Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik der Nederlanden. Donderdag 4 Februari 1926. 69ate Jaargang. No. Tïëê. Uitgevers i N.V. v.h. TRAPMAN Co., Scbagen, FEUILLETON. DE GELUKKIGE HELD Bltmenlavdsdh Nieuw», SCHAKER limit» lïüm- COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder- iit_ dag en Zaterdag. BIJ inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiön nog zooveel mogelijk in hot eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20. Prijs per '8 maandon fl.06. Losso numvaes^ 0 cent. AÖ VERTEN* TI5N van 1 tot 5 regels tl.10, iedere regel meer 20 cent (bowlj* xo, inbegrepen). Groote letters worden name plaatsruimte berekend. Koningin Wilheimina werd', als eerate. dochter uit het huwelijk van Wlillem Til en prinses Emma van Waldeck-Pynnont, op 31 Augustus 1880 t© 'sGraven- bage geboren. Op dat oogenblik leefde baar aanmer kelijk oudere halfbroeder Alexander nog, de laatste der drde zoons van den Koning, die rechtens prins van Oranje, dus troonopvolger was. Maar toen deze in 1884 stierf, toen Willem TH in den aanvang van 1890 zijn drio zoons in het graf volgde, stond vast, dat Wilhelmina, de toen slechts negenjarige, reeds ruim acht jaar later den troon daadwerkelijk zou be stijgen. Men moet eigenlijk tot de tijden van een Maria Christina van Zweden teruggaan om een ko ningin te vinden, zoo jong reeds tot het openbare le ven eener regeerende vorstin geroepen. Want, men bedenke het wel, dat op hetzelfde oogenblik, dat Willem III in het praafgraf der Oranje's te Delft ter ruste werd gelegd, de toen nog zoo jeugdige Wilhel mina haar openbaar leven aanving. Een zorgelooze jeugd is zelden het deel van benige prinses, die vroeger of later tot den troon wordt ge roepen, maar voor haar, die reeds vóór den tienja rigen leeftijd in de gedachten des volks met den purperen mantel word getooid, geldt dit dubbel. Krachtens de desbetreffende wettelijke bepalingen, trad de nauwelijks dertigjarige Koningin-Moeder als Regentes op. Ruim acht jaren heeft geheel de last van het regeeren op haar schouders gerust. Maar van den aanvang af, heeft zij met de beminnelijke bescheidenheid em de groote mate van tact, die haar optreden ten allen tijde hebben gekenmerkt, ervoor zorg gedragen, dat een ieder het begreep, dat zij „slechts" de Regentes en de moeder was; dat het kleine, langzaam wassende meisje, meestal In hqt wit gekleed, de eigenlijke Koningin was en dat zij, voerde zij bij eenige feestelijkheid het woord, dit deed ee,rst in naam van haar dochter, daarna eerst voor haar zelf. Niet ten onrechte is er, door Prof. Dit. iï. Brugmans, op gewezen, dat er in de laatste perio de van regeeren van Koning Willem TH een onge wone vereenzaming om den troon was gekomen. Hij trok zich hoe langer hoe meer niet alleen uit de staatszaken, maar vooral uit het volksleven terug; er waren gewesten, waar men den souverein in lan ge jaren niet had gezien, en zelfs in het centrum van het land werd de Koning door langdurige verblijven in het buitenland ook, haast een onbekende. Onze laatste Koning is nooit impopulair geweest; min of meer vergeten was hij wel. Onder de vele verdien sten, die Koningin Emma zich gedurende haar re gentschap heeft verworven, is deze zeker niet de minste, dat zij het ©enigszins verbroken contact tus- schen vorstenhuis en volk geheel heeft hersteld. Zij heeft van den aanvang af een hooge opvatting van haar taak gehad; zij is begonnen met op staatkundig gebied' zich in geregelde verbinding te stellen met de Regeering, en meer dan eens heeft zij politieke moei lijkheden weten te voorkomen of te verholpen. Maart, ondanks de zorg, die aan do zeer 'stelselmatige ge regelde opvoeding van het jonge koninginnetje werdf gegeven, verzuimde zij niet, reizen te ondernemen naar de verschillende, zoo geschakeerde deelen van ons kleine vaderland; zij, nauwelijks tien jaren te voren nog een vreemdelinge in ons midden, heeft uitstekend' de kunst verstaan om in het hart het voor Oranje toch altijd zoo ontvankelijke Neder-» landsche volk te zien. In Mei 1891 bracht de jonge Koningin Wilhelmina voor het eerst als opvolgster van'haar vader het jaarlijksch officieel bezoek aan de hoofdstad, en bij die gelegenheid sprak zij, bij do eerste steenlegging voor liet W'ilhelmina-gasthuis plechtigheid, die zich door regenvlagen en donderslagen kenmerkte haar eerste woorden in het openbaar: „Ik hoop, dat dit gebouw ten zegen moge vstrekken van Amster door A. S. HUTCHINSON. 10. Dus Maggie verzette er zich tegen en deze oi> ïossing zou ook haar onschadelijk maken. En dan al; het gepraat van zijn vrienden, de afkeuring van de anderen; als zq het zoo deden, w©rd dat alles vermeden- Hij kon Grootmoeder geen verdriet doen; hij kon Maggie niet tovreden stellen; hij zou met kunnen hebben, dat men over hem praatte,, dat men hom smeekte, raadde, verwijten deed, en bij deze oplossing was dat alles ni©t noodig. Gemakkelijk kon hij Audroy winnen voor zljiU plannen, haar hand in de zijne, zijn geest den haren beheersohend. Hij vertelde uitvoerig; hoe hij alles in orde had gemaakt. Hij had inlichtingen gevraagd' over die formallitoiten van het huweujk. Zij waren beiden meerderjarig:. Ze moesten een plaats van verblijf kiezen zij zou'bij' een vrien] din in Kensington kunnen gaan logeeren en hij' zou oen kamer nemen in een Hotel. En op eeoi mooietn dag zouden zo elkaar aa.n den burgerlijken stand ontmoeten. Een lang verlof van zijn regiment, was hem al' toegezegd. Ze zouden1 naar „het Con tinent" gaan, ze zouden reizen, een zalige tijd,' en later dat zou even gemakkelijk gaan ais dit zouden ze Grootmoeder alles vertellen. En hij eindigde: „O, Audrey getrouwd En zij: „Rolyo, Roly!" Komisch is het woord voor zoo "iets. Komisch hot woord; maar alS gij dit geval be- oordoelen wilt en de ^gumenten! ten opzichte van- Grootmoeder on Audrey belachelijk vindt, en de oplossing, die Roly bedacht heeft af even .be lachelijk, dan vraag ik u er aan te donken, diat het leven een onmogelijk iets voor onö is ©en ding om ons gek te maken als wo het boooé- deelèn willen maar den' standaard van! de oube- dam". Korten tijd' daarna bezochten de Koninginnen Rotterdam, dat sedert 1874, na het zilveren kronings feest van Willem IH, geen vorstelijke familie in haar midden had gezien. In de zomermaanden van het zelfde jaar waren de Koninginnen opnieuw èn te Amsterdam èn te Rotterdam, ditmaal om het bezoek dat Keizer Wilhelm H van Duitschland en zijn ge malin aan ons land brachten, te beantwoorden. 'Groo te feesten zijn er gehouden; groote hoffelijkheid ken merkte den Keizer tegenover zijn beide gastvrouwen, maar ook tegenover het Nederlandsche volk. dat hij" in de drie plaatsen, die hij bezocht, op verschillen de wijzen en door attenties, die hij zoozeer verstond, trachtte te eeren. Nog in het voorjaar van hetzelfde jaar brachten de Koninginnen een bezoek aan het Duitsche Keizerspaar te Berlijn terug; dit geschied de na een verblijf, boven Baden-Baden, dat gedu- rende enkele weken voor de gezondheid van de jonge Koningin had gestrekt. 'En ook ditmaal werd de omgeving van den Keizer, die hem niet altijd vroolijk en opgewekt zag, getroffen door de harte lijkheid, die .hij' vooral jegens het kleine Koningin netje betoonde, dat hij blijk van zekere familiare toegenegenheid deed v logeeren in het zoo rustige Neue Palais in het Wildpark te Potsdam. In den loop van 1891 verrichtte het Koninginnetje eenige plechtigheden van verechillenden aard; zij legde den eersten steen voor de Ned. Hervormde kerk te Apeldoorn en zij bezocht de legerplaats te Olden- broek, waar zij voor 't eerst dien echt militairen zin der Oranjes kon toonen, ■Een volgend jaar werd het programma van be zoeken stelselmatig Voortgezet. De Koningin legde den eersten steen voor het nieuwe Universiteitsge bouw te Utrecht, zij bezocht geheel het Noorden, achtereenvolgens Leeuwarden, Smeek, Groningen, Winschoten en het gedenkteeken ter eere van Adolf van Nassau te Heiügerlee; zij. verscheen, onder groot enthousiasme der Friezen, bij de gebruikelijke rennen te Leeuwarden in het haar aangeboden Firiesch costuum, en reikte er den prijswinner zelf den gouden zweep uit. Opende zij op 4 Augustus van dat 'jaar het nieuwe Merwedekanaal, dat 'n be tere verbinding tusschen Amsterdam en Duitschlimd in uitzicht stelde; bezocht, zij Haarlem en de sport- tentoonstelling te Soheveningen; nam zij deel aani het gouden huwelijksfeest van haar oudtante grootherto gin Sophie van SaksenjWeimar-Eisenach op 22 October van dat jaar deed zij het ramtorendek-pant- serschip „Koningin Wilhelmina der Nederlanden", bestemd voor het hulpeskader in Ned. Indië, te wa ter gaan. Een volgend jaar, op 21 September 1893, had in de 'Maliebaan te 's.Gravenhage de gedenkwaardige uitreiking van nieuwe vaandels aan de regimenten infanterie en huzaren plaats; werd op de heide te Wolfhezen het sportfeest der Geldersche Harddra verij veroeniging bijgewoond; werden bezoeken aan de bloembollenstreek en aan het Gooi gebracht, terwijl een betrekkelijk kort verblijf in bet bekoorlijke Flims in Zwitserland tot „Erholung" strekte. In 1894 vertoefde 'Koningin 'Wilhelmina voor het eerst te midden harer trouwe Zeeuwen; bracht zij een be zoek aan Middelburg en Walcheren; eerde zij De Ruyter door een krans bij. zijn graf te leggen en woonde zij. op de reede van Texel .te Helder voor het eerst een vlootrevue bij. Datzelfde jaar zag men de Koninginnen op de 'Militaire Academie fte Breda en( op de Cadettenschool te Alkmaar verschijnen, van welke laatste gelegenheid tevens gebruik werd gemaakt om dit scboone gedeelte van Noord-Holland met een bezoek te vereeren. In 1895 breidde de Koningin haar kennis van het buitenland tot Engeland' uit; met haar moeder be zocht zij incognito, als gravinnen van Buren rispelijke verheven karaktera, die u en ik bezitten. \Op de een of andere manier moeten, we afdalen tot het peil' van ónze buren en' trachten de zaak van «daaruit te beoardeel'en. In' het betzit van al 'die deugden, zooals u en ik dat «rijn, is niets makke lijker ter wereld dan ons te ergeren aan een ander mans dwaasheid, er hem om te verachten, er op te doelen, hoe weinig moreelen moed hij heeft om de gevolgen te dragen neen nog verder te gaan en te verklaren hoe onvergeeflijk het is, dat zul ke Haters fen dwaasheden en fouten, als die nu b.v. Roly en Audrey begaan, ooit kunnen voor komen. Maar dat is een te ver gevorderd stadium. We moeten onze verklaarbare onverdraagzaamheid tegenover zulke dwaasheden nooit zoo v©r voerpni, dat wij de meest vreemde verechijnSeLen onmogelijk gaan noemen eni de meeste ongelooflijke karakter- zwakheid afkeuren. De heel'e geschiedenis van het menschdoui berust inümers op deze ongerijmdhe den en ongelooflijkheden', aan den eeaen kant zou den we nog allen in het paradijs zijn als dat Zoo was, en aan den anderen kant, zijn gij en ik, die nu eenmaal1 zonder gebreken zijn, waar het ons amusement betreft, geheel1 afhankelijk van die onmogelijkheden in de karakters van anderen. Als die met bestonden. ,hoe zouden we dan ooit die heerlijke gewaarwording hebben van ons te erge ren, nooit (dit is echter ondankbaar) God kunnen danken, dat we niet zijn' als anderen. Neen, we moeten ons bij deze dwaasheden, van onze med;emenschen neerleggen, ai kunnen we zé niet begrijpen. Daarvoor staan zij te ver beneden ons. Wees de arme duivels alleen maar dankbaar voor het amusement, dat ze pns geven; laten wij trachten te zien zooals zij zien, te voelen zooais zij voelen, een open oog te hebben' voor de ver leidingen, waaraan zij blootstaan. Laten wij daar ons best toe doen en' om' terug te keeien tot ons tweetal', 'moet het voor Audrey ©en verontschuldiging zijn, dat_ ze het zachtste schep seltje op aarde is en nog bijna niets gelezen heeft in het boek des levens dan in het luchtige pamflet, dat begint met: „Ik' betmin," voortgaat met: ,Ik bemin"; eindigt met: „Ik bemin," en nooit vraagt nog minder beseft wat „Ik bemin" beduidt, wat het eischt, waartoe heft leidt en< hoe het beloond wordt. Londen. Het bezoek had een educatianeel doeleinde, maar strekte tevens om Koningin Victoria te Wind- sor een bezoek te brengen, bij welke gelegenheid het incognito werd opgeheven, gelijk ook bij het vertrek, toen de Londensche bevolking uitliep om het Neder landsche koninginnetje van nabij te zien. Datzelfde jaar werden Noord-Brabant en 'Limburg bezocht, en kwam de Koningin voor het eerst in Maastricht en in den 'St. Pietersberg, die altijd zoozeer Haro belang stelling heeft gehad. Ook kwam nu Overijsel en Drente aan de beurt; Zwolle, Kampen, Enschedé met zijn groote industrieel© onderneimingen, Meppel en Assen werden bezocht en in de Baller-kuil werd met belangstelling de imitatie der vroegere Genmaansche rechtspraak bijgewoond. In 1896 kwam de Koningin voor 'het eerst met een lustrumfeest der studenten het ridderhofspel te Utrecht, aan Maximiliaan van Oostenrijk herinnerend in aanraking; in 1897 be zocht zij o.a. Gouda, Zutphen, Dordrecht en Arnhem; evenals in 1895 'ter wereldtentoonstelling te Amster dam in oud-Holland, liet zij ook in oud-Dordrecht .het vendel voor zich paradeeren. Dit zijn slechts en kele grepen uit het rijkbeladen programmal dat Ko ningin Einma in al deze acht jaren voor haar ko ninklijke dochter opstelde- 'Zij slaagde erin, zonder haar studiën noemenswaard te onderbreken, haar in aanraking te brengen met alle deelen van het land, waarover zij zou 'hebben- t.e regeeren; zij slaagde erin ovaïal liefde en toegenegenheid voor het blonde, .klei ne hartelijke koninginnetje te ontketenen, en zij leg de verstandige vrouw, die het sentiment begreep en gevoelde den grondslag voor latere, ook in moeilijke «omstandigheden on verbreekbare toegene genheid. Ja waarlijk, de woorden, die meer dan eens bij officieel© plechtigheden in die jaren, hetzij door een 'Minister, hetzij- 'door een Commissaris der Kom ningin, hetzij door een burgemeester tot Koningin Emma zijn gesproken, zij getuigden niet ten onrech te van oprechte hartelijkheid, van dankbaarheid van het Nederlandsche volk voor een Regentes, prinses toch van vreemden bodem, die aldus begreep wat het land op dat oogenblik behoefde, en die aldus consciëntieus en toch volkomen moederlijk 'haar taak opvatte. Juist door zichzelf op het tweede plan te dringen, heeft Koningin Elmma in die jaren voor goed en voor altijd een sympathie verworven, die door haar, niet 'n geborene Oranje, moest worden ver kregen. Op 31 Augustus 1898 bereikte Koningin "Wilhel mina den achttienjarigen leeftijd; op dat oogenblik nam haar koninklijk© waardigheid een aanvang. De Staatscourant van den dag tevoren bevaitte het af scheid vn de Koningin-Regentes, waarin zij de ge denkwaardige woorden uitte: „Het Nederlandsche volk zij groot in alles, waarin een klein volk groot kan zijn". Den volgenden dag verscheen het eerste woord van Koningin Wilhelmina aan -haar volk, waarin zij vooral blijk gaf aan haar „innig geliefd© moeder" onuitsprekelijk veel verschuldigd' te 'zijn. Wie herinnert zich niet de inhuldigingsfeesten te Am sterdam, die enkele dagen na dezen Bisten Augus tus begonnen en culmineerden in de plechtige inhul diging op 6 September in de Nieuwe Kerk to Am- sterdama Niet alleen waren zij schitterend, wat op zet en versiering betreft, maai' vooral werd, daarbij een opgewektheid, een'hartelijkheid' getoond, die in onzen tijd, dat vorsten een geheel andere plaats in nemen dan vroeger niet algemeen is! Wie herinnert zich niet, dat zelfs de meest luidruchtigen, wanneer zij 's avonds laat over het Damplein gingen, gezang en gejoel staakten, omdat, immers verzocht was de Koningin in haar slaap niet te storen! De feesten te Amsterdam werden gevolgd door een even hartelijke ontvangst ie 'sGravenhage; door een vlootrevue aan het Hollandsch Diep en door de legerrevu-e op de heide te Renkum, waar de Koningin evenals een jaar tevoren, te paard naast den commandant der parade reed en aldus het aanwezige leger voor zich deed defileeren. Paardrijden en schaatsenrijden zijn de meest geliefkoosde takken van KoninginiWilhell- mina's sportbeoefening. Op kunstgebied' is de schil HOOFDSTUK H. Liefde Mdt ©ecu expeditie naar Het onbekónl&e. L Hij trouwde haar en Hij kreeg, genoeg van Haar. Binnen twee maanden, dat Hij Haar zijn vrouw noemde, Haar aan zijn Hart drukte en Haar kuste om! Het dierbare van dien naam, en, Hij Haar bij elke gelegenheid aansprak met „Vrouw" in plaats van met „Audrey' birtnen twee maanden na dien wonderbaarlij ken' dag, voelde Hij zich teleurgesteld- en geprikkeld door den last; de moeite, de teleurstelling, die dit geheime huwe lijk zijn vroeger zoo vrij en prettig leven veroor zaakten. Binineai drie maanden verborg Hij niet langer voor Haar, dat zijn stemming er onder leed'. Binnen, vier maaniden ze Hadden Het geheim nog niet opgelost verwaarloosde Hij Haar, bewaarde in Haar tegenwoordigheid een lang stilzwijgen, lieP peinzend, fronsend naast Haar, hij verliet Haar, en na een stormachtige uiting keerdehij berouwvol terug, zich zelf wijsmakende, dat hij mets minder van Haar Hield, neen integendeel meer. Maar....; wedren kant 'hij ook uitging, en wat zij ook deed, of niet deed. .telkens kwam hij In opstand tegen wat dat „maar" inhield. Deze treurige geschiedenis, die met te veront schuldigen en toch ook wel verklaarbaar was, moet beoordeeld worden naar de feiten, die er Het gevolg van waren. Het was de oudste» steeds Weerkee rende vergissing der menschheid. Ze Hadden de heerlijk heden van de toekomst voor zich gezien, en ze war ren verdoold geraakt in Het moeras, in de woestijn, in den maalstroom van Het onvoorziene. Audrey schreef alles aan zuster Maggie, een brief, waarin ze Haar smeekte om geheimhouding en gepost op Het oogenblik', dat ze naar bet Vaste land zonden oversteken (geschreven onder ons bruiloftsmaal in Charing Cros9 hotel, lieveling, op het punt van naar den, trein te gaan)Die brief ademde een extase van geluk, Hij ademde een groote liefde en Haar bede om vergiffenis. Zij deelde Maggie mede, dat zij de Heer ep mevrouw Redpath zouden Heeten tot iedereen Het weten zou. derkunst voor Haar Het aantrekkelijkst; niet alleen bezoekt zij; bij voorkeur schilderijententoonstellin gen, maar zij zelve is eene bij uitstek verdienstelijke dilettante, die reeds als kind, bij haar bezoek te Am sterdam, werd opgemerkt aan het bekende raam, be zig het -oen of ander volkstooneeltje of den huzaar op wacht uit <te teekenen. Maar ook in dansen en in muziek ontving Het koninginnetje onderricht; Hare opvoeding, die niet alleen op wetenschap gericht was, is in de jongere jaren door Koningin Emma zelve ge regeld en geleid en is wel uitstekend verzorgd. De Koningin en middels haar het volk, hebben er in la tere jaren van geprofiteerd! Zoo was dan Koningin Wilhelmina regeerend vorstin- Aanvankelijk bleven de Koninginnen- samen heit paleis in het Noordeinde bewonen. 'Voor het eerst buiten de grenzen van ons land werd de Koningin bekend, toen zij in 1899 de eerste Vredesconferentie had te ontvangen; zoowel te 's Gravenhage als aan het officieel gegeven feestmaal in de schitterende Burgerzaal van het koninklijk paleis te Amsterdam. Bertha von 'Suttner, de bekende pacifist©, wijdde in baar dagboek van die dageö woordetc vol waardes^ ring aan het. kleine koninginpetje, dai zw onver moeid hare plkfeten waarnam. Of intessshen de ko ningin,, die g6lijk de Oranje's zeker krijgsmansbloed in de aderen moet hebben, wel volbloed pacifist© is, wordt een enkelen keer betwijfeld. Alfred H. Fried, in 1913 ter gelegenheid) van de opening van het Vre despaleis tot doctor honoris causa van de Leidsche Universiteit verheven, sprak van den „ijzigen glim lach" waarmede zij die plechtigheid bijwoonde. Dat heeft haar intusschen niet belet om tegenwoordig te zijn en den nobelen schenker., den heer Carnegie, die met zijn echtgenoot© aanwezig was, te compli menteeren, en ettelijke jaren later, op 15 Februari 1922 eveneens tegenwoordig te zijn, toen het nieuwe Hof van den Volkenbond, onder leiding van den Nederlandschen rechter Mr. B. J. C. Loder, geïnstal leerd word. Gelijk de Koningin zich trouwens nooit aan wat ziji haar plicht voelde, heeft onttrokken, Gelijk zij, constitutioneel voretin als zij zich bij uit stek getoond heeft, niet aarzelde om in 1913, toen- de politieke omstandigheden in die richting leidden, den president van de Bocaal-democratischc Kamer fractie, die haar nimmer vriendelijk had bejegend op het Loo te noodigen, teneinde met hem over de for matie van het kabinet van gedachten te wisselen. Iets, wat wij- thans heel natuurlijk en gewoon vin den-, maar waarbij, wiji vergeten, dat wij. toen, een achtste eeuw geleden), in wel geheel andere tijden leefden dan thans 1 Wordt vervolgd. OUDESLUTS. Dinsdagavond had alhier de laatste les plaats van den verbandcursus in- eerste hulp bij ongelukken, uit gaande van de af deeling Noord-Zij pe en Callantsóog van hot Witte Kruis, onder leiding van den Zeergel, Heer Dr. CKerdoom, te 't 'Zand. Nadat de leider eerst in 't kort het skelet en de in wendige organen van het menschelijk lichaam had nagegaan, werd tot het leggen van- verschillende verbanden overgegaan. Telkens twee, of zoo noodig meerdere cursisten, moesten op het podium komen en een door den dok ter opgegeven- verband- leggen. Hieruit bleek al direct, dat verscheidene cursisten met vrucht de les sen hadden gevolgd, en zich al eenige behendigheid in hot aanleggen van een verband hadden eigen ge maakt. Ook werden door den dokter vele vragen gedaan, hoe men zou handelen bij' verschillende voor to ko men ongevallen, ook deze werden veel tot zijn ge noegen beantwoord. Nadat allen zoo een beurt had den gehad, was Het al vrij' laat geworden en werd „O, Maggie, lieveling' ik kan niet slapen voor ik je antwoord Heb. Poste restante Parijs. Schrijf me» dat je me vergeeft en er blij' om bent." Vergiffenis was ruefc te lezen uit Het antwoord, dat schreiend gelezen werd. „Je hebt een. groote font begaan," schreef Maggie. „Je zegt, dat je ge lukkig bent, maar je zult zien, dat je ongelukkig wordt en dat alles zal uitloopen op een teleurstel ling.' De kwetsende zinnen waren geschreven met ©eh flinke duidelijke Hand, een, koele bittere terecht wijzing. Zij wist niet, dat ze geschreven wareni niet een Hand, die zich geweld moest aandoen om niet te beven en door iemand, die niets liever wilde zen den dan een boodschap van, liefde, een bode voor Audrey's geluk. Do brief deed Audrey de tranen in de dogen springen.. Dat Had Maggie bedoeld, Hoe- Het Haai* x>ok aan 't Hart ging; ze Had) zich ge dwongen om wreed te zijn, omdat zo vond, dat ze Het zeggen jnoest; do brief gaf ook dén indnik, dat Maggie zich van Haar vervreemd voelde. Hij werd nooit beantwoord. Goed bedoeld, maar niet goed uitgevoerd en verkeerd gelézen; hij voegde bij de lijst van de menschelijke tekortkomingen weer een wan de vele beteeureuswaardige misver standen, die enkel en alleen d.e^ oorzaak van mensaheJijk ellénde zrij'ri. Als wij in den hemel' komen en onze geliefden, zoeken, zullen dé kreten van weerzien vermengd zijn met eén: O, dat wist ik niet! Of „O, dat Had ik niet begrepen.'' Meer Hoeft niet gezegd fe worden, alle tragedie, allé leed ligt in die woorden beslotenalle tragedie, allé leed worden daardoor uitg©wiscHt. Roly kreeg ook een brief. „Als je Haar maar ©en enk !el oogenblik ongelukkig maakt en meer zulke ondoordachte zinnen. Hij liet Hem niet zien aan Audrey. Waarom zou Hij zijn lieveling .ver driet doen? Hij kuste de tranen weg, die haar eigen brief te voorschijn had geroepen en vro?" lijkte haar op met een grappig voorval uit de veranda van net Hotel: „We moeten weer weg, Audrey. Er is Hier een man met zijn vrouw, die ik ken. Groote vrienden van Grootmoeder. H©t scheelde een haar of ik was in Hun armen gevallen. Dit was de eerste blik in Het Onvoorziene. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 1