r
De Wereld der Vrouw
ROMMELKRUID.
Even Lachen.
Nuttige Wenken.
AFGETROEFD.
Hij: Dat de pagekop zoo algemeen Is geworden, is
natuurlijk alleen het werk van de kappers.
Zij: En dat de kappers dit doen, dat is weer de
schuld van de mannen, omdat de meesten tegen
woordig zich zeiven scheren en een kalen kop heb
ben.
OOK EEN GROOT MEESTER.
Rubens was zulk een groot meester, dat hij met
één enkelen penseelstreek een lachend kinderge
zicht in een schreiend wist om te zetten.
Dat kunstwerk deed mijn vroegere onderwij
zer met een gewone stok.
DAT WAS TE BEGRIJPEN.
Is die oude kelner ook nog in het valscherm ge
sprongen?
Ja, eerst dorst hij niet, maar toen riep een van
de brandweer: „Aannemen!" en toen sprong hij
spontaan naar beneden.
DAT WAS ERGER.
Bertje: „Boe, boe! Ik heb poes z'n schoteltje ge
broken!"
Moeder: „Dat is niet erg, kleine vent. we zullen
voor poes wel een nieuw schoteltje koopen. Hoe
kwam het?
Bertje: „Ik hamerde d'r op met Vader z'n hor
logé."
DE AUTO DIE NIET WILDE PAKKEN.
,Wees toch voorzichtig, mannie, denk er om dat je
Erik z'n locomotief ook al te vast opgedraaid hebt!
DAT WAS TOCH WEL HEEL ERG!
Toen de nieuwe recruten gemonsterd werden, ont
stak de sergeant-instructeur in hevige woede tegen
een van de manschappen.
„Zeg 's, ..Pummelman", bulderde hij, „je bederft
het gelid met die strijkijzers van jou. Haal ze dade
lijk in, kerel, en zet ze in de rij."
Pummelman was in zijn waardigheid gekwetst.
„Serzjant", zei hij. „dat zijn de mijne niet; ze ben
nen van Jochems in de rij achter me11.
IN DEN SCHEERWINKEL.
„Waarom hebben jelui hier alleen maar kran
ten waarin berichten 9taan van afschuwelijke mis
daden?"
„Daar rijzen de klanten hun haren van te berge
dan knippen ze makkelijk."
dig gemaakt welke het was, went ik niet Tr.c»r
on hij word gestraft met het aaneen naaien van
de oogleden. Hoo dit wreede proces zich zal hob-
ben afgespeeld, laat zich denken; want dat inon er
geen operatienaald voorgebrulkte, behoeft geen be
toog. Later werden de oogleden weer opengesned
llii droeg een grooten donkeren hoornen bril, in de
eerste plaats ter bescherming van zijn oogen en
verder, opdat men zijn verminkte oogen niet zou
kunnen zien.
Een ander geval vermeldt Thornton in zijn boek:
Notes from an Afghan scrap book:
Op dog word bfj Emir Abdoer Rohman
'n bakker voorgeleid, dio te licht brood had ver
kocht. Dien dag was du Emir juist ln een goed hu
meur; hij schold don bakker een bedrieger en zeide
vervolgens tot hem: „Geen mensch kan in het le
ven vooruitkomen, wanneer hij niet eerlijk is. Ga en
werk zooals de Koran het voorschrijft!"
E enpaar weken later werd dezelfde man op
nieuw voor den koning geleid; hij was aangeklaagd
wegens hetzelfde vergrijp. Deze keer zeide de
Emir:
-—Je bent niet alleen een bedrieger, maar een
KLEINE BIJZONDERHEDEN
Tö Berlijn zijn in 1925 totaal 11156 verkeersonge
vallen voorgekomen, waarbij 143 personen gedood
en 4929 gewond werden.
Een professor aan de universiteit te "Chicago heeft
uitgemaakt, dat de stenografie reeds bekend was 155
jaar vóór Christus.
- I
Men schat dat er alleen in de de Vereenigde Staten
4 a 800.000 ton staal door roest verloren gaat elk
jaar.
schurk! Ja betaalt 3000 ropyen (een ropy li ongeveer
118), 3000 annas en 3000 pais (ongeveer 3000 gul-
den). Deze straf zal zoo ornstig voor Je zijn. dat J8
nooit moer voor mij behoeft to verschijnen.
Eenige maanden later evenwel werd do man des
ondanks opnieuw voor den Emir geleld. Toen ecb-
ter was Abdoer Rahman in sombere stemming. Hij
zeide:
Kom eens hier, vriend, jij bent bakker, niet.
waar?
Jawel, sa-bib.
En je brooden hebben niet de voorgeschreven
maat.
Nee sahib.
Nu dan moet er in jo oven te veel plaats zij]
en opgewonden riep de Emir:
Breng hem weg en bakt hem in zijn eigen ovei
Dit bevel werd onmiddellijk uitgevoerd.
Toen ik op een avond, thuiskwam, hoorde ik, d(
een van de Italianen, die in staatsdienst was,
Afghaanschen politieagent had doodgeschoten. Wol
gens een klein vergrijp sommigen zeiden, dat hl
een postbode een oorvijg had gegeven, anderen dat]
hij een tongarijder zijn geld had geweigerd te geven,
j daar hij het te hoog vond zou hij door politie-!
agenten naar den Kotwali den commissaris van
po'itie worden gebracht. Piperncf zoo heette de
Italiaan wilde zich echter niet als een misdai
ger door de stad laten leiden en weigerde mede
gaan. Toen de politiemannen hem daarop wilden
I vastgrijpen, rukte hij los en sloot zich op in zijn ka-
mer. Daarop probeerden zij het huis te bestormen.
In zijn opwinding schoot IPiperno nu door de hou
ten deur, die de politiemannen met hun bajonetten
wilden openbreken en trof daarbij een hunner doo-
delijk. Daarop forceerden de anderen de deur en
I sleepten den Italiaan naar het politiebureau. Hij
(werd nu eerst in een donkere gevangenis gezet en
na lange onderhandelingen 4er dood veroordeeld.
Men deed een beroep op hoogere instanties, maar
deze bevestigden het vonnis.
Op oen ochtend kwamen onze bedienden vertellen,
dat de Italiaan werd gesteenigd, of zij er heen moch
ten en het schouwspel bekijken. Doch de uitvoering
van het vonnis werd uitgesteld. Eén middel was er
nog om het ergste te voorkomen. Men kon dei
„moordenaar" loskoopen. Het gebruikelijke losgeli
bedraagt ongeveer 7000 a 10.000 ropyen 3400 a
gulden) en tenslotte gelukte het ook, voor de soral
van 45000 ropyen (7200 gulden) de politiemannen er]
I toe te brengen van het bloed van den Italiaan af té
zien.
'g I
I
erin.
to
In Achter-Indië zijn bijen, die honigraten bouwen,
\an meer dan 4 meter hoog.
Van het afvalproduct van kunstzijde maakt men
een nieuw garen, dat zoo zacht aanvoelt als echte
lamswol.
Bfj 51 van de honderd mannen is de rechterarm
sterker dan de linker, hij 33 is de linkerarm sterker
en bij 16 zijn ze beide even sterk.
Er worden in Eneeland nog 10.000 gewonden ver
pleegd u:t den wereldoorlog 19141918.
Te Londen zijn 341500 telefoonabonné's.
Te Londen zijn van de practiseerende dokters on
geveer 12 percent vrouwen.
PARIJSCHE MODE.
Het strakke jumper-japonnetje van deze teekening
lis gemaakt van een lichte kleur kasha, welke kleur
z ch herhaalt in den kleinen vilten hoed. De rok is in
het front sterk geplooid hetgeen vooral bij het loo-
Ipen zeer flatteus staat. De garneering bestaat uit
i rips van een contrasteerende kleur.
Een knippatroon kan men verkrijgen in de maten
42, 44. 46 en 48. Kosten 85 cents. Nummer 326a.
De andere japon van zacht groene rips heeft een
bolero-front en een gladden rug. Het vestje en de
manchetten zijn van beige crêpe-de-chine. In het
front van deji rok zijn twee stolpplooien aange
bracht.
Een knip-patroon is verkrijgbaar onder nummer
327a, in de maten 42, 44, 46 en 48. Kosten 85 cents.
Een olifant heeft slechts acht tanden.
M.
IN AFGHANISTAN.
Dr. Emil Trinkler, een voortreffelijk kenner van
de Aziatische landen heeft een interessant boek ge
publiceerd „Dwars door Afghanistan naar Indië".
Hier een stukje uit dit belangwekkend werk:
Verschrikkelijk zijn in het algemeen alle straf
fen, die in Afghanistan worden toegepast. Roovers
en dieven worden de hand afgehakt en de arm
daarna in kokende olie gestoken. De doodstraf wordt
door ophanging voltrokken of door den delinquent
voor het kanon te binden. Van ons huis uit zagen
wij een vlakken heuvel, die zich achter de ark ver
heft. Daar vonden de executies plaats. Een reusach
tige menschenmenigte kwam dan toestroomen, om
het bloedige schouwspel bij te wonen. Op een mid
dag werd een groot aantal veroordeelden afgepaaakt.
Kanonschot na kanonschot weerklonk. Een van mijn
vrienden, die juist den berg voorbijreed, zag toeval
lig, dat stukken van het lichaam in de lucht werden
geslingerd. Voor het overige is het niet ongevaarlijk,
zich in de buurt op te houden.
In Kandahar moet het zijn voorgekomen, dat een
man, die bij de uitvoering van het vonnis tegen
woordig was, door den losgerukten arm van den
veroordeelde dermate getroffen werd dat hij terstond
dood was. Ook de doodstraf door steeniging is nog
niet afgeschaft. Verleden jaar werden verscheidene
personen op deze wijze afgemaakt. Wreed waren de
straffen, die de vroegere emirs toepasten. Een paar
voorbeelden mogen dit toelichten.
Wij hadden in Kaboel een grooten stal gehuurd,
die het eigendom was van een ouden Afghaan. Hij
had zich vroeger aan een of andere misdaad schul-
MOEDERS EN HAAR KINDEREN.
Voor hetwasschen.
Een moeder zegt:
„Ik spaar mijzelf veel moeite en last TJij het wer
ken,- door een heel klein emaille emmertje te gebrui
ken met een doorgezaagd hengsel. Dit emmertje ge
bruik ik vooral bij de kinderwasch, aangezien ik er
dan gemakkelijk de kleine stukjes in- kan doen. Het
hangt aan de drooglijnen en ik neem er telkens de
op te hangen stukken uit, ondertusschen het emmer
tje steeds voortschuivend. Dit bespaart mij het aan
houdende en vermoeiende bukken."
EEN GOEDKOOPE VLOERVERF.
Een goede en weinig kostbare kleurselsoort voor
vloeren kan men aanmaken met behulp van per-
mangaan van potasch en wel in een verhouding van
een goede honderd gram permangaan op een liter
warm water. Het opbrengen geschiedt op de gewone
wijze met een patten borstel, waarbij men slechts
te zorgen heeft, dat de vloer van tevoren terdege
gereinigd is en vootsI tusschen de kieren geen stof
meer bevat. In den regel zal men twee lagen over
elkaar moeten aanbrengen. Het verdient ook aan
beveling om later de geheele oppervlakte met blanke
vernis te behandelen of te polijsten met bijenwas en
terpentijn.
J
HET SCHOONMAKEN VAN BEHANGSEL.
Bij de jaarlijksche groote schoonmaak bepalen
zich de meeste vrouwen tot het gebruik van ragebol
of zachten borstel als het de behangen muren be
treft, Toch is dit niet verstandig, want er zijn ver
schillende eenvoudige manieren bekend, om ook het
muurpapier ee'n goede beurt te geven. Een daarvan
is de volgende. Men neemt een stuk oudbakken
brood (dat echter nog niet te hard mag zijn) en
daarvan snijdt men een korst al'. Dit stuk brood in
de hand houdend wrijft men nu zorgvuldig en
goed langs het papier, d.w.z. mèt den binnenkant
van het brood. Nadat men op deze wijze een stuk
van den muur bewerkt heeft, zal het brood vuil ge-
worden zijn. Dan snijdt men er een dunne snede af
en gaat met het overblijvende stuk weer verder. Het
is het beste om telkens een stuk behangsel geheel
schoon te maken en dan verder te gaan, in plaats
van de geheele oppervlakte een paar keeren te be
handelen.
Een tweede manier, welke ook zeer goed is, volgt
hier. Menheémt een stuk roggebrood* waarvan men
de korsten wegsnijdt. Daarna laat men het brood in
een kom met ammonia zinken. Het moet na eenige
oogenblikken zoo met de vloeistof doordrenkt zijn,
dat men het door kneden in de handen tot een stevi-
gen bal verwerken kan. Met dezen bal wrijft men nu
over het behangsel, d.w.z. niet te krachtig. Wordt na
een poosje het brood aan <i. gebruikte zijde vuil,
dan kneedt men het,weer net zoo lang tot een schoon
plekje boven komt, waarna de bewerking wederom
kan worden voortgezet. Het papier zal door dezé wij
ze van doen zeer mooi opfrisschen.
Nog èen derde ma nier bestaat hierin, dat men
een deegje maakt van grove bloem met water. Men
kneedt dit deeg net zoo lang, tot het hard is, waarna
men de muren behandeld volgeüs de hoven omschre
ven wijze.
VETVLEKKEN OP HET BEHANGSEL.
Vetvlekken, op het behangsel, dat in de keuken of
kinderkamer nog al eens voorkomt, verwijdert men
op de volgende wijze. M'on legt over de gevlekte
plaatsen een stuk ruw grauw pakpapier, terwijl men
er met een heet strijkijzer over gaat. Verschillend»
malen zal men een schoon stukje papier moeten ge
bruiken, om tenslotte te bereiken dat de vlekken
weggetrokken zijn.
Mocht het geval zich voordoen, dat ergens de kleur
van het behangsel gelijk met de vlekken verdwenen
lis. dan kan men dit in den regel zeer goed ophalen,
Idoor een weinig waterverf te gebruiken. Eerst verft
men natuurlijk het dessin en daarna stipt men met
de punt van het penseel den ondergrond.
EEN PAASCHGEWOONTE.
In Ludge, een klein stadje in Pyrmont, bestaat
sinds jaar en dag de gewoonte het Paaschvuur te
vervangen door groote brandende wielen van den
hooggelegen burcht langs den bergweg omlaag te la
ten rollen.
Den avond van den eersten Paaschdag heeft dat
plaats, on het moet een prachtig gezicht zijn om ze
als rollende brandstapels door de duisternis te zien
voortbewegen.
De wielen zijn door spaken in vier takken ver
deeld, door de naaf steekt men een dennetak, ter
wijl de vier vakkon worden opgevuld met 9t,roo,
rijshout on werk. Dan worden de wielen Ttnrt een,
licht brandbare stof overgoten.
De honderden vonkende stroowisschen maken
dan, dat de berg er uitziet als bezaaid met dwaal
lichtjes.
Als het wiel, heneden en dood geloopen is, gaan de
kinderen gauw het vuur b'.usschen om de wielen te
sparen. Toch moeten er ongeveer om de zes jaar
nieuwe gemaakt worden.
Zijn ze mooi omlaag gekomen, dan belooft dat,
volgens het volksgeloof, een goed jaar; gelukkig da-
gene op wiens akker een wiel blijft liggen, want
hij vooral kan op een prachtigen oogst rekenen.
NIEUWE KLEEREN MET PASCHEN.
Er bestaat een oud bijgeloof, volgens hetwelk
iedereen or> Paaschdag iets nieuws moet aan hebben
of hij zal in hét aangevangen jaar niet gelukkig
ziin. Een ander volksgeloof wil, dat. als aan deze
voorwaarde niet - voldaan is, do vogelen iemands
kleeren waarschijnlijk zullen bederven. Hierop
wordt gezinspeeld in „Poor Robin":
„At Easter let your clothes be new,
Or else be sure you will it rue".
>1.
ai
aa
au
De oorsprong van dit bijgeloof is niet moeilijk op
te sporen; het feest der Opstanding van Christus
\\erd vanouds als he beeld van de begrafenis van den
zonde als het beeld van de begrafenis xan den
ouden en der opstandig van den nieuwen mensch l
aangemerkt, die naar God geschapen is in ware
gerechtigheid en heiligheid. Vandaar dat het Paascii
feest vooral in de Westersche Kerk en na de
Kerkvergadering te Macon in Gallië (585) ook be- a
stemd werd tot de bediening van den doop aan de
catechumenen, welke bediening door vele plechtig
heden werd vooraf gegaan en gevolgd, die alle sym
bolen waren, dat de gedoopte het rijk der ongerech
tigheid vaarwel zeggen en zich geheel aan Christus
verbinden moest.
Daartoe behoorde ook, dat de doopelingen een wit
gewaad van linnen, het mystiek kleed of hét kleed
van Christus genoemd, ontvingen, en zij, die het
droegen, heetten de in het wit gckleeden, de sneeuw
witte kudde of het blanke leger.
„Vanwaar het gebruik zijn oorsprong norn, is
onzeker", zegt prof. W. Moll. „Waarschijnlijk werd
het ontleend aan de bij de oude volken zoo alge-
meene gewoonte om bij bijzondere gelegenheden
witte kleederen te dragen als een teeken van
vreugde. Bij de overgave van dit kleed hield men
deze of soortgelijke toespraak: „Ontvang dit witte
en onbesmette gewaad en draag het zonder bezoe
deling voor den rechterstoel van onzen Heere Je
zus Christus, opdat gij het eeuwige leven hebt,
Amen". Het was een welgekozen symbool van de
verplichting der gedoopten om altijd in reinheid te
wandelen en werd in de Westersche Kerk geduren
de acht dagen door hen gedragen".
Hoogst waarschijnlijk is het gebruik om zich mot
Paschen witte kleederen aan te schaffen ook dooreo-
diongen tot de oudere gemeenteleden, da«r toch
ook voor hen het feest der Opstanding het beeld der
reiniging des harten was en heeft het zich eindelijk
