ilfMlItl Nillïs-
Mmttitit- Inüiullil
IOOALS DE OUDEN ZONDEN...
Uitgevers s N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
EERSTE BLAD.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
FEUILLETON.
Een goede Piano.
fa. P. Th. YPMA,
Alkmaar
Langeslraal.
wrijfwas
Gemengd Nieuws.
Woensdag 18 November 1925
SCIASER
68ste Jaargaug. No, 7741.
CHHIl
-•
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330.
INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 8 cent. AD VERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels £1.10, iedere regel m^eer 20 cent (bewijsno,
inbegrepen). Groote letters woeden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUM13ER BESTAAT ÜÏT TWEE BLADEN.
Zitting van Maandag 18 November 1925.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
MET GESLOTEN DEUREN.
De beide eerste zaken werden buiten onze te
genwoordigheid, met de deuren dicht, behandeld
en betroffen tenuitvoerleggingen van voorwaarde
lijke veroordeelingen
MISHANDELING.
Kors Wijker, een nogal ruwe Egmonder. heeft
op 1 September in beschonken toestand den 23-
jarigen Dirk Dekker mishandeld en liep' met dat
afkeurenswaardig^ optreden thans f 30 boete subs.
80 dagen -hechtenis op.
IDEM.
Een Allernaarder, Frans Everts, heeft op de Laat
in den avond van 26 Sc.>i '-.iishandeling gepleegd
op „den persoon van'' Antoon Telleman, clie rioh be
moeide met het buiten voor een vrachtkar staande
paard van Frans. Raki. werd toen driftig.Een paar
dagen eerder was z'n „.gerij'" door zulk „gemaal"
het water in geraakt en befcl. had niet veól trek
om nu weer zoo'n akkevietje te beloven en daar
om gaf ie Antoon een paar flinke opstoppers. Maar
nu kreeg Everts een tientje boete of 10 dagen
brommen. En da's ook niet beet!
IDEM.
Piet Koretmansr èen Alkmaarder, was met een
AÏkmaarsche kennis, J. Everts, een zoon van bekl.
uit de vorige zaak, op de Ziuidsoharwouder kermis
in den nacht van 20 op 21 Sept. jl'. Iin 't cayfe van
Pieter de Geus ontstond „mot'*', waarbij "Piet der
mate betrokken waadat hij nu voor mishandeling
terechtstond en 20 boete of 20 dagen zitten
opliep.
IDEM.
Hendrik Borsten, een ander jóngmensoh, had
oi) de Zuidscharwouder kermis veldwachter Prins
mishandeld. Dit draaide uit op f 25 boete of 25
WEER MISHANDELING.
Jaoob de Best en z'n broer Hendrik, Hoorn-
■eche vissohers, hadden, visschende in 't „Hoornsche
Hop'*, den techniSch-opzLohter der vissoherij, G.
Kasten, mishandeld, toen die bij hen aan boord
kwam om eventueel© overtreding der vissoherij w©t
te constateeren. Elk der gebroeders kreeg een
vonnis tot f -15 of 15 dagen.
MET HET „INMAAKHMES".
Maart je Deen, een 40-jarige schoons uit Ven
huizen, die daar in een huisje heel idyllisch op
d'r zelf leeft met 'n kippenboerderijtj'e,.Maart
tje had in een inmaakfabriek aan de Streek (te
Bovenkarspel namelijk) den chef over 't personeel,
J. Messchaert, met een mes mishandeld, toen die
belette, dat zij daaraan' 'fc werk zou gaan. Wel
had de „baas", de heer Visser, verklaard aan Mes
schaert, dat ie niet wenschte, dat Maartje hier aan
't werk zou gaan.... Visser achtte haar niet ge-
öchikfc, maar wat drommel, zulke kleinigheden, daar
wenschte Maartje niet op gelet te zien. En toen
Messchaert haar met zachte hand weg wilde ge
leiden, toen kwam Maarfcje's „inmaakmes" I Ter
zelfverdediging heette het bij Maartje, die, vlug
doorbabbelende verhaalde, hoe erg Messchaert haar
eerst had mishandeld!Maar zij vond geen ge
loot met haar gezellig geleuter en een vannis.tot
f 7 of 7 dagen hechtenis was het „roemvol einde''
voor Maartje.
BELEEDIGING. /-
Hermanus Sanders uit Alkmaar had bij de glorie
rijke Witte Kruis-tentoonstelling aldaar een politie
agent beleedigd en deze zaak zal 14 December
a.s. worden hervat.
OOK BELEEDIGING.
Jan van Rijn uit Harenkarspel was te Tuitjea
horn te kermis in den nacht van 21 op. 22 Sep
tember en kreeg 't in dronkenschap m zij'n hoofd
bm de politie te beleedigen. Met f 15 boete of 15
dagen brom,men is ook dit zaakje weer „af'.
IDEM.
Dan krijgen we Petrus Mi Ze uit Blokker. In
het nu in vlammen opgegane „eenige" café in
de Bangert aldaar, had nij in den nacht van 15 op
16 September op de kermis den surveilleer enden
veldwachter M. Lub beleedigd. Eiseh en vonnis
f 15 of IJL dagen.
MELKVERVALSOHING.
Nicolaas Koomen van Ondecrdijk had zijn af 'te
leveren melk vervalsoht en verbaal opgeloopen.
Deze zaak zal' 14 Deo. hervat worden.
KIPPEN GEGAPT.
Willem Schreuder en J. de Jong, luidjes van
Egmond aan Zee hadden kippen gegapt van A.
Akkerman aldaar. Ook deze zaak zal 14 Deo. her
vat worden.
WEDERRECHTELIJK TOEGEëlGEND.
Johannes Bijvoet van Obdam had aardappelen,
die hij volgens opdracht voor een ander moest
markten, wederrechtelijk „particulier" verkocht
en hij 'had daarmede zijn lastgever schade berok
kend. Hij Kep een vonnis op tot f 30 of 30 dagen
Drommen, plus schadevergoeding ad f 2.55.
NIET AFGESTAPT.
G. Karemaker van F-nTrTimV^m 'had ambtshande^-
ling verijdeld, toen hij niet van z'n motorrijwiel
stapte op het tijdstip, dat de politie dat ambts
halve vorderde. Vonnis f.20 of 20 dagen brommen.
RUZIEëNDE BUURVROUWEN.
Johanna Koomen, een stevig AJkmaarsoh vrouw
tje, had buurvrouw Visscher, van d'r eige hee-
tende Margaretha Kluppel, beleedigd. Oorzaak: ru
zie tusschen wederzijdsohe spruiten. Enfin, bewijs
geleverd, juffrouw! Jo ratelde nog: „...en ik heb
piet gezegd van „rot"maar de hamer viel
en... zwijgen was op 't moment het parool. Zeven
gulden boete of zeven dagen de doos in, was
haar straf.
Oorspronkelijk roman door
LOUISE B. B.
HOOFDSTUK LH.
Betty, op dien Novemberavond, dat zij zat te
Wken in de huiskamer, ouder het licht der lamp,
4at straalde op haar bezige vingers, gezeten tegen
over haar eveneens; zwijgende, hardwerkende joln-
£ere Zuster, boog dieper liet hoofd over het hand
werk, bestemd voor ha^r stiefvaders verjaardag,
naaide ijveriger nog den zijden draad door het
blauwe laken.
0.- zij had willen weven, stikken, in elk "dier
fijne steekjes, haar innige dankbaarheid, haar liefde
voor den man, die in zijne sterke armen, koesterend
met zijn liefde, geborgen had de moeder en het
kind.
Sinds het verhaal harer moeder op 'dien Mei-'
avond, zetelde diep in Betty de schaamte over haar
vader, die de bedeesdheid en be
scheidenheid deed geboren worden, welke Betty
voorin eigen werden. Haar zacht, schroomvallig
optreden, het zich meestal op den achtergrond hou-
ioverS0voeHg terugtrokken, als zij zich
gekwetst waande door een enkel woord of eens
Mik...., het was of zij met elk harer woorden en
gebaren vergiffenis vroeg voor haar schuldbewust
bestaan... Doch zonnig en licht werd 'het telkens
in naar, als haar gedachten verwijlden bij het ge-
jUkJag tweede huwelijk harer moeder, het kalme
ouiselijk g-eluk dat zaf gekend had in nare kinder
jaren en dat woonde in huis, zoolalng haar moeder
bet familieleven bestuurde en haar stiefvader zich
gelukkig en rijk gevoelde in het bezit der geliefde
vrouw, de speelmakker zijner jeugd.
J-£G® haar moeder, indertijd, haar verhaal ge-
^bxüg'd had en haar stiefvader thuiskwam, was
{■fctty opgesprongen en had zich aan zijn hals ge
hangen; heel nederig bad zij hem om vergiffenis.
„Lieve meid, waarvoor?'' vroeg hij lachend en
verwonderd.
„Laat mama u dat vertellen, vadertje!" En
Vakkundig getoetst en niet duur.
Desgewenscht op termijnen bij
Ook bi| wiize van proel IN HULK Ie verkrijgen
REISKOSTEN VEROOED.
Vraagt Calaloges aan zonder verplichting.
VAN RIJSWIJK'S
SCHOENHAND EL.SCHOEN MAKERIJ.
Vetleeren Schoenen en Laarzen.
Warme Muilen en Pantoffels.
RUIME KEUZE, LAGE PRIJZEN.
BELEEDIGING.
Dirkje Schoen heette de volgende beklaagde. Zij
is de huisvrouw van Bak te Koedijk en had P.
Haart aldaar beleedigd. Haart had als get. tegen
haar man verklaring afgelegd inzake een wormetn-
doosdiefsfcal-zaakje, alhier berecht. De Koedijker
huisvrouw was daar zeker nog wat„kLftigt" ibver
en... de gevolgen waren nu eetoi straf tot f 20
boete of 20 dagen brommen.
MISHANDELING.
Poortsluiter was Adrianus Nicolaaö Vijn uit
Hoogkarspel, die den chauffeur Schneijders uit
Hoorn had mishandeld op 5 Ootober jl. Dit liep
uit op f 20 boete of 20 dagen.
voor vloeren en meubelen.
Dehcgrlyhe zuivere terv
penty-nwas van de Erda!
fabriek te Amsterdam
JBrengt Zonneglans cjj Dennengeur (n H i
Betty wiMe wegijlen, de kamer uit. Maar hij 'hield
haar tegen, door rijn arm om haar middel te slaan:
„Wacht even, kindlief,'' En toen rioh wendend tot
rijn vrouw: „Zieg eens, Mance, ze is pu groot en
volwassen, hé, onze oudste dochter. Nu is het ver
standig h aar heur eigen belangen te geven de
vrije beschikking te laten over haar kleedgeld en
speldegeld, haar armengiften. Hoe is het, willen
wij een en ander eens vaststellen voor 't vervolg?
Ik heb zoo gedacht, dat; wanneer onze dochters
haar achttiende jaar bereikten, wij ze een jaarlijk-
sohe toelage moesten geven van... hm... wat denk-
je.... zou duizend gulden voldoende rijn?''
„Maar Karei!"
Betty, met terneergeslagen donkere wimpers over
de gloeiende wangen, had bij dit edelmoedige voor
stel' voor het eerst de nijpende pijn gevoeld die
schaamte geeft over schande. Zij dacht aan het
pijnlijke verhaal zoo even gelioord, de slachtoffers
van haar eigen vaders liohtrin nighoicL „Vader,"
zeide rij zacht, met neergeslagen oogleden„Mama
vertelde mij zoo juist van... van..., ae geschiedenis
van mijn eigen papa!" Zij zag_ op, ontmoette den
liefdevollen blik van haar stiefvader, die haar
sussend toefluisterde:
Mama weet altijd wat rij doet, kindje, maar -yat
kan jij hu aan-dit al'les doen....; tracht maar weer
zoo gauw mogelijk te vergeten!"
Maar zij schudde droevig het hoofd: „Vader, ik
onderwerp me, nu ik alles weet, dubbel graag aan
uw goedheid, maar geef me geen pverdaad, geef
mij juist genoeg om -mij' eenvoudig te kleeden....
ik ben arm, vader. Het voegt de dochter van
Victor van Eysingen niet den schijn op zich te
laden van liet tegenovergestelde, ai heeft rij- ook
een rijken stiefvader!" Haar stem stikte in haar
tranen.
„Maar, arm kind, vat je de zaak niet een
beetje te overdreven op!" suste hij goedig.
Doch rijn blèeke vrouw in haar fauteuil ant
woordde voor Betty: „Neen, Karei, Betty is ver
standig en rij heeft mijn verhaal begrepen. Als
later Sofie groot is, mag je haar naar hartelust
bederven, rij is de dochter van een ftjk man. Betty
doet goed, nooit te vergeten hoe arm zij is....!"
Om den ernst van moeder en dochter te breken,
nam haar stiefvader Betty lachend in de armen:
„Nu! ik dien me te onderwerpen', maar Betty,.'
kind, als je wijze eigen moeder je het vel over
de ooren trekt, dan kom je maar bij' mij, hoor;
DE TOESTAND IN CHINA.
Een landgenoot, die lang in China heeft gewoond
en gewerkt, schrijft aan de NiRCrt.:
Ze gaan nu ophouden in China, met zachtjes vech
ten 1 Zoo schijnt het tenminste. En de prijs waar het
nu om gaat, zal Peking zijn.
Tot dusverre was Peking voor de groote satrapen
slechts een bijzaak. Geen enkele der werkelijke,
machthebbers (met uitzondering misschien van Tsao
Koen in 1923) heeft ini 'de laatste jaren het president
schap voor zichzelf opgeëischt. Steeds waren zij be,
reid om een ander, iemand met naam en oude aan
spraken, weliswaar, doch zonder persoonlijke 'macht,
tot „Hoofd der uitvoerende macht" uit te roepen, en
zich dan weer terug te trekken in hun eigen, veilig
gebied, waar zijl als werkelijk© autocraten^ konden
regeer enen zooveel geld innen als zij noodig had
den door middel van van directe en indirecte belas
tingen, beminnelijke en onbeminnelijke afdreiging,
gescharrel met het bank- en muntwezen, enz. In-
tusschen mocht de President te Peking al het lastige
werk verrichten, kabinetten en departementen aan
den gang, en vreemde gezanten aan den praat hou
den, mandaten uitvaardigen waar niemand zich aan
stoort en telkens weer biji het naderen der zoozeer
gevreesde algemeen© betaaldagen (Nieuwjaar, de
drakenfeestdag en midden-herfstfeest) hemel en aar
de te bewegen om een voorschot teneinde de diverse
ministeries en vooral de gendarmerie tenminste een
klein aandeel van hun gage uit te kunnen betalen.
Want van de financieel© citroen te Peking is geen
behoorlijke kwast meer te maken. De provinciale
bronnen zijn sinds lang opgedroogd en ook de zout-
inkomsten zijn erg geslonken. Slechts de douane
rechten zijn intakt gebleven, doch daarop zit de En-
gelscho inspecteur-generaal, die ©r niet alleen de
gewaarborgde buitenland,ach© leening^n uit bedie
nen moet, maar ook verscheidene binnenlandsohe.
Slechts het overschot krijgt de regeering in handen,
en dat is slechts een klein deel der onverzadiglijke
behoeften.
Doch nu zal1 het anders wofrden. Stel u> voor. Pe
king met macht om de buitenlandsche tarieven op
een willekeurig peil te brengen 1 Ein dat alles tot den
laatstén cent veilig geindl door de douanen onder
buitenlandsch beheer en de lijvige saldo's in de eer
ste plaats ter beschikking van Peking gesteld! Im
mers, op de conferentie, die met onverstoorbare vol
harding onder de zich steeds meer samenpakkende
oorlogswolken haar academisch werk voortzet,'op de
Conferentie is het groote'woord „tarief-autonomie"
reeds genoem en er is „ja" geknikt! Een gretig ja
van Unc.le Sam, den ethischen voorzanger in China,
een gemelijk ja van Johru Buil, den veelgeplaagde;
een volgzaam,, schuchter en gedwee ja van vrijwel
alle andere landen. Allleen Sezoeki doet ©en wan
klank hooren in dit engelenkoor. Hij gelooft niet al
te best (hoe komt de man aan zoo'n idee 71 aan de
macht der regeering om likin door het geheele land
af te schaffen, waar haar gezag, geen tien meters
buiten de wallen van Peking reikt, hij vreest (de
ketter!) dat de handel onder de zooveel hoogere las
ten zal' kwijnen en zou graag (zoo'n iSchieber!) eeni-
g9n waarborg willen zien dat de Nisjih ar a-leeningen
behoorlijk gefundeerd worden.
Doch hoe het ook loopt, het schijnt vrijwel1 zeker
to zijn dat China zijn zin krijgt en binnen een luttel
aantal jaren algeheel© vrijheid erlangen zal om zijn
tarieven naar willekeur te verboogen. Niet protectio
nistisch, althans niet in bedoeling, doch zuiver fis
caal. Heel erg bijzonder fiscaal! Dit beteekent zeer
veel. Waar thans ,de douane-opbrengsten voldoende
zijn om met behulp van ©en deel der zoutrechten,
alle gewaarborgde leeningen te bedienen en nog een
flink overschot voor Peking te laten, daar zal met
een drie— of viermaal zoo groote douaneopbrengst
(als de handel het dragen kan) zelfs indien alle over
gebleven buitenlandsche leeningen ©r bij gefundeerd1
'worden, vermoedelijk wel een paar honderd millioen
dollars per jaar vrij komen, waarmede de regeering
te Peking het recht zou verkrijgen, om de provincie
aan zich te hinden met groote uitdeelingeh als scha
deloosstelling voor gederfde(?) likin, om nieuwe ad
ministratieve wieken uit te slaan en.... om nieuwe
leeningen aan te gaanl Dit, gevoegd hij| het veel
grootere aanziien, dat de regeering verkrijgen zal te
genover het eertijds zoo lastig© Corps Diplomatique,
is iets dat de waarde van Peking zeer zal doen stij
gen.
Vandaar, dati er nu met ernst om Peking, gevochten
zal' worden. Wie het winnen zal, is niet te gissen.
Vroeger begonnen de generaals met bepaalde leuzen
en sloegen dan naar don anderen kant over. Dat was
dus betrekkelijk eenvoudig te overzien. Thans echter,
waar reeds groote militaire actie is gevoerd1, weet
men nog niet! hoe de drie partijen (Feng, Tsjang Tso-
lin en het „groote Yangtsé Verhond" onder Woo
Peifoe) precies tegenover elkaar staan, Slechts één
genereel heeft zich tot dusverre aan de regelen van
het spel' gehouden en is afvallig geworden, nl. de ge
neraal die Sjutsjou (niet Szoetsjou) voor Tsjang be
zet hield en naar Wee overging en de stad dus aan
Soen prijs gaf. Maar Soen gaat niet verder naar het
Noorden. Mogelijk is hij! door een zilveren kogel' ge
troffen, mogelijk ook niet. Intusschen schijnt Feng
reeds partij tegen Tsjang, gekozen te hebben. Dat be
teekent een Russische strijdkracht in optima forma
binnen den Grooten Muur. Vandaar dat wij nu ver
nemen dat. Japan zijn onderdanen in China gaat be
schermen, dus vermoedelijk ook Japansche strijd
krachten ten tooneele voeren. De hoofdtegenstanders
zijn dus Feng en Tsjang en inplaats van dat Feng
moet kiezen tusschen Tsjang en Woe is 't nu aan Woe
om te kièzen of hij, Feng, met zijn Russen, of Tsjang,
met zijn Japanners, tot steun wil hebben. Want Woe
heeft nog geen uitgesproken buitenlandscben steun.
Intusschen worden de legers aangevuld met ge
prest en geronseld volk en het goede land wenscht
zich weer terug in de gelukkige oude tijden van en
kel bandieten. Het zal curieus zijn hoe lang onder
deze omstandigheden de delegaties te Peking nog zul
j'e stiefvader haalt ie weT uit den brand!"
Betty ging snel de kamer uit en liep wlug twee
trappen op. Voor 'aan straat op dë derde verdie
ping lag Jaap's kleine werkkamer.. Zij trad snel,
zonder kloppen, binnetn. Ze vond Jaap staan,
niets doende, met den -rug naar haar toegekeerd,
het voorhoofd gedrukt tegen de ruiten, starende,
zonder te rien, in het drukke gewoel van de straat
diep beneden rioh. Hij" keerde rioh snel om, toen hu
de deur hoorde openen en nog even zag Betty rijn 1
verdrietig gericht, voor hij er een pnversehilligeu
plooi aan gaf.
„Jaap", zeide rij, met uitgestoken hand op hete I
Itoetredendmaar teruggeschrikt door zijn onvrien
dalijfcen oogopslag, bleef zij 'bij de vierkante werk
tafel in het midden van het vertrek, overladen met
boeken en papieren, staan: „Jaap, h©t spijt mij
zóó, je onvriendelijk behandeld, je teruggeschrikt,
teleurgesteld, te hebben. Heusoh, het was .toch niet
mijn schuld. Ik kon ruet wetenI Kan-je niet
meer goed op me worden, Jaap?"
Èn toen hij mokkend pwijgen bleef, haar on
derzoekond aanziend, hernam rij treurig: „Mama
heeft me zooeven de geschiedenis verteld van haar
ongelukkig eerste huwelijk. Zeg, Jaap, wist jij
die?" -
„Jawel1", antwoordde hij kortaf, maar de uit
drukking van rijn gericht werd toch reeds'.zachter.
„Wie vertelde je... mama?" vroeg zij gretigf.
„Neen,... van... wat doet het er toe, van wie ik
het eigenljk hoorde?"
„Ik begrijp je'„ antwoordde zij "bitter, met een
blos van schaamte: „Je hoorde het van Re buiten
wacht, niet waar? Een aangrijpende geschiedenis
al!a van -dat schandelijke bankroet in de hoogste
kringen, blijft jarenlang in de herinnferlng leven
van de menëchen. Maar nu begrijp je toch, Jaap.
dat ik heusch niet uit trotsch je hand versmaad....
„Waarvoor kom je nu eigenlijk hier?"" vroeg hij,
onder koele woorden zijn verteedering verbergend.
„Omdat ik gezien heb, hoe het verblijf in huis
nu... na... die dwaasheid tusschen ons, je zwaar
is geworden, en nu kom jik je vertellen, dat ik je
niet heel lang meer zal hinderen^ Ik wil1, nu jk alles
weet, niet langer dan i noodig, is de edelmoedige
goedheid van mijn stiefvader en weldoener mis
bruiken. Ik wil voor mijzelve gaan zorgen. Ik weet
nog niefc hoe ik dat moet aanleggen, alles is zoo
pas gebeurd....! Liefst vind ik dn een andere stad
een betrekking."
j,Betty, dat .mag je niet doem, jij vooraf niet."
Nu kwam hij naar haar toe, waar rij" stond bij
de vierkante tafel .„Weet je wel, Betty, dat mama
zieker is dan je denkt? Ze is te zwak om langer het
huishouden naar behooren te doen. Zij houdt rich
goed,^ je weet, ze heeft altijd - met veel
energie haar zwakke gezondheid verbloemd, haar
pijnen gedragen. Vader en wij moesten raden,
zegden of klagen deed rij nooit. Vader en ik
snakten naar je thuiskomst!"
„Maar...Jaap, is mama dan zóó erg...!"
„Maak je maar niet dadelijk ongerust^ zoover
is het jnQg niet. Maar je hebt zelve gezien hoe
zwak ze geworden is, rij kan geen kwartier meer
staan. En al's .een yan oins beiden het huis uitmoet,
welnu, dan zal ik gaan."
„Jaap.... toe, kan-je nu niet die malle geschie
denis vergeten, om mijnent neen, om mama's
wil? Ze is zoo op je gesteld. Als het waar is dat
zij nog weinig tijd te leven heeft, moeten wij dain
door onze onbezonnenheid haar laatste levensjaren>
vergallen?"
Zij &ag hem smeekend aan mot haar donkere,
zaohte^ oo^en. Zij greep zijn hand, die hij "haar nu
gewillig Het. De uitdrukking van rijn gericht ver
zachtte.
,,'t Is goed, Betty, ik zal mijn best doen te blij
ven...., óm mama!"
„O, neen, ik neem van eein Bartels geen vage
belofte aan. Als een Bartels zegt: ik wil, dan
eerst komt alles in prde. Zeg me dus na, Jaap:
„Betty, ik wil blijven en zal vergeten
Zij weerstond rijn doordringenden blik, waaruit
alles, behalve de zucht tot vergeten, sprak. Toen
antwoordde hij met een .raadselachtigen trek in
de oogen: „Je zult de Bartelsen toch nog1 iet^
beter moeten leeren kenneln; rij loopen aan geen
leiband, beste meid!" Hij glimlachte. Precies de
woordenkeus, de intonatie van rijin vader. Wat had
Jaap een goedig gericht als hij lachte....!
„Ik beloof je plechtig, dat zelfs jij over mijn
gedrag tevreden zult zijn. Is het nu naar je ziln?"
»,Ja," juichte zij: „Ga nu ook mee naar bene-'
den mama .en yader goeden nacht zeggen, dan
begrijpen ook -rij dat alles weer in orde is tus
schen ons!"
„Zooals je wilt!"
Wordt vervolgd.