Alpien tïleiws-
ilimulit- Li
WOUDA's
Hst Eauwsnoude Palestrina.
Dinsdag 8 Juni 1026,
80ste Jaargang, No. 7855.
Uitgevers i N.V. v.h. TRAPMAN Co-., Scbagen.
Eerste Blad.
Feuilleton.
Eenmaal voet aan boord
Parel-Tarwebloem
Ingezonden Stukken.
SCHAOER
Dit blad verschijnt viermaal por wook; Dinsdag, Woonsdag, Donder
dag on Zaterdag. Dij inzonding tot 's morgens 8 uur, worden Advor-
tontiön nog 2oovocl mogelijk in hot oorstultkomond nummer goplaatst.
POSTRMLENING No. 63830. INT. TBLEF. no. 60.
Prija por 8 maandon JIJ®. Losga nnmtnora 9 coat ADÏERTEN-
TlftN van 1 tot 5 rogols f 1.10, lodoro rogol moor 80 cont (bowt^o.
lnhoffropon). Grooto lottors woEdon naar alaatsrulmto Iwaokond,
DU MUDUBBR BESTAAM DM ÏWKH BÏ.ABH
m.
De eenvoudige: oude monnik, die twee en zeventig
jaar was, stond verstomd en weigerde op het voor
stel in te eraan. Toen begaf zich een groote menigr
to van edelen en prelaten en andere persomien.:
ondier aanvoering van Koning" Karei en zijn zoon
Martel1, naar de grot en ten slotte liet Pietro tde
Moronne zich meevoeren, terwijl' de koning en zijn
zoon den ezel1, waarop hij in zijn eenvoudig kluize-
naarsgewaad gezeten was, bij de teugels leidden.
In een kerk, dicht bij Aquila, de S. Maria di C-olle-
maggio, die ook zijne graftombe bevat, werd hij
ge.vijd; de kerk was geheel vol en omringd door
260.000 menschen. Karei liet den nieuwen Paus,
Celestinus Y, niet naar Rome gaan, maar nam hem
mede naar zijn hof te Napels, om hem naar zijne
eigen plannen te gebruiken. Maar weldra bemerkte
hij, dat Celestinus onbruikbaar was voor zijne doel
einden en nadat er vier .mmuden verstreken waren,
trad de arme, oude kluizenaar, voor wien de toe
stand ondragelijk was geworden, af; men zegt 'dat
hij hiertoe werd aangespoord door de stemmen van
engelen, die zich in zijne slaapkamer lieten hooreu.
Er wordt ook beweerd, dat een zekere kardinaal,
Bonedetto, een sluwe aanmatigende, vermetele man,
die reeds geheime bijeenkomsten hield> met Koning
Karei, en dezen beloofde diens politiek te zullen
steunen met alle middelen die een Paus den dienste
stonden, den armen Celestrinus schrik aanjaagde.
In elk geval werd, tien dagen na diens aftreden,
op Kerstavond 1294, deze Benedetto door de vrees
achtige Kardinalen gekozen, hoewel velen overtuigd
waren van de waarheid der mededeelingen, vol
gens welke hij beschuldigd werd van schandelijke
misdaden en zelfs ontkende te gelooven aan de on
sterfelijkheid der ziel, de goddelijkheid van Chris
tus en het bestaan van God ontkende. Tien dagen
later hield hij zijn intocht in Rome met een pracht
die nooit te voren aldaaar was gezien. Koning
Karei en zijn zoon, Karei' Martel1 van Hongarije,
leidden thans goon nederigen eZel, maar het prach
tige, witte, rijk getuigde ros, waarop Benedetto
was gezeten, met een gouden kroon op het hoofd;
cn daarna, toen de schitterende plechtigheid van
de wijding in de St. Pioter was afgeloopen, ver
gezelden de beide koningen hem naar net Late-
raam en stonden by het feestmaal achter Zijn troon.
De eerste daad van den nieuwen Paus, Bonifacius
VIII, was zich meester te maken van Ben persoon
van zijn voorganger, want er waren velen die de
geldigheid van de nieuwe verkiezing verwierpen; zij
beweerden dat, ofschoon e rwel. Pausen waren' af
gezet (Hendrik III bijv. had er drie tegelijk afge
zet) geen Paus vrijwillig kon' aftreden en dat een
dergelijke poging niet alleen een zware zonde, .was
tegen den Heilagen Geest, maar ook alle uitwer
king miste. Celestinus
grot in den Monte Morrone,
van het plan van Bonifacius, v -
Na lang rondzwerven bereikte hij de Adriatische
zee en scheepte hij zioh in, om naar Daimatië te
varenmaar een storm sloeg hem terug op de Ito-
Jaaansohe kust en eenige goede, maai* domme merv
sclion begroetten hem openlijk als Paus en bewerk
ten aldus, dat hü ontdekt werd en gevangen ge
nomen. Bonifacius zotte hem gevangen in 't kasteel
van Fimione, welks geweLdige Cyclopische muren
do stad Alatri in Latium, neg, bekcersohetq. Een
paar maanden daarna werd hü dood gevonden,
waarschijnlijk vergiftigd1.
Nadat Bonifacius aldus den armen, ouden Ce
lestinus uit den weg had geruimd en zidh in ,'t
veilig bezit bevond van de geestelijke souvereini-
teit over het koninkrijk van Karei dien hij als
leenman beschouwde, wenschte hij vorig ook t Si-
ciliaansche (koninkrijk als pauselijk leen te be
machtigen en zijn mijter met de dubbele kroon
van de beide Siciliën te versieren. Hij stichtte den
langdurigen en wreden oorlog aan tussohen Fre-
derik, koning van Sicilië en diens broeder Jaeob
(den Rechtvaardige), maar zijne illusies werden niet
vervuld.
H>t de voornaamste vüandeai van Bonifacius
behoorde dus de familie Colonna. Hoe 'machtiger
10.
door A. S. M. HUTCHINSON,
Voor Nederland bewerkt door
W. J. A. ROLDANUS Jr.
VH.
De vrouw in de zindelijke, kleine kamers boven
den stal was niet minder opgetogen. Uit Kinsloe?
jZag missie die kanarie? Dat was een cadeau,
van Betty Murphy in Kinsloe, nog geen drie
maanden geleden.
Do kanarie, wakker geworden door deaan
dacht, haar gewijd, begon te slaan met trillers,
die door haar hoofd snerpten... luiden en luider....
scholier en schellervogot en kooi werden wazig,
begonnen voor haar oogen te dansen... Vrouw en
Tim moeten haar naar het bed gedragen 'hebben,
waarin asi wakker werd.
VUL
Vrienden in Ierland hadden1 haar de adressen
gegeven van vrienden, die zij moest opzoeken. Zij
ging naar sommigen toe; verscheurde dan in een
woesten aanval vau wanhoop de lijst. Of die men
schen waren traag van begrip of Zij zelf onhandig
in het uitleggen. Hen tot het besef van haar toe
stand te brengen was een onmogelijkheid voor
daar moet u nog niet aan denken, Miss Humfray...
na al wat u doorgemaakt hebt... U moet u nog
een tijdje rustig houden."
Allen zeiden hetzelfde. De lust kwam in haar
op de theetafel om te trappen of iets anders te
doen, om hen uit die stereotype stemming van
stal met twaalf pond en ehkelb shillings en' dan
niets heeleniaal niets."
Z;j verscheurde de lijst van Londenscihe vrien
den^ wendde zich tot Tim en diens vrouw.
Tim Was behulpzaam. Hij had wel dames ge
Ijts geslacht
1207 ging Bonifacius over tot een daad. 'die nog
iad plaats gevonden en liet deze beide pre
laten afzetten. Maar de familie der Colonna's
nooit
aanvaardde den strijd. Zij verklaarde de verkie
zing van Bonifacius nietig en eischten dat er een
hun manifest aan het hoogaltaar in de St.-Pieter
Concilie zou worden bijeengeroepen. Zn hechtten
Bonifacius sprak terstond over de ontslagen kar
dinalen den banvloek uit en kondigde een Heiligen
Oorlog tegen hen af. De Oolonna's trokken naar
hunne burchten op het land; de sterkste deZer
was Palestrina. ï)e worsteling eindigde met de
overweldiging en vernedering der Colonna's. De af
gezette kardinalen en edelen moesten voor den ze
gevierenden Paus verschijnen als smeekelingen, met
een touw om den hals. De Paus kreeg .Palestrina
in zijn bezit. Evenals Sulla vroeger, heeft hn ft
geheel' en al verwoest; slechts de kathedraal' blééf
ispaard. In de Bul leest men, dat hij
iveelt de ploeg, over de plaats te laten heentrek
ken en zout in de voren te laten zaaien, zooals met
het Afrikaansche Carthago was gedaan. Nadab
hij alle bezittingen van de inwoners had verbeurd
verklaard, beval hij hen een nieuwe stad te bouwen,
die hij Civitas Papalis noemde, maar kort daarop
liet hjj haar in een vlaag! van woede weer af
breken en de menschen werden verbannen. De Cot-
ionna's vluchtten naar vreemde hoven, sommigen
naar Engeland. In 1332 echter werd de oude Co-
louna-burcht, geheel boven op den berg weer op
gebouwd. Maar nu is het een klooster, vlak naast
het im 1665 vernieuwde kerkje van San Pietro, waar
een Petrusbeeld van Bernini
Paaschkandelaar met Cosmaten
antiek wierookvat. In het muaeum-kerkgedeelte der.
Barberini is echter welr het merkwaardigste kunst
werk te zien, nlr. het laatste werk van Michel An-
gelo. dat nooit voleindigd is, eene kruisafneming,
welke roerend-menscheljjk beloofde te worden, in de
hulpeloosheid der Christusfiguur, en het zorgende
der drie vrouwen over Hem heen gebogen en aan
Zijne voeten, is zoo natuurlijk van echt mededoo-
gen. De Jioofden der vrouwen Zjjh als gesluierd,
waar de trekken niet duidelijk uitgeveild zijn.
De rechterarm van den Christus hangt Zwaar en
nog te dik, niet afgerond, de handen' niet uitge
beiteld, naar beneden. In da ruimjte, welke voor
kapel bedacht was, is niets anders dan dit, da
laatste gedachte ea Zielestrijd van den worste
lenden reus. Wel staat men peinzend stil, bij deze
schepping, uit de natuur naar voren tredend als
onder Zware zuchten.
Palestrina is vijfmaal onder verschillend beheer
geweest. Onder Eugenius IV werd de stad ven
ouroht in 1436 nog eens verwoest. Den bewoners
werd zeven dagen gegeven om met hun have en
goed eruit te trekken, voor alles vernietigd werd.
Eindelijk kocht de familie Barberini haar met
macht en geld én werd het geheel hun vorsten
dom. Vol1 aandoeningen over het vergankelijke en
meer energieke in deze plaats, daalden wij ar
trappen door de mooie, door Romaansche
kepingeu, waaraaaueen haak en aan den anderen
kant een gewicht. De conca hing met een oor
aan den haak, werd verschoven; de man des ge
rechts balanceerde alles boven zijne, macht. Stilte
en inspanning. Toen: Au rèvoir, merci, pas do quoi"
Gewogen on te licht bevonden. Met een half ver
achtelijk gebaar haakte Bij de oonea af en hield dia
ons allen voor. We bulderden, om zijn prachtige
Fransche zinnetjes, beleefdheidsfrasen van reizigers,
onthouden voor als 't eens noodig mocht blijken.
„Au revoir", het werd gezegd alsof hü bedoelde:
zeg, als je nóg 's wat hebt". En wjr weg. De fas
cisten aan den uitgang lachten sympathiek, ze
riepen bijna „Viva la oonea". Wij echter dachten:
Viva Palestrina. Nu Zal het plaatsje wel opnieuw
gaan bloeien, want de .beschaving breekt overal
baan. WóAr men loopt ziet men op. de wanden ge
plakt „Ja Bestemmia ilf Iinguaggio dei Demoni"*
„Vlóéken is duiveEstaal." Ook dat vloeken de vrucht
is van eene slechte opvoeding, dat het Italië ont-
eert, dat het den straf van God aanhaalt. Wie
vloekt is een. ondankbare, een onopgevoede, een
j hartelooze. Wie vloekt is onwaardig tot het Ite-
I Iiaansche volk te behooren, houdt met van Italië.
Italianen, vloekt niet!
Ik eindig: HaLLandeaé, neemt dit ten voorbeeld!
langs
staat, oen mooie
(inleg)-work en een
Voor Winkeliers bij Gross.
v.h. M. DE HAAS te Alkmaar.
i plaats, daalden
4e, door Romaan
begrensde Via del' Oolonnaro, langs alle ingebouw
de pilaren en overgebleven zware steenblokken juit
den eersten tijd. We hoor den kloppen en hameren
in een grot en daar zat een smid ijverig met zijn
korten, stompen hamer op een glimmend koperen
bak te slaan. Glanzend rood koper blonk ons
tegen in het zonlicht, hü draaide de oonoa (water
bekken) tusschen de knieën rond en met felle
meppen timmerde hij er een rand slingers op, re
gelmatig als een langzame gamina. Zóó, heet van
de naald, werd er een gekocht, een kleine van nog
geen el hoogte, in den vorm van een kwispaLdoioav
met twee ooren, met 7 Lire afdingen, vooa* 68 Lire,
van Zwaar, vroolük glanzend metaal. Uit donkere
hoeken van het gewelf-lokaal glimlachte rood1 ko*
por ons tegen in een opstapeling van bevallige)
conca'a. We bewonderden nog even den zoldering,
dio uit oude facetten bestond, vierkante relief-
uithollmgen, een stuk van den ouden tempel'. Ver
rijkt met onzen waterkan, daalden we weer ver
der af, toegeknikt en begroet door vrouwen met
conca/s in de handen, op heb hoofd, koninklijk van
gang, licht van tred. Aan het station trok onze
schat de aandacht, we informeerden eens. Ja, drie
Lire Zouden we er wel voor moeben betalen baj
aankomst te Rome, waar stads-douane-rechten ge
heven worden. Maar smokkelen is grappiger, dus
de oonoa onder dp bank zotten en er vóór gaan
zitten, dat geeft te,og wat emotie. Wel loerde de
fascistedouanier soms onder de bank, als hü door
den trein liep, maar wij trokken Zulke onschuldig-
opgeruimde gezichten, daar moest hü' wel inloopen.
Aangekomen te Rome ontfermde Dr. Leopold zich
over de conca en daar er wat regendruppels vie
len, sloeg hij de cape eroverheen. Ik kreeg mijn
eigen spoorkaartje uit de verzameling biljetten en
snelde vooruit, vastbesloten aan een ander de
m oeilijkheden op te doffeLon in vlot Italiaansch
den prijs te vertellen ea om clementie te pleiten,
mocht men ook maar een oogonblik vermoed heb
ben, dat smokkelen in de bedoeling lag. „Signora"
klohkt het en door lachende menschen ea grin
nikende fascisten heen, moest ik terug. Een strenge
beambte beval een vluggen jongen een weegschaal1
te halen. We stonden er toen alleen omheen, om
'het eenvoudig, toestel van eau lange stok met in
reden naar ieen Plaatsingsbureau in Norfolk Strest
een Plaatsingsbureau voor in moeilijkheid ver-
keerende dames waar hü hqa/r <len volgenden
ochtend bracht..
Fen sympathiek uitziende jonge vrouw, die reus
achtige bruine mouw beschermers droeg, welke vast
gebonden werden door reusachtige veiligheidsspel
den, ontving haar in het vertrek, geëbiquetteerd
.Aanvragen/' en bracht haar in het vertrek. „Wacht
kamer''. Hier waren twee exemplaren van de
Christian Herald, een paar emigratie-brochures,
een waterkaraf, bedekt met een omgekeerd glas,
vol stof door heb niet gebruiken, en drie oudere
vrouwen waarschünlük dames, mogelijk in moei
lijke omstandigheden, maar 'geen van beide dingen
blijken labend.
Na verloop van tijd haar beurt voor de kamer,
geëtiquetteerd: JPrivé"; ondervraging door Miss
Ram, oen kleine, in het zwart gokleede dame, die
meer boog dan sprak en over een collectie hoofd
knikjes beschikte, waarvan'ieder een onmiskenbare
beteekenis had
BetroJdring gezocht? O, onverschillig; gou
vernante, juffrouw van gezelschap. Laatste be
trekking? Zij was nog niet in betrekking ge
weest. Capaciteiten? Evenmin,'Zooals een kruis
verhoor bewees. Verlangd salaris? O, onver
schillig; wat gebruikelijk was; een tehuis dat
was haar voornaamste oogmerk.
Miss Ram schreef de bijzonderheden met 'een
langedunne pen in een ètreng uitziend boek
kon niet veel hoop geven. De sollicitanten, die haar
bemiddeling inriepen, waren in negen-en-negentig
van. de honderd gevallen bedreven in huishoudkunst
of andere dingen. Maar men kon nooit weten.
Ja, Miss Humfray moest iederen ochtend komen
hooreD ja, nog beter, in de wachtkamer blijven.
Ter plaatse zijn dat was de eerste vereisohtq
voor succes, zooals Miss Humfray hetzij in be
trekking, hetzij wachtend op een betrekking, on
dervinden zou; Ter Plaatse zijn.
IX.
Ter Plaatse. Een week volf nachtmerries ini de
vuile wachtkamer.... gedachten, die haar hart door
boorden... Negen 'tot een, oen kop thee en een
broodje in een lunchroom, een doelfooze wandeling
in het park; twee tot zes, goeden ayond aan de
longe vrouw, Miss Porter en „Aanvragen" naar
ïuiss, naar den stal en Tim's vrouw.
WAT WIL DE VRIJZINNIG CHRISTELIJKE
JONGEREN BOND?
Eén storm gaat over de wereld. Vele harten, voor
al van ons Jongeren, zijn verontrust. Omdat wij
voelen, dat ons leven niet gemakkelijk zal zijn, maar
de wereld ons straks bij bet stijgen der j&ron, een
moeilijke taak op de schouder© zal leggen.
Niet alleen voor de zorg, die wij hebben om ons
dagelijksch brood te verdienen, maar meer nog, om
dat wij ons eigenlijk niet thuis voelen in deze we
reld van schijn en onechtheid. Met koortsachtige
haast verdringen zich de menschen. Werkelijk, mooi
zuiver geluk is niet meer aanwezig. Ons vermaak en
ons feest zijn eigenlijk leelijk en onsmakelijk.
Toch is het zoo moeilijk dat te erkennen. Want
iedereen schijnt het prachtig te vinden, en doet mee.
Eln tenslotte is de misère en de eenzaamheid groo-
ter dan- ooit.
De drukte en het lawaai, zijn er slechts om do
misère en de eenzaamheid te ontvluchten.
Als een bontkleurige stroom trekt de veelheid der
dingen door ons leven. Hier en ginds meeningen, be
dreigingen en verleiding, zorg, vreugde, smart.
Het leven biedt veel, roept en verlokt.
Tot plotseling, vroeger of later, de heel ernstige
vraag voor je kamt te staan: Waarom gaat het nu
eigenlijkï Wie, wat ben je?
Onze rust is dan uit. Wlij doorzien ons zelf, peilen
onze armoedigheid. Dat er Zooveel halfheid, zooveel'
onechtheid, zooveel onzuiverheid in ons was wij
waren het ons niet bewust.
Wij leven ons zelf niet. Altijd richten wij ons naar
anderen, naar hun meening.
Nu worden wij zelf verantwoordelijk, overzien ons
leven, zijn kortheid, zijn ernst. Eln niemand ia waar
achtig mensch geworden zonder dat moeilijke uur,
die moeilijke keuze.
Bij den één langzaam komend tot bewustzijn,, bij
i den ander fel en plotseling; maar aan niemand die
j werkelijk leeft, gaat deze vraag voorbij,
i De V.C.J.B. wil vereenigen hen, die als laatste
woord over hun leven, willen belijden: „God en Zijn
l Heilige wil".
Tezamen willen de V.C.J.B/ers Hem zoeken, eK
kander willen zij daarbij helpen. Zij willen zich met
elkander bewust worden, wat hij1 van hun hart en le
ven eischt. Zij weten, dat God de Heer is van deze
wereld en dat zij te strijden hebben, om ook hier zijn
heilige wil te doen overwinnen.
Ter Plaatse. Nu én dan een onderhoud. „Miss
Humfray, een dame wil u zien." ....O, te jong, veel
te jong. ...„Danku, u kunt gaan Mira Humfray
...„O, hjeelemaal mijn. genre niet." ...Dank u; u
kunt gaan, Miss Humfray."
Ter Plaatse. Gelukkigerwijze. Ter Plaatse op
een dag, een zekere Mrs. Eyton-Eyton, als
kinderjuffrouw, Sfcreathaïn.
Gedurende een week veel Ter Plaatse met Mrs.
Eyton-Eyton. Kinderjuffrouw was een veelomvat
tend woord in het Eyton-Eytcn-woordenboekom
vatte allé werk, dat in een kinderkamer gedaan
moet worden. Men moot dé kachel aanmaken, de
vloer vegen, die maaltij den naar boven en naar bo
neden brengen dienstboden, ziet u, weigeren
iemand te bedienen, die zü, zooals Mrs. Eyton-
Eyton met een onversotiillig lachje betoogde, niet
als een der haren beschouwen. Vlug werd de léé
geleerd, dat, terwijl een dienstbode nooit beet
genomen" moet worden, diezelfde overweging niet
uitgestrekt behoeft 'wórden tot een dame.
Dienstboden Zijn zeldzaam op de markt, jonge
dames goedkoop.
I I X.
De les van afhankelijkheid en onder geschiktheid
vond Mary moeilijker om te leeren; bestudeerde die
niet, oogstte daarin onheil,
zr
van
mooi
wacht..
van haar zeldzame bezoeken aan de kinderkamer.
De lunch, uitgesteld, om den middagslaap van
u Thomas en Ricard Eyton-Eyton
jongeheer
tomen
de jongeheeren
niet te storen, was niet wegj
Thomas vocht nog met een
Tusschen haar kinderen g
mooi -gekleed, de gehuurde victoria op
wachtend zitten; Mary stond achter hen en
jongeheer
sagopudding.
Mrs. Eyton-Ëyton
op haar
géprervelde verontechuldigingon had möBtefl aanne
men, werd anders ontvangen.
„Mrs. Eyton! Hoe durit u mü een d^waaa noe
men 1"
Eén pauze van stomme verbazing; het met sago
bezoedelde tafellaken in de geparfumeerde hand;
sago druipend langs den zijden rok. Dat een kin
derjuffrouw zelfs nog geen dienstbode zoo
optrad!
„Miss Humfray! U vergeet u zelf."
„Neen, neen u vergeet u zelf! Hoe durft u zoo
tegen mü spreken!"
Nog een ootgenbük van de uiterste verbastering:
de kleine Eytons kükend mefc groote oogen; hefc
jonge meisje bleek, hijgendde vrouw donkerrood.
Dan: „Pak uw koffers, Miss!"
Zü had geen!
betrekking zoo
mt laatste bo
naar Tim ön
I zjj getracht hadden het te
toch heel goed gezien, dat 't
toen zü wegging,
r haa
de catastorph8 dreigde. Jongeheer Thomas greep
naar een glas melk; Mary trachtte hem tegen ie
houden. Er volgde een worsteling, haar elleboog:
of de züne stiet tegen het bord pudding, wipte
de kleverige massa in de zijden schoot van Mrs.
Eyton-Eyton mooi gekleed, db gehuurde vic
toria op haar wachtend.
Woedend wendde Mrs. Eyton-Eyton zich .tot
Mary. „O, jij kleine dwaas!"
Het standje, dat zij met neergeslagen oogen en
zajn vrouw. Hoewel
verbergen, had Zü
voor hen een „opït
Zü hadden geen slaapgelegenheid voor "haarT dèn
matsten tijd had Zij het bed in beslag genomen
van ©en hunner Zoons, een zeeman, die mot ver
lof tiruis was.
Zij liet haar koffer in de garderobe; ging van het
station de 'Wilton Road af, liep de nauwe stegen
tusschen Lupus Street en de rivier; huurde bij
Mrs.
per
wilde niets meer met haar te maken hebben; had
leen woedenden brief van Mrs. Eyton-Eyton gekre
gen; liet in het 'boek een wreéde streep roode inkt)
zien, die getrokken was over de bladzijde, die be-
„Naam: Mary Humfray" en eindigde; Sar
Jopes een slaapkamertje tegen zes shilling
week. Miss Ram van het Plaatsimrsbureau
teijron: „Naam
„Maar ik ken geen levende ziel in Honden."
„U hadt een heel mooie' betrekking. U hebt 'die
weggegooid. De heb een reputatie voor betrouwbaar
personeel, die ik niet in de weegschaal stelleni
mag."
Een buiging maakte een eind a.an het onderhoud.
Wordt vervolgd.