llititti Nimn- Mmtit- Mlmllil WOUDA's Uitgevers i N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Het probleem van den Franschen franc. Feuilleton. Eenmaal voet aan boord Blanke Boekweitgort Binnenlandsch Nieuws. Dinsdag 22 Juni 1926. 69ste Jaargang. No. 7863. r b blad verschijnt viermaal por wcok: Dinsdag, Woensdag, Donder dag on Zntordog. Dij Inzonding tot 'a morgens 8 uur, worden Advor- tontlön nog.zoovool mogelijk in hot ooratuitkomond nummer gopluatot. FOSTRliKliNING No. 23330. INT. TKLEF. no. 20. Prijs por 8 maandon fl.05. Losse nu minors 3 cent AD VERTEN» TlóN van 1 tot 5 rogola f 1.10, iodoro rogel moor 20 cont (bowlj-.^% inbogropon). Grooto lottera wordon naar plaatsruimte borokond. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN hl In ons vorig artikel wezen wij op het gevaar ver bonden aan de „taktiek van het hakmes" gelijk mi nister Colijn die ten onzent in practijk gebracht heeft terwijl wij in het bijzonder op den druk der belastin gen den nadruk gelegd hebben. Het heeft den schijn dat ook de Fransche regeering haast geen andore uit weg ziet dan tot het middel van voteereD van nieu we belastingen haar toevlucht, te nemen, om op deze wijze nieuwe bronnen van inkomsten aan te boren en te trachten daarmee den franc te stabiliseeren. Maar zij stuit daarbij op zeer bijzondere moeilijkhe den gelegen in de eerste plaats in de gebrekkige tech niek van de Fransche wijze van belasting-inning, maar ook in den principieelen afkeer van den Franschman om van een gedeelte van zijn bezit of inkomen ten behoeve van schatkist afstand te doen. Een feit is het dat de Fransche burger in door snee spaarzaam en daarmee op het zuinige af aan zijn bezit gehecht is, zoodat wij al een heel slecht beeld der Fransche mentaliteit krijgen, wanneer wij na eens een kijkje genomen te hebben in het nacht leven van de „vifle lumière" ons verbeelden dat wij ru de- Fransche psyche kennen! De Fransche regee ring is tot het heffen van nieuwe belastingen overge gaan. nadat zij eerst het socialistische voorstel eener kapitaalheffing met kracht van de hand gewezen had. In principe zal. niemand kunnen ontkennen dat dit eigenlijk het meest juiste middel zijn zou om de geleden kapitaalverliezen tot uiting te brengen in den vermogenstoestand der bezitters en om den Staat te ontlasten van ^en deel der ondragelijke uitgaven van rente en aflossing, maar wat na al wat wij hiervoor opmerkten, de gevolgen van een dergelijke maatre gel in het renteniersland Frankrijk (reeds zoo zwaar gedupeerd door de waardeloosheid dor oude Russi sche beleggingsfondsen, hetgeen den ouden vriend maar nooit vergeven isl) zijn zouden, ligt voor de hand: totale vernietiging van het laatste restje ver trouwen, nog met den moed der wanhoop in het eigen land vastgehouden, met als gevolg - de debacle in haar vollen omvang, gelijkstaande met het finan cieel bankroet der natie. Het groote gevaar eener ka pitaalheffing voor het Fransche financieele vraagstuk ligt hierin: een crisis, door zuiver psychologische oorzaken ontstaan-, kan niet met verwaarloozing dier oorzaken met gebruikmaking van welk middel dan ook, worden weggenomen, laat staan door een mid del als dit, waardoor die oorzaken nog worden ver meerderd in plaats van opgeheven. Hetzelfde geldt, voor een oplossing die zoo eenvou dig i9 dat zij eigenlijk geen oplossing is; een oplossing waaraan ieder leek in financieels vraagstukken ter stond zal denken, maar die toch door niemand min der dan den grooten Engelschen econoom Keynes (den beroemdèn schrijver van .,de economische gevolgen van de vrede"), verdedigd is, namelijk Gods water over Gods akker laten loopen. Hoe lager de franc te staan komt, hoe beter voor den Staat als schulde naar van zijn burgers; wat het buitenlandsche pro bleem den wisselkoers aangaat, meent Keynës dat dit eveneens vanzelf in orde komon kan, wan neer de Banque de France zich slechts verbindt om gedurende minstens twee jaar buitenlandsche valuta tegen francs in onbeperkte hoeveelheid tegen een vasten koers beschikbaar te stellen, zoo noodig door export van goud* Wat moeten wij van die ..oplossing" denken? Prof. Keynes heeft eens ge schreven: in currency matters it is difficult to distin- guish between paradox and truth"., welke woorden als het ware thans op zijn opvatting der Fransche financieele 'kwestie kunnen worden toegepast. Want klinkt het niet paradoxaal, wanneer wij een eco noom van wereldreputatie als Keynes doodleuk in flatie hooren verdedigen voor .een land dat met in flatie heet to kampen, inflatie „voor don staat in het geestèlijke, wat de pest is voor het lichamelijke", zoo als een staatsman eens gezegd heeft. Dat van Gods water over Gods akker laten loopen tot doorinflatio- neeren, zooals destijds in Duitschland is geschied, een kleine stap is, zal iedereen duidelijk zijn, even zeer als het feit, dat dit tegenover de binnenlana- eche schuldeischers van den Staat, nota bene zijn eigen burgers, met opzettelijke contractbreuk te kwader trouw gelijk staat! Het is eenvoudig onbe grijpelijk dat dit door Keynes zoo maar uit het, oog verloren of anders zonder meer voorbijgegaan wordt. Ten aanzien van de kern der heele kwestie, het ver trouwen van de natie in het eigen betaalmiddel, zou dit natuurlijk tot nog funester, in elk geval nog snel ler werkende gevolgen leiden dan een kapitaalshef fing. zoo zelfs, dat ook de Fransche socialisten die het laatste middel voorstaan, zich met. hand on tand tegen verdere inflatie en „laat maar waaien" denk beelden zijn blijven verzetten, hoewel men zoo op pervlakkig zeggen zou dat toch alles op de „rente niers", de „arbeidslooze inkomens" neer zou komen, daar de loonon met het toenemen der inflatie wel betrekkelijk evenredig zullen verhoogd moeten wor den. Dit is echter slechts een schijnbare tegenstrij digheid; de Fransche socialisten zien immers op dit punt verder dan Keynes en ook verder dan hun neus lang is, daar zij hun leer van den klassestrijd ten spijt zich er zeer wel van bewust zijn, dat zeer veel Fransche proletariërs, wien,ook de zuinigheid en spaarzin aangeboren is, kleine rentetrekkertjes zijn (b.v. door inlagen op de Rijkspostspaarbank) die op deze wijze in evenredigheid nl. door hun groote aantal nog zwaarder zouden belast worden dan het grootkapitaal dat van inflatie zooals hierboven aangetoond, meer voordeel dan nadeel heeft. Prof. Keynes oplossing voor het buitenlandsch pro bleem is geïnspireerd door zijn bekende denkbeelden dat het goud in de wereld als waardemetèr moet verdwijnen. Het absoluut, verdwijnon van den Fran schen goudvoorraad (gesteld al dat de Banque de France twee jaar lang in staat zou zijn in opbeperkte hoeveelheid goud af te gevenl) zou door Keynes in hot^ geheel niet betreurd worden, als daarmede het vertrouwen van het buitenland, speciaal Amerika, kan worden gekocht;voor het binnenland heeft vol gens Keynes het goud geen waarde. Wij' zullen hier moeten volstaan met neer te schrijven dat wij' het met de meenihg van Keynes over de waarde van het geld (een ontzettend moeilijk en ingewikkeld pro bleem) niet eens zijn, dat voor ons de waarde van het papiergeld ook als „geld" niet bebtaat, maar dat) die waarde tot het metaal van bet metaalgeld, speciaal tot het goud als in laatste instantie waardeschep- .pend moet, worden teruggeleid. Men behoeft daarom nog geen aanhanger te zijn van het z.g. „currency- principle" dat in tegenstelling met het „banking-prin- ciple" eischt dat de banknoten voor 100 pet. door me taal gedekt zijn. Immers ook bij het banking-prin- ciple is de inwisselbaarheid van het bankbiljet, mits er een behoorlijke metaaldekking aanwezig is, niet alleen juridisch, maar ook feitelijk volkomen gefca- VAN RIJSWIJK'S SCHOENHANDEL. SCHOENMAKERIJ. UITGEBREIDE KEUZE. PRIJZEN UITERST BILLIJK. IR 8WÏV7S UIVELBAMK ALKMAAR ZITDAG SCHACEN CAFÉdcBEURS OOHDFBDAC*.r MAAND mannen afgewerkt, omdat zij tenslotte te klein blo ken; als wij 'dit schrijven is juist Póret wser afgetre. den. Inmiddels daalt de fran&, en zij', die voorspellen dat het ermee gaan zal als met de mark' geschied is, nemen in aantal toe. Wij behooren niet tot diegenen, omdat het voor ons vaststaat dat het plan van Key- - nes in Frankrijk nimmer weerklank heeft gevonden, terwijl daarentegen de Duitsche financieele politiek onder Helferich's invloed op zijn zachtst uitgedrukt •niet geheel van voorbedachte rade vrij' te pleiten is geweest: Dit moge Duitschland er per slot van reke ning bovenop geholpen hebben, de Gallische geest is nu eenmaal anders dan de Germaansche en daarom zou bet Frankrijks ondergang beteekenen kunnen. Maar de geschiedenis leert ons dat als voor bet Fran sche volk de nood bet hoogst is. de redding nabij is. Dit is een geloof, maar het» kan den vrienden van Frankrijk niet ontnomen worden. Helder, 17 Juni 1926. Mr. M. V. POLAK. 17. door A. S. M. HUTCHINSON, Voor Nederland bewerkt door W. J. A. ROLDANTJS Jr. i?? deed een langen trek aan zyfni sigaar en inhaleerde dien. De kans op een Onverwacht en brutaal optreden had hij nu. ,,0, het zal: bij mij nog wel later worden. Lemmy Moss_ geeft een fuif. We hebben een bdBard-match.' Uitstekend. jongen, Ik zal het personeel1 naar Earls Gourt laten gaan dat heb ik ze a«li zoo lang beloofd. ihjh floot vrooBjk, toen1 hij1 in den omnibus naar de City stapte. Het was ongetwijfeld een pfactht- gelegenheid. Om acht uur kwam hij weer thuis; heel fltil1 kwam hij binnen. „Het gas in denl hall' brandde laag. Onder de bibliotheekdeur glansde een sterkeer licht. Bob deed de deur open. Mary lag met een boek makkelijk in een fauteuil. Ong e twij feld was het een prachtgjelegenihei d loen zjj hem binnen hoorde komen, sprong zij met een gill'etje_ op. „Lieve hemel!" riep Zij dit. „Wat hebt u mij laten schrikken." duwde de deur open. Hij lachte. „Heusch?" Hjj kwam naar haar toe. „Bent u heaiemaal alléén? Wat een schande!" „Minne is in de keuien, jrelöof ik. Mre. Charter neetfc gezegd, dat u met thuis zoudt zrijn vanavond „Wanrom denkt u, dat ik thuis grakoman ben?" „Dat -weet ik met." „Om u te spreken." Zij lachte zenuwachtig' en wilde langs hem heen. Bob deed een stap aohternit naar de deur om haar te beletten weg.te gaan. „Vindt u dat'niet attent van me? „Ik weet niet wat u -.bedoelt. Het was niet noodig." „Wat! Niet noodig? U heefemaal alleen, ter- wi]l de anderen aan het gemeten zijn." „Ik genoot ook. Een lange avond met een boek." Voor Winkeliers bij Gross. v.h. M. DE HAAS te Alkmaar. randeerd in zooverre, dat het blijkens inductief ver kregen gegevens pTactisch niet mogelijk is dat alle houders tegelijk al hun bankbiljetten tegen baar geld zullen inwisselen. De Fransche valuta is gedaald omdat de, Fransche Bank haar niet langer op goudpeil heeft kunnen houden als laatste oorzaak in een keten die aanvangt bij de vrees van het publiek in verband met de enorme binnenlandsche en buitenlandsche schuld en de onverhaalbaarheid van de als compensatie daarvoor bedoelde eveneens enorme schadevordering op Duitschland. De Fransche Bank stond hier een voudig voor een moeten, nl. haar historische taak ver vullen den Franschen Staat den strijd in den ruimsten zin des woords mogelijk te maken. Dat zij desondanks haar in verhouding tot het enorme cijfer der biljettenuitgifte erg geslonken goudvoór- raad heeft weten vast te houden moge haar tot eere strekkenI Wij zijn nu gekomen aan onze conclusie wat betreft het Fransche geldprobleem. In de eerste plaats zagen wij reeds dat deze crisis is een vertrou wenscrisis en wel ontstaan in verband met de on verhaalbaarheid der vorderingen op Duitschland. Vervolgens1 wil bet) ons voorkomen dat in de Fran sche begrooting de lasten absoluut verkeerd ver deeld zijn; wat men nu doet is trachten de buitenge wone schuld van vroeger uit het gewone jaarlijk- sche budget te dekken, hetgeen tot eon jaarlijks weerkeerend enorm deficit leidt. Wat maakt dit nu uit, zal men mij1 tegenwerpen, maar o.i. is vooral noodig duidelijkheid en overzichtelijkheid, want on duidelijkheid leidt tot angst en wantrouwen. De thans geldonde belastingen zijn volgens de finan cieele experts meer dan voldoende om de loo,pende staatsuitgaven te dekken; we moeten deze weten te scheiden van de buitengewone schuld waartegen over de thans weggevallen Duitsche schadevergoe ding stond. De; bron van bederf van het ruilmiddel ligt hier dus niet in een tekort op de gewone be grooting, zooals wij dat gekend hebben; daarom al leen, al moet de taktiek van het hakmes voor Frank- rijk veroordeeld- worden, welke taktiek ook de poli- I tieke lijdensgeschiedenis van het land nog erger ma ken zou. Frankrijk moet daarom trachten de franc te stabiliseeren door een leening gesteund door goud reserve van de Banque de France en alles doen om het vertrouwen van bet publiek te herwinnen, waar mede een dergelijke leening slaagt of valt. Politiek is de ondergrond van deze crisis, politiek is het Jaatste woord in deze. Frankrijk beleeft in nog erger mate dan wij gedaan hebben een crisis van bet parlemen taire stelsel naast zijn financieele en economische crisis. Of het die crisis zal te boven komen is een vraag, die eigenlijk over ons heele probleem beslist. Frankrijk heeft geen Colijn noodig, maar een kundig financier, die door de politiek met rust. gelaten wordt, geen dictator, maar een onafhankelijk staats man. geen gevreesde geweldenaar, maar een persoon lijkheid die door de geheele natie geëerbiedigd en vertrouwd wordt. Langzamerhand zijn alle „groote" EEN GESCHENK VAN DE GRIEK SC HE REGEE RING AAN KONINGIN WILHELM INA. Mem schrijft uit Athene aan de „N.R.Ct.": Ter gelegenheid van het zilveren huwelijksfeest van onze koningin, is bij de Grieksohe regeering het plan opgekomen, van haar kant een bewijs te geven Van de bijzondere hoogachting en opreonte bewon dering, die het Grieksche volk koestert voor onze geliefde vorstin. Men is er op uit geweest iets geestelijk grooto te geven, iets van het beste dat men bezit. Aai* de keuze van het geschenk, een, in Olank Pende- lisch marmer, door een' van de beste kunstenaars van Jong-Griekenland gehouwen weergave van het beroemde Ele.usinische Relief, moet een bijzon dere beteekenis wordetd toegekend. 'Men heert onze Koningin erdoor willen eeren als vredesvorstm, als de ijverige bewonderaarster van. de werken des vredes, van de welvaart van haar volk. Evenals in overoude tijden de jonge koning Trip- tolemos door goddelijke tusschemkomst in staat gesteld wérd tot onuitsprekelijk heill vam zijn volk te zijn, zoo is 'ook onze koningin een. zegen voor haar volk geweest. Door den beeldhouwer Dimitriades -is mü dat eeuige weken geleden zelf uitgelegd. Men had mij in do gelegenheid gesteld zijn kunstwerk op zijn atelier te zien, voordat het voor de verzending in gepakt zou worden. Zooals békend is, stamt het El'eusinisohe Belief* waarvan liet origineel, dat in 1859 in Eleushs ge vonden wérd, zich in hefcr Nationale Museum ta Athene bevindt, uit de vijfde eeuw vóór Christus* Het stelt de godin Deineter voor met lange lakken, die een .voor haar staatnden, naakten knaap, ko ning., Triptolemus, hot gouden zaaikorem overreikt, waarvan het geheim voordien aan de menschheid verborgen' was. Tegelijk wordt Triptolemus door "ar Pers hone met een krans ge- Zij was achteruit gegaan, toen hij, al; sprekend, dichter bij haar kwam. Nu was de fauteuil, waarin zij gezeten had,, alleen nog tusschen hen. „O, boeken! Boeken zijn onzin." Hij liep den fauteuil' om. Zij ging nog meer achteruit; was ingesloten tus schen den haard en een laag tafeltje. Bob Bet zich in den fauteuil vallen; keek haar brutaal aan. „Kijk eens, ik wil, dat u ook eens iet. kam u halen voor een variété of iets iJimitriau.es neeit net in i gineele .grootte, zeer gelukkij telde mij, dat hij nog aLmc dat hij het geschikte biok m. Demeter's dochter kroond. Het beeld is £18 M. hoog en 1^2 breed en is een van de schoonste overblijfselen uit de klassieke oudheid. Dimitriades heeft het in forsche vormen, in on gelukkig nagebootst. Hij ver- k moeite gqh.ad had, voor- r—-'t marnier voor zijn kunst werk gevonden had. Tweemaal' was- h^t marmer, zooals veel' voorkomt, by de behandeling' gebarsten.' en was hy genoodzaakt Zijn arbeid opnieuw aan te Vangen. Dit was de reden, dat hij later dan eerst de bedoeling was, was ldlaar gekomen. Op het zilveren huwelijksfeest van dé koningin had de toenmalige Grieksche gezant in Den Haag, alleen den gipsafdruk van het rdSef aan H.M. kunnen .aanbieden/Thans is 't marmoren beeld echter ge reed. En thans meldden de Grieksohe bladen, dat het met de „Saturaus" van de K.N.S.M. naar Ne derland is verscheept. tij strekte een voet uit; raakte haar aan'. Zij ging, zichtbaar zenuwachtig, achteruit tot den schoorsteenmantel'. „Vindt u dat niet prettig?" „U weet, dat het onmogelijk is." Bob ging niet op haar woorden In. Dit was het zelfde wantrouwen, dat de man uit Wimbledon had moeten bestrijden. „We gaan vroeg weg, soupeeren ergens en zijn voor half twaalf weer 'terug,. Wie zai er achter komen? Nu? „biet is heel vriendelijk van u. Ik weet, dat u het vriendelijk bedoelt." „Natuurlijk „Maar ik doe het Bever niet." „Bent u bang?" Zij was radeloos bang. Haar gezicht, het beven van haar hand, waar die tegen den muur gedrukt was, 't stokken van haar stem verrieden haar angst Zij was bang voor dien1 grooten jongen man, die zoo vertrouwelijk deed. „Het zou niet goed zijn," Zeide zij flauwtjes. Bob ging rechtop zitten. „Is dat alles?" lachte hij-. Zijn handen lagen op de armen van den fau teuil en hij wildé zich naar aar toe duwen. Zij zag haar fout in. „Neen," riep zij vlug, neen; ik zou in geen geval met u meegaan." Een schaduw gleed over Bob's gelaat. „Wat bedoelt u?" „Ik bedoel wat ik zeg. Laat me voorbij." „Ik wil een vriend van u z\jn, waarom staat u mij dat niet toe?" „Laat me, als het u blieft, voorbijMr. öharter." Bob gingachterover liggen. „Ik houd u niet tegen, wel?" lachte hij. Zij aarzelde een oogenbBk. De doorgang tussehen het tafeltje en den fauteuil1 was nauw/jMaar in derdaad hield hjj haar niet tegen voor zoover dat te beoordeelen viel. Zij nam haar rokken in haar linkerhand; ging Inaar voren: was" bijna voorbij den stoel', vóór hij zich bewoog. I Dan stak hij een hand uit, greerp haar pols en trok haar (naar zich toe. j „Nu!" riep' hij. Zy gaf een gilletje; trachtte zich los te rukken.1. Bob lachte; trok krachtig aan baar arm. .Zij stond' zij délmgs van hem - verloor door den plotseling gen ruk haar evenwicht en tuimelde half over den stoel. Haar gezicht viel' tegen het zijne, doe®: hjj was slechts in staat haar een halven zoen te geven, toen zij zich vrij gerukt had en door de kamer vluchtte., Maar die omarming van haar lxad Bob's harts- to'C'ht opgewekt. Hij sprong haar na, greep haar, terwijl rij met tegen zich aam. slot ^ïosrrelcLe, drukte haar Een oogettxblïk worstelden zij; hij haar polsen grijpend1 en zich tegen haar aandrukkend. Met de bedoeling haar middel te omvatten, liet hij haar iets los. Maar de angst maakte haar vlugger. Haar uitgestrekte .armen hielden1 hem een heel' kort oogenblik op een afstand; dan, toen hij ze. neersloeg, gaf zij hem een harden klap in z^jn gezicht, die hem met de hand aan zijn wang een stap terug deed tuimelen. Mrs. Charter deed de deur open. »,0, hij heeft me gezoend! Hij heeft me gezoend* nep JVIary. „Jij-duivelsche-kleine-leuglein'aarstier'', zeide Bob heel langzaam. Mts. Charter keek Mary met wreede oogen aait „Het is gelukkig," zeide zij koud, dat ik zoot'ni hoofdpijn had. dat ik naar huis moest. Ga naar uw kamer, Miss." We kunnen de brug over spoeden. HOOFDSTUK LTI. Excursies in Kefde. Zaterdag was de dag, volgende op deze scène George op een omnibus, die hem naar Re- gent's rark bracht, was in een stemming, die (harmonieerde met de vrooBjke frischheid, welke Mezen Septemberochtend iets lehte-achtigs gaf. 1 Een w^ek van verschroeiende hitte, waaronder Londen gekreund en gehijgd had, was uit de her innering weggevaagd door een nachtelijke donder- bui, die koele stortbuien op de straten neergfe- stort had. De atmosfeer was geheel' gezuiverd en verkwikt; het stof als bij tooversilag verdwenen; Londen's werkers, naar en uit hun korven zwer mend, schenen ook geprofiteerd -te hebben door i den regen1, die hun wangen kleurde, hun oogen deed schitteren, hun ledematen verjongde, hun een nieuwe veerkracht van beweging gaf. Van af zijn bus; ving George menigen stralendecn blik van uit de dieptemi van vrooBjke luchthartig heid, die zijn ziel' vervulde. Dicht bij 't Park stapte hij uit om ihkoopen te dioen. In een bakkegswinkél! kocht hij krentenbollenhaver voor Angela en David, die vurige vossen; bij een bloemist de roodste roos, die in den winkeL te vinden waè. Mary kreeg bij iedere ontmoeting een dergelijke roos. Zij kon_ die niet medenamen naar Palace Gardens zij zou niet bloeien onder Mrs. Ghar- ter's nieuwsgierigheid; maar zoolang zij samen waren, droeg rij die op haar boezem; en George placht haar Befdevol mee naar huis te nemen en zette haar in een vaasje, om hem onder het wer ken te inspireeren. Het is bijna zeker, dat een' dergelijke rol' er een is, waarvoor bloemen speciaal bestemd worden Nadat die vurige rossen, David en Angela, be hoorlijk getraind, geroskamd en op stal gezet wa ren om hun krentenbolletnhaver te eten, begon Ge orge dadelijk over de zaak, die in Zijn hart zong. Waar hij met zün Mary zat, waren zij beschermd voor hinderlijke blikken. Zij had haar hand schoenen uitgetrokken en George gaf op haar han den, die in haar schootlagen, een vertrouwelijk tikje. Het was het tikje van den' dirigeerstok, waarmede de kapelmeester zijn orkest, samenroept want George wilde een Bed doen weerklinken in het volste vertrouwen, dat de snaren van beide instrumenten, die de noten moesten geven, in een volkomen harmonie waren. „Mary weet je waarover ik ga praten?" zeide hij. Zij was dien ochtend wat stil geweest, vond hij antwoordde niet, maar glimlachte. Wordt vervolgd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 1