AlieiemRitus-
Mratuiit- LaiSinllii
Dinsdag 16 Februari 1926.
69ste Jaargang. No. T794.
Uitgevers i N.V. v.h. THAPMAN Cjj., Schapen.
;»STE BLAD.
Nfc«m
FEUILLETON.
DE GELUKKIGE HELD
Ht blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
uii Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden .\dvor-
[oiitiou nog zooveel mogulijk in hot eerstuitkomend nunmier gepluutst.
POSTREKENING No. 23330.
INT. TELEF. no. 20.
Prlja per 3 maanden £1.05. Losse nummers 0 cent. AD VERTEN*
TIöN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel moer 20 cent (bowij ,-.,
inbegrepen). Grooto lottcrs wordon naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BK3ÏAA* ÜÏT TWBK BLABBN
HEERHUGOWAARD.
Vrijdagavond vergaderde in liefc lokiial van den
leer Rus de afdeeling van de Holl. My. van Land
ouw- Aangezien in deze vergadering- een lezing
worden gehouden door Ir. Huisman. Seor.
Ier Holl. Vlij. van Landbouw, hadden ook belang
eenden vrijen toegang. Wel betreurenswaardig,
est door den heer De Jong, voorzitter, bij 'de
rJiiing wordon geconstateerd, dat de opkomst
iker Ixsneden allo verwachting moest woraen ge-
oemd, hotgecn een bedenkelijk verschijnsel geacht
rerd. Een rioord van hulde en dank werd gewijd
hot adres van den. heer Van Slöofcen, die <24
[jaar do belangen der afd. als seoretaris-penniiig-
te^eter jm> zoo uitstekonde wijze had behartigd.
Int" iderneid werd ook een woord va n welkom
licht tot den spreker, van wiens optreden do
>rzitter hoopte, dat hét trots de goringo opkomst,
jh vruchtdragend zou mogen wezen, daarvoor ook
jkenend op de medewerking van de pers. Stil
staande bij de bestuursv i.> mg, werd den wensen
uitgesproken. dat ook de heer P. Kostelijk weer
spoedig de vergaderingen zou mogen bijwoon.
Do r den heer M. Spaan, secretaris-penningmees
ter der afd. werden vervolgens verschillende inge-
Ikomen stukken ter tafel gebracht, welke hoege
naamd geen' aanleiding gaven tot gedachtenwis-
'leling en deswege voor kennisgeving werden aan-
•enomon.
Do rekening over 1925 door het Bestuur nagezien
en in orde bevonden, werd voorloppig goedgekeurd,
loch zal ten huize van don penningmeester door Q
leden worden nagezien.
Uit het verslag over den gehouden cursus in
...ardenkennis bleek, dat dozo als uitnemend go-
ilangd mag worden beschouwd. De lessen werden
fegeven van 27 Oet. tot .18 Jan.; door slechts één
'ursist was één les gemist door ziekte. De uit-
emendc wy'ze. waarop dezo cursus door den heer
.pmpt was geleid,heeft er zeker veel toe bijgedrag
en de belangstelling levendig te houden. De kos<-
n van den cursus bedroegen voor de afd. f 14.31.
Hierna verkreeg do heor Huisman het woord,
M zou spreken over: „De H. M. van L. al's Vak
organisatie". Spr. was van oordeel dat men over
't algemeenste weinig weet van net werken der
.Maatschappij, zoodat hij wil: trachten door ver-
[schillende mededeelingen die wetenschap te ver
sterken. Met de II. M. van L. zijn verschillende
landbouw-orgaiiisati es vereenigd in het Kon. Ned.
Landbouw Comité, welk comité voor die organi
saties officieel' optreedt. De arbeid van genoemd
•mité geldt dus mede voor onze Maatschappij,
oor ons ^Hoofdbestuur wordt zooveel mogetijk
ntact gezocht met de afdcelingen, vooral waar
Ie laatste 20 jaar door de Regeering wn.t meer
dvies wordt gevraagd bh de H. M. van L, en
rooral by het Kon. Ned. Landbouw-Comité. Hoe-
el niet steeds, hebben die adviezen toch vaak tot
unstige resultaten geleid voor den Landbouw,
aker wellicht nog waren ze aanleiding, waardoor
loogsfc schadelijke regeeringsbesluiten werden voor-
:omen. Met verschillende voorbeelden toonde spr.
an, dri op deze wy'ze in hooge mate de belangen
an den landbouw zijn gediend. Onzerzijds, zegt
worden steeds bezuinigingsmaatregelen der
jeering. welko den landbouw ten zeerste sclia/-
ien. bestreden. Dit is zeker wel noddig, als men
►edenkt, dat op de Staatsbegrooting voor 1926
.slechts 64/100 pet. onder landbouw kan worden
gebracht. Voor grond-onderzoek wordt thans f 2.50
door A. S. M. HUTCHINSON.
18.
HOOFDSTUK VI.
per monster in rekening gebracht, de organisatie
meent dat dit wel kan voor f 1, wil dat a]'fcha.n<Bi
beproeven. Met kracht wordt opgekomen tegen
dusdanige verlaging van het reisoreaiet voor consu
lenten, aat dezen er niet meer op uit kunnen gaan
ter voorlichting van den landbouw. Terloops wyst
spr. er op, welk reuzenbodrag aan suiker-accijns
in de schatkist vloeit, door den bietenbouw alleen
van Zeeland.
De ingestelde commissie-Hofmans zoekt thans
ijverig, hoe voorkomen kan worden, dat de bezuini
ging nog grootere nadoelen brengt. Deze eoinmh>>ie
tracht den weg aan te wijzen, waarop de beschik
bare gelden het beet kunnen worden besteed om
het grootst mogelijk succes te leveren. Veel is
gedaan terzake mond- en klauwzeer en vlekziekte.
Geconstateerd is kunnen worden, dat do verstrek
king van serum een zoet winstje oplevert, alweer
ten nadeele van den landbouw. Trouwens, dit is
hot geval, zegt spr., met geheel den veeartsenijkun-
digen dienst. Aangedrongen is op verbetering van
de vleeschkeiiringsweh ten emde te bereiken,
dat zoo weinig mogelyk vleosch voor de consump
tie verloren gaat.
Gesproken wordt nog over de ziektewet pn het
verbindend stellen van het collectief arbeiders-
contract, welko zaken door het comité ernstig
worden bestudeerd. Steeds is men paraat, waar
handelsverdragen zullen worden gesloten, waarbij
de landbouw ten nauwste betrokken kan Zijn. Met
voorbeelden wordt weer gewezen op behaald suc
ces, ai was voorheen de commissie van advios
samengesteld buiten vertegenwoordigers van land
en tuinbouw. Voor den tuinbouw heeft thans zit
ting de heer Valstar, terwy'1 tengevolge van belan
genstrijd voor den landbouw nog geen vertegen
woordiger is aangewezen. Spr. meent er pok op te
moeten wijzen, dat do II. M. van L. steeds tracht
te kweeken een geest van saamhoorigheid, steeds
tracht den laudbouwstand op te voeren tob hooger.
tn dit verband wijst spr. op verschillende cursus
sen; ten zeorsto wordt bepleit de centrale boekhou
ding voor het bedrijf. Goblekon toch is uit tal van
voorbeelden, dat een goede boekhouding in het
belang der landbouwers is, ook ten aanzien van
belasting. Dit geldt natuurlijk voor hen, die in
dezen den eerlijken weg willen bewandelen, waar
toe steeds door de H. M.van L. wordt opgewekt.
Door spr. wordt deze stelling met een aantal' gecon
troleerde gévallen bewezen. Bij geen goede boek
houding houdt de fiscus zich aan normen, maar
die normen juist, zijn veel' te hoog, zoodat hiertegen
met kracht van argumenten moet worden opgeko
men. Spr. eindigt zijn met volle aandacht gevolgde
rede. met te bepleiten het grooto belang van or
ganisatie, het groote belang ook van versterking
der II. M. van L. Het lidmaatschap is inderdaad
niet duun als men bedenkt^ dat men gratis krijgt
een goed ingericht jaarboekje, een aan steeds hoo-
gere eisohen voldoend vakblad. Hierdoor wordt
feitelijk do contributie der vak-organisatie terug
gebracht tot sléchts f 1.50.
Door den voorzitter wordt spr. onder applaus dor
vergadering een hartelijk woord van dank ge
bracht na het gehoorde betreurt spr. het des te
ineer, dat niet meerderen hiervan nebben gepro
fiteerd. Inderdaad mocht er wel' wat meer belang
stelling worden getoond, in een organisatie, wolko
zoozeer do belangen van landbouw en veeteelt be
hartigt.
By de rondvraag worden nog enkele vragen
gesteld, welke door den spreker worden beantwoord,
groote doos 65 cent
die tevens gelegenheid vindt, mee te deelen, dat
dezer dagen een beroep zal worden gedaan op den
landbouwer voor het verstrekken van hooi en vee
voeder voor de getroffenen door den watersnood.
Hierna sluiting.
ANNA PAULOWNA*
De vierde T.A.G.O._avond is,, al was het nu weer op
een geheel andere wijze dan de vorige, weer een heel
mooie avond geweest. Ditmaal trad de heer Portielje
inspecteur van „Arlis', als spreker op, en wist zijn
gehoor ook nu- weer te boeien, door op zijn talentvolle
wijze een schat van wetenswaardigheden mede te
deelen omtrent het leven van de dieren, die hij zoo
lief heeft. -
Eerst een inleiding die moest dienen, om ons het
verschil en de overeenkomst tusschen dieren en men
seken te leeren kennen, om, ons los te maken van
het wanbegrip dat in 't dier per sé een soort carrica-
tuur van den mensch moet gezien worden en ons vat
baar te maken tot onbevangen bekijken van verschil
lende merkwaardige dieren en dierlevens onder leiding
van een zoo' voortreffelijken en niet genoeg te waar-
deeren gids. f
T^n kregen wij een pracbtcollectie van inderdaad
schitterende lichtbeelden te zien, waaronder zeer
zeldzame opnamen, en daarbij vertelde de heer Por
tielje ons van den bgver allerlei hoogst interessante
en toch zoo heel andere dingen dan wij vroeger ge
leerd hadden en wij hoorden allerlei belangwekkends
omtrent het leven van den zoo zeldzaam1 geworden
roerdomp en lepelaar en zoo ging bet maar door
met nog zoo menig ander merkwaardig dier uit „Ar-
tis". of in de wildernis, waarbij tal van verkeerde
denkbeelden werden weggenomen of vaag in ons
aanwezige begrippen werden verhelderd en versterkt,
zoodat het niet alleen een aangename maar ook
ook hoogst leerzame ^vond is geweest, Jammer
slechts, dat de spreker ditmaal, tengevolge van ver
koudheid, niet al te goed bij stem was, waardoor aan
de achtersten in de zaal mogelijk wel eens iets onL
gaan zal zijn.
Bij, het sluiten deelde do waarnemende voorzitter,
de heer C. Kooiman mee, dat Dinsdag 2 Maart
do heer Alt nog zal komen spreken en dan heeft
T.AjG.O. zijn winterprogramma van 5 avonden weer
afgewerkt.
Na de sluiting der vergadering gaven verschillende
aanwezigen zich bij den heer Portielje als lid op
voor de „Vereeniging tot behoud van natuurmonu
menten in Nederland".
ANNA PAULOWNAj.
Zaterdagavond hield mejuffrouw Annie van der
Waal, „leeraresse", met haar pianoleerlingen, en kin
derzangklasse 'n Openbare Les in. „Veerburg". Na
tuurlijk was er heel wat publiek van ouders en broeiu
tjes en zusjes, en ook veel anderen. Want och, wat
kinderen zoo'n avond doen, is toch altijd leuk en
aardig nietwaar, omdat bet alles nog zoo zonder pre
tentie is, zoo natuurlijk en ongemaniëreerd, zoo vrij
van alle effectbejag. En wat gepresteerd wordt, daar
staan wij, volwassenen, zoo heel anders tegenover
dan wat van ouderen komt. Bij een kind kunnen wij
glimlachen om een vergissing of een uit schuchter
heid voortkomend onhandigheidje, dat wij aan oude
ren niet vergeven zullen. Bij een kind knikken wij
elkaar eens niet 'n blikje van verstandhouding toe,
als wij een helder stemmetje hooren. dat ons al dades.
lijk een kleine toekomstbelofte schijnt, of een num
mertje hooren spelenv dat heusch al wat is. Bij een
kind nemen wij goedmoedig en gaarne reeds den wil
voor de daad.
En wat is het toch eigenlijk ook al aardig, zoo'n
leuken kabouter schroomvallig naar voren te zien ko
men om het verplichte nummertje ten beste te geven,
of met een vrijmoedigheid, alsof die kleine peuter al
avond aan avond in de concertzaal op hst podium
had gestaan en ze dan telkens na afloop met grooten
ernst het voorgeschreven buiginkje te zien maken.
De komst van den gelukkigen kleinen held.
Een koetsier, die met zyn rytuig langzaam door
ilount street. reed, zette zyn paard wat aan, toen
tij Audrey met onzekere' stappen voor zich uit zag
Oopen. Toen liij vlak bij haar was, vroeg Ui: „Roj-
itiig, juffrouwen hij herhaalde deze vraag met
foei volharding on even gelijkmatig als de manier
waarop hij adem 'haalde.
Ze stond stil' on keek hem verward aan. En weer
>egon hy': „Rytuig, juffrouw? Rytuig?
Zijn stem en het bestaan van zyn rytuig drongen
iu tot haar door. Ze gaf hem haar adres en reed
lug naar huis. Even later ging ze langzaam de
«rap op, en den sleutel uit haar' beurs halende, deed
le do deur open.
Ze vond de grootste verwarring. Zo lotte er niet
>1). Do vrouw, die dagelijks kwam wprken, was er
weemaal gewoesb zonder haar te vinden en was
on derden keer teruggekomen mot een vriend (in
üe stilte) en een uur later weer verdwenen en
ad allés meegenomen wat ze maar dragen kon.
tón lade in de schrijftafel' was de aandacht' va,n
eze dame ontgaan. Zy' bevatte al datgene wat
Audrey kwam zoeken, een gesneden houten doos,
jue ze op reis gekocht had. De twee brieven, die
Roly haar gegeven had voor Mr. Pemberton en
«•ootje lagen or in. Ze waren geen oogenblïk <uifc
laar gedachten geweest van ar liet moment, dat
liet tot haar doorgedrongen was, dat men haar
uet geloofde. Hier lag haar huwelnksacto en al
^oven, die Roly haar geschreven nad vóór hun
ïuwelijk en uit Indië. Ze na.rn de doos mee ën
fing de trap af. Nauwelijks beneden overviel liaar*
ipmeuw een duizeling. De angst, dien zij had ora
body Burdon te ontmoeten, was gevolgd door een
hevigen schok, toen zij niets kon doen dan wanho
pig de handen wringen, omdat men haar niet
geloofde. Als verdoofd had zy het huis verlatfen.
Haar lichamelijke kracht was verlamd,, evenals zij
gehypnotiseerd was geweest door de woorden, die
zij .111 gedachten gehoord had,, en waar zij inet een
bevetigend „Ja Roly" op geantwoord nad. Het
was alsof zy plotseling ontwaakte uit haai* verdoen
ring, het duizelde haa.r en ondertussehen voelde zij
zoo n hevige pijn, dat ze het bijna niet uit kon
houden. Het was haar alsof ze door een periode
van onbewustzijn in een toestand geraakte, dien _zij
herkende als de voorbode van den dood. Ze wist/
het: <ie dood wachtte haar. Werktuigelijk was ze
in het rijtuig gestapt, ze zou een volgenden aanval'
van ph'n niet doorstaan Maggie! Als Maggio
maar bij haar was! Ze wist het adres niet .in
Holloway Road, maar zo wist, dat er tegenover
het huis pen slager woonde, die deil naam Utttór
droeg. Ze had. hét gezien toen ze er langs kwam. Ze
.trachtte liet den koetsier uit de duideu.. Maar de
pijn belette haar te spreken. Hij zag in welken
toestand zij was, en kwam haastig van den bok
om haar te helpen. Hy tilde haar bijna in het
rijtuig. Ze hield, zich goed tot hjj weer op den
bok zat, toen jammerde zy' het uit.^
De koetsier hield op tegenover het* huis van den
slager en zijn paard stond ternauwernood stil of
Juffrouw Erps kwam liaar stoep af. Maggié bleef
angstig staan in de voordeur. Juffrouw Erps keek
.door het raampje, en riep Maggie: „Ik zei
je al -wie het was. Gezond en wel hoor,en meteen
greep ze de kruk van het portier terwy'1 ze tegeri
den koetsier riep: „Wat zit dat portier akelig
sty'f dicht," en door het raampje zei ze: „Zoo, ben
ie daar weer terug, je hebt ons mooi in den angst
laten zitten Toen rukte ze het portier open om
zich het volgend oogenblïk verschrikt om te keeren
naar Maggie, die achter haar stond.Ze had Audrey
zien liggen .haar gezicht aschgrauw, terwy'1' zo
kreunde van pijn.
Maggie boog zich over haar heen. „Audrey,.... o,
ze sterft 1"
Zo trachtten nu haar uit het rijtuig te dragen/
De koetsier boog zioh op zij om te kijken en ïjag
.Th ff rouw Erps weer te_ voorschijn komen, terwijl ze
in hevige verontwaardiging haar vuist tegen hem
ba'de rou oude luiaard, je 'hadt ons waarachfc'g
wel een3 eeu handje kunnen helpen." Ze droegen
Trouwens, al prettig op zichzelf reeds stemt de
kleurige, levendige aanblik van een kinderzangklasse,
waarvan allen in hun keurigste pakje of jurkje zijn
uitgedost, omdat zij al een heusehe uitvoering voor
groote menschen zullen geven.
Maar een uitvoering was het natuurlijk niét, doch
een Openbare Les. zooals we reeds zelden, waarin de
leerlingen van mej. Van der Waal nu eens zouden
laten hooren, welke vorderingen zij al in den zang en
op de piano hadden gemaakt, waardoor het program
ma dan ook wel tot 25 nummers was uitgedijd. Maar
er zat behoorlijk schot in de afwerking, zoodat wij
om elf uur 'toch al het einde hadden. Of neen, ihet
einde toch niet, want toen kreeg do juffrouw van
haar pianoleerlingen zoowaar een heelen tuil van
witte seringen, zooals mej. Annie Stammes er, vóór do
pauze, een van de leerlingen der zangklasse voor
haar pianobegeleiding gekregen had en mijnbeer
Adolfs, die do bloemen overhandigde, maakte me*
juffrouw Van der Waal zijn compliment over heit ge
hoorde en verklaarde, dat hij over de vorderingen
bepaald tevreden was, en dat hij niet anders denken
kon of ook de aanwezigen zoudeif dat zijn, waar
op de aanwezigen luid applaudiseerden en daarmee
was nu toch werkelijk het einde gekomen van deze
prettige Les. die voor ouders en kinderen een vrien*
delijk feestavondje is geweest»
PETTEN1.
Door eenige burgers werd het plan gevormd een
tooneelclub op te richten, onder leiding van den
heer J. P. Geense, hoofd der school alhier.
In .studie werd genomen: ,,'t Was maar een
loods^, tooneelspel in 5 bedrijven. Dit tooneelstuk
is bij velen bekend en al jaren terug door vólle
kamers opgevoerd .en zal1 waarschijnlijk nog vele
malen worden .uitgekozen. Niet omdat het een
gemakkelijk stuk is, integendeel, het is juist zeer
moeilijk op te voeren. Het verdient wel ernstige
overweging, dit stuk in studie te nemen. Iedere
rol vereischt grondige studie en vraagt den ge-
heelen persoon. Eerlijk gezegd, toen hefc bekend
werd, dat deze club dit stuk had gekozen,is zeker
by" velen, die het kenden, de vraag gerezen, of heeft
men by" zichzelf gedacht: Als ze hun krachten maar
biet overschatten.
Zondagavond dan, werd het ten tooneelé ge
bracht en het is ten volste gebleken, dat die vrees
bngegTond is geweest. De opvoering liet niets te
wenschen over. Uitstekend' spel', uitspraak: flink
en' duidelijk en allés rolvast, wel' een bewijs van
ernstige studio. Ook het tooneel en de costumes
hierofor waren tot in de puntjes verzorgd. Ook voor
het vlugge afspelen -en^ de korte pauzen een compli
ment. Ln van niet één der medespelëtiden kon
worden gezegd: ja, die viel af; allen waren goed
in hun rol en bleven daarin.
Een pluimpje willen we geven aan de werkelijk
15-jarige Herman, maar ook aan den alléén, want
al's wij or nog één gingen uitdeelen,deden we allo
anderen te kort.
De nas .opgeriohto club heeft ons een mooien
avond bezorgd en het is wel' aller wensoh, hun het
volgende seizoen weder te zien optreden.
Audrey nu de stoep op en waren geheelontdaan door
haar kermen en ten tweeden male werd zy' in het
schoone, goed geluchte, bed gelegd.-Dit'keer. was
er geen politie-agent, die haar hielp on Juffrouw
Erps hygdo naar adem van inspanning. Toen zij
hun last op hot bed hadden neergelegd, begreep
zy eerst wat er gebeuren ging.
„Er is iets met haar gebeurd," riep ze, ze hebben
haar wat aangedaan.....7'
„Haal den dokter," riep Maggie. ,Gauw gauw
o, mijn God!"
Ze deed wat ze kon, terwijl Juffrouw Erps weg
was. Ze bad en haar gebed werd in Zooverro ver
hoord. dat Audrey haar herkende. „Maggie.....'" en
even later: „Ik sterf... vergeef... je me" En terwy'1
de weeën terugkeerden, riep Maggie: „O, neen
neen, jij moet mij vergeven, je zult zien, je wordt
weer beter."
De pijn bodaardo en Audrey begon zacht te
praten: „Ik ben naar Lady Bardon geweest."
Zo vertelde nu, wat er was voorgevallen en Maggio,
die haar gevraagd had zioh toch niet met spreken
tevermoeien, luisterde als verpletterd van schrik.
Toen de stem langzaam verflauwde, merkte ze het
niet eens. 'Juffrouw Erps en de doktor vonden
haar geknield bij het bed met vreemde starende
oogen.
„Er moet iets gebeurd zijn," zei do dokter.
,Zo hebben haar vermoord," riep Maggio. Terwijl
hy' over do patiënt heonboog., létte de dokter
niet op haar heftige woorden; Maggie voelde, dat
do wanhoop van net leed, grootor was dan dio
van den haat, dien zich van haar meester gemaakt
had., toen ze hoorde hoe zij Audrey bonandeM
hadden.
Er weerklénk een zachte nieuwe kreet door de
kamer: een nieuw loven, gepaard gaande met an
dore. een zware ademtocht: het was het leven,
dat heenging
Steeds langer werden de tusschenpoozen, steeds
moeilijker do ademhaling... Luid we.erklonk het
'zachte schreien en het was alsof dit het weg
vlietende leven wilde terugroepen, en alsof de ster
vende op het punt van hoon te gaan nog eenmaal'
het hoofd zou omwenden.
Audrey opende de oogen." Het was alsof zij iets
vroeg. Maggie boog z'oh over haar heen: „een jon
gen, lieveling." Ze scheen te glimlachen vóór zij
stierf.
HOOFDSTUK VII.
Werving van den gelukkigen held.
De dag van Audrey's dood werd herdacht aan' twee
verschillende .entbijittafels, in verschillende deelen.
van Londen op een morgen een korte poos later. In
Mount street stond Lady Jane Burdon gereed om
over een uur haar intrek te gaan nemen bij haar zusj
ter in York, en las in dien tijd aan Lord en Lady
Burdon 'n brief vood, dien zij juist uit Indië had ge
kregen. Het was een sympathiek schrijven van den
officier, die bij Roly was geweest, toen luj sneuvelde.
„Zijn laatste woorden waren", las zij met bevende
lippen: „Zeg Grootmoeder, dat zij van Audrey moet
houden". Ze waren moeilijk te verstaan, maar ik go-
loof zeker, dat hij dit zei."
Lady Jane Burdon legde den brief neer met een
zachten glimlach.
„Ik begrijp die woorden niet", zei ze.
'Lord Burdon riep op eens: „Nel, kind wat is er?"
Lady Burdon werd overweldigd door de ontroering,
die zich bij' deze woorden van haar meester maakte.
Zij begreep ze wel: „Ik ben Audrey. Roly's vijbuw."
„Het is zoo droevig", zei ze. „zoo vreeselijk neem
me niet kwalijk ikEn meteen verliet ze de ka
mer. Het was nu twee dagen geleden en ze had ge
dacht dat ze die onaangename geschiedenis vergeten
kon. Wat nu? En wat had ze gedaan?
Het andere ontbijt werd genuttigd in de kamer
van Juffrouw Erps, door iemand, die op reis zou gaan.
„Niemand", had Juffrouw Erps gezegd, „niemand
moet met een leege maag op den trein gaan" en ze
had Maggie gedwongen om wat te eten vóór ze naar
Klein Le t ham zou terugkeeren. „Ik weet. dat u ver
driet hebt, ik hield van haar. van het eerste oogen-
blik af. Neem u me niet kwalijk, zei ik tegen haar,
ja^dat zei ik. God alleen weet wat ik heb doorge
maakt. toen ik een tweeling verloor in éen maand.
Maar je moet aan de levenden denken. Ik had mijn
oude om voor ze te zorgen en u hebt dit gezegende
kind, dat nooit de moederborst heeft gehad, maar de
flesch neemt, zooals ik het nog npoit gezien heb.''
Ze hield het „gezegende kind" in haar armen, ter
wijl ze stond te praten. „Is 't niet. jou lekker hondje?
Ja, dat hen je, je bent een lekker hondje. Je hoeft me
niet te antwoorden, hoor, want het is zoo. Een hond
je ben je. Je zoudt eens zien wat ik met je deed, als
ik je houden mocht. Opeten zou ik je."