Alumni Kiens-
Vfybeti
OE OUOEN zon...
Uitgevers i N.V. v.h, TRAPMAN Co., ScRagen.
MAX LINDER.
Woensdag 4 November 1925
688te Jaargang. No. 7736.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag on Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden A.dver-
lentiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330.
INT. TELEF. no. 20.
Prijs pos 3 maanden fl,05. Losse nummora 0 cent. ADVERTEN-
TION van 1 tot 5 regels f 1.10, Iedere rogel moer 20 cent (bewljsno,
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NÜMMER BESTAAT DIT TWEE BLASEN
.Sïl BLAD.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Zitting van Maandag 2 Novembmer 1925.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
VAN DE CASTRICUMMER KERMIS.
We begonnen de lange reeks vandaag met Antho
nius Balbus uit Heemskerk, die in den naoht van
16 op 17 September j'1'. te Gastricurn lustig kermis
vierde in 't lokaal van A. van Bentheim. De opwek
kende Jazzband-muriek deed bet levenslustig jong
mensch dansen 'tot hij zweette als ,,'n andrager^.
Maar hoe hij ook genoot, toch waren verkeerde
begeerten hem de baas, toen hij stikum een mei»-
jestaschje met inhoud in de drukte wist weg te
flikken. Papa Baltus werd ook als getuige gehoord,
maar soheen wel' hiet veel tact te bezitten om1 iets
in 't werkelijk voordeel van zoonlief in deze straf
zaak bi; te brengen. En nadat een verdediger uit
Beverwijk, Mr. Donker, bot woord gevoerd had.
was het vonnis overeenkomstig den eisoh f20 of
20 dagen.
OOK HU ZIJN AANDEEL.
Jaoobus Johannes Schuit, eveneens een jong-
mensch uit Heemskerk, was ook al „aus spat-
zieren'' geweest op de Oastrioumsohe kermis en hij
had 'm daar ook beet geraakt, door uit het zelfde
tasohje dat zijn makker in de boosheid, A.
Baltus, gerauscht had, een tweetal beursjes te pak
ken, het eene met eenig geld, (f4) ©r in, het
andere inhoudende een .zilveren rozenkrans. Ook
herr Schuit kreeg f20 boete of 20 dagen brommen,
BELEEDIGING.
Na hem volgde Maria Geertruida Borghart,
huisvrouw Koocmen uit Den Helder, die in het
heerlijk middaguur op 14 September jl. haren, stad
eenoot, den smid Jan Lanser, heeft beleedigd en
daarmede f-10 boete subsidiair 10 dagen de doos
in opliep.
DAT KOST *M DRIE MUNTJES.
''Evenals Marietje van zooeven was ook beklaagde
Kors Wijker uit Egmomd aan Zee absent. Hi] was
op 1 September zoo ongial'ant om zijn groot©
zware 45-jarige dorpsgenoot© Jaantje Visser, we
duwo van Teun Smit, met een stuk hout van eyem-
El.80 Meter lengte tegen 't lichaam te gooien,
is was dronken en dat gebeurt wel meer.
De eiac-h was f-20 boete of 20 dagen hechtenis. Het
vonnis was echter f30 of 30 dagen zitten.
IN ONMIN. t 1
Nealtje Timmerman, huisvrouw Heeksel te Hel
der, leeft in onmin mét Grietjes Mooi, de 35-jarige
vrouw van L. do Vries en heeft deze rijzige
vrouw, terwijl die op visite was bij juffrouw Flens
beleedigende woorden laten hooren. Wat Neeltje
nu met f20 zal' hebben te boeten, of anders 20
dagen de doos in.
ONPARLEMENTAIR.
Oornelia van Os, huisvrouw Birian, ook te Helder,
heeft zich op Zondag 9 Augustus jl. zeer on
parlementair uitgelaten over de 37-jarige Hendrika
van Kempen, echtgenoot© van A. W. Filipse. De
gebezigde benamingen rijn echter tniet voor de
drukpers geschikt. Beklaagde liep een vonnis
op tob f30 boete of 30 dagen brommen.
OM EEN VARKEN.
Johan P. Koomen, een veehandelaar uit Span
broek, had bij eenig verschil omtrent den verkoop
van een varken, den eigenaar van dat dier, Gom#-
lis Schilder, veehouder te Spierdijk, mishandeld.
De O.v.J. vorderde f20 boete subs. 20 dagen hechte
nis en het vonnis was overeenkomstig dezen edsch.
ONVOORZICHTIG.
Johannes Bos, een klantje, heel uit Bovankar-
spel', had aldaar in den naoht van 30 op 31 Augustus
1 bij gelegenheid van de Grootebroeker kermis één
der lampen, (die als waarschuwing bij het werk
aan den straatweg stonden tem behoeve van het
verkeer) vernield. Hij bekende dit en w©rd op
geknapt met een vonnis tot een tientje boete subs.
10 dagen de dooa in.
GA LIEVER OP TLJD NAAR BED'.
Piet Kraakman van Bovenkarspel had te Groote
broek in gameiden kermisnacht een lamp stukge
gooid en een gasleiding-buis in 't water gerold. Piet
ontkende weliswaar met ijver, het eene zoowel kis
het andere, maar het bewijs voor deze straatschen
derijen was geleverd en wat er meer van hem'
bekend 'is, stemde den Politierechter niet tot cle
mentie en luidde Pierb's vonnis f-80 boete of 30 d.
heohtenis.
DIE LIEP ER DOOR.
Johannes' Veeken van Bovenkarspel' was In den
meergemelden Grootebroeker kermisnacht ook
aardig bezig geweest en had een straatlamp van het
sstratenmakerswerk kapot gegooid en vervolgens
een gasleiding-buis in de sloot gedeponeerd. Zoo
was hem ten laste gelegd, maar er was, o jammer,
geen voldoend bewijs en de O.V.J. requireerde
vrijspraak. En dienovereenkomstig werd vonnis go
VAN RIJSWLTK'S
S C H OENH AND EL-S C H O ENMAKE RLJ.
Vetleeren Schoenen en Laarzen.
Warme Muilen en Pantollels.
RUIME KEUZE, LAGE PRIJZEN.
42-jarige echtgenoot© van H. Prins aldaar beleedigd.
Maria Zoon, een buurvrouw had de beleediging ge
hoord. Goudsblom kwam er nogal genadig af met
een vonniaje tot f-5 subsidiair 5 dagen hechtenis.
!EEN1'
PET GEGAST.
Jacobus Johannes Schuit uit Heemskerk, dezelfde
die vandaag reeds in de tweede strafzaak voor be
klaagde speelde, moest heden andermaal tereoht-
88taan, nu omdat hij in den (nacht van 16 op 17
September te Castrioum een pet had weggenomen
Beklaagde erkende zulks onder toevoeging van de
gewichtige mededeeling, dat hij...... dronken was
geweest. Maar wat je dronken doet, moet je
nuchteren ontgelden. De ontvreemde pet behoorde
aan Cornelïs Borst, een metselaarsknecht je uit Cas-
fcrieum. Beki. kreeg een tientje boete subs. 10
dagen.
EÉN WEERSPANNIGE.
Poortsluiter was Tjamme v. d Spoel, thans ab
sent, die zich tegen .den brigadier der rijksveld-
wacht A. Wameling te Schermerhorn wederspanrug
heeft betoond. Beklaagde is een los arbeider van 28-
jarigon leeftijd. De O.v.J. vorderde f20 boete of
20 dagen hechtenis. Vonnis overeenkomstig dezen
eiech.
GEBREK AAN BEWIJS.
Aan Sj'ouke de Vries, ook een Grootebroeker kar
mis gevierd hebbend jongmensoh uit Bovenkarspel,
was ten laste gelegd vernieling van een straten
makerslamp en in de sloot rollen van een nieuwo
gasbuis, Maar ook hij werd .wegens gebrek aan
bewijs vrijgesproken.
MISHANDELING.
Petrus Vriend, een stevige landbouwer uit Hoog-
karspel, heeft te Enkhuizen, bij een klein relletje
den politieagent S. Wijland mishandeld; Dat liep
voor Petrus nog 'n beetje ,,an' want hij kreeg f-25
boete subs. 25 dagen hechtenis.
BELEEDIGING.
Mattheus Goudsblom van Warmenhuizenheeft
j op 15 September jl'. Everdine van Dijkhuizen, de
^•'Tabletten.
voor zangers.
^raa^t
Over den tragischen dood van den filmartist Max
Linder en zijn jonge vrouw schrijft de Parijsche
i correspondent van het Hbld. nog het volgende:
Het was niet de eerste maal dat Max Linder een
poging tot zelfmoord deed. Al twee jaar geleden, enu
kele maanden na zijn. 'huwelijk met het allerliefste
jonge meisje dat hij geschaakt had, en welks twlm
tigste verjaardag nog maar kort geleden was ge-
I vierd, namen heiden chloraal in. te Weenen, waar hij
toen speelde, en werden maar met moeite van den
dood gered. Thans heeft hij het afdoender gedaan:
eerst werd een slaapmiddel ingenomen, daarna sneed
hij het eerst zijn vrouw, toen zichzelf de polsaderen
WRIJFWAS
voor vloeren en meubelen.
Dehcerlyke zuivere terv
penTynwas van de Erdal
fabriek te Amsterdam
I jhvngt Zonneglans en Dennengeur in Huis lil
bekend worden, als het niet in de afscheidsbrieven
staat die gevonden zijn op de tafel in de hotelkamer,
waar haar moeder hen gistermorgen vond.
Max Linder blijkt een specimen te zijn geweest
van het niet zeldzame ras der melancholieke clowns.
Hij deed het publiek schateren om zijn koddige vin
dingen, maar vond niemand om hemzèlf te halen
uit den put zijner droefgeestigheid. Geld, roem, lief
de, alles heeft hij gekregen, maar het voldeed hem
niet. Waaruit men nu niet weer concludeeren moet,
dat geld niet gelukkig maakt, maar slechts dat een
gedesequilibreerde in rijkdom zoomin als in, iets an
ders bevrediging vindt,
Max, die in werkelijkheid Gabriel Levielle heette,
stamde uit een iBordeauxsche familie, en is al jong,
zeventien jaar oud, aan tooneel gaan doen. Hij vond
echter zijn genre eerst in de cinema, die zich toen
juist begon te ontwikkelen. Pathé ontdekte hem, en
hij werd daar hoofdpersoon in kleine rolletjes, als
dat van den gymnasiast, die zijn eerste sigaar rookt
en voor het eerst verliefd wordt, van den beginnen-
den schaatsenrijder, en zoo meer. Die vielen zóó in
den smaak, dat hij al gauw bekend en daarna be
roemd' werd, voor zichzelf begon en tal van creaties
maakte, die het publiek over de heele wereld hebu
ben doen schateren. Na den oorlog ging hij ook naar
Amerika, waar hij door de groote sterren met open
armen ontvangen werd (Charlie Chaplin, die hem
zeer waardeerde, heeft hem zijn leermeester ge
noemd) en met succes optrad in verschillende films.
De lijst van zijn producties is enorm, want het gaat
snel in de filmwereld, al was hij nog maar even
veertig jaar. De filmliefhebbers waardeerden in hem
behalve de originaliteit Van zijn vondsten, zijn hoe
danigheid van gentleman: hij bleef altijd de keurige
meneer, iverd nooit plat of grof, had ook nooit malle
grimes of toetaltéüngen noodig om te doen lachen,
wat een uitstekende criterium is voor de ware betee-
kenis van een humorist.
Gelukkig schijnt hij echter nooit geweest te zijn,
in elk geval was hij het al lang niet meer. Zijn
vlucht, indertijd, met het meisje dat zijn vrouw
werd, had natuurlijk geweldig veel commentaar ge
wekt, en zijn vrienden vertellen, dat dit hem gewel
dig hinderde., omdat hij vreesde dat men er reclame
achter zoeken zou voor een zijner nieuwe films, die
toen juist verschijnen zou. Hij leed onder de nieuws
gierigheid die men toonde voor zijn particuliere le-,
ven, dat hij, als zoovele acteurs en beroemdheden,
niet meer voldoende voor zichzelf alléén houden
kon. Zijn huwelijk eenige maanden daarna, in een
mondaine Parijsche kerk, was een Parijsche gebeur
tenis. Maar het bleek een mislukking: hij was en
bleef ongelukkig zooal9 hij waarschijnlijk onder alle
omstandigheden geweest en gebleven zou zijn.
Van zijn fantastisch humeur, zijn grilligheid en
ongedurigheid uit den laatsten tijd worden verschil
lende staaltjes aangehaald. Hij reisde her- en der*
waarts. Zijn appartement op het Champ de Mars
had hij verlaten, en er werd een „petit hotel voor
hem gebouwd te Neuilly. Toen het klaar was en
geheel gemeubeld en ingericht naar zijn smaak, wil
de hij er plotseling niets meer van weten en trok
weer van het eene palace naar het andere. Het is
dan ook in een hotelkamer, dat *t tweetal den dood
heeft gevonden. Elnkele weken geleden had hij zijn
ontslag genomen als voorzitter van de vereeniging
van cinema-uitgevers, onverwachts, zonder reden.
Hij had ruimschoots geld genoeg om zich terug t«
trekken, als hij dat gewild had, had nog kort gele
den een millioen francs verdiend door zijn optreden
im „Le chasseur de chez Maxims" en er liepen con
tracten voor niet minder aanzienlijke bedragen. Maar
hij had alles in den steek gelaten en de noodige dé-
dits betaald, blijkbaar al met het plan te verdwijnen.
Tegen een zijner oude vrienden, dien hij twee avon
den te voren met zijn vrouw was komen opzoeken,
bij een voorstelling in het „Casino de Parijs" zei hij
bij het heengaan: „C'est la dernière visite que je te
fais
Het heengaan op deze wijze van dit jonge paar,
dat een dochtertje van anderhalf jaar achterlaat, en
dat alle vereischten scheen te bezitten om gelukkig
te zijn, is diep tragisch. "En het lijkt wel een zeer
macabere omstandigheid dat er zulk een aantal
films overblijven, waarop Max voor komiek speelt.
Wat zal men ermee doen? Zal men kunnen en mo
gen verhinderen, dat ze nog woerden vertoond? Het
zou zeker te wenschen zijn. De tegenstelling tus-
FEUILLETON.
Oorspronkelijk roman door
LOUISE B. B.
1.
Op het Noordeinde in den Haag stonden naast
elkander, het woon- en het kantoorhuis van de
kassiersfirma Van den Heymel en Bartel® als een
boog, smal tweelinghuis, gebouwd onder één gevel,
de beide eikenhouten deuren vlak naast elkaar, uit
komend op hetzelfde smalle lange bordes boven de
soep langs het sousterrain. Dat bordes werd aan de
iraatzijde afgesloten door een ijzeren balustrade
let aan weerszijden hardsteenen trappen die naar
ft stoep voerden. Onder het bordes zag men, don>-
Ier en smal, de twee lage deuren, ook alweer vlak
naast elkaar, die toegang gaven tot de sombere
bolle kelderverdieping der beide huizen.
Door de spiegelruiten in de ramen, waarvoor
kostbare crème kanten gordijnen glad neerhingen,
lag het woonhuis van de bankiersfamilie er moder
ner uit dan het huis, waarin sinds anderhalve eeuw
4e kantoren gevestigd waren van de oude kassiers-
flrma, 'en dat van kelder tot vloering prijkt met de
ouderwetsche kleine vierkante ruiten in de ramen,
die er waren ingezet toen het huis werd aangekocht
verbouwd en ingericht tot de bestemming, welke
bot tot op den huidigen dag had behouden. Heel bo
ven, onder de kroonlijst tusschen twee lage, gedeelte
'ijk door blinden bedekte zolderramen, was met cij
fers in dik ijzer het jaartal der stichting van de fir-
ma aangebracht: 1746. Zorgvuldig werden die eigen
aardige cijfers glimmend zwart- en duidelijk in het
OQg vallend gehuden. Want juist die half verweerde
ijzeren cijfers, die kleine ruiten met haar weerschijn-
glanzen. de ouderwetsche grijsgestreepte valgordij
nen, die door touwen, gehaald door koperen ringe
tje s op en neer getrokken werden, de vierkante
groengeverfde horren voor de ramen der lagere ver
diepingen. waarop in groote zwarte letters de naam
oer firma geschilderd stond, de antieke gevel, de
nardsteenen stoep, het somber sousterrain en bin
nenshuis de met het uiterlijk van het oude huis
sfl0reKns*emmen<*6 ou(ierwetsche inrichting, gaven
jan het kantoorhuis, omringd als het langzamer-
ï3?« WercJ door meer moderne pronkgevels met reus
winkelramen waarachter luxe-étalages lok-
a» mah strengen eenvoud, dat aanzien van ou-d-
Hollandsche degelijke solidariteit, die onwillekeurig
door het uiterlijk alleen reeds vertrouwen inboeze
men.
En al mocht het even oude woonhuis door zijn
spiegelruiten en kanten gordijnen uiterlijk wat ver
loren hebben van zijn stemmige eerwaardigheid,
innerlijk was de deftige massieve ouderwetsche in
richting, geheel in harmonie met het streng sober
gehouden kantoorhuis. In het woonhuis lagen de
twee „pronkkamers", met hun achttiend'eeuwsch
krullerig ornamentiek aan plafond, wanden, lambri-
zeering en schoorsteen, geheel voor in huis. Hoog,
smal, lang, vormden zij. een suite, waarvan de voor
ste kamer, uitziende op straat, salon en de achterste,
de diepste van de twee. die haar licht ontving van
een geheel wit gekalkt plaatsje, de zaal werd gehee-
ten. Aan de andere zijde van de plaats bevond zich
de trap naar de bovenverdiepingen. In de lange,
smalle gang, waar elke stap door huis weerklonk,
stond een eikenhouten bank, zwart door ouderdom,
vlak bij de voordeur en tegenover de gewelfde deur.
die binnenshuis de comunicatie vormde met het
kantoorhuis. Tusschen de bruingeverfde deuren
van de voorkamers stond de eikenhouten kast waar
in de heeren hun jassen en hoeden hingen, en tegen
over de trap de oude hooge staande klok, die de uren
met glashelderen slag door het geheele huis weer
klinken deed.
In het achterhuis, de geheele breedte beslaande,
was de huis- tevens eetkamer van den tegenwoordi-
gen eigenaar van het huis en het kantoor, den ban
kier Bartels. Door drie hooge ramen zag men uit
op den grooten tuin, achter de beide huizen. Over
een ijzeren hekwerk, met klimop dicht beplant, had
men een inkijk op de iepenlanen, en de gazons van
den „Princessentuin" achter het Paleis.
Voor de hooge ramen hingen donkerroode over
gordijnen, nu, met den avond, dichtgetrokken over
de kanten venstergordijnen. Ook de grondtoon van
het verschoiten Smyrnakleed, de overtrekken van
canapé en stoelen waren rood. De massieve meu
bels, het buffet naast de gangdeur een boekenkast,
daar tegenover, een étagèrekastje naast den schoor
steen, de groote etenstafel. de stoelen, het „stomme
knecht je". waren van dat ouderwetsche mahonie
hout. een vijftigjaren geleden in zwang, breed en
rond en gebogen van vorm,
Het was November, het avonduur na den eten en
voor de thee. Een stil rustig uurtje, om te peinzen,
om gedachten, die komen en gaan, elkaar verdrin
gend te laten dartelen, trillen, zwenken, met vlinder
vlugheid, even te raken, weer heen te zweven, over
verschillende onderwerpen, nooit lang, nooit vast te
blijven hangen op één punt.
Zwijgend, een heele pooze reeds, naarstig zomder
opzien werkend, zaten de twee half_zusters, B'etty
van Eysingen en Sof iet je Bartels over elkaar aan de
groote tafel onder de brandende gaslamp, in het
midden van de kamer, schijnbaar slechts belang
stellend in het handwerk in haar ijverige handen.
En Betty van Eysingen, diep gebogen over het werk,
werktuigelijk de aangegeven figuren op het donker
blauwe laken tusschen hare fijne slanke vingers
volgend met het gouddraad dat zij er langs stikte
met zijden draad, gaf zich over aan hare gedachten...
Zij kon niet nalaten dit handwerk, bestemd
voor den verjaardag van haar stiefvader, den ban
kier Bartels, bracht haar overpeinzingen van zelve
op de huiselijke omstandigheden. Morgen werd haar
stiefvader vijfenzesiig jaar. -Eerst vijfenzestigen
hij zag er uit als vijfenzeventig! Tot voor eenigen
tijd was hij nog een gezond sterk man, wien men
zijn jaren niet aanzag, met de energie en de vastbe
radenheid die hem zijn geheele leven hadden geken
merkt, zijn groote bloeiende zaak beheerend, en be-
heerschend. En nu was hij zenuwachtig, tobberig ge
worden, in de hoogste mate prikkelbaar, opstuivend
over het geringste. De dood van zijn tweede vrouw
Betty's moeder, nu drie jaar geleden, scheen plotse
ling al zijn energie gedoofd, zijn levenskracht ver
nietigd te hebben. Zij was de vriendin zijner jeugd
geweest, zijn speelkameraadje, on ofschoon hij haar
eerst veel later getrouwd had, toen hij weduwnaar
en zij weduwe was, had hij haar toch zijn geheele
leven zielslief gehad en daar waren maanden ge
weest dat Betty en zijn eigen kinderen meenden, dat
hij den dood van z'n geliefde vrouw niet zoude over
leven. Maar hoewel den eersten slag te bovenkomend
was hij toch nooit meer de oude geworden, laingzaam
ging hij physiek en moreel achteruit. Betty, dag
aan dag met hom samen, bemerkte zijn verval niet
dadelijk, maar Fietje, die twee jaar naar kostschool
was geweest en nu een half jaar geleden voor goed
was thuisgekomen, had verschrikt uitgeroepen, haar
oudere zuster met haar groote blauwe weetgrage
oogen aanstarend: „Maar Betty.... kind, wat heb
jij met papa uitgevoerd? Hij is een grijsaard ge
worden
Fietje noemde haar halfzuster Betty en haar half
broer Jaap. den zoon uit 1t eerste huwelijk van den
bankier Bartels. altijd „kind" of „kinderen", hetgeen
de twee anderen een bespottelijke gewoonte van de
negentienjarige vonden, want Betty van Eysingen
telde reeds vierentwintig jaren en Jaap Bartels, of,
zooals hij eigenlijk heette. Jacques van den Heymel
Bartels, was ongeveer vier jaar ouder dan Betty.
Fietje had Betty de oogen geopend, en nu merkte
ook zij het deerlijk verval op van den eens zoo
krachtigen man, zijn geheel grijze haren, zijngebo-
gen houding, zijn slof f enden voetstap als bijl liep door
de lange gang, gaande en komende van het kantoor
op de uren van de maaltijden in huis; zij moest
wel bemerken zijn tegenzin inhet werk waarvoor
hij eens leefde, hoe hij. al meer de zaken van, Eet
kantoor drijven liet op Rleynman, zijmouden trouwen
boekhouder, die al over de veertig jaren de zaak
diende. En vooral viel haar op. zijn gebrek aan zelf-
beheersching. het noodelooS uitvaren, vooral tegen
Fietje, het praatgrage drukke meisje, dat haar luid
ruchtige jeugd aioode voegen kon naar de kalmte en
stilte, waaraan zijn verslapte zieke zenuwen al meer
behoefte kregen Tegen haar, Betty, zei hij nooit een
onvrienedlijk woord, zij was zijn lievelingskind, zij,
het stiefkind
„Dat komt", merkte Fietje eens op, in een oogen*
blik alleen-zijn met haar zuster, „omdat jij de don
kere oogen, het bruine haar, de slanke voornaam
heid hebt van mama, dat imponeert hem nog altijd;
ik ben 'n dik Bartelsje,, dat's ouwe koek voor hem."
Hoe het zij, toen de toestand van haar stiefvader
niet beter ging op den duur, droeg Betty Fietje op
aan Jaap te schrijven. Jaap, die nu twee jaar van
huis was geweest, werkend als volontair op een groot
Loindensch kantoor. De eenige zoon moest op de
hoogte gebracht worden van den toestand van zijn
vader. Hij moest nu de grieven- die hij tegenover zijn
vader meende te hebben, het eerst op zijde zetten
en terugkomen, zijn plaats was nu thuis, meende
Betty. Eh de plaats naast zijn vader op het kantoor
was hem aangewezen, behoorde hem eigenlijk toe,
omdat sinds twee jaar zijn grootvader van den Hey
mel gestorven was. De oude tachtigjarige meneer
van den Heymel, die uit sleurgewoonte tot aan den
dag voor zijn laatste ziekte op het kantoor was ge
komen, bleef tot aan zijn dood firmant, ofschoon
iedereen wist, dat sinds een kwart eeuw zijn invloed
slechts in naam bestond en de geheele zaak rustte
op de stoere breede schouders van zijn schoonzoon,
den man van zijn jongste dochter, zijn mede-com
pagnon Bartels. En met de koppigheid van een
despotischen alleenheerscher had Jaap's vader zijn
zoon, jong, voortvarend met kersversche geleerdheid
en nieuwigheden, opgedaan op handelsschool en bui
tenlandsche kantoren, niet willen dulden, naast zich
uit geheime vrees dat jonge bruisende kracht heke
len en minachten zou den zekeren ouderwetschen
gang van zaken.
Wbrdt vervolgd.