AlieiemRitus- Mratuiit- LaiSinllii Dinsdag 16 Februari 1926. 69ste Jaargang. No. T794. Uitgevers i N.V. v.h. THAPMAN Cjj., Schapen. ;»STE BLAD. Nfc«m FEUILLETON. DE GELUKKIGE HELD Ht blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder- uii Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden .\dvor- [oiitiou nog zooveel mogulijk in hot eerstuitkomend nunmier gepluutst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20. Prlja per 3 maanden £1.05. Losse nummers 0 cent. AD VERTEN* TIöN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel moer 20 cent (bowij ,-., inbegrepen). Grooto lottcrs wordon naar plaatsruimte berekend DIT NUMMER BK3ÏAA* ÜÏT TWBK BLABBN HEERHUGOWAARD. Vrijdagavond vergaderde in liefc lokiial van den leer Rus de afdeeling van de Holl. My. van Land ouw- Aangezien in deze vergadering- een lezing worden gehouden door Ir. Huisman. Seor. Ier Holl. Vlij. van Landbouw, hadden ook belang eenden vrijen toegang. Wel betreurenswaardig, est door den heer De Jong, voorzitter, bij 'de rJiiing wordon geconstateerd, dat de opkomst iker Ixsneden allo verwachting moest woraen ge- oemd, hotgecn een bedenkelijk verschijnsel geacht rerd. Een rioord van hulde en dank werd gewijd hot adres van den. heer Van Slöofcen, die <24 [jaar do belangen der afd. als seoretaris-penniiig- te^eter jm> zoo uitstekonde wijze had behartigd. Int" iderneid werd ook een woord va n welkom licht tot den spreker, van wiens optreden do >rzitter hoopte, dat hét trots de goringo opkomst, jh vruchtdragend zou mogen wezen, daarvoor ook jkenend op de medewerking van de pers. Stil staande bij de bestuursv i.> mg, werd den wensen uitgesproken. dat ook de heer P. Kostelijk weer spoedig de vergaderingen zou mogen bijwoon. Do r den heer M. Spaan, secretaris-penningmees ter der afd. werden vervolgens verschillende inge- Ikomen stukken ter tafel gebracht, welke hoege naamd geen' aanleiding gaven tot gedachtenwis- 'leling en deswege voor kennisgeving werden aan- •enomon. Do rekening over 1925 door het Bestuur nagezien en in orde bevonden, werd voorloppig goedgekeurd, loch zal ten huize van don penningmeester door Q leden worden nagezien. Uit het verslag over den gehouden cursus in ...ardenkennis bleek, dat dozo als uitnemend go- ilangd mag worden beschouwd. De lessen werden fegeven van 27 Oet. tot .18 Jan.; door slechts één 'ursist was één les gemist door ziekte. De uit- emendc wy'ze. waarop dezo cursus door den heer .pmpt was geleid,heeft er zeker veel toe bijgedrag en de belangstelling levendig te houden. De kos<- n van den cursus bedroegen voor de afd. f 14.31. Hierna verkreeg do heor Huisman het woord, M zou spreken over: „De H. M. van L. al's Vak organisatie". Spr. was van oordeel dat men over 't algemeenste weinig weet van net werken der .Maatschappij, zoodat hij wil: trachten door ver- [schillende mededeelingen die wetenschap te ver sterken. Met de II. M. van L. zijn verschillende landbouw-orgaiiisati es vereenigd in het Kon. Ned. Landbouw Comité, welk comité voor die organi saties officieel' optreedt. De arbeid van genoemd •mité geldt dus mede voor onze Maatschappij, oor ons ^Hoofdbestuur wordt zooveel mogetijk ntact gezocht met de afdcelingen, vooral waar Ie laatste 20 jaar door de Regeering wn.t meer dvies wordt gevraagd bh de H. M. van L, en rooral by het Kon. Ned. Landbouw-Comité. Hoe- el niet steeds, hebben die adviezen toch vaak tot unstige resultaten geleid voor den Landbouw, aker wellicht nog waren ze aanleiding, waardoor loogsfc schadelijke regeeringsbesluiten werden voor- :omen. Met verschillende voorbeelden toonde spr. an, dri op deze wy'ze in hooge mate de belangen an den landbouw zijn gediend. Onzerzijds, zegt worden steeds bezuinigingsmaatregelen der jeering. welko den landbouw ten zeerste sclia/- ien. bestreden. Dit is zeker wel noddig, als men ►edenkt, dat op de Staatsbegrooting voor 1926 .slechts 64/100 pet. onder landbouw kan worden gebracht. Voor grond-onderzoek wordt thans f 2.50 door A. S. M. HUTCHINSON. 18. HOOFDSTUK VI. per monster in rekening gebracht, de organisatie meent dat dit wel kan voor f 1, wil dat a]'fcha.n<Bi beproeven. Met kracht wordt opgekomen tegen dusdanige verlaging van het reisoreaiet voor consu lenten, aat dezen er niet meer op uit kunnen gaan ter voorlichting van den landbouw. Terloops wyst spr. er op, welk reuzenbodrag aan suiker-accijns in de schatkist vloeit, door den bietenbouw alleen van Zeeland. De ingestelde commissie-Hofmans zoekt thans ijverig, hoe voorkomen kan worden, dat de bezuini ging nog grootere nadoelen brengt. Deze eoinmh>>ie tracht den weg aan te wijzen, waarop de beschik bare gelden het beet kunnen worden besteed om het grootst mogelijk succes te leveren. Veel is gedaan terzake mond- en klauwzeer en vlekziekte. Geconstateerd is kunnen worden, dat do verstrek king van serum een zoet winstje oplevert, alweer ten nadeele van den landbouw. Trouwens, dit is hot geval, zegt spr., met geheel den veeartsenijkun- digen dienst. Aangedrongen is op verbetering van de vleeschkeiiringsweh ten emde te bereiken, dat zoo weinig mogelyk vleosch voor de consump tie verloren gaat. Gesproken wordt nog over de ziektewet pn het verbindend stellen van het collectief arbeiders- contract, welko zaken door het comité ernstig worden bestudeerd. Steeds is men paraat, waar handelsverdragen zullen worden gesloten, waarbij de landbouw ten nauwste betrokken kan Zijn. Met voorbeelden wordt weer gewezen op behaald suc ces, ai was voorheen de commissie van advios samengesteld buiten vertegenwoordigers van land en tuinbouw. Voor den tuinbouw heeft thans zit ting de heer Valstar, terwy'1 tengevolge van belan genstrijd voor den landbouw nog geen vertegen woordiger is aangewezen. Spr. meent er pok op te moeten wijzen, dat do II. M. van L. steeds tracht te kweeken een geest van saamhoorigheid, steeds tracht den laudbouwstand op te voeren tob hooger. tn dit verband wijst spr. op verschillende cursus sen; ten zeorsto wordt bepleit de centrale boekhou ding voor het bedrijf. Goblekon toch is uit tal van voorbeelden, dat een goede boekhouding in het belang der landbouwers is, ook ten aanzien van belasting. Dit geldt natuurlijk voor hen, die in dezen den eerlijken weg willen bewandelen, waar toe steeds door de H. M.van L. wordt opgewekt. Door spr. wordt deze stelling met een aantal' gecon troleerde gévallen bewezen. Bij geen goede boek houding houdt de fiscus zich aan normen, maar die normen juist, zijn veel' te hoog, zoodat hiertegen met kracht van argumenten moet worden opgeko men. Spr. eindigt zijn met volle aandacht gevolgde rede. met te bepleiten het grooto belang van or ganisatie, het groote belang ook van versterking der II. M. van L. Het lidmaatschap is inderdaad niet duun als men bedenkt^ dat men gratis krijgt een goed ingericht jaarboekje, een aan steeds hoo- gere eisohen voldoend vakblad. Hierdoor wordt feitelijk do contributie der vak-organisatie terug gebracht tot sléchts f 1.50. Door den voorzitter wordt spr. onder applaus dor vergadering een hartelijk woord van dank ge bracht na het gehoorde betreurt spr. het des te ineer, dat niet meerderen hiervan nebben gepro fiteerd. Inderdaad mocht er wel' wat meer belang stelling worden getoond, in een organisatie, wolko zoozeer do belangen van landbouw en veeteelt be hartigt. By de rondvraag worden nog enkele vragen gesteld, welke door den spreker worden beantwoord, groote doos 65 cent die tevens gelegenheid vindt, mee te deelen, dat dezer dagen een beroep zal worden gedaan op den landbouwer voor het verstrekken van hooi en vee voeder voor de getroffenen door den watersnood. Hierna sluiting. ANNA PAULOWNA* De vierde T.A.G.O._avond is,, al was het nu weer op een geheel andere wijze dan de vorige, weer een heel mooie avond geweest. Ditmaal trad de heer Portielje inspecteur van „Arlis', als spreker op, en wist zijn gehoor ook nu- weer te boeien, door op zijn talentvolle wijze een schat van wetenswaardigheden mede te deelen omtrent het leven van de dieren, die hij zoo lief heeft. - Eerst een inleiding die moest dienen, om ons het verschil en de overeenkomst tusschen dieren en men seken te leeren kennen, om, ons los te maken van het wanbegrip dat in 't dier per sé een soort carrica- tuur van den mensch moet gezien worden en ons vat baar te maken tot onbevangen bekijken van verschil lende merkwaardige dieren en dierlevens onder leiding van een zoo' voortreffelijken en niet genoeg te waar- deeren gids. f T^n kregen wij een pracbtcollectie van inderdaad schitterende lichtbeelden te zien, waaronder zeer zeldzame opnamen, en daarbij vertelde de heer Por tielje ons van den bgver allerlei hoogst interessante en toch zoo heel andere dingen dan wij vroeger ge leerd hadden en wij hoorden allerlei belangwekkends omtrent het leven van den zoo zeldzaam1 geworden roerdomp en lepelaar en zoo ging bet maar door met nog zoo menig ander merkwaardig dier uit „Ar- tis". of in de wildernis, waarbij tal van verkeerde denkbeelden werden weggenomen of vaag in ons aanwezige begrippen werden verhelderd en versterkt, zoodat het niet alleen een aangename maar ook ook hoogst leerzame ^vond is geweest, Jammer slechts, dat de spreker ditmaal, tengevolge van ver koudheid, niet al te goed bij stem was, waardoor aan de achtersten in de zaal mogelijk wel eens iets onL gaan zal zijn. Bij, het sluiten deelde do waarnemende voorzitter, de heer C. Kooiman mee, dat Dinsdag 2 Maart do heer Alt nog zal komen spreken en dan heeft T.AjG.O. zijn winterprogramma van 5 avonden weer afgewerkt. Na de sluiting der vergadering gaven verschillende aanwezigen zich bij den heer Portielje als lid op voor de „Vereeniging tot behoud van natuurmonu menten in Nederland". ANNA PAULOWNAj. Zaterdagavond hield mejuffrouw Annie van der Waal, „leeraresse", met haar pianoleerlingen, en kin derzangklasse 'n Openbare Les in. „Veerburg". Na tuurlijk was er heel wat publiek van ouders en broeiu tjes en zusjes, en ook veel anderen. Want och, wat kinderen zoo'n avond doen, is toch altijd leuk en aardig nietwaar, omdat bet alles nog zoo zonder pre tentie is, zoo natuurlijk en ongemaniëreerd, zoo vrij van alle effectbejag. En wat gepresteerd wordt, daar staan wij, volwassenen, zoo heel anders tegenover dan wat van ouderen komt. Bij een kind kunnen wij glimlachen om een vergissing of een uit schuchter heid voortkomend onhandigheidje, dat wij aan oude ren niet vergeven zullen. Bij een kind knikken wij elkaar eens niet 'n blikje van verstandhouding toe, als wij een helder stemmetje hooren. dat ons al dades. lijk een kleine toekomstbelofte schijnt, of een num mertje hooren spelenv dat heusch al wat is. Bij een kind nemen wij goedmoedig en gaarne reeds den wil voor de daad. En wat is het toch eigenlijk ook al aardig, zoo'n leuken kabouter schroomvallig naar voren te zien ko men om het verplichte nummertje ten beste te geven, of met een vrijmoedigheid, alsof die kleine peuter al avond aan avond in de concertzaal op hst podium had gestaan en ze dan telkens na afloop met grooten ernst het voorgeschreven buiginkje te zien maken. De komst van den gelukkigen kleinen held. Een koetsier, die met zyn rytuig langzaam door ilount street. reed, zette zyn paard wat aan, toen tij Audrey met onzekere' stappen voor zich uit zag Oopen. Toen liij vlak bij haar was, vroeg Ui: „Roj- itiig, juffrouwen hij herhaalde deze vraag met foei volharding on even gelijkmatig als de manier waarop hij adem 'haalde. Ze stond stil' on keek hem verward aan. En weer >egon hy': „Rytuig, juffrouw? Rytuig? Zijn stem en het bestaan van zyn rytuig drongen iu tot haar door. Ze gaf hem haar adres en reed lug naar huis. Even later ging ze langzaam de «rap op, en den sleutel uit haar' beurs halende, deed le do deur open. Ze vond de grootste verwarring. Zo lotte er niet >1). Do vrouw, die dagelijks kwam wprken, was er weemaal gewoesb zonder haar te vinden en was on derden keer teruggekomen mot een vriend (in üe stilte) en een uur later weer verdwenen en ad allés meegenomen wat ze maar dragen kon. tón lade in de schrijftafel' was de aandacht' va,n eze dame ontgaan. Zy' bevatte al datgene wat Audrey kwam zoeken, een gesneden houten doos, jue ze op reis gekocht had. De twee brieven, die Roly haar gegeven had voor Mr. Pemberton en «•ootje lagen or in. Ze waren geen oogenblïk <uifc laar gedachten geweest van ar liet moment, dat liet tot haar doorgedrongen was, dat men haar uet geloofde. Hier lag haar huwelnksacto en al ^oven, die Roly haar geschreven nad vóór hun ïuwelijk en uit Indië. Ze na.rn de doos mee ën fing de trap af. Nauwelijks beneden overviel liaar* ipmeuw een duizeling. De angst, dien zij had ora body Burdon te ontmoeten, was gevolgd door een hevigen schok, toen zij niets kon doen dan wanho pig de handen wringen, omdat men haar niet geloofde. Als verdoofd had zy het huis verlatfen. Haar lichamelijke kracht was verlamd,, evenals zij gehypnotiseerd was geweest door de woorden, die zij .111 gedachten gehoord had,, en waar zij inet een bevetigend „Ja Roly" op geantwoord nad. Het was alsof zy plotseling ontwaakte uit haai* verdoen ring, het duizelde haa.r en ondertussehen voelde zij zoo n hevige pijn, dat ze het bijna niet uit kon houden. Het was haar alsof ze door een periode van onbewustzijn in een toestand geraakte, dien _zij herkende als de voorbode van den dood. Ze wist/ het: <ie dood wachtte haar. Werktuigelijk was ze in het rijtuig gestapt, ze zou een volgenden aanval' van ph'n niet doorstaan Maggie! Als Maggio maar bij haar was! Ze wist het adres niet .in Holloway Road, maar zo wist, dat er tegenover het huis pen slager woonde, die deil naam Utttór droeg. Ze had. hét gezien toen ze er langs kwam. Ze .trachtte liet den koetsier uit de duideu.. Maar de pijn belette haar te spreken. Hij zag in welken toestand zij was, en kwam haastig van den bok om haar te helpen. Hy tilde haar bijna in het rijtuig. Ze hield, zich goed tot hjj weer op den bok zat, toen jammerde zy' het uit.^ De koetsier hield op tegenover het* huis van den slager en zijn paard stond ternauwernood stil of Juffrouw Erps kwam liaar stoep af. Maggié bleef angstig staan in de voordeur. Juffrouw Erps keek .door het raampje, en riep Maggie: „Ik zei je al -wie het was. Gezond en wel hoor,en meteen greep ze de kruk van het portier terwy'1 ze tegeri den koetsier riep: „Wat zit dat portier akelig sty'f dicht," en door het raampje zei ze: „Zoo, ben ie daar weer terug, je hebt ons mooi in den angst laten zitten Toen rukte ze het portier open om zich het volgend oogenblïk verschrikt om te keeren naar Maggie, die achter haar stond.Ze had Audrey zien liggen .haar gezicht aschgrauw, terwy'1' zo kreunde van pijn. Maggie boog zich over haar heen. „Audrey,.... o, ze sterft 1" Zo trachtten nu haar uit het rijtuig te dragen/ De koetsier boog zioh op zij om te kijken en ïjag .Th ff rouw Erps weer te_ voorschijn komen, terwijl ze in hevige verontwaardiging haar vuist tegen hem ba'de rou oude luiaard, je 'hadt ons waarachfc'g wel een3 eeu handje kunnen helpen." Ze droegen Trouwens, al prettig op zichzelf reeds stemt de kleurige, levendige aanblik van een kinderzangklasse, waarvan allen in hun keurigste pakje of jurkje zijn uitgedost, omdat zij al een heusehe uitvoering voor groote menschen zullen geven. Maar een uitvoering was het natuurlijk niét, doch een Openbare Les. zooals we reeds zelden, waarin de leerlingen van mej. Van der Waal nu eens zouden laten hooren, welke vorderingen zij al in den zang en op de piano hadden gemaakt, waardoor het program ma dan ook wel tot 25 nummers was uitgedijd. Maar er zat behoorlijk schot in de afwerking, zoodat wij om elf uur 'toch al het einde hadden. Of neen, ihet einde toch niet, want toen kreeg do juffrouw van haar pianoleerlingen zoowaar een heelen tuil van witte seringen, zooals mej. Annie Stammes er, vóór do pauze, een van de leerlingen der zangklasse voor haar pianobegeleiding gekregen had en mijnbeer Adolfs, die do bloemen overhandigde, maakte me* juffrouw Van der Waal zijn compliment over heit ge hoorde en verklaarde, dat hij over de vorderingen bepaald tevreden was, en dat hij niet anders denken kon of ook de aanwezigen zoudeif dat zijn, waar op de aanwezigen luid applaudiseerden en daarmee was nu toch werkelijk het einde gekomen van deze prettige Les. die voor ouders en kinderen een vrien* delijk feestavondje is geweest» PETTEN1. Door eenige burgers werd het plan gevormd een tooneelclub op te richten, onder leiding van den heer J. P. Geense, hoofd der school alhier. In .studie werd genomen: ,,'t Was maar een loods^, tooneelspel in 5 bedrijven. Dit tooneelstuk is bij velen bekend en al jaren terug door vólle kamers opgevoerd .en zal1 waarschijnlijk nog vele malen worden .uitgekozen. Niet omdat het een gemakkelijk stuk is, integendeel, het is juist zeer moeilijk op te voeren. Het verdient wel ernstige overweging, dit stuk in studie te nemen. Iedere rol vereischt grondige studie en vraagt den ge- heelen persoon. Eerlijk gezegd, toen hefc bekend werd, dat deze club dit stuk had gekozen,is zeker by" velen, die het kenden, de vraag gerezen, of heeft men by" zichzelf gedacht: Als ze hun krachten maar biet overschatten. Zondagavond dan, werd het ten tooneelé ge bracht en het is ten volste gebleken, dat die vrees bngegTond is geweest. De opvoering liet niets te wenschen over. Uitstekend' spel', uitspraak: flink en' duidelijk en allés rolvast, wel' een bewijs van ernstige studio. Ook het tooneel en de costumes hierofor waren tot in de puntjes verzorgd. Ook voor het vlugge afspelen -en^ de korte pauzen een compli ment. Ln van niet één der medespelëtiden kon worden gezegd: ja, die viel af; allen waren goed in hun rol en bleven daarin. Een pluimpje willen we geven aan de werkelijk 15-jarige Herman, maar ook aan den alléén, want al's wij or nog één gingen uitdeelen,deden we allo anderen te kort. De nas .opgeriohto club heeft ons een mooien avond bezorgd en het is wel' aller wensoh, hun het volgende seizoen weder te zien optreden. Audrey nu de stoep op en waren geheelontdaan door haar kermen en ten tweeden male werd zy' in het schoone, goed geluchte, bed gelegd.-Dit'keer. was er geen politie-agent, die haar hielp on Juffrouw Erps hygdo naar adem van inspanning. Toen zij hun last op hot bed hadden neergelegd, begreep zy eerst wat er gebeuren ging. „Er is iets met haar gebeurd," riep ze, ze hebben haar wat aangedaan.....7' „Haal den dokter," riep Maggie. ,Gauw gauw o, mijn God!" Ze deed wat ze kon, terwijl Juffrouw Erps weg was. Ze bad en haar gebed werd in Zooverro ver hoord. dat Audrey haar herkende. „Maggie.....'" en even later: „Ik sterf... vergeef... je me" En terwy'1 de weeën terugkeerden, riep Maggie: „O, neen neen, jij moet mij vergeven, je zult zien, je wordt weer beter." De pijn bodaardo en Audrey begon zacht te praten: „Ik ben naar Lady Bardon geweest." Zo vertelde nu, wat er was voorgevallen en Maggio, die haar gevraagd had zioh toch niet met spreken tevermoeien, luisterde als verpletterd van schrik. Toen de stem langzaam verflauwde, merkte ze het niet eens. 'Juffrouw Erps en de doktor vonden haar geknield bij het bed met vreemde starende oogen. „Er moet iets gebeurd zijn," zei do dokter. ,Zo hebben haar vermoord," riep Maggio. Terwijl hy' over do patiënt heonboog., létte de dokter niet op haar heftige woorden; Maggie voelde, dat do wanhoop van net leed, grootor was dan dio van den haat, dien zich van haar meester gemaakt had., toen ze hoorde hoe zij Audrey bonandeM hadden. Er weerklénk een zachte nieuwe kreet door de kamer: een nieuw loven, gepaard gaande met an dore. een zware ademtocht: het was het leven, dat heenging Steeds langer werden de tusschenpoozen, steeds moeilijker do ademhaling... Luid we.erklonk het 'zachte schreien en het was alsof dit het weg vlietende leven wilde terugroepen, en alsof de ster vende op het punt van hoon te gaan nog eenmaal' het hoofd zou omwenden. Audrey opende de oogen." Het was alsof zij iets vroeg. Maggie boog z'oh over haar heen: „een jon gen, lieveling." Ze scheen te glimlachen vóór zij stierf. HOOFDSTUK VII. Werving van den gelukkigen held. De dag van Audrey's dood werd herdacht aan' twee verschillende .entbijittafels, in verschillende deelen. van Londen op een morgen een korte poos later. In Mount street stond Lady Jane Burdon gereed om over een uur haar intrek te gaan nemen bij haar zusj ter in York, en las in dien tijd aan Lord en Lady Burdon 'n brief vood, dien zij juist uit Indië had ge kregen. Het was een sympathiek schrijven van den officier, die bij Roly was geweest, toen luj sneuvelde. „Zijn laatste woorden waren", las zij met bevende lippen: „Zeg Grootmoeder, dat zij van Audrey moet houden". Ze waren moeilijk te verstaan, maar ik go- loof zeker, dat hij dit zei." Lady Jane Burdon legde den brief neer met een zachten glimlach. „Ik begrijp die woorden niet", zei ze. 'Lord Burdon riep op eens: „Nel, kind wat is er?" Lady Burdon werd overweldigd door de ontroering, die zich bij' deze woorden van haar meester maakte. Zij begreep ze wel: „Ik ben Audrey. Roly's vijbuw." „Het is zoo droevig", zei ze. „zoo vreeselijk neem me niet kwalijk ikEn meteen verliet ze de ka mer. Het was nu twee dagen geleden en ze had ge dacht dat ze die onaangename geschiedenis vergeten kon. Wat nu? En wat had ze gedaan? Het andere ontbijt werd genuttigd in de kamer van Juffrouw Erps, door iemand, die op reis zou gaan. „Niemand", had Juffrouw Erps gezegd, „niemand moet met een leege maag op den trein gaan" en ze had Maggie gedwongen om wat te eten vóór ze naar Klein Le t ham zou terugkeeren. „Ik weet. dat u ver driet hebt, ik hield van haar. van het eerste oogen- blik af. Neem u me niet kwalijk, zei ik tegen haar, ja^dat zei ik. God alleen weet wat ik heb doorge maakt. toen ik een tweeling verloor in éen maand. Maar je moet aan de levenden denken. Ik had mijn oude om voor ze te zorgen en u hebt dit gezegende kind, dat nooit de moederborst heeft gehad, maar de flesch neemt, zooals ik het nog npoit gezien heb.'' Ze hield het „gezegende kind" in haar armen, ter wijl ze stond te praten. „Is 't niet. jou lekker hondje? Ja, dat hen je, je bent een lekker hondje. Je hoeft me niet te antwoorden, hoor, want het is zoo. Een hond je ben je. Je zoudt eens zien wat ik met je deed, als ik je houden mocht. Opeten zou ik je."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 1