
mij meer op mijn gemak gevoelen als ik eens uit
gesproken heb wat mij op het hart ligt."
Maar toen Godfrey Sudeley de kamer binnenge
komen was en met gebogen hoofd voor hem stond,
voelde de groote musicus plotseling een brok in zijn
keel die den stroom booze woorden tegenhield.
Hertzheimer had een groot teeder hart, anders zou
hij niet die beroemde artist zijn geweest, die hij
was en het gezicht van dien verdrietigen bleeken
jongeling met gehavendie leeren schoenen, zijn stof
fig gekreukeld avondcostuum en het verfrommelde
overhemd en scheefzittende boord en das, was aan
doenlijk.
'Hij keek een oogenblik naar hem, en toen, terwijl
de andere het stilzwijgen bewaarde, begon hij en
deed alsof hij boos was:
„Zoo! en bent U hier gekomen? Eln wat drommel
betèekent dat?"
Godfrey keek hem- met smeekénde oogen aan, en
de Duitscher deinsde terug.
„Ik ben gekomen, mijnheer, om rechtvaardigheid
te vragen."
„Om rechtvaardigheid te vragen? Wel allemach
tigr
„Niet voor mij zelf vöor haar."
„Voor haar?"
„Voor Miss Marchmont O, mijnheer, bet was alles
mijn schuld. 'Straf baar niet zoo. Maak het dragen
van dat vreeselijke niet zoo moeilijk voor mij."
„Och, maar
„Ik weet het, ik weet het, het was vreeselijk, maar
het was niet haar schuld. Zij zal een groot kunste
nares- worden later, maar zij- moet wat geholpen wor
den. Breek mijn hart niet. Het was mijn fout mijn
schuld en de uwe."
„Mijn schuld", schreeuwde Hertzheimer.
En toen hief Godfrey zijn hoofd omhoog en sprak
opgewonden en vlug.
„Het kwam z66. Ik had dat andante zoo dikwijls
met haar Tgespeeld, wij noemden het ,JDe avond aan
de beek" en wij hielden daarvan o wij vonden het
zoo heerlijk! En ik dacht dat ik het begreep, maar
toen ik het U hoorde spelen was het of ik het nooit
gehoord had. Elr was- werkelijk 'het murmelen van de
heek en de zang van den nachtegaal en het maan
licht dat op het water glinsterde en in haar oogen,
en de gedr der rozen was om ons heen en wij wan
delden samen, altijd alleen en samen".
Zijn stem haperde -en hij bedekte zijn oogen een
oogenblik en toen voegde hij er zwakjes aan toe:
„En daardoor vergat ik de bladzijden om te slaan. Ik
was verloren in een hemelschen droom en werd in 'n
hel "wakker."
Elr volgde een lang stilzwijgen en toen legde Hertz
heimer zijn hand op de gebogen schouders, leidde
den jongen man zacht naar een stoel toe en hield
hem zachtjes heen en weer schuddend1 vast
„O, jou dwaze jonge ezel!" mompelde hij vriende
lijk „Jou lieve poëtische, domme, dwaze ezel!"
En op den morgen van dien dag was de wolk, die
cvar het huis van Simeon Marchmont had gehangen,
verdreven door een schitterend zonnelicht, want
Godfrey 'Sudeley kwam terug met zulk blij nieuws
da' vader en dochter op dat oogenblik hun eigen
noren niet vertrouwden uit angst dat de vroolijke,
door den reis stoffigen jongeling, die geheel onbe
wust was van zijn weinig fraai uiterlijk, dooT het ge
beurde waanzinnig geworden was.
Hertzheimer zou 's middags komen, vertelde hij,
0111 over een tournee met Isobol te spreken en'wat
nog mooier was, 'Hertzheimer vond dat Godfrey ln
staat was om tweede viool te spelen in een trio, voor
piano en twee violen, wat een deel van hun reper
toire zou uitmaken En toen later op den dag, Si
meon Marchmont den grooten man verlegen op de
noodzakelijkheid opmerkzaam maakte, dat Isobel
eigenlijk een- behoorlijke chaperone noodig had,
kwam er een vroolijk lachje in de diepliggende don
kere oogen die hun zoo zacht toestraalden.
„Och! dat komt in orde, mijnheer Marchmont",
zeide hij. Wij gaan pas over tien dagen weg. Elr is
voor alles nog een zee van tijd. Deze twee lieve men-
schen hebben al zgo dikwijls samen aan den oever
van de beek gewandeld 's avonds Is mij gezegd
Mijnheer!" riep de verbaasde vader uit.
„Wel, dau zal het beter zijn dat ze samen op hun
levensreis gaan voor wij naar Edinburg vertrekken.
Dan hebben wij geen chaperone noodig."
Drie maanden later ontving Simeon Marchmont
den volgenden brief:
„Bes,te vriend Marchmont Onze tournée is een
schitterend succes, maar ik heb nog steeds erge spijt
van mijn optreden in Stanford. Tk kon er niets aan
doen, want ik ben nu eenmaal zoo gemaakt Maar
dit is een wensch van ons alle drie. Wij willen be
gin November een concert in Stanford geven, voor
niets. Laat het geld naar het ziekenhuis gaan. Zoudt
gij het den burgemeester voor mij willen zeggen?
Zeg hem dat beide, Sudeley en ik ons gedrag goed
parijsche mode.
De wandeljapon op deze teekening werd vervaar
digd van wollen crêpe-en is afgewerkt met een lange
rij stalen knoopjes in bet front. De garneering op
mouwen en in de zijden is niet moeilijk maar zeer
moei. De rok is aan den voorkant van twee plooien
voorzien.
Het knippatroon kan men bestellen onder nummer
290a, in de malen 42, 44, 46 en 48. Kosten 85 cents.
De andere japon werd vervaardigd van wollen,
grijze rips. Aan beide zijden zijn twee banen met
stolpplooien aangebracht, van boven afgewerkt met
stukjes gallon of handborduursel in zwart op grijs
of rood op zilver. Het opstaande kraagje met de ope
ning in het front is van hetzelfde gallon of hetzelfde
borduursel gemaakt.
Een knippatroon is verkrijgbaar onder nummer
291a, in de maten 42, 44, 46 en 48. Kosten 85 ct.
moeders en haar kinderen.
NIET TE VEEL SUIKER.
Een moeder zegt:
„Vele moeders geven haar kinderen nog al veel
suiker, hetzij in den vorm van klontjes, of op de bo
terhammen, enz. Toch is veel suiker voor de klein
tjes lang niet goed, zelfs spoedig schadelijk, daar zij
in de gewone maaltijden al een voldoende hoeveel
heid suiker gebruiken en het meerdere dus licht te
veel wordt Bij mijn .meisje had ik opgemerkt, dat
suiker haar niet goed bekwam. De dokter verbood
rtiij later haar suiker en snoepgoed te geven. Sinds
dien geef ik haar zooveel mogelijk appels en noten
en heb ik haar geleerd geen zoetigheden uit de
handen van andere kinderen aan t« nemen.0
Nuttige Wenken*
voor brandwonden.
Het is altijd gewenscht in de keuken iets te heb
ben, dat men kan aanwenden bij het branden der
handen, hetgeen bij de vele potten en pannen op
fornuis en gasstellen nogal eens gebeurd. Een zeer
goed en afdoend middel is een sterke oplossing van
EpsQin-zout, dit ia het bekende Engelsche bitter
zout. In geval men handen of voeten brand, losse
men dadelijk iets van het zout op en dompele het
gebrande lichaamsdeel daarin onder. Men late de
wond net zoo lang in het water tot al de pijn weg
getrokken is, hetgeen bij de ergste brandwonden be
slist gebeuren zal. Bij het branden van andere li-
chaamsdeelen, b.v. den bovenarm, kan men een
doek met de zoutoplossing er op om het' gewonde'
deel van den arm winden. 'Is dit niet voldoende om
de pijn te doen stillen, dan vernieuwe men het com-
pres eenige malen, telkens met kleine tusschenpoo-
zen, totdat het verlangde resultaat is verkregen.
voor haarborstels.
Voor het onderhoud van haarborstels is het be-
•slist noodzakelijk, dat zij van tijd tot tijd eens wor
den uitgewreven in een oplossing van warm water
en ammonia. Na- het drogen geve men de borstels
dan nog eens een aluinbad. Mocht het geval zich
voordoen dat na deze behandeling de borstel wat
ongeluk geworden is, dan ka» men na het aluinbad
de haren weer gelijk maken, door den borstel op
een schoone houten plank te kloppen, eventueel op
de keukentafel. Dit kloppen moet met lichte en vlug
ge bewegingen geschieden, in alle richtingen en
voor minstens eenige minuten.
zorg voor het ketjken-zlnk.
Een bekend geneesheer vertelde eens: „Als Ik ge
roepen word voor een geval van diphteritis, dan is
mijn eerste werk even te kijken in welken toestand
zich het keuken_zink bevindt." De gevaren voor de
gezondheid, welke voortspruiten uit een slecht on
derhoud van zink in de keuken, zijn talloos en niets
kan dan ook zoo kwalijk worden genomen als het
verwaarloozen van de zorg voor deze huishoudelijke
artikelen.
De waterpijp in den gootsteen en zoo noodig de
gootsteen zelve, behoort dagelijks met warm water
en ammonia of soda gewasschen te worden. Verder
behoort men den gootsteen minstens een maal per
week te behandelen met een goed desinfecteermid^-
del, b.v. carbol of lysol. Deze ouderwetsche en overal
verkrijgbaar zijnde middelen zijn zeer goedkoop en
in* vele opzichten beter dan de meeste andere dure
artikelen. Men neemt eenvoudig een paar theelepels
lysol of carbol op een liter water en wascht hier
mede een paar malen den gootsteen terdege af.
de waterproef voor eieren.
Als men in twijfel verkeert omtrent de kwaliteit
van gekochte eieren, kan men op eenvoudige wijze
zelf nagaan in hoeverre zij minderwaardig zijn. Men
neemt een teil, welke gevuld is met schoon
koud water Een voor een legt men nu de eieren in
dit water. Een goed versch ei, zal onmiddellijk op
den bodem zinken en blijven liggen. Als het een paar
dagen oud is, zal het aan een. zijde een weinig
opstaan. Een oud en muf ei herkent men dadefljk,
daar dit zal blijven drijven.
willen maken. Wij hebben niemand noodig om dj
bladzijden om te slaan Isobel kan de Miorowitcb
nu zoo goed als ik AJltijd de Uwe,
„Moritz Hertzheimer",
ware woorden.
Er moet voor hen, die op.het glibberig pad des le
vens zijn gevallen, doch zich willen opheffen, en
daartoe de hand uitstrekken, ook een hand zijn, blij
gereed om de andere te vatten.
In karakter en stijl, in alle dingen is eenvoud hel
kenmerk van de hoogste voortreffelijkheid.
De beste stuurlui staan aan wal.
De slechte vindt men overal
Het is niet voldoende een waarheid te bezitt
het is noodig, dat de waarheid ons bezit.
Voor den man, wiens wereldsche zaken al
denken, al zijn doen in beslag nemen, is het een £i
luk een vrouw te bezitten, die hem nu en dan er 8|
herinnert, dat er ook iets hoogers is, waarvoor mn
leven en werken moet.
Waak. in de eenzaamheid over uw gedachten, in
het huisgezin over uw humeur en in het gezellig
verkeer over uw tong
&or
de tel kwijt.
Dokter: „Hoe dikwijls krijgt u die pijn?"
Fondspatiënte: „Om' de vijf minuten."
Dokter: „En dat duurt dan?"
Fondspatiënte: „O! Een kwartier op z'n minst!n
hij wist het bij ondervinding.
Hij: „Er zijn ontzettend veel meisjes, die niet wil
len trouwen."
Zij: „Hoe weet U dat?"
Hij: „Ik heb ze gevraagd".
niet zorgzaam:
Zakkenroller (tot zijn maat): „Wat' is er aan 1
handje, Jim?"
Jim: „Sommige lui zijn toch zoo vervloekt nonsja.
lant. Die kerel daar heeft z'n zak vol tapijtspijker-
tjes!"
waarom op ze het deed.
„Waarom leen jij altijd de gramophoon bij je buur
vrouw? Je laat 't ding nooit spelen".
„Dat is 't juist Zoolang dat ding bij mij staat, kaj
zij 't althans niet laten spelen."
eerlijk geantwoord
Dame tot jonge concertpianiste: „Hoe komt 't juf.
frouw, dat uw concert zoo slecht bezocht is?"
„Och, ik heb zoo weinig familie én kennisseri, mt
vrouw"
huwelijksgeluk.
Zij': „Vroeger was je veel liever, toen streek |f
mij altijd onder de kin."
Hij: „Ja, maar, toen had je slechts één kin."
kleine bijzonderheden.
In Engeland mag men voor kwijtingen van reke
ningen tot een zeker bedrag postzegels gebruiken iu
plaats van plakzegels.
Het Moerdijkeche veer zet gemiddeld 100 auto's
per dag over, 12 jaar^geleden nog maar 400 per
jaar.
Een Japanner komt heel gemakkelijk tot zelf
moord, en doet dit dan bij- voorkeur te Suma, een
stad, tusschen met dennen begroeide heuvels gele
gen, en aan de zee.
Er wordt in ons land jaarlijks ongeveer een mii-
lioen gulden aan gewetensgeld door de belastingad
ministratie geind, allemaal bedragen, die aanvanke
lijk door valsche aangifte aan den fiscus onttrokken
zijri.
In 1924 werden in de Vereenigde Staten en Canada
dagelijks meer dan 50 menschen gedood en 1200 ge
wond -door auto-ongevallen.
In Engeland houdt zich slechts 6 percent van he'.
werkend deel der bevolking bezig met den landbouw.
De duinen van Nederland beslaan een oppervlak-
te van meer dan 40.000 H.A.
In 1924 zijn in ons land totaal ingeschreven rul»
83000 hypotheken tot een gezamenlijk, bedrag vü
ruim 686H millioen gulden.
De rubberproductie in Indië bedroeg het eerstel
jaar van 1925 in totaal 98555 ton.'
De goudproductie wordt tegenwoordig geschat op
ongeveer 60.000 K.G. per jaar.
verkeerde eetlust.
Verkeerde eetlust komt zoowel bij menschen
bij dieeren voor. Beiden eten soms aarde, ^areD'
mest, sintels en andere rare zaken. Zij doen dit, ofl*
dat ze er zin in hebben en soms omdat ze er
gedreven worden door onbewuste neigingen.
De normale eetlust is een goede indicatie voor
hoeveelheid eten, die wij noodig hebben; het
interessant zijn, als we den ondergrond konden v
den voor de abnormale lusten, die af en toe
mensch en dier voorkomen.
