Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik
der Nederlanden.
Donderdag 4 Februari 1926.
69ate Jaargang. No. Tïëê.
Uitgevers i N.V. v.h.
TRAPMAN Co., Scbagen,
FEUILLETON.
DE GELUKKIGE HELD
Bltmenlavdsdh Nieuw»,
SCHAKER
limit» lïüm-
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
iit_ dag en Zaterdag. BIJ inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiön nog zooveel mogelijk in hot eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330.
INT. TELEF. no. 20.
Prijs per '8 maandon fl.06. Losso numvaes^ 0 cent. AÖ VERTEN*
TI5N van 1 tot 5 regels tl.10, iedere regel meer 20 cent (bowlj* xo,
inbegrepen). Groote letters worden name plaatsruimte berekend.
Koningin Wilheimina werd', als eerate. dochter uit
het huwelijk van Wlillem Til en prinses Emma van
Waldeck-Pynnont, op 31 Augustus 1880 t© 'sGraven-
bage geboren. Op dat oogenblik leefde baar aanmer
kelijk oudere halfbroeder Alexander nog, de laatste
der drde zoons van den Koning, die rechtens prins
van Oranje, dus troonopvolger was. Maar toen deze
in 1884 stierf, toen Willem TH in den aanvang van
1890 zijn drio zoons in het graf volgde, stond vast,
dat Wilhelmina, de toen slechts negenjarige, reeds
ruim acht jaar later den troon daadwerkelijk zou be
stijgen. Men moet eigenlijk tot de tijden van een
Maria Christina van Zweden teruggaan om een ko
ningin te vinden, zoo jong reeds tot het openbare le
ven eener regeerende vorstin geroepen. Want, men
bedenke het wel, dat op hetzelfde oogenblik, dat
Willem III in het praafgraf der Oranje's te Delft ter
ruste werd gelegd, de toen nog zoo jeugdige Wilhel
mina haar openbaar leven aanving.
Een zorgelooze jeugd is zelden het deel van benige
prinses, die vroeger of later tot den troon wordt ge
roepen, maar voor haar, die reeds vóór den tienja
rigen leeftijd in de gedachten des volks met den
purperen mantel word getooid, geldt dit dubbel.
Krachtens de desbetreffende wettelijke bepalingen,
trad de nauwelijks dertigjarige Koningin-Moeder als
Regentes op. Ruim acht jaren heeft geheel de last
van het regeeren op haar schouders gerust. Maar
van den aanvang af, heeft zij met de beminnelijke
bescheidenheid em de groote mate van tact, die haar
optreden ten allen tijde hebben gekenmerkt, ervoor
zorg gedragen, dat een ieder het begreep, dat zij
„slechts" de Regentes en de moeder was; dat het
kleine, langzaam wassende meisje, meestal In hqt
wit gekleed, de eigenlijke Koningin was en dat zij,
voerde zij bij eenige feestelijkheid het woord, dit deed
ee,rst in naam van haar dochter, daarna eerst voor
haar zelf. Niet ten onrechte is er, door Prof. Dit.
iï. Brugmans, op gewezen, dat er in de laatste perio
de van regeeren van Koning Willem TH een onge
wone vereenzaming om den troon was gekomen. Hij
trok zich hoe langer hoe meer niet alleen uit de
staatszaken, maar vooral uit het volksleven terug;
er waren gewesten, waar men den souverein in lan
ge jaren niet had gezien, en zelfs in het centrum van
het land werd de Koning door langdurige verblijven
in het buitenland ook, haast een onbekende. Onze
laatste Koning is nooit impopulair geweest; min of
meer vergeten was hij wel. Onder de vele verdien
sten, die Koningin Emma zich gedurende haar re
gentschap heeft verworven, is deze zeker niet de
minste, dat zij het ©enigszins verbroken contact tus-
schen vorstenhuis en volk geheel heeft hersteld. Zij
heeft van den aanvang af een hooge opvatting van
haar taak gehad; zij is begonnen met op staatkundig
gebied' zich in geregelde verbinding te stellen met de
Regeering, en meer dan eens heeft zij politieke moei
lijkheden weten te voorkomen of te verholpen. Maart,
ondanks de zorg, die aan do zeer 'stelselmatige ge
regelde opvoeding van het jonge koninginnetje werdf
gegeven, verzuimde zij niet, reizen te ondernemen
naar de verschillende, zoo geschakeerde deelen van
ons kleine vaderland; zij, nauwelijks tien jaren te
voren nog een vreemdelinge in ons midden, heeft
uitstekend' de kunst verstaan om in het hart
het voor Oranje toch altijd zoo ontvankelijke Neder-»
landsche volk te zien.
In Mei 1891 bracht de jonge Koningin Wilhelmina
voor het eerst als opvolgster van'haar vader het
jaarlijksch officieel bezoek aan de hoofdstad, en bij
die gelegenheid sprak zij, bij do eerste steenlegging
voor liet W'ilhelmina-gasthuis plechtigheid, die
zich door regenvlagen en donderslagen kenmerkte
haar eerste woorden in het openbaar: „Ik hoop, dat
dit gebouw ten zegen moge vstrekken van Amster
door A. S.
HUTCHINSON.
10.
Dus Maggie verzette er zich tegen en deze oi>
ïossing zou ook haar onschadelijk maken. En dan
al; het gepraat van zijn vrienden, de afkeuring
van de anderen; als zq het zoo deden, w©rd dat
alles vermeden- Hij kon Grootmoeder geen verdriet
doen; hij kon Maggie niet tovreden stellen; hij
zou met kunnen hebben, dat men over hem praatte,,
dat men hom smeekte, raadde, verwijten deed,
en bij deze oplossing was dat alles ni©t noodig.
Gemakkelijk kon hij Audroy winnen voor zljiU
plannen, haar hand in de zijne, zijn geest den
haren beheersohend. Hij vertelde uitvoerig; hoe
hij alles in orde had gemaakt. Hij had inlichtingen
gevraagd' over die formallitoiten van het huweujk.
Zij waren beiden meerderjarig:. Ze moesten een
plaats van verblijf kiezen zij zou'bij' een vrien]
din in Kensington kunnen gaan logeeren en hij' zou
oen kamer nemen in een Hotel. En op eeoi mooietn
dag zouden zo elkaar aa.n den burgerlijken stand
ontmoeten. Een lang verlof van zijn regiment,
was hem al' toegezegd. Ze zouden1 naar „het Con
tinent" gaan, ze zouden reizen, een zalige tijd,' en
later dat zou even gemakkelijk gaan ais dit
zouden ze Grootmoeder alles vertellen.
En hij eindigde: „O, Audrey getrouwd
En zij: „Rolyo, Roly!"
Komisch is het woord voor zoo "iets.
Komisch hot woord; maar alS gij dit geval be-
oordoelen wilt en de ^gumenten! ten opzichte
van- Grootmoeder on Audrey belachelijk vindt, en
de oplossing, die Roly bedacht heeft af even .be
lachelijk, dan vraag ik u er aan te donken, diat
het leven een onmogelijk iets voor onö is ©en
ding om ons gek te maken als wo het boooé-
deelèn willen maar den' standaard van! de oube-
dam". Korten tijd' daarna bezochten de Koninginnen
Rotterdam, dat sedert 1874, na het zilveren kronings
feest van Willem IH, geen vorstelijke familie in haar
midden had gezien. In de zomermaanden van het
zelfde jaar waren de Koninginnen opnieuw èn te
Amsterdam èn te Rotterdam, ditmaal om het bezoek
dat Keizer Wilhelm H van Duitschland en zijn ge
malin aan ons land brachten, te beantwoorden. 'Groo
te feesten zijn er gehouden; groote hoffelijkheid ken
merkte den Keizer tegenover zijn beide gastvrouwen,
maar ook tegenover het Nederlandsche volk. dat hij"
in de drie plaatsen, die hij bezocht, op verschillen
de wijzen en door attenties, die hij zoozeer verstond,
trachtte te eeren. Nog in het voorjaar van hetzelfde
jaar brachten de Koninginnen een bezoek aan het
Duitsche Keizerspaar te Berlijn terug; dit geschied
de na een verblijf, boven Baden-Baden, dat gedu-
rende enkele weken voor de gezondheid van de
jonge Koningin had gestrekt. 'En ook ditmaal werd
de omgeving van den Keizer, die hem niet altijd
vroolijk en opgewekt zag, getroffen door de harte
lijkheid, die .hij' vooral jegens het kleine Koningin
netje betoonde, dat hij blijk van zekere familiare
toegenegenheid deed v logeeren in het zoo rustige
Neue Palais in het Wildpark te Potsdam. In den
loop van 1891 verrichtte het Koninginnetje eenige
plechtigheden van verechillenden aard; zij legde den
eersten steen voor de Ned. Hervormde kerk te
Apeldoorn en zij bezocht de legerplaats te Olden-
broek, waar zij voor 't eerst dien echt militairen zin
der Oranjes kon toonen,
■Een volgend jaar werd het programma van be
zoeken stelselmatig Voortgezet. De Koningin legde
den eersten steen voor het nieuwe Universiteitsge
bouw te Utrecht, zij bezocht geheel het Noorden,
achtereenvolgens Leeuwarden, Smeek, Groningen,
Winschoten en het gedenkteeken ter eere van Adolf
van Nassau te Heiügerlee; zij. verscheen, onder
groot enthousiasme der Friezen, bij de gebruikelijke
rennen te Leeuwarden in het haar aangeboden
Firiesch costuum, en reikte er den prijswinner zelf
den gouden zweep uit. Opende zij op 4 Augustus
van dat 'jaar het nieuwe Merwedekanaal, dat 'n be
tere verbinding tusschen Amsterdam en Duitschlimd
in uitzicht stelde; bezocht, zij Haarlem en de sport-
tentoonstelling te Soheveningen; nam zij deel aani het
gouden huwelijksfeest van haar oudtante grootherto
gin Sophie van SaksenjWeimar-Eisenach op 22
October van dat jaar deed zij het ramtorendek-pant-
serschip „Koningin Wilhelmina der Nederlanden",
bestemd voor het hulpeskader in Ned. Indië, te wa
ter gaan. Een volgend jaar, op 21 September 1893, had
in de 'Maliebaan te 's.Gravenhage de gedenkwaardige
uitreiking van nieuwe vaandels aan de regimenten
infanterie en huzaren plaats; werd op de heide te
Wolfhezen het sportfeest der Geldersche Harddra
verij veroeniging bijgewoond; werden bezoeken aan de
bloembollenstreek en aan het Gooi gebracht, terwijl
een betrekkelijk kort verblijf in bet bekoorlijke
Flims in Zwitserland tot „Erholung" strekte. In 1894
vertoefde 'Koningin 'Wilhelmina voor het eerst te
midden harer trouwe Zeeuwen; bracht zij een be
zoek aan Middelburg en Walcheren; eerde zij De
Ruyter door een krans bij. zijn graf te leggen en
woonde zij. op de reede van Texel .te Helder voor het
eerst een vlootrevue bij. Datzelfde jaar zag men de
Koninginnen op de 'Militaire Academie fte Breda en( op
de Cadettenschool te Alkmaar verschijnen, van welke
laatste gelegenheid tevens gebruik werd gemaakt
om dit scboone gedeelte van Noord-Holland met een
bezoek te vereeren.
In 1895 breidde de Koningin haar kennis van het
buitenland tot Engeland' uit; met haar moeder be
zocht zij incognito, als gravinnen van Buren
rispelijke verheven karaktera, die u en ik bezitten.
\Op de een of andere manier moeten, we afdalen
tot het peil' van ónze buren en' trachten de zaak
van «daaruit te beoardeel'en. In' het betzit van al 'die
deugden, zooals u en ik dat «rijn, is niets makke
lijker ter wereld dan ons te ergeren aan een ander
mans dwaasheid, er hem om te verachten, er op te
doelen, hoe weinig moreelen moed hij heeft om
de gevolgen te dragen neen nog verder te gaan
en te verklaren hoe onvergeeflijk het is, dat zul
ke Haters fen dwaasheden en fouten, als die nu
b.v. Roly en Audrey begaan, ooit kunnen voor
komen. Maar dat is een te ver gevorderd stadium.
We moeten onze verklaarbare onverdraagzaamheid
tegenover zulke dwaasheden nooit zoo v©r voerpni,
dat wij de meest vreemde verechijnSeLen onmogelijk
gaan noemen eni de meeste ongelooflijke karakter-
zwakheid afkeuren. De heel'e geschiedenis van het
menschdoui berust inümers op deze ongerijmdhe
den en ongelooflijkheden', aan den eeaen kant zou
den we nog allen in het paradijs zijn als dat Zoo
was, en aan den anderen kant, zijn gij en ik, die
nu eenmaal1 zonder gebreken zijn, waar het ons
amusement betreft, geheel1 afhankelijk van die
onmogelijkheden in de karakters van anderen. Als
die met bestonden. ,hoe zouden we dan ooit die
heerlijke gewaarwording hebben van ons te erge
ren, nooit (dit is echter ondankbaar) God kunnen
danken, dat we niet zijn' als anderen.
Neen, we moeten ons bij deze dwaasheden, van
onze med;emenschen neerleggen, ai kunnen we zé
niet begrijpen. Daarvoor staan zij te ver beneden
ons. Wees de arme duivels alleen maar dankbaar
voor het amusement, dat ze pns geven; laten wij
trachten te zien zooals zij zien, te voelen zooais
zij voelen, een open oog te hebben' voor de ver
leidingen, waaraan zij blootstaan.
Laten wij daar ons best toe doen en' om' terug te
keeien tot ons tweetal', 'moet het voor Audrey ©en
verontschuldiging zijn, dat_ ze het zachtste schep
seltje op aarde is en nog bijna niets gelezen heeft
in het boek des levens dan in het luchtige pamflet,
dat begint met: „Ik' betmin," voortgaat met: ,Ik
bemin"; eindigt met: „Ik bemin," en nooit vraagt
nog minder beseft wat „Ik bemin" beduidt, wat
het eischt, waartoe heft leidt en< hoe het beloond
wordt.
Londen. Het bezoek had een educatianeel doeleinde,
maar strekte tevens om Koningin Victoria te Wind-
sor een bezoek te brengen, bij welke gelegenheid het
incognito werd opgeheven, gelijk ook bij het vertrek,
toen de Londensche bevolking uitliep om het Neder
landsche koninginnetje van nabij te zien. Datzelfde
jaar werden Noord-Brabant en 'Limburg bezocht, en
kwam de Koningin voor het eerst in Maastricht en
in den 'St. Pietersberg, die altijd zoozeer Haro belang
stelling heeft gehad. Ook kwam nu Overijsel en
Drente aan de beurt; Zwolle, Kampen, Enschedé met
zijn groote industrieel© onderneimingen, Meppel en
Assen werden bezocht en in de Baller-kuil werd met
belangstelling de imitatie der vroegere Genmaansche
rechtspraak bijgewoond. In 1896 kwam de Koningin
voor 'het eerst met een lustrumfeest der studenten
het ridderhofspel te Utrecht, aan Maximiliaan van
Oostenrijk herinnerend in aanraking; in 1897 be
zocht zij o.a. Gouda, Zutphen, Dordrecht en Arnhem;
evenals in 1895 'ter wereldtentoonstelling te Amster
dam in oud-Holland, liet zij ook in oud-Dordrecht
.het vendel voor zich paradeeren. Dit zijn slechts en
kele grepen uit het rijkbeladen programmal dat Ko
ningin Einma in al deze acht jaren voor haar ko
ninklijke dochter opstelde- 'Zij slaagde erin, zonder
haar studiën noemenswaard te onderbreken, haar in
aanraking te brengen met alle deelen van het land,
waarover zij zou 'hebben- t.e regeeren; zij slaagde erin
ovaïal liefde en toegenegenheid voor het blonde, .klei
ne hartelijke koninginnetje te ontketenen, en zij leg
de verstandige vrouw, die het sentiment begreep
en gevoelde den grondslag voor latere, ook in
moeilijke «omstandigheden on verbreekbare toegene
genheid. Ja waarlijk, de woorden, die meer dan eens
bij officieel© plechtigheden in die jaren, hetzij door
een 'Minister, hetzij- 'door een Commissaris der Kom
ningin, hetzij door een burgemeester tot Koningin
Emma zijn gesproken, zij getuigden niet ten onrech
te van oprechte hartelijkheid, van dankbaarheid van
het Nederlandsche volk voor een Regentes, prinses
toch van vreemden bodem, die aldus begreep wat
het land op dat oogenblik behoefde, en die aldus
consciëntieus en toch volkomen moederlijk 'haar taak
opvatte. Juist door zichzelf op het tweede plan te
dringen, heeft Koningin Elmma in die jaren voor goed
en voor altijd een sympathie verworven, die door
haar, niet 'n geborene Oranje, moest worden ver
kregen.
Op 31 Augustus 1898 bereikte Koningin "Wilhel
mina den achttienjarigen leeftijd; op dat oogenblik
nam haar koninklijk© waardigheid een aanvang. De
Staatscourant van den dag tevoren bevaitte het af
scheid vn de Koningin-Regentes, waarin zij de ge
denkwaardige woorden uitte: „Het Nederlandsche
volk zij groot in alles, waarin een klein volk groot
kan zijn". Den volgenden dag verscheen het eerste
woord van Koningin Wilhelmina aan -haar volk,
waarin zij vooral blijk gaf aan haar „innig geliefd©
moeder" onuitsprekelijk veel verschuldigd' te 'zijn. Wie
herinnert zich niet de inhuldigingsfeesten te Am
sterdam, die enkele dagen na dezen Bisten Augus
tus begonnen en culmineerden in de plechtige inhul
diging op 6 September in de Nieuwe Kerk to Am-
sterdama Niet alleen waren zij schitterend, wat op
zet en versiering betreft, maai' vooral werd, daarbij
een opgewektheid, een'hartelijkheid' getoond, die in
onzen tijd, dat vorsten een geheel andere plaats in
nemen dan vroeger niet algemeen is! Wie herinnert
zich niet, dat zelfs de meest luidruchtigen, wanneer
zij 's avonds laat over het Damplein gingen, gezang
en gejoel staakten, omdat, immers verzocht was de
Koningin in haar slaap niet te storen! De feesten te
Amsterdam werden gevolgd door een even hartelijke
ontvangst ie 'sGravenhage; door een vlootrevue aan
het Hollandsch Diep en door de legerrevu-e op de
heide te Renkum, waar de Koningin evenals een
jaar tevoren, te paard naast den commandant der
parade reed en aldus het aanwezige leger voor zich
deed defileeren. Paardrijden en schaatsenrijden zijn
de meest geliefkoosde takken van KoninginiWilhell-
mina's sportbeoefening. Op kunstgebied' is de schil
HOOFDSTUK H.
Liefde Mdt ©ecu expeditie naar Het onbekónl&e.
L
Hij trouwde haar en Hij kreeg, genoeg van
Haar. Binnen twee maanden, dat Hij Haar zijn
vrouw noemde, Haar aan zijn Hart drukte en Haar
kuste om! Het dierbare van dien naam, en, Hij Haar
bij elke gelegenheid aansprak met „Vrouw" in
plaats van met „Audrey' birtnen twee maanden
na dien wonderbaarlij ken' dag, voelde Hij zich
teleurgesteld- en geprikkeld door den last; de
moeite, de teleurstelling, die dit geheime huwe
lijk zijn vroeger zoo vrij en prettig leven veroor
zaakten. Binineai drie maanden verborg Hij niet
langer voor Haar, dat zijn stemming er onder leed'.
Binnen, vier maaniden ze Hadden Het geheim nog
niet opgelost verwaarloosde Hij Haar, bewaarde
in Haar tegenwoordigheid een lang stilzwijgen, lieP
peinzend, fronsend naast Haar, hij verliet Haar,
en na een stormachtige uiting keerdehij berouwvol
terug, zich zelf wijsmakende, dat hij mets minder
van Haar Hield, neen integendeel meer. Maar....;
wedren kant 'hij ook uitging, en wat zij ook deed,
of niet deed. .telkens kwam hij In opstand tegen
wat dat „maar" inhield.
Deze treurige geschiedenis, die met te veront
schuldigen en toch ook wel verklaarbaar was, moet
beoordeeld worden naar de feiten, die er Het gevolg
van waren. Het was de oudste» steeds Weerkee rende
vergissing der menschheid. Ze Hadden de heerlijk
heden van de toekomst voor zich gezien, en ze war
ren verdoold geraakt in Het moeras, in de woestijn,
in den maalstroom van Het onvoorziene.
Audrey schreef alles aan zuster Maggie, een
brief, waarin ze Haar smeekte om geheimhouding
en gepost op Het oogenblik', dat ze naar bet Vaste
land zonden oversteken (geschreven onder ons
bruiloftsmaal in Charing Cros9 hotel, lieveling, op
het punt van naar den, trein te gaan)Die brief
ademde een extase van geluk, Hij ademde een
groote liefde en Haar bede om vergiffenis. Zij
deelde Maggie mede, dat zij de Heer ep mevrouw
Redpath zouden Heeten tot iedereen Het weten zou.
derkunst voor Haar Het aantrekkelijkst; niet alleen
bezoekt zij; bij voorkeur schilderijententoonstellin
gen, maar zij zelve is eene bij uitstek verdienstelijke
dilettante, die reeds als kind, bij haar bezoek te Am
sterdam, werd opgemerkt aan het bekende raam, be
zig het -oen of ander volkstooneeltje of den huzaar
op wacht uit <te teekenen. Maar ook in dansen en in
muziek ontving Het koninginnetje onderricht; Hare
opvoeding, die niet alleen op wetenschap gericht was,
is in de jongere jaren door Koningin Emma zelve ge
regeld en geleid en is wel uitstekend verzorgd. De
Koningin en middels haar het volk, hebben er in la
tere jaren van geprofiteerd!
Zoo was dan Koningin Wilhelmina regeerend
vorstin-
Aanvankelijk bleven de Koninginnen- samen heit
paleis in het Noordeinde bewonen. 'Voor het eerst
buiten de grenzen van ons land werd de Koningin
bekend, toen zij in 1899 de eerste Vredesconferentie
had te ontvangen; zoowel te 's Gravenhage als aan
het officieel gegeven feestmaal in de schitterende
Burgerzaal van het koninklijk paleis te Amsterdam.
Bertha von 'Suttner, de bekende pacifist©, wijdde in
baar dagboek van die dageö woordetc vol waardes^
ring aan het. kleine koninginpetje, dai zw onver
moeid hare plkfeten waarnam. Of intessshen de ko
ningin,, die g6lijk de Oranje's zeker krijgsmansbloed
in de aderen moet hebben, wel volbloed pacifist© is,
wordt een enkelen keer betwijfeld. Alfred H. Fried,
in 1913 ter gelegenheid) van de opening van het Vre
despaleis tot doctor honoris causa van de Leidsche
Universiteit verheven, sprak van den „ijzigen glim
lach" waarmede zij die plechtigheid bijwoonde. Dat
heeft haar intusschen niet belet om tegenwoordig te
zijn en den nobelen schenker., den heer Carnegie,
die met zijn echtgenoot© aanwezig was, te compli
menteeren, en ettelijke jaren later, op 15 Februari
1922 eveneens tegenwoordig te zijn, toen het nieuwe
Hof van den Volkenbond, onder leiding van den
Nederlandschen rechter Mr. B. J. C. Loder, geïnstal
leerd word. Gelijk de Koningin zich trouwens nooit
aan wat ziji haar plicht voelde, heeft onttrokken,
Gelijk zij, constitutioneel voretin als zij zich bij uit
stek getoond heeft, niet aarzelde om in 1913, toen-
de politieke omstandigheden in die richting leidden,
den president van de Bocaal-democratischc Kamer
fractie, die haar nimmer vriendelijk had bejegend op
het Loo te noodigen, teneinde met hem over de for
matie van het kabinet van gedachten te wisselen.
Iets, wat wij- thans heel natuurlijk en gewoon vin
den-, maar waarbij, wiji vergeten, dat wij. toen, een
achtste eeuw geleden), in wel geheel andere tijden
leefden dan thans 1
Wordt vervolgd.
OUDESLUTS.
Dinsdagavond had alhier de laatste les plaats van
den verbandcursus in- eerste hulp bij ongelukken, uit
gaande van de af deeling Noord-Zij pe en Callantsóog
van hot Witte Kruis, onder leiding van den Zeergel,
Heer Dr. CKerdoom, te 't 'Zand.
Nadat de leider eerst in 't kort het skelet en de in
wendige organen van het menschelijk lichaam had
nagegaan, werd tot het leggen van- verschillende
verbanden overgegaan.
Telkens twee, of zoo noodig meerdere cursisten,
moesten op het podium komen en een door den dok
ter opgegeven- verband- leggen. Hieruit bleek al
direct, dat verscheidene cursisten met vrucht de les
sen hadden gevolgd, en zich al eenige behendigheid
in hot aanleggen van een verband hadden eigen ge
maakt.
Ook werden door den dokter vele vragen gedaan,
hoe men zou handelen bij' verschillende voor to ko
men ongevallen, ook deze werden veel tot zijn ge
noegen beantwoord. Nadat allen zoo een beurt had
den gehad, was Het al vrij' laat geworden en werd
„O, Maggie, lieveling' ik kan niet slapen voor ik
je antwoord Heb. Poste restante Parijs. Schrijf me»
dat je me vergeeft en er blij' om bent."
Vergiffenis was ruefc te lezen uit Het antwoord,
dat schreiend gelezen werd. „Je hebt een. groote
font begaan," schreef Maggie. „Je zegt, dat je ge
lukkig bent, maar je zult zien, dat je ongelukkig
wordt en dat alles zal uitloopen op een teleurstel
ling.'
De kwetsende zinnen waren geschreven met ©eh
flinke duidelijke Hand, een, koele bittere terecht
wijzing. Zij wist niet, dat ze geschreven wareni niet
een Hand, die zich geweld moest aandoen om niet
te beven en door iemand, die niets liever wilde zen
den dan een boodschap van, liefde, een bode voor
Audrey's geluk. Do brief deed Audrey de tranen
in de dogen springen.. Dat Had Maggie bedoeld, Hoe-
Het Haai* x>ok aan 't Hart ging; ze Had) zich ge
dwongen om wreed te zijn, omdat zo vond, dat ze
Het zeggen jnoest; do brief gaf ook dén indnik,
dat Maggie zich van Haar vervreemd voelde. Hij
werd nooit beantwoord. Goed bedoeld, maar niet
goed uitgevoerd en verkeerd gelézen; hij voegde
bij de lijst van de menschelijke tekortkomingen
weer een wan de vele beteeureuswaardige misver
standen, die enkel en alleen d.e^ oorzaak van
mensaheJijk ellénde zrij'ri. Als wij in den hemel'
komen en onze geliefden, zoeken, zullen dé kreten
van weerzien vermengd zijn met eén: O, dat wist
ik niet! Of „O, dat Had ik niet begrepen.'' Meer
Hoeft niet gezegd fe worden, alle tragedie, allé
leed ligt in die woorden beslotenalle tragedie, allé
leed worden daardoor uitg©wiscHt.
Roly kreeg ook een brief. „Als je Haar maar ©en
enk !el oogenblik ongelukkig maakt en meer
zulke ondoordachte zinnen. Hij liet Hem niet zien
aan Audrey. Waarom zou Hij zijn lieveling .ver
driet doen? Hij kuste de tranen weg, die haar
eigen brief te voorschijn had geroepen en vro?"
lijkte haar op met een grappig voorval uit de
veranda van net Hotel: „We moeten weer weg,
Audrey. Er is Hier een man met zijn vrouw, die
ik ken. Groote vrienden van Grootmoeder. H©t
scheelde een haar of ik was in Hun armen gevallen.
Dit was de eerste blik in Het Onvoorziene.
Wordt vervolgd.