Alumni Kiens- Vfybeti OE OUOEN zon... Uitgevers i N.V. v.h, TRAPMAN Co., ScRagen. MAX LINDER. Woensdag 4 November 1925 688te Jaargang. No. 7736. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag on Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden A.dver- lentiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20. Prijs pos 3 maanden fl,05. Losse nummora 0 cent. ADVERTEN- TION van 1 tot 5 regels f 1.10, Iedere rogel moer 20 cent (bewljsno, inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NÜMMER BESTAAT DIT TWEE BLASEN .Sïl BLAD. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Zitting van Maandag 2 Novembmer 1925. VOOR DEN POLITIERECHTER. VAN DE CASTRICUMMER KERMIS. We begonnen de lange reeks vandaag met Antho nius Balbus uit Heemskerk, die in den naoht van 16 op 17 September j'1'. te Gastricurn lustig kermis vierde in 't lokaal van A. van Bentheim. De opwek kende Jazzband-muriek deed bet levenslustig jong mensch dansen 'tot hij zweette als ,,'n andrager^. Maar hoe hij ook genoot, toch waren verkeerde begeerten hem de baas, toen hij stikum een mei»- jestaschje met inhoud in de drukte wist weg te flikken. Papa Baltus werd ook als getuige gehoord, maar soheen wel' hiet veel tact te bezitten om1 iets in 't werkelijk voordeel van zoonlief in deze straf zaak bi; te brengen. En nadat een verdediger uit Beverwijk, Mr. Donker, bot woord gevoerd had. was het vonnis overeenkomstig den eisoh f20 of 20 dagen. OOK HU ZIJN AANDEEL. Jaoobus Johannes Schuit, eveneens een jong- mensch uit Heemskerk, was ook al „aus spat- zieren'' geweest op de Oastrioumsohe kermis en hij had 'm daar ook beet geraakt, door uit het zelfde tasohje dat zijn makker in de boosheid, A. Baltus, gerauscht had, een tweetal beursjes te pak ken, het eene met eenig geld, (f4) ©r in, het andere inhoudende een .zilveren rozenkrans. Ook herr Schuit kreeg f20 boete of 20 dagen brommen, BELEEDIGING. Na hem volgde Maria Geertruida Borghart, huisvrouw Koocmen uit Den Helder, die in het heerlijk middaguur op 14 September jl. haren, stad eenoot, den smid Jan Lanser, heeft beleedigd en daarmede f-10 boete subsidiair 10 dagen de doos in opliep. DAT KOST *M DRIE MUNTJES. ''Evenals Marietje van zooeven was ook beklaagde Kors Wijker uit Egmomd aan Zee absent. Hi] was op 1 September zoo ongial'ant om zijn groot© zware 45-jarige dorpsgenoot© Jaantje Visser, we duwo van Teun Smit, met een stuk hout van eyem- El.80 Meter lengte tegen 't lichaam te gooien, is was dronken en dat gebeurt wel meer. De eiac-h was f-20 boete of 20 dagen hechtenis. Het vonnis was echter f30 of 30 dagen zitten. IN ONMIN. t 1 Nealtje Timmerman, huisvrouw Heeksel te Hel der, leeft in onmin mét Grietjes Mooi, de 35-jarige vrouw van L. do Vries en heeft deze rijzige vrouw, terwijl die op visite was bij juffrouw Flens beleedigende woorden laten hooren. Wat Neeltje nu met f20 zal' hebben te boeten, of anders 20 dagen de doos in. ONPARLEMENTAIR. Oornelia van Os, huisvrouw Birian, ook te Helder, heeft zich op Zondag 9 Augustus jl. zeer on parlementair uitgelaten over de 37-jarige Hendrika van Kempen, echtgenoot© van A. W. Filipse. De gebezigde benamingen rijn echter tniet voor de drukpers geschikt. Beklaagde liep een vonnis op tob f30 boete of 30 dagen brommen. OM EEN VARKEN. Johan P. Koomen, een veehandelaar uit Span broek, had bij eenig verschil omtrent den verkoop van een varken, den eigenaar van dat dier, Gom#- lis Schilder, veehouder te Spierdijk, mishandeld. De O.v.J. vorderde f20 boete subs. 20 dagen hechte nis en het vonnis was overeenkomstig dezen edsch. ONVOORZICHTIG. Johannes Bos, een klantje, heel uit Bovankar- spel', had aldaar in den naoht van 30 op 31 Augustus 1 bij gelegenheid van de Grootebroeker kermis één der lampen, (die als waarschuwing bij het werk aan den straatweg stonden tem behoeve van het verkeer) vernield. Hij bekende dit en w©rd op geknapt met een vonnis tot een tientje boete subs. 10 dagen de dooa in. GA LIEVER OP TLJD NAAR BED'. Piet Kraakman van Bovenkarspel had te Groote broek in gameiden kermisnacht een lamp stukge gooid en een gasleiding-buis in 't water gerold. Piet ontkende weliswaar met ijver, het eene zoowel kis het andere, maar het bewijs voor deze straatschen derijen was geleverd en wat er meer van hem' bekend 'is, stemde den Politierechter niet tot cle mentie en luidde Pierb's vonnis f-80 boete of 30 d. heohtenis. DIE LIEP ER DOOR. Johannes' Veeken van Bovenkarspel' was In den meergemelden Grootebroeker kermisnacht ook aardig bezig geweest en had een straatlamp van het sstratenmakerswerk kapot gegooid en vervolgens een gasleiding-buis in de sloot gedeponeerd. Zoo was hem ten laste gelegd, maar er was, o jammer, geen voldoend bewijs en de O.V.J. requireerde vrijspraak. En dienovereenkomstig werd vonnis go VAN RIJSWLTK'S S C H OENH AND EL-S C H O ENMAKE RLJ. Vetleeren Schoenen en Laarzen. Warme Muilen en Pantollels. RUIME KEUZE, LAGE PRIJZEN. 42-jarige echtgenoot© van H. Prins aldaar beleedigd. Maria Zoon, een buurvrouw had de beleediging ge hoord. Goudsblom kwam er nogal genadig af met een vonniaje tot f-5 subsidiair 5 dagen hechtenis. !EEN1' PET GEGAST. Jacobus Johannes Schuit uit Heemskerk, dezelfde die vandaag reeds in de tweede strafzaak voor be klaagde speelde, moest heden andermaal tereoht- 88taan, nu omdat hij in den (nacht van 16 op 17 September te Castrioum een pet had weggenomen Beklaagde erkende zulks onder toevoeging van de gewichtige mededeeling, dat hij...... dronken was geweest. Maar wat je dronken doet, moet je nuchteren ontgelden. De ontvreemde pet behoorde aan Cornelïs Borst, een metselaarsknecht je uit Cas- fcrieum. Beki. kreeg een tientje boete subs. 10 dagen. EÉN WEERSPANNIGE. Poortsluiter was Tjamme v. d Spoel, thans ab sent, die zich tegen .den brigadier der rijksveld- wacht A. Wameling te Schermerhorn wederspanrug heeft betoond. Beklaagde is een los arbeider van 28- jarigon leeftijd. De O.v.J. vorderde f20 boete of 20 dagen hechtenis. Vonnis overeenkomstig dezen eiech. GEBREK AAN BEWIJS. Aan Sj'ouke de Vries, ook een Grootebroeker kar mis gevierd hebbend jongmensoh uit Bovenkarspel, was ten laste gelegd vernieling van een straten makerslamp en in de sloot rollen van een nieuwo gasbuis, Maar ook hij werd .wegens gebrek aan bewijs vrijgesproken. MISHANDELING. Petrus Vriend, een stevige landbouwer uit Hoog- karspel, heeft te Enkhuizen, bij een klein relletje den politieagent S. Wijland mishandeld; Dat liep voor Petrus nog 'n beetje ,,an' want hij kreeg f-25 boete subs. 25 dagen hechtenis. BELEEDIGING. Mattheus Goudsblom van Warmenhuizenheeft j op 15 September jl'. Everdine van Dijkhuizen, de ^•'Tabletten. voor zangers. ^raa^t Over den tragischen dood van den filmartist Max Linder en zijn jonge vrouw schrijft de Parijsche i correspondent van het Hbld. nog het volgende: Het was niet de eerste maal dat Max Linder een poging tot zelfmoord deed. Al twee jaar geleden, enu kele maanden na zijn. 'huwelijk met het allerliefste jonge meisje dat hij geschaakt had, en welks twlm tigste verjaardag nog maar kort geleden was ge- I vierd, namen heiden chloraal in. te Weenen, waar hij toen speelde, en werden maar met moeite van den dood gered. Thans heeft hij het afdoender gedaan: eerst werd een slaapmiddel ingenomen, daarna sneed hij het eerst zijn vrouw, toen zichzelf de polsaderen WRIJFWAS voor vloeren en meubelen. Dehcerlyke zuivere terv penTynwas van de Erdal fabriek te Amsterdam I jhvngt Zonneglans en Dennengeur in Huis lil bekend worden, als het niet in de afscheidsbrieven staat die gevonden zijn op de tafel in de hotelkamer, waar haar moeder hen gistermorgen vond. Max Linder blijkt een specimen te zijn geweest van het niet zeldzame ras der melancholieke clowns. Hij deed het publiek schateren om zijn koddige vin dingen, maar vond niemand om hemzèlf te halen uit den put zijner droefgeestigheid. Geld, roem, lief de, alles heeft hij gekregen, maar het voldeed hem niet. Waaruit men nu niet weer concludeeren moet, dat geld niet gelukkig maakt, maar slechts dat een gedesequilibreerde in rijkdom zoomin als in, iets an ders bevrediging vindt, Max, die in werkelijkheid Gabriel Levielle heette, stamde uit een iBordeauxsche familie, en is al jong, zeventien jaar oud, aan tooneel gaan doen. Hij vond echter zijn genre eerst in de cinema, die zich toen juist begon te ontwikkelen. Pathé ontdekte hem, en hij werd daar hoofdpersoon in kleine rolletjes, als dat van den gymnasiast, die zijn eerste sigaar rookt en voor het eerst verliefd wordt, van den beginnen- den schaatsenrijder, en zoo meer. Die vielen zóó in den smaak, dat hij al gauw bekend en daarna be roemd' werd, voor zichzelf begon en tal van creaties maakte, die het publiek over de heele wereld hebu ben doen schateren. Na den oorlog ging hij ook naar Amerika, waar hij door de groote sterren met open armen ontvangen werd (Charlie Chaplin, die hem zeer waardeerde, heeft hem zijn leermeester ge noemd) en met succes optrad in verschillende films. De lijst van zijn producties is enorm, want het gaat snel in de filmwereld, al was hij nog maar even veertig jaar. De filmliefhebbers waardeerden in hem behalve de originaliteit Van zijn vondsten, zijn hoe danigheid van gentleman: hij bleef altijd de keurige meneer, iverd nooit plat of grof, had ook nooit malle grimes of toetaltéüngen noodig om te doen lachen, wat een uitstekende criterium is voor de ware betee- kenis van een humorist. Gelukkig schijnt hij echter nooit geweest te zijn, in elk geval was hij het al lang niet meer. Zijn vlucht, indertijd, met het meisje dat zijn vrouw werd, had natuurlijk geweldig veel commentaar ge wekt, en zijn vrienden vertellen, dat dit hem gewel dig hinderde., omdat hij vreesde dat men er reclame achter zoeken zou voor een zijner nieuwe films, die toen juist verschijnen zou. Hij leed onder de nieuws gierigheid die men toonde voor zijn particuliere le-, ven, dat hij, als zoovele acteurs en beroemdheden, niet meer voldoende voor zichzelf alléén houden kon. Zijn huwelijk eenige maanden daarna, in een mondaine Parijsche kerk, was een Parijsche gebeur tenis. Maar het bleek een mislukking: hij was en bleef ongelukkig zooal9 hij waarschijnlijk onder alle omstandigheden geweest en gebleven zou zijn. Van zijn fantastisch humeur, zijn grilligheid en ongedurigheid uit den laatsten tijd worden verschil lende staaltjes aangehaald. Hij reisde her- en der* waarts. Zijn appartement op het Champ de Mars had hij verlaten, en er werd een „petit hotel voor hem gebouwd te Neuilly. Toen het klaar was en geheel gemeubeld en ingericht naar zijn smaak, wil de hij er plotseling niets meer van weten en trok weer van het eene palace naar het andere. Het is dan ook in een hotelkamer, dat *t tweetal den dood heeft gevonden. Elnkele weken geleden had hij zijn ontslag genomen als voorzitter van de vereeniging van cinema-uitgevers, onverwachts, zonder reden. Hij had ruimschoots geld genoeg om zich terug t« trekken, als hij dat gewild had, had nog kort gele den een millioen francs verdiend door zijn optreden im „Le chasseur de chez Maxims" en er liepen con tracten voor niet minder aanzienlijke bedragen. Maar hij had alles in den steek gelaten en de noodige dé- dits betaald, blijkbaar al met het plan te verdwijnen. Tegen een zijner oude vrienden, dien hij twee avon den te voren met zijn vrouw was komen opzoeken, bij een voorstelling in het „Casino de Parijs" zei hij bij het heengaan: „C'est la dernière visite que je te fais Het heengaan op deze wijze van dit jonge paar, dat een dochtertje van anderhalf jaar achterlaat, en dat alle vereischten scheen te bezitten om gelukkig te zijn, is diep tragisch. "En het lijkt wel een zeer macabere omstandigheid dat er zulk een aantal films overblijven, waarop Max voor komiek speelt. Wat zal men ermee doen? Zal men kunnen en mo gen verhinderen, dat ze nog woerden vertoond? Het zou zeker te wenschen zijn. De tegenstelling tus- FEUILLETON. Oorspronkelijk roman door LOUISE B. B. 1. Op het Noordeinde in den Haag stonden naast elkander, het woon- en het kantoorhuis van de kassiersfirma Van den Heymel en Bartel® als een boog, smal tweelinghuis, gebouwd onder één gevel, de beide eikenhouten deuren vlak naast elkaar, uit komend op hetzelfde smalle lange bordes boven de soep langs het sousterrain. Dat bordes werd aan de iraatzijde afgesloten door een ijzeren balustrade let aan weerszijden hardsteenen trappen die naar ft stoep voerden. Onder het bordes zag men, don>- Ier en smal, de twee lage deuren, ook alweer vlak naast elkaar, die toegang gaven tot de sombere bolle kelderverdieping der beide huizen. Door de spiegelruiten in de ramen, waarvoor kostbare crème kanten gordijnen glad neerhingen, lag het woonhuis van de bankiersfamilie er moder ner uit dan het huis, waarin sinds anderhalve eeuw 4e kantoren gevestigd waren van de oude kassiers- flrma, 'en dat van kelder tot vloering prijkt met de ouderwetsche kleine vierkante ruiten in de ramen, die er waren ingezet toen het huis werd aangekocht verbouwd en ingericht tot de bestemming, welke bot tot op den huidigen dag had behouden. Heel bo ven, onder de kroonlijst tusschen twee lage, gedeelte 'ijk door blinden bedekte zolderramen, was met cij fers in dik ijzer het jaartal der stichting van de fir- ma aangebracht: 1746. Zorgvuldig werden die eigen aardige cijfers glimmend zwart- en duidelijk in het OQg vallend gehuden. Want juist die half verweerde ijzeren cijfers, die kleine ruiten met haar weerschijn- glanzen. de ouderwetsche grijsgestreepte valgordij nen, die door touwen, gehaald door koperen ringe tje s op en neer getrokken werden, de vierkante groengeverfde horren voor de ramen der lagere ver diepingen. waarop in groote zwarte letters de naam oer firma geschilderd stond, de antieke gevel, de nardsteenen stoep, het somber sousterrain en bin nenshuis de met het uiterlijk van het oude huis sfl0reKns*emmen<*6 ou(ierwetsche inrichting, gaven jan het kantoorhuis, omringd als het langzamer- ï3?« WercJ door meer moderne pronkgevels met reus winkelramen waarachter luxe-étalages lok- a» mah strengen eenvoud, dat aanzien van ou-d- Hollandsche degelijke solidariteit, die onwillekeurig door het uiterlijk alleen reeds vertrouwen inboeze men. En al mocht het even oude woonhuis door zijn spiegelruiten en kanten gordijnen uiterlijk wat ver loren hebben van zijn stemmige eerwaardigheid, innerlijk was de deftige massieve ouderwetsche in richting, geheel in harmonie met het streng sober gehouden kantoorhuis. In het woonhuis lagen de twee „pronkkamers", met hun achttiend'eeuwsch krullerig ornamentiek aan plafond, wanden, lambri- zeering en schoorsteen, geheel voor in huis. Hoog, smal, lang, vormden zij. een suite, waarvan de voor ste kamer, uitziende op straat, salon en de achterste, de diepste van de twee. die haar licht ontving van een geheel wit gekalkt plaatsje, de zaal werd gehee- ten. Aan de andere zijde van de plaats bevond zich de trap naar de bovenverdiepingen. In de lange, smalle gang, waar elke stap door huis weerklonk, stond een eikenhouten bank, zwart door ouderdom, vlak bij de voordeur en tegenover de gewelfde deur. die binnenshuis de comunicatie vormde met het kantoorhuis. Tusschen de bruingeverfde deuren van de voorkamers stond de eikenhouten kast waar in de heeren hun jassen en hoeden hingen, en tegen over de trap de oude hooge staande klok, die de uren met glashelderen slag door het geheele huis weer klinken deed. In het achterhuis, de geheele breedte beslaande, was de huis- tevens eetkamer van den tegenwoordi- gen eigenaar van het huis en het kantoor, den ban kier Bartels. Door drie hooge ramen zag men uit op den grooten tuin, achter de beide huizen. Over een ijzeren hekwerk, met klimop dicht beplant, had men een inkijk op de iepenlanen, en de gazons van den „Princessentuin" achter het Paleis. Voor de hooge ramen hingen donkerroode over gordijnen, nu, met den avond, dichtgetrokken over de kanten venstergordijnen. Ook de grondtoon van het verschoiten Smyrnakleed, de overtrekken van canapé en stoelen waren rood. De massieve meu bels, het buffet naast de gangdeur een boekenkast, daar tegenover, een étagèrekastje naast den schoor steen, de groote etenstafel. de stoelen, het „stomme knecht je". waren van dat ouderwetsche mahonie hout. een vijftigjaren geleden in zwang, breed en rond en gebogen van vorm, Het was November, het avonduur na den eten en voor de thee. Een stil rustig uurtje, om te peinzen, om gedachten, die komen en gaan, elkaar verdrin gend te laten dartelen, trillen, zwenken, met vlinder vlugheid, even te raken, weer heen te zweven, over verschillende onderwerpen, nooit lang, nooit vast te blijven hangen op één punt. Zwijgend, een heele pooze reeds, naarstig zomder opzien werkend, zaten de twee half_zusters, B'etty van Eysingen en Sof iet je Bartels over elkaar aan de groote tafel onder de brandende gaslamp, in het midden van de kamer, schijnbaar slechts belang stellend in het handwerk in haar ijverige handen. En Betty van Eysingen, diep gebogen over het werk, werktuigelijk de aangegeven figuren op het donker blauwe laken tusschen hare fijne slanke vingers volgend met het gouddraad dat zij er langs stikte met zijden draad, gaf zich over aan hare gedachten... Zij kon niet nalaten dit handwerk, bestemd voor den verjaardag van haar stiefvader, den ban kier Bartels, bracht haar overpeinzingen van zelve op de huiselijke omstandigheden. Morgen werd haar stiefvader vijfenzesiig jaar. -Eerst vijfenzestigen hij zag er uit als vijfenzeventig! Tot voor eenigen tijd was hij nog een gezond sterk man, wien men zijn jaren niet aanzag, met de energie en de vastbe radenheid die hem zijn geheele leven hadden geken merkt, zijn groote bloeiende zaak beheerend, en be- heerschend. En nu was hij zenuwachtig, tobberig ge worden, in de hoogste mate prikkelbaar, opstuivend over het geringste. De dood van zijn tweede vrouw Betty's moeder, nu drie jaar geleden, scheen plotse ling al zijn energie gedoofd, zijn levenskracht ver nietigd te hebben. Zij was de vriendin zijner jeugd geweest, zijn speelkameraadje, on ofschoon hij haar eerst veel later getrouwd had, toen hij weduwnaar en zij weduwe was, had hij haar toch zijn geheele leven zielslief gehad en daar waren maanden ge weest dat Betty en zijn eigen kinderen meenden, dat hij den dood van z'n geliefde vrouw niet zoude over leven. Maar hoewel den eersten slag te bovenkomend was hij toch nooit meer de oude geworden, laingzaam ging hij physiek en moreel achteruit. Betty, dag aan dag met hom samen, bemerkte zijn verval niet dadelijk, maar Fietje, die twee jaar naar kostschool was geweest en nu een half jaar geleden voor goed was thuisgekomen, had verschrikt uitgeroepen, haar oudere zuster met haar groote blauwe weetgrage oogen aanstarend: „Maar Betty.... kind, wat heb jij met papa uitgevoerd? Hij is een grijsaard ge worden Fietje noemde haar halfzuster Betty en haar half broer Jaap. den zoon uit 1t eerste huwelijk van den bankier Bartels. altijd „kind" of „kinderen", hetgeen de twee anderen een bespottelijke gewoonte van de negentienjarige vonden, want Betty van Eysingen telde reeds vierentwintig jaren en Jaap Bartels, of, zooals hij eigenlijk heette. Jacques van den Heymel Bartels, was ongeveer vier jaar ouder dan Betty. Fietje had Betty de oogen geopend, en nu merkte ook zij het deerlijk verval op van den eens zoo krachtigen man, zijn geheel grijze haren, zijngebo- gen houding, zijn slof f enden voetstap als bijl liep door de lange gang, gaande en komende van het kantoor op de uren van de maaltijden in huis; zij moest wel bemerken zijn tegenzin inhet werk waarvoor hij eens leefde, hoe hij. al meer de zaken van, Eet kantoor drijven liet op Rleynman, zijmouden trouwen boekhouder, die al over de veertig jaren de zaak diende. En vooral viel haar op. zijn gebrek aan zelf- beheersching. het noodelooS uitvaren, vooral tegen Fietje, het praatgrage drukke meisje, dat haar luid ruchtige jeugd aioode voegen kon naar de kalmte en stilte, waaraan zijn verslapte zieke zenuwen al meer behoefte kregen Tegen haar, Betty, zei hij nooit een onvrienedlijk woord, zij was zijn lievelingskind, zij, het stiefkind „Dat komt", merkte Fietje eens op, in een oogen* blik alleen-zijn met haar zuster, „omdat jij de don kere oogen, het bruine haar, de slanke voornaam heid hebt van mama, dat imponeert hem nog altijd; ik ben 'n dik Bartelsje,, dat's ouwe koek voor hem." Hoe het zij, toen de toestand van haar stiefvader niet beter ging op den duur, droeg Betty Fietje op aan Jaap te schrijven. Jaap, die nu twee jaar van huis was geweest, werkend als volontair op een groot Loindensch kantoor. De eenige zoon moest op de hoogte gebracht worden van den toestand van zijn vader. Hij moest nu de grieven- die hij tegenover zijn vader meende te hebben, het eerst op zijde zetten en terugkomen, zijn plaats was nu thuis, meende Betty. Eh de plaats naast zijn vader op het kantoor was hem aangewezen, behoorde hem eigenlijk toe, omdat sinds twee jaar zijn grootvader van den Hey mel gestorven was. De oude tachtigjarige meneer van den Heymel, die uit sleurgewoonte tot aan den dag voor zijn laatste ziekte op het kantoor was ge komen, bleef tot aan zijn dood firmant, ofschoon iedereen wist, dat sinds een kwart eeuw zijn invloed slechts in naam bestond en de geheele zaak rustte op de stoere breede schouders van zijn schoonzoon, den man van zijn jongste dochter, zijn mede-com pagnon Bartels. En met de koppigheid van een despotischen alleenheerscher had Jaap's vader zijn zoon, jong, voortvarend met kersversche geleerdheid en nieuwigheden, opgedaan op handelsschool en bui tenlandsche kantoren, niet willen dulden, naast zich uit geheime vrees dat jonge bruisende kracht heke len en minachten zou den zekeren ouderwetschen gang van zaken. Wbrdt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1925 | | pagina 1