Alieicco Ninis-
sfSited
De afsluiting van hei Amsteldiep
en de Zuiderzee-visscherii.
DE GELUKKIGE HELD
PUROL
COsto Jaargang. No. 7780.
Uitgeversi N.V. v.h. TRAPMAN 8- Co., Schagen.
E E- 3T2, BLAS»
FEUILLETON.
Arrcmdissements Rechtbank
te Alkmaar.
Donderdag 21 Januari ,1926
schaker
c ieis t.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Advor-
tentiën nog zooveel mógelijk in het eeratuitkomond nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330.
INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3' maanden fl.65. Losse nummers cent. ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel moer 20 cent (bewljeno.
inbegrepen). Grooto lot tors worden naar plaatsruimte berekend,
DIT NUMHER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
GEEN SCHADE, ALLEEN MAAR ONGERIEF?
Zooals bekend is, wordt door de Zuid'erzeevis-
sohers roods meerder© jaren actie gevoerd
voor een belioorlijke schaderegeling, bij doorvoering
der plannen tot afsluiting en droogmaking der
Zuiderzee. Hoewel voor de hand ligt, dat d'e vis-
8ehers liefst hun gewonen arbeid, waarmee Ze zijn
opgegroeid, wouden willen blijven! verrichten., be
grijpen zij, dat het niet opgaat, waar met de droog
making der Zuiderzee zoo groote landsfceihnlgen;
zijn gediend, zich hiertegen' te verzetten. Alleen
vragen zij, waar de belangen der visschers aan die
(grootere) landsbelangen worden opgeofferd, dat
mervoor een behoorlijke schaderegeling zal wor
den verleend. Waar h.un heel'© kapitaal in de meeste
gevallen in de visscheri j is belegd (in d©n vorm van
vaartuig en vischwant) en dit voor de visscherij
in andere wateren gesteld dat zij dit zouden
wenschen moeilijk dienstbaar kan worden ge
maakt, zouden zij bij opgeven van hun bedrijf, zon
der kennis van oen ander vak vrijwel brood ©loos
komen te staan. Ook het afvissohenf van, het visch
want, zonder het regelmatig vernieuwen van een
gedeelte der beug, kan niet worden toegepast, orn
aat men in zoodanjg geval tenslotte slechts met
de helft of een derde deef van heb vroeger gebe
zigde vischwant zou moeben doorvissehetn, wat tot
inkomsten zou leiden, die niet alleen verre van
voldoende zijn, maar waarmee men, ten stott© ge
heel tot den bedelstaf zou worden gebracht. Er zit
dus voor hen, die niet op de een' of andere bevre
digende wijze uit het rissohersbedrijf kunnen!af
vloeien, niets anders op, dan te blijven doorvie-
sehen, zoo goed of uoo kwaad als dit slechts mo
gelijk ia. -,1.
Nu sinds eiikele jaren een begin is gemaakt met
de voorbereidende werken en de afsluitdijk door
het Amsteldiep voor de visschers, die dit vaarwater
bezigden voor het bereiken van h©t voor hen rn^st
geëigende vischveld of voor hen, voor wienf dit als
hèt vischveld of de trekplaats. moet worden
aangemerkt, reeds op velerlei wijze schade in de
uitoefening van hun bedrijf blijkt te geven ligt
voor de hand, dat voor vele visschers uit deze om
geving de schaderegeling tot vraagstuk vair ur
gente beteekenis wordt. Vooral de visschers van1 de
Haukes op Wielingen en te Van Ewijeksluis, die
op dit oogenblik wel het meest van de gevolgen1 der
voorbereidende werken hebben te lijden,- zijn aan
gewezen op een spoedige afwikkeJinig der schade
regeling. Echter is 'tot dusver Minister Van! Swaay
voor elke directe tegemoetkoming ongevoelig ge
bleven en heeft deze steeds verwezén/ naar_ de in
te stellen Generale Commissie, welke alle hiervoor
in aanmerking komende gevallen zat hebben te ón
derzoeken. Maar ook de Instelling dezer Generale
Commissie bleef zéér lang uit en al is nu bij
Kon. Besluit van 18 December 1925 de hierbedoelde
Commissie m het leven geroepen, de benoeming der
leden, welke deze Commissie zullen uitmaken, bleet
voor zoover ons althans bekend is, nog steeds ach
ierwege. Blijkbaar heeft de Minister hiermee nog
heel geen haast, wat ons niets zou verwonderen^
omdat Z. Ex. op het standpunt staat, dat te Wie-
ringen en in de onmiddellijke omgeving daarvan,
tou ja, wèl eefnig ongerief, maar tot heden toe toch
geen schade dooir de reeds uitgevoerde werken; is
geleden.
De betrokken visschers zijn tegen deZe: stelling
reeds meerdere malen met klem' van rédenen op
gekomen. Men heelt gewezen op de vérwoèsfciiigen
die de baggermachines bij het baggeren naar kei-
leem in het Amsteldiep, hebben aangericht in de
visehplaatsen naar oesters, wulken, enz., reeds van
af het oogenblik, dat do drempel in het Amsb©lu
diep is gelegd (1921). Er is ook geweizeoi op de
schade, aan de visschers te de ITaukes en te Van'
Ewijeksluis toegebracht,doordien doze door het
leggen van' den afsluitdijk van de meeste hunner
visch.veld.en zijn afgesneden. Dit, voor zoover be
treft de directe schade, om hierbij nog ni©t te
spreken van do indirecte, voor vele visschers ont
staan door verlies van het Amsteldiep als trekplaats
van verschillende vischsoorten. Natuurlijk is deze
laatste schade moeilijk onder cijfers te# brengenl,
hoewel zij voor de erbij betrokkenen tot in wijden
kring merkbaar is.
Echter, de Minister bleef voor dit alles doof of
hield zich althans zoo. Immers, er was nog gee»
schade, alléén eenig< ongerief. En wit ook werd
aangevoerd, de Minister verschoof allés naar de
Generale Commissie en trok zich verder yan] de
zaak niets aan.
Ieder kan nagaan, dat .de taak, welke aan deze
Commissie is opgelegd, een zware en groote is. En1
dat het dus van zeer groot belang zou zijn geweest,
wanneer deze Commissie -zich eerst voldoenlde in
haar taak zou hebben kuniiien' inwerken,- eer tot
een afdoende regeling overgegaan behoefde te
worden. Dat het langdurig stagmeeren dezer zaait,
zoodat men op dit oogenblik, nu reeds zooveel' schar
de is geleden nog niet eens weet, wie eigenlijk
de menschen zulten zijn, die deze Commissie zuïl'en
vormen, hierop uit moet loopen, dat, aoodra de
Commissie zal zijn samengesteld, deze reeds direct
met klachten zal worden overstroomd, staat irm wel
reeds vast. En niet minder zeker is, 'dat, indien
de Commissie hierdoor dan niet onmiddellijk vol
doende kan doorslaan, deze opdraait voor _de on
tevredenheid, die de Minister door zijn 'traineereln
heeft opgewekt. Want, om nu eens met den' Minis
ter to spreken, het ongerief is op dit oogenblik
reeds zoover gevorderd, dat het voor velen in hun)
portemonnaie reeds nijpend voelbaar wordt.
Het zou ons te ver voeren, hier all'e gevallen' [naar
voren te brengen/, waarbij reeds aanwijsbar©
schade wordt geleden. Wij zullen dit dan ook niet
doen mogelijk komt daarvoor mettertijd ter
bovoegder plaatse wel' eens gelegenheid maar
wij willen hier toch één enkel' staaltje naar voren
brengen /gegrepen uit één enkelen tak van vis-
soherij, dat ondanks zijne soberheid, toeh een tref
fend juist beeld geeft.
Ziehier dan: Te Van Ewijeksluis werd reeds moer
dan dertig- jaren achtereen' door een gedeelte dèr
visschers in de wintermaanden naar alikruiken ge-
vischt. Niet zoo heel lang .slechts enkele wekeni
maar! Want zoolang .als de botvisscherij in het
najaar nog ©enigszins loonend was, hield men zich
daarmee bezig, om deze, zoodra £e bot zioh in h©t
voorjaar weer op den wal begon -te ver toonen, op
nieuw aan te vatten. Neemt men daarbij in aanmer
king de tijd, noodig voor het herstellen van het
vischwant (dat ook in den winter geschiedt) dan
bleven slechts enkele Weke'n over. uVfaar zij, die
deze enkele weken benutten niet de nitoefeni'nlg
der alikruiken visscheri j (wa.t wij gemiddeld op evf
tiental visschers mogen taxeeren) wisten dan toch
meestal den mond hiermee open to houden. Grove
verdiensten werden er ni0t mee gemaakt.
Gaan wij' nu eeiis na, wat hiervan in den loop
der laatste jaren geworden is. De plaatselijke tvis-
scherij-statistiek geeft ons hiervan over de laatste
vier jaren de volgende cijfers te zl0P:
1922 totaal-opbrengst mimi f 1000; 1923 rtutaffTiÖO;
1924 ongeveer f 180; 1925 nihil
Wannéér wij nu hierbij nog opmerken, dat in
door A. S. M. HUTCHINSON.
3.
De stem van den deftigen Mr. Letham ging ov©r
„Burdon, oude jongen, riep hij ben je geraakt r"
in een hoog gepiep, hij liet het blad zakken Zei:
„Wat zeg je er wel vSh, Nelt? Vreeselijk, hè?
die arme jongen". Met oogen, die ni0t zagen, keek
hij zijn vrouw aan. Zij sloeg hem steeds pein
zend gade. Toen ging hij naar de wascli tafel eni
begon de zeep van zijn gezicht te wassohen, hij
hield de spons ternauwernood boven het water,
toen hij haai- uitkneep, alsof hij dat geluld niet in
overeenstemming vond bij het tooneol, dat hij in
gedach ten voor zich za g.
Z.ij keek hein steeds aan met een peinzende uit
drukking op haar galaat. Nu ontsnapte hij haar
weeri
,,En zij'n grootmoeder," zei Mr. Letham, terwijl
hij kijn gezicht afveegde met een handdoek, hij
wijdde bijzondere aandacht aan -het afdrogen van
zijn oogen „Zeg Nel, die arme grootmoecf©rl Wat
zal ze of onder lijden! Verbeeldt je, dat zo dat
leest in de courant!.... Ik_heb hem1 maar eens ge
zien, mompelde hij, Terwijl hij zijn dun haar bor
stelde.
„Ik nam hein mee de stad door, toen hl in ztjiv
eerste vacantde van Eton naar huis ging. Het
heugt mij ais gisteren. Ik herinner me
Nu was haar geduld ten einde. Ze hield het niet
langer uit. „Maurits", barstte ze uit. ,In te hemels
haam, Maurits dan toch!"
Mr. Letham keerde zioh verstrooid om. Hij hield
een borstel in elke hand op de hoogte van( zijn
oorén, en staarde daar tusschen door zijn vrouw
aan.
„Maar Nel," begoü hij, lieve kind wat is er
tochP" -
Ze klemde haar handen in elkaar. „Je gaat maar
uJoor en je gaat maar door!" riep zo. Je maakt
S3.0,-—Begrijp je het dan 'niet? Dringt het utog
l u J0!^001, daolit, toen ik je net bericht
bracht, dat je neb Zoo opgewonden zoudt zijn als
van Handen en Gelaat
Doos 30-60-90d
1923 een aanvang werd gemaakt met de buitendijk-
sche werken en dat in 1924 do afsluiting van het
Amsteldiep tot stand kwam, dan is één_ blik op
deze cijfers voldoende, om ons de tragedie, Welke
zich ten opzichte van de Zuiderzee-vissoh erij af
speelt, onder de oogèn te brengen.
En nu meene mén niet, dat het over 1922 gegevén
cijfer misschien boven het normale is gelegein, j
want wie -zulks -mocht meonen, vergist Zich. Het
normale gemiddelde der opbrengst ligt in Werkelijk- j
heid aanzienlijk hooger. Het aan de hier gegeven
reeks voorafgaande jaar 1921 gaf zelfs een totaal- i
opbrengst van ruim ,.f 1500 te zien Wij lieten al- j
leen dit cijfer achterwege, om niet van overdrij- j
vmg beschuldigd te kunnen worden, al' Mjn. wij j
daarnaast van meeinjng, dab het in dit betoog min-
der op liet bedrag dan op het feit aankomt. t
Zooals gezegd, wij zouden meerdere staaltjes
kunhieni leveren, ai1 zouden dan niet alle door j
zulke zuiver controleerbare cijfers kunnen worden I
gestaafd.
Wat wij echter willen oooicludeeren, is dit: De
Minister beweert, dat nog geen. schade, alleen eehig
ongerief wordt geleden. Natuurlijk we©t de .Minis
ter dit niet uit zich'zelf, maar heeft hij vanj (ver
schillende adviseurs gegevens ontvangen, waarop
deze meening steunt. Behalve de vele andere juis-
tere gegevens, die werkelijk ter zake kundigen aaa
den Alinistor zouden kunnen verstrekken, kunnen
de hier gegeven cijfers onitrenlb dit kleine onder
deed van het visseherSbedrijf "Z. Ex. mogelijk oven-
tuigen van zijö! ongelijk. Maar dan zal de Minister
er tevens goed aan doen, zich van meer betrouw
bare adviseurs te voorzien.
En het zal goed zijn, als daarmee bovendien ©eh
beetje haast wordt gemaakt en niet wordt gewacht
tot de ontberinjg haar hoogtepunt heeft bereikt!
Of moeten de menschen eerst murw worden ge
maakt, om ta spoediger tevreden1 te kunnen wor
den- gesteld?
K. KEURIS A Zn.
Zitting van Dinsdag 19 Januari 1926.
EEN P R EK KELDBAADGTSCHIEDENTS. I
'n Half dozijn zaakjes vandaag. Waarvan *t eerste
was dat van den heer Officier contra Pieter Abraham
de Lange, industrieel, geboren te Alkmaar 27 Fe
bruari 1874 en wonende te Heilo. Hij was wegens het
laten aanbrengen van prikkeldraad op zoodanigen
afstand van den openbaren weg dat hij daarmede
de geldende gemeentelijke verbodsbepalingen bad
I overtreden, door den Alkmaarschen Kantonrechter
veroordeeld tot f 10 boete subsidiair 5 dagen brom-
men. Zoowel beklaagde als de Ambtenaar bij *t
j Openbare Ministerie van het Kantongerecht waren
i van dat vonnis in hooger beroep gekomen. De arme
Kantonrechter had het alzoo niemand -naar den zin
kunnen maken met zijne vonniswijzing en Z.E.A. on-
i dervond er de waarheid van dat „de Rechtspraak is
'n moeilijke zaak"
Jonkheer Nicolaas van Foreest, Burgemeester der
gemeente Heilo, legde op innemende-, gemoedelijke
ik. En inplaats daarvan Ze brak af en veraii-
derdo va.n toon. „Schuier jij je haar maar en sta.
me in te hemelsnaam niet zioo aan te staren'
Hip gehoorzaamde. „Ik moet je eerlijk zeggen,
dat ik 'niets van je begrijp/' zei hij.
„Dat zeg- ik je juist, nep ze uit. Dat doe je ook
niet. En je gaat maar steeds door!"
Hij scheen er over na te denken. En zij'n stil
zwijgen prikkelde haar. „Begrijp je het werkelijk
niet? Ga je maar voortdurend door om me te er
geren? Ik geloof het heuLsoh.''
Ze lachte haar spottend lachje. „Ik weet niet
wat ik er van gelooven moet. Het is belachelijk
belachelijk, dat jij zoo anders zoudt zijn als- ieder
ander. Voor mij beduidt dit bericht, dat jij Lord
Burdon beint. Begrijp je dat?"
„O!" zei 'hij, alsof hij ten laatste begreep; toen
zweeg hij.
„Hoe kan ik iets voelen voor menschen, di0 ik
nooit gezien heb? vroeg ze. Hij gaf geen antwoord,
borstelde langzaam atljin haar.
„Niemand zal beweren, dat ik dat doen moet.
Iedereen in mijn plaat» zou n;et zoo voelen als ik"
Nog geen antwoord; zijn zwijgen hinderde haar
onuitsprekelijk en het maakte, dat Ze zich sterker
uitdrukte, dan ze bedoelde.
„Wat gaan mij de Burdoïis aan?"
„Ze hoor en tot mijn familie, kind" zei Mr. Le
tham. Ze had het niet willen zegen, maar z© z©i
het toch hij pxrikkelde haar te zeer. „J© hebt
je nooit do moeite gegeven om Ze ook tot mijn
familie tc maken," riep ze.
Mr. Letham was klaar met zij'n! haar opmaken.
Hij maakte nu zijn boord vast om zijn dikken, nok,
bekeek zijn nagels of ze soms hierdoor geleden had
dein én begon toen zijn das te strikken.
Een paar minuten keek Mevrouw Letham mis
noegd naar den dikken> onverzorgden rug, die
naar haar toegekeerd was de lompe schouders,
dén d;kkéti nek, het opbollende overhemd busschon
de bretels. Ze lachte ev©n het hielp haar toch
ti'efca om boos te zijn.
,.T© J^bt- je heelo I«vén nog nooifrmet iémand ge-
k'bbeld hé Maurits?" zei ze; en met een beweging,
w'vr'n vriendelijkheid ei ongeduld om den voor
rang st eden, fcrok ze het overhemd glad, deed de
wijze get-uigeverklaring af in deze kwestie tegen be
klaagde, (die bij gevolmachtigde, ÖVEr. P. A. Offers uit
Alkmaar) was verschenen.
De 'O.v.J. vroeg bevestiging van Kantonrechterlijk
vonnis. Z.E.Gestr. was dus bet vonnis dan toch wel
naar den zin!
Mr. Offers is niet van deze meening en concludeert
tot vernietiging van gewezen vonnis subs. vrijspraak.
Na nog eenigo re- en dupliek tusschen spreker en
d enheer Officier wordt de behandeling gesloten.
EEN DURE OVERTREDING.
Uitgeroepen wordt de zaak tegen Nicolaas Pieter
Blokker. Maar hij moet nog even wachten. Eesrt- krij
gen we Walterus Nederkoora uit Alkmaar als be
klaagde. Hij had de arbeidswet overtreden door te la
ten werken in tijden waarop dat volgens de ter zake
bestaande wettelijke bepalingen niet, toelaatbaar was.
De Kantonrechter had hem deswege 24 boeten ieder
van f 12 (elke boete door 3 dagen hechtenis te ver
vangen) opgelegd.
j Walterus, die een boekwinkel en eene handelsdrukr.
kerij beeft, kwam in hooger beroep. Dit werd heden
behandeld en na getuigenverhoor vorderde de -O.v.J.
I bevestiging van vonnis.
I Mr. de Lange Jr., pleiter. conclude$rde tot ontslag
i van rechtsvervolging, subsidiair een kleine straf, in
evenredigheid met- het feit.
1
OM HEM ,,'N HAK -TE (ZETTEN",
Nu mocht Nicolaas 'Pieter Blokker, een chauffeur
uit Hensbroek, aan de beurt komen en hij was le-
5 vensgroot present. Deze beklaagde had de „bus" van
i den autodienstondernemer Pieter Dudink uit Obdam
I op 8 October jl. te Alkmaar onklaar gemaakt door Z
draden der bougies te verplaatsen, namelijk die van
4 op 3 en die van 3 op 4. Daardoor werd verkeerde
ontsteking verkregen, terwijl bij het aanslaan de
zwengel telkens met groote kracht terugsloeg, waar
door men heel licht ongemak aan hand of onderarm
kon bekomen.
De O.v.J. achtte het een ernstig gebeuren en maakte
uit 'het voorgevallene op dat toekl. het doel had gehad
om den concurrent ,,'n hak te zetten". Z.E.Gestr. vond
het een feit van zoodanige beteekenis dat het niet
met geldboete, zelfs niet met. hóóge geldboete kon
worden afgedaan, maar een korte vrijheidsstraf, hier
was te vorderen. Gerequireerd werd 3 dagen gevan
genisstraf.
WEL DE KWITANTIE, MIAlAtR GEEN GELD.
Cornelis P. Kuis uit Limmen, had van een zoon
van zijn eveneens in Limmen woonachtigen schuld-
eischer Verduin een kwitantie aangenomen en die
niet betaald en wijde naderhand niettegenstaande het
kordaat aandringen van dén 17-jarigen Christiaan
Verduin noch geld. noch kwitantie teruggeven.
Nadat door den O.v.J. tegen den langen Kuis even
tjes ter zake f500 boete (subs. 100 dagen werd geéischt
zal de groote Kees ook wel droevig hebben geneuried
de oude, melodieuze wijze:
„....en zie ik dééz' kwitantie aan,
Dan denk ik aan m'n Christiaan!! (bis)
JACHTWIETSO^ERTREDING.
Cornelis J. 'Strooper van 't Zand (Zijpe) was als
bekl. absent. De Kantonrechter had hem f 6 boete
subs. 3 dagen hechtenis opgelegd ter zake jachtwets
overtreding, gepleegd te 't 'Zand op 2 Augustus (plus
verbeurdverklaring van het jachtgeweer.) Bekl. en
Ambt. O. M. allebei ijverig in hooger beroep! De
O.v.J. vroeg bekrachtiging van het vonnis.
VERDUISTERING.
Bekl. Gerrit J. Groenouw uit Amsterdam, (heden
absent) besloot de rij. Hij had bij geldinning voor een
paar Amsterdamsche zakenmenschen wederrechtelijk
geld toegeëigend en dit verduisterd; totaal ruim f 50.
Dat kon niet door den heugel en de O.v.J, eischte 8
maanden gev.
OV-er 8 dagen uitspraak.
omgedraaide bretel recht, en 2©i 'toen.: „laat mij
het maar doen," en strikte handig Mr. Lethaml's
das, netter dan hij hot ooit zelf gedaan had.
„Zie zoo, dat is beter Heb je wed eens gekib-
beld?"^ vroeg ze.
„In ieder geval iniet met jou, Nel" gaf hij lachend
ten antwoord. Kleine attenties als dez© kwamen
zelden voor, en hij waardeerde zq. Op zijn vrienL
delijke zachte manier streeld© hij d© hand, die een.
oogenblik op zijn schouder rustte en hij zei
I „Je hebt gelijk, kind. Ik begrijp wat het voor
jou beteekent, en ik had er m©er in moeten/ dee-
len Het spijt me, Nelly, het spijt me. N©t iets
voor niij. Ert wat betreft, dat ik ze Hoodt tot jou
i familie heb gemaakt.... Ik weet, dat je daarin,'
ook gelijk hebt. Maatr je bedoelt toeh niet, dat ik
het opzettelijk gedaan heb. Je weet, ik heb J6 zoo
dikwijls gezegd, dat onze tak en da hunnje mijlen'
van elkaar verwijderd waren.' Een andere tak, een
andere familiekring. Ik vermoed', dat jij ook nooit
gehoord hebt van bloedverwanten, die ©v©n ver van
je afstaan als de Burdons van mij. Zoolanjg wé ge
trouwd zijn, en zelfs lang daarvoor, heb ik nlooiü
iets van ze gemerkt." Hij lachte haar vriéndelijk
toe: „Nu is het- weer goed, hè?"
Ze werd ongeduldig, dat hij zoo kalmpjes voort
ging „Natuurlijk, natuurlijk zei Ze onverschillig.
„Dat heb ik ook niet zoo bedoeld. En toen: .Maar
o Maurits, denk je eens-in, hoe ik me voel!' Z©
klemde haar vingers om zain arm en zag hem' teer
der aan: „Heb je jo ingedacht het voor ons
betetokont?"
Dat'vond hij prettig. Hij" hoofde haar graag van
,/-ns" spreken. Zijn gewone stemming keerde terug:
hij lachte vroolijk: „Waarachtig, dat heb ik nog
niets eens gedaan," en ev©n vroolijk liet hij' er op
volgen: „Het is eén hoele opdracht, ©en heeló op
dracht, Nelly"
Ze klapte in haar handen, van opgewondenheid
en haar oogen schitterden.
„Maurits Lord Burdon Verbeeld je!"
„Het zal nog eén groote last zijn," zei hij terwijl
hij een gezicht ti-ok.
Ze lachte. „D^t is weer net iets voor jou! Eén
last, Maurits! Denk toch eens: Ik Lady Burdon.
Ik rind het hot een droom."
,sHet is oen heele stap vooruit," gat hij toe ter
wijl hu goedig lachte om haar opwind hg
Ze schaterde het uit. „Denk e-jns jij ©0n Lord!"
Ze keek hem aan, piakte hem bdj zijn beide armen
en schaterde opnieuw. „Een stap vooruit! Eeav
last! Wat ben jij.... wat ben jij" toeh voor een kerel,
Maurits! Denk je eens 'in, een Lord. Je zult je
zult nu moeten toonen, wat je kunt." Hij wendde
zich een oogenblik af, en zocht iets iu een lade-
Toen hij zich weer omkeerde, zag He aan zijn
gezicht, hoe de enkele gedachte aan een verande
ring in zijn leven hem al 'tegen de borst stuitte».
„Het is een troost," zei nij dat het niet voor
lang zal èijn," en hij klopte op zijn hart, dat de
doktoren hadden afgekeurd. Z,e wist, dat 'dit maar
een grapje was, maar het prikkelde haar toch. Z©
bad een hekel aan elke toespeling op dat zwakk©
hart, waar ze zich ai meer noodeloos ongerust over
had gemaakt.
„Dat is belachelijk," zei ze. Je weet dat het
onzin is, Die dokters! Maak nu. voort en ga mee
naar beneden. Gauw, nu gauw, ik heb allerlei met
je te bespreken. Je moet m© een massa verteEen,
wat er nu gebeuren moet, en ho© alles gaan zal.
Gauw nu! Ik ga vast naar Baby kijken." Ze danste
n&ar de deur. Ze kwam even terug ©n z©i lachend:
„Baby! Wat is die nu, Maurits?"
„Nog .altijd dezelfde baby; zou ik denken of
schoon ik bijna een uur bezag ben geweest met me
aan te kleedön."
Voor dezen keer lachte ze vroolijk om zij'n onzin,
op dit oogenblik antwoordde do wereld met ©én
lach welke snaar ze ook aansloeg.
„Zijn titel, bedoel ik. Hoe heet die zoon van een
pair? Zijn Hoogheid Bollo Letham? Dat zal ik
hem dens gauw gaan vertollen." Z© lachte w-eèri
zweefde naar de deur en ging neuriënd Ha-ar bene
den. Mr. Letham wachtte, tot hij kaar niet meer
hoorde. Toen. het dichtslaan van een deur het niek
waarschijnlijk maakte,, dat ze terug zou keerén,
v el liii zwaar neer in ©en stoel ©n ki©Id zijn. hand.
tegen het hart, waar hij zooeven schertsend op ge
wezen had.
„Het is een koopje!" zei Mr. Letham. zwaar
ademhalend. „Die heele titel kan me gestolen wor
den. Het is oen zwaard, dat me boven het hoofd
h-ngt Een zwaard aan een zijden draadje."
De tl-ouwe Lady Burdon had zich vergist, toen
ze iets humoristisch meende te ontdekken in het
gezicht dat hij getrokken had, toen ze gezegd had,
dat hij 'nu eens „moest toonen wat hij kon."