ilfMlItl Nillïs- Mmttitit- Inüiullil IOOALS DE OUDEN ZONDEN... Uitgevers s N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. EERSTE BLAD. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. FEUILLETON. Een goede Piano. fa. P. Th. YPMA, Alkmaar Langeslraal. wrijfwas Gemengd Nieuws. Woensdag 18 November 1925 SCIASER 68ste Jaargaug. No, 7741. CHHIl -• Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20. Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 8 cent. AD VERTEN- TIöN van 1 tot 5 regels £1.10, iedere regel m^eer 20 cent (bewijsno, inbegrepen). Groote letters woeden naar plaatsruimte berekend. DIT NUM13ER BESTAAT ÜÏT TWEE BLADEN. Zitting van Maandag 18 November 1925. VOOR DEN POLITIERECHTER. MET GESLOTEN DEUREN. De beide eerste zaken werden buiten onze te genwoordigheid, met de deuren dicht, behandeld en betroffen tenuitvoerleggingen van voorwaarde lijke veroordeelingen MISHANDELING. Kors Wijker, een nogal ruwe Egmonder. heeft op 1 September in beschonken toestand den 23- jarigen Dirk Dekker mishandeld en liep' met dat afkeurenswaardig^ optreden thans f 30 boete subs. 80 dagen -hechtenis op. IDEM. Een Allernaarder, Frans Everts, heeft op de Laat in den avond van 26 Sc.>i '-.iishandeling gepleegd op „den persoon van'' Antoon Telleman, clie rioh be moeide met het buiten voor een vrachtkar staande paard van Frans. Raki. werd toen driftig.Een paar dagen eerder was z'n „.gerij'" door zulk „gemaal" het water in geraakt en befcl. had niet veól trek om nu weer zoo'n akkevietje te beloven en daar om gaf ie Antoon een paar flinke opstoppers. Maar nu kreeg Everts een tientje boete of 10 dagen brommen. En da's ook niet beet! IDEM. Piet Koretmansr èen Alkmaarder, was met een AÏkmaarsche kennis, J. Everts, een zoon van bekl. uit de vorige zaak, op de Ziuidsoharwouder kermis in den nacht van 20 op 21 Sept. jl'. Iin 't cayfe van Pieter de Geus ontstond „mot'*', waarbij "Piet der mate betrokken waadat hij nu voor mishandeling terechtstond en 20 boete of 20 dagen zitten opliep. IDEM. Hendrik Borsten, een ander jóngmensoh, had oi) de Zuidscharwouder kermis veldwachter Prins mishandeld. Dit draaide uit op f 25 boete of 25 WEER MISHANDELING. Jaoob de Best en z'n broer Hendrik, Hoorn- ■eche vissohers, hadden, visschende in 't „Hoornsche Hop'*, den techniSch-opzLohter der vissoherij, G. Kasten, mishandeld, toen die bij hen aan boord kwam om eventueel© overtreding der vissoherij w©t te constateeren. Elk der gebroeders kreeg een vonnis tot f -15 of 15 dagen. MET HET „INMAAKHMES". Maart je Deen, een 40-jarige schoons uit Ven huizen, die daar in een huisje heel idyllisch op d'r zelf leeft met 'n kippenboerderijtj'e,.Maart tje had in een inmaakfabriek aan de Streek (te Bovenkarspel namelijk) den chef over 't personeel, J. Messchaert, met een mes mishandeld, toen die belette, dat zij daaraan' 'fc werk zou gaan. Wel had de „baas", de heer Visser, verklaard aan Mes schaert, dat ie niet wenschte, dat Maartje hier aan 't werk zou gaan.... Visser achtte haar niet ge- öchikfc, maar wat drommel, zulke kleinigheden, daar wenschte Maartje niet op gelet te zien. En toen Messchaert haar met zachte hand weg wilde ge leiden, toen kwam Maarfcje's „inmaakmes" I Ter zelfverdediging heette het bij Maartje, die, vlug doorbabbelende verhaalde, hoe erg Messchaert haar eerst had mishandeld!Maar zij vond geen ge loot met haar gezellig geleuter en een vannis.tot f 7 of 7 dagen hechtenis was het „roemvol einde'' voor Maartje. BELEEDIGING. /- Hermanus Sanders uit Alkmaar had bij de glorie rijke Witte Kruis-tentoonstelling aldaar een politie agent beleedigd en deze zaak zal 14 December a.s. worden hervat. OOK BELEEDIGING. Jan van Rijn uit Harenkarspel was te Tuitjea horn te kermis in den nacht van 21 op. 22 Sep tember en kreeg 't in dronkenschap m zij'n hoofd bm de politie te beleedigen. Met f 15 boete of 15 dagen brom,men is ook dit zaakje weer „af'. IDEM. Dan krijgen we Petrus Mi Ze uit Blokker. In het nu in vlammen opgegane „eenige" café in de Bangert aldaar, had nij in den nacht van 15 op 16 September op de kermis den surveilleer enden veldwachter M. Lub beleedigd. Eiseh en vonnis f 15 of IJL dagen. MELKVERVALSOHING. Nicolaas Koomen van Ondecrdijk had zijn af 'te leveren melk vervalsoht en verbaal opgeloopen. Deze zaak zal' 14 Deo. hervat worden. KIPPEN GEGAPT. Willem Schreuder en J. de Jong, luidjes van Egmond aan Zee hadden kippen gegapt van A. Akkerman aldaar. Ook deze zaak zal 14 Deo. her vat worden. WEDERRECHTELIJK TOEGEëlGEND. Johannes Bijvoet van Obdam had aardappelen, die hij volgens opdracht voor een ander moest markten, wederrechtelijk „particulier" verkocht en hij 'had daarmede zijn lastgever schade berok kend. Hij Kep een vonnis op tot f 30 of 30 dagen Drommen, plus schadevergoeding ad f 2.55. NIET AFGESTAPT. G. Karemaker van F-nTrTimV^m 'had ambtshande^- ling verijdeld, toen hij niet van z'n motorrijwiel stapte op het tijdstip, dat de politie dat ambts halve vorderde. Vonnis f.20 of 20 dagen brommen. RUZIEëNDE BUURVROUWEN. Johanna Koomen, een stevig AJkmaarsoh vrouw tje, had buurvrouw Visscher, van d'r eige hee- tende Margaretha Kluppel, beleedigd. Oorzaak: ru zie tusschen wederzijdsohe spruiten. Enfin, bewijs geleverd, juffrouw! Jo ratelde nog: „...en ik heb piet gezegd van „rot"maar de hamer viel en... zwijgen was op 't moment het parool. Zeven gulden boete of zeven dagen de doos in, was haar straf. Oorspronkelijk roman door LOUISE B. B. HOOFDSTUK LH. Betty, op dien Novemberavond, dat zij zat te Wken in de huiskamer, ouder het licht der lamp, 4at straalde op haar bezige vingers, gezeten tegen over haar eveneens; zwijgende, hardwerkende joln- £ere Zuster, boog dieper liet hoofd over het hand werk, bestemd voor ha^r stiefvaders verjaardag, naaide ijveriger nog den zijden draad door het blauwe laken. 0.- zij had willen weven, stikken, in elk "dier fijne steekjes, haar innige dankbaarheid, haar liefde voor den man, die in zijne sterke armen, koesterend met zijn liefde, geborgen had de moeder en het kind. Sinds het verhaal harer moeder op 'dien Mei-' avond, zetelde diep in Betty de schaamte over haar vader, die de bedeesdheid en be scheidenheid deed geboren worden, welke Betty voorin eigen werden. Haar zacht, schroomvallig optreden, het zich meestal op den achtergrond hou- ioverS0voeHg terugtrokken, als zij zich gekwetst waande door een enkel woord of eens Mik...., het was of zij met elk harer woorden en gebaren vergiffenis vroeg voor haar schuldbewust bestaan... Doch zonnig en licht werd 'het telkens in naar, als haar gedachten verwijlden bij het ge- jUkJag tweede huwelijk harer moeder, het kalme ouiselijk g-eluk dat zaf gekend had in nare kinder jaren en dat woonde in huis, zoolalng haar moeder bet familieleven bestuurde en haar stiefvader zich gelukkig en rijk gevoelde in het bezit der geliefde vrouw, de speelmakker zijner jeugd. J-£G® haar moeder, indertijd, haar verhaal ge- ^bxüg'd had en haar stiefvader thuiskwam, was {■fctty opgesprongen en had zich aan zijn hals ge hangen; heel nederig bad zij hem om vergiffenis. „Lieve meid, waarvoor?'' vroeg hij lachend en verwonderd. „Laat mama u dat vertellen, vadertje!" En Vakkundig getoetst en niet duur. Desgewenscht op termijnen bij Ook bi| wiize van proel IN HULK Ie verkrijgen REISKOSTEN VEROOED. Vraagt Calaloges aan zonder verplichting. VAN RIJSWIJK'S SCHOENHAND EL.SCHOEN MAKERIJ. Vetleeren Schoenen en Laarzen. Warme Muilen en Pantoffels. RUIME KEUZE, LAGE PRIJZEN. BELEEDIGING. Dirkje Schoen heette de volgende beklaagde. Zij is de huisvrouw van Bak te Koedijk en had P. Haart aldaar beleedigd. Haart had als get. tegen haar man verklaring afgelegd inzake een wormetn- doosdiefsfcal-zaakje, alhier berecht. De Koedijker huisvrouw was daar zeker nog wat„kLftigt" ibver en... de gevolgen waren nu eetoi straf tot f 20 boete of 20 dagen brommen. MISHANDELING. Poortsluiter was Adrianus Nicolaaö Vijn uit Hoogkarspel, die den chauffeur Schneijders uit Hoorn had mishandeld op 5 Ootober jl. Dit liep uit op f 20 boete of 20 dagen. voor vloeren en meubelen. Dehcgrlyhe zuivere terv penty-nwas van de Erda! fabriek te Amsterdam JBrengt Zonneglans cjj Dennengeur (n H i Betty wiMe wegijlen, de kamer uit. Maar hij 'hield haar tegen, door rijn arm om haar middel te slaan: „Wacht even, kindlief,'' En toen rioh wendend tot rijn vrouw: „Zieg eens, Mance, ze is pu groot en volwassen, hé, onze oudste dochter. Nu is het ver standig h aar heur eigen belangen te geven de vrije beschikking te laten over haar kleedgeld en speldegeld, haar armengiften. Hoe is het, willen wij een en ander eens vaststellen voor 't vervolg? Ik heb zoo gedacht, dat; wanneer onze dochters haar achttiende jaar bereikten, wij ze een jaarlijk- sohe toelage moesten geven van... hm... wat denk- je.... zou duizend gulden voldoende rijn?'' „Maar Karei!" Betty, met terneergeslagen donkere wimpers over de gloeiende wangen, had bij dit edelmoedige voor stel' voor het eerst de nijpende pijn gevoeld die schaamte geeft over schande. Zij dacht aan het pijnlijke verhaal zoo even gelioord, de slachtoffers van haar eigen vaders liohtrin nighoicL „Vader," zeide rij zacht, met neergeslagen oogleden„Mama vertelde mij zoo juist van... van..., ae geschiedenis van mijn eigen papa!" Zij zag_ op, ontmoette den liefdevollen blik van haar stiefvader, die haar sussend toefluisterde: Mama weet altijd wat rij doet, kindje, maar -yat kan jij hu aan-dit al'les doen....; tracht maar weer zoo gauw mogelijk te vergeten!" Maar zij schudde droevig het hoofd: „Vader, ik onderwerp me, nu ik alles weet, dubbel graag aan uw goedheid, maar geef me geen pverdaad, geef mij juist genoeg om -mij' eenvoudig te kleeden.... ik ben arm, vader. Het voegt de dochter van Victor van Eysingen niet den schijn op zich te laden van liet tegenovergestelde, ai heeft rij- ook een rijken stiefvader!" Haar stem stikte in haar tranen. „Maar, arm kind, vat je de zaak niet een beetje te overdreven op!" suste hij goedig. Doch rijn blèeke vrouw in haar fauteuil ant woordde voor Betty: „Neen, Karei, Betty is ver standig en rij heeft mijn verhaal begrepen. Als later Sofie groot is, mag je haar naar hartelust bederven, rij is de dochter van een ftjk man. Betty doet goed, nooit te vergeten hoe arm zij is....!" Om den ernst van moeder en dochter te breken, nam haar stiefvader Betty lachend in de armen: „Nu! ik dien me te onderwerpen', maar Betty,.' kind, als je wijze eigen moeder je het vel over de ooren trekt, dan kom je maar bij' mij, hoor; DE TOESTAND IN CHINA. Een landgenoot, die lang in China heeft gewoond en gewerkt, schrijft aan de NiRCrt.: Ze gaan nu ophouden in China, met zachtjes vech ten 1 Zoo schijnt het tenminste. En de prijs waar het nu om gaat, zal Peking zijn. Tot dusverre was Peking voor de groote satrapen slechts een bijzaak. Geen enkele der werkelijke, machthebbers (met uitzondering misschien van Tsao Koen in 1923) heeft ini 'de laatste jaren het president schap voor zichzelf opgeëischt. Steeds waren zij be, reid om een ander, iemand met naam en oude aan spraken, weliswaar, doch zonder persoonlijke 'macht, tot „Hoofd der uitvoerende macht" uit te roepen, en zich dan weer terug te trekken in hun eigen, veilig gebied, waar zijl als werkelijk© autocraten^ konden regeer enen zooveel geld innen als zij noodig had den door middel van van directe en indirecte belas tingen, beminnelijke en onbeminnelijke afdreiging, gescharrel met het bank- en muntwezen, enz. In- tusschen mocht de President te Peking al het lastige werk verrichten, kabinetten en departementen aan den gang, en vreemde gezanten aan den praat hou den, mandaten uitvaardigen waar niemand zich aan stoort en telkens weer biji het naderen der zoozeer gevreesde algemeen© betaaldagen (Nieuwjaar, de drakenfeestdag en midden-herfstfeest) hemel en aar de te bewegen om een voorschot teneinde de diverse ministeries en vooral de gendarmerie tenminste een klein aandeel van hun gage uit te kunnen betalen. Want van de financieel© citroen te Peking is geen behoorlijke kwast meer te maken. De provinciale bronnen zijn sinds lang opgedroogd en ook de zout- inkomsten zijn erg geslonken. Slechts de douane rechten zijn intakt gebleven, doch daarop zit de En- gelscho inspecteur-generaal, die ©r niet alleen de gewaarborgde buitenland,ach© leening^n uit bedie nen moet, maar ook verscheidene binnenlandsohe. Slechts het overschot krijgt de regeering in handen, en dat is slechts een klein deel der onverzadiglijke behoeften. Doch nu zal1 het anders wofrden. Stel u> voor. Pe king met macht om de buitenlandsche tarieven op een willekeurig peil te brengen 1 Ein dat alles tot den laatstén cent veilig geindl door de douanen onder buitenlandsch beheer en de lijvige saldo's in de eer ste plaats ter beschikking van Peking gesteld! Im mers, op de conferentie, die met onverstoorbare vol harding onder de zich steeds meer samenpakkende oorlogswolken haar academisch werk voortzet,'op de Conferentie is het groote'woord „tarief-autonomie" reeds genoem en er is „ja" geknikt! Een gretig ja van Unc.le Sam, den ethischen voorzanger in China, een gemelijk ja van Johru Buil, den veelgeplaagde; een volgzaam,, schuchter en gedwee ja van vrijwel alle andere landen. Allleen Sezoeki doet ©en wan klank hooren in dit engelenkoor. Hij gelooft niet al te best (hoe komt de man aan zoo'n idee 71 aan de macht der regeering om likin door het geheele land af te schaffen, waar haar gezag, geen tien meters buiten de wallen van Peking reikt, hij vreest (de ketter!) dat de handel onder de zooveel hoogere las ten zal' kwijnen en zou graag (zoo'n iSchieber!) eeni- g9n waarborg willen zien dat de Nisjih ar a-leeningen behoorlijk gefundeerd worden. Doch hoe het ook loopt, het schijnt vrijwel1 zeker to zijn dat China zijn zin krijgt en binnen een luttel aantal jaren algeheel© vrijheid erlangen zal om zijn tarieven naar willekeur te verboogen. Niet protectio nistisch, althans niet in bedoeling, doch zuiver fis caal. Heel erg bijzonder fiscaal! Dit beteekent zeer veel. Waar thans ,de douane-opbrengsten voldoende zijn om met behulp van ©en deel der zoutrechten, alle gewaarborgde leeningen te bedienen en nog een flink overschot voor Peking te laten, daar zal met een drie— of viermaal zoo groote douaneopbrengst (als de handel het dragen kan) zelfs indien alle over gebleven buitenlandsche leeningen ©r bij gefundeerd1 'worden, vermoedelijk wel een paar honderd millioen dollars per jaar vrij komen, waarmede de regeering te Peking het recht zou verkrijgen, om de provincie aan zich te hinden met groote uitdeelingeh als scha deloosstelling voor gederfde(?) likin, om nieuwe ad ministratieve wieken uit te slaan en.... om nieuwe leeningen aan te gaanl Dit, gevoegd hij| het veel grootere aanziien, dat de regeering verkrijgen zal te genover het eertijds zoo lastig© Corps Diplomatique, is iets dat de waarde van Peking zeer zal doen stij gen. Vandaar, dati er nu met ernst om Peking, gevochten zal' worden. Wie het winnen zal, is niet te gissen. Vroeger begonnen de generaals met bepaalde leuzen en sloegen dan naar don anderen kant over. Dat was dus betrekkelijk eenvoudig te overzien. Thans echter, waar reeds groote militaire actie is gevoerd1, weet men nog niet! hoe de drie partijen (Feng, Tsjang Tso- lin en het „groote Yangtsé Verhond" onder Woo Peifoe) precies tegenover elkaar staan, Slechts één genereel heeft zich tot dusverre aan de regelen van het spel' gehouden en is afvallig geworden, nl. de ge neraal die Sjutsjou (niet Szoetsjou) voor Tsjang be zet hield en naar Wee overging en de stad dus aan Soen prijs gaf. Maar Soen gaat niet verder naar het Noorden. Mogelijk is hij! door een zilveren kogel' ge troffen, mogelijk ook niet. Intusschen schijnt Feng reeds partij tegen Tsjang, gekozen te hebben. Dat be teekent een Russische strijdkracht in optima forma binnen den Grooten Muur. Vandaar dat wij nu ver nemen dat. Japan zijn onderdanen in China gaat be schermen, dus vermoedelijk ook Japansche strijd krachten ten tooneele voeren. De hoofdtegenstanders zijn dus Feng en Tsjang en inplaats van dat Feng moet kiezen tusschen Tsjang en Woe is 't nu aan Woe om te kièzen of hij, Feng, met zijn Russen, of Tsjang, met zijn Japanners, tot steun wil hebben. Want Woe heeft nog geen uitgesproken buitenlandscben steun. Intusschen worden de legers aangevuld met ge prest en geronseld volk en het goede land wenscht zich weer terug in de gelukkige oude tijden van en kel bandieten. Het zal curieus zijn hoe lang onder deze omstandigheden de delegaties te Peking nog zul j'e stiefvader haalt ie weT uit den brand!" Betty ging snel de kamer uit en liep wlug twee trappen op. Voor 'aan straat op dë derde verdie ping lag Jaap's kleine werkkamer.. Zij trad snel, zonder kloppen, binnetn. Ze vond Jaap staan, niets doende, met den -rug naar haar toegekeerd, het voorhoofd gedrukt tegen de ruiten, starende, zonder te rien, in het drukke gewoel van de straat diep beneden rioh. Hij" keerde rioh snel om, toen hu de deur hoorde openen en nog even zag Betty rijn 1 verdrietig gericht, voor hij er een pnversehilligeu plooi aan gaf. „Jaap", zeide rij, met uitgestoken hand op hete I Itoetredendmaar teruggeschrikt door zijn onvrien dalijfcen oogopslag, bleef zij 'bij de vierkante werk tafel in het midden van het vertrek, overladen met boeken en papieren, staan: „Jaap, h©t spijt mij zóó, je onvriendelijk behandeld, je teruggeschrikt, teleurgesteld, te hebben. Heusoh, het was .toch niet mijn schuld. Ik kon ruet wetenI Kan-je niet meer goed op me worden, Jaap?" Èn toen hij mokkend pwijgen bleef, haar on derzoekond aanziend, hernam rij treurig: „Mama heeft me zooeven de geschiedenis verteld van haar ongelukkig eerste huwelijk. Zeg, Jaap, wist jij die?" - „Jawel1", antwoordde hij kortaf, maar de uit drukking van rijn gericht werd toch reeds'.zachter. „Wie vertelde je... mama?" vroeg zij gretigf. „Neen,... van... wat doet het er toe, van wie ik het eigenljk hoorde?" „Ik begrijp je'„ antwoordde zij "bitter, met een blos van schaamte: „Je hoorde het van Re buiten wacht, niet waar? Een aangrijpende geschiedenis al!a van -dat schandelijke bankroet in de hoogste kringen, blijft jarenlang in de herinnferlng leven van de menëchen. Maar nu begrijp je toch, Jaap. dat ik heusch niet uit trotsch je hand versmaad.... „Waarvoor kom je nu eigenlijk hier?"" vroeg hij, onder koele woorden zijn verteedering verbergend. „Omdat ik gezien heb, hoe het verblijf in huis nu... na... die dwaasheid tusschen ons, je zwaar is geworden, en nu kom jik je vertellen, dat ik je niet heel lang meer zal hinderen^ Ik wil1, nu jk alles weet, niet langer dan i noodig, is de edelmoedige goedheid van mijn stiefvader en weldoener mis bruiken. Ik wil voor mijzelve gaan zorgen. Ik weet nog niefc hoe ik dat moet aanleggen, alles is zoo pas gebeurd....! Liefst vind ik dn een andere stad een betrekking." j,Betty, dat .mag je niet doem, jij vooraf niet." Nu kwam hij naar haar toe, waar rij" stond bij de vierkante tafel .„Weet je wel, Betty, dat mama zieker is dan je denkt? Ze is te zwak om langer het huishouden naar behooren te doen. Zij houdt rich goed,^ je weet, ze heeft altijd - met veel energie haar zwakke gezondheid verbloemd, haar pijnen gedragen. Vader en wij moesten raden, zegden of klagen deed rij nooit. Vader en ik snakten naar je thuiskomst!" „Maar...Jaap, is mama dan zóó erg...!" „Maak je maar niet dadelijk ongerust^ zoover is het jnQg niet. Maar je hebt zelve gezien hoe zwak ze geworden is, rij kan geen kwartier meer staan. En al's .een yan oins beiden het huis uitmoet, welnu, dan zal ik gaan." „Jaap.... toe, kan-je nu niet die malle geschie denis vergeten, om mijnent neen, om mama's wil? Ze is zoo op je gesteld. Als het waar is dat zij nog weinig tijd te leven heeft, moeten wij dain door onze onbezonnenheid haar laatste levensjaren> vergallen?" Zij &ag hem smeekend aan mot haar donkere, zaohte^ oo^en. Zij greep zijn hand, die hij "haar nu gewillig Het. De uitdrukking van rijn gericht ver zachtte. ,,'t Is goed, Betty, ik zal mijn best doen te blij ven...., óm mama!" „O, neen, ik neem van eein Bartels geen vage belofte aan. Als een Bartels zegt: ik wil, dan eerst komt alles in prde. Zeg me dus na, Jaap: „Betty, ik wil blijven en zal vergeten Zij weerstond rijn doordringenden blik, waaruit alles, behalve de zucht tot vergeten, sprak. Toen antwoordde hij met een .raadselachtigen trek in de oogen: „Je zult de Bartelsen toch nog1 iet^ beter moeten leeren kenneln; rij loopen aan geen leiband, beste meid!" Hij glimlachte. Precies de woordenkeus, de intonatie van rijin vader. Wat had Jaap een goedig gericht als hij lachte....! „Ik beloof je plechtig, dat zelfs jij over mijn gedrag tevreden zult zijn. Is het nu naar je ziln?" »,Ja," juichte zij: „Ga nu ook mee naar bene-' den mama .en yader goeden nacht zeggen, dan begrijpen ook -rij dat alles weer in orde is tus schen ons!" „Zooals je wilt!" Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1925 | | pagina 1