Alieiesi Misnws-
Atattitit- luilin
FERRARA.
DE GELUKKIGE HELD
bij HIS WILMS,
Woensdag 12 Mei 1926.
Janrgnog. No. 7842.
Ultgevursi N.V. v.h. TCAPMAN Co., Behagen.
Eerste Blad.
Feuilleton.
Koopt Uw Sigaar, Sigaret of
Ansichtkaart tijdens dè
FEESTEN te WIERINGEN
ïeb-
ide
«I
dai
pit blad vorachljnt viermaal por week: Dingdag, Woensdag, Donder
de en Zulordag. BIJ inzending tot morgeus 8 uur, worden Advor-
1 um/J6u nog zooveel luogulljk In hot oorstuitkomend nummor geplauUit.
POSTftttKiiNlNG No. 23830.
INT. TRLBJ. no. 20.
Prijs por 8 maanden fl.Go. Losse nummors 6 cont.. ADVERTilN-
TleN van 1 tot 5 rogela 1.10, iadore rogcl nieoi: 00 cent (bowljt
inbegrepen). Groots letters worden muuj plaatsruimte bonokond.
<en,
Zoo
ion
wee
■i!
lier
lec.
:en-
ocl-
den
rrij.
een
ans
En-
t te
den
am-
ruit
nog
ling
Me
tie
toe-
leel
ei
DIT NÜMMKB BK3TAA.T ÜXT TWBB BLADEN.
era
eef
en
Ta
•ch-
ingj
;iW-
itb'
ge-,
Wanneer men Ferrara binnenkomt, bemerkt men
al dadelijk, dat het wel en wee van deze stad
indertijd geheel verbonden was met dat van de
familie d'Üsto
ilet geslacht Esto regeerde in Ferrara en omge
ving van 1060 tot 1597 en in dien tijd kon Fer
rara zich beroemen een der welvarendste plaatsen
van Italië te zijn.
Het telde toen ruim 100.000inwoners, terwijl
het nu nog geen 35.000 haalt.
Het groot» kasteel van de d'Eate's staat aan den
ingang van de .stad, wanneer U van het station
komt, hot staat daar als een middeleeuwsohe burcht,
trotsch, groot, sterk, de grachten zijn nog vol
water, de ophaalbrug jó nog in tact, maar xeeda
ruim drie ©ouwen lang is het slot onbewoond.
Het herinnert nog aan grootheid, doch aan
vergane grootheid.
Hoe geheel anders zal het hier geweest zijn,
toen dit kasteel in het laaust der 14e eeuw vol
tooid was.
Omtrent de stichting van Ferrara is niets hauw-
keurigs bekend, doch met vrij groote zekerheid mag
men aannemen, 'dat hier een nederzetting der
Esfcruskors geweest. Ook weet men, dat Attila hier
verblijf gehouden heeft. In 565 werd Ferrara door
den lieer van Ravenna versterkt, later verdedigdon
de Longobarden de plaats tevergeefs tegen Karei1
den Groote, die hun laatsten koning, DesiderïusA
verdreef en Ferrara aan den Paus schonk. Door
Paus Jobannes XV werd de stad beleend aan een
neef van Keizer Otto, aan den markies Tealdo
van Canossa.
Ten slotte wist de .familie Este, een der oudstq
geslachten van Italië, zich van de macht over de
itad en omgeving meester te maken, steeds meer
>roidde zij die macht over de omgeving uit, tot
dat in do 16e eeuw zoowel het Huis d'Este als het
Hertogdom Ferrara tot de bloeiendste van Italië
behoorden.
Van do d Estes wordt gozegd, dat Zr grootor
■diplomaten dan veldheeren waren en het lijdt geen
twijfel of zij hebben kans gezien neutraal te blijven,
in dagen, toon andere vorsten van Italië steeds
in krijg gemoeid waren. Veelal wisten zij dan par
tijen bij elkaar to brengen en werden dan voor
hun goede diensten met geld en goed beloood.
Reeds onder Nicolaas ÏI (1338'88) brak voor
Ferrara een gouden tijdperk aan. Niet alleen door
rijkdom aan macht, aan geld, aan bezit, muntte
Ferrara uit, doch buitendien door rijkdom aan
geest, kunst en wetenschap.
Ruim twee eeuwen lang is dan zoo doorgegaan,
met het gevolg, dat Ferrara een naam kreeg, die
heden ten dage den weetgierige, en den kunst
zinnige als een gulden naam in de ooren klinkt.
Heeft niet reeds de genoemde Nicolaas den
grooten Petrarca' hospitaliteit verleend, werd niet
door Albertus V, (18471393) de Universiteit van
Ferrara gesticht, waaraan later o.a. de beroemde
Lodovioo Ariosto (14741533), de wijsgeer-diohter,
verbonden was.
Nicolaas III (18831441) protegeerde zoowel den
humanist Guorino da Verona, als Pisaméllio.
Wy moeten denken aan den dichter/humanist Le-
oncflo en aan den hertog Borso, die zoo veel' bij
XX)
de
6L
door A. 5. M. HUTCHINSON.
Ja, ze had vaeantie gehad, maar niet lang ge
noeg om zich los to maken, ze had gedwaald tus
schen haar bloemen, maar 's nachts was zij weer
huiswaarts gekoerd. Nu klopte de vriend met wien
ze gespeeld had aan haar cel. Ze kon hem zien
en zich verdiepen in herinneringen, maar ontvluch;
ten kon ze niet. Dadelijk na die maanden ,dat zij
samen waren geweest ©n in elk geval na Rollo's
vertrek, waren haar oogen geopend voor wat ze
lang vaag voor zich gezien had. Duidelijk had ze
het doel en het begrensde van haar opvoeding
beseft. Zo wist waar het toe leiden zou en lijdelijk
had ze dat einde aanvaard. Maar hoe hem dat te
zeggen? Hoe hem te verklaren wat zij zelf ternau
wernood begreep. Ze keek over het dal, waarop
roeds do schaduw van den avond viel. Ze hoorde hoe
de wind loeide om hen heen, en boven dat geraas
tit, hoorde ze zijn zware ademhaling. Ze wrong
tieh de handen. „Ik kon niet anders," zei ze en
toen hij niet antwoordde, smeekte ze: „Laat me
gaan, Percival"
„Je hield van ma Hoe kan je dan nog zoo doen?
Je hield van me. O, waarom heb je het mij niet
gezegd?"
En als verbijsterd riep ze opnieuw: „O, o, ik had
je gevraagd me niet te verlaten, het duurde zoo
J lang eer je kwam."
i «Maar nu ben ik er," riep hy. „Het mag niet
gebeuren, Dora, nu ik er ben?'
„Het is te laat! zei ze, „te Iaat."
Voor het eerst besefte hü de volmaakte overgave,
de berusting in haar lot, die sprak uit elk woord,
dat ze uitte.
„Dora, zal je met hem trouwen?" Zijn stem
klonk heel zacht.
„Dat heb ik altijd geweten." Het was niet in
haar opgekomen haar moeders wil te trotseeren.
Het moest immers gebeuren. Ze wist niet beter.
In wilde wanhoop^ sloeg hij de armen omhoog. „O,
?mn God, hoe kan je me zoo iets zeggen? Hoe kan
je zoo zijn? Waarom? Waarom? Houdt je van hem?
Is hy een man voor je? Waarom heb je altijd met
hem moeten trouwen?"
Toen noemde ze de reden ,die haar moeder nooit
voor haar verborgen had gehouden:
droeg tot don bloei van Ferrara en wiens daden
tot bevordering van wetenschap en kunst slechts in
de schaduw gesteld werden door Hercules I (1471
1505) wiens grooten kijk op stedenbouw men heden
nog in het noorden der stad kan bewonderen.
Men ziet, dat hier een man met breede opvat
tingen de stadsuitbreiding heeft gedirigeerd on
bij een bezoek aan Ferrara, vallen naast de nauwe
straten der stad uit de dagenvoor Hercules»
onmiddellijk de breede straten door dezen hertog
ontworpen op. Ferrara was dan ook de eerste
moderne stad van Europa met onder meer een
publiek wandelpark.
Na Hercules, die de eerste hertog van Ferrara
was en hier regeerder' terwijl Paus Sixtus IV, de
machtige paus uit het geslacht der Róvere's, de
teugels van bewind in don Kierkoljjkan Staat voer
de, kwam Alphons I aan de regeoring.
Deze hertog, weduwnaar geworden, liet zijn oog
vallen op Lucretia Borgia, van wier romantische
levensloop weT iedereen gehoord zal hebben en
wier geschiedenis zoo nauw verbonden is aan die
van Paus Alexander VI. Uit het huwelijk van
Alphons en Lucretia werd de latere kardinaal1
Hipoliet d'Este geboren, aan wiens verbanning
door Paus Julius III wij de fraaie Villa d'Este in
TivoH bij Rome te danken hebben.
Alphons I, die van 15051534 regeerde, overwon
de Venetianen by Polesella aan de Po en verhoogde
daardoor de macht van zyn huis.
De luister van zyn hof werd niet weinig ver
groot door de schoone Lucretia en door den ge
leerden Lodovico Ariosto, wiens invloed op den
zoon Hipoliet zeer groot geweest moet zyn.
Het is alsof in die dagen de ster van do
Estes het meest geschitterd heeft, doch daarna
ging de schittering te lbor en begon de gelhksster
te dalen. De oorlogen, waarin Alpons 1 gewikkeld
was geweest, hadden vorst en volk verarmd, en voor
Hercules II (15341559) brak een vrij moeilijk
tijdperk aan. Diens moeilijkheden werden nog ver
groot door het feit, dab zy'ne echtgenoot», pen
Fransche prinses, een vurig aanhangster was van
de Hervorming en in heb bijzonder van do leer
van Galvyn.
Wanneer wij aan de geschiedenis van Ferrara.
denken, komt in onze herinnering de hospi
taliteit door hertog Alphons 11 geschonken aan
Forquato Faaso. Wanneer gij te Ferrara komt,
dan kunt gij de cel van hot St. Ajuna-kloosbor
bezoeken, waarin de ongelukkige dichter als zenuw-
kranke in de jaren 15791586 opgesloten was.
Maar He ver zou ik U raden om de Universiteits
bibliotheek te bezoeken en daar het Manuscript van
de „Gerusalemme Libertata" to bezichtigen en
iiet unique exemplaar van de eerste uitgave vah
dit werk van den fameusen Tasso. Denk dan meteen
aan deliefde, die Forquato koesterde voor hertogin
Eleonore en wandel eens, tegen het vallen van
den avond, in de nabijheid van het trotsohe kasteel
der Este'a en gij zult gaan mijmeren' over de
liefdeshistorie uit lang vervlogen tijden- Gij zult U
dan tevens in de gemoedsstemming van de trotsohe
Esto's kunnen verplaatsen, toen die na 1597, na
Alphons H, geen hoerschers van Ferrara meor
waren, doch met het bescheidener Modena tevre
den moesten zijn.
Wat een schitterend geslacht is tlat der Este'a
geweest. Denk eens aan da Beatrioe d'Este, die
door een Leonarda da Vinei geschilderd werd pu
wier prachtig portret ieder die het voorrecht heeft
het te tien, in verrukking brengt.
Wat is thans van dit geslacht overgebleven?
Het was Juni 1914. Frans Ferdinand d'Este,
aartshertog van Oostenrijk, afstammeling uit heb
iHuster geslacht, troonopvolger van de Oosten-
rij ksdi-Hongaarsohe Monarchie zou Kroatië, Boe
VAN RIJSWIJK'S Benoenuto Tissi, genaamd Ganafalo (1481—1559) en
SCHOENHANDEL. SCHOENMAKERIJ, het is zeker opvallend in hoeveel opzichten deze
UITGEBREIDE KEUZE.; meesters in hun kunst aan elkaar doen denken.
PRIJZEN UITERST BILLIJK. Prachtig is ook het werk van Giovamn Fran-
- cesoo Barbieri, genaamd Gueroino, die veel in Fer
rara gewerkt heeft. Men vindt van hem in de S.
nië en Herzegowina bezoeken. Hy wa3 vergezeld Pietro in Vincoli te Rome, dicht bij de Moses van
door zj| jifiU1| tm ggL
het ho:
huw^Ljjk 0I mI
de kinderen uit die echtverbintenis geboren, geen de verte aan den bijzouderen toon hefkenda
rechten op den- troon van Ha bsburg zouden kun- h ga U niet meer schilders noemen, ge hebt
nen doen gelden; de grijze keizer Frans Jozef had nu reeds zooveel namen gelezen in mijne laatste
dit uitdrukkelijk geëischt. - artikelen, dat ik zou vreeaen uw ontevredenheid
De afstammelingen van Frans Ferdinand wer- op te wekken,
den gedegradeerd, doch hij zou den keizerskroon Ik heb U nu do drie allergrootsten uit Ferrara
van Oostenrijk en den koningskroon van Sint Ste- genoemd en wil mij beperken tót een vergelijking
phanus dragen. De ster van het huis Este zou dus ,'van de school vau Ferrara met die vair Bolc&na.
nog even helder fonkelen en dan voor goed dalen. Ik moet dan zéggen, dat da school van Ferrara,
Er viel een schot in Serajevo nabij de Servistoh» naar mijn smaak, het tegen da school van Bologna
grens en Frans Ferdinand d'Este was niet meer. aflefet.
Vreeeelyk zyn de gevolgen van dien moord geweest, I Bologna is veel1 nobeler, veel fijner, het is alsof
want het noodlot 'wilde, dat de dood van dezen de modéllen in Ferrara groffer van uiterlijk öu in-
I laatsten telg uit het schitterend geslacht der borst zijn geweest dan «Be van Bolbgrfh.
Esto's aanleiding zon worden van den Wereld- Soms zon men geneigd zijn te donken aan mi ode»
i oorlog, die niet alleen miHioenan slaclitoffers^ge- knap teekonen door do schilders van Ferrara, maar
koet heeft, doch nog heden de mensokheid doet
lijden.
Ik moest hier onwillekeurig aan denken, toen
ik heden morgen de portretten van verschillende
Esto's zag in het schüderyen-kabinet van Ferrara,
hetwolk ondergebracht is in do vry lugubere zalen
van het Diamanten paleis, het enorme paleis door
Sigismond d'Este in 1493 gebouwd. De naam heeft
het gebouw te danken aan de zonderlinga facade^
die uit bijna 13.000 als diamanten behouwen sbee-
nen opgetrokken is, waardoor men onwillekeurig
aan een diamanten gevel' denken moet.
Het is jammer, dat de schilderijen van de be
roemde meesters van de school van Ferrara niet
beter tot hun recht komen in dit gebouw. Het
bewijs wordt -hier alweer geleverd, dat men nim
mer in een gebouw, dat niet voor museum ge
bouwd is, behoorlek licht krijgt op de stukken.
Wellicht is het nierdoor, dit de school' van Fer
rara nog meer afvalt by de school van Florence*
Bologna, Milaan en Venetië, dan anders wellicht
het geval zou zijn.
In Bologna hangen alle werken zeer gunstig,
bier in Ferrara hangt feitelijk slechts éen werk
gunstig, het „laatste avondmaal" door Benoenuto
Tissi. Dit .schilderij, een fresco, werd uit het refec
torium van het voormalig Androas-kloostar naar
een zaalr in de Pinaooteek overgebracht en is 'bij
zonder fraai.
In de zelfde zaal hangt een groot altaarstuk, de
Madonna op een troon, met verschillende Heiligen,
door Giovanni Luteri, genaamd Does© DoSsi, voor
de kerk der martelaren geschilderd. Dit stuk kan
men nooit in zijn geheel bewonderen, want waar
men ook gaat staan, steeds is er een gedeelte, dat
gHmt. Gelukkig Zijn er van beide meesters nog
andere prachtige werken en kan men toch een
goed beeld vormen van de kunst dezer beide Ferra-
reesche schilders. Dosso Dossi, geboren 1479 en ge
storven 1542, was slechts een paar jaar jonger dan
„Omdat hy Lord Burdon is. Lang geleden werd
het al besloten. Mijn moederHet geluid, dat
ze hoorde, deed haar plotseling ophouden. Het was
alsof hem een wonde was toegebracht.
„O," kreunde hy, ,dat is het dus. Omdat hy is
die hy is. Als hy was als ik, zou het nooit
gebeurd zyn."
„Percival, Percdval1," riep zy smeokend. Ze wrong
zich de handen, keerde zich om, ging oen stap
achteruit Toen ze opkeek, zag, ze hoe zijn gelaat
vertrokken was van smart Hy blikte naar Klein
Letham, naar den kant, waag het kasteel lag. Ze
naderde hem, noemde zijn naam, legde haar hand
op zijn arm, maar hy bewoog zich niet
loen ging ze hoen en later omziende, zag ze
hem staan, onbewegelijk op do zelfde plaats.
HOOFDSTUK XTTT.
De groote strijd begint
L
Jaren geleden was er iemand geweest, die geroe
pen had: „Jy bent Lord Burdon," en een ander,
djjfl het bericht eerst als een grap had beschouwd,
en toen het waarheid bleek te zyn, er zwaar onder
gebukt was gegaan. Dien avond was e(r iemand op
het postkantoor, die dezelfde woorden sprak en een,
ander, die gebroken van smart die woorden be
schouwd had als een misplaatste grap, en toen hy
merkte, dat ze waarheid Bevatten, was opgespron
gen met een gewaarwording, alsof de heele wereld
in stukken viel.
De naderende storm was losgebroken, loeide
langs den bergrug, terwyl de regen nederstortte.
Eindelijk „verliet Percival de piek, waar Dora
hem verlaten had, hij moest zich losrukken alsof
zyn voeten geworteld waren in de aarde, en keerde
terug naar Tante Maggie en toonde -haar heb
sombere vertrokken gelaat, waarmede hy het oude
kasteel had aangezien. Ima had Tante Maggie al
verteld hoe vreemd hij gedaan had, en niet langer
mede had willen rijden. Ze was boven op haar
kamer toen hij thuiskwam. Tante Maggie, even
ongerust aH Ima, wachtte hem in de huiskamer.
Hij wierp de deur open en stond voor haar, druip
nat van den regen. Ze gaf een kreet toen ze ae
uitdrukking van zijn gezicht zag. stond op en strek
te haar handen naar hem uit. De weldadige rust
hier, als tegenstelling met het noodweer, daar bui
ten, maakte, dat hy tioh niet langer goed kon
houden.
KERKPLEIN te HIPPOLYTUSHOEF.
„O, Tante Maggie, Tante Maggie," riep hij.
JPercival, myn jongen, wat is er?"
Hij nam haar beide handen in de znne, hy* was
getroffen door den warmen gloed in naar oogen,
y sloot haar in zijn armen en ze voelde, dat ziijn
forsch Hchaam trilde van het «nikk-on.
„Percival, Percival, wat is er mot je gebeurd?"
Hy liet haar los en viel' neer op een stoel bij
de tafel, hield zyn hoofd vast met beide handen,
en terwyl ze znn schouders zag schokken, zag zo
die indruk zet men op zii, nadat men de grofheid
der modellen steeds weer heeft moeten con sta toeren.
De kleuren der meesters van Ferrara zyn rijk,
zyn soms schitterend, vooral' bij Dosso Do«si, bij
GarofaJo, bij Gueroino en by de gebroeders Battista,
meesters uit de 16e eeuw. De kleuren van de kunst
broeders uit Bologna zyn fijner, zijn meer volmaakt.
Terwijl men aan de schilderijen van Carraeoi en
Reni gedurig moot denkon, dagen later opeens pen
der werken van die meester® voor tioh ziet, ver
flauwt de herinnering aan Dossi* Garofalo en Guor-
oino heel' spoedig.
Naar myn smaak ontbreekt het volmaakt edele
in hun kunst.
Gaande door de Straten van Ferrara, meet gij on
willekeurig vergelijken mot Bologna en ge komt
dan tot de conclusie, dat alles m Bologna, ook
heden nog, fijner is. Bologna is als stad fraaier,
odelor, schooner, dan Ferrara, dat rommelig en
kleiner en weinig voornaam ia
Te Ferrara is het publiek op straat grof en
loeüjk, is het publiek,in restaurants en oafë's wat
ruw, en onbeholpenier.
In Bologna is allés beschaafder dan in Ferrara.
Ik denk dat het zoo in de gouden dagen dezer
steden ook geweest is, en durf dat to meer
veronderstel I on, wanneer ik de straten en paleizen
uit die dagen in beide plaatsen vergelijk.
Zoo zal het ook met het volk geweest zy'n jen
dus met de omgeving dor schilders, zoo werden
deze minder fijn besnaard, hadden minder fijne
modellen en gaven minder fijne kunst.
Daaraan hebben de Este's ook niets kannen
veranderen, af heeft klaarblijkelijk, een Hercules
1 dat willqpt doen, o.a. door middel' van. meer licht
en lucht in de niouXve wyken van zijn stad..
Mét dat al bliyffc Ferrara een by zonder interas-
sahte plaats en heb ik met bijzonder veel genoegen
met plaats en volk kennis gemaakt. F#rara zal'
buitendien nog een grootore toekomst tegemoet
gaan,, dank zh de enorme werken aan grondver
betering en afwatering besteed.
Reeds hertog Alphons II (1559—1597) deed stap
pen in de richting van verbeterde afwatering, doch
pas in de laatste twintig jaren zijn de werken in
een tompo ondernomen, waardoor hu over enkele
maanden gezegd zal kunnen worden, dat de grond
verbetering nabij Ferrara voltooid is.
Reeds is het werk zoover, dat de Kroonprins van
Italië, Prins Umborto, <us Vrijdag zou gekomen zyn,
om de resultaten van het werk te constateeren*
maar hij lette niet op wat zy etida
„ij-ij xa i»rd Burdon niet"
Toen ze het nog eens zei, richtte hij zich op
en liet haar handen Jee. „Och waarom zegt u dat
„Jy bent Lord .Burdon."
Ily drukte zyn hand togen znn hoofd. «Hoe
kunt u zoo praten, terwyl u tiet hoe bedroefd ik
ben."
Ze stond óp. „Percival, luister naar me. Het is
de waarheid. Dit is wat ik al 'die jaren voor jo
de regendruppels door zijn vingers .druppelen van verborgen heb gehouden. Dat bedoel,do ik, als ik
zyn haar. Ze ging voor hem staan, en haar ar-zei, dat, ik iets voor je bewaard had. Jy bent Lord
men over de tafel strekkende, greep zo zy'n gloeien- Burdon."
de polsen. IHH
„Percival, het is een marteling voor me om je
zoo te zien. Vertel me .toch wat er is.
Hy' nam haar hand. „Het is vreeselyk," zei hij,
en zo zag dat vroeselyke branden in zyn oogen.
Percdval was ook opgestaan. „Tante Maggie. bent
u gek geworden?" fluisterde hy heesch.
Ze wankelde. Terwyl hy haar aanstaarde en
twijfelde aan haar verstand, terwyl ze zag den blik
in zijn oogen, waarmee hy haar die vraag dood,
„Tante Maggie, Tante Maggie, ik hield van Dora. i kreeg zyplotseling oen schok, een hevige angst
Ik had het u nooit gezegd, vanavond wilde ik het u i maakte tioh van haar' meester, zooals iemand, die
zeggen. Het was om haar, dat ik teruggekomen* oen wild beest heeft losgelaten, en trilt van vrees,
ben." I dat hy' het gedaan heeft. En ze herinnerde zich
Het waa haar of Ety een dolksteek kreeg. Japhra's woorden: „Pas op, dat u hom niet ver-
„En RoHo?" fluisterde ze. iraadt!"
r
.X.Ii XWJLIU. JlJLU laDCTUo ZAJ. i o*J u. l
Hij klemde haar hand zoo vast in de zijne, datPercival kwam naar liuar toe en greep haar
ij haar pijn deed. „Ja, RoHo!" zei hij. „Ik was heftig by den arm. „Wat beduidt dit? Bent .u
lino va-narA-n/l noon hom l/UMrorraan TL- rr.ctY TWr U'rtrl'pJllt Cf»V (TMVrtrflpn
bijna vanavond naar hem toegegaan. Ik zal nog
gaan. RoHo, Rollo!"
Hij siste den naam tusschen zijn tanden. De
druk van zijn hand werd bijna ondragelijk. Deze
was echter niets vergeleken by wat zy geestelijk
leed Ze stond weer aan het bed in Holloway Road.
Ze doorliep de jaren van wachten, wachten, wach
ten; ze .maakte opnieuw den angst door toen,
dat waarop zy wachtte, haar plotseling dreigde
werkelijk gek geworden?"
Ze herstelde zich. „Weet je dat kistje* dat op
je kamer staat?"
Over dat gesloten kistje had hy dikwijls gekheid
gemaakt. „Wat heeft dat er mee te maken?'
„Daar zitten de bewijzen in. Je Zult het zien"
„Wy'st u ze mij," zei hij, zyn stem was onher
kenbaar.
Ze greep tich vast aan een stoel en steunde pp
ontnomen te worden. Een figuur, .waarijf zy aki 1 alles, wat zij lang® kwam, terwyl zo do kamer
by intuïtie het Lot herkende, dat haar hand go- doorging de trap op. Hy vólgde haar.
leid had, dat haar beproefd had, dat voor haar 1 Jp aat ©ogenblik werd er hart geklopt op de bui-
gestreden had, én nu gekomen was om zichzelf to tendeur. Met verblinde pogen staarde hy den man
openbaren. lan. die daar stond, terwyl het licht viel op zijn
Duizelend van die verwarrende gedachten, luis
terde zjj sléchts half naar wat Percival vertelde.
„Ik hebjhaar gezien," zei hij, ,ik heb haar yan-
avond gezien. Ze dwongen haar om met hem te
trouwen. Ze hebben het jaren geleden klaar go-
maakt klaar gemaakt! Haar gekocht, haar ver
kocht, omdat hy is/ «Hev hy is, Tante Maggie,
zij had mij Hef om mijzelf. Hij stelt tioh tusscnen.
ons, tusschen ons ,hij krijgt haar omdat hij Lord
Burdon is."
Het triHen in haar hoofd werd plotseling hevi
ger, het was bijna als het stampen van ©en machina
„Hij is Lord Burdon niet, zei ze.
zwarte waterproof-jas. dio droop van den regen.
Het was do vreemdeling, dien zij voorbij gereden
waren, toon zij van Groot Letham kwamen.
„De misdadiger Hunt is hierin de buurt ge
zien," zei de man norsch. „Wij achten het gè-
wenscht, dat ,do dorpsbewoners het weten."
Percival sloot de deur zonder een woord te «eg
gen.
„Wijst u ze me," herhaalde hij tegen Tante
Maggie en ging met haar mee naar zijn kamer.
Wordt vervolgd.
